၀ဇၨိယမာဟိတသုတ္-
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ စမၸာျပည္ ဂဂၢရာေရကန္၏ကမ္းနား၌ (သီတင္းသုံး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ၀ဇၨိယမာဟိတသူႂကြယ္သည္ ေနမြန္းယိမ္း အခ်ိန္၌ ျမတ္စြာဘုရားအား ဖူးျမင္ရန္ အလို႔ငွါ စမၸာျပည္မွ ထြက္ခဲ့၏။
ထို႔ေနာက္ ၀ဇၨိယမာဟိတသူႂကြယ္အား ဤအၾကံသည္ ျဖစ္၏၊
{{ျမတ္စြာဘုရားအား ဖူးျမင္ရန္အခါ မဟုတ္ေသး၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တစ္ပါး တည္း ကိန္းေအာင္းေနေတာ္မူ၏၊ စိတ္ႏွလုံးကို ပြါးေစတတ္ကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔ အားလည္း ဖူးျမင္ရန္အခါ မဟုတ္ေသး၊ စိတ္ႏွလုံးကို ပြါးေစတတ္ကုန္ေသာ ရဟန္တို႔သည္လည္း တစ္ပါးတည္း ကိန္းေအာင္းေနေတာ္မူကုန္၏၊ ငါသည္ သာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ အယူရွိၾကသည့္ ပရိဗိုဇ္တို႔၏ အရံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ရမူ ေကာင္းေပရာ၏}} ဟု အၾကံျဖစ္၏။
ထို႔ေနာက္ ၀ဇၨိယမာဟိတသူႂကြယ္သည္ သာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ အယူရွိ ၾကသည့္ ပရိဗိုဇ္တို႔၏ အရံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၏။ ထိုအခါ သာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ အယူရွိၾကသည့္ ပရိဗိုဇ္တို႔သည္ အညီအၫြတ္ ေပါင္းဆုံ လာေရာက္ၾကကုန္ၿပီး လွ်င္ ျပင္းျပ က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံ ရွိကုန္၍ ပဲ့တင္ထပ္ေစလ်က္ မ်ားစြာေသာ (မဂ္ဖိုလ္မွ) ဖီလာျဖစ္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုကာ ထိုင္ေနကုန္၏။
သာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ အယူရွိၾကသည့္ ထိုပရိဗိုဇ္တို႔သည္ ၀ဇၨိယမာဟိတ သူႂကြယ္ လာေနသည္ကို အေ၀းမွပင္ ျမင္ၾကသည္သာတည္း၊ ျမင္ၿပီးေနာက္ အခ်င္းခ်င္း ျပဳျပင္ကုန္၏၊ {{အသွ်င္တို႔ နည္းေသာအသံ ရွိၾကကုန္ေလာ့၊ အသွ်င္တို႔ အသံကို မျပဳၾကကုန္လင့္။ ရဟန္းေဂါတမ၏တပည့္ ဤ၀ဇိၨယမာဟိတ သူႂကြယ္သည္ အရံသို႔ လာ၏။ ရဟန္းေဂါတမ၏ စမၸာျပည္ေန အ၀တ္ျဖဴ၀တ္သူ လူတပည့္တို႔တြင္ ဤ၀ဇၨိယမာဟိတသူႂကြယ္သည္ တစ္ေယာက္ အပါအ၀င္ တည္း။ ထိုအသွ်င္တို႔သည္ အသံနည္းမႈကို အလိုရွိကုန္၏၊ အသံနည္းေအာင္ ဆုံးမထားကုန္၏၊ အသံနည္းမႈ၏ ေက်းဇူးကို ဆိုေလ့ရွိကုန္၏၊ ပရိသတ္ အသံနည္း သည္ကို သိ၍ ခ်ဥ္းကပ္သင့္သည္}} ဟု မွတ္ထင္ေကာင္း မွတ္ထင္ရာ၏ဟု (အခ်င္းခ်င္း ျပဳျပင္ကုန္၏)။
