ပါယာသိသုတ္ (အပိုင္း-၁၃)
လွည္းမွဴးႀကီး ႏွစ္ေယာက္ ဥပမာ
ၿမဳိ႕စား ဤသို႔ ျဖစ္လွ်င္ ဥပမာျပဳ၍ သင့္အား ေျပာအံ့၊
ဤေလာက၌ ပညာရွိေသာ ေယာက်္ားတို႔သည္
ဥပမာျဖင့္ ဆိုအပ္ေသာ စကား၏ အဓိပၸါယ္ကို သိၾကကုန္၏။
ၿမဳိ႕စား ေရွး၌ ျဖစ္ဖူးသည္ကား လွည္းတစ္ေထာင္ပါေသာ လွည္းအုပ္ႀကီးတစ္ခု သည္ အေရွ႕ႏိုင္ငံမွ အေနာက္ႏိုင္ငံသို႔ သြားေလ၏၊ ထိုလွည္းအုပ္ေရာက္ေသာ အရပ္၌ ျမက္ ထင္း ေရႏွင့္ စိမ္းစိုေသာ သစ္ရြက္တို႔သည္ လ်င္ျမန္စြာ ကုန္ေလ၏။ ထိုလွည္းအုပ္ႀကီး၌ ငါးရာငါးရာေသာ လွည္းတို႔၏ အႀကီးအမွဴး ျဖစ္ေသာ လွည္းမွဴး ႏွစ္ေယာက္တို႔ပါရွိကုန္၏။
ထိုအခါ ထိုလွည္းမွဴးႀကီးတို႔အား ဤသို႔ေသာ အၾကံသည္ ျဖစ္၏-
''ဤလွည္းအုပ္သည္ တစ္ေထာင္အေရ အတြက္ရွိ၏၊ ထိုငါတို႔ ေရာက္ေလရာရာ အရပ္၌ ျမက္ ထင္းေရႏွင့္ စိမ္းစိုေသာ အရြက္တို႔သည္ လ်င္ျမန္စြာ ကုန္ေလ၏။ ငါတို႔သည္ လွည္းအုပ္ႀကီးကို တစ္အုပ္လွ်င္ လွည္းငါးရာ ငါးရာစီ ႏွစ္အုပ္ခြဲရမူ ေကာင္းေလစြ'' ဟု (အၾကံျဖစ္၏)။
ထို႔ေနာက္ ထိုလွည္းမွဴးတို႔သည္ ထိုလွည္းအုပ္ႀကီးကို တစ္အုပ္လွ်င္ လွည္းငါးရာ ငါးရာစီႏွစ္အုပ္ခြဲ ေလကုန္၏။ တစ္ေယာက္ေသာ လွည္းမွဴးသည္ မ်ားစြာေသာ ျမက္ ထင္း ေရတို႔ကို တင္၍ လွည္းအုပ္ကို ေမာင္းႏွင္ေစ၏၊ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ ေမာင္းႏွင္မိေသာ္ ထိုလွည္းမွဴးသည္ ''နီေသာ မ်က္စိရွိေသာ ေလးျမားေတာင့္ကို လြယ္ေသာ ၾကာပန္းကို ပန္ေသာ စိုေသာအဝတ္ရွိေသာ စိုေသာ ဆံပင္ရွိေသာ မည္းနက္ေသာ ေယာက်္ားကို ၫြန္တို႔ျဖင့္ လိမ္းကပ္ေသာ လွည္းဘီးရွိေသာ ေကာင္းေသာ ရထားျဖင့္ ခရီးရင္ဆိုင္လာေနသည္ကို ျမင္ေလ၏၊
ျမင္လတ္ေသာ္ ''အခ်င္း အဘယ္အရပ္မွ လာခဲ့ပါ သနည္း'' ဟု (ေမး၏)။
ဤအမည္ရွိေသာ အရပ္မွ လာခဲ့ပါသည္ဟု (ဆို၏)။
''အဘယ္အရပ္သို႔ သြားအံ့နည္း'' ဟု (ေမးျပန္၏)။
ဤမည္ေသာ အရပ္သို႔ သြားပါအံ့ဟု (ဆို၏)။
''အခ်င္း အသို႔နည္း၊
ေရွ႕ခရီး၌ မိုးႀကီးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းပါ သေလာ'' ဟု (ေမးျပန္၏)။
အရွင္ မွန္ပါ၏...
