ဝမ္းတြင္းကန္းေသာ ေယာက္်ား ဥပမာ

ပါယာသိသုတ္ (အပိုင္း-၇)

ဝမ္းတြင္းကန္းေသာ ေယာက္်ား ဥပမာ၊

ၿမဳိ႕စား ဥပမာေသာ္ကား ဝမ္းတြင္းကန္းေသာ ေယာက္်ားသည္ မည္းေသာ အဆင္း, ျဖဴေသာ အဆင္းတို႔ကုိ မျမင္ရာ၊ ညိဳေသာ အဆင္းတို႔ကုိ မျမင္ရာ၊ ေရႊေသာ အဆင္းတို႔ကုိ မျမင္ရာ၊ နီေသာ အဆင္းတို႔ကုိ မျမင္ရာ၊ ေမာင္းေသာ အဆင္းတို႔ကုိ မျမင္ရာ၊ ညီၫြတ္ေသာ အရာ, မညီၫြတ္ေသာ အရာကုိ မျမင္ရာ၊ ၾကယ္တာရာ အေရာင္တို႔ကုိ မျမင္ရာ၊ လ ေနတို႔ကုိ မျမင္ရာ၊ ထုိဝမ္းတြင္းကန္း သည္ ဤသို႔ ေျပာဆုိရာ၏-

''မည္းေသာအဆင္း ျဖဴေသာအဆင္းတို႔သည္ မရွိကုန္၊
မည္းေသာ အဆင္း, ျဖဴေသာ အဆင္းတို႔ကုိ ျမင္ေသာ သူတို႔သည္ မရွိကုန္၊
ညိဳေသာ အဆင္းတို႔သည္ မရွိကုန္၊
ညိဳေသာ အဆင္းတို႔ကုိ ျမင္ေသာ သူတို႔သည္ မရွိကုန္၊
ေရႊေသာ အဆင္းတို႔သည္ မရွိကုန္၊
ေရႊေသာ အဆင္းတို႔ကုိ ျမင္ေသာ သူတို႔သည္ မရွိကုန္၊
နီိေသာ အဆင္းတို႔သည္ မရွိကုန္၊
နီေသာ အဆင္းတို႔ကုိ ျမင္ေသာသူတို႔သည္ မရွိကုန္၊
ေမာင္းေသာ အဆင္းတို႔သည္ မရွိကုန္၊
ေမာင္းေသာ အဆင္းတို႔ကုိ ျမင္ ေသာသူတို႔သည္ မရွိကုန္၊
ညီၫြတ္ေသာအရာ, မညီၫြတ္ေသာအရာသည္ မရွိ၊
ညီၫြတ္ေသာ အရာ, မညီၫြတ္ေသာ အရာကုိ ျမင္ေသာ သူတို႔သည္ မရွိကုန္၊
ၾကယ္တာရာအေရာင္တို႔သည္ မရွိ ကုန္၊
ၾကယ္တာရာ အေရာင္တို႔ကုိ ျမင္ေသာ သူတို႔သည္ မရွိကုန္၊
လ ေနတို႔သည္ မရွိကုန္၊
လ ေန တို႔ကုိျမင္ေသာ သူတို႔သည္ မရွိကုန္၊

ငါသည္ ဤ (အမည္း အျဖဴစသည္) ကုိ မသိ၊
ငါသည္ ဤ (အမည္းအျဖဴစသည္) ကုိ မျမင္၊
ထို႔ေၾကာင့္ ထုိ (အမည္းအျဖဴစသည္) သည္ မရွိ'' ဟု (ေျပာဆုိ ရာ၏)။
ၿမဳိ႕စား ထုိသို႔ဆုိေသာ္ ထုိဝမ္းတြင္းကန္းသည္ မွန္စြာ ဆုိသည္ မည္ရာသေလာဟု (ေမး၏)။

အသွ်င္ကႆပ မွန္စြာ ဆုိသည္ မမည္ရာပါ၊
အသွ်င္ကႆပ မည္းေသာ အဆင္း, ျဖဴေသာအဆင္းတို႔သည္ ရွိပါကုန္၏၊
မည္းေသာ အဆင္း ျဖဴေသာ အဆင္းတို႔ကုိ ျမင္ေသာ သူတို႔သည္ ရွိပါကုန္၏၊
ညိဳေသာ အဆင္းတို႔သည္ ရွိပါကုန္၏၊
ညိဳေသာ အဆင္းတို႔ကုိ ျမင္ေသာ သူတို႔သည္ ရွိပါကုန္၏။ပ။
ညီၫြတ္ေသာအရာ, မညီၫြတ္ေသာအရာသည္ ရွိပါ၏၊
ညီၫြတ္ေသာအရာ, မညီၫြတ္ေသာ အရာကုိ ျမင္ေသာသူတို႔သည္ ရွိပါကုန္၏၊
ၾကယ္တာရာအေရာင္တို႔သည္ ရွိပါကုန္၏၊
ၾကယ္တာရာ အေရာင္တို႔ ကုိ ျမင္ေသာ သူတို႔သည္ ရွိပါကုန္၏၊
လ ေနတို႔သည္ ရွိပါကုန္၏၊ လေနတို႔ကုိ ျမင္ေသာသူတို႔သည္ ရွိပါကုန္၏၊
(ထုိသု႔ိ ရွိကုန္လ်က္) ''ငါသည္ ဤ (အမည္း အျဖဴစသည္)ကုိ မသိ၊
ငါသည္ဤ (အမည္း အျဖဴစသည္) ကုိ မျမင္၊
ထို႔ေၾကာင့္ ထုိ (အမည္းအျဖဴ စသည္) သည္မရွိ'' ဟု ဆုိအံ႕၊ ယင္းသို႔ဆုိေသာ္
ထုိဝမ္းတြင္းကန္းသည္ မွန္စြာဆုိသည္ မမည္ရာပါဟု ေလွ်ာက္၏။

