၁ဝ၈-ပါး တဏွာမ်ား-
ကာမတဏွာ, ဘဝတဏွာ, ဝိဘဝတဏွာ= တဏွာ ၃-ပါး
ဤ ၃-ပါးကို တည္၊
႐ူပါ႐ံု, သဒၵါ႐ံု, ဂႏၶာ႐ံု, ရသာ႐ံု, ေဖာ႒ဗၺာ႐ံု, ဓမၼာ႐ံု= အာ႐ံု ၆-ပါး
ဤ အာ႐ံု ၆-ပါးႏွင့္ ေျမႇာက္ ၁၈-ပါးရ၏၊
၁၈-ပါးကိုတည္၊
အတိတ္ကာလ, ပစၥဳပၸန္ကာလ, အနာဂတ္ကာလ= ကာလ ၃-ပါး
ဤကာလ ၃-ပါးႏွင့္ ေျမႇာက္ ၅၄-ပါးရ၏။
၅၄-ပါးကိုတည္၊
အဇၩတၱသႏၲာန္, ဗဟိဒၶသႏၲာန္= သႏၲာန္ ၂-ပါး
ဤသႏၲာန္ ၂-ပါးႏွင့္ေျမႇာက္ ၁ဝ၈-ပါး ရ၏။
ဓမၼသဂၤဏီ၊ ပါဠိေတာ္၊ စာ-၂၁၆။
သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ား လြယ္ကူစြာ ေလ့လာႏိုင္ရန္ ဤအ၀ိုင္းေလးမ်ား အတြင္းမွာ တရားစာမ်ား တရားပံုမ်ားကို သြပ္သြင္းထားပါတယ္ သင္တို႔ စိတ္တိုင္းၾက ကူးယူျဖတ္ေတာက္ လြတ္လပ္စြာ အသံုးျပဳႏိုင္ပါတယ္။
Friday, May 30, 2008
စကားအရာ အဂၤါ (၁၀)ပါး-
စကားအရာ အဂၤါ (၁၀)ပါး-
၁။ ကာလ၀ါဒီ= အခ်ိန္အခါကိုၾကည့္ ေျပာရသည္။
၂။ ဘူတ၀ါဒီ= ဟုတ္မွန္ေသာစကားကို ေျပာရသည္။
၃။ အတၳ၀ါဒီ= အက်ိဳးရွိေသာစကားကို ေျပာရသည္။
၄။ ဓမၼ၀ါဒီ= တရားႏွင့္ေလ်ာ္ညီေသာစကားကို ေျပာရသည္။
၅။ ပီယ၀ါဒီ= ခ်စ္ဖြယ္ေသာစကားကို ေျပာရသည္။
၆။ မိဟိတပုဗၺဘာဏီ= ျပံဳးရႊင္ျခင္းကို ေရွးဦးျပဳၿပီး ေျပာရသည္။
၇။ မိတဘာဏီ= မပိုမလြန္ ခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး ေျပာရသည္။
၈။ အတုရိတ၀ါဒီ= အေဆာတလ်င္မျဖစ္ေအာင္ ေျပာရသည္။
၉။ ေပါရီ= ၿမိဳ႕ႀကီးသား၊ ၿမိဳ႕ႀကီးသူတို႔ေျပာသကဲ့သို႔ ခ်ဳိသာစြာ ေျပာရသည္။
၁၀။ ၀ိသဒ၀ါဒီ= ပီပီသသ ဌာန္က႐ိုဏ္းက်က် ေျပာရသည္။
၁။ ကာလ၀ါဒီ= အခ်ိန္အခါကိုၾကည့္ ေျပာရသည္။
၂။ ဘူတ၀ါဒီ= ဟုတ္မွန္ေသာစကားကို ေျပာရသည္။
၃။ အတၳ၀ါဒီ= အက်ိဳးရွိေသာစကားကို ေျပာရသည္။
၄။ ဓမၼ၀ါဒီ= တရားႏွင့္ေလ်ာ္ညီေသာစကားကို ေျပာရသည္။
၅။ ပီယ၀ါဒီ= ခ်စ္ဖြယ္ေသာစကားကို ေျပာရသည္။
၆။ မိဟိတပုဗၺဘာဏီ= ျပံဳးရႊင္ျခင္းကို ေရွးဦးျပဳၿပီး ေျပာရသည္။
၇။ မိတဘာဏီ= မပိုမလြန္ ခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး ေျပာရသည္။
၈။ အတုရိတ၀ါဒီ= အေဆာတလ်င္မျဖစ္ေအာင္ ေျပာရသည္။
၉။ ေပါရီ= ၿမိဳ႕ႀကီးသား၊ ၿမိဳ႕ႀကီးသူတို႔ေျပာသကဲ့သို႔ ခ်ဳိသာစြာ ေျပာရသည္။
၁၀။ ၀ိသဒ၀ါဒီ= ပီပီသသ ဌာန္က႐ိုဏ္းက်က် ေျပာရသည္။
စကားေျပာနည္း ၁ဝ-မ်ဳိး-
စကားေျပာနည္း ၁ဝ-မ်ဳိး
(၁) ေရကူးညာတင္စကား- လိုရာဆိပ္ကမ္းကို ေရညာကတင္၍ကူးမွေရာက္ သကဲ့သို႔
''မိမိလိုရာေရာက္ေအာင္ႀကိဳတင္၍ စကားပိုျဖင့္ ေျပာဆိုျခင္း။''
(၂) ေကာက္ပင္ရိတ္လွီးစကား- ေကာက္ပင္ကို လက္တစ္ဘက္ျဖင့္ ျမဲျမံ စြာဆုပ္၍ တံစဥ္ျဖင့္အရင္းကရိတ္ျဖတ္လွ်င္လက္တြင္ရွိသမွ်စပါးကိုရသကဲ့သို႔
''သူဆိုေသာစကား မိေအာင္ဖမ္းကိုင္ၿပီးမွ ျပတ္စဲေအာင္ေျပာဆိုျခင္း။''
(၃) ေရစီးေဖါင္ဆန္စကား- လိုအင္ဆႏၵ ရွိသမွ်ေသာအရာဝတၳဳတို႔ကို ေဖါင္တြင္ တင္၍ ျဖည္းညႇင္းစြာ ဆန္တက္သြားလွ်င္ လိုအင္ကိစၥၿပီးသကဲ့သို႔
''ေျခသိမ္း ေခါင္းပိုက္ပမာ ဟပ္စပ္၍ ၿပီးျပတ္ေအာင္ေျပာဆိုျခင္း။''
(၄) အိုးတန္ဆန္ခတ္စကား- အိုးႏွင့္ဆန္ တန္႐ံုထည့္၍ခ်က္လွ်င္ ေကာင္းစြာ က်က္နပ္ သကဲ့သို႔
''ကိုယ္ႏွင့္ဂုဏ္အင္တန္႐ံု မယုတ္မလြန္ေျပာဆုိျခင္း။''
(၅) ဆီပြတ္က်ည္ေပြ႕စကား- က်ည္ေပြ႕ျဖင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အထပ္ထပ္ ဆီပြတ္လွ်င္ ဆီထြက္၍ မိမိအလိုကိစၥၿပီးသကဲ့သို႔
''လိုရာကိစၥၿပီးေစျခင္းငွာ ထုိစကားကိုပင္အထပ္ထပ္ေျပာဆိုျခင္း။''
(၆) ဆင္ေဝွ႔ရန္ေရွာင္စကား- ဆင္ထိုးေဝွ႔မည္လိုက္လွ်င္ တိမ္းေရွာင္ဖယ္ေသြ လြတ္ရာ၌ ေျပးလႊဲကာေနရသကဲ့သို႔
''ကိုယ့္ထံသို႔ေရာက္မည့္စကားကို ေရွာင္လႊဲ၍ေျပာဆိုျခင္း။''
(၇) ေတာင္သူယာခုတ္စကား- ေတာင္သူလယ္သမားတို႔သည္ မိမိတို႔ တည္ ခုတ္မည့္ လယ္ယာ ေျမကြက္၌ ေရွးဦးစြာ ျခံဳပိတ္ေပါင္းႏြယ္ သစ္ပင္ငယ္ တို႔ကို ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းၿပီးမွသာ သစ္ပင္ႀကီးတို႔ကို ခုတ္ထြင္ဖိလွဲသကဲ့သို႔
''စကားငယ္ကို ေျပာဆိုၿပီးမွ စကားႀကီးကို ဖိစီး၍ ေျပာဆိုျခင္း။''
(၈) ၾကက္ဆုတ္ ခြပ္ပစ္စကား- ၾကက္ခြပ္ရာ၌ ေနာက္ဆုတ္ဟန္ျပဳ၍ခြပ္မွသာ ခြပ္ပစ္သကဲ့သို႔
''သူ႔စကားအလိုသို႔ လိုက္တန္ကလိုက္၍ စီးသာမွစီးလ်က္ ၿပီးျပတ္ေအာင္ ေျပာဆိုျခင္း။''
(၉) ေရစစ္ပမာစကား- ဓမၼက႐ိုဏ္ေခၚ ေရစစ္ကိုေရတြင္ႏွစ္ကာ ျပည့္မွ အေပါက္ကို ပိတ္၍ဆြဲယူလိုက္လွ်င္ ေရမထြက္ႏိုင္သကဲ့သို႔
''သူတစ္ပါးေျပာဆိုခြင့္မရေအာင္ ပိတ္ဆို႔၍ေျပာဆိုျခင္း။''
(၁ဝ) ခက္တင္ ေမာင္းနင္းစကား- ေမာင္းနင္းေသာသူသည္ တစ္ဘက္လိုက္ပါ တိမ္းေစာင္းလြန္းလွ်င္ အတင္ခက္၍ မတိမ္းမေစာင္းနင္းရသကဲ့သို႔
''ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ မတင္မက် ေျပာဆိုျခင္း။''
(၁) ေရကူးညာတင္စကား- လိုရာဆိပ္ကမ္းကို ေရညာကတင္၍ကူးမွေရာက္ သကဲ့သို႔
''မိမိလိုရာေရာက္ေအာင္ႀကိဳတင္၍ စကားပိုျဖင့္ ေျပာဆိုျခင္း။''
(၂) ေကာက္ပင္ရိတ္လွီးစကား- ေကာက္ပင္ကို လက္တစ္ဘက္ျဖင့္ ျမဲျမံ စြာဆုပ္၍ တံစဥ္ျဖင့္အရင္းကရိတ္ျဖတ္လွ်င္လက္တြင္ရွိသမွ်စပါးကိုရသကဲ့သို႔
''သူဆိုေသာစကား မိေအာင္ဖမ္းကိုင္ၿပီးမွ ျပတ္စဲေအာင္ေျပာဆိုျခင္း။''
(၃) ေရစီးေဖါင္ဆန္စကား- လိုအင္ဆႏၵ ရွိသမွ်ေသာအရာဝတၳဳတို႔ကို ေဖါင္တြင္ တင္၍ ျဖည္းညႇင္းစြာ ဆန္တက္သြားလွ်င္ လိုအင္ကိစၥၿပီးသကဲ့သို႔
''ေျခသိမ္း ေခါင္းပိုက္ပမာ ဟပ္စပ္၍ ၿပီးျပတ္ေအာင္ေျပာဆိုျခင္း။''
(၄) အိုးတန္ဆန္ခတ္စကား- အိုးႏွင့္ဆန္ တန္႐ံုထည့္၍ခ်က္လွ်င္ ေကာင္းစြာ က်က္နပ္ သကဲ့သို႔
''ကိုယ္ႏွင့္ဂုဏ္အင္တန္႐ံု မယုတ္မလြန္ေျပာဆုိျခင္း။''
(၅) ဆီပြတ္က်ည္ေပြ႕စကား- က်ည္ေပြ႕ျဖင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အထပ္ထပ္ ဆီပြတ္လွ်င္ ဆီထြက္၍ မိမိအလိုကိစၥၿပီးသကဲ့သို႔
''လိုရာကိစၥၿပီးေစျခင္းငွာ ထုိစကားကိုပင္အထပ္ထပ္ေျပာဆိုျခင္း။''
(၆) ဆင္ေဝွ႔ရန္ေရွာင္စကား- ဆင္ထိုးေဝွ႔မည္လိုက္လွ်င္ တိမ္းေရွာင္ဖယ္ေသြ လြတ္ရာ၌ ေျပးလႊဲကာေနရသကဲ့သို႔
''ကိုယ့္ထံသို႔ေရာက္မည့္စကားကို ေရွာင္လႊဲ၍ေျပာဆိုျခင္း။''
(၇) ေတာင္သူယာခုတ္စကား- ေတာင္သူလယ္သမားတို႔သည္ မိမိတို႔ တည္ ခုတ္မည့္ လယ္ယာ ေျမကြက္၌ ေရွးဦးစြာ ျခံဳပိတ္ေပါင္းႏြယ္ သစ္ပင္ငယ္ တို႔ကို ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းၿပီးမွသာ သစ္ပင္ႀကီးတို႔ကို ခုတ္ထြင္ဖိလွဲသကဲ့သို႔
''စကားငယ္ကို ေျပာဆိုၿပီးမွ စကားႀကီးကို ဖိစီး၍ ေျပာဆိုျခင္း။''
(၈) ၾကက္ဆုတ္ ခြပ္ပစ္စကား- ၾကက္ခြပ္ရာ၌ ေနာက္ဆုတ္ဟန္ျပဳ၍ခြပ္မွသာ ခြပ္ပစ္သကဲ့သို႔
''သူ႔စကားအလိုသို႔ လိုက္တန္ကလိုက္၍ စီးသာမွစီးလ်က္ ၿပီးျပတ္ေအာင္ ေျပာဆိုျခင္း။''
(၉) ေရစစ္ပမာစကား- ဓမၼက႐ိုဏ္ေခၚ ေရစစ္ကိုေရတြင္ႏွစ္ကာ ျပည့္မွ အေပါက္ကို ပိတ္၍ဆြဲယူလိုက္လွ်င္ ေရမထြက္ႏိုင္သကဲ့သို႔
''သူတစ္ပါးေျပာဆိုခြင့္မရေအာင္ ပိတ္ဆို႔၍ေျပာဆိုျခင္း။''
(၁ဝ) ခက္တင္ ေမာင္းနင္းစကား- ေမာင္းနင္းေသာသူသည္ တစ္ဘက္လိုက္ပါ တိမ္းေစာင္းလြန္းလွ်င္ အတင္ခက္၍ မတိမ္းမေစာင္းနင္းရသကဲ့သို႔
''ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ မတင္မက် ေျပာဆိုျခင္း။''
ရွစ္ပါးသီလမွ ဥစၥာသယန, မဟာသယနမ်ဳိး-၂၀
ဥစၥာသယန, မဟာသယနမ်ဳိး အမ်ဳိး-၂ဝ။
ဘုရားေဟာေတာ္မူသည္ျဖစ္၍ ရွစ္ပါးသီလသမားမ်ား လိုက္နာေရွာင္ၾကဥ္ရမည့္
ျမင့္ေသာေနရာႏွင့္ ျမတ္ေသာေနရာ အမ်ဳိး-၂ဝ။
(၁) အာသႏၵိ- လူတန္းေစ့သူတို႔၏ တစ္ေတာင့္ထြာထက္လြန္ေသာ အေျခရွိသည့္ ေညာင္ေစာင္းအင္းပ်ဥ္ ခုတင္ အထူးမ်ား။
(၂) ပလႅကၤ- အေျခ၌ ျခေသၤ့ သားရဲ႐ုပ္တပ္ေသာ ပလႅင္ေနရာ။
(၃) ေဂါနက- လက္ေလးသစ္ထက္ ေက်ာ္လြန္ေသာ ေမြးရွည္ေကာ္ေဇာႀကီး။
(၄) စိတၱက-
အ႐ုပ္ ပန္းကြက္တို႔ျဖင့္ ဆန္းၾကယ္စြာ ယက္လုပ္ထားေသာ သားေမြးအခင္း။
(၅) ပဋိက- သားေမြးျဖင့္ျပဳလုပ္အပ္ေသာ ခင္းႏွီးျဖဴ။
(၆) ပဋလိက- ပန္းေျပာက္ျခယ္ေသာ သားေမြးအခင္း။
(၇) တုလိက- လဲမ်ိဳး ၃-ပါးျဖင့္ သြတ္သြင္းထားေသာ ေမြ႕ယာခင္း။
(၈) ဝိကတိက-
ျခေသၤ့ က်ား သစ္ စေသာအ႐ုပ္တို႔ျဖင့္ ဆန္းၾကယ္ေသာ သိုးေမြးခင္းႏွီး။
(၉) ဥဒၵေလာမိ- ႏွစ္ဘက္ အေမြးရွိေသာ သားေမြးခင္းႏွီး။
(၁ဝ) ဧကႏၲေလာမိ- တစ္ဘက္သာ အေမြးရွိေသာ သားေမြးခင္းႏွီး။
(၁၁) က႗ိႆ-
ရတနာ ေရႊေငြတို႔ျဖင့္ ခ်ဳပ္ကပ္ လိမ္းက်ံထားေသာ ပိုးခ်ည္ရက္အခင္း။
(၁၂) ေကာေသယ်-
ရတနာ ေရႊခ်ည္ ေငြခ်ည္တို႔အၾကား၌ ပိုးခ်ည္ျဖင့္ရက္လုပ္ထားေသာ ခင္းႏွီး။
(၁၃) ကုတၱက-
ကေခ်သည္မ ၁၆-ေယာက္တို႔ ကေလာက္ေသာ သားေမြးေကာ္ေဇာ္ႀကီးမ်ိဳး။
(၁၄) ဟတၳတၳရဏ- ေကာင္းျမတ္ေသာ ဆင္ႏွီးကုန္း။
(၁၅) အႆတၳရဏ- ေကာင္းျမတ္ေသာ ျမင္းႏွီးကုန္း။
(၁၆) ရထတၳရဏ- ရထား၌ခင္းေသာ ႏူးညံ့အိစက္သည့္ ခင္းႏွီး။
(၁၇) အဇိနပၸေဝဏိ-
ေညာင္ေစာင္းပမာဏ ခ်ဳပ္လုပ္ထားသည့္ သစ္နက္ေရအခင္းႀကီး။
(၁၈) ကဒလိ မိဂပဝရ ပစၥတၳရဏ-
ဝံပိုင့္ေရျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ ျမတ္ေသာခင္းႏွီး။
(၁၉) သဥတၱရ စၧဒ- နီေသာ ဗိတာန္မ်က္ႏွာၾကက္ေအာက္ရွိ သားေမြးခင္းႏွီး။
(၂ဝ) ဥဘေတာ ေလာဟိတကူပဓါန-
ေျခအံုး ေခါင္းအံုး ႏွစ္ဘက္တပ္ထားသည့္ အခင္းတစ္မ်ိဳး။
သုတ္သီလကၡန္ ပါဠိေတာ္ မဇၩိမသီလခန္း
မဇၩိမသီလခန္း၊ ျဗဟၼဇာလသုတ္၊ သီလကၡန္ပါဠိေတာ္။
၁၁။ ထုိ႔ျပင္လည္း အခ်ဳိ႕ေသာ အသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ ယံုၾကည္၍၁ လွဴေသာ သံုးေဆာင္ဖြယ္တုိ႔ကုိ သံုးေဆာင္ၾကၿပီးလွ်င္ ဤသုိ႔ေသာ မ်ဳိးေစ့ အေပါင္း အပင္အေပါင္း ဖ်က္ဆီးျခင္းကုိ ျပဳလုပ္လ်က္ ေနၾက၏၊ ဤသည္ တုိ႔ကား အဘယ္နည္း၊ အျမစ္မ်ဳိးေစ့ ပင္စည္မ်ဳိးေစ့ အဆစ္မ်ဳိးေစ့ အၫြန္႔မ်ဳိးေစ့ ငါးခုေျမာက္ အေစ့မ်ဳိးေစ့တုိ႔တည္း။ ရဟန္းေဂါတမသည္ ဤသုိ႔ေသာ မ်ဳိးေစ့ အေပါင္း အပင္ အေပါင္းကုိ ဖ်က္ဆီးျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေတာ္မူ၏၊ ရဟန္းတုိ႔ ပုထုဇဥ္သည္ ဘုရား၏ဂုဏ္ကုိ ေျပာခဲ့လွ်င္ ဤသုိ႔ေသာ္လည္း ေျပာႏုိင္ရာ၏။
၁၂။ ထုိ႔ျပင္လည္း အခ်ဳိ႕ေသာ အသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ ယံုၾကည္၍ လွဴ ေသာ သံုးေဆာင္ဖြယ္တုိ႔ကုိ သံုးေဆာင္ၾကၿပီးလွ်င္ ဤသုိ႔ေသာ သုိမွီး သံုးေဆာင္ ျခင္းကုိ ျပဳလ်က္ေနၾက၏၊ ဤသည္တုိ႔ကားအဘယ္နည္း၊ ဆြမ္းကုိ သုိမွီးျခင္း အေဖ်ာ္ကုိ သုိမွီးျခင္း အဝတ္ကုိ သုိမွီးျခင္း ယာဥ္ကုိ သုိမွီးျခင္းအိပ္ရာကုိ သုိမွီးျခင္း နံ႔သာကုိ သုိမွီးျခင္း (အျခား) စားသံုးဖြယ္ကုိ သုိမွီးျခင္းတုိ႔တည္း။ ရဟန္းေဂါတမသည္ ဤသုိ႔ေသာ သုိမွီးသံုးေဆာင္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေတာ္မူ၏၊ ရဟန္းတုိ႔ ပုထုဇဥ္သည္ ဘုရား၏ဂုဏ္ကုိ ေျပာခဲ့လွ်င္ ဤသုိ႔ေသာ္လည္း ေျပာႏုိင္ရာ၏။
၁၃။ ထုိ႔ျပင္လည္း အခ်ဳိ႕ေသာ အသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ ယံုၾကည္ ၍လွဴေသာ သံုးေဆာင္ဖြယ္တုိ႔ကုိ သံုးေဆာင္ၾကၿပီးလွ်င္ ဤသုိ႔ေသာ (သူေတာ္ ေကာင္းတရား၏) ဆူးေျငာင့္ျဖစ္ေသာ (ပြဲ) ၾကည့္ျခင္းကုိ ျပဳလ်က္ေနၾက၏၊ ဤသည္တုိ႔ကား အဘယ္နည္း၊ ကျခင္း သီျခင္း တီးမႈတ္ျခင္း သဘင္ပဲြ၂ စာေဟာပြဲ လက္ဝါးတီးပြဲ ေၾကးနင္းခြက္ခြင္း စသည္တီးပြဲ စည္တီးပြဲ ပန္းခ်ီျပပြဲ သံလံုးကစားပြဲဝါးေထာင္၍ကစားပြဲ အ႐ုိးေဆးပြဲ ဆင္တုိက္ပြဲ ျမင္းတုိက္ပြဲ ကြၽဲတုိက္ပြဲ ႏြားတုိက္ပြဲ ဆိတ္တုိက္ပြဲ သုိးတိုက္ပြဲ ၾကက္တုိက္ပြဲ ငံုးတုိက္ပြဲ တုတ္သုိင္းပြဲ လက္ေဝွ႔ထုိးပြဲ လက္ပမ္းလံုးပြဲ စစ္ထုိးပြဲ စစ္သည္ စစ္ေဆးပြဲ စစ္ဆင္ပြဲ စစ္အင္က်င္းပြဲတုိ႔တည္း။ ရဟန္းေဂါတမသည္ ဤသုိ႔ေသာ (သူေတာ္ေကာင္းတရား၏) ဆူးေျငာင့္ျဖစ္ေသာ (ပြဲ) ၾကည့္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ ေတာ္မူ၏၊ ရဟန္းတုိ႔ ပုထုဇဥ္သည္ ဘုရား၏ဂုဏ္ကုိ ေျပာခဲ့လွ်င္ ဤသုိ႔ေသာ္ လည္း ေျပာႏုိင္ရာ၏။
၁၄။ ထုိ႔ျပင္လည္း အခ်ဳိ႕ေသာ အသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ ယံုၾကည္၍ လွဴေသာ သံုးေဆာင္ ဖြယ္တုိ႔ကုိ သံုးေဆာင္ၾကၿပီးလွ်င္ ေမ့ေလ်ာ့ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ ေလာင္းကစားျခင္းကုိ ျပဳလ်က္ေနၾက၏၊ ဤသည္တုိ႔ကား အဘယ္ နည္း၊ ရွစ္ကြက္က်ားကစားျခင္း ဆယ္ကြက္က်ားကစားျခင္း ေကာင္းကင္က်ား ကစားျခင္း ဖိုးလမင္းက်ားကစားျခင္း ဇယ္ေတာက္ကစားျခင္း အန္ကစားျခင္း က်ည္းသား႐ုိက္ကစားျခင္းစုတ္ခတ္ေရး ကစားျခင္း ေဂၚလီကစားျခင္း ပီပီ မႈတ္ကစားျခင္း ထြန္ငယ္ျဖင့္ ကစားျခင္း ကြၽမ္းထုိးကစားျခင္း စၾကာျဖင့္ ကစားျခင္း ျခင္ခြက္ငယ္ျဖင့္ ကစားျခင္း ရထားငယ္ျဖင့္ ကစားျခင္း ေလးငယ္ျဖင့္ ကစားျခင္း အကၡရာဝွက္ ကစားျခင္း စိတ္အၾကံေဖာ္တမ္း ကစားျခင္း က်ဳိးေယာင္ကန္းေယာင္ျပဳ၍ ကစားျခင္းတုိ႔တည္း။ ရဟန္းေဂါတမသည္ ဤ သုိ႔ေသာ ေမ့ေလ်ာ့ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေလာင္းကစား ျပဳျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေတာ္ မူ၏၊ ရဟန္းတုိ႔ ပုထုဇဥ္သည္ ဘုရား၏ဂုဏ္ကုိ ေျပာခဲ့လွ်င္ ဤသုိ႔ေသာ္လည္း ေျပာႏုိင္ရာ၏။
၁၅။ ထုိ႔ျပင္လည္း အခ်ဳိ႕ေသာ အသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ ယံုၾကည္၍လွဴ ေသာ သံုးေဆာင္ ဖြယ္တုိ႔ကုိ သံုးေဆာင္ၾကၿပီးလွ်င္ ဤသုိ႔ေသာ ျမင့္ေသာေနရာ ျမတ္ေသာေနရာကုိ (သံုးစြဲျခင္း) ျပဳလ်က္ေနၾက၏၊ ဤသည္တုိ႔ကား အဘယ္ နည္း၊ ျမင့္လြန္းေသာေနရာ၃ ပလႅင္၄ ေမြးရွည္ေကာ္ေဇာႀကီး ဆန္းၾကယ္ေသာ သားေမြးအခင္း ျဖဴေသာ သားေမြးအခင္း ပန္းေျပာက္ျခယ္ သားေမြးအခင္း လဲသြတ္အခင္း ႐ုပ္ပံုျခယ္သားေမြးအခင္း ႏွစ္ဖက္ေမြးရွိအခင္း တစ္ဖက္ေမြးရွိ အခင္း ေရႊခ်ည္ထုိးအခင္း ပုိးခ်ည္အခင္း သားေမြးအခင္းႀကီး ဆင္ကုန္းႏွီး ျမင္းကုန္းႏွီး ရထားခင္းႏွီး သစ္နက္ေရအခင္း ဝံပုိင့္ေရ အခင္းျမတ္ (နီေသာ) မ်က္ႏွာၾကက္ႏွင့္ အံုးနီႏွစ္ဖက္ရွိေသာေနရာတုိ႔တည္း။ ရဟန္းေဂါတမသည္ ဤသုိ႔ေသာ ျမင့္ေသာေနရာ ျမတ္ေသာေနရာမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေတာ္မူ၏၊ ရဟန္းတုိ႔ ပုထုဇဥ္သည္ ဘုရား၏ဂုဏ္ကုိ ေျပာခဲ့လွ်င္ ဤသုိ႔ေသာ္လည္း ေျပာႏုိင္ရာ၏။
၁၆။ ထုိ႔ျပင္လည္း အခ်ဳိ႕ေသာ အသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ ယံုၾကည္၍လွဴ ေသာ သံုးေဆာင္ဖြယ္တုိ႔ကုိ သံုးေဆာင္ၾကၿပီးလွ်င္ ဤသုိ႔ေသာ လိမ္းျခယ္ျခင္း ဆင္ယင္ျခင္းကုိ ျပဳလ်က္ ေနၾက၏၊ ဤသည္တုိ႔ကား အဘယ္နည္း၊ (နံ႔သာျဖင့္) ပြတ္သပ္ျခင္း (ဆီျဖင့္) ဆုပ္နယ္ျခင္း (နံ႔သာျဖင့္) ေရခ်ဳိးျခင္း (လက္႐ံုးႀကီး ထြားရန္) ထု႐ိုက္ျခင္း မွန္ၾကည္႔ျခင္း မ်က္စဥ္းေဆးျခယ္ျခင္း ပန္းပန္ျခင္း နံ႔သာျခယ္ျခင္း နံ႔သာေပ်ာင္းလိမ္းျခင္း မ်က္ႏွာကုိျခယ္ျခင္း မ်က္ႏွာကုိ လိမ္းက်ံ ျခင္း လက္ဝတ္တန္ဆာဆင္ျခင္း ေသွ်ာင္ထံုးျခင္း လက္ကုိင္တုတ္ေဆာင္ျခင္း က်ည္ေတာက္လြယ္ျခင္း သန္လ်က္ေဆာင္ျခင္း (ဆန္းၾကယ္ေသာ) ထီးကုိ ေဆာင္းျခင္း ဆန္းၾကယ္ေသာ ဖိနပ္ကုိစီးျခင္း သင္းက်စ္ဖြဲ႔ျခင္း ပတၱျမားဆံက်င္ ထုိးျခင္း သားၿမီး ယပ္ေဆာင္ျခင္း အၿမိတ္ရွည္ဝတ္ျဖဴတုိ႔ကုိ ဝတ္ျခင္းတုိ႔တည္း။ ရဟန္းေဂါတမသည္ ဤသုိ႔ေသာ လိမ္းျခယ္ျခင္း ဆင္ယင္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ ေတာ္မူ၏၊ ရဟန္းတုိ႔ ပုထုဇဥ္သည္ ဘုရား၏ဂုဏ္ကုိ ေျပာခဲ့လွ်င္ ဤသုိ႔ေသာ္ လည္း ေျပာႏုိင္ရာ၏။
၁၇။ ထုိ႔ျပင္လည္း အခ်ဳိ႕ေသာ အသွ်င္သမဏ ျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ ယံုၾကည္၍လွဴ ေသာ သံုးေဆာင္ဖြယ္တုိ႔ကုိ သံုးေဆာင္ၾကၿပီးလွ်င္ ဤသုိ႔ေသာ ဖီလာစကား၅ကုိ ေျပာလ်က္ေနၾက၏၊ ဤသည္တုိ႔ကား အဘယ္နည္း၊ မင္းႏွင့္စပ္ေသာစကား ခုိးသူႏွင့္စပ္ေသာစကား အမတ္ႀကီးႏွင့္စပ္ေသာစကား စစ္သည္ႏွင့္ စပ္ေသာ စကား ေၾကာက္ဖြယ္ႏွင့္စပ္ေသာစကား စစ္ထုိးျခင္းႏွင့္ စပ္ေသာစကား စားဖြယ္ႏွင့္စပ္ေသာစကား ေသာက္ဖြယ္ႏွင့္စပ္ေသာစကား အဝတ္ႏွင့္စပ္ေသာ စကား အိပ္ရာႏွင့္ စပ္ေသာစကား ပန္းႏွင့္စပ္ေသာစကား နံ႔သာႏွင့္စပ္ေသာ စကား ေဆြမ်ဳိးႏွင့္စပ္ေသာစကား ယာဥ္ႏွင့္စပ္ေသာစကား ရြာႏွင့္စပ္ေသာ စကား နိဂံုးႏွင့္စပ္ေသာစကား ၿမိဳ႕ႏွင့္စပ္ေသာစကား နယ္ႏွင့္စပ္ေသာစကား မိန္းမႏွင့္စပ္ေသာစကား ေယာက္်ားႏွင့္စပ္ေသာစကား သူရဲေကာင္းႏွင့္စပ္ေသာ စကား လမ္း၆ႏွင့္စပ္ေသာစကား ေရခပ္ဆိပ္ႏွင့္စပ္ေသာစကား ေသလြန္သူႏွင့္ စပ္ေသာစကား အေထြေထြႏွင့္ စပ္ေသာစကား ေလာက(အေၾကာင္း)ႏွင့္ စပ္ေသာစကား သမုဒၵရာ (အေၾကာင္း)ႏွင့္ စပ္ေသာစကား ႀကီးပြါးျခင္း ဆုတ္ယုတ္ျခင္းႏွင့္စပ္ေသာ စကားတုိ႔တည္း။ ရဟန္းေဂါတမသည္ ဤသုိ႔ေသာ ဖီလာစကားကုိ ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေတာ္မူ၏၊ ရဟန္းတုိ႔ ပုထုဇဥ္သည္ ဘုရား၏ဂုဏ္ကုိ ေျပာခဲ့လွ်င္ ဤသုိ႔ေသာ္လည္း ေျပာႏုိင္ရာ၏။
၁၈။ ထုိ႔ျပင္လည္း အခ်ဳိ႕ေသာ အသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ ယံုၾကည္၍လွဴ ေသာ သံုးေဆာင္ဖြယ္တုိ႔ကုိ သံုးေဆာင္ၾကၿပီးလွ်င္ ဤသုိ႔ေသာ အျငင္းစကားကုိ ေျပာလ်က္ ေနၾက၏၊ ဤသည္တုိ႔ကား အဘယ္နည္း၊ သင္သည္ ဤဓမၼ ဝိနယ၇ကုိ မသိ၊ ငါသည္ ဤဓမၼဝိနယကုိ သိ၏၊ သင္သည္ ဤဓမၼဝိနယကုိ အသုိ႔သိႏုိင္အံ့နည္း၊ သင္သည္ မွားေသာအက်င့္ရွိသူ ျဖစ္၏၊ ငါသည္ မွန္ေသာ အက်င့္ရွိသူ ျဖစ္၏၊ ငါ၏ စကားသည္ ေစ့စပ္၏၊ သင္၏ စကားသည္ မေစ့စပ္၊ သင္သည္ ေရွးဦး ဆုိသင့္သည္ကုိ ေနာက္မွဆုိ၏၊ ေနာက္မွ ဆုိသင့္သည္ကုိ ေရွးဦးဆုိ၏၊ သင္၏ ၾကာျမင့္စြာ ေလ့လာထားေသာ စကားသည္ (သင့္ဆီသုိ႔) ျပန္လွည့္၍ တည္ေလၿပီ၊ သင့္အယူ၌ ရွိေသာ အျပစ္ကုိ ငါတင္ျပၿပီ၊ သင္ အေရးနိမ့္ၿပီ၊ (ငါ တင္ျပေသာ) အျပစ္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ရွာၾကံေခ်ဦးေလာ့၊ အကယ္၍ စြမ္းႏုိင္လွ်င္လည္း (ယခုပင္) ေျဖရွင္းေလာ့၊ ဤသည္တုိ႔တည္း။ ရဟန္းေဂါတမသည္ ဤသုိ႔ေသာ အျငင္းစကား (ကုိေျပာျခင္း)မွ ေရွာင္ၾကဥ္ ေတာ္မူ၏၊ ရဟန္းတုိ႔ ပုထုဇဥ္သည္ ဘုရား၏ဂုဏ္ကုိ ေျပာခဲ့လွ်င္ ဤသုိ႔ေသာ္ လည္း ေျပာႏုိင္ရာ၏။
၁၉။ ထုိ႔ျပင္လည္း အခ်ဳိ႕ေသာ အသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ ယံုၾကည္၍လွဴ ေသာ သံုးေဆာင္ဖြယ္တုိ႔ကုိ သံုးေဆာင္ၾကၿပီးလွ်င္ တမန္အမႈ အေစအပါးအမႈ ေဆာင္ရြက္ျခင္းကုိ ျပဳလ်က္ ေနၾက၏၊ ဤသည္တုိ႔ကား အဘယ္နည္း၊ မင္းတုိ႔၏ အမတ္ႀကီးတုိ႔၏ မင္းမ်ဳိးတုိ႔၏ ပုဏၰားတုိ႔၏ သူၾကြယ္တုိ႔၏ လုလင္ပ်ဳိတုိ႔၏ ဤအရပ္မွ (ထုိအရပ္သုိ႔) သြားေလာ့၊ ထုိအရပ္မွ (ဤအရပ္သုိ႔) လာေလာ့၊ ဤသည္ကုိ(ဤအရပ္မွ) ေဆာင္သြားေလာ့၊ ဤသည္ကုိ (ထုိအရပ္မွ) ေဆာင္ခဲ့ေလာ့' ဟူေသာ အမႈတုိ႔တည္း။ ရဟန္းေဂါတမသည္ ဤသုိ႔ေသာ တမန္အမႈ အေစအပါးအမႈ ေဆာင္ရြက္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေတာ္မူ၏၊ ရဟန္းတုိ႔ ပုထုဇဥ္သည္ ဘုရား၏ဂုဏ္ကုိ ေျပာခဲ့လွ်င္ ဤသုိ႔ေသာ္လည္းေျပာႏုိင္ရာ၏။
၂ဝ။ ထုိ႔ျပင္လည္း အခ်ဳိ႕ေသာ အသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ ယံုၾကည္၍လွဴ ေသာ သံုးေဆာင္ဖြယ္တုိ႔ကုိ သံုးေဆာင္ၾကၿပီးလွ်င္ လာဘ္အလုိ႔ငွါ အံ့ဖြယ္ကုိ လည္း ျဖစ္ေစကုန္၏၊ ေျမႇာက္ပင့္၍လည္း ေျပာကုန္၏၊ အရိပ္အျခည္လည္း ျပကုန္၏၊ အတင္းအက်ပ္လည္း ျပဳကုန္၏၊ လာဘ္ျဖင့္ လာဘ္ကုိလည္း ရွာမွီးကုန္၏၊ ဤသည္တုိ႔တည္း။ ရဟန္းေဂါတမသည္ ဤသုိ႔ေသာ လာဘ္အလုိ႔ငွါ အံ့ဖြယ္ကုိျဖစ္ေစျခင္း ေျမႇာက္ပင့္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေတာ္မူ၏၊ ရဟန္းတုိ႔ ပုထုဇဥ္သည္ ဘုရား၏ဂုဏ္ကုိ ေျပာခဲ့လွ်င္ ဤသုိ႔ေသာ္လည္း ေျပာႏုိင္ရာ၏။
မဇၩိမသီလခန္း ၿပီး၏။
------
၁။ ဤ၌ ယံုၾကည္ျခင္းဟူသည္= ကံ ကံ၏အက်ဳိးကုိ ယံုၾကည္ျခင္းပင္တည္း။
၂။ သဘင္ပြဲဟူသည္ ဇာတ္ ႐ုပ္ေသး အၿငိမ့္ စသည္ပင္တည္း။
၃။ ျမင့္လြန္းေသာေနရာဟူသည္ ျမတ္စြာဘုရား လက္ရွစ္သစ္ ပမာဏထက္လြန္ေသာ အေျခရွိေသာ ေညာင္ေစာင္း အင္းပ်ဥ္။
၄။ ပလႅင္ဟူသည္ ေျခေထာက္တုိ႔၌ သားရဲ႐ုပ္တပ္ထားေသာ ေနရာတည္း။
၅။ ဤ၌ ဖီလာစကားဟူသည္ နတ္ရြာနိဗၺာန္သုိ႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ စကားတုိ႔တည္း။
၆။ လမ္းဟူသည္ ၿမိဳ႕တြင္းရွိလမ္းကုိ ဆုိသည္။
၇။ ဓမၼဝိနယဟူသည္ ဓမၼ = တရား၊ ဝိနယ = အဆံုးအမ။
အာပတ္မသင့္ေသာပုဂိၢဳလ္ ၂-ေယာက္-
ရဟန္းေတာ္မ်ား အေျခအေန အမ်ဳိးမ်ဳိးအရ အာပတ္(အျပစ္)ျဖစ္ၾကပါသည္။
ေဒြ ပုဂၢလာ အနာပတၱိ ဟူေသာ ဝိနည္းေတာ္လာအတိုင္း
အာပတ္မသင့္ေသာပုဂိၢဳလ္ ၂-ေယာက္သာ ရွိေပသည္
(၁) မဟာမုနိရာဇာ- ျမတ္စြာဘုရားသခင္...