ေရွ႕ခရီး၌ မိုးႀကီးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းပါ၏၊
ခရီးလမ္းတို႔သည္ မိုးေရျဖင့္ သြန္းဖ်န္း ထားအပ္ကုန္၏၊
ျမက္ ထင္း ေရသည္လည္း ေပါမ်ားပါ၏၊
အရွင္တို႔ အေဟာင္းျဖစ္ေသာ ျမက္ထင္း ေရတို႔ကို စြန္႔ပစ္ပါကုန္ေလာ့၊
ဝန္ေပါ့လွည္းတို႔ျဖင့္ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ သြားပါကုန္ေလာ့၊
ႏြားတို႔ကို မပင္ပန္းပါေစ ကုန္လင့္ဟု (ဆို၏)။
ထိုအခါ ထုိလွည္းမွဴးသည္ လွည္းသားတို႔ကို ေျပာၾကား၏-
''အခ်င္းတို႔ ဤေယာက်္ားသည္ ဤသို႔ ဆို၏ 'ေရွ႕ခရီး၌ မိုးႀကီးသည္းထန္စြာ ရြာပါ၏၊ ခရီးလမ္းတို႔သည္ မိုးေရျဖင့္ သြန္းဖ်န္းထားအပ္ကုန္၏၊ ျမက္ ထင္း ေရတို႔ သည္လည္း ေပါမ်ား၏၊ အရွင္တို႔ အေဟာင္းျဖစ္ေသာ ျမက္ ထင္း ေရတို႔ကို စြန္႔ပစ္ ပါကုန္ေလာ့၊ ဝန္ေပါ့လွည္းတို႔ျဖင့္ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ သြားပါကုန္ေလာ့၊ ႏြားတို႔ကို မပင္ပန္းပါေစကုန္လင့္'ဟု ဆို၏၊ အခ်င္းတို႔ အေဟာင္းျဖစ္ေသာျမက္ ထင္း ေရ တို႔ကို စြန္႔ပစ္ကုန္ေလာ့၊ ဝန္ေပါ့လွည္းတို႔ျဖင့္ လွည္းတို႔ကို ေမာင္းႏွင္ကုန္ေလာ့'' ဟု (ေျပာၾကား၏)။
''အရွင္ ေကာင္းပါၿပီ''ဟု ထိုလွည္းသားတို႔သည္ ထိုလွည္းမွဴးအား ဝန္ခံၾကၿပီးလွ်င္ အေဟာင္း ျဖစ္ေသာ ျမက္ ထင္း ေရတို႔ကို စြန္႔ပစ္ကုန္၏၊ ဝန္ေပါ့လွည္းတို႔ျဖင့္ လွည္းကို ေမာင္းႏွင္ကုန္၏၊
ထို (လွည္းသား) တို႔သည္ ...
ပဌမလွည္း စခန္းခ်ရာ၌လည္း ျမက္ ထင္း ေရတို႔ကို မေတြ႕မျမင္ရကုန္။
ဒုတိယ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း။ ။
တတိယ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း။ ။
စတုတၴ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း။ ။
ပၪၥမ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း။ ။
ဆ႒ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း။ ။
သတၱမ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း ျမက္ ထင္း ေရတို႔ကို မေတြ႕ျမင္ရကုန္၊
အလံုးစံုေသာ သူတို႔သည္ႀကီးစြာေသာ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ရကုန္၏၊
ထိုလွည္းအုပ္၌ပါေသာ အလုံးစံုေသာ လူ ႏွင့္ ႏြား တို႔ကို လူေယာင္ေဆာင္ေသာ ဘီလူးသည္ စားေလ၏၊ အ႐ိုးတို႔သာလွ်င္ ႂကြင္းက်န္ကုန္၏။
ဒုတိယလွည္းမွဴးသည္ ''ထိုလွည္းအုပ္ထြက္သြားသည္မွာၾကာေလၿပီ''ဟု သိေသာ အခါ မ်ားစြာေသာ ျမက္ထင္း ေရတို႔ကို တင္၍ လွည္းအုပ္ကို ေမာင္းႏွင္ေစ၏။ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ ေမာင္းႏွင္မိေသာ္ ထိုလွည္းမွဴးသည္ ''နီေသာ မ်က္စိရွိေသာ ေလးျမားေတာင့္ကို လြယ္ေသာ ၾကာပန္းကို ပန္ေသာ စိုေသာ အဝတ္ရွိေသာ စိုေသာဆံပင္ ရွိေသာ မည္းနက္ေသာ ေယာက်္ားကို ၫြန္တို႔ျဖင့္ လိမ္းကပ္ေသာ လွည္းဘီးရွိေသာ ေကာင္းေသာရထားျဖင့္ ခရီးရင္ဆိုင္ လာေနသည္ကို ျမင္ေလ၏၊
ျမင္လတ္ေသာ္ ...
