သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ား လြယ္ကူစြာ ေလ့လာႏိုင္ရန္ ဤအ၀ိုင္းေလးမ်ား အတြင္းမွာ တရားစာမ်ား တရားပံုမ်ားကို သြပ္သြင္းထားပါတယ္ သင္တို႔ စိတ္တိုင္းၾက ကူးယူျဖတ္ေတာက္ လြတ္လပ္စြာ အသံုးျပဳႏိုင္ပါတယ္။
Wednesday, December 31, 2008
Tuesday, December 30, 2008
အစၥယသုတ္- (အျပစ္၊ အာပတ္၊ ေသလြန္ျခင္း) သံ
အစၥယသုတ္- (အျပစ္၊ အာပတ္၊ ေသလြန္ျခင္း)
သာဝတၳိနိဒါန္း။
ထိုအခါ ရဟန္းႏွစ္ပါးတို႔သည္ ျငင္းခံုၾကကုန္၏၊ ထိုရဟန္းႏွစ္ပါးတို႔တြင္ ရဟန္း တစ္ပါးသည္ အလြန္အက်ဴး ေျပာဆို၏၊ ထိုအခါ ထိုအလြန္အက်ဴး ေျပာဆိုမိေသာ ရဟန္းသည္ ထိုရဟန္း၏ အထံ၌ အျပစ္ကို အျပစ္အေလ်ာက္ ေျပာၾကား၏၊
ထိုရဟန္းသည္ သည္းမခံ။
ထိုအခါ မ်ားစြာကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးကုန္လ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနကုန္ၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား ...
{{အသွ်င္ဘုရား ရဟန္းႏွစ္ပါးသည္ ျငင္းခံုၾကကုန္၏၊ ထိုရဟန္းတို႔တြင္ ရဟန္း တစ္ပါးသည္ အလြန္အက်ဴးေျပာဆိုပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား ထိုအခါ ထိုအလြန္အက်ဴး ေျပာဆိုမိေသာ ရဟန္းသည္ ထိုရဟန္း၏ အထံ၌ အျပစ္ကို အျပစ္အေလ်ာက္ ေျပာၾကား၏၊ ထိုရဟန္းသည္ သည္းမခံပါ}} ဟု ေလွ်ာက္ကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ သူမိုက္တို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း...
၁။ အျပစ္အေလ်ာက္ အျပစ္ကို မျမင္သူ၊
၂။ အျပစ္ကို ေျပာၾကားသည္ရွိေသာ္ တရားအေလ်ာက္ လက္မခံသူတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ သူမိုက္တို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ပညာရွိတို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။
၁။ အျပစ္ကို အျပစ္အေလ်ာက္ ျမင္သူ၊
၂။ အျပစ္ကို ေျပာၾကားသည္ ရွိေသာ္ တရားအေလ်ာက္ လက္ခံသူတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ပညာရွိတို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ေရွးကျဖစ္ဖူးသည္ကား နတ္တို႔အရွင္ သိၾကားမင္းသည္ သုဓမၼာသဘင္ ၌ တာဝတိသာနတ္တို႔ကို ဆံုးမလိုသည္ ျဖစ္၍ ထုိအခ်ိန္၌ ဤဂါထာကို ရြတ္ဆို၏-
{{အမ်က္ {ေဒါသ}သည္ သင္တို႔၏ အလိုသို႔ မလိုက္ပါေစလင့္၊
သင္တို႔ အား အေဆြခင္ပြန္းတို႔ျဖင့္ မိတ္မပ်က္ေစလင့္၊
မကဲ့ရဲ႕ထိုက္သူကို မကဲ့ရဲ႕ၾကကုန္လင့္၊
ကုန္းတိုက္စကားကို မဆိုၾကကုန္လင့္၊
ထိုသို႔မဟုတ္ခဲ့ေသာ္...
အမ်က္ {ေဒါသ} သည္ လူယုတ္ကို {ေတာင္ကဲ့သို႔} လႊမ္းမိုးႏွိမ္နင္းႏိုင္၏}} ဟု
(ရြတ္ဆို၏)။
၄ - အစၥယသုတ္၊ တတိယဝဂ္၊ သဂါထာဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
သာဝတၳိနိဒါန္း။
ထိုအခါ ရဟန္းႏွစ္ပါးတို႔သည္ ျငင္းခံုၾကကုန္၏၊ ထိုရဟန္းႏွစ္ပါးတို႔တြင္ ရဟန္း တစ္ပါးသည္ အလြန္အက်ဴး ေျပာဆို၏၊ ထိုအခါ ထိုအလြန္အက်ဴး ေျပာဆိုမိေသာ ရဟန္းသည္ ထိုရဟန္း၏ အထံ၌ အျပစ္ကို အျပစ္အေလ်ာက္ ေျပာၾကား၏၊
ထိုရဟန္းသည္ သည္းမခံ။
ထိုအခါ မ်ားစြာကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးကုန္လ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနကုန္ၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား ...
{{အသွ်င္ဘုရား ရဟန္းႏွစ္ပါးသည္ ျငင္းခံုၾကကုန္၏၊ ထိုရဟန္းတို႔တြင္ ရဟန္း တစ္ပါးသည္ အလြန္အက်ဴးေျပာဆိုပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား ထိုအခါ ထိုအလြန္အက်ဴး ေျပာဆိုမိေသာ ရဟန္းသည္ ထိုရဟန္း၏ အထံ၌ အျပစ္ကို အျပစ္အေလ်ာက္ ေျပာၾကား၏၊ ထိုရဟန္းသည္ သည္းမခံပါ}} ဟု ေလွ်ာက္ကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ သူမိုက္တို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း...
၁။ အျပစ္အေလ်ာက္ အျပစ္ကို မျမင္သူ၊
၂။ အျပစ္ကို ေျပာၾကားသည္ရွိေသာ္ တရားအေလ်ာက္ လက္မခံသူတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ သူမိုက္တို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ပညာရွိတို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။
၁။ အျပစ္ကို အျပစ္အေလ်ာက္ ျမင္သူ၊
၂။ အျပစ္ကို ေျပာၾကားသည္ ရွိေသာ္ တရားအေလ်ာက္ လက္ခံသူတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ပညာရွိတို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ေရွးကျဖစ္ဖူးသည္ကား နတ္တို႔အရွင္ သိၾကားမင္းသည္ သုဓမၼာသဘင္ ၌ တာဝတိသာနတ္တို႔ကို ဆံုးမလိုသည္ ျဖစ္၍ ထုိအခ်ိန္၌ ဤဂါထာကို ရြတ္ဆို၏-
{{အမ်က္ {ေဒါသ}သည္ သင္တို႔၏ အလိုသို႔ မလိုက္ပါေစလင့္၊
သင္တို႔ အား အေဆြခင္ပြန္းတို႔ျဖင့္ မိတ္မပ်က္ေစလင့္၊
မကဲ့ရဲ႕ထိုက္သူကို မကဲ့ရဲ႕ၾကကုန္လင့္၊
ကုန္းတိုက္စကားကို မဆိုၾကကုန္လင့္၊
ထိုသို႔မဟုတ္ခဲ့ေသာ္...
အမ်က္ {ေဒါသ} သည္ လူယုတ္ကို {ေတာင္ကဲ့သို႔} လႊမ္းမိုးႏွိမ္နင္းႏိုင္၏}} ဟု
(ရြတ္ဆို၏)။
၄ - အစၥယသုတ္၊ တတိယဝဂ္၊ သဂါထာဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
Monday, December 29, 2008
ေဝလာမသုတ္- (ေဝလာမပုဏၰား)
ေဝလာမသုတ္- (ေဝလာမပုဏၰား)
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရား အထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ရွိခိုး၍ တစ္ခုေသာေနရာ၌ ထိုင္ေနေသာ အနာထပိဏ္ သူေဌးအား ျမတ္စြာဘုရားသည္-
''သူႂကြယ္ သင္၏ အိမ္၌ အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏ေလာ''ဟု ေမးေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္၏ အိမ္၌ အလွဴကို ေပးလွဴပါ၏၊ ထိုအလွဴသည္လည္း ပအံုးရည္လွ်င္ ႏွစ္ခြက္ေျမာက္ေသာ ယုတ္ညံ့ေသာ ဆန္ကဲြထမင္းမွ်သာ ျဖစ္ပါ သည္ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
သူႂကြယ္ ယုတ္ညံ့သည္ျဖစ္ေစ မြန္ျမတ္သည္ျဖစ္ေစ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊
ထိုအလွဴကုိလည္း မ႐ိုမေသ လွဴပါမူ၊
စိတ္မပါဘဲ လွဴပါမူ၊
မိမိလက္ျဖင့္ (ကုိယ္တိုင္) မဟုတ္ဘဲ လွဴပါမူ၊
လႊင့္ပစ္ သကဲ့သို႔ လွဴပါမူ၊
ကံ ကံ၏ အက်ဳိးရွိ၏ဟု အယူမရွိဘဲ လွဴပါမူ...
ထိုအလွဴ၏ အက်ဳိးျဖစ္ေလရာတိုင္း၌ ...
မြန္ျမတ္ေသာ အစာကုိ သံုးေဆာင္ရန္ စိတ္မၫြတ္၊
မြန္ျမတ္ေသာ အဝတ္ကုိ သံုးေဆာင္ရန္ စိတ္မၫြတ္၊
မြန္ျမတ္ေသာ ယာဥ္ကုိ သံုးေဆာင္ရန္ စိတ္မၫြတ္၊
မြန္ျမတ္ေသာ ကာမဂုဏ္ ငါးပါးတို႔၌ သံုးေဆာင္ရန္ စိတ္မၫြတ္၊
သားမယား အလုပ္သမားတို႔သည္လည္း (ေျပာစကားကုိ) မနာခံကုန္၊
နားမေထာင္ကုန္၊ သိရန္ စိတ္ကုိ မထားကုန္။
ထိုသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း ...
သူၾကြယ္ မ႐ိုမေသ ျပဳအပ္ကုန္ေသာ
(ေကာင္းမႈ) ကံတို႔၏ အက်ဳိးသည္ ဤသို႔ ျဖစ္တတ္ေသာေၾကာင့္တည္း။
သူႂကြယ္ ယုတ္ညံ့သည္ျဖစ္ေစ မြန္ျမတ္သည္ျဖစ္ေစ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊
ထိုအလွဴကုိလည္း ႐ို႐ိုေသေသ လွဴပါမူ၊
စိတ္ပါဝင္စားစြာ လွဴပါမူ၊
မိမိလက္ျဖင့္ (ကုိယ္တိုင္) လွဴပါမူ၊
လႊင့္ပစ္ သကဲ့သို႔မဟုတ္ဘဲ လွဴပါမူ၊
ကံ ကံ၏ အက်ဳိးရွိ၏ဟု အယူရွိ၍ လွဴပါမူ၊
အလွဴ၏ အက်ဳိးျဖစ္ေလရာတိုင္း၌ ...
မြန္ျမတ္ေသာ အစာကုိ သံုးေဆာင္ရန္ စိတ္ၫြတ္၏၊
မြန္ျမတ္ေသာ အဝတ္ကုိ သံုးေဆာင္ရန္ စိတ္ၫြတ္၏၊
မြန္ျမတ္ေသာ ယာဥ္ကုိ သံုးေဆာင္ရန္ စိတ္ၫြတ္၏၊
မြန္ျမတ္ေသာ ကာမဂုဏ္ ငါးပါးတို႔၌ သံုးေဆာင္ရန္ စိတ္ၫြတ္၏၊
သားမယား အလုပ္သမားတို႔သည္လည္း (ေျပာစကားကုိ)နာခံလုိကုန္၏၊
နားေထာင္ကုန္၏၊ သိရန္ စိတ္ကုိ ထားကုန္၏။
ထိုသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း ...
သူႂကြယ္ ႐ို႐ိုေသေသ ျပဳအပ္ကုန္ေသာ
(ေကာင္းမႈ) ကံတို႔၏ အက်ဳိးသည္ ဤသို႔ ျဖစ္တတ္ေသာေၾကာင့္တည္း။
သူႂကြယ္ ေရွးက ျဖစ္ဖူးသည္ကား ေဝလာမမည္ေသာ ပုဏၰား (ဟု) ရွိခဲ့ဖူး၏၊ ထို ပုဏၰားသည္ ဤမွ်ႀကီးက်ယ္ေသာ အလွဴကို လွဴခဲ့၏၊ ေငြျဖင့္ ျပည့္ေသာ ေရႊခြက္ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္တို႔ကုိ လွဴခဲ့၏၊ ေရႊျဖင့္ ျပည့္ေသာ ေငြခြက္ ရွစ္ေသာင္း ေလးေထာင္တို႔ကုိ လွဴခဲ့၏၊ ရတနာခုနစ္ပါးျဖင့္ ျပည့္ေသာ ေၾကးခြက္ ရွစ္ေသာင္း ေလးေထာင္တို႔ကုိ လွဴခဲ့၏၊ ေရႊတန္ဆာ ေရႊတံခြန္ ေရႊကြန္ရက္ ဖံုးလႊမ္းအပ္ကုန္ ေသာ ဆင္ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ တို႔ကုိ လွဴခဲ့၏၊ ျခေသၤ့ေရ က်ားေရ သစ္ေရ ပ႑ဳကမၺလာတို႔ျဖင့္ ျခံရံအပ္ကုန္ေသာ ေရႊတန္ဆာ ေရႊတံခြန္ ေရႊကြန္ရက္တို႔ျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းအပ္ကုန္ေသာ ရထား ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ တို႔ကုိ လွဴခဲ့၏၊ ဘဲြ႕ျဖဴပုဆိုး ခင္းအပ္ကုန္ေသာ ေငြ(ႏို႔ေရခံ) ခြက္ရွိကုန္ေသာ ႏြားမ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ တို႔ကုိ လွဴခဲ့၏၊ ပတၱျမား နားေတာင္းဝတ္ေသာ အမ်ဳိးသမီး ရွစ္ေသာင္း ေလးေထာင္ တို႔ကုိ လွဴခဲ့၏၊ ေမြးရွည္ ေကာ္ေဇာႀကီး သားေမြးျဖဴအခင္း ပန္းေျပာက္ျခယ္ သားေမြးအခင္းျဖင့္ ခင္းအပ္ကုန္ေသာ၊ ဝံပိုင့္ေရ အခင္းျမတ္, (နီေသာ) မ်က္ႏွာၾကက္ႏွင့္ အံုးနီႏွစ္ဖက္ ရွိကုန္ေသာ ပလႅင္ ရွစ္ေသာင္း ေလးေထာင္ တို႔ကုိ လွဴခဲ့၏၊ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ေသာ ေခါမမည္ေသာ ပုဆိုး သိမ္ေမြ႕ ေသာ ပုိးခ်ည္အဝတ္ သိမ္ေမြ႕ေသာ ဝါခ်ည္အဝတ္ ကုေဋရွစ္ေသာင္း ေလးေထာင္ တို႔ကုိ လွဴခဲ့၏၊ ထမင္းခဲဖြယ္ စားဖြယ္ လ်က္ဖြယ္ ေသာက္ဖြယ္ကုိ လွဴျခင္း၌ကား ဆိုဖြယ္မရွိ ျမစ္ေရ စီးသကဲ့သို႔ ထင္ရကုန္၏။
သူႂကြယ္ ''ထိုအခါက ျဖစ္ခဲ့ေသာ ထိုႀကီးက်ယ္ေသာ အလွဴကုိ လွဴခဲ့ေသာ ေဝလာမပုဏၰားဟူသည္ အျခားသူ ျဖစ္တန္ရာ၏'' ဟု သင့္အား ဤသို႔ အၾကံ ျဖစ္ရာ၏၊ သူၾကြယ္ ထိုအေၾကာင္းကုိ ဤသို႔ မမွတ္လင့္၊ ငါသည္ ထိုအခါက ေဝလာမပုဏၰား ျဖစ္ခဲ့ဖူး၏၊ ငါသည္ ထိုႀကီးက်ယ္ေသာ အလွဴကုိ လွဴခဲ့၏။
သူႂကြယ္ ထိုအလွဴ၌ ျမတ္ေသာ အလွဴကုိ ခံထိုက္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မရွိခဲ့၊ တစ္ဦး တစ္ေယာက္မွ် ျမတ္ေသာ အလွဴကုိ မသုတ္သင္ႏိုင္ခဲ့။
သူႂကြယ္ ေဝလာမပုဏၰားသည္ အၾကင္ ႀကီးက်ယ္ေသာ အလွဴကုိ လွဴခဲ့၏။ အၾကင္ တစ္ဦး တစ္ေယာက္သည္ကား အယူျပည့္စံုသူ ေသာတာပန္တစ္ဦးကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊ ထိုေသာတာပန္တစ္ဦးကုိ ေကြၽးေမြးရျခင္းသည္ ထိုေဝလာမ ပုဏၰား၏ အလွဴႀကီးထက္ သာ၍ အက်ဳိးႀကီး၏။
အၾကင္သူသည္ ေသာတာပန္ တစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊ အၾကင္သူသည္ကား သကဒါဂါမ္တစ္ဦးကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊ ဤသကဒါဂါမ္ တစ္ဦးကုိ ေကြၽးေမြးရျခင္း သည္ ထိုေသာတာပန္ တစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရျခင္းထက္ သာ၍ အက်ဳိးႀကီး၏။
အၾကင္သူသည္ သကဒါဂါမ္တစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊ အၾကင္သူသည္ကား အနာဂါမ္တစ္ဦးကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏ ဤ အနာဂါမ္တစ္ဦးကုိ ေကြၽးေမြးရျခင္းသည္ ထို သကဒါဂါမ္တစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရျခင္းထက္ သာ၍ အက်ဳိးႀကီး၏။
အၾကင္သူသည္ အနာဂါမ္တစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊ အၾကင္သူသည္ကား ရဟႏၲာ တစ္ပါးကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏။ ဤ ရဟႏၲာ တစ္ပါးကုိ ေကြၽးေမြးရျခင္းသည္ ထို အနာဂါမ္တစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရျခင္းထက္ သာ၍ အက်ဳိးႀကီး၏။
အၾကင္သူသည္ ရဟႏၲာတစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊ အၾကင္သူသည္ကား ပေစၥကဗုဒၶါတစ္ပါးကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏။ ဤ ပေစၥကဗုဒၶါတစ္ပါးကုိ ေကြၽးေမြးရျခင္း သည္ ထို ရဟႏၲာတစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရျခင္းထက္ သာ၍ အက်ဳိးႀကီး၏။
အၾကင္သူသည္ ပေစၥက ဗုဒၶါတစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊ အၾကင္ သူသည္ကား ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ (အလံုးစံုေသာတရား တို႔ကုိ) ကုိယ္တိုင္ မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏။ ဤ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ေကြၽးေမြးရျခင္းသည္ ထို ပေစၥက ဗုဒၶါတစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရျခင္းထက္ သာ၍ အက်ဳိးႀကီး၏။
အၾကင္သူသည္ကား ျမတ္စြာဘုရား အမွဴးရွိေသာ ရဟန္း သံဃာကုိ ေကြၽးေမြး ရာ ၏။ ပ ။
အၾကင္သူသည္ကား အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ၌ ရွိေသာ သံဃာကုိ ရည္ၫႊန္း၍ ေက်ာင္း ေဆာက္ရာ၏။ ပ ။
အၾကင္သူသည္ကား ၾကည္ညိဳစိတ္ ရွိသျဖင့္ ဘုရား တရား သံဃာကုိ ကုိးကြယ္ရာ ဟု ဆည္းကပ္ရာ၏။ ပ ။
အၾကင္သူသည္ကား ၾကည္ညိဳစိတ္ ရွိသျဖင့္ သူ႕အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္မႈ၊ မေပးသည္ကုိ ယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္မႈ၊ ကာမဂုဏ္တို႔၌ မွားယြင္းစြာက်င့္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္မႈ၊ မဟုတ္မမွန္ ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္မႈ၊ ယစ္မူးေမ့ေလ်ာ့ျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေသအရက္ ေသာက္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္မႈ (ဟူေသာ) သိကၡာ ပုဒ္တို႔ကုိ ေဆာက္တည္ရာ၏။
အၾကင္သူသည္ကား အယုတ္သျဖင့္ နံ႔သာ တစ္ရွဴခန္႔မွ် အခ်ိန္ေလာက္ ေမတၱာ စိတ္ကုိ ပြါးမ်ားရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ကား လက္ဖ်စ္ တစ္တြက္ခန္႔မွ် အခ်ိန္ေလာက္ အနိစၥသညာကုိ ပြါးမ်ားရာ၏၊ ဤလက္ဖ်စ္ တစ္တြက္ခန္႔ အခ်ိန္ေလာက္ အနိစၥသညာကုိ ပြါးမ်ားျခင္းသည္ ထိုေမတၱာ ပြါးမ်ားျခင္းထက္သာ၍အက်ဳိးႀကီး၏။
သူႂကြယ္ ေဝလာမပုဏၰားသည္ အၾကင္ အလွဴႀကီးကုိ လွဴခဲ့၏၊
အၾကင္သူသည္ကား အယူျပည့္စံုသူ (ေသာတာပန္) တစ္ဦးကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ အယူျပည့္စံုသူ (ေသာတာပန္) တစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ကား သကဒါဂါမ္ တစ္ဦးကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ သကဒါဂါမ္ တစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ကား အနာဂါမ္တစ္ဦးကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ အနာဂါမ္တစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ကား ရဟႏၲာတစ္ပါးကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ ရဟႏၲာတစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ကား ပေစၥကဗုဒၶါ တစ္ပါးကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ ပေစၥကဗုဒၶါတစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ကား ျမတ္စြာဘုရားကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ ဘုရားအမွဴးရွိေသာ သံဃာကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ကား အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ၌ ရွိေသာ သံဃာကုိ ရည္ၫႊန္း၍
ေက်ာင္းေဆာက္ရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ ၾကည္ညိဳစိတ္ရွိသျဖင့္ ဘုရား တရား သံဃာကုိ ကုိးကြယ္ရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ကား သူ႕အသက္ သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္မႈ။ပ။
ယစ္မူးေမ့ေလ်ာ့ျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေသအရက္ေသာက္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ မႈ ဟူေသာ သိကၡာပုဒ္တို႔ကုိ ေဆာက္တည္ရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ နံ႔သာ တစ္ရွဴခန္႔မွ် အခ်ိန္ေလာက္ ေမတၱာစိတ္ကုိ ပြါးမ်ားရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ကား လက္ဖ်စ္တစ္တြက္ခန္႔မွ် အခ်ိန္ေလာက္ အနိစၥသညာကုိ ပြါးမ်ားရာ၏၊
ဤ လက္ဖ်စ္ တစ္တြက္ခန္႔မွ် အခ်ိန္ေလာက္ အနိစၥသညာကုိ ပြါးမ်ားျခင္းသည္ ထိုေမတၱာစိတ္ကုိ ပြါးမ်ားျခင္းထက္ သာ၍ အက်ဳိးႀကီး၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၁ဝ - ေဝလာမသုတ္၊ သေမၻာဓိဝဂ္၊ နဝကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရား အထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ရွိခိုး၍ တစ္ခုေသာေနရာ၌ ထိုင္ေနေသာ အနာထပိဏ္ သူေဌးအား ျမတ္စြာဘုရားသည္-
''သူႂကြယ္ သင္၏ အိမ္၌ အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏ေလာ''ဟု ေမးေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္၏ အိမ္၌ အလွဴကို ေပးလွဴပါ၏၊ ထိုအလွဴသည္လည္း ပအံုးရည္လွ်င္ ႏွစ္ခြက္ေျမာက္ေသာ ယုတ္ညံ့ေသာ ဆန္ကဲြထမင္းမွ်သာ ျဖစ္ပါ သည္ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
သူႂကြယ္ ယုတ္ညံ့သည္ျဖစ္ေစ မြန္ျမတ္သည္ျဖစ္ေစ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊
ထိုအလွဴကုိလည္း မ႐ိုမေသ လွဴပါမူ၊
စိတ္မပါဘဲ လွဴပါမူ၊
မိမိလက္ျဖင့္ (ကုိယ္တိုင္) မဟုတ္ဘဲ လွဴပါမူ၊
လႊင့္ပစ္ သကဲ့သို႔ လွဴပါမူ၊
ကံ ကံ၏ အက်ဳိးရွိ၏ဟု အယူမရွိဘဲ လွဴပါမူ...
ထိုအလွဴ၏ အက်ဳိးျဖစ္ေလရာတိုင္း၌ ...
မြန္ျမတ္ေသာ အစာကုိ သံုးေဆာင္ရန္ စိတ္မၫြတ္၊
မြန္ျမတ္ေသာ အဝတ္ကုိ သံုးေဆာင္ရန္ စိတ္မၫြတ္၊
မြန္ျမတ္ေသာ ယာဥ္ကုိ သံုးေဆာင္ရန္ စိတ္မၫြတ္၊
မြန္ျမတ္ေသာ ကာမဂုဏ္ ငါးပါးတို႔၌ သံုးေဆာင္ရန္ စိတ္မၫြတ္၊
သားမယား အလုပ္သမားတို႔သည္လည္း (ေျပာစကားကုိ) မနာခံကုန္၊
နားမေထာင္ကုန္၊ သိရန္ စိတ္ကုိ မထားကုန္။
ထိုသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း ...
သူၾကြယ္ မ႐ိုမေသ ျပဳအပ္ကုန္ေသာ
(ေကာင္းမႈ) ကံတို႔၏ အက်ဳိးသည္ ဤသို႔ ျဖစ္တတ္ေသာေၾကာင့္တည္း။
သူႂကြယ္ ယုတ္ညံ့သည္ျဖစ္ေစ မြန္ျမတ္သည္ျဖစ္ေစ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊
ထိုအလွဴကုိလည္း ႐ို႐ိုေသေသ လွဴပါမူ၊
စိတ္ပါဝင္စားစြာ လွဴပါမူ၊
မိမိလက္ျဖင့္ (ကုိယ္တိုင္) လွဴပါမူ၊
လႊင့္ပစ္ သကဲ့သို႔မဟုတ္ဘဲ လွဴပါမူ၊
ကံ ကံ၏ အက်ဳိးရွိ၏ဟု အယူရွိ၍ လွဴပါမူ၊
အလွဴ၏ အက်ဳိးျဖစ္ေလရာတိုင္း၌ ...
မြန္ျမတ္ေသာ အစာကုိ သံုးေဆာင္ရန္ စိတ္ၫြတ္၏၊
မြန္ျမတ္ေသာ အဝတ္ကုိ သံုးေဆာင္ရန္ စိတ္ၫြတ္၏၊
မြန္ျမတ္ေသာ ယာဥ္ကုိ သံုးေဆာင္ရန္ စိတ္ၫြတ္၏၊
မြန္ျမတ္ေသာ ကာမဂုဏ္ ငါးပါးတို႔၌ သံုးေဆာင္ရန္ စိတ္ၫြတ္၏၊
သားမယား အလုပ္သမားတို႔သည္လည္း (ေျပာစကားကုိ)နာခံလုိကုန္၏၊
နားေထာင္ကုန္၏၊ သိရန္ စိတ္ကုိ ထားကုန္၏။
ထိုသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း ...
သူႂကြယ္ ႐ို႐ိုေသေသ ျပဳအပ္ကုန္ေသာ
(ေကာင္းမႈ) ကံတို႔၏ အက်ဳိးသည္ ဤသို႔ ျဖစ္တတ္ေသာေၾကာင့္တည္း။
သူႂကြယ္ ေရွးက ျဖစ္ဖူးသည္ကား ေဝလာမမည္ေသာ ပုဏၰား (ဟု) ရွိခဲ့ဖူး၏၊ ထို ပုဏၰားသည္ ဤမွ်ႀကီးက်ယ္ေသာ အလွဴကို လွဴခဲ့၏၊ ေငြျဖင့္ ျပည့္ေသာ ေရႊခြက္ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္တို႔ကုိ လွဴခဲ့၏၊ ေရႊျဖင့္ ျပည့္ေသာ ေငြခြက္ ရွစ္ေသာင္း ေလးေထာင္တို႔ကုိ လွဴခဲ့၏၊ ရတနာခုနစ္ပါးျဖင့္ ျပည့္ေသာ ေၾကးခြက္ ရွစ္ေသာင္း ေလးေထာင္တို႔ကုိ လွဴခဲ့၏၊ ေရႊတန္ဆာ ေရႊတံခြန္ ေရႊကြန္ရက္ ဖံုးလႊမ္းအပ္ကုန္ ေသာ ဆင္ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ တို႔ကုိ လွဴခဲ့၏၊ ျခေသၤ့ေရ က်ားေရ သစ္ေရ ပ႑ဳကမၺလာတို႔ျဖင့္ ျခံရံအပ္ကုန္ေသာ ေရႊတန္ဆာ ေရႊတံခြန္ ေရႊကြန္ရက္တို႔ျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းအပ္ကုန္ေသာ ရထား ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ တို႔ကုိ လွဴခဲ့၏၊ ဘဲြ႕ျဖဴပုဆိုး ခင္းအပ္ကုန္ေသာ ေငြ(ႏို႔ေရခံ) ခြက္ရွိကုန္ေသာ ႏြားမ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ တို႔ကုိ လွဴခဲ့၏၊ ပတၱျမား နားေတာင္းဝတ္ေသာ အမ်ဳိးသမီး ရွစ္ေသာင္း ေလးေထာင္ တို႔ကုိ လွဴခဲ့၏၊ ေမြးရွည္ ေကာ္ေဇာႀကီး သားေမြးျဖဴအခင္း ပန္းေျပာက္ျခယ္ သားေမြးအခင္းျဖင့္ ခင္းအပ္ကုန္ေသာ၊ ဝံပိုင့္ေရ အခင္းျမတ္, (နီေသာ) မ်က္ႏွာၾကက္ႏွင့္ အံုးနီႏွစ္ဖက္ ရွိကုန္ေသာ ပလႅင္ ရွစ္ေသာင္း ေလးေထာင္ တို႔ကုိ လွဴခဲ့၏၊ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ေသာ ေခါမမည္ေသာ ပုဆိုး သိမ္ေမြ႕ ေသာ ပုိးခ်ည္အဝတ္ သိမ္ေမြ႕ေသာ ဝါခ်ည္အဝတ္ ကုေဋရွစ္ေသာင္း ေလးေထာင္ တို႔ကုိ လွဴခဲ့၏၊ ထမင္းခဲဖြယ္ စားဖြယ္ လ်က္ဖြယ္ ေသာက္ဖြယ္ကုိ လွဴျခင္း၌ကား ဆိုဖြယ္မရွိ ျမစ္ေရ စီးသကဲ့သို႔ ထင္ရကုန္၏။
သူႂကြယ္ ''ထိုအခါက ျဖစ္ခဲ့ေသာ ထိုႀကီးက်ယ္ေသာ အလွဴကုိ လွဴခဲ့ေသာ ေဝလာမပုဏၰားဟူသည္ အျခားသူ ျဖစ္တန္ရာ၏'' ဟု သင့္အား ဤသို႔ အၾကံ ျဖစ္ရာ၏၊ သူၾကြယ္ ထိုအေၾကာင္းကုိ ဤသို႔ မမွတ္လင့္၊ ငါသည္ ထိုအခါက ေဝလာမပုဏၰား ျဖစ္ခဲ့ဖူး၏၊ ငါသည္ ထိုႀကီးက်ယ္ေသာ အလွဴကုိ လွဴခဲ့၏။
သူႂကြယ္ ထိုအလွဴ၌ ျမတ္ေသာ အလွဴကုိ ခံထိုက္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မရွိခဲ့၊ တစ္ဦး တစ္ေယာက္မွ် ျမတ္ေသာ အလွဴကုိ မသုတ္သင္ႏိုင္ခဲ့။
သူႂကြယ္ ေဝလာမပုဏၰားသည္ အၾကင္ ႀကီးက်ယ္ေသာ အလွဴကုိ လွဴခဲ့၏။ အၾကင္ တစ္ဦး တစ္ေယာက္သည္ကား အယူျပည့္စံုသူ ေသာတာပန္တစ္ဦးကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊ ထိုေသာတာပန္တစ္ဦးကုိ ေကြၽးေမြးရျခင္းသည္ ထိုေဝလာမ ပုဏၰား၏ အလွဴႀကီးထက္ သာ၍ အက်ဳိးႀကီး၏။
အၾကင္သူသည္ ေသာတာပန္ တစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊ အၾကင္သူသည္ကား သကဒါဂါမ္တစ္ဦးကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊ ဤသကဒါဂါမ္ တစ္ဦးကုိ ေကြၽးေမြးရျခင္း သည္ ထိုေသာတာပန္ တစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရျခင္းထက္ သာ၍ အက်ဳိးႀကီး၏။
အၾကင္သူသည္ သကဒါဂါမ္တစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊ အၾကင္သူသည္ကား အနာဂါမ္တစ္ဦးကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏ ဤ အနာဂါမ္တစ္ဦးကုိ ေကြၽးေမြးရျခင္းသည္ ထို သကဒါဂါမ္တစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရျခင္းထက္ သာ၍ အက်ဳိးႀကီး၏။
အၾကင္သူသည္ အနာဂါမ္တစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊ အၾကင္သူသည္ကား ရဟႏၲာ တစ္ပါးကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏။ ဤ ရဟႏၲာ တစ္ပါးကုိ ေကြၽးေမြးရျခင္းသည္ ထို အနာဂါမ္တစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရျခင္းထက္ သာ၍ အက်ဳိးႀကီး၏။
အၾကင္သူသည္ ရဟႏၲာတစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊ အၾကင္သူသည္ကား ပေစၥကဗုဒၶါတစ္ပါးကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏။ ဤ ပေစၥကဗုဒၶါတစ္ပါးကုိ ေကြၽးေမြးရျခင္း သည္ ထို ရဟႏၲာတစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရျခင္းထက္ သာ၍ အက်ဳိးႀကီး၏။
အၾကင္သူသည္ ပေစၥက ဗုဒၶါတစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊ အၾကင္ သူသည္ကား ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ (အလံုးစံုေသာတရား တို႔ကုိ) ကုိယ္တိုင္ မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏။ ဤ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ေကြၽးေမြးရျခင္းသည္ ထို ပေစၥက ဗုဒၶါတစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရျခင္းထက္ သာ၍ အက်ဳိးႀကီး၏။
အၾကင္သူသည္ကား ျမတ္စြာဘုရား အမွဴးရွိေသာ ရဟန္း သံဃာကုိ ေကြၽးေမြး ရာ ၏။ ပ ။
အၾကင္သူသည္ကား အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ၌ ရွိေသာ သံဃာကုိ ရည္ၫႊန္း၍ ေက်ာင္း ေဆာက္ရာ၏။ ပ ။
အၾကင္သူသည္ကား ၾကည္ညိဳစိတ္ ရွိသျဖင့္ ဘုရား တရား သံဃာကုိ ကုိးကြယ္ရာ ဟု ဆည္းကပ္ရာ၏။ ပ ။
အၾကင္သူသည္ကား ၾကည္ညိဳစိတ္ ရွိသျဖင့္ သူ႕အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္မႈ၊ မေပးသည္ကုိ ယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္မႈ၊ ကာမဂုဏ္တို႔၌ မွားယြင္းစြာက်င့္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္မႈ၊ မဟုတ္မမွန္ ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္မႈ၊ ယစ္မူးေမ့ေလ်ာ့ျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေသအရက္ ေသာက္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္မႈ (ဟူေသာ) သိကၡာ ပုဒ္တို႔ကုိ ေဆာက္တည္ရာ၏။
အၾကင္သူသည္ကား အယုတ္သျဖင့္ နံ႔သာ တစ္ရွဴခန္႔မွ် အခ်ိန္ေလာက္ ေမတၱာ စိတ္ကုိ ပြါးမ်ားရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ကား လက္ဖ်စ္ တစ္တြက္ခန္႔မွ် အခ်ိန္ေလာက္ အနိစၥသညာကုိ ပြါးမ်ားရာ၏၊ ဤလက္ဖ်စ္ တစ္တြက္ခန္႔ အခ်ိန္ေလာက္ အနိစၥသညာကုိ ပြါးမ်ားျခင္းသည္ ထိုေမတၱာ ပြါးမ်ားျခင္းထက္သာ၍အက်ဳိးႀကီး၏။
သူႂကြယ္ ေဝလာမပုဏၰားသည္ အၾကင္ အလွဴႀကီးကုိ လွဴခဲ့၏၊
အၾကင္သူသည္ကား အယူျပည့္စံုသူ (ေသာတာပန္) တစ္ဦးကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ အယူျပည့္စံုသူ (ေသာတာပန္) တစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ကား သကဒါဂါမ္ တစ္ဦးကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ သကဒါဂါမ္ တစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ကား အနာဂါမ္တစ္ဦးကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ အနာဂါမ္တစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ကား ရဟႏၲာတစ္ပါးကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ ရဟႏၲာတစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ကား ပေစၥကဗုဒၶါ တစ္ပါးကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ ပေစၥကဗုဒၶါတစ္ရာကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ကား ျမတ္စြာဘုရားကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ ဘုရားအမွဴးရွိေသာ သံဃာကုိ ေကြၽးေမြးရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ကား အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ၌ ရွိေသာ သံဃာကုိ ရည္ၫႊန္း၍
ေက်ာင္းေဆာက္ရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ ၾကည္ညိဳစိတ္ရွိသျဖင့္ ဘုရား တရား သံဃာကုိ ကုိးကြယ္ရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ကား သူ႕အသက္ သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္မႈ။ပ။
ယစ္မူးေမ့ေလ်ာ့ျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေသအရက္ေသာက္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ မႈ ဟူေသာ သိကၡာပုဒ္တို႔ကုိ ေဆာက္တည္ရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ နံ႔သာ တစ္ရွဴခန္႔မွ် အခ်ိန္ေလာက္ ေမတၱာစိတ္ကုိ ပြါးမ်ားရာ၏၊
အၾကင္သူသည္ကား လက္ဖ်စ္တစ္တြက္ခန္႔မွ် အခ်ိန္ေလာက္ အနိစၥသညာကုိ ပြါးမ်ားရာ၏၊
ဤ လက္ဖ်စ္ တစ္တြက္ခန္႔မွ် အခ်ိန္ေလာက္ အနိစၥသညာကုိ ပြါးမ်ားျခင္းသည္ ထိုေမတၱာစိတ္ကုိ ပြါးမ်ားျခင္းထက္ သာ၍ အက်ဳိးႀကီး၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၁ဝ - ေဝလာမသုတ္၊ သေမၻာဓိဝဂ္၊ နဝကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
နိႆယသုတ္- (မွီခိုအားထားရာ)
နိႆယသုတ္- (မွီခိုအားထားရာ)
ထုိအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္။ပ။
တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ၿပီးေသာ္ -
''အသွ်င္ဘုရား မွီရာႏွင့္ ျပည့္စံုသူ မွီရာႏွင့္ ျပည့္စံုသူ ဟု ဆိုအပ္၏၊ အသွ်င္ဘုရား အဘယ္မွ်ေလာက္ျဖင့္ ရဟန္းသည္ မွီရာႏွင့္ ျပည့္စံုသူ ျဖစ္ပါသနည္း'' ဟု ေလွ်ာက္၏။
၁။ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ သဒၶါတရားကို မွီ၍ အကုသုိလ္ကို စြန္႔ကာ ကုသုိလ္ကို ပြါးမ်ားပါမူ ထုိရဟန္းအား ထုိအကုသုိလ္သည္ ပယ္ၿပီးသာ ျဖစ္၏။
၂။ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဟိရီကို မွီ၍ အကုသုိလ္ကို စြန္႔ကာ ကုသုိလ္ကို ပြါးမ်ားပါမူ ထုိရဟန္းအား ထုိအကုသုိလ္သည္ ပယ္ၿပီးသာ ျဖစ္၏။
၃။ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ၾသတၱပၸကို မွီ၍ အကုသုိလ္ကို စြန္႔ကာ ကုသုိလ္ကို ပြါးမ်ားပါမူ ထုိရဟန္းအား ထုိအကုသုိလ္သည္ ပယ္ၿပီးသာ ျဖစ္၏။
၄။ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဝီရိယကို မွီ၍ အကုသုိလ္ကို စြန္႔ကာ ကုသုိလ္ကို ပြါးမ်ားပါမူ ထုိရဟန္းအား ထုိအကုသုိလ္သည္ ပယ္ၿပီးသာ ျဖစ္၏။
၅။ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ပညာကိုမွီ၍ အကုသုိလ္ကိုစြန္႔ကာ ကုသုိလ္ကို ပြါးမ်ားပါမူ ထုိရဟန္းအား ထုိအကုသုိလ္သည္ ပယ္ၿပီးသာ ျဖစ္၏။ မွန္၏၊ ျမတ္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈ၍ ပယ္အပ္ေသာ ထုိရဟန္း၏ အကုသုိလ္သည္ ပယ္ၿပီး ျဖစ္၏၊ ေကာင္းစြာ ပယ္ၿပီး ျဖစ္၏။
ရဟန္း ထုိရဟန္းသည္ကား -
ဤတရား ငါးမ်ဳိးတို႔၌ တည္ၿပီးလွ်င္ ေလးမ်ဳိးတို႔ကို မွီ၍ ေနရမည္။
အဘယ္ေလးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ -
ရဟန္း ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္...
၁။ ဆင္ျခင္၍ အခ်ဳိ႕ (မွီဝဲသင့္သည္)ကို မွီဝဲ၏၊
၂။ ဆင္ျခင္၍ အခ်ဳိ႕ (သည္းခံသင့္သည္)ကို သည္းခံ၏၊
၃။ ဆင္ျခင္၍ အခ်ဳိ႕ (ၾကဥ္သင့္သည္)ကို ၾကဥ္၏၊
၄။ ဆင္ျခင္၍ အခ်ဳိ႕ (ပယ္ေဖ်ာက္သင့္သည္)ကို ပယ္ေဖ်ာက္၏။
ရဟန္း ဤနည္းျဖင့္ ရဟန္းသည္ မွီရာႏွင့္ ျပည့္စံုသူျဖစ္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၂ - နိႆယသုတ္၊ သေမၻာဓိဝဂ္၊ နဝကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
ထုိအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္။ပ။
တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ၿပီးေသာ္ -
''အသွ်င္ဘုရား မွီရာႏွင့္ ျပည့္စံုသူ မွီရာႏွင့္ ျပည့္စံုသူ ဟု ဆိုအပ္၏၊ အသွ်င္ဘုရား အဘယ္မွ်ေလာက္ျဖင့္ ရဟန္းသည္ မွီရာႏွင့္ ျပည့္စံုသူ ျဖစ္ပါသနည္း'' ဟု ေလွ်ာက္၏။
၁။ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ သဒၶါတရားကို မွီ၍ အကုသုိလ္ကို စြန္႔ကာ ကုသုိလ္ကို ပြါးမ်ားပါမူ ထုိရဟန္းအား ထုိအကုသုိလ္သည္ ပယ္ၿပီးသာ ျဖစ္၏။
၂။ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဟိရီကို မွီ၍ အကုသုိလ္ကို စြန္႔ကာ ကုသုိလ္ကို ပြါးမ်ားပါမူ ထုိရဟန္းအား ထုိအကုသုိလ္သည္ ပယ္ၿပီးသာ ျဖစ္၏။
၃။ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ၾသတၱပၸကို မွီ၍ အကုသုိလ္ကို စြန္႔ကာ ကုသုိလ္ကို ပြါးမ်ားပါမူ ထုိရဟန္းအား ထုိအကုသုိလ္သည္ ပယ္ၿပီးသာ ျဖစ္၏။
၄။ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဝီရိယကို မွီ၍ အကုသုိလ္ကို စြန္႔ကာ ကုသုိလ္ကို ပြါးမ်ားပါမူ ထုိရဟန္းအား ထုိအကုသုိလ္သည္ ပယ္ၿပီးသာ ျဖစ္၏။
၅။ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ပညာကိုမွီ၍ အကုသုိလ္ကိုစြန္႔ကာ ကုသုိလ္ကို ပြါးမ်ားပါမူ ထုိရဟန္းအား ထုိအကုသုိလ္သည္ ပယ္ၿပီးသာ ျဖစ္၏။ မွန္၏၊ ျမတ္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈ၍ ပယ္အပ္ေသာ ထုိရဟန္း၏ အကုသုိလ္သည္ ပယ္ၿပီး ျဖစ္၏၊ ေကာင္းစြာ ပယ္ၿပီး ျဖစ္၏။
ရဟန္း ထုိရဟန္းသည္ကား -
ဤတရား ငါးမ်ဳိးတို႔၌ တည္ၿပီးလွ်င္ ေလးမ်ဳိးတို႔ကို မွီ၍ ေနရမည္။
အဘယ္ေလးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ -
ရဟန္း ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္...
