၉ - အေနာမဒႆီဗုဒၶ၀င္
၁။ ေသာဘိတျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္အဖို႔၌ အေနာမဒႆီျမတ္စြာဘုရားသည္ ပြင့္ေတာ္မူေလ၏၊ (ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္) အေျခႏွစ္ေခ်ာင္းရွိသူ နတ္ လူတို႔ ထက္ ျမတ္ေတာ္မူ၏၊ မႏႈိင္းယွသ္ႏိုင္ေသာ အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာ ရွိေတာ္မူ၏၊ တန္ခိုးႀကီးေတာ္မူ၏၊ (သူတစ္ပါးတို႔) မလႊမ္းမိုးႏိုင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ေတာ္မူ၏။
၂။ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ {သံေယာဇဥ္} အားလုံးကို ျဖတ္၍ ဘ၀ သုံးပါးတို႔ကို ဖ်က္ဆီးၿပီးလွ်င္ ျပန္လည္ျခင္း မရွိရာ နိဗၺာန္သို႔ သြားေၾကာင္းျဖစ္ ေသာ မဂ္တရားကို နတ္လူတို႔အား ေဟာေတာ္မူ၏။
၃။ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ မလႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားႏုိင္ေသာ သမုဒၵရာႏွင့္လည္း တူေတာ္ မူပါေပ၏၊ ခ်ဥ္းကပ္ႏိုင္ခဲေသာ ေတာင္ႏွင့္လည္း တူေတာ္မူပါေပ၏၊ အဆုံးမရွိေသာ ေကာင္းကင္ႏွင့္လည္း တူေတာ္မူပါေပ၏၊ ပင္လုံးကြၽတ္ပြင့္ေသာ အင္ၾကင္းပင္မင္း ႏွင့္လည္း တူေတာ္မူပါေပ၏။
၄။ သတၱ၀ါတို႔သည္ ထိုျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးျမင္ရကာမွ်ျဖင့္လည္း ႏွစ္သိမ့္ျခင္းတို႔ ျဖစ္ကုန္၏၊ ထိုသတၱ၀ါတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ႁမြက္ဆိုေသာ တရားစကားကို ၾကားနာရ၍ အၿမဳိက္နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ၾကကုန္၏။
၅။ ေရွးဦးစြာ (ဓမၼစၾကာ) တရားေဟာရာ၌ ကုေဋတစ္ရာေသာ နတ္လူတို႔သည္ (သစၥာေလးပါးကို) သိကုန္၏၊ ထိုအခါ ထိုျမတ္စြာဘုရားအား (သတၱ၀ါတို႔၏ သစၥာ ေလးပါးကို) သိျခင္းသည္ ျပည့္စုံတိုးပြါးလ်က္ ရွိေလ၏။
၆။ ထို႔ေနာက္ (သစၥာေလးပါးကို) သိေစေသာ ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ တရားေဟာရာ၌ တရားမိုးေရေပါက္တို႔ကို ရြာသည္ရွိေသာ္ ကုေဋရွစ္ဆယ္ေသာ နတ္ လူ ျဗဟၼာ တို႔သည္ (သစၥာ ေလးပါးကို) သိကုန္၏။
၇။ ထို႔ေနာက္ သတၱ၀ါတို႔ကို ႏွစ္သက္ေစလ်က္ တရားမိုးကို ရြာေစသည္ရွိေသာ္ ခုနစ္ဆယ့္ရွစ္ကုေဋေသာ လူ နတ္ ျဗဟၼာတို႔၏ သုံးႀကိမ္ေျမာက္ (သစၥာေလးပါးကို) သိျခင္း ျဖစ္ေလ၏။
၈။ ထိုျမတ္စြာဘုရားအားလည္း အဘိညာဥ္စြမ္းအားသို႔ ေရာက္ကုန္ေသာ အရဟတၱဖိုလ္ ပန္းျဖင့္ပြင့္ကုန္ေသာ ရဟႏၲာတို႔၏ အစည္းအေ၀းတို႔သည္ သုံးႀကိမ္ တို႔တိုင္တိုင္ ျဖစ္ကုန္၏။
၉။ ထိုအခါ မာန္ယစ္ျခင္း ေတြေ၀ျခင္းကို ပယ္ၿပီးကုန္ေသာ ၿငိမ္သက္ေသာ စိတ္ရွိကုန္ ေသာတာဒိဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စုံကုန္ေသာ ရဟႏၲာရွစ္သိန္းတို႔၏ အစည္း အေ၀းသည္ (ပထမအစည္းအေ၀း) ျဖစ္ေလ၏။
