၁-အစၧရာသဃၤတ၀ဂ္-

ပဌမသုတ္-

၅၁။ ရဟန္းတို႔ ဤ(ဘ၀င္) စိတ္သည္ ၿပိဳးၿပဳိးျပက္ ေတာက္ပ၏၊ ထို စိတ္သည္ပင္ (အကုသိုလ္ေဇာခဏ၌) ဧည့္သည္သဖြယ္ျဖစ္ကုန္ေသာ ညစ္ညဴးေၾကာင္း ကိေလ သာတို႔ေၾကာင့္ ညစ္ညဴးရ၏၊ ထို (အျခင္းအရာ) ကို အၾကားအျမင္မရွိေသာ ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္သည္ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ ထို႔ေၾကာင့္{{အၾကားအျမင္မရွိေသာ ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္* အား စိတ္ကို ပြါးမ်ားျခင္း မရွိ}} ဟု ငါဆို၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အစၧရာသဃၤတ၀ဂ္၊ ဧကကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

* ဒိ႒ိ ၀ိစိကိစၦာ စေသာ ကိေလသာတို႔ျဖင့္ ရစ္ပတ္ ဖံုးလႊမ္းေနေသာ ပုဂၢိဳလ္။

၂-အစၧရာသဃၤတ၀ဂ္-

ဒုတိယသုတ္-

ရဟန္းတို႔ ဤ(ဘ၀င္) စိတ္သည္ ၿပိဳးၿပဳိးျပက္ ေတာက္ပ၏၊ ထို စိတ္သည္ပင္ (ကုသိုလ္ေဇာခဏ၌) ဧည့္သည္သဖြယ္ျဖစ္ကုန္ေသာ ညစ္ညဴးေၾကာင္း ကိေလ သာတို႔မွ ကင္းလြတ္၏၊ ထို (အျခင္းအရာ) ကို အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာ သာ၀က*သည္ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္{{အၾကား အျမင္ရွိေသာ အရိယာသာ၀ကအား စိတ္ကို ပြါးမ်ားျခင္း ရွိ၏}}ဟု ငါဆို၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အစၧရာသဃၤတ၀ဂ္၊ ဧကကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

* ရဟန္းျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ မဂ္ ဖိုလ္ ဆိုက္ေရာက္ၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားအေပါင္း။

၃-အစၧရာသဃၤတ၀ဂ္-

တတိယသုတ္-

ရဟန္းတို႔ ရဟန္းသည္ လက္ဖ်စ္တစ္တြက္ခန္႔မွ်လည္း ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ကို အကယ္၍မွီ၀ဲအံ့။ ရဟန္းတို႔ ဤရဟန္းသည္ စ်ာန္မွဆိတ္သုဥ္းျခင္းမရွိမူ၍ ေနသူ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ သြန္သင္မႈကို လိုက္နာ၍ ေနသူ၊ အဆံုးအမကို လိုက္နာ၍ ေနသူ၊ တိုင္းသူျပည္သားတို႔ ေပးလွဴေသာ ဆြမ္းကို အခ်ည္းႏွီး မျဖစ္ေစမူ၍ သံုးေဆာင္သူဟု ဆိုထိုက္၏။ ထို ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ကို အဖန္ဖန္ အေလ့ အလာ ျပဳကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔ကိုမူကား အဘယ္ဆိုဖြယ္ရာ ရွိပါအံ့နည္း ဟု (မိန္႔ ေတာ္မူ၏)။

အစၧရာသဃၤတ၀ဂ္၊ ဧကကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

၄-အစၧရာသဃၤတ၀ဂ္-

စတုတၱသုတ္-

ရဟန္းတို႔ ရဟန္းသည္ လက္ဖ်စ္တစ္တြက္ခန္႔မွ်လည္း ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ကို အကယ္၍ ပြါးမ်ားအံ့။ ရဟန္းတို႔ ဤရဟန္းသည္ စ်ာန္မွ ဆိတ္သုဥ္းျခင္း မရွိမူ၍ ေနသူ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ သြန္သင္မႈကို လိုက္နာ၍ ေနသူ၊ အဆံုးအမကို လိုက္နာ၍ ေနသူ၊ တိုင္းသူျပည္သားတို႔ ေပးလွဴေသာ ဆြမ္းကို အခ်ည္းႏွီး မျဖစ္ေစမူ၍ သံုးေဆာင္သူဟု ဆိုထိုက္၏။ ထို ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ကို အဖန္ ဖန္ အေလ့အလာ ျပဳကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔ကိုမူကား အဘယ္ဆိုဖြယ္ရာ ရွိပါအံ့နည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အစၧရာသဃၤတ၀ဂ္၊ ဧကကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

၅-အစၧရာသဃၤတ၀ဂ္-

ပဥၥမသုတ္-

ရဟန္းတို႔ ရဟန္းသည္ လက္ဖ်စ္တစ္တြက္ခန္႔မွ်လည္း ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ကိုအကယ္၍ ႏွလံုးသြင္းအံ့။ ရဟန္းတို႔ ဤရဟန္းသည္ စ်ာန္မွ ဆိတ္သုဥ္း ျခင္းမရွိမူ၍ ေနသူ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ သြန္သင္မႈကို လိုက္နာ၍ ေနသူ၊ အဆံုး အမကို လိုက္နာ၍ ေနသူ၊ တိုင္းသူျပည္သားတို႔ေပးလွဴေသာ ဆြမ္းကို အခ်ည္းႏွီး မျဖစ္ေစမူ၍ သံုးေဆာင္သူဟု ဆိုထိုက္၏။ ထို ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ကို အဖန္ဖန္ အေလ့အလာျပဳကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔ကိုမူကား အဘယ္ဆိုဖြယ္ရာ ရွိပါအံ့နည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အစၧရာသဃၤတ၀ဂ္၊ ဧကကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

၆-အစၧရာသဃၤတ၀ဂ္-

ဆ႒သုတ္-

ရဟန္းတို႔ အကုသိုလ္ကို မွီ၍ ျဖစ္ကုန္ေသာ အကုသိုလ္အသင္း၀င္ျဖစ္ကုန္ေသာ
အကုသိုလ္ဟူသမွ် အားလံုးတို႔သည္ စိတ္လွ်င္ ေရွ႕သြားရွိကုန္၏၊
ထိုတရားတို႔တြင္ စိတ္သည္ ေရွးဦးစြာ ျဖစ္၏၊
အကုသိုလ္တရားတို႔သည္ အတူတကြ လိုက္၍သာလွ်င္ ျဖစ္ကုန္၏ဟု
(မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အစၧရာသဃၤတ၀ဂ္၊ ဧကကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

၇-အစၧရာသဃၤတ၀ဂ္-

သတၱမသုတ္-

ရဟန္းတို႔ ကုသိုလ္ကို မွီ၍ ျဖစ္ကုန္ေသာ ကုသိုလ္အသင္း၀င္ျဖစ္ကုန္ေသာ
ကုသိုလ္ဟူသမွ် အားလံုးတို႔သည္ စိတ္လွ်င္ ေရွ႕သြားရွိကုန္၏၊
ထိုတရားတို႔တြင္ စိတ္သည္ ေရွးဦးစြာ ျဖစ္၏၊
ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ အတူတကြ လိုက္၍သာလွ်င္ ျဖစ္ကုန္၏ဟု
(မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အစၧရာသဃၤတ၀ဂ္၊ ဧကကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

၈-အစၧရာသဃၤတ၀ဂ္-

အ႒မသုတ္

ရဟန္းတို႔ ဤေမ့ေလ်ာ့ျခင္း{ပမာဒ}* တရားသည္ မျဖစ္ေပၚေသးေသာ အကု သိုလ္တရားတို႔၏လည္း ျဖစ္ေပၚေၾကာင္း ျဖစ္ေပၚၿပီးေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔ ၏လည္း ဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္း ျဖစ္သကဲ့သို႔၊
ဤအတူ မျဖစ္ေပၚေသးေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔၏လည္း ျဖစ္ေပၚေၾကာင္း ျဖစ္ေပၚၿပီးေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔၏လည္း ဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အျခား တစ္ခုေသာ တရားကိုမွ်လည္း ငါမျမင္။
ရဟန္းတို႔ ေမ့ေလ်ာ့ေသာသူအား မျဖစ္ေပၚေသးေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔သည္ လည္း ျဖစ္ေပၚကုန္၏၊
ျဖစ္ေပၚၿပီးေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္လည္း ဆုတ္ယုတ္ကုန္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္ မူ၏)။

အစၧရာသဃၤတ၀ဂ္၊ ဧကကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

* ဒုစ႐ိုက္တရားတို႔၌လည္းေကာင္း ကာမဂုဏ္ငါးပါးတို႔၌လည္းေကာင္း စိတ္ကို စြန္႔လႊတ္၍ထားျခင္း၊ ကုသိုလ္တို႔၏ ျဖစ္ေပၚျခင္းငွါ ဆႏၵမရွိျခင္း ဆုတ္နစ္ျခင္း ေမ့ေလ်ာ့ျခင္း။

၉-အစၧရာသဃၤတ၀ဂ္-

န၀မသုတ္

ရဟန္းတို႔ ဤမေမ့မေလ်ာ့ျခင္း {အပၸမာဒ}တရားသည္ မျဖစ္ေပၚေသးေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔၏လည္း ျဖစ္ေပၚေၾကာင္း ျဖစ္ေပၚၿပီးေသာ အကုသိုလ္တရား တို႔၏လည္း ဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္း ျဖစ္သကဲ့သို႔၊
ဤအတူ မျဖစ္ေပၚေသးေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔၏လည္း ျဖစ္ေပၚေၾကာင္း ျဖစ္ေပၚ ၿပီးေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔၏လည္း ဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ အျခား တစ္ခုေသာ တရားကိုမွ်လည္း ငါမျမင္။
ရဟန္းတို႔ မေမ့မေလ်ာ့ေသာသူအား မျဖစ္ေပၚေသးေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ လည္း ျဖစ္ေပၚကုန္၏၊
ျဖစ္ေပၚၿပီးေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔သည္လည္း ဆုတ္ယုတ္ကုန္၏ ဟု
(မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အစၧရာသဃၤတ၀ဂ္၊ ဧကကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

၁၀-အစၧရာသဃၤတ၀ဂ္

ဒသမသုတ္-

ရဟန္းတို႔ ဤပ်င္းရိျခင္း {ေကာသဇၨ}တရားသည္ မျဖစ္ေပၚေသးေသာ အကုသိုလ္ တရားတို႔၏လည္း ျဖစ္ေပၚေၾကာင္း ျဖစ္ေပၚၿပီးေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔၏လည္း ဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္း ျဖစ္သကဲ့သို႔၊
ဤအတူ မျဖစ္ေပၚေသးေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔၏လည္း ျဖစ္ေပၚေၾကာင္း ျဖစ္ေပၚၿပီးေသာကုသိုလ္တရားတို႔၏လည္း ဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ အျခား တစ္ခုေသာ တရားကိုမွ်လည္း ငါမျမင္။

ရဟန္းတို႔ ပ်င္းရိေသာသူအား မျဖစ္ေပၚေသးေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔သည္ လည္း ျဖစ္ေပၚကုန္၏၊
ျဖစ္ေပၚၿပီးေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္လည္း ဆုတ္ယုတ္ကုန္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္ မူ၏)။

အစၧရာသဃၤတ၀ဂ္၊ ဧကကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

ဗဟုကာရသုတ္-

ဗဟုကာရသုတ္ - ေက်းဇူးမ်ားသည္...

ရဟန္းတို႔ ...
ဤပုဂၢဳိလ္သံုးမ်ဳိးတို႔သည္ အျခားပုဂၢဳိလ္အား မ်ားစြာ ေက်းဇူးရွိကုန္၏။

အဘယ္သံုးမ်ဳိးတို႔နည္း ဟူမူ-

ရဟန္းတို႔ အၾကင္ ပုဂၢဳိလ္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ အျခားပုဂၢဳိလ္သည္ ...
ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာဟု ဆည္းကပ္၏၊
တရားေတာ္ကို ကိုးကြယ္ရာဟု ဆည္းကပ္၏၊
သံဃာေတာ္ကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္သည္ အျခားပုဂၢဳိလ္အား မ်ားစြာ ေက်းဇူးရွိ၏။

ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား အၾကင္ ပုဂၢဳိလ္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ အျခားပုဂၢဳိလ္သည္ ...
{{ဤကားဆင္းရဲတည္း}} ဟု ဟုတ္မွန္ေသာအတိုင္း သိ၏၊
{{ဤကား ဆင္းရဲျဖစ္ေၾကာင္းတည္း}} ဟု ဟုတ္မွန္ေသာအတိုင္း သိ၏၊
{{ဤကား ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ {နိဗၺာန္} တည္း}} ဟု ဟုတ္မွန္ေသာအတိုင္း သိ၏၊
{{ဤကား ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ {နိဗၺာန္} သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္တည္း}} ဟု
ဟုတ္မွန္ေသာအတိုင္း သိ၏။
ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္သည္ အျခားပုဂၢဳိလ္အား မ်ားစြာ ေက်းဇူးရွိ၏။

ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား အၾကင္ ပုဂၢဳိလ္ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ အျခားပုဂၢဳိလ္သည္ ...
အာသေ၀ါတရားတို႔၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ အာသေ၀ါကင္းေသာ၊ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ အရဟတၱဖိုလ္စိတ္ႏွင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ အရဟတၱဖိုလ္ပညာကို ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိ၍ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေရာက္၍ ေန၏။ ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္သည္ အျခားပုဂၢဳိလ္အား မ်ားစြာ ေက်းဇူးရွိ၏။

ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္ သံုးမ်ဳိးသည္ အျခားပုဂၢဳိလ္အား မ်ားစြာ ေက်းဇူး ရွိကုန္၏။

ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္အား ဤပုဂၢဳိလ္သံုးမ်ဳိးတို႔မွ တစ္ပါး မ်ားစြာေက်းဇူးရွိသည့္ အျခားပုဂၢဳိလ္ကား မရွိဟု ငါဆို၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္သံုးမ်ဳိးတို႔အား ဤအျခား ပုဂၢဳိလ္သည္ ရွိခိုးျခင္း ခရီးဦး ႀကဳိဆိုျခင္း လက္အုပ္ခ်ီျခင္း အ႐ိုအေသျပဳျခင္း သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း သူနာ၏ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ေသာ ေဆးပစၥည္းတို႔ျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းျဖင့္ ေကာင္းစြာ ေက်းဇူးတုံ႔ျပန္ျခင္းငွါ မလြယ္ဟု ငါဆို၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၄ - ဗဟုကာရသုတ္၊ ပုဂၢလ၀ဂ္၊ တိကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။

ေစတနာကရဏီယသုတ္-

ေစတနာကရဏီယသုတ္၊
(ေစတနာ=ေစ့ေဆာ္ျခင္း၊ ကရဏီယ=ျပဳဖြယ္ကိစၥ)

ရဟန္းတို႔
သီလရွိသူ သီလျပည့္စံုသူအား ...
{{ငါ့အား ႏွလံုးသာရႊင္မႈျဖစ္ပါေစ}} ဟု ေစ့ေဆာ္၍ ျပဳဖြယ္ မရွိ၊
သီလရွိသူ သီလျပည့္စံုသူအား
ႏွလံုးသားရႊင္မႈျဖစ္ျခင္းသည္ ထံုးတမ္းစဥ္လာ သေဘာပင္တည္း။

ရဟန္းတို႔
ႏွလံုးသားရႊင္သူအား ...
{{ငါ့အား ၀မ္းေျမာက္မႈ ျဖစ္ပါေစ}} ဟုေစ့ေဆာ္၍ ျပဳဖြယ္ မရွိ၊
ႏွလံုးသားရႊင္သူအား ...
၀မ္းေျမာက္မႈျဖစ္ျခင္းသည္ ထံုးတမ္းစဥ္လာ သေဘာပင္တည္း။

ရဟန္းတို႔
၀မ္းေျမာက္သူအား ...
{{ငါ့အား ႏွစ္သက္မႈျဖစ္ပါေစ}} ဟု ေစ့ေဆာ္၍ ျပဳဖြယ္မရွိ၊
၀မ္းေျမာက္သူအား ...
ႏွစ္သက္မႈျဖစ္ျခင္းသည္ ထံုးတမ္းစဥ္လာ သေဘာပင္တည္း။

ရဟန္းတို႔
ႏွစ္သက္ေသာစိတ္ ရွိသူအား ...
{{ငါ၏ ကုိယ္သည္ ၿငိမ္းခ်မ္း ပါေစ}} ဟု ေစ့ေဆာ္၍ ျပဳဖြယ္မရွိ၊
ႏွစ္သက္ေသာစိတ္ ရွိသူအား ...
ကိုယ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈသည္ ထံုးတမ္းစဥ္လာ သေဘာပင္တည္း။

ရဟန္းတို႔
ကုိယ္ၿငိမ္းခ်မ္းသူအား ...
{{ခ်မ္းသာကုိ ခံစားအံ့}} ဟု ေစ့ေဆာ္၍ ျပဳဖြယ္ မရွိ၊
ကိုယ္ၿငိမ္းခ်မ္းသူအား ...
ခ်မ္းသာကို ခံစားမႈသည္ ထံုးတမ္းစဥ္လာ သေဘာပင္တည္း။

ရဟန္းတို႔
ခ်မ္းသာသူအား...
{{ငါ၏စိတ္သည္ တည္ၾကည္ပါေစ}} ဟု ေစ့ေဆာ္၍ ျပဳဖြယ္ မရွိ၊
ရဟန္းတို႔ ခ်မ္းသာသူအား ...
စိတ္တည္ၾကည္မႈသည္ ထံုးတမ္းစဥ္လာ သေဘာပင္တည္း။

ရဟန္းတို႔
တည္ၾကည္သူအား ...
{{ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိအံ့ ျမင္အံ့}} ဟု ေစ့ေဆာ္၍ ျပဳဖြယ္မရွိ၊
တည္ၾကည္သူအား...
ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိမႈျမင္မႈသည္ ထံုးတမ္းစဥ္လာ သေဘာပင္တည္း။

ရဟန္းတို႔
ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိသူျမင္သူအား ...
{{ၿငီးေငြ႕အံ့}} ဟုေစ့ေဆာ္၍ ျပဳဖြယ္ မရွိ၊
ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိသူျမင္သူအား...
ၿငီးေငြ႕မႈသည္ ထံုးတမ္းစဥ္လာ သေဘာ ပင္တည္း။

ရဟန္းတို႔
ၿငီးေငြ႕သူအား
{{တပ္စြန္းမႈကင္းအံ့}} ဟုေစ့ေဆာ္၍ ျပဳဖြယ္ မရွိ၊
ၿငီးေငြ႕သူအား...
တပ္စြန္းျခင္း ကင္းမႈသည္ ထံုးတမ္းစဥ္လာ သေဘာ ပင္တည္း။

ရဟန္းတို႔
တပ္စြန္းျခင္း ကင္းသူအား ...
လြတ္ေျမာက္မႈ၀ိမုတၱိႏွင့္ လြတ္ေျမာက္မႈကို သိေသာ ဉာဏ္အျမင္ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳအံ့}}ဟုေစ့ေဆာ္၍ ျပဳဖြယ္မရွိ၊
တပ္စြန္းျခင္း ကင္းသူအား ...
လြတ္ေျမာက္မႈႏွင့္ လြတ္ေျမာက္မႈကိုသိေသာ ဉာဏ္အျမင္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္း သည္ ထံုးတမ္းစဥ္လာ သေဘာ ပင္တည္း။

ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ...
တပ္စြန္းျခင္းကင္းမႈသည္ လြတ္ေျမာက္မႈႏွင့္ လြတ္ေျမာက္မႈကုိ သိေသာ ဉာဏ္ အျမင္ အက်ဳိးရွိ၏၊ လြတ္ေျမာက္မႈႏွင့္လြတ္ေျမာက္မႈကုိ သိေသာ ဉာဏ္အျမင္ အာနိသင္ ရွိ၏။ ၿငီးေငြ႕မႈသည္ တပ္စြန္းျခင္း ကင္းမႈအက်ဳိး ရွိ၏၊ တပ္စြန္းျခင္း ကင္းမႈအာနိသင္ ရွိ၏။ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိျမင္မႈသည္ ၿငီးေငြ႕မႈအက်ဳိး ရွိ၏၊ ၿငီးေငြ႕မႈအာနိသင္ ရွိ၏၊ တည္ၾကည္မႈသည္ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိျမင္မႈ အက်ဳိး ရွိ၏၊ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိျမင္မႈ အာနိသင္ ရွိ၏။ ခ်မ္းသာမႈသည္ တည္ၾကည္မႈ အက်ဳိး ရွိ၏၊ တည္ၾကည္မႈအာနိသင္ ရွိ၏၊ ၿငိမ္းေအးမႈသည္ ခ်မ္းသာမႈအက်ဳိး ရွိ၏၊ ခ်မ္းသာမႈအာနိသင္ ရွိ၏။ ႏွစ္သက္မႈသည္ ၿငိမ္းေအးမႈအက်ဳိး ရွိ၏၊ ၿငိမ္းေအးမႈ အာနိသင္ ရွိ၏။ ၀မ္းေျမာက္မႈသည္ ႏွစ္သက္မႈအက်ဳိး ရွိ၏၊ ႏွစ္သက္မႈအာနိသင္ ရွိ၏။ ႏွလံုးသာရႊင္မႈသည္ ၀မ္းေျမာက္မႈ အက်ဳိးရွိ၏၊ ၀မ္းေျမာက္မႈ အာနိသင္ ရွိ၏။ အျပစ္ ကင္းေသာ သီလတို႔သည္ ႏွလံုးသာရႊင္မႈအက်ဳိး ရွိကုန္၏၊ ႏွလံုးသာရႊင္မႈ အာနိသင္ ရွိကုန္၏။

ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ဤဘက္ကမ္း၀ဋ္ဆင္းရဲမွ ထိုဘက္ကမ္း(နိဗၺာန္)သို႔ ေရာက္ ျခင္းငွါ (အျပစ္ မရွိေသာ သီလ အစရွိေသာ) တရားတို႔သည္ (ႏွလံုးသာရႊင္ျခင္း အစရွိေသာ) တရားတို႔ကုိ ျဖစ္ေစကုန္၏၊ (အျပစ္မရွိေသာ သီလအစရွိေသာ) တရားတို႔သည္ (ႏွလံုးသာရႊင္ျခင္းအစရွိေသာ) တရားတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေစကုန္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၂ - ေစတနာကရဏီယသုတ္၊ နိႆယ၀ဂ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

ေကာဓနသုတ္-

အမ်ဳိးသမီးမ်ား သတိထား

ေကာဓနသုတ္- (အမ်က္ထြက္တတ္သည္)

ထုိအခါ အသွ်င္အႏု႐ုဒၶါသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေနၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား {{အသွ်င္ဘုရား ဤေလာက၌ အကြၽႏု္ပ္သည္ အထူးသျဖင့္ သန္႔ရွင္းေသာ လူတို႔၏ အျမင္ကုိ လြန္ေသာ နတ္၌ ျဖစ္ေသာ မ်က္စိ {ဒိဗၺစကၡဳအဘိညာဥ္}ျဖင့္ ခႏၶာကုိယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းရာ မေကာင္းေသာလားရာ ပ်က္စီးက်ေရာက္ရာ ျဖစ္ေသာ ငရဲသို႔ေရာက္ေသာ မာတုဂါမကုိ ျမင္ပါ၏၊ ျမတ္စြာဘုရား အဘယ္မွ်ေလာက္ကုန္ ေသာ တရားတို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ မာတုဂါမသည္ ခႏၶာကုိယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္ မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာ ကင္းရာ မေကာင္းေသာ လားရာ ပ်က္စီးက်ေရာက္ရာ ငရဲသို႔ ေရာက္ပါသနည္း}} ဟု ေလွ်ာက္ထား၏။

အႏု႐ုဒၶါ တရားငါးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ မာတုဂါမသည္ ခႏၶာကုိယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းရာ မေကာင္းေသာလားရာ ပ်က္စီး က်ေရာက္ရာျဖစ္ေသာ ငရဲသို႔ ေရာက္ရ၏။

အဘယ္ငါးမ်ဳိးတို႔နည္း၊

၁။ ယုံၾကည္မႈ {သဒၶါ} တရားလည္း မရွိ၊
၂။ အရွက္လည္း မရွိ၊ ((မေကာင္းမႈျပဳရန္))
၃။ အေၾကာက္လည္း မရွိ၊
၄။ အမ်က္ေဒါသလည္း ထြက္တတ္၏၊
၅။ ပညာမဲ့၏။

အႏု႐ုဒၶါ ဤတရားငါးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ မာတုဂါမသည္ ခႏၶာကုိယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီး သည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းရာ မေကာင္းေသာ လားရာ ပ်က္စီးက် ေရာက္ရာ ငရဲသို႔ ေရာက္ရ၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၅ - ေကာဓနသုတ္၊ ပဌမေပယ်ာလ၀ဂ္၊ သဠာယတန၀ဂၢသံယုတ္ ပါဠိေတာ္။

ပုရိသသုတ္- (ေယာက္က်ား)

ပုရိသသုတ္- (ေယာက္က်ား)

ရဟန္းတို႔ အဂၤါငါးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေယာက်္ားသည္
မာတုဂါမကုိ ဧကန္ မႏွစ္သက္ေစႏုိင္သူ ျဖစ္၏။

အဘယ္ငါးမ်ဳိးးတို႔နည္း...

၁။ အဆင္းရွိသူလည္း မဟုတ္၊
၂။ စည္းစိမ္ဥစၥာရွိသူလည္း မဟုတ္၊
၃။ ကုိယ္က်င့္ {သီလ} ရွိသူလည္း မဟုတ္၊
၄။ ပ်င္းရိသူလည္း ျဖစ္၏၊
၅။ သားသမီးမရသူလည္း ျဖစ္၏။

ရဟန္းတို႔ ဤတရားငါးပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေယာက္်ားသည္
မာတုဂါမကုိ ဧကန္ မႏွစ္သက္ေစႏုိင္သူ ျဖစ္၏။

.....

ရဟန္းတို႔ ဤအဂၤါငါးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေယာက်္ားသည္
မာတုဂါမကုိ ဧကန္ ႏွစ္သက္ေစႏုိင္သူ ျဖစ္၏။

အဘယ္ငါးမ်ဳိးတို႔နည္း...