၁။ ဆင္ျခင္၍ အခ်ဳိ႕ (မွီဝဲသင့္သည္)ကို မွီဝဲ၏၊
၂။ ဆင္ျခင္၍ အခ်ဳိ႕ (သည္းခံသင့္သည္)ကို သည္းခံ၏၊
၃။ ဆင္ျခင္၍ အခ်ဳိ႕ (ၾကဥ္သင့္သည္)ကို ၾကဥ္၏၊
၄။ ဆင္ျခင္၍ အခ်ဳိ႕ (ပယ္ေဖ်ာက္သင့္သည္)ကို ပယ္ေဖ်ာက္၏။
ရဟန္း ဤနည္းျဖင့္ ရဟန္းသည္ မွီရာႏွင့္ ျပည့္စံုသူျဖစ္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၂ - နိႆယသုတ္၊ သေမၻာဓိဝဂ္၊ နဝကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
Sunday, December 28, 2008
ျမတ္စြာဘုရား၏ အားေတာ္ဆယ္ပါး
ျမတ္စြာဘုရား၏ အားေတာ္ဆယ္ပါး
၁။ ဌာနာဌာန ေကာသလႅဉာဏ္၊ အေၾကာင္း ဟုတ္ မဟုတ္ သိေသာဉာဏ္၊
၂။ ဝိပါကဉာဏ္၊ ေကာင္းက်ိဳး မေကာင္းက်ိဳးကို သိေသာဉာဏ္၊
၃။ သဗၺတၳ ဂါမိနီဉာဏ္၊ သတၱဝါတို႔ လားရာသြားရာ ကုန္ေအာင္အစံု သိေသာဉာဏ္၊
၄။ နာနာဓါတုဉာဏ္၊ အထူးထူးေသာ ဓါတ္တို႔ကို သိေသာဉာဏ္၊
၅။ အဓိမုတၱိဉာဏ္၊ အလိုဆႏၵအားလံုးကို သိေသာဉာဏ္၊
၆။ ဣႁႏိၵယ ပေရာပရိယတၱိဉာဏ္၊ ဣေႁႏၵႏုရင့္ကို သိေသာဉာဏ္၊
၇။ စ်ာနာဒိ သံကိေလသဉာဏ္၊ စ်ာန္, ဝိေမာကၡ, သမာဓိ ,သမာပတ္, စသည္တို႔၏ ညစ္ညဴးေၾကာင္းကို သိေသာဉာဏ္၊
၈။ ပုေဗၺနိဝါသဉာဏ္၊ ေရွးျဖစ္ေဟာင္း ဘဝခႏၶာစဥ္ကုိ သိေသာဉာဏ္၊
၉။ ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္၊ နတ္မ်က္စိကဲ့သို႔ အလင္းေရာင္ျခည္ အားေကာင္းေသာ အဘိညာဥ္မ်က္စိဉာဏ္၊
၁ဝ။ အာသဝကၡယဉာဏ္၊ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္။
ျမတ္စြာဘုရား၏ အားေတာ္ဆယ္ပါး-
သာရိပုၾတာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အားေတာ္တို႔သည္ ဆယ္ပါးတို႔တည္း၊
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ယင္းအားေတာ္တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ ျဖစ္၍ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ၏။
အားေတာ္ ဆယ္ပါးတို႔ ဟူသည္ အဘယ္တို႔နည္း ဟူမူ-
၁...
သာရိပုၾတာ ဤေလာက၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အေၾကာင္း ဟုတ္သည္ကုိလည္း အေၾကာင္း ဟုတ္ေသာအားျဖင့္, အေၾကာင္း မဟုတ္သည္ကုိလည္း အေၾကာင္း မဟုတ္ေသာအားျဖင့္ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ခြဲျခား၍ သိ၏၊ သာရိပုၾတာ ယင္းသို႔ အေၾကာင္း ဟုတ္သည္ကုိလည္း အေၾကာင္းဟုတ္ေသာအားျဖင့္, အေၾကာင္း မဟုတ္သည္ကုိလည္း အေၾကာင္း မဟုတ္ေသာအားျဖင့္ ဟုတ္တုိင္း မွန္စြာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ခြဲျခား၍ သိျခင္းသည္လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ အားမည္၏၊ ယင္းအားကုိ စြဲ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ၏။
၂...
သာရိပုၾတာ ထို႔ျပင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္ျဖစ္ သည့္ ေဆာက္တည္၍ ျပဳအပ္ေသာ ကံတို႔၏ အက်ဳိးကုိ အေထာက္အပံ့ အားျဖင့္ အေၾကာင္းအားျဖင့္ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ခြဲျခား၍သိ၏။ သာရိပုၾတာ ယင္းသို႔ အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္ျဖစ္သည့္ ေဆာက္တည္၍ ျပဳအပ္ေသာ ကံတို႔၏ အက်ဳိးကုိ အေထာက္ အပံ့အားျဖင့္ အေၾကာင္း အားျဖင့္ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ခြဲျခား၍ သိျခင္းသည္လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ အားမည္၏၊ ယင္းအားကုိ စြဲ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ၏။
၃...
သာရိပုၾတာ ထို႔ျပင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ အလံုးစံုေသာ ဂတိငါးတန္ႏွင့္ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကုိ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ခြဲျခား၍ သိ၏၊ သာရိပုၾတာ ယင္းသို႔ အလံုးစံုေသာ ဂတိငါးတန္ႏွင့္ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကုိ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ခြဲျခား၍ သိျခင္းသည္လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ အားမည္၏၊ ယင္းအားကုိ စြဲ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ ၏။
၄...
သာရိပုၾတာ ထို႔ျပင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ မ်ားျပားေသာဓာတ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ဓာတ္တို႔ ရွိေသာ ေလာကကုိ ဟုတ္တုိင္း မွန္စြာ ခြဲျခား၍ သိ၏။ သာရိပုၾတာ ယင္းသို႔ မ်ားျပားေသာ ဓာတ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ဓာတ္တို႔ ရွိေသာ ေလာကကို ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ခြဲျခား၍ သိျခင္းသည္လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ အားမည္၏၊ ယင္းအားကုိ စြဲ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ၏။
၅...
သာရိပုၾတာ ထို႔ျပင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ သတၱဝါတို႔၏ စိတ္ထား အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ခြဲျခား၍ သိ၏၊ သာရိပုၾတာ ယင္းသို႔ သတၱဝါတို႔၏ စိတ္ထား အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ခြဲျခား၍ သိျခင္းသည္လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ အားမည္၏၊ ယင္းအားကုိ စြဲ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမင့္ျမတ္ ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရား စၾကာကုိ လည္ေစ၏။
၆...
သာရိပုၾတာ ထို႔ျပင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ အယုတ္ အျမတ္ ျဖစ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ သတၱဝါတို႔၏ ဣေႁႏၵ အႏု အရင့္ကုိ ဟုတ္တုိင္း မွန္စြာ ခြဲျခား၍ သိ၏။ သာရိပုၾတာ ယင္းသို႔ အယုတ္ အျမတ္ ျဖစ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ သတၱဝါတို႔၏ ဣေႁႏၵအႏု အရင့္ကုိ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ခြဲျခား၍ သိျခင္းသည္လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ အားမည္၏၊ ယင္းအားကုိ စြဲ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ၏။
၇...
သာရိပုၾတာ ထို႔ျပင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ စ်ာန္ ဝိေမာကၡ သမာဓိ သမာပတ္ တို႔၏ ညစ္ညဴးေၾကာင္း ျဖဴစင္ေၾကာင္း ထေျမာက္ေၾကာင္းကုိ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ခြဲျခား၍ သိ၏။ သာရိပုၾတာ ယင္းသို႔စ်ာန္ ဝိေမာကၡ သမာဓိ သမာပတ္တို႔၏ ညစ္ညဴးေၾကာင္း ျဖဴစင္ေၾကာင္း ထေျမာက္ေၾကာင္းကုိ ဟုတ္တုိင္း မွန္စြာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ခြဲျခား၍ သိျခင္းသည္လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ အားမည္၏၊ ယင္းအားကုိ စြဲ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ၏။
၈...
သာရိပုၾတာ ထို႔ျပင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ မ်ားျပားေသာ ေရွး၌ ျဖစ္ဖူးေသာ ဘဝကုိ ေအာက္ေမ့ႏုိင္၏။ ဤသည္ကား အဘယ္နည္း။ တစ္ဘဝကုိ လည္း ေကာင္း၊ ႏွစ္ဘဝတို႔ကုိ လည္းေကာင္း၊ သံုးဘဝတို႔ကုိ လည္းေကာင္း၊ ေလးဘဝ တို႔ကုိ လည္းေကာင္း၊ ငါးဘဝတို႔ကုိ လည္းေကာင္း၊ ဆယ္ဘဝတို႔ကုိ လည္း ေကာင္း၊ ဘဝႏွစ္ဆယ္တို႔ကုိ လည္းေကာင္း၊ ဘဝသံုးဆယ္တို႔ကုိ လည္းေကာင္း၊ ဘဝေလးဆယ္တို႔ကုိ လည္းေကာင္း၊ ဘဝငါးဆယ္တို႔ကုိ လည္းေကာင္း၊ ဘဝ တစ္ရာကုိ လည္းေကာင္း၊ ဘဝတစ္ေထာင္ကုိ လည္းေကာင္း၊ ဘဝတစ္သိန္းကုိ လည္းေကာင္း၊ မ်ားျပားေသာ ပ်က္ကပ္တို႔ကုိ လည္းေကာင္း၊ မ်ားျပားေသာ ျဖစ္ကပ္တို႔ကုိလည္းေကာင္း၊ မ်ားျပားေသာ ပ်က္ကပ္ျဖစ္ကပ္တို႔ကုိလည္းေကာင္း၊
ဤမည္ေသာ ဘဝ၌ ''(ငါသည္) ဤသို႔ေသာ အမည္ ရွိခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ အႏြယ္ ရွိခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာအဆင္း ရွိခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ အစာ ရွိခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲကုိ ခံစား ခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ အသက္ အပုိင္းအျခား ရွိခဲ့၏၊ ထုိငါသည္ ထုိဘဝမွ ေသခဲ့၍ ဤမည္ေသာ ဘဝ၌ ျဖစ္ျပန္၏၊ ထုိဘဝ၌လည္း ဤသို႔ေသာ အမည္ ရွိခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ အႏြယ္ ရွိခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ အဆင္း ရွိခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ အစာ ရွိခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲကုိ ခံစားခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ အသက္ အပုိင္းအျခား ရွိခဲ့၏၊ ထုိငါသည္ ထုိဘဝမွ ေသခဲ့၍ ဤဘဝ၌ ျဖစ္ျပန္၏'' ဟု ဤသို႔ေသာ အျခင္းအရာႏွင့္တကြ ၫႊန္ျပဖြယ္ (အမည္အႏြယ္)ႏွင့္တကြ မ်ားျပား ေသာ ေရွး၌ ျဖစ္ဖူးေသာ ဘဝကုိ ေအာက္ေမ့ ႏုိင္၏။ပ။ သာရိပုၾတာ ယင္းသို႔ ျမတ္စြာဘုရား၏ မ်ားျပားေသာ ေရွး၌ ျဖစ္ဖူးေသာ ဘဝကုိ ေအာက္ေမ့ ႏုိင္ျခင္း သည္လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ အားမည္၏၊ ယင္းအားကုိစြဲ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ၏။
၉...
သာရိပုၾတာ ထို႔ျပင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ အထူးသျဖင့္ စင္ၾကယ္ေသာ လူတို႔၏ မ်က္စိထက္ သာလြန္ေသာ နတ္မ်က္စိႏွင့္ တူေသာ 'ဒိဗၺစကၡဳ' ဉာဏ္ျဖင့္ ေသဆဲ သတၱဝါ ျဖစ္ေပၚဆဲ သတၱဝါ၊ ယုတ္ေသာ သတၱဝါ၊ ျမတ္ေသာ သတၱဝါ၊ အဆင္းလွေသာ သတၱဝါ၊ အဆင္း မလွေသာ သတၱဝါ၊ ေကာင္းေသာ လားရာ ရွိေသာ သတၱဝါ၊ မေကာင္းေသာ လားရာ ရွိေသာ သတၱဝါတို႔ကုိ ျမင္ႏုိင္၏၊
ကံအားေလ်ာ္စြာ ျဖစ္ေပၚေသာ သတၱဝါတို႔ကုိ သိႏုိင္၏၊ ''အခ်င္းတို႔ ဤသတၱဝါတို႔ သည္ ကုိယ္ျဖင့္ ျပဳေသာ မေကာင္းေသာ အက်င့္ 'ကာယ ဒုစ႐ုိက္' ႏွင့္ ျပည့္စံု ကုန္၏၊ ႏႈတ္ျဖင့္ ျပဳေသာ မေကာင္းေသာ အက်င့္ 'ဝစီဒုစ႐ုိက္' ႏွင့္ ျပည့္စံု ကုန္၏၊ စိတ္ ျဖင့္ျပဳေသာ မေကာင္းေသာ အက်င့္ 'မေနာဒုစ႐ုိက္' ႏွင့္ ျပည့္စံု ကုန္၏၊ အရိယာတို႔ကုိ စြပ္စြဲကုန္၏၊ မွားေသာ အယူရွိကုန္၏၊ မွားေသာ အယူျဖင့္ ျပဳေသာ ကံ ရွိကုန္၏၊ ထုိ (သတၱဝါ)တို႔သည္ ခႏၶာကုိယ္ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းေသာ မေကာင္းေသာလားရာ ပ်က္စီး၍ က်ေရာက္ရာ ျဖစ္ေသာ ငရဲ၌ ျဖစ္ေပၚ ကုန္၏။
အခ်င္းတို႔ ဤသတၱဝါတို႔သည္ကား ကုိယ္ျဖင့္ ျပဳေသာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ 'ကာယသုစ႐ုိက္' ႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္၏၊ ႏႈတ္ျဖင့္ ျပဳေသာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ 'ဝစီသုစ႐ုိက္' ႏွင့္ ျပည့္စံု ကုန္၏၊ စိတ္ျဖင့္ ျပဳေသာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ 'မေနာသုစ႐ုိက္' ႏွင့္ ျပည့္စံု ကုန္၏၊ အရိယာတို႔ကုိ မစြပ္စြဲကုန္၊ မွန္ေသာ အယူရွိ ကုန္၏၊ မွန္ေသာ အယူျဖင့္ ျပဳေသာကံ ရွိကုန္၏၊ ထုိ (သတၱဝါ)တို႔သည္ ခႏၶာကုိယ္ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ေပၚ ကုန္၏'' ဟု ဤသို႔လွ်င္ အထူးသျဖင့္ စင္ၾကယ္ေသာ လူတို႔၏ မ်က္စိထက္ သာလြန္ေသာ နတ္မ်က္စိႏွင့္ တူေသာ 'ဒိဗၺစကၡဳ' ဉာဏ္ျဖင့္ ေသဆဲ သတၱဝါ၊ ျဖစ္ေပၚဆဲ သတၱဝါ ယုတ္ေသာ သတၱဝါ၊ ျမတ္ေသာ သတၱဝါ အဆင္း လွေသာ သတၱဝါ၊ အဆင္းမလွေသာ သတၱဝါ၊ ေကာင္းေသာ လားရာ ရွိေသာ သတၱဝါ၊ မေကာင္းေသာ လားရာ ရွိေသာသတၱဝါတို႔ကုိ ျမင္၏၊ ကံအားေလ်ာ္စြာ ျဖစ္ေသာ သတၱဝါတို႔ကုိ သိ၏။ပ။ သာရိပုၾတာ ယင္းသို႔ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထူးသျဖင့္ စင္ၾကယ္ေသာ လူတို႔၏ မ်က္စိထက္ သာလြန္ေသာ နတ္မ်က္စိႏွင့္ တူေသာ 'ဒိဗၺစကၡဳ' ဉာဏ္ျဖင့္ သိႏုိင္ျခင္းသည္လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏အားမည္၏၊ ယင္းအား ကုိ စြဲ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ၏။
၁၀...
သာရိပုၾတာ ထို႔ျပင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ အာသေဝါ တရားတို႔၏ ကုန္ျခင္း ေၾကာင့္ အာသေဝါတရား ကင္းေသာ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ ႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္)ပညာကုိ ယခုဘဝ၌ပင္လွ်င္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ ကုိယ္တုိင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေရာက္၍ ေနေတာ္မူ၏။ သာရိပုၾတာ ယင္းသို႔ ျမတ္စြာဘုရား၏ အာသေဝါ တရားတို႔၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ အာသေဝါ တရားကင္းေသာ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) ပညာကုိ ယခုဘဝ၌ပင္လွ်င္ ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ ကုိယ္တုိင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေရာက္၍ ေနေတာ္မူျခင္းသည္လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ အားမည္၏၊ ယင္းအားကုိ စြဲ၍့ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ၏။
သာရိပုၾတာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အားတို႔သည္ ဤဆယ္ပါးတို႔တည္း။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ယင္းအားတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံု၍ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊
ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊
ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ၏။
သာရိပုၾတာ ဤသို႔ သိျမင္ေသာ ငါ့ကုိ ''ရဟန္းေဂါတမအား လူတို႔၏ (ကုသုိလ္ ကမၼပထ) တရား ဆယ္ပါးထက္ သာလြန္ေသာ အရိယာျဖစ္ရန္ စြမ္းႏုိင္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ထူး မရွိ၊ ရဟန္းေဂါတမသည္ ၾကံစည္ ယူဆလ်က္ စူးစမ္း ေလ့လာကာ အလုိလုိ ထင္ျမင္လာေသာ တရားကုိ ေဟာၾကား၏'' ဟု ေျပာဆုိ ေသာ သူသည္ ထုိစကားကုိ မပယ္ေသာ္ ထုိစိတ္ထားကုိ မပယ္ေသာ္ ထုိအယူကုိ မစြန္႔ေသာ္ ေဆာင္ယူလာေသာ ဝန္ထုပ္ကုိ ပစ္ခ်လုိက္ သကဲ့သို႔ ငရဲ၌ အခ်ခံရ လတၱံ႔။ သာရိပုၾတာ သီလ သမာဓိ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ (အရဟတၱမဂၢ႒) ရဟန္းသည္ ယခုဘဝ၌ပင္ အရဟတၱဖုိလ္သို႔ ေရာက္ရာသကဲ့သို႔ ဤအတူ ထုိ စကားကုိ မပယ္ေသာ္ ထုိစိတ္ထားကုိ မပယ္ေသာ္ ထုိအယူကုိ မစြန္႔ေသာ္ ေဆာင္ယူလာေသာ ဝန္ထုပ္ကုိ ပစ္ခ်လုိက္သကဲ့သို႔ ငရဲ၌ အခ်ခံရလတၱံ႕ ဟူေသာ ဤဥပမာကုိ ငါေဟာ၏။
၁၄၈၊ ၁၄၉၊ သီဟနာဒဝဂ္၊ မူူလပဏၰာသပါဠိေတာ္။
၁။ ဌာနာဌာန ေကာသလႅဉာဏ္၊ အေၾကာင္း ဟုတ္ မဟုတ္ သိေသာဉာဏ္၊
၂။ ဝိပါကဉာဏ္၊ ေကာင္းက်ိဳး မေကာင္းက်ိဳးကို သိေသာဉာဏ္၊
၃။ သဗၺတၳ ဂါမိနီဉာဏ္၊ သတၱဝါတို႔ လားရာသြားရာ ကုန္ေအာင္အစံု သိေသာဉာဏ္၊
၄။ နာနာဓါတုဉာဏ္၊ အထူးထူးေသာ ဓါတ္တို႔ကို သိေသာဉာဏ္၊
၅။ အဓိမုတၱိဉာဏ္၊ အလိုဆႏၵအားလံုးကို သိေသာဉာဏ္၊
၆။ ဣႁႏိၵယ ပေရာပရိယတၱိဉာဏ္၊ ဣေႁႏၵႏုရင့္ကို သိေသာဉာဏ္၊
၇။ စ်ာနာဒိ သံကိေလသဉာဏ္၊ စ်ာန္, ဝိေမာကၡ, သမာဓိ ,သမာပတ္, စသည္တို႔၏ ညစ္ညဴးေၾကာင္းကို သိေသာဉာဏ္၊
၈။ ပုေဗၺနိဝါသဉာဏ္၊ ေရွးျဖစ္ေဟာင္း ဘဝခႏၶာစဥ္ကုိ သိေသာဉာဏ္၊
၉။ ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္၊ နတ္မ်က္စိကဲ့သို႔ အလင္းေရာင္ျခည္ အားေကာင္းေသာ အဘိညာဥ္မ်က္စိဉာဏ္၊
၁ဝ။ အာသဝကၡယဉာဏ္၊ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္။
ျမတ္စြာဘုရား၏ အားေတာ္ဆယ္ပါး-
သာရိပုၾတာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အားေတာ္တို႔သည္ ဆယ္ပါးတို႔တည္း၊
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ယင္းအားေတာ္တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ ျဖစ္၍ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ၏။
အားေတာ္ ဆယ္ပါးတို႔ ဟူသည္ အဘယ္တို႔နည္း ဟူမူ-
၁...
သာရိပုၾတာ ဤေလာက၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အေၾကာင္း ဟုတ္သည္ကုိလည္း အေၾကာင္း ဟုတ္ေသာအားျဖင့္, အေၾကာင္း မဟုတ္သည္ကုိလည္း အေၾကာင္း မဟုတ္ေသာအားျဖင့္ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ခြဲျခား၍ သိ၏၊ သာရိပုၾတာ ယင္းသို႔ အေၾကာင္း ဟုတ္သည္ကုိလည္း အေၾကာင္းဟုတ္ေသာအားျဖင့္, အေၾကာင္း မဟုတ္သည္ကုိလည္း အေၾကာင္း မဟုတ္ေသာအားျဖင့္ ဟုတ္တုိင္း မွန္စြာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ခြဲျခား၍ သိျခင္းသည္လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ အားမည္၏၊ ယင္းအားကုိ စြဲ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ၏။
၂...
သာရိပုၾတာ ထို႔ျပင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္ျဖစ္ သည့္ ေဆာက္တည္၍ ျပဳအပ္ေသာ ကံတို႔၏ အက်ဳိးကုိ အေထာက္အပံ့ အားျဖင့္ အေၾကာင္းအားျဖင့္ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ခြဲျခား၍သိ၏။ သာရိပုၾတာ ယင္းသို႔ အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္ျဖစ္သည့္ ေဆာက္တည္၍ ျပဳအပ္ေသာ ကံတို႔၏ အက်ဳိးကုိ အေထာက္ အပံ့အားျဖင့္ အေၾကာင္း အားျဖင့္ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ခြဲျခား၍ သိျခင္းသည္လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ အားမည္၏၊ ယင္းအားကုိ စြဲ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ၏။
၃...
သာရိပုၾတာ ထို႔ျပင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ အလံုးစံုေသာ ဂတိငါးတန္ႏွင့္ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကုိ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ခြဲျခား၍ သိ၏၊ သာရိပုၾတာ ယင္းသို႔ အလံုးစံုေသာ ဂတိငါးတန္ႏွင့္ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကုိ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ခြဲျခား၍ သိျခင္းသည္လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ အားမည္၏၊ ယင္းအားကုိ စြဲ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ ၏။
၄...
သာရိပုၾတာ ထို႔ျပင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ မ်ားျပားေသာဓာတ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ဓာတ္တို႔ ရွိေသာ ေလာကကုိ ဟုတ္တုိင္း မွန္စြာ ခြဲျခား၍ သိ၏။ သာရိပုၾတာ ယင္းသို႔ မ်ားျပားေသာ ဓာတ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ဓာတ္တို႔ ရွိေသာ ေလာကကို ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ခြဲျခား၍ သိျခင္းသည္လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ အားမည္၏၊ ယင္းအားကုိ စြဲ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ၏။
၅...
သာရိပုၾတာ ထို႔ျပင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ သတၱဝါတို႔၏ စိတ္ထား အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ခြဲျခား၍ သိ၏၊ သာရိပုၾတာ ယင္းသို႔ သတၱဝါတို႔၏ စိတ္ထား အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ခြဲျခား၍ သိျခင္းသည္လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ အားမည္၏၊ ယင္းအားကုိ စြဲ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမင့္ျမတ္ ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရား စၾကာကုိ လည္ေစ၏။
၆...
သာရိပုၾတာ ထို႔ျပင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ အယုတ္ အျမတ္ ျဖစ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ သတၱဝါတို႔၏ ဣေႁႏၵ အႏု အရင့္ကုိ ဟုတ္တုိင္း မွန္စြာ ခြဲျခား၍ သိ၏။ သာရိပုၾတာ ယင္းသို႔ အယုတ္ အျမတ္ ျဖစ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ သတၱဝါတို႔၏ ဣေႁႏၵအႏု အရင့္ကုိ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ခြဲျခား၍ သိျခင္းသည္လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ အားမည္၏၊ ယင္းအားကုိ စြဲ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ၏။
၇...
သာရိပုၾတာ ထို႔ျပင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ စ်ာန္ ဝိေမာကၡ သမာဓိ သမာပတ္ တို႔၏ ညစ္ညဴးေၾကာင္း ျဖဴစင္ေၾကာင္း ထေျမာက္ေၾကာင္းကုိ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ခြဲျခား၍ သိ၏။ သာရိပုၾတာ ယင္းသို႔စ်ာန္ ဝိေမာကၡ သမာဓိ သမာပတ္တို႔၏ ညစ္ညဴးေၾကာင္း ျဖဴစင္ေၾကာင္း ထေျမာက္ေၾကာင္းကုိ ဟုတ္တုိင္း မွန္စြာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ခြဲျခား၍ သိျခင္းသည္လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ အားမည္၏၊ ယင္းအားကုိ စြဲ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ၏။
၈...
သာရိပုၾတာ ထို႔ျပင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ မ်ားျပားေသာ ေရွး၌ ျဖစ္ဖူးေသာ ဘဝကုိ ေအာက္ေမ့ႏုိင္၏။ ဤသည္ကား အဘယ္နည္း။ တစ္ဘဝကုိ လည္း ေကာင္း၊ ႏွစ္ဘဝတို႔ကုိ လည္းေကာင္း၊ သံုးဘဝတို႔ကုိ လည္းေကာင္း၊ ေလးဘဝ တို႔ကုိ လည္းေကာင္း၊ ငါးဘဝတို႔ကုိ လည္းေကာင္း၊ ဆယ္ဘဝတို႔ကုိ လည္း ေကာင္း၊ ဘဝႏွစ္ဆယ္တို႔ကုိ လည္းေကာင္း၊ ဘဝသံုးဆယ္တို႔ကုိ လည္းေကာင္း၊ ဘဝေလးဆယ္တို႔ကုိ လည္းေကာင္း၊ ဘဝငါးဆယ္တို႔ကုိ လည္းေကာင္း၊ ဘဝ တစ္ရာကုိ လည္းေကာင္း၊ ဘဝတစ္ေထာင္ကုိ လည္းေကာင္း၊ ဘဝတစ္သိန္းကုိ လည္းေကာင္း၊ မ်ားျပားေသာ ပ်က္ကပ္တို႔ကုိ လည္းေကာင္း၊ မ်ားျပားေသာ ျဖစ္ကပ္တို႔ကုိလည္းေကာင္း၊ မ်ားျပားေသာ ပ်က္ကပ္ျဖစ္ကပ္တို႔ကုိလည္းေကာင္း၊
ဤမည္ေသာ ဘဝ၌ ''(ငါသည္) ဤသို႔ေသာ အမည္ ရွိခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ အႏြယ္ ရွိခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာအဆင္း ရွိခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ အစာ ရွိခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲကုိ ခံစား ခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ အသက္ အပုိင္းအျခား ရွိခဲ့၏၊ ထုိငါသည္ ထုိဘဝမွ ေသခဲ့၍ ဤမည္ေသာ ဘဝ၌ ျဖစ္ျပန္၏၊ ထုိဘဝ၌လည္း ဤသို႔ေသာ အမည္ ရွိခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ အႏြယ္ ရွိခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ အဆင္း ရွိခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ အစာ ရွိခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲကုိ ခံစားခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ အသက္ အပုိင္းအျခား ရွိခဲ့၏၊ ထုိငါသည္ ထုိဘဝမွ ေသခဲ့၍ ဤဘဝ၌ ျဖစ္ျပန္၏'' ဟု ဤသို႔ေသာ အျခင္းအရာႏွင့္တကြ ၫႊန္ျပဖြယ္ (အမည္အႏြယ္)ႏွင့္တကြ မ်ားျပား ေသာ ေရွး၌ ျဖစ္ဖူးေသာ ဘဝကုိ ေအာက္ေမ့ ႏုိင္၏။ပ။ သာရိပုၾတာ ယင္းသို႔ ျမတ္စြာဘုရား၏ မ်ားျပားေသာ ေရွး၌ ျဖစ္ဖူးေသာ ဘဝကုိ ေအာက္ေမ့ ႏုိင္ျခင္း သည္လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ အားမည္၏၊ ယင္းအားကုိစြဲ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ၏။
၉...
သာရိပုၾတာ ထို႔ျပင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ အထူးသျဖင့္ စင္ၾကယ္ေသာ လူတို႔၏ မ်က္စိထက္ သာလြန္ေသာ နတ္မ်က္စိႏွင့္ တူေသာ 'ဒိဗၺစကၡဳ' ဉာဏ္ျဖင့္ ေသဆဲ သတၱဝါ ျဖစ္ေပၚဆဲ သတၱဝါ၊ ယုတ္ေသာ သတၱဝါ၊ ျမတ္ေသာ သတၱဝါ၊ အဆင္းလွေသာ သတၱဝါ၊ အဆင္း မလွေသာ သတၱဝါ၊ ေကာင္းေသာ လားရာ ရွိေသာ သတၱဝါ၊ မေကာင္းေသာ လားရာ ရွိေသာ သတၱဝါတို႔ကုိ ျမင္ႏုိင္၏၊
ကံအားေလ်ာ္စြာ ျဖစ္ေပၚေသာ သတၱဝါတို႔ကုိ သိႏုိင္၏၊ ''အခ်င္းတို႔ ဤသတၱဝါတို႔ သည္ ကုိယ္ျဖင့္ ျပဳေသာ မေကာင္းေသာ အက်င့္ 'ကာယ ဒုစ႐ုိက္' ႏွင့္ ျပည့္စံု ကုန္၏၊ ႏႈတ္ျဖင့္ ျပဳေသာ မေကာင္းေသာ အက်င့္ 'ဝစီဒုစ႐ုိက္' ႏွင့္ ျပည့္စံု ကုန္၏၊ စိတ္ ျဖင့္ျပဳေသာ မေကာင္းေသာ အက်င့္ 'မေနာဒုစ႐ုိက္' ႏွင့္ ျပည့္စံု ကုန္၏၊ အရိယာတို႔ကုိ စြပ္စြဲကုန္၏၊ မွားေသာ အယူရွိကုန္၏၊ မွားေသာ အယူျဖင့္ ျပဳေသာ ကံ ရွိကုန္၏၊ ထုိ (သတၱဝါ)တို႔သည္ ခႏၶာကုိယ္ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းေသာ မေကာင္းေသာလားရာ ပ်က္စီး၍ က်ေရာက္ရာ ျဖစ္ေသာ ငရဲ၌ ျဖစ္ေပၚ ကုန္၏။
အခ်င္းတို႔ ဤသတၱဝါတို႔သည္ကား ကုိယ္ျဖင့္ ျပဳေသာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ 'ကာယသုစ႐ုိက္' ႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္၏၊ ႏႈတ္ျဖင့္ ျပဳေသာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ 'ဝစီသုစ႐ုိက္' ႏွင့္ ျပည့္စံု ကုန္၏၊ စိတ္ျဖင့္ ျပဳေသာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ 'မေနာသုစ႐ုိက္' ႏွင့္ ျပည့္စံု ကုန္၏၊ အရိယာတို႔ကုိ မစြပ္စြဲကုန္၊ မွန္ေသာ အယူရွိ ကုန္၏၊ မွန္ေသာ အယူျဖင့္ ျပဳေသာကံ ရွိကုန္၏၊ ထုိ (သတၱဝါ)တို႔သည္ ခႏၶာကုိယ္ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ေပၚ ကုန္၏'' ဟု ဤသို႔လွ်င္ အထူးသျဖင့္ စင္ၾကယ္ေသာ လူတို႔၏ မ်က္စိထက္ သာလြန္ေသာ နတ္မ်က္စိႏွင့္ တူေသာ 'ဒိဗၺစကၡဳ' ဉာဏ္ျဖင့္ ေသဆဲ သတၱဝါ၊ ျဖစ္ေပၚဆဲ သတၱဝါ ယုတ္ေသာ သတၱဝါ၊ ျမတ္ေသာ သတၱဝါ အဆင္း လွေသာ သတၱဝါ၊ အဆင္းမလွေသာ သတၱဝါ၊ ေကာင္းေသာ လားရာ ရွိေသာ သတၱဝါ၊ မေကာင္းေသာ လားရာ ရွိေသာသတၱဝါတို႔ကုိ ျမင္၏၊ ကံအားေလ်ာ္စြာ ျဖစ္ေသာ သတၱဝါတို႔ကုိ သိ၏။ပ။ သာရိပုၾတာ ယင္းသို႔ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထူးသျဖင့္ စင္ၾကယ္ေသာ လူတို႔၏ မ်က္စိထက္ သာလြန္ေသာ နတ္မ်က္စိႏွင့္ တူေသာ 'ဒိဗၺစကၡဳ' ဉာဏ္ျဖင့္ သိႏုိင္ျခင္းသည္လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏အားမည္၏၊ ယင္းအား ကုိ စြဲ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ၏။
၁၀...
သာရိပုၾတာ ထို႔ျပင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္ အာသေဝါ တရားတို႔၏ ကုန္ျခင္း ေၾကာင့္ အာသေဝါတရား ကင္းေသာ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ ႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္)ပညာကုိ ယခုဘဝ၌ပင္လွ်င္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ ကုိယ္တုိင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေရာက္၍ ေနေတာ္မူ၏။ သာရိပုၾတာ ယင္းသို႔ ျမတ္စြာဘုရား၏ အာသေဝါ တရားတို႔၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ အာသေဝါ တရားကင္းေသာ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) ပညာကုိ ယခုဘဝ၌ပင္လွ်င္ ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ ကုိယ္တုိင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေရာက္၍ ေနေတာ္မူျခင္းသည္လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ အားမည္၏၊ ယင္းအားကုိ စြဲ၍့ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ၏။
သာရိပုၾတာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အားတို႔သည္ ဤဆယ္ပါးတို႔တည္း။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ယင္းအားတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံု၍ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊
ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊
ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ၏။
သာရိပုၾတာ ဤသို႔ သိျမင္ေသာ ငါ့ကုိ ''ရဟန္းေဂါတမအား လူတို႔၏ (ကုသုိလ္ ကမၼပထ) တရား ဆယ္ပါးထက္ သာလြန္ေသာ အရိယာျဖစ္ရန္ စြမ္းႏုိင္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ထူး မရွိ၊ ရဟန္းေဂါတမသည္ ၾကံစည္ ယူဆလ်က္ စူးစမ္း ေလ့လာကာ အလုိလုိ ထင္ျမင္လာေသာ တရားကုိ ေဟာၾကား၏'' ဟု ေျပာဆုိ ေသာ သူသည္ ထုိစကားကုိ မပယ္ေသာ္ ထုိစိတ္ထားကုိ မပယ္ေသာ္ ထုိအယူကုိ မစြန္႔ေသာ္ ေဆာင္ယူလာေသာ ဝန္ထုပ္ကုိ ပစ္ခ်လုိက္ သကဲ့သို႔ ငရဲ၌ အခ်ခံရ လတၱံ႔။ သာရိပုၾတာ သီလ သမာဓိ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ (အရဟတၱမဂၢ႒) ရဟန္းသည္ ယခုဘဝ၌ပင္ အရဟတၱဖုိလ္သို႔ ေရာက္ရာသကဲ့သို႔ ဤအတူ ထုိ စကားကုိ မပယ္ေသာ္ ထုိစိတ္ထားကုိ မပယ္ေသာ္ ထုိအယူကုိ မစြန္႔ေသာ္ ေဆာင္ယူလာေသာ ဝန္ထုပ္ကုိ ပစ္ခ်လုိက္သကဲ့သို႔ ငရဲ၌ အခ်ခံရလတၱံ႕ ဟူေသာ ဤဥပမာကုိ ငါေဟာ၏။
၁၄၈၊ ၁၄၉၊ သီဟနာဒဝဂ္၊ မူူလပဏၰာသပါဠိေတာ္။
ေဝသာရဇၨ- (ရဲရင့္ျခင္း)
ေဝသာရဇၨ- (ရဲရင့္ျခင္း)
ျမတ္စြာဘုရား၏ ရဲရင့္ျခင္း (ေဝသာရဇၨ) ဉာဏ္ေတာ္ ေလးပါး-
သာရိပုၾတာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ရဲရင့္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ ဉာဏ္တို႔သည္ ေလးပါးတို႔ တည္း။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ယင္းရဲရင့္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ ဉာဏ္တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံု သည္ ျဖစ္၍ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏။ ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ၏။
အဘယ္ ေလးပါးတို႔နည္းဟူမူ -
၁...
''(အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကုိ) ကုိယ္တုိင္မွန္စြာ သိ၏ ဟု ဝန္ခံေသာ သင္သည္ ဤတရားတို႔ကုိ ထုိးထြင္း၍ မသိေသး'' ဟု ငါ့ကုိ ရဟန္း ျဖစ္ေစ၊ ပုဏၰား ျဖစ္ေစ၊ နတ္ ျဖစ္ေစ၊ မာရ္နတ္ ျဖစ္ေစ၊ ျဗဟၼာျဖစ္ေစ မည္သူမဆုိ ထုိအရာ၌ အေၾကာင္း ယုတၱိႏွင့္တကြ ေစာဒနာမည့္ အရိပ္ နိမိတ္ကုိ ေလာက၌ ငါမျမင္၊ သာရိပုၾတာ ငါသည္ ဤအရိပ္ နိမိတ္ကုိ မျမင္ေသာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာျခင္း ေဘးမရွိျခင္း ရဲရင့္ျခင္းသို႔ ေရာက္လ်က္ ေန၏။
၂...
''အာသေဝါ တရားမ်ား ကုန္ၿပီ ဟု ဝန္ခံေသာ သင့္အား ဤအာသေဝါ တရားတို႔ သည္ မကုန္ေသးကုန္'' ဟု ငါ့ကုိ ရဟန္း ျဖစ္ေစ၊ ပုဏၰား ျဖစ္ေစ၊ နတ္ ျဖစ္ေစ၊ မာရ္နတ္ ျဖစ္ေစ၊ ျဗဟၼာ ျဖစ္ေစ၊ မည္သူမဆုိ ထုိအရာ၌ အေၾကာင္း ယုတၱိႏွင့္တကြ ေစာဒနာမည့္ အရိပ္ နိမိတ္ကုိ ေလာက၌ ငါ မျမင္၊ သာရိပုၾတာ ငါသည္ ဤအရိပ္ နိမိတ္ကုိ မျမင္ေသာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာျခင္းေဘး မရွိျခင္း ရဲရင့္ ျခင္းသို႔ ေရာက္လ်က္ ေန၏။
၃...
''(မဂ္ဖုိလ္၏) အႏၲရာယ္ကုိ ျပဳတတ္ကုန္၏ဟု သင္ေဟာၾကားထားေသာ တရားတို႔ သည္ မွီဝဲလြန္က်ဴးသူအား အႏၲရာယ္ျပဳရန္ မစြမ္းႏုိင္'' ဟု ငါ့ကုိ ရဟန္း ျဖစ္ေစ ပုဏၰား ျဖစ္ေစ၊ နတ္ ျဖစ္ေစ၊ မာရ္နတ္ ျဖစ္ေစ၊ ျဗဟၼာ ျဖစ္ေစ မည္သူ မဆုိ ထုိအရာ၌ အေၾကာင္း ယုတၱိႏွင့္တကြ ေစာဒနာမည့္ အရိပ္ နိမိတ္ကုိ ေလာက၌ ငါ မျမင္၊ သာရိပုၾတာ ငါသည္ ဤအရိပ္ နိမိတ္ကုိ မျမင္ေသာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာျခင္း ေဘးမရွိျခင္း ရဲရင့္ျခင္းသို႔ ေရာက္လ်က္ ေန၏။
၄...
''ဝဋ္ဆင္းရဲကုန္ျခင္းငွါ သင္ ေဟာၾကားထားေသာ တရားသည္ ေဟာတုိင္း က်င့္သူ အား ဝဋ္ဆင္းရဲကုန္ျခင္း အက်ိဳးငွါ ေကာင္းစြာ မထုတ္ေဆာင္ႏုိင္'' ဟု ငါ့ကုိ ရဟန္း ျဖစ္ေစ၊ ပုဏၰား ျဖစ္ေစ၊ နတ္ျဖစ္ေစ၊ မာရ္နတ္ ျဖစ္ေစ၊ ျဗဟၼာ ျဖစ္ေစ မည္သူမဆုိ ထုိအရာ၌ အေၾကာင္း ယုတၱိႏွင့္တကြ ေစာဒနာမည့္ အရိပ္ နိမိတ္ကုိ ေလာက၌ ငါမျမင္။ သာရိပုၾတာ ငါသည္ ဤအရိပ္ နိမိတ္ကုိ မျမင္ေသာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာျခင္း ေဘးမရွိျခင္း ရဲရင့္ျခင္းသို႔ ေရာက္လ်က္ ေန၏။
သာရိပုၾတာ
ျမတ္စြာဘုရား၏ ရဲရင့္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ ဉာဏ္တို႔သည္ ဤေလးပါးတို႔တည္း။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ယင္းရဲရင့္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ ဉာဏ္တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ ျဖစ္၍ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရား စၾကာကုိ လည္ေစ၏။
သာရိပုၾတာ ဤသို႔ သိျမင္ေသာ ငါ့ကုိ ''ရဟန္း ေဂါတမအား လူတို႔၏ (ကုသုိလ္ ကမၼပထ) တရားထက္ သာလြန္ေသာ အရိယာျဖစ္ရန္ စြမ္းႏုိင္ေသာ ဉာဏ္ အျမင္ထူး မရွိ၊ ရဟန္း ေဂါတမသည္ ၾကံစည္ယူဆလ်က္ စူးစမ္း ေလ့လာကာ အလုိလုိ ထင္ျမင္လာေသာ တရားကုိ ေဟာၾကား၏'' ဟု ေျပာဆုိေသာသူသည္ ထုိစကားကုိ မပယ္ေသာ္ ထုိစိတ္ထားကုိ မပယ္ေသာ္ ထုိအယူကုိ မစြန္႔ေသာ္ ေဆာင္ယူလာေသာ ဝန္ထုပ္ကုိ ပစ္ခ်လုိက္ သကဲ့သို႔ ငရဲ၌ အခ်ခံရ လတၱံ႔။
သာရိပုၾတာ သီလ သမာဓိ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ (အရဟတၱမဂၢ႒) ရဟန္းသည္ ယခုဘဝ၌ပင္ အရဟတၱဖုိလ္သို႔ ေရာက္ရာ သကဲ့သို႔ ဤအတူ ထုိစကားကုိ မပယ္ ေသာ္ ထုိစိတ္ထားကုိ မပယ္ေသာ္ ထုိအယူကုိ မစြန္႔ေသာ္ ေဆာင္ယူလာေသာ ဝန္ထုပ္ကုိ ပစ္ခ်လုိက္သကဲ့သို႔ ငရဲ၌ အခ်ခံရလတၱံ႕ ဟူေသာ ဤဥပမာကုိ ငါေဟာ၏။
၁၅၀၊ သီဟနာဒဝဂ္၊ မူူလပဏၰာသပါဠိေတာ္။
သာရိပုၾတာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ရဲရင့္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ ဉာဏ္တို႔သည္ ေလးပါးတို႔ တည္း။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ယင္းရဲရင့္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ ဉာဏ္တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံု သည္ ျဖစ္၍ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏။ ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကုိ လည္ေစ၏။
အဘယ္ ေလးပါးတို႔နည္းဟူမူ -
၁...
