ေနာင္တခ်ိန္ လြယ္ကူစြာ ေလ့လာႏိုင္ၾကပါေစရန္ တရားပံုမ်ား၏ comment တြင္ တရားစာမ်ားပါ ထဲ့ေပးထားပါသည္။






သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ား လြယ္ကူစြာ ေလ့လာႏိုင္ရန္ ဤအ၀ိုင္းေလးမ်ား အတြင္းမွာ တရားစာမ်ား တရားပံုမ်ားကို သြပ္သြင္းထားပါတယ္ သင္တို႔ စိတ္တိုင္းၾက ကူးယူျဖတ္ေတာက္ လြတ္လပ္စြာ အသံုးျပဳႏိုင္ပါတယ္။


Wednesday, December 10, 2008

ဒဟရသုတ္- (ငယ္သည္)


ငယ္သည္ဟူ၍ မေထမဲ့ျမင္ မျပဳၾကႏွင့္...


ဒဟရသုတ္- (ငယ္သည္)

အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္- အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တၳိျပည္အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ပေသနဒီ ေကာသလမင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္အတူ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ႏွဳတ္ဆက္ေျပာဆို၏၊

၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကို ေျပာဆိုၿပီးဆံုးေစ၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ၿပီးေသာ္ {{အသွ်င္ေဂါတမသည္လည္း {အတုမရွိေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ထိုးထြင္း၍ သိ၏}ဟူ၍ ၀န္ခံသေလာ}} ဟု ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္၏၊

မင္းႀကီး {{အတုမရွိေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ထိုးထြင္း၍ သိ၏}} ဟူေသာ စကား ကို ေကာင္းစြာ ဆိုလိုသူသည္ ငါ့ကိုသာလွ်င္ (ရည္ၫႊန္း၍) ဆိုသည္ ျဖစ္ရာ၏။

မင္းႀကီး မွန္၏၊
ငါသည္ အတုမရွိေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ထိုးထြင္း၍ သိ၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ေဂါတမ အၾကင္ သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္လည္း သံဃာႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္၏၊ ဂိုဏ္းႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္၏၊ ဂိုဏ္းဆရာျဖစ္ကုန္၏၊ ထင္ရွားကုန္၏၊ မ်ားေသာ အျခံအရံ ရွိကုန္၏၊ အယူ၀ါဒကို တီထြင္ကုန္၏၊ လူအမ်ားက သူေတာ္ေကာင္းဟု သမုတ္ အပ္ကုန္၏။ ဤသမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ အဘယ္သူတို႔နည္း၊ ပူရဏကႆပ၊ မကၡလိ ေဂါသာလ၊ နိဂဏၭနာဋပုတၱ၊ ေဗလ႒၏သား သိဥၥည္း၊ ပကုဓကစၥာယန၊ လူတို႔၏ ဆံပင္ျဖင့္ ရက္ေသာကမၺလာကို ေဆာင္ေသာ အဇိတတို႔တည္း။

ထိုသမဏျဗာဟၼဏတို႔ေသာ္မွလည္း ငါသည္{{အတုမရွိေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ထိုးထြင္း၍ သိ၏ဟူ၍ ၀န္ခံကုန္သေလာ}} ဟု ေမးအပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္ {အတု မရွိေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ထိုးထြင္း၍ သိ၏}} ဟု ၀န္မခံကုန္၊ အသွ်င္ေဂါတမ သည္ ဇာတ္အႏြယ္အားျဖင့္ ငယ္လည္း ငယ္၏၊ ရဟန္းျပဳသစ္စလည္း ျဖစ္၏၊ သို႔ျဖစ္လ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ၀န္ခံသနည္း ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

မင္းႀကီး {ငယ္၏}ဟူ၍ မေထမဲ့ျမင္ မျပဳအပ္ကုန္...
{ငယ္၏}ဟူ၍ ျပက္ရယ္ မျပဳအပ္ကုန္ေသာ အရာတို႔ကား ဤေလးပါးတို႔တည္း။

