ထြဋ္ေခါင္ဆရာေတာ္၏ ကမၼ႒ာန္းသံေပါက္လကၤာမ်ား
၁။ သေဗၺသတၱာ၊ ေဝေနယ်ာ၊ သံသာရွည္လွၿပီ။
၂။ အတည္က်က်၊ ဘယ္ဘဝ၊ ရၾကမရွိၿပီ။
၃။ ရအံ့ႏိုးႏိုး၊ ေလာဘမ်ဳိး၊ အက်ဳိးယုတ္လွၿပီ။
၄။ သံုးပါးညီးညီး၊ ေလာင္မီးႀကီး၊ ဖိစီးလွေလၿပီ။
၅။ ေလာင္မွန္းမသိ၊ ေမာဟဖိ၊ မိုက္မိလွေလၿပီ။
၆။ ပိုးဖလံမ်ဳိး၊ မီးကိုတိုး၊ ကိုယ္က်ဳိးနည္းလွၿပီ။
၇။ ကာမဂုဏ္မြဲ၊ သည္မိုက္ခဲ၊ မခြဲႏိုင္ၾကၿပီ။
၈။ မခြဲႏိုင္ၾက၊ လူ႔ဗာလ၊ မိုက္စသိမ္းသင့္ၿပီ။
၉။ ဂဂၤါသဲတူ၊ ပြင့္ေတာ္မူ၊ ဆူဆူမ်ားလွၿပီ။
၁ဝ။ မ်ားအသေခၤ်၊ ရွင္ေစာေတြ၊ ေရွာင္ေသြလြဲခဲ့ၿပီ။
၁၁။ တစ္ဆူမသင့္၊ တစ္ဆူသင့္၊ ဖူးခြင့္ေတြ႔ထိုက္ၿပီ။
၁၂။ မေတာ္မတရား၊ က်င့္ေဖာက္ျပား၊ မိုက္အားႀကီးလွၿပီ။
၁၃။ အလိုမလိုက္၊ သည္အမိုက္၊ ပယ္ထိုက္သင့္လွၿပီ။
၁၄။ မပယ္မခ်ဳိး၊ ဆင္ကန္းတိုး၊ ဟုတ္ႏိုးထင္လွၿပီ။
၁၅။ ဟုတ္ႏိုးသမႈ၊ ထင္တိုင္းျပဳ၊ ယခုတိုင္ခဲ့ၿပီ။
၁၆။ တရားလက္လြတ္၊ ငွက္ေတာင္ကြၽတ္၊ ဝဋ္ႏွင့္မကင္းၿပီ။
၁၇။ မႏုႆတၱ၊ ဒုလႅဘ၊ မရမ်ားေလၿပီ။
၁၈။ အရေတာ္စြ၊ သည္ဘဝ၊ လွလွက်င့္ထိုက္ၿပီ။
၁၉။ ၾကံဳႀကိဳက္ေတာ္စြာ၊ သာသနာ၊ ေရာင္ဝါထြန္းလွၿပီ။
၂ဝ။ သတိရရ၊ ျမတ္ပုည၊ ျပဳရေကာင္းသင့္ၿပီ။
၂၁။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔၊ နက္ျဖန္ေရြ႕၊ မေမ့ေကာင္းသင့္ၿပီ။
၂၂။ ငါ့ကိုယ္ငါ့သား၊ ငါ့မယား၊ ထင္မွားလွေလၿပီ။
၂၃။ ထင္မွားတတ္စြာ၊ သကၠာယာ၊ မိစၧာကင္းသင့္ၿပီ။
၂၄။ ငါးခုခႏၶာ၊ ႐ုပ္နာမ္မွာ၊ မွန္စြာမွတ္သင့္ၿပီ။
၂၅။ သမၼသန၊ ဉာဏ္အစ၊ ထင္လွသင့္ၾကၿပီ။
၂၆။ နင္ျဖင့္နင့္ကိုယ္၊ ဆံုးမ, ဆို၊ နင့္ကိုယ္အမႈသည္။
၂၇။ နင္မဆံုးမ၊ နင့္တာပ၊ ဘယ္ကခံလိမ့္မည္။
၂၈။ ႏွလံုးဖံုဖံု၊ ထံုတံုတံု၊ နင့္ပံုေၾကာ့ၾကမ္းသည္။