''(အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကုိ) ကုိယ္တုိင္မွန္စြာ သိ၏ ဟု ဝန္ခံေသာ သင္သည္ ဤတရားတို႔ကုိ ထုိးထြင္း၍ မသိေသး'' ဟု ငါ့ကုိ ရဟန္း ျဖစ္ေစ၊ ပုဏၰား ျဖစ္ေစ၊ နတ္ ျဖစ္ေစ၊ မာရ္နတ္ ျဖစ္ေစ၊ ျဗဟၼာျဖစ္ေစ မည္သူမဆုိ ထုိအရာ၌ အေၾကာင္း ယုတၱိႏွင့္တကြ ေစာဒနာမည့္ အရိပ္ နိမိတ္ကုိ ေလာက၌ ငါမျမင္၊ သာရိပုၾတာ ငါသည္ ဤအရိပ္ နိမိတ္ကုိ မျမင္ေသာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာျခင္း ေဘးမရွိျခင္း ရဲရင့္ျခင္းသို႔ ေရာက္လ်က္ ေန၏။
၂...
''အာသေဝါ တရားမ်ား ကုန္ၿပီ ဟု ဝန္ခံေသာ သင့္အား ဤအာသေဝါ တရားတို႔ သည္ မကုန္ေသးကုန္'' ဟု ငါ့ကုိ ရဟန္း ျဖစ္ေစ၊ ပုဏၰား ျဖစ္ေစ၊ နတ္ ျဖစ္ေစ၊ မာရ္နတ္ ျဖစ္ေစ၊ ျဗဟၼာ ျဖစ္ေစ၊ မည္သူမဆုိ ထုိအရာ၌ အေၾကာင္း ယုတၱိႏွင့္တကြ ေစာဒနာမည့္ အရိပ္ နိမိတ္ကုိ ေလာက၌ ငါ မျမင္၊ သာရိပုၾတာ ငါသည္ ဤအရိပ္ နိမိတ္ကုိ မျမင္ေသာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာျခင္းေဘး မရွိျခင္း ရဲရင့္ ျခင္းသို႔ ေရာက္လ်က္ ေန၏။
၃...
''(မဂ္ဖုိလ္၏) အႏၲရာယ္ကုိ ျပဳတတ္ကုန္၏ဟု သင္ေဟာၾကားထားေသာ တရားတို႔ သည္ မွီဝဲလြန္က်ဴးသူအား အႏၲရာယ္ျပဳရန္ မစြမ္းႏုိင္'' ဟု ငါ့ကုိ ရဟန္း ျဖစ္ေစ ပုဏၰား ျဖစ္ေစ၊ နတ္ ျဖစ္ေစ၊ မာရ္နတ္ ျဖစ္ေစ၊ ျဗဟၼာ ျဖစ္ေစ မည္သူ မဆုိ ထုိအရာ၌ အေၾကာင္း ယုတၱိႏွင့္တကြ ေစာဒနာမည့္ အရိပ္ နိမိတ္ကုိ ေလာက၌ ငါ မျမင္၊ သာရိပုၾတာ ငါသည္ ဤအရိပ္ နိမိတ္ကုိ မျမင္ေသာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာျခင္း ေဘးမရွိျခင္း ရဲရင့္ျခင္းသို႔ ေရာက္လ်က္ ေန၏။
၄...
''ဝဋ္ဆင္းရဲကုန္ျခင္းငွါ သင္ ေဟာၾကားထားေသာ တရားသည္ ေဟာတုိင္း က်င့္သူ အား ဝဋ္ဆင္းရဲကုန္ျခင္း အက်ိဳးငွါ ေကာင္းစြာ မထုတ္ေဆာင္ႏုိင္'' ဟု ငါ့ကုိ ရဟန္း ျဖစ္ေစ၊ ပုဏၰား ျဖစ္ေစ၊ နတ္ျဖစ္ေစ၊ မာရ္နတ္ ျဖစ္ေစ၊ ျဗဟၼာ ျဖစ္ေစ မည္သူမဆုိ ထုိအရာ၌ အေၾကာင္း ယုတၱိႏွင့္တကြ ေစာဒနာမည့္ အရိပ္ နိမိတ္ကုိ ေလာက၌ ငါမျမင္။ သာရိပုၾတာ ငါသည္ ဤအရိပ္ နိမိတ္ကုိ မျမင္ေသာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာျခင္း ေဘးမရွိျခင္း ရဲရင့္ျခင္းသို႔ ေရာက္လ်က္ ေန၏။
သာရိပုၾတာ
ျမတ္စြာဘုရား၏ ရဲရင့္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ ဉာဏ္တို႔သည္ ဤေလးပါးတို႔တည္း။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ယင္းရဲရင့္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ ဉာဏ္တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ ျဖစ္၍ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကုိ ဝန္ခံ၏၊ ပရိသတ္တို႔၌ ရဲဝံ့ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိ၏၊ ျမတ္ေသာ တရား စၾကာကုိ လည္ေစ၏။
သာရိပုၾတာ ဤသို႔ သိျမင္ေသာ ငါ့ကုိ ''ရဟန္း ေဂါတမအား လူတို႔၏ (ကုသုိလ္ ကမၼပထ) တရားထက္ သာလြန္ေသာ အရိယာျဖစ္ရန္ စြမ္းႏုိင္ေသာ ဉာဏ္ အျမင္ထူး မရွိ၊ ရဟန္း ေဂါတမသည္ ၾကံစည္ယူဆလ်က္ စူးစမ္း ေလ့လာကာ အလုိလုိ ထင္ျမင္လာေသာ တရားကုိ ေဟာၾကား၏'' ဟု ေျပာဆုိေသာသူသည္ ထုိစကားကုိ မပယ္ေသာ္ ထုိစိတ္ထားကုိ မပယ္ေသာ္ ထုိအယူကုိ မစြန္႔ေသာ္ ေဆာင္ယူလာေသာ ဝန္ထုပ္ကုိ ပစ္ခ်လုိက္ သကဲ့သို႔ ငရဲ၌ အခ်ခံရ လတၱံ႔။
သာရိပုၾတာ သီလ သမာဓိ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ (အရဟတၱမဂၢ႒) ရဟန္းသည္ ယခုဘဝ၌ပင္ အရဟတၱဖုိလ္သို႔ ေရာက္ရာ သကဲ့သို႔ ဤအတူ ထုိစကားကုိ မပယ္ ေသာ္ ထုိစိတ္ထားကုိ မပယ္ေသာ္ ထုိအယူကုိ မစြန္႔ေသာ္ ေဆာင္ယူလာေသာ ဝန္ထုပ္ကုိ ပစ္ခ်လုိက္သကဲ့သို႔ ငရဲ၌ အခ်ခံရလတၱံ႕ ဟူေသာ ဤဥပမာကုိ ငါေဟာ၏။
၁၅၀၊ သီဟနာဒဝဂ္၊ မူူလပဏၰာသပါဠိေတာ္။
ဌာနသုတ္- ေတာင့္တ၍ မရေသာတရား ၅-ပါး
ဌာနသုတ္-
ေတာင့္တ၍ မရေသာတရား ၅-ပါး
ရဟန္းတုိ႔ သမဏျဖစ္ေစ ျဗာဟၼဏျဖစ္ေစ နတ္ျဖစ္ေစ မာရ္နတ္ျဖစ္ေစ ျဗဟၼာ ျဖစ္ေစ ေလာက၌ မည္သူမဆုိ ေတာင့္တ၍ မရေကာင္းေသာ အရာတုိ႔သည္ ဤ ငါးမ်ဳိးတုိ႔တည္း။
အဘယ္ငါးမ်ဳိးတုိ႔နည္းဟူမူ -
၁...
အုိတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ''မအုိပါေစလင့္'' ဟု သမဏျဖစ္ေစ ျဗာဟၼဏ ျဖစ္ေစ နတ္ျဖစ္ေစ မာရ္နတ္ျဖစ္ေစ ျဗဟၼာျဖစ္ေစ ေလာက၌ မည္သူမဆုိ ေတာင့္ တ၍ မရေကာင္းေသာ အရာေပတည္း။
၂...
နာတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ''မနာဖ်ားေစလင့္'' ဟူ၍။ပ။
၃...
ေသတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ''မေသပါေစလင့္'' ဟူ၍။ပ။
၄...
ကုန္တတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ''မကုန္ဆံုးပါေစလင့္'' ဟူ၍။ပ။
၅...
ပ်က္စီးတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ''မပ်က္စီးပါေစလင့္'' ဟူ၍ သမဏျဖစ္ေစ ျဗာဟၼဏျဖစ္ေစ နတ္ျဖစ္ေစ မာရ္နတ္ျဖစ္ေစ ျဗဟၼာျဖစ္ေစ ေလာက၌ မည္သူမဆုိ ေတာင့္တ၍ မရေကာင္းေသာ အရာေပတည္း။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကားအျမင္ မရွိေသာ ပုထုဇဥ္အား အုိတတ္ေသာ သေဘာတရား သည္ အုိခဲ့၏၊ အုိတတ္ေသာ သေဘာတရား အုိသည္ ရွိေသာ္ ထုိပုထုဇဥ္သည္ ဤသုိ႔ မဆင္ျခင္ႏုိင္ -
''အုိတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ငါတစ္ေယာက္တည္းအားသာ အုိသည္ မဟုတ္၊ စင္စစ္မူကား (ဤဘံုဘဝသုိ႔)လာျခင္း (တစ္ပါးေသာဘံုဘဝသုိ႔) သြားျခင္း စုေတျခင္း ပဋိသေႏၶေနျခင္းရွိသည့္ သတၱဝါဟူသမွ် အားလံုးတုိ႔အား အုိတတ္ ေသာ သေဘာတရားသည္ အုိ၏၊ အုိတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ အုိသည္ရွိ ေသာ္ ငါသည္သာ ပူေဆြးခဲ့မူ ပင္ပန္းခဲ့မူ ငုိေႂကြးခဲ့မူ ရင္ဘတ္စည္တီး ျမည္တမ္းခဲ့ မူ ေတြေဝ မိန္းေမာျခင္းသုိ႔ ေရာက္ခဲ့မူ ငါသည္ ထမင္းလည္း မစားလုိရာ၊ ခႏၶာ ကုိယ္သည္လည္း အဆင္းမလွျခင္းသုိ႔ ေရာက္ေလရာ၏။ အလုပ္အကုိင္တုိ႔လည္း မျဖစ္ႏုိင္ကုန္ရာ၊ ရန္သူတုိ႔လည္း ဝမ္းေျမာက္ကုန္ရာ၏၊ မိတ္ေဆြတုိ႔လည္း ဝမ္း နည္းကုန္ရာ၏'' ဟု (မဆင္ျခင္ႏုိင္)။ အုိတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ အုိသည္ ရွိေသာ္ ထုိပုထုဇဥ္သည္ ပူေဆြး၏၊ ပင္ပန္း၏၊ ငုိေႂကြး၏၊ ရင္ဘတ္စည္တီး ျမည္ တမ္း၏၊ ေတြေဝျခင္းသုိ႔ ေရာက္၏။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကားအျမင္ နည္းပါးေသာ ဤပုထုဇဥ္ပုဂၢဳိလ္ကုိ အဆိပ္ရွိေသာ ေသာကေျငာင့္ စူးဝင္သည္ျဖစ္၍ မိမိကုိယ္ကုိပင္လွ်င္ ပူပန္ေစတတ္သူ ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား အၾကားျမင္ မရွိေသာ ပုထုဇဥ္အား
နာတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ နာခဲ့၏။ပ။
ေသတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ေသခဲ့၏။ပ။
ကုန္တတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ကုန္ခဲ့၏။ပ။
ပ်က္တတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ပ်က္ခဲ့၏။ပ။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကားအျမင္ နည္းပါးေသာ ဤပုထုဇဥ္ပုဂၢဳိလ္ကုိ အဆိပ္ရွိေသာ ေသာကေျငာင့္ စူးဝင္သည္ ျဖစ္၍ မိမိကုိယ္ကုိပင္လွ်င္ ပူပန္ေစတတ္သူ ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္အား အုိတတ္ေသာ သေဘာ တရားသည္ အုိခဲ့မူ အုိတတ္ေသာ သေဘာတရား အုိသည္ရွိေသာ္ ထုိအရိယာ တပည့္သည္ ဤသုိ႔ ဆင္ျခင္၏ -
''အုိတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ငါတစ္ေယာက္တည္းအားသာ အုိသည္ မဟုတ္၊ စင္စစ္မူကား (ဤဘံုဘဝသုိ႔)လာျခင္း (တစ္ပါးေသာဘံုဘဝသုိ႔)သြားျခင္း စုေတျခင္း ပဋိသေႏၶေနျခင္းရွိသည့္ သတၱဝါ ဟူသမွ် အားလံုးတုိ႔အား အုိတတ္ ေသာ သေဘာတရားသည္ အုိ၏၊ အုိတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ အုိသည္ ရွိေသာ္ ငါသည္သာ ပူေဆြးခဲ့မူ ပင္ပန္းခဲ့မူ ငုိေႂကြးခဲ့မူ ရင္ဘတ္စည္တီး ျမည္တမ္း ခဲ့မူ ေတြေဝမိန္းေမာျခင္းသုိ႔ ေရာက္ခဲ့မူ ငါသည္ ထမင္းလည္း မစားလုိရာ၊ ခႏၶာ ကုိယ္သည္လည္း အဆင္းမလွျခင္းသုိ႔ ေရာက္ေလရာ၏။ အလုပ္အကုိင္တုိ႔လည္း မျဖစ္ႏုိင္ကုန္ရာ၊ ရန္သူတုိ႔လည္း ဝမ္းေျမာက္ကုန္ရာ၏၊ မိတ္ေဆြတုိ႔လည္း ဝမ္းနည္းကုန္ရာ၏''ဟု (ဆင္ျခင္၏)။ အုိတတ္ေသာ သေဘာတရား အုိသည္ရွိ ေသာ္ ထုိအရိယာတပည့္သည္ မပူေဆြး၊ မပင္ပန္း၊ မငုိေႂကြး၊ ရင္ဘတ္စည္တီး မျမည္တမ္း၊ ေတြေဝျခင္းသုိ႔ မေရာက္။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကားအျမင္ရွိေသာ ဤအရိယာတပည့္ကုိ အဆိပ္ရွိေသာ ေသာက ေျငာင့္ကုိ ထုတ္ႏုတ္သူ ဟူ၍ ဆုိအပ္၏။ ယင္းေျငာင့္စူးဝင္ေသာ အၾကားအျမင္ နည္းပါးေသာ ပုထုဇဥ္သည္ မိမိကုိယ္ကုိပင္လွ်င္ ပူေလာင္ေစ၏၊ ေသာကေျငာင့္ မစူးဝင္ေသာ အရိယာတပည့္သည္ မိမိကုိယ္ကုိပင္လွ်င္ ၿငိမ္းေအးေစ၏။
ရဟန္းတုိ႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္အား
နာတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ နာခဲ့၏။ပ။
ေသတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ေသခဲ့၏။ပ။
ကုန္တတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ကုန္ခဲ့၏။ပ။
ပ်က္တတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ပ်က္ခဲ့၏။ပ။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကားအျမင္ရွိေသာ ဤအရိယာတပည့္ကုိ အဆိပ္ရွိေသာ ေသာက ေျငာင့္ကုိ ထုတ္ႏုတ္ေသာသူ ဟူ၍ ဆုိအပ္၏။
ယင္းေသာကေျငာင့္ စူးဝင္ေသာ အၾကားအျမင္ နည္းပါးေသာ ပုထုဇဥ္သည္ မိမိကုိယ္ကုိပင္လွ်င္ ပူေလာင္ေစ၏၊ ေသာကေျငာင့္ မစူးဝင္ေသာ အရိယာတပည့္ သည္ မိမိကုိယ္ကုိပင္လွ်င္ ၿငိမ္းေအးေစ၏။
ရဟန္းတုိ႔ သမဏျဖစ္ေစ ျဗာဟၼဏျဖစ္ေစ နတ္ျဖစ္ေစ မာရ္နတ္ျဖစ္ေစ ျဗဟၼာ ျဖစ္ေစ ေလာက၌ မည္သူမဆုိ ေတာင့္တ၍ မရေကာင္းေသာ အရာတုိ႔သည္ ဤငါးမ်ဳိးတုိ႔တည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ဤေလာက၌ ပူေဆြးျခင္း ငုိေႂကြးျခင္းျဖင့္ အက်ဳိး အနည္းငယ္မွ်ကုိလည္း စင္စစ္ မရႏုိင္၊ ပူေဆြးဆင္းရဲေသာ ထုိသူကုိ ရန္သူတုိ႔ သိ၍ ဝမ္းေျမာက္ကုန္၏။ အၾကင္ အခါ၌ကား အေၾကာင္းကုိ ဆံုးျဖတ္ျခင္း၌ သိေသာ ပညာရွိသည္ ေဘးရန္တုိ႔ ေၾကာင့္ မတုန္မလႈပ္၊ (ထုိအခါ၌) ရန္သူတုိ႔သည္ ထုိပညာရွိပုဂၢဳိလ္၏ ေရွးမူအတုိင္း မေဖာက္ျပန္ေသာ မ်က္ႏွာကုိ ေတြ႕ျမင္ရ၍ ဆင္းရဲကုန္၏။ ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ ခ်ီးမြမ္း သျဖင့္ျဖစ္ေစ တန္ခုိးရွိေသာ မႏၲာန္ကုိ ရြတ္အံသရဇၩာယ္သျဖင့္ျဖစ္ေစ ေကာင္းမြန္ ေသာစကားကုိ ေျပာဆုိ၍ျဖစ္ေစ တံစုိး လက္ေဆာင္ေပးသျဖင့္ျဖစ္ေစ မ်ဳိး႐ုိးစဥ္ ဆက္ကုိ ျပသျဖင့္ျဖစ္ေစ အက်ဳိးရႏုိင္သမွ်အရာ၌ အားထုတ္ရာ၏။ ငါေသာ္ လည္း ေကာင္း၊ အျခားသူေသာ္ လည္းေကာင္း (မအုိျခင္းစေသာ) ထုိအက်ဳိးကုိ မရအပ္ဟူ၍ အကယ္၍ သိခဲ့မူ ငါသည္ ဝဋ္၌ တည္ေနေစေသာ ကံကုိျမဲျမံစြာ အားထုတ္အပ္ၿပီ၊ ယခုအခါ၌ အဘယ္သုိ႔လွ်င္ ျပဳေတာ့အံ့နည္း ဟု ဆင္ျခင္၍ ပူေဆြးျခင္း မရွိဘဲ သည္းခံရာသတည္း။
၈ - ဌာနသုတ္၊ မု႑ရာဇဝဂ္၊ ပဥၥကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။
ေတာင့္တ၍ မရေသာတရား ၅-ပါး
ရဟန္းတုိ႔ သမဏျဖစ္ေစ ျဗာဟၼဏျဖစ္ေစ နတ္ျဖစ္ေစ မာရ္နတ္ျဖစ္ေစ ျဗဟၼာ ျဖစ္ေစ ေလာက၌ မည္သူမဆုိ ေတာင့္တ၍ မရေကာင္းေသာ အရာတုိ႔သည္ ဤ ငါးမ်ဳိးတုိ႔တည္း။
အဘယ္ငါးမ်ဳိးတုိ႔နည္းဟူမူ -
၁...
အုိတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ''မအုိပါေစလင့္'' ဟု သမဏျဖစ္ေစ ျဗာဟၼဏ ျဖစ္ေစ နတ္ျဖစ္ေစ မာရ္နတ္ျဖစ္ေစ ျဗဟၼာျဖစ္ေစ ေလာက၌ မည္သူမဆုိ ေတာင့္ တ၍ မရေကာင္းေသာ အရာေပတည္း။
၂...
နာတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ''မနာဖ်ားေစလင့္'' ဟူ၍။ပ။
၃...
ေသတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ''မေသပါေစလင့္'' ဟူ၍။ပ။
၄...
ကုန္တတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ''မကုန္ဆံုးပါေစလင့္'' ဟူ၍။ပ။
၅...
ပ်က္စီးတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ''မပ်က္စီးပါေစလင့္'' ဟူ၍ သမဏျဖစ္ေစ ျဗာဟၼဏျဖစ္ေစ နတ္ျဖစ္ေစ မာရ္နတ္ျဖစ္ေစ ျဗဟၼာျဖစ္ေစ ေလာက၌ မည္သူမဆုိ ေတာင့္တ၍ မရေကာင္းေသာ အရာေပတည္း။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကားအျမင္ မရွိေသာ ပုထုဇဥ္အား အုိတတ္ေသာ သေဘာတရား သည္ အုိခဲ့၏၊ အုိတတ္ေသာ သေဘာတရား အုိသည္ ရွိေသာ္ ထုိပုထုဇဥ္သည္ ဤသုိ႔ မဆင္ျခင္ႏုိင္ -
''အုိတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ငါတစ္ေယာက္တည္းအားသာ အုိသည္ မဟုတ္၊ စင္စစ္မူကား (ဤဘံုဘဝသုိ႔)လာျခင္း (တစ္ပါးေသာဘံုဘဝသုိ႔) သြားျခင္း စုေတျခင္း ပဋိသေႏၶေနျခင္းရွိသည့္ သတၱဝါဟူသမွ် အားလံုးတုိ႔အား အုိတတ္ ေသာ သေဘာတရားသည္ အုိ၏၊ အုိတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ အုိသည္ရွိ ေသာ္ ငါသည္သာ ပူေဆြးခဲ့မူ ပင္ပန္းခဲ့မူ ငုိေႂကြးခဲ့မူ ရင္ဘတ္စည္တီး ျမည္တမ္းခဲ့ မူ ေတြေဝ မိန္းေမာျခင္းသုိ႔ ေရာက္ခဲ့မူ ငါသည္ ထမင္းလည္း မစားလုိရာ၊ ခႏၶာ ကုိယ္သည္လည္း အဆင္းမလွျခင္းသုိ႔ ေရာက္ေလရာ၏။ အလုပ္အကုိင္တုိ႔လည္း မျဖစ္ႏုိင္ကုန္ရာ၊ ရန္သူတုိ႔လည္း ဝမ္းေျမာက္ကုန္ရာ၏၊ မိတ္ေဆြတုိ႔လည္း ဝမ္း နည္းကုန္ရာ၏'' ဟု (မဆင္ျခင္ႏုိင္)။ အုိတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ အုိသည္ ရွိေသာ္ ထုိပုထုဇဥ္သည္ ပူေဆြး၏၊ ပင္ပန္း၏၊ ငုိေႂကြး၏၊ ရင္ဘတ္စည္တီး ျမည္ တမ္း၏၊ ေတြေဝျခင္းသုိ႔ ေရာက္၏။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကားအျမင္ နည္းပါးေသာ ဤပုထုဇဥ္ပုဂၢဳိလ္ကုိ အဆိပ္ရွိေသာ ေသာကေျငာင့္ စူးဝင္သည္ျဖစ္၍ မိမိကုိယ္ကုိပင္လွ်င္ ပူပန္ေစတတ္သူ ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား အၾကားျမင္ မရွိေသာ ပုထုဇဥ္အား
နာတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ နာခဲ့၏။ပ။
ေသတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ေသခဲ့၏။ပ။
ကုန္တတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ကုန္ခဲ့၏။ပ။
ပ်က္တတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ပ်က္ခဲ့၏။ပ။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကားအျမင္ နည္းပါးေသာ ဤပုထုဇဥ္ပုဂၢဳိလ္ကုိ အဆိပ္ရွိေသာ ေသာကေျငာင့္ စူးဝင္သည္ ျဖစ္၍ မိမိကုိယ္ကုိပင္လွ်င္ ပူပန္ေစတတ္သူ ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္အား အုိတတ္ေသာ သေဘာ တရားသည္ အုိခဲ့မူ အုိတတ္ေသာ သေဘာတရား အုိသည္ရွိေသာ္ ထုိအရိယာ တပည့္သည္ ဤသုိ႔ ဆင္ျခင္၏ -
''အုိတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ငါတစ္ေယာက္တည္းအားသာ အုိသည္ မဟုတ္၊ စင္စစ္မူကား (ဤဘံုဘဝသုိ႔)လာျခင္း (တစ္ပါးေသာဘံုဘဝသုိ႔)သြားျခင္း စုေတျခင္း ပဋိသေႏၶေနျခင္းရွိသည့္ သတၱဝါ ဟူသမွ် အားလံုးတုိ႔အား အုိတတ္ ေသာ သေဘာတရားသည္ အုိ၏၊ အုိတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ အုိသည္ ရွိေသာ္ ငါသည္သာ ပူေဆြးခဲ့မူ ပင္ပန္းခဲ့မူ ငုိေႂကြးခဲ့မူ ရင္ဘတ္စည္တီး ျမည္တမ္း ခဲ့မူ ေတြေဝမိန္းေမာျခင္းသုိ႔ ေရာက္ခဲ့မူ ငါသည္ ထမင္းလည္း မစားလုိရာ၊ ခႏၶာ ကုိယ္သည္လည္း အဆင္းမလွျခင္းသုိ႔ ေရာက္ေလရာ၏။ အလုပ္အကုိင္တုိ႔လည္း မျဖစ္ႏုိင္ကုန္ရာ၊ ရန္သူတုိ႔လည္း ဝမ္းေျမာက္ကုန္ရာ၏၊ မိတ္ေဆြတုိ႔လည္း ဝမ္းနည္းကုန္ရာ၏''ဟု (ဆင္ျခင္၏)။ အုိတတ္ေသာ သေဘာတရား အုိသည္ရွိ ေသာ္ ထုိအရိယာတပည့္သည္ မပူေဆြး၊ မပင္ပန္း၊ မငုိေႂကြး၊ ရင္ဘတ္စည္တီး မျမည္တမ္း၊ ေတြေဝျခင္းသုိ႔ မေရာက္။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကားအျမင္ရွိေသာ ဤအရိယာတပည့္ကုိ အဆိပ္ရွိေသာ ေသာက ေျငာင့္ကုိ ထုတ္ႏုတ္သူ ဟူ၍ ဆုိအပ္၏။ ယင္းေျငာင့္စူးဝင္ေသာ အၾကားအျမင္ နည္းပါးေသာ ပုထုဇဥ္သည္ မိမိကုိယ္ကုိပင္လွ်င္ ပူေလာင္ေစ၏၊ ေသာကေျငာင့္ မစူးဝင္ေသာ အရိယာတပည့္သည္ မိမိကုိယ္ကုိပင္လွ်င္ ၿငိမ္းေအးေစ၏။
ရဟန္းတုိ႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္အား
နာတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ နာခဲ့၏။ပ။
ေသတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ေသခဲ့၏။ပ။
ကုန္တတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ကုန္ခဲ့၏။ပ။
ပ်က္တတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ပ်က္ခဲ့၏။ပ။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကားအျမင္ရွိေသာ ဤအရိယာတပည့္ကုိ အဆိပ္ရွိေသာ ေသာက ေျငာင့္ကုိ ထုတ္ႏုတ္ေသာသူ ဟူ၍ ဆုိအပ္၏။
ယင္းေသာကေျငာင့္ စူးဝင္ေသာ အၾကားအျမင္ နည္းပါးေသာ ပုထုဇဥ္သည္ မိမိကုိယ္ကုိပင္လွ်င္ ပူေလာင္ေစ၏၊ ေသာကေျငာင့္ မစူးဝင္ေသာ အရိယာတပည့္ သည္ မိမိကုိယ္ကုိပင္လွ်င္ ၿငိမ္းေအးေစ၏။
ရဟန္းတုိ႔ သမဏျဖစ္ေစ ျဗာဟၼဏျဖစ္ေစ နတ္ျဖစ္ေစ မာရ္နတ္ျဖစ္ေစ ျဗဟၼာ ျဖစ္ေစ ေလာက၌ မည္သူမဆုိ ေတာင့္တ၍ မရေကာင္းေသာ အရာတုိ႔သည္ ဤငါးမ်ဳိးတုိ႔တည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ဤေလာက၌ ပူေဆြးျခင္း ငုိေႂကြးျခင္းျဖင့္ အက်ဳိး အနည္းငယ္မွ်ကုိလည္း စင္စစ္ မရႏုိင္၊ ပူေဆြးဆင္းရဲေသာ ထုိသူကုိ ရန္သူတုိ႔ သိ၍ ဝမ္းေျမာက္ကုန္၏။ အၾကင္ အခါ၌ကား အေၾကာင္းကုိ ဆံုးျဖတ္ျခင္း၌ သိေသာ ပညာရွိသည္ ေဘးရန္တုိ႔ ေၾကာင့္ မတုန္မလႈပ္၊ (ထုိအခါ၌) ရန္သူတုိ႔သည္ ထုိပညာရွိပုဂၢဳိလ္၏ ေရွးမူအတုိင္း မေဖာက္ျပန္ေသာ မ်က္ႏွာကုိ ေတြ႕ျမင္ရ၍ ဆင္းရဲကုန္၏။ ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ ခ်ီးမြမ္း သျဖင့္ျဖစ္ေစ တန္ခုိးရွိေသာ မႏၲာန္ကုိ ရြတ္အံသရဇၩာယ္သျဖင့္ျဖစ္ေစ ေကာင္းမြန္ ေသာစကားကုိ ေျပာဆုိ၍ျဖစ္ေစ တံစုိး လက္ေဆာင္ေပးသျဖင့္ျဖစ္ေစ မ်ဳိး႐ုိးစဥ္ ဆက္ကုိ ျပသျဖင့္ျဖစ္ေစ အက်ဳိးရႏုိင္သမွ်အရာ၌ အားထုတ္ရာ၏။ ငါေသာ္ လည္း ေကာင္း၊ အျခားသူေသာ္ လည္းေကာင္း (မအုိျခင္းစေသာ) ထုိအက်ဳိးကုိ မရအပ္ဟူ၍ အကယ္၍ သိခဲ့မူ ငါသည္ ဝဋ္၌ တည္ေနေစေသာ ကံကုိျမဲျမံစြာ အားထုတ္အပ္ၿပီ၊ ယခုအခါ၌ အဘယ္သုိ႔လွ်င္ ျပဳေတာ့အံ့နည္း ဟု ဆင္ျခင္၍ ပူေဆြးျခင္း မရွိဘဲ သည္းခံရာသတည္း။
၈ - ဌာနသုတ္၊ မု႑ရာဇဝဂ္၊ ပဥၥကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။
Saturday, December 27, 2008
အနတၱ- (အစိုးမရ)
အနတၱ- (အစိုးမရ)
အနတၱဆိုတာ ...
ငါပိုင္ ငါဆိုင္ ငါ့အလို ငါ့အၾကိဳက္လိုက္တာ ဘာတစ္ခုမွ်မရွိဘူးတဲ့-
သူသေဘာသူေဆာင္ေနတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္...
မအိုခ်င္လို၊ ငါကဆိုလည္း၊ ဆိုတိုင္းမရ အိုၾကရ၊ အနတၱ ခႏၶာကိုယ္။
မနာခ်င္လို၊ ငါကဆိုလည္း၊ ဆိုတိုင္းမရ နာၾကရ၊ အနတၱ ခႏၶာကိုယ္။
မေသခ်င္လို၊ ငါကဆိုလည္း၊ ဆိုတိုင္းမရ ေသၾကရ၊ အနတၱ ခႏၶာကိုယ္။
ဒီမွာေနရာမွာ ဆက္ၿပီးၾကည့္ရေအာင္...
အနတၱဆိုတာ ...
ငါပိုင္ ငါဆိုင္ ငါ့အလို ငါ့အၾကိဳက္လိုက္တာ ဘာတစ္ခုမွ်မရွိဘူးတဲ့-
သူသေဘာသူေဆာင္ေနတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္...
မအိုခ်င္လို၊ ငါကဆိုလည္း၊ ဆိုတိုင္းမရ အိုၾကရ၊ အနတၱ ခႏၶာကိုယ္။
မနာခ်င္လို၊ ငါကဆိုလည္း၊ ဆိုတိုင္းမရ နာၾကရ၊ အနတၱ ခႏၶာကိုယ္။
မေသခ်င္လို၊ ငါကဆိုလည္း၊ ဆိုတိုင္းမရ ေသၾကရ၊ အနတၱ ခႏၶာကိုယ္။
ဒီမွာေနရာမွာ ဆက္ၿပီးၾကည့္ရေအာင္...
Friday, December 26, 2008
ေသာမနႆသုတ္- (၀မ္းေျမာက္ပါသည္၊ ႏွစ္သက္ပါသည္)
ေသာမနႆသုတ္- (၀မ္းေျမာက္ပါသည္၊ ႏွစ္သက္ပါသည္)
ဤေဒသနာကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာေတာ္မူ၏။
ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏ဟု
အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
ရဟန္းတို႔ တရားႏွစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ ယခုဘဝ၌ပင္လွ်င္ ကိုယ္ခ်မ္း သာျခင္း စိတ္ခ်မ္းသာျခင္းမ်ားလ်က္ ေနရ၏။ ထုိရဟန္းသည္ အာသေဝါတရားတို႔ ကုန္ျခင္း၏ အေၾကာင္းကို အားထုတ္အပ္သည္ ျဖစ္၏။
အဘယ္ ႏွစ္ပါးတို႔နည္း-
၁။ သံေဝဂျဖစ္ေစတတ္ေသာ အရာတို႔၌ သံေဝဂျဖစ္ျခင္း၊
၂။ သံေဝဂျဖစ္သူအား အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ အားထုတ္ျခင္း။
ရဟန္းတို႔ ဤတရားႏွစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ ယခုဘဝ၌ပင္လွ်င္ ကိုယ္ ခ်မ္းသာျခင္း စိတ္ခ်မ္းသာျခင္း မ်ားလ်က္ ေနရ၏။ ထုိရဟန္းသည္ အာသေဝါ တရားတို႔ ကုန္ျခင္း၏ အေၾကာင္းကိုအား ထုတ္အပ္သည္ ျဖစ္၏။
ဤအနက္သေဘာကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏။
ထုိသုတ္၌ ဤအနက္ သေဘာကို -
''ပညာရွိေသာ ကိေလသာကို ပူပန္ေစတတ္သည့္ လုံ႔လရွိေသာ ရင့္က်က္ေသာ ပညာရွိေသာ ရဟန္းသည္ သံေဝဂ ျဖစ္ေစတတ္ေသာ အရာတို႔၌ ပညာျဖင့္ ဆင္ျခင္၍ သံေဝဂ ျဖစ္သည္သာတည္း။
ဤသို႔ ျပင္းထန္ေသာ လုံ႔လရွိလ်က္ မတုန္မလႈပ္မူ၍ ၿငိမ္သက္စြာ ျဖစ္ျခင္းရွိေသာ စိတ္၏ တည္ၾကည္မႈကို အားထုတ္၍ ေနေလ့ရွိေသာ ရဟန္းသည္ ဆင္းရဲ၏ ကုန္ဆံုးရာ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ႏိုင္၏'' ဟု ဤဂါထာျဖင့္ ဆိုအပ္၏။
ဤအနက္သေဘာကိုလည္း ...
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာအပ္၏ဟု အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္။
၁ဝ - ေသာမနႆသုတ္၊ ပဌမ၀ဂ္၊ ဣတိဝုတ္ပါဠိေတာ္။
ဤေဒသနာကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာေတာ္မူ၏။
ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏ဟု
အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
ရဟန္းတို႔ တရားႏွစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ ယခုဘဝ၌ပင္လွ်င္ ကိုယ္ခ်မ္း သာျခင္း စိတ္ခ်မ္းသာျခင္းမ်ားလ်က္ ေနရ၏။ ထုိရဟန္းသည္ အာသေဝါတရားတို႔ ကုန္ျခင္း၏ အေၾကာင္းကို အားထုတ္အပ္သည္ ျဖစ္၏။
အဘယ္ ႏွစ္ပါးတို႔နည္း-
၁။ သံေဝဂျဖစ္ေစတတ္ေသာ အရာတို႔၌ သံေဝဂျဖစ္ျခင္း၊
၂။ သံေဝဂျဖစ္သူအား အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ အားထုတ္ျခင္း။
ရဟန္းတို႔ ဤတရားႏွစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ ယခုဘဝ၌ပင္လွ်င္ ကိုယ္ ခ်မ္းသာျခင္း စိတ္ခ်မ္းသာျခင္း မ်ားလ်က္ ေနရ၏။ ထုိရဟန္းသည္ အာသေဝါ တရားတို႔ ကုန္ျခင္း၏ အေၾကာင္းကိုအား ထုတ္အပ္သည္ ျဖစ္၏။
ဤအနက္သေဘာကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏။
ထုိသုတ္၌ ဤအနက္ သေဘာကို -
''ပညာရွိေသာ ကိေလသာကို ပူပန္ေစတတ္သည့္ လုံ႔လရွိေသာ ရင့္က်က္ေသာ ပညာရွိေသာ ရဟန္းသည္ သံေဝဂ ျဖစ္ေစတတ္ေသာ အရာတို႔၌ ပညာျဖင့္ ဆင္ျခင္၍ သံေဝဂ ျဖစ္သည္သာတည္း။
ဤသို႔ ျပင္းထန္ေသာ လုံ႔လရွိလ်က္ မတုန္မလႈပ္မူ၍ ၿငိမ္သက္စြာ ျဖစ္ျခင္းရွိေသာ စိတ္၏ တည္ၾကည္မႈကို အားထုတ္၍ ေနေလ့ရွိေသာ ရဟန္းသည္ ဆင္းရဲ၏ ကုန္ဆံုးရာ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ႏိုင္၏'' ဟု ဤဂါထာျဖင့္ ဆိုအပ္၏။
ဤအနက္သေဘာကိုလည္း ...
