စူဠပုဏၰမသုတ္ မွ
ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူေတာ္ေကာင္းကုိ ''ဤအသွ်င္ သည္ သူေတာ္ေကာင္းတည္း''ဟု သိႏုိင္ရာသေလာဟု ေမးေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား သိႏုိင္ရာပါ၏ဟု ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ဟုတ္မွန္၏။ သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူေတာ္ေကာင္းကုိ ''ဤအသွ်င္သည္ သူေတာ္ေကာင္းတည္း'' ဟု သိႏုိင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္႐ိွသည္သာတည္း။
ရဟန္းတို႔
သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူယုတ္မာကုိ ''ဤအသွ်င္သည္ သူယုတ္မာ တည္း''ဟု သိႏုိင္ရာသေလာဟု ေမးေတာ္မူ၏။ အသွ်င္ဘုရား သိႏုိင္ ရာပါ၏ဟု ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ဟုတ္မွန္၏။ ရဟန္းတို႔ သူ ေတာ္ေကာင္းသည္ သူယုတ္မာကုိ ''ဤအသွ်င္သည္ သူယုတ္မာ တည္း ''ဟု သိႏုိင္ေသာေၾကာင္းသည္ ႐ိွသည္သာတည္း။
၁။ သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူေတာ္ေကာင္း တရားႏွင့္ျပည့္စံု၏၊
၂။ သူေတာ္ေကာင္း၌ ဆည္းကပ္ျခင္း ႐ိွ၏၊
၃။ သူေတာ္ေကာင္း အၾကံကုိ ၾကံေလ့ ႐ိွ၏၊
၄။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ အတိုင္ပင္ကို တုိင္ပင္ေလ့ ႐ိွ၏၊
၅။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ စကားကုိ ေျပာဆုိ၏၊
၆။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ အမႈကုိ ျပဳလုပ္၏၊
၇။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ အယူကုိ ယူေလ့႐ိွ၏၊
၈။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏။
(၁)
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူေတာ္ေကာင္းသည္ ယံုၾကည္မႈ သဒၶါတရား ႐ိွ၏၊ အကုသုိလ္မွ ရွက္ျခင္း႐ိွ၏၊ အကုသုိလ္မွ လန္႔ျခင္း႐ိွ၏၊ အၾကား အျမင္ မ်ား၏၊ လုံ႔လကုိ အားထုတ္၏၊ ေရွး႐ႈထင္ေသာ သတိ႐ိွ၏၊ ပညာ႐ိွ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူေတာ္ ေကာင္းတရားႏွင့္ ျပည့္စံု၏။
(၂)
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ ယံုၾကည္မႈ သဒၶါတရား႐ိွကုန္ေသာ၊ အကု သုိလ္မွ ရွက္ျခင္း ႐ိွကုန္ေသာ၊ အကုသုိလ္မွ လန္႔ျခင္း ႐ိွကုန္ေသာ၊ အၾကားအျမင္ မ်ားကုန္ေသာ၊ လုံ႔လကုိ အားထုတ္ ကုန္ေသာ၊ ေရွး႐ႈ ထင္ေသာ သတိ ႐ိွကုန္ေသာ၊ ပညာ ႐ိွကုန္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတို႔ သည္ ထုိသူေတာ္ေကာင္း၏ မိတ္ေဆြ ျဖစ္ကုန္၏၊ အေပါင္းအေဖာ္ ျဖစ္ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူေတာ္ ေကာင္း၌ ဆည္းကပ္ျခင္း႐ိွ၏။
(၃)
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူေတာ္ေကာင္းသည္ မိမိဆင္းရဲေစျခင္းငွါ မၾကံ၊ သူတစ္ပါး ဆင္းရဲျခင္း ေစျခင္းငွါ မၾကံ၊ ႏွစ္ဦးလံုးကုိ ဆင္းရဲေစ ျခင္းငွါမၾကံ။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူေတာ္ ေကာင္း အၾကံကုိ ၾကံေလ့႐ိွ၏။
(၄)
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူေတာ္ေကာင္းသည္ မိမိကုိ ဆင္းရဲေစျခင္း ငွါ မတုိင္ပင္၊ သူတစ္ပါးကို ဆင္းရဲေစျခင္းငွါ မတိုင္ပင္၊ ႏွစ္ဦးလံုးကုိ ဆင္းရဲေစျခင္းငွါ မတုိင္ပင္။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူေတာ္ေကာင္း သည္ သူေတာ္ေကာင္း အတုိင္ပင္ကုိ တုိင္ပင္ေလ့႐ိွ၏။
(၅)