ထို႔ေနာက္ ထိုပရိဗိုဇ္တို႔သည္ ဆိတ္ဆိတ္ ေနကုန္၏။ ထိုအခါ ၀ဇၨိယမာဟိတ သူႂကြယ္သည္ ထိုပရိဗိုဇ္တို႔ အထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးေနာက္ ထိုပရိဗိုဇ္တို႔ႏွင့္အတူ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကို ေျပာဆုိ ၿပီးဆုံးေစၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေန၏၊ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနေသာ ၀ဇၨိယမာဟိတ သူႂကြယ္အား သာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ အယူရွိၾကသည့္ ထိုပရိဗိုဇ္တို႔က {{သူႂကြယ္ ရဟန္းေဂါတမသည္ ၿခဳိးျခံေသာ အက်င့္အားလုံးကို ကဲ့ရဲ႕၏။ ၿခိဳးျခံစြာ က်င့္သူ ဆင္းရဲစြာက်င့္၍ အသက္ေမြးေလ့ရွိသူ အားလုံးကို စင္စစ္အားျဖင့္ ျပက္ရယ္ျပဳ၏၊ စြပ္စြဲ၏ဟူသည္ မွန္သေလာ}} ဟု ေမးၾကကုန္၏။
အသွ်င္ဘုရားတို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ၿခဳိးျခံေသာ အက်င့္အားလုံးကို ကဲ့ရဲ႕ေတာ္ မမူပါ၊ ၿခဳိးျခံစြာ က်င့္ေလ့ရွိသူ ဆင္းရဲစြာ က်င့္၍ အသက္ေမြးေလ့ရွိသူ အားလုံး ကိုလည္း စင္စစ္အားျဖင့္ ျပက္ရယ္ျပဳေတာ္ မမူပါ၊ စြပ္စြဲေတာ္ မမူပါ။ အသွ်င္ဘုရား တို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကဲ့ရဲ႕သင့္သူကိုကား ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူပါ၏၊ ခ်ီမြမ္းသင့္သူကို ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူပါ၏။ အသွ်င္ဘုရားတို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကဲ့ရဲ႕သင့္သူကို ကဲ့ရဲ႕ ေတာ္မူ၍ ခ်ီးမြမ္းသင့္သူကို ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူရကား ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေ၀ဖန္၍ ဆုိေလ့ရွိေတာ္မူပါ၏၊
ဤအရာ၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တစ္ဖက္သတ္ ဆိုေတာ္မမူပါဟု (ေျပာဆို၏)။
ဤသို႔ ဆိုလတ္ေသာ္ ပရိဗိုဇ္တစ္ေယာက္က ၀ဇၨိယမာဟိတသူႂကြယ္အား -
{{သူႂကြယ္ သင္ဆိုင္းလင့္ဦး၊ သင္သည္ ယင္းရဟန္းေဂါတမ၏ ဂုဏ္ကိုဆို၏၊
ရဟန္းေဂါတမသည္ ဆုံးမထိုက္သူတည္း၊ မပညတ္တတ္သူတည္း}} ဟု ဆို၏။
အသွ်င္ဘုရားတို႔ ဤအရာ၌လည္း အကြၽႏု္ပ္က အသွ်င္တို႔ကို အေၾကာင္းႏွင့္တကြ ဆိုပါအံ့၊
အသွ်င္ဘုရားတို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ...