၁၀။ (ကိေလသာ) အညစ္အေၾကး မရွိကုန္ေသာ (ကိေလသာ)ျမဴ ကင္းကုန္ေသာ ၿငိမ္သက္ကုန္ေသာ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စုံကုန္ေသာ ရဟႏၲာခုနစ္သိန္းတို႔၏ အစည္းအေ၀းသည္ ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ အစည္းအေ၀း ျဖစ္ေလ၏။
၁၁။ အဘိညာဥ္စြမ္းအားသို႔ ေရာက္ကုန္ေသာ ၿငိမ္းေအးကုန္ေသာ (အရိယမဂ္) အက်င့္ ရွိကုန္ေသာ ေျခာက္သိန္းေသာ ရဟႏၲာတို႔၏ အစည္းအေ၀းသည္ သုံးႀကိမ္ ေျမာက္ အစည္းအေ၀း ျဖစ္ေလ၏။
၁၂။ ထိုအခါ ငါသည္ တန္ခိုးႀကီးေသာ ဘီလူး ျဖစ္ခဲ့၏၊ ကုေဋမက မ်ားစြာ ကုန္ေသာ ဘီလူးတို႔ကို မိမိ အလိုသို႔ လိုက္ေစလ်က္ အစိုးရေသာ သူ ျဖစ္၏။
၁၃။ ထိုအခါ ၌လည္း ငါသည္ သီလစေသာ ဂုဏ္ကို ရွာမွီးေတာ္မူေသာ ထိုဘုရား ျမတ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ သံဃာႏွင့္ တကြေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ဆြမ္း အေဖ်ာ္ျဖင့္ ႏွစ္သက္ ေရာင့္ရဲေစခဲ့၏။
၁၄။ ထိုအခါ အထူးစင္ၾကယ္ေသာ မ်က္စိရွိေတာ္မူေသာ ထုိျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္း ငါ့ကုိ ဗ်ာဒိတ္စကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏-{{ဤကမၻာမွ မေရမတြက္ႏုိင္ေသာ ကမၻာ၌ ဤဘီလူးမင္းသည္ ဘုရားျဖစ္လတၱံ႕}} ။
၁၅။ ကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းျခင္း လုံ႔လကို အားထုတ္၍။ပ။ ဤ (ေဂါတမ) ျမတ္စြာဘုရား ၏ မ်က္ေမွာက္၌ ျဖစ္ရပါလိုကုန္၏ (ဟု ဆုေတာင္းကုန္၏)။
၁၆။ ငါသည္ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ စကားကုိလည္း ၾကားနာရသည္ရွိေသာ္ ရႊင္လန္း ေသာသူ တက္ႂကြေသာစိတ္ ရွိသူျဖစ္၍ ပါရမီဆယ္ပါးတို႔ကို ျဖည့္က်င့္ျခင္းငွါ လြန္ကဲေသာ အက်င့္ကိုေဆာက္တည္ခဲ့၏။
၁၇။ အေနာမဒႆီျမတ္စြာဘုရား၏ ၿမိဳ႕ေတာ္သည္ {စႏၵ၀တီ} မည္၏၊ (ခမည္း ေတာ္သည္) {ယသ၀ါမင္း} မည္၏၊ မယ္ေတာ္သည္ {ယေသာဓရာ} မည္၏။
၁၈။ ထိုဘုရားေလာင္းသည္ အႏွစ္တစ္ေသာင္းတို႔ပတ္လုံး ထီးနန္းကို အုပ္စိုး၍ ေန၏၊ (ထိုဘုရားေလာင္းအား) သိရီ ဥပသိရီ ၀ၯအားျဖင့္ ျမတ္ေသာ ျပာသာဒ္ သုံးေဆာင္တို႔သည္ ရွိကုန္၏။
၁၉။ ေကာင္းစြာ တန္ဆာဆင္အပ္ေသာ ေမာင္းမေပါင္း ႏွစ္ေသာင္းသုံးေထာင္တို႔ သည္ ရွိကုန္၏၊ (ထိုဘုရားေလာင္း၏) မိဖုရားသည္ {သိရိမာ} မည္၏၊ သားေတာ္ သည္ {ဥပ၀ါဏ} မည္၏။
၂၀။ ဘုရား(ေလာင္း)သည္ နိမိတ္ေလးပါးတို႔ကို ေတြ႕ျမင္၍ ထမ္းစင္ျဖင့္ ေတာ ထြက္ေတာ္မူ၏၊ မယုတ္မေလ်ာ့ ဆယ္လတို႔ပတ္လုံး ကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းျခင္း လုံ႔လကို အားထုတ္ေတာ္မူ၏။
၂၁။ ႀကီးေသာ လုံ႔လရွိေတာ္မူေသာ ထိုအေနာမဒႆီျမတ္စြာဘုရားသည္ ျဗဟၼာ မင္းသည္ ေတာင္းပန္အပ္သည္ ျဖစ္၍ သုဒႆနဥယ်ာဥ္၌ ဓမၼစၾကာကို ေဟာ ေတာ္မူ၏။