ၿမဳိ႕စား ဤအတူပင္ငါ့အား သင္ေျပာေသာ စကားေၾကာင့္ သင္သည္ ဝမ္းတြင္း ကန္းကဲ့သို႔ ျဖစ္မည္မွာ ထင္ရွား၏။

''တာဝတႎသာနတ္တို႔သည္ ရွိကုန္၏'' ဟူ၍ လည္းေကာင္း ''တာဝတႎသာနတ္ တို႔သည္ ဤသို႔ အသက္ရွည္ကုန္၏'' ဟူ၍လည္းေကာင္း ဤအေၾကာင္းကုိ အသွ်င္ကႆပအား အဘယ္သူသည္ ေျပာၾကား ပါသနည္း၊ ''တာဝတႎသာနတ္တို႔ သည္ ရွိကုန္၏'' ဟူ၍ လည္းေကာင္း ''တာဝတႎသာနတ္တို႔သည္ ဤသို႔ အသက္ ရွည္ကုန္၏'' ဟူ၍ လည္းေကာင္း (ဆုိေသာ) အသွ်င္ကႆပ၏စကားကုိ အကြၽႏု္ပ္တို႔ မယံုၾကည္ပါ ကုန္ဟု သင္ ဆုိ၏။

ၿမဳိ႕စား သင္ ထင္သကဲ့သို႔ ဤမံသစကၡဳျဖင့္ တစ္ပါးေသာ ေလာကကုိ ျမင္အပ္ သည္ဟု မမွတ္အပ္။ ၿမဳိ႕စား အၾကင္ သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ရြာမွေဝးကြာေသာ
ဆိတ္ၿငိမ္ရာ ေတာေက်ာင္းတို႔ကုိ မွီဝဲေနကုန္၏၊ မေမ့မေလ်ာ့ကုန္ သည္ျဖစ္၍ ျပင္းထန္ေသာ လံု႕လ ရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ တည္ၾကည္ေသာ စိတ္ရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ ထုိေတာေက်ာင္းတို႔၌ေနကုန္ေသာ ထုိသမဏ ျဗာဟၼဏတို႔သည္ ဒိဗၺစကၡဳ အဘိညာဥ္ကုိ ၾကည္လင္ ေစကုန္၏၊ ထုိသမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ အထူးသျဖင့္ ၾကည္လင္ေသာ လူတို႔၏ မ်က္စိ အျမင္ထက္ သာလြန္ေသာ နတ္မ်က္စိ ႏွင့္ တူေသာ 'ဒိဗၺစကၡဳ' အဘိညာဥ္ျဖင့္ ဤေလာကကုိ လည္းေကာင္း တစ္ပါးေသာ ေလာကကုိ လည္းေကာင္း ေသ၍ တစ္ဖန္ ျဖစ္ေပၚေသာ သတၱဝါတို႔ကုိ လည္းေကာင္း ျမင္ကုန္၏၊ ၿမဳိ႕စား ဤသို႔လွ်င္ တစ္ပါးေသာ ေလာကကုိ မွတ္အပ္ ၏၊ သင္ ထင္သကဲ့သို႔ ဤမံသစကၡဳျဖင့္ ျမင္အပ္သည္ ဟု မမွတ္အပ္။

ၿမဳိ႕စား ဤအေၾကာင္းျဖင့္လည္း သင္၏ အယူသည္ ဤသို႔ျဖစ္ပါေလာ့-

''ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း တစ္ပါးေသာ ေလာကသည္ ရွိ၏၊ (ေသ၍) တစ္ဖန္ ျဖစ္ေပၚေသာ သတၱဝါတို႔သည္ ရွိကုန္၏၊ ေကာင္းမႈကံ, မေကာင္းမႈကံတို႔၏ အက်ဳိးဝိပါက္သည္ ရွိ၏'' ဟု (ျဖစ္ပါေလာ့ဟု မိန္႔ဆုိ၏)။