{{ဤသည္ကား ကုသိုလ္တရားတည္း}} ဟု ပညတ္ေတာ္မူပါ၏၊
{{ဤသည္ကား အကုသိုလ္တရားတည္း}} ဟု ပညတ္ေတာ္မူပါ၏၊
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ကို ပညတ္ေတာ္မူရကား ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ ပညတ္ေတာ္ မူတတ္သူပါတည္း၊ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆုံးမထိုက္ သူ မပညတ္ တတ္သူ မဟုတ္ပါဟု (ေျပာဆို၏)။
ဤသို႔ဆိုလတ္ေသာ္ ထိုပရိဗိုဇ္တို႔သည္ ဆိတ္ဆိတ္ေနကုန္ မ်က္ႏွာမသာကုန္၍ ေခါင္းငုံ႔ကုန္ မ်က္ႏွာေအာက္စိုက္ကုန္သည္ျဖစ္၍ မႈိင္ကုန္လ်က္ ၾကံရာမရကုန္ဘဲ ထိုင္ေနကုန္၏။
ထို႔ေနာက္ ၀ဇၨိယမာဟိတသူႂကြယ္သည္ ဆိတ္ဆိတ္ေနကုန္ မ်က္ႏွာမသာကုန္ ေခါင္းငုံ႔ကုန္ မ်က္ႏွာေအာက္စိုက္ကုန္သည္ျဖစ္၍ မႈိင္ကုန္လ်က္ ၾကံရာမရကုန္ဘဲ ထိုင္ေနကုန္ေသာ ထိုပရိဗိုဇ္တို႔ကိုသိ၍ ေနရာမွ ထကာ ျမတ္စြာဘုရား အထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ကာ ထိုသာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ အယူရွိၾကသည့္ ပရိဗိုဇ္တို႔ႏွင့္အတူ ေျပာဆိုခဲ့ သမွ် စကားအားလုံးကို ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္ထား၏။
သူႂကြယ္ ေကာင္းေပစြ ေကာင္းေပစြ၊ သူႂကြယ္ သင္သည္ ဤသို႔ပင္ ထိုအခ်ည္းႏွီး ျဖစ္ေသာ ေယာက္်ားတို႔ကို အခါအားေလ်ာ္စြာ အေၾကာင္းႏွင့္တကြ ေကာင္းစြာ ႏွိပ္ျခင္းျဖင့္ ႏွိပ္အပ္ကုန္၏။
သူႂကြယ္ ...
ၿခဳိးျခံေသာ အက်င့္ အားလုံးကို {{ၿခဳိးျခံစြာ က်င့္ရမည္}} ဟု ငါမဆို၊
ၿခိဳးျခံေသာ အက်င့္အားလုံးကို {{ၿခိဳးျခံစြာ မက်င့္ရ}} ဟုလည္း ငါမဆို။
ေဆာက္တည္မႈ အားလုံးကို {{ေဆာက္တည္ရမည္}} ဟု ငါမဆို၊
ေဆာက္တည္မႈ အားလုံးကို {{မေဆာက္တည္ရ}} ဟုလည္း ငါမဆို။
တရား အားထုတ္မႈအားလုံးကို {{အားထုတ္ရမည္}} ဟု ငါမဆို၊
တရားအားထုတ္မႈ အားလုံးကို {{အားမထုတ္ရ}} ဟုလည္း ငါမဆို။
စြန္႔လႊတ္မႈအားလုံးကို {{စြန္႔လႊတ္ရမည္}} ဟု ငါမဆို၊
စြန္႔လႊတ္မႈအားလုံးကုိ {{မစြန္႔လႊတ္ရ}} ဟုလည္း ငါမဆို။
ႏွလုံးသြင္းမႈအားလုံးကို {{ႏွလုံးသြင္းရမည္}} ဟု ငါမဆို၊
ႏွလုံးသြင္းမႈအားလုံးကို {{ႏွလုံးမသြင္းရ}} ဟုလည္း ငါမဆို။
သူႂကြယ္ မွန္၏၊ အၾကင္ ၿခိဳးျခံေသာ အက်င့္ကို ၿခဳိးျခံစြာ က်င့္သူအား အကုသိုလ္ တရားတို႔သည္ တိုးပြါးကုန္၏၊ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ ဆုတ္ယုတ္ကုန္၏၊ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ၿခဳိးျခံေသာ အက်င့္ကို {{ၿခိဳးျခံစြာ မက်င့္ရ}} ဟု ငါဆို၏။
သူႂကြယ္ အၾကင္ ၿခဳိးျခံေသာ အက်င့္ကို ၿခဳိးျခံစြာ က်င့္သူအား အကုသိုလ္ တရား တို႔သည္ ဆုတ္ယုတ္ကုန္၏၊ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ တိုးပြါးကုန္၏။ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ၿခဳိးျခံေသာ အက်င့္ကို {{ၿခဳိးျခံစြာ က်င့္ရမည္}} ဟု ငါဆို၏။
သူႂကြယ္ အၾကင္ ေဆာက္တည္မႈကို ေဆာက္တည္သူအား အကုသိုလ္ တရား တို႔သည္ တိုးပြါးကုန္၏၊ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ ဆုတ္ယုတ္ကုန္၏၊ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ေဆာက္တည္မႈကို {{မေဆာက္တည္ရ}} ဟု ငါဆို၏။