၂၂။ နိသဘသည္ လည္းေကာင္း၊ အေနာမသည္ လည္းေကာင္း အေနာမဒႆီ ျမတ္စြာဘုရား၏ ျမတ္ေသာ တပည့္ {အဂၢသာ၀က}တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ (ထိုျမတ္စြာ ဘုရား၏ ) အလုပ္အေကြၽးသည္ {၀႐ုဏ}မည္၏။
၂၃။ သုႏၵရီသည္ လည္းေကာင္း၊ သုမနာသည္ လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ တပည့္မ {အဂၢသာ၀ိကာ}တို႔ျဖစ္ကုန္၏။ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ ေဗာဓိပင္ကို{ေထာက္ၾကံ႕ပင္} ဟူ၍ ေခၚ ဆိုအပ္၏။
၂၄။ နႏၵိ၀ၯသည္ လည္းေကာင္း၊ သိရိ၀ၯသည္ လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ အလုပ္ အေကြၽး ဒါယကာ {အဂၢဥပ႒က} တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ဥပၸလာသည္ လည္းေကာင္း၊ ပဒုမာသည္ လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ အလုပ္အေကြၽး ဒါယိကာမ {အဂၢဥပ႒ိကာ} တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။
၂၅။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ငါးဆယ့္ရွစ္ေတာင္တိုင္ေအာင္ ျမင့္ေတာ္မူ၏၊ ထိုျမတ္စြာ ဘုရား၏ ေရာင္ျခည္ေတာ္သည္ {တက္သစ္ေသာ ေနမင္းကဲ့သို႔} ေျပးသြား (ကြန္႔ျမဴး) ၏။
၂၆။ ထုိအခါ အသက္တမ္းသည္ အႏွစ္တစ္သိန္းရွိ၏၊ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုမွ်ေလာက္ တည္ေနလ်က္ မ်ားစြာေသာ သတၱ၀ါအေပါင္းကို ကယ္တင္ေတာ္ မူ၏။
၂၇။ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ ရဟႏၲာတို႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားေတာ္ သည္ ေကာင္းစြာ ပြင့္လင္း၏၊ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္သည္ (ကိေလသာ) အညစ္အေၾကး ကင္းေသာ ရဟႏၱာတို႔ျဖင့္ တင့္တယ္၏။
၂၈။ ထိုမႏိႈင္းယွဥ္ႏိုင္ေသာ အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ လည္းေကာင္း၊ အတူ မရွိကုန္ေသာ ထိုိ (အဂၢသာ၀က) အစုံတို႔သည္ လည္းေကာင္း ထိုအားလုံးသည္ပင္ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ေလၿပီ။ အလုံးစုံေသာ သခၤါရတို႔ သည္ အခ်ည္းႏွီးတို႔သာ ျဖစ္ကုန္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။
၂၉။ မာရ္ငါးပါးကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူေသာ အေနာမဒႆီျမတ္စြာဘုရားသည္ ဓမၼာရာမ ေက်ာင္းတိုက္၌ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္မူ၏၊ ထိုဓမၼာရာမေက်ာင္းတိုက္၌ပင္ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ ဘုရားေစတီ(ပုထိုး)ေတာ္သည္ အေစာက္အားျဖင့္ ႏွစ္ဆယ့္ငါး ယူဇနာ ျမင့္ေတာ္မူ၏။
ခုနစ္ခုေျမာက္ အေနာမဒႆီဗုဒၶ၀င္ ၿပီး၏။
