ကုမာရေပတ၀တၳဳ
ျပည့္တန္ဆာမ၏သား ျဖစ္ရေသာ အကုသိုလ္...
သခၤ်ဳိင္း၌ စြန္႔ပစ္ခံရေသာ အကုသိုလ္...
နတ္ႏွင့္ ဘီလူးတို႔က ႏို႔တိုက္ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း ခံရေသာ ကုသိုလ္...
ေႁမြ ကင္း သားရဲတို႔၏ ေဘးမွ လြတ္ကင္းရေသာ ကုသိုလ္...
သူေဌးျဖစ္ရေသာ ကုသိုလ္...
ယခုဘ၀လူျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဘ၀နတ္ျဖစ္ရမည့္ ကုသိုလ္...
တို႔ကို သိလိုပါလွ်င္......
ေရွးအကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ျပည့္တန္ဆာမ ၀မ္း၌ ျဖစ္၍ ဖြားေသာအခါ သခၤ်ိဳင္း၌ စြန္႔ပစ္ခံရေသာ္လည္း ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ နတ္ႏွင့္ ဘီလူးတို႔က ႏို႔တိုက္ ေစာင့္ ေရွာက္ မေပ်ာက္မပ်က္ အသက္ရွည္ကာ သူေဌးၾကီး ျဖစ္လတၱံ႔ဟု ျမတ္စြာဘုရား ၏ ဗ်ာဒိတ္ၾကားျခင္း ခံရသူ သူငယ္ အေၾကာင္း။
ျမတ္စြာဘုရား၏ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္သည္ အံ့ဖြယ္ သေဘာရွိ၏၊
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပုဂၢိဳလ္ အားေလ်ာ္စြာ ဗ်ာဒိတ္စကား ေဟာၾကားေတာ္မူ၏၊
ပုဂၢိဳလ္ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ မ်ားျပားေသာ ကုသုိလ္ ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါကုန္လ်က္
(ယုတ္ညံ့နိမ့္က်သူမ်ား ျဖစ္ၾကကုန္၏)။
ပုဂၢိဳလ္ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ နည္းေသာကုသုိလ္ ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါကုန္လ်က္
(ျမင့္ျမတ္သူမ်ား ျဖစ္ၾကကုန္၏)။
ဤသတို႔သားသည္ကား သခၤ်ဳိင္း၌ စြန္႔ပစ္ခံရလ်က္ ညဥ့္အခါ၀ယ္ (နတ္၏) လက္မမွ ယုိက်ေသာ ႏို႔ရည္ျဖင့္ မွ်တရ၏၊ ဘီလူးတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ဖုတ္ ၿပိတၱာတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ေႁမြ ကင္း တို႔သည္ လည္းေကာင္း ျပဳအပ္ေသာ ေကာင္းမႈရွိေသာ သတို႔သားကို မညႇဥ္းဆဲၾကကုန္။
ေခြးတို႔သည္ ဤသူ၏ ေျခတို႔ကို လွ်ာျဖင့္ လ်က္ၾကကုန္၏၊ က်ီးတို႔သည္ လည္းေကာင္း ေျမေခြးတို႔သည္ လည္းေကာင္း လူးလာတုံ႔ေခါက္ ေစာင့္ေရွာက္ၾက ကုန္၏၊ ငွက္အေပါင္းတို႔သည္ ကိုယ္၀န္ အညစ္အေၾကးကို သယ္ေဆာင္ပစ္ၾက ကုန္၏၊ က်ီးတို႔သည္ကား မ်က္၀တ္ အညစ္အေၾကးကို ေဆာင္ယူပစ္ၾကကုန္၏။
တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ လူတို႔ကမွ် ဤ (ဖြားေသာ) ကေလးအား အေစာင့္ အေရွာက္ကို မစီရင္ၾကကုန္၊ ေဆးကိုလည္း မစီရင္ၾကကုန္၊ မုန္ညင္းေစ့ျဖင့္ အခိုးထံုျခင္းကိုလည္း မစီရင္ၾကကုန္၊ နကၡတ္ႏွင့္ယွဥ္ျခင္း (ဇာတာဖြဲ႕ျခင္း)ကိုလည္း မျပဳၾကကုန္၊ အလံုးစံုေသာ စပါးတို႔ကိုလည္း မၾကဲျဖန္႔ၾကကုန္။
