ေနာင္တခ်ိန္ လြယ္ကူစြာ ေလ့လာႏိုင္ၾကပါေစရန္ တရားပံုမ်ား၏ comment တြင္ တရားစာမ်ားပါ ထဲ့ေပးထားပါသည္။






သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ား လြယ္ကူစြာ ေလ့လာႏိုင္ရန္ ဤအ၀ိုင္းေလးမ်ား အတြင္းမွာ တရားစာမ်ား တရားပံုမ်ားကို သြပ္သြင္းထားပါတယ္ သင္တို႔ စိတ္တိုင္းၾက ကူးယူျဖတ္ေတာက္ လြတ္လပ္စြာ အသံုးျပဳႏိုင္ပါတယ္။


Saturday, February 28, 2009

သံဂါယနာ တင္အပ္ေသာတရား...

သံဂါယနာ တင္အပ္ေသာတရား

စုနၵ...
ထို႔ေၾကာင့္ ဤသာသနာေတာ္၌ အၾကင္တရားတို႔ကုိ သင္ခ်စ္သားတို႔အား ငါသည္ ထူးကဲလြန္ျမတ္ေသာ 'သဗၺညဳတ' ဉာဏ္ျဖင့္ သိ၍ ေဟာေတာ္မူအပ္ကုန္၏၊ ထုိတရားတို႔၌ အလံုးစံုေသာ သင္ခ်စ္သားတို႔သည္ စည္းေဝးကုန္၍ အတူတကြ လာေရာက္ကုန္၍ ဤသာသနာေတာ္ အရွည္ခံ့၍ ၾကာျမင့္စြာ တည္တံ့ေသာ အျခင္းအရာျဖင့္ အနက္ျဖင့္ အနက္ကုိ၊ သဒၵါျဖင့္ သဒၵါကုိ (ညီၫြတ္ေစလ်က္) ရြတ္ဆုိ (သံဂါယနာတင္) အပ္၏၊ မျငင္းခံုအပ္။

ထုိ (သံဂါယနာတင္ျခင္း) သည္ လူအမ်ား၏ အစီးအပြါးအလို႔ငါွ လူအမ်ား၏ ခ်မ္းသာအလို႔ငွါ ေလာကကုိ ေစာင့္ေရွာက္ရန္အလို႔ငွါ နတ္လူတို႔၏ အက်ဳိးစီးပြါး ခ်မ္းသာသုခအလို႔ငွါ ျဖစ္ရာ၏။

စုႏၵ သင္တို႔အား ငါသည္ အၾကင္တရားတို႔ကုိ ထူးကဲလြန္ျမတ္ေသာ 'သဗၺညဳတ' ဉာဏ္ျဖင့္ သိ၍ ေဟာေတာ္မူ အပ္ကုန္၏၊ ထုိတရားတို႔ကား အဘယ္တို႔နည္း။ အၾကင္တရားတို႔၌ အလံုးစံုေသာ သင္ခ်စ္သားတို႔သည္ စည္းေဝးကုန္၍ အတူ တကြ လာေရာက္ကုန္၍ ဤသာသနာေတာ္ အရွည္ခံ့၍ ၾကာျမင့္စြာ တည္တံ့ေသာ အျခင္းအရာျဖင့္ အနက္ျဖင့္ အနက္ကုိ၊ သဒၵါျဖင့္ သဒၵါကုိ (ညီၫြတ္ေစလ်က္) ရြတ္ဆုိ (သံဂါယနာတင္) အပ္၏၊ မျငင္းခံုအပ္။

ထုိ (သံဂါယနာတင္ျခင္း) သည္ လူအမ်ား၏ အစီးအပြါးအလို႔ငါွ လူအမ်ား၏ ခ်မ္းသာသုခအလို႔ငွါ ေလာကကုိ ေစာင့္ေရွာက္ရန္အလို႔ငွါ နတ္လူတို႔၏ အက်ဳိး စီးပြါး ခ်မ္းသာသုခအလို႔ငွါ ျဖစ္ရာ၏။ ထုိတရားတို႔သည္ အဘယ္နည္း ဟူမူ သတိပ႒ာန္ေလးပါး၊ သမၼပၸဓာန္ေလးပါး၊ ဣဒၶိပါဒ္ေလးပါး၊ ဣေႁႏၵငါးပါး၊ ဗုိလ္ငါးပါး၊ ေဗာဇၩင္ ခုနစ္ပါး၊ အရိယမဂၢင္ရွစ္ပါး တရားတို႔တည္း။

စုနၵ ဤတရားတို႔ကုိ ငါသည္ လြန္ကဲထူးျမတ္ေသာ 'သဗၺညဳတ' ဉာဏ္ျဖင့္ သိ၍ ေဟာေတာ္မူအပ္ကုန္၏၊ အၾကင္တရားတို႔၌ အလံုးစံုေသာ သင္ခ်စ္သားတို႔သည္ စည္းေဝးၾကကုန္၍ အတူတကြ လာေရာက္ၾကကုန္၍ ဤသာသနာေတာ္ အရွည္ ခံ့၍ ၾကာျမင့္စြာတည္တံ့ေသာ အျခင္းအရာျဖင့္ အနက္ျဖင့္ အနက္ကုိ၊ သဒၵါျဖင့္ သဒၵါကုိ (ညီၫြတ္ေစလ်က္) ရြတ္ဆုိ (သံဂါယနာတင္) အပ္၏၊ မျငင္းခံုအပ္။

ထုိ (သံဂါယနာတင္ျခင္း) သည္ လူအမ်ား၏ အစီးအပြါးအလို႔ငါွ လူအမ်ား၏ ခ်မ္းသာအလို႔ငွါ ေလာကကုိ ေစာင့္ေရွာက္ရန္ အလို႔ငွါ နတ္လူတို႔၏ အက်ဳိးစီးပြါး ခ်မ္းသာသုခအလို႔ငွါ ျဖစ္ရာ၏။

ပါသာဒိကသုတ္၊ ပါထိက၀ဂ္ပါဠိေတာ္။ ဒီဃနိကာယ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

ဣစၧာသုတ္ -(အလိုယွိျခင္း-ေတာင့္တျခင္း)

ဣစၧာသုတ္ -(အလိုယွိျခင္း-ေတာင့္တျခင္း)

အသွ်င္သာရိပုၾတာသည္ ...
ရဟန္းတို႔အား ''ငါ့သွ်င္ ရဟန္းတို႔'' ဟု ေခၚေတာ္မူ၏၊

''ငါ့သွ်င္'' ဟု ထိုရဟန္းတို႔သည္ ...
အသွ်င္သာရိပုၾတာအား ျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထားကုန္၏။

အသွ်င္သာရိပုၾတာသည္ ဤစကားကုိ မိန္႔ေတာ္မူ၏...
ငါ့သွ်င္တို႔ ေလာက၌ ဤပုဂၢိဳလ္ရွစ္မ်ဳိးတို႔သည္ ထင္ရွားရွိကုန္၏၊

အဘယ္ရွစ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ...