၂၉။ နင္ႏွင့္နင့္ကံ၊ စီရင္ဖန္၊ အမွန္ျဖစ္ေတာ့သည္။
၃ဝ။ ယခုနင့္ကိုယ္၊ နင့္အလို၊ ဘယ္ကိုျပည့္စံုသည္။
၃၁။ နင့္ကိုယ္နင္ႏွစ္၊ နင့္အျပစ္၊ နင္ျဖစ္ခံရမည္။
၃၂။ နင့္ကိုယ္နင့္အား၊ နင္မသနား၊ နင္မွားရွာေတာ့မည္။
၃၃။ ဒါနသီလာ၊ ဘာဝနာ၊ နင္သာျပဳသင့္သည္။
၃၄။ ဇာတိဇရာ၊ မရဏာ၊ မၾကာနင္ေတြ႕မည္။
၃၅။ မ်က္ေတာင္တစ္ယွက္၊ လွ်ပ္တစ္ျပက္၊ နင့္သက္ေသလိမ့္မည္။
၃၆။ ဘယ္ႏွစ္ဘယ္လ၊ ေရာက္ခါမွ၊ ကာလမေရြးၿပီ။
၃၇။ ႀကီးငယ္မဟူ၊ ကိုယ္ရြယ္တူ၊ ခုမူေသလွၿပီ။
၃၈။ အမွန္ေသ႐ိုး၊ ထိုလူမ်ဳိး၊ ေၾကာက္စိုးရြံ႕သင့္ၿပီ။
၃၉။ မသြင္းႏွလံုး၊ အထင္႐ႈံး၊ ပ်က္ျပံဳးလွေလၿပီ။
၄ဝ။ ခႏၶာေႂကြေလ်ာ္၊ ရွိျပန္ေသာ္၊ ပူေဇာ္ေကာင္းလွၿပီ။
၄၁။ သြားက်ဳိးဆံျဖဴ၊ ရွိပါမူ၊ ဘယ္သူမေၾကာက္ၿပီ။
၄၂။ ဤသည့္မယား၊ ဤသည့္သား၊ မီးပြားမွန္ေတာ့သည္။
၄၃။ ခယဝယ၊ ဘိဇၨန၊ ပ်က္ၾကလွေလၿပီ။
၄၄။ အပၸိေယဟိ၊ ပိေယဟိ၊ ဒုကၡိၾကံဳေလၿပီ။
၄၅။ ဒုကၡအေထြေထြ၊ တေပေပ၊ ခံေနရေလၿပီ။
၄၆။ နိဗၺာန္သာေခါင္၊ ေဘးမဲ့ေသာင္၊ ေရာက္ေအာင္ျပဳသင့္ၿပီ။
၄၇။ မျပဳပါဘဲ၊ နင္ေရွာင္လြဲ၊ နင္ပဲမိုက္လွသည္။
၄၈။ ယုတၱိယုတၱာ၊ နင္ဆင္ကာ၊ ဟန္သာနင္မ်ားသည္။
၄၉။ ဘုးရားသြားသြား၊ ေက်ာင္းသြားသြား၊ စိတ္ထားနင္မၾကည္။
၅ဝ။ ဒါနသီလာ၊ နင္ျပဳခါ၊ ေစတနာေဇာမၾကည္။
၅၁။ သို႔ပင္ျပဳလို၊ နင့္ကုသိုလ္၊ ဘယ္ကိုသြားလိမ့္မည္။
၅၂။ ေလာကုတၱရာ၊ ၿမိဳက္ၾသဇာ၊ နင္သာေဝးလွသည္။
၅၃။ ေဇာစိတ္သန္သန္၊ ကုသိုလ္မွန္၊ နင္ၾကံျပဳရမည္။
၅၄။ သို႔ျပဳမွသာ၊ သည့္ေခမာ၊ နင္သာနီးရမည္။
၅၅။ ဤသို႔စံုေစ့၊ ျပန္လွန္၍၊ ေစ့ေစ့ႏွလံုးတည္။
၅၆။ အနမတဂၢ၊ သံသာရ၊ ၾကာလွေလကုန္ၿပီ။
၅၇။ ဂဂၤါဝါဠဳ၊ ပမာျပဳ၊ သဲစုမကၿပီ။
၅၈။ တဏွာ၏ေနာက္၊ တေကာက္ေကာက္၊ လိုက္ေထာက္မသင့္ၿပီ။
၅၉။ တဏွာျမစ္မ၊ ပင္လယ္ဝ၊ နစ္ၾကေလကုန္ၿပီ။