(၂) ပေစၥကဗုဒၶါ- ပေစၥကဗုဒၶါအရွင္ျမတ္...
ပရိဝါပါဠိေတာ္ ၁၅၈။ ႒။ ၂၁၄။ 158
ေဒြ ပုဂၢလာ အနာပတၱိ ဟူေသာ ဝိနည္းေတာ္လာအတိုင္း
အာပတ္မသင့္ေသာပုဂိၢဳလ္ ၂-ေယာက္သာ ရွိေပသည္
(၁) မဟာမုနိရာဇာ- ျမတ္စြာဘုရားသခင္...
(၂) ပေစၥကဗုဒၶါ- ပေစၥကဗုဒၶါအရွင္ျမတ္...
ပရိဝါပါဠိေတာ္ ၁၅၈။ ႒။ ၂၁၄။ 158
Wednesday, May 28, 2008
တရားနာျခင္း၌ အက်ဳိး ၅-မ်ဳိး-
ဓမၼႆဝနသုတ္
ရဟန္းတို႔ တရားနာျခင္း၌ အာနိသင္တို႔သည္ ဤငါးမ်ဳိးတို႔တည္း။
အဘယ္ငါးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ -
၁။ မၾကားဖူးသည္ကုိ ၾကားနာရ၏။
၂။ ၾကားဖူးသည္ကုိ ျဖဴစင္ေစ၏။
၃။ ယံုမွားမႈကုိ ကူးေျမာက္ႏိုင္၏။
၄။ အယူကုိ ေျဖာင့္မတ္စြာ ျပဳႏိုင္၏။
၅။ ထိုသူ၏ စိတ္သည္ ၾကည္လင္၏။
ရဟန္းတို႔ တရားနာျခင္း၌ အာနိသင္တို႔သည္ ဤ ငါးမ်ဳိးတို႔တည္း ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ဓမၼႆဝနသုတ္၊ ကိမိလ၀ဂ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
ရဟန္းတို႔ တရားနာျခင္း၌ အာနိသင္တို႔သည္ ဤငါးမ်ဳိးတို႔တည္း။
အဘယ္ငါးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ -
၁။ မၾကားဖူးသည္ကုိ ၾကားနာရ၏။
၂။ ၾကားဖူးသည္ကုိ ျဖဴစင္ေစ၏။
၃။ ယံုမွားမႈကုိ ကူးေျမာက္ႏိုင္၏။
၄။ အယူကုိ ေျဖာင့္မတ္စြာ ျပဳႏိုင္၏။
၅။ ထိုသူ၏ စိတ္သည္ ၾကည္လင္၏။
ရဟန္းတို႔ တရားနာျခင္း၌ အာနိသင္တို႔သည္ ဤ ငါးမ်ဳိးတို႔တည္း ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ဓမၼႆဝနသုတ္၊ ကိမိလ၀ဂ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
ပဥႇပုစၧာသုတ္မွ-
ပဥႇပုစၧာသုတ္မွ-
ျပႆနာေမးသူ ဟူသမွ် ဤအေၾကာင္းငါးမ်ဳိးထဲမွ
တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ေမး၏။
အဘယ္ငါးမ်ဳိးတုိ႔နည္းဟူမူ -
၁။ ပညာႏုံ႔သည္၏ အျဖစ္ အလြန္ ေတြေဝသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးအား ျပႆနာေမး၏။
၂။ ယုတ္ညံ့ေသာ အလုိရွိသျဖင့္ အလုိဆုိး ႏွိပ္စက္အပ္သည္ ျဖစ္၍ သူတစ္ပါးအား ျပႆနာေမး၏။
၃။ ႏွိပ္စက္လုိသည္ ျဖစ္၍ သူတစ္ပါးအား ျပႆနာေမး၏။
၄။ သိလုိသည္ျဖစ္၍ သူတစ္ပါးအား ျပႆနာေမး၏။
၅။ အကယ္၍ ျပႆနာကုိ ငါေမးသည္ရွိေသာ္ ေကာင္းစြာေျဖဆုိႏုိင္ပါမူ ေကာင္း၏၊
ေကာင္းစြာ မေျဖဆုိႏုိင္ပါမူ ငါသည္ပင္ ထုိသူအား ေကာင္းစြာ ေျဖၾကားမည္ဟု ဤသုိ႔ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ သူတစ္ပါးအား ျပႆနာေမး၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ကား-
အကယ္၍ ျပႆနာကုိ ငါေမးသည္ ရွိေသာ္ ေကာင္းစြာ ေျဖဆုိႏုိင္ပါမူ ေကာင္း၏၊
ေကာင္းစြာ မေျဖဆုိႏုိင္ပါမူ ငါသည္ပင္ ထုိသူအား ေကာင္းစြာ ေျဖၾကားမည္ ဟု
ဤသုိ႔ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍သာလွ်င္ သူတစ္ပါးအား ျပႆနာကုိ ေမး၏ဟု မိန္႔ဆုိ၏။
ပဥႇပုစၧာသုတ္၊ အာဃာတ၀ဂ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
ျပႆနာေမးသူ ဟူသမွ် ဤအေၾကာင္းငါးမ်ဳိးထဲမွ
တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ေမး၏။
အဘယ္ငါးမ်ဳိးတုိ႔နည္းဟူမူ -
၁။ ပညာႏုံ႔သည္၏ အျဖစ္ အလြန္ ေတြေဝသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးအား ျပႆနာေမး၏။
၂။ ယုတ္ညံ့ေသာ အလုိရွိသျဖင့္ အလုိဆုိး ႏွိပ္စက္အပ္သည္ ျဖစ္၍ သူတစ္ပါးအား ျပႆနာေမး၏။
၃။ ႏွိပ္စက္လုိသည္ ျဖစ္၍ သူတစ္ပါးအား ျပႆနာေမး၏။
၄။ သိလုိသည္ျဖစ္၍ သူတစ္ပါးအား ျပႆနာေမး၏။
၅။ အကယ္၍ ျပႆနာကုိ ငါေမးသည္ရွိေသာ္ ေကာင္းစြာေျဖဆုိႏုိင္ပါမူ ေကာင္း၏၊
ေကာင္းစြာ မေျဖဆုိႏုိင္ပါမူ ငါသည္ပင္ ထုိသူအား ေကာင္းစြာ ေျဖၾကားမည္ဟု ဤသုိ႔ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ သူတစ္ပါးအား ျပႆနာေမး၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ကား-
အကယ္၍ ျပႆနာကုိ ငါေမးသည္ ရွိေသာ္ ေကာင္းစြာ ေျဖဆုိႏုိင္ပါမူ ေကာင္း၏၊
ေကာင္းစြာ မေျဖဆုိႏုိင္ပါမူ ငါသည္ပင္ ထုိသူအား ေကာင္းစြာ ေျဖၾကားမည္ ဟု
ဤသုိ႔ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍သာလွ်င္ သူတစ္ပါးအား ျပႆနာကုိ ေမး၏ဟု မိန္႔ဆုိ၏။
ပဥႇပုစၧာသုတ္၊ အာဃာတ၀ဂ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
ဟိရိသုတ္-
ဟိရိသုတ္
၂၅၆။ မေကာင္းမႈမွ ရွက္မႈ ဟိရိကို လြန္ကာ ယင္းမေကာင္းမႈ မွ ရွက္မႈကို စက္ဆုပ္လ်က္ ငါကားသင္၏ မိတ္ေဆြျဖစ္ပါ၏ဟု ႏႈတ္ျဖင့္ေျပာဆိုေသာ္ လည္း မိမိျပဳလုပ္ရန္စြမ္းႏိုင္ေသာ အမႈကိစၥတို႔ကိုမူ မယူတတ္ေသာ အေဆြ ခင္ပြန္းတုကို ဤသူကား ငါ၏ အေဆြခင္ပြန္း မဟုတ္ဟု သိရာ၏။
၂၅၇။ အၾကင္သူသည္ အေဆြခင္ပြန္းတို႔၌ ျပဳလုပ္မည္ဟု ေျပာဆိုေသာ စကား၏ အနက္သို႔ အစဥ္ လိုက္ေသာ ခ်စ္ဖြယ္ ေသာ စကားကို ေျပာဆို၏၊ (ျပဳလုပ္မည္ဟု) စကားကိုသာ ေျပာဆိုဝန္ခံ၍ ေျပာဆိုတုိင္း မျပဳလုပ္ေသာ ထုိသူကို ဤသူကား အေဆြခင္ပြန္းတုတည္းဟူ၍ ပညာရွိတို႔ ပိုင္းျခား သိ ကုန္၏။
၂၅၈။ အၾကင္သူသည္ ကြဲျပားရမည္ကိုသာ ေတြးေတာယံုမွားလ်က္ အခါ ခပ္သိမ္း မေမ့မေလ်ာ့ဘဲ မိမိကို အျပစ္တင္ေသာအခါ ျပန္၍ အျပစ္တင္ရန္ အေၾကာင္း အခြင့္ကိုသာလွ်င္ ႐ႈလ်က္ေန၏၊ ထုိသူသည္ အေဆြခင္ပြန္းစစ္ မဟုတ္၊ အၾကင္သူကား သားငယ္သည္ အဖ၏ရင္ခြင္၌ ယံုမွားကင္းလ်က္ အိပ္စက္ႏိုင္သကဲ့သို႔ အၾကင္ အေဆြခင္ပြန္း၏ ရင္ခြင္၌ ယံုးမွားကင္းလ်က္ အိပ္စက္ႏိုင္၏၊ အၾကင္ အေဆြခင္ပြန္းကိုလည္း သူတစ္ပါးတို႔က အေၾကာင္း ရာေထာင္ေျပာ၍ေသာ္လည္း မဖ်က္ဆီးႏိုင္၊ ထုိသူ၏ ထုိသို႔ သေဘာရွိေသာ အေဆြခင္ပြန္းသည္ အေဆြခင္ပြန္းစစ္ မည္၏။
၂၅၉။ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းကို ျပဳတတ္ေသာ ဝီရိယသည္ ခ်မ္းသာျခင္း၏ အ ေၾကာင္းတည္း၊ ခ်ီးမြမ္းျခင္းကို ေဆာင္တတ္ေသာ ဝီရိယသည္ ခ်မ္းသာ၏၊ အက်ဳိးကို အလိုရွိသူသည္ ေယာက်္ားအား ေလ်ာက္ပတ္ေသာဝန္ကိုေဆာင္ လ်က္ သမၼပၸဓာန္ လုံ႔လကို ပြါးမ်ား၏။
၂၆ဝ။ တရားတည္းဟူေသာ ႏွစ္သက္မႈ ပီတိအရသာကို ေသာက္ရသူသည္ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ၌ရေသာ (တရား) အရသာကို လည္းေကာင္း၊ ကိေလသာ အပူၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္၏ အရသာကို လည္းေကာင္း ေသာက္ရေသာေၾကာင့္ ပူပန္မႈကင္း၏၊ မေကာင္းမႈမွလည္း ကင္း၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ဟိရိသုတ္၊ စူဠ၀ဂ္၊ သတၱနိပါတ္ပါဠိေတာ္။
Tuesday, May 27, 2008
ေငြ, ေရႊသည္ ရဟန္းသီလ ညစ္ႏြမ္းျခင္း-
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ရမည္းသင္းျမိဳ႔နယ္ နဘူးက်င္း
ရန္ကင္းေတာရဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ၾသဝါဒ
ေငြ, ေရႊသည္ ရဟန္းသီလ ညစ္ႏြမ္းျခင္း
ပဋိဂၢေဟာ ပရိဂၢါေဟာ၊ ပရိေဘာေဂါ ဟိရညာဒႎ။
မလႆ ပစၥေယာ ေဟာတိ၊ ေနဝ သီလ ဝိသုဒၶႆ။
ရဇတံ ဇာတ႐ူပံဝါ၊ ပဋိဂၢဟာဒိပစၥယာ။
ကာမဂၢဳဏာ န ခီဏႏၲိ၊ အထ ေခါ ပရိဝၯုေရ။
ေငြစသည္ကို အလွဴခံယူျခင္း၊
သိုမွီးသိမ္းဆည္းထားျခင္း၊
အသံုးျပဳသံုးေဆာင္ျခင္းသည္
ရဟန္းမ်ားမွာ သီလညစ္ႏြမ္းျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေပ၏။
သီလစင္ၾကယ္ျခင္း အေၾကာင္းကားမဟုတ္ေပ။
ေငြႏွင့္ေရႊကို အလွဴခံယူျခင္း၊ သိမ္းဆည္းထားျခင္း
အသံုးျပဳသံုးေဆာင္ျခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္
ကာမဂုဏ္ေလာဘကိေလသာ တဏွာတို႔သည္ မကုန္ခန္းမေလ်ာ့ပါးၾကကုန္၊
စင္စစ္အမွန္မွာကား မ်ားျပားတိုးပြားလို႔သာ လာတတ္ၾကကုန္၏။
ရန္ကင္းေတာရဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ၾသဝါဒ
ေငြ, ေရႊသည္ ရဟန္းသီလ ညစ္ႏြမ္းျခင္း
ပဋိဂၢေဟာ ပရိဂၢါေဟာ၊ ပရိေဘာေဂါ ဟိရညာဒႎ။
မလႆ ပစၥေယာ ေဟာတိ၊ ေနဝ သီလ ဝိသုဒၶႆ။
ရဇတံ ဇာတ႐ူပံဝါ၊ ပဋိဂၢဟာဒိပစၥယာ။
ကာမဂၢဳဏာ န ခီဏႏၲိ၊ အထ ေခါ ပရိဝၯုေရ။
ေငြစသည္ကို အလွဴခံယူျခင္း၊
သိုမွီးသိမ္းဆည္းထားျခင္း၊
အသံုးျပဳသံုးေဆာင္ျခင္းသည္
ရဟန္းမ်ားမွာ သီလညစ္ႏြမ္းျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေပ၏။
သီလစင္ၾကယ္ျခင္း အေၾကာင္းကားမဟုတ္ေပ။
ေငြႏွင့္ေရႊကို အလွဴခံယူျခင္း၊ သိမ္းဆည္းထားျခင္း
အသံုးျပဳသံုးေဆာင္ျခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္
ကာမဂုဏ္ေလာဘကိေလသာ တဏွာတို႔သည္ မကုန္ခန္းမေလ်ာ့ပါးၾကကုန္၊
စင္စစ္အမွန္မွာကား မ်ားျပားတိုးပြားလို႔သာ လာတတ္ၾကကုန္၏။
တဏွာအရင္းခံရွိေသာ တရားကိုးမ်ဳိး-
သူေတာ္ေကာင္းတို႔
တဏွာအရင္းခံရွိေသာ တရားကိုးမ်ဳိးကို ေဟာေပအံ့၊
ထိုတရားကိုနာကုန္ေလာ့---
၁။ တဏွာကိုစြဲ၍ ရွာမွီးျခင္းျဖစ္၏၊
၂။ ရွာမွီးျခင္းကိုစြဲ၍ ရျခင္းျဖစ္၏၊
၃။ ရျခင္းကိုစြဲ၍ ၾကံစည္ဆံုးျဖတ္ျခင္းျဖစ္၏၊
၄။ ၾကံစည္ဆံုးျဖတ္ျခင္းကိုစြဲ၍ ဆႏၵရာဂျဖစ္၏၊
၅။ ဆႏၵရာဂကိုစြဲ၍ ငါ ငါ့ဟာဟု အားႀကီးေသာ ဆံုးျဖတ္ျခင္းျဖစ္၏၊
၆။ အားႀကီးေသာ ဆံုးျဖတ္ျခင္းကိုစြဲ၍ သိမ္းဆည္းျခင္းျဖစ္၏၊
၇။ သိမ္းဆည္းျခင္းကိုစြဲ၍ ဝန္တိုျခင္းျဖစ္၏၊
၈။ ဝန္တိုျခင္းကိုစြဲ၍ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းျဖစ္၏၊
၉။ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္
တုတ္ကိုင္ျခင္း လက္နက္ကိုင္ျခင္း ခိုက္ရန္ျဖစ္ျခင္း
ျငင္းခံုျခင္း စကားမ်ားျခင္း ကုန္းတိုက္ျခင္း အမွားေျပာျခင္းဟူေသာ
မ်ားစြာကုန္ေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
ဤသည္တို႔ကား တဏွာအရင္းခံရွိေသာ တရားကိုးမ်ဳိးတို႔တည္း။
တဏွာမူလကသုတ္ အဂၤုတၱိဳရ္။
တဏွာအရင္းခံရွိေသာ တရားကိုးမ်ဳိးကို ေဟာေပအံ့၊
ထိုတရားကိုနာကုန္ေလာ့---
၁။ တဏွာကိုစြဲ၍ ရွာမွီးျခင္းျဖစ္၏၊
၂။ ရွာမွီးျခင္းကိုစြဲ၍ ရျခင္းျဖစ္၏၊
၃။ ရျခင္းကိုစြဲ၍ ၾကံစည္ဆံုးျဖတ္ျခင္းျဖစ္၏၊
၄။ ၾကံစည္ဆံုးျဖတ္ျခင္းကိုစြဲ၍ ဆႏၵရာဂျဖစ္၏၊
၅။ ဆႏၵရာဂကိုစြဲ၍ ငါ ငါ့ဟာဟု အားႀကီးေသာ ဆံုးျဖတ္ျခင္းျဖစ္၏၊
၆။ အားႀကီးေသာ ဆံုးျဖတ္ျခင္းကိုစြဲ၍ သိမ္းဆည္းျခင္းျဖစ္၏၊
၇။ သိမ္းဆည္းျခင္းကိုစြဲ၍ ဝန္တိုျခင္းျဖစ္၏၊
၈။ ဝန္တိုျခင္းကိုစြဲ၍ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းျဖစ္၏၊
၉။ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္
တုတ္ကိုင္ျခင္း လက္နက္ကိုင္ျခင္း ခိုက္ရန္ျဖစ္ျခင္း
ျငင္းခံုျခင္း စကားမ်ားျခင္း ကုန္းတိုက္ျခင္း အမွားေျပာျခင္းဟူေသာ
မ်ားစြာကုန္ေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
ဤသည္တို႔ကား တဏွာအရင္းခံရွိေသာ တရားကိုးမ်ဳိးတို႔တည္း။
တဏွာမူလကသုတ္ အဂၤုတၱိဳရ္။
အလွဴရွင္ေလးမ်ဳိးကို ညႊန္ျပေတာ္မူရာ၌-
ဒါနကို ကိုယ္တိုင္လွဴ႐ံုမက သူတစ္ပါးကိုပါ
ေစတနာေပါက္ေအာင္ တိုက္တြန္းသင့္လွေပသည္။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ အလွဴရွင္ေလးမ်ဳိးကို ညႊန္ျပေတာ္မူရာ၌
၁။ မိမိသာလွဴ၍ သူတစ္ပါးအား မတိုက္တြန္းသူ။
၂။ မိမိကမလွဴ သူတစ္ပါးအား တိုက္တြန္းသူ။
၃။ မိမိလည္းမလွဴ သူတစ္ပါးလည္း မတိုက္တြန္းသူ။
၄။ မိမိလည္းလွဴ သူတစ္ပါးအားလည္း တိုက္တြန္းသူ ဟူ၍
ေဟာေတာ္မူခဲ့သည္
ထိုေလးမ်ဳိးတို႔တြင္ ကိုယ္တိုင္လည္းလွဴ၍ သူတစ္ပါးအားလည္း
တိုက္တြန္းသူသည္ ျဖစ္ေလရာဘဝ၌ စည္းစိမ္ဥစၥာခ်မ္းသာ၍ အျခံအရံ
အေဆြခင္ပြန္းေကာင္းႏွင့္လည္း ျပည့္စံုသည္ဟု ေဟာညႊန္ခဲ့ေပသည္။
သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတို႔
ျမန္မာႏိုင္ငံ နာဂစ္ေလေဘးေၾကာင့္ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနၾကသူ အေပါင္းအား
ကိုယ္တိုင္လဲလွဴ၍ သူတပါးကိုလဲ လွဴရန္ တိုက္တြန္းၾကပါစို႔။
ေစတနာေပါက္ေအာင္ တိုက္တြန္းသင့္လွေပသည္။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ အလွဴရွင္ေလးမ်ဳိးကို ညႊန္ျပေတာ္မူရာ၌
၁။ မိမိသာလွဴ၍ သူတစ္ပါးအား မတိုက္တြန္းသူ။
၂။ မိမိကမလွဴ သူတစ္ပါးအား တိုက္တြန္းသူ။
၃။ မိမိလည္းမလွဴ သူတစ္ပါးလည္း မတိုက္တြန္းသူ။
၄။ မိမိလည္းလွဴ သူတစ္ပါးအားလည္း တိုက္တြန္းသူ ဟူ၍
ေဟာေတာ္မူခဲ့သည္
ထိုေလးမ်ဳိးတို႔တြင္ ကိုယ္တိုင္လည္းလွဴ၍ သူတစ္ပါးအားလည္း
တိုက္တြန္းသူသည္ ျဖစ္ေလရာဘဝ၌ စည္းစိမ္ဥစၥာခ်မ္းသာ၍ အျခံအရံ
အေဆြခင္ပြန္းေကာင္းႏွင့္လည္း ျပည့္စံုသည္ဟု ေဟာညႊန္ခဲ့ေပသည္။
သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတို႔
ျမန္မာႏိုင္ငံ နာဂစ္ေလေဘးေၾကာင့္ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနၾကသူ အေပါင္းအား
ကိုယ္တိုင္လဲလွဴ၍ သူတပါးကိုလဲ လွဴရန္ တိုက္တြန္းၾကပါစို႔။
Sunday, May 25, 2008
သူေတာ္ေကာင္းတို႔ မၾကံစည္သင့္ေသာတရား ၄-ပါး-
အစိေႏၲယ်သုတ္
သူေတာ္ေကာင္းတို႔ မၾကံစည္သင့္ေသာတရား ၄-ပါး-
၁။ ဘုရား႐ွင္တို႔၏ ဘုရားအရာကို မၾကံအပ္။
၂။ စ်ာန္ရပုဂၢိဳလ္၏ စ်ာန္အရာကို မၾကံအပ္။
၃။ ကံအရာကို မၾကံအပ္။
၄။ ေလာကအရာကို မၾကံအပ္။
မၾကံသင့္ေသာတရားတို႔ကို ၾကံစည္သူသည္ ႐ူးသြပ္ရန္ ဆင္းရဲရန္သာျဖစ္၏။
အစိေႏၲယ်သုတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ ဒု၊ စာ-၄ဝ၆
သူေတာ္ေကာင္းတို႔ မၾကံစည္သင့္ေသာတရား ၄-ပါး-
၁။ ဘုရား႐ွင္တို႔၏ ဘုရားအရာကို မၾကံအပ္။
၂။ စ်ာန္ရပုဂၢိဳလ္၏ စ်ာန္အရာကို မၾကံအပ္။
၃။ ကံအရာကို မၾကံအပ္။
၄။ ေလာကအရာကို မၾကံအပ္။
မၾကံသင့္ေသာတရားတို႔ကို ၾကံစည္သူသည္ ႐ူးသြပ္ရန္ ဆင္းရဲရန္သာျဖစ္၏။
အစိေႏၲယ်သုတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ ဒု၊ စာ-၄ဝ၆
ျမတ္ဗုဒၶ၏ နိယာမ ၅-မ်ဳိး-
ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဓမၼေဒသနာတြင္
႐ုပ္ပုိင္းႏွင့္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ နယ္ပယ္တုိ႔၏ ျဖစ္စဥ္ကုိ
နိယာမ ၅-မ်ဳိးျဖင့္ စနစ္တက် ျပဆုိထားပါသည္။
ထုိနိယာမ ၅-မ်ဳိးမွာ
(၁) ကမၼနိယာမ = ျပဳလုပ္မႈႏွင့္ သက္ေရာက္မႈျဖစ္စဥ္၊
(၂) စိတၱနိယာမ= စိတ္တုိ႔၏ ျဖစ္စဥ္၊
(၃) ဥတုနိယာမ= ဗဟိဒၶသက္မဲ့ ႐ုပ္ဝတၴဳတုိ႔၏ျဖစ္စဥ္၊
(၄) ဗီဇနိယာမ= မ်ဳိး႐ုိးႏွင့္ မ်ဳိးေစ့တုိ႔၏ျဖစ္စဥ္၊
(၅) ဓမၼနိယာမ= သဘာဝျဖစ္စဥ္ ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။
႐ုပ္ပုိင္းႏွင့္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ နယ္ပယ္တုိ႔၏ ျဖစ္စဥ္ကုိ
နိယာမ ၅-မ်ဳိးျဖင့္ စနစ္တက် ျပဆုိထားပါသည္။
ထုိနိယာမ ၅-မ်ဳိးမွာ
(၁) ကမၼနိယာမ = ျပဳလုပ္မႈႏွင့္ သက္ေရာက္မႈျဖစ္စဥ္၊
(၂) စိတၱနိယာမ= စိတ္တုိ႔၏ ျဖစ္စဥ္၊
(၃) ဥတုနိယာမ= ဗဟိဒၶသက္မဲ့ ႐ုပ္ဝတၴဳတုိ႔၏ျဖစ္စဥ္၊
(၄) ဗီဇနိယာမ= မ်ဳိး႐ုိးႏွင့္ မ်ဳိးေစ့တုိ႔၏ျဖစ္စဥ္၊
(၅) ဓမၼနိယာမ= သဘာဝျဖစ္စဥ္ ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားယူေသာ ၃၁-ဘံု-
ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားယူေသာ ၃၁-ဘံု
၁။ ေနဝသညာနာသညာယတနဘံု
၂။ အာကိဥၥညာယတနဘံု
၃။ ဝိညာဏဥၥာယတနဘံု
၄။ အာကာသာနဥၥာယတနဘံု
၅။ အကနိ႒ဘံု
၆။ သုဒႆီဘံု
၇။ သုဒႆာဘံု
၈။ အတပၸါဘံု
၉။ အဝိဟာဘံု
၁ဝ။ အသညသတ္ဘံု
၁၁။ ေဝဟပၹိဳလ္ဘံု
၁၂။ သုဘကိဏွာဘံု
၁၃။ အပၸမာဏသုဘာဘံု
၁၄။ ပရိတၱသုဘာဘံု
၁၅။ အာဘႆရာဘံု
၁၆။ အပၸဏာဘာဘံု
၁၇။ ပရိတၱာဘာဘံု
၁၈။ မဟာျဗဟၼာဘံု
၁၉။ ျဗဟၼပုေရာဟိတာဘံု
၂ဝ။ ျဗဟၼပါရိသဇၨာဘံု (ျဗဟၼာဘံု-၂၀)
၂၁။ ပရနိမၼိတဝသဝတၱီဘံု
၂၂။ နိမၼာနရတိဘံု
၂၃။ တုသိတာဘံု
၂၄။ ယာမာဘံု
၂၅။ တာဝတႎသာဘံု
၂၆။ စာတုမဟာရာဇ္ဘံု (နတ္ဘံု-၆)
၂၇။ မႏုႆ=လူ (လူဘံု-၁)
၂၈။ နိရယ=ငရဲဘံု
၂၉။ တိရစၧာန္ဘံု
၃ဝ။ ေပတ=ၿပိတၱာဘံု
၃၁။ အသူရကာယ္ဘံု (အပါယ္ဘံု-၄)
၁။ ေနဝသညာနာသညာယတနဘံု
၂။ အာကိဥၥညာယတနဘံု
၃။ ဝိညာဏဥၥာယတနဘံု
၄။ အာကာသာနဥၥာယတနဘံု
၅။ အကနိ႒ဘံု
၆။ သုဒႆီဘံု
၇။ သုဒႆာဘံု
၈။ အတပၸါဘံု
၉။ အဝိဟာဘံု
၁ဝ။ အသညသတ္ဘံု
၁၁။ ေဝဟပၹိဳလ္ဘံု
၁၂။ သုဘကိဏွာဘံု
၁၃။ အပၸမာဏသုဘာဘံု
၁၄။ ပရိတၱသုဘာဘံု
၁၅။ အာဘႆရာဘံု
၁၆။ အပၸဏာဘာဘံု
၁၇။ ပရိတၱာဘာဘံု
၁၈။ မဟာျဗဟၼာဘံု
၁၉။ ျဗဟၼပုေရာဟိတာဘံု
၂ဝ။ ျဗဟၼပါရိသဇၨာဘံု (ျဗဟၼာဘံု-၂၀)
၂၁။ ပရနိမၼိတဝသဝတၱီဘံု
၂၂။ နိမၼာနရတိဘံု
၂၃။ တုသိတာဘံု
၂၄။ ယာမာဘံု
၂၅။ တာဝတႎသာဘံု
၂၆။ စာတုမဟာရာဇ္ဘံု (နတ္ဘံု-၆)
၂၇။ မႏုႆ=လူ (လူဘံု-၁)
၂၈။ နိရယ=ငရဲဘံု
၂၉။ တိရစၧာန္ဘံု
၃ဝ။ ေပတ=ၿပိတၱာဘံု
၃၁။ အသူရကာယ္ဘံု (အပါယ္ဘံု-၄)
Friday, May 23, 2008
ေခတ္ေကာင္းတစ္ရာ ေရႊျမန္မာ-
ေရႊျမန္မာ
ေခတ္ေကာင္းတစ္ရာ ေရႊျမန္မာ
၁။ သံုးပါးရတနာ၊ ယံုၾကည္ခါ၊ ခ်မ္းသာပြားမည့္ေခတ္။
၂။ ကုသုိလ္ဓမၼ၊ မေမ့ၾက၊ ႀကီးပြားၾကမည့္ေခတ္။
၃။ မေကာင္းမႈမွန္၊ ရွက္ေၾကာက္ျပန္၊ ဧကန္ျမတ္သည့္ေခတ္။
၄။ ေလာဘမႀကီး၊ အလုိၿပီး၊ ေကာင္းခ်ီးသာသည့္ေခတ္။
၅။ ေဒါသလြန္နည္း၊ ေမတၱာကဲ၊ လူမြဲကင္းသည့္ေခတ္။
၆။ ခ်စ္မုန္းမျပဳ၊ လ်စ္လ်ဴ႐ႈ၊ အပူနည္းသည့္ေခတ္။
၇။ ကိုယ္စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္း၊ လြန္ရႊင္လန္း၊ ေဘးက်မ္းခြာသည့္ေခတ္။
၈။ ကိုယ္စိတ္ေပါ့ပါး၊ ျပည့္ခြန္အား၊ ထြန္းကားလာမည့္ေခတ္။
၉။ ကိုယ္စိတ္ႏူးညံ့၊ ဂုဏ္ထူးျပန႔္၊ လြန္သန္႔စင္သည့္ေခတ္။
၁ဝ။ ကိုယ္စိတ္ခံ့့့ညား၊ ဆင့္ျမင့္မား၊ ေကာင္းစားႏုိင္သည့္ေခတ္။
၁၁။ ကိုယ္စိတ္ကြၽမ္းက်င္၊ ေရွ႕တန္းဝင္၊ ေအာင္ျမင္ၾကမည့္ေခတ္။
၁၂။ ကိုယ္စိတ္ေျဖာင့္စင္း၊ ဂုဏ္ရည္ဝင္း၊ ထင္လင္းသာသည့္ေခတ္။
၁၃။ ေကာင္းစြာေျပာဆုိ၊ ႏႈတ္ခြန္းခ်ဳိ၊ အက်ဳိးလုိသည့္ေခတ္။
၁၄။ ေကာင္းစြာလုပ္ကိုင္၊ စီးပြားၿပိဳင္၊ ႏုိင္ငံျမင့္သည့္ေခတ္။
၁၅။ ေကာင္းစြာသက္ေမြး၊ လြန္စိတ္ေအး၊ သူေဌးမ်ားသည့္ေခတ္။
၁၆။ ၾကင္နာသနား၊ ေစာင့္ေရွာက္ထား၊ တရားထြန္းသည့့္ေခတ္။
၁၇။ အမ်ားခ်မ္းသာ၊ လြန္ဝမ္းသာ၊ သာယာၾကသည့္ေခတ္။
၁၈။ ပညာႀကီးမား၊ ျမန္မာအား၊ ေလးစားၾကသည့္ေခတ္။
၁၉။ ဘုရား-တရား-သံဃာအား၊ ထူးျခားပူေဇာ္ၾကသည့္ေခတ္။
၂ဝ။ သဒၶါပညာ၊ စံုလင္စြာ၊ လွဴတာမ်ားသည့္ေခတ္။
၂၁။ ကိုယ့္မွာခ်မ္းသာ၊ ျမတ္သစၥာ၊ ေမတၱာပြားသည့္ေခတ္။
၂၂။ တရားေပစာ၊ ေဟာၾကားရာ၊ လုိက္နာၾကသည့္ေခတ္။
၂၃။ ရဟန္းသာမေဏ၊ လြန္႐ိုေသ၊ အေနတတ္သည့္ေခတ္။
၂၄။ သက္ႀကီးပုဂိၢဳလ္၊ ျပည္သူကို၊ လြန္႐ိုေသသည့္ေခတ္။
၂၅။ ျမတ္လွဆရာ၊ ေတြ႕ဆံုကာ၊ မွန္စြာဆည္းကပ္ၾကသည့္ေခတ္။
၂၆။ သားႏွင့္အဖ၊ ခ်စ္ခင္ၾက၊ စိတ္ေနမွ်သည့္ေခတ္။
၂၇။ တပည့္ဆရာ၊ ညီၫြတ္စြာ၊ ဝမ္းသာရသည့္ေခတ္။
၂၈။ ပညာရွိမ်ား၊ လြန္ထင္ရွား၊ တရားေအာင္သည့္ေခတ္။
၂၉။ ဇနီးေမာင္ႏွံ၊ ခ်စ္ခင္ရန္၊ အမွန္က်င့္သည့္ေခတ္။
၃ဝ။ ေရႊေငြဓန၊ ေပါႂကြယ္ဝ၊ အရေတာ္သည့္ေခတ္။
၃၁။ တုိက္ႀကီးေဂဟာ၊ ဗိမာန္သာ၊ မ်ားစြာေပါသည့္ေခတ္။
၃၂။ မိတၱ ေဆြဉာ၊ ျပည့္စံုစြာ၊ ဥစၥာဓနေပါသည့္ေခတ္။
၃၃။ လင္နဲ႔မယား၊ ေမတၱာပြား၊ စိတ္ထားေကာင္းသည့္ေခတ္။
၃၄။ လမ္းသြားလမ္းလာ၊ လူတကာ၊ ခ်မ္းသာၾကသည့္ေခတ္။
၃၅။ လမ္းေကာင္းလမ္းမွန္၊ မဂ္ေလးတန္၊ အျမတ္ရမည့္ေခတ္။
၃၆။ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား၊ လြန္တုိးပြား၊ ႀကိဳးစားၾကသည့္ေခတ္။
၃၇။ လမ္းေကာင္းလမ္းျမတ္၊ မဂ္ေလးရပ္၊ အမွန္ရမည့္ေခတ္။
၃၈။ ႏုိင္ငံျပည့္ေအာင္၊ အလင္းေဆာင္၊ အေမွာင္ေပ်ာက္သည့္ေခတ္။
၃၉။ ေဆြမ်ဳိးတုိင္းရင္း၊ အခ်င္းခ်င္း၊ ျပည္တြင္းသာသည့္ေခတ္။
၄ဝ။ ေန႔ေရာညပါ၊ လြန္ခ်မ္းသာ၊ ေမတၱာပြားသည့္ေခတ္။
၄၁။ ဂုဏ္အင္မ်ားျခင္း၊ ေဆြမ်ဳိးရင္း၊ ေကာင္းျခင္းျဖာသည့္ေခတ္။
၄၂။ ပစၥည္းလည္းေကာင္း၊ လူလည္းေကာင္း၊ အေကာင္းစံုသည့္ေခတ္။
၄၃။ ဆြမ္း၊ ဆီမီး၊ ပန္း၊ ေဝဆာလန္း၊ တုိင္းခန္းသာသည့္ေခတ္။
၄၄။ ဓုတင္ကမၼဌာန္း၊ ျမတ္ရဟန္း၊ နည္းလမ္းၫႊန္သည့္ေခတ္။
၄၅။ တုိင္းခန္းျပည္သာ၊ အဘိဓမၼာ၊ ေလ့လာမ်ားသည့္ေခတ္။
၄၆။ တစ္ေန႔တျခား၊ ကုသိုလ္ပြား၊ တရားေစာင့္သည့္ေခတ္။
၄၇။ တရားသေဘာ၊ ျပည့္စံုေဟာ၊ က်င့္ေသာကာလေခတ္။
၄၈။ ကိုယ္က်င့္တရား၊ လြန္ျပည့္ျငား၊ ေကာင္းစားၾကသည့္ေခတ္။
၄၉။ ေဆြမ်ဳိးခ်မ္းသာ၊ ကူညီကာ၊ ဝမ္းသာၾကသည့္ေခတ္။
၅ဝ။ လူငယ္ လူႀကီး၊ ေျပာဆုိႏွီး၊ ဘုန္းႀကီးၾကမည့္ေခတ္။
၅၁။ ေက်းဇူးရွိ-မရွိ၊ ေထာက္မၾကည့္၊ စိတ္ေကာင္းျပည့္သည့္ေခတ္။
၅၂။ သစ္သီးအရံ၊ ပန္းအရံ စီမံစိုက္သည့္ေခတ္။
၅၃။ တည္းခုိနားေန၊ အရိပ္ေဝ၊ စိုက္ေလသေျပေခတ္။
၅၄။ ေခ်ာင္းေျမာင္းႏြံမ်ား၊ လမ္းအမ်ား၊ တံတားခင္းသည့္ေခတ္။
၅၅။ စိတ္ထားၾကည္လင္၊ ေရခ်မ္းစင္၊ တီထြင္ၾကသည့္ေခတ္။
၅၆။ ေရတြင္းေရကန္၊ ျပဳစီမံ၊ ထက္သန္ၾကသည့္ ေခတ္။
၅၇။ ဂူေက်ာင္းဇရပ္၊ ေဆာက္လုပ္အပ္၊ အျမတ္ထြန္းသည့္ေခတ္။
၅၈။ ဘုရားေစတီ၊ ၿမိဳ႕တုိင္းတည္၊ တုိင္းျပည္သာသည့္ေခတ္။
၅၉။ တရားေတာ္စက္၊ အာဏာစက္၊ မပ်က္ေအာင္သည့္ေခတ္။
၆ဝ။ ေက်ာက္ထီးပမာ၊ ခုိင္ခံ့စြာ၊ သာသနာျပဳသည့္ေခတ္။