၁။ အဆင္းရွိသူလည္း ျဖစ္၏၊
၂။ စည္းစိမ္ဥစၥာရွိသူလည္း ျဖစ္၏၊
၃။ ကုိယ္က်င့္ {သီလ} ရွိသူလည္း ျဖစ္၏၊
၄။ လိမၼာ၍ မပ်င္းရိသူလည္း ျဖစ္၏၊
၅။ သားသမီးရသူလည္း ျဖစ္၏။

ရဟန္းတို႔ ဤအဂၤါငါးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေယာက္်ားသည္
မာတုဂါမကုိ ဧကန္ ႏွစ္သက္ေစႏုိင္သူျဖစ္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၂ - ပုရိသသုတ္၊ ပဌမေပယ်ာလ၀ဂ္၊ သဠာယတန၀ဂၢသံယုတ္ ပါဠိေတာ္။

မာတုဂါမသုတ္- (အမ်ဳိးသမီး)

မာတုဂါမသုတ္- (အမ်ဳိးသမီး)

ရဟန္းတို႔ အဂၤါငါးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ မာတုဂါမသည္
ေယာက်္ားကုိ ဧကန္ မႏွစ္သက္ေစႏုိင္သူ ျဖစ္၏။

အဘယ္ငါးမ်ဳိးးတို႔နည္း...

၁။ အဆင္းရွိသူလည္း မဟုတ္၊
၂။ စည္းစိမ္ဥစၥာရွိသူလည္း မဟုတ္၊
၃။ ကုိယ္က်င့္ {သီလ} ရွိသူလည္း မဟုတ္၊
၄။ ပ်င္းရိသူလည္း ျဖစ္၏၊
၅။ သားသမီး မရသူလည္း ျဖစ္၏။

ရဟန္းတို႔ ဤအဂၤါငါးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ မာတုဂါမသည္
ေယာက္်ားကုိ ဧကန္ မႏွစ္သက္ေစႏုိင္သူ ျဖစ္၏။


ရဟန္းတို႔ ဤအဂၤါငါးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ မာတုဂါမသည္
ေယာက်္ားကုိ ဧကန္ ႏွစ္သက္ေစႏုိင္သူ ျဖစ္၏။

အဘယ္ ငါးမ်ဳိးတို႔နည္း...

၁။ အဆင္းရွိသူလည္း ျဖစ္၏၊
၂။ စည္းစိမ္ဥစၥာရွိသူလည္း ျဖစ္၏၊
၃။ ကုိယ္က်င့္ {သီလ} ရွိသူလည္း ျဖစ္၏၊
၄။ လိမၼာ၍ မပ်င္းရိသူလည္း ျဖစ္၏၊
၅။ သားသမီးရသူလည္း ျဖစ္၏။

ရဟန္းတို႔ ဤအဂၤါငါးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ မာတုဂါမသည္
ေယာက်္ားကုိ ဧကန္ ႏွစ္သက္ေစႏုိင္သူ ျဖစ္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၁ - မာတုဂါမသုတ္၊ ပဌမေပယ်ာလ၀ဂ္၊ သဠာယတန၀ဂၢသံယုတ္။

ေထရသုတ္-

ေထရသုတ္-

ရဟန္းတို႔ တရားဆယ္မ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ မေထရ္ရဟန္းသည္ ေနေလရာရာ အရပ္တုိင္း၌ ခ်မ္းသာစြာသာလွ်င္ ေနရ၏။

အဘယ္ဆယ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ -

(၁) မေထရ္ႀကီး ျဖစ္၏၊ ညဥ့္အမ်ားကိုသိ၏၊ ရဟန္း၀ါရင့္၏၊ ရဟန္းသက္ ရွည္၏၊

(၂) သီလရွိ၏။ပ။ ၂၂၇-သြယ္ေသာ သိကၡာပုဒ္တို႔၌ ေဆာက္တည္၍ က်င့္၏။

(၃) အၾကားအျမင္ မ်ား၏။ပ။ ပညာျဖင့္ ထိုးထြင္း၍ သိအပ္၏။

(၄) ထိုရဟန္းအား ပါတိေမာက္ႏွစ္ပါးတို႔သည္ အက်ယ္အားျဖင့္ (ႏႈတ္၌) လာကုန္ ၏၊ ေကာင္းစြာ ေ၀ဖန္ထားအပ္ကုန္၏၊ ေကာင္းစြာ(ႏႈတ္၌) ျဖစ္ျခင္း ရွိကုန္၏၊ သုတ္အားျဖင့္ သဒၵါအားျဖင့္ ေကာင္းစြာဆုံးျဖတ္ ထားအပ္ကုန္၏။

(၅) အဓိက႐ုဏ္း ျဖစ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းကို ယူ၍ ၿငိမ္းေစမႈ၌ လိမၼာ၏။

(၆) တရားလိုလားသူ ျဖစ္၏၊ ခ်စ္ဖြယ္ သုံးႏႈန္းတတ္၏၊ လြန္ျမတ္ေသာ ဓမၼ လြန္ျမတ္ေသာ ၀ိနယ၌ အားႀကီးေသာ ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္မႈ ရွိ၏။

(၇) ရတတ္သမွ်ေသာ သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း သူနာ၏အေထာက္အပံ့ ေဆး အသုံးအေဆာင္ျဖင့္ ေရာင့္ရဲ၏၊

(၈) ေရွ႕သို႔တက္ျခင္း ေနာက္သို႔ဆုတ္ျခင္း၌ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရွိ၍ ရြာတြင္း၀ယ္ ေန ထိုင္ျခင္း၌ ကုိယ္ႏႈတ္ကုိ ေစာင့္စည္း၏။

(၉) မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ ခ်မ္းသာစြာေနေၾကာင္း ျဖစ္ကုန္ေသာ လြန္ျမတ္ေသာ စိတ္ကို မွီ၍ ျဖစ္ကုန္ေသာ စ်ာန္ေလးပါးတို႔ကို အလိုရွိတိုင္းရ၏၊ မၿငဳိမၿငင္ ရ၏၊ မပင္မပန္း ရ၏၊

(၁၀) အာသေ၀ါတရားတို႔၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ အာသေ၀ါကင္းေသာ လြတ္ေျမာက္ ေသာ {အရဟတၱဖိုလ္} စိတ္ႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ေသာ {အရဟတၱဖိုလ္} ပညာကို ယခုဘ၀၌ပင္ ကိုယ္တိုင္ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္သိကာ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ၿပီးျပည့္စုံ ေစ၍ ေန၏။

ရဟန္းတို႔ ဤတရားဆယ္မ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ မေထရ္ရဟန္းသည္ ေနေလရာရာ အရပ္တိုင္း၌ ခ်မ္းသာစြာသာလွ်င္ ေနရ၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၈ - ေထရသုတ္၊ ဥပါလိ၀ဂ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

မိတၱသုတ္-

မိတၱသုတ္-

* ခရီးသြားေသာ သူ၏ အေဆြခင္ပြန္းသည္ အဘယ္နည္း၊
* ခရီးသြားေသာ သူ၏ အေဆြခင္ပြန္းသည္ အတူသြားေဖာ္တည္း၊

* မိမိအိမ္၌ အေဆြခင္ပြန္းသည္ အဘယ္နည္း၊
* မိမိ၏ အိမ္၌ အေဆြခင္ပြန္းသည္ အမိတည္း၊

* ျပဳဖြယ္ကိစၥရွိေသာ သူ၏ အေဆြခင္ပြန္းသည္ အဘယ္နည္း၊
* ျပဳဖြယ္ကိစၥရွိေသာ သူ၏ အေဆြခင္ပြန္းသည္ သူငယ္ခ်င္းတည္း၊

* တမလြန္၌ ျဖစ္ေသာ အေဆြခင္ပြန္းသည္ အဘယ္နည္း ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
* အဖန္ဖန္ ကုိယ္တုိင္ ျပဳအပ္ေသာ ေကာင္းမႈတို႔သည္ တမလြန္၌ ျဖစ္ေသာ အေဆြခင္ပြန္းမည္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၃ - မိတၱသုတ္၊ အဒၶ၀ဂ္၊ သဂါထာ၀ဂၢသံယုတ္။

အာဃာတပဋိ၀ိနယသုတ္

အာဃာတပဋိ၀ိနယသုတ္

ရဟန္းတို႔ ရန္ၿငဳိး ေျဖေၾကာင္းတို႔သည္ ဤဆယ္မ်ဳိးတို႔တည္း။

အဘယ္ဆယ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ -

မိမိႏွင့္ပတ္သက္၍...
၁။ ငါ၏ အက်ဳိးမဲ့ကုိ ျပဳဖူးၿပီ၊ ထိုအက်ဳိးမဲ့ျပဳျခင္းကို
ဤပုဂၢိဳလ္၌ (တားျမစ္ရန္) အဘယ္မွာ ရႏိုင္မည္နည္း ဟု ရန္ၿငဳိးကို ေျဖ၏၊
၂။ ငါ၏ အက်ဳိးမဲ့ကို ျပဳေနဆဲ၊ ထိုအက်ဳိးမဲ့ ျပဳျခင္းကို
ဤပုဂၢိဳလ္၌ (တားျမစ္ရန္) အဘယ္မွာ ရႏိုင္မည္နည္း ဟု ရန္ၿငဳိးကို ေျဖ၏၊
၃။ ငါ၏ အက်ဳိးမဲ့ကုိ ျပဳလိမ့္မည္၊ ထိုအက်ဳိးမဲ့ ျပဳျခင္းကို
ဤပုဂၢိဳလ္၌ (တားျမစ္ရန္) အဘယ္မွာ ရႏိုင္မည္နည္း ဟု ရန္ၿငဳိးကို ေျဖ၏၊

မိမိခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္သူႏွင့္ပတ္သက္၍...
၄။ ငါခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္သူ၏ အက်ဳိးမဲ့ကို ျပဳဖူးၿပီ ထိုအက်ဳိးမဲ့ျပဳျခင္းကို
ဤပုဂၢိဳလ္၌ (တားျမစ္ရန္) အဘယ္မွာ ရႏိုင္မည္နည္း ဟု ရန္ၿငဳိးကို ေျဖ၏၊
၅။ ငါခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္သူ၏ အက်ဳိးမဲ့ကို ျပဳေနဆဲ၊ ထိုအက်ဳိးမဲ့ ျပဳျခင္းကို
ဤပုဂၢိဳလ္၌ (တားျမစ္ရန္) အဘယ္မွာ ရႏိုင္မည္နည္း ဟု ရန္ၿငဳိးကို ေျဖ၏၊
၆။ ငါခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္သူ၏ အက်ဳိးမဲ့ကို ျပဳလိမ့္မည္၊ ထိုအက်ဳိးမဲ့ ျပဳျခင္းကို
ဤပုဂၢိဳလ္၌ (တားျမစ္ရန္) အဘယ္မွာ ရႏိုင္မည္နည္း ဟု ရန္ၿငဳိးကို ေျဖ၏၊

မိမိမခ်စ္ခင္ မႏွစ္သက္သူႏွင့္ပတ္သက္၍...
၇။ ငါမခ်စ္ခင္ မႏွစ္သက္သူ၏ အက်ဳိးကို ျပဳဖူးၿပီ ထိုအက်ဳိး ျပဳျခင္းကို
ဤပုဂၢိဳလ္၌ (တားျမစ္ရန္) အဘယ္မွာ ရႏိုင္မည္နည္း ဟု ရန္ၿငဳိးကိုေျဖ၏၊
၈။ ငါမခ်စ္ခင္ မႏွစ္သက္သူ၏ အက်ဳိးကို ျပဳေနဆဲ ထိုအက်ဳိး ျပဳျခင္းကို
ဤပုဂၢိဳလ္၌ (တားျမစ္ရန္) အဘယ္မွာ ရႏိုင္မည္နည္း ဟု ရန္ၿငဳိးကိုေျဖ၏၊
၉။ ငါမခ်စ္ခင္ မႏွစ္သက္သူ၏ အက်ဳိးကို ျပဳလိမ့္မည္ ထိုအက်ဳိး ျပဳျခင္းကို
ဤပုဂၢိဳလ္၌ (တားျမစ္ရန္) အဘယ္မွာ ရႏိုင္မည္နည္း ဟု ရန္ၿငဳိးကိုေျဖ၏၊

၁၀။ အရာ မဟုတ္သည္၌လည္း အမ်က္မထြက္။

ရဟန္းတို႔ ဤသည္တို႔ကား ရန္ၿငဳိးေျဖေၾကာင္း ဆယ္မ်ဳိးတို႔တည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၁၀ - အာဃာတပဋိ၀ိနယသုတ္၊ အာကခၤ၀ဂ္၊ အဂုၤတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

ဂူထဘာဏီသုတ္- (ဂူထ=မစင္+ဘာဏီ=ေျပာဆိုသူ)

ဂူထဘာဏီသုတ္- (ဂူထ=မစင္+ဘာဏီ=ေျပာဆိုသူ)

ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္သံုးမ်ဳိးတို႔သည္ ေလာက၌ ထင္ရွားရွိကုန္၏။
အဘယ္ သံုးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-

၁။ မစင္ကဲ့သို႔ မေကာင္းေသာ အနံ႔ရွိေသာ စကားကို ဆိုတတ္ေသာ ပုဂၢဳိလ္၊
၂။ ပန္းကဲ့သို႔ ေကာင္းေသာ အနံ႔ရွိေသာ စကားကို ဆိုတတ္ေသာ ပုဂၢဳိလ္၊
၃။ ပ်ားရည္ကဲ့သို႔ ခ်ဳိသာေသာ စကားကို ဆိုတတ္ေသာ ပုဂၢဳိလ္တို႔ေပတည္း။

၁...
ရဟန္းတို႔ မစင္ကဲ့သို႔ မေကာင္းေသာအနံ႔ရွိေသာ စကားကို ဆိုတတ္ေသာ ပုဂၢဳိလ္ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ ပြဲသဘင္၌ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ပရိသတ္၌ေသာ္ လည္း ေကာင္း၊ ေဆြမ်ဳိးတို႔အလယ္၌ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အသင္းအပင္း အလယ္၌ ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ မင္းမ်ဳိးတို႔အလယ္၌ေသာ္ လည္းေကာင္း တည္ေနေသာ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္ကို ေခၚေဆာင္၍ {{အခ်င္းေယာက္်ား လာေလာ့ သင္သိသည္ ကို ေျပာပါေလာ့}}ဟု သက္ေသအရာ၌ ထားလ်က္ ေမးအပ္၏၊ ထိုသူသည္ {{မသိသည္ကို သိ၏}} ဟု လည္းေကာင္း၊ {{သိသည္ကို မသိ}} ဟု လည္း ေကာင္း၊ {{မျမင္သည္ကို ျမင္၏}}ဟုလည္းေကာင္း၊ {{ျမင္သည္ကို မျမင္}}ဟု လည္းေကာင္း၊ ဤသို႔ မိမိ အေၾကာင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ သူတစ္ပါး အေၾကာင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ တံစိုး လက္ ေဆာင္ အစားအစာ ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း သိလ်က္ မမွန္ေသာစကားကို ေျပာဆို၏။
ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္ကို မစင္ကဲ့သို႔ မေကာင္းေသာ အနံ႔ရွိေသာ စကားကို ဆိုတတ္ေသာ ပုဂၢဳိလ္ဟု ဆိုအပ္၏။


၂...
ရဟန္းတို႔ ပန္းကဲ့သို႔ ေကာင္းေသာ အနံ႔ရွိေသာ စကားကို ဆိုတတ္ေသာ ပုဂၢဳိလ္ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ ပြဲသဘင္၌ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပရိသတ္၌ေသာ္ လည္း ေကာင္း၊ ေဆြမ်ဳိးတို႔ အလယ္၌ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အသင္းအပင္းအလယ္၌ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ မင္းမ်ဳိးတို႔ အလယ္၌ေသာ္လည္းေကာင္း တည္ေနေသာ အခ်ဳိ႕ ေသာ ပုဂၢဳိလ္ကို ေခၚေဆာင္၍ {{အခ်င္းေယာက္်ား လာေလာ့ သင္သိသည္ကို ေျပာပါေလာ့}} ဟု သက္ေသအရာ၌ ထားလ်က္ ေမးအပ္၏၊ ထိုသူသည္ {{မသိ သည္ကို မသိ}} ဟု လည္းေကာင္း၊ {{သိသည္ကို သိ၏}} ဟု လည္းေကာင္း၊ {{မျမင္သည္ကို မျမင္}} ဟု လည္းေကာင္း၊ {{ျမင္သည္ကို ျမင္၏}} ဟု လည္း ေကာင္း၊ ဤသို႔ မိမိအေၾကာင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ သူတစ္ပါး အေၾကာင္း ေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ တံစိုးလက္ေဆာင္ အစားအစာ ဟူေသာ အေၾကာင္း ေၾကာင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း သိလ်က္ မမွန္ေသာ စကားကို မေျပာဆို။
ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္ကို ပန္းကဲ့သို႔ ေကာင္းေသာ အနံ႔ရွိေသာ စကားကို ေျပာဆို တတ္ေသာ ပုဂၢဳိလ္ဟု ဆိုအပ္၏။

၃...
ရဟန္းတို႔ ပ်ားကဲ့သို႔ ခ်ဳိသာေသာ စကားကို ေျပာဆိုတတ္ေသာ ပုဂၢဳိလ္ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ ၾကမ္းေသာ စကားကို ပယ္၍ ၾကမ္းေသာ စကားမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏။ အၾကင္ စကားသည္ အျပစ္ကင္း၏၊ နားခ်မ္း သာ၏၊ ႏွစ္လိုဖြယ္ရွိ၏၊ ႏွလံုးသို႔သက္၏၊ ယဥ္ေက်း၏၊ လူအမ်ား ႏွစ္သက္၏၊ လူအမ်ား ႏွစ္ၿခဳိက္၏၊ ထိုသို႔သေဘာရွိေသာ စကားကို ဆို၏။
ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္ကို ပ်ားကဲ့သို႔ ခ်ဳိသာေသာ စကားကို ေျပာဆိုတတ္ေသာ ပုဂၢဳိလ္ဟု ဆိုအပ္၏။

ရဟန္းတို႔ ...
ဤပုဂၢဳိလ္ သံုးမ်ဳိးတို႔သည္ ေလာက၌ ထင္ရွားရွိကုန္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၈ - ဂူထဘာဏီသုတ္၊ ပုဂၢလ၀ဂ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။

ပါပဏိကသုတ္- (အိမ္ေစ်းသည္)

ၾကီးပြါးလိုသူမ်ား ဤတရား ၃-ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုရမည္။

၁။ ေစ်းသည္သည္ မ်က္စိအျမင္ ရွိ၏၊
၂။ ေစ်းသည္သည္ ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ ၀ီရိယထူး ရွိ၏၊
၃။ ေစ်းသည္သည္ အမွီေကာင္းႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊

ဒုတိယ ပါပဏိကသုတ္- (အိမ္ေစ်းသည္)

ရဟန္းတို႔ အဂၤါသံုးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေစ်းသည္သည္ မၾကာမီပင္လွ်င္ စည္းစိမ္တို႔၌ မ်ားျခင္း ျပန္႔ေျပာျခင္းသို႔ ေရာက္၏။

အဘယ္သံုးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-
၁...
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ ေစ်းသည္သည္ မ်က္စိအျမင္ ရွိ၏၊
ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ ၀ီရိယထူး ရွိ၏၊ အမွီေကာင္းႏွင့္ ျပည့္စံု၏။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္ သို႔လွ်င္ ေစ်းသည္သည္ မ်က္စိအျမင္ရွိသနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ ေစ်းသည္သည္ {{ဤကုန္ပစၥည္းကို ဤသို႔၀ယ္၍ ဤသို႔ေရာင္းေသာ္ အရင္းအႏွီး ကား ဤမွ်ေလာက္ ျဖစ္လတၱံ႕၊ အျမတ္ အစြန္းကား ဤမွ်ေလာက္ ျဖစ္လတၱံ႕}} ဟု ဤသို႔ ေရာင္းကုန္ ပစၥည္းကို သိ၏။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ေစ်းသည္သည္ မ်က္စိအျမင္ရွိ၏။

၂...
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ ေစ်းသည္သည္ ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ ၀ီရိယထူး ရွိ၏၊
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ ေစ်းသည္သည္ ကုန္ပစၥည္းကို ၀ယ္ျခင္းငွါလည္းေကာင္း၊ ေရာင္းျခင္းငွါ လည္းေကာင္း ကြၽမ္းက်င္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ေစ်းသည္သည္ ထူးေသာ ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ ၀ီရိယထူးရွိ၏။

၃...
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ ေစ်းသည္သည္ အမွီေကာင္းႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ ေစ်းသည္ကို ႂကြယ္၀ကုန္ မ်ားေသာဥစၥာရွိကုန္ မ်ားေသာ အသံုးအေဆာင္ ရွိကုန္ေသာ သူႂကြယ္တို႔သည္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္သားတို႔ သည္လည္းေကာင္း {{ဤေစ်းသည္ကား မ်က္စိအျမင္လည္းရွိ၏၊ ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္ ေသာ ၀ီရိယထူးလည္း ရွိ၏၊ သားသမီးတို႔ကို လုပ္ေကြၽးျခင္းငွါ လည္းေကာင္း၊ ငါတို႔ အား ရံခါရံခါ အတိုးေပးဆပ္ျခင္းငွါလည္းေကာင္း စြမ္းႏိုင္၏}} ဟု သိကုန္၏။ ထိုသူႂကြယ္ သူႂကြယ္သားတို႔သည္ ထို ေစ်းသည္ကို {{အခ်င္းေစ်းသည္ ငါ၏အထံမွ ဤကုန္စည္ပစၥည္းတို႔ကို ယူ၍ သားမယားကိုလည္း လုပ္ေကြၽးေလာ့၊ ငါတို႔အားလည္း ရံခါရံခါ အတိုးေပးဆပ္ပါေလာ့}}ဟု ကုန္ပစၥည္းျဖင့္ ဖိတ္ၾကား ကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ေစ်းသည္သည္ အမွီေကာင္းႏွင့္ ျပည့္စံု၏။

ရဟန္းတို႔ ဤအဂၤါသံုးမ်ဳိး တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေစ်းသည္သည္ မၾကာမီပင္လွ်င္ စည္းစိမ္တို႔၏ မ်ားျခင္း ျပန္႔ေျပာျခင္းသို႔ ေရာက္၏။


ရဟန္းတို႔ ဤအတူသာလွ်င္ တရားသံုးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ မၾကာမီပင္လွ်င္ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ မ်ားျမတ္ျခင္း ျပန္႔ေျပာျခင္းသို႔ ေရာက္၏။

အဘယ္သံုးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-

ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္
၁။ ပညာ မ်က္စိ အျမင္ရွိ၏၊
၂။ ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ ၀ီရိယထူးရွိ၏၊
၃။ အမွီေကာင္းႏွင့္ ျပည့္စံု၏။

၁...
ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ (ပညာ) မ်က္စိ အျမင္ရွိသနည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္
{{ဤကား ဆင္းရဲတည္း}} ဟု ဟုတ္မွန္ေသာ အတိုင္း သိ၏၊
{{ဤကား ဆင္းရဲ ျဖစ္ေၾကာင္းတည္း}} ဟု ဟုတ္မွန္ေသာ အတိုင္း သိ၏၊
{{ဤကား ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ{နိဗၺာန္}တည္း}} ဟု ဟုတ္မွန္ေသာ အတိုင္း သိ၏၊
{{ဤကား ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ {နိဗၺာန္}သို႔ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္တည္း}} ဟု
ဟုတ္မွန္ေသာ အတိုင္း သိ၏။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ (ပညာ) မ်က္စိအျမင္ရွိ၏။

၂...
ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ ဉာဏ္ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ၀ီရိယထူးရွိသနည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ အကုသိုလ္တရားတို႔ကို ပယ္ျခင္း ကုသိုလ္တရားတို႔ကို ျဖစ္ေစျခင္းငွါ ထက္သန္ေသာ လုံ႔လရွိသည္ ျဖစ္၍ ေန၏၊ အားအစြမ္းႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ ျမဲျမံေသာ လုံ႔လ ရွိ၏၊ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ တာ၀န္ကို ပစ္ခ်မထား။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ ၀ီရိယထူးရွိ၏။

၃...
ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ အမွီေကာင္းႏွင့္ ျပည့္စံုသနည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ အၾကားအျမင္မ်ားကုန္ ပါဠိေတာ္ကို ႏႈတ္တက္ ေဆာင္ကုန္ သုတၱန္ကို ေဆာင္ကုန္ ၀ိနည္းကို ေဆာင္ကုန္ ပါတိေမာက္ကို ေဆာင္ကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔သို႔ ရံဖန္ ရံခါ ခ်ဥ္းကပ္၍ {{အသွ်င္ဘုရား ဤပါဠိကား အဘယ္သို႔ပါနည္း၊ ဤပါဠိ၏ အနက္ကား အဘယ္သို႔ပါနည္း}} ဟု ေမးျမန္း၏၊ စိစစ္၏၊ ထို(ဗဟုသုတရွိၾကေသာ) အသွ်င္တို႔သည္ ထိုရဟန္းအား မဖြင့္အပ္ေသး သည္ကိုလည္း ဖြင့္ျပကုန္၏၊ မေပၚလြင္ေသးသည္တို႔ကိုလည္း ေပၚလြင္ေစကုန္၏၊ မ်ားျပားကုန္ေသာ ယံုမွားျခင္း၏ အေၾကာင္းတရားတို႔၌ ယံုမွားမႈကို ပယ္ေဖ်ာက္ ကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ အမွီေကာင္းႏွင့္ ျပည့္စံု၏။

ရဟန္းတို႔ ဤတရားသံုးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ မၾကာမီပင္လွ်င္ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ မ်ားျမတ္ ျခင္း ျပန္႔ေျပာျခင္းသို႔ ေရာက္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။


၁၀ - ဒုတိယ ပါပဏိကသုတ္၊ ရထာကာရ၀ဂ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

အစၥယသုတ္-(အျပစ္၊ အာပတ္)

အစၥယသုတ္- (အျပစ္၊ အာပတ္၊ ေသလြန္ျခင္း)

ရဟန္းတို႔ တရားသံုးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူကို သူမိုက္ဟု သိအပ္၏။

အဘယ္ သံုးမ်ဳိး တို႔နည္းဟူမူ-
၁။ မိမိအျပစ္ကို အျပစ္အားျဖင့္ မ႐ႈျခင္း၊
၂။ မိမိအျပစ္ကို အျပစ္အားျဖင့္ ႐ႈေသာ္လည္း တရားအေလ်ာက္ မကုစား၊
၃။ သူတစ္ပါးသည္ အျပစ္ကို ၀န္ခံ၍ ေျပာလာပါလ်က္ တရားအေလ်ာက္ မခံယူ။
ရဟန္းတို႔ ဤတရားသံုးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာသူကို သူမိုက္ဟု သိအပ္၏။

ရဟန္းတို႔ တရားသံုးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သူကို ပညာရွိဟု သိအပ္၏။

အဘယ္ သံုးမ်ဳိး တို႔နည္းဟူမူ-
၁။ မိမိအျပစ္ကို အျပစ္အားျဖင့္ ႐ႈ၏၊
၂။ မိမိ၏ အျပစ္ကို အျပစ္အားျဖင့္ ႐ႈ၍ တရားအေလ်ာက္ ကုစား၏၊
၃။ သူတစ္ပါးသည္ အျပစ္ကို ၀န္ခံ၍ ေျပာလာေသာ္ တရားအေလ်ာက္ ခံယူ၏။

ရဟန္းတို႔ ဤတရား သံုးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာသူကို ပညာရွိဟု သိအပ္၏။

ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ ဤသာသနာေတာ္၌ ...
{{သူမိုက္ဟု သိေၾကာင္း တရား သံုးမ်ဳိး တို႔ကို ေရွာင္ၾကဥ္၍၊
ပညာရွိဟု သိေၾကာင္း တရားသံုးမ်ဳိးတို႔ကို ေဆာက္တည္၍ က်င့္ကုန္အံ့}} ဟု
ဤသို႔သာလွ်င္ သင္တို႔ က်င့္ရမည္ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၄ - အစၥယသုတ္၊ ဗာလ၀ဂ္၊ တိကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။

ဂိရိမာနႏၵသုတ္-မွ (ေရာဂါေပ်ာက္ၿငိမ္းေၾကာင္း)

သင္တို႔မွာ ရွိေနေသာ ေရာဂါဆိုးမ်ား ေပ်ာက္ကင္းလိုေသာ္...

