ကုိယ္ဝန္ေဆာင္ပုေဏၰးမ ဥပမာ

ပါယာသိသုတ္ (အပိုင္း-၈)

ကုိယ္ဝန္ေဆာင္ပုေဏၰးမ ဥပမာ

ၿမဳိ႕စား သို႔ျဖစ္လွ်င္ ဥပမာျပဳ၍ သင့္အား ေျပာအံ့၊
ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပညာရွိေယာက္်ားတို႔သည္ ဥပမာျဖင့္ ဆုိအပ္ေသာ စကား၏ အဓိပၸါယ္ကုိ သိကုန္၏။

ၿမဳိ႕စား ေရွး၌ျဖစ္ဖူးသည္ကား ပုဏၰားတစ္ေယာက္အား မယားႏွစ္ေယာက္ရွိ၏၊ တစ္ေယာက္အား ဆယ္ႏွစ္ရြယ္ ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ရြယ္ သားတစ္ေယာက္ရွိ၏၊ တစ္ေယာက္ သည္ကား ကုိယ္ဝန္ အရင့္အမာ သားဖြားခါနီးျဖစ္၏။ ထုိအခါ ထုိပုဏၰားသည္ ေသေလ၏။ ထုိ (ပုဏၰားေသေသာ)အခါ ထုိ (ပုဏၰား၏သား) လုလင္ငယ္သည္ အမိ၏ ရန္သူ (မိေထြး) အား ဤစကားကုိ ဆုိ၏-

''အမိ ဤ ဥစၥာ စပါး ေရႊ ေငြအလံုးစံုသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ ဥစၥာသာတည္း၊ ဤဥစၥာစု၌ သင္၏ အဖို႔ တစ္စံုတစ္ခုမွ် မရွိ၊ အမိ အကြၽႏု္ပ္အား အဖ၏ အေမြအႏွစ္ကုိ အပ္ႏွင္းပါေလာ့'' ဟု (ဆို၏)၊ ဤသို႔ဆုိေသာ္ ထို (မိေထြး) ပုေဏၰးမသည္ ထုိ လုလင္ငယ္အား ဤစကားကုိ ဆုိ၏-

''အေမာင္ ေမြးဖြားသည့္တုိင္ေအာင္ ဆုိင္းငံ့ပါဦး၊ အကယ္၍ သတို႔သားေမြးဖြား သည္ ျဖစ္အံ့၊ အခ်ဳိ႕အဝက္သည္ ထုိသတို႔သား၏ အဖို႔အစုလည္း ျဖစ္လတၱံ႕၊ အကယ္၍ သတို႔သမီး ေမြးဖြားသည့္ ျဖစ္အံ့၊ ထုိသတို႔သမီးသည္လည္း သင္၏ အလုပ္အေကြၽးျဖစ္လတၱံ႕''ဟု (ဆုိ၏)။

ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လည္း
ထုိလုလင္ငယ္သည္ အမိ၏ ရန္သူ (မိေထြး) အား ဤစကားကုိ ဆုိ၏-

''အမိ ဤ ဥစၥာ စပါး ေရႊ ေငြ အလံုးစံုသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ ဥစၥာသာတည္း၊ ဤဥစၥာစု၌ သင္၏ အဖို႔တစ္စံုတစ္ခုမွ် မရွိ၊ အမိ အကြၽႏု္ပ္အား အဖ၏ အေမြအႏွစ္ကုိ အပ္ႏွင္းပါေလာ့'' ဟု ဆို၏။

ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လည္း
ထုိ (မိေထြး) ပုေဏၰးမသည္ ထုိလုလင္ငယ္အား ဤစကားကုိ ဆုိ၏-

''အေမာင္ ေမြးဖြားသည့္တုိင္ေအာင္ ဆုိင္းငံ့ပါဦး၊ အကယ္၍ သတို႔သား ေမြးဖြား သည္ ျဖစ္အံ့၊ အခ်ဳိ႕အဝက္သည္ ထုိသတို႔သား၏ အဖို႔အစုလည္း ျဖစ္လတၱံ႕၊ အကယ္၍ သတို႔သမီး ေမြးဖြားသည္ ျဖစ္အံ့၊ ထုိသတို႔သမီးသည္လည္း သင္၏ အလုပ္အေကြၽးျဖစ္လတၱံ႕'' ဟု (ဆုိ၏)။