၆ဝ။ တဏွာလည္းပြား၊ ဒုကၡမ်ား၊ သြား၍မဆံုးၿပီ။
၆၁။ တဏွာပို႔တင္၊ ပါယ္ေလးခြင္၊ လ်င္စြာေရာက္ေလၿပီ။
၆၂။ ေသမင္းႏိုင္ငံ၊ အဖန္ဖန္၊ လိုက္ျပန္ရေလၿပီ။
၆၃။ ေဝဘူေတာင္မွ်၊ ပမာျပ၊ အ႐ိုးမကၿပီ။
၆၄။ နစ္တံုေပၚတံု၊ သံုးပါးဘံု၊ ၾကံဳျပန္ရေလၿပီ။
၆၅။ ခ်မ္းသာမေငြ႕၊ ဆင္းရဲေတြ႕၊ ၿငီးေငြ႕သင့္လွၿပီ။
၆၆။ အဝိဇၨႏၶ၊ သည္ေမာဟ၊ ညႇဥ္းဆဲလွေပၿပီ။
၆၇။ နီဝရဏ၊ ဆီးတားၾက၊ လမ္းစမဆံုးၿပီ။
၆၈။ ဂတိငါးပါး၊ ဆံုလည္ႏြား၊ သြား၍မဆံုးၿပီ။
၆၉။ ဘဝတိုင္းေသ၊ သခၤ်ဳိင္းေျမ၊ ပြားေစလွေလၿပီ။
၇ဝ။ လမ္းေကာက္လည္းသြား၊ လူအမ်ား၊ အမွားႀကိဳက္ခဲ့ၿပီ။
၇၁။ လမ္းေၾကာင္းမမွန္၊ ျမတ္နိဗၺာန္၊ ဧကန္လြဲခဲ့ၿပီ။
၇၂။ ဘဝမဆံုး၊ ဒုကၡတံုး၊ လံုးလံုးခံရၿပီ။
၇၃။ ေလာကမ်က္႐ႈ၊ သဗၺညဳ၊ ယခုရွိရဲ႕မင္း။
၇၄။ ဘုရားျဖစ္ခါ၊ သာသနာ၊ ေရာင္ဝါတဝင္းဝင္း။
၇၅။ မႏုႆတၱ၊ ဒုလႅဘ၊ ရေအာင္ခဲၾကမင္း။
၇၆။ ျဗဟၼာ့ျပည္က၊ အပ္ကိုခ်၊ ေျမကအပ္တစ္စင္း။
၇၇။ အပ္သြားျခင္းသာ၊ ထိဖြယ္ရာ၊ ပမာမွတ္ၾကမင္း။
၇၈။ နိယ်ာနိက၊ ျမတ္ဓမၼ၊ ၾကားရခဲ၏မင္း။
၇၉။ သဒၶါဗလဝ၊ ဒုလႅဘ၊ ရေအာင္ခဲၾကမင္း။
၈ဝ။ အရေတာ္ခိုက္၊ လူတစ္သိုက္၊ ခဲလိုက္ၾကကုန္မင္း။
၈၁။ ကိုယ့္ဖို႔မရ၊ သည္ေနာင္တ၊ ျဖစ္တတ္ၾက၏မင္း။
၈၂။ ဤသို႔ဘဝ၊ ျဖစ္သမွ်၊ ရမည္ခဲ၏မင္း။
၈၃။ ထူးျမတ္စြာလွ၊ လူ႕ဘဝ၊ ႏွေျမာၾကကုန္မင္း။
၈၄။ ျမတ္သည္ကိုမွ၊ မသိၾက၊ ဗာလႏွလံုးသြင္း။
၈၅။ ဗာလျဖစ္က၊ လူ႔ပါပ၊ ၾကာၾကကုန္ၿပီမင္း။
၈၆။ လူျဖစ္က်ဳိးမွ၊ မခံရ၊ ႐ႈံးလွေခ်၏မင္း။
၈၇။ ဘဝတိုင္း႐ႈံး၊ လူ႔ေက်ာက္တံုး၊ စုန္းစုန္းျမဳပ္၏မင္း။
၈၈။ စုန္းစုန္းျမဳပ္ခါ၊ မေပၚလွာ၊ ၾကမၼာေမွာက္၏မင္း။
၈၉။ နိဗၺာန္လမ္းစ၊ ဤသို႔ျပ၊ မွတ္ၾကႏွလံုးသြင္း။
၉ဝ။ ကလ်ာဏမိတၱ၊ ပ႑ိတ၊ ေပါင္းေဖၚရ၏မင္း။