ဂိရိမာနႏၵသုတ္-

အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံ ျဖစ္ေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသုံး) ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ အသွ်င္ ဂိရိမာနႏၵသည္ အနာေရာဂါရွိ၏၊ ဆင္းရဲျခင္းသို႔ ေရာက္၏၊ ျပင္းစြာ မက်န္းမမာ ျဖစ္၏။

ထိုအခါ အသွ်င္အာနႏၵာသည္ ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္လ်က္ ျမတ္စြာဘုရားအား-

{{အသွ်င္ဘုရား အသွ်င္ဂိရိမာနႏၵသည္ အနာေရာဂါ ရွိပါ၏၊ ဆင္းရဲျခင္းသို႔ ေရာက္ေနပါ၏၊ ျပင္းစြာ မက်န္းမမာ ျဖစ္ေနပါ၏။ အသွ်င္ဘုရား ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္ဂိရိမာနႏၵ အထံသို႔ သနားသျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ေတာ္မူပါ}} ဟု ေလွ်ာက္၏။

အာနႏၵာ အကယ္၍ သင္သည္ ဂိရိမာနႏၵရဟန္းအား သညာ ဆယ္မ်ဳိးတို႔ကို ေဟာလွ်င္ သညာ ဆယ္မ်ဳိးတို႔ကို ၾကားနာရသည္ရွိေသာ္ ဂိရိမာနႏၵရဟန္းအား ထိုအနာေရာဂါသည္ ခဏခ်င္း ၿငိမ္းရာေသာ အေၾကာင္းသည္ ရွိသည္သာတည္း။

အဘယ္ဆယ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ -

၁။ အနိစၥ သညာ၊ သခၤါရတရား၏ မျမဲစြဲမႈ၌ ႐ႈသိျခင္း။
၂။ အနတၱ သညာ၊ အစိုင္အခဲ စြဲျမဲစြာ မတည္ျခင္းႈ၌ ႐ႈသိျခင္း။
၃။ အသုဘ သညာ၊ မတင့္တယ္ဟူေသာ ႐ႈသိျခင္း။
၄။ အာဒီန၀ သညာ၊ ကိုးစားရာ မရွိ ဆင္းရဲအတိဟူေသာ ႐ႈသိျခင္း။
၅။ ပဟာန သညာ၊ ပယ္ရွားစြန္႕ပစ္ေရး ဟူ၍ ႐ႈသိျခင္း။
၆။ ၀ိရာဂ သညာ၊ တပ္မက္ကင္းေရး ဟူေသာ ႐ႈသိျခင္း။
၇။ နိေရာဓ¬ သညာ၊ ခ်ဳပ္ျငိမ္း ျပတ္စဲျခင္း ဟူေသာ ႐ႈသိျခင္း။
၈။ သဗၺေလာေက အနဘိရတိ သညာ၊ ေလာကၾကီး၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ဘြယ္မရွိဟူေသာ ႐ႈသိျခင္း။
၉။ သဗၺသခၤါေရသု အနိစၧာ သညာ၊ သခၤါရအားလုံး၌ အလိုမရွိအပ္ ဟူေသာ ႐ႈသိျခင္း။
၁၀။ အာနာပါနႆတိ၊ ထြက္သက္၀င္သက္ကို ေအာက္ေမ့ျခင္း။

၁...
အာနႏၵာ အနိစၥသညာ ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ေတာသို႔ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္း ေကာင္း၊ သစ္ပင္ရင္းသို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာအရပ္သို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း {{႐ုပ္သည္ မျမဲ၊ ေ၀ဒနာသည္ မျမဲ၊ သညာ သည္ မျမဲ၊ သခၤါရတို႔ သည္ မျမဲကုန္၊ ၀ိညာဏ္သည္ မျမဲ}} ဟု ဆင္ျခင္၏။ ဤသို႔လွ်င္ ဤဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးတို႔၌ အနိစၥ {မျမဲ} ဟု ႐ႈေလ့ရွိကာ ေန၏။
အာနႏၵာ ဤတရားကို အနိစၥသညာ ဟု ဆိုအပ္၏။

၂...
အာနႏၵာ အနတၱသညာ ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ေတာသို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ သစ္ပင္ရင္းသို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း ဆိတ္ၿငိမ္ရာ အရပ္သို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း {{မ်က္စိသည္ အတၱမဟုတ္၊ အဆင္း {႐ူပါ႐ုံ}တို႔သည္ အတၱ မဟုတ္ကုန္၊ နားသည္ အတၱမဟုတ္၊ အသံ {သဒၵါ႐ုံ} တို႔သည္ အတၱ မဟုတ္ကုန္၊ ႏွာေခါင္းသည္ အတၱ မဟုတ္၊ အနံ႔{ဂႏၶာ႐ုံ}တို႔သည္ အတၱမဟုတ္ကုန္။ လွ်ာသည္ အတၱမဟုတ္၊ အရသာ {ရသာ႐ုံ}တို႔သည္ အတၱ မဟုတ္ကုန္၊ ကိုယ္သည္ အတၱ မဟုတ္၊ အေတြ႕ {ေဖာ႒ဗၺာ႐ုံ}တို႔သည္ အတၱ မဟုတ္ကုန္၊ စိတ္သည္ အတၱ မဟုတ္၊ သေဘာတရား {ဓမၼာ႐ုံ}တို႔သည္ အတၱ မဟုတ္ကုန္}} ဟု ဆင္ျခင္၏။ ဤသို႔လွ်င္ ဤအတြင္းအပ တည္ရာ {အာယတန} ေျခာက္ပါးတို႔၌ အစိုးမရ {အနတၱ} ဟု ႐ႈေလ့ရွိကာ ေန၏။
အာနႏၵာ ဤတရားကို အနတၱသညာဟု ဆိုအပ္၏။

၃...
အာနႏၵာ အသုဘသညာ ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ေျခဖ၀ါး အျပင္မွ အထက္၌ ဆံပင္ဖ်ားမွ ေအာက္၌ အေရအပိုင္းအျခား ရွိေသာ အထူးထူး အျပားျပားေသာ မစင္ၾကယ္ေသာ ၀တၳဳျဖင့္ ျပည့္ေသာ ဤကိုယ္ {ခႏၶာ}ကိုသာလွ်င္ ဆင္ျခင္၏။ {{ဤကိုယ္{ခႏၶာ}၌ ဆံပင္၊ အေမြး၊ လက္သည္း ေျခသည္း၊ သြား၊ အေရ။ အသား၊ အေၾကာ၊ အ႐ိုး၊ ႐ိုးတြင္းျခင္ဆီ၊ အညႇိဳ႕။ ႏွလုံး၊ အသည္း၊ အေျမႇး၊ အဖ်ဥ္း၊ အဆုတ္။ အူမ၊ အူသိမ္၊ အစာသစ္၊ အစာေဟာင္း၊ ဦးေႏွာက္။ သည္းေျခ၊ သလိပ္၊ ျပည္၊ ေသြး၊ ေခြၽး၊ အဆီခဲ။ မ်က္ရည္၊ ဆီၾကည္၊ တံေတြး၊ ႏွပ္၊ အေစး၊ က်င္ငယ္တို႔သည္ ရွိၾကကုန္၏}} ဟု ဆင္ျခင္၏။ ဤသို႔လွ်င္ ဤကိုယ္၌ မတင့္တယ္ {အသုဘ} ဟု ႐ႈေလ့ ရွိကာေန၏။
အာနႏၵာ ဤတရားကို အသုဘသညာ ဟု ဆိုအပ္၏။

၄...
အာနႏၵာ အာဒီန၀သညာ ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ေတာသို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္း ေကာင္း၊ သစ္ပင္ရင္းသို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ အရပ္သို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း {{ဤကိုယ္သည္ ဆင္းရဲမ်ား၏၊ အျပစ္မ်ား၏၊ ဤသို႔လွ်င္ ဤကိုယ္၌ အထူးထူး အျပားျပားေသာ အနာ (ေရာဂါ)တို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
ယင္းအနာတို႔ ဟူသည္ကား-
မ်က္စိေရာဂါ၊ နားေရာဂါ၊ ႏွာေခါင္းေရာဂါ၊ လွ်ာေရာဂါ၊ ကုိယ္၌ျဖစ္ေသာ အနာ၊ ဦးေခါင္း၌ျဖစ္ေသာအနာ၊ နားရြက္နာ၊ ခံတြင္းနာ၊ သြားေရာဂါ၊ ႏႈတ္ခမ္းေရာဂါ၊ ေခ်ာင္းဆိုးနာ၊ ကုတ္ဟီးနာ၊ ဖြတ္စအိုနာ၊ ကိုယ္ပူနာ၊ ဖ်ားနာ၊ ၀မ္း၌ျဖစ္ေသာ ေရာဂါ၊ မိန္းေမာေသာ အနာ၊ ျမင္းသ႐ိုက္နာ၊ ေလထိုးနာ၊ ၀မ္းေလွ်ာနာ၊ ႏူနာ၊ အိုင္းနာ၊ ညႇင္းနာ၊ ခယ႐ုတ္နာ၊ ၀က္႐ူးနာ၊ ေပြးနာ၊ ၀ဲနာ၊ ယားနာ၊ လက္သည္း ေျခသည္းျခစ္မိေသာ အနာ၊ လက္ဖ၀ါး ေျခဖ၀ါး၌ ေပါက္ေသာအနာ၊ ရတၱပိတ္နာ၊ ဆီးခ်ဳိနာ၊ ဒူလာလိပ္ေခါင္းနာ၊ ထြတ္ျမင္းနာ၊ ဘဂႏၵဳိလ္နာ၊ သည္းေျခေၾကာင့္ျဖစ္ ေသာ အနာ၊ သလိပ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ အနာ၊ ေလေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အနာ၊ သည္းေျခ သလိပ္ ေလေပါင္းစု၍ ျဖစ္ေသာ {သႏၷိပါတ္} အနာ၊ ဥတုေဖာက္ျပန္ ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ အနာ၊ ဣရိယာပုထ္ မညီၫြတ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ အနာ၊ သူတစ္ပါး လုံ႔လေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ အနာ၊ ကံအက်ဳိးေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ အနာ၊ ေအးျခင္း၊ ပူျခင္း၊ ဆာေလာင္ျခင္း၊ မြတ္သိပ္ျခင္း၊ က်င္ႀကီးစြန္႔လိုျခင္း၊ က်င္ငယ္စြန္႔လုိျခင္းတို႔တည္း}} ဟု ဆင္ျခင္၏။ ဤသို႔လွ်င္ ဤကိုယ္၌ အျပစ္ကို ႐ႈေလ့ရွိကာ ေန၏။
အာနႏၵာ ဤတရားကို အာဒီန၀သညာ ဟု ဆိုအပ္၏။

၅...
အာနႏၵာ ပဟာနသညာ ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ {ကာမ၀ိတက္}ကို လက္မခံ၊ စြန္႔၏၊ ပယ္ေဖ်ာက္၏၊ ကင္းေအာင္ျပဳ၏၊ ေနာင္တစ္ဖန္ မျဖစ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေစ၏။ ျဖစ္ေပၚလာေသာ {ဗ်ာပါဒ၀ိတက္}ကို လက္မခံ၊ စြန္႔၏၊ ပယ္ေဖ်ာက္၏၊ ကင္းေအာင္ျပဳ၏၊ ေနာင္တစ္ဖန္ မျဖစ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေစ၏။ ျဖစ္ေပၚလာေသာ {၀ိဟႎသာ၀ိတက္}ကို လက္မခံ၊ စြန္႔၏၊ ပယ္ေဖ်ာက္၏၊ ကင္းေအာင္ျပဳ၏၊ ေနာင္တစ္ဖန္ မျဖစ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေစ၏၊ ျဖစ္တိုင္း ျဖစ္တိုင္း ေသာ ယုတ္ညံ့ေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔ကို လက္မခံ၊ စြန္႔၏၊ ပယ္ေဖ်ာက္၏၊ ကင္းေအာင္ ျပဳ၏၊ ေနာင္တစ္ဖန္ မျဖစ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေစ၏။
အာနႏၵာ ဤတရားကို ပဟာနသညာ ဟု ဆိုအပ္၏။

၆...
အာနႏၵာ ၀ိရာဂသညာ ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ေတာသို႔ ကပ္ေရာက္၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သစ္ပင္ရင္းသို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ အရပ္သို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း ]]သခၤါရအားလုံး ၿငိမ္းရာ ဥပဓိ အားလုံးကို စြန္႔ရာ တဏွာကုန္ရာ ရာဂ ကင္းျပတ္ရာျဖစ္ေသာ ထိုနိဗၺာန္သည္ ၿငိမ္သက္၏၊ ထိုနိဗၺာန္သည္ မြန္ျမတ္၏}}ဟု ဆင္ျခင္၏။
အာနႏၵာ ဤတရားကို ၀ိရာဂသညာဟ ု ဆိုအပ္၏။

၇...
အာနႏၵာ နိေရာဓသညာ ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ေတာသို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္း ေကာင္း၊ သစ္ပင္ရင္းသို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ အရပ္သို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း {{သခၤါရ အားလုံးၿငိမ္းရာ ဥပဓိအားလုံးကို စြန္႔ရာ တဏွာကုန္ရာ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ ထိုနိဗၺာန္သည္ ၿငိမ္သက္၏၊ ထိုနိဗၺာန္သည္ မြန္ျမတ္၏}} ဟု ဆင္ျခင္၏။
အာနႏၵာ ဤတရားကို နိေရာဓသညာ ဟု ဆိုအပ္၏။

၈...
အာနႏၵာ သဗၺေလာေက အနဘိရတိသညာ ဟူသည္ အဘယ္နည္း။
အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ရဟန္းသည္ ေလာက၌ စိတ္၏ တည္ျခင္း အမွား ႏွလုံးသြင္းျခင္း ကိန္းျခင္းဟူ ကုန္ေသာ ဥပါဒါန္တို႔ကုိ စြန္႔လ်က္ မစြဲလမ္းဘဲ ေန၏။ အာနႏၵာ ဤတရားကို သဗၺေလာေက အနဘိရတိသညာ ဟု ဆိုအပ္၏။

၉...
အာနႏၵာ သဗၺသခၤါေရသု အနိစၦာသညာ ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ သခၤါရအားလုံးတို႔၌ ၿငီးေငြ႔၏၊ ရွက္ႏိုး ၏၊ စက္ဆုပ္၏။
အာနႏၵာ ဤတရားကို သဗၺသခၤါေရသု အနိစၦသညာ ဟု ဆိုအပ္၏။

၁၀...
အာနႏၵာ အာနာပါနႆတိ ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ေတာသို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္း ေကာင္း၊ သစ္ပင္ရင္းသို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ အရပ္သို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း ထက္၀ယ္ဖဲြ႕ေခြ၍ ကိုယ္ကို ေျဖာင့္စြာ ထားၿပီး လွ်င္ (ကမၼ႒ာန္းသို႔) ေရွး႐ႈ သတိကုိ ျဖစ္ေစလ်က္ ထိုင္ေန၏။
ရဟန္းသည္ သတိရွိ၍သာလွ်င္ ၀င္သက္ကို ရွဴ၏၊
သတိရွိ၍သာလွ်င္ ထြက္သက္ကို ထုတ္၏။
ရွည္စြာ ၀င္သက္ ရွဴေသာ္ {{ရွည္စြာ၀င္သက္ရွဴ၏}} ဟု သိ၏၊
ရွည္စြာ ထြက္သက္ ထုတ္ေသာ္ {{ရွည္စြာ ထြက္သက္ ထုတ္၏}} ဟု သိ၏။
တိုစြာ ၀င္သက္ရွဴေသာ္ {{တိုစြာ ၀င္သက္ ရွဴ၏}} ဟု သိ၏၊
တိုစြာ ထြက္သက္ ထုတ္ေသာ္ {{တိုစြာ ထြက္သက္ ထုတ္၏}} ဟု သိ၏။
{{(၀င္သက္၏) အစ အလယ္ အဆုံး အားလုံး အေပါင္းကို ထင္ရွား
ေစလ်က္ ၀င္သက္ရွဴအံ့}} ဟု က်င့္၏၊
{{(ထြက္သက္၏) အစ အလယ္ အဆုံး အားလုံး အေပါင္းကို ထင္ရွားေစလ်က္ ထြက္သက္ ထုတ္အံ့}} ဟု က်င့္၏။
{{ကာယသခၤါရ (႐ုန္႔ရင္းေသာ၀င္သက္ေလ)ကို ၿငိမ္းေစလ်က္ ၀င္သက္ရွဴအံ့}} ဟု က်င့္၏၊
{{ကာယသခၤါရ (႐ုန္႔ရင္းေသာထြက္သက္ေလ)ကို ၿငိမ္းေစလ်က္ ထြက္သက္ ထုတ္အံ့}} ဟု က်င့္၏။
{{ပီတိကို ထင္ရွားေစလ်က္ ၀င္သက္ရွဴအံ့}} ဟု က်င့္၏၊
{{ပီတိကို ထင္ရွားေစလ်က္ ထြက္သက္ ထုတ္အံ့}} ဟု က်င့္၏။
{{သုခကို ထင္ရွားေစလ်က္ ၀င္သက္ရွဴအံ့}} ဟု က်င့္၏၊
{{သုခကို ထင္ရွားေစလ်က္ ထြက္သက္ ထုတ္အံ့}} ဟု က်င့္၏။
{{စိတၱသခၤါရ(ေ၀ဒနာ သညာ) ကို ထင္ရွားေစလ်က္ ထြက္သက္ရွဴအံ့}} ဟု က်င့္၏၊
{{စိတၱသခၤါရ(ေ၀ဒနာသညာ)ကို ထင္ရွားေစလ်က္ ၀င္သက္ထုတ္အံ့}}ဟု က်င့္ ၏။
(႐ုန္႔ရင္းသည့္ ေ၀ဒနာ သညာ ဟူေသာ) {{စိတၱသခၤါရကို ၿငိမ္းေစလ်က္ ၀င္သက္ ရွဴအံ့}} ဟု က်င့္၏။
(႐ုန္႔ရင္းသည့္ ေ၀ဒနာ သညာဟူေသာ){စိတၱသခၤါရကို ၿငိမ္းေစလ်က္ ထြက္သက္ ထုတ္အံ့} ဟု က်င့္၏၊
{{စိတ္ကို ထင္ရွားေစလ်က္ ၀င္သက္ရွဴအံ့}} ဟု က်င့္၏၊
{{စိတ္ကို ထင္ရွားေစလ်က္ ထြက္သက္ ထုတ္အံ့}} ဟု က်င့္၏၊
{{စိတ္ကို အလြန္ ၀မ္းေျမာက္ေစလ်က္ က်င့္၏။
စိတ္ကိုေကာင္းစြာ ထားလ်က္ က်င့္၏။
စိတ္ကို လြတ္ေစလ်က္ က်င့္၏။
အနိစၥ ဟု ႐ႈလ်က္ က်င့္၏။
၀ိရာဂ ဟု ႐ႈလ်က္ က်င့္၏။
နိေရာဓဟု ႐ႈလ်က က်င့္၏။
{{စြန္႔ရာဟု ႐ႈလ်က္ ၀င္သက္ ရွဴအံ့}} ဟု က်င့္၏။
{{စြန္႔ရာဟု ႐ႈလ်က္ ထြက္သက္ထုတ္အံ့}} ဟု က်င့္၏။
အာနႏၵာ ဤတရားကုိ အာနာပါနႆတိ ဟု ဆိုအပ္၏။

အာနႏၵာ သင္သည္ အကယ္၍ ဂိရိမာနႏၵရဟန္းအား ဤသညာဆယ္မ်ဳိးတို႔ကို ေဟာလွ်င္ ဂိရိမာနႏၵရဟန္းသည္ ဤသညာဆယ္မ်ဳိးတို႔ကို ၾကားနာရ၍ တစ္ခဏ ခ်င္း ထိုအနာသည္ ၿငိမ္းေအးရာေသာ အေၾကာင္း ရွိသည္သာတည္းဟု (မိန္႔ေတာ္ မူ၏)။

ထိုအခါ အသွ်င္အာနႏၵာသည္ ျမတ္စြာဘုရားအထံမွ သညာ ဆယ္မ်ဳိးတို႔ကို သင္ယူ၍ အသွ်င္ ဂိရိမာနႏၵ အထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးေနာက္ အသွ်င္ဂိရိမာနႏၵအား ဤသညာ ဆယ္မ်ဳိးတို႔ကို ေဟာ၏။

ထိုအခါ အသွ်င္ဂိရိမာနႏၵသည္ ဤသညာ ဆယ္မ်ဳိးတို႔ကို ၾကားနာရ၍ (သူ၏) ထိုအနာသည္ တစ္ခဏခ်င္း ၿငိမ္းေအးေလ၏၊ အသွ်င္ဂိရိမာနႏၵသည္လည္း ထိုအနာမွ ထေျမာက္၏။
အသွ်င္ဂိရိမာနႏၵ၏ ထိုအနာသည္လည္း အခ်င္းခပ္သိမ္း ပယ္အပ္ၿပီး ျဖစ္၏။

၁၀ - ဂိရိမာနႏၵသုတ္၊ သစိတၱ၀ဂ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

ဥဒကူပမာသုတ္-

ဥဒကူပမာသုတ္-

ရဟန္းတုိ႔ ...
ေလာက၌ ေရဥပမာရွိကုန္ေသာ ဤပုဂၢဳိလ္ ခုနစ္မ်ဳိးတုိ႔သည္ ထင္ရွား ရွိကုန္၏။

အဘယ္ ခုနစ္မ်ဳိးတုိ႔နည္းဟူမူ-

၁။ ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ တစ္ႀကိမ္ နစ္ျမဳပ္ေသာ္ နစ္ျမဳပ္ေတာ့သည္သာ ျဖစ္၏။

၂။ ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ ေပၚၿပီး၍ နစ္ျမဳပ္ျပန္၏။

၃။ ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ ေပၚၿပီးလွ်င္ တည္၏။

၄။ ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ ေပၚၿပီးလွ်င္ ၾကည့္႐ႈ၏၊ ထုိမွ ဤမွ ၾကည့္႐ႈ၏။

၅။ ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ ေပၚၿပီးလွ်င္ ကူး၏။

၆။ ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ ေပၚၿပီးလွ်င္ ေထာက္တည္ ရာသုိ႔ ေရာက္၏။

၇။ ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ ေပၚၿပီးလွ်င္ ကူးေျမာက္၏၊ ကမ္းတစ္ဖက္သုိ႔ ေရာက္၏၊ (နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ) ၾကည္းကုန္းထက္၌ တည္၏၊ မေကာင္းမႈကုိ အပျပဳၿပီး ျဖစ္၏။

၁...
ရဟန္းတုိ႔ အဘယ္သုိ႔လွ်င္ ပုဂၢဳိလ္သည္ တစ္ႀကိမ္နစ္ျမဳပ္လွ်င္ နစ္ျမဳပ္ေတာ့သည္ သာ ျဖစ္သနည္း။
ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္
စင္စစ္ မည္းညစ္ကုန္ေသာ အကုသုိလ္ တရားတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံု၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသုိ႔လွ်င္ ပုဂၢဳိလ္သည္ တစ္ႀကိမ္နစ္ျမဳပ္လွ်င္ နစ္ျမဳပ္ေတာ့သည္သာ ျဖစ္၏။

၂...
ရဟန္းတုိ႔ အဘယ္သုိ႔လွ်င္ ပုဂၢဳိလ္သည္ ေပၚၿပီး၍ နစ္ျမဳပ္ျပန္သနည္း။

ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ ကုသုိလ္ တရားတုိ႔၌
သဒၶါ တရားသည္ ေကာင္းျမတ္၏၊
ဟိရီသည္ ေကာင္းျမတ္၏။
ၾသတၱပၸသည္ ေကာင္းျမတ္၏၊
၀ီရိယသည္ ေကာင္းျမတ္၏။
ကုသုိလ္ တရားတုိ႔၌ ပညာသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။

ထုိပုဂၢဳိလ္၏ ထုိသဒၶါတရားသည္၊
ထုိပုဂၢဳိလ္၏ ထုိဟိရီသည္၊
ထုိပုဂၢဳိလ္၏ ထိုၾသတၱပၸသည္၊
ထုိပုဂၢဳိလ္၏ ထုိ၀ီရိယသည္၊
ထုိပုဂၢဳိလ္၏ ထုိပညာသည္ မတည္၊ မတုိးပြါး၊ ဆုတ္ယုတ္သည္ သာလွ်င္တည္း။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသုိ႔လွ်င္ ပုဂၢဳိလ္သည္ ေပၚၿပီး၍ နစ္ျမဳပ္ျပန္၏။

၃...
ရဟန္းတုိ႔ အဘယ္သုိ႔လွ်င္ ပုဂၢဳိလ္သည္ ေပၚၿပီးလွ်င္ တည္သနည္း။

ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ ကုသုိလ္ တရားတုိ႔၌
သဒၶါ တရားသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။
ဟိရီသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။
ၾသတၱပၸသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။
၀ီရိယသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။
ကုသုိလ္ တရားတုိ႔၌ ပညာသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။
ထုိပုဂၢဳိလ္၏ ထုိသဒၶါ တရားသည္ မဆုတ္ယုတ္၊ မတုိးပြါး၊ တည္၏။