သံုးႀကိမ္ေျမာက္လည္း
ထုိလုလင္ငယ္သည္ အမိ၏ ရန္သူ (မိေထြး) အား ဤစကားကုိ ဆုိ၏-

''အမိ ဤ ဥစၥာ စပါး ေရႊ ေငြ အလံုးစံုသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ ဥစၥာသာတည္း၊ ဤဥစၥာစု၌ သင္၏ အဖို႔တစ္စံုတစ္ခုမွ် မရွိ၊ အမိ အကြၽႏု္ပ္အား အဖ၏ အေမြအႏွစ္ကုိ အပ္ႏွင္းပါေလာ့'' ဟု (ဆို၏)။

ထုိအခါ ထုိပုေဏၰးမသည္ ဓားလက္နက္ကုိ ယူ၍ တုိက္ခန္းသို႔ ဝင္ၿပီးလွ်င္ သတို႔ သား ျဖစ္ေစ သတို႔သမီးျဖစ္ေစ ေမြးဖြားေစျခင္းငွါ ဝမ္းကုိခြဲေလ၏။ ထုိပုေဏၰးမ သည္ မိမိကုိယ္ကုိလည္းေကာင္း အသက္ကုိလည္းေကာင္း အလံုးစံုေသာ ဥစၥာႏွစ္ကုိလည္းေကာင္း ဖ်က္ဆီး၏၊ မုိက္ေသာ မလိမၼာေသာ ပုေဏၰးမသည္ အဆင္ျခင္ကင္းမဲ့စြာ အေမြအႏွစ္ကုိ ရွာသည္ျဖစ္၍ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ဘိ သကဲ့သို႔၊

ၿမဳိ႕စား ဤအတူသာလွ်င္ မုိက္ေသာ မလိမၼာေသာ သင္သည္ အဆင္ျခင္ကင္းမဲ့စြာ တစ္ပါးေသာ ေလာကကုိ ရွာသည္ျဖစ္၍ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္လတၱံ႕၊ ၿမဳိ႕စား မုိက္ေသာ မလိမၼာေသာ ထုိပုေဏၰးမသည္ အဆင္ျခင္ကင္းမဲ့စြာ အေမြအႏွစ္ကုိ ရွာသည္ျဖစ္၍ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္သကဲ့သို႔ သီလရွိကုန္ေသာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ရွိကုန္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ မရင့္က်က္ေသးသည္ကုိ ရင့္က်က္ ေအာင္ မျပဳကုန္၊ စင္စစ္ေသာ္ကား ရင့္က်က္ေသာ အခါကုိ ဆုိင္းငံ့ကုန္၏။

ၿမဳိ႕စား သီလရွိကုန္ေသာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ ရွိကုန္ေသာ သမဏ ျဗာဟၼဏ တို႔သည္ အဓြန္႔ရွည္စြာ တည္ေနသည့္ အေလ်ာက္ မ်ားစြာေသာ ကုသုိလ္ ေကာင္းမႈကုိ တုိးပြါးေစကုန္၏၊ လူအမ်ားတို႔၏ ပြါးစီးျခင္း အလို႔ငွါလည္း က်င့္ကုန္ ၏၊ လူအမ်ားတို႔၏ ခ်မ္းသာျခင္း အလို႔ငွါလည္း က်င့္ကုန္၏၊ သတၱေလာကကုိ သနားေသာေၾကာင့္ နတ္ လူတို႔၏ အက်ဳိးမ်ားျခင္း အလို႔ငွါ ပြါးစီးျခင္းအလို႔ငွါ ခ်မ္းသာျခင္း အလို႔ငွါ က်င့္ကုန္၏။

ၿမဳိ႕စား ဤအေၾကာင္း ျဖင့္လည္းသင္၏ အယူသည္ ဤသို႔ ျဖစ္ပါေလာ့-

''ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း တစ္ပါးေသာ ေလာကသည္ ရွိ၏၊ (ေသ၍) တစ္ဖန္ ျဖစ္ေပၚေသာ သတၱဝါတို႔သည္ ရွိကုန္၏၊ ေကာင္းမႈကံ, မေကာင္းမႈကံတို႔၏ အက်ဳိးဝိပါက္သည္ ရွိ၏'' ဟု (ျဖစ္ပါေလာ့ဟု မိန္႔ဆုိ၏)။

အသွ်င္ကႆပသည္ ဤသို႔ဆုိေသာ္လည္း ဤအရာ၌ အကြၽႏု္ပ္၏ အယူသည္ ဤသို႔ပင္ ျဖစ္ပါ၏-

''ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း တစ္ပါးေသာ ေလာကသည္ မရွိ၊ (ေသ၍) တစ္ဖန္ျဖစ္ေပၚေသာ သတၱဝါတို႔သည္ မရွိကုန္၊ ေကာင္းမႈကံ, မေကာင္းမႈကံတို႔၏ အက်ဳိးဝိပါက္သည္ မရွိ'' ဟု (ျဖစ္ပါ၏ ဟု ေလွ်ာက္၏)။