၆၁။ ေက်ာက္ထီးပမာ၊ ေလးနက္စြာ၊ သာသနာျပဳသည့္ေခတ္။
၆၂။ ေက်ာက္ထီးပမာ၊ ျမင့္ျမတ္စြာ၊ သာသနာျပဳသည့္ေခတ္။
၆၃။ ေက်ာက္ထီးပမာ၊ ေအးၿငိမ္းစြာ၊ သာသနာျပဳသည့့္ေခတ္။
၆၄။ ဗဟိုေက်ာက္ထီး၊ တရားမွီး၊ ရိပ္ႀကီးခုိသည့္ေခတ္။
၆၅။ လူမုိက္ေရွာင္ရွား၊ ခ်မ္းသာမ်ား၊ ႀကီးပြားၾကသည့္ေခတ္။
၆၆။ ပညာရွိေပါင္း၊ ဂုဏ္ရည္ေလာင္း၊ ေကာင္းစားၾကသည့္ေခတ္။
၆၇။ ပူေဇာ္ထုိက္မွန္၊ ပူေဇာ္ျပန္၊ အယူမွန္သည့္ေခတ္။
၆၈။ အားလံုးၿမိဳ႕ရြာ၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာ၊ ဘုန္းကံသာသည့္ေခတ္။
၆၉။ ေရွးကျပဳဖူး၊ ကုသိုလ္ထူး၊ မဂ္ဉာဏ္ကူးမည့္ေခတ္။
၇ဝ။ ကိုယ္ႏွင့္စိတ္မ်ား၊ ေစာင့္ထိန္းထား၊ တုိးပြားၾကမည့္ေခတ္။
၇၁။ ၾကားျမင္သုတ၊ ျပည့္ႂကြယ္ဝ၊ ကမၻာ့စံျပေခတ္။
၇၂။ စက္မႈလက္မႈ၊ အတတ္စု၊ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳေခတ္။
၇၃။ ဥပေဒအား၊ လြန္ေလးစား၊ အမွားနည္းသည့္ေခတ္။
၇၄။ စကားေျပာဆုိ၊ သာယာခ်ဳိ၊ ဂုဏ္ပိုၾကသည့္ေခတ္။
၇၅။ မာတာပိတ၊ မိႏွင့္ဖ၊ ေစာင့္ေရွာက္ၾကသည့္ေခတ္။
၇၆။ သားႏွင့္မယား၊ လုပ္ေကြၽးျငား၊ စိတ္ထားေကာင္းသည့္ေခတ္။
၇၇။ အလုပ္မွန္က၊ မ႐ႈပ္ရ၊ ျမန္မာ့စံျပေခတ္။
၇၈။ ေတာေရာၿမိဳ႔ပါ၊ လွဴၾကတာ၊ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သာသည့္ေခတ္။
၇၉။ တရားစခန္း၊ က်င့္ေျဖာင့္တန္း၊ နိဗၺာန္ျမန္းမည့္ေခတ္။
၈ဝ။ တုိင္းရင္းျပည္သား၊ ေဆြမ်ဳိးမ်ား၊ လြန္ေျမႇာက္စားသည့္ေခတ္။
၈၁။ အျပစ္ကင္းစင္၊ အလုပ္ဝင္၊ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကသည့္ေခတ္။
၈၂။ မေကာင္းမႈမ်ား၊ ကိုယ္ႏႈတ္အား၊ ေရွာင္ရွားၾကသည့္ေခတ္။
၈၃။ မေကာင္းမႈမွန္၊ စိတ္မႀကံ၊ ႏုိင္ငံသာသည့္ ေခတ္။
၈၄။ မူးယစ္ေသာက္စား၊ ေရွာင္ၾကဥ္ျငား၊ ႀကီးပြားၾကမည့္ေခတ္။
၈၅။ ကုသိုလ္မွန္က၊ ညီၫြတ္ၾက၊ ဘယကင္းသည့္ေခတ္။
၈၆။ ႐ိုေသထုိက္က၊ ႐ိုေသရ၊ သုခတုိးသည့္ေခတ္။
၈၇။ စိတ္မေျမာက္မွန္၊ ႏွိမ့္ခ်ျပန္၊ ငါမာန္ကင္းသည့္ေခတ္။
၈၈။ တရားလက္စြဲ၊ လြန္ေရာင့္ရဲ၊ ေအာင္ၿမဲေအာင္သည့္ေခတ္။
၈၉။ ေက်းဇူးရွိက၊ ေက်းဆပ္ၾက၊ ဘဝေကာင္းသည့္ေခတ္။
၉ဝ။ ၾသဝါဒခံ၊ ဉာဏ္ရင့္သန္၊ ႏုိင္ငံခြၽန္သည့္ေခတ္။
၉၁။ ခႏၲီတရား၊ လက္ကိုင္ထား၊ ဘုရားႀကိဳက္သည့္ေခတ္။
၉၂။ ဆံုးမနာခံ၊ စိတ္ထားမွန္၊ အျမန္တက္မည့္ေခတ္။
၉၃။ ေထရ္ရွင္သူျမတ္၊ လြန္ဆည္းကပ္၊ ထူးျမတ္လွသည့္ေခတ္။
၉၄။ ညိႇႏိႈင္းစည္းေဝး၊ ႏွီးေႏွာေပး၊ မေႏွးေအာင္မည့္ေခတ္။
၉၅။ ေခြၽတာၿခိဳးၿခံ၊ စုေဆာင္းျပန္၊ ႀကံစည္ေအာင္မည့္ေခတ္။
၉၆။ ျဗဟၼစုိရ္တရား၊ လက္ကိုင္ထား၊ နတ္မ်ားကူသည့္ေခတ္။
၉၇။ ေလးမဂ္ေလးဖုိလ္၊ ကြၽတ္တမ္းခုိ၊ အလုိကင္းမည့္ေခတ္။
၉၈။ အၿမိဳက္နိဗၺာန္၊ ဝင္ေရာင္ျပန္၊ အမွန္ေအးမည့္ေခတ္။
၉၉။ ေလာကဓံႀကံဳ၊ စိတ္မၿဖံဳ၊ ဂုဏ္ေရာင္လႊမ္းမည့္ေခတ္။
၁ဝဝ။ မစုိးရိမ္ရ၊ ေဘးကင္းၾက၊ ရာဂကင္းမည့္ေခတ္။
ဤေခတ္တစ္ရာ၊ သံေပါက္စာ၊ ျမန္မာ့ျမန္မာ၊ ရတနာ၊ ေဝျဖာတုိးေစေသာဝ္။
ဤေခတ္တစ္ရာ၊ သံေပါက္စာ၊ ျမန္မာ့ျမန္မာ၊ မဂၤလာ၊ ေတဇာၿဖိဳးေစေသာဝ္။
ဤေခတ္တစ္ရာ၊ သံေပါက္စာ၊ ျမန္မာ့ျမန္မာ၊ ေစတနာ၊ ကမၻာစုိးေစေသာဝ္။
ေက်ာက္ထီးတႏၲဳသာသနာျပဳ နဝဓုတဂၤါစာရ မဟာေထရ္ျမတ္၏
ေခတ္ေကာင္းတစ္ရာ ေရႊျမန္မာ တရားေတာ္ကို ထုတ္ေဖာ္ပူေဇာ္လုိက္ပါသည္။
ေခတ္ေကာင္းတစ္ရာ ေရႊျမန္မာ
၁။ သံုးပါးရတနာ၊ ယံုၾကည္ခါ၊ ခ်မ္းသာပြားမည့္ေခတ္။
၂။ ကုသုိလ္ဓမၼ၊ မေမ့ၾက၊ ႀကီးပြားၾကမည့္ေခတ္။
၃။ မေကာင္းမႈမွန္၊ ရွက္ေၾကာက္ျပန္၊ ဧကန္ျမတ္သည့္ေခတ္။
၄။ ေလာဘမႀကီး၊ အလုိၿပီး၊ ေကာင္းခ်ီးသာသည့္ေခတ္။
၅။ ေဒါသလြန္နည္း၊ ေမတၱာကဲ၊ လူမြဲကင္းသည့္ေခတ္။
၆။ ခ်စ္မုန္းမျပဳ၊ လ်စ္လ်ဴ႐ႈ၊ အပူနည္းသည့္ေခတ္။
၇။ ကိုယ္စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္း၊ လြန္ရႊင္လန္း၊ ေဘးက်မ္းခြာသည့္ေခတ္။
၈။ ကိုယ္စိတ္ေပါ့ပါး၊ ျပည့္ခြန္အား၊ ထြန္းကားလာမည့္ေခတ္။
၉။ ကိုယ္စိတ္ႏူးညံ့၊ ဂုဏ္ထူးျပန႔္၊ လြန္သန္႔စင္သည့္ေခတ္။
၁ဝ။ ကိုယ္စိတ္ခံ့့့ညား၊ ဆင့္ျမင့္မား၊ ေကာင္းစားႏုိင္သည့္ေခတ္။
၁၁။ ကိုယ္စိတ္ကြၽမ္းက်င္၊ ေရွ႕တန္းဝင္၊ ေအာင္ျမင္ၾကမည့္ေခတ္။
၁၂။ ကိုယ္စိတ္ေျဖာင့္စင္း၊ ဂုဏ္ရည္ဝင္း၊ ထင္လင္းသာသည့္ေခတ္။
၁၃။ ေကာင္းစြာေျပာဆုိ၊ ႏႈတ္ခြန္းခ်ဳိ၊ အက်ဳိးလုိသည့္ေခတ္။
၁၄။ ေကာင္းစြာလုပ္ကိုင္၊ စီးပြားၿပိဳင္၊ ႏုိင္ငံျမင့္သည့္ေခတ္။
၁၅။ ေကာင္းစြာသက္ေမြး၊ လြန္စိတ္ေအး၊ သူေဌးမ်ားသည့္ေခတ္။
၁၆။ ၾကင္နာသနား၊ ေစာင့္ေရွာက္ထား၊ တရားထြန္းသည့့္ေခတ္။
၁၇။ အမ်ားခ်မ္းသာ၊ လြန္ဝမ္းသာ၊ သာယာၾကသည့္ေခတ္။
၁၈။ ပညာႀကီးမား၊ ျမန္မာအား၊ ေလးစားၾကသည့္ေခတ္။
၁၉။ ဘုရား-တရား-သံဃာအား၊ ထူးျခားပူေဇာ္ၾကသည့္ေခတ္။
၂ဝ။ သဒၶါပညာ၊ စံုလင္စြာ၊ လွဴတာမ်ားသည့္ေခတ္။
၂၁။ ကိုယ့္မွာခ်မ္းသာ၊ ျမတ္သစၥာ၊ ေမတၱာပြားသည့္ေခတ္။
၂၂။ တရားေပစာ၊ ေဟာၾကားရာ၊ လုိက္နာၾကသည့္ေခတ္။
၂၃။ ရဟန္းသာမေဏ၊ လြန္႐ိုေသ၊ အေနတတ္သည့္ေခတ္။
၂၄။ သက္ႀကီးပုဂိၢဳလ္၊ ျပည္သူကို၊ လြန္႐ိုေသသည့္ေခတ္။
၂၅။ ျမတ္လွဆရာ၊ ေတြ႕ဆံုကာ၊ မွန္စြာဆည္းကပ္ၾကသည့္ေခတ္။
၂၆။ သားႏွင့္အဖ၊ ခ်စ္ခင္ၾက၊ စိတ္ေနမွ်သည့္ေခတ္။
၂၇။ တပည့္ဆရာ၊ ညီၫြတ္စြာ၊ ဝမ္းသာရသည့္ေခတ္။
၂၈။ ပညာရွိမ်ား၊ လြန္ထင္ရွား၊ တရားေအာင္သည့္ေခတ္။
၂၉။ ဇနီးေမာင္ႏွံ၊ ခ်စ္ခင္ရန္၊ အမွန္က်င့္သည့္ေခတ္။
၃ဝ။ ေရႊေငြဓန၊ ေပါႂကြယ္ဝ၊ အရေတာ္သည့္ေခတ္။
၃၁။ တုိက္ႀကီးေဂဟာ၊ ဗိမာန္သာ၊ မ်ားစြာေပါသည့္ေခတ္။
၃၂။ မိတၱ ေဆြဉာ၊ ျပည့္စံုစြာ၊ ဥစၥာဓနေပါသည့္ေခတ္။
၃၃။ လင္နဲ႔မယား၊ ေမတၱာပြား၊ စိတ္ထားေကာင္းသည့္ေခတ္။
၃၄။ လမ္းသြားလမ္းလာ၊ လူတကာ၊ ခ်မ္းသာၾကသည့္ေခတ္။
၃၅။ လမ္းေကာင္းလမ္းမွန္၊ မဂ္ေလးတန္၊ အျမတ္ရမည့္ေခတ္။
၃၆။ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား၊ လြန္တုိးပြား၊ ႀကိဳးစားၾကသည့္ေခတ္။
၃၇။ လမ္းေကာင္းလမ္းျမတ္၊ မဂ္ေလးရပ္၊ အမွန္ရမည့္ေခတ္။
၃၈။ ႏုိင္ငံျပည့္ေအာင္၊ အလင္းေဆာင္၊ အေမွာင္ေပ်ာက္သည့္ေခတ္။
၃၉။ ေဆြမ်ဳိးတုိင္းရင္း၊ အခ်င္းခ်င္း၊ ျပည္တြင္းသာသည့္ေခတ္။
၄ဝ။ ေန႔ေရာညပါ၊ လြန္ခ်မ္းသာ၊ ေမတၱာပြားသည့္ေခတ္။
၄၁။ ဂုဏ္အင္မ်ားျခင္း၊ ေဆြမ်ဳိးရင္း၊ ေကာင္းျခင္းျဖာသည့္ေခတ္။
၄၂။ ပစၥည္းလည္းေကာင္း၊ လူလည္းေကာင္း၊ အေကာင္းစံုသည့္ေခတ္။
၄၃။ ဆြမ္း၊ ဆီမီး၊ ပန္း၊ ေဝဆာလန္း၊ တုိင္းခန္းသာသည့္ေခတ္။
၄၄။ ဓုတင္ကမၼဌာန္း၊ ျမတ္ရဟန္း၊ နည္းလမ္းၫႊန္သည့္ေခတ္။
၄၅။ တုိင္းခန္းျပည္သာ၊ အဘိဓမၼာ၊ ေလ့လာမ်ားသည့္ေခတ္။
၄၆။ တစ္ေန႔တျခား၊ ကုသိုလ္ပြား၊ တရားေစာင့္သည့္ေခတ္။
၄၇။ တရားသေဘာ၊ ျပည့္စံုေဟာ၊ က်င့္ေသာကာလေခတ္။
၄၈။ ကိုယ္က်င့္တရား၊ လြန္ျပည့္ျငား၊ ေကာင္းစားၾကသည့္ေခတ္။
၄၉။ ေဆြမ်ဳိးခ်မ္းသာ၊ ကူညီကာ၊ ဝမ္းသာၾကသည့္ေခတ္။
၅ဝ။ လူငယ္ လူႀကီး၊ ေျပာဆုိႏွီး၊ ဘုန္းႀကီးၾကမည့္ေခတ္။
၅၁။ ေက်းဇူးရွိ-မရွိ၊ ေထာက္မၾကည့္၊ စိတ္ေကာင္းျပည့္သည့္ေခတ္။
၅၂။ သစ္သီးအရံ၊ ပန္းအရံ စီမံစိုက္သည့္ေခတ္။
၅၃။ တည္းခုိနားေန၊ အရိပ္ေဝ၊ စိုက္ေလသေျပေခတ္။
၅၄။ ေခ်ာင္းေျမာင္းႏြံမ်ား၊ လမ္းအမ်ား၊ တံတားခင္းသည့္ေခတ္။
၅၅။ စိတ္ထားၾကည္လင္၊ ေရခ်မ္းစင္၊ တီထြင္ၾကသည့္ေခတ္။
၅၆။ ေရတြင္းေရကန္၊ ျပဳစီမံ၊ ထက္သန္ၾကသည့္ ေခတ္။
၅၇။ ဂူေက်ာင္းဇရပ္၊ ေဆာက္လုပ္အပ္၊ အျမတ္ထြန္းသည့္ေခတ္။
၅၈။ ဘုရားေစတီ၊ ၿမိဳ႕တုိင္းတည္၊ တုိင္းျပည္သာသည့္ေခတ္။
၅၉။ တရားေတာ္စက္၊ အာဏာစက္၊ မပ်က္ေအာင္သည့္ေခတ္။
၆ဝ။ ေက်ာက္ထီးပမာ၊ ခုိင္ခံ့စြာ၊ သာသနာျပဳသည့္ေခတ္။
၆၁။ ေက်ာက္ထီးပမာ၊ ေလးနက္စြာ၊ သာသနာျပဳသည့္ေခတ္။
၆၂။ ေက်ာက္ထီးပမာ၊ ျမင့္ျမတ္စြာ၊ သာသနာျပဳသည့္ေခတ္။
၆၃။ ေက်ာက္ထီးပမာ၊ ေအးၿငိမ္းစြာ၊ သာသနာျပဳသည့့္ေခတ္။
၆၄။ ဗဟိုေက်ာက္ထီး၊ တရားမွီး၊ ရိပ္ႀကီးခုိသည့္ေခတ္။
၆၅။ လူမုိက္ေရွာင္ရွား၊ ခ်မ္းသာမ်ား၊ ႀကီးပြားၾကသည့္ေခတ္။
၆၆။ ပညာရွိေပါင္း၊ ဂုဏ္ရည္ေလာင္း၊ ေကာင္းစားၾကသည့္ေခတ္။
၆၇။ ပူေဇာ္ထုိက္မွန္၊ ပူေဇာ္ျပန္၊ အယူမွန္သည့္ေခတ္။
၆၈။ အားလံုးၿမိဳ႕ရြာ၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာ၊ ဘုန္းကံသာသည့္ေခတ္။
၆၉။ ေရွးကျပဳဖူး၊ ကုသိုလ္ထူး၊ မဂ္ဉာဏ္ကူးမည့္ေခတ္။
၇ဝ။ ကိုယ္ႏွင့္စိတ္မ်ား၊ ေစာင့္ထိန္းထား၊ တုိးပြားၾကမည့္ေခတ္။
၇၁။ ၾကားျမင္သုတ၊ ျပည့္ႂကြယ္ဝ၊ ကမၻာ့စံျပေခတ္။
၇၂။ စက္မႈလက္မႈ၊ အတတ္စု၊ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳေခတ္။
၇၃။ ဥပေဒအား၊ လြန္ေလးစား၊ အမွားနည္းသည့္ေခတ္။
၇၄။ စကားေျပာဆုိ၊ သာယာခ်ဳိ၊ ဂုဏ္ပိုၾကသည့္ေခတ္။
၇၅။ မာတာပိတ၊ မိႏွင့္ဖ၊ ေစာင့္ေရွာက္ၾကသည့္ေခတ္။
၇၆။ သားႏွင့္မယား၊ လုပ္ေကြၽးျငား၊ စိတ္ထားေကာင္းသည့္ေခတ္။
၇၇။ အလုပ္မွန္က၊ မ႐ႈပ္ရ၊ ျမန္မာ့စံျပေခတ္။
၇၈။ ေတာေရာၿမိဳ႔ပါ၊ လွဴၾကတာ၊ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သာသည့္ေခတ္။
၇၉။ တရားစခန္း၊ က်င့္ေျဖာင့္တန္း၊ နိဗၺာန္ျမန္းမည့္ေခတ္။
၈ဝ။ တုိင္းရင္းျပည္သား၊ ေဆြမ်ဳိးမ်ား၊ လြန္ေျမႇာက္စားသည့္ေခတ္။
၈၁။ အျပစ္ကင္းစင္၊ အလုပ္ဝင္၊ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကသည့္ေခတ္။
၈၂။ မေကာင္းမႈမ်ား၊ ကိုယ္ႏႈတ္အား၊ ေရွာင္ရွားၾကသည့္ေခတ္။
၈၃။ မေကာင္းမႈမွန္၊ စိတ္မႀကံ၊ ႏုိင္ငံသာသည့္ ေခတ္။
၈၄။ မူးယစ္ေသာက္စား၊ ေရွာင္ၾကဥ္ျငား၊ ႀကီးပြားၾကမည့္ေခတ္။
၈၅။ ကုသိုလ္မွန္က၊ ညီၫြတ္ၾက၊ ဘယကင္းသည့္ေခတ္။
၈၆။ ႐ိုေသထုိက္က၊ ႐ိုေသရ၊ သုခတုိးသည့္ေခတ္။
၈၇။ စိတ္မေျမာက္မွန္၊ ႏွိမ့္ခ်ျပန္၊ ငါမာန္ကင္းသည့္ေခတ္။
၈၈။ တရားလက္စြဲ၊ လြန္ေရာင့္ရဲ၊ ေအာင္ၿမဲေအာင္သည့္ေခတ္။
၈၉။ ေက်းဇူးရွိက၊ ေက်းဆပ္ၾက၊ ဘဝေကာင္းသည့္ေခတ္။
၉ဝ။ ၾသဝါဒခံ၊ ဉာဏ္ရင့္သန္၊ ႏုိင္ငံခြၽန္သည့္ေခတ္။
၉၁။ ခႏၲီတရား၊ လက္ကိုင္ထား၊ ဘုရားႀကိဳက္သည့္ေခတ္။
၉၂။ ဆံုးမနာခံ၊ စိတ္ထားမွန္၊ အျမန္တက္မည့္ေခတ္။
၉၃။ ေထရ္ရွင္သူျမတ္၊ လြန္ဆည္းကပ္၊ ထူးျမတ္လွသည့္ေခတ္။
၉၄။ ညိႇႏိႈင္းစည္းေဝး၊ ႏွီးေႏွာေပး၊ မေႏွးေအာင္မည့္ေခတ္။
၉၅။ ေခြၽတာၿခိဳးၿခံ၊ စုေဆာင္းျပန္၊ ႀကံစည္ေအာင္မည့္ေခတ္။
၉၆။ ျဗဟၼစုိရ္တရား၊ လက္ကိုင္ထား၊ နတ္မ်ားကူသည့္ေခတ္။
၉၇။ ေလးမဂ္ေလးဖုိလ္၊ ကြၽတ္တမ္းခုိ၊ အလုိကင္းမည့္ေခတ္။
၉၈။ အၿမိဳက္နိဗၺာန္၊ ဝင္ေရာင္ျပန္၊ အမွန္ေအးမည့္ေခတ္။
၉၉။ ေလာကဓံႀကံဳ၊ စိတ္မၿဖံဳ၊ ဂုဏ္ေရာင္လႊမ္းမည့္ေခတ္။
၁ဝဝ။ မစုိးရိမ္ရ၊ ေဘးကင္းၾက၊ ရာဂကင္းမည့္ေခတ္။
ဤေခတ္တစ္ရာ၊ သံေပါက္စာ၊ ျမန္မာ့ျမန္မာ၊ ရတနာ၊ ေဝျဖာတုိးေစေသာဝ္။
ဤေခတ္တစ္ရာ၊ သံေပါက္စာ၊ ျမန္မာ့ျမန္မာ၊ မဂၤလာ၊ ေတဇာၿဖိဳးေစေသာဝ္။
ဤေခတ္တစ္ရာ၊ သံေပါက္စာ၊ ျမန္မာ့ျမန္မာ၊ ေစတနာ၊ ကမၻာစုိးေစေသာဝ္။
ေက်ာက္ထီးတႏၲဳသာသနာျပဳ နဝဓုတဂၤါစာရ မဟာေထရ္ျမတ္၏
ေခတ္ေကာင္းတစ္ရာ ေရႊျမန္မာ တရားေတာ္ကို ထုတ္ေဖာ္ပူေဇာ္လုိက္ပါသည္။
Thursday, May 22, 2008
ပန္းလွဴဒါန္းရက်ဳိးဖလ-
အသွ်င္ကဏေဝရပုပၹိယမေထရ္
ေလာက၏ အႀကီးအမွဴး ျဖစ္ေတာ္မူေသာ လူတို႔ထက္ ျမတ္ေတာ္မူေသာ သိဒၶတၳအမည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တပည့္အေပါင္း ျခံရံလ်က္ ၿမိဳ႕သို႔ ႂကြေတာ္မူ၏။
ငါသည္ မင္း၏ နန္းေတာ္တြင္း ၌ ''အဘိသမၼတ''မည္ေသာ နန္းတြင္းေစာင့္ ျဖစ္ခဲ့၏၊ ထိုအခါ ငါသည္ ျပာသာဒ္သို႔ ဝင္လတ္ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးျမင္ရ၏။ ထိုအခါ ငါသည္ ကုလား ဇလပ္ပန္းကို ယူၿပီးလွ်င္ ရဟန္းသံဃာ၌ ၾကဲျဖန္႔ ပူေဇာ္ခဲ့၏၊
ျမတ္စြာဘုရားအား အသီးအျခား ျပဳ၍ ထိုေရွးၾကဲျဖန္႔ေသာ ပန္းထက္ လြန္စြာ ၾကဲျဖန္႔ ပူေဇာ္ခဲ့၏။
ဤဘဒၵကမၻာမွ ကိုးဆယ့္ေလး ကမၻာထက္၌ ကုလားဇလပ္ပန္းကို ပူေဇာ္ခဲ့ရေသာ အခါမွစ၍ ငါသည္ အပါယ္ေလးပါး လားရသည္ကို မသိစဘူးေပ။
ဤသို႔ ျဖစ္ရျခင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ပန္းပူေဇာ္ရျခင္း၏ အက်ဳိးေပတည္း။
ဤဘဒၵကမၻာမွ ရွစ္ဆယ့္ခုနစ္ကမၻာထက္၌ ရတနာခုနစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္သည္ျဖစ္၍ မ်ားျမတ္သည့္ ဗိုလ္ပါအင္အား ရွိကုန္ေသာ တန္ခိုးႀကီးမားကုန္ေသာ စၾကဝေတးမင္းတို႔သည္ ေလးႀကိမ္တိုင္တိုင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးကုန္၏။
ေလးပါးေသာ ပဋိသမၻိဒါတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ရွစ္ပါးေသာ ဤဝိေမာကၡတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ေျခာက္ပါးေသာ အဘိညာဥ္တို႔ကို လည္းေကာင္း မ်က္ေမွာက္ ျပဳအပ္ပါကုန္ၿပီ။ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆံုးအမေတာ္ကို လိုက္နာက်င့္သံုးၿပီးပါၿပီ။
ဤသို႔လွ်င္ အသွ်င္ကဏေဝရပုပၹိယမေထရ္သည္ ဤဂါထာတို႔ကို မိန္႔ဆိုေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ကဏေဝရပုပၹိယမေထရ္၊ ေထရအပဒါန္။
ေလာက၏ အႀကီးအမွဴး ျဖစ္ေတာ္မူေသာ လူတို႔ထက္ ျမတ္ေတာ္မူေသာ သိဒၶတၳအမည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တပည့္အေပါင္း ျခံရံလ်က္ ၿမိဳ႕သို႔ ႂကြေတာ္မူ၏။ငါသည္ မင္း၏ နန္းေတာ္တြင္း ၌ ''အဘိသမၼတ''မည္ေသာ နန္းတြင္းေစာင့္ ျဖစ္ခဲ့၏၊ ထိုအခါ ငါသည္ ျပာသာဒ္သို႔ ဝင္လတ္ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးျမင္ရ၏။ ထိုအခါ ငါသည္ ကုလား ဇလပ္ပန္းကို ယူၿပီးလွ်င္ ရဟန္းသံဃာ၌ ၾကဲျဖန္႔ ပူေဇာ္ခဲ့၏၊
ျမတ္စြာဘုရားအား အသီးအျခား ျပဳ၍ ထိုေရွးၾကဲျဖန္႔ေသာ ပန္းထက္ လြန္စြာ ၾကဲျဖန္႔ ပူေဇာ္ခဲ့၏။
ဤဘဒၵကမၻာမွ ကိုးဆယ့္ေလး ကမၻာထက္၌ ကုလားဇလပ္ပန္းကို ပူေဇာ္ခဲ့ရေသာ အခါမွစ၍ ငါသည္ အပါယ္ေလးပါး လားရသည္ကို မသိစဘူးေပ။
ဤသို႔ ျဖစ္ရျခင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ပန္းပူေဇာ္ရျခင္း၏ အက်ဳိးေပတည္း။
ဤဘဒၵကမၻာမွ ရွစ္ဆယ့္ခုနစ္ကမၻာထက္၌ ရတနာခုနစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္သည္ျဖစ္၍ မ်ားျမတ္သည့္ ဗိုလ္ပါအင္အား ရွိကုန္ေသာ တန္ခိုးႀကီးမားကုန္ေသာ စၾကဝေတးမင္းတို႔သည္ ေလးႀကိမ္တိုင္တိုင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးကုန္၏။
ေလးပါးေသာ ပဋိသမၻိဒါတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ရွစ္ပါးေသာ ဤဝိေမာကၡတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ေျခာက္ပါးေသာ အဘိညာဥ္တို႔ကို လည္းေကာင္း မ်က္ေမွာက္ ျပဳအပ္ပါကုန္ၿပီ။ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆံုးအမေတာ္ကို လိုက္နာက်င့္သံုးၿပီးပါၿပီ။
ဤသို႔လွ်င္ အသွ်င္ကဏေဝရပုပၹိယမေထရ္သည္ ဤဂါထာတို႔ကို မိန္႔ဆိုေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ကဏေဝရပုပၹိယမေထရ္၊ ေထရအပဒါန္။
Wednesday, May 21, 2008
စရိယသုတ္-
စရိယသုတ္
ရဟန္းတို႔ ျဖဴစင္ေသာ ဤတရားႏွစ္မ်ိဳးကို ေလာက၌ က်င့္သံုးသင့္ကုန္၏
၁။ မေကာင္းမႈမွ ရွက္ျခင္း “ဟိရိ''၊
၂။ မေကာင္းမႈမွ ထိတ္လန္႔ျခင္း “ၾသတၱပၸ'' တို႔ေပတည္း။
ရဟန္းတို႔ ျဖဴစင္ေသာ ဤတရားႏွစ္မ်ိဳးတို႔သည္ ေလာကကို မေစာင့္ေရွာက္ကုန္ျငားအံ့၊ ယင္းသို႔ မေစာင့္ေရွာက္ေသာ္ ဤေလာက၌
“အမိ'' ဟူ၍လည္းေကာင္း၊
“မိႀကီး မိေထြး'' ဟူ၍လည္းေကာင္း၊
“ဦးရီး၏မယား'' ဟူ၍လည္းေကာင္း၊
“ဆရာ၏မယား'' ဟူ၍လည္းေကာင္း၊
“႐ိုေသေလးစားအပ္သူတို႔၏ မယား'' ဟူ၍လည္းေကာင္း၊
မထင္ရွား မသိသာကုန္ရာ။
ယင္းသို႔ မထင္ရွား မသိသာကုန္ေသာ္
ေလာကသည္ ဆိတ္မ်ား သိုးမ်ားကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊
ၾကက္၊ ဝက္တို႔ကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊
အိမ္ေခြး ေတာေခြးတို႔ကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊
ေရာယွက္ျခင္းသို႔ ေရာက္ရာ၏။
သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ျဖဴစင္ေသာ ဤ''ဟိရိ'' ''ၾသတၱပၸ'' တရားႏွစ္မ်ိဳးတို႔သည္
ေလာကကို ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ၾကသျဖင့္ က်င့္ႏိုင္ၾကပါေစ။
စရိယသုတ္၊ ကမၼကရကဏ၀ဂ္၊ အဂုၤတၱိဳရ္။
ရဟန္းတို႔ ျဖဴစင္ေသာ ဤတရားႏွစ္မ်ိဳးကို ေလာက၌ က်င့္သံုးသင့္ကုန္၏
၁။ မေကာင္းမႈမွ ရွက္ျခင္း “ဟိရိ''၊
၂။ မေကာင္းမႈမွ ထိတ္လန္႔ျခင္း “ၾသတၱပၸ'' တို႔ေပတည္း။
ရဟန္းတို႔ ျဖဴစင္ေသာ ဤတရားႏွစ္မ်ိဳးတို႔သည္ ေလာကကို မေစာင့္ေရွာက္ကုန္ျငားအံ့၊ ယင္းသို႔ မေစာင့္ေရွာက္ေသာ္ ဤေလာက၌
“အမိ'' ဟူ၍လည္းေကာင္း၊
“မိႀကီး မိေထြး'' ဟူ၍လည္းေကာင္း၊
“ဦးရီး၏မယား'' ဟူ၍လည္းေကာင္း၊
“ဆရာ၏မယား'' ဟူ၍လည္းေကာင္း၊
“႐ိုေသေလးစားအပ္သူတို႔၏ မယား'' ဟူ၍လည္းေကာင္း၊
မထင္ရွား မသိသာကုန္ရာ။
ယင္းသို႔ မထင္ရွား မသိသာကုန္ေသာ္
ေလာကသည္ ဆိတ္မ်ား သိုးမ်ားကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊
ၾကက္၊ ဝက္တို႔ကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊
အိမ္ေခြး ေတာေခြးတို႔ကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊
ေရာယွက္ျခင္းသို႔ ေရာက္ရာ၏။
သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ျဖဴစင္ေသာ ဤ''ဟိရိ'' ''ၾသတၱပၸ'' တရားႏွစ္မ်ိဳးတို႔သည္
ေလာကကို ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ၾကသျဖင့္ က်င့္ႏိုင္ၾကပါေစ။
စရိယသုတ္၊ ကမၼကရကဏ၀ဂ္၊ အဂုၤတၱိဳရ္။
သတ္မႈကံေျမာက္ေၾကာင္း အဂၤါ ၅-ပါး-
ပါဏာတိပါတ
သူတပါးအသက္ သတ္မႈကံေျမာက္ေၾကာင္း အဂၤါ ၅-ပါးႏွင့္
ရရွိလာမည့္ အက်ဳိးတရား ၂၃-ပါး
(၁) သက္ရွိသတၱဝါ ျဖစ္ျခင္း၊
(၂) သက္ရွိသတၱဝါဟု မွတ္သိျခင္း၊
(၃) သတ္လိုေသာစိတ္ ရွိျခင္း၊
(၄) လံု႔လျပဳျခင္း၊
(၅) ထိုလံု႔လေၾကာင့္ ေသျခင္း။
ဤ ၅-ပါး ျပည့္စံုလွ်င္ သတ္မႈကံ ေျမာက္ပါသည္။
သူတပါးအသက္ သတ္ျခင္းေၾကာင့္ ရရွိမည္ အက်ိဳးတရား ၂၃-ပါးမွာ-
(၁) ကိုယ္အဂၤါ ခ်ိဳ႔တဲ့ျခင္း၊
(၂) လံုးရပ္ေနထား အခ်ိဳးအစား မက်ျခင္း၊
(၃) ႏံုေႏွးေလးဖင့္ျခင္း၊
(၄) ေျခ, လက္, ဖဝါး,မညီျခင္း၊
(၅) မလွပ မတင့္တယ္ျခင္း၊
(၆) အေရ အဆင္း မေျပာင္ဝင္းျခင္း၊
(၇) အသားအေရ ၾကမ္းတန္းျခင္း၊
(၈) ေၾကာက္ရြံ႕တတ္ျခင္း၊
(၉) ခြန္အားဗလ မရွိျခင္း၊
(၁ဝ) စကားေျပျပစ္စြာ မေျပာတတ္ျခင္း၊
(၁၁) ခ်စ္ခင္သူ မရွိျခင္း၊
(၁၂) မိမိပရိသတ္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ပ်က္စီးျခင္း၊
(၁၃) ထိတ္လန္႔တတ္ျခင္း၊
(၁၄) လက္နက္, အဆိပ္ေဘး သင့္တတ္ျခင္း၊
(၁၅) သူမ်ား ပေယာဂေၾကာင့္ ေသရျခင္း၊
(၁၆) ေတြေဝမိုက္မဲျခင္း၊
(၁၇) ေျခြရံပရိသတ္ နည္းပါးျခင္း၊
(၁၈) ရြံ႕စရာေကာင္းေသာ ႐ုပ္အဆင္းရွိျခင္း၊
(၁၉) ကုန္းေကာ့ေသာ ကိုယ္ရွိျခင္း၊
(၂ဝ) ေၾကာင့္ၾက စိုးရိမ္မႈမ်ားျခင္း၊
(၂၁) ေဘးရန္ မ်ားျခင္း၊
(၂၂) ခ်စ္ခင္ေသာ သားသမီးတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းရျခင္း၊
(၂၃) အသက္တိုျခင္းတို႔ ျဖစ္တတ္သည့္အတြက္ ေရွာင္ရွားႏိုင္ၾကပါေစ။
သူတပါးအသက္ သတ္မႈကံေျမာက္ေၾကာင္း အဂၤါ ၅-ပါးႏွင့္
ရရွိလာမည့္ အက်ဳိးတရား ၂၃-ပါး
(၁) သက္ရွိသတၱဝါ ျဖစ္ျခင္း၊
(၂) သက္ရွိသတၱဝါဟု မွတ္သိျခင္း၊
(၃) သတ္လိုေသာစိတ္ ရွိျခင္း၊
(၄) လံု႔လျပဳျခင္း၊
(၅) ထိုလံု႔လေၾကာင့္ ေသျခင္း။
ဤ ၅-ပါး ျပည့္စံုလွ်င္ သတ္မႈကံ ေျမာက္ပါသည္။
သူတပါးအသက္ သတ္ျခင္းေၾကာင့္ ရရွိမည္ အက်ိဳးတရား ၂၃-ပါးမွာ-
(၁) ကိုယ္အဂၤါ ခ်ိဳ႔တဲ့ျခင္း၊
(၂) လံုးရပ္ေနထား အခ်ိဳးအစား မက်ျခင္း၊
(၃) ႏံုေႏွးေလးဖင့္ျခင္း၊
(၄) ေျခ, လက္, ဖဝါး,မညီျခင္း၊
(၅) မလွပ မတင့္တယ္ျခင္း၊
(၆) အေရ အဆင္း မေျပာင္ဝင္းျခင္း၊
(၇) အသားအေရ ၾကမ္းတန္းျခင္း၊
(၈) ေၾကာက္ရြံ႕တတ္ျခင္း၊
(၉) ခြန္အားဗလ မရွိျခင္း၊
(၁ဝ) စကားေျပျပစ္စြာ မေျပာတတ္ျခင္း၊
(၁၁) ခ်စ္ခင္သူ မရွိျခင္း၊
(၁၂) မိမိပရိသတ္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ပ်က္စီးျခင္း၊
(၁၃) ထိတ္လန္႔တတ္ျခင္း၊
(၁၄) လက္နက္, အဆိပ္ေဘး သင့္တတ္ျခင္း၊
(၁၅) သူမ်ား ပေယာဂေၾကာင့္ ေသရျခင္း၊
(၁၆) ေတြေဝမိုက္မဲျခင္း၊
(၁၇) ေျခြရံပရိသတ္ နည္းပါးျခင္း၊
(၁၈) ရြံ႕စရာေကာင္းေသာ ႐ုပ္အဆင္းရွိျခင္း၊
(၁၉) ကုန္းေကာ့ေသာ ကိုယ္ရွိျခင္း၊
(၂ဝ) ေၾကာင့္ၾက စိုးရိမ္မႈမ်ားျခင္း၊
(၂၁) ေဘးရန္ မ်ားျခင္း၊
(၂၂) ခ်စ္ခင္ေသာ သားသမီးတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းရျခင္း၊
(၂၃) အသက္တိုျခင္းတို႔ ျဖစ္တတ္သည့္အတြက္ ေရွာင္ရွားႏိုင္ၾကပါေစ။
ရာဂကို ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိျခင္းငွါ-
ရာဂ။ ။ရဟန္းတို႔ တပ္မက္ျခင္း “ရာဂ” ကို ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိျခင္းငွါ