ထုိပုဂၢဳိလ္၏ ထုိဟိရီသည္ မဆုတ္ယုတ္၊ မတုိးပြါး၊ တည္၏။
ထုိပုဂၢဳိလ္၏ ထိုၾသတၱပၸသည္ မဆုတ္ယုတ္၊ မတုိးပြါး၊ တည္၏။
ထုိပုဂၢဳိလ္၏ ထုိ၀ီရိယသည္ မဆုတ္ယုတ္၊ မတုိးပြါး၊ တည္၏။
ထုိပုဂၢဳိလ္၏ ထုိပညာသည္ မဆုတ္ယုတ္၊ မတုိးပြါး၊ (တည္ျမဲတုိင္း) တည္တံ့၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသုိ႔လွ်င္ ပုဂၢဳိလ္သည္ ေပၚၿပီးလွ်င္ တည္၏။

၄...
ရဟန္းတုိ႔ အဘယ္သုိ႔လွ်င္ ပုဂၢဳိလ္သည္ ေပၚၿပီး၍ ၾကည့္႐ႈသနည္း၊
ထုိမွ ဤမွ ၾကည့္႐ႈ သနည္း။

ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ ကုသုိလ္ တရားတုိ႔၌
သဒၶါတရားသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။
ဟိရီသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။
ၾသတၱပၸသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။
၀ီရိယသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။
ပညာသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။

ထုိပုဂၢဳိလ္သည္ သံုးပါးေသာ သံေယာဇဥ္ {အေႏွာင္အဖြဲ႔}တုိ႔၏ အႂကြင္းမဲ့ကုန္ျခင္း ေၾကာင့္ အပါယ္သုိ႔က်ျခင္းသေဘာမရွိေသာ ကိန္းေသျမဲေသာ အထက္မဂ္သံုးပါး လွ်င္ လားရာရွိေသာ ေသာတာပန္ျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသုိ႔လွ်င္ ပုဂၢဳိလ္သည္ ေပၚၿပီး၍ ၾကည့္႐ႈ၏၊ ထုိမွဤမွ ၾကည့္႐ႈ၏။

၅...
ရဟန္းတုိ႔ အဘယ္သုိ႔လွ်င္ ပုဂၢဳိလ္သည္ ေပၚၿပီး၍ ကူးသနည္း။

ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ ကုသုိလ္ တရားတုိ႔၌
သဒၶါတရား သည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။
ဟိရီသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။
ၾသတၱပၸသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။
၀ီရိယသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။
ကုသုိလ္ တရားတုိ႔၌ ပညာသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။

ထုိပုဂၢဳိလ္သည္ သံုးပါးေသာ သံေယာဇဥ္ {အေႏွာင္အဖြဲ႔}တုိ႔၏ အႂကြင္းမဲ့ကုန္ျခင္း ေၾကာင့္ ရာဂ ေဒါသ ေမာဟတုိ႔ ေခါင္းပါးသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ တစ္ႀကိမ္သာလွ်င္ ကာမဘံုသုိ႔ လာ၍ ၀ဋ္ဒုကၡ၏ အဆံုးကုိျပဳေသာ သကဒါဂါမ္ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသုိ႔လွ်င္ ပုဂၢဳိလ္သည္ ေပၚၿပီး၍ ကူး၏။

၆...
ရဟန္းတုိ႔ အဘယ္သုိ႔လွ်င္ ပုဂၢဳိလ္သည္ ေပၚၿပီးလွ်င္ ေထာက္တည္ရာသုိ႔ ေရာက္သနည္း။

ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ ကုသုိလ္တရားတုိ႔၌
သဒၶါတရားသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။
ဟိရီသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။
ၾသတၱပၸသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။
၀ီရိယသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။
ကုသုိလ္ တရားတုိ႔၌ ပညာသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။

ထုိပုဂၢဳိလ္သည္ ေအာက္ပုိင္း သံေယာဇဥ္ {အေႏွာင္အဖြဲ႔} ငါးပါးတုိ႔၏ အႂကြင္းမဲ့ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ ျဗဟၼာ့ဘံု၌ ဥပပတ္ ပဋိသေႏၶေန၍ ထုိဘံု၌သာလွ်င္ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳမည့္ ထုိဘံုမွ ျပန္လည္ျခင္း သေဘာ မရွိသူ အနာဂါမ္ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသုိ႔လွ်င္ ပုဂၢဳိလ္သည္ ေပၚၿပီး၍ ေထာက္တည္ရာသုိ႔ ေရာက္၏။

၇...
ရဟန္းတုိ႔ အဘယ္သုိ႔လွ်င္ ပုဂၢဳိလ္သည္ ေပၚၿပီး၍ ကူးေျမာက္သူ ကမ္းတစ္ဖက္သုိ႔ ေရာက္သူ (နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ) ၾကည္းကုန္းထက္၌ တည္၍ မေကာင္းမႈကုိ အပျပဳၿပီးသူ ျဖစ္သနည္း။

ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ ကုသုိလ္ တရားတုိ႔၌ သဒၶါတရားသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။
ဟိရီသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။
ၾသတၱပၸသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။
၀ီရိယသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။
ကုသုိလ္တရားတုိ႔၌ ပညာသည္ ေကာင္းျမတ္၏ ဟု ေပၚလာ၏။

ထုိပုဂၢဳိလ္သည္ အာသေ၀ါ တရားတုိ႔၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ အာသေ၀ါ တရားကင္း ေသာ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟ တၱဖုိလ္) ပညာကုိ ယခု ဘ၀၌ပင္လွ်င္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ ကုိယ္တုိင္ မ်က္ေမွာက္ ျပဳလ်က္ ေရာက္၍ ေန၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသုိ႔လွ်င္ ပုဂၢဳိလ္သည္ ေပၚၿပီး၍ ကူးေျမာက္သူ ကမ္းတစ္ဖက္သုိ႔ ေရာက္သူ နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ ၾကည္းကုန္းထက္၌ တည္သူ မေကာင္းမႈကုိ အပျပဳၿပီးသူ ျဖစ္၏။

ရဟန္းတုိ႔ ေလာက၌ ေရဥပမာ ရွိကုန္ေသာ
ဤပုဂၢဳိလ္ ခုနစ္မ်ဳိးတုိ႔သည္ ထင္ရွားရွိကုန္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။


၅ - ဥဒကူပမာသုတ္၊ အႏုသယ၀ဂ္၊ သတၱကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

သမဏသုတ္- (ၿငိမ္းေအးသူ)

ျမတ္စြာဘုရား၏ အမည္ထူးမ်ား....

{{သမဏ}} {ၿငိမ္းေအးသူ}
{{ျဗာဟၼဏ}} {မေကာင္းမႈေမွ်ာၿပီးသူ}
{{ေ၀ဒဂူ}} {အသိဉာဏ္သို႔ ေရာက္သူ}
{{ဘိသကၠ}} {သမားေတာ္}
{{နိမၼလ}} {အညစ္အေၾကး မရွိသူ}
{{၀ိမလ}} {အညစ္အေၾကးကင္းသူ}
{{ဉာဏီ}} {ဉာဏ္ရွိသူ}
{{၀ိမုတၱ}} {လြတ္ေျမာက္သူ}

သမဏသုတ္-

ရဟန္းတို႔ {{သမဏ}} {ၿငိမ္းေအးသူ} ဟူေသာ ဤအမည္သည္ ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံထိုက္ေသာ မေဖာက္မျပန္ ကုိယ္တိုင္သိေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အမည္တည္း။
ရဟန္းတို႔ {{ျဗာဟၼဏ}} {မေကာင္းမႈေမွ်ာၿပီးသူ} ဟူေသာ ဤအမည္သည္ ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံထိုက္ေသာ မေဖာက္မျပန္ ကုိယ္တိုင္သိေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အမည္တည္း။

ရဟန္းတို႔ {{ေ၀ဒဂူ}} {အသိဉာဏ္သို႔ ေရာက္သူ} ဟူေသာ ဤအမည္သည္ ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံထိုက္ေသာ မေဖာက္မျပန္ ကုိယ္တိုင္သိေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အမည္တည္း။

ရဟန္းတို႔ {{ဘိသကၠ}} {သမားေတာ္} ဟူေသာ ဤအမည္သည္ ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံထိုက္ေသာ မေဖာက္မျပန္ ကုိယ္တိုင္သိေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အမည္တည္း။

ရဟန္းတို႔ {{နိမၼလ}} {အညစ္အေၾကး မရွိသူ} ဟူေသာ ဤအမည္သည္ ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံထိုက္ေသာ မေဖာက္မျပန္ ကုိယ္တိုင္သိေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အမည္တည္း။
ရဟန္းတို႔ {{၀ိမလ}} {အညစ္အေၾကးကင္းသူ} ဟူေသာ ဤအမည္သည္ ပူေဇာ္ အထူးကုိ ခံထိုက္ေသာ မေဖာက္မျပန္ ကုိယ္တိုင္သိေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အမည္တည္း။

ရဟန္းတို႔ {{ဉာဏီ}} {ဉာဏ္ရွိသူ} ဟူေသာ ဤအမည္သည္ ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံထိုက္ေသာ မေဖာက္မျပန္ ကုိယ္တိုင္ သိေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အမည္တည္း။

ရဟန္းတို႔ {{၀ိမုတၱ}} {လြတ္ေျမာက္သူ} ဟူေသာ ဤအမည္သည္ ပူေဇာ္အထူး ကုိ ခံထိုက္ေသာ မေဖာက္မျပန္ ကုိယ္တိုင္သိေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အမည္တည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အၾကင္ ဂုဏ္ေက်းဇူးအေပါင္းသို႕ ၿငိမ္းေအးၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေရာက္ အပ္၏၊ (ျမတ္ေသာအက်င့္ကုိ) က်င့္သံုးၿပီး ျဖစ္၍ မေကာင္းမႈကုိ ေမွ်ာၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေရာက္အပ္၏၊ အၾကင္ ဂုဏ္ေက်းဇူး အေပါင္းသို႕ အသိ ဉာဏ္သို႔ ေရာက္ၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေရာက္အပ္၏၊ သမားေတာ္ ဘိသကၠမည္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အတုမဲ့ဂုဏ္သို႔ ေရာက္အပ္၏။

အၾကင္ဂုဏ္ေက်းဇူး အေပါင္းသို႕ အညစ္အေၾကး ကင္းေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေရာက္အပ္၏၊ စင္ၾကယ္သူျဖစ္ေသာ အညစ္အေၾကး မရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရား သည္ ေရာက္အပ္၏၊ အၾကင္ ဂုဏ္ေက်းဇူးအေပါင္းသို႕ ဉာဏ္ရွိေသာ ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ ေရာက္အပ္၏၊ လြတ္ေျမာက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အတုမဲ့ ဂုဏ္သို႔ ေရာက္အပ္၏။ ထိုဂုဏ္ေက်းဇူး အေပါင္းသို႕ ေရာက္ၿပီးေသာ စစ္ေျမျပင္ ကုိ ေအာင္ၿပီးေသာ ထိုငါသည္ အေႏွာင္အဖဲြ႕မွ လြတ္၍ (လူအမ်ားကုိလည္း) လြတ္ေစခဲ့၏၊ (ထိုငါသည္) က်င့္ၿပီးျဖစ္ေသာ (ကိေလသာ) ၿငိမ္းေအးၿပီးေသာ အလြန္ ယဥ္ေက်းေသာ ဆင္ေျပာင္ႀကီးသဖြယ္ ျဖစ္ေပ၏။

၅ - သမဏသုတ္၊ သတိ၀ဂ္၊ အဂုၤတၱိဳရ္။

သံဃေဘဒသုတ္- (သံဃာ ကဲြျပားမႈ)

သံဃေဘဒသုတ္-

အသွ်င္ဘုရား {{သံဃာ ကဲြျပားမႈ သံဃာ ကဲြျပားမႈ}} ဟု ဆိုအပ္ပါ၏၊
အသွ်င္ဘုရား အဘယ္မွ်ျဖင့္ သံဃာ ကြဲျပားမႈ ျဖစ္ပါသနည္း ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

ဥပါလိ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းတို႔သည္ ...

၁...
တရား မဟုတ္သည္ကုိ {{တရားဟုတ္၏}} ဟု ျပကုန္၏၊

၂...
တရား ဟုတ္သည္ကုိ {{တရားမဟုတ္}} ဟု ျပကုန္၏၊

၃...
၀ိနည္း မဟုတ္သည္ကုိ {{၀ိနည္းဟုတ္၏}} ဟု ျပကုန္၏၊

၄...
၀ိနည္း ဟုတ္သည္ကုိ {{၀ိနည္းမဟုတ္}} ဟု ျပကုန္၏၊

၅...
ျမတ္စြာဘုရား မေဟာအပ္ မမိန္႔ဆိုအပ္သည္ကုိ
{{ျမတ္စြာဘုရား ေဟာအပ္ မိန္႔ဆုိအပ္၏}} ဟု ျပကုန္၏၊

၆...
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာအပ္ မိန္႔ဆိုအပ္သည္ကုိ
{{ျမတ္စြာဘုရား မေဟာအပ္ မမိန္႔ဆုိအပ္}} ဟု ျပကုန္၏၊

၇...
ျမတ္စြာဘုရား မေလ့က်က္အပ္သည္ကုိ
{{ျမတ္စြာဘုရား ေလ့က်က္အပ္၏}} ဟု ျပကုန္၏၊

၈...
ျမတ္စြာဘုရား ေလ့က်က္အပ္သည္ကုိ
{{ျမတ္စြာဘုရား မေလ့က်က္အပ္}} ဟု ျပကုန္၏၊

၉...
ျမတ္စြာဘုရား မပညတ္အပ္သည္ကုိ
{{ျမတ္စြာဘုရား ပညတ္အပ္၏}} ဟု ျပကုန္၏၊

၁၀...
ျမတ္စြာဘုရား ပညတ္အပ္သည္ကုိ
{{ျမတ္စြာဘုရား မပညတ္အပ္}} ဟု ျပကုန္၏၊

ထိုရဟန္းတို႔သည္ ဤ၀တၳဳဆယ္မ်ဳိးတို႔ျဖင့္ ...
ပရိသတ္ကုိ ဆြဲငင္ကုန္၏၊
ဖယ္ရွားကုန္၏၊
သီးျခားကံတို႔ကို ျပဳကုန္၏၊
သီးျခား ပါတိေမာက္တို႔ကို ျပကုန္၏။
ဥပါလိ ဤမွ်ျဖင့္ သံဃာ ကဲြျပားမႈ ျဖစ္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၇ - သံဃေဘဒသုတ္၊ ဥပါဠိ၀ဂ္၊ ဒသကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။

ပုညကိရိယ၀တၳဳ ၃-ပါး-

ပုညကိရိယ၀တၳဳသုတ္-

ဤေဒသနာကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာေတာ္မူ၏။
ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏ဟု အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-

ရဟန္းတို႔ ပုညကိရိယ၀တၳဳတို႔သည္ ဤသံုးပါးတို႔တည္း။

အဘယ္သံုးပါးတို႔နည္း-
၁။ ေပးကမ္းမႈ {ဒါန} ဟူေသာ ပုည ကိရိယ၀တၳဳ၊
၂။ က်င့္သံုးမႈ {သီလ} ဟူေသာ ပုညကိရိယ၀တၳဳ၊
၃။ ပြါးမ်ားမႈ {ဘာ၀နာ} ဟူေသာ ပုညကိရိယ၀တၳဳတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ပုညကိရိယ၀တၳဳတို႔သည္ ဤသံုးပါးတို႔တည္း။

ဤအနက္သေဘာကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏။
ထိုသုတ္၌ ဤအနက္သေဘာကို -
{{ထိုသူသည္ ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈကိုသာလွ်င္ က်င့္ရာ၏။ ေနာင္အခါ၌ ျမင့္ျမတ္၍ ခ်မ္းသာက်ဳိးရွိေသာ ဒါနကို လည္းေကာင္း၊ ေကာင္းေသာ အက်င့္ကို လည္း ေကာင္း၊ ေမတၱာစိတ္ကို လည္းေကာင္း ပြါးမ်ားရာ၏။ ပညာရွိသူသည္ သုခလွ်င္ အာနိသင္ ရွိကုန္ေသာ ဤတရားသံုးပါးတို႔ကို ပြါးမ်ား၍ ဆင္းရဲကင္းေသာ ခ်မ္းသာေသာ ေလာကသို႔ ကပ္ေရာက္ရ၏}} ဟု ဤဂါထာျဖင့္ ဆိုအပ္၏။

ဤအနက္သေဘာကိုလည္း
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာအပ္၏ဟု အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္။

၁ - ပုညကိရိယ၀တၳဳသုတ္၊ ဒုတိယ၀ဂ္၊ ဣတိ၀ုတ္ပါဠိေတာ္။

မကၡပရိညာသုတ္-

မကၡပရိညာသုတ္-
(မကၡ=သူ႔ေက်းဇူးေျခဖ်က္ျခင္း၊ အမ်က္) (ပရိညာ=ပိုင္းျခား၍သိျခင္း)

၁၃။ ဤေဒသနာကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာေတာ္မူ၏။ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏ ဟု အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-

ရဟန္းတို႔ သူ႕ေက်းဇူးကို ေခ်ဖ်က္မႈ {မကၡ} ကို ...
ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ မသိသူ၊
ပိုင္းျခား၍ မသိသူ၊
ထုိတရား၌ စိတ္ကို တပ္စြန္းမႈ ကင္းေအာင္ မျပဳႏိုင္သူ၊
ကိေလသာ၀ဋ္ကို မပယ္စြန္႔ႏိုင္သူသည္ ဆင္းရဲကုန္ျခင္းငွါ မထုိက္၊

ရဟန္းတို႔ သူ႕ေက်းဇူးကို ေခ်ဖ်က္မႈ {မကၡ} ကို ...
ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ သိသူ၊
ပိုင္းျခား၍ သိသူ၊
ထုိတရား၌ စိတ္ကို တပ္စြန္းမႈ ကင္းေအာင္ ျပဳႏိုင္သူ၊
ကိေလသာ၀ဋ္ကို ပယ္စြန္႔ ႏိုင္သူသည္ ဆင္းရဲကုန္ျခင္းငွါ ထုိက္၏။
ဤအနက္သေဘာကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏။


ထုိသုတ္၌ ဤအနက္သေဘာကို -
အၾကင္မကၡျဖင့္ သူ႕ေက်းဇူးကို ေခ်ဖ်က္သူတို႔သည္ မေကာင္းေသာ လားရာ {ဂတိ} သို႔ လားေရာက္ၾကရကုန္၏။ ထုိမကၡတရားကို ေကာင္းစြာသိ၍ (ခႏၶာ ငါးပါးတို႔ကို) အနိစၥစေသာ အျခင္းအရာတို႔ျဖင့္ ႐ႈသူတို႔သည္ (ထုိမကၡကို) ပယ္စြန္႔ ကုန္၏။

(ယင္းမကၡတရားကို) ပယ္စြန္႔ေသာေၾကာင့္
ဤေလာကသို႔ တစ္ရံတစ္ခါမွ် မလာေရာက္ကုန္ ဟု ဤဂါထာျဖင့္ ဆိုအပ္၏။

ဤအနက္သေဘာကိုလည္း ...
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာအပ္၏ ဟု အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္။

၃ - မကၡပရိညာသုတ္၊ ဒုတိယ၀ဂ္၊ ဣတိ၀ုတ္ပါဠိေတာ္။

တိေရာကု႗သုတ္- ျပိတၱာတို႔အတြက္

တိေရာကု႗သုတ္- (နံရံတဖက္ျခား)

၁။ (ၿပိတၱာတို႔သည္)မိမိအိမ္သို႔ လာၾက၍ နံရံျပင္ဘက္တို႔၌လည္းေကာင္း၊ လမ္းဆံု လမ္းခြ အိမ္ျခံစပ္တို႔၌ လည္းေကာင္း၊ တံခါး၀ တံခါးေပါင္တို႔၌ လည္းေကာင္း ရပ္တည္ကုန္၏။

၂။ မ်ားစြာေသာ ထမင္းအေဖ်ာ္ ခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္တို႔ကို (လွဴဒါန္းရန္) ျပဳစီရင္ ေသာ္လည္း ထုိ(ၿပိတၱာ) သတၱ၀ါတို႔၏ ကံအေၾကာင္းေၾကာင့္ ထုိၿပိတၱာသတၱ၀ါတို႔ ကို တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူကမွ် အမွတ္မရ။

၃။ သနားတတ္ေသာ အၾကင္သူတို႔သည္ ေဆြမ်ဳိးၿပိတၱာတို႔ ကပ္ေရာက္လာေသာ အခါ စင္ၾကယ္မြန္ျမတ္၍ ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အေဖ်ာ္ေဘာဇဥ္ကို ဤအလွဴ ၀တၳဳ သည္ သင္(ၿပိတၱာ) ေဆြမ်ဳိးတို႔အား ျဖစ္ေစသတည္း။ (ၿပိတၱာ)ေဆြမ်ဳိးတို႔သည္ ခ်မ္းသာၾကေစကုန္သတည္းဟု မိတ္ေဆြအမ်ဳိး ၿပိတၱာတို႔အတြက္ ရည္ၫႊန္း၍ ေပးလွဴကုန္၏။

၄။ ထုိေဆြမ်ဳိးၿပိတၱာတို႔သည္ ထုိအရပ္သို႔ ညီၫြတ္ေပါင္းဆံု၍ လာေရာက္ၾက ကုန္ၿပီးလွ်င္ မ်ားစြာေသာ ထမင္း အေဖ်ာ္ကို (မိမိတို႔အား ရည္ၫႊန္း၍ ေပးလွဴ အပ္သည္ရွိေသာ္) ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ အႏုေမာဒနာ ျပဳၾကကုန္၏။

၅။ အၾကင္ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ (ေပးလွဴျခင္းဟူေသာ) အေၾကာင္းေၾကာင့္ (စည္းစိမ္ ခ်မ္းသာကို) ငါတို႔ ရၾကကုန္၏။ ငါတို႔၏ အက်ဳိးငွါလည္း ပူေဇာ္မႈကို ျပဳၾကကုန္၏။ ေပးလွဴသူေဆြမ်ဳိးတို႔သည္လည္း အက်ဳိးမ်ားကုန္၏။ ထုိငါတို႔၏ ေဆြမ်ဳိးတို႔သည္ ၾကာျမင့္စြာ အသက္ရွည္ၾကပါေစကုန္သတည္း။

၆။ ထုိၿပိတၱာဘံု၌ လယ္ထြန္ျခင္းလည္းမရွိ၊ ႏြားေက်ာင္းျခင္းလည္းမရွိ၊ ထုိၿပိတၱာ ဘံု၌ စည္းစိမ္ရေၾကာင္း ကုန္သြယ္မႈလည္းမရွိ၊ ေရႊေငြျဖင့္ ေရာင္း၀ယ္မႈလည္းမရွိ၊ ဤလူ႕ဘံုမွ (ေဆြမ်ဳိးမိတ္ေဆြတို႔)ေပးေ၀အပ္ေသာ ကုသုိလ္အဖို႔ျဖင့္ ထုိၿပိတၱာဘံု၌ တမလြန္ဘ၀သို႔ ေျပာင္းသြားကုန္ေသာ ၿပိတၱာတို႔သည္ မွ်တကုန္၏။

၇။ ကုန္းျမင့္ရာအရပ္၌ ရြာေသာ မိုးေရသည္ ခ်ဳိင့္၀ွမ္းရာ အရပ္သို႔ စီးသြားသကဲ့သို႔ ဤအတူသာလွ်င္ ဤလူ႔ဘံုမွ ေပးေ၀အပ္ေသာ ကုသိုလ္အဖို႔သည္ ၿပိတၱာတို႔ထံသို႔ ကပ္ေရာက္၏။

၈။ ေရျပည့္ေသာ ျမစ္တို႔သည္ သမုဒၵရာကို ျပည့္ေစကုန္ သကဲ့သို႔ ဤအတူ သာလွ်င္ ဤလူ႕ဘံုမွ ေပးေ၀အပ္ေသာ ကုသုိလ္အဖို႔သည္ ၿပိတၱာတို႔ထံသို႔ ကပ္ေရာက္၏။

၉။ ဤသူကား ငါ့အား (ဥစၥာကို)ေပးဖူးၿပီ၊ ငါ၏(ကိစၥကို)ျပဳဖူးၿပီ၊ ငါ၏ ေဆြမ်ဳိး တည္း၊ ငါ၏ မိတ္ေဆြတည္း၊ ငါ၏ ခင္ပြန္းတည္းဟု ေရွးဘ၀၌ ျပဳခဲ့ဖူးသည္ကို ေအာက္ေမ့သူသည္ ၿပိတၱာတို႔ အက်ဳိးငွါ ျမတ္ေသာ အလွဴေရစက္ကို ေပးလွဴရာ၏။

၁၀။ ငိုေႂကြးျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ စိုးရိမ္ပူေဆြးျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ ထုိမွတစ္ပါး ေျပာဆို ျမည္တမ္းျခင္း သည္လည္းေကာင္း ၿပိတၱာတို႔၏ အက်ဳိးငွါ မဟုတ္၊ (သို႔ေသာ္) ေဆြမ်ဳိးတို႔သည္ကား ငိုေႂကြးေနၾကကုန္၏။

၁၁။ (တမလြန္ဘ၀သို႔ ေျပာင္းသြားသူကို ရည္စူး၍) ေပးလွဴအပ္ေသာ ဤအလွဴ သည္ သံဃာ၌ ေကာင္းစြာတည္သည္ ျဖစ္၍ ရွည္ျမင့္စြာ စီးပြါးခ်မ္းသာ ျဖစ္ျခင္း အက်ဳိးငွါ ထုိၿပိတၱာထံသို႔ တစ္ခဏခ်င္း ကပ္ေရာက္၏။

၁၂။ တမလြန္ဘ၀သို႔ ေျပာင္းသြားသူကို ရည္စူး၍ ေပးလွဴျခင္း ဟူေသာ
ဤသေဘာကို ေဆြမ်ဳိးတို႔၌ျပဳေသာ ၀တၱရားဟူ၍ ျပအပ္၏။
ၿပိတၱာတို႔အား ျမတ္ေသာ ပူေဇာ္ျခင္းကို ျပဳအပ္သည္လည္း မည္၏။
ရဟန္းတို႔အား ခြန္အားကို ေပးအပ္သည္လည္း မည္၏။
သင္တို႔သည္ ႀကီးက်ယ္ေသာ ကုသုိလ္ကို ပြါးမ်ားဆည္းပူးအပ္သည္လည္း မည္၏
ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၇ - တိေရာကု႗သုတ္၊ ခုဒၵကပါဠိေတာ္။