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူေတာ္ေကာင္းသည္ မဟုတ္မမွန္ ေျပာဆို ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ကုန္းစကားကုိ ေျပာဆုိျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ၾကမ္းတမ္းေသာစကားမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ သိမ္ဖ်င္းေသာစကားမွ ေရွာင္ ၾကဥ္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူေတာ္ ေကာင္း စကားကုိ ေျပာဆုိ၏။
(၆)
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူေတာ္ေကာင္းသည္ အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ မေပးသည္ကုိယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ကာမတို႔၌ မွား ယြင္းေသာအက်င့္ကုိ က်င့္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူေတာ္ေကာင္း အမႈကုိ ျပဳလုပ္၏။
(၇)
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူေတာ္ေကာင္းသည္ ဤသို႔ ယူေလ့႐ိွ၏ ''ေပးလွဴအပ္ေသာအလွဴ၏ အက်ဳိးသည္ ႐ိွ၏၊ ယဇ္ေခၚပူေဇာ္မႈႀကီး၏ အက်ဳိးသည္ ရွိ၏၊ ဟံုးပူေဇာ္ျခင္း၏ အက်ဳိးသည္႐ိွ၏၊ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈတို႔၏ အက်ဳိး ဝိပါက္သည္ ရွိ၏၊ ဤေလာကသည္ ရွိ၏၊ တစ္ပါးေသာေလာကသည္ ႐ိွ၏၊ အမိ၌ ျပဳအပ္ေသာ အက်ဳိးသည္ ႐ိွ၏၊ အဖ၌ ျပဳအပ္ေသာ အက်ဳိးသည္ ရွိ၏၊ (တစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ရြယ္ ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ ကုိယ္ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚလာေသာ) ဥပပါတ္ သတၱဝါ တို႔သည္႐ိွကုန္၏၊ ဤေလာကကုိ လည္းေကာင္း၊ တစ္ပါးေသာ ေလာကကုိ လည္းေကာင္း၊ ကုိယ္တုိင္ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ သိ၍ မ်က္ ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေဟာၾကားႏုိင္ကုန္ေသာ ေျဖာင့္မွန္ေသာ အရိယမဂ္ သို႔ ေရာက္ကုန္ေသာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ ႐ိွကုန္ေသာ သမဏ ျဗာဟၼဏတို႔သည္ ေလာက၌ ႐ိွကုန္၏''ဟု ဤသို႔ အယူ႐ိွ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူေတာ္ေကာင္း အယူကုိ ယူေလ့႐ိွ၏။
(၈)
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူေတာ္ေကာင္းသည္ အလွဴကုိ ႐ို႐ုိေသေသ ေပးလွဴ၏၊ ကုိယ္တုိင္ လွဴ၏၊ စိတ္ပါ လက္ပါလွဴ၏၊ စြန္႔ပစ္ သကဲ့သို႔ မလွဴ၊ အက်ဳိး ႐ိွလိမ့္မည္ ဟု အယူ႐ိွ၍ လွဴ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ အလွဴကို လွဴ၏။ (၈)
ရဟန္းတို႔ ......
သူေတာ္ေကာင္းသည္ ဤသို႔ သူေတာ္ေကာင္း တရားႏွင့္ ျပည့္စံု၍ ဤသို႔ သူေတာ္ေကာင္း၌ ဆည္းကပ္ျခင္း႐ိွ၍ ဤသို႔ သူေတာ္ေကာင္း အၾကံကုိ ၾကံေလ့႐ိွ၍ ဤသို႔ သူေတာ္ေကာင္းအတုိင္ပင္ကုိ တုိင္ပင္ေလ့႐ိွ၍ ဤသို႔ သူေတာ္ေကာင္း စကားကုိ ေျပာဆုိ၍ ဤသို႔ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ အမႈကုိ ျပဳလုပ္၍ ဤသို႔ သူေတာ္ေကာင္း အယူကုိ ယူေလ့႐ိွ၍ ဤသို႔ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏အလွဴကုိ လွဴ၍ ကုိယ္ ခႏၶာပ်က္စီး၍ ေသသည္မွ ေနာက္၌ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ လားရာဂတိ၌ျဖစ္ရာ၏။ ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ လားရာ ဂတိသည္ကား အဘယ္နည္း၊ ျမတ္ေသာေျခာက္ပါးေသာ ကာမဝစရ နတ္အျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ ျမတ္ေသာ လူအျဖစ္ လည္းေကာင္း တည္း ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရားကုိ ေဟာေတာ္မူ၏။ ထုိရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားေတာ္ကုိ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ လြန္စြာ ႏွစ္သက္ကုန္ၿပီ။
ဆယ္ခုေျမာက္ စူဠပုဏၰမသုတ္ ၿပီး၏။
ေရွးဦးစြာေသာ ေဒဝဒဟဝဂ္ ၿပီး၏။