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာအပ္၏ဟု အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္။
၁ဝ - ေသာမနႆသုတ္၊ ပဌမ၀ဂ္၊ ဣတိဝုတ္ပါဠိေတာ္။
သုခဝိဟာရသုတ္- (ခ်မ္းသာစြာေနေလ့ရွိသူ)
သုခဝိဟာရသုတ္- (ခ်မ္းသာစြာေနေလ့ရွိသူ)
ဤေဒသနာကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာေတာ္မူ၏။
ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏ဟု
အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
ရဟန္းတို႔ တရားႏွစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ ယခုဘဝ၌ပင္ ပင္ပန္းျခင္း ျပင္းစြာပင္ပန္းျခင္း ပူေလာင္ျခင္း မရွိမူ၍ ခ်မ္းသာစြာ ေနရ၏။ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာ သုဂတိဘဝသို႔ မခြၽတ္ ေရာက္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏။
အဘယ္ တရား ႏွစ္ပါးတို႔နည္း-
၁။ ဣေႁႏၵတို႔၌ ပိတ္ဆို႔ထားေသာ တံခါးရွိသည္၏၊
၂။ စားဖြယ္ေဘာဇဥ္၌ အတုိင္းအရွည္ကို သိသည္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤတရားႏွစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ ယခုဘဝ၌ပင္ ပင္ပန္းျခင္း ျပင္းစြာပင္ပန္းျခင္း ပူေလာင္ျခင္း မရွိမူ၍ ခ်မ္းသာစြာေနရ၏။ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာ သုဂတိဘဝသို႔ မခြၽတ္ ေရာက္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏။
ဤအနက္သေဘာကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏။
ထုိသုတ္၌ ဤအနက္သေဘာကို -
အၾကင္ ရဟန္းသည္ မ်က္စိ နား ႏွာ လွ်ာ ကိုယ္ စိတ္ဟူကုန္ေသာ ဤဒြါရတို႔ကို ေကာင္းစြာ ပိတ္ဆို႔ထား၏။ စားဖြယ္ ေဘာဇဥ္၌ အတုိင္းအရွည္ကို သိ၏။ ဣေႁႏၵတို႔၌ ေစာင့္ေရွာက္၏။
ထုိရဟန္းသည္ ကိုယ္ခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာဟူေသာ ခ်မ္းသာကိုရ၏။
ထုိသို႔ သေဘာရွိေသာ ရဟန္းသည္ ေန႔၌ လည္းေကာင္း ညဥ့္၌ လည္းေကာင္း မပူေလာင္ေသာ ကိုယ္ မပူေလာင္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရ၏'' ဟု ဤဂါထာျဖင့္ ဆိုအပ္၏။
ဤအနက္သေဘာကိုလည္း ျမတ္စြာဘုရား ေဟာအပ္၏ဟု
အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္။
၂ - သုခဝိဟာရသုတ္၊ ပဌမ၀ဂ္၊ ဣတိဝုတ္ပါဠိေတာ္။
ဤေဒသနာကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာေတာ္မူ၏။
ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏ဟု
အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
ရဟန္းတို႔ တရားႏွစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ ယခုဘဝ၌ပင္ ပင္ပန္းျခင္း ျပင္းစြာပင္ပန္းျခင္း ပူေလာင္ျခင္း မရွိမူ၍ ခ်မ္းသာစြာ ေနရ၏။ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာ သုဂတိဘဝသို႔ မခြၽတ္ ေရာက္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏။
အဘယ္ တရား ႏွစ္ပါးတို႔နည္း-
၁။ ဣေႁႏၵတို႔၌ ပိတ္ဆို႔ထားေသာ တံခါးရွိသည္၏၊
၂။ စားဖြယ္ေဘာဇဥ္၌ အတုိင္းအရွည္ကို သိသည္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤတရားႏွစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ ယခုဘဝ၌ပင္ ပင္ပန္းျခင္း ျပင္းစြာပင္ပန္းျခင္း ပူေလာင္ျခင္း မရွိမူ၍ ခ်မ္းသာစြာေနရ၏။ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာ သုဂတိဘဝသို႔ မခြၽတ္ ေရာက္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏။
ဤအနက္သေဘာကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏။
ထုိသုတ္၌ ဤအနက္သေဘာကို -
အၾကင္ ရဟန္းသည္ မ်က္စိ နား ႏွာ လွ်ာ ကိုယ္ စိတ္ဟူကုန္ေသာ ဤဒြါရတို႔ကို ေကာင္းစြာ ပိတ္ဆို႔ထား၏။ စားဖြယ္ ေဘာဇဥ္၌ အတုိင္းအရွည္ကို သိ၏။ ဣေႁႏၵတို႔၌ ေစာင့္ေရွာက္၏။
ထုိရဟန္းသည္ ကိုယ္ခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာဟူေသာ ခ်မ္းသာကိုရ၏။
ထုိသို႔ သေဘာရွိေသာ ရဟန္းသည္ ေန႔၌ လည္းေကာင္း ညဥ့္၌ လည္းေကာင္း မပူေလာင္ေသာ ကိုယ္ မပူေလာင္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရ၏'' ဟု ဤဂါထာျဖင့္ ဆိုအပ္၏။
ဤအနက္သေဘာကိုလည္း ျမတ္စြာဘုရား ေဟာအပ္၏ဟု
အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္။
၂ - သုခဝိဟာရသုတ္၊ ပဌမ၀ဂ္၊ ဣတိဝုတ္ပါဠိေတာ္။
Wednesday, December 24, 2008
ပရိသာသုတ္- (လူစုလူေ၀း)
ပရိသာသုတ္- (လူစုလူေ၀း) ပရိသတ္
ရဟန္းတို႔ ပရိသတ္တို႔သည္ ဤသံုးမ်ဳိးတို႔တည္း၊
အဘယ္သံုးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-
၁။ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ရွိေသာ 'အဂၢဝတီ' ပရိသတ္၊
၂။ မညီၫြတ္ေသာ 'ဝဂၢ' ပရိသတ္၊
၃။ ညီၫြတ္ေသာ 'သမဂၢ' ပရိသတ္တို႔တည္း။
၁…
ရဟန္းတို႔ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ရွိေသာ 'အဂၢဝတီ' ပရိသတ္ ဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္ဝယ္ အၾကင္ ပရိသတ္၌ …
သီတင္းႀကီး ရဟန္းတို႔သည္ ပစၥည္းမ်ားျခင္းငွါ မက်င့္ကုန္၊
(သိကၡာသံုးပါးကို) ေလ်ာ့ေလ်ာ့ မက်င့္ကုန္၊
ေအာက္သို႔ သက္ေစတတ္ေသာ တရား၌ စြန္႔ခ်အပ္ေသာ လုံ႔လရွိကုန္၏၊
ကင္းဆိတ္ျခင္း (သံုးပါး) ၌ ေရွ႕သြားျဖစ္ကုန္၏။
မေရာက္ ေသးေသာ (စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္) တရားသို႔ ေရာက္ျခင္းငွါ၊
မရေသးေသာ တရားကို ရျခင္းငွါ၊
မ်က္ေမွာက္မျပဳရေသးေသာ တရားကိုလည္း
မ်က္ေမွာက္ ျပဳျခင္းငွါ လုံ႔လစိုက္ ကုန္၏။
ေနာင္လာ တပည့္သားအေပါင္းတို႔သည္ ထို သီတင္းႀကီး ရဟန္းတို႔၏ (အျပဳအမူသို႔) အတုလိုက္ကုန္၏၊
ထို ေနာင္လာ တပည့္သား အေပါင္း တို႔သည္လည္း
ပစၥည္း မ်ားျခင္းငွါ မက်င့္ကုန္၊
(သိကၡာသံုးပါး ကိုလည္း) ေလ်ာ့ေလ်ာ့ မက်င့္ကုန္၊
ေအာက္သို႔ သက္ေစတတ္ေသာ တရား၌ စြန္႔ခ်အပ္ေသာ လုံ႔လရွိကုန္၏၊
ကင္းဆိတ္ျခင္း (သံုးပါး) ၌ ေရွ႕သြားျဖစ္ကုန္၏။
မေရာက္ ေသးေသာ (စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္) တရားသို႔ ေရာက္ျခင္းငွါ၊
မရေသးေသာ တရားကို ရျခင္းငွါ၊
မ်က္ေမွာက္ မျပဳရေသးေသာ တရားကိုလည္း မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္းငွါ လုံ႔လစိုက္ကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤပရိသတ္ကို ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ ရွိေသာ ပရိသတ္ ဟု ဆိုအပ္၏။
၂…
ရဟန္းတို႔ မညီၫြတ္ေသာ 'ဝဂၢ' ပရိသတ္ ဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္ဝယ္ အၾကင္ ပရိသတ္၌ ရဟန္းတို႔သည္ မ်က္ကြယ္ မ်က္ေမွာက္ ျငင္းခံုျခင္း ဆန္႔က်င္ဘက္ ေျပာၾကား စကားမ်ား တတ္ၾကသည့္ျပင္ အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္လံွထိုး၍လည္း ေနၾကကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤပရိသတ္ကို မညီၫြတ္ေသာ ပရိသတ္ ဟု ဆိုအပ္၏။
၃…
ရဟန္းတို႔ ညီၫြတ္ေသာ 'သမဂၢ' ပရိသတ္ ဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္ဝယ္ အၾကင္ ပရိသတ္၌ ရဟန္းတို႔သည္ ညီၫြတ္ကုန္ ဝမ္းေျမာက္ကုန္လ်က္ ဆန္႔က်င္ဘက္ စကားကို မေျပာမူ၍ ႏို႔ႏွင့္ေရ ေရာစပ္ထား သကဲ့သို႔ ျဖစ္ကုန္၍ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ေသာ မ်က္စိတို႔ျဖင့္ ေကာင္းစြာ ၾကည့္႐ႈၾကကုန္ လ်က္ ေနထိုင္ကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤပရိသတ္ကို ညီၫြတ္ေသာ ပရိသတ္ ဟု ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ အၾကင္ အခါ၌ ရဟန္းတို႔သည္ ညီၫြတ္ကုန္ ဝမ္းေျမာက္ကုန္လ်က္ ဆန္႔က်င္ဘက္ စကားကို မေျပာကုန္မူ၍ ႏို႔ႏွင့္ေရ ေရာစပ္ထားသကဲ့သို႔ ျဖစ္ကုန္၍ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ေသာ မ်က္စိတို႔ျဖင့္ ေကာင္းစြာ ၾကည့္႐ႈၾကကုန္လ်က္ ေနထိုင္ ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ထိုအခါ၌ ရဟန္းတို႔သည္ မ်ားစြာေသာ ေကာင္းမႈကို ျဖစ္ေစကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ထိုအခါ၌ ရဟန္းတို႔သည္ စိတ္၏ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း 'မုဒိတာ' ျဖင့္ ျမတ္ေသာ ေနျခင္းကို ေနကုန္၏၊
ဝမ္းေျမာက္သူအား ႏွစ္သိမ့္ျခင္း 'ပီတိ' ျဖစ္၏၊
ႏွစ္သိမ့္ေသာ သူ၏ ကိုယ္သည္ ၿငိမ္းခ်မ္း၏၊
ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ကိုယ္ရွိသူသည္ ခ်မ္းသာကို ခံစား၏၊
ခ်မ္းသာျခင္းရွိသူ၏ စိတ္သည္ တည္ၾကည္၏။
ရဟန္းတို႔ ေတာင္ထိပ္၌ မိုးသည္းထန္စြာ ရြာလတ္ေသာ္ ထို ေရသည္ နိမ့္ရာနိမ့္ရာသို႔ စီးဆင္း၍ ေတာင္ ေခ်ာက္ ပပ္ၾကားကဲြ ေျမာင္းငယ္တို႔ကို ျပည့္လွ်ံ ေစ၏၊
ပပ္ၾကားကဲြ ေျမာင္းငယ္တို႔ ျပည့္လွ်ံ ကုန္ၿပီးေသာ္ အိုင္ငယ္တို႔ကို ျပည့္လွ်ံ ေစကုန္၏၊
အိုင္ငယ္တို႔ ျပည့္လွ်ံၿပီးေသာ္ အိုင္ႀကီးတို႔ကို ျပည့္လွ်ံ ေစကုန္၏၊
အိုင္ႀကီးတို႔ ျပည့္လွ်ံကုန္ၿပီးေသာ္ ျမစ္ငယ္ တို႔ကို ျပည့္လွ်ံ ေစကုန္၏၊
ျမစ္ငယ္တို႔ ျပည့္လွ်ံ ကုန္ၿပီးေသာ္ ျမစ္ႀကီးတို႔ကို ျပည့္လွ်ံ ေစကုန္၏၊
ျမစ္ႀကီးတို႔ ျပည့္လွ်ံကုန္ၿပီးေသာ္ မဟာသမုဒၵရာတို႔ကို ျပည့္လွ်ံ ေစကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤအတူသာလွ်င္ အၾကင္ အခါ၌ ရဟန္းတို႔သည္ ညီၫြတ္ကုန္ ဝမ္းေျမာက္ ကုန္လ်က္ ဆန္႔က်င္ဘက္ စကားကို မေျပာကုန္မူ၍ ႏို႔ႏွင့္ေရ ေရာစပ္ထားသကဲ့သို႔ ျဖစ္ကုန္၍ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ေသာ မ်က္စိတို႔ျဖင့္ ေကာင္းစြာ ၾကည့္႐ႈၾကကုန္လ်က္ ေနထိုင္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ထိုအခါ၌ ရဟန္းတို႔သည္ မ်ားစြာေသာ ေကာင္းမႈကို ျဖစ္ေစကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ထိုအခါ၌ ရဟန္းတို႔သည္ စိတ္၏ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း 'မုဒိတာ' ျဖင့္ ျမတ္ေသာ ေနျခင္းကို ေနကုန္၏၊
ဝမ္းေျမာက္သူအား ႏွစ္သိမ့္ျခင္း 'ပီတိ' ျဖစ္၏၊
ႏွစ္သိမ့္ေသာ သူ၏ ကိုယ္သည္ ၿငိမ္းခ်မ္း၏၊
ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ကိုယ္ရွိသူသည္ ခ်မ္းသာကို ခံစား၏၊
ခ်မ္းသာျခင္းရွိသူ၏ စိတ္သည္ တည္ၾကည္၏။
ရဟန္းတို႔ ပရိသတ္တို႔သည္ ဤသံုးမ်ဳိးတည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၄ - ပရိသာသုတ္၊ ေလာဏကပလႅ၀ဂ္၊ တိကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
ရဟန္းတို႔ ပရိသတ္တို႔သည္ ဤသံုးမ်ဳိးတို႔တည္း၊
အဘယ္သံုးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-
၁။ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ရွိေသာ 'အဂၢဝတီ' ပရိသတ္၊
၂။ မညီၫြတ္ေသာ 'ဝဂၢ' ပရိသတ္၊
၃။ ညီၫြတ္ေသာ 'သမဂၢ' ပရိသတ္တို႔တည္း။
၁…
ရဟန္းတို႔ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ရွိေသာ 'အဂၢဝတီ' ပရိသတ္ ဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္ဝယ္ အၾကင္ ပရိသတ္၌ …
သီတင္းႀကီး ရဟန္းတို႔သည္ ပစၥည္းမ်ားျခင္းငွါ မက်င့္ကုန္၊
(သိကၡာသံုးပါးကို) ေလ်ာ့ေလ်ာ့ မက်င့္ကုန္၊
ေအာက္သို႔ သက္ေစတတ္ေသာ တရား၌ စြန္႔ခ်အပ္ေသာ လုံ႔လရွိကုန္၏၊
ကင္းဆိတ္ျခင္း (သံုးပါး) ၌ ေရွ႕သြားျဖစ္ကုန္၏။
မေရာက္ ေသးေသာ (စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္) တရားသို႔ ေရာက္ျခင္းငွါ၊
မရေသးေသာ တရားကို ရျခင္းငွါ၊
မ်က္ေမွာက္မျပဳရေသးေသာ တရားကိုလည္း
မ်က္ေမွာက္ ျပဳျခင္းငွါ လုံ႔လစိုက္ ကုန္၏။
ေနာင္လာ တပည့္သားအေပါင္းတို႔သည္ ထို သီတင္းႀကီး ရဟန္းတို႔၏ (အျပဳအမူသို႔) အတုလိုက္ကုန္၏၊
ထို ေနာင္လာ တပည့္သား အေပါင္း တို႔သည္လည္း
ပစၥည္း မ်ားျခင္းငွါ မက်င့္ကုန္၊
(သိကၡာသံုးပါး ကိုလည္း) ေလ်ာ့ေလ်ာ့ မက်င့္ကုန္၊
ေအာက္သို႔ သက္ေစတတ္ေသာ တရား၌ စြန္႔ခ်အပ္ေသာ လုံ႔လရွိကုန္၏၊
ကင္းဆိတ္ျခင္း (သံုးပါး) ၌ ေရွ႕သြားျဖစ္ကုန္၏။
မေရာက္ ေသးေသာ (စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္) တရားသို႔ ေရာက္ျခင္းငွါ၊
မရေသးေသာ တရားကို ရျခင္းငွါ၊
မ်က္ေမွာက္ မျပဳရေသးေသာ တရားကိုလည္း မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္းငွါ လုံ႔လစိုက္ကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤပရိသတ္ကို ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ ရွိေသာ ပရိသတ္ ဟု ဆိုအပ္၏။
၂…
ရဟန္းတို႔ မညီၫြတ္ေသာ 'ဝဂၢ' ပရိသတ္ ဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္ဝယ္ အၾကင္ ပရိသတ္၌ ရဟန္းတို႔သည္ မ်က္ကြယ္ မ်က္ေမွာက္ ျငင္းခံုျခင္း ဆန္႔က်င္ဘက္ ေျပာၾကား စကားမ်ား တတ္ၾကသည့္ျပင္ အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္လံွထိုး၍လည္း ေနၾကကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤပရိသတ္ကို မညီၫြတ္ေသာ ပရိသတ္ ဟု ဆိုအပ္၏။
၃…
ရဟန္းတို႔ ညီၫြတ္ေသာ 'သမဂၢ' ပရိသတ္ ဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္ဝယ္ အၾကင္ ပရိသတ္၌ ရဟန္းတို႔သည္ ညီၫြတ္ကုန္ ဝမ္းေျမာက္ကုန္လ်က္ ဆန္႔က်င္ဘက္ စကားကို မေျပာမူ၍ ႏို႔ႏွင့္ေရ ေရာစပ္ထား သကဲ့သို႔ ျဖစ္ကုန္၍ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ေသာ မ်က္စိတို႔ျဖင့္ ေကာင္းစြာ ၾကည့္႐ႈၾကကုန္ လ်က္ ေနထိုင္ကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤပရိသတ္ကို ညီၫြတ္ေသာ ပရိသတ္ ဟု ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ အၾကင္ အခါ၌ ရဟန္းတို႔သည္ ညီၫြတ္ကုန္ ဝမ္းေျမာက္ကုန္လ်က္ ဆန္႔က်င္ဘက္ စကားကို မေျပာကုန္မူ၍ ႏို႔ႏွင့္ေရ ေရာစပ္ထားသကဲ့သို႔ ျဖစ္ကုန္၍ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ေသာ မ်က္စိတို႔ျဖင့္ ေကာင္းစြာ ၾကည့္႐ႈၾကကုန္လ်က္ ေနထိုင္ ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ထိုအခါ၌ ရဟန္းတို႔သည္ မ်ားစြာေသာ ေကာင္းမႈကို ျဖစ္ေစကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ထိုအခါ၌ ရဟန္းတို႔သည္ စိတ္၏ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း 'မုဒိတာ' ျဖင့္ ျမတ္ေသာ ေနျခင္းကို ေနကုန္၏၊
ဝမ္းေျမာက္သူအား ႏွစ္သိမ့္ျခင္း 'ပီတိ' ျဖစ္၏၊
ႏွစ္သိမ့္ေသာ သူ၏ ကိုယ္သည္ ၿငိမ္းခ်မ္း၏၊
ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ကိုယ္ရွိသူသည္ ခ်မ္းသာကို ခံစား၏၊
ခ်မ္းသာျခင္းရွိသူ၏ စိတ္သည္ တည္ၾကည္၏။
ရဟန္းတို႔ ေတာင္ထိပ္၌ မိုးသည္းထန္စြာ ရြာလတ္ေသာ္ ထို ေရသည္ နိမ့္ရာနိမ့္ရာသို႔ စီးဆင္း၍ ေတာင္ ေခ်ာက္ ပပ္ၾကားကဲြ ေျမာင္းငယ္တို႔ကို ျပည့္လွ်ံ ေစ၏၊
ပပ္ၾကားကဲြ ေျမာင္းငယ္တို႔ ျပည့္လွ်ံ ကုန္ၿပီးေသာ္ အိုင္ငယ္တို႔ကို ျပည့္လွ်ံ ေစကုန္၏၊
အိုင္ငယ္တို႔ ျပည့္လွ်ံၿပီးေသာ္ အိုင္ႀကီးတို႔ကို ျပည့္လွ်ံ ေစကုန္၏၊
အိုင္ႀကီးတို႔ ျပည့္လွ်ံကုန္ၿပီးေသာ္ ျမစ္ငယ္ တို႔ကို ျပည့္လွ်ံ ေစကုန္၏၊
ျမစ္ငယ္တို႔ ျပည့္လွ်ံ ကုန္ၿပီးေသာ္ ျမစ္ႀကီးတို႔ကို ျပည့္လွ်ံ ေစကုန္၏၊
ျမစ္ႀကီးတို႔ ျပည့္လွ်ံကုန္ၿပီးေသာ္ မဟာသမုဒၵရာတို႔ကို ျပည့္လွ်ံ ေစကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤအတူသာလွ်င္ အၾကင္ အခါ၌ ရဟန္းတို႔သည္ ညီၫြတ္ကုန္ ဝမ္းေျမာက္ ကုန္လ်က္ ဆန္႔က်င္ဘက္ စကားကို မေျပာကုန္မူ၍ ႏို႔ႏွင့္ေရ ေရာစပ္ထားသကဲ့သို႔ ျဖစ္ကုန္၍ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ေသာ မ်က္စိတို႔ျဖင့္ ေကာင္းစြာ ၾကည့္႐ႈၾကကုန္လ်က္ ေနထိုင္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ထိုအခါ၌ ရဟန္းတို႔သည္ မ်ားစြာေသာ ေကာင္းမႈကို ျဖစ္ေစကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ထိုအခါ၌ ရဟန္းတို႔သည္ စိတ္၏ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း 'မုဒိတာ' ျဖင့္ ျမတ္ေသာ ေနျခင္းကို ေနကုန္၏၊
ဝမ္းေျမာက္သူအား ႏွစ္သိမ့္ျခင္း 'ပီတိ' ျဖစ္၏၊
ႏွစ္သိမ့္ေသာ သူ၏ ကိုယ္သည္ ၿငိမ္းခ်မ္း၏၊
ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ကိုယ္ရွိသူသည္ ခ်မ္းသာကို ခံစား၏၊
ခ်မ္းသာျခင္းရွိသူ၏ စိတ္သည္ တည္ၾကည္၏။
ရဟန္းတို႔ ပရိသတ္တို႔သည္ ဤသံုးမ်ဳိးတည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၄ - ပရိသာသုတ္၊ ေလာဏကပလႅ၀ဂ္၊ တိကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
Monday, December 22, 2008
ေလာကတြင္ ဤပုဂၢိဳလ္ ၂-ဦးတို႔ ...
ပုဂၢလဝဂ္ မွ ...
ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢိဳလ္ ႏွစ္မ်ဳိးတို႔သည္ ေလာက၌ ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ္
လူအမ်ား၏ အစီးအပြါး ရွိျခင္းငွါ လူအမ်ား၏ ခ်မ္းသာျခင္းငွါ လူအမ်ား၏
အက်ဳိးရွိျခင္းငွါ နတ္ လူတို႔၏ အစီးအပြါး ရွိျခင္းငွါ ျဖစ္ေပၚလာကုန္၏။ ၅၃
ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢိဳလ္ ႏွစ္မ်ဳိးတို႔သည္ ေလာက၌ ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ္
အံ့ခ်ီးေလာက္ေသာ လူတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ၅၄
ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢိဳလ္ ႏွစ္မ်ဳိးတို႔၏ ကြယ္လြန္ျခင္းေၾကာင့္
လူအမ်ား၏ ပူပန္ျခင္းသည္ ျဖစ္၏။ ၅၅
ရဟန္းတို႔ ေစတီထိုက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။ ၅၆
အဘယ္ႏွစ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ –
၁...
ပူေဇာ္ အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ
အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကို ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
၂...
စၾကာရတနာကို လည္ေစႏိုင္ေသာ 'စၾကဝေတး' မင္းတို႔ေပတည္း။
ပုဂၢလဝဂ္ မွ၊ ဒုတိယပဏၰာသက၊ ဒုကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢိဳလ္ ႏွစ္မ်ဳိးတို႔သည္ ေလာက၌ ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ္
လူအမ်ား၏ အစီးအပြါး ရွိျခင္းငွါ လူအမ်ား၏ ခ်မ္းသာျခင္းငွါ လူအမ်ား၏
အက်ဳိးရွိျခင္းငွါ နတ္ လူတို႔၏ အစီးအပြါး ရွိျခင္းငွါ ျဖစ္ေပၚလာကုန္၏။ ၅၃
ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢိဳလ္ ႏွစ္မ်ဳိးတို႔သည္ ေလာက၌ ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ္
အံ့ခ်ီးေလာက္ေသာ လူတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ၅၄
ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢိဳလ္ ႏွစ္မ်ဳိးတို႔၏ ကြယ္လြန္ျခင္းေၾကာင့္
လူအမ်ား၏ ပူပန္ျခင္းသည္ ျဖစ္၏။ ၅၅
ရဟန္းတို႔ ေစတီထိုက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။ ၅၆
အဘယ္ႏွစ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ –
၁...
ပူေဇာ္ အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ
အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကို ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
၂...
စၾကာရတနာကို လည္ေစႏိုင္ေသာ 'စၾကဝေတး' မင္းတို႔ေပတည္း။
ပုဂၢလဝဂ္ မွ၊ ဒုတိယပဏၰာသက၊ ဒုကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
အတပနီယသုတ္- (မပူပန္ရ)
အတပနီယသုတ္- (မပူပန္ရ)
ရဟန္းတို႔ မပူပန္ေစတတ္ကုန္ေသာ တရားတို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ိဳးတို႔တည္း။
အဘယ္ ႏွစ္မ်ိဳးတို႔နည္း ဟူမူ -
၄ - အတပနီယသုတ္၊ ကမၼကရကဏဝဂ္၊ ဒုကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
ရဟန္းတို႔ မပူပန္ေစတတ္ကုန္ေသာ တရားတို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ိဳးတို႔တည္း။
အဘယ္ ႏွစ္မ်ိဳးတို႔နည္း ဟူမူ -
၄ - အတပနီယသုတ္၊ ကမၼကရကဏဝဂ္၊ ဒုကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
ေစတေသာဝိနိဗႏၶသုတ္- စိတ္ကိုေႏွာင္ဖြဲ႔တတ္ေသာ...
ေစတေသာဝိနိဗႏၶသုတ္-
ရဟန္းတို႔ စိတ္ကုိ ဖြဲ႕တတ္ေသာ တရားတို႔သည္ ဤငါးမ်ဳိးတို႔တည္း။
အဘယ္ငါးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ -
၁...
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ကာမဂုဏ္တို႔၌ မကင္းေသာတပ္စြန္း မႈရွိ၏၊ မကင္းေသာအလုိဆႏၵရွိ၏၊ မကင္းေသာခ်စ္ခင္မႈရွိ၏၊ မကင္းေသာမြတ္သိပ္ မႈရွိ၏၊ မကင္းေသာပူေလာင္မႈရွိ၏၊ မကင္းေသာစြဲမက္မႈရွိ၏။
ထုိရဟန္း၏ စိတ္သည္ လုံ႔လျပဳရန္ အဖန္ဖန္ အားထုတ္ရန္ မျပတ္အားထုတ္ရန္ ေဆာက္တည္ရန္ မၫြတ္။ အၾကင္ ရဟန္း၏ စိတ္သည္ လုံ႔လျပဳရန္ အဖန္ဖန္ အားထုတ္ရန္ မျပတ္အားထုတ္ရန္ ေဆာက္တည္ရန္ မၫြတ္။
ဤစိတ္မၫြတ္ျခင္းသည္ ပဌမစိတ္ကုိ ေႏွာင္ဖြဲ႕တတ္ေသာ တရားတည္း။
၂...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား
ရဟန္းသည္ ကုိယ္၌ မကင္းေသာ တပ္စြန္းမႈရွိ၏။ပ။
၃...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား
ရဟန္းသည္ ႐ုပ္၌ မကင္းေသာ တပ္စြန္းမႈရွိ၏။ပ။
၄...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား
ရဟန္းသည္ အလုိရွိတုိင္း ဝမ္းျပည့္ေအာင္စား၍ အိပ္မႈခ်မ္းသာ, တေျပာင္းျပန္ျပန္ လူးလဲမႈ ခ်မ္းသာ, ငုိက္မ်ဥ္းမႈခ်မ္းသာကုိ အားထုတ္၍ ေန၏။ပ။
၅...
''ငါသည္ ဤသီလျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ဤက်င့္ဝတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ဤၿခဳိးျခံမႈ ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ဤျမတ္ေသာ အက်င့္ျဖင့္ လည္းေကာင္း နတ္မင္းမူလည္း ျဖစ္ရလုိ၏၊ နတ္သားမူလည္း ျဖစ္ရလုိ၏'' ဟု တစ္ပါးပါးေသာ နတ္၏ အျဖစ္ကုိ ေတာင့္တ၍ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္၏။
ရဟန္းတို႔ အၾကင္ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ ဤသီလျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ဤက်င့္ဝတ္ ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ဤၿခဳိးျခံမႈျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ဤျမတ္ေသာ အက်င့္ျဖင့္ လည္းေကာင္း နတ္မင္းမူလည္း ျဖစ္ရလုိ၏၊ နတ္သားမူလည္း ျဖစ္ရလုိ၏'' ဟု တစ္ပါးပါးေသာ နတ္အျဖစ္ကုိ ေတာင့္တ၍ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္၏။ ထုိရဟန္း၏ စိတ္သည္ အားထုတ္ရန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အားထုတ္ရန္ မျပတ္ အားထုတ္ရန္ လြန္စြာအားထုတ္ရန္ မၫြတ္။ ဤသို႔ အားထုတ္ရန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အားထုတ္ရန္ မျပတ္ အားထုတ္ရန္ လြန္စြာအားထုတ္ရန္ မၫြတ္ေသာ ရဟန္း၏ ဤစိတ္ မၫြတ္ျခင္းသည္ ပၪၥမစိတ္ကုိ ေႏွာင္ဖြဲ႕တတ္ေသာ တရားတည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤစိတ္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ ငါးမ်ဳိးတို႔ကုိ ပယ္ရန္ သတိပ႒ာန္ ေလးပါးတို႔ကုိ ပြါးမ်ားအပ္ ကုန္၏။
အဘယ္ေလးပါးတို႔နည္းဟူမူ -
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ႐ုပ္အေပါင္း၌ ႐ုပ္အေပါင္း ဟု ႐ႈေလ့ရွိကာ ျပင္းစြာ အားထုတ္လ်က္ ဆင္ျခင္ဉာဏ္'သမၸဇဥ္' ေအာက္ေမ့မႈ'သတိ' ရွိ၍ ေလာက၌ အဘိဇၩာ ေဒါမနႆကုိ ပယ္ေဖ်ာက္လ်က္ေန၏။ ေဝဒနာတို႔၌။ပ။ စိတ္၌။ပ။ သေဘာ(တရား)တို႔၌ သေဘာ(တရား)ဟု ႐ႈေလ့ရွိကာ ျပင္းစြာအား ထုတ္လ်က္ ဆင္ျခင္ဉာဏ္'သမၸဇဥ္', ေအာက္ေမ့မႈ'သတိ' ရွိ၍ ေလာက၌ အဘိဇၩာ ေဒါမနႆကုိ ပယ္ေဖ်ာက္လ်က္ ေန၏။ ရဟန္းတို႔ ဤစိတ္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ ငါးမ်ဳိး တို႔ကုိ ပယ္ရန္ ဤသတိပ႒ာန္ ေလးပါးတို႔ကုိ ပြါးမ်ားအပ္ကုန္၏ ဟု(မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၁ဝ - ေစတေသာဝိနိဗႏၶသုတ္၊ သတိပ႒ာနဝဂ္၊ နဝကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
ရဟန္းတို႔ စိတ္ကုိ ဖြဲ႕တတ္ေသာ တရားတို႔သည္ ဤငါးမ်ဳိးတို႔တည္း။
အဘယ္ငါးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ -
၁...
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ကာမဂုဏ္တို႔၌ မကင္းေသာတပ္စြန္း မႈရွိ၏၊ မကင္းေသာအလုိဆႏၵရွိ၏၊ မကင္းေသာခ်စ္ခင္မႈရွိ၏၊ မကင္းေသာမြတ္သိပ္ မႈရွိ၏၊ မကင္းေသာပူေလာင္မႈရွိ၏၊ မကင္းေသာစြဲမက္မႈရွိ၏။
ထုိရဟန္း၏ စိတ္သည္ လုံ႔လျပဳရန္ အဖန္ဖန္ အားထုတ္ရန္ မျပတ္အားထုတ္ရန္ ေဆာက္တည္ရန္ မၫြတ္။ အၾကင္ ရဟန္း၏ စိတ္သည္ လုံ႔လျပဳရန္ အဖန္ဖန္ အားထုတ္ရန္ မျပတ္အားထုတ္ရန္ ေဆာက္တည္ရန္ မၫြတ္။
ဤစိတ္မၫြတ္ျခင္းသည္ ပဌမစိတ္ကုိ ေႏွာင္ဖြဲ႕တတ္ေသာ တရားတည္း။
၂...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား
ရဟန္းသည္ ကုိယ္၌ မကင္းေသာ တပ္စြန္းမႈရွိ၏။ပ။
၃...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား
ရဟန္းသည္ ႐ုပ္၌ မကင္းေသာ တပ္စြန္းမႈရွိ၏။ပ။
၄...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား
ရဟန္းသည္ အလုိရွိတုိင္း ဝမ္းျပည့္ေအာင္စား၍ အိပ္မႈခ်မ္းသာ, တေျပာင္းျပန္ျပန္ လူးလဲမႈ ခ်မ္းသာ, ငုိက္မ်ဥ္းမႈခ်မ္းသာကုိ အားထုတ္၍ ေန၏။ပ။
၅...
''ငါသည္ ဤသီလျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ဤက်င့္ဝတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ဤၿခဳိးျခံမႈ ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ဤျမတ္ေသာ အက်င့္ျဖင့္ လည္းေကာင္း နတ္မင္းမူလည္း ျဖစ္ရလုိ၏၊ နတ္သားမူလည္း ျဖစ္ရလုိ၏'' ဟု တစ္ပါးပါးေသာ နတ္၏ အျဖစ္ကုိ ေတာင့္တ၍ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္၏။
ရဟန္းတို႔ အၾကင္ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ ဤသီလျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ဤက်င့္ဝတ္ ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ဤၿခဳိးျခံမႈျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ဤျမတ္ေသာ အက်င့္ျဖင့္ လည္းေကာင္း နတ္မင္းမူလည္း ျဖစ္ရလုိ၏၊ နတ္သားမူလည္း ျဖစ္ရလုိ၏'' ဟု တစ္ပါးပါးေသာ နတ္အျဖစ္ကုိ ေတာင့္တ၍ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္၏။ ထုိရဟန္း၏ စိတ္သည္ အားထုတ္ရန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အားထုတ္ရန္ မျပတ္ အားထုတ္ရန္ လြန္စြာအားထုတ္ရန္ မၫြတ္။ ဤသို႔ အားထုတ္ရန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အားထုတ္ရန္ မျပတ္ အားထုတ္ရန္ လြန္စြာအားထုတ္ရန္ မၫြတ္ေသာ ရဟန္း၏ ဤစိတ္ မၫြတ္ျခင္းသည္ ပၪၥမစိတ္ကုိ ေႏွာင္ဖြဲ႕တတ္ေသာ တရားတည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤစိတ္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ ငါးမ်ဳိးတို႔ကုိ ပယ္ရန္ သတိပ႒ာန္ ေလးပါးတို႔ကုိ ပြါးမ်ားအပ္ ကုန္၏။
အဘယ္ေလးပါးတို႔နည္းဟူမူ -
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ႐ုပ္အေပါင္း၌ ႐ုပ္အေပါင္း ဟု ႐ႈေလ့ရွိကာ ျပင္းစြာ အားထုတ္လ်က္ ဆင္ျခင္ဉာဏ္'သမၸဇဥ္' ေအာက္ေမ့မႈ'သတိ' ရွိ၍ ေလာက၌ အဘိဇၩာ ေဒါမနႆကုိ ပယ္ေဖ်ာက္လ်က္ေန၏။ ေဝဒနာတို႔၌။ပ။ စိတ္၌။ပ။ သေဘာ(တရား)တို႔၌ သေဘာ(တရား)ဟု ႐ႈေလ့ရွိကာ ျပင္းစြာအား ထုတ္လ်က္ ဆင္ျခင္ဉာဏ္'သမၸဇဥ္', ေအာက္ေမ့မႈ'သတိ' ရွိ၍ ေလာက၌ အဘိဇၩာ ေဒါမနႆကုိ ပယ္ေဖ်ာက္လ်က္ ေန၏။ ရဟန္းတို႔ ဤစိတ္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ ငါးမ်ဳိး တို႔ကုိ ပယ္ရန္ ဤသတိပ႒ာန္ ေလးပါးတို႔ကုိ ပြါးမ်ားအပ္ကုန္၏ ဟု(မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၁ဝ - ေစတေသာဝိနိဗႏၶသုတ္၊ သတိပ႒ာနဝဂ္၊ နဝကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
Friday, December 19, 2008
အေကၠာဓသုတ္- (အမ်က္မထြက္ေသာ)
အမ်က္မထြက္ျခင္း မညႇဥ္းဆဲျခင္းသည္ အရိယာတို႔၏ အက်င့္။
အေကၠာဓသုတ္- (အမ်က္မထြက္ေသာ)
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္...
သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏၊
ထိုအခါ ...
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏၊
ရဟန္းတို႔ ...
ေရွးက ျဖစ္ဖူးသည္ကား နတ္တို႔အရွင္ သိၾကားမင္းသည္ သုဓမၼာသဘင္၌
တာဝတႎသာနတ္တို႔ကို ဆံုးမလိုသည္ျဖစ္၍ ဤဂါထာကို ရြတ္ဆို၏-
အခ်င္းနတ္တို႔ သင္တို႔အား အမ်က္ {ေဒါသ}သည္ မလႊမ္းမိုးေစလင့္၊
အမ်က္ထြက္သူတို႔အား ျပန္၍ အမ်က္မထြက္ကုန္လင့္။
အမ်က္မထြက္ျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊
မညႇဥ္းဆဲျခင္းသည္ လည္းေကာင္း အရိယာတို႔၏ အက်င့္တည္း။
ထိုသို႔ မဟုတ္ခဲ့ေသာ္ အမ်က္ {ေဒါသ}သည္ သင့္ကို လႊမ္းမိုး ႏွိမ္နင္းႏိုင္၏၊
ဟု (ရြတ္ဆို၏)။
၅ - အေကၠာဓသုတ္၊ တတိယဝဂ္၊ သဂါထာဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
အေကၠာဓသုတ္- (အမ်က္မထြက္ေသာ)
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္...
သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏၊
ထိုအခါ ...
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏၊
ရဟန္းတို႔ ...
ေရွးက ျဖစ္ဖူးသည္ကား နတ္တို႔အရွင္ သိၾကားမင္းသည္ သုဓမၼာသဘင္၌
တာဝတႎသာနတ္တို႔ကို ဆံုးမလိုသည္ျဖစ္၍ ဤဂါထာကို ရြတ္ဆို၏-
အခ်င္းနတ္တို႔ သင္တို႔အား အမ်က္ {ေဒါသ}သည္ မလႊမ္းမိုးေစလင့္၊
အမ်က္ထြက္သူတို႔အား ျပန္၍ အမ်က္မထြက္ကုန္လင့္။
အမ်က္မထြက္ျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊
မညႇဥ္းဆဲျခင္းသည္ လည္းေကာင္း အရိယာတို႔၏ အက်င့္တည္း။
ထိုသို႔ မဟုတ္ခဲ့ေသာ္ အမ်က္ {ေဒါသ}သည္ သင့္ကို လႊမ္းမိုး ႏွိမ္နင္းႏိုင္၏၊
ဟု (ရြတ္ဆို၏)။
၅ - အေကၠာဓသုတ္၊ တတိယဝဂ္၊ သဂါထာဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
{ေလာကသည္ ျမဲ၏} ဟူ၍ လည္းေကာင္း...
႐ူပအညာဏသုတ္-
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ဝစၧေဂါတၱ ပရိဗိုဇ္ သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္အတူ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ႏႈတ္ဆက္စကား ေျပာဆိုၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာေနရာ၌ ထိုင္ေနလ်က္ ျမတ္စြာဘုရား အား ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏-
အသွ်င္ေဂါတမ ...
{ေလာကသည္ ျမဲ၏} ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
{ေလာကသည္ မျမဲ} ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
{ေလာကသည္ အဆံုးရွိ၏} ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
{ေလာကသည္ အဆံုးမရွိ} ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
{ထိုအသက္သည္ ထိုကိုယ္တည္း} ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
{အသက္သည္ တျခားကိုယ္သည္ တျခား} ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
{သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္၏} ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
{သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္} ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
{သတၱဝါသည္ ေသသည္မွေနာက္၌
ျဖစ္လည္းျဖစ္ မျဖစ္လည္းမျဖစ္} ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
{သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌
ျဖစ္သည္လည္းမဟုတ္ မျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္} ဟူ၍ လည္းေကာင္း ...
ေလာက၌ ဤအမ်ဳိးမ်ဳိးကုန္ေသာ အယူတို႔ျဖစ္ေပၚရျခင္း၏ အေၾကာင္းကား အဘယ္ ပါနည္း၊ အေထာက္အပံ့ကား အဘယ္ပါနည္း}} ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဝစၧေဂါတၱ -
႐ုပ္၌ မသိျခင္းေၾကာင့္,
႐ုပ္ျဖစ္ေၾကာင္း၌ မသိျခင္းေၾကာင့္,
႐ုပ္ခ်ဳပ္ရာ၌ မသိျခင္းေၾကာင့္,
႐ုပ္ခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္)သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္၌ မသိျခင္းေၾကာင့္,
{ေလာကသည္ျမဲ၏}ဟူ၍ လည္းေကာင္း။ပ။ {သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္သည္လည္းမဟုတ္ မျဖစ္သည္လည္းမဟုတ္} ဟူ၍ လည္းေကာင္း ေလာက၌ ဤသို႔အားျဖင့္ ဤအမ်ဳိးမ်ဳိးကုန္ေသာ အယူတို႔ ျဖစ္ေပၚကုန္၏။
ဝစၧ- ေလာက၌ ဤအမ်ဳိးမ်ဳိး ကုန္ေသာ အယူတို႔ ျဖစ္ေပၚရျခင္း၏ အေၾကာင္းကား ဤသည္ ပင္တည္း၊ အေထာက္အပံ့ကား ဤသည္ ပင္တည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၁ - ႐ူပအညာဏသုတ္၊ ဝစၧေဂါတၱသံယုတ္၊ ခႏၶဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ဝစၧေဂါတၱ ပရိဗိုဇ္ သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္အတူ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ႏႈတ္ဆက္စကား ေျပာဆိုၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာေနရာ၌ ထိုင္ေနလ်က္ ျမတ္စြာဘုရား အား ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏-
အသွ်င္ေဂါတမ ...
{ေလာကသည္ ျမဲ၏} ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
{ေလာကသည္ မျမဲ} ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
{ေလာကသည္ အဆံုးရွိ၏} ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
{ေလာကသည္ အဆံုးမရွိ} ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
{ထိုအသက္သည္ ထိုကိုယ္တည္း} ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
{အသက္သည္ တျခားကိုယ္သည္ တျခား} ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
{သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္၏} ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
{သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္} ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
{သတၱဝါသည္ ေသသည္မွေနာက္၌
ျဖစ္လည္းျဖစ္ မျဖစ္လည္းမျဖစ္} ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
{သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌
ျဖစ္သည္လည္းမဟုတ္ မျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္} ဟူ၍ လည္းေကာင္း ...
ေလာက၌ ဤအမ်ဳိးမ်ဳိးကုန္ေသာ အယူတို႔ျဖစ္ေပၚရျခင္း၏ အေၾကာင္းကား အဘယ္ ပါနည္း၊ အေထာက္အပံ့ကား အဘယ္ပါနည္း}} ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဝစၧေဂါတၱ -
႐ုပ္၌ မသိျခင္းေၾကာင့္,
႐ုပ္ျဖစ္ေၾကာင္း၌ မသိျခင္းေၾကာင့္,
႐ုပ္ခ်ဳပ္ရာ၌ မသိျခင္းေၾကာင့္,
႐ုပ္ခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္)သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္၌ မသိျခင္းေၾကာင့္,
{ေလာကသည္ျမဲ၏}ဟူ၍ လည္းေကာင္း။ပ။ {သတၱဝါသည္ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္သည္လည္းမဟုတ္ မျဖစ္သည္လည္းမဟုတ္} ဟူ၍ လည္းေကာင္း ေလာက၌ ဤသို႔အားျဖင့္ ဤအမ်ဳိးမ်ဳိးကုန္ေသာ အယူတို႔ ျဖစ္ေပၚကုန္၏။
ဝစၧ- ေလာက၌ ဤအမ်ဳိးမ်ဳိး ကုန္ေသာ အယူတို႔ ျဖစ္ေပၚရျခင္း၏ အေၾကာင္းကား ဤသည္ ပင္တည္း၊ အေထာက္အပံ့ကား ဤသည္ ပင္တည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၁ - ႐ူပအညာဏသုတ္၊ ဝစၧေဂါတၱသံယုတ္၊ ခႏၶဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
သုဝိဒူရသုတ္- (အလြန္ေဝးသည္)
သုဝိဒူရသုတ္- (အလြန္ေဝးသည္)
ရဟန္းတို႔ ...
အလြန္႔အလြန္ ေဝးကြာေသာ အရာတို႔သည္ ဤေလးမ်ိဳးတို႔တည္း။
အဘယ္ ေလးမ်ဳိးတို႔နည္း ဟူမူ-
ရဟန္းတို႔ ...
ေကာင္းကင္ႏွင့္ ေျမႀကီးသည္ ေဝး၏၊
ဤကား ပဌမျဖစ္ေသာ အလြန္႔အလြန္ ေဝးကြာေသာ အရာတည္း။
ရဟန္းတို႔ ...
သမုဒၵရာ၏ ဤမွာဘက္ကမ္းႏွင့္ ထိုမွာဘက္ ကမ္းသည္ ေဝး၏၊
ဤကား ဒုတိယျဖစ္ေသာ အလြန္႔အလြန္ ေဝးကြာေသာ အရာတည္း။
ရဟန္းတို႔ ...
ေနထြက္ရာအရပ္ႏွင့္ ေနဝင္ရာ အရပ္သည္ ေဝး၏၊
ဤကား တတိယျဖစ္ေသာ အလြန္႔အလြန္ ေဝးကြာေသာ အရာတည္း။
ရဟန္းတို႔ ...
သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔၏ တရားႏွင့္ သူယုတ္မာတို႔၏တရားသည္ ေဝး၏၊
ဤကား စတုတၳျဖစ္ေသာ အလြန္႔အလြန္ ေဝးကြာေသာ အရာတည္း။
ရဟန္းတို႔ အလြန္႔အလြန္ ေဝးကြာေသာ အရာတို႔သည္ ဤေလးမ်ိဳးတို႔တည္းဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ေကာင္းကင္သည္လည္း (ေျမႀကီးမွ) ေဝး၏၊ ေျမႀကီး သည္လည္း (ေကာင္းကင္မွ) ေဝး၏၊ သမုဒၵရာ၏ ကမ္းတစ္ဖက္ႏွင့္ တစ္ဖက္ကိုလည္း ေဝး၏ဟု ဆိုကုန္၏၊ အေရာင္ကို ျပဳတတ္ေသာ ေန၏ ထြက္ရာအရပ္ႏွင့္ ဝင္ရာအရပ္ သည္လည္း ေဝး၏။ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို လည္းေကာင္း၊ သူယုတ္မာတရားကို လည္း ေကာင္း ထို ေဝးျခင္းတို႔ထက္ စင္စစ္ အလြန္ေဝး၏ဟု ဆိုကုန္၏၊ သူေတာ္ေကာင္း တို႔ႏွင့္ ေပါင္းေဖာ္ျခင္းသည္ မပ်က္စီးေသာ သေဘာရွိ၏၊ သူေတာ္ေကာင္းတရား တည္သမွ် အတိုင္း (မပ်က္စီးသည္)သာ ျဖစ္၏။
သူယုတ္မာတို႔ႏွင့္ ေပါင္းေဖာ္ျခင္းသည္ လ်င္စြာ ပ်က္စီး၏၊
ထို႔ေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏တရားသည္ သူယုတ္မာတို႔မွ ေဝး၏။
၇ - သုဝိဒူရသုတ္၊ ေရာဟိတႆဝဂ္၊ စတုကၠနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။
ရဟန္းတို႔ ...
အလြန္႔အလြန္ ေဝးကြာေသာ အရာတို႔သည္ ဤေလးမ်ိဳးတို႔တည္း။
အဘယ္ ေလးမ်ဳိးတို႔နည္း ဟူမူ-
ရဟန္းတို႔ ...
ေကာင္းကင္ႏွင့္ ေျမႀကီးသည္ ေဝး၏၊
ဤကား ပဌမျဖစ္ေသာ အလြန္႔အလြန္ ေဝးကြာေသာ အရာတည္း။
ရဟန္းတို႔ ...
သမုဒၵရာ၏ ဤမွာဘက္ကမ္းႏွင့္ ထိုမွာဘက္ ကမ္းသည္ ေဝး၏၊
ဤကား ဒုတိယျဖစ္ေသာ အလြန္႔အလြန္ ေဝးကြာေသာ အရာတည္း။
ရဟန္းတို႔ ...