အတၱဗ်ာဗာဓသုတ္-

အတၱဗ်ာဗာဓသုတ္-

ရဟန္းတို႔ ဤတရားသံုးမ်ဳိးတို႔သည္-
မိမိဆင္းရဲရန္လည္း ျဖစ္ကုန္၏၊
သူတစ္ပါး ဆင္းရဲရန္လည္း ျဖစ္ကုန္၏၊
ႏွစ္ပါးစံု ဆင္းရဲရန္လည္း ျဖစ္ကုန္၏။

အဘယ္သံုးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-

ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ မေကာင္းေသာ အက်င့္ {ကာယဒုစ႐ိုက္}၊
ႏႈတ္ျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ မေကာင္းေသာ အက်င့္ {၀စီဒုစ႐ိုက္}၊
စိတ္ျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ မေကာင္းေသာ အက်င့္ {မေနာဒုစ႐ိုက္} တို႔ေပတည္း။

ရဟန္းတို႔ ဤတရား သံုးမ်ဳိးတို႔သည္-
မိမိ ဆင္းရဲရန္လည္း ျဖစ္ကုန္၏၊
သူတစ္ပါး ဆင္းရဲရန္လည္း ျဖစ္ကုန္၏၊
ႏွစ္ပါးစံု ဆင္းရဲရန္လည္း ျဖစ္ကုန္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

ရဟန္းတို႔ ဤတရားသံုးမ်ဳိးတို႔သည္-
မိမိ ဆင္းရဲရန္လည္း မျဖစ္ကုန္၊
သူတစ္ပါး ဆင္းရဲရန္လည္း မျဖစ္ကုန္၊
ႏွစ္ပါးစံု ဆင္းရဲရန္လည္း မျဖစ္ကုန္။

အဘယ္ သံုးမ်ဳိးတို႔နည္း ဟူမူ-

ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ {ကာယသုစ႐ိုက္}၊
ႏႈတ္ျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ {၀စီသုစ႐ိုက္}၊
စိတ္ျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ ေကာင္း ေသာ အက်င့္ {မေနာသုစ႐ိုက္}တို႔တည္း။

ရဟန္းတို႔ ဤတရား သံုးမ်ဳိးတို႔သည္
မိမိ ဆင္းရဲရန္လည္း မျဖစ္ကုန္၊
သူတစ္ပါးဆင္းရဲရန္လည္း မျဖစ္ကုန္၊
ႏွစ္ပါးစံု ဆင္းရဲရန္လည္း မျဖစ္ကုန္ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၇ - အတၱဗ်ာဗာဓသုတ္၊ ရထကာရ၀ဂ္၊ တိကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

ေကသမုတၱိသုတ္ (ေခၚ) ကာလာမသုတ္-

ေကသမုတၱိသုတ္ (ေခၚ) ကာလာမသုတ္-

ကာလာမမင္းတို႔ တပ္မက္ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ တပ္မက္ေသာ{ေလာဘ}ႏွိပ္ စက္အပ္ သိမ္းယူအပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ သူ႕အသက္ကိုလည္း သတ္၏၊ မေပးသည္ကို လည္း ခိုးယူ၏၊ သူ႕မယားကိုလည္း သြားလာ၏၊ မဟုတ္မမွန္ေသာ စကားကိုလည္း ေျပာဆို၏၊ သူတစ္ပါးကိုလည္း ထို အတိုင္းျပဳရန္ ေဆာက္တည္ ေစ၏၊ ယင္း သူတစ္ပါး အသက္ သတ္ျခင္း စသည္သည္ ထိုသူအား ၾကာျမင့္စြာ ေသာ ကာလပတ္လံုး အစီးအပြား မဲ့ျခင္းငွါ ဆင္းရဲျခင္းငွါ ျဖစ္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ ေလာဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အစီးအပြား မဲ့ျခင္းငွါ ဆင္းရဲျခင္းငွါ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းသံဃာႏွင့္အတူ ေကာသလ တိုင္းတို႔၌ ေဒသစာရီ ႂကြခ်ီေတာ္မူလတ္ေသာ္ ကာလာမမင္းတို႔၏ ေကသမုတၱ မည္ေသာ နိဂံုးသို႔ ေရာက္ေတာ္မူ၏။ ေကသမုတၱနိဂုံးသား ကာလာမမင္းတို႔သည္ ဤသို႔ ၾကားသိၾကကုန္၏-

{{အခ်င္းတို႔ သာကီ၀င္မင္းမ်ဳိးမွ ရဟန္းျပဳသည့္ သာကီ၀င္မင္းသား ရဟန္းေဂါတမ သည္ ေကသမုတၱနိဂုံးသို႔ ေရာက္လာေတာ္မူ၏။ ထို အသွ်င္ေဂါတမ၏ ေကာင္း ေသာ ေက်ာ္ေစာသတင္းသည္ ဤသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔၍ ထြက္၏။

ထို ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပူေဇာ္အထူး ကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ လည္း အရဟံ မည္ေတာ္မူ၏။ပ။ ထိုသို႔သေဘာရွိေသာ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္တို႔အား ဖူးေျမာ္ရ ျခင္းသည္ ေကာင္းသည္ သာတည္း}} ဟု (ၾကားသိၾကကုန္၏)။

ထို႔ေနာက္ ေကသမုတၱနိဂုံးသား ကာလာမမင္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾက ကုန္ၿပီးလွ်င္ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနၾကကုန္၏။ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္အတူ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ (ႏႈတ္ဆက္) ေျပာဆို ကုန္၏။ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္စကားကို ေျပာဆို ၿပီးဆံုးေစၿပီး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနကုန္၏။ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား ရွိရာ အရပ္သို႔ လက္အုပ္ခ်ီကုန္လ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနကုန္၏။ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ အမည္အႏြယ္ကို ေျပာၾကားလ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနကုန္၏။ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ တိတ္ဆိတ္စြာ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနကုန္၏။

တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနၾကေသာ ေကသမုတၱနိဂုံးသား ထိုကာလာမမင္းမ်ဳိး တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား- အသွ်င္ဘုရား အခ်ဳိ႕ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ေကသမုတၱ နိဂုံးသို႔ ေရာက္လာ ပါကုန္၏။ ထို သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ မိမိ အယူ ၀ါဒကိုသာလွ်င္ ျပပါကုန္၏၊ ထြန္းပေစပါကုန္၏။ သူတစ္ပါး အယူ၀ါဒကိုမူကား ထိပါးပါကုန္၏၊ မထီမဲ့ျမင္ျပဳပါကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ်ပါကုန္၏၊ ေခ်ဖ်က္ပါကုန္၏၊

အသွ်င္ဘုရား တျခားေသာ သမဏျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္လည္း ေကသမုတၱနိဂုံး သို႔ ေရာက္လာပါကုန္၏၊ ထို သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္လည္း မိမိ အယူ၀ါဒကိုသာ လွ်င္ ျပပါကုန္၏၊ ထြန္းပ ေစကုန္ပါ၏၊ သူတစ္ပါး အယူ၀ါဒကိုမူကား ထိပါး ပါကုန္၏၊ မထီမဲ့ျမင္ျပဳ ပါကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ် ပါကုန္၏၊ ေခ်ဖ်က္ပါကုန္၏၊

{{အသွ်င္ဘုရား ဤသမဏျဗာဟၼဏတို႔တြင္ အဘယ္ သမဏ ျဗာဟၼဏသည္ မွန္ေသာ စကားကို ဆိုပါသနည္း၊ အဘယ္သမဏျဗာဟၼဏသည္ မမွန္ေသာ စကားကို ဆိုပါသနည္း}}ဟု အကြၽႏု္ပ္တို႔အား ယုံမွားျခင္း ေတြးေတာျခင္း ျဖစ္ခဲ့ ပါ၏}} (ဟု ေလွ်ာက္ကုန္၏)။

ကာလာမမင္းတို႔ သင္တို႔အား ယုံမွားျခင္းငွါ သင့္ေပ၏၊
ေတြးေတာျခင္းငွါ သင့္ေပ၏၊
သင္တို႔အား ယုံမွားျခင္းငွါသင့္ေသာ အရာ၌ ယုံမွားျခင္း ျဖစ္၏။

ကာလာမမင္းတို႔ ...
သင္တို႔သည္ေျပာသံ ၾကားကာမွ်ျဖင့္ (ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္) မယူကုန္လင့္ဦး၊
အစဥ္အဆက္ စကားမွ်ျဖင့္လည္း (ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္) မယူကုန္လင့္ဦး၊
ဤသို႔ ျဖစ္ဖူးသတတ္ဟူေသာ စကားမွ်ျဖင့္လည္း (ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္)
မယူကုန္လင့္ဦး။
ပိဋကတ္ (မိမိတို႔ေရွးေဟာင္းက်မ္းဂန္) စာေပႏွင့္ ညီၫြတ္ေပသည္ဟူ၍လည္း
(ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္) မယူကုန္လင့္ဦး၊
ၾကံဆေတြးေတာ၍ ယူျခင္းမွ်ျဖင့္လည္း (ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္) မယူကုန္ လင့္ဦး၊
နည္းမွီးယူျခင္းမွ်ျဖင့္လည္း (ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္) မယူကုန္လင့္ဦး၊
အျခင္းအရာကို ၾကံစည္ေသာအားျဖင့္လည္း (ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္) မယူ ကုန္လင့္ဦး၊
(ငါတို႔) ၾကံစည္ႏွစ္သက္၍ ယူထားေသာအယူႏွင့္ တူညီေပသည္ဟူ၍လည္း (ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္) မယူကုန္လင့္ဦး၊
ငါတို႔ေလးစားေသာ ရဟန္း၏ စကားဟူ၍လည္း (ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္) မယူ ကုန္ လင့္ဦး။

ကာလာမမင္းတို႔ {{ဤတရားတို႔ကား အကုသိုလ္တရားတို႔တည္း၊ ဤတရားတို႔ ကား အျပစ္ရွိေသာ တရားတို႔တည္း၊ ဤတရားတို႔ကား ပညာရွိတို႔ ကဲ့ရဲ႕အပ္ေသာ တရားတို႔တည္း။ ဤတရားတို႔ကို ျပည့္စံုေစအပ္ ေဆာက္တည္ အပ္ကုန္သည္ ရွိေသာ္ အစီးအပြားမဲ့ျခင္းငွါ ဆင္းရဲျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏}}ဟု သင္တို႔သည္ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္ပင္ သိေသာအခါ၌မူ ပယ္စြန္႔ကုန္ရာ၏။

ကာလာမမင္းတို႔ ထို အရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း။ တပ္မက္ျခင္း {ေလာဘ} သည္ သတၱ၀ါ၏ အတြင္း {အဇၩတၱ} သႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ္ အစီးအပြား ရွိျခင္းငွါ ျဖစ္သေလာ၊ (သို႔မဟုတ္) အစီးအပြား မဲ့ျခင္းငွါ ျဖစ္သေလာဟု (မိန္႔ေတာ္ မူ၏)။
အစီးအပြား မဲ့ျခင္းငွါ ျဖစ္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

ကာလာမမင္းတို႔ တပ္မက္ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ တပ္မက္ေသာ {ေလာဘ} ႏွိပ္ စက္အပ္ သိမ္းယူအပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ သူ႕အသက္ကိုလည္း သတ္၏၊ မေပးသည္ကို လည္း ခိုးယူ၏၊ သူ႕မယားကိုလည္း သြားလာ၏၊ မဟုတ္မမွန္ေသာ စကားကိုလည္း ေျပာဆို၏၊ သူတစ္ပါးကိုလည္း ထို အတိုင္းျပဳရန္ ေဆာက္တည္ ေစ၏၊ ယင္း သူတစ္ပါး အသက္ သတ္ျခင္း စသည္သည္ ထိုသူအား ၾကာျမင့္စြာ ေသာ ကာလပတ္လံုး အစီးအပြား မဲ့ျခင္းငွါ ဆင္းရဲျခင္းငွါ ျဖစ္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ ေလာဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

ကာလာမမင္းတို႔ ထို အရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း။ အမ်က္ထြက္ျခင္း {ေဒါသ}သည္ သတၱ၀ါ၏ အတြင္း {အဇၩတၱ} သႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ္ အစီးအပြား ရွိျခင္းငွါ ျဖစ္သေလာ၊ (သို႔မဟုတ္) အစီးအပြား မဲ့ျခင္းငွါ ျဖစ္သေလာဟု (မိန္႔ေတာ္ မူ၏)။
အစီးအပြားမဲ့ျခင္းငွါ ျဖစ္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

ကာလာမမင္းတို႔ အမ်က္ထြက္ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ အမ်က္ထြက္ျခင္း {ေဒါသ} ႏွိပ္စက္အပ္ သိမ္းယူအပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ သူ႕အသက္ကိုလည္း သတ္၏၊ မေပးသည္ ကိုလည္း ခိုးယူ၏၊ သူ႕မယားကိုလည္း သြားလာ၏၊ မဟုတ္မမွန္ေသာ စကားကိုလည္း ေျပာဆို၏၊ သူတစ္ပါးကိုလည္း ထိုအတိုင္းျပဳရန္ ေဆာက္တည္ ေစ၏၊ ယင္း သူတစ္ပါး အသက္သတ္ျခင္း သတ္ေစျခင္း စသည္သည္ ထိုသူအား ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး အစီးအပြား မဲ့ျခင္းငွါ ဆင္းရဲျခင္းငွါ ျဖစ္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ေလာဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

ကာလာမမင္းတို႔ ထို အရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း၊ ေတြေ၀ျခင္း {ေမာဟ}သည္ သတၱ၀ါ၏ အတြင္း {အဇၩတၱ} သႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ္ အစီးအပြား ရွိျခင္းငွါ ျဖစ္သေလာ။ပ။ ဆင္းရဲျခင္းငွါ ျဖစ္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ေလာဟု (မိန္႔ေတာ္ မူ၏)။
ဆင္းရဲျခင္းငွါ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

ကာလာမမင္းတို႔ ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း၊ ဤတရားတို႔သည္ ကုသိုလ္ တရားတို႔ေလာ၊ (သို႔မဟုတ္) အကုသိုလ္ တရားတို႔ေလာဟု (မိန္႔ေတာ္ မူ၏)။
အကုသိုလ္တရားတို႔ ျဖစ္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

အျပစ္ရွိေသာ တရားတို႔ေလာ၊ (သို႔မဟုတ္) အျပစ္ မရွိေသာ တရားတို႔ေလာဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အျပစ္ရွိေသာ တရားတို႔ျဖစ္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

ပညာရွိတို႔ ကဲ့ရဲ႕အပ္ေသာတရား တို႔ေလာ၊ (သို႔မဟုတ္) ပညာရွိတို႔ ခ်ီးမြမ္းအပ္ေသာ တရားတို႔ေလာဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ပညာရွိတို႔ ကဲ့ရဲ႕အပ္ေသာ တရားတို႔ ျဖစ္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

(ဤတရားတို႔ကို) ျပည့္စံုေစအပ္ ေဆာက္တည္ အပ္ကုန္ေသာ္ အစီးအပြားမဲ့ျခင္းငွါ ဆင္းရဲျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္သေလာ၊ (သို႔မဟုတ္) မျဖစ္ကုန္သေလာ။ ဤေနရာ၌ (သင္တို႔စိတ္) အဘယ္သို႔ ရွိသနည္းဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ဘုရား (ဤတရားတို႔ကို) ျပည့္စံုေစအပ္ ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္အပ္ ကုန္ေသာ္ အစီးအပြါးမဲ့ျခင္းငွါ ဆင္းရျဲခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္ပါ၏၊ ဤေနရာ၌ တပည့္ေတာ္ တို႔၏ (စိတ္) ဤသို႔ ရွိပါသည္ အသွ်င္ဘုရားဟု (ေလွ်ာက္ကုန္၏)။

{{ကာလာမမင္းတို႔ သင္တို႔သည္ ေျပာသံၾကားကာမွ်ျဖင့္ (ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္) မယူကုန္လင့္ဦး၊ အစဥ္အဆက္ စကားမွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ ဤသို႔ ျဖစ္ဖူးသတတ္ဟူေသာ စကားမွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး။ ပိဋကတ္ (မိမိတို႔ ေရွးေဟာင္းက်မ္းဂန္) စာေပႏွင့္ ညီၫြတ္ေပသည္ဟူ၍လည္း မယူကုန္ လင့္ဦး၊ ၾကံဆေတြးေတာ၍ ယူျခင္းမွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ နည္းမွီးယူျခင္း မွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ အျခင္းအရာကို ၾကံစည္ေသာ အားျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ (ငါတို႔) ၾကံစည္ ႏွစ္သက္၍ ယူထားေသာ အယူႏွင့္ တူညီ ေပသည္ ဟူ၍လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ မွတ္ယူထိုက္ေသာ သေဘာမွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ ငါတို႔ေလးစားေသာ ရဟန္း၏ စကားဟူ၍လည္း မယူကုန္လင့္ဦး။

ကာလာမမင္းတို႔ {ဤတရားတို႔ကား အကုသိုလ္တရားတို႔တည္း၊ ဤတရားတို႔ကား အျပစ္ရွိေသာ တရားတို႔တည္း၊ ဤတရားတို႔ကား ပညာရွိတို႔ ကဲ့ရဲ႕အပ္ေသာ တရားတို႔တည္း။ ဤတရားကို ျပည့္စံုေစအပ္ ေဆာက္တည္ အပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္ အစီးအပြားမဲ့ျခင္းငွါ ဆင္းရဲျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏}ဟု သင္တို႔သည္ မိမိတို႔ ကိုယ္ တိုင္ပင္ သိေသာ အခါ၌မူ ပယ္စြန္႔ကုန္ရာ၏}} ဟု ငါမိန္႔ဆိုခဲ့ေသာ စကားသည္ ကား ဤသည္ကို စဲြ၍ မိန္႔ဆိုေသာ စကားျဖစ္၏။

{{ကာလာမမင္းတို႔ သင္တို႔သည္ ေျပာသံၾကားကာမွ်ျဖင့္ (ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္) မယူကုန္လင့္ဦး၊ အစဥ္အဆက္ စကားမွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ ဤသို႔ ျဖစ္ဖူးသတတ္ဟူေသာ စကားမွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး။ ပိဋကတ္ (မိမိတို႔ ေရွးေဟာင္းက်မ္းဂန္) စာေပႏွင့္ ညီၫြတ္ေပသည္ဟူ၍လည္း မယူကုန္ လင့္ဦး၊ ၾကံဆေတြးေတာ၍ ယူျခင္းမွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ နည္းမွီးယူျခင္း မွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ အျခင္းအရာကို ၾကံစည္ေသာ အားျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ (ငါတို႔) ၾကံစည္ ႏွစ္သက္၍ ယူထားေသာ အယူႏွင့္ တူညီ ေပသည္ ဟူ၍လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ မွတ္ယူထိုက္ေသာ သေဘာမွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္ လင့္ဦး၊ ငါတို႔ ေလးစားေသာ ရဟန္း၏ စကားဟူ၍လည္း မယူကုန္ လင့္ဦး။

ကာလာမမင္းတို႔ {ဤတရားတို႔ကား ကုသိုလ္တရားတို႔တည္း၊ ဤတရားတို႔ကား အျပစ္မရွိေသာ တရားတို႔တည္း၊ ဤတရား တို႔ကား ပညာရွိတို႔ ခ်ီးမြမ္းအပ္ေသာ တရားတို႔တည္း။ ဤတရားတို႔ကို ျပည့္စံုေစအပ္ ေဆာက္တည္ အပ္ကုန္သည္ ရွိေသာ္ အစီးအပြားရွိျခင္းငွါ ခ်မ္းသာျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏}ဟု သင္တို႔သည္ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္ပင္လွ်င္ သိေသာအခါ၌မူ ျပည့္စံုေစ၍ ေနကုန္ရာ၏။

ကာလာမမင္းတို႔ ထို အရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း၊ မတပ္မက္ျခင္း {အေလာဘ}သည္ သတၱ၀ါ၏ အတြင္း {အဇၩတၱ} သႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ္ အစီးအပြား ရွိျခင္းငွါ ျဖစ္သေလာ၊ (သို႔မဟုတ္) အစီးအပြားမဲ့ျခင္းငွါ ျဖစ္သေလာဟု (မိန္႔ေတာ္ မူ၏)။ အစီးအပြား ရွိျခင္းငွါ ျဖစ္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

ကာလာမမင္းတို႔ မတပ္မက္ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ တပ္မက္ျခင္း {ေလာဘ} မႏွိပ္ စက္အပ္ မသိမ္းယူအပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ သူ႕အသက္ကိုလည္း မသတ္၊ မေပးသည္ကို လည္း မယူ၊ သူ႕မယားကိုလည္း မသြားလာ၊ မဟုတ္မမွန္ေသာ စကားကိုလည္း မေျပာဆို၊ သူတစ္ပါးကိုလည္း ထို အတိုင္း (သူတစ္ပါး အသက္ သတ္မႈစသည္) ျပဳရန္ မေဆာက္တည္ေစ၊ ယင္းသူတစ္ပါး အသက္ မသတ္ျခင္း စသည္သည္ ထိုသူအား ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး အစီးအပြါးရွိျခင္းငွါ ခ်မ္းသာျခင္းငွါ ျဖစ္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ေလာ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

ကာလာမမင္းတို႔ ထို အရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း၊ အမ်က္မထြက္ ျခင္း {အေဒါသ}သည္ သတၱ၀ါ၏ အတြင္း {အဇၩတၱ} သႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ္။ပ။ မေတြေ၀ျခင္း {အေမာဟ} သည္ သတၱ၀ါ၏ အတြင္း {အဇၩတၱ} သႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ္။ပ။ အစီးအပြါး ရွိျခင္းငွါ ခ်မ္းသာျခင္းငွါ ျဖစ္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ေလာ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)၊
ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

ကာလာမမင္းတို႔ ထို အရာကိုအဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း၊ ဤတရားတို႔ သည္ ကုသိုလ္ တရားတို႔ေလာ၊ (သို႔မဟုတ္) အကုသိုလ္ တရားတို႔ေလာ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ကုသိုလ္တရားတို႔ ျဖစ္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။ အျပစ္ရွိေသာ တရားတို႔ေလာ၊ (သို႔) အျပစ္မရွိေသာ တရားတို႔ေလာဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အျပစ္မရွိေသာ တရားတို႔ ျဖစ္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။

ပညာရွိတို႔ ကဲ့ရဲ႕အပ္ေသာ တရားတို႔ေလာ၊ (သို႔မဟုတ္) ပညာရွိတို႔ ခ်ီးမြမ္းအပ္ ေသာ တရားတို႔ေလာဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ပညာရွိတို႔ ခ်ီးမြမ္းအပ္ေသာ တရားတို႔ ျဖစ္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။ (ဤတရားတို႔ကို) ျပည့္စံုေစအပ္ ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္အပ္ကုန္ ေသာ္ အစီးအပြါး ရွိျခင္းငွါ ခ်မ္းသာျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္သေလာ၊ (သို႔မဟုတ္) မျဖစ္ကုန္သေလာ၊ ဤေနရာ၌ (သင္တို႔စိတ္)အဘယ္သို႔ ရွိသနည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား (ဤတရားတို႔ကို) ျပည့္စံုေစအပ္ ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္ အပ္ကုန္ေသာ္ အစီးအပြါး ရွိျခင္းငွါ ခ်မ္းသာျခင္းငွါ ျဖစ္ပါကုန္၏၊ ဤေနရာ၌ တပည့္ေတာ္တို႔၏ (စိတ္) ဤသို႔ရွိပါသည္ အသွ်င္ဘုရား ဟု (ေလွ်ာက္ကုန္၏)။

{{ကာလာမမင္းတို႔ သင္တို႔သည္ ေျပာသံၾကားကာမွ်ျဖင့္ (ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္) မယူကုန္လင့္ဦး၊ အစဥ္အဆက္ စကားမွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ ဤသို႔ ျဖစ္ဖူး သတတ္ ဟူေသာ စကားမွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ ပိဋကတ္ (မိမိတို႔ ေရွးေဟာင္း က်မ္းဂန္) စာေပႏွင့္ ညီၫြတ္ေပသည္ ဟူ၍လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ ၾကံဆေတြးေတာ၍ ယူျခင္းမွ်လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ နည္းမွီ ယူျခင္းမွ်ျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ အျခင္းအရာကို ၾကံစည္ေသာအားျဖင့္လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ (ငါတို႔)ၾကံစည္ ႏွစ္သက္၍ ယူထားေသာ အယူႏွင့္ တူညီေပသည္ ဟူ၍လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ မွတ္ယူထိုက္ေသာ သေဘာမွ်ျဖင့္လည္း မယူ ကုန္လင့္ဦး၊ ငါတို႔ ေလးစားေသာ ရဟန္း၏ စကားဟူ၍လည္း မယူကုန္လင့္ဦး၊ ကာလာမမင္းတို႔ {ဤတရားတို႔ကား ကုသိုလ္ တရားတို႔တည္း။ ဤတရားတို႔ကား အျပစ္မရွိေသာ တရားတို႔တည္း၊ ဤတရားတို႔ကား ပညာရွိတို႔ ခ်ီးမြမ္းအပ္ေသာ တရားတို႔တည္း၊ ဤတရားတို႔ကို ျပည့္စံုေစအပ္ ေဆာက္တည္ အပ္ကုန္ေသာ္ အစီးအပြါးရွိျခင္းငွါ ခ်မ္းသာျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏} ဟု သင္တို႔သည္ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္ပင္ သိေသာ အခါ၌မူ ျပည့္စံုေစ၍ ေနကုန္ရာ၏}} ဟု ငါမိန္႔ဆိုခဲ့ေသာ စကားသည္ကား ဤသည္ကို စဲြ၍ မိန္႔ဆိုအပ္ေသာ စကားျဖစ္၏။

ကာလာမမင္းတို႔ အရိယာတပည့္သည္ ဤသို႔ မက္ေမာျခင္း {အဘိဇၩာ} မွ ကင္းသည္ ပ်က္စီးေစလိုျခင္း {ဗ်ာပါဒ}မွ ကင္းသည္ ေတြေ၀ျခင္းမရွိသည္ ဆင္ျခင္တံုတရားရွိသည္ သတိႏွင့္ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍ ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ တစ္ခုေသာ အရပ္မ်က္ႏွာကို ပ်ံ႕ႏံွ႔ေစ၍ ေန၏။ ထို႔အတူ ႏွစ္ခုေျမာက္ အရပ္မ်က္ႏွာကို။ သံုးခုေျမာက္ အရပ္မ်က္ႏွာ ကို။ ေလးခုေျမာက္ အရပ္မ်က္ႏွာကို ပ်ံ႕ႏံွ႕ေစ၍ ေန၏။