သူႂကြယ္ အၾကင္ ေဆာက္တည္မႈကို ေဆာက္တည္သူအားကား အကုသိုလ္ တရားတို႔သည္ ဆုတ္ယုတ္ကုန္၏၊ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ တိုးပြါးကုန္၏။ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ေဆာက္တည္မႈကို {{ေဆာက္တည္ရမည္}} ဟု ငါဆို၏။
သူႂကြယ္ အၾကင္ တရားအားထုတ္မႈကို အားထုတ္သူအား အကုသိုလ္တရားတို႔ သည္ တိုးပြါးကုန္၏၊ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ ဆုတ္ယုတ္ကုန္၏။ ဤသို႔ သေဘာ ရွိေသာ တရားအားထုတ္မႈကို {{အားမထုတ္ရ}} ဟု ငါဆို၏။
သူႂကြယ္ အၾကင္ တရားအားထုတ္မႈကို အားထုတ္သူအားကား အကုသိုလ္ တရား တို႔သည္ ဆုတ္ယုတ္ကုန္၏၊ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ တိုးပြါးကုန္၏။ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ တရားအားထုတ္မႈကို {{အားထုတ္ရမည္}} ဟု ငါဆို၏။
သူႂကြယ္ အၾကင္ စြန္႔လႊတ္မႈကို စြန္႔လႊတ္သူအား အကုသိုလ္တရားတို႔သည္ တိုးပြါးကုန္၏၊ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ ဆုတ္ယုတ္ကုန္၏။ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ စြန္႔လႊတ္မႈကို {{မစြန္႔လႊတ္ရ}} ဟု ငါဆို၏။
သူႂကြယ္ အၾကင္ စြန္႔လႊတ္မႈကို စြန္႔လႊတ္သူအား အကုသိုလ္တရားတို႔သည္ ဆုတ္ယုတ္ကုန္၏၊ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ တိုးပြါးကုန္၏။ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ စြန္႔လႊတ္မႈကို {{စြန္႔လႊတ္ရမည္}} ဟု ငါဆို၏။
သူႂကြယ္ အၾကင္ ႏွလုံးသြင္းမႈကို ႏွလုံးသြင္းသူအား အကုသိုလ္တရားတို႔သည္ တိုးပြါးကုန္၏၊ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ ဆုတ္ယုတ္ကုန္၏။ ဤသို႔သေဘာရွိေသာ ႏွလုံးသြင္းမႈကို {{ႏွလုံးမသြင္းရ}} ဟု ငါဆို၏။
သူႂကြယ္ အၾကင္ ႏွလုံးသြင္းမႈကို ႏွလုံးသြင္းသူအားကား အကုသိုလ္တရားတို႔ သည္ ဆုတ္ယုတ္ ကုန္၏၊ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ တိုးပြါးကုန္၏။ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ႏွလုံးသြင္းမႈကို {{ႏွလုံးသြင္းရမည္}} ဟု ငါဆုိ၏။
ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ထိုအခါ ၀ဇၨိယမာဟိတသူႂကြယ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားက တရားႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ (အက်ဳိးစီးပြါးကို) သိျမင္ေစလ်က္ (တရားကို) ေဆာက္တည္ေစကာ (တရားက်င့္သုံးရန္) ထက္သန္ ရႊင္လန္းေစအပ္သည္ျဖစ္၍ ေနရာမွထကာ ရွိခိုးလ်က္ အ႐ိုအေသ ျပဳၿပီးလွ်င္ ဖဲသြားေလ၏။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ၀ဇၨိယမာဟိတ သူႂကြယ္ ဖဲသြား၍ မၾကာမီ ရဟန္း တို႔ကို {{ရဟန္းတုို႔ ဤဓမၼ၀ိနယ {သာသနာေတာ္}၌ ၾကာျမင့္စြာ ကိေလသာျမဴ နည္းေသာ ရဟန္းသည္လည္း သာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ အယူရွိသည့္ ပရိဗိုဇ္တို႔ကို ၀ဇၨိယမာဟိတသူႂကြယ္က ႏွိပ္အပ္ကုန္ဘိ သကဲ့သို႔ ဤအတူပင္ အေၾကာင္းႏွင့္တကြ ေကာင္းစြာ ႏွိပ္ျခင္းကို ႏွိပ္ၾကရာ၏}} ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၄ - ၀ဇၨိယမာဟိတသုတ္၊ ဥပါလိ၀ဂ္၊ အဂုၤတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ စမၸာျပည္ ဂဂၢရာေရကန္၏ကမ္းနား၌ (သီတင္းသုံး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ၀ဇၨိယမာဟိတသူႂကြယ္သည္ ေနမြန္းယိမ္း အခ်ိန္၌ ျမတ္စြာဘုရားအား ဖူးျမင္ရန္ အလို႔ငွါ စမၸာျပည္မွ ထြက္ခဲ့၏။