၁...
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤေလာက၌ (ကာယဝိေဝကျဖင့္ အေပါင္းအေဖာ္မွ) ကင္းဆိတ္လ်က္ (တစ္စံုတစ္ခုႏွင့္မွ်) မဆက္စပ္မူ၍ေနေသာ(ေယာဂီ) ရဟန္းအား(ပစၥည္းေလးပါး) လာဘ္ရျခင္းငွါ အလုိျဖစ္ေပၚလာ၏၊ ထိုရဟန္းသည္(ပစၥည္းေလးပါး) လာဘ္ရျခင္း ငွါ အားထုတ္၏၊ ေစ့ေဆာ္၏၊ လုံ႔လစိုက္၏၊ လာဘ္ရျခင္းငွါအားထုတ္ ေစ့ေဆာ္ လုံ႔လစိုက္ေသာ ထိုရဟန္းအားလာဘ္ရျခင္းသည္မျဖစ္။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုလာဘ္ မရျခင္းေၾကာင့္ စိုးရိမ္ရ၏၊ ပင္ပန္းရ၏၊ ငိုေႂကြးရ၏၊ ရင္တီးလက္ခတ္ ျမည္တမ္းရ ၏၊ ျပင္းစြာေတြေဝျခင္းသို႔ ေရာက္ရ၏၊
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤရဟန္းကုိ လာဘ္ရျခင္းငွါ အလုိရွိ၍ေနသူ၊ လာဘ္ရျခင္းငွါ အားထုတ္ သူ၊ ေစ့ေဆာ္သူ၊ လုံ႔လစိုက္သူ၊ လာဘ္ရျခင္းလည္း မရွိသူ၊ စိုးရိမ္လည္း စိုးရိမ္ရသူ၊ ငိုေႂကြးလည္း ငိုေႂကြးရသူ၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားမွလည္း ေရြ႕ေလ်ာရသူဟု ဆို အပ္၏။

၂...
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤေလာက၌ (ကာယဝိေဝကျဖင့္ အေပါင္းအေဖာ္မွ) ကင္းဆိတ္လ်က္ (တစ္စံုတစ္ခုႏွင့္မွ်) မဆက္စပ္မူ၍ ေနေသာ (ေယာဂီ) ရဟန္းအား (ပစၥည္းေလး ပါး) လာဘ္ရျခင္းငွါ အလုိ ျဖစ္ေပၚလာ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ (ပစၥည္းေလးပါး) လာဘ္ ရျခင္းငွါ အားထုတ္၏၊ ေစ့ေဆာ္၏၊ လုံ႔လစိုက္၏၊ လာဘ္ရျခင္းငွါ အားထုတ္ ေစ့ ေဆာ္ လုံ႔လစိုက္ေသာ ထိုရဟန္းအား လာဘ္ရျခင္းသည္ ျဖစ္၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ထို(ပစၥည္းေလးပါး) လာဘ္ရျခင္းေၾကာင့္ ယစ္မူး၏၊ အလြန္ယစ္မူး၏၊ ေမ့ေလ်ာ့ ျခင္းသို႔ေရာက္၏။
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤရဟန္းကုိ လာဘ္ရျခင္းငွါ အလုိရွိ၍ေနသူ၊ လာဘ္ရျခင္းငွါ အားထုတ္ သူ၊ ေစ့ေဆာ္သူ၊ လုံ႔လစိုက္သူ၊ လာဘ္လည္းရသူ၊ ယစ္မူးလည္းယစ္မူးသူ၊ ေမ့ ေလ်ာ့လည္းေမ့ေလ်ာ့သူ၊ သူေတာ္ေကာင္း တရားမွလည္း ေရြ႔ေလ်ာရသူဟု ဆိုအပ္၏။

၃...
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤေလာက၌ (ကာယဝိေဝကျဖင့္ အေပါင္းအေဖာ္မွ) ကင္းဆိတ္လ်က္ (တစ္စံုတစ္ခုႏွင့္မွ်) မဆက္စပ္မူ၍ေနေသာ (ေယာဂီ)ရဟန္းအား (ပစၥည္းေလးပါး) လာဘ္ရျခင္းငွါ အလုိ ျဖစ္ေပၚလာ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ (ပစၥည္းေလးပါး) လာဘ္ရ ျခင္းငွါ အားမထုတ္၊ မေစ့ေဆာ္၊ လုံ႔လမစိုက္၊ လာဘ္ရျခင္းငွါ အားမထုတ္ မေစ့ ေဆာ္ လုံ႔လမစိုက္ေသာ ထိုရဟန္းအား လာဘ္ရျခင္းသည္ မျဖစ္၊ ထိုရဟန္းသည္ ထိုလာဘ္ မရျခင္းေၾကာင့္ စိုးရိမ္ရ၏၊ ပင္ပန္းရ၏၊ ငိုေႂကြးရ၏၊ ရင္တီး လက္ခတ္ ျမည္တမ္းရ၏၊ ျပင္းစြာ ေတြေဝျခင္းသို႔ ေရာက္ရ၏၊
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤရဟန္းကုိ လာဘ္ရျခင္းငွါ အလုိရွိ၍ေနသူ၊ လာဘ္ရျခင္းငွါ အားမ ထုတ္သူ၊ မေစ့ေဆာ္သူ၊ လုံ႔လမစိုက္သူ၊ လာဘ္လည္း မရသူ၊ စိုးရိမ္လည္း စိုးရိမ္ ရသူ၊ ငိုေႂကြးလည္း ငိုေႂကြးရသူ၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားမွလည္း ေရြ႕ေလ်ာရသူ ဟု ဆိုအပ္၏။

၄...
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤေလာက၌ (ကာယဝိေဝကျဖင့္ အေပါင္းအေဖာ္မွ) ကင္းဆိတ္လ်က္ (တစ္စံုတစ္ခုႏွင့္မွ်) မဆက္စပ္မူ၍ ေနေသာ (ေယာဂီ) ရဟန္းအား (ပစၥည္းေလး ပါး) လာဘ္ရျခင္းငွါ အလုိျဖစ္ေပၚလာ၏၊ ထိုရဟန္းသည္(ပစၥည္းေလးပါး) လာဘ္ရ ျခင္းငွါ အားမထုတ္၊ မေစ့ေဆာ္၊ လုံ႔လမစိုက္၊ လာဘ္ရျခင္းငွါ အားမထုတ္ မေစ့ ေဆာ္ လုံ႔လမစိုက္ေသာ ထိုရဟန္းအား လာဘ္ရျခင္းသည္ ျဖစ္၏။ ထိုရဟန္းသည္
ထိုလာဘ္ရျခင္းေၾကာင့္ ယစ္မူး၏၊ အလြန္ယစ္မူး၏၊ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းသို႔ ေရာက္၏။
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤရဟန္းကုိ လာဘ္ရျခင္းငွါ အလုိရွိ၍ေနသူ၊ လာဘ္ရျခင္းငွါ အားမ ထုတ္သူ၊ မေစ့ေဆာ္သူ၊ လုံ႔လမစိုက္သူ၊ လာဘ္လည္းရသူ၊ ယစ္မူးလည္း ယစ္မူး သူ၊ ေမ့ေလ်ာ့လည္း ေမ့ေလ်ာ့သူ၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားမွလည္း ေရြ႕ေလ်ာရသူ ဟု ဆိုအပ္၏။

၅...
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤေလာက၌ (ကာယဝိေဝကျဖင့္ အေပါင္းအေဖာ္မွ) ကင္းဆိတ္လ်က္ (တစ္စံုတစ္ခုႏွင့္မွ်)မဆက္စပ္မူ၍ ေနေသာ (ေယာဂီ)ရဟန္းအား (ပစၥည္းေလးပါး)
လာဘ္ရျခင္းငွါ အလုိျဖစ္ေပၚလာ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ (ပစၥည္းေလးပါး) လာဘ္ရ ျခင္းငွါ အားထုတ္၏၊ ေစ့ေဆာ္၏၊ လုံ႔လစိုက္၏၊ လာဘ္ရျခင္းငွါ အားထုတ္ေစ့ေဆာ္ လုံ႔လစိုက္ေသာ ထိုရဟန္းအား လာဘ္ရျခင္းသည္ မျဖစ္၊ ထိုရဟန္းသည္ ထို လာဘ္ကုိ မရျခင္းေၾကာင့္ မစိုးရိမ္၊ မပင္ပန္း၊ မငိုေႂကြး၊ ရင္တီးလက္ခတ္ မျမည္ တမ္း၊ ျပင္းစြာ ေတြေဝျခင္းသို႔ မေရာက္။
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤရဟန္းကုိ လာဘ္ရျခင္းငွါ အလုိရွိ၍ေနသူ၊ လာဘ္ရျခင္းငွါ အားထုတ္ သူ၊ ေစ့ေဆာ္သူ၊ လုံ႔လစိုက္သူ၊ လာဘ္ကုိလည္း မရသူ၊ စိုးရိမ္လည္း မစိုးရိမ္ရသူ၊ ငိုေႂကြးလည္း မငိုေႂကြးရသူ၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားမွလည္း မေရြ႕ေလ်ာရသူဟု ဆိုအပ္၏။