ဤတရား ႏွစ္မ်ဳိးတို႔ကို ပြါးမ်ား အပ္ကုန္၏။
ရာဂကို ပိုင္းျခား၍ သိျခင္းငွါ။
ရာဂကို ကုန္ေစျခင္းငွါ။
ရာဂကို ပယ္ျခင္းငွါ။
ရာဂ၏ ကုန္ခန္းျခင္းငွါ။
ရာဂ၏ ပ်က္ျခင္းငွါ။
ရာဂ၏ ကင္းျပတ္ျခင္းငွါ။
ရာဂ၏ ခ်ဳပ္ျခင္းငွါ။
ရာဂကို စြန္႔လႊတ္ျခင္းငွါ တရားႏွစ္မ်ဳိးတို႔ကို ပြါးမ်ားအပ္ကုန္၏။
ျပစ္မွားျခင္းကို ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိျခင္းငွါ။
ေတြေ၀ျခင္းကို- ။ ။
အမ်က္ထြက္ျခင္းကို- ။ ။
ရန္ၿငိဳးဖဲြ႕ျခင္းကို- ။ ။
သူ႕ေက်းဇူးကို ေခ်ဖ်က္ျခင္းကို- ။ ။
အၿပိဳင္ျပဳျခင္းကို- ။ ။
ျငဴစူျခင္းကို- ။ ။
၀န္တိုျခင္းကို- ။ ။
လွည့္ပတ္ျခင္းကို- ။ ။
စဥ္းလဲျခင္းကို- ။ ။
ခက္ထန္ျခင္းကို- ။ ။
ျခဳပ္ျခယ္ျခင္းကို- ။ ။
ေထာင္လႊားျခင္းကို- ။ ။
အလြန္ ေထာင္လႊားျခင္းကို- ။ ။
မာန္ယစ္ျခင္းကို- ။ ။
ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းကို ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိျခင္းငွါ၊
တရား ႏွစ္မ်ဳိးတို႔ကို ပြါးမ်ား အပ္ကုန္၏။
၁။ သမထ ကမၼ႒ာန္းႏွင့္
၂။ ၀ိပႆနာ ကမၼ႒ာန္းတို႔ေပတည္း ဟု
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရားကို ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။
ရာဂ ေပယ်ာလ၊ အဂုၤတ္ၳိဳရ္။
ဤတရား ႏွစ္မ်ဳိးတို႔ကို ပြါးမ်ား အပ္ကုန္၏။
ရာဂကို ပိုင္းျခား၍ သိျခင္းငွါ။
ရာဂကို ကုန္ေစျခင္းငွါ။
ရာဂကို ပယ္ျခင္းငွါ။
ရာဂ၏ ကုန္ခန္းျခင္းငွါ။
ရာဂ၏ ပ်က္ျခင္းငွါ။
ရာဂ၏ ကင္းျပတ္ျခင္းငွါ။
ရာဂ၏ ခ်ဳပ္ျခင္းငွါ။
ရာဂကို စြန္႔လႊတ္ျခင္းငွါ တရားႏွစ္မ်ဳိးတို႔ကို ပြါးမ်ားအပ္ကုန္၏။
ျပစ္မွားျခင္းကို ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိျခင္းငွါ။
ေတြေ၀ျခင္းကို- ။ ။
အမ်က္ထြက္ျခင္းကို- ။ ။
ရန္ၿငိဳးဖဲြ႕ျခင္းကို- ။ ။
သူ႕ေက်းဇူးကို ေခ်ဖ်က္ျခင္းကို- ။ ။
အၿပိဳင္ျပဳျခင္းကို- ။ ။
ျငဴစူျခင္းကို- ။ ။
၀န္တိုျခင္းကို- ။ ။
လွည့္ပတ္ျခင္းကို- ။ ။
စဥ္းလဲျခင္းကို- ။ ။
ခက္ထန္ျခင္းကို- ။ ။
ျခဳပ္ျခယ္ျခင္းကို- ။ ။
ေထာင္လႊားျခင္းကို- ။ ။
အလြန္ ေထာင္လႊားျခင္းကို- ။ ။
မာန္ယစ္ျခင္းကို- ။ ။
ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းကို ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိျခင္းငွါ၊
တရား ႏွစ္မ်ဳိးတို႔ကို ပြါးမ်ား အပ္ကုန္၏။
၁။ သမထ ကမၼ႒ာန္းႏွင့္
၂။ ၀ိပႆနာ ကမၼ႒ာန္းတို႔ေပတည္း ဟု
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရားကို ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။
ရာဂ ေပယ်ာလ၊ အဂုၤတ္ၳိဳရ္။
Monday, May 19, 2008
ေ၀ဘူဆရာေတာ္ ဓမၼလမ္းစဥ္-
ေ၀ဘူဆရာေတာ္
ညႊန္ျပေတာ္မူေလ႔ရိွေသာ သႏိ္ၵ႒ိက ဓမၼလမ္းစဥ္
၁။ ဘုရားအဆံုးအမၿဖစ္တဲ႔ ပိဋကသံုးပံု အကုန္လံုးဟာ ဆင္းရဲမွလြတ္မႈတစ္ခု ျဖစ္၍ နည္းေတြမ်ားေသာ္လဲ အားလံုးအတူတူပဲ။ အကုန္လံုး လိုက္ၿပီး လုပ္စရာမလိုဘူး။ အမ်ားၾကီးထဲက ၾကိဳက္ရာတစ္ခုခုကို ၀ီရိယမွန္မွန္နွင္႔ သန္သန္လုပ္ဖို႔ အေရးၾကီးတယ္။
၂။ စရဏနွင္႔ ၀ိဇၨာ တစ္ၿပိဳင္နက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရတယ္။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ အလုပ္နွစ္ခု ၿပီးတာ ဒါပဲရိွတယ္။ ( အလုပ္လုပ္ရင္း ရေအာင္ရႈတယ္ )
၃။ ဘုရားစကား၊ ဆရာစကား တထစ္ခ်နာယူ၊ အရာရာရိုေသ၊ ကိုယ္ကိုနိုမ္႔ခ်၊ ခႏ္ၲီနွင္႔ ေမတၱာ မ်ားမ်ားထားၿပီး လုပ္ရတယ္၊
၄။ ၀ိပႆနာတရားဆိုတာ ထင္ရွားရိွတ႔ဲ တရားကို ျမင္ေအာင္ ရႈမွတျခင္းပင္ ျဖစ္တယ္၊ ထင္ရွားရွိတဲ႔တရားကို ျမင္ေအာင္မ႐ႈနုိင္ရင္ ၀ိပႆနာ မျဖစ္ဘူး။
၅။ ထင္ရွားရွိတဲ့ တရားဆိုတာ တျခားမွာသြား၍ ရွာရတာမ်ဳိးမဟုတ္။ ေရွာင္မရ တိမ္းမရ မျမင္ခ်င္၍ မေနရေအာင္ ကိုယ္မွာအၿမဲ ထင္ရွားရွိေနတဲ့ ႐ုပ္တရားေတြပျဖစ္တယ္။
၆။ ကိုယ္မွာ အၿမဲထင္ရွားရွိတ႔ဲ ႐ုပ္နာမ္ တရားေတြထဲမွာ လူတိုင္း နားလည္ လြယ္ကူတာဟာ အာနာပါဏ= ထြက္ေလ ၀င္ေလ ႐ႈမွတ္မႈ ျဖစ္တယ္။
၇။ ထြက္ေလ ၀င္ေလဆိုတာ အမိ၀မ္းမွေမြးကထဲက ေသသည္အထိ အၿမဲမျပတ္ တရစပ္ရွိေနတဲ့ တရားသေဘာျဖစ္တယ္၊ အလုပ္လုပ္ေနရင္း စကားေျပာေနရင္း စာက်က္ေနရင္းလဲ ရိွေနတာပဲ။
၈။ ထြက္ေလ၀င္ေလဟာ အျမဲမျပတ္ရွိေနေသာ္လဲ အမွတ္တမဲ႔ ေနၾက၍ သတိမမူ ဂူမျမင္ ျဖစ္ေနၾကတယ္၊ သတိမူရင္ ျမဴကိုေတာင္ ျမင္ရတယ္ ဆိုတာလို ဂ႐ုစိုက္ၿပီး ၾကည္႔႐ႈေနမွ ရွိမွန္းသိၾကတယ္။
၉။ ၾကည့္ ဆိုရာမွာ ၀ိပႆနာ ျဖစ္ဖို႔ရာအတြက္ ထြက္ေလ၀င္ေလ ထိရာ ႏွာဖ်ား ႏွာ၀မွာ ၀င္တိုင္းထြက္တိုင္း ရိပ္ရိပ္ ရိပ္ရိပ္နွင္႔ တထိထဲထိေနတာကို တသိထဲသိေနေအာင္ တရစပ္ သိျမင္ေအာင္ ၾကည့္႐ႈေနရမယ္။ အိမ္အမိုးကို စပ္ေအာင္ထူထူမိုးမွ ေနပူဒဏ္ မိုး႐ြာဒဏ္ ခံနိုင္တယ္။
(၂၄-နာရီ တစပ္ထဲ ရပါေစ။)
၁၀။ တစ္ရက္ ၂၄-နာရီ တစပ္ေလာက္ရလွ်င္ အလြန္ သိသာပါတယ္၊ ဘုရားဆံုးမတာ မွန္သမွ် ဆင္းရဲေအာင္ မဆံုးမဘူး ခ်မ္းသာဖို႔ခ်ည္းပဲ။ ဘုရားလက္ထက္က (လဲေလ်ာင္း မအိပ္ေသာ) နိသဇ္ဓုတင္ေဆာင္တဲ့ပုဂ္ၢိဳလ္မ်ား ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္မွ အသက္ရွည္ၾက က်န္းမာၾကတယ္။ အိပ္ခ်င္လို႕အိပ္ရင္ တသံသရာလံုး ႏိုးေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး၊ အိပ္ခ်င္ရင္ မအိပ္ခ်င္တဲ႔ ေနရာရွိတယ္ အဲဒီကိုေရာက္ေအာင္သြား။
၁၁။ ထိတာကိုသိေနလွ်င္ သိကၡာသံုးပါး မဂၢင္ရွစ္ပါးမွအစ ေဗာဓိပကိ္ၡယတရား ၃၇-ပါး ပိဋကတ္သံုးပံု အလံုးစံု တစ္ၿပိဳင္နက္ ပါ၀င္ၿပီးျဖစ္တယ္။
၁၂။ ထိတာဟာ ႐ုပ္သေဘာျဖစ္တယ္၊ သိတာဟာ နာမ္သေဘာျဖစ္တယ္။
၁၃။ တရိပ္ရိပ္နွင့္ ႏွာဖ်ား ႏွာ၀မွာ ထိလိုက္ ေပ်ာက္လိုက္ ေနတာေတြကိုသာ တဆက္ထဲ သိျမင္ေအာင္ ၾကည့္႐ႈေနရင္ ၾကာလွ်င္ ၀ိပႆနာ သမာဓိ တစ္စထက္တစ္စ တစ္ခဏထက္ တစ္ခဏ တိုးတက္ၿပီး၊ အားၾကီးလာတဲ့အခါ ႏွာဖ်ား ႏွာ၀တြင္သာမက ခႏၶာကိုယ္မွာလဲ အလိုလို တရိပ္ရိပ္ တ႐ြ႐ြေတြ ျဖစ္ပ်က္ေနတာကိုေတြ႕ရမယ္။
၁၅။ တစ္ကိုယ္လံုး တရိပ္ရိိပ္ တ႐ြ႐ြြ အၿမဲမျပတ္ ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို ေတြ႕လာရတဲ့အခါ (အနိစၥကိုေကာင္းစြာ ျမင္ေသာေၾကာင့္) ဒုကၡနွင္႔ အနတၱဟာ အလိုလိုထင္ျမင္ လာလိမ့္မယ္၊ ပါးစပ္ကဆိုေနဖို႔မလိုဘူး၊ ၀ိပႆနာအလုပ္ဟာ ထိမႈကိုၾကည့္႐ႈ သိေန႐ံုသာျဖစ္တယ္၊ ၾကည့္႐ႈေနရင္း ႐ႈမွတ္ေနရင္း သိထိုုက္သမွ်ကို အလိုလို တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ တိုးၿပီးတိုးၿပီး သိလာလိမ့္မယ္။
၁၆။ အဲဒီလို တရိပ္ရိပ္နွင့္ ထိမႈ သိမႈတို႔ကိုၾကည့္႐ႈေနရင္း မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ ဆိုက္လာၿပီဆိုရင္ အလြန္သိသာလွပါတယ္၊ ဘယ္လိုသိသာသလဲဆိုေတာ့ ေရငတ္၍ ေနေသာသူသည္ ေရကို ေသာက္ရသည္ရွိေသာ္ ေရငတ္ေျပသကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္၊ သူမ်ားေမးစရာမလို ကိုယ္တိုင္သိမယ္ (သိႏိ္ၵ႒ိေကာ)။
၁၇။ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ရၿပီး ေရာက္ၿပီးလို႔ ဖလသမာပတ္ကို ၀င္စားခ်င္ရင္ မိမိလာခ႔ဲဖူးတဲဲ့ ၀ိပႆနာလမ္းကို ျပန္ၾကည့္ရတယ္၊ ဖလသမာပတ္ဟာ ကိုယ္ပိုင္အိမ္နွင့္ တူတယ္။
၁၈။ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ လံ႔ုလ၀ီရိယရိွရိွနွင့္ ထိမႈသိမႈတို႔ကိုသာ တစ္ဆက္ထဲ ျဖစ္ေအာင္ၾကည့္ရႈေန၊ ေထြလီကာလီေတြကို လိုက္မလုပ္ႏွင့္၊ ယခုလုပ္၊ ယခုမီးျငိမ္း၊ ယခုခ်က္ခ်င္းပဲ ခ်မ္းသာတယ္။ (အကာလိေကာ)။
၁။ ဘုရားအဆံုးအမၿဖစ္တဲ႔ ပိဋကသံုးပံု အကုန္လံုးဟာ ဆင္းရဲမွလြတ္မႈတစ္ခု ျဖစ္၍ နည္းေတြမ်ားေသာ္လဲ အားလံုးအတူတူပဲ။ အကုန္လံုး လိုက္ၿပီး လုပ္စရာမလိုဘူး။ အမ်ားၾကီးထဲက ၾကိဳက္ရာတစ္ခုခုကို ၀ီရိယမွန္မွန္နွင္႔ သန္သန္လုပ္ဖို႔ အေရးၾကီးတယ္။
၂။ စရဏနွင္႔ ၀ိဇၨာ တစ္ၿပိဳင္နက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရတယ္။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ အလုပ္နွစ္ခု ၿပီးတာ ဒါပဲရိွတယ္။ ( အလုပ္လုပ္ရင္း ရေအာင္ရႈတယ္ )
၃။ ဘုရားစကား၊ ဆရာစကား တထစ္ခ်နာယူ၊ အရာရာရိုေသ၊ ကိုယ္ကိုနိုမ္႔ခ်၊ ခႏ္ၲီနွင္႔ ေမတၱာ မ်ားမ်ားထားၿပီး လုပ္ရတယ္၊
၄။ ၀ိပႆနာတရားဆိုတာ ထင္ရွားရိွတ႔ဲ တရားကို ျမင္ေအာင္ ရႈမွတျခင္းပင္ ျဖစ္တယ္၊ ထင္ရွားရွိတဲ႔တရားကို ျမင္ေအာင္မ႐ႈနုိင္ရင္ ၀ိပႆနာ မျဖစ္ဘူး။
၅။ ထင္ရွားရွိတဲ့ တရားဆိုတာ တျခားမွာသြား၍ ရွာရတာမ်ဳိးမဟုတ္။ ေရွာင္မရ တိမ္းမရ မျမင္ခ်င္၍ မေနရေအာင္ ကိုယ္မွာအၿမဲ ထင္ရွားရွိေနတဲ့ ႐ုပ္တရားေတြပျဖစ္တယ္။
၆။ ကိုယ္မွာ အၿမဲထင္ရွားရွိတ႔ဲ ႐ုပ္နာမ္ တရားေတြထဲမွာ လူတိုင္း နားလည္ လြယ္ကူတာဟာ အာနာပါဏ= ထြက္ေလ ၀င္ေလ ႐ႈမွတ္မႈ ျဖစ္တယ္။
၇။ ထြက္ေလ ၀င္ေလဆိုတာ အမိ၀မ္းမွေမြးကထဲက ေသသည္အထိ အၿမဲမျပတ္ တရစပ္ရွိေနတဲ့ တရားသေဘာျဖစ္တယ္၊ အလုပ္လုပ္ေနရင္း စကားေျပာေနရင္း စာက်က္ေနရင္းလဲ ရိွေနတာပဲ။
၈။ ထြက္ေလ၀င္ေလဟာ အျမဲမျပတ္ရွိေနေသာ္လဲ အမွတ္တမဲ႔ ေနၾက၍ သတိမမူ ဂူမျမင္ ျဖစ္ေနၾကတယ္၊ သတိမူရင္ ျမဴကိုေတာင္ ျမင္ရတယ္ ဆိုတာလို ဂ႐ုစိုက္ၿပီး ၾကည္႔႐ႈေနမွ ရွိမွန္းသိၾကတယ္။
၉။ ၾကည့္ ဆိုရာမွာ ၀ိပႆနာ ျဖစ္ဖို႔ရာအတြက္ ထြက္ေလ၀င္ေလ ထိရာ ႏွာဖ်ား ႏွာ၀မွာ ၀င္တိုင္းထြက္တိုင္း ရိပ္ရိပ္ ရိပ္ရိပ္နွင္႔ တထိထဲထိေနတာကို တသိထဲသိေနေအာင္ တရစပ္ သိျမင္ေအာင္ ၾကည့္႐ႈေနရမယ္။ အိမ္အမိုးကို စပ္ေအာင္ထူထူမိုးမွ ေနပူဒဏ္ မိုး႐ြာဒဏ္ ခံနိုင္တယ္။
(၂၄-နာရီ တစပ္ထဲ ရပါေစ။)
၁၀။ တစ္ရက္ ၂၄-နာရီ တစပ္ေလာက္ရလွ်င္ အလြန္ သိသာပါတယ္၊ ဘုရားဆံုးမတာ မွန္သမွ် ဆင္းရဲေအာင္ မဆံုးမဘူး ခ်မ္းသာဖို႔ခ်ည္းပဲ။ ဘုရားလက္ထက္က (လဲေလ်ာင္း မအိပ္ေသာ) နိသဇ္ဓုတင္ေဆာင္တဲ့ပုဂ္ၢိဳလ္မ်ား ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္မွ အသက္ရွည္ၾက က်န္းမာၾကတယ္။ အိပ္ခ်င္လို႕အိပ္ရင္ တသံသရာလံုး ႏိုးေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး၊ အိပ္ခ်င္ရင္ မအိပ္ခ်င္တဲ႔ ေနရာရွိတယ္ အဲဒီကိုေရာက္ေအာင္သြား။
၁၁။ ထိတာကိုသိေနလွ်င္ သိကၡာသံုးပါး မဂၢင္ရွစ္ပါးမွအစ ေဗာဓိပကိ္ၡယတရား ၃၇-ပါး ပိဋကတ္သံုးပံု အလံုးစံု တစ္ၿပိဳင္နက္ ပါ၀င္ၿပီးျဖစ္တယ္။
၁၂။ ထိတာဟာ ႐ုပ္သေဘာျဖစ္တယ္၊ သိတာဟာ နာမ္သေဘာျဖစ္တယ္။
၁၃။ တရိပ္ရိပ္နွင့္ ႏွာဖ်ား ႏွာ၀မွာ ထိလိုက္ ေပ်ာက္လိုက္ ေနတာေတြကိုသာ တဆက္ထဲ သိျမင္ေအာင္ ၾကည့္႐ႈေနရင္ ၾကာလွ်င္ ၀ိပႆနာ သမာဓိ တစ္စထက္တစ္စ တစ္ခဏထက္ တစ္ခဏ တိုးတက္ၿပီး၊ အားၾကီးလာတဲ့အခါ ႏွာဖ်ား ႏွာ၀တြင္သာမက ခႏၶာကိုယ္မွာလဲ အလိုလို တရိပ္ရိပ္ တ႐ြ႐ြေတြ ျဖစ္ပ်က္ေနတာကိုေတြ႕ရမယ္။
၁၅။ တစ္ကိုယ္လံုး တရိပ္ရိိပ္ တ႐ြ႐ြြ အၿမဲမျပတ္ ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို ေတြ႕လာရတဲ့အခါ (အနိစၥကိုေကာင္းစြာ ျမင္ေသာေၾကာင့္) ဒုကၡနွင္႔ အနတၱဟာ အလိုလိုထင္ျမင္ လာလိမ့္မယ္၊ ပါးစပ္ကဆိုေနဖို႔မလိုဘူး၊ ၀ိပႆနာအလုပ္ဟာ ထိမႈကိုၾကည့္႐ႈ သိေန႐ံုသာျဖစ္တယ္၊ ၾကည့္႐ႈေနရင္း ႐ႈမွတ္ေနရင္း သိထိုုက္သမွ်ကို အလိုလို တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ တိုးၿပီးတိုးၿပီး သိလာလိမ့္မယ္။
၁၆။ အဲဒီလို တရိပ္ရိပ္နွင့္ ထိမႈ သိမႈတို႔ကိုၾကည့္႐ႈေနရင္း မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ ဆိုက္လာၿပီဆိုရင္ အလြန္သိသာလွပါတယ္၊ ဘယ္လိုသိသာသလဲဆိုေတာ့ ေရငတ္၍ ေနေသာသူသည္ ေရကို ေသာက္ရသည္ရွိေသာ္ ေရငတ္ေျပသကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္၊ သူမ်ားေမးစရာမလို ကိုယ္တိုင္သိမယ္ (သိႏိ္ၵ႒ိေကာ)။
၁၇။ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ရၿပီး ေရာက္ၿပီးလို႔ ဖလသမာပတ္ကို ၀င္စားခ်င္ရင္ မိမိလာခ႔ဲဖူးတဲဲ့ ၀ိပႆနာလမ္းကို ျပန္ၾကည့္ရတယ္၊ ဖလသမာပတ္ဟာ ကိုယ္ပိုင္အိမ္နွင့္ တူတယ္။
၁၈။ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ လံ႔ုလ၀ီရိယရိွရိွနွင့္ ထိမႈသိမႈတို႔ကိုသာ တစ္ဆက္ထဲ ျဖစ္ေအာင္ၾကည့္ရႈေန၊ ေထြလီကာလီေတြကို လိုက္မလုပ္ႏွင့္၊ ယခုလုပ္၊ ယခုမီးျငိမ္း၊ ယခုခ်က္ခ်င္းပဲ ခ်မ္းသာတယ္။ (အကာလိေကာ)။
Sunday, May 18, 2008
၀ိသာခါ၏ ဆုေတာင္း-
ဆုေတာင္း
သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ေတာင္းေသာဆု ျပည့္ခဲ့ရဖူးၿပီ-
၀ိသာခါ၀တၳဳ
၀ိသာခါေတာင္းေသာ ဆု (၈) ပါး
အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္-
(၁) သံဃာေတာ္အား အသက္ထက္ဆံုး မိုးေရခံသကၤန္းကို လွဴလိုပါ၏။
(၂) ဧည့္သည္အာဂႏၲဳတို႔အား ဆြမ္းလွဴလိုပါ၏။
(၃) ခရီးသြားရဟန္းတို႔အား ဆြမ္းလွဴလိုပါ၏။
(၄) သူနာရဟန္းတို႔အား ဆြမ္းလွဴလိုပါ၏။
(၅) သူနာျပဳရဟန္းတို႔အား ဆြမ္းလွဴလိုပါ၏။
(၆) သူနာရဟန္းတို႔အား ေဆးလွဴလိုပါ၏။
(၇) အၿမဲယာဂုလွဴလိုပါ၏။
(၈) ဘိကၡဳနီသံဃာအား ေရသႏုပ္ကို လွဴလိုပါ၏ ဟု ေလွ်ာက္၏။
ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိဂါရမာတာမည္ေသာ ၀ိသာခါကို ဤဂါထာတို႔ျဖင့္ အႏုေမာဒနာ ျပဳေတာ္မူ၏။
၀ိသာခါ ငါ၏တပည့္သည္ ဆြမ္း အေဖ်ာ္အလွဴကို လွဴ၏၊
လြန္စြာ ၀မ္းေျမာက္၏၊
အက်င့္သီလႏွင့္ ျပည့္စံု၏။
၀န္တုိျခင္းကို ႏွိပ္စက္လ်က္ နတ္ျပည္၏ အေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ၊
စိုးရိမ္ျခင္းကို ပယ္တတ္ေသာ၊
ခ်မ္းသာကို ေဆာင္တတ္ေသာ အလွဴကို ေပးလွဴ တတ္၏။
ထုိတပည့္မသည္ ကိေလသာျမဴကင္းေသာ၊
အပါယ္သို႔လားေစတတ္သည့္ ကိေလသာလည္း မရွိေသာ
အရိယာမဂ္သို႔ ေရာက္၍ နတ္၌ ျဖစ္ေသာ အသက္ရွည္ျခင္းကို ရ၏။
ေကာင္းမႈကို အလိုရွိေသာ၊
ခ်မ္းသာျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ၊
နာဖ်ားျခင္းမရွိေသာ ထုိတပည့္မသည္
နတ္ျပည္၌ ၾကာျမင့္စြာ ေမြ႕ေလ်ာ္ရ၏ဟု အႏုေမာဒနာျပဳေတာ္မူ၏။
ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိဂါရမာတာမည္ေသာ ၀ိသာခါကို
ဤဂါထာတို႔ျဖင့္ အႏုေမာဒနာ ျပဳၿပီးလွ်င္ ေနရာမွ ထကာ ဖဲႂကြေတာ္မူ၏။
ဆက္ဖတ္မည္ ဆိုပါလွ်င္ ေအာက္တြင္-
မဟာ၀ဂ္ပါဠိေတာ ္၊ စီ၀ရကၡႏၶက ၂၁၉ - ၀ိသာခါ၀တၳဳ။
၀ိသာခါ သင္သည္ အဘယ္သို႔ေသာ အက်ဳိးထူးကို ေကာင္းစြာ ျမင္၍
ငါ့အား ရွစ္ပါးေသာဆုတို႔ကို ေတာင္းသနည္း ဟု ေမးေတာ္မူ၏။
(၁) အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ယခုအခါ ကၽြန္မကို ““ဟယ္ ကၽြန္မ သြားေခ်၊ အရံေက်ာင္းေတာ္သို႔သြား၍ အသွ်င္ဘုရား အခ်ိန္တန္ပါၿပီ၊ ဆြမ္းျပင္ၿပီးပါၿပီဟု (ျမတ္စြာဘုရားအား) အခ်ိန္တန္ေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္ေလေလာ့”” ဟု ေစလႊတ္လိုက္ပါသည္။ အသွ်င္ဘုရား ထုိအခါ ကၽြန္မသည္ အရံေက်ာင္းေတာ္သို႔ သြားသည္ရွိေသာ္ သကၤန္းကို ခ်ထားကုန္လ်က္ ကိုယ္ကို မိုးေရခံေနကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔ကို ျမင္၍““အရံေက်ာင္းေတာ္၌ ရဟန္းတို႔ မရွိကုန္၊ အာဇီ၀ကတို႔သည္ ကိုယ္ကို မိုးေရခံကာ ေနကုန္၏”” ဟု (မွတ္ထင္ကာ) အကၽြႏု္ပ္ထံသို႔ လာၿပီးလွ်င္ အကၽြႏု္ပ္ကို ““အရွင္မ အရံေက်ာင္းေတာ္၌ ရဟန္းတို႔ မရွိပါကုန္၊ အာဇီ၀ကတို႔သည္ ကိုယ္ကို မိုးေရခံကာ ေနပါကုန္၏”” ဟု ေျပာၾကားပါသည္။
(၂) အသွ်င္ဘုရား အ၀တ္မဆီးအခ်ည္းႏွီး ေနျခင္းသည္ မစင္ၾကယ္ပါ၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္ ရြံ႕ရွာဖြယ္ျဖစ္ပါသည္။ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤအက်ဳိးကိုေကာင္းစြာ ျမင္သည္ျဖစ္၍ သံဃာေတာ္အား အသက္ထက္ဆံုး မိုးေရခံသကၤန္းကို လွဴလိုပါ၏။
(၃) အသွ်င္ဘုရား ထို႔ျပင္လည္း ဧည့္သည္အာဂႏၲဳျဖစ္ေသာ ရဟန္းသည္ ခရီးကို မကၽြမ္းက်င္သည္ျဖစ္၍ ဆြမ္းခံအပ္, မခံအပ္ေသာ အိမ္ကို မသိသျဖင့္ ပင္ပန္းစြာ ဆြမ္းခံရပါ၏၊ ထုိဧည့္သည္ အာဂႏၲဳရဟန္းသည္ အကၽြႏု္ပ္၏ အာဂႏၲဳတို႔အား လွဴေသာ ဆြမ္းကို စားၿပီးမွ ခရီးကို သိသည္ျဖစ္၍ ဆြမ္းခံအပ္, မခံအပ္ေသာ အိမ္ကို သိသျဖင့္ မပင္ပန္းဘဲ ဆြမ္းခံရပါလိမ့္မည္၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤအက်ဳိးကို ေကာင္းစြာ ျမင္သည္ျဖစ္၍ အသက္ထက္ဆံုး ဧည့္သည္ အာဂႏၲဳရဟန္းသံဃာအား ဆြမ္းလွဴရန္ အလိုရွိပါသည္။
(၄) အသွ်င္ဘုရား ထို႔ျပင္လည္း ခရီးသြားရဟန္းသည္ မိမိဆြမ္းကို ရွာရသည္ရွိေသာ္ အေဖာ္ကုန္သည္မွလည္း က်န္ရစ္ပါလိမ့္မည္၊ သြားလိုေသာေက်ာင္းသို႔ အခ်ိန္အခါမဲ့၌ ေရာက္ပါလိမ့္မည္၊ ပင္ပန္းစြာခရီးရွည္ သြားရပါလိမ့္မည္။ ထုိရဟန္းသည္ အကၽြႏု္ပ္၏ ခရီးသြားရဟန္းတို႔အား လွဴေသာ ဆြမ္းကိုစားၿပီးမွ သြားရေသာ္ အေဖာ္ကုန္သည္မွ မက်န္ဘဲရွိပါလိမ့္မည္၊ သြားလိုေသာေက်ာင္းသို႔ အခ်ိန္အခါ၌ ေရာက္ပါလိမ့္မည္၊ မပင္ပန္းဘဲ ခရီးရွည္ သြားႏိုင္ပါလိမ့္မည္၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤအက်ဳိးကို ေကာင္းစြာ ျမင္သည္ျဖစ္၍ အသက္ထက္ဆံုး ခရီးသြားရဟန္းသံဃာအား ဆြမ္းလွဴရန္ အလိုရွိပါသည္။
(၅) အသွ်င္ဘုရား ထို႔ျပင္လည္း နာဖ်ားေသာ ရဟန္းအား ေလ်ာက္ပတ္ေသာ ေဘာဇဥ္တို႔ကို မရျခင္းေၾကာင့္ အနာေသာ္လည္း တုိးပြားပါလိမ့္မည္၊ ေသျခင္းေသာ္လည္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ အကၽြႏု္ပ္၏သူနာ ရဟန္းတို႔အား လွဴေသာဆြမ္းကို စားရေသာ ထုိရဟန္းအား အနာသည္ မတုိးပြါးလတၱ႔ံ ေသျခင္းသည္လည္း မျဖစ္လတၱံ႔၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤအက်ဳိးကို ေကာင္းစြာ ျမင္သည္ျဖစ္၍ အသက္ထက္ဆံုး သူနာရဟန္းသံဃာအား ဆြမ္းကို လွဴရန္ အလိုရွိပါသည္။
(၆) အသွ်င္ဘုရား ထို႔ျပင္လည္း သူနာျပဳရဟန္းသည္ မိမိဆြမ္းကို ရွာရသည္ရွိေသာ္ နာဖ်ားေသာရဟန္း၏ ဆြမ္းကို ေနျမင့္မွ ေဆာင္ရလတၱံ႔၊ ဆြမ္းငတ္ျပတ္လတၱံ႔၊ ထုိသူနာျပဳရဟန္းသည္ အကၽြႏု္ပ္၏ သူနာျပဳရဟန္းတို႔အား လွဴေသာ ဆြမ္းကို စားရေသာ္ နာဖ်ားေသာ ရဟန္း၏ ဆြမ္းကို ေစာေစာေဆာင္ႏိုင္ပါလတၱံ႔၊ ဆြမ္းငတ္ျပတ္ျခင္း မျဖစ္ပါလတၱံ႔၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤအက်ဳိးကို ေကာင္းစြာျမင္သည္ ျဖစ္၍ အသက္ထက္ဆံုး သူနာျပဳရဟန္းသံဃာအား ဆြမ္းကို လွဴရန္ အလိုရွိပါသည္။
(၇) အသွ်င္ဘုရား ထို႔ျပင္လည္း နာဖ်ားေသာ ရဟန္းအား ေလ်ာက္ပတ္ေသာ ေဆးတို႔ကုိ မရျခင္းေၾကာင့္ အနာေသာ္လည္း တုိးပြါးပါလတၱံ႔၊ ေသျခင္းေသာ္လည္း ျဖစ္ပါလတၱံ႔၊ အကၽြႏု္ပ္၏ သူနာတို႔အားလွဴေသာ ေဆးကုိ စားရေသာ ထုိရဟန္းအား အနာသည္လည္း မတုိးပြါးပါလတၱံ႔၊ ေသျခင္းသည္လည္း မျဖစ္ပါလတၱံ႔၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤအက်ဳိးကို ေကာင္းစြာ ျမင္သည္ျဖစ္၍ အသက္ထက္ဆံုး သူနာရဟန္းသံဃာအား ေဆးလွဴရန္ အလိုရွိပါသည္။
(၈) အသွ်င္ဘုရား ထို႔ျပင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ အႏၶက၀ိႏၵရြာ၌ ဆယ္ပါးေသာ အက်ဳိးတို႔ကုိ
ျမင္ေတာ္မူသျဖင့္ ယာဂုကုိ ခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ထုိဆယ္ပါးေသာ အက်ဳိးတို႔ကို ေကာင္းစြာ ျမင္သည္ျဖစ္၍ သံဃာေတာ္အား အသက္ထက္ဆံုး အျမဲယာဂုလွဴရန္ အလိုရွိပါ၏။
အသွ်င္ဘုရား ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းမိန္းမတို႔သည္ အစီရ၀တီျမစ္၌ ျပည့္တန္ဆာမတို႔ႏွင့္ အတူ အ၀တ္မဆီး အခ်ည္းအႏွီးျဖင့္ တစ္ခုတည္းေသာ ေရဆိပ္၌ ေရခ်ဳိးကုန္၏၊ အသွ်င္ဘုရား ထုိျပည့္တန္ဆာမတို႔သည္ ရဟန္းမိန္းမတို႔ကုိ ““အသွ်င္မတို႔ ငယ္ကုန္ေသာ သင္တို႔သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အက်င့္ကုိ က်င့္ကုန္သနည္း၊ ကာမဂုဏ္တို႔ကို ခံစားသင့္ေသးသည္ မဟုတ္ကုန္ေလာ၊ အုိမင္းေသာအခါ၌ က်င့္ကုန္ေလာ့၊ ဤသို႔ က်င့္သည္ရွိေသာ္ သင္တို႔အား ႏွစ္ပါးေသာ အက်ဳိးတို႔ကုိ ယူအပ္သည္ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႔”” ဟု ျပက္ရယ္ဆုိပါ၏။
အသွ်င္ဘုရား ထုိရဟန္းမိန္းမတို႔သည္ ျပည့္တန္ဆာမတို႔က ျပက္ရယ္ျပဳအပ္ကုန္သည္ ျဖစ္၍ မ်က္ႏွာမသာယာ ျဖစ္ရပါကုန္သည္၊ အသွ်င္ဘုရား မိန္းမအား အ၀တ္မဆီးအခ်ည္းႏွီး ေနျခင္းသည္ မစင္ၾကယ္ပါ၊ စက္ဆုပ္ ရြံရွာဖြယ္ ျဖစ္ပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤအက်ဳိးကို ေကာင္းစြာ ျမင္သည္ ျဖစ္၍ ဘိကၡဳနီသံဃာအား အသက္ထက္ဆံုး ေရသႏုပ္လွဴရန္ အလုိရွိပါသည္ ဟု ေလွ်ာက္၏။