ထို႔ေနာက္ ၀ဇၨိယမာဟိတသူႂကြယ္အား ဤအၾကံသည္ ျဖစ္၏၊
{{ျမတ္စြာဘုရားအား ဖူးျမင္ရန္အခါ မဟုတ္ေသး၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တစ္ပါး တည္း ကိန္းေအာင္းေနေတာ္မူ၏၊ စိတ္ႏွလုံးကို ပြါးေစတတ္ကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔ အားလည္း ဖူးျမင္ရန္အခါ မဟုတ္ေသး၊ စိတ္ႏွလုံးကို ပြါးေစတတ္ကုန္ေသာ ရဟန္တို႔သည္လည္း တစ္ပါးတည္း ကိန္းေအာင္းေနေတာ္မူကုန္၏၊ ငါသည္ သာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ အယူရွိၾကသည့္ ပရိဗိုဇ္တို႔၏ အရံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ရမူ ေကာင္းေပရာ၏}} ဟု အၾကံျဖစ္၏။
ထို႔ေနာက္ ၀ဇၨိယမာဟိတသူႂကြယ္သည္ သာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ အယူရွိ ၾကသည့္ ပရိဗိုဇ္တို႔၏ အရံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၏။ ထိုအခါ သာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ အယူရွိၾကသည့္ ပရိဗိုဇ္တို႔သည္ အညီအၫြတ္ ေပါင္းဆုံ လာေရာက္ၾကကုန္ၿပီး လွ်င္ ျပင္းျပ က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံ ရွိကုန္၍ ပဲ့တင္ထပ္ေစလ်က္ မ်ားစြာေသာ (မဂ္ဖိုလ္မွ) ဖီလာျဖစ္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုကာ ထိုင္ေနကုန္၏။
သာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ အယူရွိၾကသည့္ ထိုပရိဗိုဇ္တို႔သည္ ၀ဇၨိယမာဟိတ သူႂကြယ္ လာေနသည္ကို အေ၀းမွပင္ ျမင္ၾကသည္သာတည္း၊ ျမင္ၿပီးေနာက္ အခ်င္းခ်င္း ျပဳျပင္ကုန္၏၊ {{အသွ်င္တို႔ နည္းေသာအသံ ရွိၾကကုန္ေလာ့၊ အသွ်င္တို႔ အသံကို မျပဳၾကကုန္လင့္။ ရဟန္းေဂါတမ၏တပည့္ ဤ၀ဇိၨယမာဟိတ သူႂကြယ္သည္ အရံသို႔ လာ၏။ ရဟန္းေဂါတမ၏ စမၸာျပည္ေန အ၀တ္ျဖဴ၀တ္သူ လူတပည့္တို႔တြင္ ဤ၀ဇၨိယမာဟိတသူႂကြယ္သည္ တစ္ေယာက္ အပါအ၀င္ တည္း။ ထိုအသွ်င္တို႔သည္ အသံနည္းမႈကို အလိုရွိကုန္၏၊ အသံနည္းေအာင္ ဆုံးမထားကုန္၏၊ အသံနည္းမႈ၏ ေက်းဇူးကို ဆိုေလ့ရွိကုန္၏၊ ပရိသတ္ အသံနည္း သည္ကို သိ၍ ခ်ဥ္းကပ္သင့္သည္}} ဟု မွတ္ထင္ေကာင္း မွတ္ထင္ရာ၏ဟု (အခ်င္းခ်င္း ျပဳျပင္ကုန္၏)။
ထို႔ေနာက္ ထိုပရိဗိုဇ္တို႔သည္ ဆိတ္ဆိတ္ ေနကုန္၏။ ထိုအခါ ၀ဇၨိယမာဟိတ သူႂကြယ္သည္ ထိုပရိဗိုဇ္တို႔ အထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးေနာက္ ထိုပရိဗိုဇ္တို႔ႏွင့္အတူ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကို ေျပာဆုိ ၿပီးဆုံးေစၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေန၏၊ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနေသာ ၀ဇၨိယမာဟိတ သူႂကြယ္အား သာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ အယူရွိၾကသည့္ ထိုပရိဗိုဇ္တို႔က {{သူႂကြယ္ ရဟန္းေဂါတမသည္ ၿခဳိးျခံေသာ အက်င့္အားလုံးကို ကဲ့ရဲ႕၏။ ၿခိဳးျခံစြာ က်င့္သူ ဆင္းရဲစြာက်င့္၍ အသက္ေမြးေလ့ရွိသူ အားလုံးကို စင္စစ္အားျဖင့္ ျပက္ရယ္ျပဳ၏၊ စြပ္စြဲ၏ဟူသည္ မွန္သေလာ}} ဟု ေမးၾကကုန္၏။
