ေကာဓနသုတ္-

ေကာဓနသုတ္- (အမ်က္ေဒါသၾကီးသည္)

ရဟန္းတို႔ ...
ရန္သူတို႔ ႏွစ္သက္ အပ္ကုန္၍
ရန္သူတို႔၏ အက်ဳိးကုိ ျပဳတတ္ကုန္ေသာ ဤတရားခုနစ္မ်ဳိးတို႔သည္
အမ်က္ထြက္ေသာ မိန္းမသို႔လည္းေကာင္း၊
အမ်က္ထြက္ေသာ ေယာက်္ားသို႔ လည္းေကာင္း ေရာက္လာကုန္၏။

အဘယ္ ခုနစ္မ်ဳိး တို႔နည္း ဟူမူ-

၁...
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ ရန္သူသည္ ရန္ဘက္ျဖစ္သူအား ''ဤသူသည္ အဆင္း မလွပါမူကား ေကာင္းေလရာ၏'' ဟု အလုိရွိ၏။

ထိုသို႔ အလုိရွိျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း-

ရဟန္းတို႔ ရန္သူသည္ ရန္ဘက္ျဖစ္သူ၏ အဆင္းလွျခင္း၌ မႏွစ္သက္။ ရဟန္းတို႔ အမ်က္ထြက္ေလ့ရွိေသာ ဤေယာက်္ား ပုဂၢိဳလ္ကုိ အမ်က္ ေဒါသသည္ ႏွိပ္စက္ အပ္၏၊ အမ်က္ေဒါသသည္ အစဥ္လုိက္အပ္၏၊ ထိုအမ်က္ထြက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ အကယ္၍ ေကာင္းစြာ ေရခ်ဳိးအပ္ ေကာင္းစြာ လိမ္းက်ံအပ္သည္ ျဖစ္၍ ဆံ မုတ္ဆိတ္ကုိ ရိတ္ၿပီးလွ်င္ ေကာင္းမြန္ ျဖဴစင္ေသာ အဝတ္ကုိ ဝတ္ဆင္ရေစကာမူ၊ ထိုသူသည္ အမ်က္ေဒါသ ႏွိပ္စက္အပ္သည္ ျဖစ္၍ အဆင္း မလွသည္ သာလွ်င္ ျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ရန္သူတို႔ ႏွစ္သက္အပ္၍ ရန္သူတို႔၏ အက်ဳိးကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဤပဌမသေဘာသည္ အမ်က္ထြက္ေသာ မိန္းမသို႔ လည္းေကာင္း၊ ေယာက်္ားသို႔ လည္းေကာင္း ေရာက္လာ၏။

၂...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရန္သူသည္ ရန္ဘက္ျဖစ္သူအား ''ဤသူသည္ ဆင္းရဲစြာ အိပ္ေနရပါမူ ေကာင္းေလရာ၏'' ဟု အလုိရွိ၏၊

ထိုသို႔ အလုိရွိျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း-

ရဟန္းတို႔ ရန္သူသည္ ရန္ဘက္ျဖစ္သူ၏ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ေနရျခင္း၌ မႏွစ္သက္။ ရဟန္းတို႔ အမ်က္ထြက္ေလ့ရွိေသာ ဤေယာက်္ား ပုဂၢိဳလ္ကုိ အမ်က္ေဒါသသည္ ႏွိပ္စက္အပ္၏၊ အမ်က္ ေဒါသသည္ အစဥ္လုိက္ အပ္၏၊ ထိုအမ်က္ထြက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ အကယ္၍ ပလႅင္၊ ေမြးရွည္ ေကာေဇာႀကီး၊ ပန္းေျပာက္ျခယ္ သားေမြး အခင္း၊ ဝံပိုင့္ေရအခင္းျမတ္၊ (နီေသာ) မ်က္ႏွာၾကက္ႏွင့္ အံုးနီႏွစ္ဖက္ရွိ ေနရာတို႔၌ အိပ္၍ ေနရေစကာမူ၊ ထိုသူသည္ အမ်က္ေဒါသ ႏွိပ္စက္အပ္သည္ ျဖစ္၍ ဆင္းရဲစြာသာလွ်င္ အိပ္ေနရ၏။ ရဟန္းတို႔ ရန္သူတို႔ ႏွစ္သက္အပ္၍ ရန္သူတို႔၏ အက်ဳိးစီးပြါးကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဤဒုတိယ သေဘာသည္ အမ်က္ထြက္ေသာ မိန္းမ သို႔လည္းေကာင္း၊ ေယာက်္ားသို႔လည္းေကာင္း ေရာက္လာ၏။