၀ိသာခါ သင္သည္ အဘယ္အာနိသင္ကို ေကာင္းစြာ ျမင္သည္ျဖစ္၍ ငါ့အား ရွစ္ပါးေသာဆုတို႔ကို ေတာင္းသနည္း ဟု ေမးေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား ဤသာသနာေတာ္၌ ၀ါမွကၽြတ္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေျမာ္ရန္ သာ၀တ္ၳိျပည္သို႔ လာကုန္လတၱံ႔၊ ထုိရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ““အသွ်င္ဘုရား ဤမည္ေသာ ရဟန္းကား ေသပါၿပီ၊ ထုိရဟန္း၏ လားရာဂတိကား အဘယ္ပါနည္း၊ တမလြန္၌ ျဖစ္ျခင္းကား အဘယ္ပါနည္း (အကၽြတ္တရားရျခင္းကား အဘယ္နည္း)”” ဟု ေမးကုန္လတၱံ႔။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထုိကြယ္လြန္ခဲ့ေသာ ရဟန္းကိုေသာတာပတ္ၱိဖုိလ္သို႔ ေရာက္၏ ဟူ၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ သကဒါဂါမိဖိုလ္သို႔ ေရာက္၏ ဟူ၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အနာဂါမိဖိုလ္သို႔ ေရာက္၏ ဟူ၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အရဟတၱဖိုလ္သို႔ ေရာက္၏ ဟူ၍ေသာ္ လည္းေကာင္း ေဟာၾကားေတာ္မူလတၱံ႔။
အကၽြႏု္ပ္သည္ ထုိရဟန္းတို႔ထံ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ““အသွ်င္ဘုရားတို႔ ထုိအသွ်င္သည္ သာ၀တ္ၳိျပည္သို႔ လာဖူးပါသေလာ”” ဟု ေမးအံ့။
ထုိရဟန္းသည္ ““သာ၀တ္ၳိျပည္သို႔ လာဖူး၏”” ဟု အကၽြႏု္ပ္အား အကယ္၍ ေျပာဆိုကုန္ျငားအံ့၊ ဤသို႔ဆိုေသာအခါ၌ ဧကန္မုခ် ထုိအသွ်င္သည္ ငါ၏ မိုးေရခံသကၤန္းကိုေသာ္လည္း သံုးေဆာင္ဖူး၏၊ ဧည့္သည္တို႔အား လွဴေသာ ဆြမ္းကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ခရီးသြားတို႔အား လွဴေသာ ဆြမ္းကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ သူနာတို႔အား လွဴေသာ ဆြမ္းကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ သူနာျပဳ ရဟန္းတို႔အား လွဴေသာ ဆြမ္းကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ နာဖ်ားေသာ ရဟန္းတို႔အား လွဴေသာ ေဆးကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အၿမဲလွဴေသာ ယာဂုကိုေသာ္ လည္းေကာင္း သံုးေဆာင္ဖူး၏”” ဟု ဆံုးျဖတ္ျခင္းသို႔ေရာက္ပါအံ့။
ထုိသံုးေဆာင္ဖူးေသာ ရဟန္းကို ေအာက္ေမ့ေသာ အကြၽႏု္ပ္အား ၀မ္းေျမာက္ျခင္း ျဖစ္လတၱံ႕၊ ၀မ္းေျမာက္ေသာ အကြၽႏု္ပ္အား ႏွစ္သက္ျခင္း ျဖစ္လတၱံ႕၊ ႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ရွိေသာ အကြၽႏု္ပ္၏ ကိုယ္သည္ ၿငိမ္းေအးလတၱံ႕၊ ၿငိမ္းေအးေသာ ကိုယ္ရွိေသာ အကြၽႏု္ပ္သည္ ခ်မ္းသာကို ခံစားရလတၱံ႕၊ ခ်မ္းသာေသာ အကြၽႏု္ပ္၏ စိတ္သည္ တည္ၾကည္လတၱံ႕၊ ထုိတည္ၾကည္ျခင္းသည္ အကြၽႏု္ပ္အား ဣေႁႏၵကို ပြါးေစျခင္း ဗိုလ္ကို ပြါးေစျခင္း ေဗာဇၩင္ကို ပြါးေစျခင္း ျဖစ္လတၱံ႕၊ အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤအက်ဳိးအာနိသင္ ကို ေကာင္းစြာ ျမင္သည္ ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားအား ရွစ္ပါးေသာ ဆုတို႔ကို ေတာင္းပါသည္ ဟု ေလွ်ာက္၏။
၀ိသာခါ ေကာင္းေပစြ၊ ေကာင္းေပစြ။ ၀ိသာခါ သင္သည္ ဤအက်ဳိးအာနိသင္ကို ေကာင္းစြာျမင္သည္ ျဖစ္၍ ငါ့အား ရွစ္ပါးေသာ ဆုတို႔ကို ေတာင္းသည္မွာ ေကာင္းေပစြ၊ ၀ိသာခါ သင့္အား ရွစ္ပါးေသာ ဆုတို႔ကို ခြင့္ျပဳ၏ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိဂါရမာတာမည္ေသာ ၀ိသာခါကို ဤဂါထာတို႔ျဖင့္ အႏုေမာဒနာ ျပဳေတာ္မူ၏။
၀ိသာခါ ငါ၏ အၾကင္တပည့္မသည္ ဆြမ္း အေဖ်ာ္အလွဴကို လွဴ၏၊ လြန္စြာ ၀မ္းေျမာက္၏၊ အက်င့္သီလႏွင့္ ျပည့္စံု၏။ ၀န္တုိျခင္းကို ႏွိပ္စက္လ်က္ နတ္ျပည္၏ အေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ၊ စိုးရိမ္ျခင္းကို ပယ္တတ္ေသာ၊ ခ်မ္းသာကို ေဆာင္တတ္ေသာ အလွဴကို ေပးလွဴ တတ္၏။ ထုိတပည့္မသည္ ကိေလသာျမဴကင္းေသာ၊ အပါယ္သို႔လားေစတတ္သည့္ ကိေလသာလည္း မရွိေသာ အရိယာမဂ္သို႔ ေရာက္၍ နတ္၌ ျဖစ္ေသာ အသက္ရွည္ျခင္းကို ရ၏။ ေကာင္းမႈကို အလိုရွိေသာ၊ ခ်မ္းသာျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ၊ နာဖ်ားျခင္းမရွိေသာ ထုိတပည့္မသည္ နတ္ျပည္၌ ၾကာျမင့္စြာ ေမြ႕ေလ်ာ္ရ၏ဟု အႏုေမာဒနာျပဳေတာ္မူ၏။
ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိဂါရမာတာမည္ေသာ ၀ိသာခါကို ဤဂါထာတို႔ျဖင့္ အႏုေမာဒနာ ျပဳၿပီးလွ်င္ ေနရာမွ ထကာ ဖဲႂကြေတာ္မူ၏။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤအေၾကာင္းအရာေၾကာင့္ တရားစကားကို ေဟာေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ရဟန္းတို႔ကို ရဟန္းတို႔ မိုးေရခံသကၤန္းကို လည္းေကာင္း ဧည့္သည္တို႔အား လွဴေသာ ဆြမ္းကို လည္းေကာင္း၊ ခရီးသြားတို႔အား လွဴေသာ ဆြမ္းကိုလည္းေကာင္း၊ သူနာရဟန္းအား လွဴေသာ ဆြမ္းကို လည္းေကာင္း၊ သူနာျပဳရဟန္းအား လွဴေသာ ဆြမ္းကို လည္းေကာင္း၊ သူနာအား လွဴေသာ ေဆးကို လည္းေကာင္း၊ အၿမဲလွဴေသာ ယာဂုကို လည္းေကာင္း၊ ဘိကၡဳနီ သံဃာအား ေရသႏုပ္ကို လည္းေကာင္း ခြင့္ျပဳ၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၀ိသာခါအခန္း ၿပီး၏။
မဟာ၀ဂ္ပါဠိေတာ ္၊ စီ၀ရကၡႏၶက ၂၁၉ - ၀ိသာခါ၀တၳဳ။
ငါ့အား ရွစ္ပါးေသာဆုတို႔ကို ေတာင္းသနည္း ဟု ေမးေတာ္မူ၏။
(၁) အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ယခုအခါ ကၽြန္မကို ““ဟယ္ ကၽြန္မ သြားေခ်၊ အရံေက်ာင္းေတာ္သို႔သြား၍ အသွ်င္ဘုရား အခ်ိန္တန္ပါၿပီ၊ ဆြမ္းျပင္ၿပီးပါၿပီဟု (ျမတ္စြာဘုရားအား) အခ်ိန္တန္ေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္ေလေလာ့”” ဟု ေစလႊတ္လိုက္ပါသည္။ အသွ်င္ဘုရား ထုိအခါ ကၽြန္မသည္ အရံေက်ာင္းေတာ္သို႔ သြားသည္ရွိေသာ္ သကၤန္းကို ခ်ထားကုန္လ်က္ ကိုယ္ကို မိုးေရခံေနကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔ကို ျမင္၍““အရံေက်ာင္းေတာ္၌ ရဟန္းတို႔ မရွိကုန္၊ အာဇီ၀ကတို႔သည္ ကိုယ္ကို မိုးေရခံကာ ေနကုန္၏”” ဟု (မွတ္ထင္ကာ) အကၽြႏု္ပ္ထံသို႔ လာၿပီးလွ်င္ အကၽြႏု္ပ္ကို ““အရွင္မ အရံေက်ာင္းေတာ္၌ ရဟန္းတို႔ မရွိပါကုန္၊ အာဇီ၀ကတို႔သည္ ကိုယ္ကို မိုးေရခံကာ ေနပါကုန္၏”” ဟု ေျပာၾကားပါသည္။
(၂) အသွ်င္ဘုရား အ၀တ္မဆီးအခ်ည္းႏွီး ေနျခင္းသည္ မစင္ၾကယ္ပါ၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္ ရြံ႕ရွာဖြယ္ျဖစ္ပါသည္။ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤအက်ဳိးကိုေကာင္းစြာ ျမင္သည္ျဖစ္၍ သံဃာေတာ္အား အသက္ထက္ဆံုး မိုးေရခံသကၤန္းကို လွဴလိုပါ၏။
(၃) အသွ်င္ဘုရား ထို႔ျပင္လည္း ဧည့္သည္အာဂႏၲဳျဖစ္ေသာ ရဟန္းသည္ ခရီးကို မကၽြမ္းက်င္သည္ျဖစ္၍ ဆြမ္းခံအပ္, မခံအပ္ေသာ အိမ္ကို မသိသျဖင့္ ပင္ပန္းစြာ ဆြမ္းခံရပါ၏၊ ထုိဧည့္သည္ အာဂႏၲဳရဟန္းသည္ အကၽြႏု္ပ္၏ အာဂႏၲဳတို႔အား လွဴေသာ ဆြမ္းကို စားၿပီးမွ ခရီးကို သိသည္ျဖစ္၍ ဆြမ္းခံအပ္, မခံအပ္ေသာ အိမ္ကို သိသျဖင့္ မပင္ပန္းဘဲ ဆြမ္းခံရပါလိမ့္မည္၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤအက်ဳိးကို ေကာင္းစြာ ျမင္သည္ျဖစ္၍ အသက္ထက္ဆံုး ဧည့္သည္ အာဂႏၲဳရဟန္းသံဃာအား ဆြမ္းလွဴရန္ အလိုရွိပါသည္။
(၄) အသွ်င္ဘုရား ထို႔ျပင္လည္း ခရီးသြားရဟန္းသည္ မိမိဆြမ္းကို ရွာရသည္ရွိေသာ္ အေဖာ္ကုန္သည္မွလည္း က်န္ရစ္ပါလိမ့္မည္၊ သြားလိုေသာေက်ာင္းသို႔ အခ်ိန္အခါမဲ့၌ ေရာက္ပါလိမ့္မည္၊ ပင္ပန္းစြာခရီးရွည္ သြားရပါလိမ့္မည္။ ထုိရဟန္းသည္ အကၽြႏု္ပ္၏ ခရီးသြားရဟန္းတို႔အား လွဴေသာ ဆြမ္းကိုစားၿပီးမွ သြားရေသာ္ အေဖာ္ကုန္သည္မွ မက်န္ဘဲရွိပါလိမ့္မည္၊ သြားလိုေသာေက်ာင္းသို႔ အခ်ိန္အခါ၌ ေရာက္ပါလိမ့္မည္၊ မပင္ပန္းဘဲ ခရီးရွည္ သြားႏိုင္ပါလိမ့္မည္၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤအက်ဳိးကို ေကာင္းစြာ ျမင္သည္ျဖစ္၍ အသက္ထက္ဆံုး ခရီးသြားရဟန္းသံဃာအား ဆြမ္းလွဴရန္ အလိုရွိပါသည္။
(၅) အသွ်င္ဘုရား ထို႔ျပင္လည္း နာဖ်ားေသာ ရဟန္းအား ေလ်ာက္ပတ္ေသာ ေဘာဇဥ္တို႔ကို မရျခင္းေၾကာင့္ အနာေသာ္လည္း တုိးပြားပါလိမ့္မည္၊ ေသျခင္းေသာ္လည္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ အကၽြႏု္ပ္၏သူနာ ရဟန္းတို႔အား လွဴေသာဆြမ္းကို စားရေသာ ထုိရဟန္းအား အနာသည္ မတုိးပြါးလတၱ႔ံ ေသျခင္းသည္လည္း မျဖစ္လတၱံ႔၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤအက်ဳိးကို ေကာင္းစြာ ျမင္သည္ျဖစ္၍ အသက္ထက္ဆံုး သူနာရဟန္းသံဃာအား ဆြမ္းကို လွဴရန္ အလိုရွိပါသည္။
(၆) အသွ်င္ဘုရား ထို႔ျပင္လည္း သူနာျပဳရဟန္းသည္ မိမိဆြမ္းကို ရွာရသည္ရွိေသာ္ နာဖ်ားေသာရဟန္း၏ ဆြမ္းကို ေနျမင့္မွ ေဆာင္ရလတၱံ႔၊ ဆြမ္းငတ္ျပတ္လတၱံ႔၊ ထုိသူနာျပဳရဟန္းသည္ အကၽြႏု္ပ္၏ သူနာျပဳရဟန္းတို႔အား လွဴေသာ ဆြမ္းကို စားရေသာ္ နာဖ်ားေသာ ရဟန္း၏ ဆြမ္းကို ေစာေစာေဆာင္ႏိုင္ပါလတၱံ႔၊ ဆြမ္းငတ္ျပတ္ျခင္း မျဖစ္ပါလတၱံ႔၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤအက်ဳိးကို ေကာင္းစြာျမင္သည္ ျဖစ္၍ အသက္ထက္ဆံုး သူနာျပဳရဟန္းသံဃာအား ဆြမ္းကို လွဴရန္ အလိုရွိပါသည္။
(၇) အသွ်င္ဘုရား ထို႔ျပင္လည္း နာဖ်ားေသာ ရဟန္းအား ေလ်ာက္ပတ္ေသာ ေဆးတို႔ကုိ မရျခင္းေၾကာင့္ အနာေသာ္လည္း တုိးပြါးပါလတၱံ႔၊ ေသျခင္းေသာ္လည္း ျဖစ္ပါလတၱံ႔၊ အကၽြႏု္ပ္၏ သူနာတို႔အားလွဴေသာ ေဆးကုိ စားရေသာ ထုိရဟန္းအား အနာသည္လည္း မတုိးပြါးပါလတၱံ႔၊ ေသျခင္းသည္လည္း မျဖစ္ပါလတၱံ႔၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤအက်ဳိးကို ေကာင္းစြာ ျမင္သည္ျဖစ္၍ အသက္ထက္ဆံုး သူနာရဟန္းသံဃာအား ေဆးလွဴရန္ အလိုရွိပါသည္။
(၈) အသွ်င္ဘုရား ထို႔ျပင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ အႏၶက၀ိႏၵရြာ၌ ဆယ္ပါးေသာ အက်ဳိးတို႔ကုိ
ျမင္ေတာ္မူသျဖင့္ ယာဂုကုိ ခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ထုိဆယ္ပါးေသာ အက်ဳိးတို႔ကို ေကာင္းစြာ ျမင္သည္ျဖစ္၍ သံဃာေတာ္အား အသက္ထက္ဆံုး အျမဲယာဂုလွဴရန္ အလိုရွိပါ၏။
အသွ်င္ဘုရား ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းမိန္းမတို႔သည္ အစီရ၀တီျမစ္၌ ျပည့္တန္ဆာမတို႔ႏွင့္ အတူ အ၀တ္မဆီး အခ်ည္းအႏွီးျဖင့္ တစ္ခုတည္းေသာ ေရဆိပ္၌ ေရခ်ဳိးကုန္၏၊ အသွ်င္ဘုရား ထုိျပည့္တန္ဆာမတို႔သည္ ရဟန္းမိန္းမတို႔ကုိ ““အသွ်င္မတို႔ ငယ္ကုန္ေသာ သင္တို႔သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အက်င့္ကုိ က်င့္ကုန္သနည္း၊ ကာမဂုဏ္တို႔ကို ခံစားသင့္ေသးသည္ မဟုတ္ကုန္ေလာ၊ အုိမင္းေသာအခါ၌ က်င့္ကုန္ေလာ့၊ ဤသို႔ က်င့္သည္ရွိေသာ္ သင္တို႔အား ႏွစ္ပါးေသာ အက်ဳိးတို႔ကုိ ယူအပ္သည္ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႔”” ဟု ျပက္ရယ္ဆုိပါ၏။
အသွ်င္ဘုရား ထုိရဟန္းမိန္းမတို႔သည္ ျပည့္တန္ဆာမတို႔က ျပက္ရယ္ျပဳအပ္ကုန္သည္ ျဖစ္၍ မ်က္ႏွာမသာယာ ျဖစ္ရပါကုန္သည္၊ အသွ်င္ဘုရား မိန္းမအား အ၀တ္မဆီးအခ်ည္းႏွီး ေနျခင္းသည္ မစင္ၾကယ္ပါ၊ စက္ဆုပ္ ရြံရွာဖြယ္ ျဖစ္ပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤအက်ဳိးကို ေကာင္းစြာ ျမင္သည္ ျဖစ္၍ ဘိကၡဳနီသံဃာအား အသက္ထက္ဆံုး ေရသႏုပ္လွဴရန္ အလုိရွိပါသည္ ဟု ေလွ်ာက္၏။
၀ိသာခါ သင္သည္ အဘယ္အာနိသင္ကို ေကာင္းစြာ ျမင္သည္ျဖစ္၍ ငါ့အား ရွစ္ပါးေသာဆုတို႔ကို ေတာင္းသနည္း ဟု ေမးေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား ဤသာသနာေတာ္၌ ၀ါမွကၽြတ္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေျမာ္ရန္ သာ၀တ္ၳိျပည္သို႔ လာကုန္လတၱံ႔၊ ထုိရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ““အသွ်င္ဘုရား ဤမည္ေသာ ရဟန္းကား ေသပါၿပီ၊ ထုိရဟန္း၏ လားရာဂတိကား အဘယ္ပါနည္း၊ တမလြန္၌ ျဖစ္ျခင္းကား အဘယ္ပါနည္း (အကၽြတ္တရားရျခင္းကား အဘယ္နည္း)”” ဟု ေမးကုန္လတၱံ႔။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထုိကြယ္လြန္ခဲ့ေသာ ရဟန္းကိုေသာတာပတ္ၱိဖုိလ္သို႔ ေရာက္၏ ဟူ၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ သကဒါဂါမိဖိုလ္သို႔ ေရာက္၏ ဟူ၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အနာဂါမိဖိုလ္သို႔ ေရာက္၏ ဟူ၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အရဟတၱဖိုလ္သို႔ ေရာက္၏ ဟူ၍ေသာ္ လည္းေကာင္း ေဟာၾကားေတာ္မူလတၱံ႔။
အကၽြႏု္ပ္သည္ ထုိရဟန္းတို႔ထံ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ““အသွ်င္ဘုရားတို႔ ထုိအသွ်င္သည္ သာ၀တ္ၳိျပည္သို႔ လာဖူးပါသေလာ”” ဟု ေမးအံ့။
ထုိရဟန္းသည္ ““သာ၀တ္ၳိျပည္သို႔ လာဖူး၏”” ဟု အကၽြႏု္ပ္အား အကယ္၍ ေျပာဆိုကုန္ျငားအံ့၊ ဤသို႔ဆိုေသာအခါ၌ ဧကန္မုခ် ထုိအသွ်င္သည္ ငါ၏ မိုးေရခံသကၤန္းကိုေသာ္လည္း သံုးေဆာင္ဖူး၏၊ ဧည့္သည္တို႔အား လွဴေသာ ဆြမ္းကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ခရီးသြားတို႔အား လွဴေသာ ဆြမ္းကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ သူနာတို႔အား လွဴေသာ ဆြမ္းကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ သူနာျပဳ ရဟန္းတို႔အား လွဴေသာ ဆြမ္းကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ နာဖ်ားေသာ ရဟန္းတို႔အား လွဴေသာ ေဆးကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အၿမဲလွဴေသာ ယာဂုကိုေသာ္ လည္းေကာင္း သံုးေဆာင္ဖူး၏”” ဟု ဆံုးျဖတ္ျခင္းသို႔ေရာက္ပါအံ့။
ထုိသံုးေဆာင္ဖူးေသာ ရဟန္းကို ေအာက္ေမ့ေသာ အကြၽႏု္ပ္အား ၀မ္းေျမာက္ျခင္း ျဖစ္လတၱံ႕၊ ၀မ္းေျမာက္ေသာ အကြၽႏု္ပ္အား ႏွစ္သက္ျခင္း ျဖစ္လတၱံ႕၊ ႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ရွိေသာ အကြၽႏု္ပ္၏ ကိုယ္သည္ ၿငိမ္းေအးလတၱံ႕၊ ၿငိမ္းေအးေသာ ကိုယ္ရွိေသာ အကြၽႏု္ပ္သည္ ခ်မ္းသာကို ခံစားရလတၱံ႕၊ ခ်မ္းသာေသာ အကြၽႏု္ပ္၏ စိတ္သည္ တည္ၾကည္လတၱံ႕၊ ထုိတည္ၾကည္ျခင္းသည္ အကြၽႏု္ပ္အား ဣေႁႏၵကို ပြါးေစျခင္း ဗိုလ္ကို ပြါးေစျခင္း ေဗာဇၩင္ကို ပြါးေစျခင္း ျဖစ္လတၱံ႕၊ အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤအက်ဳိးအာနိသင္ ကို ေကာင္းစြာ ျမင္သည္ ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားအား ရွစ္ပါးေသာ ဆုတို႔ကို ေတာင္းပါသည္ ဟု ေလွ်ာက္၏။
၀ိသာခါ ေကာင္းေပစြ၊ ေကာင္းေပစြ။ ၀ိသာခါ သင္သည္ ဤအက်ဳိးအာနိသင္ကို ေကာင္းစြာျမင္သည္ ျဖစ္၍ ငါ့အား ရွစ္ပါးေသာ ဆုတို႔ကို ေတာင္းသည္မွာ ေကာင္းေပစြ၊ ၀ိသာခါ သင့္အား ရွစ္ပါးေသာ ဆုတို႔ကို ခြင့္ျပဳ၏ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိဂါရမာတာမည္ေသာ ၀ိသာခါကို ဤဂါထာတို႔ျဖင့္ အႏုေမာဒနာ ျပဳေတာ္မူ၏။
၀ိသာခါ ငါ၏ အၾကင္တပည့္မသည္ ဆြမ္း အေဖ်ာ္အလွဴကို လွဴ၏၊ လြန္စြာ ၀မ္းေျမာက္၏၊ အက်င့္သီလႏွင့္ ျပည့္စံု၏။ ၀န္တုိျခင္းကို ႏွိပ္စက္လ်က္ နတ္ျပည္၏ အေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ၊ စိုးရိမ္ျခင္းကို ပယ္တတ္ေသာ၊ ခ်မ္းသာကို ေဆာင္တတ္ေသာ အလွဴကို ေပးလွဴ တတ္၏။ ထုိတပည့္မသည္ ကိေလသာျမဴကင္းေသာ၊ အပါယ္သို႔လားေစတတ္သည့္ ကိေလသာလည္း မရွိေသာ အရိယာမဂ္သို႔ ေရာက္၍ နတ္၌ ျဖစ္ေသာ အသက္ရွည္ျခင္းကို ရ၏။ ေကာင္းမႈကို အလိုရွိေသာ၊ ခ်မ္းသာျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ၊ နာဖ်ားျခင္းမရွိေသာ ထုိတပည့္မသည္ နတ္ျပည္၌ ၾကာျမင့္စြာ ေမြ႕ေလ်ာ္ရ၏ဟု အႏုေမာဒနာျပဳေတာ္မူ၏။
ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိဂါရမာတာမည္ေသာ ၀ိသာခါကို ဤဂါထာတို႔ျဖင့္ အႏုေမာဒနာ ျပဳၿပီးလွ်င္ ေနရာမွ ထကာ ဖဲႂကြေတာ္မူ၏။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤအေၾကာင္းအရာေၾကာင့္ တရားစကားကို ေဟာေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ရဟန္းတို႔ကို ရဟန္းတို႔ မိုးေရခံသကၤန္းကို လည္းေကာင္း ဧည့္သည္တို႔အား လွဴေသာ ဆြမ္းကို လည္းေကာင္း၊ ခရီးသြားတို႔အား လွဴေသာ ဆြမ္းကိုလည္းေကာင္း၊ သူနာရဟန္းအား လွဴေသာ ဆြမ္းကို လည္းေကာင္း၊ သူနာျပဳရဟန္းအား လွဴေသာ ဆြမ္းကို လည္းေကာင္း၊ သူနာအား လွဴေသာ ေဆးကို လည္းေကာင္း၊ အၿမဲလွဴေသာ ယာဂုကို လည္းေကာင္း၊ ဘိကၡဳနီ သံဃာအား ေရသႏုပ္ကို လည္းေကာင္း ခြင့္ျပဳ၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၀ိသာခါအခန္း ၿပီး၏။
မဟာ၀ဂ္ပါဠိေတာ ္၊ စီ၀ရကၡႏၶက ၂၁၉ - ၀ိသာခါ၀တၳဳ။
Saturday, May 17, 2008
ေလာကနီတိ အမွတ္-၂-၄
နီတိက်မ္းသည္ ေယာက်္ား၏ အႏွစ္မည္၏၊
အမိ အဖလည္း မည္၏၊
ဆရာသမားလည္း မည္၏၊
မိတ္ေဆြလည္း မည္၏၊
ထို႔ေၾကာင့္ ေယာက်္ားေကာင္းျဖစ္လိုသူသည္
နီတိက်မ္းကို တတ္သိ နားလည္ရာ၏၊
နီတိက်မ္းတတ္ေသာသူသည္ ပညာရွိ ျဖစ္ႏိုင္၏၊
ႀကီးက်ယ္မြန္ျမတ္၏၊ အၾကားအျမင္မ်ားႏိုင္၏။
အၾကားအျမင္ပညာကို နည္းသည္ဟူ၍ မေအာက္ေမ့ရာ၊
စိတ္၌ သိုမွီးသိမ္းဆည္းထားရာ၏၊
ျခေကာင္မ်ားစု၍ ႀကီးထြားလာေသာ ေတာင္ပို႔ႏွင့္
အိုးထဲ၌ က်ဖန္မ်ား၍ ျပည့္လာေသာ ေရေပါက္ကဲ့သို႔ မွတ္အပ္၏။
Friday, May 16, 2008
ဤတရားႏွင့္ ျပည့္စံုေသာသူသည္-
အ၀ဏၰာရဟသုတ္
ရဟန္းတို႔ တရားေလးမ်ဳိးႏွင့္ျပည့္စံုေသာသူသည္ ငရဲသို႔ေရာက္ရ၏။
ဉာဏ္ျဖင့္ မစိစစ္ပဲ ဂုဏ္မထိုက္သူ၏ ဂုဏ္ကို ေျပာဆိုသည္။
ဉာဏ္ျဖင့္ မစိစစ္ပဲ ဂုဏ္ထိုက္သူ၏ ဂုဏ္မဲ့ကို ေျပာဆိုသည္။
ဉာဏ္ျဖင့္ မစိစစ္ပဲ မၾကည္ညိဳသင့္ေသာအရာ၌ ၾကည္ညိဳသည္။
ဉာဏ္ျဖင့္ မစိစစ္ပဲ ၾကည္ညိဳသင့္ေသာအရာ၌ မၾကည္ညိဳ။
ရဟန္းတို႔ တရားေလးမ်ဳိးႏွင့္ျပည့္စံုေသာသူသည္ နတ္ျပည္သို႔ေရာက္ရ၏။
ဉာဏ္ျဖင့္ စိစစ္၍ ဂုဏ္မထိုက္သူ၏ ဂုဏ္မဲ့ကို ေျပာဆိုသည္။
ဉာဏ္ျဖင့္ စိစစ္၍ ဂုဏ္ထိုက္သူ၏ ဂုဏ္ကို ေျပာဆိုသည္။
ဉာဏ္ျဖင့္ စိစစ္၍ မၾကည္ညိဳသင့္ေသာအရာ၌ မၾကည္ညိဳ။
ဉာဏ္ျဖင့္ စိစစ္၍ ၾကည္ညိဳသင့္ေသာအရာ၌ ၾကည္ညိဳသည္။
အ၀ဏၰာရဟသုတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ ပ၊ စာ-၄၁၀
ရဟန္းတို႔ တရားေလးမ်ဳိးႏွင့္ျပည့္စံုေသာသူသည္ ငရဲသို႔ေရာက္ရ၏။
ဉာဏ္ျဖင့္ မစိစစ္ပဲ ဂုဏ္မထိုက္သူ၏ ဂုဏ္ကို ေျပာဆိုသည္။
ဉာဏ္ျဖင့္ မစိစစ္ပဲ ဂုဏ္ထိုက္သူ၏ ဂုဏ္မဲ့ကို ေျပာဆိုသည္။
ဉာဏ္ျဖင့္ မစိစစ္ပဲ မၾကည္ညိဳသင့္ေသာအရာ၌ ၾကည္ညိဳသည္။
ဉာဏ္ျဖင့္ မစိစစ္ပဲ ၾကည္ညိဳသင့္ေသာအရာ၌ မၾကည္ညိဳ။
ရဟန္းတို႔ တရားေလးမ်ဳိးႏွင့္ျပည့္စံုေသာသူသည္ နတ္ျပည္သို႔ေရာက္ရ၏။
ဉာဏ္ျဖင့္ စိစစ္၍ ဂုဏ္မထိုက္သူ၏ ဂုဏ္မဲ့ကို ေျပာဆိုသည္။
ဉာဏ္ျဖင့္ စိစစ္၍ ဂုဏ္ထိုက္သူ၏ ဂုဏ္ကို ေျပာဆိုသည္။
ဉာဏ္ျဖင့္ စိစစ္၍ မၾကည္ညိဳသင့္ေသာအရာ၌ မၾကည္ညိဳ။
ဉာဏ္ျဖင့္ စိစစ္၍ ၾကည္ညိဳသင့္ေသာအရာ၌ ၾကည္ညိဳသည္။
အ၀ဏၰာရဟသုတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ ပ၊ စာ-၄၁၀
ပရိမိတၱဇာလသုတ္-
နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသဗၺဳဒၶႆ။
ပရိမိတၱဇာလသုတ္ ရြတ္ဖတ္လိုသူမ်ားအတြက္-
၁။ ဧ၀ံ ေမ သုတံ၊ ဧကံ သမယံ ဘဂ၀ါ ရာဇဂေဟ ၀ိဟရတိ ဂိဇၽၥကူေဋ ပဗၺေတ။
ေတန ေခါ ပန သမေယန ကုမၻေ႑န ယေကၡန၊ ေဒေ၀န ယေကၡန၊ ဣေႏၵန ယေကၡန၊ ျဗေဟၼန ယေကၡန၊ သုပေဏၰန ယေကၡန၊ နာေဂန ယေကၡန၊ ဂႏၶေဗၺန ယေကၡန၊ ပုဗၺဒိေသန ယေကၡန၊ အဂၢိဒိေသန ယေကၡန၊ ဒိကိၡဏဒိေသန ယေကၡန၊ နရတိမဒိေသန ယေကၡန၊ ပစၦိမဒိေသန ယေကၡန၊ ပါရပၸဒိေသန ယေကၡန၊ ဥတၱရဒိေသန ယေကၡန၊ ဧသႏၷဒိေသန ယေကၡန၊ သမုဒၵဒိေသန ယေကၡန၊ အာကာသဒိေသန ယေကၡန၊ ဘူမဒိေသန ယေကၡန။
၂။ အပၸေမေယ်ာ ဗုေဒၶါ၊ အပၸေမေယ်ာ ဓေမၼာ၊ အပၸေမေယ်ာ သံေဃာ၊ ဘယႆႏၲံ မဟာေမာဂၢလႅာနံ။
၃။ ယတၳ ယတၳ အပါဒကာ၊ ယတၳ ယတၳ ေဒြပါဒါ၊ ယတၳ ယတၳ စတုပၸါဒါ၊ ယတၳ ယတၳ ဗဟုပၸါဒါ၊ ပါဒအႏၶံ ဦ႐ုအႏၶံ စကၡဳအႏၶံ မုခအႏၶံ ဇိ၀ွါအႏၶံ။
၄။ နေမာ ဗုဒၶႆ၊ နေမာ ဓမၼႆ၊ နေမာ သံဃႆ၊ သကလ ေလာကဓာတု မာတာ ပိတု ဗုဒၶ ရကၡနံ ကတံ။ သကလ ေလာကဓာတု မာတာ ပိတု ဓမၼ ရကၡနံ ကတံ။ သကလ ေလာကဓာတု မာတာ ပိတု သံဃ ရကၡနံ ကတံ။ ရတၱႎ ၀ါ ဒိ၀ံ ၀ါ သဒါ မံ ရကၡႏၲဳ။
၅။ သဗၺေဒ၀တာယ ဣမႆ ပရိမိတၱဇာလႆ ေတေဇန ဣမသၼႎ အပၸါကဋံ သရီေရ ေယ ေကစိ ဥပဒၵ၀ါ၊ အာႏုဘာေ၀န ေတေဇန ဣမသၼႎ ေလာေက ဣမသၼႎ ဇမၺဳဒီေပ ဣမသၼႎ ပဗၺေတ ဣမသၼႎ နဂေရ ဣမသၼႎ ေဂေဟ သဗၺသၾတဴ ၀ိနႆႏၲဳ၊ သေဗၺ ဥပဒၵ၀ါ ၀ိနႆႏၲဴတိ။
ပရိမိတၱဇာလသုတၱံ နိ႒ိတံ။
လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ သတၱဌာနဘုရားရွိခိုး-
လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ သတၱဌာနဘုရားရွိခိုး
၁။ ပလႅကၤသတၱာဟ။
ဘုန္းေရာင္ထြန္းထိန္၊ ေစာမုနိန္၊ ပညိေႁႏၵ၊ ေခြၽရာမွန္သိ၊ ေဗာဓိၾကငွန္း၊ ေရႊေညာင္နန္း၀ယ္၊ ထူးဆန္းအံ့ေလာက္၊ ေျမမွေပါက္သား၊ ေရာင္ေတာက္မာရ္ႏွင္၊ ေရႊပလႅင္ထက္၊ သဗၺညဳတ၊ ဉာဏ္ကို ရၿပီး၊ သတၱာဟရက္၊ ဖြဲ႔ေခြလ်က္ပင္၊ ၿငိမ္သက္တင့္တယ္၊ သံုးစံပယ္သည္၊ ဘုန္းႂကြယ္လက္ဦး ပြဲေပကို။
၂။ အနိမိသသတၱာဟ။
ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ထ၊ သတၱာဟတြင္၊ မာရပယ္လွန္၊ ပလႅင္ပ်ံမွ၊ ဧသန္တူ႐ႈ၊ ရပ္ေတာ္မူလ်က္၊ ၾကည္ျဖဴၿငိမ္းခ်မ္း၊ ပလႅင္နန္းကို၊ ေျဖာင့္တန္းစကၡဳ၊ စိမ္းစိမ္း႐ႈလ်က္၊ သံုးလူ႔ရွင္ပင္၊ ေပ်ာ္စံရႊင္သည္၊ ၾကည္လင္ညြတ္ႏူး ဖြယ္ေပကို။
၃။ စကၤမသတၱာဟ။
သံုးႀကိမ္ေျမာက္ထ၊ သတၱာဟတြင္၊ ေဗာဓိပင္မွ၊ ေျမာက္ခြင္ဥတၱရာ၊ စႀကႍသာ၌၊ လူးလာတံု႔ ေခါက္၊ ႂကြခ်ီေလွ်ာက္၍၊ ဘုန္းေတာက္ဘုရား၊ ေပ်ာ္စံစားသည္၊ တရားဆင္ျခင္ လ်က္ေပကို။
၄။ ရတနာဃရသတၱာဟ။
ေလးႀကိမ္ေျမာက္ထ၊ သတၱာဟတြင္၊ ေဗာဓိပင္ႏွင့္၊ ပလႅင္ထြန္းေတာက္၊ အေနာက္ေျမာက္၀ယ္၊ အံ့ေလာက္ဖြယ္ရာ၊ ရတနာရိပ္ျငိမ္၊ စံေရႊအိမ္၌၊ ၾကိမ္ၾကိမ္ဖန္ခါ၊ ဘိဓမၼာကို၊ မဟာဉာဏ၊ သာဂရျဖင့္၊ ဗုဒၶရွင္ပင္၊ သံုးဆင္ျခင္သည္၊ ေရာင္ရွင္ေျခာက္ျဖာ ညီးလို႔ကို။
၅။ အဇပါလသတၱာဟ။
ငါးၾကိမ္ေျမာက္ထ၊ သတၱာဟတြင္၊ ေဗာဓိပင္မွ၊ ေရ့ွခြင္ျပဳဗၺာ၊ ရပ္ဒိသာ၀ယ္၊ ႀကီးစြာျမင့္ေခါင္၊ ဆိတ္ေက်ာင္းေညာင္၌၊ ဘုန္းေခါင္ပရေမ၊ စံပယ္ေနသည္၊ ႐ိုေသျမတ္ႏိုး ဖြယ္ေပကို။
၆။ မုစလိႏၵသတၱာဟ။
ေျခာက္ၾကိမ္ေျမာက္ထ၊ သတၱာဟတြင္၊ ပလႅင္ေရႊေညာင္၊ အေရ့ွေတာင္၌၊ ျမေရာင္လိုလို၊ ေရညိဳ ျပည့္လွ်မ္း၊ ၾကာပန္းညြတ္႐ံု၊ ပန္းမ်ဳိးစံုသည္၊ မုဥၥလိႏၵာ၊ အိုင္သာျဖန္႔က်င္း၊ က်ည္းပင္ရင္း၀ယ္၊ သနင္းလူ႔ေဆြ၊ စံပယ္ေနေသာ္၊ မိုးေလထန္ျပင္း၊ သြန္းခ်ျခင္းေၾကာင့္၊ ေႁမြမင္းရန္ဟန္႔၊ ပါးပ်ဥ္းျဖန္႔လ်က္၊ ခ်ီးအံ့တန္ခိုး၊ ေဆာင္းကာမိုးသည္၊ ေရွးက်ဳိးသမၻာေတာ္ေၾကာင့္ကိုး။
၇။ ရာဇာယတနသတၱာဟ။
ခါသတၱမ၊ သတၱာဟတြင္၊ ေဗာဓိပင္မွ၊ ေတာင္ျပင္လက္ယာ၊ ေျမမ်က္ႏွာ၀ယ္၊ ရာဇာယတန၊ မည္ရေခၚတြင္၊ လင္းလြန္းပင္၌၊ သဗၺညဳဖ်ား၊ ေပ်ာ္စံစားသည္၊ ႀကီးမားဉာဏ္ေတာ္ ဖြင့္လို႔ကို။
ထိုခုႏွစ္ပါး၊ အရပ္မ်ားကို၊ ေရ့ွသြားသဒၶါ၊ ၾကည္ညိဳစြာလွ်င္၊ ၀ႏၵနာမာန၊ ဂါရ၀ျဖင့္၊
ဦးခ်ညြတ္က်ဳိး၊ ကြၽန္ရွိခိုးသည္၊ ေကာင္းက်ဳိးခပ္သိမ္း ျပည့္ေစေသာ္။
သာဓု သာဓု သာဓု။
ဘုရားရွိခိုး
ခုနစ္ေန႔ ဘုရားရွိခိုးႏွင့္ ဆုေတာင္း အမွ်ေ၀-
နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ။
လယ္တီဆရာေတာ္၏ ခုနစ္ေန႔ ဘုရားရွိခိုးႏွင့္ ဆုေတာင္း အမွ်ေ၀
ၾကာသပေတးေန႔။ ။သံုးလူ႔ရွင္ပင္၊ ကြၽန္႔ထိပ္တင္၊ ေသာင္းခြင္စၾကာ၀ဠာ၊ နတ္ျဗဟၼာတို႔၊ ညီညာ ႐ံုးစု၊ ေတာင္းပန္မႈေၾကာင့္၊ ရတုနဂို၊ ရႊန္းရႊန္းစိုသည္၊ ၀ါဆိုလျပည့္၊ ႂကြက္မင္းေန႔၀ယ္၊ ခ်မ္းေျမ့ ၾကည္ျဖဴ၊ သေႏၶယူသည္၊ နတ္လူၿငိမ္းဘို႔ ကိန္းပါကို။
ေသာၾကာေန႔။ ။သေႏၶယူကာ၊ ဆယ္လၾကာေသာ္၊ မဟာသကၠရာဇ္၊ ေျခာက္ဆယ့္ရွစ္ၾကံဳ၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ေသာၾကာေန႔၀ယ္၊ ခ်မ္းေျမ့စံုစီ၊ လုမၺိနီ၌၊ မဟီလိႈက္ဆူ၊ ဖြားေတာ္မူသည္၊ နတ္လူ ေအာင္ၿမိဳ႕ လမ္းပါကို။
တနလၤာေန႔။ ။ဖြားျမင္ေျမာက္ေသာ္၊ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ရြယ္၊ ပ်ဳိႏုနယ္၌၊ သံုးသြယ္ေရႊနန္း၊ သိမ္းျမန္း ၿပီးလစ္၊ ဆယ့္သံုးႏွစ္လွ်င္၊ ဘုန္းသစ္လွ်ံလူ၊ စံေတာ္မူ၍၊ ရြယ္မူႏုျဖိဳး၊ ႏွစ္ဆယ့္ကိုး၀ယ္၊ ေလးမ်ဳိးနိမိတ္၊ နတ္ျပဟိတ္ေၾကာင့္၊ ေရႊစိတ္ျငင္ၿငိဳ၊ သံေ၀ပိုက၊ ၀ါဆိုလျပည့္၊ က်ားမင္းေန႔၀ယ္၊ ခ်မ္းေျမ့ရဂံု၊ ေတာရပ္လံႈသည္၊ စံုၿမိဳင္ပင္ရိပ္ ခမ္းမွာကို။
ဗုဒၶဟူးေန႔။ ။ေတာရပ္ၿမိဳင္ေပၚ၊ ေျခာက္ႏွစ္ေပ်ာ္၍၊ ခါေတာ္တစ္ပံု၊ ပြင့္ခ်ိန္ၾကံဳက၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ဆင္မင္းေန႔၀ယ္၊ ေျမ့ပရေမ၊ ပလႅင္ေဗြထက္၊ ေရႊေညာင္ေတာ္ႀကီး၊ ဗိတာန္ထီးႏွင့္၊ မၿငီးၾကည္ျဖဴ၊ ေနေတာ္မူလ်က္၊ ရန္ျမဴခပင္း၊ အမိုက္သင္းကို၊ အရွင္းပယ္ေဖ်ာက္၊ အလင္းေပါက္က၊ ထြန္းေတာက္ဘုန္းေတာ္၊ ေသာင္းလံုးေက်ာ္သည္၊ သံုးေဖာ္လူတို႔ ၿငိမ္းပါကို။
စေနေန႔။ ။ဘုရားျဖစ္ခါ၊ မိဂဒါသို႔၊ စၾကာေရႊဖြား၊ ျဖန္႔ခ်ီသြား၍၊ ငါးပါး၀ဂၢီ၊ စံုအညီႏွင့္၊ မဟီတစ္ေသာင္း၊ တိုက္အေပါင္းမွ၊ ခေညာင္းကပ္လာ၊ နတ္ျဗဟၼာအား၊ ၀ါဆိုလျပည့္၊ စေနေန႔တြင္၊ ေႂကြ႕ေႂကြ႕လွ်ံတက္၊ ဓမၼစက္ကို၊ မိန္႔ႁမြက္ေထြျပား၊ ေဟာေဖာ္ၾကားသည္၊ တရားနတ္စည္ ရြမ္းတယ္ကို။
အဂၤါေန႔။ ။တရားနတ္စည္၊ ေဆာ္ရြမ္းလည္က၊ သံုးမည္ဘံုသိုက္၊ တစ္ေသာင္းတိုက္၀ယ္၊ ကြၽတ္ထိုက္သသူ၊ နတ္ လူ ျဗဟၼာ၊ သတၱ၀ါကို၊ ေခမာေသာင္သို႔၊ ေဖာင္ကူးတို႔ျဖင့္၊ ေဆာင္ပို႔ၿပီးကာ၊ ၀ါေလး ဆယ့္ငါး၊ သက္ကား႐ွစ္ဆယ္၊ စံုျပည့္ႂကြယ္က၊ ရာေလးဆယ့္႐ွစ္၊ သကၠရာဇ္၀ယ္၊ နယ္မလႅာတိုင္း၊ စံႏႈိင္းမယုတ္၊ ကုႆိႏၷာ႐ံု၊ အင္ၾကင္းစံု၌၊ ကဆုန္လျပည့္၊ အဂၤါေန႔၀ယ္၊ ခ်မ္းေျမ့နိဗၺဴ၊ စံေတာ္မူသည္၊ ၀ွန္းဆူေသာင္းလံုး ေက်ာ္တယ္ကို။
တနဂၤေႏြေန႔။ ။နိဗၺဴစံၿပီ၊ ႐ႈမအီသား၊ သိဂႌေရႊေလွာ္၊ အေလာင္းေတာ္ကို၊ ထိုေရာ္ကဆုန္၊ လဆုတ္ၾကံဳ၍၊ ဂဠဳန္ေန႔၀ယ္၊ ခိုးေငြ႕မေႏွာ၊ ဓာတ္ေတေဇာလွ်င္၊ ရွင္ေစာဉာဏ္စက္၊ ဓိ႒ာန္ခ်က္ျဖင့္၊ လွ်ံတက္ေကာ္ေရာ္၊ မီးပူေဇာ္သည္၊ ေမြေတာ္ရွစ္စိတ္ ႂကြင္းတယ္ကို။
ဆုေတာင္း။ ။ထိုခုနစ္ေန႔၊ သာခ်မ္းေျမ့ကို၊ ေဆြ႕ေဆြ႕ၾကည္ျဖဴ၊ အာ႐ံုယူလ်က္၊ သံုးလူတို႔နတ္၊ ျမတ္ထက္ျမတ္သား၊ ကိုယ္ေတာ္ဖ်ားကို၊ သံုးပါးမွန္စြာ၊ ၀ႏၵနာႏွင့္၊ သဒၶါၿဖိဳးၿဖိဳး၊ ကြၽန္ရွိခိုးသည္၊ ေကာင္းက်ဳိးခပ္သိမ္း ႂကြယ္ေစေသာ္။
အဆံုးဘ၀၊ တိုင္ျပန္ကလည္း၊ ပညာ့အရာ၊ ဘိဓမၼာႏွင့္၊ ေၾကညာေက်ာ္ၾကား၊ လူအမ်ားကို တရားစည္ႀကီး၊ ဖိမ့္ဖိမ့္တီး၍၊ မီးဆယ့္တစ္တန္၊ ျငိမ္းရာမွန္သည္၊ နိဗၺာန္ေအာင္ၿမိဳ႕ေရာက္ေစေသာ္။
ၾကာသပေတးေန႔။ ။သံုးလူ႔ရွင္ပင္၊ ကြၽန္႔ထိပ္တင္၊ ေသာင္းခြင္စၾကာ၀ဠာ၊ နတ္ျဗဟၼာတို႔၊ ညီညာ ႐ံုးစု၊ ေတာင္းပန္မႈေၾကာင့္၊ ရတုနဂို၊ ရႊန္းရႊန္းစိုသည္၊ ၀ါဆိုလျပည့္၊ ႂကြက္မင္းေန႔၀ယ္၊ ခ်မ္းေျမ့ ၾကည္ျဖဴ၊ သေႏၶယူသည္၊ နတ္လူၿငိမ္းဘို႔ ကိန္းပါကို။
ေသာၾကာေန႔။ ။သေႏၶယူကာ၊ ဆယ္လၾကာေသာ္၊ မဟာသကၠရာဇ္၊ ေျခာက္ဆယ့္ရွစ္ၾကံဳ၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ေသာၾကာေန႔၀ယ္၊ ခ်မ္းေျမ့စံုစီ၊ လုမၺိနီ၌၊ မဟီလိႈက္ဆူ၊ ဖြားေတာ္မူသည္၊ နတ္လူ ေအာင္ၿမိဳ႕ လမ္းပါကို။
တနလၤာေန႔။ ။ဖြားျမင္ေျမာက္ေသာ္၊ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ရြယ္၊ ပ်ဳိႏုနယ္၌၊ သံုးသြယ္ေရႊနန္း၊ သိမ္းျမန္း ၿပီးလစ္၊ ဆယ့္သံုးႏွစ္လွ်င္၊ ဘုန္းသစ္လွ်ံလူ၊ စံေတာ္မူ၍၊ ရြယ္မူႏုျဖိဳး၊ ႏွစ္ဆယ့္ကိုး၀ယ္၊ ေလးမ်ဳိးနိမိတ္၊ နတ္ျပဟိတ္ေၾကာင့္၊ ေရႊစိတ္ျငင္ၿငိဳ၊ သံေ၀ပိုက၊ ၀ါဆိုလျပည့္၊ က်ားမင္းေန႔၀ယ္၊ ခ်မ္းေျမ့ရဂံု၊ ေတာရပ္လံႈသည္၊ စံုၿမိဳင္ပင္ရိပ္ ခမ္းမွာကို။
ဗုဒၶဟူးေန႔။ ။ေတာရပ္ၿမိဳင္ေပၚ၊ ေျခာက္ႏွစ္ေပ်ာ္၍၊ ခါေတာ္တစ္ပံု၊ ပြင့္ခ်ိန္ၾကံဳက၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ဆင္မင္းေန႔၀ယ္၊ ေျမ့ပရေမ၊ ပလႅင္ေဗြထက္၊ ေရႊေညာင္ေတာ္ႀကီး၊ ဗိတာန္ထီးႏွင့္၊ မၿငီးၾကည္ျဖဴ၊ ေနေတာ္မူလ်က္၊ ရန္ျမဴခပင္း၊ အမိုက္သင္းကို၊ အရွင္းပယ္ေဖ်ာက္၊ အလင္းေပါက္က၊ ထြန္းေတာက္ဘုန္းေတာ္၊ ေသာင္းလံုးေက်ာ္သည္၊ သံုးေဖာ္လူတို႔ ၿငိမ္းပါကို။
စေနေန႔။ ။ဘုရားျဖစ္ခါ၊ မိဂဒါသို႔၊ စၾကာေရႊဖြား၊ ျဖန္႔ခ်ီသြား၍၊ ငါးပါး၀ဂၢီ၊ စံုအညီႏွင့္၊ မဟီတစ္ေသာင္း၊ တိုက္အေပါင္းမွ၊ ခေညာင္းကပ္လာ၊ နတ္ျဗဟၼာအား၊ ၀ါဆိုလျပည့္၊ စေနေန႔တြင္၊ ေႂကြ႕ေႂကြ႕လွ်ံတက္၊ ဓမၼစက္ကို၊ မိန္႔ႁမြက္ေထြျပား၊ ေဟာေဖာ္ၾကားသည္၊ တရားနတ္စည္ ရြမ္းတယ္ကို။
အဂၤါေန႔။ ။တရားနတ္စည္၊ ေဆာ္ရြမ္းလည္က၊ သံုးမည္ဘံုသိုက္၊ တစ္ေသာင္းတိုက္၀ယ္၊ ကြၽတ္ထိုက္သသူ၊ နတ္ လူ ျဗဟၼာ၊ သတၱ၀ါကို၊ ေခမာေသာင္သို႔၊ ေဖာင္ကူးတို႔ျဖင့္၊ ေဆာင္ပို႔ၿပီးကာ၊ ၀ါေလး ဆယ့္ငါး၊ သက္ကား႐ွစ္ဆယ္၊ စံုျပည့္ႂကြယ္က၊ ရာေလးဆယ့္႐ွစ္၊ သကၠရာဇ္၀ယ္၊ နယ္မလႅာတိုင္း၊ စံႏႈိင္းမယုတ္၊ ကုႆိႏၷာ႐ံု၊ အင္ၾကင္းစံု၌၊ ကဆုန္လျပည့္၊ အဂၤါေန႔၀ယ္၊ ခ်မ္းေျမ့နိဗၺဴ၊ စံေတာ္မူသည္၊ ၀ွန္းဆူေသာင္းလံုး ေက်ာ္တယ္ကို။
တနဂၤေႏြေန႔။ ။နိဗၺဴစံၿပီ၊ ႐ႈမအီသား၊ သိဂႌေရႊေလွာ္၊ အေလာင္းေတာ္ကို၊ ထိုေရာ္ကဆုန္၊ လဆုတ္ၾကံဳ၍၊ ဂဠဳန္ေန႔၀ယ္၊ ခိုးေငြ႕မေႏွာ၊ ဓာတ္ေတေဇာလွ်င္၊ ရွင္ေစာဉာဏ္စက္၊ ဓိ႒ာန္ခ်က္ျဖင့္၊ လွ်ံတက္ေကာ္ေရာ္၊ မီးပူေဇာ္သည္၊ ေမြေတာ္ရွစ္စိတ္ ႂကြင္းတယ္ကို။
ဆုေတာင္း။ ။ထိုခုနစ္ေန႔၊ သာခ်မ္းေျမ့ကို၊ ေဆြ႕ေဆြ႕ၾကည္ျဖဴ၊ အာ႐ံုယူလ်က္၊ သံုးလူတို႔နတ္၊ ျမတ္ထက္ျမတ္သား၊ ကိုယ္ေတာ္ဖ်ားကို၊ သံုးပါးမွန္စြာ၊ ၀ႏၵနာႏွင့္၊ သဒၶါၿဖိဳးၿဖိဳး၊ ကြၽန္ရွိခိုးသည္၊ ေကာင္းက်ဳိးခပ္သိမ္း ႂကြယ္ေစေသာ္။
အဆံုးဘ၀၊ တိုင္ျပန္ကလည္း၊ ပညာ့အရာ၊ ဘိဓမၼာႏွင့္၊ ေၾကညာေက်ာ္ၾကား၊ လူအမ်ားကို တရားစည္ႀကီး၊ ဖိမ့္ဖိမ့္တီး၍၊ မီးဆယ့္တစ္တန္၊ ျငိမ္းရာမွန္သည္၊ နိဗၺာန္ေအာင္ၿမိဳ႕ေရာက္ေစေသာ္။
သာဓု- သာဓု- သာဓု။
ဘုရားရွိခိုး
Thursday, May 15, 2008
Tuesday, May 13, 2008
ဥေပကၡာ အမ်ဳိးအစား ၁၀-ပါး-
ဥေပကၡာ အမ်ဳိးအစား ၁၀-ပါး-
(၁) ေကာင္းအာ႐ံု ဆိုးအာ႐ံုေျခာက္ပါးတို႔ ထင္လာေသာအခါ သာယာျခင္းတဏွာ၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္း ေဒါသတုိ႔ မရွိရေအာင္ သတိသမၸဇဥ္ အျမဲယွဥ္၍႐ႈျခင္းမ်ိဳး ေျခာက္ပါးကိုဆိုသည္။ (ဆဠဂၤုေပကၡာ)
(၂) သေဗၺ သတၱာ ကမၼႆကာ သတၱ၀ါတို႔ ခ်မ္းသာဆင္းရဲဟူသည္ သူတို႔၏ ကံအတိုင္းဘဲဟု လ်စ္လ်ဴ႐ႈကာေနျခင္းကို ဆိုလိုပါသည္။(ျဗဟၼ၀ိဟာ႐ုေပကၡာ)
(၃) မဂ္၏ အဂၤါအစိတ္အပိုင္းသို႔ ေရာက္လာေသာ ေဗာဇၩင္တရားတို႔သည္ အလြန္ အေလ်ာ့မရွိ ပိုလြန္ျခင္း ယုတ္ေလ်ာ့ျခင္းမရွိဘဲ အညီအမွ်သာ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းမ်ိဳးကို ဆိုလိုပါသည္။ (ေဗာဇၩဂၤုေပကၡာ)
(၄) ၀ီရိယုေပကၡာ- မဂ္ဖိုလ္ရေရး အားထုတ္ေပးရာ၌ အပိုအလိုမရွိရေအာင္ ညီမွ်စြာျဖစ္ေသာ ၀ီရိယကို ဆိုလိုပါသည္။
(၅) စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္တရားတို႔ကို ရရွိရန္ အားထုတ္ေသာအခါ ပဥၥမစ်ာန္သမာဓိ၊ သို႔မဟုတ္ ၀ိပႆနာဉာဏ္ရင့္သန္လာေသာအခါ နီ၀ရဏစေသာ သခၤါရတရားတို႔ကို အထူးဂ႐ုစိုက္ကာ ပယ္ရွားမႈမျပဳရေတာ့ဘဲ လ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္းသေဘာကို ဆိုလိုပါသည္။ (သခၤါ႐ုေပကၡာ)
(၆) ေကာင္းအာ႐ံု မေကာင္းအာ႐ံုတို႔ႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳေသာအခါ ခ်မ္းသာျခင္းႏွင့္ ဆင္းရဲျခင္းတို႔အၾကား အလတ္စားျဖစ္ေသာ အေနအားျဖင့္ ခံစားျခင္းကို ဆိုလိုပါသည္။ (ေ၀ဒႏုေပကၡာ)
(၇) ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာစေသာ တရားစုတို႔ကို အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱျမင္လာေအာင္ ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ရာ၌ အေဟာင္းပ်က္ အသစ္အစားထိုး လာပံုတို႔ကို ၿငိမ္သက္စြာ လ်စ္လ်ဴ႐ႈကာ သံုးသပ္ဆင္ျခင္ျခင္းကို ဆိုလိုပါသည္။
(၀ိပႆႏုေပကၡာ)
(၈) သဟဇာတ အတူတကြျဖစ္ေနၾကသည့္တရားစုတို႔၌ ညီညြတ္ေအာင္ အားထုတ္မေနရေတာ့ပဲ လ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္းသေဘာကို ဆိုလိုပါသည္။
(တၾတမဇၩတၱဳေပကၡာ)
(၉) မိမိရရွိခံစားရမည့္ စ်ာန္ခ်မ္းသာကိုပင္ ခ်မ္းသာမႈသို႔မက်ေရာက္ေစပဲ လ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္းကို ဆိုလိုပါသည္။ (စ်ာႏုေပကၡာ)
(၁၀) ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေသာ နီ၀ရဏဓမၼတို႔မွ သန္႔စင္ေနၿပီျဖစ္၍ ထိုတရားဆိုးတို႔ မျဖစ္ေစရေအာင္ ေၾကာင့္ၾကမႈ မျပဳရေတာ့သည္ကို ဆိုလိုပါသည္။
(ပါရိသုဒၶဳေပကၡာ)
ရဟန္းတပါး သစ္ပင္ခုတ္မႈ-
ဘူတဂါမသိကၡာပုဒ္-
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အာဠဝီျပည္ အဂၢါဠဝေစတီ၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူေသာ အခါ အာဠဝီျပည္သား ရဟန္းတို႔သည္ အမႈသစ္ကို ျပဳလုပ္ ကုန္ေသာ္ သစ္ပင္ကို ကိုယ္တိုင္လည္း ခုတ္ျဖတ္ကုန္၏၊ သူတစ္ပါးတို႔ကိုလည္း ခုတ္ျဖတ္ေစကုန္၏။
အာဠဝီျပည္သား ရဟန္းတစ္ပါးသည္လည္း သစ္ပင္ကို ခုတ္ျဖတ္ရာ ထိုသစ္ပင္ကို စိုးအုပ္၍ ေနေသာ နတ္သမီးသည္ ထိုရဟန္းအား ''အသွ်င္ဘုရား မိမိ၏ ဗိမာန္ကို ျပဳလုပ္လို၍ အကြၽႏု္ပ္၏ ဗိမာန္ကို မခုတ္ျဖတ္ပါလင့္'' ဟု ဆို၏။ ထိုရဟန္းသည္ (ထိုနတ္သမီး၏ စကားကို) နားမေထာင္မူ၍ ခုတ္ျဖတ္ျမဲ ခုတ္ျဖတ္ေလရာ ထိုနတ္ သမီး၏ ကေလးလက္ေမာင္းကို ခုတ္ျဖတ္မိ၏။ ထိုအခါ ထိုနတ္သမီးအား ''ငါသည္ ဤရဟန္းကို ဤေနရာ၌ပင္ သတ္ျဖတ္ လိုက္ရမူ ေကာင္းေလစြ''ဟု အၾကံျဖစ္၏။
ထို႔ေနာက္ ထိုနတ္သမီးအား ''ငါသည္ ဤရဟန္းကို ဤေနရာ၌ပင္ သတ္ျဖတ္ ျခင္းသည္ မသင့္ေလ်ာ္ေခ်၊ စင္စစ္ေသာ္ကား ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ရမူ ေကာင္း ေလရာ၏'' ဟု အၾကံျဖစ္ျပန္၏။
ထိုအခါ ထိုနတ္သမီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား အား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္၏။ နတ္သမီး ေကာင္းေလစြ ေကာင္းေလစြ၊ နတ္သမီး သင္သည္ ထိုရဟန္းကို မသတ္ျဖတ္ျခင္းသည္ ေကာင္းမြန္လွေပစြ၊ နတ္ သမီး သင္သည္ ထိုရဟန္းကို အကယ္၍ သတ္ျဖတ္မိပါမူ သင့္အား မေကာင္းမႈ တိုးပြားေလရာ၏။ နတ္သမီး သင္ သြားေခ် ေလာ့၊ ဤမည္ေသာ အရပ္၌ ရွိေသာ သစ္ပင္သည္ (အုပ္စိုးသူ နတ္မွ) ကင္းဆိတ္၏။
ထိုသစ္ပင္ကို စဲြမွီ၍ ေနေလေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
လူတို႔သည္ ''အဘယ့္ေၾကာင့္ သာကီဝင္မင္းသား ဘုရားအႏြယ္ေတာ္ျဖစ္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ သစ္ပင္ကို ကိုယ္တိုင္လည္း ခုတ္ျဖတ္ကုန္ဘိသနည္း၊ သူတစ္ပါး တို႔ကိုလည္း ခုတ္ျဖတ္ ေစကုန္ဘိသနည္း။ သာကီဝင္မင္းသား ဘုရားအႏြယ္ေတာ္ ျဖစ္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ တစ္ခု ေသာ ဣေႁႏၵ႐ိွေသာ အသက္ကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ညႇဥ္းဆဲကုန္ဘိသနည္း''ဟု ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ် ကုန္၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾကကုန္ ၏။
ရဟန္းတို႔သည္ ကဲ့ရဲ႕ ႐ႈတ္ခ် အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾကေသာ ထိုလူတို႔၏ စကားတို႔ကို ၾကားၾကသည္သာတည္း။ အလိုနည္းေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ''အဘယ့္ေၾကာင့္ အာဠဝီျပည္သား ရဟန္းတို႔သည္ သစ္ပင္ကို ကိုယ္တိုင္လည္း ခုတ္ျဖတ္ကုန္ဘိ သနည္း၊ သူတစ္ပါးတို႔ကိုလည္း ခုတ္ျဖတ္ေစကုန္ဘိ သနည္း''ဟု ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ်ကုန္၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾက ကုန္၏။ပ။
''ရဟန္းတို႔ သင္တို႔သည္ သစ္ပင္ကို ကိုယ္တိုင္လည္း ခုတ္ျဖတ္ကုန္၏။ သူတစ္ပါး တို႔ကိုလည္း ခုတ္ျဖတ္ေစကုန္၏ ဟူသည္ မွန္သေလာ''ဟု စိစစ္ ေမးျမန္းေတာ္မူ ၏။
မွန္ပါသည္ ျမတ္စြာဘုရားဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူ၏။ပ။
(မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္းႏီွးျဖစ္ေသာ ေယာက္်ားတို႔ သင္တို႔သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ သစ္ပင္ကို ကိုယ္တိုင္လည္း ခုတ္ျဖတ္ကုန္ဘိ သနည္း၊ သူတစ္ပါးတို႔ကိုလည္း ခုတ္ျဖတ္ေစကုန္ဘိသနည္း၊ (မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္းႏီွး ျဖစ္ေသာ ေယာက္်ားတို႔ လူတို႔သည္ သစ္ပင္၌ အသက္႐ိွ၏ဟု မွတ္ထင္ၾက ကုန္၏။ (မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္းႏီွး ျဖစ္ေသာ ေယာက္်ားတို႔ ဤ (သင္တို႔ျပဳမိေသာအမႈ) သည္ မၾကည္ညိဳ ေသးေသာ
သူတို႔အား ၾကည္ညိဳေစျခင္းငွါ လည္းေကာင္း။ပ။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ဤသိကၡာပုဒ္ေတာ္ကို ျပၾကကုန္ေလာ့။
၆ဝ။ ၁၁-၉ဝ။ ''ႀကီးပြားၿပီး ႀကီးပြားဆဲျဖစ္ေသာ မ်ဳိးေစ့ ျမက္သစ္ပင္ အေပါင္းကို ခုတ္ျဖတ္ ဖ်က္ဆီးျခင္းေၾကာင့္ ပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏'' ဤသို႔ (ျပၾက ကုန္ေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ဆက္လက္၍ အက်ယ္ ရွာေဖြ ေလ့လာၾကပါကုန္...
၁ - ဘူတဂါမသိကၡာပုဒ္၊ ဘူတဂါမဝဂ္၊ ဘိကၡဳပါစိတ္၊ ပါစိတ္ပါဠိေတာ္။ ဝိနည္း။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အာဠဝီျပည္ အဂၢါဠဝေစတီ၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူေသာ အခါ အာဠဝီျပည္သား ရဟန္းတို႔သည္ အမႈသစ္ကို ျပဳလုပ္ ကုန္ေသာ္ သစ္ပင္ကို ကိုယ္တိုင္လည္း ခုတ္ျဖတ္ကုန္၏၊ သူတစ္ပါးတို႔ကိုလည္း ခုတ္ျဖတ္ေစကုန္၏။
အာဠဝီျပည္သား ရဟန္းတစ္ပါးသည္လည္း သစ္ပင္ကို ခုတ္ျဖတ္ရာ ထိုသစ္ပင္ကို စိုးအုပ္၍ ေနေသာ နတ္သမီးသည္ ထိုရဟန္းအား ''အသွ်င္ဘုရား မိမိ၏ ဗိမာန္ကို ျပဳလုပ္လို၍ အကြၽႏု္ပ္၏ ဗိမာန္ကို မခုတ္ျဖတ္ပါလင့္'' ဟု ဆို၏။ ထိုရဟန္းသည္ (ထိုနတ္သမီး၏ စကားကို) နားမေထာင္မူ၍ ခုတ္ျဖတ္ျမဲ ခုတ္ျဖတ္ေလရာ ထိုနတ္ သမီး၏ ကေလးလက္ေမာင္းကို ခုတ္ျဖတ္မိ၏။ ထိုအခါ ထိုနတ္သမီးအား ''ငါသည္ ဤရဟန္းကို ဤေနရာ၌ပင္ သတ္ျဖတ္ လိုက္ရမူ ေကာင္းေလစြ''ဟု အၾကံျဖစ္၏။
ထို႔ေနာက္ ထိုနတ္သမီးအား ''ငါသည္ ဤရဟန္းကို ဤေနရာ၌ပင္ သတ္ျဖတ္ ျခင္းသည္ မသင့္ေလ်ာ္ေခ်၊ စင္စစ္ေသာ္ကား ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ရမူ ေကာင္း ေလရာ၏'' ဟု အၾကံျဖစ္ျပန္၏။
ထိုအခါ ထိုနတ္သမီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား အား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္၏။ နတ္သမီး ေကာင္းေလစြ ေကာင္းေလစြ၊ နတ္သမီး သင္သည္ ထိုရဟန္းကို မသတ္ျဖတ္ျခင္းသည္ ေကာင္းမြန္လွေပစြ၊ နတ္ သမီး သင္သည္ ထိုရဟန္းကို အကယ္၍ သတ္ျဖတ္မိပါမူ သင့္အား မေကာင္းမႈ တိုးပြားေလရာ၏။ နတ္သမီး သင္ သြားေခ် ေလာ့၊ ဤမည္ေသာ အရပ္၌ ရွိေသာ သစ္ပင္သည္ (အုပ္စိုးသူ နတ္မွ) ကင္းဆိတ္၏။
ထိုသစ္ပင္ကို စဲြမွီ၍ ေနေလေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
လူတို႔သည္ ''အဘယ့္ေၾကာင့္ သာကီဝင္မင္းသား ဘုရားအႏြယ္ေတာ္ျဖစ္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ သစ္ပင္ကို ကိုယ္တိုင္လည္း ခုတ္ျဖတ္ကုန္ဘိသနည္း၊ သူတစ္ပါး တို႔ကိုလည္း ခုတ္ျဖတ္ ေစကုန္ဘိသနည္း။ သာကီဝင္မင္းသား ဘုရားအႏြယ္ေတာ္ ျဖစ္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ တစ္ခု ေသာ ဣေႁႏၵ႐ိွေသာ အသက္ကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ညႇဥ္းဆဲကုန္ဘိသနည္း''ဟု ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ် ကုန္၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾကကုန္ ၏။
ရဟန္းတို႔သည္ ကဲ့ရဲ႕ ႐ႈတ္ခ် အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾကေသာ ထိုလူတို႔၏ စကားတို႔ကို ၾကားၾကသည္သာတည္း။ အလိုနည္းေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ''အဘယ့္ေၾကာင့္ အာဠဝီျပည္သား ရဟန္းတို႔သည္ သစ္ပင္ကို ကိုယ္တိုင္လည္း ခုတ္ျဖတ္ကုန္ဘိ သနည္း၊ သူတစ္ပါးတို႔ကိုလည္း ခုတ္ျဖတ္ေစကုန္ဘိ သနည္း''ဟု ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ်ကုန္၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾက ကုန္၏။ပ။
''ရဟန္းတို႔ သင္တို႔သည္ သစ္ပင္ကို ကိုယ္တိုင္လည္း ခုတ္ျဖတ္ကုန္၏။ သူတစ္ပါး တို႔ကိုလည္း ခုတ္ျဖတ္ေစကုန္၏ ဟူသည္ မွန္သေလာ''ဟု စိစစ္ ေမးျမန္းေတာ္မူ ၏။
မွန္ပါသည္ ျမတ္စြာဘုရားဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူ၏။ပ။
(မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္းႏီွးျဖစ္ေသာ ေယာက္်ားတို႔ သင္တို႔သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ သစ္ပင္ကို ကိုယ္တိုင္လည္း ခုတ္ျဖတ္ကုန္ဘိ သနည္း၊ သူတစ္ပါးတို႔ကိုလည္း ခုတ္ျဖတ္ေစကုန္ဘိသနည္း၊ (မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္းႏီွး ျဖစ္ေသာ ေယာက္်ားတို႔ လူတို႔သည္ သစ္ပင္၌ အသက္႐ိွ၏ဟု မွတ္ထင္ၾက ကုန္၏။ (မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္းႏီွး ျဖစ္ေသာ ေယာက္်ားတို႔ ဤ (သင္တို႔ျပဳမိေသာအမႈ) သည္ မၾကည္ညိဳ ေသးေသာ
သူတို႔အား ၾကည္ညိဳေစျခင္းငွါ လည္းေကာင္း။ပ။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ဤသိကၡာပုဒ္ေတာ္ကို ျပၾကကုန္ေလာ့။
၆ဝ။ ၁၁-၉ဝ။ ''ႀကီးပြားၿပီး ႀကီးပြားဆဲျဖစ္ေသာ မ်ဳိးေစ့ ျမက္သစ္ပင္ အေပါင္းကို ခုတ္ျဖတ္ ဖ်က္ဆီးျခင္းေၾကာင့္ ပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏'' ဤသို႔ (ျပၾက ကုန္ေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ဆက္လက္၍ အက်ယ္ ရွာေဖြ ေလ့လာၾကပါကုန္...