အသွ်င္ဘုရားတို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ၿခဳိးျခံေသာ အက်င့္အားလုံးကို ကဲ့ရဲ႕ေတာ္ မမူပါ၊ ၿခဳိးျခံစြာ က်င့္ေလ့ရွိသူ ဆင္းရဲစြာ က်င့္၍ အသက္ေမြးေလ့ရွိသူ အားလုံး ကိုလည္း စင္စစ္အားျဖင့္ ျပက္ရယ္ျပဳေတာ္ မမူပါ၊ စြပ္စြဲေတာ္ မမူပါ။ အသွ်င္ဘုရား တို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကဲ့ရဲ႕သင့္သူကိုကား ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူပါ၏၊ ခ်ီမြမ္းသင့္သူကို ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူပါ၏။ အသွ်င္ဘုရားတို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကဲ့ရဲ႕သင့္သူကို ကဲ့ရဲ႕ ေတာ္မူ၍ ခ်ီးမြမ္းသင့္သူကို ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူရကား ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေ၀ဖန္၍ ဆုိေလ့ရွိေတာ္မူပါ၏၊
ဤအရာ၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တစ္ဖက္သတ္ ဆိုေတာ္မမူပါဟု (ေျပာဆို၏)။
ဤသို႔ ဆိုလတ္ေသာ္ ပရိဗိုဇ္တစ္ေယာက္က ၀ဇၨိယမာဟိတသူႂကြယ္အား -
{{သူႂကြယ္ သင္ဆိုင္းလင့္ဦး၊ သင္သည္ ယင္းရဟန္းေဂါတမ၏ ဂုဏ္ကိုဆို၏၊
ရဟန္းေဂါတမသည္ ဆုံးမထိုက္သူတည္း၊ မပညတ္တတ္သူတည္း}} ဟု ဆို၏။
အသွ်င္ဘုရားတို႔ ဤအရာ၌လည္း အကြၽႏု္ပ္က အသွ်င္တို႔ကို အေၾကာင္းႏွင့္တကြ ဆိုပါအံ့၊
အသွ်င္ဘုရားတို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ...
{{ဤသည္ကား ကုသိုလ္တရားတည္း}} ဟု ပညတ္ေတာ္မူပါ၏၊
{{ဤသည္ကား အကုသိုလ္တရားတည္း}} ဟု ပညတ္ေတာ္မူပါ၏၊
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ကို ပညတ္ေတာ္မူရကား ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ ပညတ္ေတာ္ မူတတ္သူပါတည္း၊ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆုံးမထိုက္ သူ မပညတ္ တတ္သူ မဟုတ္ပါဟု (ေျပာဆို၏)။
ဤသို႔ဆိုလတ္ေသာ္ ထိုပရိဗိုဇ္တို႔သည္ ဆိတ္ဆိတ္ေနကုန္ မ်က္ႏွာမသာကုန္၍ ေခါင္းငုံ႔ကုန္ မ်က္ႏွာေအာက္စိုက္ကုန္သည္ျဖစ္၍ မႈိင္ကုန္လ်က္ ၾကံရာမရကုန္ဘဲ ထိုင္ေနကုန္၏။
ထို႔ေနာက္ ၀ဇၨိယမာဟိတသူႂကြယ္သည္ ဆိတ္ဆိတ္ေနကုန္ မ်က္ႏွာမသာကုန္ ေခါင္းငုံ႔ကုန္ မ်က္ႏွာေအာက္စိုက္ကုန္သည္ျဖစ္၍ မႈိင္ကုန္လ်က္ ၾကံရာမရကုန္ဘဲ ထိုင္ေနကုန္ေသာ ထိုပရိဗိုဇ္တို႔ကိုသိ၍ ေနရာမွ ထကာ ျမတ္စြာဘုရား အထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ကာ ထိုသာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ အယူရွိၾကသည့္ ပရိဗိုဇ္တို႔ႏွင့္အတူ ေျပာဆိုခဲ့ သမွ် စကားအားလုံးကို ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္ထား၏။
သူႂကြယ္ ေကာင္းေပစြ ေကာင္းေပစြ၊ သူႂကြယ္ သင္သည္ ဤသို႔ပင္ ထိုအခ်ည္းႏွီး ျဖစ္ေသာ ေယာက္်ားတို႔ကို အခါအားေလ်ာ္စြာ အေၾကာင္းႏွင့္တကြ ေကာင္းစြာ ႏွိပ္ျခင္းျဖင့္ ႏွိပ္အပ္ကုန္၏။
သူႂကြယ္ ...