၆...
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤေလာက၌ (ကာယဝိေဝကျဖင့္ အေပါင္းအေဖာ္မွ) ကင္းဆိတ္လ်က္ (တစ္စံုတစ္ခုႏွင့္မွ်) မဆက္စပ္မူ၍ေနေသာ (ေယာဂီ)ရဟန္းအား (ပစၥည္းေလးပါး) လာဘ္ရျခင္းငွါ အလုိ ျဖစ္ေပၚလာ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ (ပစၥည္းေလးပါး) လာဘ္ရ ျခင္းငွါ အားထုတ္၏၊ ေစ့ေဆာ္၏၊ လုံ႔လစိုက္၏၊ လာဘ္ရျခင္းငွါ အားထုတ္ေစ့ေဆာ္ လုံ႔လစိုက္ေသာ ထိုရဟန္းအား လာဘ္ရျခင္းသည္ ျဖစ္၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ထိုလာဘ္ ရျခင္းေၾကာင့္ မယစ္မူး၊ အလြန္မယစ္မူး၊ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းသို႔ မေရာက္။
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤရဟန္းကုိ လာဘ္ရျခင္းငွါ အလုိရွိ၍ေနသူ၊ လာဘ္ရျခင္းငွါ အားထုတ္ သူ၊ ေစ့ေဆာ္သူ၊ လုံ႔လစိုက္သူ၊ လာဘ္လည္းရသူ၊ ယစ္မူးလည္း မယစ္မူးသူ၊ ေမ့ေလ်ာ့လည္း မေမ့ေလ်ာ့သူ၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားမွလည္း မေရြ႕ေလ်ာရသူ ဟု ဆိုအပ္၏။

၇...
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤေလာက၌ (ကာယဝိေဝကျဖင့္ အေပါင္းအေဖာ္မွ) ကင္းဆိတ္လ်က္ (တစ္စံုတစ္ခုႏွင့္မွ်) မဆက္စပ္မူ၍ေနေသာ (ေယာဂီ)ရဟန္းအား (ပစၥည္းေလးပါး)
လာဘ္ရျခင္းငွါ အလုိ ျဖစ္ေပၚလာ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ (ပစၥည္းေလးပါး) လာဘ္ရ ျခင္းငွါ အားမထုတ္၊ မေစ့ေဆာ္၊ လုံ႔လမစိုက္၊ လာဘ္ရျခင္းငွါ အားမထုတ္ မေစ့ ေဆာ္ လုံ႔လမစိုက္ေသာ ထိုရဟန္းအား လာဘ္ရျခင္းသည္ မျဖစ္၊ ထိုရဟန္းသည္ ထိုလာဘ္မရျခင္းေၾကာင့္ မစိုးရိမ္၊ မပင္ပန္း၊ မငိုေႂကြး၊ ရင္တီး လက္ခတ္ မျမည္ တမ္း၊ ျပင္းစြာ ေတြေဝျခင္းသို႔ မေရာက္။
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤရဟန္းကုိ လာဘ္ရျခင္းငွါ အလုိရွိ၍ေနသူ၊ လာဘ္ရျခင္းငွါ အားမ ထုတ္သူ၊ မေစ့ေဆာ္သူ၊ လုံ႔လမစိုက္သူ၊ လာဘ္လည္း မရသူ၊ စိုးရိမ္လည္း မစိုးရိမ္ ရသူ၊ ငိုေႂကြးလည္း မငိုေႂကြးရသူ၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားမွလည္း မေရြ႕ေလ်ာ ရသူဟု ဆိုအပ္၏။

၈...
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤေလာက၌ (ကာယဝိေဝကျဖင့္ အေပါင္းအေဖာ္မွ) ကင္းဆိတ္လ်က္ (တစ္စံုတစ္ခုႏွင့္မွ်)မဆက္စပ္မူ၍ ေနေသာ(ေယာဂီ) ရဟန္းအား (ပစၥည္းေလးပါး) လာဘ္ရျခင္းငွါ အလုိ ျဖစ္ေပၚလာ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ (ပစၥည္းေလးပါး) လာဘ္ရ ျခင္းငွါ အားမထုတ္၊ မေစ့ေဆာ္၊ လုံ႔လမစိုက္၊ လာဘ္ရျခင္းငွါ အားမထုတ္ မေစ့ ေဆာ္ လုံ႔လမစိုက္ေသာ ထိုရဟန္းအား လာဘ္ရျခင္းသည္ ျဖစ္၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ထိုလာဘ္ရျခင္းေၾကာင့္ မယစ္မူး၊ အလြန္မယစ္မူး၊ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းသို႔ မေရာက္။
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤရဟန္းကုိ လာဘ္ရျခင္းငွါ အလုိရွိ၍ေနသူ၊ လာဘ္ရျခင္းငွါ အားမ ထုတ္သူ၊ မေစ့ေဆာ္သူ၊ လုံ႔လမစိုက္သူ၊ လာဘ္လည္းရသူ၊ ယစ္မူးလည္း မယစ္မူး သူ၊ ေမ့ေလ်ာ့လည္း မေမ့ေလ်ာ့သူ၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားမွလည္း မေရြ႕ေလ်ာရ သူ ဟု ဆိုအပ္၏။ ငါ့သွ်င္တို႔ ေလာက၌ ဤပုဂၢိဳလ္ရွစ္မ်ဳိးတို႔သည္ ထင္ရွား ရွိကုန္၏ ဟု (မိန္႔ဆို၏)။

၇ - ဣစၧာသုတ္၊ ယမက၀ဂ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

အဂတိတရား မလိုက္စားမႈ...

ဒုတိယ အဂတိဂမနသုတ္ (မလုပ္အပ္သည္ကို လုပ္ျခင္း)

ရဟန္းတို႔ အဂတိ မလိုက္စားမႈတို႔သည္ ဤေလးမ်ဳိးတို႔တည္း။

အဘယ္ေလးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ...