အသွ်င္ကႆပသည္ ဤသို႔ ဆုိေသာ္လည္း ဤအရာ၌ အကြၽႏု္ပ္၏အယူသည္ ဤသို႔ပင္ ျဖစ္ပါ၏-

''ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း တစ္ပါးေသာ ေလာကသည္ မရွိ၊ (ေသ၍) တစ္ဖန္ ျဖစ္ေပၚေသာ သတၱဝါတို႔သည္ မရွိကုန္၊ ေကာင္းမႈကံ, မေကာင္းမႈကံတို႔၏ အက်ဳိးဝိပါက္သည္ မရွိ'' ဟု (ျဖစ္ပါ၏ ဟု ေလွ်ာက္၏)။

ၿမဳိ႕စား သင္၏ အယူျဖစ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းသည္ ရွိေသးသေလာ။ပ။

အသွ်င္ကႆပ အကြၽႏု္ပ္၏ အယူျဖစ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းသည္ ရွိပါေသး၏။ပ။

ၿမဳိ႕စား (ထုိအေၾကာင္းကား) အဘယ္နည္းဟု (ေမး၏)။

အသွ်င္ကႆပ ဤေလာက၌ သီလရွိကုန္ေသာ ေကာင္းေသာအက်င့္ရွိကုန္ေသာ အသက္ရွည္ျခင္းငွါ အလုိရွိကုန္ေသာ မေသျခင္းငွါ အလုိုရွိကုန္ေသာ ခ်မ္းသာကုိ အလုိရွိကုန္ေသာ ဆင္းရဲကုိ စက္ဆုပ္ကုန္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတို႔ကုိ အကြၽႏု္ပ္ ေတြ႕ျမင္ရပါ၏၊ အသွ်င္ကႆပ (ထုိသို႔ေတြ႕ျမင္ေသာ အခါ) ထုိအကြၽႏု္ပ္အား ဤသို႔ အၾကံျဖစ္ပါ၏-

သီလရွိကုန္ေသာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ရွိကုန္ေသာ ဤသမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ''ငါတို႔ ေသကုန္ေသာ္ ဤေလာကထက္ မြန္ျမတ္သည္ ျဖစ္လတၱံ႕'' ဟု သိကုန္ ျငားအံ့။ သီလရွိကုန္ေသာ ေကာင္းေသာအက်င့္ ရွိကုန္ေသာ ဤအသွ်င္ သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ယခုခ်က္ျခင္း အဆိပ္ကုိမူလည္း စား၍ ေသကုန္ရာ၏၊ ဓားလက္နက္ကုိမူလည္း ေဆာင္ယူ၍ သတ္ေသကုန္ရာ၏၊ ႀကိဳးဆြဲခ်၍မူ လည္း ေသကုန္ရာ၏၊ ကမ္းပါးျပတ္၌မူလည္း ခုန္ခ်၍ ေသကုန္ရာ၏၊ သီလရွိကုန္ေသာ ေကာင္းေသာအက်င့္ ရွိကုန္ေသာ ဤအသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ''ငါတို႔ ေသကုန္ေသာ္ ဤေလာက ထက္မြန္ျမတ္သည္ ျဖစ္လတၱံ႕'' ဟု မသိကုန္ေသာ ေၾကာင့္ သီလရွိကုန္ေသာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ ရွိကုန္ေသာ ဤ သမဏ ျဗာဟၼဏတို႔သည္ အသက္ရွည္ျခင္းငွါ အလုိရွိကုန္၏၊ မေသျခင္းငွါ အလုိရွိ ကုန္၏၊ ခ်မ္းသာကုိ အလုိရွိကုန္၏၊ ဆင္းရဲကုိ စက္ဆုပ္ကုန္၏၊ ''မိမိကုိယ္ကုိ မသတ္ကုန္'' ဟု (အၾကံျဖစ္ပါ၏)။

အသွ်င္ကႆပ ယင္း (ဆုိခဲ့သည့္ပံုသက္ေသ) အေၾကာင္းအားျဖင့္ အကြၽႏ္ုပ္၏ အယူသည္ ဤသို႔ ျဖစ္ပါ၏-

''ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း တစ္ပါးေသာေလာကသည္ မရွိ၊ (ေသ၍) တစ္ဖန္ ျဖစ္ေပၚေသာ သတၱဝါတို႔သည္ မရွိကုန္၊ ေကာင္းမႈကံ, မေကာင္းမႈကံတို႔၏ အက်ဳိးဝိပါတ္သည္ မရွိ'' ဟု (ျဖစ္ပါ၏)။

ဤ (ဆုိခဲ့သည့္ပံုသက္ေသ)သည္လည္း
(အကြၽႏု္ပ္၏ အယူျဖစ္ျခင္း၏) အေၾကာင္းပါတည္း ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

ပါယာသိသုတ္၊ မဟာ၀ဂ္ပါဠိေတာ္၊ ဒီဃနိကာယ္။

ဆက္မည္- ကုိယ္ဝန္ေဆာင္ပုေဏၰးမ ဥပမာ --->