ၿခဳိးျခံေသာ အက်င့္ အားလုံးကို {{ၿခဳိးျခံစြာ က်င့္ရမည္}} ဟု ငါမဆို၊
ၿခိဳးျခံေသာ အက်င့္အားလုံးကို {{ၿခိဳးျခံစြာ မက်င့္ရ}} ဟုလည္း ငါမဆို။
ေဆာက္တည္မႈ အားလုံးကို {{ေဆာက္တည္ရမည္}} ဟု ငါမဆို၊
ေဆာက္တည္မႈ အားလုံးကို {{မေဆာက္တည္ရ}} ဟုလည္း ငါမဆို။
တရား အားထုတ္မႈအားလုံးကို {{အားထုတ္ရမည္}} ဟု ငါမဆို၊
တရားအားထုတ္မႈ အားလုံးကို {{အားမထုတ္ရ}} ဟုလည္း ငါမဆို။
စြန္႔လႊတ္မႈအားလုံးကို {{စြန္႔လႊတ္ရမည္}} ဟု ငါမဆို၊
စြန္႔လႊတ္မႈအားလုံးကုိ {{မစြန္႔လႊတ္ရ}} ဟုလည္း ငါမဆို။
ႏွလုံးသြင္းမႈအားလုံးကို {{ႏွလုံးသြင္းရမည္}} ဟု ငါမဆို၊
ႏွလုံးသြင္းမႈအားလုံးကို {{ႏွလုံးမသြင္းရ}} ဟုလည္း ငါမဆို။
သူႂကြယ္ မွန္၏၊ အၾကင္ ၿခိဳးျခံေသာ အက်င့္ကို ၿခဳိးျခံစြာ က်င့္သူအား အကုသိုလ္ တရားတို႔သည္ တိုးပြါးကုန္၏၊ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ ဆုတ္ယုတ္ကုန္၏၊ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ၿခဳိးျခံေသာ အက်င့္ကို {{ၿခိဳးျခံစြာ မက်င့္ရ}} ဟု ငါဆို၏။
သူႂကြယ္ အၾကင္ ၿခဳိးျခံေသာ အက်င့္ကို ၿခဳိးျခံစြာ က်င့္သူအား အကုသိုလ္ တရား တို႔သည္ ဆုတ္ယုတ္ကုန္၏၊ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ တိုးပြါးကုန္၏။ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ၿခဳိးျခံေသာ အက်င့္ကို {{ၿခဳိးျခံစြာ က်င့္ရမည္}} ဟု ငါဆို၏။
သူႂကြယ္ အၾကင္ ေဆာက္တည္မႈကို ေဆာက္တည္သူအား အကုသိုလ္ တရား တို႔သည္ တိုးပြါးကုန္၏၊ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ ဆုတ္ယုတ္ကုန္၏၊ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ေဆာက္တည္မႈကို {{မေဆာက္တည္ရ}} ဟု ငါဆို၏။
သူႂကြယ္ အၾကင္ ေဆာက္တည္မႈကို ေဆာက္တည္သူအားကား အကုသိုလ္ တရားတို႔သည္ ဆုတ္ယုတ္ကုန္၏၊ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ တိုးပြါးကုန္၏။ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ေဆာက္တည္မႈကို {{ေဆာက္တည္ရမည္}} ဟု ငါဆို၏။
သူႂကြယ္ အၾကင္ တရားအားထုတ္မႈကို အားထုတ္သူအား အကုသိုလ္တရားတို႔ သည္ တိုးပြါးကုန္၏၊ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ ဆုတ္ယုတ္ကုန္၏။ ဤသို႔ သေဘာ ရွိေသာ တရားအားထုတ္မႈကို {{အားမထုတ္ရ}} ဟု ငါဆို၏။