ေနထြက္ရာအရပ္ႏွင့္ ေနဝင္ရာ အရပ္သည္ ေဝး၏၊
ဤကား တတိယျဖစ္ေသာ အလြန္႔အလြန္ ေဝးကြာေသာ အရာတည္း။
ရဟန္းတို႔ ...
သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔၏ တရားႏွင့္ သူယုတ္မာတို႔၏တရားသည္ ေဝး၏၊
ဤကား စတုတၳျဖစ္ေသာ အလြန္႔အလြန္ ေဝးကြာေသာ အရာတည္း။
ရဟန္းတို႔ အလြန္႔အလြန္ ေဝးကြာေသာ အရာတို႔သည္ ဤေလးမ်ိဳးတို႔တည္းဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ေကာင္းကင္သည္လည္း (ေျမႀကီးမွ) ေဝး၏၊ ေျမႀကီး သည္လည္း (ေကာင္းကင္မွ) ေဝး၏၊ သမုဒၵရာ၏ ကမ္းတစ္ဖက္ႏွင့္ တစ္ဖက္ကိုလည္း ေဝး၏ဟု ဆိုကုန္၏၊ အေရာင္ကို ျပဳတတ္ေသာ ေန၏ ထြက္ရာအရပ္ႏွင့္ ဝင္ရာအရပ္ သည္လည္း ေဝး၏။ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို လည္းေကာင္း၊ သူယုတ္မာတရားကို လည္း ေကာင္း ထို ေဝးျခင္းတို႔ထက္ စင္စစ္ အလြန္ေဝး၏ဟု ဆိုကုန္၏၊ သူေတာ္ေကာင္း တို႔ႏွင့္ ေပါင္းေဖာ္ျခင္းသည္ မပ်က္စီးေသာ သေဘာရွိ၏၊ သူေတာ္ေကာင္းတရား တည္သမွ် အတိုင္း (မပ်က္စီးသည္)သာ ျဖစ္၏။
သူယုတ္မာတို႔ႏွင့္ ေပါင္းေဖာ္ျခင္းသည္ လ်င္စြာ ပ်က္စီး၏၊
ထို႔ေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏တရားသည္ သူယုတ္မာတို႔မွ ေဝး၏။
၇ - သုဝိဒူရသုတ္၊ ေရာဟိတႆဝဂ္၊ စတုကၠနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။
ေလာကသုတ္-
ေလာကသုတ္၊
ရဟန္းတို႔ ...
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ...
ေလာကကို ထိုးထြင္း၍ သိေတာ္မူ၏၊
ေလာကမွ ကင္းေတာ္မူ၏၊
ေလာက၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ထိုးထြင္း၍ သိေတာ္မူ၏၊
ေလာက၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ပယ္ေတာ္မူ၏။
ေလာက၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ (နိဗၺာန္)ကို ထိုးထြင္း၍ သိေတာ္မူ၏၊
ေလာက၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ (နိဗၺာန္)ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳေတာ္မူ၏၊
ေလာက၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ (နိဗၺာန္)သို႔ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကို ထိုးထြင္း၍ သိ၏၊
ေလာက၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ(နိဗၺာန္)သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကို ပြါးမ်ားေတာ္မူ၏။
ရဟန္းတို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာတို႔ႏွင့္ တကြေသာ နတ္ ေလာကႏွင့္ သမဏ ျဗာဟၼဏ မင္းမ်ား လူမ်ားႏွင့္ တကြေသာ လူ႕ေလာကသည္ ျမင္အပ္ ၾကားအပ္ ေတြ႕အပ္ သိအပ္ ရအပ္ ရွာမွီးအပ္ စိတ္ျဖင့္ အဖန္ဖန္ က်က္စားအပ္ေသာ အာ႐ံု အလံုးစံုကို ထိုးထြင္း၍ သိေတာ္မူ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ''တထာဂတ'' ဟု ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အတုမရွိေသာ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ကို ထိုးထြင္း၍ သိေတာ္မူေသာ ညဥ့္ႏွင့္ ဝိပါက္ ကမၼဇ႐ုပ္ အႂကြင္းမရွိေသာ နိဗၺာနဓာတ္ျဖင့္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူေသာ ညဥ့္တို႔၏ အၾကား၌ ေဟာေျပာ ႁမြက္ဟ ၫႊန္ျပေတာ္ မူအပ္ေသာ တရားအလံုးစံုသည္ ေဟာေျပာ ႁမြက္ဟ ၫႊန္ျပတိုင္းသာ ျဖစ္၏၊ တစ္ပါးေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ မျဖစ္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ''တထာဂတ'' ဟု ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အၾကင္ သို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ေျပာဆိုေလ့ ရွိ၏၊ ထိုသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျပဳေလ့ရွိ၏။ အၾကင္သို႔ေသာ အျခင္းအရာ အားျဖင့္ ျပဳေလ့ရွိ၏၊ ထိုသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ေျပာဆိုေလ့ရွိ၏။ ဤသို႔ လွ်င္ ေျပာဆိုေလ့ရွိသည့္အတိုင္း ျပဳေလ့ရွိ၏၊ ျပဳေလ့ရွိသည့္ အတိုင္း ေျပာဆိုေလ့ ရွိ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ''တထာဂတ''ဟု ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာတို႔ႏွင့္တကြေသာ နတ္ေလာကႏွင့္ သမဏ ျဗာဟၼဏ မင္းမ်ား လူမ်ားႏွင့္တကြေသာ လူ႕ေလာက၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ (သူတစ္ပါးတို႔ကို) လႊမ္းမိုးေတာ္မူႏိုင္၏၊ (သူတစ္ပါးတို႔က) မလႊမ္းမိုးႏိုင္၊ စင္စစ္ အားျဖင့္ ျမင္တတ္၏၊ မိမိအလိုသို႔ လိုက္ေစႏိုင္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ''တထာဂတ'' ဟု ဆိုအပ္၏။
(ထို ျမတ္စြာဘုရားသည္) ေလာကအားလံုးကို ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ သိ၍ ေလာက၌ (သိအပ္ေသာ တရား) အားလံုးကိုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိေသာေၾကာင့္ ေလာက အားလံုးမွ ကင္းေတာ္မူ၏၊ ေလာကအားလံုး၌ ၿငိကပ္ျခင္း (တဏွာ, ဒိ႒ိ) ဥပယ ရွိေတာ္ မမူ။ ထို ျမတ္စြာဘုရားသည္ စင္စစ္အားျဖင့္ အာ႐ံု အားလံုး တို႔ကို လႊမ္းမိုးေတာ္မူႏိုင္၏၊ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူ၏၊ အလံုးစံုေသာ အထံုးအဖဲြ႕တို႔မွ လြတ္ေျမာက္ေတာ္မူ၏၊ ထို ျမတ္စြာဘုရားသည္ အလြန္ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေသာ တစ္စံု တစ္ခုေသာ ေဘးရန္ အေႏွာင့္အယွက္ မရွိေသာ နိဗၺာန္ကို ေတြ႕ထိဆိုက္ေရာက္ ေတာ္မူ၏။
အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ထို ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆင္းရဲကင္းေတာ္မူ၏၊ ယံုမွားျခင္း ကို ပယ္ျဖတ္ေတာ္မူၿပီး ျဖစ္၏၊ အလံုးစံုေသာ ကံတို႔၏ ကုန္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေတာ္မူ ၏၊ ဥပဓိ ေလးပါးတို႔ကုန္ရာ နိဗၺာန္သို႔ လြတ္လြတ္ ဝင္ေတာ္မူ၏။ ထို ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ သစၥာေလးပါးကို သိေတာ္မူ၏၊ ထို ျမတ္စြာဘုရားသည္ အတုမရွိ ေသာ ျခေသၤ့မင္း ျဖစ္ေတာ္မူ၍ နတ္ႏွင့္ တကြေသာ သတၱေလာကအား ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကို လည္ေစေတာ္မူ၏။
ဤသို႔လွ်င္ အၾကင္နတ္တို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ အၾကင္လူတို႔သည္ လည္း ေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာဟု ဆည္းကပ္ကုန္၏၊ ထို နတ္လူတို႔သည္
ႀကီးျမတ္၍ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း ကင္းေတာ္မူေသာ ထို ျမတ္စြာဘုရားကို ခ်ဥ္းကပ္၍ ရွိခိုးၾကကုန္၏။
ယဥ္ေက်းၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ယဥ္ေက်းသူ တို႔ထက္ ျမတ္ေတာ္မူ၏၊ ၿငိမ္းေအးၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ၿငိမ္းေအးသူတို႔ထက္ ျမတ္ေတာ္မူ၏၊ လြတ္ေျမာက္ၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ လြတ္ေျမာက္ၿပီး သူတို႔ထက္ ျမတ္ ေတာ္မူ၏၊ ကူးေျမာက္ေတာ္မူၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကူးေျမာက္ၿပီးသူ တို႔ထက္ ျမတ္ေတာ္မူ၏။ ဤသို႔လွ်င္ ႀကီးျမတ္၍ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း ကင္းေတာ္မူ ေသာ ထို ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၾကကုန္၏၊ နတ္ႏွင့္ တကြေသာ ေလာက၌ ငါႏွင့္ ၿပဳိင္ဘက္ ပုဂၢဳိလ္ မရွိ။
၃ - ေလာကသုတ္၊ ဥ႐ုေဝလဝဂ္၊ စတုကၠနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။
ရဟန္းတို႔ ...
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ...
ေလာကကို ထိုးထြင္း၍ သိေတာ္မူ၏၊
ေလာကမွ ကင္းေတာ္မူ၏၊
ေလာက၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ထိုးထြင္း၍ သိေတာ္မူ၏၊
ေလာက၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ပယ္ေတာ္မူ၏။
ေလာက၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ (နိဗၺာန္)ကို ထိုးထြင္း၍ သိေတာ္မူ၏၊
ေလာက၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ (နိဗၺာန္)ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳေတာ္မူ၏၊
ေလာက၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ (နိဗၺာန္)သို႔ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကို ထိုးထြင္း၍ သိ၏၊
ေလာက၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ(နိဗၺာန္)သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကို ပြါးမ်ားေတာ္မူ၏။
ရဟန္းတို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာတို႔ႏွင့္ တကြေသာ နတ္ ေလာကႏွင့္ သမဏ ျဗာဟၼဏ မင္းမ်ား လူမ်ားႏွင့္ တကြေသာ လူ႕ေလာကသည္ ျမင္အပ္ ၾကားအပ္ ေတြ႕အပ္ သိအပ္ ရအပ္ ရွာမွီးအပ္ စိတ္ျဖင့္ အဖန္ဖန္ က်က္စားအပ္ေသာ အာ႐ံု အလံုးစံုကို ထိုးထြင္း၍ သိေတာ္မူ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ''တထာဂတ'' ဟု ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အတုမရွိေသာ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ကို ထိုးထြင္း၍ သိေတာ္မူေသာ ညဥ့္ႏွင့္ ဝိပါက္ ကမၼဇ႐ုပ္ အႂကြင္းမရွိေသာ နိဗၺာနဓာတ္ျဖင့္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူေသာ ညဥ့္တို႔၏ အၾကား၌ ေဟာေျပာ ႁမြက္ဟ ၫႊန္ျပေတာ္ မူအပ္ေသာ တရားအလံုးစံုသည္ ေဟာေျပာ ႁမြက္ဟ ၫႊန္ျပတိုင္းသာ ျဖစ္၏၊ တစ္ပါးေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ မျဖစ္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ''တထာဂတ'' ဟု ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အၾကင္ သို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ေျပာဆိုေလ့ ရွိ၏၊ ထိုသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျပဳေလ့ရွိ၏။ အၾကင္သို႔ေသာ အျခင္းအရာ အားျဖင့္ ျပဳေလ့ရွိ၏၊ ထိုသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ေျပာဆိုေလ့ရွိ၏။ ဤသို႔ လွ်င္ ေျပာဆိုေလ့ရွိသည့္အတိုင္း ျပဳေလ့ရွိ၏၊ ျပဳေလ့ရွိသည့္ အတိုင္း ေျပာဆိုေလ့ ရွိ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ''တထာဂတ''ဟု ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာတို႔ႏွင့္တကြေသာ နတ္ေလာကႏွင့္ သမဏ ျဗာဟၼဏ မင္းမ်ား လူမ်ားႏွင့္တကြေသာ လူ႕ေလာက၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ (သူတစ္ပါးတို႔ကို) လႊမ္းမိုးေတာ္မူႏိုင္၏၊ (သူတစ္ပါးတို႔က) မလႊမ္းမိုးႏိုင္၊ စင္စစ္ အားျဖင့္ ျမင္တတ္၏၊ မိမိအလိုသို႔ လိုက္ေစႏိုင္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ''တထာဂတ'' ဟု ဆိုအပ္၏။
(ထို ျမတ္စြာဘုရားသည္) ေလာကအားလံုးကို ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ သိ၍ ေလာက၌ (သိအပ္ေသာ တရား) အားလံုးကိုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိေသာေၾကာင့္ ေလာက အားလံုးမွ ကင္းေတာ္မူ၏၊ ေလာကအားလံုး၌ ၿငိကပ္ျခင္း (တဏွာ, ဒိ႒ိ) ဥပယ ရွိေတာ္ မမူ။ ထို ျမတ္စြာဘုရားသည္ စင္စစ္အားျဖင့္ အာ႐ံု အားလံုး တို႔ကို လႊမ္းမိုးေတာ္မူႏိုင္၏၊ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူ၏၊ အလံုးစံုေသာ အထံုးအဖဲြ႕တို႔မွ လြတ္ေျမာက္ေတာ္မူ၏၊ ထို ျမတ္စြာဘုရားသည္ အလြန္ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေသာ တစ္စံု တစ္ခုေသာ ေဘးရန္ အေႏွာင့္အယွက္ မရွိေသာ နိဗၺာန္ကို ေတြ႕ထိဆိုက္ေရာက္ ေတာ္မူ၏။
အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ထို ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆင္းရဲကင္းေတာ္မူ၏၊ ယံုမွားျခင္း ကို ပယ္ျဖတ္ေတာ္မူၿပီး ျဖစ္၏၊ အလံုးစံုေသာ ကံတို႔၏ ကုန္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေတာ္မူ ၏၊ ဥပဓိ ေလးပါးတို႔ကုန္ရာ နိဗၺာန္သို႔ လြတ္လြတ္ ဝင္ေတာ္မူ၏။ ထို ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ သစၥာေလးပါးကို သိေတာ္မူ၏၊ ထို ျမတ္စြာဘုရားသည္ အတုမရွိ ေသာ ျခေသၤ့မင္း ျဖစ္ေတာ္မူ၍ နတ္ႏွင့္ တကြေသာ သတၱေလာကအား ျမတ္ေသာ တရားစၾကာကို လည္ေစေတာ္မူ၏။
ဤသို႔လွ်င္ အၾကင္နတ္တို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ အၾကင္လူတို႔သည္ လည္း ေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာဟု ဆည္းကပ္ကုန္၏၊ ထို နတ္လူတို႔သည္
ႀကီးျမတ္၍ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း ကင္းေတာ္မူေသာ ထို ျမတ္စြာဘုရားကို ခ်ဥ္းကပ္၍ ရွိခိုးၾကကုန္၏။
ယဥ္ေက်းၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ယဥ္ေက်းသူ တို႔ထက္ ျမတ္ေတာ္မူ၏၊ ၿငိမ္းေအးၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ၿငိမ္းေအးသူတို႔ထက္ ျမတ္ေတာ္မူ၏၊ လြတ္ေျမာက္ၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ လြတ္ေျမာက္ၿပီး သူတို႔ထက္ ျမတ္ ေတာ္မူ၏၊ ကူးေျမာက္ေတာ္မူၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကူးေျမာက္ၿပီးသူ တို႔ထက္ ျမတ္ေတာ္မူ၏။ ဤသို႔လွ်င္ ႀကီးျမတ္၍ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း ကင္းေတာ္မူ ေသာ ထို ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၾကကုန္၏၊ နတ္ႏွင့္ တကြေသာ ေလာက၌ ငါႏွင့္ ၿပဳိင္ဘက္ ပုဂၢဳိလ္ မရွိ။
၃ - ေလာကသုတ္၊ ဥ႐ုေဝလဝဂ္၊ စတုကၠနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။
Thursday, December 18, 2008
နိဒါနသုတ္- (အေၾကာင္းရင္း)
.jpg)
နိဒါနသုတ္- (အေၾကာင္းရင္း)
ရဟန္းတုိ႔ ...
၀ဋ္ဆင္းရဲသုိ႔ ေရာက္ေစတတ္ကုန္ေသာ ကံတုိ႔ ျဖစ္ေပၚရန္
အေၾကာင္းတုိ႔သည္ ဤသံုးမ်ဳိးတုိ႔နည္း။
အဘယ္သံုးမ်ဳိးတုိ႔နည္းဟူမူ-
လိုခ်င္မႈ {ေလာဘ} သည္ ကံတုိ႔ ျဖစ္ေပၚရန္ အေၾကာင္းတည္း။
အမ်က္ထြက္မႈ {ေဒါသ} သည္ ကံတုိ႔ ျဖစ္ေပၚရန္ အေၾကာင္းတည္း။
ေတြေ၀မႈ {ေမာဟ} သည္ ကံတုိ႔ ျဖစ္ေပၚရန္ အေၾကာင္းတည္း။
ရဟန္းတုိ႔ ...
လိုခ်င္မႈ {ေလာဘ} ေၾကာင့္ မလိုခ်င္မႈ {အေလာဘ} မျဖစ္၊
စင္စစ္ေသာ္ကား-
လိုခ်င္မႈ {ေလာဘ} ေၾကာင့္ လိုခ်င္မႈ {ေလာဘ} သာလွ်င္ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ...
အမ်က္ထြက္မႈ {ေဒါသ} ေၾကာင့္ အမ်က္မထြက္မႈ {အေဒါသ} မျဖစ္၊
စင္စစ္ေသာ္ကား-
အမ်က္ထြက္မႈ {ေဒါသ} ေၾကာင့္ အမ်က္ထြက္မႈ {ေဒါသ} သာလွ်င္ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ...
ေတြေ၀မႈ {ေမာဟ} ေၾကာင့္ မေတြေ၀မႈ {အေမာဟ} မျဖစ္၊
စင္စစ္ေသာ္ကား-
ေတြေ၀မႈ {ေမာဟ} ေၾကာင့္ ေတြေ၀မႈ {ေမာဟ} သာလွ်င္ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ...
လိုခ်င္မႈ {ေလာဘ} ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ကံ၊
အမ်က္ထြက္မႈ {ေဒါသ} ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ကံ၊
ေတြေ၀မႈ {ေမာဟ} ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ကံတို႔ေၾကာင့္
နတ္တုိ႔ကို မေတြ႕ျမင္ရကုန္၊
လူတုိ႔ကို မေတြ႕ျမင္ရကုန္၊
အျခား တစ္စံုတစ္ခုေသာ သုဂတိဘုံတုိ႔ကိုလည္း မေတြ႕ျမင္ရကုန္။
ရဟန္းတုိ႔ စင္စစ္ေသာ္ကား
လိုခ်င္မႈ {ေလာဘ} ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ကံ၊
အမ်က္ထြက္မႈ {ေဒါသ} ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ကံ၊
ေတြေ၀မႈ {ေမာဟ} ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ကံတုိ႔ေၾကာင့္
ငရဲဘံုကို ေတြ႕ျမင္ရ၏၊
တိရစၧာန္ဘံုကို ေတြ႕ျမင္ရ၏၊
ၿပိတၱာဘံုကို ေတြ႕ျမင္ရ၏၊
အျခား တစ္စံုတစ္ခုေသာ ဒုဂၢတိဘံုတုိ႔ကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ရကုန္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ...
၀ဋ္ဆင္းရဲသုိ႔ ေရာက္ေစတတ္ကုန္ေသာ ကံတုိ႔ ျဖစ္ေပၚရန္
အေၾကာင္းတုိ႔သည္ ဤသံုးမ်ဳိးတုိ႔တည္း။
ရဟန္းတုိ႔ ...
၀ဋ္ကင္းရာ နိဗၺာန္သုိ႔ ေရာက္ေစတတ္ကုန္ေသာ ကံတုိ႔ ျဖစ္ေပၚရန္
အေၾကာင္းတုိ႔သည္ ဤသံုးမ်ဳိးတုိ႔တည္း။
အဘယ္သံုး မ်ဳိးတုိ႔နည္းဟူမူ-
မလိုခ်င္မႈ {အေလာဘ} သည္ ကံတုိ႔ ျဖစ္ေပၚရန္ အေၾကာင္းတည္း။
အမ်က္မထြက္မႈ {အေဒါသ} သည္ ကံတုိ႔ ျဖစ္ေပၚရန္ အေၾကာင္းတည္း။
မေတြေ၀မႈ {အေမာဟ} သည္ ကံတုိ႔ ျဖစ္ေပၚရန္ အေၾကာင္းတည္း။
ရဟန္းတုိ႔ ...
မလိုခ်င္မႈ {အေလာဘ} ေၾကာင့္ လိုခ်င္မႈ {ေလာဘ} မျဖစ္၊
စင္စစ္ေသာ္ကား-
မလိုခ်င္မႈ {အေလာဘ} ေၾကာင့္ မလိုခ်င္မႈ {အေလာဘ} သာလွ်င္ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ...
အမ်က္မထြက္မႈ {အေဒါသ} ေၾကာင့္ အမ်က္ထြက္မႈ {ေဒါသ} မျဖစ္၊
စင္စစ္ေသာ္ကား-
အမ်က္မထြက္မႈ{အေဒါသ}ေၾကာင့္ အမ်က္မထြက္မႈ{အေဒါသ}သာလွ်င္ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ...
မေတြေ၀မႈ {အေမာဟ} ေၾကာင့္ ေတြေ၀မႈ {ေမာဟ} မျဖစ္၊
စင္စစ္ေသာ္ကား-
မေတြေ၀မႈ {အေမာဟ} ေၾကာင့္ မေတြေ၀မႈ {အေမာဟ} သာလွ်င္ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ...
မလိုခ်င္မႈ {အေလာဘ} ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ကံ၊
အမ်က္မထြက္မႈ {အေဒါသ} ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ကံ၊
မေတြေ၀မႈ {အေမာဟ} ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ကံတို႔ေၾကာင့္
ငရဲဘံုကို မေတြ႕ျမင္ရ၊
တိရစၧာန္ဘံုကို မေတြ႕ျမင္ရ၊
ၿပိတၱာဘံုကို မေတြ႕ျမင္ရ၊
အျခား တစ္စံုတစ္ခုေသာ ဒုဂၢတိဘံုတုိ႔ကိုလည္း မေတြ႕ျမင္ရကုန္။
ရဟန္းတုိ႔ ...
စင္စစ္ေသာ္ကား မလိုခ်င္မႈ {အေလာဘ} ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ကံ၊
အမ်က္မထြက္မႈ {အေဒါသ} ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ကံ၊
မေတြေ၀မႈ {အေမာဟ} ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ကံတုိ႔ေၾကာင့္
နတ္တုိ႔ကို ေတြ႕ျမင္ ရကုန္၏၊
လူတုိ႔ကို ေတြ႕ျမင္ရကုန္၏၊
အျခား တစ္စံုတစ္ခုေသာ သုဂတိ ဘံုဘ၀တုိ႔ကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ရကုန္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ...
၀ဋ္ကင္းရာ နိဗၺာန္သုိ႔ ေရာက္ေစတတ္ကုန္ေသာ ကံတုိ႔ ျဖစ္ေပၚရန္
အေၾကာင္းတုိ႔သည္ ဤသံုးမ်ဳိးတုိ႔တည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၉ - နိဒါနသုတ္၊ ေဒ၀တာ၀ဂ္၊ ဆကၠနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
အႏုတၱရိယသုတ္- (အျမတ္ဆံုးတရား)
အႏုတၱရိယသုတ္- (အျမတ္ဆံုးတရား)
ရဟန္းတုိ႔ အျမတ္ဆံုး တရားတုိ႔သည္ ဤေျခာက္မ်ဳိးတုိ႔တည္း။
အဘယ္ေျခာက္မ်ဳိးတုိ႔နည္းဟူမူ -
၁။ အျမတ္ဆံုး အျမင္။ ?
၂။ အျမတ္ဆံုး အၾကား။ ?
၃။ အျမတ္ဆံုး လာဘ္။ ?
၄။ အျမတ္ဆံုး သိကၡာ။ ?
၅။ အျမတ္ဆံုး လုပ္ေကြၽးမႈ။ ?
၆။ အျမတ္ဆံုး ေအာက္ေမ့မႈတုိ႔တည္း။ ?
၁...
ရဟန္းတုိ႔ အျမတ္ဆံုး အျမင္မ်ဳိးဟူသည္ အဘယ္သုိ႔ ျဖစ္သနည္း -
ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူသည္ ဆင္ရတနာကုိလည္း ၾကည့္႐ႈရန္ သြား၏၊ ျမင္းရတနာကုိလည္း ၾကည့္႐ႈရန္ သြား၏၊ ပတၱျမားရတနာကုိလည္း ၾကည့္႐ႈရန္ သြား၏၊ အျမတ္ အယုတ္ကုိမူလည္း ၾကည့္႐ႈရန္ သြား၏၊ မွားေသာ အယူ မွားေသာ အက်င့္ရွိေသာ သမဏကုိျဖစ္ေစ ျဗာဟၼဏကုိျဖစ္ေစ ၾကည့္႐ႈရန္ သြား၏၊
ရဟန္းတုိ႔ ဤအျမင္သည္ ရွိ၏၊ ဤအျမင္မ်ဳိးကုိ မရွိ ဟူ၍ ငါမဆုိ။
ရဟန္းတုိ႔ ထုိ ဆင္ရတနာစသည္ကုိ ျမင္ရျခင္းသည္ ယုတ္ေသာ အျမင္ပင္တည္း၊ ရြာေနသူတုိ႔၏ အျမင္ပင္တည္း၊ ပုထုဇဥ္တုိ႔၏ အျမင္ပင္တည္း၊ အရိယာ မဟုတ္သူ တုိ႔၏ အျမင္ပင္တည္း၊ အက်ဳိးစီးပြါးႏွင့္ မစပ္၊ (၀ဋ္ဒုကၡ၌ ) ၿငီးေငြ႕ရန္ မျဖစ္၊ ရာဂ ကင္းရန္ မျဖစ္၊ ရာဂစသည္ ခ်ဳပ္ရန္ မျဖစ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းရန္ မျဖစ္၊ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္ မျဖစ္၊ (သစၥာေလးပါး တရားကုိ) ထုိးထြင္း၍ သိရန္မျဖစ္၊ နိဗၺာန္ အက်ဳိးငွါ မျဖစ္။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကင္သူသည္ကား သက္၀င္ေသာ သဒၶါ သက္၀င္ေသာ ခ်စ္ျခင္းရွိ သည္ ျဖစ္၍ စင္စစ္ မတုန္မလႈပ္ျခင္းသုိ႔ေရာက္ကာ အလြန္ၾကည္ညိဳလ်က္ ျမတ္စြာ ဘုရားကုိျဖစ္ေစ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာ၀ကကုိ ျဖစ္ေစ ဖူးေျမာ္ရန္ သြား၏။ (ထုိသူ၏) ဤဖူးေျမာ္ရျခင္းမ်ဳိးသည္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ကိေလသာမွ စင္ၾကယ္ရန္၊ ပူေဆြးမႈ ငုိေႂကြးမႈတုိ႔ကုိ လြန္ေျမာက္ရန္၊ ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာျခင္းတုိ႔၏ ခ်ဳပ္ရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကုိရရန္၊ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ အျမတ္ဆံုး အျမင္ျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤအျမင္ကို အျမတ္ဆံုး အျမင္ဟူ၍ ဆိုအပ္၏၊
ဤသည္ကား အျမတ္ဆံုး အျမင္တည္း။
၂...
အျမတ္ဆံုး အၾကားမ်ဳိးဟူသည္ အဘယ္သုိ႔ ျဖစ္သနည္း -
ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူသည္ စည္တီးသံကိုလည္း ၾကားရန္ သြား၏၊ ေစာင္းသံကိုလည္း ၾကားရန္ သြား၏၊ သီခ်င္း ဆိုသံကိုလည္း ၾကားရန္ သြား၏၊ ျမတ္ေသာအသံ ယုတ္ေသာအသံတုိ႔ကိုလည္း ၾကားရန္ သြား၏၊ မွားေသာ အယူ မွားေသာ အက်င့္ရွိေသာ သမဏ၏ လည္းေကာင္း၊ ျဗာဟၼဏ၏ လည္း ေကာင္း တရားကိုလည္း ၾကားရန္ သြား၏၊
ရဟန္းတုိ႔ ဤၾကားျခင္းမ်ဳိးသည္ ရွိ၏၊ ဤသုိ႔ ၾကားျခင္းမ်ဳိးကို မရွိဟူ၍ ငါ မဆို၊
ရဟန္းတုိ႔ ထုိသုိ႔ေသာ ၾကားျခင္းမ်ဳိးသည္ ယုတ္ေသာ အၾကားတည္း၊ ရြာေနသူတုိ႔ ၏ အၾကားပင္တည္း၊ ပုထုဇဥ္တုိ႔၏ အၾကားပင္တည္း၊ အရိယာမဟုတ္ သူတုိ႔၏ အၾကားပင္တည္း၊ အက်ဳိးစီးပြါးႏွင့္ မစပ္၊ ၀ဋ္ဒုကၡ၌ ၿငီးေငြ႕ရန္မျဖစ္၊ ရာဂကင္းရန္ မျဖစ္၊ ရာဂ စသည္ ခ်ဳပ္ရန္ မျဖစ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းရန္ မျဖစ္၊ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္ မျဖစ္၊ (သစၥာေလးပါး တရားကို) ထုိးထြင္း၍ သိရန္ မျဖစ္၊ နိဗၺာန္ အက်ဳိးငွါ မျဖစ္။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကင္သူသည္ကား သက္၀င္ေသာ ယုံၾကည္မႈ {သဒၶါ} သက္၀င္ေသာ ခ်စ္ျခင္းရွိသည္ ျဖစ္၍ စင္စစ္ မတုန္မလႈပ္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္ကာ အလြန္ ၾကည္ညဳိ လ်က္ ျမတ္စြာဘုရား၏ လည္းေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရား တပည့္သာ၀က၏ လည္း ေကာင္း တရားေတာ္ကို ၾကားနာရန္ သြား၏။ ရဟန္းတုိ႔ သက္၀င္ေသာ ယံုၾကည္မႈ {သဒၶါ}သက္၀င္ေသာ ခ်စ္ျခင္းရွိသည္ျဖစ္၍ စင္စစ္ မတုန္မလႈပ္ျခင္းသုိ႔ေရာက္ကာ အလြန္ ၾကည္ညဳိလ်က္ ျမတ္စြာဘုရား၏ လည္းေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရား တပည့္ သာ၀က၏ လည္းေကာင္း တရားေတာ္ကို အၾကင္ ၾကားနာရန္ သြား၏၊ (ထုိသူ၏) ဤအၾကားမ်ဳိးသည္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ကိေလသာမွ စင္ၾကယ္ရန္၊ ပူေဆြးမႈ ငိုေႂကြးမႈ တုိ႔ကို လြန္ေျမာက္ရန္၊ ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုး မသာျခင္းတုိ႔၏ ခ်ဳပ္ရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ အျမတ္ဆံုး အၾကားျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤအၾကားကို အျမတ္ဆံုး အၾကားဟူ၍ ဆိုအပ္၏၊
ဤသည္ကား အျမတ္ဆံုး အျမင္ အျမတ္ဆံုး အၾကားေပတည္း။
၃...
အျမတ္ဆံုး လာဘ္ ဟူသည္ အဘယ္သုိ႔ ျဖစ္သနည္း -
ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာသူသည္ သား လာဘ္ကိုလည္း ရ၏၊ မယား လာဘ္ကိုလည္း ရ၏၊ ဥစၥာ လာဘ္ကိုလည္း ရ၏၊ ျမတ္ေသာလာဘ္ ယုတ္ေသာ လာဘ္ကိုလည္း ရ၏၊ မွားေသာ အယူ မွားေသာ အက်င့္ရွိေသာ သမဏ၌ ျဖစ္ေစ ျဗာဟၼဏ၌ ျဖစ္ေစ ယံုၾကည္မႈ {သဒၶါ}ကို ရ၏၊ ရဟန္းတုိ႔ ဤလာဘ္မ်ဳိးသည္ ရွိ၏၊ ဤလာဘ္မ်ဳိးကို မရွိဟူ၍ ငါ မဆို၊ ရဟန္းတုိ႔ ဤလာဘ္မ်ဳိးသည္ ယုတ္ေသာ လာဘ္တည္း၊ ရြာေနသူတုိ႔၏ လာဘ္ပင္တည္း၊ ပုထုဇဥ္တုိ႔၏ လာဘ္ပင္တည္း၊ အရိယာမဟုတ္သူတုိ႔၏ လာဘ္ပင္တည္း၊ အက်ဳိးစီးပြါးႏွင့္ မစပ္၊ (၀ဋ္ဒုကၡ၌ ) ၿငီးေငြ႕ရန္ မျဖစ္၊ ရာဂ ကင္းရန္ မျဖစ္၊ ရာဂစသည္ ခ်ဳပ္ရန္ မျဖစ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းရန္ မျဖစ္၊ ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္ မျဖစ္၊ (သစၥာေလးပါး တရားကို) ထုိးထြင္း၍ သိရန္ မျဖစ္၊ နိဗၺာန္အက်ဳိးငွါ မျဖစ္။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကင္သူသည္ကား သက္၀င္ေသာ ယံုၾကည္မႈ {သဒၶါ} သက္၀င္ေသာ ခ်စ္ျခင္းရွိသည္ျဖစ္၍ စင္စစ္ မတုန္မလႈပ္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္ကာ အလြန္ ၾကည္ညိဳ လ်က္ ျမတ္စြာဘုရား၌ ျဖစ္ေစ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာ၀က၌ ျဖစ္ေစ ယံုၾကည္မႈ {သဒၶါ} တရားကို ရ၏။ ရဟန္းတုိ႔ သက္၀င္ေသာ ယံုၾကည္မႈ {သဒၶါ} သက္၀င္ေသာ ခ်စ္ျခင္းရွိသည္ ျဖစ္၍ စင္စစ္ မတုန္မလႈပ္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္ကာ အလြန္ ၾကည္ညိဳလ်က္ ျမတ္စြာဘုရား၌ျဖစ္ေစ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာ၀က၌ ျဖစ္ေစ အၾကင္ ယံုၾကည္မႈ {သဒၶါ} တရားကို ရ၏။ (ထုိသူ၏) ဤလာဘ္မ်ဳိးသည္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ကိေလသာမွ စင္ၾကယ္ရန္၊ ပူေဆြးမႈ ငိုေႂကြးမႈတုိ႔ကို လြန္ေျမာက္ရန္၊ ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာျခင္းတုိ႔၏ ခ်ဳပ္ရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳရန္ အျမတ္ဆံုး လာဘ္ျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤလာဘ္ကို အျမတ္ဆံုး လာဘ္ ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ဤသည္ကား အျမတ္ဆံုးအျမင္ အျမတ္ဆံုးအၾကား အျမတ္ဆံုးလာဘ္ေပတည္း။
၄...
အျမတ္ဆံုး သိကၡာဟူသည္ အဘယ္သုိ႔ ျဖစ္သနည္း -
ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာသူသည္ ဆင္စီးအတတ္ကိုလည္း သင္ယူ၏၊ ျမင္းစီးအတတ္ကိုလည္း သင္ယူ၏၊ ရထားစီးအတတ္ကိုလည္း သင္ယူ၏၊ ေလးပစ္ အတတ္ကိုလည္း သင္ယူ၏၊ ျမတ္ေသာ အတတ္ ယုတ္ေသာ အတတ္ကိုလည္း သင္ယူ၏၊ မွားေသာအယူ မွားေသာအက်င့္ရွိေသာ သမဏ၏ လည္းေကာင္း၊ ျဗာဟၼဏ၏ လည္းေကာင္း မွားေသာ အက်င့္ကို သင္ယူ၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသင္ယူမႈမ်ဳိးသည္ ရွိ၏၊ ဤသင္ယူမႈမ်ဳိးကို္ မရွိဟူ၍ ငါမဆို။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသုိ႔ သေဘာရွိေသာ သင္ယူမႈမ်ဳိးသည္ ယုတ္ေသာ သင္ယူမႈပင္ တည္း၊ ရြာသူတုိ႔၏ သင္ယူမႈပင္တည္း၊ ပုထုဇဥ္တုိ႔၏ သင္ယူမႈပင္တည္း၊ အရိယာ မဟုတ္ သူတုိ႔၏ သင္ယူမႈပင္တည္း၊ အက်ဳိးစီးပြါးႏွင့္ မစပ္၊ (၀ဋ္ဒုကၡ၌ ) ၿငီးေငြ႕ရန္ မျဖစ္၊ ရာဂကင္းရန္ မျဖစ္၊ ရာဂစသည္ ခ်ဳပ္ရန္ မျဖစ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းရန္ မျဖစ္၊ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္ မျဖစ္၊ (သစၥာေလးပါး တရားကို) ထုိးထြင္း၍ သိရန္မျဖစ္၊ နိဗၺာန္ အက်ဳိးငွါ မျဖစ္။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကင္သူသည္ကား သက္၀င္ေသာ ယံုၾကည္မႈ {သဒၶါ} သက္၀င္ေသာ ခ်စ္ျခင္းရွိသည္ျဖစ္၍ စင္စစ္ မတုန္မလႈပ္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္ကာ အလြန္ ၾကည္ညိဳ လ်က္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္ မူအပ္ေသာ ဓမၼ၀ိနယ {သာသနာ}၌ လြန္ကဲေသာ သီလကိုလည္း သင္ယူ၏၊ လြန္ကဲေသာ သမာဓိကိုလည္း သင္ယူ၏၊ လြန္ကဲေသာ ပညာကိုလည္း သင္ယူ၏။ ရဟန္းတုိ႔ သက္၀င္ေသာ ယံုၾကည္မႈ {သဒၶါ} သက္၀င္ေသာ ခ်စ္ျခင္းရွိသည္ ျဖစ္၍ စင္စစ္ မတုန္မလႈပ္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္ကာ အလြန္ ၾကည္ညိဳလ်က္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္ မူအပ္ေသာ ဓမၼ၀ိနယ {သာသနာ} ၌ လြန္ကဲေသာ သီလကိုလည္း အၾကင္သင္ယူ၏၊ လြန္ကဲေသာ သမာဓိကိုလည္း အၾကင္ သင္ယူ၏၊ လြန္ကဲေသာ ပညာကိုလည္း အၾကင္ သင္ယူ၏၊ (ထုိသူ၏) ဤသင္ယူမႈမ်ဳိးသည္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ကိေလသာမွ စင္ၾကယ္ရန္၊ ပူေဆြးမႈ ငိုေႂကြးမႈတုိ႔ကို လြန္ေျမာက္ရန္၊ ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာျခင္း တုိ႔၏ ခ်ဳပ္ရန္၊ မဂဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ အျမတ္ဆံုး သင္ယူ မႈျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသင္ယူမႈကို အျမတ္ဆံုးသိကၡာဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ဤသည္ကား အျမတ္ဆံုးအျမင္ အျမတ္ဆံုးအၾကား အျမတ္ဆံုးလာဘ္ အျမတ္ဆံုး သိကၡာပင္တည္း။
၅...
အျမတ္ဆံုး လုပ္ေကြၽးမႈမ်ဳိးသည္ အဘယ္သုိ႔ ျဖစ္သနည္း -
ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာသူသည္ မင္းကိုလည္း လုပ္ေကြၽး၏၊ ပုဏၰား ကိုလည္း လုပ္ေကြၽး၏၊ သူေဌး သူႂကြယ္ကိုလည္း လုပ္ေကြၽး၏၊ ျမတ္ေသာသူ ယုတ္ေသာ သူကိုလည္း လုပ္ေကြၽး၏၊ မွားေသာအယူ မွားေသာအက်င့္ရွိေသာ သမဏကိုျဖစ္ေစ ျဗာဟၼဏကိုျဖစ္ေစ လုပ္ေကြၽး၏၊
ရဟန္းတုိ႔ ဤလုပ္ေကြၽးမႈမ်ဳိးသည္ ရွိ၏၊ ဤလုပ္ေကြၽးမႈမ်ဳိးကို မရွိဟူ၍ ငါမဆို။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသုိ႔ သေဘာရွိေသာ လုပ္ေကြၽးမႈသည္ ယုတ္ညံ့ေသာ လုပ္ေကြၽးမႈပင္ တည္း၊ ရြာသူတုိ႔၏ လုပ္ေကြၽးမႈပင္တည္း၊ ပုထုဇဥ္တုိ႔၏ လုပ္ေကြၽးမႈပင္တည္း၊ အရိယာ မဟုတ္သူတုိ႔၏ လုပ္ေကြၽးမႈပင္တည္း၊ အက်ဳိးစီးပြါးႏွင့္ မစပ္၊ (၀ဋ္ဒုကၡ၌ ) ၿငီးေငြ႕ရန္ မျဖစ္။ပ။ နိဗၺာန္ အက်ဳိးငွါ မျဖစ္။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကင္သူသည္ကား သက္၀င္ေသာ ယံုၾကည္မႈ {သဒၶါ} သက္၀င္ေသာ ခ်စ္ျခင္းရွိသည္ျဖစ္၍ စင္စစ္ မတုန္မလႈပ္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္ကာ အလြန္ ၾကည္ညိဳ လ်က္ ျမတ္စြာဘုရားကို ျဖစ္ေစ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာ၀ကကို ျဖစ္ေစ လုပ္ေကြၽး၏။ ရဟန္းတုိ႔ သက္၀င္ေသာ ယံုၾကည္မႈ{သဒၶါ} သက္၀င္ေသာ ခ်စ္ျခင္း ရွိသည္ ျဖစ္၍ စင္စစ္ မတုန္မလႈပ္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္ကာ အလြန္ ၾကည္ညိဳလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားကိုျဖစ္ေစ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာ၀ကကို ျဖစ္ေစ အၾကင္ လုပ္ေကြၽး၏။ ထုိသူ၏ ဤလုပ္ေကြၽးမႈမ်ဳိးသည္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ကိေလသာမွ စင္ၾကယ္ရန္၊ ပူေဆြးမႈ ငိုေႂကြးမႈတုိ႔ကို လြန္ေျမာက္ရန္၊ ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာ ျခင္းတုိ႔၏ ခ်ဳပ္ရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ အျမတ္ဆံုး လုပ္ေကြၽးမႈျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤလုပ္ေကြၽးမႈကို အျမတ္ဆံုး လုပ္ေကြၽးမႈ ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ဤသည္ကား အျမတ္ဆံုးအျမင္ အျမတ္ဆံုးအၾကား အျမတ္ဆံုးလာဘ္ အျမတ္ဆံုး သိကၡာ အျမတ္ဆံုးလုပ္ေကြၽးမႈ ပင္တည္း။
၆...
