တိႆေမေတၱယ်သုတ္-
ေမေတၱယ်အႏြယ္ျဖစ္ေသာ အသွ်င္တိႆသည္ ဤသို႔ ေလွ်ာက္၏-
ျမတ္စြာဘုရား ေမထုန္အမႈကို ျပဳက်င့္အားထုတ္သူ၏ ဆင္းရဲပင္ပန္းရပံုကို ေဟာၾကားေတာ္မူပါ၊ အသွ်င္ဘုရား အဆံုးအမေတာ္ကို ၾကားနာရ၍ ကိေလသာ ကင္းဆိတ္မႈ {၀ိေ၀က} တရားတို႔ကို (တပည့္ေတာ္တို႔) က်င့္ၾကရပါကုန္အံ့။ (၁)
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူ၏-
ေမေတၱယ် ေမထုန္အမႈကို ျပဳက်င့္အားထုတ္သူအား ပရိယတ္ ပဋိပတ္ သာသနာ ေတာ္လည္း ေပ်ာက္ပ်က္ ကြယ္ပ၏၊ မွားယြင္းေသာ အက်င့္ကိုလည္း က်င့္မိတတ္ ၏၊ ထိုပုဂၢိဳလ္၌ (ျဖစ္ေသာ) ဤအက်င့္သည္ အရိယာတို႔၏ အက်င့္မဟုတ္။ (၂)
အၾကင္သူသည္ ေရွးအခါက တစ္ေယာက္တည္း ေနထိုင္ၿပီးလွ်င္ ေမထုန္အက်င့္ ကို မွီ၀ဲျပန္၏၊ ေလာက၌ ထိုသူကို တုန္လႈပ္ေသာ ယာဥ္ (စီးသူ)ကဲ့သို႔ ပုထုဇဥ္ ယုတ္ ဟူ၍ ဆိုၾကကုန္၏။ (၃)
အၾကင္ လူထြက္သူအား ေရွးရဟန္း ျဖစ္ေသာအခါက အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာ ရွိခဲ့ဖူး၏၊ ထိုအျခံအရံ အေက်ာ္အေစာသည္ ထိုလူထြက္သူအား ဆုတ္ယုတ္သည္ သာတည္း၊ ဤအျဖစ္ကိုလည္းျမင္၍ ေမထုန္အက်င့္ကို ပယ္စြန္႔ႏိုင္ရန္ (သိကၡာ သံုးပါးကို) က်င့္ရ၏။ (၄)
(ကာမဂုဏ္စသည္ကို) ၾကံစည္မႈ သေဘာတရားတို႔ အႏွိပ္စက္ခံရေသာ ထို လူထြက္သည္ ခိုကိုးရာမဲ့သူကဲ့သို႔ ၾကံမႈိင္ ပူပန္ရ၏၊ ထိုသို႔ သေဘာရွိေသာ သူသည္ အျခားသူတို႔၏ ကဲ့ရဲ႕ ႐ႈတ္ခ်သံကို ၾကားရသည္ရွိေသာ္ မ်က္ႏွာ မသာ မယာ ျဖစ္ရ၏။ (၅)
တစ္ပါးေသာ ၀ါဒရွိသူတို႔ တိုက္တြန္းအပ္သည္ျဖစ္၍ ဒုစရိုက္တို႔ကိုလည္း ျပဳလုပ္ ခဲ့၏၊ မုသားေျပာဆိုမႈသို႔လည္း သက္၀င္ခဲ့၏၊ ဤသေဘာႏွစ္မ်ဳိးသည္ ထိုသူ၏ အေႏွာင္အဖြဲ႕ႀကီးေပတည္း။ (၆)
တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရေသာ ရဟန္းအက်င့္ကို ေဆာက္တည္ က်င့္သံုး သည္ျဖစ္၍ ပညာရွိဟု ထင္ရွား ေက်ာ္ေစာခဲ့သူ ျဖစ္ပါလ်က္ တစ္ဖန္ ေမထုန္ အမႈကို ျပဳက်င့္ အားထုတ္ေသာ သူသည္ ေတြေ၀ႏုံ႔ေႏွးသူကဲ့သို႔ ပင္ပန္း ညစ္ႏြမ္းရ၏။ (၇)