၉၁။ ထိုကလ်ာဏ၊ ဆိုဆံုးမ၊ လိုက္နာရ၏မင္း။
၉၂။ ေယာနိေသာမန၊ သိကာရ၊ ေန႔ညႏွလံုးသြင္း။
၉၃။ သီလဓုတင္၊ ေဆာက္တည္လွ်င္၊ သည္တြင္အစမင္း။
၉၄။ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟ နိကၡမ ဝိေဝက နိႆရဏ၊
ဤေျခာက္ဝ၊ အလိုရွိၾကမင္း။
၉၅။ ေရႊျပည္သနစ္၊ သာသည့္ေခတ္၊ စိစစ္ၾကကုန္မင္း။
၉၆။ ေရႊျပည္ခ်မ္းသာ၊ စံခ်င္ရွာ၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ခ်ဥ္း။
၉၇။ အနိစၥေကာင္၊ ဒုကၡေကာင္၊ အနတၱေကာင္၊
အသုဘေကာင္၊ ထင္ေအာင္ႏွလံုးသြင္း။
၉၈။ အနိစၥတံုး၊ ဒုကၡတံုး၊ အနတၱတံုး၊ အသုဘတံုး၊ လံုးလံုးႏွလံုးသြင္း။
၉၉။ ဤသို႔ထင္မွ၊ မဂ္လမ္းစ၊ ရမည္မွတ္စင္းစင္း။
၁ဝဝ။ မဂၢင္ေဖါင္ႀကီး၊ တက္၍စီးမွ၊ ျပည္ႀကီးအမတ၊ နိေရာဓ၊ ရမည္မွတ္ၾကမင္း။
၁ဝ၁။ ယခုဘဝ၊ မသိၾကမူ၊ အမတမည္ေခၚ၊ ေရႊျပည္ေတာ္၊ အေစာ္မနံလွ်င္း။
ထြဋ္ေခါင္ဆရာေတာ္။
၁။ သေဗၺသတၱာ၊ ေဝေနယ်ာ၊ သံသာရွည္လွၿပီ။
၂။ အတည္က်က်၊ ဘယ္ဘဝ၊ ရၾကမရွိၿပီ။
၃။ ရအံ့ႏိုးႏိုး၊ ေလာဘမ်ဳိး၊ အက်ဳိးယုတ္လွၿပီ။
၄။ သံုးပါးညီးညီး၊ ေလာင္မီးႀကီး၊ ဖိစီးလွေလၿပီ။
၅။ ေလာင္မွန္းမသိ၊ ေမာဟဖိ၊ မိုက္မိလွေလၿပီ။
၆။ ပိုးဖလံမ်ဳိး၊ မီးကိုတိုး၊ ကိုယ္က်ဳိးနည္းလွၿပီ။
၇။ ကာမဂုဏ္မြဲ၊ သည္မိုက္ခဲ၊ မခြဲႏိုင္ၾကၿပီ။
၈။ မခြဲႏိုင္ၾက၊ လူ႔ဗာလ၊ မိုက္စသိမ္းသင့္ၿပီ။
၉။ ဂဂၤါသဲတူ၊ ပြင့္ေတာ္မူ၊ ဆူဆူမ်ားလွၿပီ။
၁ဝ။ မ်ားအသေခၤ်၊ ရွင္ေစာေတြ၊ ေရွာင္ေသြလြဲခဲ့ၿပီ။
၁၁။ တစ္ဆူမသင့္၊ တစ္ဆူသင့္၊ ဖူးခြင့္ေတြ႔ထိုက္ၿပီ။
၁၂။ မေတာ္မတရား၊ က်င့္ေဖာက္ျပား၊ မိုက္အားႀကီးလွၿပီ။
၁၃။ အလိုမလိုက္၊ သည္အမိုက္၊ ပယ္ထိုက္သင့္လွၿပီ။
၁၄။ မပယ္မခ်ဳိး၊ ဆင္ကန္းတိုး၊ ဟုတ္ႏိုးထင္လွၿပီ။
၁၅။ ဟုတ္ႏိုးသမႈ၊ ထင္တိုင္းျပဳ၊ ယခုတိုင္ခဲ့ၿပီ။