၁... ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ အဂတိ မလိုက္စား၊
၂... မုန္းျခင္းေၾကာင့္ အဂတိ မလိုက္စား၊
၃... မသိျခင္းေၾကာင့္ အဂတိ မလိုက္စား၊
၄... ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းေၾကာင့္ အဂတိ မလိုက္စား။
ရဟန္းတို႔ အဂတိ မလိုက္စားမႈတို႔သည္ ဤေလးမ်ဳိး တို႔တည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အၾကင္သူသည္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊
မုန္းျခင္းေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊
ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊
မသိျခင္းေၾကာင့္ လည္းေကာင္း တရားကို ေက်ာ္လြန္၍ မက်င့္၊

ထိုသူ၏ ...
အၿခံအရံ အေက်ာ္အေစာသည္ လဆန္းပကၡ၌ လကဲ့သို႔ ျပည့္ဝေလ သတည္း။

၈ - ဒုတိယ အဂတိဂမနသုတ္၊ စရ၀ဂ္၊ စတုကၠနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

Friday, February 27, 2009

သမုဒၵသုတ္ - (ႀကီးက်ယ္ မ်ားျပားေသာ ေရအစု)

ပဌမ သမုဒၵသုတ္ - (ႀကီးက်ယ္ မ်ားျပားေသာ ေရအစု)

ရဟန္းတို႔ ...
အၾကားအျမင္ မရွိေသာ ပုထုဇဥ္သည္ ''သမုဒၵရာ သမုဒၵရာ''ဟု ေျပာဆုိ၏၊
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ ေျပာဆုိအပ္ေသာ အရာသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမ၌ သမုဒၵရာ မဟုတ္။

ရဟန္းတို႔ ...
ဤသို႔ ေျပာဆုိအပ္ေသာ အရာသည္ ႀကီးက်ယ္ မ်ားျပားေသာ ေရအစုသာ ျဖစ္၏၊
ႀကီးက်ယ္မ်ားျပားေသာ ေရျပင္သာ ျဖစ္၏။

ရဟန္းတို႔ ...
မ်က္စိသည္ သတၱဝါ၏ သမုဒၵရာမည္၏၊
ထုိမ်က္စိသမုဒၵရာအား အဆင္းတည္းဟူေသာ အဟုန္သည္ ရွိ၏။ အၾကင္သူသည္ ထုိအဆင္း တည္းဟူေသာ အဟုန္ကုိ သည္းခံႏုိင္၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤသူကုိ လႈိင္းႏွင့္ တကြေသာ ဝဲႏွင့္တကြသာ ဖမ္းယူတတ္ေသာ ေရသတၱဝါ အထူးႏွင့္ တကြေသာ ေရေစာင့္ဘီလူးႏွင့္တကြေသာ မ်က္စိ သမုဒၵရာကုိ ကူးေျမာက္ၿပီးျဖစ္၍ တစ္ဖက္ ကမ္းသို႔ ေရာက္သူ ၾကည္းကုန္း၌ တည္သူ ရဟႏၲာဟု ဆုိအပ္၏။ပ။

ရဟန္းတို႔ ...
လွ်ာသည္ သတၱဝါ၏ သမုဒၵရာမည္၏၊
ထုိလွ်ာ သမုဒၵရာအား အရသာတည္းဟူေသာ အဟုန္သည္ ရွိ၏။ အၾကင္သူသည္ ထုိအရသာတည္းဟူေသာ အဟုန္ကုိ သည္းခံႏုိင္၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤသူကုိ လႈိင္းႏွင့္ တကြေသာ ဝဲႏွင့္တကြေသာ ဖမ္းယူတတ္ေသာ ေရသတၱဝါ အထူးႏွင့္တကြေသာ ေရေစာင့္ဘီလူးႏွင့္တကြေသာ လွ်ာသမုဒၵရာကုိ ကူးေျမာက္ၿပီးျဖစ္၍ တစ္ဖက္ကမ္း သို႔ ေရာက္သူ ၾကည္းကုန္း၌ တည္သူ ရဟႏၲာဟု ဆုိအပ္၏။ပ။

ရဟန္းတို႔ ...
စိတ္သည္ သတၱဝါ၏ သမုဒၵရာမည္၏၊
ထုိစိတ္သမုဒၵရာအား သေဘာတရားတည္းဟူေသာ အဟုန္သည္ ရွိ၏။ အၾကင္သူ သည္ ထုိသေဘာတရားတည္းဟူေသာ အဟုန္ကုိ သည္းခံႏုိင္၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤ သူကုိ လႈိင္းႏွင့္တကြေသာ ဝဲႏွင့္တကြေသာ ဖမ္းယူတတ္ေသာ ေရသတၱဝါ အထူး ႏွင့္ တကြေသာ ေရေစာင့္ ဘီလူးႏွင့္တကြေသာ စိတ္သမုဒၵရာကုိ ကူးေျမာက္ၿပီး ျဖစ္၍ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ေရာက္သူ ၾကည္းကုန္း၌ တည္သူ ရဟႏၲာဟု ဆုိအပ္၏။ ဤစကားကုိ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ပ။

လူနတ္တို႔၏ ဆရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္-
''အၾကင္သူသည္ ဖမ္းယူတတ္ေသာ ေရသတၱဝါအထူးႏွင့္တကြေသာ ေရေစာင့္ ဘီလူးႏွင့္တကြ လႈိင္းႏွင့္တကြ ဝဲႏွင့္တကြ ေဘးဘ်မ္းႏွင့္တကြ ျဖစ္၍ ကူးခပ္ႏုိင္ခဲ ေသာ ဤသမုဒၵရာကုိ ကူးေျမာက္ၿပီ၊ ထုိသူကုိ ပညာရွိသူ၊ အက်င့္ျမတ္ကုိ က်င့္သုံး ၿပီးသူ၊ ေလာက၏ အဆံုးသို႔ ေရာက္ၿပီးသူ၊ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ေရာက္ၿပီးသူ'' ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၁ - ပဌမ သမုဒၵသုတ္၊ သမုဒၵ၀ဂ္၊ သဠာယတန၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

စ႑သုတ္- ၾကမ္းတမ္းသူ... သိမ္ေမြ႕သူ...

စ႑သုတ္-

သာဝတၳိနိဒါန္း...
ထုိအခါ စ႑မည္ေသာ ရြာသူႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာ ဘုရားကုိ ႐ိွခုိးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေနၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကုိ ေလွ်ာက္၏-

အသွ်င္ဘုရား ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူကုိ 'ၾကမ္းတမ္းသူ ၾကမ္းတမ္းသူ' ဟူ၍သာလွ်င္ ေခၚေဝၚၾက၏၊ ထုိေခၚေဝၚျခင္း၏ အေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း၊ အေထာက္အပံ့ကား အဘယ္ပါနည္း။

အသွ်င္ဘုရား ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူကုိ 'သိမ္ေမြ႕သူ သိမ္ေမြ႕သူ' ဟူ၍ သာလွ်င္ ေခၚေဝၚၾက၏၊ ထုိေခၚေဝၚျခင္း၏ အေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း၊ အေထာက္ အပံ့ကား အဘယ္ပါနည္း ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

ရြာသူႀကီး ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူသည္ စြဲမက္မႈ 'ရာဂ' ကုိ မပယ္အပ္၊ စြဲမက္မႈ 'ရာဂ'ကုိ မပယ္အပ္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးတို႔က အမ်က္ထြက္ ေစအပ္ေသာ္ အမ်က္ကုိ ထင္စြာျပဳ၏၊ ထုိသူကုိ ၾကမ္းတမ္းသူဟု ေခၚေဝၚၾက၏။ အမ်က္ 'ေဒါသ' ကုိ မပယ္အပ္၊ အမ်က္ 'ေဒါသ' ကုိုိ မပယ္အပ္သည္၏ အျဖစ္ ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးတို႔က အမ်က္ထြက္ ေစအပ္ေသာ္ အမ်က္ကုိ ထင္စြာျပဳ၏၊ ထုိသူကုိ ၾကမ္းတမ္းသူဟု ေခၚေဝၚၾက၏။ ေတြေဝမႈ 'ေမာဟ' ကုိ မပယ္အပ္၊ ေတြေဝမႈ 'ေမာဟ' ကုိ မပယ္အပ္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးတို႔က အမ်က္ ထြက္ေစအပ္ေသာ္ အမ်က္ကုိ ထင္စြာျပဳ၏၊ ထုိသူကုိ ၾကမ္းတမ္းသူဟု ေခၚေဝၚ ၾက၏။ ရြာသူႀကီး ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာသူကုိ ''ၾကမ္းတမ္းသူ ၾကမ္းတမ္းသူ'' ဟူ၍ ေခၚေဝၚၾက၏၊ ထုိေခၚေဝၚျခင္း၏ အေၾကာင္းကား ဤသည္ပင္တည္း၊ အေထာက္အပံ့ကား ဤသည္ပင္တည္း။