''အခ်င္းအဘယ္အရပ္မွ လာခဲ့ပါသနည္း'' ဟု (ေမး၏)။
ဤအမည္ရွိေသာ အရပ္မွ လာခဲ့ပါသည္ဟု (ဆို၏)။
''အဘယ္အရပ္သို႔ သြားအံ့နည္း''ဟု (ေမးျပန္၏)။
ဤမည္ေသာ အရပ္သို႔ သြားပါအံ့ဟု (ဆို၏)။
''အခ်င္း အသို႔နည္း၊
ေရွ႕ခရီး၌ မိုးႀကီးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းပါသေလာ''ဟု (ေမးျပန္၏)။
''အရွင္ ေရွ႕ခရီး၌ မိုးႀကီးသည္းထန္စြာ ရြာပါ၏၊
ခရီးလမ္းတို႔သည္ မိုးေရျဖင့္ သြန္းဖ်န္း ထားအပ္ကုန္၏၊
ျမက္ ထင္း ေရသည္သည္း ေပါမ်ားပါ၏၊
အရွင္တို႔ အေဟာင္းျဖစ္ေသာ ျမက္ ထင္း ေရတို႔ကို စြန္႔ပစ္ပါကုန္ေလာ့၊
ဝန္ေပါ့လွည္းတို႔ျဖင့္ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ သြားပါကုန္ေလာ့၊
ႏြားတို႔ကို မပင္ပန္း ပါေစကုန္လင့္'' ဟု (ဆို၏)။
ထိုအခါ ထုိလွည္းမွဴးသည္ လွည္းသားတို႔အား ဤသို႔ ေျပာၾကား၏-
''အခ်င္းတို႔ ဤေယာက်္ားသည္ ဤသို႔ ဆို၏ 'ေရွ႕ခရီး၌ မိုးႀကီး သည္းထန္စြာ ရြာပါ၏၊ ခရီးလမ္းတို႔သည္ မိုးေရျဖင့္ သြန္းဖ်န္းထားအပ္ကုန္၏၊ ျမက္ ထင္း ေရသည္လည္း ေပါမ်ား၏၊ အရွင္တို႔ အေဟာင္းျဖစ္ေသာ ျမက္ ထင္း ေရတို႔ကို စြန္႔ပစ္ၾကကုန္ေလာ့၊ ဝန္ေပါ့လွည္းတို႔ျဖင့္ လ်င္လ်င္ ျမန္ျမန္သြားၾက ကုန္ေလာ့၊ ႏြားတို႔ကို မပင္ပန္းပါေစကုန္လင့္'ဟု ဆို၏၊ အခ်င္းတို႔ ဤေယာက်္ား သည္ငါတို႔၏
မိတ္ေဆြလည္း မဟုတ္၊ သားခ်င္းေပါက္ေဖာ္လည္း မဟုတ္၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ ငါတို႔ သည္ ဤသူအား ယံုၾကည္၍ သြားကုန္အံ့နည္း၊ ထိုအေဟာင္းျဖစ္ေသာ ျမက္ ထင္း ေရတို႔ကို မစြန္႔ ပစ္အပ္ကုန္၊ တင္ခဲ့တိုင္းေသာ ပစၥည္းဘ႑ာျဖင့္သာ လွည္းတို႔ကို ေမာင္းႏွင္ကုန္ေလာ့၊ ငါတို႔သည္ပစၥည္းေဟာင္းတို႔ကို မစြန္႔ပစ္ကုန္အံ့'' ဟု (ေျပာ ၾကား၏)။
''အရွင္ ေကာင္းပါၿပီ'' ဟု ထိုလွည္းသားတို႔သည္ ထိုလွည္းမွဴးအား ဝန္ခံ၍ တင္ခဲ့ တိုင္းေသာ ပစၥည္းဘ႑ာျဖင့္သာ လွည္းအုပ္ကို ေမာင္းႏွင္ကုန္၏။
ထိုလွည္းသား တို႔သည္ ...
ပဌမ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း ျမက္ ထင္း ေရ တို႔ကို မေတြ႕ျမင္ရကုန္။
ဒုတိယ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း။ ။
တတိယ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း။ ။
စတုတၴ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း။ ။
ပၪၥမ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း။ ။
ဆ႒ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း။ ။
သတၴမ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း ျမက္ ထင္း ေရတို႔ကို မေတြ႕ျမင္ရကုန္။
ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ေန
ေသာ ထိုလွည္းအုပ္ကိုသာ ေတြ႕ျမင္ရကုန္၏။ လူေယာင္ေဆာင္ေသာ ဘီလူး စားထားသည့္ ထိုလွည္းအုပ္၌ ပါေသာ လူႏွင့္ ႏြားတို႔၏ အရိုးတို႔ကိုသာ ေတြ႕ျမင္ ရကုန္၏။
ထိုအခါ ထုိလွည္းမွဴးသည္ လွည္းသားတို႔ကို ဤသို႔ ေျပာၾကား၏-
''အခ်င္းတို႔ လူမိုက္ လွည္းမွဴး ေခါင္းေဆာင္ေသာေၾကာင့္ ဤလွည္းအုပ္သည္ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ရ၏၊ အခ်င္းတို႔ သို႔ျဖစ္၍ ငါတို႔၏ လွည္းအုပ္မွ အဖိုး မထိုက္ေသာ ကုန္တို႔ကို စြန္႔ပစ္၍ ဤလွည္းအုပ္မွ အဖိုးထိုက္ေသာ ကုန္တို႔ကို ယူခဲ့ကုန္ေလာ့'' ဟု (ေျပာၾကား၏)။
''အရွင္ ေကာင္းပါၿပီ'' ဟု ထိုလွည္းသားတို႔သည္ ထိုလွည္းမွဴးႀကီးအားဝန္ခံ၍ မိမိ တို႔၏ လွည္းအုပ္မွ အဖိုးမထိုက္ေသာ ကုန္တို႔ကို စြန္႔ပစ္၍ ထိုလွည္းအုပ္မွ အဖိုး ထိုက္ေသာ ကုန္တို႔ကို ယူခဲ့ကုန္ၿပီးလွ်င္ လူလိမၼာ (ပညာရွိ)လွည္းမွဴးေခါင္းေဆာင္ ေသာ ေၾကာင့္ ခ်မ္းသာစြာ ထိုခရီးကို လြန္ေျမာက္ရကုန္၏။
ၿမဳိ႕စား ဤအတူ မိုက္ေသာ မလိမၼာေသာ သင္သည္ အဆင္အျခင္ ကင္းမဲ့စြာ တစ္ပါးေသာ ေလာကကိုရွာေသာ္ ထိုေရွ႕ျဖစ္ေသာ လွည္းမွဴးကဲ့သို႔ ႀကီးစြာေသာ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ရလတၱံ႕၊ သင္၏ အယူ့စကားကို နာယူအပ္၏၊ ယံုၾကည္ အပ္၏ဟု မွတ္ထင္ကုန္ေသာ သူတို႔သည္လည္း ထိုေရွ႕ျဖစ္ေသာ လွည္းသားတို႔ကဲ့ သို႔ ႀကီးစြာေသာ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ရကုန္လတၱံ႕၊ ၿမဳိ႕စား ယုတ္မာေသာ ဤ မိစၧာ အယူကို စြန္႔လႊတ္ေလာ့၊ ၿမဳိ႕စား ယုတ္မာေသာ ဤမိစၧာအယူကို စြန္႔လႊတ္ ေလာ့၊ သင့္အား ရွည္ျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး အစီးအပြါးမဲ့ျခင္းငွါ ဆင္းရဲျခင္းငွါ မျဖစ္ပါေစလင့္ ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
အသွ်င္ကႆပသည္ ဤသို႔ဆိုေသာ္လည္း ...
အကြၽႏု္ပ္သည္ ယုတ္မာေသာ ဤမိစၧာ အယူကို စြန္႔လႊတ္ျခင္းငွါ မတတ္ႏိုင္ပါ၊
(အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္) ''ပါယာသိၿမဳိ႕စားသည္ 'ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း တစ္ပါးေသာ ေလာကသည္ မရွိ၊ (ေသ၍) တစ္ဖန္ ျဖစ္ေပၚေသာ သတၱဝါတို႔သည္ မရွိကုန္၊ ေကာင္းမႈကံ, မေကာင္းမႈကံတို႔၏ အက်ဳိးဝိပါက္သည္ မရွိ၊ ဤသို႔ ဆိုေလ့ ရွိ၏၊ ဤသို႔ ယူေလ့ရွိ၏' ဟု ပေသနဒိေကာသလ မင္းသည္လည္း သိပါ၏၊ တိုင္း တစ္ပါးမင္းတို႔သည္လည္း သိပါကုန္၏၊ (ထို႔ေၾကာင့္ စြန္႔လႊတ္ျခင္းငွါ မတတ္ႏိုင္ ပါ)''။ အသွ်င္ကႆပ အကြၽႏု္ပ္သည္ ယုတ္မာေသာ ဤမိစၧာအယူကို အကယ္၍ စြန္႔လႊတ္သည္ ျဖစ္အံ့၊ ''ပါယာသိၿမဳိ႕စားသည္ ဤမွ်ေလာက္ မိုက္ေလစြတကား၊ ဤမွ်ေလာက္ မလိမၼာ ေလစြတကား၊ ယုတ္မာေသာ မိစၧာအယူကို ယူေလစြ တကား'' ဟု အကြၽႏု္ပ္အား ေျပာဆိုသူတို႔ ရွိပါကုန္ လတၱံ႕။ ထိုသူတို႔၌ အမ်က္ထား ေသာ အားျဖင့္လည္း ထိုအယူကို ယူျမဲယူရပါဦးအံ့၊ အသွ်င္ဘုရား၏ စကားကို ေခ်ပေသာအားျဖင့္လည္း ထိုအယူကို ယူျမဲ ယူရပါဦးအံ့၊ အသွ်င္ဘုရားကို တုၿပဳိင္ ေသာ အားျဖင့္လည္း ထိုအယူကို ယူျမဲ ယူရပါဦးအံ့ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ပါယာသိသုတ္၊ မဟာ၀ဂ္ပါဠိေတာ္၊ ဒီဃနိကာယ္။
ဆက္မည္- မစင္ထုပ္ ေဆာင္ယူသူ ဥပမာ --->
လွည္းမွဴးႀကီး ႏွစ္ေယာက္ ဥပမာ
ၿမဳိ႕စား ဤသို႔ ျဖစ္လွ်င္ ဥပမာျပဳ၍ သင့္အား ေျပာအံ့၊
ဤေလာက၌ ပညာရွိေသာ ေယာက်္ားတို႔သည္
ဥပမာျဖင့္ ဆိုအပ္ေသာ စကား၏ အဓိပၸါယ္ကို သိၾကကုန္၏။
ၿမဳိ႕စား ေရွး၌ ျဖစ္ဖူးသည္ကား လွည္းတစ္ေထာင္ပါေသာ လွည္းအုပ္ႀကီးတစ္ခု သည္ အေရွ႕ႏိုင္ငံမွ အေနာက္ႏိုင္ငံသို႔ သြားေလ၏၊ ထိုလွည္းအုပ္ေရာက္ေသာ အရပ္၌ ျမက္ ထင္း ေရႏွင့္ စိမ္းစိုေသာ သစ္ရြက္တို႔သည္ လ်င္ျမန္စြာ ကုန္ေလ၏။ ထိုလွည္းအုပ္ႀကီး၌ ငါးရာငါးရာေသာ လွည္းတို႔၏ အႀကီးအမွဴး ျဖစ္ေသာ လွည္းမွဴး ႏွစ္ေယာက္တို႔ပါရွိကုန္၏။
ထိုအခါ ထိုလွည္းမွဴးႀကီးတို႔အား ဤသို႔ေသာ အၾကံသည္ ျဖစ္၏-
''ဤလွည္းအုပ္သည္ တစ္ေထာင္အေရ အတြက္ရွိ၏၊ ထိုငါတို႔ ေရာက္ေလရာရာ အရပ္၌ ျမက္ ထင္းေရႏွင့္ စိမ္းစိုေသာ အရြက္တို႔သည္ လ်င္ျမန္စြာ ကုန္ေလ၏။ ငါတို႔သည္ လွည္းအုပ္ႀကီးကို တစ္အုပ္လွ်င္ လွည္းငါးရာ ငါးရာစီ ႏွစ္အုပ္ခြဲရမူ ေကာင္းေလစြ'' ဟု (အၾကံျဖစ္၏)။
ထို႔ေနာက္ ထိုလွည္းမွဴးတို႔သည္ ထိုလွည္းအုပ္ႀကီးကို တစ္အုပ္လွ်င္ လွည္းငါးရာ ငါးရာစီႏွစ္အုပ္ခြဲ ေလကုန္၏။ တစ္ေယာက္ေသာ လွည္းမွဴးသည္ မ်ားစြာေသာ ျမက္ ထင္း ေရတို႔ကို တင္၍ လွည္းအုပ္ကို ေမာင္းႏွင္ေစ၏၊ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ ေမာင္းႏွင္မိေသာ္ ထိုလွည္းမွဴးသည္ ''နီေသာ မ်က္စိရွိေသာ ေလးျမားေတာင့္ကို လြယ္ေသာ ၾကာပန္းကို ပန္ေသာ စိုေသာအဝတ္ရွိေသာ စိုေသာ ဆံပင္ရွိေသာ မည္းနက္ေသာ ေယာက်္ားကို ၫြန္တို႔ျဖင့္ လိမ္းကပ္ေသာ လွည္းဘီးရွိေသာ ေကာင္းေသာ ရထားျဖင့္ ခရီးရင္ဆိုင္လာေနသည္ကို ျမင္ေလ၏၊
ျမင္လတ္ေသာ္ ''အခ်င္း အဘယ္အရပ္မွ လာခဲ့ပါ သနည္း'' ဟု (ေမး၏)။
ဤအမည္ရွိေသာ အရပ္မွ လာခဲ့ပါသည္ဟု (ဆို၏)။
''အဘယ္အရပ္သို႔ သြားအံ့နည္း'' ဟု (ေမးျပန္၏)။
ဤမည္ေသာ အရပ္သို႔ သြားပါအံ့ဟု (ဆို၏)။
''အခ်င္း အသို႔နည္း၊
ေရွ႕ခရီး၌ မိုးႀကီးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းပါ သေလာ'' ဟု (ေမးျပန္၏)။
အရွင္ မွန္ပါ၏...