သူႂကြယ္ အၾကင္ တရားအားထုတ္မႈကို အားထုတ္သူအားကား အကုသိုလ္ တရား တို႔သည္ ဆုတ္ယုတ္ကုန္၏၊ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ တိုးပြါးကုန္၏။ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ တရားအားထုတ္မႈကို {{အားထုတ္ရမည္}} ဟု ငါဆို၏။
သူႂကြယ္ အၾကင္ စြန္႔လႊတ္မႈကို စြန္႔လႊတ္သူအား အကုသိုလ္တရားတို႔သည္ တိုးပြါးကုန္၏၊ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ ဆုတ္ယုတ္ကုန္၏။ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ စြန္႔လႊတ္မႈကို {{မစြန္႔လႊတ္ရ}} ဟု ငါဆို၏။
သူႂကြယ္ အၾကင္ စြန္႔လႊတ္မႈကို စြန္႔လႊတ္သူအား အကုသိုလ္တရားတို႔သည္ ဆုတ္ယုတ္ကုန္၏၊ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ တိုးပြါးကုန္၏။ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ စြန္႔လႊတ္မႈကို {{စြန္႔လႊတ္ရမည္}} ဟု ငါဆို၏။
သူႂကြယ္ အၾကင္ ႏွလုံးသြင္းမႈကို ႏွလုံးသြင္းသူအား အကုသိုလ္တရားတို႔သည္ တိုးပြါးကုန္၏၊ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ ဆုတ္ယုတ္ကုန္၏။ ဤသို႔သေဘာရွိေသာ ႏွလုံးသြင္းမႈကို {{ႏွလုံးမသြင္းရ}} ဟု ငါဆို၏။
သူႂကြယ္ အၾကင္ ႏွလုံးသြင္းမႈကို ႏွလုံးသြင္းသူအားကား အကုသိုလ္တရားတို႔ သည္ ဆုတ္ယုတ္ ကုန္၏၊ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္ တိုးပြါးကုန္၏။ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ႏွလုံးသြင္းမႈကို {{ႏွလုံးသြင္းရမည္}} ဟု ငါဆုိ၏။
ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ထိုအခါ ၀ဇၨိယမာဟိတသူႂကြယ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားက တရားႏွင့္စပ္ေသာ စကားျဖင့္ (အက်ဳိးစီးပြါးကို) သိျမင္ေစလ်က္ (တရားကို) ေဆာက္တည္ေစကာ (တရားက်င့္သုံးရန္) ထက္သန္ ရႊင္လန္းေစအပ္သည္ျဖစ္၍ ေနရာမွထကာ ရွိခိုးလ်က္ အ႐ိုအေသ ျပဳၿပီးလွ်င္ ဖဲသြားေလ၏။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ၀ဇၨိယမာဟိတ သူႂကြယ္ ဖဲသြား၍ မၾကာမီ ရဟန္း တို႔ကို {{ရဟန္းတုို႔ ဤဓမၼ၀ိနယ {သာသနာေတာ္}၌ ၾကာျမင့္စြာ ကိေလသာျမဴ နည္းေသာ ရဟန္းသည္လည္း သာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ အယူရွိသည့္ ပရိဗိုဇ္တို႔ကို ၀ဇၨိယမာဟိတသူႂကြယ္က ႏွိပ္အပ္ကုန္ဘိ သကဲ့သို႔ ဤအတူပင္ အေၾကာင္းႏွင့္တကြ ေကာင္းစြာ ႏွိပ္ျခင္းကို ႏွိပ္ၾကရာ၏}} ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၄ - ၀ဇၨိယမာဟိတသုတ္၊ ဥပါလိ၀ဂ္၊ အဂုၤတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