၃...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရန္သူသည္ ရန္ဘက္ျဖစ္သူအား ''ဤသူသည္ အက်ဳိးစီးပြါး မ်ားျပားစြာ ျဖစ္ထြန္းမႈရွိသူ မျဖစ္ပါမူကား ေကာင္းေလရာ၏'' ဟု အလုိရွိ၏၊

ထိုသို႔ အလုိရွိျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း-

ရဟန္းတို႔ ရန္သူသည္ ရန္ဘက္ျဖစ္သူ၏ အက်ဳိးစီးပြါးရွိမႈ၌ မႏွစ္သက္။ ရဟန္းတို႔ အမ်က္ထြက္ေလ့ရွိေသာ ဤေယာက်္ားပုဂၢိဳလ္ကုိ အမ်က္ေဒါသသည္ ႏွိပ္စက္အပ္ ၏၊ အမ်က္ေဒါသသည္ အစဥ္လုိက္အပ္၏၊ အက်ဳိးစီးပြါး မရွိသည္ကုိ ယူ၍မူ၍ လည္း ''ငါသည္ အက်ဳိးစီးပြါး ရွိသည္ကုိ ယူအပ္ၿပီ'' ဟု မွတ္ထင္၏၊ အက်ဳိးစီးပြါး ရွိသည္ကုိ ယူ၍မူလည္း ''ငါသည္ အက်ဳိးစီးပြါး မရွိသည္ကုိ ယူအပ္ၿပီ'' ဟု မွတ္ ထင္၏၊ အမ်က္ေဒါသ ႏွိပ္စက္အပ္ေသာ ထိုသူအား အခ်င္းခ်င္း ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ကုန္၍ ယူအပ္ကုန္ေသာ ဤတရားတို႔သည္ ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး စီးပြါးမဲ့ရန္ ဆင္းရဲရန္ ျဖစ္ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ရန္သူတို႔ ႏွစ္သက္အပ္၍ ရန္သူတို႔၏ အက်ဳိးကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဤတတိယ သေဘာသည္ အမ်က္ထြက္ေသာ မိန္းမသို႔ လည္း ေကာင္း၊ ေယာက်္ားသို႔ လည္းေကာင္း ေရာက္လာ၏။

၄...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရန္သူသည္ ရန္ဘက္ျဖစ္သူအား ''ဤသူသည္ စည္းစိမ္ဥစၥာ ရွိသူ မျဖစ္ပါမူ ေကာင္းေလရာ၏'' ဟု အလုိရွိ၏၊

ထိုသို႔ အလုိရွိျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း-

ရန္သူသည္ ရန္ဘက္ျဖစ္ေသာ သူ၏ စည္းစိမ္ဥစၥာ ရွိမႈ၌ မႏွစ္သက္။ ရဟန္းတို႔ အမ်က္ထြက္ေလ့ရွိေသာ အမ်က္ေဒါသသည္ ႏွိပ္စက္အပ္ေသာ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျဖင့္ အစဥ္လုိက္ေသာ ထိုေယာက်္ား၏ ထႂကြလံု႔လျဖင့္ ရအပ္ကုန္ေသာ လက္႐ံုး အားကုိး ဆည္းပူးအပ္ကုန္ေသာ ေခြၽးဒီးဒီးက် ျဖစ္ေစအပ္ကုန္ေသာ တရားႏွင့္ ယွဥ္ကုန္ တရားသျဖင့္ ရအပ္ကုန္ေသာ စည္းစိမ္ ဥစၥာတို႔ကုိလည္း မင္းတို႔သည္ မင္း၏ ဘ႑ာတိုက္၌ သြင္းကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ရန္သူတို႔ ႏွစ္သက္အပ္၍ ရန္သူ တို႔၏အက်ဳိးကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဤစတုတၳ သေဘာသည္ အမ်က္ထြက္ေသာ မိန္းမ သို႔ လည္းေကာင္း၊ ေယာက်္ားသို႔ လည္းေကာင္း ေရာက္လာ၏။

၅...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရန္သူသည္ ရန္ဘက္ျဖစ္သူအား ''ဤသူသည္ အျခံအရံ ရွိသူ မျဖစ္ပါမူ ေကာင္းေလရာ၏'' ဟု အလုိရွိ၏၊