ဗုဒၶ၀ံသပါဠိေတာ္
၁။ ေသာဘိတျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္အဖို႔၌ အေနာမဒႆီျမတ္စြာဘုရားသည္ ပြင့္ေတာ္မူေလ၏၊ (ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္) အေျခႏွစ္ေခ်ာင္းရွိသူ နတ္ လူတို႔ ထက္ ျမတ္ေတာ္မူ၏၊ မႏႈိင္းယွသ္ႏိုင္ေသာ အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာ ရွိေတာ္မူ၏၊ တန္ခိုးႀကီးေတာ္မူ၏၊ (သူတစ္ပါးတို႔) မလႊမ္းမိုးႏိုင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ေတာ္မူ၏။
၂။ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ {သံေယာဇဥ္} အားလုံးကို ျဖတ္၍ ဘ၀ သုံးပါးတို႔ကို ဖ်က္ဆီးၿပီးလွ်င္ ျပန္လည္ျခင္း မရွိရာ နိဗၺာန္သို႔ သြားေၾကာင္းျဖစ္ ေသာ မဂ္တရားကို နတ္လူတို႔အား ေဟာေတာ္မူ၏။
၃။ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ မလႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားႏုိင္ေသာ သမုဒၵရာႏွင့္လည္း တူေတာ္ မူပါေပ၏၊ ခ်ဥ္းကပ္ႏိုင္ခဲေသာ ေတာင္ႏွင့္လည္း တူေတာ္မူပါေပ၏၊ အဆုံးမရွိေသာ ေကာင္းကင္ႏွင့္လည္း တူေတာ္မူပါေပ၏၊ ပင္လုံးကြၽတ္ပြင့္ေသာ အင္ၾကင္းပင္မင္း ႏွင့္လည္း တူေတာ္မူပါေပ၏။
၄။ သတၱ၀ါတို႔သည္ ထိုျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးျမင္ရကာမွ်ျဖင့္လည္း ႏွစ္သိမ့္ျခင္းတို႔ ျဖစ္ကုန္၏၊ ထိုသတၱ၀ါတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ႁမြက္ဆိုေသာ တရားစကားကို ၾကားနာရ၍ အၿမဳိက္နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ၾကကုန္၏။
၅။ ေရွးဦးစြာ (ဓမၼစၾကာ) တရားေဟာရာ၌ ကုေဋတစ္ရာေသာ နတ္လူတို႔သည္ (သစၥာေလးပါးကို) သိကုန္၏၊ ထိုအခါ ထိုျမတ္စြာဘုရားအား (သတၱ၀ါတို႔၏ သစၥာ ေလးပါးကို) သိျခင္းသည္ ျပည့္စုံတိုးပြါးလ်က္ ရွိေလ၏။
၆။ ထို႔ေနာက္ (သစၥာေလးပါးကို) သိေစေသာ ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ တရားေဟာရာ၌ တရားမိုးေရေပါက္တို႔ကို ရြာသည္ရွိေသာ္ ကုေဋရွစ္ဆယ္ေသာ နတ္ လူ ျဗဟၼာ တို႔သည္ (သစၥာ ေလးပါးကို) သိကုန္၏။
၇။ ထို႔ေနာက္ သတၱ၀ါတို႔ကို ႏွစ္သက္ေစလ်က္ တရားမိုးကို ရြာေစသည္ရွိေသာ္ ခုနစ္ဆယ့္ရွစ္ကုေဋေသာ လူ နတ္ ျဗဟၼာတို႔၏ သုံးႀကိမ္ေျမာက္ (သစၥာေလးပါးကို) သိျခင္း ျဖစ္ေလ၏။
၈။ ထိုျမတ္စြာဘုရားအားလည္း အဘိညာဥ္စြမ္းအားသို႔ ေရာက္ကုန္ေသာ အရဟတၱဖိုလ္ ပန္းျဖင့္ပြင့္ကုန္ေသာ ရဟႏၲာတို႔၏ အစည္းအေ၀းတို႔သည္ သုံးႀကိမ္ တို႔တိုင္တိုင္ ျဖစ္ကုန္၏။
၉။ ထိုအခါ မာန္ယစ္ျခင္း ေတြေ၀ျခင္းကို ပယ္ၿပီးကုန္ေသာ ၿငိမ္သက္ေသာ စိတ္ရွိကုန္ ေသာတာဒိဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စုံကုန္ေသာ ရဟႏၲာရွစ္သိန္းတို႔၏ အစည္း အေ၀းသည္ (ပထမအစည္းအေ၀း) ျဖစ္ေလ၏။