အျမတ္ဆံုး ေအာက္ေမ့မႈသည္ အဘယ္သုိ႔ ျဖစ္သနည္း -
ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာသူသည္ သားသမီးရမႈကိုလည္း အဖန္ဖန္ ေအာက္ေမ့၏၊ မယားရမႈကိုလည္း အဖန္ဖန္ ေအာက္ေမ့၏၊ ဥစၥာရမႈကိုလည္း အဖန္ဖန္ ေအာက္ေမ့၏၊ ျမတ္ေသာလာဘ္ ယုတ္ေသာ လာဘ္ကိုလည္း အဖန္ဖန္ ေအာက္ေမ့၏၊ မွားေသာအယူ မွားေသာအက်င့္ရွိေသာ သမဏကိုျဖစ္ေစ ျဗာဟၼဏကိုျဖစ္ေစ အဖန္ဖန္ ေအာက္ေမ့၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသုိ႔ေသာ အဖန္ဖန္ ေအာက္ေမ့မႈ မ်ဳိးသည္ ရွိ၏၊
ဤေအာက္ေမ့မႈမ်ဳိးကို မရွိဟူ၍ ငါမဆို။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသုိ႔ သေဘာရွိေသာ ေအာက္ေမ့မႈမ်ဳိးသည္ ယုတ္ေသာ ေအာက္ေမ့ မႈပင္တည္း၊ ရြာသူတုိ႔၏ ေအာက္ေမ့မႈပင္တည္း၊ ပုထုဇဥ္တုိ႔၏ ေအာက္ေမ့မႈပင္ တည္း၊ အရိယာ မဟုတ္သူတုိ႔၏ ေအာက္ေမ့မႈပင္တည္း၊ အက်ဳိးစီးပြါးႏွင့္ မစပ္၊ (၀ဋ္ဒုကၡ၌ ) ၿငီးေငြ႕ရန္ မျဖစ္၊ ရာဂ ကင္းရန္ မျဖစ္၊ ရာဂစသည္ ခ်ဳပ္ရန္ မျဖစ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းရန္ မျဖစ္၊ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္ မျဖစ္၊ (သစၥာေလးပါးတရားကို) ထုိးထြင္း၍ သိရန္ မျဖစ္၊ နိဗၺာန္အက်ဳိးငွါ မျဖစ္။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကင္သူသည္ကား သက္၀င္ေသာ ယံုၾကည္မႈ {သဒၶါ} သက္၀င္ေသာ ခ်စ္ျခင္းရွိသည္ျဖစ္၍ စင္စစ္ မတုန္မလႈပ္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္ကာ အလြန္ ၾကည္ညိဳ လ်က္ ျမတ္စြာဘုရားကို ျဖစ္ေစ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာ၀ကကို ျဖစ္ေစ အဖန္ဖန္ ေအာက္ေမ့၏။ ရဟန္းတုိ႔ သက္၀င္ေသာ ယံုၾကည္မႈ {သဒၶါ} သက္၀င္ ေသာ ခ်စ္ျခင္းရွိသည္ ျဖစ္၍ စင္စစ္မတုန္မလႈပ္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္ကာ အလြန္ ၾကည္ညိဳလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားကို ျဖစ္ေစ ျမတ္စြာဘုရား၏တပည့္သာ၀ကကို ျဖစ္ေစ အၾကင္ အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့၏၊ (ထုိသူ၏) ဤေအာက္ေမ့မႈမ်ဳိး သည္သတၱ၀ါတုိ႔၏ ကိေလသာမွ စင္ၾကယ္ရန္၊ ပူေဆြးမႈ ငိုေႂကြးမႈတုိ႔ကို လြန္ေျမာက္ရန္၊ ဆင္းရဲျခင္းႏွလံုးမသာျခင္းတုိ႔၏ ခ်ဳပ္ရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ အျမတ္ဆံုး ေအာက္ေမ့မႈျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤေအာက္ေမ့မႈကို အျမတ္ဆံုး ေအာက္ေမ့မႈ ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ...
ဤသည္တုိ႔ကား အျမတ္ဆံုး တရားေျခာက္မ်ဳိးတုိ႔တည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အၾကင္သူတုိ႔သည္ အျမတ္ဆံုးအျမင္ အျမတ္ဆံုးအၾကား အျမတ္ဆံုးလာဘ္ကို ရသည္ ျဖစ္၍ အျမတ္ဆံုး သင္ယူမႈ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ၿပီးလွ်င္ အျမတ္ဆံုး လုပ္ေကြၽးမႈ၌ တည္လ်က္ ဆိတ္ၿငိမ္ျခင္း {၀ိေ၀က}ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ေဘးကင္း၍ မေသရာ (နိဗၺာန္)သုိ႔ ေရာက္ေစတတ္သည့္ အျမတ္ဆံုး ေအာက္ေမ့မႈကို ပြါးမ်ားကုန္၏။ ထုိသူတုိ႔သည္ မေမ့မေလ်ာ့မႈ၌ ၀မ္းေျမာက္ကုန္ ရင့္က်က္ေသာ ပညာရွိကုန္ သီလ ကို ေစာင့္ေရွာက္ကုန္သည္ ျဖစ္၍ စင္စစ္ ဆင္းရဲဒုကၡ ခ်ဳပ္ရာ နိဗၺာန္ကို ေလ်ာက္ ပတ္ေသာ အခါ၌ သိၾကေလကုန္သတည္း။
၁၀ - အႏုတၱရိယသုတ္၊ အႏုတၱရိယ၀ဂ္၊ ဆကၠနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
ရဟန္းတုိ႔ အျမတ္ဆံုး တရားတုိ႔သည္ ဤေျခာက္မ်ဳိးတုိ႔တည္း။
အဘယ္ေျခာက္မ်ဳိးတုိ႔နည္းဟူမူ -
၁။ အျမတ္ဆံုး အျမင္။ ?
၂။ အျမတ္ဆံုး အၾကား။ ?
၃။ အျမတ္ဆံုး လာဘ္။ ?
၄။ အျမတ္ဆံုး သိကၡာ။ ?
၅။ အျမတ္ဆံုး လုပ္ေကြၽးမႈ။ ?
၆။ အျမတ္ဆံုး ေအာက္ေမ့မႈတုိ႔တည္း။ ?
၁...
ရဟန္းတုိ႔ အျမတ္ဆံုး အျမင္မ်ဳိးဟူသည္ အဘယ္သုိ႔ ျဖစ္သနည္း -
ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူသည္ ဆင္ရတနာကုိလည္း ၾကည့္႐ႈရန္ သြား၏၊ ျမင္းရတနာကုိလည္း ၾကည့္႐ႈရန္ သြား၏၊ ပတၱျမားရတနာကုိလည္း ၾကည့္႐ႈရန္ သြား၏၊ အျမတ္ အယုတ္ကုိမူလည္း ၾကည့္႐ႈရန္ သြား၏၊ မွားေသာ အယူ မွားေသာ အက်င့္ရွိေသာ သမဏကုိျဖစ္ေစ ျဗာဟၼဏကုိျဖစ္ေစ ၾကည့္႐ႈရန္ သြား၏၊
ရဟန္းတုိ႔ ဤအျမင္သည္ ရွိ၏၊ ဤအျမင္မ်ဳိးကုိ မရွိ ဟူ၍ ငါမဆုိ။
ရဟန္းတုိ႔ ထုိ ဆင္ရတနာစသည္ကုိ ျမင္ရျခင္းသည္ ယုတ္ေသာ အျမင္ပင္တည္း၊ ရြာေနသူတုိ႔၏ အျမင္ပင္တည္း၊ ပုထုဇဥ္တုိ႔၏ အျမင္ပင္တည္း၊ အရိယာ မဟုတ္သူ တုိ႔၏ အျမင္ပင္တည္း၊ အက်ဳိးစီးပြါးႏွင့္ မစပ္၊ (၀ဋ္ဒုကၡ၌ ) ၿငီးေငြ႕ရန္ မျဖစ္၊ ရာဂ ကင္းရန္ မျဖစ္၊ ရာဂစသည္ ခ်ဳပ္ရန္ မျဖစ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းရန္ မျဖစ္၊ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္ မျဖစ္၊ (သစၥာေလးပါး တရားကုိ) ထုိးထြင္း၍ သိရန္မျဖစ္၊ နိဗၺာန္ အက်ဳိးငွါ မျဖစ္။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကင္သူသည္ကား သက္၀င္ေသာ သဒၶါ သက္၀င္ေသာ ခ်စ္ျခင္းရွိ သည္ ျဖစ္၍ စင္စစ္ မတုန္မလႈပ္ျခင္းသုိ႔ေရာက္ကာ အလြန္ၾကည္ညိဳလ်က္ ျမတ္စြာ ဘုရားကုိျဖစ္ေစ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာ၀ကကုိ ျဖစ္ေစ ဖူးေျမာ္ရန္ သြား၏။ (ထုိသူ၏) ဤဖူးေျမာ္ရျခင္းမ်ဳိးသည္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ကိေလသာမွ စင္ၾကယ္ရန္၊ ပူေဆြးမႈ ငုိေႂကြးမႈတုိ႔ကုိ လြန္ေျမာက္ရန္၊ ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာျခင္းတုိ႔၏ ခ်ဳပ္ရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကုိရရန္၊ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ အျမတ္ဆံုး အျမင္ျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤအျမင္ကို အျမတ္ဆံုး အျမင္ဟူ၍ ဆိုအပ္၏၊
ဤသည္ကား အျမတ္ဆံုး အျမင္တည္း။
၂...
အျမတ္ဆံုး အၾကားမ်ဳိးဟူသည္ အဘယ္သုိ႔ ျဖစ္သနည္း -
ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူသည္ စည္တီးသံကိုလည္း ၾကားရန္ သြား၏၊ ေစာင္းသံကိုလည္း ၾကားရန္ သြား၏၊ သီခ်င္း ဆိုသံကိုလည္း ၾကားရန္ သြား၏၊ ျမတ္ေသာအသံ ယုတ္ေသာအသံတုိ႔ကိုလည္း ၾကားရန္ သြား၏၊ မွားေသာ အယူ မွားေသာ အက်င့္ရွိေသာ သမဏ၏ လည္းေကာင္း၊ ျဗာဟၼဏ၏ လည္း ေကာင္း တရားကိုလည္း ၾကားရန္ သြား၏၊
ရဟန္းတုိ႔ ဤၾကားျခင္းမ်ဳိးသည္ ရွိ၏၊ ဤသုိ႔ ၾကားျခင္းမ်ဳိးကို မရွိဟူ၍ ငါ မဆို၊
ရဟန္းတုိ႔ ထုိသုိ႔ေသာ ၾကားျခင္းမ်ဳိးသည္ ယုတ္ေသာ အၾကားတည္း၊ ရြာေနသူတုိ႔ ၏ အၾကားပင္တည္း၊ ပုထုဇဥ္တုိ႔၏ အၾကားပင္တည္း၊ အရိယာမဟုတ္ သူတုိ႔၏ အၾကားပင္တည္း၊ အက်ဳိးစီးပြါးႏွင့္ မစပ္၊ ၀ဋ္ဒုကၡ၌ ၿငီးေငြ႕ရန္မျဖစ္၊ ရာဂကင္းရန္ မျဖစ္၊ ရာဂ စသည္ ခ်ဳပ္ရန္ မျဖစ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းရန္ မျဖစ္၊ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္ မျဖစ္၊ (သစၥာေလးပါး တရားကို) ထုိးထြင္း၍ သိရန္ မျဖစ္၊ နိဗၺာန္ အက်ဳိးငွါ မျဖစ္။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကင္သူသည္ကား သက္၀င္ေသာ ယုံၾကည္မႈ {သဒၶါ} သက္၀င္ေသာ ခ်စ္ျခင္းရွိသည္ ျဖစ္၍ စင္စစ္ မတုန္မလႈပ္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္ကာ အလြန္ ၾကည္ညဳိ လ်က္ ျမတ္စြာဘုရား၏ လည္းေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရား တပည့္သာ၀က၏ လည္း ေကာင္း တရားေတာ္ကို ၾကားနာရန္ သြား၏။ ရဟန္းတုိ႔ သက္၀င္ေသာ ယံုၾကည္မႈ {သဒၶါ}သက္၀င္ေသာ ခ်စ္ျခင္းရွိသည္ျဖစ္၍ စင္စစ္ မတုန္မလႈပ္ျခင္းသုိ႔ေရာက္ကာ အလြန္ ၾကည္ညဳိလ်က္ ျမတ္စြာဘုရား၏ လည္းေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရား တပည့္ သာ၀က၏ လည္းေကာင္း တရားေတာ္ကို အၾကင္ ၾကားနာရန္ သြား၏၊ (ထုိသူ၏) ဤအၾကားမ်ဳိးသည္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ကိေလသာမွ စင္ၾကယ္ရန္၊ ပူေဆြးမႈ ငိုေႂကြးမႈ တုိ႔ကို လြန္ေျမာက္ရန္၊ ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုး မသာျခင္းတုိ႔၏ ခ်ဳပ္ရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ အျမတ္ဆံုး အၾကားျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤအၾကားကို အျမတ္ဆံုး အၾကားဟူ၍ ဆိုအပ္၏၊
ဤသည္ကား အျမတ္ဆံုး အျမင္ အျမတ္ဆံုး အၾကားေပတည္း။
၃...
အျမတ္ဆံုး လာဘ္ ဟူသည္ အဘယ္သုိ႔ ျဖစ္သနည္း -
ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာသူသည္ သား လာဘ္ကိုလည္း ရ၏၊ မယား လာဘ္ကိုလည္း ရ၏၊ ဥစၥာ လာဘ္ကိုလည္း ရ၏၊ ျမတ္ေသာလာဘ္ ယုတ္ေသာ လာဘ္ကိုလည္း ရ၏၊ မွားေသာ အယူ မွားေသာ အက်င့္ရွိေသာ သမဏ၌ ျဖစ္ေစ ျဗာဟၼဏ၌ ျဖစ္ေစ ယံုၾကည္မႈ {သဒၶါ}ကို ရ၏၊ ရဟန္းတုိ႔ ဤလာဘ္မ်ဳိးသည္ ရွိ၏၊ ဤလာဘ္မ်ဳိးကို မရွိဟူ၍ ငါ မဆို၊ ရဟန္းတုိ႔ ဤလာဘ္မ်ဳိးသည္ ယုတ္ေသာ လာဘ္တည္း၊ ရြာေနသူတုိ႔၏ လာဘ္ပင္တည္း၊ ပုထုဇဥ္တုိ႔၏ လာဘ္ပင္တည္း၊ အရိယာမဟုတ္သူတုိ႔၏ လာဘ္ပင္တည္း၊ အက်ဳိးစီးပြါးႏွင့္ မစပ္၊ (၀ဋ္ဒုကၡ၌ ) ၿငီးေငြ႕ရန္ မျဖစ္၊ ရာဂ ကင္းရန္ မျဖစ္၊ ရာဂစသည္ ခ်ဳပ္ရန္ မျဖစ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းရန္ မျဖစ္၊ ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္ မျဖစ္၊ (သစၥာေလးပါး တရားကို) ထုိးထြင္း၍ သိရန္ မျဖစ္၊ နိဗၺာန္အက်ဳိးငွါ မျဖစ္။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကင္သူသည္ကား သက္၀င္ေသာ ယံုၾကည္မႈ {သဒၶါ} သက္၀င္ေသာ ခ်စ္ျခင္းရွိသည္ျဖစ္၍ စင္စစ္ မတုန္မလႈပ္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္ကာ အလြန္ ၾကည္ညိဳ လ်က္ ျမတ္စြာဘုရား၌ ျဖစ္ေစ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာ၀က၌ ျဖစ္ေစ ယံုၾကည္မႈ {သဒၶါ} တရားကို ရ၏။ ရဟန္းတုိ႔ သက္၀င္ေသာ ယံုၾကည္မႈ {သဒၶါ} သက္၀င္ေသာ ခ်စ္ျခင္းရွိသည္ ျဖစ္၍ စင္စစ္ မတုန္မလႈပ္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္ကာ အလြန္ ၾကည္ညိဳလ်က္ ျမတ္စြာဘုရား၌ျဖစ္ေစ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာ၀က၌ ျဖစ္ေစ အၾကင္ ယံုၾကည္မႈ {သဒၶါ} တရားကို ရ၏။ (ထုိသူ၏) ဤလာဘ္မ်ဳိးသည္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ကိေလသာမွ စင္ၾကယ္ရန္၊ ပူေဆြးမႈ ငိုေႂကြးမႈတုိ႔ကို လြန္ေျမာက္ရန္၊ ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာျခင္းတုိ႔၏ ခ်ဳပ္ရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳရန္ အျမတ္ဆံုး လာဘ္ျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤလာဘ္ကို အျမတ္ဆံုး လာဘ္ ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ဤသည္ကား အျမတ္ဆံုးအျမင္ အျမတ္ဆံုးအၾကား အျမတ္ဆံုးလာဘ္ေပတည္း။
၄...
အျမတ္ဆံုး သိကၡာဟူသည္ အဘယ္သုိ႔ ျဖစ္သနည္း -
ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာသူသည္ ဆင္စီးအတတ္ကိုလည္း သင္ယူ၏၊ ျမင္းစီးအတတ္ကိုလည္း သင္ယူ၏၊ ရထားစီးအတတ္ကိုလည္း သင္ယူ၏၊ ေလးပစ္ အတတ္ကိုလည္း သင္ယူ၏၊ ျမတ္ေသာ အတတ္ ယုတ္ေသာ အတတ္ကိုလည္း သင္ယူ၏၊ မွားေသာအယူ မွားေသာအက်င့္ရွိေသာ သမဏ၏ လည္းေကာင္း၊ ျဗာဟၼဏ၏ လည္းေကာင္း မွားေသာ အက်င့္ကို သင္ယူ၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသင္ယူမႈမ်ဳိးသည္ ရွိ၏၊ ဤသင္ယူမႈမ်ဳိးကို္ မရွိဟူ၍ ငါမဆို။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသုိ႔ သေဘာရွိေသာ သင္ယူမႈမ်ဳိးသည္ ယုတ္ေသာ သင္ယူမႈပင္ တည္း၊ ရြာသူတုိ႔၏ သင္ယူမႈပင္တည္း၊ ပုထုဇဥ္တုိ႔၏ သင္ယူမႈပင္တည္း၊ အရိယာ မဟုတ္ သူတုိ႔၏ သင္ယူမႈပင္တည္း၊ အက်ဳိးစီးပြါးႏွင့္ မစပ္၊ (၀ဋ္ဒုကၡ၌ ) ၿငီးေငြ႕ရန္ မျဖစ္၊ ရာဂကင္းရန္ မျဖစ္၊ ရာဂစသည္ ခ်ဳပ္ရန္ မျဖစ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းရန္ မျဖစ္၊ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္ မျဖစ္၊ (သစၥာေလးပါး တရားကို) ထုိးထြင္း၍ သိရန္မျဖစ္၊ နိဗၺာန္ အက်ဳိးငွါ မျဖစ္။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကင္သူသည္ကား သက္၀င္ေသာ ယံုၾကည္မႈ {သဒၶါ} သက္၀င္ေသာ ခ်စ္ျခင္းရွိသည္ျဖစ္၍ စင္စစ္ မတုန္မလႈပ္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္ကာ အလြန္ ၾကည္ညိဳ လ်က္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္ မူအပ္ေသာ ဓမၼ၀ိနယ {သာသနာ}၌ လြန္ကဲေသာ သီလကိုလည္း သင္ယူ၏၊ လြန္ကဲေသာ သမာဓိကိုလည္း သင္ယူ၏၊ လြန္ကဲေသာ ပညာကိုလည္း သင္ယူ၏။ ရဟန္းတုိ႔ သက္၀င္ေသာ ယံုၾကည္မႈ {သဒၶါ} သက္၀င္ေသာ ခ်စ္ျခင္းရွိသည္ ျဖစ္၍ စင္စစ္ မတုန္မလႈပ္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္ကာ အလြန္ ၾကည္ညိဳလ်က္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္ မူအပ္ေသာ ဓမၼ၀ိနယ {သာသနာ} ၌ လြန္ကဲေသာ သီလကိုလည္း အၾကင္သင္ယူ၏၊ လြန္ကဲေသာ သမာဓိကိုလည္း အၾကင္ သင္ယူ၏၊ လြန္ကဲေသာ ပညာကိုလည္း အၾကင္ သင္ယူ၏၊ (ထုိသူ၏) ဤသင္ယူမႈမ်ဳိးသည္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ကိေလသာမွ စင္ၾကယ္ရန္၊ ပူေဆြးမႈ ငိုေႂကြးမႈတုိ႔ကို လြန္ေျမာက္ရန္၊ ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာျခင္း တုိ႔၏ ခ်ဳပ္ရန္၊ မဂဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ အျမတ္ဆံုး သင္ယူ မႈျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသင္ယူမႈကို အျမတ္ဆံုးသိကၡာဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ဤသည္ကား အျမတ္ဆံုးအျမင္ အျမတ္ဆံုးအၾကား အျမတ္ဆံုးလာဘ္ အျမတ္ဆံုး သိကၡာပင္တည္း။
၅...
အျမတ္ဆံုး လုပ္ေကြၽးမႈမ်ဳိးသည္ အဘယ္သုိ႔ ျဖစ္သနည္း -
ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာသူသည္ မင္းကိုလည္း လုပ္ေကြၽး၏၊ ပုဏၰား ကိုလည္း လုပ္ေကြၽး၏၊ သူေဌး သူႂကြယ္ကိုလည္း လုပ္ေကြၽး၏၊ ျမတ္ေသာသူ ယုတ္ေသာ သူကိုလည္း လုပ္ေကြၽး၏၊ မွားေသာအယူ မွားေသာအက်င့္ရွိေသာ သမဏကိုျဖစ္ေစ ျဗာဟၼဏကိုျဖစ္ေစ လုပ္ေကြၽး၏၊
ရဟန္းတုိ႔ ဤလုပ္ေကြၽးမႈမ်ဳိးသည္ ရွိ၏၊ ဤလုပ္ေကြၽးမႈမ်ဳိးကို မရွိဟူ၍ ငါမဆို။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသုိ႔ သေဘာရွိေသာ လုပ္ေကြၽးမႈသည္ ယုတ္ညံ့ေသာ လုပ္ေကြၽးမႈပင္ တည္း၊ ရြာသူတုိ႔၏ လုပ္ေကြၽးမႈပင္တည္း၊ ပုထုဇဥ္တုိ႔၏ လုပ္ေကြၽးမႈပင္တည္း၊ အရိယာ မဟုတ္သူတုိ႔၏ လုပ္ေကြၽးမႈပင္တည္း၊ အက်ဳိးစီးပြါးႏွင့္ မစပ္၊ (၀ဋ္ဒုကၡ၌ ) ၿငီးေငြ႕ရန္ မျဖစ္။ပ။ နိဗၺာန္ အက်ဳိးငွါ မျဖစ္။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကင္သူသည္ကား သက္၀င္ေသာ ယံုၾကည္မႈ {သဒၶါ} သက္၀င္ေသာ ခ်စ္ျခင္းရွိသည္ျဖစ္၍ စင္စစ္ မတုန္မလႈပ္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္ကာ အလြန္ ၾကည္ညိဳ လ်က္ ျမတ္စြာဘုရားကို ျဖစ္ေစ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာ၀ကကို ျဖစ္ေစ လုပ္ေကြၽး၏။ ရဟန္းတုိ႔ သက္၀င္ေသာ ယံုၾကည္မႈ{သဒၶါ} သက္၀င္ေသာ ခ်စ္ျခင္း ရွိသည္ ျဖစ္၍ စင္စစ္ မတုန္မလႈပ္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္ကာ အလြန္ ၾကည္ညိဳလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားကိုျဖစ္ေစ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာ၀ကကို ျဖစ္ေစ အၾကင္ လုပ္ေကြၽး၏။ ထုိသူ၏ ဤလုပ္ေကြၽးမႈမ်ဳိးသည္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ကိေလသာမွ စင္ၾကယ္ရန္၊ ပူေဆြးမႈ ငိုေႂကြးမႈတုိ႔ကို လြန္ေျမာက္ရန္၊ ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာ ျခင္းတုိ႔၏ ခ်ဳပ္ရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ အျမတ္ဆံုး လုပ္ေကြၽးမႈျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤလုပ္ေကြၽးမႈကို အျမတ္ဆံုး လုပ္ေကြၽးမႈ ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ဤသည္ကား အျမတ္ဆံုးအျမင္ အျမတ္ဆံုးအၾကား အျမတ္ဆံုးလာဘ္ အျမတ္ဆံုး သိကၡာ အျမတ္ဆံုးလုပ္ေကြၽးမႈ ပင္တည္း။
၆...
အျမတ္ဆံုး ေအာက္ေမ့မႈသည္ အဘယ္သုိ႔ ျဖစ္သနည္း -
ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာသူသည္ သားသမီးရမႈကိုလည္း အဖန္ဖန္ ေအာက္ေမ့၏၊ မယားရမႈကိုလည္း အဖန္ဖန္ ေအာက္ေမ့၏၊ ဥစၥာရမႈကိုလည္း အဖန္ဖန္ ေအာက္ေမ့၏၊ ျမတ္ေသာလာဘ္ ယုတ္ေသာ လာဘ္ကိုလည္း အဖန္ဖန္ ေအာက္ေမ့၏၊ မွားေသာအယူ မွားေသာအက်င့္ရွိေသာ သမဏကိုျဖစ္ေစ ျဗာဟၼဏကိုျဖစ္ေစ အဖန္ဖန္ ေအာက္ေမ့၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသုိ႔ေသာ အဖန္ဖန္ ေအာက္ေမ့မႈ မ်ဳိးသည္ ရွိ၏၊
ဤေအာက္ေမ့မႈမ်ဳိးကို မရွိဟူ၍ ငါမဆို။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသုိ႔ သေဘာရွိေသာ ေအာက္ေမ့မႈမ်ဳိးသည္ ယုတ္ေသာ ေအာက္ေမ့ မႈပင္တည္း၊ ရြာသူတုိ႔၏ ေအာက္ေမ့မႈပင္တည္း၊ ပုထုဇဥ္တုိ႔၏ ေအာက္ေမ့မႈပင္ တည္း၊ အရိယာ မဟုတ္သူတုိ႔၏ ေအာက္ေမ့မႈပင္တည္း၊ အက်ဳိးစီးပြါးႏွင့္ မစပ္၊ (၀ဋ္ဒုကၡ၌ ) ၿငီးေငြ႕ရန္ မျဖစ္၊ ရာဂ ကင္းရန္ မျဖစ္၊ ရာဂစသည္ ခ်ဳပ္ရန္ မျဖစ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းရန္ မျဖစ္၊ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္ မျဖစ္၊ (သစၥာေလးပါးတရားကို) ထုိးထြင္း၍ သိရန္ မျဖစ္၊ နိဗၺာန္အက်ဳိးငွါ မျဖစ္။
ရဟန္းတုိ႔ အၾကင္သူသည္ကား သက္၀င္ေသာ ယံုၾကည္မႈ {သဒၶါ} သက္၀င္ေသာ ခ်စ္ျခင္းရွိသည္ျဖစ္၍ စင္စစ္ မတုန္မလႈပ္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္ကာ အလြန္ ၾကည္ညိဳ လ်က္ ျမတ္စြာဘုရားကို ျဖစ္ေစ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာ၀ကကို ျဖစ္ေစ အဖန္ဖန္ ေအာက္ေမ့၏။ ရဟန္းတုိ႔ သက္၀င္ေသာ ယံုၾကည္မႈ {သဒၶါ} သက္၀င္ ေသာ ခ်စ္ျခင္းရွိသည္ ျဖစ္၍ စင္စစ္မတုန္မလႈပ္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္ကာ အလြန္ ၾကည္ညိဳလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားကို ျဖစ္ေစ ျမတ္စြာဘုရား၏တပည့္သာ၀ကကို ျဖစ္ေစ အၾကင္ အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့၏၊ (ထုိသူ၏) ဤေအာက္ေမ့မႈမ်ဳိး သည္သတၱ၀ါတုိ႔၏ ကိေလသာမွ စင္ၾကယ္ရန္၊ ပူေဆြးမႈ ငိုေႂကြးမႈတုိ႔ကို လြန္ေျမာက္ရန္၊ ဆင္းရဲျခင္းႏွလံုးမသာျခင္းတုိ႔၏ ခ်ဳပ္ရန္၊ မဂ္ဉာဏ္ကို ရရန္၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ အျမတ္ဆံုး ေအာက္ေမ့မႈျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤေအာက္ေမ့မႈကို အျမတ္ဆံုး ေအာက္ေမ့မႈ ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ...
ဤသည္တုိ႔ကား အျမတ္ဆံုး တရားေျခာက္မ်ဳိးတုိ႔တည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အၾကင္သူတုိ႔သည္ အျမတ္ဆံုးအျမင္ အျမတ္ဆံုးအၾကား အျမတ္ဆံုးလာဘ္ကို ရသည္ ျဖစ္၍ အျမတ္ဆံုး သင္ယူမႈ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ၿပီးလွ်င္ အျမတ္ဆံုး လုပ္ေကြၽးမႈ၌ တည္လ်က္ ဆိတ္ၿငိမ္ျခင္း {၀ိေ၀က}ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ေဘးကင္း၍ မေသရာ (နိဗၺာန္)သုိ႔ ေရာက္ေစတတ္သည့္ အျမတ္ဆံုး ေအာက္ေမ့မႈကို ပြါးမ်ားကုန္၏။ ထုိသူတုိ႔သည္ မေမ့မေလ်ာ့မႈ၌ ၀မ္းေျမာက္ကုန္ ရင့္က်က္ေသာ ပညာရွိကုန္ သီလ ကို ေစာင့္ေရွာက္ကုန္သည္ ျဖစ္၍ စင္စစ္ ဆင္းရဲဒုကၡ ခ်ဳပ္ရာ နိဗၺာန္ကို ေလ်ာက္ ပတ္ေသာ အခါ၌ သိၾကေလကုန္သတည္း။
၁၀ - အႏုတၱရိယသုတ္၊ အႏုတၱရိယ၀ဂ္၊ ဆကၠနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
Wednesday, December 17, 2008
သမဏသုတ္- ရဟန္းတို႔၏ဥစၥာ...
သမဏသုတ္
.jpg)
သမဏသုတ္၊ သမဏ၀ဂ္၊ တိကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
သမဏသုတ္
ရဟန္း၏ ဥစၥာ
ရဟန္းတို႔ ျပဳရမည့္ ကိစၥ ၃-မ်ဳိး
၁။ အဓိသီလသိကၡာကို ေဆာက္တည္ျခင္း၊
၂။ အဓိစိတၱသိကၡာကို ေဆာက္တည္ျခင္း၊
၃။ အဓိပညာသိကၡာကို ေဆာက္တည္ျခင္းတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ ဤသာသနာေတာ္၌-
''အဓိသီလသိကၡာကို ေဆာက္တည္ရာ၌ ငါတို႔အား
ထက္သန္ေသာ ဆႏၵျဖစ္လတၱံ႕၊
အဓိစိတၱသိကၡာကို ေဆာက္တည္ရာ၌ ငါတို႔အား ထက္သန္ေသာ
ဆႏၵျဖစ္ လတၱံ႕၊
အဓိပညာသိကၡာကို ေဆာက္တည္ရာ၌ ငါတို႔အား ထက္သန္ ေသာ ဆႏၵျဖစ္လတၱံ႕'' ဟု
ဤအတိုင္းသာ သင္တို႔ က်င့္ၾကရမည္။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သင္တို႔ က်င့္ရမည္ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ပဌမသုတ္။
သမဏသုတ္၊ သမဏဝဂ္၊ တိကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
.jpg)
သမဏသုတ္၊ သမဏ၀ဂ္၊ တိကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
သမဏသုတ္
ရဟန္း၏ ဥစၥာ
ရဟန္းတို႔ ျပဳရမည့္ ကိစၥ ၃-မ်ဳိး
၁။ အဓိသီလသိကၡာကို ေဆာက္တည္ျခင္း၊
၂။ အဓိစိတၱသိကၡာကို ေဆာက္တည္ျခင္း၊
၃။ အဓိပညာသိကၡာကို ေဆာက္တည္ျခင္းတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ ဤသာသနာေတာ္၌-
''အဓိသီလသိကၡာကို ေဆာက္တည္ရာ၌ ငါတို႔အား
ထက္သန္ေသာ ဆႏၵျဖစ္လတၱံ႕၊
အဓိစိတၱသိကၡာကို ေဆာက္တည္ရာ၌ ငါတို႔အား ထက္သန္ေသာ
ဆႏၵျဖစ္ လတၱံ႕၊
အဓိပညာသိကၡာကို ေဆာက္တည္ရာ၌ ငါတို႔အား ထက္သန္ ေသာ ဆႏၵျဖစ္လတၱံ႕'' ဟု
ဤအတိုင္းသာ သင္တို႔ က်င့္ၾကရမည္။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သင္တို႔ က်င့္ရမည္ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ပဌမသုတ္။
သမဏသုတ္၊ သမဏဝဂ္၊ တိကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
Tuesday, December 16, 2008
ကမၼနိဒါနသုတ္
ကမၼနိဒါနသုတ္
ရဟန္းတို႔ ...
ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟအေၾကာင္းခံရွိ၍
သူ႕အသက္သတ္ျခင္းကို လည္းေကာင္း-
ကာမတို႔၌ မွားယြင္းစြာက်င့္ျခင္းကုိ လည္းေကာင္း-
မဟုတ္မမွန္ ေျပာျခင္းကုိ လည္းေကာင္း-
ကုန္းစကားကုိ လည္းေကာင္း-
႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကို လည္းေကာင္း-
ျပိန္ဖ်င္းေသာ စကားကိုလည္း လည္းေကာင္း-
ေရွး႐ႈၾကံစည္မႈ {အဘိဇၩာ}ကုိ လည္းေကာင္း-
ပ်က္စီးေစလုိမႈ {ဗ်ာပါဒ}ကုိ လည္းေကာင္း-
မွားယြင္းေသာ အယူ {မိစၧာဒ႒ိ} တို႔ကုိ ျဖစ္ေစ၏။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ...
ေလာဘသည္ ကံအေၾကာင္း ျဖစ္၏၊
ေဒါသသည္ ကံအေၾကာင္း ျဖစ္၏၊
ေမာဟသည္ ကံအေၾကာင္း ျဖစ္၏၊
ေလာဘကုန္ျခင္းေၾကာင့္ ကံအေၾကာင္းကုန္၏၊
ေဒါသကုန္ျခင္းေၾကာင့္ ကံအေၾကာင္းကုန္၏၊
ေမာဟကုန္ျခင္းေၾကာင့္ ကံအေၾကာင္းကုန္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၈ - ကမၼနိဒါနသုတ္၊ ဇာဏုေႆာဏိ၀ဂ္၊ ဒသကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
ရဟန္းတို႔ ...
ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟအေၾကာင္းခံရွိ၍
သူ႕အသက္သတ္ျခင္းကို လည္းေကာင္း-
ကာမတို႔၌ မွားယြင္းစြာက်င့္ျခင္းကုိ လည္းေကာင္း-
မဟုတ္မမွန္ ေျပာျခင္းကုိ လည္းေကာင္း-
ကုန္းစကားကုိ လည္းေကာင္း-
႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကို လည္းေကာင္း-
ျပိန္ဖ်င္းေသာ စကားကိုလည္း လည္းေကာင္း-
ေရွး႐ႈၾကံစည္မႈ {အဘိဇၩာ}ကုိ လည္းေကာင္း-
ပ်က္စီးေစလုိမႈ {ဗ်ာပါဒ}ကုိ လည္းေကာင္း-
မွားယြင္းေသာ အယူ {မိစၧာဒ႒ိ} တို႔ကုိ ျဖစ္ေစ၏။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ...
ေလာဘသည္ ကံအေၾကာင္း ျဖစ္၏၊
ေဒါသသည္ ကံအေၾကာင္း ျဖစ္၏၊
ေမာဟသည္ ကံအေၾကာင္း ျဖစ္၏၊
ေလာဘကုန္ျခင္းေၾကာင့္ ကံအေၾကာင္းကုန္၏၊
ေဒါသကုန္ျခင္းေၾကာင့္ ကံအေၾကာင္းကုန္၏၊
ေမာဟကုန္ျခင္းေၾကာင့္ ကံအေၾကာင္းကုန္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၈ - ကမၼနိဒါနသုတ္၊ ဇာဏုေႆာဏိ၀ဂ္၊ ဒသကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
Monday, December 15, 2008
ဗဟုကာရသုတ္- ေက်းဇူးၾကီးမားသူသံုးဦး
ဗဟုကာရသုတ္- (ေက်းဇူးမ်ားသည္)
ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္သံုးမ်ဳိးတို႔သည္ အျခားပုဂၢဳိလ္အား မ်ားစြာ ေက်းဇူးရွိကုန္၏။
အဘယ္ သံုးမ်ဳိးတို႔နည္း ဟူမူ-
၁...
ရဟန္းတို႔ အၾကင္ ပုဂၢဳိလ္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ အျခားပုဂၢဳိလ္သည္
ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာဟု ဆည္းကပ္၏၊
တရားေတာ္ကို ကိုးကြယ္ရာဟု ဆည္းကပ္၏၊
သံဃာေတာ္ကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္သည္ အျခားပုဂၢဳိလ္အား မ်ားစြာ ေက်းဇူးရွိ၏။
၂...
ရဟန္းတို႔ အၾကင္ ပုဂၢဳိလ္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ အျခားပုဂၢဳိလ္သည္
{{ဤကား ဆင္းရဲတည္း}} ဟု ဟုတ္မွန္ေသာအတိုင္း သိ၏၊
{{ဤကား ဆင္းရဲျဖစ္ေၾကာင္းတည္း}} ဟု ဟုတ္မွန္ေသာ အတိုင္း သိ၏၊
{{ဤကား ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ {နိဗၺာန္} တည္း}} ဟု ဟုတ္မွန္ေသာ အတိုင္း သိ၏၊
{{ဤကား ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ {နိဗၺာန္} သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္တည္း}} ဟု
ဟုတ္မွန္ေသာအတိုင္း သိ၏။
ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္သည္ အျခားပုဂၢဳိလ္အား မ်ားစြာ ေက်းဇူးရွိ၏။
၃...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား အၾကင္ ပုဂၢဳိလ္ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ အျခားပုဂၢဳိလ္ သည္ အာသေ၀ါတရားတို႔၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ အာသေ၀ါကင္းေသာ၊ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ အရဟတၱဖိုလ္စိတ္ႏွင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ အရဟတၱဖိုလ္ပညာကို ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိ၍ မ်က္ေမွာက္ ျပဳလ်က္ ေရာက္၍ ေန၏။ ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္သည္ အျခားပုဂၢဳိလ္အား မ်ားစြာ ေက်းဇူးရွိ၏။
ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္ သံုးမ်ဳိးသည္ အျခားပုဂၢဳိလ္အား မ်ားစြာ ေက်းဇူး ရွိကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္အား ဤပုဂၢဳိလ္သံုးမ်ဳိးတို႔မွ တစ္ပါး မ်ားစြာေက်းဇူးရွိသည့္ အျခားပုဂၢဳိလ္ကား မရွိဟု ငါဆို၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္သံုးမ်ဳိးတို႔အား ဤအျခား ပုဂၢဳိလ္သည္ ရွိခိုးျခင္း ခရီးဦး ႀကဳိဆိုျခင္း လက္အုပ္ခ်ီျခင္း အ႐ိုအေသျပဳျခင္း သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း သူနာ၏ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ေသာ ေဆးပစၥည္းတို႔ျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းျဖင့္ ေကာင္းစြာ ေက်းဇူးတုံ႔ျပန္ျခင္းငွါ မလြယ္ဟု ငါဆို၏။
၄ - ဗဟုကာရသုတ္၊ ပုဂၢလ၀ဂ္၊ တိကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္သံုးမ်ဳိးတို႔သည္ အျခားပုဂၢဳိလ္အား မ်ားစြာ ေက်းဇူးရွိကုန္၏။
အဘယ္ သံုးမ်ဳိးတို႔နည္း ဟူမူ-
၁...
ရဟန္းတို႔ အၾကင္ ပုဂၢဳိလ္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ အျခားပုဂၢဳိလ္သည္
ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာဟု ဆည္းကပ္၏၊
တရားေတာ္ကို ကိုးကြယ္ရာဟု ဆည္းကပ္၏၊
သံဃာေတာ္ကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္သည္ အျခားပုဂၢဳိလ္အား မ်ားစြာ ေက်းဇူးရွိ၏။
၂...
ရဟန္းတို႔ အၾကင္ ပုဂၢဳိလ္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ အျခားပုဂၢဳိလ္သည္
{{ဤကား ဆင္းရဲတည္း}} ဟု ဟုတ္မွန္ေသာအတိုင္း သိ၏၊
{{ဤကား ဆင္းရဲျဖစ္ေၾကာင္းတည္း}} ဟု ဟုတ္မွန္ေသာ အတိုင္း သိ၏၊
{{ဤကား ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ {နိဗၺာန္} တည္း}} ဟု ဟုတ္မွန္ေသာ အတိုင္း သိ၏၊
{{ဤကား ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ {နိဗၺာန္} သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္တည္း}} ဟု
ဟုတ္မွန္ေသာအတိုင္း သိ၏။
ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္သည္ အျခားပုဂၢဳိလ္အား မ်ားစြာ ေက်းဇူးရွိ၏။
၃...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား အၾကင္ ပုဂၢဳိလ္ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ အျခားပုဂၢဳိလ္ သည္ အာသေ၀ါတရားတို႔၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ အာသေ၀ါကင္းေသာ၊ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ အရဟတၱဖိုလ္စိတ္ႏွင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ အရဟတၱဖိုလ္ပညာကို ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိ၍ မ်က္ေမွာက္ ျပဳလ်က္ ေရာက္၍ ေန၏။ ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္သည္ အျခားပုဂၢဳိလ္အား မ်ားစြာ ေက်းဇူးရွိ၏။
ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္ သံုးမ်ဳိးသည္ အျခားပုဂၢဳိလ္အား မ်ားစြာ ေက်းဇူး ရွိကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္အား ဤပုဂၢဳိလ္သံုးမ်ဳိးတို႔မွ တစ္ပါး မ်ားစြာေက်းဇူးရွိသည့္ အျခားပုဂၢဳိလ္ကား မရွိဟု ငါဆို၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္သံုးမ်ဳိးတို႔အား ဤအျခား ပုဂၢဳိလ္သည္ ရွိခိုးျခင္း ခရီးဦး ႀကဳိဆိုျခင္း လက္အုပ္ခ်ီျခင္း အ႐ိုအေသျပဳျခင္း သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း သူနာ၏ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ေသာ ေဆးပစၥည္းတို႔ျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းျဖင့္ ေကာင္းစြာ ေက်းဇူးတုံ႔ျပန္ျခင္းငွါ မလြယ္ဟု ငါဆို၏။
၄ - ဗဟုကာရသုတ္၊ ပုဂၢလ၀ဂ္၊ တိကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
Sunday, December 14, 2008
သီလပ်က္စီးသူ၏ အျပစ္-
သီလပ်က္စီးသူ၏ အျပစ္ ၅-ပါး-
ျမတ္စြာဘုရားသည္ နာဠႏၵာၿမဳိ႕၌ အလိုရွိသမွ်ေနေတာ္မူၿပီးလွ်င္
{{အာနႏၵာ လာသြားကုန္အံ့၊ ပါဋလိရြာဆီသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ကုန္အံ့}} ဟု
အသွ်င္အာနႏၵာအား မိန္႔ေတာ္မူ၏။
{{အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ}} ဟု အသွ်င္အာနႏၵာသည္
ျမတ္စြာဘုရားအား ၀န္ခံ၏။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းသံဃာတို႔ႏွင့္အတူ ပါဋလိရြာသို႔ ႂကြေရာက္ေတာ္မူ၏။ ပါဋလိရြာသား ဥပါသကာတို႔သည္ {{ျမတ္စြာဘုရား ပါဋလိ ရြာသို႔ ေရာက္ေတာ္မူ၏}} ဟု ၾကားကုန္၏၊ ထုိအခါ ပါဋလိရြာသား ဥပါသကာတို႔ သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ကုန္ၿပီးေသာ္ {{ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကြၽႏု္ပ္တို႔၏ ဧည့္တည္းခုိရာ ဇရပ္ကို လက္ခံေတာ္မူပါ ျမတ္စြာဘုရား}} ဟု ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္ကုန္ ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆိတ္ဆိတ္ေနသျဖင့္ လက္ခံေတာ္မူ၏။
ထုိအခါ ပါဋလိရြာသား ဥပါသကာတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား လက္ခံေတာ္မူသည္ကို သိသျဖင့္ ေနရာမွထကာ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ အ႐ုိအေသျပဳၿပီးလွ်င္ ဧည့္တည္းခုိရာဇရပ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ကုန္၍၊ ထုိဧည့္တည္းခုိရာဇရပ္၌ ခင္းႏွီးအျပည့္ ခင္းျခင္း ထုိင္ေနစရာတို႔ကို ျပင္ထားျခင္း ေရျပည့္အိုးႀကီးကို တည္ထားျခင္း ဆီမီးထြန္းထားျခင္းတို႔ကို ျပဳၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ျပန္ကုန္၏၊ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ရပ္ၿပီးေသာ္ ပါဋ လိရြာသား ဥပါသကာတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္ကုန္၏-
{{အသွ်င္ဘုရား ဧည့္တည္းခုိရာ ဇရပ္၌ ခင္းႏွီးအျပည့္ ခင္းၿပီးပါၿပီ၊ ထုိင္ေနစရာ တို႔ကိုလည္း ျပင္ထားၿပီးပါၿပီ၊ ေရျပည့္အိုးႀကီးကိုလည္း တည္ထားၿပီးပါၿပီ၊ ဆီမီးကုိ လည္း ထြန္းထားၿပီးပါၿပီ။ အသွ်င္ဘုရား ယခုအခါ၌ ႂကြေတာ္မူရန္ အခ်ိန္ကို ျမတ္စြာဘုရား သိေတာ္မူပါသည္ (ႂကြရန္မွာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အလိုေတာ္အတုိင္း ပင္ ျဖစ္ပါသည္)}} ဟု (ေလွ်ာက္ကုန္၏)။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ နံနက္အခ်ိန္၌ သကၤန္းကို ျပင္၀တ္ေတာ္မူ၍ သပိတ္သကၤန္းကို ယူလ်က္ ရဟန္းသံဃာႏွင့္အတူ ဧည့္တည္းခုိရာ ဇရပ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ေျခေဆးေတာ္မူ၍ ဧည့္တည္းခုိရာ ဇရပ္သို႔ ၀င္ၿပီးေသာ္ အလယ္တုိင္ကို မွီလ်က္ အေရွ႕အရပ္သို႔ မ်က္ႏွာမူကာ ထုိင္ေနေတာ္မူ၏။
ရဟန္းသံဃာသည္လည္း ေျခေဆး၍ ဧည့္တည္းခုိရာ ဇရပ္သို႔ ၀င္ၿပီးေသာ္ အေနာက္ဘက္ နံရံကိုမွီလ်က္ အေရွ႕အရပ္သို႔ မ်က္ႏွာမူကာ ျမတ္စြာဘုရားကို သာလွ်င္ ေရွ႕ထား၍ ထုိင္ေန၏။
ပါဋလိရြာသား ဥပါသကာတို႔သည္လည္း ေျခေဆးကုန္၍ ဧည့္တည္းခုိရာ ဇရပ္သို႔ ၀င္ကုန္ၿပီးေသာ္ အေရွ႕ဘက္ နံရံကို မွီလ်က္ အေနာက္အရပ္သို႔ မ်က္ႏွာမူကာ ျမတ္စြာဘုရားကိုသာလွ်င္ ေရွ႕ထား၍ ထုိင္ေနကုန္၏။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပါဋလိရြာသား ဥပါသကာတို႔ကို မိန္႔ေတာ္မူ၏-
ဥပါသကာတို႔ ...