ဤသာသနာေတာ္၌ ပညာရွိရဟန္းသည္ ေရွး (ရဟန္းျဖစ္ေသာအခါ)မွ ေနာက္ (လူထြက္ေသာအခါ)၌ ဤဆိုခဲ့ၿပီးေသာ အျပစ္ကို သိျမင္၍ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရေသာ ရဟန္း အက်င့္ကို ျမဲျမံစြာ ျပဳက်င့္ရာ၏၊ ေမထုန္ အက်င့္ကို မမွီ၀ဲရာ။ (၈)
ကိေလသာ ကင္းဆိတ္မႈ {၀ိေ၀က} တရားကိုသာလွ်င္ က်င့္ရာ၏၊ ဤအက်င့္ သည္(ဘုရားအစရွိေသာ) အရိယာတို႔၏ ျမတ္ေသာ အက်င့္ပင္တည္း၊ ထိုအက်င့္ ျဖင့္ ငါျမတ္၏ ဟူ၍ မထင္မွတ္ရာ၊ ထိုသူသည္ သာလွ်င္ နိဗၺာန္ႏွင့္ နီး၏၊ (၉)
ဒုစရိုက္ ကင္းသည္ျဖစ္၍ ကာမတို႔၌ မငဲ့ကြက္ဘဲ က်င့္ေသာ ၾသဃေလးျဖာ သံသရာကို ကူးေျမာက္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာအား ကာမတို႔၌ တပ္မက္ေမာသူတို႔သည္ ၾကည္ညဳိ ျမတ္ႏိုးၾကကုန္၏။ (၁၀)
၇ - တိႆေမေတၱယ်သုတ္၊ အ႒က၀ဂ္၊ သုတၱနိပါတ္ပါဠိေတာ္။
ေမေတၱယ်အႏြယ္ျဖစ္ေသာ အသွ်င္တိႆသည္ ဤသို႔ ေလွ်ာက္၏-
ျမတ္စြာဘုရား ေမထုန္အမႈကို ျပဳက်င့္အားထုတ္သူ၏ ဆင္းရဲပင္ပန္းရပံုကို ေဟာၾကားေတာ္မူပါ၊ အသွ်င္ဘုရား အဆံုးအမေတာ္ကို ၾကားနာရ၍ ကိေလသာ ကင္းဆိတ္မႈ {၀ိေ၀က} တရားတို႔ကို (တပည့္ေတာ္တို႔) က်င့္ၾကရပါကုန္အံ့။ (၁)
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူ၏-
ေမေတၱယ် ေမထုန္အမႈကို ျပဳက်င့္အားထုတ္သူအား ပရိယတ္ ပဋိပတ္ သာသနာ ေတာ္လည္း ေပ်ာက္ပ်က္ ကြယ္ပ၏၊ မွားယြင္းေသာ အက်င့္ကိုလည္း က်င့္မိတတ္ ၏၊ ထိုပုဂၢိဳလ္၌ (ျဖစ္ေသာ) ဤအက်င့္သည္ အရိယာတို႔၏ အက်င့္မဟုတ္။ (၂)
အၾကင္သူသည္ ေရွးအခါက တစ္ေယာက္တည္း ေနထိုင္ၿပီးလွ်င္ ေမထုန္အက်င့္ ကို မွီ၀ဲျပန္၏၊ ေလာက၌ ထိုသူကို တုန္လႈပ္ေသာ ယာဥ္ (စီးသူ)ကဲ့သို႔ ပုထုဇဥ္ ယုတ္ ဟူ၍ ဆိုၾကကုန္၏။ (၃)