အဘယ္ေလးပါးတို႔နည္းဟူမူ-

(၁) မင္းႀကီး မင္းသားကို {ငယ္၏}ဟူ၍ မေထမဲ့ျမင္ မျပဳအပ္၊
{ငယ္၏} ဟူ၍ ျပက္ရယ္ မျပဳအပ္။
(၂) မင္းႀကီး ေႁမြကို {ငယ္၏}ဟူ၍ မေထမဲ့ျမင္ မျပဳအပ္၊
{ငယ္၏} ဟူ၍ ျပက္ရယ္ မျပဳအပ္။
(၃) မင္းႀကီး မီးကို {ေသးငယ္၏}ဟူ၍ မေထမဲ့ျမင္ မျပဳအပ္၊
{ငယ္၏} ဟူ၍ ျပက္ရယ္ မျပဳအပ္။
(၄) မင္းႀကီး ရဟန္းကို {ငယ္၏}ဟူ၍ မေထမဲ့ျမင္ မျပဳအပ္၊
{ငယ္၏} ဟူ၍ ျပက္ရယ္ မျပဳအပ္။

မင္းႀကီး {ငယ္၏}ဟူ၍ မေထမဲ့ျမင္ မျပဳအပ္ကုန္ {ငယ္၏} ဟူ၍ ျပက္ရယ္ မျပဳအပ္ကုန္ေသာ အရာတို႔ကား ဤေလးပါးတို႔တည္း။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏၊ ေကာင္းေသာစကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူၿပီး၍ ထိုမွတစ္ပါး လူနတ္တို႔၏ ဆရာ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏ -

၁...
မင္းႀကီး လူသည္ ဇာတ္အမ်ိဳးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဇာတ္သံုးမ်ိဳးကို လြန္၍ ျဖစ္ေသာ မ်ားေသာ အျခံအရံရွိေသာ မင္းသားကို {ငယ္၏} ဟူ၍ မေထမဲ့ျမင္ မျပဳရာ၊ ျပက္ရယ္ မျပဳရာ။
အေၾကာင္းမူကား လူတို႔ထက္ျမတ္ေသာ ထိုမင္းသားသည္ မင္းအျဖစ္ကို ရသည္ရွိေသာ္ အမ်က္ထြက္သည္ ျဖစ္၍ ရာဇဒဏ္ျဖင့္ ထိုသူအား ျပင္းစြာ လုံ႔လျပဳတတ္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိ၏ အသက္ကို ေစာင့္ေရွာက္လိုသူသည္ ထိုသို႔ မေထမဲ့ျမင္ ျပဳျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရာ၏။

၂...
လူသည္ ရြာ၌လည္းေကာင္း၊ ေတာ၌လည္းေကာင္း အၾကင္အရပ္၌ ေႁမြကို ျမင္ ရာ၏၊ ထိုအရပ္၌ ထိုေႁမြကို {ငယ္၏} ဟူ၍ မေထမဲ့ျမင္ မျပဳရာ၊ ျပက္ရယ္ မျပဳရာ။
တန္ခိုးရွိေသာ ေႁမြသည္ အထူးထူး အျပားျပားေသာ အဆင္းသဏၭာန္တို႔ျဖင့္ လွည့္လည္တတ္၏၊ ထိုေႁမြသည္ တစ္ရံတစ္ခါ မိမိအနီးသို႔ ေရာက္၍ မလိမၼာေသာ လူေယာက်္ားကို လည္းေကာင္း၊ လူမိန္းမကို လည္းေကာင္း ကိုက္ရာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိအသက္ကို ေစာင့္ေရွာက္လိုသူသည္ ထိုသို႔ မေထမဲ့ျမင္ ျပဳျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရာ၏။