ဤသုို႔ သေဘာရွိေသာ အလြန္ပင္ပန္း ဆင္းရဲျခင္းသို႔ ေရာက္သူ ညအခါ၌ ေဆာင္ ယူ၍ သခၤ်ဳိင္း၌ စြန္႔ပစ္ထားသူ ဆီဦးေထာပတ္စိုင္ကဲ့သို႔ တုန္လႈပ္လ်က္ (အသက္ ရွင္ပါမည္လား မရွင္မည္လားဟု) ယံုမွားရသူ အသက္ေငြ႕ေငြ႕သာ ႂကြင္းက်န္ ေနသူျဖစ္ေသာ ထုိသတို႔သားကို နတ္လူတို႔ ပူေဇာ္အပ္ေသာ ႀကီးျမတ္ေသာ ပညာရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမင္ေတာ္မူ၍ ဤသတို႔သားသည္ ဤၿမဳိ႕ ၏ စည္းစိမ္ဥစၥာအားျဖင့္ ႀကီးျမတ္သူ သူေဌးႀကီး ျဖစ္လတၱံ႔ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။
အရွင္ဘုရား အၾကင္အက်င့္ အၾကင္ျဗဟၼစရိယျဖင့္ ဤသို႔ ျပည့္တန္ဆာမ၏ ၀မ္း၌ ျဖစ္ရျခင္း စြန္႔ပစ္ခံရျခင္း သေဘာရွိေသာ အက်ဳိးမဲ့သို႔ ေရာက္ၿပီး၍ ထုိသို႔ သေဘာရွိေသာ ထုိနတ္တို႔အေစာင့္အေရွာက္ ခံရျခင္းစေသာ တန္ခုိးကို ခံစား ရဘိ၏၊ ထုိသူ၏ ေဆာက္တည္မႈ အက်င့္ကားအဘယ္ပါနည္း၊ ထုိသူ၏ ထုိျဗဟၼ စရိယကား အဘယ္ပါနည္း၊ ဤအက်ဳိးသည္ အဘယ္အေလ့အက်င့္၏ အက်ဳိးပါ နည္းဟု (ေမးေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။
လူအေပါင္းသည္ ဘုရားအမွဴးရွိေသာ ရဟန္းသံဃာအား ျမတ္ေသာ ပူေဇာ္ျခင္းကို ျပဳၿပီ၊ ထုိပူေဇာ္ပြဲ၌ ထုိသူငယ္၏ စိတ္သည္ ေဖာက္ျပန္ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္၍ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ နား၌ မၾကား၀ံ့ မနာသာေအာင္ ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကို ေျပာဆိုခဲ့၏။
ထုိသူငယ္သည္ ထုိယုတ္မာေသာ အၾကံအစည္ကို ပယ္ေဖ်ာက္၍ ေနာက္ကာလ၌ ႏွစ္သက္မႈ {ပီတိ}၊ ၾကည္ညိဳမႈ {ပသာဒ} ကို ရၿပီးလွ်င္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ယာဂုျဖင့္ ခုနစ္ရက္ပတ္လံုး လုပ္ေကြၽးခဲ့၏။
ဒါယကာတို႔ အၾကင္အက်င့္ အၾကင္ျဗဟၼစရိယျဖင့္ ဤသို႔ ျပည့္တန္ဆာမ၏ ၀မ္း၌ ျဖစ္ရျခင္း စြန္႔ပစ္ခံရျခင္း သေဘာရွိေသာ အက်ဳိးမဲ့သို႔ ေရာက္ၿပီး၍ ထုိသို႔ သေဘာရွိေသာ နတ္တို႔ အေစာင့္အေရွာက္ ခံရျခင္းစေသာ တန္ခုိးကို ခံစား ရဘိ၏၊ ထုိဆိုခဲ့သမွ်သည္ ထုိသူငယ္၏ ေဆာက္တည္မႈ အက်င့္ပင္တည္း၊ ထုိသူငယ္၏ ထုိျဗဟၼစရိယပင္တည္း၊ ဤအက်ဳိးသည္ ထုိအေလ့အက်င့္၏ အက်ဳိးေပတည္း။
ထုိသူငယ္သည္ ဤလူ႕ျပည္၌ပင္ အႏွစ္တစ္ရာပတ္လံုး တည္၍ အလံုးစံုေသာ ကာမဂုဏ္တို႔ျဖင့္ ျပည့္စံုၿပီးလွ်င္ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ တစ္ဖန္ျဖစ္ရာ တမလြန္ဘ၀၌ သိၾကားမင္း၏ အသင္းအပင္း၀င္ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရလတၱံ႕ဟု (ေဟာေတာ္မူ၏)။
၅ - ကုမာရေပတ၀တၳဳ၊ စူဠ၀ဂ္၊ ေပတ၀တၳဳ၊ ခုဒၵကနိကာယ္။
ျပည့္တန္ဆာမ၏သား ျဖစ္ရေသာ အကုသိုလ္...
