ဥပါတိဓာ၀ႏၲိသုတ္- (ေျပးေရာက္၏)
အကြၽႏ္ုပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တၳိျပည္ အနာထပိဏ္ သူေဌး၏ အရံျဖစ္ ေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အလြန္ေမွာင္မိုက္ေသာ ညဥ့္အခါ ဆီမီးတို႔ကိုညႇိထြန္း ထားရာ လြင္တီးေခါင္၌ ထုိင္ေနေတာ္မူ၏။
ထုိအခါ မ်ားစြာေသာ ပိုးဖလံတို႔သည္ ထုိဆီမီးတို႔၌ တုိး၀င္ရစ္၀ဲကာ က်ေရာက္ ကုန္လ်က္ ဆင္းရဲျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏။ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏။ ဆင္းရဲ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထုိဆီမီးတို႔၌ တုိး၀င္ရစ္၀ဲကာ က်ေရာက္ကုန္လ်က္ ဆင္းရဲ ျခင္း ပ်က္စီးျခင္း ဆင္းရဲပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္ေသာ ထုိပိုးဖလံ မ်ားစြာတို႔ကို ျမင္ေတာ္မူ၏။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤအေၾကာင္းအရာကို သိေတာ္မူ၍ ထုိသိေသာ အခ်ိန္၌- {{အခ်ဳိ႕ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ သီလ သမာဓိ ပညာ စေသာ အႏွစ္သာရသို႔ မေရာက္ၾကဘဲ လြန္၍ ေျပးကုန္၏။ တဏွာ ဒိ႒ိဟူေသာ အသစ္ အသစ္ျဖစ္ေသာ အေႏွာင္အဖြဲ႔ကို ပြါးေစကုန္၏။ ျမင္ရေသာအရာ ၾကားရေသာ အရာတို႔ကို ဤသို႔မွန္၏ဟု အမွား ႏွလံုးသြင္းကုန္လ်က္ ပိုးဖလံတို႔သည္ ဆီမီးသို႔ က်ကုန္သကဲ့သို႔ (ရာဂစေသာ တစ္ဆယ့္တစ္ပါးေသာ မီးက်ီးတို႔ျဖင့္ ရဲရဲၿငိေသာ ဘ၀သံုးပါးဟူေသာ မီးက်ီးတြင္း၌) က်ေရာက္ရကုန္၏}} ဟု
ဤဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္ေတာ္မူ၏။
န၀မသုတ္။
ဥပါတိဓာ၀ႏၲိသုတ္၊ ဇစၥႏၶ၀ဂ္၊ ဥဒါန္းပါဠိေတာ္။