၃...
မင္းႀကီး လူသည္ မ်ားေသာ ေလာင္စာရွိေသာ အလွ်ံရွိေသာ မည္းနက္သည့္ သြားရာ လမ္းေၾကာင္းရွိေသာ ထိုမီးကို {ေသးငယ္၏} ဟူ၍ မေထမဲ့ျမင္ မျပဳရာ၊ ျပက္ရယ္ မျပဳရာ။
ထိုမီးသည္ ေလာင္စာကို ရေသာ္ ႀကီးမားသည္ျဖစ္၍ တစ္ရံတစ္ခါ မိမိအနီးသို႔ ေရာက္လာေသာ မလိမၼာေသာ လူေယာက်္ားကို လည္းေကာင္း၊ လူမိန္းမကို လည္းေကာင္း ေလာင္ရာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိအသက္ကို ေစာင့္ေရွာက္လိုသူသည္ ထိုသို႔ မေထမဲ့ျမင္ ျပဳျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရာ၏။ ေလာင္သည္၏ အစြမ္းအားျဖင့္ သုတ္သင္တတ္ေသာ မည္းနက္သည့္ သြားရာ လမ္းေၾကာင္းရွိေသာ မီးသည္ အၾကင္ေတာကိုေလာင္၏၊ ထိုေတာ၌ ျမက္သစ္ပင္ စသည္တို႔သည္ ေန႔ညဥ့္မ်ား စြာ လြန္ကုန္ေသာ္မွသာ ေပါက္ေရာက္ႏိုင္ကုန္၏။

၅...
မင္းႀကီး သီလႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ (သီလတည္းဟူေသာ) တန္ခိုးျဖင့္ အၾကင္ (မေထမဲ့ျမင္ျပဳအပ္ေသာ) သူကို ေလာင္တတ္၏။ ထိုသူအား သားသမီး တို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ အေျခေလးေခ်ာင္းရွိ ကြၽဲႏြားစေသာ သားေကာင္တို႔သည္ လည္းေကာင္း မျဖစ္ထြန္းကုန္။ အေမြခံတို႔သည္လည္း အေမြဥစၥာကို မရကုန္၊ ထိုသူတို႔သည္ သားသမီး မရွိကုန္သည္ အေမြခံ မရွိကုန္သည္ ျဖစ္၍ ထန္းပင္ငုတ္ ႏွင့္ တူကုန္၏။

ထို႔ေၾကာင့္သာလွ်င္ မိမိ၏အက်ိဳးစီးပြားကို ေကာင္းစြာ သိျမင္ေသာ ပညာရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ေႁမြကို လည္းေကာင္း၊ မီးကို လည္းေကာင္း၊ မ်ားေသာ အျခံအရံ ရွိေသာ မင္းကို လည္းေကာင္း၊ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းကို လည္းေကာင္း ေကာင္းစြာ သာလွ်င္ က်င့္ရာ၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ ပေသနဒီေကာသလမင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကိုေလွ်ာက္၏- {{အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ရွိပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား ဥပမာေသာ္ကား ေမွာက္ထားေသာ ၀တၳဳကို လွန္ဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ဖံုးလႊမ္းထားေသာ ၀တၳဳကို ဖြင့္လွစ္ဘိသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ မ်က္စိလည္ေသာ သူအား လမ္းမွန္ကို ေျပာၾကားဘိသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ {မ်က္စိအျမင္ရွိေသာ သူတို႔သည္ အဆင္းကို ျမင္ၾကလိမ့္မည္} ဟု အမိုက္ေမွာင္၌ ဆီမီးတန္ေဆာင္ကို ေဆာင္ျပဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ဤအတူသာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ တရားေတာ္ကို ျပေတာ္မူ၏။

အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ...
ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊
တရားေတာ္ကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊
သံဃာေတာ္ကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကြၽႏု္ပ္ကို ယေန႔မွစ၍ အသက္ထက္ဆံုး ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ေသာ ဥပါသကာဟု မွတ္ေတာ္မူပါ}} ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

၁ - ဒဟရသုတ္၊ ပဌမ၀ဂ္၊ ေကာသလသံယုတ္၊ သဂါထာ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။