ရြာသူႀကီး ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူသည္ စြဲမက္မႈ 'ရာဂ' ကုိ ပယ္အပ္၏၊ စြဲမက္မႈ 'ရာဂ' ကုိ ပယ္ၿပီးသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးတို႔က အမ်က္ထြက္ေစ အပ္ေသာ္ အမ်က္ကုိ ထင္စြာမျပဳ၊ ထုိသူကုိ သိမ္ေမြ႕သူ ဟု ေခၚေဝၚၾက၏။ အမ်က္ 'ေဒါသ'ကုိ ပယ္အပ္၏၊ အမ်က္ 'ေဒါသ'ကုိုိ ပယ္ၿပီးသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ သူ တစ္ပါးတို႔က အမ်က္ထြက္ ေစအပ္ေသာ္ အမ်က္ကုိ ထင္စြာမျပဳ၊ ထုိသူကုိ သိမ္ ေမြ႔သူဟု ေခၚေဝၚၾက၏။ ေတြေဝမႈ 'ေမာဟ' ကုိ ပယ္အပ္၏၊ ေတြေဝမႈ 'ေမာဟ' ကုိ
ပယ္အပ္ၿပီးသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးတို႔က အမ်က္ထြက္ေစအပ္ေသာ္ အမ်က္ကုိ ထင္စြာ မျပဳ၊ ထုိသူကုိ သိမ္ေမြ႕သူဟု ေခၚေဝၚၾက၏။ ရြာသူႀကီး ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူကုိ ''သိမ္ေမြ႕သူ သိမ္ေမြ႕သူ'' ဟု ေခၚေဝၚၾက၏၊ ထုိ ေခၚေဝၚျခင္း၏ အေၾကာင္းကား ဤသည္ပင္တည္း၊ အေထာက္အပံ့ကား ဤသည္ ပင္တည္း။

ဤသို႔ ဆုိေသာ္...
စ႑မည္ေသာ ရြာသူႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားကုိ...
''အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္ အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ႐ိွပါေပ၏၊
အရွင္ဘုရား တရားေတာ္သည္ အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ႐ိွပါေပ၏။
အသွ်င္ဘုရား ေမွာက္ထားအပ္ေသာ ဝတၳဳကုိ လွန္ျပဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊
ဖံုးလႊမ္းထား အပ္ေသာ ဝတၳဳကုိ ဖြင့္ျပဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊
မ်က္စိလည္ေသာသူအား လမ္းမွန္ကုိ ေျပာၾကား သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊
'မ်က္စိအျမင္ ႐ိွသူတို႔သည္ အဆင္းတို႔ကုိ ျမင္ၾကလိမ့္မည္ဟု'
အမုိက္ေမွာင္၌ ဆီမီးတန္ေဆာင္ကုိ ေဆာင္ျပသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း
ဤအတူ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ တရားေတာ္ကုိ ျပေတာ္မူပါေပ၏။

ျမတ္စြာဘုရား ထုိအကြၽႏု္ပ္သည္ ...
ျမတ္စြာဘုရားကုိ ကုိးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊
တရားေတာ္ကုိ လည္းေကာင္း ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊
ရဟန္းသံဃာေတာ္ကုိ လည္းေကာင္း ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကြၽႏု္ပ္ကုိ ယေန႔မွစ၍ အသက္ထက္ဆံုး (ရတနာသုံးပါးကုိ) ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေသာ ဥပါသကာ ဟု မွတ္ေတာ္မူပါေလာ့'' ဟု ေလွ်ာက္၏။

၁ - စ႑သုတ္၊ ဂါမဏိသံယုတ္၊ သဠာယတန၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

ပုေဗၺဝသေမၺာဓသုတ္ -

ပုေဗၺဝသေမၺာဓသုတ္ -

ရဟန္းတို႔ သစၥာေလးပါးကို ထိုးထြင္း၍ မသိမီ ဘုရားအေလာင္း ျဖစ္စဥ္ကပင္ ''ေလာက၌ သာယာဖြယ္ သေဘာသည္ အဘယ္နည္း၊ အျပစ္သည္ အဘယ္နည္း၊ ထြက္ေျမာက္ရာသည္ အဘယ္နည္း'' ဟူေသာ အၾကံသည္ ငါ့အား ျဖစ္ခဲ့၏။

ရဟန္းတို႔ ''ေလာကကို စြဲ၍ ျဖစ္ေသာ ခ်မ္းသာျခင္း 'သုခ' ဝမ္းေျမာက္ျခင္း 'ေသာမနႆ'သည္ ေလာက၌ သာယာဖြယ္ သေဘာတည္း။ ေလာက၏ မျမဲျခင္း ဆင္းရဲျခင္း ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာသည္ ေလာက၌ အျပစ္တည္း။ ေလာက၌ လိုလားတပ္မက္မႈ 'ဆႏၵရာဂ'ကို ေဖ်ာက္ျခင္း လိုလားတပ္မက္မႈကို ပယ္ျခင္းသည္ ေလာကမွ ထြက္ေျမာက္ရာေပတည္း'' ဟူေသာ အၾကံသည္ ငါ့အားျဖစ္ျပန္၏။

ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ ေလာက၏ သာယာဖြယ္ကိုလည္း သာယာဖြယ္အားျဖင့္, အျပစ္ ကိုလည္း အျပစ္အားျဖင့္, ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္း ထြက္ေျမာက္ရာအားျဖင့္ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ မသိေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာတို႔ႏွင့္တကြေသာ (နတ္) ေလာကႏွင့္ သမဏ ျဗာဟၼဏ မင္းမ်ား လူမ်ား ႏွင့္တကြေသာ လူေလာက၌ အတုမရွိေသာ သမၼာသေမၺာဓိဉာဏ္ကို ထိုးထြင္း၍ သိၿပီဟု ငါ ဝန္မခံခဲ့ေပ။

ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ ေလာက၏ သာယာဖြယ္ကိုလည္း သာယာဖြယ္အားျဖင့္, အျပစ္ ကိုလည္း အျပစ္အားျဖင့္, ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္း ထြက္ေျမာက္ရာအားျဖင့္ ဟုတ္တိုင္း မွန္စြာ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ သိေသာအခါ၌မူကား နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာတို႔ႏွင့္ တကြေသာ (နတ္) ေလာကႏွင့္ သမဏ ျဗာဟၼဏ မင္းမ်ား လူမ်ားႏွင့္ တကြေသာ လူေလာက၌ အတုမရွိေသာ သမၼာသေမၺာဓိဉာဏ္ကို ထိုးထြင္း၍ သိၿပီဟု ငါ ဝန္ခံ၏။

''ငါ၏ အရဟတၱဖိုလ္သည္ မပ်က္စီးႏိုင္ၿပီ၊ ဤဘဝသည္ ေနာက္ဆံုးဘဝ ျဖစ္၏၊ တစ္ဖန္ဘဝသစ္၌ ျဖစ္ျခင္း သေဘာသည္ မရွိေတာ့ၿပီ'' ဟု ငါ့အား (ပစၥေဝကၡဏာ) ဉာဏ္ အျမင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ၿပီ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၁ - ပုေဗၺဝသေမၺာဓသုတ္၊ သေမၺာဓ၀ဂ္၊ တိကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။


ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

Thursday, February 26, 2009

သကလိကသုတ္

သကလိကသုတ္-

အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္...
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ဝယ္ သားတို႔ကို ေဘးမဲ့ေပးရာ မဒၵကုစၧိေတာ၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေျခေတာ္ သည္ ေက်ာက္ခ်ပ္ျဖင့္ ထိခိုက္မိသည္ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပင္းျပေသာ ေဝဒနာတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏၊ ဆင္းရဲကုန္ ျပင္းထန္ကုန္ ၾကမ္းတမ္းကုန္ ထက္ကုန္ ၍ မသာယာအပ္ကုန္ မႏွစ္လိုအပ္ ကုန္ေသာ ကိုယ္၌ တည္သည့္ ေဝဒနာတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုေဝဒနာတို႔ကို မညည္းၫူဘဲ သတိသမၸဇဥ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ ျဖစ္၍ သည္းခံေတာ္မူ၏၊

ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေလးထပ္ေခါက္ထားေသာ ဒုကုဋ္ေတာ္ကို ခင္း၍ ေျခတစ္ဖက္၌ ေျခတစ္ဖက္ကို စဥ္းငယ္လြန္ကာ တင္ထားလ်က္ သတိသမၸဇဥ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ ျဖစ္၍ လက္ယာနံေတာင္းျဖင့္ ျမတ္ေသာ အိပ္စက္ျခင္းကို ျပဳေတာ္ မူ၏။

ထိုအခါ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို ေျပာေဟာ၍ နတ္ျပည္၌ျဖစ္ကုန္ေသာ နတ္ သား ခုနစ္ရာတို႔သည္ အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ အဆင္းရွိကုန္သည္ ျဖစ္၍ ညဥ့္ဦးယံ လြန္ၿပီးေသာ (သန္းေခါင္ယံ) အခ်ိန္၌ သားတို႔ကို ေဘးမဲ့ေပးရာ မဒၵကုစၧိေတာ အလံုးကို ထြန္းလင္းေစလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ ကုန္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးကုန္ၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ရပ္တည္ကုန္၏၊ တစ္ခုေသာေနရာ၌ ရပ္တည္ကုန္ၿပီးေသာ္ နတ္သားတစ္ဦးသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ထံေတာ္ပါး၌ ဤဥဒါန္းစကားကို ႁမြက္ဆို(က်ဴးရင့္)၏-

''အခ်င္းတို႔ ရဟန္းေဂါတမသည္ ဆင္ေျပာင္ႏွင့္ တူစြတကား၊ ဆင္ေျပာင္ႏွင့္ တူသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ သာလွ်င္ ဆင္းရဲကုန္ ျပင္းထန္ကုန္ ၾကမ္းတမ္းကုန္ ထက္ကုန္၍ မသာယာအပ္ကုန္ မႏွစ္လို အပ္ကုန္ေသာ ကိုယ္၌ တည္သည့္ ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ ေဝဒနာတို႔ကို မညည္းၫူဘဲ သတိသမၸဇဥ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ ျဖစ္၍ သည္းခံေတာ္မူ၏'' ဟု (က်ဴးရင့္၏)။

ထို႔ေနာက္ တစ္ပါးေသာ နတ္သားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ထံေတာ္ပါး၌ ဤဥဒါန္း စကားကို ျမြက္ဆို(က်ဴးရင့္)၏- ''အခ်င္းတို႔ ရဟန္းေဂါတမသည္ ျခေသၤ့မင္းႏွင့္ တူစြတကား၊ ျခေသၤ့မင္းႏွင့္ တူသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္သာလွ်င္ ဆင္းရဲကုန္ ျပင္းထန္ကုန္ ၾကမ္းတမ္းကုန္ ထက္ကုန္၍ မသာယာအပ္ကုန္ မႏွစ္လို အပ္ကုန္ ေသာ ကိုယ္၌တည္သည့္ ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ ေဝဒနာတို႔ကို မညည္းၫူဘဲ သတိ သမၸဇဥ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍ သည္းခံေတာ္မူ၏'' ဟု (က်ဴးရင့္၏)။

ထို႔ေနာက္ တစ္ပါးေသာ နတ္သားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ထံေတာ္ပါး၌ ဤဥဒါန္း စကားကို ျမြက္ဆို (က်ဴးရင့္)၏- ''အခ်င္းတို႔ ရဟန္းေဂါတမသည္ အာဇာနည္ ျဖစ္စြတကား၊ အာဇာနည္ျဖစ္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္သာလွ်င္ ဆင္းရဲကုန္ ျပင္းထန္ ကုန္ ၾကမ္းတမ္းကုန္ ထက္ကုန္၍ မသာယာအပ္ကုန္ မႏွစ္လို အပ္ကုန္ေသာ ကိုယ္၌ တည္သည့္ ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ ေဝဒနာတို႔ကို မညည္းၫူဘဲ သတိ သမၸဇဥ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍ သည္းခံေတာ္မူ၏'' ဟု (က်ဴးရင့္၏)။

ထို႔ေနာက္ တစ္ပါးေသာ နတ္သားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ထံေတာ္ပါး၌ ဤဥဒါန္း စကားကို ျမြက္ဆို(က်ဴးရင့္)၏-''အခ်င္းတို႔ ရဟန္းေဂါတမသည္ ေရွ႕ေဆာင္ ႏြားလား ဥသဘႏွင့္ တူစြတကား၊ ေရွ႕ေဆာင္ ႏြားလားဥသဘႏွင့္ တူသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္သာလွ်င္ ဆင္းရဲကုန္ ျပင္းထန္ကုန္ ၾကမ္းတမ္းကုန္ ထက္ကုန္၍ မသာယာ အပ္ကုန္ မႏွစ္လိုအပ္ကုန္ေသာ ကိုယ္၌ တည္သည့္ ျဖစ္ေပၚလာကုန္ ေသာ ေဝဒနာတို႔ကို မညည္းၫူဘဲ သတိသမၸဇဥ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍ သည္းခံ ေတာ္မူ၏'' ဟု (က်ဴးရင့္၏)။

ထို႔ေနာက္ တစ္ပါးေသာ နတ္သားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ထံေတာ္ပါး၌ ဤဥဒါန္း စကားကို ျမြက္ဆို(က်ဴးရင့္)၏- ''အခ်င္းတို႔ ရဟန္းေဂါတမသည္ ဝန္ေဆာင္ ႏြားလားႏွင့္ တူစြတကား၊ ဝန္ေဆာင္ႏြားလားႏွင့္ တူသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္သာ လွ်င္ ဆင္းရဲကုန္ ျပင္းထန္ကုန္ ၾကမ္းတမ္းကုန္ ထက္ကုန္၍ မသာယာအပ္ကုန္ မႏွစ္လိုအပ္ကုန္ေသာ ကိုယ္၌တည္သည့္ ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ ေဝဒနာတို႔ကို မညည္းၫူဘဲ သတိသမၸဇဥ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍ သည္းခံေတာ္မူ၏'' ဟု (က်ဴးရင့္ ၏)။

ထို႔ေနာက္ တစ္ပါးေသာ နတ္သားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ထံေတာ္ပါး၌ ဤ ဥဒါန္းစကားကို ျမြက္ဆို(က်ဴးရင့္)၏- ''အခ်င္းတို႔ ရဟန္းေဂါတမသည္ ယဥ္ေက်း စြတကား၊ ယဥ္ေက်းသည္၏အျဖစ္ေၾကာင့္သာလွ်င္ ဆင္းရဲကုန္ ျပင္းထန္ကုန္ ၾကမ္းတမ္းကုန္ ထက္ကုန္၍ မသာယာအပ္ကုန္ မႏွစ္လိုအပ္ကုန္ေသာ ကိုယ္၌ တည္သည္႕ ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ ေဝဒနာတို႔ကို မညည္းၫူဘဲ သတိသမၸဇဥ္ႏွင့္ ျပည့္စံု သည္ျဖစ္၍ သည္းခံေတာ္မူ၏'' ဟု (က်ဴးရင့္၏)။