ၿမဳိ႕စား သင္၏ အယူျဖစ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းသည္ ရွိေသးသေလာ။ပ။
အသွ်င္ကႆပ အကြၽႏု္ပ္၏ အယူျဖစ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းသည္ ရွိပါေသး၏။ပ။

ၿမဳိ႕စား (ထုိအေၾကာင္းကား) အဘယ္နည္းဟု (ေမး၏)။

အသွ်င္ကႆပ ဤေလာက၌ အကြၽႏု္ပ္၏ မင္းခ်င္းေယာက္်ားတို႔သည္ အျပစ္ က်ဴးလြန္ေသာ ခုိးသူကုိ ဖမ္း၍ ျပပါကုန္၏-

''အရွင္ ဤသူကား အျပစ္ကုိ က်ဴးလြန္ေသာ အရွင္ (စုိးအုပ္ရာနယ္ေျမမွ) ခုိးသူ ပါတည္း၊ ဤသူအား ေပးလုိေသာ အျပစ္ဒဏ္ကုိ ေပးပါေလာ့'' ဟု (ျပပါကုန္၏)။

ထုိမင္းခ်င္းေယာက္်ားတို႔ကုိ အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ဆုိပါ၏-

''အခ်င္းတို႔ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ဤေယာက္်ားကုိ အသက္ရွင္စဥ္ပင္ အုိး၌ ထည့္၍ အုိးဝကုိ ပိတ္ၿပီးလွ်င္ စုိစြတ္ေသာ သားေရျဖင့္ ၾကက္၍ စုိစြတ္ေသာ ေျမျဖင့္ ထူစြာ လိမ္းက်ံၿပီးေသာ္ ခံုေလာက္ေပၚသို႔ တင္လ်က္ မီးတုိက္ကုန္ေလာ့'' ဟု (ဆုိပါ၏)။

ထုိ (မင္းခ်င္းေယာက္်ား) တို႔သည္ ''ေကာင္းပါၿပီ'' ဟု အကြၽႏု္ပ္အား ဝန္ခံၿပီးလွ်င္ ထို (ခုိးသူ) ေယာက္်ားကုိ အသက္ရွင္စဥ္ပင္ အုိး၌ ထည့္၍ အုိးဝကုိ ပိတ္ၿပီးလွ်င္ စုိစြတ္ေသာ သားေရျဖင့္ ၾကက္၍ စုိစြတ္ေသာ ေျမျဖင့္ ထူစြာလိမ္းက် ံၿပီးေသာ္ ခံုေလာက္ေပၚသို႔ တင္လ်က္ မီးတုိက္ကုန္၏။

အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ ''ထုိေယာက္်ားေသၿပီ''ဟု သိေသာအခါ ထုိအုိးကုိ ခံုေလာက္မွ ခ်၍ လိမ္းက်ံေသာ ေျမကုိခြါလ်က္ အုိးဝကုိ ျဖည္းညင္းစြာ ဖြင့္ၿပီးလွ်င္ ''ထုိခုိးသူ၏ ထြက္သြားေသာ အသက္ကုိ ျမင္ေကာင္းျမင္ကုန္ရာ၏'' ဟု ၾကည့္ၾကပါကုန္၏။ (သို႔ၾကည့္ၾကရာ) ထုိခုိးသူ၏ ထြက္သြားေသာ အသက္ကုိ အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ မျမင္ရပါကုန္။ အသွ်င္ကႆပ ယင္း (ဆုိခဲ့သည့္ပံုသက္ေသ) အေၾကာင္းအားျဖင့္ အကြၽႏ္ုပ္၏ အယူသည္ ဤသို႔ ျဖစ္ပါ၏-

''ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း တစ္ပါးေသာ ေလာကသည္ မရွိ၊ (ေသ၍) တစ္ဖန္ ျဖစ္ေပၚေသာ သတၱဝါတို႔သည္ မရွိကုန္၊ ေကာင္းမႈကံ, မေကာင္းမႈကံတို႔၏ အက်ဳိး ဝိပါက္သည္ မရွိ'' ဟု (ျဖစ္ပါ၏)။

ဤဆုိခဲ့သည့္ ပံုသက္ေသသည္လည္း
(အကြၽႏု္ပ္၏ အယူျဖစ္ျခင္း၏) အေၾကာင္းပါတည္း ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

ပါယာသိသုတ္၊ မဟာ၀ဂ္ပါဠိေတာ္၊ ဒီဃနိကာယ္။

ဆက္မည္- အိပ္မက္ ဥပမာ --->