၁၆။ တရားလက္လြတ္၊ ငွက္ေတာင္ကြၽတ္၊ ဝဋ္ႏွင့္မကင္းၿပီ။
၁၇။ မႏုႆတၱ၊ ဒုလႅဘ၊ မရမ်ားေလၿပီ။
၁၈။ အရေတာ္စြ၊ သည္ဘဝ၊ လွလွက်င့္ထိုက္ၿပီ။
၁၉။ ၾကံဳႀကိဳက္ေတာ္စြာ၊ သာသနာ၊ ေရာင္ဝါထြန္းလွၿပီ။
၂ဝ။ သတိရရ၊ ျမတ္ပုည၊ ျပဳရေကာင္းသင့္ၿပီ။
၂၁။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔၊ နက္ျဖန္ေရြ႕၊ မေမ့ေကာင္းသင့္ၿပီ။
၂၂။ ငါ့ကိုယ္ငါ့သား၊ ငါ့မယား၊ ထင္မွားလွေလၿပီ။
၂၃။ ထင္မွားတတ္စြာ၊ သကၠာယာ၊ မိစၧာကင္းသင့္ၿပီ။
၂၄။ ငါးခုခႏၶာ၊ ႐ုပ္နာမ္မွာ၊ မွန္စြာမွတ္သင့္ၿပီ။
၂၅။ သမၼသန၊ ဉာဏ္အစ၊ ထင္လွသင့္ၾကၿပီ။
၂၆။ နင္ျဖင့္နင့္ကိုယ္၊ ဆံုးမ, ဆို၊ နင့္ကိုယ္အမႈသည္။
၂၇။ နင္မဆံုးမ၊ နင့္တာပ၊ ဘယ္ကခံလိမ့္မည္။
၂၈။ ႏွလံုးဖံုဖံု၊ ထံုတံုတံု၊ နင့္ပံုေၾကာ့ၾကမ္းသည္။
၂၉။ နင္ႏွင့္နင့္ကံ၊ စီရင္ဖန္၊ အမွန္ျဖစ္ေတာ့သည္။
၃ဝ။ ယခုနင့္ကိုယ္၊ နင့္အလို၊ ဘယ္ကိုျပည့္စံုသည္။
၃၁။ နင့္ကိုယ္နင္ႏွစ္၊ နင့္အျပစ္၊ နင္ျဖစ္ခံရမည္။
၃၂။ နင့္ကိုယ္နင့္အား၊ နင္မသနား၊ နင္မွားရွာေတာ့မည္။
၃၃။ ဒါနသီလာ၊ ဘာဝနာ၊ နင္သာျပဳသင့္သည္။
၃၄။ ဇာတိဇရာ၊ မရဏာ၊ မၾကာနင္ေတြ႕မည္။
၃၅။ မ်က္ေတာင္တစ္ယွက္၊ လွ်ပ္တစ္ျပက္၊ နင့္သက္ေသလိမ့္မည္။
၃၆။ ဘယ္ႏွစ္ဘယ္လ၊ ေရာက္ခါမွ၊ ကာလမေရြးၿပီ။
၃၇။ ႀကီးငယ္မဟူ၊ ကိုယ္ရြယ္တူ၊ ခုမူေသလွၿပီ။
၃၈။ အမွန္ေသ႐ိုး၊ ထိုလူမ်ဳိး၊ ေၾကာက္စိုးရြံ႕သင့္ၿပီ။
၃၉။ မသြင္းႏွလံုး၊ အထင္႐ႈံး၊ ပ်က္ျပံဳးလွေလၿပီ။
၄ဝ။ ခႏၶာေႂကြေလ်ာ္၊ ရွိျပန္ေသာ္၊ ပူေဇာ္ေကာင္းလွၿပီ။
၄၁။ သြားက်ဳိးဆံျဖဴ၊ ရွိပါမူ၊ ဘယ္သူမေၾကာက္ၿပီ။
၄၂။ ဤသည့္မယား၊ ဤသည့္သား၊ မီးပြားမွန္ေတာ့သည္။
၄၃။ ခယဝယ၊ ဘိဇၨန၊ ပ်က္ၾကလွေလၿပီ။
၄၄။ အပၸိေယဟိ၊ ပိေယဟိ၊ ဒုကၡိၾကံဳေလၿပီ။
