႐ုကၡအေစတနာဘာ၀ပဥႇာ-
(သစ္ပင္တို႔ စိတ္ေစတနာမရွိသည့္အျဖစ္ ျပႆနာ)
အသွ်င္ဘုရားနာဂေသန- {{ပုဏၰား သင္သည္သိေသာသူ ျဖစ္ပါလ်က္ စိတ္ ေစတ နာ မရွိေသာ၊ ၾကားလည္း မၾကားတတ္ေသာ၊ သိလည္း မသိတတ္ေသာ ဤ ေပါက္ပင္ကုိ ၀ီရိယစိုက္ထုတ္၍ အျမဲ မေမ့မေလ်ာ့ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ရပါသေလာဟု အဘယ့္ေၾကာင့္ ေမးရပါသနည္း}} ဟု ဤစကားေတာ္ကုိလည္း ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူအပ္ပါ၏။
တစ္ဖန္လည္း- {{ႀကဳိ႕ပင္သည္လည္း ထိုခဏ၌ပင္ ဘာရဒြါဇပုဏၰား ငါ့အားလည္း စကားေျပာရန္ ရွိပါေသး၏၊ ငါ၏ စကားကုိ နားေထာင္ပါေလာ့ဟု ေျပာဆို၏}} ဟု ေဟာေတာ္မူခဲ့ ျပန္၏။
အသွ်င္ဘုရားနာဂေသန သစ္ပင္သည္ အကယ္၍ စိတ္ေစတနာမရွိအံ့၊ ထိုသို႔ ျဖစ္ပါမူ ႀကဳိ႕ပင္သည္ ဘာရဒြါဇပုဏၰားႏွင့္အတူ စကားေျပာ၏ ဟူေသာ စကား သည္ မွားရာ၏။
ႀကဳိ႕ပင္သည္ ဘာရဒြါဇပုဏၰားႏွင့္အတူ အကယ္၍ စကားေျပာသည္ ျဖစ္အံ့၊ ထိုသို႔ ျဖစ္ပါမူ သစ္ပင္သည္ စိတ္ေစတနာ မရွိဟူေသာ ထိုစကားသည္ မွားရာ၏။
အစြန္းႏွစ္ဖက္ထြက္ေသာ ဤျပႆနာသည္လည္း အသွ်င္ဘုရားထံသို႔ အစဥ္ ေရာက္ပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရားသည္ ထိုျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းေတာ္မူပါေလာ့ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
မင္းျမတ္ ...
{{သစ္ပင္သည္ စိတ္ေစတနာ မရွိ}} ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကုိလည္း ေဟာေတာ္မူအပ္၏၊
ႀကဳိ႕ပင္သည္လည္း ဘာရဒြါဇပုဏၰားႏွင့္အတူ စကားေျပာ၏၊ ထိုႀကဳိ႕ပင္က ေျပာ၏ ဟူေသာ စကားကုိလည္း ေလာကပညတ္အားျဖင့္သာ ဆိုအပ္၏။
မင္းျမတ္ စိတ္ေစတနာ မရွိေသာ သစ္ပင္အား စကားေျပာျခင္းမည္သည္ မရွိ၊ မင္းျမတ္ စင္စစ္ေသာ္ကား သစ္ပင္ဟူေသာ ဤအမည္သည္ ထိုသစ္ပင္၌ ေစာင့္ ေသာ နတ္၏အမည္တည္း၊ သစ္ပင္သည္ စကားေျပာ၏ဟူေသာ ဤစကားကား ေလာကပညတ္တည္း။