သီလမရွိသူ၏ သီလပ်က္ျခင္း၌ ဤငါးပါးေသာ အျပစ္တို႔သည္ ရွိကုန္၏။
အဘယ့္ငါးပါးတို႔နည္းဟူမူ...
၁...
ဥပါသကာတို႔ ဤေလာက၌ ...
သီလမရွိေသာ သီလပ်က္ေသာသူသည္ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းေၾကာင့္ မ်ားစြာေသာ စည္းစိမ္ ဆံုး႐ံႈးျခင္းသို႔ ေရာက္၏၊ ဤကား သီလမရွိသူ၏ သီလပ်က္ျခင္း၌ ေရွးဦးစြာေသာ အျပစ္ေပတည္း။
၂...
ဥပါသကာတို႔ တစ္ဖန္ ထို႔ျပင္လည္း ...
သီလမရွိေသာ သီလပ်က္ေသာသူ၏ မေကာင္းေသာ ေက်ာ္ေစာ သတင္းသည္ ပ်ံ႕ႏွံ႕၍ထြက္၏၊ ဤကား သီလမရွိသူ၏ သီလပ်က္ျခင္း၌ ႏွစ္ခုေျမာက္ အျပစ္ ေပတည္း။
၃...
ဥပါသကာတို႔ တစ္ဖန္ ထို႔ျပင္လည္း ...
သီလမရွိေသာ သီလပ်က္ေသာသူသည္ မင္းပရိသတ္ ရဟန္းပရိသတ္ ပုဏၰား ပရိသတ္ သူႂကြယ္ပရိသတ္အလယ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ေသာ္ ေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႕ရြံ႕ မ်က္ႏွာ ညႇိဳးငယ္လ်က္ ခ်ဥ္းကပ္ရ၏၊ ဤကား သီလမရွိသူ၏ သီလပ်က္ျခင္း၌ သံုးခုေျမာက္ အျပစ္ေပတည္း။
၄...
ဥပါသကာတို႔ တစ္ဖန္ ထို႔ျပင္လည္း ...
သီလမရွိေသာ သီလပ်က္ေသာသူသည္ ေတြေတြေ၀ေ၀ ျဖစ္လ်က္ ေသရ၏၊ ဤကား သီလမရွိေသာသူ၏ သီလပ်က္ျခင္း၌ ေလးခုေျမာက္ အျပစ္ေပတည္း။
၅...
ဥပါသကာတို႔ တစ္ဖန္ ထို႔ျပင္လည္း ...
သီလမရွိေသာ သီလပ်က္ေသာသူသည္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ မေကာင္းေသာလားရာ ပ်က္စီး၍က်ေရာက္ရာ ငရဲ၌ ျဖစ္ရ၏၊ ဤကား သီလမရွိေသာ သူ၏ သီလပ်က္ျခင္း၌ ငါးခုေျမာက္ အျပစ္ေပတည္း။
ဥပါသကာတို႔
သီလမရွိသူ၏ သီလပ်က္ျခင္း၌ အျပစ္တို႔သည္ ဤငါးပါးတို႔ေပတည္း။
မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္၊ မဟာ၀ဂ္ပါဠိေတာ္၊ ဒီဃနိကာယ္။
ဒုႆီလသုတ္ (သီလပ်က္စီးသူ) သို႔ ...
ျမတ္စြာဘုရားသည္ နာဠႏၵာၿမဳိ႕၌ အလိုရွိသမွ်ေနေတာ္မူၿပီးလွ်င္
{{အာနႏၵာ လာသြားကုန္အံ့၊ ပါဋလိရြာဆီသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ကုန္အံ့}} ဟု
အသွ်င္အာနႏၵာအား မိန္႔ေတာ္မူ၏။
{{အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ}} ဟု အသွ်င္အာနႏၵာသည္
ျမတ္စြာဘုရားအား ၀န္ခံ၏။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းသံဃာတို႔ႏွင့္အတူ ပါဋလိရြာသို႔ ႂကြေရာက္ေတာ္မူ၏။ ပါဋလိရြာသား ဥပါသကာတို႔သည္ {{ျမတ္စြာဘုရား ပါဋလိ ရြာသို႔ ေရာက္ေတာ္မူ၏}} ဟု ၾကားကုန္၏၊ ထုိအခါ ပါဋလိရြာသား ဥပါသကာတို႔ သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ကုန္ၿပီးေသာ္ {{ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကြၽႏု္ပ္တို႔၏ ဧည့္တည္းခုိရာ ဇရပ္ကို လက္ခံေတာ္မူပါ ျမတ္စြာဘုရား}} ဟု ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္ကုန္ ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆိတ္ဆိတ္ေနသျဖင့္ လက္ခံေတာ္မူ၏။
ထုိအခါ ပါဋလိရြာသား ဥပါသကာတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား လက္ခံေတာ္မူသည္ကို သိသျဖင့္ ေနရာမွထကာ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ အ႐ုိအေသျပဳၿပီးလွ်င္ ဧည့္တည္းခုိရာဇရပ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ကုန္၍၊ ထုိဧည့္တည္းခုိရာဇရပ္၌ ခင္းႏွီးအျပည့္ ခင္းျခင္း ထုိင္ေနစရာတို႔ကို ျပင္ထားျခင္း ေရျပည့္အိုးႀကီးကို တည္ထားျခင္း ဆီမီးထြန္းထားျခင္းတို႔ကို ျပဳၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ျပန္ကုန္၏၊ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ရပ္ၿပီးေသာ္ ပါဋ လိရြာသား ဥပါသကာတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္ကုန္၏-
{{အသွ်င္ဘုရား ဧည့္တည္းခုိရာ ဇရပ္၌ ခင္းႏွီးအျပည့္ ခင္းၿပီးပါၿပီ၊ ထုိင္ေနစရာ တို႔ကိုလည္း ျပင္ထားၿပီးပါၿပီ၊ ေရျပည့္အိုးႀကီးကိုလည္း တည္ထားၿပီးပါၿပီ၊ ဆီမီးကုိ လည္း ထြန္းထားၿပီးပါၿပီ။ အသွ်င္ဘုရား ယခုအခါ၌ ႂကြေတာ္မူရန္ အခ်ိန္ကို ျမတ္စြာဘုရား သိေတာ္မူပါသည္ (ႂကြရန္မွာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အလိုေတာ္အတုိင္း ပင္ ျဖစ္ပါသည္)}} ဟု (ေလွ်ာက္ကုန္၏)။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ နံနက္အခ်ိန္၌ သကၤန္းကို ျပင္၀တ္ေတာ္မူ၍ သပိတ္သကၤန္းကို ယူလ်က္ ရဟန္းသံဃာႏွင့္အတူ ဧည့္တည္းခုိရာ ဇရပ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ေျခေဆးေတာ္မူ၍ ဧည့္တည္းခုိရာ ဇရပ္သို႔ ၀င္ၿပီးေသာ္ အလယ္တုိင္ကို မွီလ်က္ အေရွ႕အရပ္သို႔ မ်က္ႏွာမူကာ ထုိင္ေနေတာ္မူ၏။
ရဟန္းသံဃာသည္လည္း ေျခေဆး၍ ဧည့္တည္းခုိရာ ဇရပ္သို႔ ၀င္ၿပီးေသာ္ အေနာက္ဘက္ နံရံကိုမွီလ်က္ အေရွ႕အရပ္သို႔ မ်က္ႏွာမူကာ ျမတ္စြာဘုရားကို သာလွ်င္ ေရွ႕ထား၍ ထုိင္ေန၏။
ပါဋလိရြာသား ဥပါသကာတို႔သည္လည္း ေျခေဆးကုန္၍ ဧည့္တည္းခုိရာ ဇရပ္သို႔ ၀င္ကုန္ၿပီးေသာ္ အေရွ႕ဘက္ နံရံကို မွီလ်က္ အေနာက္အရပ္သို႔ မ်က္ႏွာမူကာ ျမတ္စြာဘုရားကိုသာလွ်င္ ေရွ႕ထား၍ ထုိင္ေနကုန္၏။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပါဋလိရြာသား ဥပါသကာတို႔ကို မိန္႔ေတာ္မူ၏-
ဥပါသကာတို႔ ...
သီလမရွိသူ၏ သီလပ်က္ျခင္း၌ ဤငါးပါးေသာ အျပစ္တို႔သည္ ရွိကုန္၏။
အဘယ့္ငါးပါးတို႔နည္းဟူမူ...
၁...
ဥပါသကာတို႔ ဤေလာက၌ ...
သီလမရွိေသာ သီလပ်က္ေသာသူသည္ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းေၾကာင့္ မ်ားစြာေသာ စည္းစိမ္ ဆံုး႐ံႈးျခင္းသို႔ ေရာက္၏၊ ဤကား သီလမရွိသူ၏ သီလပ်က္ျခင္း၌ ေရွးဦးစြာေသာ အျပစ္ေပတည္း။
၂...
ဥပါသကာတို႔ တစ္ဖန္ ထို႔ျပင္လည္း ...
သီလမရွိေသာ သီလပ်က္ေသာသူ၏ မေကာင္းေသာ ေက်ာ္ေစာ သတင္းသည္ ပ်ံ႕ႏွံ႕၍ထြက္၏၊ ဤကား သီလမရွိသူ၏ သီလပ်က္ျခင္း၌ ႏွစ္ခုေျမာက္ အျပစ္ ေပတည္း။
၃...
ဥပါသကာတို႔ တစ္ဖန္ ထို႔ျပင္လည္း ...
သီလမရွိေသာ သီလပ်က္ေသာသူသည္ မင္းပရိသတ္ ရဟန္းပရိသတ္ ပုဏၰား ပရိသတ္ သူႂကြယ္ပရိသတ္အလယ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ေသာ္ ေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႕ရြံ႕ မ်က္ႏွာ ညႇိဳးငယ္လ်က္ ခ်ဥ္းကပ္ရ၏၊ ဤကား သီလမရွိသူ၏ သီလပ်က္ျခင္း၌ သံုးခုေျမာက္ အျပစ္ေပတည္း။
၄...
ဥပါသကာတို႔ တစ္ဖန္ ထို႔ျပင္လည္း ...
သီလမရွိေသာ သီလပ်က္ေသာသူသည္ ေတြေတြေ၀ေ၀ ျဖစ္လ်က္ ေသရ၏၊ ဤကား သီလမရွိေသာသူ၏ သီလပ်က္ျခင္း၌ ေလးခုေျမာက္ အျပစ္ေပတည္း။
၅...
ဥပါသကာတို႔ တစ္ဖန္ ထို႔ျပင္လည္း ...
သီလမရွိေသာ သီလပ်က္ေသာသူသည္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ မေကာင္းေသာလားရာ ပ်က္စီး၍က်ေရာက္ရာ ငရဲ၌ ျဖစ္ရ၏၊ ဤကား သီလမရွိေသာ သူ၏ သီလပ်က္ျခင္း၌ ငါးခုေျမာက္ အျပစ္ေပတည္း။
ဥပါသကာတို႔
သီလမရွိသူ၏ သီလပ်က္ျခင္း၌ အျပစ္တို႔သည္ ဤငါးပါးတို႔ေပတည္း။
မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္၊ မဟာ၀ဂ္ပါဠိေတာ္၊ ဒီဃနိကာယ္။
ဒုႆီလသုတ္ (သီလပ်က္စီးသူ) သို႔ ...
Saturday, December 13, 2008
ဒါန၀တၳဳသုတ္-
ဒါန၀တၳဳသုတ္-
ရဟန္းတို႔ ေပးလွဴျခင္း၏ အေၾကာင္းတို႔သည္ ဤရွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။
အဘယ္ရွစ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ -
၁။ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသျဖင့္ အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏၊
၂။ အမ်က္ထြက္သျဖင့္ အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏၊
၃။ မိုက္မဲေတြေ၀သျဖင့္ အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏၊
၄။ ေၾကာက္သျဖင့္ အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏၊
၅။ အဖ အဘိုးတို႔သည္ လွဴဖူး၏၊ ျပဳဖူး၏၊
ေရွးလူႀကီးတို႔၏ အမ်ဳိးအႏြယ္ကုိ ယုတ္ေစရန္ မထိုက္ဟု အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏၊
၆။ ငါသည္ ဤအလွဴကုိလွဴ၍ ကုိယ္ခႏၶာ ပ်က္ေႂကြေသသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းမႈျပဳေသာ သူတို႔၏လားရာျဖစ္ေသာ နတ္ျပည္ ေလာက၌ ျဖစ္ရေပလိမ့္မည္ ဟု အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏၊
၇။ ဤအလွဴကုိ လွဴေသာ ငါ့အား စိတ္ၾကည္လင္၏၊ ႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ရွိေသာ အျဖစ္ ၀မ္းေျမာက္ေသာ စိတ္ရွိေသာ အျဖစ္သည္ ျဖစ္၏ဟု အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏၊
၈။ (သမထ၀ိပႆနာ) စိတ္၏ အဆင္တန္ဆာ အျခံအရံ အလို႔ငွါ အလွဴကုိ ေပးလွဴ ၏။
ရဟန္းတို႔ ...
ေပးလွဴျခင္း၏ အေၾကာင္းတို႔သည္ ဤရွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၃ - ဒါန၀တၳဳသုတ္၊ ဒါန၀ဂ္၊ အ႒ကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။
ရဟန္းတို႔ ေပးလွဴျခင္း၏ အေၾကာင္းတို႔သည္ ဤရွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။
အဘယ္ရွစ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ -
၁။ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသျဖင့္ အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏၊
၂။ အမ်က္ထြက္သျဖင့္ အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏၊
၃။ မိုက္မဲေတြေ၀သျဖင့္ အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏၊
၄။ ေၾကာက္သျဖင့္ အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏၊
၅။ အဖ အဘိုးတို႔သည္ လွဴဖူး၏၊ ျပဳဖူး၏၊
ေရွးလူႀကီးတို႔၏ အမ်ဳိးအႏြယ္ကုိ ယုတ္ေစရန္ မထိုက္ဟု အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏၊
၆။ ငါသည္ ဤအလွဴကုိလွဴ၍ ကုိယ္ခႏၶာ ပ်က္ေႂကြေသသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းမႈျပဳေသာ သူတို႔၏လားရာျဖစ္ေသာ နတ္ျပည္ ေလာက၌ ျဖစ္ရေပလိမ့္မည္ ဟု အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏၊
၇။ ဤအလွဴကုိ လွဴေသာ ငါ့အား စိတ္ၾကည္လင္၏၊ ႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ရွိေသာ အျဖစ္ ၀မ္းေျမာက္ေသာ စိတ္ရွိေသာ အျဖစ္သည္ ျဖစ္၏ဟု အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏၊
၈။ (သမထ၀ိပႆနာ) စိတ္၏ အဆင္တန္ဆာ အျခံအရံ အလို႔ငွါ အလွဴကုိ ေပးလွဴ ၏။
ရဟန္းတို႔ ...
ေပးလွဴျခင္း၏ အေၾကာင္းတို႔သည္ ဤရွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၃ - ဒါန၀တၳဳသုတ္၊ ဒါန၀ဂ္၊ အ႒ကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။
Thursday, December 11, 2008
ႏွမ လုိက္ခဲ့ေလ...
သံ၀ိဓာနသိကၡာပုဒ္မွ...
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူေသာအခါ ရဟန္းတစ္ပါး သည္ ေကာသလတုိင္း ဇနပုဒ္တို႔၌ သာ၀တၳိျပည္သို႔ သြားသည္ရွိေသာ္ မထင္ရွား ေသာ ရြာတံခါးကုိ လြန္သြားေလ၏။
မိန္းမတစ္ေယာက္သည္လည္း လင္ႏွင့္ ခုိက္ရန္ျဖစ္၍ ရြာမွ ထြက္လာရာ ထုိရဟန္း ကုိ ျမင္၍ {{အသွ်င္ဘုရား အသွ်င္သည္ အဘယ္အရပ္သို႔ သြားမည္နည္း}} ဟု ေလွ်ာက္၏။{{ႏွမ ငါသည္ သာ၀တၳိျပည္သို႔သြားအံ့}}ဟုဆုိသည္ရွိေသာ္ အကြၽႏု္ပ္ သည္ အသွ်င္ႏွင့္အတူ လုိက္လုိပါ၏ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ႏွမ လုိက္ခဲ့ေလ သြားမည္ဟု ေျပာဆုိ၍ သြားေလေတာ့၏။
ထုိအခါ ထုိမိန္းမ၏ လင္သည္ ရြာမွ ထြက္၍ လူတို႔ကုိ
{{အေမာင္တို႔ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ မိန္းမကုိ ျမင္ၾကပါသေလာ}} ဟု ေမး၏။
အေမာင္ ဤမိန္းမသည္ ရဟန္းႏွင့္အတူ သြား၏ဟု (ဆုိကုန္၏)။
ထုိေယာက်္ားသည္ အစဥ္လုိက္၍ ထုိရဟန္းကုိ ဖမ္းၿပီးလွ်င္ ေထာင္းထု၍ လႊတ္ လုိက္၏။ ထုိအခါ ထုိရဟန္းသည္ တစ္ခုေသာ သစ္ပင္ရင္း၌ ၾကံမွဳိင္လ်က္ ထုိင္ေန၏။ ထုိအခါ ထုိမိန္းမသည္ ထုိေယာက်္ားကုိ {{အေမာင္ ထုိရဟန္းသည္ အကြၽႏု္ပ္ကုိ ေခၚ၍မသြားေပ၊ စင္စစ္မူကား ငါသာလွ်င္ ထုိရဟန္းႏွင့္အတူ သြား၏၊ ထုိရဟန္းအား အျပစ္မရွိေပ၊ သြားေခ်၊ ထုိရဟန္းကုိ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ ေခ်ေလာ့}} ဟု ေျပာဆုိ ေလ၏။
ထုိအခါ ထုိေယာက်္ားသည္ ထုိရဟန္းကုိ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္၏ {သည္းခံေစ၏}။
ထုိအခါ ထုိရဟန္းသည္ သာ၀ထၳိျပည္သို႔ သြား၍ ရဟန္းတို႔အား ဤအေၾကာင္းကုိ ေျပာၾကား၏။ အလုိနည္းေသာ ရဟန္းတို႔သည္ {{အဘယ့္ေၾကာင့္ ရဟန္းသည္ မာတုဂါမႏွင့္အတူ တုိင္ပင္၍ တစ္ေၾကာင္းတည္း အဓြန္႔ရွည္ေသာ ခရီးသို႔ သြားဘိ သနည္း}} ဟု ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ်ကုန္၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆုိၾက ကုန္၏။ပ။
{{ရဟန္း သင္သည္ မာတုဂါမႏွင့္အတူ တုိင္ပင္၍ တစ္ေၾကာင္းတည္း အဓြန္႔ရွည္ ေသာ ခရီးသို႔သြား၏ ဟူသည္ မွန္သေလာ}} ဟု စိစစ္ ေမးျမန္းေတာ္မူ၏။
မွန္ပါသည္ ျမတ္စြာဘုရားဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူ၏။ပ။
(မဂ္ဖုိလ္မွ) အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေသာေယာက်္ား သင္သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ မာတုဂါမ ႏွင့္အတူ တုိင္ပင္၍ တစ္ေၾကာင္းတည္း အဓြန္႔ရွည္ေသာ ခရီးသို႔ သြားဘိသနည္း။ (မဂ္ဖုိလ္မွ) အခ်ည္းအႏွီးျဖစ္ေသာ ေယာက်္ား ဤ (သင္ျပဳမိေသာအမႈ) သည္ မၾကည္ညိဳေသးေသာ သူတို႔အား ၾကည္ညိဳေစျခင္းငွါ လည္းေကာင္း၊ ၾကည္ညိဳ ၿပီးေသာသူတို႔အား တုိး၍ ၾကည္ညိဳေစျခင္းငွါ လည္းေကာင္း မျဖစ္ႏုိင္ေပ၊
(မဂ္ဖုိလ္မွ) အခ်ည္းအႏွီးျဖစ္ေသာ ေယာက်္ား အမွန္စင္စစ္ ဤ (သင္ျပဳမိေသာ အမႈ)သည္ မၾကည္ညိဳေသးေသာ သူတို႔အား မၾကည္ညိဳ ေစျခင္းငွါ လည္းေကာင္း၊ ၾကည္ညိဳၿပီးေသာ အခ်ဳိ႕သူတို႔အား အၾကည္ညိဳပ်က္ေစျခင္းငွါလည္းေကာင္း ျဖစ္ ေပ၏}}ဟု (ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူ၏)။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ဤ သိကၡာပုဒ္ေတာ္ကုိ ျပၾကကုန္ေလာ့။
{{အၾကင္ရဟန္းသည္ မာတုဂါမႏွင့္အတူ တုိင္ပင္၍ တစ္ေၾကာင္းတည္း အဓြန္႔ ရွည္ေသာ ခရီးသို႔ သြားျငားအံ့ အယုတ္သျဖင့္ ရြာတစ္ပါးသို႔ေသာ္လည္း သြားျငား အံ့၊ (ထုိရဟန္းအား) ပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏}}
ဤသို႔ (ျပၾကကုန္ေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၇ - သံ၀ိဓာနသိကၡာပုဒ္၊ သပၸါဏက၀ဂ္၊ ဘိကၡဳပါစိတ္၊ ပါစိတ္ပါဠိေတာ္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူေသာအခါ ရဟန္းတစ္ပါး သည္ ေကာသလတုိင္း ဇနပုဒ္တို႔၌ သာ၀တၳိျပည္သို႔ သြားသည္ရွိေသာ္ မထင္ရွား ေသာ ရြာတံခါးကုိ လြန္သြားေလ၏။
မိန္းမတစ္ေယာက္သည္လည္း လင္ႏွင့္ ခုိက္ရန္ျဖစ္၍ ရြာမွ ထြက္လာရာ ထုိရဟန္း ကုိ ျမင္၍ {{အသွ်င္ဘုရား အသွ်င္သည္ အဘယ္အရပ္သို႔ သြားမည္နည္း}} ဟု ေလွ်ာက္၏။{{ႏွမ ငါသည္ သာ၀တၳိျပည္သို႔သြားအံ့}}ဟုဆုိသည္ရွိေသာ္ အကြၽႏု္ပ္ သည္ အသွ်င္ႏွင့္အတူ လုိက္လုိပါ၏ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ႏွမ လုိက္ခဲ့ေလ သြားမည္ဟု ေျပာဆုိ၍ သြားေလေတာ့၏။
ထုိအခါ ထုိမိန္းမ၏ လင္သည္ ရြာမွ ထြက္၍ လူတို႔ကုိ
{{အေမာင္တို႔ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ မိန္းမကုိ ျမင္ၾကပါသေလာ}} ဟု ေမး၏။
အေမာင္ ဤမိန္းမသည္ ရဟန္းႏွင့္အတူ သြား၏ဟု (ဆုိကုန္၏)။
ထုိေယာက်္ားသည္ အစဥ္လုိက္၍ ထုိရဟန္းကုိ ဖမ္းၿပီးလွ်င္ ေထာင္းထု၍ လႊတ္ လုိက္၏။ ထုိအခါ ထုိရဟန္းသည္ တစ္ခုေသာ သစ္ပင္ရင္း၌ ၾကံမွဳိင္လ်က္ ထုိင္ေန၏။ ထုိအခါ ထုိမိန္းမသည္ ထုိေယာက်္ားကုိ {{အေမာင္ ထုိရဟန္းသည္ အကြၽႏု္ပ္ကုိ ေခၚ၍မသြားေပ၊ စင္စစ္မူကား ငါသာလွ်င္ ထုိရဟန္းႏွင့္အတူ သြား၏၊ ထုိရဟန္းအား အျပစ္မရွိေပ၊ သြားေခ်၊ ထုိရဟန္းကုိ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ ေခ်ေလာ့}} ဟု ေျပာဆုိ ေလ၏။
ထုိအခါ ထုိေယာက်္ားသည္ ထုိရဟန္းကုိ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္၏ {သည္းခံေစ၏}။
ထုိအခါ ထုိရဟန္းသည္ သာ၀ထၳိျပည္သို႔ သြား၍ ရဟန္းတို႔အား ဤအေၾကာင္းကုိ ေျပာၾကား၏။ အလုိနည္းေသာ ရဟန္းတို႔သည္ {{အဘယ့္ေၾကာင့္ ရဟန္းသည္ မာတုဂါမႏွင့္အတူ တုိင္ပင္၍ တစ္ေၾကာင္းတည္း အဓြန္႔ရွည္ေသာ ခရီးသို႔ သြားဘိ သနည္း}} ဟု ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ်ကုန္၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆုိၾက ကုန္၏။ပ။
{{ရဟန္း သင္သည္ မာတုဂါမႏွင့္အတူ တုိင္ပင္၍ တစ္ေၾကာင္းတည္း အဓြန္႔ရွည္ ေသာ ခရီးသို႔သြား၏ ဟူသည္ မွန္သေလာ}} ဟု စိစစ္ ေမးျမန္းေတာ္မူ၏။
မွန္ပါသည္ ျမတ္စြာဘုရားဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူ၏။ပ။
(မဂ္ဖုိလ္မွ) အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေသာေယာက်္ား သင္သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ မာတုဂါမ ႏွင့္အတူ တုိင္ပင္၍ တစ္ေၾကာင္းတည္း အဓြန္႔ရွည္ေသာ ခရီးသို႔ သြားဘိသနည္း။ (မဂ္ဖုိလ္မွ) အခ်ည္းအႏွီးျဖစ္ေသာ ေယာက်္ား ဤ (သင္ျပဳမိေသာအမႈ) သည္ မၾကည္ညိဳေသးေသာ သူတို႔အား ၾကည္ညိဳေစျခင္းငွါ လည္းေကာင္း၊ ၾကည္ညိဳ ၿပီးေသာသူတို႔အား တုိး၍ ၾကည္ညိဳေစျခင္းငွါ လည္းေကာင္း မျဖစ္ႏုိင္ေပ၊
(မဂ္ဖုိလ္မွ) အခ်ည္းအႏွီးျဖစ္ေသာ ေယာက်္ား အမွန္စင္စစ္ ဤ (သင္ျပဳမိေသာ အမႈ)သည္ မၾကည္ညိဳေသးေသာ သူတို႔အား မၾကည္ညိဳ ေစျခင္းငွါ လည္းေကာင္း၊ ၾကည္ညိဳၿပီးေသာ အခ်ဳိ႕သူတို႔အား အၾကည္ညိဳပ်က္ေစျခင္းငွါလည္းေကာင္း ျဖစ္ ေပ၏}}ဟု (ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူ၏)။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ဤ သိကၡာပုဒ္ေတာ္ကုိ ျပၾကကုန္ေလာ့။
{{အၾကင္ရဟန္းသည္ မာတုဂါမႏွင့္အတူ တုိင္ပင္၍ တစ္ေၾကာင္းတည္း အဓြန္႔ ရွည္ေသာ ခရီးသို႔ သြားျငားအံ့ အယုတ္သျဖင့္ ရြာတစ္ပါးသို႔ေသာ္လည္း သြားျငား အံ့၊ (ထုိရဟန္းအား) ပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏}}
ဤသို႔ (ျပၾကကုန္ေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၇ - သံ၀ိဓာနသိကၡာပုဒ္၊ သပၸါဏက၀ဂ္၊ ဘိကၡဳပါစိတ္၊ ပါစိတ္ပါဠိေတာ္။
Wednesday, December 10, 2008
သာကစၧသုတ္- (ႏွီးေႏွာညွိႏိႈင္းျခင္း)
ငါ့သွ်င္တုိ႔ တရားငါးမ်ဳိးတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္
သီတင္းသံုးေဖာ္တုိ႔ႏွင့္ ေဆြးေႏြး ေမးျမန္းရန္ သင့္ေလ်ာ္၏။
သာကစၧသုတ္- (ႏွီးေႏွာညွိႏိႈင္းျခင္း)
အသွ်င္သာရိပုၾတာသည္ ရဟန္းတ႔ုကို {{ငါ့သွ်င္ရဟန္းတုိ႔}}ဟု ေခၚေတာ္မူ၏၊
{{ငါ့သွ်င္}}ဟူ၍ ထုိရဟန္းတုိ႔သည္ ျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထားၾကကုန္၏၊
အသွ်င္သာရိပုၾတာသည္ ဤတရားကုိ ေဟာေတာ္မူ၏။
ငါ့သွ်င္တုိ႔ တရားငါးမ်ဳိးတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ သီတင္းသံုးေဖာ္တုိ႔ႏွင့္ ေဆြးေႏြး ေမးျမန္းရန္ သင့္ေလ်ာ္၏။
အဘယ္ငါးမ်ဳိးတုိ႔နည္းဟူမူ -
၁...
ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ မိမိကလည္း {သီလ} ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊
သီလျပည့္စံုမႈႏွင့္ စပ္ေသာစကားျဖင့္ ေမးလာသည့္ ျပႆနာကုိလည္း
ေျဖဆုိ ႏုိင္၏။
၂...
မိမိကလည္း {သမာဓိ} ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊
သမာဓိျပည့္စံုမႈႏွင့္ စပ္ေသာ စကားျဖင့္ ေမးလာေသာ ျပႆနာကုိလည္း ေျဖဆုိႏုိင္၏။
၃...
မိမိကလည္း {ပညာ} ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊
ပညာျပည့္စံုမႈႏွင့္ စပ္ေသာ စကားျဖင့္ ေမးလာေသာ ျပႆနာကုိလည္း ေျဖဆုိႏုိင္၏။
၄...
မိမိကလည္း (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္မႈ အရဟတၱဖုိလ္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊
(ကိေလသာမွ)လြတ္ေျမာက္မႈ အရဟတၱဖုိလ္ {၀ိမုတၱိ} ျပည့္စံုမႈႏွင့္ စပ္ေသာ စကားျဖင့္ ေမးလာေသာ ျပႆနာကုိလည္း ေျဖဆုိႏုိင္၏။
၅...
မိမိကလည္း (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္မႈ {အရဟတၱဖုိလ္} ကုိ ဆင္ျခင္တတ္ ေသာ {ပစၥေ၀ကၡဏာ}ဉာဏ္အျမင္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊
ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္မႈ {အရဟတၱဖုိလ္}ကုိ ဆင္ျခင္တတ္ေသာ
{ပစၥေ၀ကၡဏာ} ဉာဏ္အျမင္ ျပည့္စံုမႈႏွင့္ စပ္ေသာ စကားျဖင့္ ေမးလာေသာ ျပႆနာကုိလည္း ေျဖဆုိႏုိင္၏။
ငါ့သွ်င္တုိ႔ ဤတရားငါးမ်ဳိးတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ သီတင္းသံုးေဖာ္တုိ႔ႏွင့္ ေဆြးေႏြးေမးျမန္းရန္ သင့္ေလ်ာ္၏ ဟု (မိန္႔ဆုိ၏)။
၃ - သာကစၧသုတ္၊ အာဃာတ၀ဂ္၊ ပဥၥကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။
သီတင္းသံုးေဖာ္တုိ႔ႏွင့္ ေဆြးေႏြး ေမးျမန္းရန္ သင့္ေလ်ာ္၏။
သာကစၧသုတ္- (ႏွီးေႏွာညွိႏိႈင္းျခင္း)
အသွ်င္သာရိပုၾတာသည္ ရဟန္းတ႔ုကို {{ငါ့သွ်င္ရဟန္းတုိ႔}}ဟု ေခၚေတာ္မူ၏၊
{{ငါ့သွ်င္}}ဟူ၍ ထုိရဟန္းတုိ႔သည္ ျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထားၾကကုန္၏၊
အသွ်င္သာရိပုၾတာသည္ ဤတရားကုိ ေဟာေတာ္မူ၏။
ငါ့သွ်င္တုိ႔ တရားငါးမ်ဳိးတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ သီတင္းသံုးေဖာ္တုိ႔ႏွင့္ ေဆြးေႏြး ေမးျမန္းရန္ သင့္ေလ်ာ္၏။
အဘယ္ငါးမ်ဳိးတုိ႔နည္းဟူမူ -
၁...
ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ မိမိကလည္း {သီလ} ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊
သီလျပည့္စံုမႈႏွင့္ စပ္ေသာစကားျဖင့္ ေမးလာသည့္ ျပႆနာကုိလည္း
ေျဖဆုိ ႏုိင္၏။
၂...
မိမိကလည္း {သမာဓိ} ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊
သမာဓိျပည့္စံုမႈႏွင့္ စပ္ေသာ စကားျဖင့္ ေမးလာေသာ ျပႆနာကုိလည္း ေျဖဆုိႏုိင္၏။
၃...
မိမိကလည္း {ပညာ} ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊
ပညာျပည့္စံုမႈႏွင့္ စပ္ေသာ စကားျဖင့္ ေမးလာေသာ ျပႆနာကုိလည္း ေျဖဆုိႏုိင္၏။
၄...
မိမိကလည္း (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္မႈ အရဟတၱဖုိလ္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊
(ကိေလသာမွ)လြတ္ေျမာက္မႈ အရဟတၱဖုိလ္ {၀ိမုတၱိ} ျပည့္စံုမႈႏွင့္ စပ္ေသာ စကားျဖင့္ ေမးလာေသာ ျပႆနာကုိလည္း ေျဖဆုိႏုိင္၏။
၅...
မိမိကလည္း (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္မႈ {အရဟတၱဖုိလ္} ကုိ ဆင္ျခင္တတ္ ေသာ {ပစၥေ၀ကၡဏာ}ဉာဏ္အျမင္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊
ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္မႈ {အရဟတၱဖုိလ္}ကုိ ဆင္ျခင္တတ္ေသာ
{ပစၥေ၀ကၡဏာ} ဉာဏ္အျမင္ ျပည့္စံုမႈႏွင့္ စပ္ေသာ စကားျဖင့္ ေမးလာေသာ ျပႆနာကုိလည္း ေျဖဆုိႏုိင္၏။
ငါ့သွ်င္တုိ႔ ဤတရားငါးမ်ဳိးတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ သီတင္းသံုးေဖာ္တုိ႔ႏွင့္ ေဆြးေႏြးေမးျမန္းရန္ သင့္ေလ်ာ္၏ ဟု (မိန္႔ဆုိ၏)။
၃ - သာကစၧသုတ္၊ အာဃာတ၀ဂ္၊ ပဥၥကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။
ဒဟရသုတ္- (ငယ္သည္)
ငယ္သည္ဟူ၍ မေထမဲ့ျမင္ မျပဳၾကႏွင့္...
ဒဟရသုတ္- (ငယ္သည္)
အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္- အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တၳိျပည္အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ပေသနဒီ ေကာသလမင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္အတူ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ႏွဳတ္ဆက္ေျပာဆို၏၊
၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကို ေျပာဆိုၿပီးဆံုးေစ၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ၿပီးေသာ္ {{အသွ်င္ေဂါတမသည္လည္း {အတုမရွိေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ထိုးထြင္း၍ သိ၏}ဟူ၍ ၀န္ခံသေလာ}} ဟု ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္၏၊
မင္းႀကီး {{အတုမရွိေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ထိုးထြင္း၍ သိ၏}} ဟူေသာ စကား ကို ေကာင္းစြာ ဆိုလိုသူသည္ ငါ့ကိုသာလွ်င္ (ရည္ၫႊန္း၍) ဆိုသည္ ျဖစ္ရာ၏။
မင္းႀကီး မွန္၏၊
ငါသည္ အတုမရွိေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ထိုးထြင္း၍ သိ၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ေဂါတမ အၾကင္ သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္လည္း သံဃာႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္၏၊ ဂိုဏ္းႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္၏၊ ဂိုဏ္းဆရာျဖစ္ကုန္၏၊ ထင္ရွားကုန္၏၊ မ်ားေသာ အျခံအရံ ရွိကုန္၏၊ အယူ၀ါဒကို တီထြင္ကုန္၏၊ လူအမ်ားက သူေတာ္ေကာင္းဟု သမုတ္ အပ္ကုန္၏။ ဤသမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ အဘယ္သူတို႔နည္း၊ ပူရဏကႆပ၊ မကၡလိ ေဂါသာလ၊ နိဂဏၭနာဋပုတၱ၊ ေဗလ႒၏သား သိဥၥည္း၊ ပကုဓကစၥာယန၊ လူတို႔၏ ဆံပင္ျဖင့္ ရက္ေသာကမၺလာကို ေဆာင္ေသာ အဇိတတို႔တည္း။
ထိုသမဏျဗာဟၼဏတို႔ေသာ္မွလည္း ငါသည္{{အတုမရွိေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ထိုးထြင္း၍ သိ၏ဟူ၍ ၀န္ခံကုန္သေလာ}} ဟု ေမးအပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္ {အတု မရွိေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ထိုးထြင္း၍ သိ၏}} ဟု ၀န္မခံကုန္၊ အသွ်င္ေဂါတမ သည္ ဇာတ္အႏြယ္အားျဖင့္ ငယ္လည္း ငယ္၏၊ ရဟန္းျပဳသစ္စလည္း ျဖစ္၏၊ သို႔ျဖစ္လ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ၀န္ခံသနည္း ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
မင္းႀကီး {ငယ္၏}ဟူ၍ မေထမဲ့ျမင္ မျပဳအပ္ကုန္...
{ငယ္၏}ဟူ၍ ျပက္ရယ္ မျပဳအပ္ကုန္ေသာ အရာတို႔ကား ဤေလးပါးတို႔တည္း။
အဘယ္ေလးပါးတို႔နည္းဟူမူ-
(၁) မင္းႀကီး မင္းသားကို {ငယ္၏}ဟူ၍ မေထမဲ့ျမင္ မျပဳအပ္၊
{ငယ္၏} ဟူ၍ ျပက္ရယ္ မျပဳအပ္။
(၂) မင္းႀကီး ေႁမြကို {ငယ္၏}ဟူ၍ မေထမဲ့ျမင္ မျပဳအပ္၊
{ငယ္၏} ဟူ၍ ျပက္ရယ္ မျပဳအပ္။
(၃) မင္းႀကီး မီးကို {ေသးငယ္၏}ဟူ၍ မေထမဲ့ျမင္ မျပဳအပ္၊
{ငယ္၏} ဟူ၍ ျပက္ရယ္ မျပဳအပ္။
(၄) မင္းႀကီး ရဟန္းကို {ငယ္၏}ဟူ၍ မေထမဲ့ျမင္ မျပဳအပ္၊
{ငယ္၏} ဟူ၍ ျပက္ရယ္ မျပဳအပ္။
မင္းႀကီး {ငယ္၏}ဟူ၍ မေထမဲ့ျမင္ မျပဳအပ္ကုန္ {ငယ္၏} ဟူ၍ ျပက္ရယ္ မျပဳအပ္ကုန္ေသာ အရာတို႔ကား ဤေလးပါးတို႔တည္း။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏၊ ေကာင္းေသာစကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူၿပီး၍ ထိုမွတစ္ပါး လူနတ္တို႔၏ ဆရာ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏ -
၁...
မင္းႀကီး လူသည္ ဇာတ္အမ်ိဳးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဇာတ္သံုးမ်ိဳးကို လြန္၍ ျဖစ္ေသာ မ်ားေသာ အျခံအရံရွိေသာ မင္းသားကို {ငယ္၏} ဟူ၍ မေထမဲ့ျမင္ မျပဳရာ၊ ျပက္ရယ္ မျပဳရာ။
အေၾကာင္းမူကား လူတို႔ထက္ျမတ္ေသာ ထိုမင္းသားသည္ မင္းအျဖစ္ကို ရသည္ရွိေသာ္ အမ်က္ထြက္သည္ ျဖစ္၍ ရာဇဒဏ္ျဖင့္ ထိုသူအား ျပင္းစြာ လုံ႔လျပဳတတ္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိ၏ အသက္ကို ေစာင့္ေရွာက္လိုသူသည္ ထိုသို႔ မေထမဲ့ျမင္ ျပဳျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရာ၏။
၂...
လူသည္ ရြာ၌လည္းေကာင္း၊ ေတာ၌လည္းေကာင္း အၾကင္အရပ္၌ ေႁမြကို ျမင္ ရာ၏၊ ထိုအရပ္၌ ထိုေႁမြကို {ငယ္၏} ဟူ၍ မေထမဲ့ျမင္ မျပဳရာ၊ ျပက္ရယ္ မျပဳရာ။
တန္ခိုးရွိေသာ ေႁမြသည္ အထူးထူး အျပားျပားေသာ အဆင္းသဏၭာန္တို႔ျဖင့္ လွည့္လည္တတ္၏၊ ထိုေႁမြသည္ တစ္ရံတစ္ခါ မိမိအနီးသို႔ ေရာက္၍ မလိမၼာေသာ လူေယာက်္ားကို လည္းေကာင္း၊ လူမိန္းမကို လည္းေကာင္း ကိုက္ရာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိအသက္ကို ေစာင့္ေရွာက္လိုသူသည္ ထိုသို႔ မေထမဲ့ျမင္ ျပဳျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရာ၏။
၃...
မင္းႀကီး လူသည္ မ်ားေသာ ေလာင္စာရွိေသာ အလွ်ံရွိေသာ မည္းနက္သည့္ သြားရာ လမ္းေၾကာင္းရွိေသာ ထိုမီးကို {ေသးငယ္၏} ဟူ၍ မေထမဲ့ျမင္ မျပဳရာ၊ ျပက္ရယ္ မျပဳရာ။
ထိုမီးသည္ ေလာင္စာကို ရေသာ္ ႀကီးမားသည္ျဖစ္၍ တစ္ရံတစ္ခါ မိမိအနီးသို႔ ေရာက္လာေသာ မလိမၼာေသာ လူေယာက်္ားကို လည္းေကာင္း၊ လူမိန္းမကို လည္းေကာင္း ေလာင္ရာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိအသက္ကို ေစာင့္ေရွာက္လိုသူသည္ ထိုသို႔ မေထမဲ့ျမင္ ျပဳျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရာ၏။ ေလာင္သည္၏ အစြမ္းအားျဖင့္ သုတ္သင္တတ္ေသာ မည္းနက္သည့္ သြားရာ လမ္းေၾကာင္းရွိေသာ မီးသည္ အၾကင္ေတာကိုေလာင္၏၊ ထိုေတာ၌ ျမက္သစ္ပင္ စသည္တို႔သည္ ေန႔ညဥ့္မ်ား စြာ လြန္ကုန္ေသာ္မွသာ ေပါက္ေရာက္ႏိုင္ကုန္၏။
၅...