၄၅။ ဒုကၡအေထြေထြ၊ တေပေပ၊ ခံေနရေလၿပီ။
၄၆။ နိဗၺာန္သာေခါင္၊ ေဘးမဲ့ေသာင္၊ ေရာက္ေအာင္ျပဳသင့္ၿပီ။
၄၇။ မျပဳပါဘဲ၊ နင္ေရွာင္လြဲ၊ နင္ပဲမိုက္လွသည္။
၄၈။ ယုတၱိယုတၱာ၊ နင္ဆင္ကာ၊ ဟန္သာနင္မ်ားသည္။
၄၉။ ဘုးရားသြားသြား၊ ေက်ာင္းသြားသြား၊ စိတ္ထားနင္မၾကည္။
၅ဝ။ ဒါနသီလာ၊ နင္ျပဳခါ၊ ေစတနာေဇာမၾကည္။
၅၁။ သို႔ပင္ျပဳလို၊ နင့္ကုသိုလ္၊ ဘယ္ကိုသြားလိမ့္မည္။
၅၂။ ေလာကုတၱရာ၊ ၿမိဳက္ၾသဇာ၊ နင္သာေဝးလွသည္။
၅၃။ ေဇာစိတ္သန္သန္၊ ကုသိုလ္မွန္၊ နင္ၾကံျပဳရမည္။
၅၄။ သို႔ျပဳမွသာ၊ သည့္ေခမာ၊ နင္သာနီးရမည္။
၅၅။ ဤသို႔စံုေစ့၊ ျပန္လွန္၍၊ ေစ့ေစ့ႏွလံုးတည္။
၅၆။ အနမတဂၢ၊ သံသာရ၊ ၾကာလွေလကုန္ၿပီ။
၅၇။ ဂဂၤါဝါဠဳ၊ ပမာျပဳ၊ သဲစုမကၿပီ။
၅၈။ တဏွာ၏ေနာက္၊ တေကာက္ေကာက္၊ လိုက္ေထာက္မသင့္ၿပီ။
၅၉။ တဏွာျမစ္မ၊ ပင္လယ္ဝ၊ နစ္ၾကေလကုန္ၿပီ။
၆ဝ။ တဏွာလည္းပြား၊ ဒုကၡမ်ား၊ သြား၍မဆံုးၿပီ။
၆၁။ တဏွာပို႔တင္၊ ပါယ္ေလးခြင္၊ လ်င္စြာေရာက္ေလၿပီ။
၆၂။ ေသမင္းႏိုင္ငံ၊ အဖန္ဖန္၊ လိုက္ျပန္ရေလၿပီ။
၆၃။ ေဝဘူေတာင္မွ်၊ ပမာျပ၊ အ႐ိုးမကၿပီ။
၆၄။ နစ္တံုေပၚတံု၊ သံုးပါးဘံု၊ ၾကံဳျပန္ရေလၿပီ။
၆၅။ ခ်မ္းသာမေငြ႕၊ ဆင္းရဲေတြ႕၊ ၿငီးေငြ႕သင့္လွၿပီ။
၆၆။ အဝိဇၨႏၶ၊ သည္ေမာဟ၊ ညႇဥ္းဆဲလွေပၿပီ။
၆၇။ နီဝရဏ၊ ဆီးတားၾက၊ လမ္းစမဆံုးၿပီ။
၆၈။ ဂတိငါးပါး၊ ဆံုလည္ႏြား၊ သြား၍မဆံုးၿပီ။
၆၉။ ဘဝတိုင္းေသ၊ သခၤ်ဳိင္းေျမ၊ ပြားေစလွေလၿပီ။
၇ဝ။ လမ္းေကာက္လည္းသြား၊ လူအမ်ား၊ အမွားႀကိဳက္ခဲ့ၿပီ။
၇၁။ လမ္းေၾကာင္းမမွန္၊ ျမတ္နိဗၺာန္၊ ဧကန္လြဲခဲ့ၿပီ။
၇၂။ ဘဝမဆံုး၊ ဒုကၡတံုး၊ လံုးလံုးခံရၿပီ။
၇၃။ ေလာကမ်က္႐ႈ၊ သဗၺညဳ၊ ယခုရွိရဲ႕မင္း။
၇၄။ ဘုရားျဖစ္ခါ၊ သာသနာ၊ ေရာင္ဝါတဝင္းဝင္း။
၇၅။ မႏုႆတၱ၊ ဒုလႅဘ၊ ရေအာင္ခဲၾကမင္း။