မင္းျမတ္ ဥပမာအားျဖင့္ စပါးျဖင့္ ျပည့္ေသာ လွည္းကုိ စပါးလွည္းဟူ၍ လူအေပါင္းသည္ ေခၚေ၀ၚ၏၊ စင္စစ္ေသာ္ကား ထိုလွည္းသည္ စပါးျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ လွည္းမဟုတ္၊ သစ္သားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ လွည္းတည္း၊ ထို(သစ္သားျဖင့္ ၿပီးေသာ)လွည္း၌ စပါးကုိ ေလာင္းသည့္အျဖစ္ေၾကာင့္ စပါးလွည္း ဟူ၍ လူအေပါင္းက ေခၚေ၀ၚ၏။
မင္းျမတ္ ဤအတူသာလွ်င္ သစ္ပင္သည္စကားမေျပာ၊ သစ္ပင္သည္ စိတ္ေစတ နာ မရွိ၊ ထိုသစ္ပင္၌ ေစာင့္ေသာ အၾကင္နတ္သည္ ရွိ၏၊ သစ္ပင္ဟူေသာ အမည္ သည္ ထိုနတ္၏ အမည္သာတည္း၊ ထို႔ျပင္ သစ္ပင္ စကားေျပာ၏ဟူေသာ စကားသည္ ေလာကပညတ္တည္း။
မင္းျမတ္ ဥပမာ တစ္နည္းေသာ္ကား ႏို႔ဓမ္းကုိ ေမႊေႏွာက္ေသာ္ ရက္တက္ကုိ ေမႊေႏွာက္၏ဟု ေခၚေ၀ၚ၏၊ ထိုသူသည္ အၾကင္ႏို႔ဓမ္းကုိ ေမႊေႏွာက္၏၊ ထိုေမႊ ေႏွာက္ေသာ ႏို႔ဓမ္းသည္ ရက္တက္မဟုတ္၊ ထုိသူသည္ ႏို႔ဓမ္းကိုသာလွ်င္ ေမႊေႏွာက္ေသာ္ ရက္တက္ကို ေမႊေႏွာက္၏ဟု ေခၚေ၀ၚ၏။
မင္းျမတ္ ဤအတူသာလွ်င္ သစ္ပင္သည္ စကားမေျပာ၊ သစ္ပင္သည္ စိတ္ေစတ နာ မရွိ၊ ထုိသစ္ပင္၌ ေစာင့္ေသာ အၾကင္နတ္သည္ ရွိ၏၊ သစ္ပင္ဟူေသာ အမည္သည္ ထုိသစ္ပင္ေစာင့္နတ္၏ အမည္သာတည္း၊ သစ္ပင္ စကားေျပာ၏ ဟူေသာ ဤစကားသည္ ေလာကပညတ္တည္း။
မင္းျမတ္ ဥပမာ တစ္နည္းေသာ္ကား ထင္ရွားမရွိေသာ ယုန္ခ်ဳိစသည္ကို ၿပီးေစ လိုေသာ သူသည္ ထင္ရွားရွိသည္ကို ငါၿပီးေစ၏ဟု ေခၚေ၀ၚ၏၊ မၿပီးသည္ကို ၿပီး၏ဟု ေခၚေ၀ၚ၏၊ ဤသို႔လွ်င္ ဤစကားကို လူတို႔သည္ သမုတ္အပ္၏။
မင္းျမတ္ ဤအတူသာလွ်င္ သစ္ပင္သည္ စကားမေျပာ၊ သစ္ပင္သည္ စိတ္ေစတ နာ မရွိ၊ ထုိသစ္ပင္၌ ေစာင့္ေသာ အၾကင္နတ္သည္ ရွိ၏၊ ထုိသစ္ပင္ဟူေသာ အမည္သည္ နတ္၏ အမည္သာတည္း၊ သစ္ပင္ စကားေျပာ၏ဟူေသာ ဤစကားသည္ ေလာက ပညတ္တည္း။
မင္းျမတ္ ေလာကသည္ သမုတ္အပ္ေသာ အၾကင္ ပညတ္ျဖင့္ လူအေပါင္းသည္ ေခၚေ၀ၚ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္လည္း ထုိေလာက သမုတ္အပ္ေသာ ပညတ္အား ျဖင့္သာလွ်င္ သတၱ၀ါတို႔အား တရားေဒသနာကို ေဟာေတာ္မူ၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)
အသွ်င္ဘုရားနာဂေသန ေကာင္းလွပါ၏၊
ဤသို႔လွ်င္ ဤစကားကို ထုိသို႔ ဆိုေတာ္မူတုိင္း ၀န္ခံပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ။
၅ - ႐ုကၡအေစတနာဘာ၀ပဥႇာ၊ ပဏာမိတ၀ဂ္၊ မိလိႏၵပဉာႇ။