ထိုသို႔ အလုိရွိျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း-

ရန္သူသည္ ရန္ဘက္ျဖစ္ေသာသူ၏ အျခံအရံရွိမႈ၌ မႏွစ္သက္။ ရဟန္းတို႔ အမ်က္ ထြက္ေလ့ရွိေသာ ဤေယာက်္ား ပုဂၢိဳလ္ကုိ အမ်က္ေဒါသသည္ ႏွိပ္စက္အပ္၏၊ အမ်က္ေဒါသသည္ အစဥ္လုိက္အပ္၏၊ ထိုပုဂၢိဳလ္အား မေမ့ေလ်ာ့ျခင္းျဖင့္ ရအပ္ ေသာ အျခံအရံမွလည္း အမ်က္ထြက္ျခင္းျဖင့္ ႏွိပ္စက္အပ္သည္ ျဖစ္၍ ပ်က္စီး၏၊ ရဟန္းတို႔ ရန္သူတို႔ ႏွစ္သက္အပ္၍ ရန္သူတို႔၏ အက်ဳိးကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဤပၪၥမ သေဘာသည္ အမ်က္ထြက္ေသာ မိန္းမသို႔ လည္းေကာင္း၊ ေယာက်္ားသို႔ လည္း ေကာင္း ေရာက္လာ၏။

၆...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရန္သူသည္ ရန္ဘက္ျဖစ္သူအား ''ဤသူသည္ အေဆြခင္ပြန္း ရွိသူ မျဖစ္ပါမူ ေကာင္းေလရာ၏'' ဟု အလုိရွိ၏၊

ဤသို႔ အလုိရွိျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း-

ရဟန္းတို႔ ရန္သူသည္ ရန္ဘက္ျဖစ္သူ၏ အေဆြခင္ပြန္းရွိမႈ၌ မႏွစ္သက္။ ရဟန္း တို႔ အမ်က္ထြက္ေလ့ရွိေသာ အမ်က္ထြက္ျခင္းျဖင့္ ႏွိပ္စက္အပ္ေသာ အမ်က္ ထြက္ျခင္းျဖင့္ အစဥ္လုိက္ေသာ ဤေယာက်္ား ပုဂၢိဳလ္ကုိ အေဆြခင္ပြန္း အကြၽမ္း ဝင္သူ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းတို႔သည္လည္း ေဝးစြာ ေရွာင္ၾကဥ္ကုန္၏၊ ရဟန္းတို႔ ရန္သူတို႔ ႏွစ္သက္အပ္၍ ရန္သူတို႔၏ အစီးအပြါးကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဤဆ႒မ သေဘာသည္ အမ်က္ထြက္ေသာ မိန္းမသို႔ လည္းေကာင္း၊ ေယာက်္ားသို႔ လည္း ေကာင္း ေရာက္လာ၏။

၇...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရန္သူသည္ ရန္ဘက္ျဖစ္သူအား ''ဤသူသည္ ခႏၶာကုိယ္ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းေသာ မေကာင္းေသာ လားရာ ပ်က္စီး၍ က်ေရာက္ရာ ငရဲသို႔ က်ေရာက္ပါမူကား ေကာင္းေလရာ၏'' ဟု အလုိရွိ၏၊

ထိုသို႔ အလုိရွိျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း-

ရဟန္းတို႔ ရန္သူသည္ ရန္ဘက္ျဖစ္ေသာသူ၏ သုဂတိဘံုသို႔ ေရာက္မႈ၌ မႏွစ္ သက္။ ရဟန္းတို႔ အမ်က္ထြက္ေလ့ရွိေသာ အမ်က္ထြက္ျခင္းျဖင့္ ႏွိပ္စက္အပ္ ေသာ အမ်က္ထြက္ျခင္းျဖင့္ အစဥ္လုိက္ေသာ ဤေယာက်္ားပုဂၢိဳလ္သည္ ကုိယ္ ျဖင့္ ဒုစ႐ိုက္ကုိ က်င့္၏၊ ႏႈတ္ျဖင့္ ဒုစ႐ိုက္ကုိ က်င့္၏၊ စိတ္ျဖင့္ ဒုစ႐ိုက္ကုိ က်င့္၏၊ ထိုအမ်က္ထြက္သူသည္ ကုိယ္ျဖင့္ ဒုစ႐ိုက္ကုိ က်င့္၍ ႏႈတ္ျဖင့္ ဒုစ႐ိုက္ကုိ က်င့္၍ စိတ္ျဖင့္ ဒုစ႐ိုက္ကုိက်င့္၍ ခႏၶာကုိယ္ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းေသာ မေကာင္းေသာ လားရာ ပ်က္စီး၍ က်ေရာက္ရာ ငရဲသို႔ အမ်က္ထြက္ျခင္းသည္ ႏွိပ္စက္အပ္သည္ ျဖစ္၍ ေရာက္ရ၏။ ရဟန္းတို႔ ရန္သူတို႔ ႏွစ္သက္အပ္၍ ရန္သူတို႔၏ အက်ဳိးကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဤသတၱမ သေဘာသည္ အမ်က္ထြက္ေသာ မိန္းမသို႔ လည္းေကာင္း၊ ေယာက်္ားသို႔ လည္းေကာင္း ေရာက္ လာ၏။