ဤနည္းျဖင့္ အထက္ေအာက္ဖီလာ အလံုးစံုေသာ အရပ္မ်က္ႏွာတို႔၌ သတၱ၀ါ အားလံုးကို မိမိႏွင့္ အတူျပဳ၍ သတၱ၀ါအားလံုး ပါ၀င္ေသာ သတၱေလာကကို ျပန္႔ေျပာေသာ ျမင့္ျမတ္ေသာ အတိုင္းအရွည္ မရွိေသာ ရန္မရွိေသာ ေၾကာင့္ၾက ျခင္း မရွိေသာ ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ပ်ံ႕ႏံွ႔ေစ၍ ေန၏။
သနားျခင္း {က႐ုဏာ} ႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ျဖင့္။ပ။
၀မ္းေျမာက္ျခင္း{မုဒိတာ}ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ စိတ္ျဖင့္။ပ။
လ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္း {ဥေပကၡာ} ႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ တစ္ခုေသာ အရပ္မ်က္ႏွာကို ပ်ံ႕ႏံွ႔ေစ၍ ေန၏။ ထို႔အတူ ႏွစ္ခုေျမာက္ အရပ္မ်က္ႏွာကို။ သံုးခုေျမာက္ အရပ္မ်က္ႏွာကို။ ေလးခုေျမာက္ အရပ္မ်က္ႏွာကို ပ်ံ႕ႏံွ႕ေစ၍ ေန၏။ ဤနည္းျဖင့္ အထက္ေအာက္ဖီလာအလံုးစံုေသာ အရပ္မ်က္ႏွာတို႔၌ သတၱ၀ါ အားလံုးကို မိမိႏွင့္ အတူျပဳ၍ သတၱ၀ါ အားလံုး ပါ၀င္ေသာ သတၱေလာကကို ျပန္႔ေျပာေသာ ျမင့္ျမတ္ေသာ အတိုင္းအရွည္ မရွိေသာ ရန္မရွိေသာ ေၾကာင့္ၾကျခင္း မရွိေသာ လ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္း {ဥေပကၡာ} ႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ပ်ံ႕ႏံွ႕ေစ၍ ေန၏။

ကာလာမမင္းတို႔ ဤသို႔ ရန္ကင္းေသာစိတ္ ေၾကာင့္ၾကကင္းေသာစိတ္ မညစ္ညဴး ေသာစိတ္ စင္ၾကယ္ေသာစိတ္ရွိေသာ အရိယာတပည့္အား ယခုဘ၀၌ပင္ ေထာက္ တည္ရာ ေလးမ်ဳိးတို႔ကို ရအပ္ ကုန္၏။

တမလြန္ေလာကသည္ အကယ္၍ ရွိအံ့၊ ေကာင္းစြာ ျပဳအပ္ မေကာင္းသျဖင့္ ျပဳအပ္ ကုန္ေသာ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံတို႔၏ အက်ဳိးဆက္ အက်ဳိးရင္းသည္ အကယ္၍ ရွိအံ့၊ ထို႔သို႔ရွိခဲ့ေသာ္ ငါသည္ ကိုယ္ခႏၶာ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာ ျဖစ္ေသာ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရလိမ့္မည္ဟူေသာ ေထာက္တည္ ရာကို ရေလ၏၊ ဤသည္ကား ထို အရိယာတပည့္အား ရအပ္ေသာ ပဌမ ေထာက္တည္ ရာ ေပတည္း။

တမလြန္ေလာကသည္ အကယ္၍ မရွိအံ့၊ ေကာင္းစြာ ျပဳအပ္ေသာ မေကာင္း သျဖင့္ ျပဳအပ္ကုန္ေသာ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံတို႔၏ အက်ဳိးဆက္ အက်ဳိး ရင္းသည္ အကယ္၍ မရွိအံ့၊ ထို႔သို႔ မရွိခဲ့ေသာ္ ငါသည္ မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ပင္ ရန္မရွိေသာ ေၾကာင့္ၾကမရွိေသာ ဆင္းရဲမရွိေသာ ခ်မ္းသာျခင္းရွိေသာ မိမိကိုယ္ ကို ေဆာင္ရေပ၏ ဟူေသာ ေထာက္တည္ရာကို ရေလ၏။ ဤသည္ကား ထို အရိယာ တပည့္အား ရအပ္ေသာ ဒုတိယေထာက္တည္ရာ ေပတည္း။

မေကာင္းမႈကို ျပဳခဲ့လွ်င္ ျပဳသည္ မည္အံ့၊ ငါသည္ တစ္စံုတစ္ခုေသာ မေကာင္း မႈကို အားမထုတ္ခဲ့၊ (မေကာင္းမႈ) မျပဳေသာ ငါ့အား အကုသိုလ္ကံသည္ အဘယ္မွာ ဆင္းရဲကို ေတြ႕ထိႏိုင္ေစအံ့နည္းဟူေသာ ေထာက္တည္ရာကို ရေလ၏။ ဤသည္ကား ထို အရိယာတပည့္အား ရအပ္ေသာ တတိယ ေထာက္ တည္ရာ ေပတည္း။

မေကာင္းမႈကို ျပဳေသာ္လည္း ျပဳသည္ မမည္အံ့၊ ထိုသို႔ ျပဳသည္ မမည္ေသာ္ ငါသည္ (မေကာင္းမႈကို မျပဳျခင္း၊ ျပဳသည္ မမည္ျခင္းဟူေသာ) ႏွစ္ပါးစံုျဖင့္သာ လွ်င္ စင္ၾကယ္ေသာ မိမိကိုယ္ကို ႐ႈျမင္ရေပ၏ ဟူေသာ ေထာက္တည္ရာကို ရေလ၏၊ ဤသည္ကား ထို အရိယာ တပည့္အား ရအပ္ေသာ စတုတၳ ေထာက္ တည္ရာ ေပတည္း။

ကာလာမမင္းတို႔ ဤသို႔ ရန္ကင္းေသာစိတ္ ေၾကာင့္ၾကကင္းေသာစိတ္ မညစ္ညဴး ေသာစိတ္ စင္ၾကယ္ေသာစိတ္ ရွိေသာ ထိုအရိယာ တပည့္အား ယခုဘ၀၌ပင္ ဤ ေထာက္တည္ရာ ေလးမ်ဳိးတို႔ကို ရအပ္ကုန္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

ျမတ္စြာဘုရား ဤအတိုင္းပင္ မွန္ပါေပ၏၊ ျမတ္စြာဘုရား ဤအတိုင္းပင္ ဟုတ္ပါေပ၏၊ ဤသို႔ ရန္ကင္းေသာစိတ္ ေၾကာင့္ၾကကင္းေသာစိတ္ မညစ္ညဴး ေသာစိတ္ စင္ၾကယ္ ေသာစိတ္ရွိေသာ ထို အရိယာတပည့္အား ယခုဘ၀၌ပင္ ေထာက္တည္ရာ ေလးမ်ဳိးတို႔ကို ရအပ္ပါကုန္၏။

တမလြန္ ေလာကသည္ အကယ္၍ ရွိအံ့၊ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံတို႔၏ အက်ဳိးဆက္ အက်ဳိးရင္းသည္ အကယ္၍ ရွိအံ့၊ ထို႔သို႔ရွိခဲ့ေသာ္ ငါသည္ ကိုယ္ခႏၶာပ်က္စီး၍ ေသၿပီး သည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာျဖစ္ေသာ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရလိမ့္မည္ ဟူေသာ သက္သာရာကို ရေလ၏၊ ဤသည္ကား ထို အရိယာတပည့္အား ရအပ္ေသာ ပဌမေထာက္တည္ရာေပတည္း။

တမလြန္ေလာကသည္ အကယ္၍ မရွိအံ့၊ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံတို႔၏ အက်ဳိးဆက္ အက်ဳိးရင္းသည္ အကယ္၍ မရွိအံ့၊ ထို႔သို႔ မရွိခဲ့ေသာ္ ငါသည္ ယခုဘ၀၌ပင္ ရန္မရွိေသာ ေၾကာင့္ၾက မရွိေသာ ဆင္းရဲမရွိေသာ ခ်မ္းသာျခင္း ရွိေသာ မိမိကိုယ္ကို ေဆာင္ရ၏ဟူေသာ ေထာက္တည္ရာကို ရေလ၏။ ဤသည္ကား ထို အရိယာ တပည့္အား ရအပ္ေသာ ဒုတိယ ေထာက္တည္ရာ ေပတည္း။

မေကာင္းမႈကို ျပဳခဲ့လွ်င္ ျပဳသည္မည္အံ့၊ ငါသည္ တစ္စံုတစ္ခုေသာ မေကာင္းမႈကို အား မထုတ္ခဲ့၊ (မေကာင္းမႈ) မျပဳေသာ ငါ့အား အကုသိုလ္ကံသည္ အဘယ္မွာ ဆင္းရဲကို ေတြ႕ထိ ႏိုင္ေစအံ့နည္းဟူေသာ ေထာက္တည္ရာကို ရေလ၏။ ဤ သည္ကား ထို အရိယာ တပည့္အား ရအပ္ေသာ တတိယ ေထာက္တည္ရာ ေပတည္း။

မေကာင္းမႈ ျပဳေသာ္လည္း ျပဳသည္ မမည္အံ့၊ ထိုသို႔ ျပဳသည္ မမည္ေသာ္ ငါသည္ (မေကာင္းမႈကိုမျပဳျခင္း၊ ျပဳသည္ မမည္ျခင္းဟူေသာ) ႏွစ္ပါးစံုျဖင့္သာလွ်င္ စင္ၾကယ္ေသာ မိမိကိုယ္ကို ႐ႈျမင္ရေပ၏ ဟူေသာ ေထာက္တည္ရာကို ရေလ၏။ ဤသည္ကား ထို အရိယာ တပည့္အား ရအပ္ေသာ စတုတၳ ေထာက္တည္ရာ ေပတည္း။

အသွ်င္ဘုရား ဤသို႔ ရန္ကင္းေသာစိတ္ ေၾကာင့္ၾကကင္းေသာစိတ္ မညစ္ညဴး ေသာစိတ္ စင္ၾကယ္ေသာစိတ္ရွိေသာ ထိုအရိယာတပည့္အား ယခုဘ၀၌ပင္ ဤေထာက္တည္ရာ ေလးမ်ဳိးတို႔ကို ရအပ္ပါကုန္၏။

အသွ်င္ဘုရား (တရားေတာ္သည္) အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပ၏။ ပ ။

အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္...
ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါကုန္၏၊
တရားေတာ္ကိုလည္း ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ ကုန္၏၊
သံဃာေတာ္ကိုလည္း ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါကုန္၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကြၽႏု္ပ္တို႔ကို ယေန႔မွစ၍ အသက္ထက္ဆံုး
(ရတနာ သံုးပါးကို) ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ေသာ ဥပါသကာတို႔ဟု မွတ္ေတာ္မူပါ ဟု
(ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။

၅ - ေကသမုတၱိသုတ္၊ မဟာ၀ဂ္၊ တိကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

ေရးထားၾကေသာ ကာလာမ ... ဒီမွာ

ပဌမ သမၸဒါသုတ္-

ပဌမ သမၸဒါသုတ္ - (ျပည့္စံုျခင္း)

ရဟန္းတို႔ ျပည့္စံုမႈ {သမၸဒါ}တို႔သည္ ဤရွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။

အဘယ္ရွစ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-

၁။ ထႂကြလုံ႔လႏွင့္ ျပည့္စံုမႈ {ဥ႒ာနသမၸဒါ}၊
၂။ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုမႈ {အာရကၡသမၸဒါ}၊
၃။ မိတ္ေဆြ ေကာင္းရွိမႈ {ကလ်ာဏမိတၱတာ}၊
၄။ မွ်တစြာ အသက္ေမြးမႈ {သမဇီ၀ိတာ}၊
၅။ သဒၶါႏွင့္ ျပည့္စံုမႈ {သဒၶါသမၸဒါ}၊
၆။ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုမႈ {သီလသမၸဒါ}၊
၇။ စြန္႔ၾကဲျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုမႈ {စာဂသမၸဒါ}၊
၈။ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုမႈ {ပညာသမၸဒါ}တို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ျပည့္စံုမႈ {သမၸဒါ}တို႔သည္ ဤရွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အလုပ္လုပ္ရာ ဌာနတို႔၌ ထႂကြ လုံ႔လရွိလ်က္ မေမ့မေလ်ာ့မူ၍ အထူးစီမံျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာေယာက္်ားသည္ မွ်တစြာ အသက္ေမြးမႈကုိ ျပဳ၏၊
ဆည္းပူးအပ္ၿပီးေသာ (ဥစၥာ)ကုိ ေစာင့္ေရွာက္၏။
သဒၶါတရားရွိ၏၊
သီလႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊
ေတာင္းခံသူတို႔၏ စကားကုိ သိတတ္၏၊
မစၧရိယကင္း၏၊
တမလြန္ဘ၀၌ ခ်မ္းသာေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ (ကုသုိလ္)လမ္းကုိ အျမဲသုတ္သင္၏။
ဤသို႔လွ်င္ ဤတရားရွစ္မ်ဳိးတို႔သည္ အိမ္ေထာင္၀တ္ကုိ ရွာမွီးေလ့ရွိေသာ သဒၶါ တရားႏွင့္ ျပည့္စံုသူအား မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ အစီးအပြါး အလို႔ငွါ လည္းေကာင္း၊ တမလြန္ဘ၀၌ ခ်မ္းသာျခင္းငွါ လည္းေကာင္း ႏွစ္ပါးစံုေသာ ဘ၀၌ ခ်မ္းသာကုိ ေဆာင္တတ္ကုန္၏ ဟူ၍ အမည္မွန္ရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာၾကားေတာ္ မူအပ္၏။

ဤသို႔လွ်င္ လူျဖစ္ေသာ သူတို႔အား စြန္႔ၾကဲမႈ {စာဂ} ထုိမွ ႂကြင္းေသာ ေကာင္းမႈ ကုသုိလ္သည္ တုိးပြါး၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၅ - ပဌမ သမၸဒါသုတ္၊ ယမက၀ဂ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။


ဒုတိယ သမၸဒါသုတ္ ---

တိႆေမေတၱယ်သုတ္-

တိႆေမေတၱယ်သုတ္-

ေမေတၱယ်အႏြယ္ျဖစ္ေသာ အသွ်င္တိႆသည္ ဤသို႔ ေလွ်ာက္၏-

ျမတ္စြာဘုရား ေမထုန္အမႈကို ျပဳက်င့္အားထုတ္သူ၏ ဆင္းရဲပင္ပန္းရပံုကို ေဟာၾကားေတာ္မူပါ၊ အသွ်င္ဘုရား အဆံုးအမေတာ္ကို ၾကားနာရ၍ ကိေလသာ ကင္းဆိတ္မႈ {၀ိေ၀က} တရားတို႔ကို (တပည့္ေတာ္တို႔) က်င့္ၾကရပါကုန္အံ့။ (၁)

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူ၏-
ေမေတၱယ် ေမထုန္အမႈကို ျပဳက်င့္အားထုတ္သူအား ပရိယတ္ ပဋိပတ္ သာသနာ ေတာ္လည္း ေပ်ာက္ပ်က္ ကြယ္ပ၏၊ မွားယြင္းေသာ အက်င့္ကိုလည္း က်င့္မိတတ္ ၏၊ ထိုပုဂၢိဳလ္၌ (ျဖစ္ေသာ) ဤအက်င့္သည္ အရိယာတို႔၏ အက်င့္မဟုတ္။ (၂)

အၾကင္သူသည္ ေရွးအခါက တစ္ေယာက္တည္း ေနထိုင္ၿပီးလွ်င္ ေမထုန္အက်င့္ ကို မွီ၀ဲျပန္၏၊ ေလာက၌ ထိုသူကို တုန္လႈပ္ေသာ ယာဥ္ (စီးသူ)ကဲ့သို႔ ပုထုဇဥ္ ယုတ္ ဟူ၍ ဆိုၾကကုန္၏။ (၃)

အၾကင္ လူထြက္သူအား ေရွးရဟန္း ျဖစ္ေသာအခါက အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာ ရွိခဲ့ဖူး၏၊ ထိုအျခံအရံ အေက်ာ္အေစာသည္ ထိုလူထြက္သူအား ဆုတ္ယုတ္သည္ သာတည္း၊ ဤအျဖစ္ကိုလည္းျမင္၍ ေမထုန္အက်င့္ကို ပယ္စြန္႔ႏိုင္ရန္ (သိကၡာ သံုးပါးကို) က်င့္ရ၏။ (၄)

(ကာမဂုဏ္စသည္ကို) ၾကံစည္မႈ သေဘာတရားတို႔ အႏွိပ္စက္ခံရေသာ ထို လူထြက္သည္ ခိုကိုးရာမဲ့သူကဲ့သို႔ ၾကံမႈိင္ ပူပန္ရ၏၊ ထိုသို႔ သေဘာရွိေသာ သူသည္ အျခားသူတို႔၏ ကဲ့ရဲ႕ ႐ႈတ္ခ်သံကို ၾကားရသည္ရွိေသာ္ မ်က္ႏွာ မသာ မယာ ျဖစ္ရ၏။ (၅)

တစ္ပါးေသာ ၀ါဒရွိသူတို႔ တိုက္တြန္းအပ္သည္ျဖစ္၍ ဒုစရိုက္တို႔ကိုလည္း ျပဳလုပ္ ခဲ့၏၊ မုသားေျပာဆိုမႈသို႔လည္း သက္၀င္ခဲ့၏၊ ဤသေဘာႏွစ္မ်ဳိးသည္ ထိုသူ၏ အေႏွာင္အဖြဲ႕ႀကီးေပတည္း။ (၆)

တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရေသာ ရဟန္းအက်င့္ကို ေဆာက္တည္ က်င့္သံုး သည္ျဖစ္၍ ပညာရွိဟု ထင္ရွား ေက်ာ္ေစာခဲ့သူ ျဖစ္ပါလ်က္ တစ္ဖန္ ေမထုန္ အမႈကို ျပဳက်င့္ အားထုတ္ေသာ သူသည္ ေတြေ၀ႏုံ႔ေႏွးသူကဲ့သို႔ ပင္ပန္း ညစ္ႏြမ္းရ၏။ (၇)

ဤသာသနာေတာ္၌ ပညာရွိရဟန္းသည္ ေရွး (ရဟန္းျဖစ္ေသာအခါ)မွ ေနာက္ (လူထြက္ေသာအခါ)၌ ဤဆိုခဲ့ၿပီးေသာ အျပစ္ကို သိျမင္၍ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရေသာ ရဟန္း အက်င့္ကို ျမဲျမံစြာ ျပဳက်င့္ရာ၏၊ ေမထုန္ အက်င့္ကို မမွီ၀ဲရာ။ (၈)

ကိေလသာ ကင္းဆိတ္မႈ {၀ိေ၀က} တရားကိုသာလွ်င္ က်င့္ရာ၏၊ ဤအက်င့္ သည္(ဘုရားအစရွိေသာ) အရိယာတို႔၏ ျမတ္ေသာ အက်င့္ပင္တည္း၊ ထိုအက်င့္ ျဖင့္ ငါျမတ္၏ ဟူ၍ မထင္မွတ္ရာ၊ ထိုသူသည္ သာလွ်င္ နိဗၺာန္ႏွင့္ နီး၏၊ (၉)

ဒုစရိုက္ ကင္းသည္ျဖစ္၍ ကာမတို႔၌ မငဲ့ကြက္ဘဲ က်င့္ေသာ ၾသဃေလးျဖာ သံသရာကို ကူးေျမာက္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာအား ကာမတို႔၌ တပ္မက္ေမာသူတို႔သည္ ၾကည္ညဳိ ျမတ္ႏိုးၾကကုန္၏။ (၁၀)

၇ - တိႆေမေတၱယ်သုတ္၊ အ႒က၀ဂ္၊ သုတၱနိပါတ္ပါဠိေတာ္။

အေစလကႆပသုတ္-

အေစလကႆပသုတ္-

၁။ ဆင္းရဲကို ကိုယ္တိုင္ ျပဳအပ္ပါသေလာ၊
၂။ ဆင္းရဲကို သူတစ္ပါး ျပဳအပ္ပါသေလာ၊
၃။ ဆင္းရဲကို ကိုယ္တိုင္လည္း ျပဳအပ္၊ သူတစ္ပါးလည္း ျပဳအပ္ပါသေလာ၊
၄။ ဆင္းရဲသည္ ကိုယ္တိုင္ ျပဳအပ္သည္လည္း မဟုတ္၊
သူတစ္ပါး ျပဳအပ္သည္လည္း မဟုတ္၊ အေၾကာင္းမဲ့ ျဖစ္ပါသေလာ၊
၅။ ဆင္းရဲသည္ မရွိပါသေလာ၊
၆။ သင္သည္ ဆင္းရဲကို မသိ မျမင္ပါသေလာ၊

သင္တို႔အယူႏွင့္ အေျဖထုတ္ၾကည့္ပါ...
ဘုရားအယူႏွင့္ တိုက္ၾကည့္ပါ...

အေစလကႆပသုတ္

၁၇။ အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္- အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ ရွဥ့္နက္တို႔ကို အစာေကြၽး၍ ေမြးရာျဖစ္ေသာ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ နံနက္အခါ၌ သကၤန္းကို ျပင္၀တ္၍ သပိတ္သကၤန္းကို ယူၿပီးလွ်င္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္သို႔ ဆြမ္းခံ၀င္ေတာ္မူ၏၊

အေစလကႆပသည္ ႂကြလာေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို အေ၀းမွ ျမင္ေလလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ အတူ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ႏႈတ္ဆက္ေျပာဆို၏၊

၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကို ေျပာဆိုၿပီးဆံုး ေစၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ရပ္တည္ၿပီးေသာ္ {{အသွ်င္ ေဂါတမသည္ အကြၽႏု္ပ္တို႔၏ အေမးကို ေျဖၾကားျခင္းငွါ ခြင့္ျပဳခဲ့ပါမူ အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ အသွ်င္ေဂါတမအား တစ္စံုတစ္ခု ေသာ အေၾကာင္းအရာကို ေမးလိုပါကုန္၏}} ဟု ေလွ်ာက္၏။

ကႆပ ေမးခ်ိန္ မဟုတ္ေသး၊ ရြာတြင္းသို႔ ၀င္ဆဲ ျဖစ္ကုန္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)၊

ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လည္း ...
အေစလကႆပသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ...။ ပ ။
.... ရြာတြင္းသို႔ ၀င္ဆဲ ျဖစ္ကုန္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)၊

သံုးႀကိမ္ေျမာက္လည္း....
အေစလကႆပသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ...။ ပ ။
.... ရြာတြင္းသို႔ ၀င္ဆဲ ျဖစ္ကုန္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)၊

ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ အေစလကႆပသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား
{{အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ အသွ်င္ေဂါတမကို မ်ားစြာ မေမးလိုပါကုန္}} ဟု ေလွ်ာက္၏၊

ကႆပ ေမးလိုေသာ အေၾကာင္းအရာကို ေမးေလာ့ ဟု ခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏။


၁။ အသွ်င္ေဂါတမ အသို႔ပါနည္း၊ ဆင္းရဲကို ကိုယ္တိုင္ ျပဳအပ္ပါသေလာ၊
{{ကႆပ ဤသို႔ မဆိုလင့္}}ဟု ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ေတာ္မူ၏။

၂။ အသွ်င္ေဂါတမ အသို႔ပါနည္း၊ ဆင္းရဲကို သူတစ္ပါး ျပဳအပ္ပါသေလာ၊
{{ကႆပ ဤသို႔ မဆိုလင့္}} ဟု ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ေတာ္မူ၏။

၃။ အသွ်င္ေဂါတမ အသို႔ပါနည္း၊ ဆင္းရဲကို ကိုယ္တိုင္လည္း ျပဳအပ္၊
သူတစ္ပါးလည္း ျပဳအပ္ပါသေလာဟု ေမးေလွ်ာက္ျပန္၏၊

{{ကႆပ ဤသို႔ မဆိုလင့္}} ဟု ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ေတာ္မူ၏။

၄။ အသွ်င္ေဂါတမ အသို႔ပါနည္း၊ ဆင္းရဲသည္ ကိုယ္တိုင္ ျပဳအပ္သည္လည္း မဟုတ္၊ သူတစ္ပါး ျပဳအပ္သည္လည္း မဟုတ္၊ အေၾကာင္းမဲ့ ျဖစ္ပါသေလာ၊

{{ကႆပ ဤသို႔ မဆိုလင့္}} ဟု ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ေတာ္မူ၏။

၅။ အသွ်င္ေဂါတမ အသို႔ပါနည္း၊ ဆင္းရဲသည္ မရွိပါသေလာ၊
ကႆပ ဆင္းရဲ မရွိသည္ မဟုတ္၊ ကႆပ ဆင္းရဲ ရွိသည္သာတည္း။