၁ - ဘူတဂါမသိကၡာပုဒ္၊ ဘူတဂါမဝဂ္၊ ဘိကၡဳပါစိတ္၊ ပါစိတ္ပါဠိေတာ္။ ဝိနည္း။
Monday, May 12, 2008
ဓမၼစၾကာ ပါဠိေတာ္ ျမန္မာျပန္
ဓမၼစကၠပၸဝတၱန (ေခၚ) ဓမၼစၾကာသုတ္ပါဠိေတာ္
( ဆ႒သံဂါယနာမူ )
နေမာ တႆ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ။
( ဓမၼစၾကာအမႊန္း )
(က) ဘိကၡဴနံ ပဥၥဝဂၢီနံ၊ ဣသိပတန နာမေက။
မိဂဒါေယ ဓမၼဝရံ၊ ယံ တံ နိဗၺာနပါပကံ။
(ခ) သဟမၸတိ နာမေကန၊ မဟာျဗေဟၼန ယာစိေတာ။
စတုသစၥံ ပကာေသေႏၲာ၊ ေလာကနာေထာ အေဒသယိ။
(ဂ) နႏၵိတံ သဗၺေဒေဝဟိ၊ သဗၺသမၸတၱိသာဓကံ။
သဗၺေလာကဟိတတၴာယ၊ ဓမၼစကၠံ ဘဏာမ ေဟ။
( နိဒါန္း )
ဧဝံ ေမ သုတံ- ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ ဗာရာဏသိယံ ဝိဟရတိ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ။ တၾတ ေခါ ဘဂဝါ ပဥၥဝဂၢိေယ ဘိကၡဴ အာမေႏၲသိ။
( မမွီဝဲသင့္ေသာ အဖို႔အစြန္း ၂-ပါး )
ေဒြ ေမ ဘိကၡေဝ အႏၲာ ပဗၺဇိေတန န ေသဝိတဗၺာ။ ကတေမ ေဒြ၊ ေယာ စာယံ ကာေမသု ကာမသုခလႅိကာႏုေယာေဂါ ဟီေနာ ဂေမၼာ ေပါထုဇၨနိေကာ အနရိေယာ အနတၴသံဟိေတာ။ ေယာ စာယံ အတၱကိလမထာႏုေယာေဂါ ဒုေကၡာ အနရိေယာ အနတၴသံဟိေတာ။
( မဇၩိမ ပဋိပဒါႏွင့္ ယင္း၏အက်ဳိး )
ဧေတ ေခါ ဘိကၡေဝ ဥေဘာ အေႏၲ အႏုပဂမၼ မဇၩိမာ ပဋိပဒါ တထာဂေတန အဘိသမၺဳဒၶါ စကၡဳကရဏီ ဉာဏကရဏီ ဥပသမာယ အဘိညာယ သေမၺာဓာယ နိဗၺာနာယ သံဝတၱတိ။
ကတမာ စ သာ ဘိကၡေဝ မဇၩိမာ ပဋိပဒါ တထာဂေတန အဘိသမၺဳဒၶါ စကၡဳကရဏီ ဉာဏကရဏီ ဥပသမာယ အဘိညာယ သေမၺာဓာယ နိဗၺာနာယ သံဝတၱတိ၊
အယေမဝ အရိေယာ အ႒ဂႋေကာ မေဂၢါ။
ေသယ်ထိဒံ-
သမၼာဒိ႒ိ သမၼာသကၤေပၸါ သမၼာဝါစာ သမၼာကမၼေႏၲာ သမၼာအာဇီေဝါ သမၼာဝါယာေမာ သမၼာသတိ သမၼာသမာဓိ။ အယံ ေခါ သာ ဘိကၡေဝ မဇၩိမာ ပဋိပဒါ တထာဂေတန အဘိသမၺဳဒၶါ စကၡဳကရဏီ ဉာဏကရဏီ ဥပသမာယ အဘိညာယ သေမၺာဓာယ နိဗၺာနာယ သံဝတၱတိ။
( ဒုကၡသစၥာ )
ဣဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေဝ ဒုကၡံ အရိယသစၥံ၊ ဇာတိပိ ဒုကၡာ၊ ဇရာပိ ဒုကၡာ၊ ဗ်ာဓိပိ ဒုေကၡာ၊ မရဏမၸိ ဒုကၡံ၊ အပၸိေယဟိ သမၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ၊ ပိေယဟိ ဝိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ၊ ယမၸိစၧံ န လဘတိ၊ တမၸိ ဒုကၡံ၊ သံခိေတၱန ပဥၥဳပါဒါနကၡႏၶာ ဒုကၡာ။
( သမုဒယသစၥာ )
ဣဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေဝ ဒုကၡသမုဒယံ အရိယသစၥံ၊ ယာယံ တဏွာ ေပါေနာဗၻဝိကာ နႏၵီရာဂသဟဂတာ တၾတတၾတာဘိနႏၵိနီ။ ေသယ်ထိဒံ- ကာမတဏွာ ဘဝတဏွာ ဝိဘဝတဏွာ။
( နိေရာဓသစၥာ )
ဣဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေဝ ဒုကၡနိေရာဓံ အရိယသစၥံ၊ ေယာ တႆာေယဝ တဏွာယ အေသသဝိရာဂနိေရာေဓာ စာေဂါ ပဋိနိႆေဂၢါ မုတၱိ အနာလေယာ။
( မဂၢသစၥာ )
ဣဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေဝ ဒုကၡနိေရာဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစၥံ၊ အယေမဝ အရိေယာ အ႒ဂႋေကာ မေဂၢါ။ ေသယ်ထိဒံ- သမၼာဒိ႒ိ သမၼာသကၤေပၸါ သမၼာဝါစာ သမၼာကမၼေႏၲာ သမၼာအာဇီေဝါ သမၼာဝါယာေမာ သမၼာသတိ သမၼာသမာဓိ။
( ဒုကၡသစၥာ၌ သစၥဉာဏ္ )
''ဣဒံ ဒုကၡံ အရိယသစၥ'' ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( ဒုကၡသစၥာ၌ ကိစၥဉာဏ္ )
''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡံ အရိယသစၥံ ပရိေညယ်''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( ဒုကၡသစၥာ၌ ကတဉာဏ္ )
''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡံ အရိယသစၥံ ပရိညာတ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( သမုဒယသစၥာ၌ သစၥဉာဏ္ )
''ဣဒံ ဒုကၡသမုဒယံ အရိယသစၥ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( သမုဒယသစၥာ၌ ကိစၥဉာဏ္ )
''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡသမုဒယံ အရိယသစၥံ ပဟာတဗၺ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( သမုဒယသစၥာ၌ ကတဉာဏ္ )
''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡသမုဒယံ အရိယသစၥံ ပဟီန''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( နိေရာဓသစၥာ၌ သစၥဉာဏ္ )
''ဣဒံ ဒုကၡနိေရာဓံ အရိယသစၥ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( နိေရာဓသစၥာ၌ ကိစၥဉာဏ္ )
''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡနိေရာဓံ အရိယသစၥံ သစၧိကာတဗၺ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( နိေရာဓသစၥာ၌ ကတဉာဏ္ )
''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡနိေရာဓံ အရိယသစၥံ သစၧိကတ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( မဂၢသစၥာ၌ သစၥဉာဏ္ )
''ဣဒံ ဒုကၡနိေရာဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစၥ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( မဂၢသစၥာ၌ ကိစၥဉာဏ္ )
''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡနိေရာဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစၥံ ဘာေဝတဗၺ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( မဂၢသစၥာ၌ ကတဉာဏ္ )
''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡနိေရာဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစၥံ ဘာဝိတ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( ဘုရားအျဖစ္ ဝန္မခံေတာ္မူခဲ့ေသးပံု )
ယာဝကီဝဥၥ ေမ ဘိကၡေဝ ဣေမသု စတူသု အရိယသေစၥသု ဧဝံ တိပရိဝ႗ံ ဒြါဒသာကာရံ ယထာဘူတံ ဉာဏဒႆနံ န သုဝိသုဒၶံ အေဟာသိ။
ေနဝ တာဝါဟံ ဘိကၡေဝ သေဒဝေက ေလာေက သမာရေက သျဗဟၼေက သႆမဏျဗာဟၼဏိယာ ပဇာယ သေဒဝမႏုႆာယ ''အႏုတၱရံ သမၼာသေမၺာဓႎ အဘိသမၺဳေဒၶါ'' တိ ပစၥညာသႎ။
( ဘုရားအျဖစ္ ဝန္ခံေတာ္မူပံု )
ယေတာ စ ေခါ ေမ ဘိကၡေဝ ဣေမသု စတူသု အရိယသေစၥသု ဧဝံ တိပရိဝ႗ံ ဒြါဒသာကာရံ ယထာဘူတံ ဉာဏဒႆနံ သုဝိသုဒၶံ အေဟာသိ။
အထာဟံ ဘိကၡေဝ သေဒဝေက ေလာေက သမာရေက သျဗဟၼေက သႆမဏျဗာဟၼဏိယာ ပဇာယ သေဒဝမႏုႆာယ ''အႏုတၱရံ သမၼာသေမၺာဓႎ အဘိသမၺဳေဒၶါ'' တိ ပစၥညာသႎ။
( ပစၥေဝကၡဏာဉာဏ္ျဖင့္ သိျမင္ပံု )
ဉာဏဥၥ ပန ေမ ဒႆနံ ဥဒပါဒိ၊ အကုပၸါ ေမ ဝိမုတၱိ၊ အယမႏၲိမာ ဇာတိ၊ နတၴိ ဒါနိ ပုနဗၻေဝါတိ။
( ပဥၥဝဂၢီတို႔ႏွစ္သက္ၾကပံု )
ဣဒမေဝါစ ဘဂဝါ၊ အတၱမနာ ပဥၥဝဂၢိယာ ဘိကၡဴ ဘဂဝေတာ ဘာသိတံ အဘိနႏၵဳႏၲိ။
( အရွင္ေကာ႑ည တရားထူးရပံု )
ဣမသၼႎ စ ပန ေဝယ်ာကရဏသၼႎ ဘညမာေန အာယသၼေတာ ေကာ႑ညႆ ဝိရဇံ ဝီတမလံ ဓမၼစကၡဳံ ဥဒပါဒိ ''ယံကိဥၥိ သမုဒယဓမၼံ၊ သဗၺံ တံ နိေရာဓဓမၼ''ႏၲိ။
( နတ္ျဗဟၼာတို႔ ေကာင္းခ်ီးေပးပံု )
ပဝတၱိေတ စ ပန ဘဂဝတာ ဓမၼစေကၠ ဘုမၼာ ေဒဝါ သဒၵ မႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။
ဘုမၼာနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ စာတုမဟာရာဇိကာ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။
စာတုမဟာရာဇိကာနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ တာဝတႎသာ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။
တာဝတႎသာနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ ယာမာ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။
ယာမာနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ တုသိတာ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။
တုသိတာနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ နိမၼာနရတီ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။
နိမၼာနရတီနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ ပရနိမၼိတဝသဝတၱီ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။
ပရနိမၼိတဝသဝတၱီနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ ျဗဟၼကာယိကာ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။
ဣတိဟ ေတန ခေဏန ေတန လေယန ေတန မုဟုေတၱန ယာဝ ျဗဟၼေလာကာ သေဒၵါ အဗၻဳဂၢစၧိ။
( ေျမငလ်င္လႈပ္ျခင္း၊ အေရာင္အလင္းျဖစ္ေပၚျခင္း )
အယဥၥ ဒသသဟႆိေလာကဓာတု သံကမၸိ သမၸကမၸိ သမၸေဝဓိ။
အပၸမာေဏာ စ ဥဠာေရာ ၾသဘာေသာ ေလာေက ပါတုရေဟာသိ အတိကၠမၼ ေဒဝါနံ ေဒဝါႏုဘာဝႏၲိ။
( ျမတ္စြာဘုရား ဥဒါန္းက်ဴးေတာ္မူပံု )
အထ ေခါ ဘဂဝါ ဣမံ ဥဒါနံ ဥဒါေနသိ ''အညာသိ ဝတ ေဘာ ေကာ႑ေညာ၊ အညာသိ ဝတ ေဘာ ေကာ႑ေညာ'' တိ။ ဣတိ ဟိဒံ အာယသၼေတာ ေကာ႑ညႆ ''အညာသိ ေကာ႑ေညာ'' ေတြဝ နာမံ အေဟာသီတိ။
( အရွင္ေကာ႑ည ရဟန္းအျဖစ္ ေလွ်ာက္ေတာင္းပံု )
အထ ေခါ အာယသၼာ အညာသိေကာ႑ေညာ ဒိ႒ဓေမၼာ ပတၱဓေမၼာ ဝိဒိတဓေမၼာ ပရိေယာဂါဠွဓေမၼာ တိဏၰဝိစိကိေစၧာ ဝိဂတကထံကေထာ ေဝသာရဇၨပၸေတၱာ အပရပၸစၥေယာ သတၴဳသာသေန ဘဂဝႏၲံ ဧတဒေဝါစ ''လေဘယ်ာဟံ ဘေႏၲ ဘဂဝေတာ သႏၲိေက ပဗၺဇၨံ၊ လေဘယ်ံ ဥပသမၸဒ''ႏၲိ။
( ဧဟိဘိကၡဳ ရဟန္းျဖစ္ပံု )
''ဧဟိ ဘိကၡဴ'' တိ ဘဂဝါ အေဝါစ ''သြာကၡာေတာ ဓေမၼာ၊ စရ ျဗဟၼစရိယံ သမၼာ ဒုကၡႆ အႏၲကိရိယာယာ'' တိ။ သာဝ တႆ အာယသၼေတာ ဥပသမၸဒါ အေဟာသီတိ။
ဓမၼစကၠပၸဝတၱနသုတၱံ နိ႒ိတံ
၂၀၁၀.၀၅.၀၆
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတန မိဂဒါဝုန္ေတာ၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏၊ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔ကုိ မိန္႔ေတာ္မူ၏- ရဟန္းတို႔ ရဟန္းျဖစ္သူသည္ အစြန္းႏွစ္ပါးတို႔ကုိ မမွီဝဲအပ္ကုန္၊ အဘယ္ႏွစ္ပါးတို႔နည္း -
ယုတ္ညံ့၍ ရြာသူတို႔၏ အက်င့္ျဖစ္ေသာ ပုထုဇဥ္တို႔၏ အေလ့အက်င့္သာ ျဖစ္၍ အရိယာတို႔၏အေလ့အက်င့္ မဟုတ္ေသာ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ မစပ္ယွဥ္ေသာ ကာမဂုဏ္တို႔၌ ကာမဂုဏ္ခ်မ္းသာကုိ ကပ္ၿငိေသာအားျဖင့္ အဖန္တလဲလဲ လုိက္စား အားထုတ္ျခင္း လည္းေကာင္း၊ ကုိယ္စိတ္၏ ဆင္းရဲျခင္းကုိ ျဖစ္ေစတတ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အက်င့္ မဟုတ္ေသာ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ မစပ္ယွဥ္ေသာ ကုိယ္ပင္ပန္းမႈကုိ အားထုတ္ျခင္း လည္းေကာင္း ဤႏွစ္ပါးတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤအစြန္းႏွစ္ပါးတို႔သို႔ မကပ္ေရာက္မူ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အထူးသျဖင့္ သိေတာ္မူအပ္ေသာ ပညာမ်က္စိကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ကုိ ျပဳတတ္ေသာ အလယ္အလတ္ျဖစ္ေသာ အက်င့္သည္ ကိေလသာ ၿငိမ္းရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ သစၥာေလးပါးကုိသိရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အထူးသျဖင့္ သိေတာ္မူအပ္ေသာ ပညာမ်က္စိကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဉာဏ္ အျမင္ကုိ ျပဳတတ္ေသာ ကိေလသာ ၿငိမ္းျခင္းငွါ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိျခင္းငွါ သစၥာေလးပါးကုိ သိျခင္းငွါ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္းငွါ ျဖစ္ေသာ ထုိအလယ္အလတ္ ျဖစ္ေသာ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကား အဘယ္နည္း၊ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ ဤအရိယမဂ္ပင္တည္း။ ဤသည္ကား အဘယ္နည္း -
မွန္ကန္ေသာအျမင္ 'သမၼာဒိ႒ိ'၊ မွန္ကန္ေသာ ၾကံစည္မႈ 'သမၼာသကၤပၸ'၊ မွန္ကန္ေသာ စကား'သမၼာဝါစာ'၊ မွန္ကန္ေသာအလုပ္ 'သမၼာကမၼႏၲ'၊ မွန္ကန္ေသာ အသက္ေမြးမႈ 'သမၼာအာဇီဝ'၊ မွန္ကန္ေသာ အားထုတ္မႈ 'သမၼာဝါယာမ'၊ မွန္ကန္ေသာ ေအာက္ေမ့မႈ 'သမၼာသတိ'၊ မွန္ကန္ေသာ တည္ၾကည္မႈ 'သမၼာသမာဓိ' တို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အထူးသျဖင့္ သိေတာ္မူအပ္ေသာ ပညာမ်က္စိကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ကုိ ျပဳတတ္ေသာ အလယ္အလတ္ျဖစ္ေသာ ဤျမတ္ေသာ အက်င့္သည္ ကိေလသာ ၿငိမ္းရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ (သစၥာေလးပါးကုိ) သိရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဆင္းရဲျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားတည္း။ ပဋိသေႏၶ တည္ေနရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊ အုိရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊ နာရျခင္းသည္ လည္း ဆင္းရဲ၏၊ ေသရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊ မခ်စ္ေသာ သူတို႔ႏွင့္ အတူေနရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊ ခ်စ္ေသာ သူတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊ လုိခ်င္ရာကုိ မရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊ အက်ဥ္းအားျဖင့္ စြဲလမ္းရာ အာ႐ံုျဖစ္ေသာ ခႏၶာငါးပါးတို႔သည္လည္း ဆင္းရဲကုန္၏။ (၁)
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဆင္းရဲၿခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားတည္း။ အၾကင္ တဏွာသည္ ဘဝသစ္၌ ျဖစ္ေစတတ္၏၊ ႏွစ္သက္ျခင္း တပ္မက္ျခင္းႏွင့္တကြ ျဖစ္၏၊ ထုိထုိ အာ႐ံု၌ လြန္စြာ ႏွစ္သက္တတ္၏။ ထုိတပ္မက္မႈ 'တဏွာ' ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ ကာမ၌ တပ္မက္မႈ 'ကာမတဏွာ'၊ သႆတဒိ႒ိႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ တပ္မက္မႈ 'ဘဝတဏွာ'၊ ဥေစၧဒဒိ႒ိႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ တပ္မက္မႈ 'ဝိဘဝတဏွာ' တို႔တည္း။ (၂)
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားတည္း။ ယင္းဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာဟူသည္ ထုိတပ္မက္မႈ 'တဏွာ' ၏သာလွ်င္ အၾကြင္းမဲ့ စြဲမက္မႈ ကင္းေပ်ာက္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ စြန္႔လႊတ္ရာ တစ္ဖန္ စြန္႔ပယ္ရာ လြတ္ေျမာက္ရာ မကပ္ၿငိရာပင္ ျဖစ္၏။ (၃)
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားတည္း။ ဤအရိယမဂ္သည္ အဂၤါရွစ္ပါးရွိ၏၊ အဂၤါရွစ္ပါးဟူေသာ္ကား မွန္ကန္ေသာ အျမင္ 'သမၼာဒိ႒ိ' ။ပ။ မွန္ကန္ေသာ တည္ၾကည္မႈ 'သမၼာသမာဓိ' တို႔တည္း။ (၄)
ရဟန္းတို႔ ''ဤတရားသည္ ဆင္းရဲျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားမည္၏'' ဟု (ဘုရား မျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (ဒုကၡသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွား ျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ ပုိင္းျခား၍ သိထုိက္၏'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက (မၾကားဖူးကုန္ေသာ ဒုကၡသစၥာတရားတို႔၌) ငါဘုရားအား။ပ။ ထင္ရွားျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲ ျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ ပုိင္းျခား၍ သိခဲ့ၿပီ'' ဟု (ဘုရား မျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူး ကုန္ေသာ (ဒုကၡသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္၏။ (၁)
ရဟန္းတို႔ ''ဤတရားသည္ ဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရား မည္၏''ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (သမုဒယသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ'သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ ပယ္အပ္၏'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက (မၾကားဖူးကုန္ေသာ သမုဒယသစၥာတရားတို႔၌) ငါဘုရားအား။ပ။ ထင္ရွားျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ ပယ္ၿပီးၿပီ'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (သမုဒယသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ (၂)
ရဟန္းတို႔ ''ဤတရားသည္ ဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားမည္၏'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (နိေရာဓသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ မ်က္ေမွာက္ ျပဳအပ္၏''ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက (မၾကားဖူးကုန္ေသာ နိေရာဓသစၥာတရားတို႔၌) ငါဘုရားအား။ပ။ ထင္ရွားျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳၿပီးၿပီ'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (နိေရာဓသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ (၃)
ရဟန္းတို႔ ''ဤတရားသည္ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားမည္၏'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (မဂၢသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ ပြားမ်ားအပ္၏'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက (မၾကားဖူး ကုန္ေသာ မဂၢသစၥာ တရားတို႔၌) ငါဘုရားအား။ပ။ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္)သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ ပြားမ်ားၿပီးၿပီ'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (မဂၢသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ (၄)
ရဟန္းတို႔ ''ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရားေလးပါးတို႔၌ ဤသို႔ သံုးပါးေသာ အျပန္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ အျခင္းအရာရွိေသာ မွန္ကန္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ မစင္ၾကယ္ ေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး ငါသည္ နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာႏွင့္တကြေသာ နတ္ေလာကႏွင့္ သမဏျဗာဟၼဏမင္းမ်ား လူမ်ားႏွင့္တကြေသာ လူ႕ေလာက၌ အတုမရွိေသာ အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကုိ ကုိယ္တုိင္မွန္စြာ သိေသာ (အရဟတၱမဂ္) ဉာဏ္ကုိ သိၿပီဟု ဝန္မခံခဲ့ေခ်။
ရဟန္းတို႔ ''ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရားေလးပါးတို႔၌ ဤသို႔ သံုးပါးေသာ အျပန္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ အျခင္းအရာရွိေသာ မွန္ကန္ေသာ ဉာဏ္အျမင္သည္ စင္ၾကယ္လာေသာ အခါ၌သာလွ်င္ ငါသည္ နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာႏွင့္တကြေသာ နတ္ေလာကႏွင့္ သမဏျဗာဟၼဏ မင္းမ်ား လူမ်ားႏွင့္တကြေသာ လူ႕ေလာက၌ အတုမရွိေသာ အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကုိ ကုိယ္တုိင္မွန္စြာ သိေသာ (အရဟတၱမဂ္) ဉာဏ္ကုိ သိၿပီဟု ဝန္ခံခဲ့၏၊ ငါ၏ (ကိေလသာတို႔မွ) လြတ္ေျမာက္မႈသည္ မပ်က္စီးႏုိင္ၿပီ၊ ဤကား အဆံုးစြန္ေသာ ဘဝတည္း၊ ယခုအခါ ဘဝသစ္၌ ျဖစ္ျခင္း မရွိေတာ့ၿပီဟု ငါ့အား ပစၥေဝကၡဏာ ဉာဏ္အျမင္သည္ ျဖစ္ေပၚလာ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကုိ မိန္႔ေတာ္မူ၏၊ ပၪၥဝဂၢီငါးပါး ရဟန္းတို႔သည္ ႏွစ္လုိကုန္သည္ ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္ကုိ ဝမ္းေျမာက္စြာ ခံယူၾကေလကုန္၏။
ဤဂါထာမဖက္ သက္သက္ေသာ ေဒသနာေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ အသွ်င္ေကာ႑ညအား ''ျဖစ္ျခင္း သေဘာရွိေသာ တရားအလံုးစံုသည္ ခ်ဳပ္ျခင္း သေဘာရွိ၏'' ဟု (ကိေလသာ) ျမဴ အညစ္အေၾကး ကင္းေသာ တရားမ်က္စိ 'ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္' သည္ ျဖစ္ေပၚလာ၏။
ဤသို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ ''ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတန မိဂဒါဝုန္ေတာဝယ္ ေလာက၌ သမဏ ျဗာဟၼဏ နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မေဟာႏုိင္ေသာ အတုမရွိေသာ ဤဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူ၏'' ဟု ဘုမၼစုိးနတ္တို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးေပးသံကုိ အဆင့္ဆင့္ ေၾကြးေၾကာ္ကုန္၏။ ဘုမၼစုိးနတ္တို႔၏ ေကာင္းခ်ီးေပးသံကုိ ၾကား၍ ''ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတန မိဂဒါဝုန္ေတာဝယ္ ေလာက၌ သမဏျဗာဟၼဏ နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မေဟာႏုိင္ေသာ အတုမရွိေသာ ဤဓမၼစၾကာ တရားေတာ္ကုိ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏'' ဟု စာတုမဟာရာဇ္နတ္တို႔သည္ အဆင့္ဆင့္ ေၾကြးေၾကာ္ကုန္၏။
စာတုမဟာရာဇ္နတ္တို႔၏ ေကာင္းခ်ီးေပးသံကုိ ၾကား၍ တာဝတႎသာနတ္တို႔သည္။ပ။ ယာမာနတ္တို႔သည္။ပ။ တုသိတာနတ္တို႔သည္။ပ။ နိမၼာနရတီနတ္တို႔သည္။ပ။ ပရနိမၼိတဝသဝတၱီနတ္တို႔သည္။ပ။ ''ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတန မိဂဒါဝုန္ေတာဝယ္ ေလာက၌ သမဏ ျဗာဟၼဏ နတ္မာရ္နတ္ ျဗဟၼာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မေဟာႏုိင္ေသာ အတုမရွိေသာ ဤဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူ၏'' ဟု ျဗဟၼာတို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးေပးသံကုိ အဆင့္ဆင့္ ေၾကြးေၾကာ္ကုန္၏။
ဤသို႔လွ်င္ ထုိအခ်ိန္ ထုိအခါ ထုိကာလတြင္ အကနိ႒ျဗဟၼာ့ျပည္ တုိင္ေအာင္ ေကာင္းခ်ီးသံသည္ ျပန္႔ႏံွ႕၍ တက္၏၊ ဤတစ္ေသာင္းေသာ ေလာကဓာတ္သည္လည္း တုန္လႈပ္၏၊ ျပင္းစြာ တုန္လႈပ္၏၊ ထက္ဝန္းက်င္ တုန္လႈပ္၏၊ အတုိင္းအရွည္မရွိ ႀကီးမားေသာ အေရာင္အလင္းသည္လည္း ေလာက၌ နတ္တို႔၏ အာႏုေဘာ္ကုိ ေက်ာ္လြန္၍ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၏။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ''ရဟန္းတို႔ ေကာ႑ညသည္ သစၥာေလးပါးတရားကုိ သိေလၿပီတကား၊ ရဟန္းတို႔ ေကာ႑ညသည္ သစၥာေလးပါးတရားကုိ သိေလၿပီတကား'' ဟု ဤဥဒါန္းကုိ က်ဴးရင့္ေတာ္မူ၏။ ဤဥဒါန္းကုိ က်ဴးရင့္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္သာလွ်င္ အသွ်င္ေကာ႑ညအား 'အညာသိ ေကာ႑ည' ဟူ၍သာ အမည္တြင္၏။ 1081
၁ - ဓမၼစကၠပၸဝတၱနသုတ္၊ ဓမၼစကၠပၸ၀တၱန၀ဂ္၊ မဟာ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
ဓမၼစၾကာ ဓမၼစၾကာသုတ္ ဓမၼစကၠ ဓမၼစကၠပၸဝတၱန
မိဂဒါေယ ဓမၼဝရံ၊ ယံ တံ နိဗၺာနပါပကံ။
(ခ) သဟမၸတိ နာမေကန၊ မဟာျဗေဟၼန ယာစိေတာ။
စတုသစၥံ ပကာေသေႏၲာ၊ ေလာကနာေထာ အေဒသယိ။
(ဂ) နႏၵိတံ သဗၺေဒေဝဟိ၊ သဗၺသမၸတၱိသာဓကံ။
သဗၺေလာကဟိတတၴာယ၊ ဓမၼစကၠံ ဘဏာမ ေဟ။
( နိဒါန္း )
ဧဝံ ေမ သုတံ- ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ ဗာရာဏသိယံ ဝိဟရတိ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ။ တၾတ ေခါ ဘဂဝါ ပဥၥဝဂၢိေယ ဘိကၡဴ အာမေႏၲသိ။
( မမွီဝဲသင့္ေသာ အဖို႔အစြန္း ၂-ပါး )
ေဒြ ေမ ဘိကၡေဝ အႏၲာ ပဗၺဇိေတန န ေသဝိတဗၺာ။ ကတေမ ေဒြ၊ ေယာ စာယံ ကာေမသု ကာမသုခလႅိကာႏုေယာေဂါ ဟီေနာ ဂေမၼာ ေပါထုဇၨနိေကာ အနရိေယာ အနတၴသံဟိေတာ။ ေယာ စာယံ အတၱကိလမထာႏုေယာေဂါ ဒုေကၡာ အနရိေယာ အနတၴသံဟိေတာ။
( မဇၩိမ ပဋိပဒါႏွင့္ ယင္း၏အက်ဳိး )
ဧေတ ေခါ ဘိကၡေဝ ဥေဘာ အေႏၲ အႏုပဂမၼ မဇၩိမာ ပဋိပဒါ တထာဂေတန အဘိသမၺဳဒၶါ စကၡဳကရဏီ ဉာဏကရဏီ ဥပသမာယ အဘိညာယ သေမၺာဓာယ နိဗၺာနာယ သံဝတၱတိ။
ကတမာ စ သာ ဘိကၡေဝ မဇၩိမာ ပဋိပဒါ တထာဂေတန အဘိသမၺဳဒၶါ စကၡဳကရဏီ ဉာဏကရဏီ ဥပသမာယ အဘိညာယ သေမၺာဓာယ နိဗၺာနာယ သံဝတၱတိ၊
အယေမဝ အရိေယာ အ႒ဂႋေကာ မေဂၢါ။
ေသယ်ထိဒံ-
သမၼာဒိ႒ိ သမၼာသကၤေပၸါ သမၼာဝါစာ သမၼာကမၼေႏၲာ သမၼာအာဇီေဝါ သမၼာဝါယာေမာ သမၼာသတိ သမၼာသမာဓိ။ အယံ ေခါ သာ ဘိကၡေဝ မဇၩိမာ ပဋိပဒါ တထာဂေတန အဘိသမၺဳဒၶါ စကၡဳကရဏီ ဉာဏကရဏီ ဥပသမာယ အဘိညာယ သေမၺာဓာယ နိဗၺာနာယ သံဝတၱတိ။
( ဒုကၡသစၥာ )
ဣဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေဝ ဒုကၡံ အရိယသစၥံ၊ ဇာတိပိ ဒုကၡာ၊ ဇရာပိ ဒုကၡာ၊ ဗ်ာဓိပိ ဒုေကၡာ၊ မရဏမၸိ ဒုကၡံ၊ အပၸိေယဟိ သမၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ၊ ပိေယဟိ ဝိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ၊ ယမၸိစၧံ န လဘတိ၊ တမၸိ ဒုကၡံ၊ သံခိေတၱန ပဥၥဳပါဒါနကၡႏၶာ ဒုကၡာ။
( သမုဒယသစၥာ )
ဣဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေဝ ဒုကၡသမုဒယံ အရိယသစၥံ၊ ယာယံ တဏွာ ေပါေနာဗၻဝိကာ နႏၵီရာဂသဟဂတာ တၾတတၾတာဘိနႏၵိနီ။ ေသယ်ထိဒံ- ကာမတဏွာ ဘဝတဏွာ ဝိဘဝတဏွာ။
( နိေရာဓသစၥာ )
ဣဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေဝ ဒုကၡနိေရာဓံ အရိယသစၥံ၊ ေယာ တႆာေယဝ တဏွာယ အေသသဝိရာဂနိေရာေဓာ စာေဂါ ပဋိနိႆေဂၢါ မုတၱိ အနာလေယာ။
( မဂၢသစၥာ )
ဣဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေဝ ဒုကၡနိေရာဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစၥံ၊ အယေမဝ အရိေယာ အ႒ဂႋေကာ မေဂၢါ။ ေသယ်ထိဒံ- သမၼာဒိ႒ိ သမၼာသကၤေပၸါ သမၼာဝါစာ သမၼာကမၼေႏၲာ သမၼာအာဇီေဝါ သမၼာဝါယာေမာ သမၼာသတိ သမၼာသမာဓိ။
( ဒုကၡသစၥာ၌ သစၥဉာဏ္ )
''ဣဒံ ဒုကၡံ အရိယသစၥ'' ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( ဒုကၡသစၥာ၌ ကိစၥဉာဏ္ )
''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡံ အရိယသစၥံ ပရိေညယ်''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( ဒုကၡသစၥာ၌ ကတဉာဏ္ )
''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡံ အရိယသစၥံ ပရိညာတ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( သမုဒယသစၥာ၌ သစၥဉာဏ္ )
''ဣဒံ ဒုကၡသမုဒယံ အရိယသစၥ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( သမုဒယသစၥာ၌ ကိစၥဉာဏ္ )
''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡသမုဒယံ အရိယသစၥံ ပဟာတဗၺ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( သမုဒယသစၥာ၌ ကတဉာဏ္ )
''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡသမုဒယံ အရိယသစၥံ ပဟီန''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( နိေရာဓသစၥာ၌ သစၥဉာဏ္ )
''ဣဒံ ဒုကၡနိေရာဓံ အရိယသစၥ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( နိေရာဓသစၥာ၌ ကိစၥဉာဏ္ )
''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡနိေရာဓံ အရိယသစၥံ သစၧိကာတဗၺ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( နိေရာဓသစၥာ၌ ကတဉာဏ္ )
''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡနိေရာဓံ အရိယသစၥံ သစၧိကတ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( မဂၢသစၥာ၌ သစၥဉာဏ္ )
''ဣဒံ ဒုကၡနိေရာဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစၥ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( မဂၢသစၥာ၌ ကိစၥဉာဏ္ )
''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡနိေရာဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစၥံ ဘာေဝတဗၺ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( မဂၢသစၥာ၌ ကတဉာဏ္ )
''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡနိေရာဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစၥံ ဘာဝိတ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။
( ဘုရားအျဖစ္ ဝန္မခံေတာ္မူခဲ့ေသးပံု )
ယာဝကီဝဥၥ ေမ ဘိကၡေဝ ဣေမသု စတူသု အရိယသေစၥသု ဧဝံ တိပရိဝ႗ံ ဒြါဒသာကာရံ ယထာဘူတံ ဉာဏဒႆနံ န သုဝိသုဒၶံ အေဟာသိ။
ေနဝ တာဝါဟံ ဘိကၡေဝ သေဒဝေက ေလာေက သမာရေက သျဗဟၼေက သႆမဏျဗာဟၼဏိယာ ပဇာယ သေဒဝမႏုႆာယ ''အႏုတၱရံ သမၼာသေမၺာဓႎ အဘိသမၺဳေဒၶါ'' တိ ပစၥညာသႎ။
( ဘုရားအျဖစ္ ဝန္ခံေတာ္မူပံု )
ယေတာ စ ေခါ ေမ ဘိကၡေဝ ဣေမသု စတူသု အရိယသေစၥသု ဧဝံ တိပရိဝ႗ံ ဒြါဒသာကာရံ ယထာဘူတံ ဉာဏဒႆနံ သုဝိသုဒၶံ အေဟာသိ။
အထာဟံ ဘိကၡေဝ သေဒဝေက ေလာေက သမာရေက သျဗဟၼေက သႆမဏျဗာဟၼဏိယာ ပဇာယ သေဒဝမႏုႆာယ ''အႏုတၱရံ သမၼာသေမၺာဓႎ အဘိသမၺဳေဒၶါ'' တိ ပစၥညာသႎ။
( ပစၥေဝကၡဏာဉာဏ္ျဖင့္ သိျမင္ပံု )
ဉာဏဥၥ ပန ေမ ဒႆနံ ဥဒပါဒိ၊ အကုပၸါ ေမ ဝိမုတၱိ၊ အယမႏၲိမာ ဇာတိ၊ နတၴိ ဒါနိ ပုနဗၻေဝါတိ။
( ပဥၥဝဂၢီတို႔ႏွစ္သက္ၾကပံု )
ဣဒမေဝါစ ဘဂဝါ၊ အတၱမနာ ပဥၥဝဂၢိယာ ဘိကၡဴ ဘဂဝေတာ ဘာသိတံ အဘိနႏၵဳႏၲိ။
( အရွင္ေကာ႑ည တရားထူးရပံု )
ဣမသၼႎ စ ပန ေဝယ်ာကရဏသၼႎ ဘညမာေန အာယသၼေတာ ေကာ႑ညႆ ဝိရဇံ ဝီတမလံ ဓမၼစကၡဳံ ဥဒပါဒိ ''ယံကိဥၥိ သမုဒယဓမၼံ၊ သဗၺံ တံ နိေရာဓဓမၼ''ႏၲိ။
( နတ္ျဗဟၼာတို႔ ေကာင္းခ်ီးေပးပံု )
ပဝတၱိေတ စ ပန ဘဂဝတာ ဓမၼစေကၠ ဘုမၼာ ေဒဝါ သဒၵ မႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။
ဘုမၼာနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ စာတုမဟာရာဇိကာ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။
စာတုမဟာရာဇိကာနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ တာဝတႎသာ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။
တာဝတႎသာနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ ယာမာ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။
ယာမာနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ တုသိတာ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။
တုသိတာနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ နိမၼာနရတီ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။
နိမၼာနရတီနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ ပရနိမၼိတဝသဝတၱီ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။
ပရနိမၼိတဝသဝတၱီနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ ျဗဟၼကာယိကာ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။
ဣတိဟ ေတန ခေဏန ေတန လေယန ေတန မုဟုေတၱန ယာဝ ျဗဟၼေလာကာ သေဒၵါ အဗၻဳဂၢစၧိ။
( ေျမငလ်င္လႈပ္ျခင္း၊ အေရာင္အလင္းျဖစ္ေပၚျခင္း )
အယဥၥ ဒသသဟႆိေလာကဓာတု သံကမၸိ သမၸကမၸိ သမၸေဝဓိ။
အပၸမာေဏာ စ ဥဠာေရာ ၾသဘာေသာ ေလာေက ပါတုရေဟာသိ အတိကၠမၼ ေဒဝါနံ ေဒဝါႏုဘာဝႏၲိ။
( ျမတ္စြာဘုရား ဥဒါန္းက်ဴးေတာ္မူပံု )
အထ ေခါ ဘဂဝါ ဣမံ ဥဒါနံ ဥဒါေနသိ ''အညာသိ ဝတ ေဘာ ေကာ႑ေညာ၊ အညာသိ ဝတ ေဘာ ေကာ႑ေညာ'' တိ။ ဣတိ ဟိဒံ အာယသၼေတာ ေကာ႑ညႆ ''အညာသိ ေကာ႑ေညာ'' ေတြဝ နာမံ အေဟာသီတိ။
( အရွင္ေကာ႑ည ရဟန္းအျဖစ္ ေလွ်ာက္ေတာင္းပံု )
အထ ေခါ အာယသၼာ အညာသိေကာ႑ေညာ ဒိ႒ဓေမၼာ ပတၱဓေမၼာ ဝိဒိတဓေမၼာ ပရိေယာဂါဠွဓေမၼာ တိဏၰဝိစိကိေစၧာ ဝိဂတကထံကေထာ ေဝသာရဇၨပၸေတၱာ အပရပၸစၥေယာ သတၴဳသာသေန ဘဂဝႏၲံ ဧတဒေဝါစ ''လေဘယ်ာဟံ ဘေႏၲ ဘဂဝေတာ သႏၲိေက ပဗၺဇၨံ၊ လေဘယ်ံ ဥပသမၸဒ''ႏၲိ။
( ဧဟိဘိကၡဳ ရဟန္းျဖစ္ပံု )
''ဧဟိ ဘိကၡဴ'' တိ ဘဂဝါ အေဝါစ ''သြာကၡာေတာ ဓေမၼာ၊ စရ ျဗဟၼစရိယံ သမၼာ ဒုကၡႆ အႏၲကိရိယာယာ'' တိ။ သာဝ တႆ အာယသၼေတာ ဥပသမၸဒါ အေဟာသီတိ။
ဓမၼစကၠပၸဝတၱနသုတၱံ နိ႒ိတံ
၂၀၁၀.၀၅.၀၆
ဓမၼစကၠပၸဝတၱနသုတ္ ျမန္မာျပန္
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတန မိဂဒါဝုန္ေတာ၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏၊ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔ကုိ မိန္႔ေတာ္မူ၏- ရဟန္းတို႔ ရဟန္းျဖစ္သူသည္ အစြန္းႏွစ္ပါးတို႔ကုိ မမွီဝဲအပ္ကုန္၊ အဘယ္ႏွစ္ပါးတို႔နည္း -