၇၆။ ျဗဟၼာ့ျပည္က၊ အပ္ကိုခ်၊ ေျမကအပ္တစ္စင္း။
၇၇။ အပ္သြားျခင္းသာ၊ ထိဖြယ္ရာ၊ ပမာမွတ္ၾကမင္း။
၇၈။ နိယ်ာနိက၊ ျမတ္ဓမၼ၊ ၾကားရခဲ၏မင္း။
၇၉။ သဒၶါဗလဝ၊ ဒုလႅဘ၊ ရေအာင္ခဲၾကမင္း။
၈ဝ။ အရေတာ္ခိုက္၊ လူတစ္သိုက္၊ ခဲလိုက္ၾကကုန္မင္း။
၈၁။ ကိုယ့္ဖို႔မရ၊ သည္ေနာင္တ၊ ျဖစ္တတ္ၾက၏မင္း။
၈၂။ ဤသို႔ဘဝ၊ ျဖစ္သမွ်၊ ရမည္ခဲ၏မင္း။
၈၃။ ထူးျမတ္စြာလွ၊ လူ႕ဘဝ၊ ႏွေျမာၾကကုန္မင္း။
၈၄။ ျမတ္သည္ကိုမွ၊ မသိၾက၊ ဗာလႏွလံုးသြင္း။
၈၅။ ဗာလျဖစ္က၊ လူ႔ပါပ၊ ၾကာၾကကုန္ၿပီမင္း။
၈၆။ လူျဖစ္က်ဳိးမွ၊ မခံရ၊ ႐ႈံးလွေခ်၏မင္း။
၈၇။ ဘဝတိုင္း႐ႈံး၊ လူ႔ေက်ာက္တံုး၊ စုန္းစုန္းျမဳပ္၏မင္း။
၈၈။ စုန္းစုန္းျမဳပ္ခါ၊ မေပၚလွာ၊ ၾကမၼာေမွာက္၏မင္း။
၈၉။ နိဗၺာန္လမ္းစ၊ ဤသို႔ျပ၊ မွတ္ၾကႏွလံုးသြင္း။
၉ဝ။ ကလ်ာဏမိတၱ၊ ပ႑ိတ၊ ေပါင္းေဖၚရ၏မင္း။
၉၁။ ထိုကလ်ာဏ၊ ဆိုဆံုးမ၊ လိုက္နာရ၏မင္း။
၉၂။ ေယာနိေသာမန၊ သိကာရ၊ ေန႔ညႏွလံုးသြင္း။
၉၃။ သီလဓုတင္၊ ေဆာက္တည္လွ်င္၊ သည္တြင္အစမင္း။
၉၄။ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟ နိကၡမ ဝိေဝက နိႆရဏ၊
ဤေျခာက္ဝ၊ အလိုရွိၾကမင္း။
၉၅။ ေရႊျပည္သနစ္၊ သာသည့္ေခတ္၊ စိစစ္ၾကကုန္မင္း။
၉၆။ ေရႊျပည္ခ်မ္းသာ၊ စံခ်င္ရွာ၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ခ်ဥ္း။
၉၇။ အနိစၥေကာင္၊ ဒုကၡေကာင္၊ အနတၱေကာင္၊
အသုဘေကာင္၊ ထင္ေအာင္ႏွလံုးသြင္း။
၉၈။ အနိစၥတံုး၊ ဒုကၡတံုး၊ အနတၱတံုး၊ အသုဘတံုး၊ လံုးလံုးႏွလံုးသြင္း။
၉၉။ ဤသို႔ထင္မွ၊ မဂ္လမ္းစ၊ ရမည္မွတ္စင္းစင္း။
၁ဝဝ။ မဂၢင္ေဖါင္ႀကီး၊ တက္၍စီးမွ၊ ျပည္ႀကီးအမတ၊ နိေရာဓ၊ ရမည္မွတ္ၾကမင္း။
၁ဝ၁။ ယခုဘဝ၊ မသိၾကမူ၊ အမတမည္ေခၚ၊ ေရႊျပည္ေတာ္၊ အေစာ္မနံလွ်င္း။
ထြဋ္ေခါင္ဆရာေတာ္။