၁၀။ (ကိေလသာ) အညစ္အေၾကး မရွိကုန္ေသာ (ကိေလသာ)ျမဴ ကင္းကုန္ေသာ ၿငိမ္သက္ကုန္ေသာ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စုံကုန္ေသာ ရဟႏၲာခုနစ္သိန္းတို႔၏ အစည္းအေ၀းသည္ ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ အစည္းအေ၀း ျဖစ္ေလ၏။
၁၁။ အဘိညာဥ္စြမ္းအားသို႔ ေရာက္ကုန္ေသာ ၿငိမ္းေအးကုန္ေသာ (အရိယမဂ္) အက်င့္ ရွိကုန္ေသာ ေျခာက္သိန္းေသာ ရဟႏၲာတို႔၏ အစည္းအေ၀းသည္ သုံးႀကိမ္ ေျမာက္ အစည္းအေ၀း ျဖစ္ေလ၏။
၁၂။ ထိုအခါ ငါသည္ တန္ခိုးႀကီးေသာ ဘီလူး ျဖစ္ခဲ့၏၊ ကုေဋမက မ်ားစြာ ကုန္ေသာ ဘီလူးတို႔ကို မိမိ အလိုသို႔ လိုက္ေစလ်က္ အစိုးရေသာ သူ ျဖစ္၏။
၁၃။ ထိုအခါ ၌လည္း ငါသည္ သီလစေသာ ဂုဏ္ကို ရွာမွီးေတာ္မူေသာ ထိုဘုရား ျမတ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ သံဃာႏွင့္ တကြေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ဆြမ္း အေဖ်ာ္ျဖင့္ ႏွစ္သက္ ေရာင့္ရဲေစခဲ့၏။
၁၄။ ထိုအခါ အထူးစင္ၾကယ္ေသာ မ်က္စိရွိေတာ္မူေသာ ထုိျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္း ငါ့ကုိ ဗ်ာဒိတ္စကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏-{{ဤကမၻာမွ မေရမတြက္ႏုိင္ေသာ ကမၻာ၌ ဤဘီလူးမင္းသည္ ဘုရားျဖစ္လတၱံ႕}} ။
၁၅။ ကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းျခင္း လုံ႔လကို အားထုတ္၍။ပ။ ဤ (ေဂါတမ) ျမတ္စြာဘုရား ၏ မ်က္ေမွာက္၌ ျဖစ္ရပါလိုကုန္၏ (ဟု ဆုေတာင္းကုန္၏)။
၁၆။ ငါသည္ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ စကားကုိလည္း ၾကားနာရသည္ရွိေသာ္ ရႊင္လန္း ေသာသူ တက္ႂကြေသာစိတ္ ရွိသူျဖစ္၍ ပါရမီဆယ္ပါးတို႔ကို ျဖည့္က်င့္ျခင္းငွါ လြန္ကဲေသာ အက်င့္ကိုေဆာက္တည္ခဲ့၏။
၁၇။ အေနာမဒႆီျမတ္စြာဘုရား၏ ၿမိဳ႕ေတာ္သည္ {စႏၵ၀တီ} မည္၏၊ (ခမည္း ေတာ္သည္) {ယသ၀ါမင္း} မည္၏၊ မယ္ေတာ္သည္ {ယေသာဓရာ} မည္၏။
၁၈။ ထိုဘုရားေလာင္းသည္ အႏွစ္တစ္ေသာင္းတို႔ပတ္လုံး ထီးနန္းကို အုပ္စိုး၍ ေန၏၊ (ထိုဘုရားေလာင္းအား) သိရီ ဥပသိရီ ၀ၯအားျဖင့္ ျမတ္ေသာ ျပာသာဒ္ သုံးေဆာင္တို႔သည္ ရွိကုန္၏။
၁၉။ ေကာင္းစြာ တန္ဆာဆင္အပ္ေသာ ေမာင္းမေပါင္း ႏွစ္ေသာင္းသုံးေထာင္တို႔ သည္ ရွိကုန္၏၊ (ထိုဘုရားေလာင္း၏) မိဖုရားသည္ {သိရိမာ} မည္၏၊ သားေတာ္ သည္ {ဥပ၀ါဏ} မည္၏။
၂၀။ ဘုရား(ေလာင္း)သည္ နိမိတ္ေလးပါးတို႔ကို ေတြ႕ျမင္၍ ထမ္းစင္ျဖင့္ ေတာ ထြက္ေတာ္မူ၏၊ မယုတ္မေလ်ာ့ ဆယ္လတို႔ပတ္လုံး ကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းျခင္း လုံ႔လကို အားထုတ္ေတာ္မူ၏။
၂၁။ ႀကီးေသာ လုံ႔လရွိေတာ္မူေသာ ထိုအေနာမဒႆီျမတ္စြာဘုရားသည္ ျဗဟၼာ မင္းသည္ ေတာင္းပန္အပ္သည္ ျဖစ္၍ သုဒႆနဥယ်ာဥ္၌ ဓမၼစၾကာကို ေဟာ ေတာ္မူ၏။