မင္းႀကီး သီလႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ (သီလတည္းဟူေသာ) တန္ခိုးျဖင့္ အၾကင္ (မေထမဲ့ျမင္ျပဳအပ္ေသာ) သူကို ေလာင္တတ္၏။ ထိုသူအား သားသမီး တို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ အေျခေလးေခ်ာင္းရွိ ကြၽဲႏြားစေသာ သားေကာင္တို႔သည္ လည္းေကာင္း မျဖစ္ထြန္းကုန္။ အေမြခံတို႔သည္လည္း အေမြဥစၥာကို မရကုန္၊ ထိုသူတို႔သည္ သားသမီး မရွိကုန္သည္ အေမြခံ မရွိကုန္သည္ ျဖစ္၍ ထန္းပင္ငုတ္ ႏွင့္ တူကုန္၏။
ထို႔ေၾကာင့္သာလွ်င္ မိမိ၏အက်ိဳးစီးပြားကို ေကာင္းစြာ သိျမင္ေသာ ပညာရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ေႁမြကို လည္းေကာင္း၊ မီးကို လည္းေကာင္း၊ မ်ားေသာ အျခံအရံ ရွိေသာ မင္းကို လည္းေကာင္း၊ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းကို လည္းေကာင္း ေကာင္းစြာ သာလွ်င္ က်င့္ရာ၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ ပေသနဒီေကာသလမင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကိုေလွ်ာက္၏- {{အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ရွိပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား ဥပမာေသာ္ကား ေမွာက္ထားေသာ ၀တၳဳကို လွန္ဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ဖံုးလႊမ္းထားေသာ ၀တၳဳကို ဖြင့္လွစ္ဘိသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ မ်က္စိလည္ေသာ သူအား လမ္းမွန္ကို ေျပာၾကားဘိသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ {မ်က္စိအျမင္ရွိေသာ သူတို႔သည္ အဆင္းကို ျမင္ၾကလိမ့္မည္} ဟု အမိုက္ေမွာင္၌ ဆီမီးတန္ေဆာင္ကို ေဆာင္ျပဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ဤအတူသာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ တရားေတာ္ကို ျပေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ...
ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊
တရားေတာ္ကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊
သံဃာေတာ္ကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကြၽႏု္ပ္ကို ယေန႔မွစ၍ အသက္ထက္ဆံုး ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ေသာ ဥပါသကာဟု မွတ္ေတာ္မူပါ}} ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
၁ - ဒဟရသုတ္၊ ပဌမ၀ဂ္၊ ေကာသလသံယုတ္၊ သဂါထာ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
Tuesday, December 9, 2008
ရဟန္းမ်ား မေျပာသင့္ေသာစကား-
တိရစၧာနကထာ- (မဂ္ဖိုလ္မွဖီလာျဖစ္ေသာစကား)
ရဟန္းတို႔ မ်ားျပားေသာ ဖီလာစကားကုိ မေျပာကုန္ရာ။
ဤသည္ကား အဘယ္နည္း -
(၁) မင္းႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၂) ခုိးသူႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၃) အမတ္ႀကီးႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၄) စစ္သည္ႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၅) ေၾကာက္မက္ဖြယ္ႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၆) စစ္ထုိးျခင္းႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၇) စားဖြယ္ႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၈) ေသာက္ဖြယ္ႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၉) အ၀တ္ႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၁၀) အိပ္ရာႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၁၁) ပန္းႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၁၂) နံ႕သာႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၁၃) ေဆြမ်ဳိးႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၁၄) ယာဥ္ႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၁၅) ရြာႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၁၆) နိဂံုးႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၁၇) ၿမိဳ႕ႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၁၈) နယ္ႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၁၉) မိန္းမႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၂၀) သူရဲေကာင္းႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၂၁) လမ္းႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၂၂) ေရခပ္ဆိပ္ႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၂၃) ေသလြန္သူႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၂၆) သမုဒၵရာ (အေၾကာင္း) ႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၂၇) ႀကီးပြားျခင္း ဆုတ္ယုတ္ျခင္းႏွင့္ စပ္ေသာ စကားတို႔တည္း။
ထုိသို႔ မေျပာသင့္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း ...
ရဟန္းတို႔ ဤစကားသည္ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ မစပ္၊
မဂ္တည္းဟူေသာ အက်င့္ျမတ္၏ အစ မဟုတ္၊
ၿငီးေငြ႔ရန္ တပ္ျခင္းကင္းရန္ ခ်ဳပ္ရန္ ၿငိမ္းရန္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္
ကုိယ္တုိင္သိရန္ တဏွာမွ ထြက္ေျမာက္ရန္ မျဖစ္။
ရဟန္းတို႔ သင္တို႔ ေျပာဆုိလုိကုန္သည္ ရွိေသာ္ ...
{{ဤကား ဆင္းရဲတည္း}} ဟု ေျပာဆုိကုန္ရာ၏၊
{{ဤကား ဆင္းရဲျဖစ္ေပၚေၾကာင္းတည္း}} ဟု ေျပာဆုိကုန္ရာ၏၊
{{ဤကား ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) တည္း}} ဟု ေျပာဆုိကုန္ရာ၏၊
{{ဤကား ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္)သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္တည္း}} ဟု
ေျပာဆုိကုန္ရာ၏။
ထုိသို႔ ေျပာဆုိသင့္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း ...
ရဟန္းတို႔ ဤစကားသည္ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ စပ္၏၊
မဂ္တည္းဟူေသာ အက်င့္ျမတ္၏ အစ ျဖစ္၏၊
ၿငီးေငြ႕ရန္ တပ္ျခင္းကင္းရန္ ခ်ဳပ္ရန္ ၿငိမ္းရန္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္
ကုိယ္တုိင္သိရန္ တဏွာမွ ထြက္ေျမာက္ရန္ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ {{ဤကား ဆင္းရဲတည္း}} ဟု သိရန္ အားထုတ္ရမည္။ပ။
{{ဤကား ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္တည္း}} ဟု သိရန္
အားထုတ္ရမည္ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၁၀ - တိရစၧာနကထာသုတ္၊ သမာဓိ၀ဂ္၊ မဟာ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
ရဟန္းတို႔ မ်ားျပားေသာ ဖီလာစကားကုိ မေျပာကုန္ရာ။
ဤသည္ကား အဘယ္နည္း -
(၁) မင္းႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၂) ခုိးသူႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၃) အမတ္ႀကီးႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၄) စစ္သည္ႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၅) ေၾကာက္မက္ဖြယ္ႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၆) စစ္ထုိးျခင္းႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၇) စားဖြယ္ႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၈) ေသာက္ဖြယ္ႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၉) အ၀တ္ႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၁၀) အိပ္ရာႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၁၁) ပန္းႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၁၂) နံ႕သာႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၁၃) ေဆြမ်ဳိးႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၁၄) ယာဥ္ႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၁၅) ရြာႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၁၆) နိဂံုးႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၁၇) ၿမိဳ႕ႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၁၈) နယ္ႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၁၉) မိန္းမႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၂၀) သူရဲေကာင္းႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၂၁) လမ္းႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၂၂) ေရခပ္ဆိပ္ႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၂၃) ေသလြန္သူႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၂၆) သမုဒၵရာ (အေၾကာင္း) ႏွင့္ စပ္ေသာစကား
(၂၇) ႀကီးပြားျခင္း ဆုတ္ယုတ္ျခင္းႏွင့္ စပ္ေသာ စကားတို႔တည္း။
ထုိသို႔ မေျပာသင့္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း ...
ရဟန္းတို႔ ဤစကားသည္ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ မစပ္၊
မဂ္တည္းဟူေသာ အက်င့္ျမတ္၏ အစ မဟုတ္၊
ၿငီးေငြ႔ရန္ တပ္ျခင္းကင္းရန္ ခ်ဳပ္ရန္ ၿငိမ္းရန္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္
ကုိယ္တုိင္သိရန္ တဏွာမွ ထြက္ေျမာက္ရန္ မျဖစ္။
ရဟန္းတို႔ သင္တို႔ ေျပာဆုိလုိကုန္သည္ ရွိေသာ္ ...
{{ဤကား ဆင္းရဲတည္း}} ဟု ေျပာဆုိကုန္ရာ၏၊
{{ဤကား ဆင္းရဲျဖစ္ေပၚေၾကာင္းတည္း}} ဟု ေျပာဆုိကုန္ရာ၏၊
{{ဤကား ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) တည္း}} ဟု ေျပာဆုိကုန္ရာ၏၊
{{ဤကား ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္)သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္တည္း}} ဟု
ေျပာဆုိကုန္ရာ၏။
ထုိသို႔ ေျပာဆုိသင့္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း ...
ရဟန္းတို႔ ဤစကားသည္ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ စပ္၏၊
မဂ္တည္းဟူေသာ အက်င့္ျမတ္၏ အစ ျဖစ္၏၊
ၿငီးေငြ႕ရန္ တပ္ျခင္းကင္းရန္ ခ်ဳပ္ရန္ ၿငိမ္းရန္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္
ကုိယ္တုိင္သိရန္ တဏွာမွ ထြက္ေျမာက္ရန္ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ {{ဤကား ဆင္းရဲတည္း}} ဟု သိရန္ အားထုတ္ရမည္။ပ။
{{ဤကား ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္တည္း}} ဟု သိရန္
အားထုတ္ရမည္ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၁၀ - တိရစၧာနကထာသုတ္၊ သမာဓိ၀ဂ္၊ မဟာ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
ပသယွသုတ္- (အႏုိင္အထက္မူ၍)
ေယာက္က်ားမ်ားကို ႏိုင္လိုေသာ္...
ပသယွသုတ္- (အႏုိင္အထက္မူ၍)
ရဟန္းတို႔ မာတုဂါမ၏ အားတို႔သည္ ဤငါးမ်ဳိးတို႔တည္း။
အဘယ္ငါးမ်ဳိးတို႔နည္း-
၁။ အဆင္းအား၊
၂။ စည္းစိမ္ဥစၥာအား၊
၃။ ေဆြမ်ဳိးအား၊
၄။ သားသမီးအား၊
၅။ သီလအားတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ မာတုဂါမ၏အားတို႔သည္ ဤငါးမ်ဳိးတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤအားငါးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ မာတုဂါမသည္
လင္ကုိ အႏုိင္အထက္မူ၍ အိမ္၌ ေနရ၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၂ - ပသယွသုတ္၊ ဗလ၀ဂ္၊ သဠာယတန၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
ပသယွသုတ္- (အႏုိင္အထက္မူ၍)
ရဟန္းတို႔ မာတုဂါမ၏ အားတို႔သည္ ဤငါးမ်ဳိးတို႔တည္း။
အဘယ္ငါးမ်ဳိးတို႔နည္း-
၁။ အဆင္းအား၊
၂။ စည္းစိမ္ဥစၥာအား၊
၃။ ေဆြမ်ဳိးအား၊
၄။ သားသမီးအား၊
၅။ သီလအားတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ မာတုဂါမ၏အားတို႔သည္ ဤငါးမ်ဳိးတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤအားငါးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ မာတုဂါမသည္
လင္ကုိ အႏုိင္အထက္မူ၍ အိမ္၌ ေနရ၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၂ - ပသယွသုတ္၊ ဗလ၀ဂ္၊ သဠာယတန၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
ဧကသုတ္- (တစ္ခု)
ေယာက္က်ားတို႔ မိန္းမကို ႏိုင္လိုေသာ္...
ဧကသုတ္
ရဟန္းတို႔ ...
တစ္ခုတည္းေသာ အားႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ ေယာက်္ားသည္
မာတုဂါမကုိ လႊမ္းမုိး၍ျဖစ္၏။
တစ္ခုေသာအားဟူသည္ အဘယ္နည္း-
(ေယာက်္ား၏) အစုိးရျခင္းတည္းဟူေသာ အားျဖင့္ လႊမ္းမုိးခံရေသာ မာတုဂါမကုိ
အဆင္းအားသည္ မေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္၊
စည္းစိမ္ဥစၥာအားသည္ မေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္၊
သားသမီးအားသည္ မေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္၊
သီလအားသည္ မေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၄ - ဧကသုတ္ ဗလ၀ဂ္၊ သဠာယတန၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
ဧကသုတ္
ရဟန္းတို႔ ...
တစ္ခုတည္းေသာ အားႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ ေယာက်္ားသည္
မာတုဂါမကုိ လႊမ္းမုိး၍ျဖစ္၏။
တစ္ခုေသာအားဟူသည္ အဘယ္နည္း-
(ေယာက်္ား၏) အစုိးရျခင္းတည္းဟူေသာ အားျဖင့္ လႊမ္းမုိးခံရေသာ မာတုဂါမကုိ
အဆင္းအားသည္ မေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္၊
စည္းစိမ္ဥစၥာအားသည္ မေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္၊
သားသမီးအားသည္ မေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္၊
သီလအားသည္ မေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၄ - ဧကသုတ္ ဗလ၀ဂ္၊ သဠာယတန၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
Monday, December 8, 2008
ပဋိသမၻိဒါေလးပါး-
ပဋိသမၻိဒါေလးပါး-
သုတၱႏၲဘာဇနီယနည္း၊ (သုတၱန္နည္းျဖင့္ ေ၀ဖန္၍ ေဟာၾကားေသာနည္း)
ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ၍ သိေသာ (ပဋိသမၻိဒါ) ဉာဏ္တို႔သည္ ေလးပါးတို႔တည္း။
(၁) အက်ဳိး၌ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ၍ သိေသာ ဉာဏ္၊
(၂) အေၾကာင္း၌ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ၍ သိေသာ ဉာဏ္၊
(၃) သဒၵါ၌ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ၍ သိေသာ ဉာဏ္၊
(၄) အက်ဳိး၊ အေၾကာင္း၊ သဒၵါတို႔၌ အက်ယ္ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ၍ သိေသာ ဉာဏ္။
အက်ဳိး၌ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ၍ သိေသာ ဉာဏ္သည္ (အတၳပဋိသမၻိဒါဉာဏ္) မည္၏၊
အေၾကာင္း၌ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ၍ သိေသာ ဉာဏ္သည္ (ဓမၼပဋိသမၻိဒါဉာဏ္) မည္၏၊
ထုိအက်ဳိး အေၾကာင္းတို႔၌ မာဂဓဘာသာျဖင့္ ေျပာဆုိေသာ အသံ (သဒၵါ)၌ သိေသာ ဉာဏ္သည္ (နိ႐ုတၱိပဋိသမၻိဒါဉာဏ္) မည္၏၊
အက်ဳိး၊ အေၾကာင္း၊ သဒၵါတို႔ကုိ သိေသာ ဉာဏ္တို႔၌ အက်ယ္သိေသာ ဉာဏ္သည္ (ပဋိဘာနပဋိသမၻိဒါဉာဏ္) မည္၏။
သဂၤဟ၀ါရတည္း။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ျပဆုိျခင္း။
(ပဋိသမၻိဒါေလးပါးတို႔ကုိ ေ၀ဖန္ျပေသာ ၀ိဘင္း)
သုတၱႏၲဘာဇနီယနည္း၊ (သုတၱန္နည္းျဖင့္ ေ၀ဖန္၍ ေဟာၾကားေသာနည္း)
ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ၍ သိေသာ (ပဋိသမၻိဒါ) ဉာဏ္တို႔သည္ ေလးပါးတို႔တည္း။
(၁) အက်ဳိး၌ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ၍ သိေသာ ဉာဏ္၊
(၂) အေၾကာင္း၌ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ၍ သိေသာ ဉာဏ္၊
(၃) သဒၵါ၌ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ၍ သိေသာ ဉာဏ္၊
(၄) အက်ဳိး၊ အေၾကာင္း၊ သဒၵါတို႔၌ အက်ယ္ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ၍ သိေသာ ဉာဏ္။
အက်ဳိး၌ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ၍ သိေသာ ဉာဏ္သည္ (အတၳပဋိသမၻိဒါဉာဏ္) မည္၏၊
အေၾကာင္း၌ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ၍ သိေသာ ဉာဏ္သည္ (ဓမၼပဋိသမၻိဒါဉာဏ္) မည္၏၊
ထုိအက်ဳိး အေၾကာင္းတို႔၌ မာဂဓဘာသာျဖင့္ ေျပာဆုိေသာ အသံ (သဒၵါ)၌ သိေသာ ဉာဏ္သည္ (နိ႐ုတၱိပဋိသမၻိဒါဉာဏ္) မည္၏၊
အက်ဳိး၊ အေၾကာင္း၊ သဒၵါတို႔ကုိ သိေသာ ဉာဏ္တို႔၌ အက်ယ္သိေသာ ဉာဏ္သည္ (ပဋိဘာနပဋိသမၻိဒါဉာဏ္) မည္၏။
သဂၤဟ၀ါရတည္း။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ျပဆုိျခင္း။
(ပဋိသမၻိဒါေလးပါးတို႔ကုိ ေ၀ဖန္ျပေသာ ၀ိဘင္း)
ယုတ္မာေသာ ရဟန္းဟု ဆိုအပ္သူ
ဥႆကႋတသုတ္-
ရဟန္းတုိ႔ ...
တရား ငါးမ်ဳိးတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ ရဟႏၲာပင္ ျဖစ္လွ်င္မူလည္း
{{ယုတ္မာေသာ ရဟန္း}} ဟူ၍ ရြံရွာအပ္ ယံုမွားအပ္သူ ျဖစ္၏။
အဘယ္ ငါးမ်ဳိး တုိ႔နည္း ဟူမူ-
ရဟန္းတုိ႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ -
၁။ ျပည့္တန္ဆာမ (အိမ္) လွ်င္ က်က္စားရာရွိ၏၊
၂။ မုဆုိးမ (အိမ္) လွ်င္ က်က္စားရာရွိ၏၊
၃။ အပ်ဳိႀကီး (အိမ္) လွ်င္ က်က္စားရာရွိ၏၊
၄။ ပ႑ဳက္ (အိမ္) လွ်င္ က်က္စားရာရွိ၏၊
၅။ ရဟန္းမိန္းမ (ေက်ာင္း) လွ်င္ က်က္စားရာရွိ၏၊
ရဟန္းတုိ႔
တရား ငါးမ်ဳိးတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ ရဟႏၲာပင္ ျဖစ္လွ်င္မူလည္း
{{ယုတ္မာေသာ ရဟန္း}} ဟူ၍ ရြံရွာအပ္ ယံုမွားအပ္သူ ျဖစ္၏ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂ - ဥႆကႋတသုတ္၊ ဖာသု၀ိဟာရ၀ဂ္၊ ပဥၥကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။
Friday, December 5, 2008
ဒုတိယ ဖလသုတ္- (ဖလ=အက်ဳိးတရား)
ရဟန္းတို႔ အာနာပါနႆတိကုိ ဤသို႔ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္သည္ ရွိေသာ္ အက်ဳိးႀကီး၏၊ အာနိသင္ႀကီး၏။ ရဟန္းတို႔ အာနာပါနႆတိကုိ ဤသို႔ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္သည္ရွိေသာ္ ခုနစ္ပါးေသာအက်ဳိးအာနိသင္ တို႔ကုိ (မခြၽတ္ရလိမ့္မည္ဟု) ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏။
ဒုတိယ ဖလသုတ္- (ဖလ=အက်ဳိးတရား)
ရဟန္းတို႔ အာနာပါနႆတိကုိ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္သည္ရွိ ေသာ္ အက်ဳိးႀကီး၏၊ အာနိသင္ႀကီး၏။ ရဟန္းတို႔ အာနာပါနႆတိကုိ အဘယ္သို႔ လွ်င္ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္သည္ရွိေသာ္ အက်ဳိးႀကီးသနည္း၊ အာနိသင္ႀကီးသနည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ေတာသ႔ုိ သြားေရာက္၍ ျဖစ္ေစ၊ သစ္ပင္ရင္းသို႔ သြားေရာက္၍ ျဖစ္ေစ၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ သြားေရာက္၍ ျဖစ္ေစ တင္ပလႅင္ေခြၿပီးလွ်င္ ကုိယ္ကုိ ေျဖာင့္မတ္စြာထား၍ သတိကုိ (ကမၼ႒ာန္းသို႔) ေရွး႐ႈ ျဖစ္ေစလ်က္ ထုိင္ေန၏။
ထုိရဟန္းသည္ ...
သတိရွိလ်က္သာလွ်င္ ထြက္သက္ေလကုိ ထုတ္၏၊
သတိရွိလ်က္ သာလွ်င္ ၀င္သက္ေလကုိ ရွဴ၏။
ရွည္ရွည္ထြက္သက္ေလကုိ ထုတ္လွ်င္လည္း
{{ရွည္ရွည္ ထြက္သက္ေလကုိ ထုတ္၏}} ဟု သိ၏၊
ရွည္ရွည္၀င္သက္ေလကုိ ရွဴလွ်င္လည္း
{{ရွည္ရွည္ ၀င္သက္ေလကုိ ရွဴ၏}} ဟု သိ၏။
တုိတုိ ထြက္သက္ေလကုိထုတ္လွ်င္လည္း
{{တုိတုိ ထြက္သက္ ေလကုိ ထုတ္၏}} ဟု သိ၏၊
တုိတုိ ၀င္သက္ေလကုိ ရွဴလွ်င္လည္း
{{တုိတုိ ၀င္သက္ေလကုိ ရွဴ၏}} ဟု သိ၏။
အစ အလယ္ အဆံုး အလံုးစံုေသာ ထြက္ေလအေပါင္းကုိ
{{ထင္ရွား သိလ်က္ ထြက္သက္ေလကုိ ထုတ္မည္}} ဟု က်င့္၏၊
အစ အလယ္ အဆံုး အလံုးစံုေသာ ၀င္ေလ အေပါင္းကုိ
{{ထင္ရွားသိလ်က္ ၀င္သက္ေလကုိ ရွဴမည္}} ဟု အားထုတ္၍ က်င့္၏။
႐ုန္႔ရင္းေသာ ထြက္သက္ေလကုိ ၿငိမ္းေအးေစလ်က္
{{ထြက္သက္ေလကုိ ထုတ္မည္}} ဟု အားထုတ္၍ က်င့္၏၊
႐ုန္႔ရင္းေသာ ၀င္သက္ေလကုိ ၿငိမ္းေအးေစလ်က္
{{၀င္သက္ေလကုိ ရွဴမည္}} ဟု အားထုတ္၍ က်င့္၏။
ႏွစ္သိမ့္မႈ {ပီတိ} ကုိ ထင္ရွားသိလ်က္
{{ထြက္သက္ေလကုိ ထုတ္အံ့}} ဟု အားထုတ္၍ က်င့္၏၊
ႏွစ္သိမ့္မႈ {ပီတိ} ကုိ ထင္ရွားသိလ်က္
{{၀င္သက္ေလကုိ ရွဴအံ့}} ဟု အားထုတ္၍ က်င့္၏။
ခ်မ္းသာျခင္း {သုခ} ကုိ ထင္ရွားသိလ်က္
{{ထြက္သက္ေလကုိ ထုတ္အံ့}} ဟု အားထုတ္၍ က်င့္၏၊
ခ်မ္းသာျခင္း {သုခ} ကုိ ထင္ရွားသိလ်က္
{{၀င္သက္ေလကုိ ရွဴအံ့}} ဟု အားထုတ္၍ က်င့္၏။
ရဟန္းတို႔ အာနာပါနႆတိကုိ ဤသို႔ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္သည္ ရွိေသာ္ အက်ဳိးႀကီး၏၊ အာနိသင္ႀကီး၏။ ရဟန္းတို႔ အာနာပါနႆတိကုိ ဤသို႔ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္သည္ရွိေသာ္ ခုနစ္ပါးေသာအက်ဳိးအာနိသင္ တို႔ကုိ (မခြၽတ္ရလိမ့္မည္ဟု) ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏။
ခုနစ္ပါးေသာ အက်ဳိးအာနိသင္ဟူသည္ အဘယ္တို႔နည္း-
၁...
မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ပင္ မေသမီ ေစာေစာက အရဟတၱဖိုလ္ကုိ ၿပီးေစႏုိင္၏။
၂...
မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ပင္ မေသမီ ေစာေစာက အရဟတၱဖုိလ္ကုိ မၿပီးေစႏုိင္ခဲ့မူ ေသခါနီးအခါ၌ အရဟတၱဖုိလ္ကုိ ၿပီးေစႏုိင္၏။
၃...
မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ပင္ မေသမီ ေစာေစာက အရဟတၱဖုိလ္ကုိ မၿပီးေစႏုိင္ခဲ့မူ ေသခါနီးအခါ၌ အရဟတၱဖုိလ္ကုိ မၿပီးေစႏုိင္ခဲ့မူ ေအာက္ပုိင္း သံေယာဇဥ္ငါးပါးတို႔ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ အသက္တမ္း၏ အလယ္၌ အရဟတၱဖုိလ္သို႔ ေရာက္၍ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳရေသာ အႏၲရာပရိနိဗၺာယီမည္ေသာ အနာဂါမ္ ျဖစ္ႏုိင္၏။
၄...
အသက္တမ္း၏ ထက္၀က္ကုိ လြန္လ်က္ အရဟတၱဖုိလ္သို႔ ေရာက္၍ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳရေသာ ဥပဟစၥပရိနိဗၺာယီမည္ေသာ အနာဂါမ္ ျဖစ္ႏုိင္၏။
၅...
ပေယာဂ လုံ႔လ မပါဘဲ (အရဟတၱဖုိလ္သို႔ေရာက္လ်က္) ပရိနိဗၺာန္ျပဳရေသာ အသခၤါရပရိနိဗၺာယီမည္ေသာ အနာဂါမ္ ျဖစ္ႏုိင္၏။
၆...
ပေယာဂ လုံ႔လႏွင့္တကြ (အရဟတၱဖုိလ္သို႔ေရာက္လ်က္) ပရိနိဗၺာန္ျပဳရေသာ သသခၤါရပရိနိဗၺာယီမည္ေသာ အနာဂါမ္ ျဖစ္ႏုိင္၏။
၇...
အထက္ အထက္ဘံုသို႔ အဆင့္ဆင့္ တက္၍ (အကနိ႒ဘံုသို႔ေရာက္လ်က္ အရဟတၱဖုိလ္သို႔ေရာက္ေသာ) ဥဒၶံေသာတအကနိ႒ဂါမီ မည္ေသာ အနာဂါမ္ ျဖစ္ႏုိင္၏။
ရဟန္းတို႔ အာနာပါနႆတိကုိ ဤသို႔ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္သည္ ရွိေသာ္ ဤခုနစ္ပါးေသာ အက်ဳိးအာနိသင္တို႔ကုိ (မခြၽတ္ရလိမ့္မည္ဟု) ေမွ်ာ္လင့္ အပ္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၅ - ဒုတိယ ဖလသုတ္၊ ဧကဓမၼ၀ဂ္၊ မဟာ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
ဒုတိယ ဖလသုတ္- (ဖလ=အက်ဳိးတရား)
ရဟန္းတို႔ အာနာပါနႆတိကုိ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္သည္ရွိ ေသာ္ အက်ဳိးႀကီး၏၊ အာနိသင္ႀကီး၏။ ရဟန္းတို႔ အာနာပါနႆတိကုိ အဘယ္သို႔ လွ်င္ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္သည္ရွိေသာ္ အက်ဳိးႀကီးသနည္း၊ အာနိသင္ႀကီးသနည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ေတာသ႔ုိ သြားေရာက္၍ ျဖစ္ေစ၊ သစ္ပင္ရင္းသို႔ သြားေရာက္၍ ျဖစ္ေစ၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ သြားေရာက္၍ ျဖစ္ေစ တင္ပလႅင္ေခြၿပီးလွ်င္ ကုိယ္ကုိ ေျဖာင့္မတ္စြာထား၍ သတိကုိ (ကမၼ႒ာန္းသို႔) ေရွး႐ႈ ျဖစ္ေစလ်က္ ထုိင္ေန၏။
ထုိရဟန္းသည္ ...
သတိရွိလ်က္သာလွ်င္ ထြက္သက္ေလကုိ ထုတ္၏၊
သတိရွိလ်က္ သာလွ်င္ ၀င္သက္ေလကုိ ရွဴ၏။
ရွည္ရွည္ထြက္သက္ေလကုိ ထုတ္လွ်င္လည္း
{{ရွည္ရွည္ ထြက္သက္ေလကုိ ထုတ္၏}} ဟု သိ၏၊
ရွည္ရွည္၀င္သက္ေလကုိ ရွဴလွ်င္လည္း
{{ရွည္ရွည္ ၀င္သက္ေလကုိ ရွဴ၏}} ဟု သိ၏။
တုိတုိ ထြက္သက္ေလကုိထုတ္လွ်င္လည္း
{{တုိတုိ ထြက္သက္ ေလကုိ ထုတ္၏}} ဟု သိ၏၊
တုိတုိ ၀င္သက္ေလကုိ ရွဴလွ်င္လည္း
{{တုိတုိ ၀င္သက္ေလကုိ ရွဴ၏}} ဟု သိ၏။
အစ အလယ္ အဆံုး အလံုးစံုေသာ ထြက္ေလအေပါင္းကုိ
{{ထင္ရွား သိလ်က္ ထြက္သက္ေလကုိ ထုတ္မည္}} ဟု က်င့္၏၊
အစ အလယ္ အဆံုး အလံုးစံုေသာ ၀င္ေလ အေပါင္းကုိ
{{ထင္ရွားသိလ်က္ ၀င္သက္ေလကုိ ရွဴမည္}} ဟု အားထုတ္၍ က်င့္၏။
႐ုန္႔ရင္းေသာ ထြက္သက္ေလကုိ ၿငိမ္းေအးေစလ်က္
{{ထြက္သက္ေလကုိ ထုတ္မည္}} ဟု အားထုတ္၍ က်င့္၏၊
႐ုန္႔ရင္းေသာ ၀င္သက္ေလကုိ ၿငိမ္းေအးေစလ်က္
{{၀င္သက္ေလကုိ ရွဴမည္}} ဟု အားထုတ္၍ က်င့္၏။
ႏွစ္သိမ့္မႈ {ပီတိ} ကုိ ထင္ရွားသိလ်က္
{{ထြက္သက္ေလကုိ ထုတ္အံ့}} ဟု အားထုတ္၍ က်င့္၏၊
ႏွစ္သိမ့္မႈ {ပီတိ} ကုိ ထင္ရွားသိလ်က္
{{၀င္သက္ေလကုိ ရွဴအံ့}} ဟု အားထုတ္၍ က်င့္၏။
ခ်မ္းသာျခင္း {သုခ} ကုိ ထင္ရွားသိလ်က္
{{ထြက္သက္ေလကုိ ထုတ္အံ့}} ဟု အားထုတ္၍ က်င့္၏၊
ခ်မ္းသာျခင္း {သုခ} ကုိ ထင္ရွားသိလ်က္
{{၀င္သက္ေလကုိ ရွဴအံ့}} ဟု အားထုတ္၍ က်င့္၏။
ရဟန္းတို႔ အာနာပါနႆတိကုိ ဤသို႔ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္သည္ ရွိေသာ္ အက်ဳိးႀကီး၏၊ အာနိသင္ႀကီး၏။ ရဟန္းတို႔ အာနာပါနႆတိကုိ ဤသို႔ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္သည္ရွိေသာ္ ခုနစ္ပါးေသာအက်ဳိးအာနိသင္ တို႔ကုိ (မခြၽတ္ရလိမ့္မည္ဟု) ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏။
ခုနစ္ပါးေသာ အက်ဳိးအာနိသင္ဟူသည္ အဘယ္တို႔နည္း-
၁...
မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ပင္ မေသမီ ေစာေစာက အရဟတၱဖိုလ္ကုိ ၿပီးေစႏုိင္၏။
၂...
မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ပင္ မေသမီ ေစာေစာက အရဟတၱဖုိလ္ကုိ မၿပီးေစႏုိင္ခဲ့မူ ေသခါနီးအခါ၌ အရဟတၱဖုိလ္ကုိ ၿပီးေစႏုိင္၏။
၃...
မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ပင္ မေသမီ ေစာေစာက အရဟတၱဖုိလ္ကုိ မၿပီးေစႏုိင္ခဲ့မူ ေသခါနီးအခါ၌ အရဟတၱဖုိလ္ကုိ မၿပီးေစႏုိင္ခဲ့မူ ေအာက္ပုိင္း သံေယာဇဥ္ငါးပါးတို႔ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ အသက္တမ္း၏ အလယ္၌ အရဟတၱဖုိလ္သို႔ ေရာက္၍ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳရေသာ အႏၲရာပရိနိဗၺာယီမည္ေသာ အနာဂါမ္ ျဖစ္ႏုိင္၏။
၄...
အသက္တမ္း၏ ထက္၀က္ကုိ လြန္လ်က္ အရဟတၱဖုိလ္သို႔ ေရာက္၍ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳရေသာ ဥပဟစၥပရိနိဗၺာယီမည္ေသာ အနာဂါမ္ ျဖစ္ႏုိင္၏။
၅...
ပေယာဂ လုံ႔လ မပါဘဲ (အရဟတၱဖုိလ္သို႔ေရာက္လ်က္) ပရိနိဗၺာန္ျပဳရေသာ အသခၤါရပရိနိဗၺာယီမည္ေသာ အနာဂါမ္ ျဖစ္ႏုိင္၏။
၆...
ပေယာဂ လုံ႔လႏွင့္တကြ (အရဟတၱဖုိလ္သို႔ေရာက္လ်က္) ပရိနိဗၺာန္ျပဳရေသာ သသခၤါရပရိနိဗၺာယီမည္ေသာ အနာဂါမ္ ျဖစ္ႏုိင္၏။
၇...
အထက္ အထက္ဘံုသို႔ အဆင့္ဆင့္ တက္၍ (အကနိ႒ဘံုသို႔ေရာက္လ်က္ အရဟတၱဖုိလ္သို႔ေရာက္ေသာ) ဥဒၶံေသာတအကနိ႒ဂါမီ မည္ေသာ အနာဂါမ္ ျဖစ္ႏုိင္၏။
ရဟန္းတို႔ အာနာပါနႆတိကုိ ဤသို႔ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အပ္သည္ ရွိေသာ္ ဤခုနစ္ပါးေသာ အက်ဳိးအာနိသင္တို႔ကုိ (မခြၽတ္ရလိမ့္မည္ဟု) ေမွ်ာ္လင့္ အပ္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၅ - ဒုတိယ ဖလသုတ္၊ ဧကဓမၼ၀ဂ္၊ မဟာ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
Thursday, December 4, 2008
ဝိသာခါသုတ္- အခ်စ္တစ္ခုသည္ ဒုကၡတစ္ခု-
ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳ မရွိၾကသူတို႔အား ဆင္းရဲမရွိ၊
{{ထိုသူတို႔သည္ စိုးရိမ္ျခင္း မရွိကုန္။ ကိေလသာျမဴ မရွိကုန္။ ပင္ပန္းမႈ မရွိကုန္}}
ဝိသာခါသုတ္-
အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္- အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တၳိျပည္ ပုဗၺာ႐ံုေက်ာင္း မိဂါရမာတာ၀ိသာခါ၏ ျပာသာဒ္၌ သီတင္းသံုးေန ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ မိဂါရမာတာ ၀ိသာခါ ခ်စ္ႏွစ္သက္အပ္ေသာ ေျမးမသည္ ကြယ္လြန္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ မိဂါရမာတာ ၀ိသာခါသည္ စိုစြတ္ေသာ အ၀တ္ စိုစြတ္ေသာ ဆံပင္ရွိသည္ျဖစ္၍ ေန႔ခင္း အခ်ိန္၌ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ တစ္ခုေသာအရပ္၌ ထိုင္ေန၏။
တစ္ခုေသာအရပ္၌ ထိုင္ေနေသာ မိဂါရမာတာဝိသာခါကို -
ဝိသာခါ စိုစြတ္ေသာ အ၀တ္ စိုစြတ္ေသာ ဆံပင္ရွိလ်က္ ေန႔ခင္းခ်ည္း အခ်ိန္၀ယ္ အဘယ္အရပ္မွလာ၍ ငါဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္သနည္းဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ ဘုရား တပည့္ေတာ္မ ခ်စ္ႏွစ္သက္အပ္ေသာ ေျမးမသည္ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္မသည္ စိုစြတ္ေသာ အ၀တ္ စိုစြတ္ေသာ ဆံပင္ရွိလ်က္ ေန႔ခင္းခ်ည္း အခ်ိန္၀ယ္ အသွ်င္ ဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ပါ၏ဟု ေလွ်ာက္၏။
ဝိသာခါ...သင္သည္ သာ၀တၳိျပည္၌ ရွိၾကသည့္ လူတို႔ေလာက္ေသာ သားတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ေျမးတို႔ကို လည္းေကာင္း အလိုရွိသေလာဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ျမတ္စြာဘုရား တပည့္ေတာ္သည္ သာ၀တၳိျပည္၌ ရွိၾကသည့္ လူတို႔ေလာက္ေသာ သားတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ေျမးတို႔ကို လည္းေကာင္း အလိုရွိပါသည္ဟု ေလွ်ာက္၏။
ဝိသာခါ သာ၀တၳိျပည္သူ ျပည္သားတို႔သည္ ေန႔တိုင္း အဘယ္မွ်ေလာက္ မ်ားျပားစြာ ကြယ္လြန္ကုန္ သနည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား ေန႔တိုင္း သာ၀တၳိျပည္သားတို႔သည္ ဆယ္ေယာက္တို႔လည္း ကြယ္လြန္ပါကုန္၏။ အသွ်င္ဘုရား သာ၀တၳိျပည္သားတို႔သည္ ကိုးေယာက္ ရွစ္ ေယာက္ ခုနစ္ေယာက္ ေျခာက္ေယာက္ ငါးေယာက္ ေလးေယာက္ သံုးေယာက္ ႏွစ္ေယာက္တို႔လည္း ကြယ္လြန္ပါကုန္၏။ အသွ်င္ဘုရား ေန႔တိုင္း သာ၀တၳိျပည္ သား တစ္ေယာက္ေသာ္လည္း ကြယ္လြန္ပါ၏။
အသွ်င္ဘုရား သာ၀တၳိျပည္သည္ ေသေသာ လူတို႔ျဖင့္ မဆိတ္ပါဟု ေလွ်ာက္၏။
၀ိသာခါ ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း။ သင္သည္ တစ္ခါတစ္ရံမွ် မစိုေသာ အ၀တ္ မစိုေသာ ဆံပင္ ရွိသည္ ျဖစ္ႏိုင္ပါေတာ့ မည္ေလာဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ဘုရား ဤသို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါ၊
အသွ်င္ဘုရား ထိုမွ်ေလာက္ မ်ားျပားေသာ သားတို႔ျဖင့္ လည္းေကာင္း ေျမးတို႔ျဖင့္ လည္းေကာင္း တပည့္ေတာ္မအား အက်ဳိး မရွိေတာ့ပါဟု (ေလွ်ာက္၏)။
၀ိသာခါ ...
တစ္ရာမွ်ေလာက္ ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳရွိၾကသူတို႔အား
တစ္ရာမွ်ေလာက္ေသာ ဆင္းရဲတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
ကိုးဆယ္မွ်ေလာက္ ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳ ရွိၾကသူတို႔အား
ကိုးဆယ္မွ် ေလာက္ေသာ ဆင္းရဲတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
ရွစ္ဆယ္မွ်ေလာက္ ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳ ရွိၾကသူတို႔အား
ရွစ္ဆယ္မွ်ေလာက္ေသာ ဆင္းရဲတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
ခုနစ္ဆယ္မွ်ေလာက္ ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳ ရွိၾကသူတို႔အား
ခုနစ္ဆယ္မွ်ေလာက္ေသာ ဆင္းရဲတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
ေျခာက္ဆယ္မွ်ေလာက္ ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳ ရွိၾကသူတို႔အား
ေျခာက္ဆယ္မွ်ေလာက္ေသာ ဆင္းရဲတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္ ၏။
ငါးဆယ္မွ်ေလာက္ ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳ ရွိၾကသူတို႔အား
ငါးဆယ္မွ်ေလာက္ေသာ ဆင္းရဲတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
ေလးဆယ္မွ်ေလာက္ ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳ ရွိၾကသူတို႔အား
ေလးဆယ္မွ်ေလာက္ေသာ ဆင္းရဲတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
သံုးဆယ္မွ်ေလာက္ ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳ ရွိၾကသူတို႔အား
သံုးဆယ္မွ်ေလာက္ေသာ ဆင္းရဲတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
ႏွစ္ဆယ္မွ်ေလာက္ ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳ ရွိၾကသူတို႔အား
ႏွစ္ဆယ္မွ်ေလာက္ေသာ ဆင္းရဲတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
တစ္ဆယ္မွ်ေလာက္ ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳ ရွိၾကသူတို႔အား
တစ္ဆယ္မွ်ေလာက္ေသာ ဆင္းရဲတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳ ကိုးခုေလာက္ ရွိၾကသူတို႔အား
ကိုးခုေသာ ဆင္းရဲတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳ ရွစ္ခုေလာက္ ရွိၾကသူတို႔အား
ရွစ္ခုေသာ ဆင္းရဲတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳ ခုနစ္ခုေလာက္ ရွိၾကသူတို႔အား
ခုနစ္ခုေသာ ဆင္းရဲတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳ ေျခာက္ခုေလာက္ ရွိၾကသူတို႔အား
ေျခာက္ခုေသာ ဆင္းရဲတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳ ငါးခုေလာက္ ရွိၾကသူတို႔အား
ငါးခုေသာ ဆင္းရဲတို႔ သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳ ေလးခုေလာက္ ရွိၾကသူတို႔အား
ေလးခုေသာ ဆင္းရဲတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳ သံုးခုေလာက္ ရွိၾကသူတို႔အား
သံုးခုေသာ ဆင္းရဲတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳ ႏွစ္ခုေလာက္ ရွိၾကသူတို႔အား
ႏွစ္ခုေသာ ဆင္းရဲတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳ တစ္ခုရွိသူအား
တစ္ခုေသာ ဆင္းရဲသည္ ျဖစ္၏။
ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳ မရွိၾကသူတို႔အား ဆင္းရဲမရွိ၊
{{ထိုသူတို႔သည္ စိုးရိမ္ျခင္း မရွိကုန္။ ကိေလသာျမဴ မရွိကုန္။ ပင္ပန္းမႈ မရွိကုန္}}
ဟု ငါေဟာဆို၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ထို႔ေနာက္ ...
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤအေၾကာင္းအရာကို သိေတာ္မူ၍ ထိုသိေသာ အခ်ိန္၌-
{{ေလာက၌ မ်ားေသာ သေဘာရွိကုန္ေသာ အလံုးစံုေသာ စိုးရိမ္ျခင္းတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ငိုေႂကြးျခင္းတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ဆင္းရဲျခင္းတို႔သည္ လည္း ေကာင္း ထင္ကုန္၏။ ထိုအလံုးစံုတို႔သည္ ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳကို စြဲ၍ ျဖစ္ေပၚကုန္၏။ ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀ထၳဳ မရွိမူ ထိုအလံုးစံုတို႔သည္ မျဖစ္ႏိုင္ကုန္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေလာက၌ အၾကင္သူတို႔အား ခ်စ္အပ္ေသာ အရာ၀တၳဳသည္ တစ္စံု တစ္ခုမွ် မရွိ၊ ထိုသူတို႔သည္ ခ်မ္းသာ ကုန္၏။ စိုးရိမ္မႈ ကင္းကုန္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ စိုးရိမ္ကင္းမႈ ကိေလသာျမဴ ကင္းမႈကို ေတာင့္တသူတို႔သည္ ေလာက၌ တစ္စံု တစ္ခုေသာ ခ်စ္ခင္မႈကိုမွ် မျပဳၾကကုန္ရာ}} ဟု ဤဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္ေတာ္မူ၏။
၈ - ၀ိသာခါသုတ္၊ ပါဋလိဂါမိယ၀ဂ္၊ ဥဒါန္းပါဠိေတာ္။
Subscribe to:
Posts (Atom)