သခၤ်ဳိင္း၌ စြန္႔ပစ္ခံရေသာ အကုသိုလ္...
နတ္ႏွင့္ ဘီလူးတို႔က ႏို႔တိုက္ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း ခံရေသာ ကုသိုလ္...
ေႁမြ ကင္း သားရဲတို႔၏ ေဘးမွ လြတ္ကင္းရေသာ ကုသိုလ္...
သူေဌးျဖစ္ရေသာ ကုသိုလ္...
ယခုဘ၀လူျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဘ၀နတ္ျဖစ္ရမည့္ ကုသိုလ္...
တို႔ကို သိလိုပါလွ်င္......
ေရွးအကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ျပည့္တန္ဆာမ ၀မ္း၌ ျဖစ္၍ ဖြားေသာအခါ သခၤ်ိဳင္း၌ စြန္႔ပစ္ခံရေသာ္လည္း ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ နတ္ႏွင့္ ဘီလူးတို႔က ႏို႔တိုက္ ေစာင့္ ေရွာက္ မေပ်ာက္မပ်က္ အသက္ရွည္ကာ သူေဌးၾကီး ျဖစ္လတၱံ႔ဟု ျမတ္စြာဘုရား ၏ ဗ်ာဒိတ္ၾကားျခင္း ခံရသူ သူငယ္ အေၾကာင္း။
ျမတ္စြာဘုရား၏ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္သည္ အံ့ဖြယ္ သေဘာရွိ၏၊
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပုဂၢိဳလ္ အားေလ်ာ္စြာ ဗ်ာဒိတ္စကား ေဟာၾကားေတာ္မူ၏၊
ပုဂၢိဳလ္ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ မ်ားျပားေသာ ကုသုိလ္ ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါကုန္လ်က္
(ယုတ္ညံ့နိမ့္က်သူမ်ား ျဖစ္ၾကကုန္၏)။
ပုဂၢိဳလ္ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ နည္းေသာကုသုိလ္ ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါကုန္လ်က္
(ျမင့္ျမတ္သူမ်ား ျဖစ္ၾကကုန္၏)။
ဤသတို႔သားသည္ကား သခၤ်ဳိင္း၌ စြန္႔ပစ္ခံရလ်က္ ညဥ့္အခါ၀ယ္ (နတ္၏) လက္မမွ ယုိက်ေသာ ႏို႔ရည္ျဖင့္ မွ်တရ၏၊ ဘီလူးတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ဖုတ္ ၿပိတၱာတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ေႁမြ ကင္း တို႔သည္ လည္းေကာင္း ျပဳအပ္ေသာ ေကာင္းမႈရွိေသာ သတို႔သားကို မညႇဥ္းဆဲၾကကုန္။
ေခြးတို႔သည္ ဤသူ၏ ေျခတို႔ကို လွ်ာျဖင့္ လ်က္ၾကကုန္၏၊ က်ီးတို႔သည္ လည္းေကာင္း ေျမေခြးတို႔သည္ လည္းေကာင္း လူးလာတုံ႔ေခါက္ ေစာင့္ေရွာက္ၾက ကုန္၏၊ ငွက္အေပါင္းတို႔သည္ ကိုယ္၀န္ အညစ္အေၾကးကို သယ္ေဆာင္ပစ္ၾက ကုန္၏၊ က်ီးတို႔သည္ကား မ်က္၀တ္ အညစ္အေၾကးကို ေဆာင္ယူပစ္ၾကကုန္၏။
တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ လူတို႔ကမွ် ဤ (ဖြားေသာ) ကေလးအား အေစာင့္ အေရွာက္ကို မစီရင္ၾကကုန္၊ ေဆးကိုလည္း မစီရင္ၾကကုန္၊ မုန္ညင္းေစ့ျဖင့္ အခိုးထံုျခင္းကိုလည္း မစီရင္ၾကကုန္၊ နကၡတ္ႏွင့္ယွဥ္ျခင္း (ဇာတာဖြဲ႕ျခင္း)ကိုလည္း မျပဳၾကကုန္၊ အလံုးစံုေသာ စပါးတို႔ကိုလည္း မၾကဲျဖန္႔ၾကကုန္။