ေရွ႕ခရီး၌ မိုးႀကီးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းပါ၏၊
ခရီးလမ္းတို႔သည္ မိုးေရျဖင့္ သြန္းဖ်န္း ထားအပ္ကုန္၏၊
ျမက္ ထင္း ေရသည္လည္း ေပါမ်ားပါ၏၊
အရွင္တို႔ အေဟာင္းျဖစ္ေသာ ျမက္ထင္း ေရတို႔ကို စြန္႔ပစ္ပါကုန္ေလာ့၊
ဝန္ေပါ့လွည္းတို႔ျဖင့္ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ သြားပါကုန္ေလာ့၊
ႏြားတို႔ကို မပင္ပန္းပါေစ ကုန္လင့္ဟု (ဆို၏)။
ထိုအခါ ထုိလွည္းမွဴးသည္ လွည္းသားတို႔ကို ေျပာၾကား၏-
''အခ်င္းတို႔ ဤေယာက်္ားသည္ ဤသို႔ ဆို၏ 'ေရွ႕ခရီး၌ မိုးႀကီးသည္းထန္စြာ ရြာပါ၏၊ ခရီးလမ္းတို႔သည္ မိုးေရျဖင့္ သြန္းဖ်န္းထားအပ္ကုန္၏၊ ျမက္ ထင္း ေရတို႔ သည္လည္း ေပါမ်ား၏၊ အရွင္တို႔ အေဟာင္းျဖစ္ေသာ ျမက္ ထင္း ေရတို႔ကို စြန္႔ပစ္ ပါကုန္ေလာ့၊ ဝန္ေပါ့လွည္းတို႔ျဖင့္ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ သြားပါကုန္ေလာ့၊ ႏြားတို႔ကို မပင္ပန္းပါေစကုန္လင့္'ဟု ဆို၏၊ အခ်င္းတို႔ အေဟာင္းျဖစ္ေသာျမက္ ထင္း ေရ တို႔ကို စြန္႔ပစ္ကုန္ေလာ့၊ ဝန္ေပါ့လွည္းတို႔ျဖင့္ လွည္းတို႔ကို ေမာင္းႏွင္ကုန္ေလာ့'' ဟု (ေျပာၾကား၏)။
''အရွင္ ေကာင္းပါၿပီ''ဟု ထိုလွည္းသားတို႔သည္ ထိုလွည္းမွဴးအား ဝန္ခံၾကၿပီးလွ်င္ အေဟာင္း ျဖစ္ေသာ ျမက္ ထင္း ေရတို႔ကို စြန္႔ပစ္ကုန္၏၊ ဝန္ေပါ့လွည္းတို႔ျဖင့္ လွည္းကို ေမာင္းႏွင္ကုန္၏၊
ထို (လွည္းသား) တို႔သည္ ...
ပဌမလွည္း စခန္းခ်ရာ၌လည္း ျမက္ ထင္း ေရတို႔ကို မေတြ႕မျမင္ရကုန္။
ဒုတိယ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း။ ။
တတိယ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း။ ။
စတုတၴ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း။ ။
ပၪၥမ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း။ ။
ဆ႒ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း။ ။
သတၱမ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း ျမက္ ထင္း ေရတို႔ကို မေတြ႕ျမင္ရကုန္၊
အလံုးစံုေသာ သူတို႔သည္ႀကီးစြာေသာ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ရကုန္၏၊
ထိုလွည္းအုပ္၌ပါေသာ အလုံးစံုေသာ လူ ႏွင့္ ႏြား တို႔ကို လူေယာင္ေဆာင္ေသာ ဘီလူးသည္ စားေလ၏၊ အ႐ိုးတို႔သာလွ်င္ ႂကြင္းက်န္ကုန္၏။
ဒုတိယလွည္းမွဴးသည္ ''ထိုလွည္းအုပ္ထြက္သြားသည္မွာၾကာေလၿပီ''ဟု သိေသာ အခါ မ်ားစြာေသာ ျမက္ထင္း ေရတို႔ကို တင္၍ လွည္းအုပ္ကို ေမာင္းႏွင္ေစ၏။ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ ေမာင္းႏွင္မိေသာ္ ထိုလွည္းမွဴးသည္ ''နီေသာ မ်က္စိရွိေသာ ေလးျမားေတာင့္ကို လြယ္ေသာ ၾကာပန္းကို ပန္ေသာ စိုေသာ အဝတ္ရွိေသာ စိုေသာဆံပင္ ရွိေသာ မည္းနက္ေသာ ေယာက်္ားကို ၫြန္တို႔ျဖင့္ လိမ္းကပ္ေသာ လွည္းဘီးရွိေသာ ေကာင္းေသာရထားျဖင့္ ခရီးရင္ဆိုင္ လာေနသည္ကို ျမင္ေလ၏၊
ျမင္လတ္ေသာ္ ...