၂၂။ နိသဘသည္ လည္းေကာင္း၊ အေနာမသည္ လည္းေကာင္း အေနာမဒႆီ ျမတ္စြာဘုရား၏ ျမတ္ေသာ တပည့္ {အဂၢသာ၀က}တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ (ထိုျမတ္စြာ ဘုရား၏ ) အလုပ္အေကြၽးသည္ {၀႐ုဏ}မည္၏။
၂၃။ သုႏၵရီသည္ လည္းေကာင္း၊ သုမနာသည္ လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ တပည့္မ {အဂၢသာ၀ိကာ}တို႔ျဖစ္ကုန္၏။ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ ေဗာဓိပင္ကို{ေထာက္ၾကံ႕ပင္} ဟူ၍ ေခၚ ဆိုအပ္၏။
၂၄။ နႏၵိ၀ၯသည္ လည္းေကာင္း၊ သိရိ၀ၯသည္ လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ အလုပ္ အေကြၽး ဒါယကာ {အဂၢဥပ႒က} တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ဥပၸလာသည္ လည္းေကာင္း၊ ပဒုမာသည္ လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ အလုပ္အေကြၽး ဒါယိကာမ {အဂၢဥပ႒ိကာ} တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။
၂၅။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ငါးဆယ့္ရွစ္ေတာင္တိုင္ေအာင္ ျမင့္ေတာ္မူ၏၊ ထိုျမတ္စြာ ဘုရား၏ ေရာင္ျခည္ေတာ္သည္ {တက္သစ္ေသာ ေနမင္းကဲ့သို႔} ေျပးသြား (ကြန္႔ျမဴး) ၏။
၂၆။ ထုိအခါ အသက္တမ္းသည္ အႏွစ္တစ္သိန္းရွိ၏၊ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုမွ်ေလာက္ တည္ေနလ်က္ မ်ားစြာေသာ သတၱ၀ါအေပါင္းကို ကယ္တင္ေတာ္ မူ၏။
၂၇။ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ ရဟႏၲာတို႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားေတာ္ သည္ ေကာင္းစြာ ပြင့္လင္း၏၊ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္သည္ (ကိေလသာ) အညစ္အေၾကး ကင္းေသာ ရဟႏၱာတို႔ျဖင့္ တင့္တယ္၏။
၂၈။ ထိုမႏိႈင္းယွဥ္ႏိုင္ေသာ အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ လည္းေကာင္း၊ အတူ မရွိကုန္ေသာ ထိုိ (အဂၢသာ၀က) အစုံတို႔သည္ လည္းေကာင္း ထိုအားလုံးသည္ပင္ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ေလၿပီ။ အလုံးစုံေသာ သခၤါရတို႔ သည္ အခ်ည္းႏွီးတို႔သာ ျဖစ္ကုန္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။
၂၉။ မာရ္ငါးပါးကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူေသာ အေနာမဒႆီျမတ္စြာဘုရားသည္ ဓမၼာရာမ ေက်ာင္းတိုက္၌ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္မူ၏၊ ထိုဓမၼာရာမေက်ာင္းတိုက္၌ပင္ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ ဘုရားေစတီ(ပုထိုး)ေတာ္သည္ အေစာက္အားျဖင့္ ႏွစ္ဆယ့္ငါး ယူဇနာ ျမင့္ေတာ္မူ၏။
ခုနစ္ခုေျမာက္ အေနာမဒႆီဗုဒၶ၀င္ ၿပီး၏။
ဗုဒၶ၀ံသပါဠိေတာ္