အၾကင္ လူထြက္သူအား ေရွးရဟန္း ျဖစ္ေသာအခါက အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာ ရွိခဲ့ဖူး၏၊ ထိုအျခံအရံ အေက်ာ္အေစာသည္ ထိုလူထြက္သူအား ဆုတ္ယုတ္သည္ သာတည္း၊ ဤအျဖစ္ကိုလည္းျမင္၍ ေမထုန္အက်င့္ကို ပယ္စြန္႔ႏိုင္ရန္ (သိကၡာ သံုးပါးကို) က်င့္ရ၏။ (၄)
(ကာမဂုဏ္စသည္ကို) ၾကံစည္မႈ သေဘာတရားတို႔ အႏွိပ္စက္ခံရေသာ ထို လူထြက္သည္ ခိုကိုးရာမဲ့သူကဲ့သို႔ ၾကံမႈိင္ ပူပန္ရ၏၊ ထိုသို႔ သေဘာရွိေသာ သူသည္ အျခားသူတို႔၏ ကဲ့ရဲ႕ ႐ႈတ္ခ်သံကို ၾကားရသည္ရွိေသာ္ မ်က္ႏွာ မသာ မယာ ျဖစ္ရ၏။ (၅)
တစ္ပါးေသာ ၀ါဒရွိသူတို႔ တိုက္တြန္းအပ္သည္ျဖစ္၍ ဒုစရိုက္တို႔ကိုလည္း ျပဳလုပ္ ခဲ့၏၊ မုသားေျပာဆိုမႈသို႔လည္း သက္၀င္ခဲ့၏၊ ဤသေဘာႏွစ္မ်ဳိးသည္ ထိုသူ၏ အေႏွာင္အဖြဲ႕ႀကီးေပတည္း။ (၆)
တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရေသာ ရဟန္းအက်င့္ကို ေဆာက္တည္ က်င့္သံုး သည္ျဖစ္၍ ပညာရွိဟု ထင္ရွား ေက်ာ္ေစာခဲ့သူ ျဖစ္ပါလ်က္ တစ္ဖန္ ေမထုန္ အမႈကို ျပဳက်င့္ အားထုတ္ေသာ သူသည္ ေတြေ၀ႏုံ႔ေႏွးသူကဲ့သို႔ ပင္ပန္း ညစ္ႏြမ္းရ၏။ (၇)
ဤသာသနာေတာ္၌ ပညာရွိရဟန္းသည္ ေရွး (ရဟန္းျဖစ္ေသာအခါ)မွ ေနာက္ (လူထြက္ေသာအခါ)၌ ဤဆိုခဲ့ၿပီးေသာ အျပစ္ကို သိျမင္၍ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရေသာ ရဟန္း အက်င့္ကို ျမဲျမံစြာ ျပဳက်င့္ရာ၏၊ ေမထုန္ အက်င့္ကို မမွီ၀ဲရာ။ (၈)
ကိေလသာ ကင္းဆိတ္မႈ {၀ိေ၀က} တရားကိုသာလွ်င္ က်င့္ရာ၏၊ ဤအက်င့္ သည္(ဘုရားအစရွိေသာ) အရိယာတို႔၏ ျမတ္ေသာ အက်င့္ပင္တည္း၊ ထိုအက်င့္ ျဖင့္ ငါျမတ္၏ ဟူ၍ မထင္မွတ္ရာ၊ ထိုသူသည္ သာလွ်င္ နိဗၺာန္ႏွင့္ နီး၏၊ (၉)
ဒုစရိုက္ ကင္းသည္ျဖစ္၍ ကာမတို႔၌ မငဲ့ကြက္ဘဲ က်င့္ေသာ ၾသဃေလးျဖာ သံသရာကို ကူးေျမာက္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာအား ကာမတို႔၌ တပ္မက္ေမာသူတို႔သည္ ၾကည္ညဳိ ျမတ္ႏိုးၾကကုန္၏။ (၁၀)
၇ - တိႆေမေတၱယ်သုတ္၊ အ႒က၀ဂ္၊ သုတၱနိပါတ္ပါဠိေတာ္။