ဤသုို႔ သေဘာရွိေသာ အလြန္ပင္ပန္း ဆင္းရဲျခင္းသို႔ ေရာက္သူ ညအခါ၌ ေဆာင္ ယူ၍ သခၤ်ဳိင္း၌ စြန္႔ပစ္ထားသူ ဆီဦးေထာပတ္စိုင္ကဲ့သို႔ တုန္လႈပ္လ်က္ (အသက္ ရွင္ပါမည္လား မရွင္မည္လားဟု) ယံုမွားရသူ အသက္ေငြ႕ေငြ႕သာ ႂကြင္းက်န္ ေနသူျဖစ္ေသာ ထုိသတို႔သားကို နတ္လူတို႔ ပူေဇာ္အပ္ေသာ ႀကီးျမတ္ေသာ ပညာရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမင္ေတာ္မူ၍ ဤသတို႔သားသည္ ဤၿမဳိ႕ ၏ စည္းစိမ္ဥစၥာအားျဖင့္ ႀကီးျမတ္သူ သူေဌးႀကီး ျဖစ္လတၱံ႔ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။
အရွင္ဘုရား အၾကင္အက်င့္ အၾကင္ျဗဟၼစရိယျဖင့္ ဤသို႔ ျပည့္တန္ဆာမ၏ ၀မ္း၌ ျဖစ္ရျခင္း စြန္႔ပစ္ခံရျခင္း သေဘာရွိေသာ အက်ဳိးမဲ့သို႔ ေရာက္ၿပီး၍ ထုိသို႔ သေဘာရွိေသာ ထုိနတ္တို႔အေစာင့္အေရွာက္ ခံရျခင္းစေသာ တန္ခုိးကို ခံစား ရဘိ၏၊ ထုိသူ၏ ေဆာက္တည္မႈ အက်င့္ကားအဘယ္ပါနည္း၊ ထုိသူ၏ ထုိျဗဟၼ စရိယကား အဘယ္ပါနည္း၊ ဤအက်ဳိးသည္ အဘယ္အေလ့အက်င့္၏ အက်ဳိးပါ နည္းဟု (ေမးေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။
လူအေပါင္းသည္ ဘုရားအမွဴးရွိေသာ ရဟန္းသံဃာအား ျမတ္ေသာ ပူေဇာ္ျခင္းကို ျပဳၿပီ၊ ထုိပူေဇာ္ပြဲ၌ ထုိသူငယ္၏ စိတ္သည္ ေဖာက္ျပန္ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္၍ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ နား၌ မၾကား၀ံ့ မနာသာေအာင္ ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကို ေျပာဆိုခဲ့၏။
ထုိသူငယ္သည္ ထုိယုတ္မာေသာ အၾကံအစည္ကို ပယ္ေဖ်ာက္၍ ေနာက္ကာလ၌ ႏွစ္သက္မႈ {ပီတိ}၊ ၾကည္ညိဳမႈ {ပသာဒ} ကို ရၿပီးလွ်င္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ယာဂုျဖင့္ ခုနစ္ရက္ပတ္လံုး လုပ္ေကြၽးခဲ့၏။
ဒါယကာတို႔ အၾကင္အက်င့္ အၾကင္ျဗဟၼစရိယျဖင့္ ဤသို႔ ျပည့္တန္ဆာမ၏ ၀မ္း၌ ျဖစ္ရျခင္း စြန္႔ပစ္ခံရျခင္း သေဘာရွိေသာ အက်ဳိးမဲ့သို႔ ေရာက္ၿပီး၍ ထုိသို႔ သေဘာရွိေသာ နတ္တို႔ အေစာင့္အေရွာက္ ခံရျခင္းစေသာ တန္ခုိးကို ခံစား ရဘိ၏၊ ထုိဆိုခဲ့သမွ်သည္ ထုိသူငယ္၏ ေဆာက္တည္မႈ အက်င့္ပင္တည္း၊ ထုိသူငယ္၏ ထုိျဗဟၼစရိယပင္တည္း၊ ဤအက်ဳိးသည္ ထုိအေလ့အက်င့္၏ အက်ဳိးေပတည္း။
ထုိသူငယ္သည္ ဤလူ႕ျပည္၌ပင္ အႏွစ္တစ္ရာပတ္လံုး တည္၍ အလံုးစံုေသာ ကာမဂုဏ္တို႔ျဖင့္ ျပည့္စံုၿပီးလွ်င္ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ တစ္ဖန္ျဖစ္ရာ တမလြန္ဘ၀၌ သိၾကားမင္း၏ အသင္းအပင္း၀င္ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရလတၱံ႕ဟု (ေဟာေတာ္မူ၏)။
၅ - ကုမာရေပတ၀တၳဳ၊ စူဠ၀ဂ္၊ ေပတ၀တၳဳ၊ ခုဒၵကနိကာယ္။