သို႔ျဖစ္လွ်င္
၆။ အသွ်င္ ေဂါတမသည္ ဆင္းရဲကို မသိ မျမင္ပါသေလာ၊

ကႆပ ငါသည္ ဆင္းရဲကို မသိ မျမင္သည္မဟုတ္၊ ကႆပ ငါသည္ ဆင္းရဲကို သိ၏၊ ဆင္းရဲကို ျမင္၏။

အသွ်င္ေဂါတမ အသို႔ပါနည္း၊
{{ဆင္းရဲကို ကိုယ္တိုင္ ျပဳအပ္ပါသေလာ}} ဟု ဤသို႔ ေမးသည္ရွိေသာ္
{{ကႆပ ဤသို႔ မဆိုလင့္}} ဟု ဆိုဘိ၏၊
{{အသွ်င္ေဂါတမ ဆင္းရဲကို သူတစ္ပါး ျပဳပါသေလာ}} ဟု ေမးသည္ရွိေသာ္
{{ကႆပ ဤသို႔ မဆိုလင့္}} ဟု ဆိုဘိ၏၊
{{အသွ်င္ေဂါတမ ဆင္းရဲကို ကိုယ္တိုင္လည္းျပဳအပ္၊ သူတစ္ပါးလည္း ျပဳအပ္ပါ သေလာ}} ဟု ဤသို႔ ေမးသည္ရွိေသာ္ -
{{ကႆပ ဤသို႔ မဆိုလင့္}} ဟု ဆိုဘိ၏၊
{{အသွ်င္ေဂါတမ ဆင္းရဲသည္ ကိုယ္တိုင္လည္း ျပဳအပ္သည္ မဟုတ္၊ သူတစ္ပါး လည္း ျပဳအပ္သည္ မဟုတ္၊ အေၾကာင္းမဲ့ ျဖစ္ပါသေလာ}} ဟု ဤသို႔ ေမးသည္ရွိ ေသာ္ -
{{ကႆပ ဤသို႔ မဆိုလင့္}} ဟု ဆိုဘိ၏၊
{{အသွ်င္ေဂါတမ ဆင္းရဲဟူသည္ မရွိပါသေလာ}}ဟု ဤသို႔ ေမးသည္ရွိေသာ္
{{ကႆပ ဆင္းရဲသည္ မရွိသည္မဟုတ္၊ ကႆပ ဆင္းရဲသည္ ရွိသည္သာ တည္း}} ဟု ဆိုဘိ၏၊
သို႔ျဖစ္လွ်င္ {{အသွ်င္ ေဂါတမသည္ ဆင္းရဲကို မသိ မျမင္ပါသေလာ}} ဟု ဤသို႔ ေမးသည္ရွိေသာ္ -
{{ကႆပ ငါသည္ ဆင္းရဲကို မသိ မျမင္သည္ မဟုတ္၊ ကႆပ ငါသည္ ဆင္းရဲ ကို သိ၏၊ ဆင္းရဲကို ျမင္၏}} ဟု ဆိုဘိ၏။

အသွ်င္ဘုရား-
ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကြၽႏု္ပ္အား ဆင္းရဲကို ေျပာၾကားေတာ္ မူပါေလာ့၊
ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကြၽႏု္ပ္အား ဆင္းရဲကို ေဟာၾကားေတာ္မူပါေလာ့။

{{ကႆပ ထိုသူသည္ ျပဳ၏၊ ထိုသူသည္ ခံစား၏}} ဟူ၍ အစကပင္ ရွိခဲ့ေသာ္ {{ဆင္းရဲကို ကိုယ္တိုင္ ျပဳအပ္၏}} ဟူ၍ ဆိုေသာ သူသည္ သႆတအယူသို႔ ေရာက္၏။

{{ကႆပ သူတစ္ပါး ျပဳ၏၊ သူတစ္ပါး ခံစား၏}} ဟု အစကပင္ ရွိခဲ့ေသာ္ ေ၀ဒနာ ႏွိပ္စက္စဥ္ {{ဆင္းရဲကို သူတစ္ပါး ျပဳအပ္၏}} ဟူ၍ ဆိုေသာသူသည္ ဥေစၧဒ ဒိ႒ိသို႔ ေရာက္၏။

ကႆပ ထိုႏွစ္ပါးေသာ အစြန္းတို႔ကို မကပ္ေရာက္မူ၍ အလယ္အလတ္အားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား တရားေဟာေတာ္မူ၏၊
မသိမႈ {အ၀ိဇၨာ} အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ ျပဳစီရင္မႈ {သခၤါရ}တို႔ ျဖစ္ကုန္၏၊
ျပဳစီရင္မႈ {သခၤါရ} အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ သိမႈ {၀ိညာဏ္} ျဖစ္၏။ပ။
ဤသို႔လွ်င္ အလံုးစံုေသာ ဆင္းရဲအစု ျဖစ္ေပၚ၏။

မသိမႈ {အ၀ိဇၨာ}၏သာလွ်င္ အရဟတၱမဂ္ျဖင့္ အႂကြင္းမဲ့ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ ျပဳစီရင္မႈ {သခၤါရ}တို႔ ခ်ဳပ္ကုန္၏၊
ျပဳစီရင္မႈ {သခၤါရ}တို႔ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ သိမႈ {၀ိညာဏ္}ခ်ဳပ္၏။ပ။

ဤသို႔လွ်င္ အလံုးစံုေသာ ဆင္းရဲအစု ခ်ဳပ္၏။

ဤသို႔ ေဟာေတာ္မူသည္ ရွိေသာ္ အေစလကႆပသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကိုေလွ်ာက္၏-
{{အသွ်င္ဘုရား (တရားေတာ္သည္) အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိစြတကား၊
အသွ်င္ဘုရား (တရားေတာ္သည္) အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ရွိစြတကား၊
အသွ်င္ဘုရား ေမွာက္၍ ထားေသာ၀တၳဳကို လွန္ဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း။ပ။
{မ်က္စိအျမင္ရွိေသာ သူတို႔သည္ အဆင္းတို႔ကို ျမင္ၾကကုန္လတၱံ႕}ဟု
အမိုက္ေမွာင္၌ ဆီမီးတန္ေဆာင္ကို ေဆာင္ျပဘိသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း ဤ အတူသာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ တရားေတာ္ကို ျပေတာ္မူပါေပ၏၊

အသွ်င္ဘုရား ထိုအကြၽႏု္ပ္သည္ ...
ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊
တရားေတာ္ကို လည္းေကာင္း၊ ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊
သံဃာေတာ္ကို လည္းေကာင္း ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊

အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏
အထံေတာ္၌ ရွင္အျဖစ္ ရဟန္းအျဖစ္ကို ရလိုပါ၏}} ဟု ေလွ်ာက္၏။

{{ကႆပ သာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ အယူကို ယူဖူးသူသည္ ဤဓမၼ၀ိနယ (သာသနာေတာ္) ၌ ရွင္အျဖစ္ကို ရလိုမူ ပဥၥင္းအျဖစ္ကို ရလိုမူ ေလးလတို႔ပတ္လံုး အစမ္းက်င့္သံုးရ၏၊ ေလးလလြန္ေသာအခါ ရဟန္းတို႔သည္ ႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ရွိၾကလွ်င္ ရွင္ျပဳေပးၾကကုန္၏၊ ရဟန္းျဖစ္ရန္ ပဥၥင္းျပဳေပးၾကကုန္၏၊ စင္စစ္ေသာ္ကား ဤအရာ၌ ငါဘုရားသည္ ပုဂၢိဳလ္၏ ထူးျခားသည္၏ အျဖစ္ကို သိေတာ္မူ၏}}ဟု (မိန္႔ ေတာ္မူ၏)။

{{အသွ်င္ဘုရား သာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာအယူကို ယူဖူးသူသည္ ဤဓမၼ ၀ိနယ (သာသနာေတာ္)၌ ရွင္အျဖစ္ကို ရလိုမူ ပဥၥင္းအျဖစ္ကို ရလိုမူ ေလးလ ပတ္လံုး အစမ္းက်င့္သံုးရမည္၊ ေလးလလြန္ေသာအခါ ရဟန္းတို႔သည္ ႏွစ္သက္ ေသာ စိတ္ရွိၾကလွ်င္ အကယ္၍ ရွင္ျပဳေပးၾကကုန္မူ ရဟန္းျဖစ္ရန္ ပဥၥင္းျပဳေပး ၾကကုန္မူ အကြၽႏု္ပ္သည္ ေလးႏွစ္တို႔ပတ္လံုး အစမ္းက်င့္သံုးပါမည္၊

ေလးႏွစ္ လြန္ၿပီးေသာအခါ ရဟန္းတို႔သည္ ႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ရွိၾကလွ်င္ ရွင္ျပဳေပးေတာ္မူၾကပါကုန္၊ ရဟန္းျဖစ္ရန္ ပဥၥင္းျပဳေပးေတာ္မူၾက ပါကုန္}} ဟု ေလွ်ာက္၏။


အေစလကႆပသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထံေတာ္၌ ရွင္အျဖစ္ကို ရေလ၏၊ ပဥၥင္းအျဖစ္ကို ရေလ၏၊ ပဥၥင္းျဖစ္၍ မၾကာေသးေသာ အသွ်င္ကႆပသည္ တစ္ေယာက္တည္း ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ကပ္လ်က္ မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာ အားထုတ္ သည္ ျဖစ္၍ နိဗၺာန္သို႔ ေစလႊတ္ထားေသာ စိတ္ရွိလ်က္ေနသည္ ရွိေသာ္ ေကာင္းစြာသာလွ်င္ အိမ္ရာေထာင္ေသာ လူ႕ေဘာင္မွ အိမ္ရာမေထာင္ေသာ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ၀င္ေရာက္ၾက ေသာ အမ်ဳိးေကာင္းသားမ်ား လိုလားအပ္ေသာ အတုမရွိေသာ အက်င့္ျမတ္၏ အဆံုးျဖစ္ေသာ အရဟတၱဖိုလ္ကို မၾကာမီ ယခု ဘ၀၌ပင္ ကိုယ္တိုင္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ မ်က္ေမွာက္ျပဳ လ်က္ ေရာက္၍ ေနရ၏၊

{{ပဋိသေႏၶေနမႈ {ဇာတိ} ကုန္ၿပီ၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္သံုးၿပီးၿပီ၊
(ဤမဂ္) ကိစၥအလို႔ငွါ တစ္ပါးေသာ ျပဳဖြယ္ကိစၥ မရွိေတာ့ၿပီ}} ဟု သိ၏၊
အသွ်င္ကႆပသည္ ရဟႏၲာတို႔တြင္ တစ္ပါးအပါအ၀င္ ျဖစ္၏။

၇ - အေစလကႆပသုတ္၊ အာဟာရ၀ဂ္၊ နိဒါန၀ဂၢသံယုတ္။

ဓမၼကထိကသုတ္- (တရားေဟာသူ)

ဓမၼကထိကသုတ္- (တရားေဟာသူ)

သာ၀တၳိနိဒါန္း။ ထုိအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ရွိခုိးလ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေနၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရား အား ဤစကားကုိ ေလွ်ာက္၏-

{{အသွ်င္ဘုရား တရားေဟာသူ {ဓမၼကထိက} တရားေဟာသူ {ဓမၼကထိက} ဟူ၍ ဆုိအပ္ပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား အဘယ္မွ်ျဖင့္ တရားေဟာသူ {ဓမၼကထိက} ျဖစ္ပါသနည္း}} ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

ရဟန္း အကယ္၍ အုိမႈ {ဇရာ} ေသမႈ {မရဏ}ကုိ ၿငီးေငြ႕ရန္ တပ္မက္မႈကင္းရန္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရန္ တရားေဟာခဲ့မူ {{တရားေဟာသူ {ဓမၼကထိက}ရဟန္း}} ဟူ၍ ဆုိျခင္းငွါ သင့္၏၊

ရဟန္း အကယ္၍ အုိမႈ {ဇရာ}ေသမႈ {မရဏ}ကုိ ၿငီးေငြ႕ရန္ တပ္မက္မႈကင္းရန္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရန္ က်င့္ခဲ့မူ {{တရားအား ေလ်ာ္ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္ေသာ ရဟန္း}} ဟူ၍ ဆုိျခင္းငွါ သင့္၏၊

ရဟန္း အုိမႈ {ဇရာ} ေသမႈ {မရဏ}ကုိ ၿငီးေငြ႕ျခင္းေၾကာင့္ တပ္မက္မႈ ကင္းျခင္း ေၾကာင့္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းေၾကာင့္ မစြဲလမ္းမူ၍ (ကိေလသာတို႔မွ) လြတ္ေျမာက္သည္ ျဖစ္ခဲ့မူ {{မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေသာ ရဟန္း}} ဟူ၍ ဆုိျခင္းငွါ သင့္၏။

ရဟန္း ...
ပဋိသေႏၶေနမႈ {ဇာတိ}ကုိ။
ဘ၀ကုိ စြဲလမ္းမႈ {ဥပါဒါန္}ကုိ။
တပ္မက္မႈ {တဏွာ}ကုိ။
ခံစားမႈ {ေ၀ဒနာ}ကုိ။
ေတြ႕ထိမႈ {ဖႆ}ကုိ။
တည္ရာ {အာယတန} ေျခာက္ပါးကုိ။
နာမ္႐ုပ္ကုိ သိမႈ {၀ိညာဏ္}ကုိ။
ျပဳစီရင္မႈ {သခၤါရ}တို႔ကုိ။
မသိမႈ {အ၀ိဇၨာ}ကုိ ၿငီးေငြ႕ရန္ တပ္မက္မႈကင္းရန္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရန္ တရားေဟာခဲ့မူ {{တရားေဟာသူ {ဓမၼကထိက}ရဟန္း}}ဟူ၍ ဆုိျခင္းငွါ သင့္၏၊

မသိမႈ {အ၀ိဇၨာ}ကုိ ၿငီးေငြ႕ရန္ တပ္မက္မႈကင္းရန္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရန္ က်င့္ခဲ့မူ {{တရားအား ေလ်ာ္ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္ေသာ ရဟန္း}} ဟူ၍ ဆုိျခင္းငွါ သင့္၏၊

မသိမႈ {အ၀ိဇၨာ}ကုိ ၿငီးေငြ႕ျခင္းေၾကာင့္ တပ္မက္မႈ ကင္းျခင္းေၾကာင့္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္း ေၾကာင့္ မစြဲလမ္းမူ၍ (ကိေလသာတို႔မွ) လြတ္ေျမာက္သူ ျဖစ္ခဲ့မူ {{မ်က္ေမွာက္ ဘ၀၌ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေသာ ရဟန္း}} ဟူ၍ ဆုိျခင္းငွါ သင့္၏။

၆ - ဓမၼကထိကသုတ္၊ အာဟာရ၀ဂ္၊ နိဒါန၀ဂၢသံယုတ္။

အဘယရာဇကုမာရသုတ္-

အဘယရာဇကုမာရသုတ္၊

၈၃။ အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ ရွဥ့္နက္တို႔အား အစာေကြၽးရာ ျဖစ္ေသာ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ အဘယမင္းသားသည္ နာဋ၏သား နိဂဏၭ ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ႐ိုေသစြာ ႐ိွခိုး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေန၏။

တစ္ခု ေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနေသာ အဘယမင္းသားကို နာဋ၏သား နိဂဏၭသည္- {{မင္းသား လာေလာ့၊ သင္သည္ ရဟန္းေဂါတမကို အျပစ္တင္ ေခ်ေလာ့၊ ဤသို႔ အျပစ္တင္ေသာ္ {အဘယမင္းသားသည္ ဤသို႔ တန္ခိုး အာႏုေဘာ္ႀကီးေသာ ရဟန္းေဂါတမကို အျပစ္တင္ ႏိုင္ေပ၏} ဟု သင္၏ ေကာင္းေသာ ေက်ာ္ေစာ သတင္းသည္ ပ်႕ံႏံွ႕၍ ထြက္လတၱံ႕}} ဟု ေျပာဆို၏။

အသွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ဤသို႔ တန္ခိုး အာႏုေဘာ္ႀကီးေသာ ရဟန္းေဂါတမကို အဘယ္သို႔ အျပစ္တင္ရပါ အံ့နည္း ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ မင္းသား လာေလာ့၊ သင္သည္ ရဟန္းေဂါတမထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ {{အသွ်င္ဘုရား ျမတ္စြာဘုရားသည္ သူတစ္ပါး မႏွစ္သက္ဖြယ္ မႏွစ္ၿခိဳက္ဖြယ္ ျဖစ္ေသာ စကားမ်ဳိးကို ေျပာဆိုရာ ၏}}ဟု ဤသို႔ ေျပာဆိုေလာ့။

သင္ ဤသို႔ ေမးေသာ္ ရဟန္းေဂါတမသည္ {{မင္းသား ျမတ္စြာဘုရားသည္ သူတစ္ပါး မႏွစ္သက္ဖြယ္ မႏွစ္ၿခိဳက္ဖြယ္ ျဖစ္ေသာ စကားမ်ဳိးကို ေျပာဆိုရာ၏}} ဟု ဤသို႔ အကယ္၍ ေျပာဆိုျငားအံ့ ထိုရဟန္းေဂါတမကို {{အသွ်င္ဘုရား ထိုသို႔ ျဖစ္လွ်င္ ပုထုဇဥ္ႏွင့္ အသွ်င္ဘုရား၏ ျခားနားမႈသည္ အဘယ္မွာ ႐ိွပါအံ့နည္း။ မွန္ပါ၏၊ ပုထုဇဥ္သည္လည္း သူတစ္ပါး မႏွစ္သက္ဖြယ္ မႏွစ္ၿခိဳက္ဖြယ္ ျဖစ္ေသာ စကားမ်ဳိးကို ေျပာဆိုရာပါ၏}}ဟု သင္ ေျပာေလာ့၊ သင္ ဤသို႔ ေမးေသာ္ ရဟန္းေဂါတမသည္ {{မင္းသား ျမတ္စြာဘုရားသည္ သူတစ္ပါး မႏွစ္သက္ဖြယ္ မႏွစ္ၿခိဳက္ဖြယ္ ျဖစ္ေသာ စကားမ်ဳိးကို မေျပာဆိုရာ}} ဟု ဤသို႔ အကယ္၍ ေျပာဆိုျငားအံ့။

ထိုရဟန္းေဂါတမကို {{အသွ်င္ဘုရား ထိုသို႔ ျဖစ္လွ်င္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အသွ်င္ ဘုရားသည္ ေဒ၀ဒတ္ကို {ေဒ၀ဒတ္သည္ အပါယ္သို႔ လားမည့္သူတည္း၊ ေဒ၀ဒတ္ သည္ ငရဲသို႔ က်မည့္ သူတည္း၊ ေဒ၀ဒတ္သည္ ငရဲ၌ တစ္ကမၻာလံုး တည္မည့္ သူတည္း၊ ေဒ၀ဒတ္သည္ ကုစား၍ မရႏိုင္ေသာ သူတည္း} ဟု ဆိုပါသနည္း၊ အသွ်င္ဘုရား၏ ထိုစကားေႀကာင့္ ေဒ၀ဒတ္သည္ အမ်က္ထြက္ျခင္း ႏွလံုး မသာယာျခင္း ျဖစ္ရ၏}}ဟု သင္ ေျပာေလာ့။

မင္းသား ရဟန္းေဂါတမသည္ ႏွစ္ဖက္ေသာ အစြန္း႐ိွေသာ ဤျပႆနာကို သင္ ေမးသည္ ႐ိွေသာ္ ႏွစ္ဖက္ အစြန္း လြတ္ေအာင္ မေျဖႏိုင္ရာ၊ အျပစ္ ကင္းေအာင္ မေျပာျပ ႏိုင္ရာ၊

ဥပမာေသာ္ကား ေယာက်္ား၏ လည္မ်ဳိ၌ ကပ္ၿငိ၍ ေနေသာ သံဆူးခြကို ထို ေယာက်္ားသည္ ေထြးအန္ျခင္းငွါလည္း မတတ္ႏိုင္၊ မ်ဳိျခင္းငွါလည္း မတတ္ႏိုင္ သကဲ့သို႔၊ မင္းသား ဤအတူသာလွ်င္ ႏွစ္ဖက္ေသာ အစြန္း႐ိွေသာ ဤျပႆနာကို သင္ ေမးသည္ ႐ိွေသာ္ ရဟန္းေဂါတမသည္ ႏွစ္ဖက္ အစြန္းလြတ္ေအာင္ မေျဖ ႏိုင္ရာ၊ အျပစ္ ကင္းေအာင္ မေျပာျပႏိုင္ရာ ဟု (ဆို၏)။

{{အသွ်င္ ေကာင္းပါၿပီ}}ဟု အဘယမင္းသားသည္ နာဋ၏သား နိဂဏၭ၏ စကား ကို ၀န္ခံ၍ ေနရာမွ ထၿပီးလွ်င္ နာဋ၏သား နိဂဏၭကို ႐ိုေသစြာ ႐ိွခိုး၍ အ႐ိုအေသ ျပဳၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ႐ိွခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခု ေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေန၏။

တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနေသာ အဘယမင္းသားအား ေနကို ေမာ့ၾကည့္၍ {{ယေန႔ ျမတ္စြာဘုရားကို အျပစ္ တင္ဆိုျခင္းငွါ အခါမဟုတ္ေတာ့ၿပီ၊ နက္ျဖန္ မိမိအိမ္၌သာ ငါသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို အျပစ္ တင္ေတာ့အံ့}} ဟု အၾကံ ျဖစ္၏။ အၾကံ ျဖစ္ၿပီးလွ်င္ {{အသွ်င္ဘုရား ျမတ္စြာဘုရားသည္ နက္ျဖန္ နံနက္အတြက္ တပည့္ေတာ္၏ ဆြမ္းကို မိမိလွ်င္ ေလးပါးေျမာက္ ျဖစ္၍ လက္ခံေတာ္မူပါ}} ဟု ေလွ်ာက္၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆိတ္ဆိတ္ ေနျခင္းျဖင့္ လက္ခံေတာ္ မူ၏။

ထိုအခါ အဘယမင္းသားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ လက္ခံေတာ္ မူျခင္းကို သိ၍ ေနရာမွ ထကာ ျမတ္စြာဘုရားကို ႐ိွခိုး၍ အ႐ိုအေသ ျပဳၿပီးလွ်င္ ဖဲေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုညဥ့္လြန္သျဖင့္ နံနက္ အခ်ိန္၌ သကၤန္းကို ျပင္၀တ္ေတာ္မူ၍ သပိတ္ သကၤန္းကို ယူလ်က္ အဘယမင္းသား၏ အိမ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ျပင္ထားေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနေတာ္ မူ၏။ ထိုအခါ အဘယမင္းသားသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို မြန္ျမတ္ေသာ ခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္ျဖင့္ ေရာင့္ရဲသည့္ တိုင္ေအာင္ တားျမစ္သည့္ တိုင္ေအာင္ မိမိကိုယ္တိုင္ လုပ္ေကြၽး၏၊ ျမတ္စြာဘုရား ဆြမ္းဘုဥ္း ေပးၿပီး၍ သပိတ္မွ လက္ေတာ္ကို ဖယ္ၿပီးေသာအခါ အဘယ မင္းသားသည္ နိမ့္ေသာ ထိုင္စရာ တစ္ခုကိုယူ၍ သင့္ေလ်ာ္ရာ၌ ထိုင္ေန၏။

သင့္ေလ်ာ္ရာ၌ ထိုင္ေနေသာ အဘယမင္းသားသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို {{အသွ်င္ ဘုရား ျမတ္စြာဘုရားသည္ သူတစ္ပါး မႏွစ္သက္ဖြယ္ မႏွစ္ၿခိဳက္ဖြယ္ ျဖစ္ေသာ စကားမ်ဳိးကို ေျပာဆိုရာပါ သေလာ}} ဟု ေလွ်ာက္ထား၏။

{{မင္းသား ဤစကားမ်ဳိးတို႔၌ တထစ္ခ်အားျဖင့္ မေျဖႀကားႏိုင္}} ဟု
(မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ဘုရား ဤျပႆနာေမးမႈ၌ နိဂဏၭတို႔သည္ ပ်က္စီးၾကေလကုန္ၿပီ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ {{မင္းသား အဘယ္ေၾကာင့္ သင္သည္ {ဤျပႆနာ ေမးမႈ၌ နိဂဏၭတို႔သည္ ပ်က္စီးၾက ေလကုန္ၿပီ}ဟု ဆိုရဘိ သနည္း}} ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ နာဋ၏သား နိဂဏၭထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ နာဋ၏သား နိဂဏၭကို ႐ိုေသစြာ ႐ိွခိုးၿပီးလွ်င္ သင့္ေလ်ာ္ ရာ၌ ထိုင္ေနပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား သင့္ေလ်ာ္ရာ၌ ထိုင္ေနေသာ အကြၽႏု္ပ္ကို နာဋ၏သား နိဂဏၭသည္ မင္းသား လာေလာ့၊ သင္သည္ ရဟန္းေဂါတမကို အျပစ္တင္ ေခ်ေလာ့၊ ဤသို႔ အျပစ္တင္ေသာ္ {{အဘယမင္းသားသည္ ဤသို႔ တန္ခိုး အာႏုေဘာ္ႀကီးေသာ ရဟန္းေဂါတမကို အျပစ္တင္ ႏိုင္ေပ၏}} ဟု သင္၏ ေကာင္းေသာ ေက်ာ္ေစာ သတင္းသည္ ပ်ံ႕ႏံွ႕၍ ထြက္လတၱံ႕ ဟု ေျပာဆိုပါ၏။

အသွ်င္ဘုရား ဤသို႔ ေျပာဆိုေသာ္ အကြၽႏ္ုပ္သည္ နာဋ၏သား နိဂဏၭကို {{အသွ်င္ အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ တန္ခိုး အာႏုေဘာ္ႀကီးေသာ ရဟန္းေဂါတမကို အဘယ္သို႔ အျပစ္ တင္ရပါအံ့နည္း}} ဟု ဤသို႔ ေျပာဆိုခဲ့ပါ၏။ မင္းသား လာေလာ့၊ သင္သည္ ရဟန္းေဂါတမထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ရဟန္းေဂါတမကို {{အသွ်င္ဘုရား ျမတ္စြာဘုရားသည္ သူတစ္ပါး မႏွစ္သက္ဖြယ္ မႏွစ္ၿခိဳက္ဖြယ္ ျဖစ္ေသာ စကားမ်ဳိးကို ေျပာဆိုရာပါ သေလာ}}ဟု ဤသို႔ ေျပာဆိုေလာ့။ သင္ ဤသို႔ ေမးေသာ္ ရဟန္းေဂါတမသည္ {{မင္းသား ျမတ္စြာဘုရားသည္ သူတစ္ပါး မႏွစ္သက္ဖြယ္ မႏွစ္ၿခိဳက္ဖြယ္ ျဖစ္ေသာ စကားမ်ဳိးကို ေျပာဆိုရာ၏}} ဟု ဤသို႔ အကယ္၍ ေျပာဆိုျငားအံ့။

ထုိရဟန္းေဂါတမကို {{အသွ်င္ဘုရား ထိုသို႔ ျဖစ္လွ်င္ ပုထုဇဥ္ႏွင့္ အသွ်င္ဘုရား ျခားနားမႈသည္ အဘယ္မွာ ႐ိွပါအံ့နည္း၊ မွန္ပါ၏၊ ပုထုဇဥ္သည္လည္း သူတစ္ပါး မႏွစ္သက္ဖြယ္ မႏွစ္ၿခိဳက္ဖြယ္ ျဖစ္ေသာ စကားမ်ဳိးကို ေျပာဆို ရာပါ၏}}ဟု သင္ေျပာေလာ့။ သင္ ဤသို႔ ေမးေသာ္ ရဟန္းေဂါတမသည္ {{မင္းသား ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ သူတစ္ပါး မႏွစ္သက္ဖြယ္ မႏွစ္ၿခိဳက္ဖြယ္ ျဖစ္ေသာ စကားမ်ဳိးကို မေျပာဆိုရာ}} ဟု ဤသို႔ အကယ္၍ ေျပာဆိုျငားအံ။