ထို႔ေနာက္ တစ္ပါးေသာ နတ္သားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ထံေတာ္ပါး၌ ဤ ဥဒါန္းစကားကို ျမြက္ဆို(က်ဴးရင့္)၏- ''ေကာင္းစြာ ပြားမ်ားအပ္ေသာ တည္ၾကည္မႈ ကိုလည္းေကာင္း၊ (ကိေလသာမွ) ေကာင္းစြာလြတ္ေသာ စိတ္ကိုလည္းေကာင္း ႐ႈေလာ့။ (ရာဂေၾကာင့္လည္း) မၫြတ္၊ (ေဒါသေၾကာင့္လည္း) ဖဲမသြား၊ အားထုတ္ မႈျဖင့္ (ကိေလသာတို႔ကို) ႏွိပ္၍ တားျမစ္မႈသို႔လည္း မေရာက္၊ အၾကင္သူသည္ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ဆင္ေျပာင္ႀကီးႏွင့္တူေသာ ေယာက်္ား၊ ျခေသၤ့ႏွင့္တူေသာ ေယာက်္ား၊ အာဇာနည္ျဖစ္ေသာ ေယာက်္ား၊ ေရွ႕ေဆာင္ႏြားလားဥသဘႏွင့္ တူေသာ ေယာက်္ား၊ ဝန္ေဆာင္ႏြားလားႏွင့္တူေသာ ေယာက်္ား၊ ယဥ္ေက်းေသာ ေယာက်္ားကို လြန္က်ဴးအပ္၏ဟု မွတ္ထင္ရာ၏၊ (ထိုသူ႕အား) မသိျမင္ျခင္းမွ တစ္ပါး အဘယ္အေၾကာင္း ရွိအံ့နည္း'' ဟု (က်ဴးရင့္၏)။

ဣတိဟာသက်မ္းလွ်င္ ငါးခုေျမာက္ေသာ ေဗဒင္က်မ္းကို တတ္ကုန္ေသာ ပုဏၰား တို႔သည္ အႏွစ္တစ္ရာပတ္လံုး အက်င့္ကိုမွီ၍ က်င့္ကုန္ေသာ္လည္း ထိုပုဏၰားတို႔ ၏ စိတ္သည္ (ကိေလသာမွ) ေကာင္းစြာ မလြတ္၊ ယုတ္ေသာ သေဘာရွိကုန္ ေသာ ထိုပုဏၰားတို႔သည္ (နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ) တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ မေရာက္ကုန္။ တဏွာျဖင့္ လႊမ္းမိုးကုန္ေသာ (ေခြးႏြားတို႔၏) အေလ့အက်င့္တို႔ျဖင့္ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းရွိ ကုန္ေသာသူတို႔သည္ ေခါင္းပါးေသာ အက်င့္ကို အႏွစ္တစ္ရာပတ္လံုး က်င့္ကုန္ ေသာ္လည္း ထိုသူတို႔၏ စိတ္သည္ (ကိေလသာမွ) ေကာင္းစြာမလြတ္၊ ယုတ္ေသာ သေဘာရွိကုန္ေသာ ထိုသူတို႔သည္ (နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ) တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ မေရာက္ကုန္။

ဤေလာက၌ ေထာင္လႊားလိုေသာသူအား ယဥ္ေက်းမႈသည္ မရွိ၊ တည္ၾကည္ျခင္း မရွိေသာသူအား (သစၥာေလးပါးတရားကို) သိျခင္းသည္မရွိ၊ ေတာ၌ တစ္ေယာက္ တည္း ေနေသာ္လည္း ေမ့ေလ်ာ့သူသည္ ေသမင္း၏ တည္ရာ ေတဘူမကဝဋ္၏ တစ္ဖက္ကမ္း နိဗၺာန္သို႔ မေရာက္ႏိုင္။

ေထာင္လႊားျခင္းကိုပယ္၍ ေကာင္းစြာတည္ၾကည္ေသာ စိတ္ရွိေသာ ေကာင္းေသာ စိတ္ရွိေသာ ခႏၶာစသည့္ အလံုးစံုတို႔မွ လြတ္ေသာ ေတာ၌ တစ္ေယာက္တည္း ေန၍ မေမ့ေလ်ာ့ေသာ ထိုသူသည္ ေသမင္း၏ တည္ရာ ေတဘူမကဝဋ္၏ တစ္ဖက္ကမ္း နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ႏိုင္ရာ၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၈ - သကလိကသုတ္၊ သတုလႅပကာယိကဝဂ္၊ သဂါထာဝဂၢသံယုတ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

မုသာဝါဒသုတ္- (မဟုတ္မမွန္စကားဆိုျခင္း)







မုသာဝါဒသုတ္- (မဟုတ္မမွန္စကားဆိုျခင္း)

ဤေဒသနာကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာေတာ္မူ၏။
ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏ဟု အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-

ရဟန္းတို႔ တစ္ခုေသာတရားကို လြန္က်ဴး၍ တည္ေသာ ပုဂၢိဳလ္အား တစ္စံုတစ္ရာ ေသာ မေကာင္းမႈကို မျပဳလုပ္ဟူ၍ ငါဘုရား မေဟာ၊ တစ္ခုေသာတရားဟူသည္ အဘယ္နည္း။

ရဟန္းတို႔...
ယင္းတစ္ခုေသာ တရားဟူသည္...
သိလ်က္ ခြၽတ္ယြင္းေသာ စကားကို ေျပာဆိုမႈ 'မုသာဝါဒ' တရားပင္တည္း။
ဤအနက္သေဘာကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏။

ထုိသုတ္၌ ဤအနက္သေဘာကို...

''တမလြန္ေလာကကို စြန္႔လႊတ္ၿပီးေသာ တစ္ခုေသာ တရားကို လြန္က်ဴးေသာ မုသားေျပာဆိုေလ့ရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္အား မည္သည့္ မေကာင္းမႈကိုမွ် မျပဳႏိုင္ဟူ၍ မရွိေတာ့ေပ'' ဟု ဤဂါထာျဖင့္ ဆိုအပ္၏။

ဤအနက္သေဘာကိုလည္း...
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာအပ္၏ဟု အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္။

၅ - မုသာဝါဒသုတ္၊ တတိယ၀ဂ္၊ ဣတိ၀ုတ္ပါဠိေတာ္၊ ခုဒၵကနိကာယ္။


ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

တရား ၁၂-မ်ဳိး အေမး အေျဖ...

နေမာ တႆ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ

ဓမၼဟဒယဝိဘဂၤ
(တရားႏွလံုးတို႔ကို ေဝဖန္၍ ျပေသာ ဝိဘင္း)

၁ - သဗၺသဂၤါဟိကဝါရ-
(တရားအားလံုးတို႔ကို သိမ္းက်ဳံးယူေသာဝါရ)


တရား ၁၂-မ်ဳိး အေမး ...