''အခ်င္းအဘယ္အရပ္မွ လာခဲ့ပါသနည္း'' ဟု (ေမး၏)။
ဤအမည္ရွိေသာ အရပ္မွ လာခဲ့ပါသည္ဟု (ဆို၏)။
''အဘယ္အရပ္သို႔ သြားအံ့နည္း''ဟု (ေမးျပန္၏)။
ဤမည္ေသာ အရပ္သို႔ သြားပါအံ့ဟု (ဆို၏)။
''အခ်င္း အသို႔နည္း၊
ေရွ႕ခရီး၌ မိုးႀကီးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းပါသေလာ''ဟု (ေမးျပန္၏)။
''အရွင္ ေရွ႕ခရီး၌ မိုးႀကီးသည္းထန္စြာ ရြာပါ၏၊
ခရီးလမ္းတို႔သည္ မိုးေရျဖင့္ သြန္းဖ်န္း ထားအပ္ကုန္၏၊
ျမက္ ထင္း ေရသည္သည္း ေပါမ်ားပါ၏၊
အရွင္တို႔ အေဟာင္းျဖစ္ေသာ ျမက္ ထင္း ေရတို႔ကို စြန္႔ပစ္ပါကုန္ေလာ့၊
ဝန္ေပါ့လွည္းတို႔ျဖင့္ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ သြားပါကုန္ေလာ့၊
ႏြားတို႔ကို မပင္ပန္း ပါေစကုန္လင့္'' ဟု (ဆို၏)။
ထိုအခါ ထုိလွည္းမွဴးသည္ လွည္းသားတို႔အား ဤသို႔ ေျပာၾကား၏-
''အခ်င္းတို႔ ဤေယာက်္ားသည္ ဤသို႔ ဆို၏ 'ေရွ႕ခရီး၌ မိုးႀကီး သည္းထန္စြာ ရြာပါ၏၊ ခရီးလမ္းတို႔သည္ မိုးေရျဖင့္ သြန္းဖ်န္းထားအပ္ကုန္၏၊ ျမက္ ထင္း ေရသည္လည္း ေပါမ်ား၏၊ အရွင္တို႔ အေဟာင္းျဖစ္ေသာ ျမက္ ထင္း ေရတို႔ကို စြန္႔ပစ္ၾကကုန္ေလာ့၊ ဝန္ေပါ့လွည္းတို႔ျဖင့္ လ်င္လ်င္ ျမန္ျမန္သြားၾက ကုန္ေလာ့၊ ႏြားတို႔ကို မပင္ပန္းပါေစကုန္လင့္'ဟု ဆို၏၊ အခ်င္းတို႔ ဤေယာက်္ား သည္ငါတို႔၏
မိတ္ေဆြလည္း မဟုတ္၊ သားခ်င္းေပါက္ေဖာ္လည္း မဟုတ္၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ ငါတို႔ သည္ ဤသူအား ယံုၾကည္၍ သြားကုန္အံ့နည္း၊ ထိုအေဟာင္းျဖစ္ေသာ ျမက္ ထင္း ေရတို႔ကို မစြန္႔ ပစ္အပ္ကုန္၊ တင္ခဲ့တိုင္းေသာ ပစၥည္းဘ႑ာျဖင့္သာ လွည္းတို႔ကို ေမာင္းႏွင္ကုန္ေလာ့၊ ငါတို႔သည္ပစၥည္းေဟာင္းတို႔ကို မစြန္႔ပစ္ကုန္အံ့'' ဟု (ေျပာ ၾကား၏)။
''အရွင္ ေကာင္းပါၿပီ'' ဟု ထိုလွည္းသားတို႔သည္ ထိုလွည္းမွဴးအား ဝန္ခံ၍ တင္ခဲ့ တိုင္းေသာ ပစၥည္းဘ႑ာျဖင့္သာ လွည္းအုပ္ကို ေမာင္းႏွင္ကုန္၏။
ထိုလွည္းသား တို႔သည္ ...
ပဌမ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း ျမက္ ထင္း ေရ တို႔ကို မေတြ႕ျမင္ရကုန္။
ဒုတိယ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း။ ။
တတိယ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း။ ။
စတုတၴ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း။ ။
ပၪၥမ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း။ ။
ဆ႒ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း။ ။
သတၴမ လွည္းစခန္းခ်ရာ၌လည္း ျမက္ ထင္း ေရတို႔ကို မေတြ႕ျမင္ရကုန္။
ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ေန
ေသာ ထိုလွည္းအုပ္ကိုသာ ေတြ႕ျမင္ရကုန္၏။ လူေယာင္ေဆာင္ေသာ ဘီလူး စားထားသည့္ ထိုလွည္းအုပ္၌ ပါေသာ လူႏွင့္ ႏြားတို႔၏ အရိုးတို႔ကိုသာ ေတြ႕ျမင္ ရကုန္၏။
ထိုအခါ ထုိလွည္းမွဴးသည္ လွည္းသားတို႔ကို ဤသို႔ ေျပာၾကား၏-