ရဟန္းတို႔ ရန္သူတို႔ ႏွစ္သက္အပ္ကုန္၍ ရန္သူတို႔၏ အက်ဳိးစီးပြါးကုိ ျပဳတတ္ ကုန္ေသာ ဤတရားခုနစ္မ်ဳိးတို႔သည္ အမ်က္ထြက္ေသာ မိန္းမသို႔ လည္းေကာင္း၊ ေယာက်္ားသို႔ လည္းေကာင္း ေရာက္လာကုန္၏ ဟု (ေဟာေတာ္မူ၏)။

အမ်က္ထြက္ေလ့ ရွိသူသည္ အဆင္းမလွ၊ ထိုသူသည္ ဆင္းရဲစြာလည္း အိပ္ရ ေနရ၏၊ ထိုမွတစ္ပါး အက်ဳိးစီးပြါးရွိ၏ဟု မွတ္ယူ၍ အက်ဳိးစီးပြါးမဲ့သည့္ အျဖစ္သို႔ ေရာက္၏။ အမ်က္ ထြက္တတ္ေသာ အမ်က္ေဒါသ ႏွိပ္စက္အပ္ေသာ ေယာက်္ား သည္ ထိုအမ်က္ထြက္မႈေၾကာင့္ ကုိယ္ ႏႈတ္ျဖင့္ သတ္ပုတ္ညႇဥ္းဆဲမႈကုိ ျပဳ၍ ဥစၥာ ၏ ဆံုး႐ႈံးျခင္းသို႔ ေရာက္၏။ အမ်က္ေဒါသတည္း ဟူေသာ ယစ္ျခင္းျဖင့္ ယစ္ေသာ ေယာက်္ားသည္ အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာ မရွိသည့္ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္၏၊ ေဆြမ်ဳိး မိတ္သဂၤဟတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ခ်စ္ကြၽမ္းဝင္ကုန္ေသာ သူတို႔သည္ လည္း ေကာင္း အမ်က္ထြက္သူကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ကုန္၏။ အမ်က္ေဒါသသည္ အက်ဳိး စီးပြါး မဲ့ကုိ ျဖစ္ေစတတ္၏၊ အမ်က္ေဒါသသည္ စိတ္ကုိ ဖ်က္ဆီးတတ္၏၊ စိတ္၏အတြင္း ၌ ေဘးကုိ ျဖစ္ေစတတ္၏၊ ထိုသို႔ေသာ အေၾကာင္းကုိ ပညာႏုံ႔သူ လူအေပါင္းသည္ မသိေခ်။ အမ်က္ထြက္သူသည္ အက်ဳိးစီးပြါးကုိ မသိႏိုင္၊ အမ်က္ထြက္သူသည္ အေၾကာင္းတရားကုိ မျမင္ႏိုင္၊ အမ်က္ေဒါသသည္ သတၱဝါကုိ ႏွိပ္စက္ေသာအခါ အလြန္ မုိက္မဲမႈသည္ ျဖစ္၏။ အမ်က္ထြက္ေသာ သူသည္ ျပဳႏိုင္ခဲေသာ အမႈကုိ ျပဳလြယ္ေသာ အမႈကဲ့သို႔ ခြၽတ္ယြင္းေစ၏၊ ထိုသူသည္ ေနာက္အခါ၌ အမ်က္ ေဒါသ ေျပေပ်ာက္သည္ ရွိေသာ္ မီးေလာငသကဲ့သို႔ ပူပန္ရ၏။

အၾကင္ အမ်က္ေဒါသေၾကာင့္ သတၱဝါတို႔သည္ အမ်က္ထြက္ကုန္၏၊ ထိုအမ်က္ ေဒါသသည္ အၾကင္အခါ၌ ျဖစ္ေပၚ၏၊ ထိုအခါ၌ မီးသည္ တေထာင္းေထာင္း ထေသာ အခုိးကုိ ျပဘိသကဲ့သို႔ အရွိန္အေစာ္ ကင္းမဲ့ေသာ မ်က္ႏွာရွိသည့္ အျဖစ္ ကုိ ျပ၏။ ထိုအမ်က္ထြက္သူအား ရွက္မႈ ထိတ္လန္႔မႈမရွိ၊ ထိုအမ်က္ထြက္သူသည္ (ဆံုးမအပ္ေသာ) စကားကုိ ႐ိုေသမႈ မရွိ၊ အမ်က္ေဒါသ ႏွိပ္စက္ေသာသူအား မွီခို ရာ တစ္စံုတစ္ရာမွ် မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။ ပူပန္ေသာက ေရာက္ေစတတ္ကုန္ေသာ အၾကင္
(အဖသတ္ျခင္းစေသာ) ကံတို႔သည္ သမထဝိပႆနာတရားတို႔မွ ေဝးကြာကုန္၏။