ထုိရဟန္းေဂါတမကို {{အသွ်င္ဘုရား ထိုသို႔ ျဖစ္လွ်င္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အသွ်င္ ဘုရားသည္ ေဒ၀ဒတ္ကို {ေဒ၀ဒတ္သည္ အပါယ္သို႔ လားမည့္ သူတည္း၊ ေဒ၀ဒတ္သည္ ငရဲသို႔ က်မည့္ သူတည္း၊ ေဒ၀ဒတ္သည္ ငရဲ၌ တစ္ကမၻာလံုး တည္မည့္ သူတည္း၊ ေဒ၀ဒတ္သည္ ကုစား၍ မရႏိုင္ေသာ သူတည္း} ဟု ဆိုပါ သနည္း၊ အသွ်င္ဘုရား၏ ထိုစကားေၾကာင့္ ေဒ၀ဒတ္သည္ အမ်က္ထြက္ျခင္း ႏွလံုး မသာယာျခင္း ျဖစ္ရ၏}} ဟု သင္ ေျပာေလာ့။

မင္းသား ရဟန္းေဂါတမသည္ ႏွစ္ဖက္ အစြန္း႐ိွေသာ ဤျပႆနာကို သင္ ေမးသည္ ႐ိွေသာ္ ႏွစ္ဖက္ အစြန္း လြတ္ေအာင္ မေျဖႏိုင္ရာ၊ အျပစ္ ကင္းေအာင္ မေျပာျပ ႏိုင္ရာ၊ ဥပမာ ေသာ္ကား ေယာက်္ား၏ လည္မ်ဳိ၌ ကပ္ၿငိ၍ ေနေသာ သံဆူးခြကို ထိုေယာက်္ားသည္ ေထြးအန္ျခင္း ငွါလည္း မတတ္ႏိုင္၊ မ်ဳိျခင္း ငွါလည္း မတတ္ႏိုင္ သကဲ့သို႔၊ မင္းသား ဤအတူ သာလွ်င္ ႏွစ္ဖက္ အစြန္း ႐ိွေသာ
ဤျပႆနာကို သင္ ေမးသည္ ႐ိွေသာ္ ရဟန္းေဂါတမသည္ ႏွစ္ဖက္အစြန္း လြတ္ေအာင္ မေျဖႏိုင္ရာ၊ အျပစ္ ကင္းေအာင္ မေျပာျပႏိုင္ရာ ဟု (ေျပာဆိုပါ၏ ဟု ေလွ်ာက္၏)။

ထိုအခါ၌ ကေလးသူငယ္ လူမမယ္ ပက္လက္ အိပ္တတ္ေသာ အရြယ္သည္ အဘယ မင္းသား၏ ေပါင္ေပၚ၌ ေန၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အဘယ မင္းသားကို {{မင္းသား ထိုစကားကို သင္ အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ ဤ ကေလးငယ္သည္ သင္၏ ေမ႕ေလ်ာ့ျခင္းကို အစဲြျပဳ၍ လည္းေကာင္း၊ အထိန္း၏ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းကို အစဲြျပဳ၍ လည္းေကာင္း၊ သစ္သားတို သစ္သားစကို ျဖစ္ေစ၊ ေက်ာက္စရစ္ အိုးျခမ္းကြဲကို ျဖစ္ေစ အကယ္၍ ခံတြင္း၌ ထည့္သြင္းေလ ျငားအံ့၊ ထိုကေလးသူငယ္ကို အဘယ္သို႔လွ်င္ ျပဳလုပ္ရာ သနည္း}} ဟု ေမးေတာ္မူ၏။

အသွ်င္ဘုရား ထိုကေလးငယ္၏ ပါးစပ္တြင္း႐ိွ အရာကို အကြၽႏု္ပ္သည္ ထုတ္ေဆာင္ရာ ပါ၏။ အသွ်င္ဘုရား အကယ္၍ အစကပင္ ထုတ္ေဆာင္ျခင္းငွါ မတတ္ႏိုင္ျငားအံ့၊ လက္၀ဲလက္ျဖင့္ ဦးေခါင္းကို သိမ္းပိုက္၍ လက္ယာလက္ျဖင့္ လက္ေခ်ာင္းကို ေကာက္ေကြး၍ ေသြးထြက္ျငားေသာ္လည္း ထုတ္ရပါေတာ့အံ့၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ဟူမူ- အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ သူငယ္အား အစဥ္သနားျခင္း ႐ိွေသာေၾကာင့္ ပါတည္း ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

စကား ေျခာက္ခြန္း....

မင္းသား ဤအတူပင္ မဟုတ္မမွန္၊
အက်ဳိး စီးပြါးႏွင့္လည္း မစပ္၊
သူတစ္ပါးတို႔လည္း မႏွစ္သက္ မႏွစ္ၿခိဳက္၊
ထိုစကားမ်ဳိးကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ မေျပာမဆို။ (၁)

ဟုတ္မွန္၏၊
အက်ဳိး စီးပြါးႏွင့္ကား မစပ္၊
သူတစ္ပါးတို႔လည္း မႏွစ္သက္ မႏွစ္ၿခိဳက္၊
ထိုစကားမ်ဳိးကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ မေျပာမဆို။ (၂)

ဟုတ္မွန္၏၊
အက်ဳိး စီးပြါးႏွင့္လည္း စပ္၏၊
သူတစ္ပါးတို႔ကား မႏွစ္သက္ မႏွစ္ၿခိဳက္၊
ထိုစကားမ်ဳိး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အခါအားေလ်ာ္စြာ ေျပာဆို၏။ (၃)

မဟုတ္မမွန္၊
အက်ဳိး စီးပြါးႏွင့္ မစပ္၊
သူတစ္ပါးတို႔ကား ႏွစ္သက္၏ ႏွစ္ၿခိဳက္၏၊
ထိုစကားမ်ဳိးကို
လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ မေျပာမဆို။ (၄)

ဟုတ္မွန္၏၊
အက်ဳိး စီးပြါးႏွင့္ မစပ္၊
သူတစ္ပါးတို႔ကား ႏွစ္သက္၏ ႏွစ္ၿခိဳက္၏၊
ထိုစကားမ်ဳိးကိုလည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ မေျပာမဆို။ (၅)

ဟုတ္မွန္၏၊
အက်ဳိး စီးပြါးႏွင့္လည္း စပ္၏၊
သူတစ္ပါးတို႔လည္း ႏွစ္သက္၏ ႏွစ္ၿခိဳက္၏၊
ထိုစကားမ်ဳိး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အခါအားေလ်ာ္စြာ ေျပာဆို၏။ (၆)

ထိုသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း၊ မင္းသား ျမတ္စြာဘုရားအား သတၱ၀ါ တို႔ကို အစဥ္သနားျခင္း ႐ိွေသာေၾကာင့္တည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ဘုရား ပညာ႐ိွ မင္းတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ပညာ႐ိွ ပုဏၰားတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ပညာ႐ိွ သူႂကြယ္တို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ပညာ႐ိွ ရဟန္းတို႔သည္ လည္းေကာင္း ျပႆနာကို စီစဥ္ကုန္၍ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကကာ ေမးျမန္းၾကကုန္၏။
{{အသွ်င္ဘုရား အၾကင္သူတို႔သည္ ငါ့ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ဤသို႔ ေမးကုန္ လတၱံ႕၊ ငါသည္ ထိုသူတို႔အား ဤသို႔ေမးေသာ္ ဤသို႔ ေျဖၾကားအံ့}}ဟု ျမတ္စြာဘုရားအား ေရွးဦး မဆြကပင္လွ်င္ စိတ္ကူး ၾကံစည္ထားျခင္း ႐ိွပါသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ တစ္ခဏခ်င္းျဖင့္ပင္ ထိုျပႆနာ၏ အေျဖသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဉာဏ္ထဲမွာ ထင္ျမင္၍ လာပါ သေလာဟု (ေလွ်ာက္၏)။

မင္းသား ထိုသို႔ ျဖစ္လွ်င္ ဤအရာ၌ သင္ မင္းသားကို သာလွ်င္ ျပန္ေမးအံ့၊
သင္ မင္းသား ႏွစ္သက္သည့္အတိုင္း ေျဖၾကားေလာ့။

မင္းသား ထိုစကားကို သင္ အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ သင္သည္ ရထား၏ အစိတ္အပိုင္း အဂၤါႀကီးငယ္တို႔၌ ကြၽမ္းက်င္၏ေလာ ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ ဘုရား မွန္ပါ၏၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ ရထား၏ အစိတ္အပိုင္း အဂၤါႀကီးငယ္တို႔၌ ကြၽမ္းက်င္ပါ၏ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

မင္းသား ထိုစကားကို သင္အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ အၾကင္ သူတို႔သည္ အသင္မင္းသားသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကကုန္၍ {ရထား၏ အဂၤါႀကီးငယ္ အစိတ္အပိုင္းသည္ အဘယ္အမည္ ႐ိွပါသနည္း} ဟု ဤသို႔ ေမးျမန္း ၾကကုန္ရာ၏၊ အၾကင္သူတို႔ သည္ ငါ့ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ဤသို႔ ေမးကုန္ လတၱံ႕၊ ငါသည္ ထိုသူတို႔အား ဤသို႔ေမး ေသာ္ ဤသို႔ေျဖအံ့ဟု သင့္မွာ ေရွးဦးမဆြကပင္လွ်င္ စိတ္ကူးၾကံစည္ ထားျခင္း ႐ိွပါသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ တစ္ခဏခ်င္းျဖင့္ပင္ ထိုျပႆနာ၏ အေျဖသည္ သင္၏ ဉာဏ္ထဲမွာ ထင္ျမင္၍ လာရာသေလာ ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္သည္ ရထားအတတ္ တတ္ပါ၏၊ နားလည္ပါ၏၊ ရထား၏ အဂၤါႀကီးငယ္ အစိတ္အပိုင္းတို႔၌ ကြၽမ္းက်င္ပါ၏၊ တပည့္ေတာ္သည္ ရထား၏ အလံုးစံုေသာ အဂၤါႀကီးငယ္ အစိတ္အပိုင္းတို႔ကို ေကာင္းစြာ သိထားပါ၏၊ တစ္ခဏခ်င္းျဖင့္ပင္ ထိုျပႆနာ၏ အေျဖသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ဉာဏ္ထဲမွာ ထင္ျမင္၍ လာရာပါ၏ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

မင္းသား ဤအတူပင္ ပညာ႐ိွ မင္းတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ပညာ႐ိွ ပုဏၰားတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ပညာ႐ိွ သူႂကြယ္တို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ပညာ႐ိွ ရဟန္းတို႔သည္ လည္းေကာင္း ျပႆနာ စီစဥ္ကုန္၍ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကကာ ေမးျမန္းၾကကုန္၏။ တစ္ခဏခ်င္းျဖင့္ပင္ ထိုျပႆနာ၏ အေျဖသည္ ျမတ္စြာ ဘုရား၏ ဉာဏ္ထဲမွာ ထင္ျမင္၍လာ၏။

ထိုသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း၊ မင္းသား ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဓမၼဓာတ္ (သဗၺၫုတဉာဏ္) ကို ထိုးထြင္း၍ သိထား၏၊ ယင္းဓမၼဓာတ္ (သဗၺၫုတဉာဏ္) ကို ထိုးထြင္း၍ သိထားေသာေၾကာင့္ တစ္ခဏခ်င္းျဖင့္ပင္ ထိုျပႆနာ၏ အေျဖသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဉာဏ္ထဲမွာ ထင္ျမင္၍ လာ၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အဘယမင္းသားသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို .....
အသွ်င္ဘုရား (တရားေတာ္သည္) အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ႐ိွပါေပစြ၊
အသွ်င္ဘုရား (တရားေတာ္သည္) အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ႐ိွပါေပစြ၊
အသွ်င္ဘုရား (တရားေတာ္ သည္) အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ႐ိွပါေပစြ။
အကြၽႏု္ပ္ကို ယေန႔မွ အစျပဳ၍ အသက္ထက္ဆံုး (ရတနာသံုးပါးကို) ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ တတ္ေသာ ဥပါသကာ ဟူ၍ မွတ္ေတာ္မူပါ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

ဂ - အဘယရာဇကုမာရသုတ္၊ ဂဟပတိ၀ဂ္၊ မဇၥ်ိမပဏၰာသပါဠိေတာ္။

ရာဟုလသုတ္-

ရာဟုလသုတ္-

(၁)
ခ်စ္သားရာဟုလာ သင္သည္ မျပတ္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမႈေၾကာင့္ ပညာရွိကို မထီမဲ့ျမင္ မျပဳဘဲရွိပါ၏ေလာ၊ လူတို႔အား ဉာဏ္ဆီမီးကို ထြန္းေပးတတ္ေသာ ပညာရွိပုဂၢိဳလ္ကို သင္သည္ ပူေဇာ္ပါ၏ေလာ။

(၂)
ျမတ္စြာဘုရား တပည့္ေတာ္သည္ မျပတ္ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမႈေၾကာင့္ ပညာရွိကို မထီမဲ့ျမင္ မျပဳပါ၊ လူတို႔ အား ဉာဏ္ဆီမီးကို ထြန္းေပးတတ္ေသာ ပညာရွိပုဂၢိဳလ္ကို တပည့္ေတာ္သည္ ပူေဇာ္ပါ၏။

(၃)
ခ်စ္သားရာဟုလာ သင္သည္ ခ်စ္အပ္သာယာအပ္ေသာ သေဘာရွိကုန္ေသာ ႏွလံုး ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ ရွိကုန္ေသာ ကာမဂုဏ္ ငါးပါးတို႔ကို စြန္႔ပယ္၍ သဒၶါတရားျဖင့္ အိမ္မွ ထြက္ၿပီးလွ်င္ဆင္းရဲ၏ အဆံုးကို ျပဳသူျဖစ္ပါေလေလာ့။

(၄)
ခ်စ္သားရာဟုလာ သင္သည္ အေဆြခင္ပြန္းေကာင္းတို႔ကို ဆည္းကပ္ပါေလေလာ့၊ ေ၀းေသာ ဆိတ္ၿငိမ္ေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံကင္းေသာ ေက်ာင္းအိပ္ရာေနရာသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေလေလာ့၊ စားဖြယ္ေဘာဇဥ္၌ အတိုင္းအရွည္ကို သိသူ ျဖစ္ပါေလေလာ့။

(၅)
ခ်စ္သားရာဟုလာ သင္သည္ သကၤန္း၌ လည္းေကာင္း၊ ဆြမ္း၌ လည္းေကာင္း၊ ေဆးပစၥည္း၌ လည္းေကာင္း၊ ေက်ာင္းအိပ္ရာေနရာ၌ လည္းေကာင္း၊ ဤေလးပါး တို႔၌ တပ္မက္မႈ {တဏွာ} ကို မျပဳပါေလလင့္၊ ဤေလာကသို႔ တစ္ဖန္ ျပန္မလာ လိုပါလင့္။

(၆)
ခ်စ္သားရာဟုလာ သင္သည္ ပါတိေမာကၡသီလ၌ လည္းေကာင္း၊ ဣေႁႏၵငါးပါးတို႔၌ လည္းေကာင္း ေစာင့္စည္းသူ ျဖစ္ပါေလေလာ့၊ သင့္အား ကာယဂတာသတိ ျဖစ္ပါ ေစေလာ့၊ သံသရာ၌ ၿငီးေငြ႕ ဆန္႔က်င္မႈ မ်ားသူ ျဖစ္ပါေလေလာ့။

(၇)
ရာဂႏွင့္ စပ္ယွဥ္ေသာ လွပတင့္တယ္၏ ဟူေသာ အမွတ္နိမိတ္ကို ေရွာင္ၾကဥ္ပါ ေလေလာ့၊ အသုဘဘာ၀နာ အက်ဳိးငွါ အာ႐ံုတစ္ခုတည္းရွိေသာ ေကာင္းစြာ တည္ၾကည္ေသာ စိတ္ကို ပြါးမ်ား ပါေလေလာ့။

(၈)
နိစၥနိမိတ္မွ ကင္းေသာ အနိမိတၱ၀ိပႆနာကိုလည္း ပြါးမ်ားပါေလေလာ့၊ မာနာ ႏုသယကိုလည္း ပယ္စြန္႔ပါေလေလာ့၊ ထိုမာနကို ပယ္စြန္႔ႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ၿငိမ္းေအးလ်က္ ေနရလတၱံ႕။

ဤသို႔လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားသည္
အသွ်င္ရာဟုလာကို ဤဂါထာတို႔ျဖင့္ မျပတ္ ဆံုးမေတာ္မူ၏။

၁၁ - ရာဟုလသုတ္၊ စူဠ၀ဂ္၊ သုတၱနိပါတ္။

(၁) ေအာက္ပုိင္း သံေယာဇဥ္ ငါးပါး

(၁) ေအာက္ပုိင္း သံေယာဇဥ္ ငါးပါး

အဘယ္တို႔သည္ ...
ေအာက္မဂ္ျဖင့္ ပယ္အပ္ေသာ အဖို႔ရွိေသာ သံေယာဇဥ္ငါးပါးတို႔ မည္သနည္း။

၁။ ပရမတၳအားျဖင့္ ထင္ရွားရွိေသာ (ခႏၶာငါးပါး) အေပါင္း၌ အျမင္မွားမႈ
{သကၠာယဒိ႒ိ}၊
၂။ ေတြးေတာ ယံုမွားမႈ {၀ိစိကိစၧာ}၊
၃။ ႏြား ေခြးစသည္တို႔၏ အေလ့အက်င့္၌ မွားေသာသံုးသပ္မႈ
{သီလဗၺတပရာမာသ}၊
၄။ လုိခ်င္ေတာင့္တမႈ {ကာမစၧႏၵ}၊
၅။ ျပစ္မွားဖ်က္ဆီးမႈ {ဗ်ာပါဒ}သည္ ရွိ၏။

ဤသည္တို႔သည္
ေအာက္မဂ္ျဖင့္ ပယ္အပ္ေသာ အဖို႔ရွိေသာ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔တည္း။

၅ - ပဥၥကနိေဒၵသ၊ ခုဒၵက၀တၳဳ၊ ၀ိဘဂၤ။

(၂) အထက္ပုိင္း သံေယာဇဥ္ ငါးပါး

(၂) အထက္ပုိင္း သံေယာဇဥ္ ငါးပါး

အဘယ္တို႔သည္ ...
အထက္မဂ္ျဖင့္ ပယ္အပ္ေသာ အဖို႔ရွိေသာ သံေယာဇဥ္ငါးပါးတို႔ မည္သနည္း။

၁။ ႐ူပဘံု၌ တပ္မက္မႈ {႐ူပရာဂ}၊
၂။ အ႐ူပဘံု၌ တပ္မက္မႈ {အ႐ူပရာဂ}၊
၃။ ေထာင္လႊားမႈ {မာန}၊
၄။ ပ်ံ႕လြင့္မႈ {ဥဒၶစၥ}၊
၅။ မသိမႈ {အ၀ိဇၨာ}သည္ ရွိ၏။

ဤသည္တို႔သည္
အထက္မဂ္ျဖင့္ ပယ္အပ္ေသာ အဖို႔ရွိေသာ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔တည္း။

၅ - ပဥၥကနိေဒၵသ၊ ခုဒၵက၀တၳဳ၊ ၀ိဘဂၤပါဠိေတာ္။

(၃) ၀န္တုိျခင္း မစၧရိယ ငါးမ်ဳိုး

(၃) ၀န္တုိျခင္း မစၧရိယ ငါးမ်ဳိုး

အဘယ္တို႔သည္ ၀န္တုိမႈ {{မစၧရိယ}}ငါးပါးတို႔ မည္သနည္း။

၁။ ေနရာေက်ာင္းကန္၌ ၀န္တုိမႈ၊
၂။ အမ်ဳိး (ဒါယကာ)၌ ၀န္တုိမႈ၊
၃။ လာဘ္လာဘ၌ ၀န္တုိမႈ၊
၄။ အဆင္း၌ ၀န္တုိမႈ၊
၅။ တရား၌ ၀န္တုိမႈသည္ ရွိ၏။

ဤသည္တို႔သည္ ၀န္တုိမႈ {မစၧရိယ} ငါးပါးတို႔တည္း။

၅ - ပဥၥကနိေဒၵသ၊ ခုဒၵက၀တၳဳ၊ ၀ိဘဂၤ။

(၄) ကပ္ၿငိျခင္း ငါးပါး

(၄) ကပ္ၿငိျခင္း ငါးပါး

အဘယ္တို႔သည္ ကပ္ၿငိမႈ {သဂၤ} ငါးပါးတို႔ မည္သနည္း။

၁။ တပ္မက္ျခင္းဟူေသာ ကပ္ၿငိမႈ {ရာဂသဂၤ}၊
၂။ ျပစ္မွားျခင္းဟူေသာ ကပ္ၿငိမႈ {ေဒါသသဂၤ}၊
၃။ ေတြေ၀ျခင္း ဟူေသာ ကပ္ၿငိမႈ {ေမာဟသဂၤ}၊
၄။ ေထာင္လႊားျခင္းဟူေသာ ကပ္ၿငိမႈ {မာနသဂၤ}၊
၅။ အယူမွားျခင္းဟူေသာ ကပ္ၿငိမႈ {ဒိ႒ိသဂၤ}သည္ ရွိ၏။

ဤသည္တို႔သည္ ကပ္ၿငိမႈ {သဂၤ} ငါးပါးတို႔တည္း။

၅ - ပဥၥကနိေဒၵသ၊ ခုဒၵက၀တၳဳ၊ ၀ိဘဂၤ။

(၅) ျမား ငါးပါး

(၅) ျမား ငါးပါး

ထုိတြင္ အဘယ္တို႔သည္ ျမားငါးပါးတို႔ မည္သနည္း။

၁။ တပ္မက္မႈ ဟူေသာျမား {ရာဂသလႅ}၊
၂။ ျပစ္မွားမႈ ဟူေသာျမား {ေဒါသသလႅ}၊
၃။ ေတြေ၀မႈ ဟူေသာျမား {ေမာဟသလႅ}၊
၄။ ေထာင္လႊားမႈ ဟူေသာျမား {မာနသလႅ}၊
၅။ အယူမွားမႈ ဟူေသာျမား {ဒိ႒ိသလႅ}သည္ ရွိ၏။

ဤသည္တို႔သည္ ျမားငါးပါးတို႔တည္း။

၅ - ပဥၥကနိေဒၵသ၊ ခုဒၵက၀တၳဳ၊ ၀ိဘဂၤ။

(၆) ဆူး ငါးပါး

(၆) ဆူး ငါးပါး

အဘယ္တို႔သည္ စိတ္ကုိ စူး၀င္တတ္ေသာ ဆူးငါးပါးတို႔ မည္သနည္း။

၁။ ဘုရား၌ ယံုမွား၏၊ ေတြးေတာ၏၊ မဆုံးျဖတ္ႏုိင္၊ မၾကည္လင္ႏုိင္။
၂။ တရား၌ ယံုမွား၏၊ ေတြးေတာ၏၊ မဆုံးျဖတ္ႏုိင္၊ မၾကည္လင္ႏုိင္။
၃။ သံဃာ၌ ယံုမွား၏၊ ေတြးေတာ၏၊ မဆုံးျဖတ္ႏုိင္၊ မၾကည္လင္ႏုိင္။
၄။ က်င့္၀တ္ (သိကၡာ)၌ ယံုမွား၏၊ ေတြးေတာ၏၊ မဆုံးျဖတ္ႏုိင္၊ မၾကည္လင္ႏုိင္။
၅။ သီတင္း သံုးေဖၚတို႔၌ အမ်က္ထြက္၏၊ ႏွလံုးမသာယာ၊
ထိပါးပုတ္ခတ္လုိေသာ စိတ္ရွိ၏၊ ဆူးကဲ့သို႔ျဖစ္၏။

ဤသည္တို႔သည္ စိတ္ကုိ စူး၀င္တတ္ေသာ ဆူးငါးပါးတို႔တည္း။

၅ - ပဥၥကနိေဒၵသ၊ ခုဒၵက၀တၳဳ၊ ၀ိဘဂၤ။

(၇) စိတ္အေႏွာင္အဖြဲ႕ ငါးပါး

(၇) စိတ္အေႏွာင္အဖြဲ႕ ငါးပါး

အဘယ္တို႔သည္ စိတ္အေႏွာင္အဖြဲ႕ ငါးပါးတို႔ မည္သနည္း။

၁။ ကာမဂုဏ္တို႔၌ မကင္းေသာ စြဲမက္မႈ ၊ မကင္းေသာ လုိခ်င္မႈ ၊ မကင္းေသာ ခ်စ္ခင္မႈ ၊ မကင္းေသာမြတ္သိပ္မႈ ၊ မကင္းေသာ ပူေလာင္မႈ ၊ မကင္းေသာ တပ္မက္မႈ ရွိ၏။
၂။ ကုိယ္၌ မကင္းေသာစြဲမက္မႈ ။ပ။ ရွိ၏။
၃။ ႐ုပ္၌ မကင္းေသာ စြဲမက္မႈ ။ပ။ ရွိ၏။
၄။ အလုိရွိတုိင္း ၀မ္းျပည့္ေအာင္ စား၍ အိပ္မႈခ်မ္းသာ၊ ေလ်ာင္းမႈခ်မ္းသာ၊ ငုိက္ျမည္းမႈ ခ်မ္းသာကုိ အားထုတ္လ်က္ ေန၏။
၅။ အမွတ္မထား တစ္ပါးပါးေသာ နတ္ျပည္ကုိ ေတာင့္တ၍ အက်င့္ျမတ္ကုိ က်င့္၏- {{ငါသည္ ဤသီလျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ဤဓုတင္ အက်င့္ျဖင့္ လည္း ေကာင္း၊ ဤက်င့္၀တ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ဤအက်င့္ျမတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ တန္ခုိးႀကီးေသာ နတ္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးေသာ နတ္ေသာ္ လည္းေကာင္း ျဖစ္ရအံ့}} ဟု (ေတာင့္တ၍)က်င့္၏။

ဤသည္တို႔သည္ စိတ္အေႏွာင္အဖြဲ႕ ငါးပါးတို႔တည္း။

၅ - ပဥၥကနိေဒၵသ၊ ခုဒၵက၀တၳဳ၊ ၀ိဘဂၤ။