ယုတ္ညံ့၍ ရြာသူတို႔၏ အက်င့္ျဖစ္ေသာ ပုထုဇဥ္တို႔၏ အေလ့အက်င့္သာ ျဖစ္၍ အရိယာတို႔၏အေလ့အက်င့္ မဟုတ္ေသာ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ မစပ္ယွဥ္ေသာ ကာမဂုဏ္တို႔၌ ကာမဂုဏ္ခ်မ္းသာကုိ ကပ္ၿငိေသာအားျဖင့္ အဖန္တလဲလဲ လုိက္စား အားထုတ္ျခင္း လည္းေကာင္း၊ ကုိယ္စိတ္၏ ဆင္းရဲျခင္းကုိ ျဖစ္ေစတတ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အက်င့္ မဟုတ္ေသာ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ မစပ္ယွဥ္ေသာ ကုိယ္ပင္ပန္းမႈကုိ အားထုတ္ျခင္း လည္းေကာင္း ဤႏွစ္ပါးတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤအစြန္းႏွစ္ပါးတို႔သို႔ မကပ္ေရာက္မူ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အထူးသျဖင့္ သိေတာ္မူအပ္ေသာ ပညာမ်က္စိကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ကုိ ျပဳတတ္ေသာ အလယ္အလတ္ျဖစ္ေသာ အက်င့္သည္ ကိေလသာ ၿငိမ္းရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ သစၥာေလးပါးကုိသိရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အထူးသျဖင့္ သိေတာ္မူအပ္ေသာ ပညာမ်က္စိကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဉာဏ္ အျမင္ကုိ ျပဳတတ္ေသာ ကိေလသာ ၿငိမ္းျခင္းငွါ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိျခင္းငွါ သစၥာေလးပါးကုိ သိျခင္းငွါ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္းငွါ ျဖစ္ေသာ ထုိအလယ္အလတ္ ျဖစ္ေသာ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကား အဘယ္နည္း၊ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ ဤအရိယမဂ္ပင္တည္း။ ဤသည္ကား အဘယ္နည္း -
မွန္ကန္ေသာအျမင္ 'သမၼာဒိ႒ိ'၊ မွန္ကန္ေသာ ၾကံစည္မႈ 'သမၼာသကၤပၸ'၊ မွန္ကန္ေသာ စကား'သမၼာဝါစာ'၊ မွန္ကန္ေသာအလုပ္ 'သမၼာကမၼႏၲ'၊ မွန္ကန္ေသာ အသက္ေမြးမႈ 'သမၼာအာဇီဝ'၊ မွန္ကန္ေသာ အားထုတ္မႈ 'သမၼာဝါယာမ'၊ မွန္ကန္ေသာ ေအာက္ေမ့မႈ 'သမၼာသတိ'၊ မွန္ကန္ေသာ တည္ၾကည္မႈ 'သမၼာသမာဓိ' တို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အထူးသျဖင့္ သိေတာ္မူအပ္ေသာ ပညာမ်က္စိကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ကုိ ျပဳတတ္ေသာ အလယ္အလတ္ျဖစ္ေသာ ဤျမတ္ေသာ အက်င့္သည္ ကိေလသာ ၿငိမ္းရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ (သစၥာေလးပါးကုိ) သိရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဆင္းရဲျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားတည္း။ ပဋိသေႏၶ တည္ေနရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊ အုိရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊ နာရျခင္းသည္ လည္း ဆင္းရဲ၏၊ ေသရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊ မခ်စ္ေသာ သူတို႔ႏွင့္ အတူေနရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊ ခ်စ္ေသာ သူတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊ လုိခ်င္ရာကုိ မရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊ အက်ဥ္းအားျဖင့္ စြဲလမ္းရာ အာ႐ံုျဖစ္ေသာ ခႏၶာငါးပါးတို႔သည္လည္း ဆင္းရဲကုန္၏။ (၁)
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဆင္းရဲၿခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားတည္း။ အၾကင္ တဏွာသည္ ဘဝသစ္၌ ျဖစ္ေစတတ္၏၊ ႏွစ္သက္ျခင္း တပ္မက္ျခင္းႏွင့္တကြ ျဖစ္၏၊ ထုိထုိ အာ႐ံု၌ လြန္စြာ ႏွစ္သက္တတ္၏။ ထုိတပ္မက္မႈ 'တဏွာ' ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ ကာမ၌ တပ္မက္မႈ 'ကာမတဏွာ'၊ သႆတဒိ႒ိႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ တပ္မက္မႈ 'ဘဝတဏွာ'၊ ဥေစၧဒဒိ႒ိႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ တပ္မက္မႈ 'ဝိဘဝတဏွာ' တို႔တည္း။ (၂)
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားတည္း။ ယင္းဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာဟူသည္ ထုိတပ္မက္မႈ 'တဏွာ' ၏သာလွ်င္ အၾကြင္းမဲ့ စြဲမက္မႈ ကင္းေပ်ာက္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ စြန္႔လႊတ္ရာ တစ္ဖန္ စြန္႔ပယ္ရာ လြတ္ေျမာက္ရာ မကပ္ၿငိရာပင္ ျဖစ္၏။ (၃)
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားတည္း။ ဤအရိယမဂ္သည္ အဂၤါရွစ္ပါးရွိ၏၊ အဂၤါရွစ္ပါးဟူေသာ္ကား မွန္ကန္ေသာ အျမင္ 'သမၼာဒိ႒ိ' ။ပ။ မွန္ကန္ေသာ တည္ၾကည္မႈ 'သမၼာသမာဓိ' တို႔တည္း။ (၄)
ရဟန္းတို႔ ''ဤတရားသည္ ဆင္းရဲျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားမည္၏'' ဟု (ဘုရား မျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (ဒုကၡသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွား ျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ ပုိင္းျခား၍ သိထုိက္၏'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက (မၾကားဖူးကုန္ေသာ ဒုကၡသစၥာတရားတို႔၌) ငါဘုရားအား။ပ။ ထင္ရွားျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲ ျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ ပုိင္းျခား၍ သိခဲ့ၿပီ'' ဟု (ဘုရား မျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူး ကုန္ေသာ (ဒုကၡသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္၏။ (၁)
ရဟန္းတို႔ ''ဤတရားသည္ ဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရား မည္၏''ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (သမုဒယသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ'သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ ပယ္အပ္၏'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက (မၾကားဖူးကုန္ေသာ သမုဒယသစၥာတရားတို႔၌) ငါဘုရားအား။ပ။ ထင္ရွားျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ ပယ္ၿပီးၿပီ'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (သမုဒယသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ (၂)
ရဟန္းတို႔ ''ဤတရားသည္ ဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားမည္၏'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (နိေရာဓသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ မ်က္ေမွာက္ ျပဳအပ္၏''ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက (မၾကားဖူးကုန္ေသာ နိေရာဓသစၥာတရားတို႔၌) ငါဘုရားအား။ပ။ ထင္ရွားျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳၿပီးၿပီ'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (နိေရာဓသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ (၃)
ရဟန္းတို႔ ''ဤတရားသည္ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားမည္၏'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (မဂၢသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ ပြားမ်ားအပ္၏'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက (မၾကားဖူး ကုန္ေသာ မဂၢသစၥာ တရားတို႔၌) ငါဘုရားအား။ပ။ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္)သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ ပြားမ်ားၿပီးၿပီ'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (မဂၢသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ (၄)
ရဟန္းတို႔ ''ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရားေလးပါးတို႔၌ ဤသို႔ သံုးပါးေသာ အျပန္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ အျခင္းအရာရွိေသာ မွန္ကန္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ မစင္ၾကယ္ ေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး ငါသည္ နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာႏွင့္တကြေသာ နတ္ေလာကႏွင့္ သမဏျဗာဟၼဏမင္းမ်ား လူမ်ားႏွင့္တကြေသာ လူ႕ေလာက၌ အတုမရွိေသာ အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကုိ ကုိယ္တုိင္မွန္စြာ သိေသာ (အရဟတၱမဂ္) ဉာဏ္ကုိ သိၿပီဟု ဝန္မခံခဲ့ေခ်။
ရဟန္းတို႔ ''ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရားေလးပါးတို႔၌ ဤသို႔ သံုးပါးေသာ အျပန္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ အျခင္းအရာရွိေသာ မွန္ကန္ေသာ ဉာဏ္အျမင္သည္ စင္ၾကယ္လာေသာ အခါ၌သာလွ်င္ ငါသည္ နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာႏွင့္တကြေသာ နတ္ေလာကႏွင့္ သမဏျဗာဟၼဏ မင္းမ်ား လူမ်ားႏွင့္တကြေသာ လူ႕ေလာက၌ အတုမရွိေသာ အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကုိ ကုိယ္တုိင္မွန္စြာ သိေသာ (အရဟတၱမဂ္) ဉာဏ္ကုိ သိၿပီဟု ဝန္ခံခဲ့၏၊ ငါ၏ (ကိေလသာတို႔မွ) လြတ္ေျမာက္မႈသည္ မပ်က္စီးႏုိင္ၿပီ၊ ဤကား အဆံုးစြန္ေသာ ဘဝတည္း၊ ယခုအခါ ဘဝသစ္၌ ျဖစ္ျခင္း မရွိေတာ့ၿပီဟု ငါ့အား ပစၥေဝကၡဏာ ဉာဏ္အျမင္သည္ ျဖစ္ေပၚလာ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကုိ မိန္႔ေတာ္မူ၏၊ ပၪၥဝဂၢီငါးပါး ရဟန္းတို႔သည္ ႏွစ္လုိကုန္သည္ ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္ကုိ ဝမ္းေျမာက္စြာ ခံယူၾကေလကုန္၏။
ဤဂါထာမဖက္ သက္သက္ေသာ ေဒသနာေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ အသွ်င္ေကာ႑ညအား ''ျဖစ္ျခင္း သေဘာရွိေသာ တရားအလံုးစံုသည္ ခ်ဳပ္ျခင္း သေဘာရွိ၏'' ဟု (ကိေလသာ) ျမဴ အညစ္အေၾကး ကင္းေသာ တရားမ်က္စိ 'ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္' သည္ ျဖစ္ေပၚလာ၏။
ဤသို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ ''ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတန မိဂဒါဝုန္ေတာဝယ္ ေလာက၌ သမဏ ျဗာဟၼဏ နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မေဟာႏုိင္ေသာ အတုမရွိေသာ ဤဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူ၏'' ဟု ဘုမၼစုိးနတ္တို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးေပးသံကုိ အဆင့္ဆင့္ ေၾကြးေၾကာ္ကုန္၏။ ဘုမၼစုိးနတ္တို႔၏ ေကာင္းခ်ီးေပးသံကုိ ၾကား၍ ''ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတန မိဂဒါဝုန္ေတာဝယ္ ေလာက၌ သမဏျဗာဟၼဏ နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မေဟာႏုိင္ေသာ အတုမရွိေသာ ဤဓမၼစၾကာ တရားေတာ္ကုိ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏'' ဟု စာတုမဟာရာဇ္နတ္တို႔သည္ အဆင့္ဆင့္ ေၾကြးေၾကာ္ကုန္၏။
စာတုမဟာရာဇ္နတ္တို႔၏ ေကာင္းခ်ီးေပးသံကုိ ၾကား၍ တာဝတႎသာနတ္တို႔သည္။ပ။ ယာမာနတ္တို႔သည္။ပ။ တုသိတာနတ္တို႔သည္။ပ။ နိမၼာနရတီနတ္တို႔သည္။ပ။ ပရနိမၼိတဝသဝတၱီနတ္တို႔သည္။ပ။ ''ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတန မိဂဒါဝုန္ေတာဝယ္ ေလာက၌ သမဏ ျဗာဟၼဏ နတ္မာရ္နတ္ ျဗဟၼာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မေဟာႏုိင္ေသာ အတုမရွိေသာ ဤဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူ၏'' ဟု ျဗဟၼာတို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးေပးသံကုိ အဆင့္ဆင့္ ေၾကြးေၾကာ္ကုန္၏။
ဤသို႔လွ်င္ ထုိအခ်ိန္ ထုိအခါ ထုိကာလတြင္ အကနိ႒ျဗဟၼာ့ျပည္ တုိင္ေအာင္ ေကာင္းခ်ီးသံသည္ ျပန္႔ႏံွ႕၍ တက္၏၊ ဤတစ္ေသာင္းေသာ ေလာကဓာတ္သည္လည္း တုန္လႈပ္၏၊ ျပင္းစြာ တုန္လႈပ္၏၊ ထက္ဝန္းက်င္ တုန္လႈပ္၏၊ အတုိင္းအရွည္မရွိ ႀကီးမားေသာ အေရာင္အလင္းသည္လည္း ေလာက၌ နတ္တို႔၏ အာႏုေဘာ္ကုိ ေက်ာ္လြန္၍ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၏။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ''ရဟန္းတို႔ ေကာ႑ညသည္ သစၥာေလးပါးတရားကုိ သိေလၿပီတကား၊ ရဟန္းတို႔ ေကာ႑ညသည္ သစၥာေလးပါးတရားကုိ သိေလၿပီတကား'' ဟု ဤဥဒါန္းကုိ က်ဴးရင့္ေတာ္မူ၏။ ဤဥဒါန္းကုိ က်ဴးရင့္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္သာလွ်င္ အသွ်င္ေကာ႑ညအား 'အညာသိ ေကာ႑ည' ဟူ၍သာ အမည္တြင္၏။ 1081
၁ - ဓမၼစကၠပၸဝတၱနသုတ္၊ ဓမၼစကၠပၸ၀တၱန၀ဂ္၊ မဟာ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
ဓမၼစၾကာ ဓမၼစၾကာသုတ္ ဓမၼစကၠ ဓမၼစကၠပၸဝတၱန
အပါယ္လားေၾကာင္းအလွဴမ်ိဳး ၁၀-ပါး-
အပါယ္-
အပါယ္လားေၾကာင္းအလွဴမ်ိဳး ၁၀-ပါး
မေပးလွဴေကာင္းေသာ အလွဴဆယ္မ်ဳိး၊ ေပးလွဴေသာ္ အပါယ္က်တတ္၏၊
(၁) သမဇၨဒါန၊ ကေခ်သည္ အၿငိမ့္ဇာတ္ပြဲ အလွဴ၊
(၂) မဇၨဒါန၊ ေသရည္အရက္ အလွဴ၊
(၃) ဣတၳိဒါန၊ မိန္းမ အလွဴ၊
(၄) ဥသဘ ဒါန၊ ႏြားမမ်ားထံ ႏြားထီးလႊတ္ျခင္းမ်ဳိး အလွဴ၊
(၅) စိတၱကမၼ ဒါန၊ ကာမဂုဏ္ကုိ ႏိႈးဆြေပးေသာ ပန္းခ်ီဓါတ္ပံု အလွဴ၊
(၆) သတၳ ဒါန၊ လက္နက္ခဲယမ္းမီးေက်ာက္ အလွဴ၊
(၇) ၀ိသ ဒါန၊ အဆိပ္အလွဴ၊ သတၱ၀ါတို႔ေသေစရန္၊
(၈) သခၤလိက ဒါန၊ လက္ထိပ္ သံေျခခ်င္း ေႏွာင္ႀကိဳး အလွဴ၊
(၉) ကုကၠဋ သူကရ ဒါန၊ ၾကက္ ၀က္ သားေကာင္ အလွဴ၊
(၁၀) တုလာကူဋ မာနကူဋ ဒါန၊ ခ်ိန္စဥ္းလဲ တင္းစဥ္းလဲ အလွဴ။
နေမာ တႆ ႏွင့္ ရွိခိုးခဲ့သူမ်ား-
{{နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ}} ဆို၍
ရွိခိုးေသာ ပုဂၢိဳလ္ ၈-ေယာက္။
(၁) သိၾကားမင္း။
(၂) ေကာသလမင္းၾကီး။
(၃) ဇာဏုေသာဏိ ပုဏၰားၾကီး။
(၄) ျဗဟၼာယု ပုဏၰားၾကီး။
(၅) ဓနဥၨာနီ ပုေဏၰးမ။
(၆) အာရာမဒ႑ ပုဏၰား။
(၇) ကာရဏပါလီ ပုဏၰား။
(၈) မဟိႏၵမင္းၾကီးတို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။
ၿပိတၱာျဖစ္ပံု-
ၿပိတၱာ-
ေပတ၀တၳဳ ပါဠိေတာ္မွ
မဟာ၀ဂ္၊ သ႒ိကူဋေပတ၀တၳဳ။
ေၾကာက္လန္႔ေျပးသြား သံတူေျခာက္ေသာင္းတို႔သည္ ဦးေခါင္းကုိ အစဥ္႐ုိက္ခြဲၾကသျဖင့္ ဆင္းရဲႀကီးစြာ ခံေနရေသာ ၿပိတၱာျဖစ္ပံုကို ျမင္ေလေသာ္-
သင္သည္ အဘယ္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ႐ူးေသာသူကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊
ေၾကာက္လန္႔သျဖင့္ တုန္လႈပ္ေသာ သားသမင္ကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ထုိမွ ဤမွ ေျပးသြားသနည္း၊ သင္သည္ ယံုမွားမရွိေလာက္ေအာင္ပင္ ယုတ္ညံ့ေသာ အသက္ေမြးမႈရွိလ်က္ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျမည္တမ္းေနဘိသနည္းဟု အသွ်င္မဟာေမာဂၢလႅာန္က ေမး၏။
အရွင္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ယမမင္းႏိုင္ငံ ၿပိတၱာဘံု၌ အက်ဳံး၀င္ေသာ မေကာင္းေသာလားရာ ဒုဂၢတိဘံုသို႔ လားေရာက္ရေသာ ၿပိတၱာ ျဖစ္ပါ၏၊ အရွင္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ မေကာင္းမႈကံကို ျပဳခဲ့မိျခင္းေၾကာင့္ ဤလူ႔ဘံုမွ ၿပိတၱာဘံုသို႔ ေရာက္ရပါ၏။
ေျခာက္ေသာင္းတိတိ ျပည့္ေသာ သံတူတို႔သည္ အကြၽႏု္ပ္၏ ဦးေခါင္း၌ အခ်င္းခပ္သိမ္း က်ပါကုန္၏၊ ထုိေျခာက္ေသာင္းကုန္ေသာ သံတူတို႔သည္ အကြၽႏု္ပ္၏ ဦးေခါင္းကို ခြဲလည္း ခြဲၾကပါကုန္၏ဟု ၿပိတၱာက ေလွ်ာက္၏။
သင္သည္ ကိုယ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ႏႈတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ စိတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း အဘယ္ မေကာင္းမႈ ကံကို ျပဳခဲ့ပါသနည္း၊ အဘယ္ မေကာင္းမႈကံ၏ အက်ဳိးေၾကာင့္ ဤဆင္းရဲကို ခံရသနည္း။
အရွင္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ သစ္ပင္ရင္း၌ ထုိင္ေနေတာ္မူေသာ အရိယာမဂ္ျဖင့္ ပြါးေစအပ္ၿပီးသည့္ ဣေႁႏၵရွိေသာ အရဟတၱဖိုလ္ စ်ာန္လည္းရွိေသာ ကိေလသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ ေဘးလည္း
မရွိေသာ သုေနတၱအမည္ရွိေသာ ပေစၥက ဗုဒၶါကို ျမင္ခဲ့ပါ၏။
ထုိအခါ ထုိပေစၥကဗုဒၶါ၏ ဦးေခါင္းကို ေက်ာက္စရစ္တို႔ျဖင့္ ပစ္ခတ္ေသာအားျဖင့္ ခြဲခဲ့ဖူးပါ၏၊ အရွင္ဘုရား ထုိကံ၏ အက်ဳိးေၾကာင့္ ဤသို႔ေသာ ဆင္းရဲကို ခံရပါ၏။
ေျခာက္ေသာင္းတိတိ ျပည့္ေသာ သံတူတို႔သည္ အကြၽႏု္ပ္၏ ဦးေခါင္း၌ အခ်င္းခပ္သိမ္း က်ပါကုန္၏၊ ထုိေျခာက္ေသာင္းေသာ သံတူတို႔သည္ အကြၽႏု္ပ္၏ ဦးေခါင္းကို ခြဲလည္း ခြဲၾကပါကုန္၏ဟု ၿပိတၱာက ေလွ်ာက္၏။
သ႒ိကူဋေပတ၀တၳဳ ၿပီး၏။
မဟာ၀ဂ္ပါဠိေတာ္။
သင္တို႔ ဤကဲ့သို႔ မခံစားလိုေသာ္ ဘုရား တရား သံဃာကို မျပစ္မွားၾကေစလို။
ေပတ၀တၳဳ ပါဠိေတာ္မွ
မဟာ၀ဂ္၊ သ႒ိကူဋေပတ၀တၳဳ။
ေၾကာက္လန္႔ေျပးသြား သံတူေျခာက္ေသာင္းတို႔သည္ ဦးေခါင္းကုိ အစဥ္႐ုိက္ခြဲၾကသျဖင့္ ဆင္းရဲႀကီးစြာ ခံေနရေသာ ၿပိတၱာျဖစ္ပံုကို ျမင္ေလေသာ္-
သင္သည္ အဘယ္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ႐ူးေသာသူကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊
ေၾကာက္လန္႔သျဖင့္ တုန္လႈပ္ေသာ သားသမင္ကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ထုိမွ ဤမွ ေျပးသြားသနည္း၊ သင္သည္ ယံုမွားမရွိေလာက္ေအာင္ပင္ ယုတ္ညံ့ေသာ အသက္ေမြးမႈရွိလ်က္ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျမည္တမ္းေနဘိသနည္းဟု အသွ်င္မဟာေမာဂၢလႅာန္က ေမး၏။
အရွင္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ယမမင္းႏိုင္ငံ ၿပိတၱာဘံု၌ အက်ဳံး၀င္ေသာ မေကာင္းေသာလားရာ ဒုဂၢတိဘံုသို႔ လားေရာက္ရေသာ ၿပိတၱာ ျဖစ္ပါ၏၊ အရွင္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ မေကာင္းမႈကံကို ျပဳခဲ့မိျခင္းေၾကာင့္ ဤလူ႔ဘံုမွ ၿပိတၱာဘံုသို႔ ေရာက္ရပါ၏။
ေျခာက္ေသာင္းတိတိ ျပည့္ေသာ သံတူတို႔သည္ အကြၽႏု္ပ္၏ ဦးေခါင္း၌ အခ်င္းခပ္သိမ္း က်ပါကုန္၏၊ ထုိေျခာက္ေသာင္းကုန္ေသာ သံတူတို႔သည္ အကြၽႏု္ပ္၏ ဦးေခါင္းကို ခြဲလည္း ခြဲၾကပါကုန္၏ဟု ၿပိတၱာက ေလွ်ာက္၏။
သင္သည္ ကိုယ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ႏႈတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ စိတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း အဘယ္ မေကာင္းမႈ ကံကို ျပဳခဲ့ပါသနည္း၊ အဘယ္ မေကာင္းမႈကံ၏ အက်ဳိးေၾကာင့္ ဤဆင္းရဲကို ခံရသနည္း။
အရွင္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ သစ္ပင္ရင္း၌ ထုိင္ေနေတာ္မူေသာ အရိယာမဂ္ျဖင့္ ပြါးေစအပ္ၿပီးသည့္ ဣေႁႏၵရွိေသာ အရဟတၱဖိုလ္ စ်ာန္လည္းရွိေသာ ကိေလသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ ေဘးလည္း
မရွိေသာ သုေနတၱအမည္ရွိေသာ ပေစၥက ဗုဒၶါကို ျမင္ခဲ့ပါ၏။
ထုိအခါ ထုိပေစၥကဗုဒၶါ၏ ဦးေခါင္းကို ေက်ာက္စရစ္တို႔ျဖင့္ ပစ္ခတ္ေသာအားျဖင့္ ခြဲခဲ့ဖူးပါ၏၊ အရွင္ဘုရား ထုိကံ၏ အက်ဳိးေၾကာင့္ ဤသို႔ေသာ ဆင္းရဲကို ခံရပါ၏။
ေျခာက္ေသာင္းတိတိ ျပည့္ေသာ သံတူတို႔သည္ အကြၽႏု္ပ္၏ ဦးေခါင္း၌ အခ်င္းခပ္သိမ္း က်ပါကုန္၏၊ ထုိေျခာက္ေသာင္းေသာ သံတူတို႔သည္ အကြၽႏု္ပ္၏ ဦးေခါင္းကို ခြဲလည္း ခြဲၾကပါကုန္၏ဟု ၿပိတၱာက ေလွ်ာက္၏။
သ႒ိကူဋေပတ၀တၳဳ ၿပီး၏။
မဟာ၀ဂ္ပါဠိေတာ္။
သင္တို႔ ဤကဲ့သို႔ မခံစားလိုေသာ္ ဘုရား တရား သံဃာကို မျပစ္မွားၾကေစလို။
မသင့္ေသာ စီးပြါးရွာေဖြမႈ-
အေနသန ၂၁-ပါး
ရဟန္းသာမေဏတို႔ႏွင့္ မအပ္စပ္၊
မရွာမွီးေကာင္းေသာ ပစၥည္းဥစၥာရွာနည္း ၂၁-ပါး
(၁) လူမ်ားကို ေဆးကုေပး၍ ပစၥည္းရွာျခင္း၊
(၂) လူတို႔၏ ခရီးရွည္ ေစတမန္လုပ္ျခင္း၊
(၃) လူတို႔၏ အနီးအနား အေစအခုိင္းခံျခင္း၊
(၄) အနာကိုဓါးခြဲေပးျခင္း၊
(၅) ေဆးလိမ္းေပးျခင္း၊
(၆) ပ်ိဳ႕အန္ေဆးေပးျခင္း၊
(၇) ၀မ္းႏုတ္ေဆးေပးျခင္း၊
(၈) ႏွာေပးျခင္း၊
(၉) မ်က္စဥ္းေပးျခင္း၊
(၁၀) ၀ါးေပးျခင္း၊
(၁၁) သစ္ရြက္ သက္ငယ္ ဓနိေပးျခင္း၊
(၁၂) ပန္းေပးျခင္း၊
(၁၃) စားဖြယ္သစ္သီးေပးျခင္း၊
(၁၄) ေရခ်ိဳးဆပ္ျပာေပးျခင္း၊
(၁၅) ဒန္ပူေပးျခင္း၊
(၁၆) မ်က္ႏွာသစ္ေရေပးျခင္း၊
(၁၇) မ်က္ႏွာေခ်မႈန္႔ ေပါင္ဒါမႈန္႔ေပးျခင္း၊
(၁၈) ေျမညက္ေပးျခင္း၊
(၁၉) မိမိကိုယ္ကိုေအာက္ခ်၍ က်ဳပ္ ကြၽန္ေတာ္စေသာ ေ၀ါဟာရတို႔ျဖင့္ေျပာျခင္း၊
(၂၀) လိမ္လည္ ၀ါႂကြား၍ေျပာၾကားျခင္း၊
(၂၁) ကေလးထိန္းမ်ားကဲ့သို႔ လူတို႔၏ကေလးမ်ားကို ခ်ီေပြ႕ေခ်ာ့ျမဴျခင္း။
မဟာနိေဒၵသ။ ပါ။ ၂၉၀-၃၉၆။ မဇၩိမပဏၰာသ။
ရဟန္းသာမေဏတို႔ႏွင့္ မအပ္စပ္၊
မရွာမွီးေကာင္းေသာ ပစၥည္းဥစၥာရွာနည္း ၂၁-ပါး
(၁) လူမ်ားကို ေဆးကုေပး၍ ပစၥည္းရွာျခင္း၊
(၂) လူတို႔၏ ခရီးရွည္ ေစတမန္လုပ္ျခင္း၊
(၃) လူတို႔၏ အနီးအနား အေစအခုိင္းခံျခင္း၊
(၄) အနာကိုဓါးခြဲေပးျခင္း၊
(၅) ေဆးလိမ္းေပးျခင္း၊
(၆) ပ်ိဳ႕အန္ေဆးေပးျခင္း၊
(၇) ၀မ္းႏုတ္ေဆးေပးျခင္း၊
(၈) ႏွာေပးျခင္း၊
(၉) မ်က္စဥ္းေပးျခင္း၊
(၁၀) ၀ါးေပးျခင္း၊
(၁၁) သစ္ရြက္ သက္ငယ္ ဓနိေပးျခင္း၊
(၁၂) ပန္းေပးျခင္း၊
(၁၃) စားဖြယ္သစ္သီးေပးျခင္း၊
(၁၄) ေရခ်ိဳးဆပ္ျပာေပးျခင္း၊
(၁၅) ဒန္ပူေပးျခင္း၊
(၁၆) မ်က္ႏွာသစ္ေရေပးျခင္း၊
(၁၇) မ်က္ႏွာေခ်မႈန္႔ ေပါင္ဒါမႈန္႔ေပးျခင္း၊
(၁၈) ေျမညက္ေပးျခင္း၊
(၁၉) မိမိကိုယ္ကိုေအာက္ခ်၍ က်ဳပ္ ကြၽန္ေတာ္စေသာ ေ၀ါဟာရတို႔ျဖင့္ေျပာျခင္း၊
(၂၀) လိမ္လည္ ၀ါႂကြား၍ေျပာၾကားျခင္း၊
(၂၁) ကေလးထိန္းမ်ားကဲ့သို႔ လူတို႔၏ကေလးမ်ားကို ခ်ီေပြ႕ေခ်ာ့ျမဴျခင္း။
မဟာနိေဒၵသ။ ပါ။ ၂၉၀-၃၉၆။ မဇၩိမပဏၰာသ။
ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲရာဇိႏၵာဘိ၀ံသ၏ ၾသ၀ါဒ-
ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲရာဇိႏၵာဘိ၀ံသ အဂၢမဟာပ႑ိတ
ေရႊဟသၤာေတာရ သီရိမႏၲစံေက်ာင္းတိုက္
၁။ ဂုဏ္ရွိေနျငား၊ ပုဂၢိဳလ္အား၊ မုန္းထားမလို၊ ကဲ့ရဲ႔ဆို၊ ဂုဏ္ျပိဳမသြားေပ။
၂။ ဂုဏ္အႏွစ္ကင္း၊ ပုဂၢိဳလ္ဖ်င္းအား၊ ခ်ီးမြန္းျငားလည္း၊
ဂုဏ္ကားမပို၊ နဂိုအေန၊ ဂုဏ္ကင္းေပ။
၃။ ဤသို႔အမွန္၊ ေလာကဓံကို၊ ဧကန္ထင္လင္း၊ အျမင္ရွင္း၍၊
သျဂႋဳဟ္ကဲ့ရဲ႕၊ မဲ့ရြဲ႔ဆိုတိုင္း၊ စိတ္႐ိုင္းေဒါသ၊ မာန္မထႏွင့္။
၄။ စစျဖာျဖာ၊ ဂုဏ္ထူးစြာကို၊ ထုတ္ကာေဖၚလိႈင္း၊ ခ်ီးက်ဴးတိုင္းလည္း၊
၀မ္းထဲလႈိက္ဖို၊ ဘ၀င္စို၍၊ ပိုမိုကဲေမာက္၊ ၀မ္းမေျမာက္ႏွင့္။
၅။ ထြင္းေဖါက္ေျမာ္ျမင္၊ သူေတာ္စင္တို႔၊ အျမင္မေကာင္း၊ ျပစ္ေပါင္းတစိ၊
မကပ္ျငိဘဲ၊ ၀မ္းထဲအဇၥၽတ္၊ သႏၲာန္ဓာတ္၌၊ ျမတ္ပါရမီ၊ ဂုဏ္အဆီတို႔၊
စံုညီကိန္းေၾကာင္း၊ တရားေပါင္းကို၊ ထိန္းေက်ာင္းဆည္းစုရာသတည္း။
Saturday, May 10, 2008
ေလာကနီတိ အမွတ္-၆၃
သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ ဥစၥာသည္ နည္းေသာ္လည္း
တြင္းမွထြက္ေသာ ေရခ်ဳိကဲ့သို႔ အသံုး၀င္၏။
သူယုတ္မာတို႔၏ ဥစၥာသည္ မ်ားပင္မ်ားေသာ္လည္း
သမုဒၵရာမွ ဆားငန္ေရကဲ့သို႔ အသံုးမ၀င္ေခ်။
Thursday, May 8, 2008
အက်င့္ သိကၡာ၏ အားနည္းေၾကာင္း-
သိကၡာသုတ္
ရဟန္းတို႔ အက်င့္ သိကၡာ၏ အားနည္းေၾကာင္းတို႔သည္ ဤငါးမ်ဳိးတို႔တည္း။
၁။ သူ႔အသက္သတ္ျခင္း။
၂။ သူ႔ပစၥည္းခိုးယူျခင္း။
၃။ သ႔ူသားမယား ေစာ္ကားျခင္း။
၄။ လိမ္လည္ေျပာဆိုျခင္း။
၅။ ေသရည္ ေသရက္ကုိေသာက္ျခင္း တို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္တို႔ကား အက်င့္သိကၡာ၏ အားနည္းေၾကာင္း ငါးမ်ဳိးတို႔တည္း။
အားနည္းေၾကာင္း ငါးမ်ဳိးတို႔ကုိ ပယ္ရန္-
ဣဒၶိပါဒ္ေလးပါးတို႔ကုိ ပြါးမ်ား အပ္ကုန္၏။
၁။ အႀကီးအမွဴးရွိေသာ တည္ၾကည္မႈ သမာဓိ
၂။ အားထုတ္မႈ ၀ီရိယလွ်င္ အႀကီးအမွဴးရွိေသာ သမာဓိ။
၃။ စိတ္လွ်င္ အႀကီးအမွဴးရွိေသာ သမာဓိ။
၄။ ပညာလွ်င္ အႀကီးအမွဴးရွိေသာ သမာဓိႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဣဒၶိပါဒ္ကုိ ပြါးေစ၏။
ရဟန္းတို႔ ဤအက်င့္ သိကၡာ၏ အားနည္းေၾကာင္း ငါးမ်ဳိးတို႔ကုိ ပယ္ရန္
ဤဣဒၶိပါဒ္ ေလးပါးတို႔ကုိ ပြါးမ်ားအပ္ကုန္၏ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
---သတိပ႒ာန၀ဂ္၌ကဲ့သို႔ ဣဒၶိပါဒ္အစြမ္းျဖင့္ ခ်ဲ႕အပ္၏---
အဂုၤုၤတၱိဳရ္၊ ဣဒၶိပါဒ၀ဂ္၊ သိကၡာသုတ္။
တရားအားထုတ္လိုသူမ်ားမွာ...
တရားအားထုတ္လိုသူမ်ားမွာ ဒီတရားမ်ားကို ျဖည့္က်င့္ရေပမည္။
သူေတာ္ေကာင္းတရား ၇-ပါး က်င့္ရပါမည္။
သမထကမၼ႒ာန္း ၄၀-မွ သင့္ေလွ်ာ္ရာကိုလည္း က်င့္ရပါမည္။
သတိပ႒ာန္ တရားေတာ္မ်ားကို ေလ့လာ၍ က်င့္ရပါမည္။
တရားဆိုသည္မွာ ထိုင္ေန႐ံုႏွင့္ မလံုေလာက္ႏိုင္ပါ၊
ေန႔စဥ္ ထိုင္ႏိုင္သည့္အခ်ိန္ကား နည္းပါးလွေပသည္။
ျမတ္စြာဘုရားက သြားေနစဥ္, ထိုင္ေနစဥ္, ရပ္ေနစဥ္, ေလွ်ာင္းေနစဥ္, တရားကို က်င့္ရမည္ဟု ဆံုးမထားေပသည္။ ဒါေၾကာင့္ တရားထိုင္ဆိုတာထက္ ငါတရားႏွင့္ ေနမည္ တရားကိုက်င့္မည္ မတရားကိုေရွာင္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္သင့္ေပသည္။
ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ရွိလာေသာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားကိုေတာ့...
အာနာပါန ၀င္ေလထြက္ေလကို အားထုတ္ခိုင္းၿပီးေနာက္ သတိပ႒ာန္ သုတ္ေတာ္ လာအတိုင္း က်င့္ခိုင္းေပသည္။ မူရင္းသတိပ႒ာန္သုတ္ေတာ္ကို မ်ားမ်ားဖတ္၍ ေလ့လာ ႏွလံုးသြင္းရပါမည္။ တရားဆိုသည္မွာကား သိႏိုင္ခဲေပသည္၊ အႀကိမ္ မ်ားစြာ ႏွလံုးသြင္းမွ သေဘာၾကေပလိမ့္မည္။
သတိပ႒ာန္ကိုေတာ့ ေရးမျပေတာ့ပါ၊ မူရင္းဆ႒မူသည္ကား အသင့္ေတာ္ဆံုး အေကာင္းဆံုး၊ သူထက္ေကာင္းတာ ရွာမေတြ႔ေတာ့ပါ။ ဘုန္းႀကီးကိုယ္တိုင္လည္း မူရင္း ျမန္မာျပန္အတိုင္း အသံသြင္း၍ ေန႔ေရာညပါ နားေထာင္ေနသည္ကား ၾကာလွေပၿပီ၊ မ႐ိုးႏိုင္ေသာ အသံျဖစ္ေပသည္။ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတို႔လည္း ကိုယ္တိုင္ အသံသြင္း၍ နားေထာင္ၾကည့္ၾကပါေလ...။
သူေတာ္ေကာင္းတရား ၇-ပါး-
၁။ သဒၶါ၊ ရတနာသံုးပါးႏွင့္ ကံတရားကို ယံုၾကည္ျခင္း။
၂။ သတိ၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔ကို မေမ့ျခင္း။
၃။ ဟိရီ၊ မေကာင္းမႈျပဳရမည္ကို ရွက္ျခင္း။
၄။ ၾသတၱပၸ၊ မေကာင္းမႈျပဳရမည္ကို ေၾကာက္လန္႔ျခင္း။
၅။ သုတ၊ အျပစ္ကင္းေသာ အၾကားအျမင္ ဗဟုသုတရွိျခင္း။
၆။ ၀ီရိယ၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔ကို အားထုတ္ ျပဳလုပ္ျခင္း။
၇။ ပညာ၊ အသိ အလိမၼာ ဉာဏ္ပညာ။
ဤေဖာ္ျပပါအရည္အေသြးမ်ားကို
သူေတာ္ေကာင္းတရား ၇-ပါးဟူ၍လည္း ေခၚေ၀ၚၾကသည္။
သမထ ကမၼ႒ာန္း ၄၀
သတိပ႒ာန္ ေလးပါး
သူေတာ္ေကာင္းတရား ၇-ပါး က်င့္ရပါမည္။
သမထကမၼ႒ာန္း ၄၀-မွ သင့္ေလွ်ာ္ရာကိုလည္း က်င့္ရပါမည္။
သတိပ႒ာန္ တရားေတာ္မ်ားကို ေလ့လာ၍ က်င့္ရပါမည္။
တရားဆိုသည္မွာ ထိုင္ေန႐ံုႏွင့္ မလံုေလာက္ႏိုင္ပါ၊
ေန႔စဥ္ ထိုင္ႏိုင္သည့္အခ်ိန္ကား နည္းပါးလွေပသည္။
ျမတ္စြာဘုရားက သြားေနစဥ္, ထိုင္ေနစဥ္, ရပ္ေနစဥ္, ေလွ်ာင္းေနစဥ္, တရားကို က်င့္ရမည္ဟု ဆံုးမထားေပသည္။ ဒါေၾကာင့္ တရားထိုင္ဆိုတာထက္ ငါတရားႏွင့္ ေနမည္ တရားကိုက်င့္မည္ မတရားကိုေရွာင္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္သင့္ေပသည္။
ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ရွိလာေသာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားကိုေတာ့...
အာနာပါန ၀င္ေလထြက္ေလကို အားထုတ္ခိုင္းၿပီးေနာက္ သတိပ႒ာန္ သုတ္ေတာ္ လာအတိုင္း က်င့္ခိုင္းေပသည္။ မူရင္းသတိပ႒ာန္သုတ္ေတာ္ကို မ်ားမ်ားဖတ္၍ ေလ့လာ ႏွလံုးသြင္းရပါမည္။ တရားဆိုသည္မွာကား သိႏိုင္ခဲေပသည္၊ အႀကိမ္ မ်ားစြာ ႏွလံုးသြင္းမွ သေဘာၾကေပလိမ့္မည္။
သတိပ႒ာန္ကိုေတာ့ ေရးမျပေတာ့ပါ၊ မူရင္းဆ႒မူသည္ကား အသင့္ေတာ္ဆံုး အေကာင္းဆံုး၊ သူထက္ေကာင္းတာ ရွာမေတြ႔ေတာ့ပါ။ ဘုန္းႀကီးကိုယ္တိုင္လည္း မူရင္း ျမန္မာျပန္အတိုင္း အသံသြင္း၍ ေန႔ေရာညပါ နားေထာင္ေနသည္ကား ၾကာလွေပၿပီ၊ မ႐ိုးႏိုင္ေသာ အသံျဖစ္ေပသည္။ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတို႔လည္း ကိုယ္တိုင္ အသံသြင္း၍ နားေထာင္ၾကည့္ၾကပါေလ...။
သူေတာ္ေကာင္းတရား ၇-ပါး-
၁။ သဒၶါ၊ ရတနာသံုးပါးႏွင့္ ကံတရားကို ယံုၾကည္ျခင္း။
၂။ သတိ၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔ကို မေမ့ျခင္း။
၃။ ဟိရီ၊ မေကာင္းမႈျပဳရမည္ကို ရွက္ျခင္း။
၄။ ၾသတၱပၸ၊ မေကာင္းမႈျပဳရမည္ကို ေၾကာက္လန္႔ျခင္း။
၅။ သုတ၊ အျပစ္ကင္းေသာ အၾကားအျမင္ ဗဟုသုတရွိျခင္း။
၆။ ၀ီရိယ၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔ကို အားထုတ္ ျပဳလုပ္ျခင္း။
၇။ ပညာ၊ အသိ အလိမၼာ ဉာဏ္ပညာ။
ဤေဖာ္ျပပါအရည္အေသြးမ်ားကို
သူေတာ္ေကာင္းတရား ၇-ပါးဟူ၍လည္း ေခၚေ၀ၚၾကသည္။
သမထ ကမၼ႒ာန္း ၄၀
သတိပ႒ာန္ ေလးပါး
ဒုတိယသံဂါယနာတင္ရျခင္းအေၾကာင္းမွာ-
ဒုတိယသံဂါယနာတင္ရျခင္းအေၾကာင္းမွာ
ဤ မသူေတာ္တို႔၏ တရား ၁၀-ပါးေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္-
(၁) သိဂႌေလာဏကပၸ။ ။သားခ်ဳိျဖင္႔ ဆားကိုထည့္၍ ဆားမရွိေသာအခါ ယာ၀ကာလိကေဘာဇဥ္ႏွင့္ ေရာ၍စားျခင္းသည္ ရဟန္းတို႔အားအပ္၏ဟု အယူရွိျခင္း။
(၂) ဒြဂၤုလကပၸ။ ။ေနမြန္းတည့္၍ အရိပ္လက္ႏွစ္သစ္လြန္မွ ယာ၀ကာလိကေဘာဇဥ္ကို စားျခင္းသည္ ရဟန္းတို႔အားအပ္၏ဟု အယူရွိျခင္း။
(၃) ဂါမႏၲရကပၸ။ ။တန္ၿပီဟု ျမစ္မိေသာေဘာဇဥ္ကို အတိရိက္၀ိနည္းကံ မျပဳဘဲ ရြာတပါးသို႔သြားအံ့ဟု ႏွလုံးျပဳ၍စားျခင္းသည္ ရဟန္းတို႔အားအပ္၏ဟု အယူရွိျခင္း။
(၄) အာ၀ါသကပၸ။ ။သိမ္တခုတည္းတြင္ အထူးထူးေသာေနရာ၌ေန၍ အသီးအသီး ကံေဆာင္ျခင္းသည္ ရဟန္းတို႔အားအပ္၏ဟု အယူရွိျခင္း။
(၅) အႏုမတိကပၸ။ ။မေရာက္လာေသးေသာ ရဟန္းတို႔၏ အလိုဆႏၵ သေဘာတူညီခ်က္ကိုယူ၍ ကံေဆာင္ျခင္းသည္ ရဟန္းတို႔အားအပ္၏ဟု အယူရွိျခင္း။
(၆) အာစိဏၰကပၸ။ ။ဆရာဥပဇၩာယ္တို႔၏ အယူအေလ့ဟူသေရြ႕သည္ အပ္၏ဟု အယူရွိျခင္း။
(၇) အမထိတကပၸ။ ။ႏို႔ရည္အျဖစ္ကိုလည္း မစြန္႔ေသး၊ ႏို႔ဓမ္းအျဖစ္သို႔လည္း မေရာက္ေသးေသာ ႏို႔ရည္ကို ပ၀ါရိတ္သင့္ေသာရဟန္းသည္ အတိရိက္၀ိနည္းကံ မျပဳဘဲ စားျခင္း၊ ေသာက္ျခင္းငွာသင့္၏ဟု အယူရွိျခင္း။
(၈) ကပၸတိ ဇေလာဂႎ ပါတုံ။ ။ေသႏုကိုေသာက္ျခင္းငွာ ရဟန္းတို႔အားအပ္၏ဟု အယူရွိျခင္း။
(၉) ကပၸတိ အဒသကံ နိသီဒနံ။ ။အဆာမရွိေသာ နိသီဒိုင္သည္ ရဟန္းတို႔အားအပ္၏ဟု အယူရွိျခင္း။
(၁၀) ကပၸတိ ဇာတ႐ူပ ရဇတံ။ ။ေရႊေငြကို အလွဴခံျခင္းသည္ ရဟန္းတို႔အား အပ္၏ဟု အယူရွိျခင္း။
Tuesday, May 6, 2008
သတိပ႒ာန္ ၄-ပါး ျမန္မာျပန္-
မဟာသတိပ႒ာနသုတ္ ျမန္မာျပန္
ရဟန္းတို႔ ဤခရီးလမ္းသည္ သတၱ၀ါတို႔၏စိတ္စင္ၾကယ္ရန္
စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္း ငိုေႂကြးျခင္းတို႔ကို လြန္ေျမာက္ရန္
ကိုယ္ဆင္းရဲ စိတ္ဆင္းရဲတို႔ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရန္
အရိယမဂ္ကိုရရန္ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္
တေၾကာင္းတည္းေသာ ခရီးလမ္းျဖစ္ေပ၏၊
ယင္းသည့္ ခရီးလမ္းကား ဤသတိပ႒ာန္ ေလးပါးတို႔ေပတည္း။
အဘယ္ေလးပါးတို႔နည္းဟူမူ- - -
ဆက္လက္ၿပီး ပူေဇာ္လိုပါလွ်င္၊
ေလာကနီတိ-၃
ပ်င္းေသာသူ အတတ္ပညာ မရႏိုင္၊
အတတ္ပညာမရွိေသာသူ ဥစၥာ မရႏိုင္၊
ဥစၥာမရွိေသာသူ မိတ္ေဆြ မရႏိုင္၊
မိတ္ေဆြမရွိေသာသူ ခ်မ္းသာ မရႏိုင္၊
ခ်မ္းသာမရွိေသာသူ ေကာင္းမႈ မျပဳႏိုင္၊
ေကာင္းမႈမရွိေသာသူ နိဗၺာန္ မရႏိုင္။
Monday, May 5, 2008
နတ္ လူတို႔ ပ်က္စီးေၾကာင္းတရား-
နတ္ လူတို႔ ပ်က္စီးေၾကာင္းတရား ( ပရာဘ၀သုတ္ )
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေ႒း၏ ႏွလံုးေမြ႕ေလ်ာ္ ေပ်ာ္ဖြယ္ရာ ျဖစ္ေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံေတာ္ မွ မဂၤလသုတ္ေတာ္ကို ၾကားနာရ၍ မိမိတို႔သိလိုေသာ သတၱ၀ါမ်ား၏ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေၾကာင္းမ်ားကို သိ႐ွိၾကရၿပီး ထိုမွတစ္ပါး သတၱ၀ါမ်ား၏ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းကိုလည္း သိလိုၾကျပန္ေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားထံ ထပ္မံေလွ်ာက္ထားရန္ အၾကံျဖစ္ေပၚ လာရ၏။
မဂၤလသုတ္ေတာ္ကို ၾကားနာရၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔၌ သိၾကားမင္း၏ ခိုင္းေစခ်က္အရ နတ္သားတစ္ပါး ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္း၍ ဤပရာဘ၀သုတ္ေတာ္ကို ေအာက္ပါအတိုင္း ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ့ပါသည္။
ပရာဘ၀သုတ္၊ ဥရဂ၀ဂ္၊ သုတၱနိပါတ္၊ ခုဒၵကပါဠိေတာ္။
Subscribe to:
Posts (Atom)