ထိုအေၾကာင္းကံတို႔ကုိ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ ေျပာၾကားေပအံ့၊
ထိုစကားကုိ နာၾကကုန္ေလာ့။

အမ်က္ထြက္သူသည္ အဖကုိ သတ္တတ္၏၊
အမ်က္ထြက္သူသည္ အမိကုိ သတ္တတ္၏၊
အမ်က္ထြက္သူသည္ ရဟႏၲာကုိ သတ္တတ္၏၊
အမ်က္ထြက္သူသည္ ပုထုဇဥ္ကုိ သတ္တတ္၏။
အမိ ေမြးျမဴအပ္ေသာသားသည္ ဤေလာကကုိ ေတြ႕ျမင္ရ၏၊ အသက္ကုိ ေပး တတ္သည့္ ၿငိမ္းေအးေသာ ထိုအမိကုိေသာ္လည္း အမ်က္ထြက္သူ ပုထုဇဥ္သည္ သတ္တတ္၏။ ထိုသတၱဝါတို႔သည္ ကုိယ္ခ်င္းစာ တရားရွိၾကကုန္၏၊ မိမိ ကုိယ္ကုိ သာလွ်င္ လြန္စြာခ်စ္အပ္၏၊ အမ်က္ထြက္သူသည္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ အာ႐ံုတို႔၌ ေတြေဝသည္ျဖစ္၍ အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ေၾကာင့္ မိမိကုိယ္ကုိ သတ္တတ္၏။

မိမိကုိယ္ကုိ သန္လ်က္ျဖင့္ သတ္ကုန္၏၊
ေတြေဝကုန္သည္ ျဖစ္၍ အဆိပ္ကုိ စားကုန္၏၊
ႀကဳိးျဖင့္ ေႏွာင္ဖဲြ႕၍ (ဆဲြႀကဳိးခ်၍) ေသကုန္၏၊
ေခ်ာက္ထဲသို႔ေသာ္ လည္းေကာင္း (ခုန္ခ်၍) ေသကုန္၏။
စီးပြါးခ်မ္းသာကုိ ဖ်က္ဆီးတတ္ မိမိကုိယ္ကုိ ေသေစတတ္သည့္ အမႈတို႔ကုိ ျပဳကုန္ ေသာ္လည္း မသိရွိၾကကုန္၊
အမ်က္ထြက္ျခင္း သေဘာသည္ ပ်က္စီးေၾကာင္း ျဖစ္၏၊

ဤေဒါသသည္ ေကာဓ အသြင္ျဖင့္ ျဖစ္၏၊ (ႏွလံုးအိမ္) ဂူ၌ ကိန္း၏၊ ေသမင္း၏ ေက်ာ့ကြင္းသဖြယ္ ျဖစ္၏။ တိုေဒါသကုိ ပညာ ဝီရိယသမၼာဒိ႒ိ (ပညာ)ဟူေသာ ဆံုးမျခင္းျဖင့္ ပယ္ျဖတ္ရာ၏။ ပညာရွိသည္ ထိုအကုသိုလ္ကုိ အႂကြင္းမဲ့ ပယ္ျဖတ္ သကဲသို႔ ထုို႔အတူသာလွ်င္ ငါတုိ႔အား ႏွလံုးမသာယာ မ်က္ႏွာမရႊင္ေသာ အျဖစ္သည္ မျဖစ္ေစလင့္ဟု ႏွလံုးျပဳၿပီးလွ်င္ ကုသိုလ္တရားတို႔ကုိ က်င့္ကုန္ ရာ၏။ ေဒါသကင္းကြာ၍ ပင္ပန္းျခင္း မရွိကုန္ေသာ ေလာဘ ကင္းကြာ၍ ျငဴစူမႈ မရွိကုန္ေသာ ယဥ္ေက်းကုန္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ အမ်က္ေဒါသကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ လ်က္ အာသေဝါတရား မရွိကုန္မူ၍ ကိေလသာ ၿငိမ္းေအးၾကေလကုန္သတည္း။

၁၁ - ေကာဓနသုတ္၊ အဗ်ာကတဝဂ္၊ သတၱကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။