''အခ်င္းတို႔ လူမိုက္ လွည္းမွဴး ေခါင္းေဆာင္ေသာေၾကာင့္ ဤလွည္းအုပ္သည္ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ရ၏၊ အခ်င္းတို႔ သို႔ျဖစ္၍ ငါတို႔၏ လွည္းအုပ္မွ အဖိုး မထိုက္ေသာ ကုန္တို႔ကို စြန္႔ပစ္၍ ဤလွည္းအုပ္မွ အဖိုးထိုက္ေသာ ကုန္တို႔ကို ယူခဲ့ကုန္ေလာ့'' ဟု (ေျပာၾကား၏)။
''အရွင္ ေကာင္းပါၿပီ'' ဟု ထိုလွည္းသားတို႔သည္ ထိုလွည္းမွဴးႀကီးအားဝန္ခံ၍ မိမိ တို႔၏ လွည္းအုပ္မွ အဖိုးမထိုက္ေသာ ကုန္တို႔ကို စြန္႔ပစ္၍ ထိုလွည္းအုပ္မွ အဖိုး ထိုက္ေသာ ကုန္တို႔ကို ယူခဲ့ကုန္ၿပီးလွ်င္ လူလိမၼာ (ပညာရွိ)လွည္းမွဴးေခါင္းေဆာင္ ေသာ ေၾကာင့္ ခ်မ္းသာစြာ ထိုခရီးကို လြန္ေျမာက္ရကုန္၏။
ၿမဳိ႕စား ဤအတူ မိုက္ေသာ မလိမၼာေသာ သင္သည္ အဆင္အျခင္ ကင္းမဲ့စြာ တစ္ပါးေသာ ေလာကကိုရွာေသာ္ ထိုေရွ႕ျဖစ္ေသာ လွည္းမွဴးကဲ့သို႔ ႀကီးစြာေသာ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ရလတၱံ႕၊ သင္၏ အယူ့စကားကို နာယူအပ္၏၊ ယံုၾကည္ အပ္၏ဟု မွတ္ထင္ကုန္ေသာ သူတို႔သည္လည္း ထိုေရွ႕ျဖစ္ေသာ လွည္းသားတို႔ကဲ့ သို႔ ႀကီးစြာေသာ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ရကုန္လတၱံ႕၊ ၿမဳိ႕စား ယုတ္မာေသာ ဤ မိစၧာ အယူကို စြန္႔လႊတ္ေလာ့၊ ၿမဳိ႕စား ယုတ္မာေသာ ဤမိစၧာအယူကို စြန္႔လႊတ္ ေလာ့၊ သင့္အား ရွည္ျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး အစီးအပြါးမဲ့ျခင္းငွါ ဆင္းရဲျခင္းငွါ မျဖစ္ပါေစလင့္ ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
အသွ်င္ကႆပသည္ ဤသို႔ဆိုေသာ္လည္း ...
အကြၽႏု္ပ္သည္ ယုတ္မာေသာ ဤမိစၧာ အယူကို စြန္႔လႊတ္ျခင္းငွါ မတတ္ႏိုင္ပါ၊
(အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္) ''ပါယာသိၿမဳိ႕စားသည္ 'ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း တစ္ပါးေသာ ေလာကသည္ မရွိ၊ (ေသ၍) တစ္ဖန္ ျဖစ္ေပၚေသာ သတၱဝါတို႔သည္ မရွိကုန္၊ ေကာင္းမႈကံ, မေကာင္းမႈကံတို႔၏ အက်ဳိးဝိပါက္သည္ မရွိ၊ ဤသို႔ ဆိုေလ့ ရွိ၏၊ ဤသို႔ ယူေလ့ရွိ၏' ဟု ပေသနဒိေကာသလ မင္းသည္လည္း သိပါ၏၊ တိုင္း တစ္ပါးမင္းတို႔သည္လည္း သိပါကုန္၏၊ (ထို႔ေၾကာင့္ စြန္႔လႊတ္ျခင္းငွါ မတတ္ႏိုင္ ပါ)''။ အသွ်င္ကႆပ အကြၽႏု္ပ္သည္ ယုတ္မာေသာ ဤမိစၧာအယူကို အကယ္၍ စြန္႔လႊတ္သည္ ျဖစ္အံ့၊ ''ပါယာသိၿမဳိ႕စားသည္ ဤမွ်ေလာက္ မိုက္ေလစြတကား၊ ဤမွ်ေလာက္ မလိမၼာ ေလစြတကား၊ ယုတ္မာေသာ မိစၧာအယူကို ယူေလစြ တကား'' ဟု အကြၽႏု္ပ္အား ေျပာဆိုသူတို႔ ရွိပါကုန္ လတၱံ႕။ ထိုသူတို႔၌ အမ်က္ထား ေသာ အားျဖင့္လည္း ထိုအယူကို ယူျမဲယူရပါဦးအံ့၊ အသွ်င္ဘုရား၏ စကားကို ေခ်ပေသာအားျဖင့္လည္း ထိုအယူကို ယူျမဲ ယူရပါဦးအံ့၊ အသွ်င္ဘုရားကို တုၿပဳိင္ ေသာ အားျဖင့္လည္း ထိုအယူကို ယူျမဲ ယူရပါဦးအံ့ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ပါယာသိသုတ္၊ မဟာ၀ဂ္ပါဠိေတာ္၊ ဒီဃနိကာယ္။
ဆက္မည္- မစင္ထုပ္ ေဆာင္ယူသူ ဥပမာ --->