ခႏၶာတို႔သည္ အဘယ္မွ်တို႔နည္း၊
အာယတနတို႔သည္ အဘယ္မွ်တို႔နည္း၊
ဓာတ္တို႔သည္ အဘယ္မွ်တို႔နည္း၊
သစၥာတို႔သည္ အဘယ္မွ်တို႔နည္း၊
ဣေႁႏၵတို႔သည္ အဘယ္မွ်တို႔နည္း၊
အေၾကာင္း 'ဟိတ္' တို႔သည္ အဘယ္မွ်တို႔နည္း၊
အာဟာရတို႔သည္ အဘယ္မွ်တို႔နည္း၊
ေတြ႕ထိမႈ 'ဖႆ' တို႔သည္ အဘယ္မွ်တို႔နည္း၊
ခံစားမႈ 'ေဝဒနာ' တို႔သည္ အဘယ္မွ်တို႔နည္း၊
သိမွတ္မႈ 'သညာ' တို႔သည္ အဘယ္မွ် တို႔နည္း၊
ေစ့ေဆာ္မႈ 'ေစတနာ' တို႔သည္ အဘယ္မွ်တို႔နည္း၊
စိတ္တို႔သည္ အဘယ္မွ်တို႔နည္း။

တရား ၁၂-မ်ဳိး အေျဖ...
ခႏၶာတို႔သည္ ငါးပါးတို႔တည္း၊
အာယတနတို႔သည္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးတို႔တည္း၊
ဓာတ္တို႔သည္ တစ္ဆယ့္ရွစ္ပါးတို႔တည္း၊
သစၥာတို႔သည္ ေလးပါးတို႔တည္း၊
ဣေႁႏၵတို႔သည္ ႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးတို႔တည္း၊
အေၾကာင္း 'ဟိတ္' တို႔သည္ ကိုးပါးတို႔တည္း၊
အာဟာရတို႔သည္ ေလးပါးတို႔တည္း၊
ေတြ႕ထိမႈ 'ဖႆ'တို႔သည္ ခုနစ္ပါးတို႔တည္း၊
ခံစားမႈ 'ေဝဒနာ' တို႔သည္ ခုနစ္ပါးတို႔တည္း၊
မွတ္သားမႈ 'သညာ' တို႔သည္ ခုနစ္ပါးတို႔တည္း၊
ေစ့ေဆာ္မႈ 'ေစတနာ' တို႔သည္ ခုနစ္ပါးတို႔တည္း၊
စိတ္တို႔သည္ ခုနစ္ပါးတို႔တည္း။

ဓမၼဟဟဒယဝိဘိဘိဘဂၤ
၁...
ခႏၶာ ၅-ပါး...
ထုိတြင္ အဘယ္တို႔သည္ ခႏၶာငါးပါးတို႔ မည္သနည္း။
႐ူပကၡႏၶာ ေဝဒနာကၡႏၶာ သညာကၡႏၶာ သခၤါရကၡႏၶာ ဝိညာဏကၡႏၶာ၊ ဤသည္တို႔ကို ခႏၶာငါးပါးတို႔ဟု ဆိုအပ္ကုန္၏။

၂...
အာယတန ၁၂-ပါး...
ထုိတြင္ အဘယ္တို႔သည္ အာယတနတစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးတို႔ မည္သနည္း။
စကၡာယတန+႐ူပါယတန၊
ေသာတာယတန+သဒၵါယတန၊
ဃာနာယတန+ဂႏၶာယတန၊
ဇိဝွါယတန+ရသာယတန၊
ကာယာယတန+ေဖာ႒ဗၺာယတန၊
မနာယတန+ဓမၼာယတန။
ဤသည္တို႔ကို အာယတန တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးတို႔ဟု ဆိုအပ္ကုန္၏။

၃...
ဓာတ္ ၁၈-ပါး...
ထုိတြင္ အဘယ္တို႔သည္ ဓာတ္တစ္ဆယ့္ရွစ္ပါးတို႔ မည္သနည္း။

စကၡဳဓာတ္+႐ူပဓာတ္+စကၡဳဝိညာဏဓာတ္၊
ေသာတဓာတ္+သဒၵဓာတ္+ေသာတဝိညာဏဓာတ္၊
ဃာနဓာတ္+ဂႏၶဓာတ္+ဃာနဝိညာဏဓာတ္၊
ဇိဝွါဓာတ္+ရသဓာတ္+ဇိဝွါဝိညာဏဓာတ္၊
ကာယဓာတ္+ ေဖာ႒ဗၺဓာတ္+ ကာယဝိညာဏဓာတ္၊
မေနာဓာတ္+ဓမၼဓာတ္+မေနာဝိညာဏဓာတ္။
ဤသည္တို႔ကို ဓာတ္ တစ္ဆယ့္ရွစ္ပါးတို႔ဟု ဆိုအပ္ကုန္၏။

၄...
သစၥာ ၄-ပါး...
ထုိတြင္ အဘယ္တို႔သည္ သစၥာေလးပါးတို႔ မည္သနည္း။

ဒုကၡသစၥာ သမုဒယသစၥာ နိေရာဓသစၥာ မဂၢသစၥာ၊ ဤသည္တို႔ကို သစၥာေလးပါးတို႔ဟု ဆိုအပ္ကုန္၏။

၅...
ဣေႁႏၵ ၂၂-ပါး...
ထုိတြင္ အဘယ္တို႔သည္ ဣေႁႏၵႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးတို႔ မည္သနည္း။

စကၡဳေႁႏၵ ေသာတိေႁႏၵ ဃာနိေႁႏၵ ဇိဝွိေႁႏၵ ကာယိေႁႏၵ မနိေႁႏၵ ဣတၳိေႁႏၵ ပုရိသိေႁႏၵ ဇီဝိတိေႁႏၵ သုခိေႁႏၵ ဒုကၡိေႁႏၵ ေသာမနႆိေႁႏၵ ေဒါမနႆိေႁႏၵ ဥေပကၡိေႁႏၵ သဒၶိေႁႏၵ ဝီရိယိေႁႏၵ သတိေႁႏၵ သမာဓိေႁႏၵ ပညိေႁႏၵ အနညာတညႆာမိတိေႁႏၵ အညိေႁႏၵ အညာတာဝိေႁႏၵ၊ ဤသည္တို႔ကို ဣေႁႏၵ ႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးတို႔ဟု ဆိုအပ္ကုန္၏။

၆...
ဟိတ္ ၉-ပါး...
ထုိတြင္ အဘယ္တို႔သည္ အေၾကာင္း (ဟိတ္) ကိုးပါးတို႔ မည္သနည္း။

ကုသုိလ္ဟိတ္သံုးပါး၊ အကုသုိလ္ဟိတ္သံုးပါး၊ အဗ်ာကတဟိတ္သံုးပါးတို႔တည္း။

ထုိတြင္ အဘယ္တို႔သည္ ကုသုိလ္ဟိတ္သံုးပါးတို႔ မည္သနည္း။
မလိုခ်င္မႈ (အေလာဘ) ကုသုိလ္ဟိတ္၊
မျပစ္မွားမႈ (အေဒါသ) ကုသုိလ္ဟိတ္၊
မေတြေဝမႈ (အေမာဟ) ကုသုိလ္ဟိတ္။
ဤသည္တို႔သည္ ကုသုိလ္ဟိတ္သံုးပါးတို႔တည္း။

ထုိတြင္ အဘယ္တို႔သည္ အကုသုိလ္ဟိတ္သံုးပါးတို႔ မည္သနည္း။
လိုခ်င္မႈ (ေလာဘ) အကုသုိလ္ဟိတ္၊
ျပစ္မွားမႈ (ေဒါသ) အကုသုိလ္ဟိတ္၊
ေတြေဝမႈ (ေမာဟ) အကုသုိလ္ဟိတ္။
ဤသည္တို႔သည္ အကုသုိလ္ဟိတ္သံုးပါးတို႔တည္း။

ထုိတြင္ အဘယ္တို႔သည္ အဗ်ာကတဟိတ္သံုးပါးတို႔ မည္သနည္း။
ကုသုိလ္တရားတို႔၏ အက်ဳိး (ဝိပါက္) အားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊
ကိရိယာအဗ်ာကတ တရားတို႔၌ လည္းေကာင္း (ျဖစ္ၾကေသာ) မလိုခ်င္မႈ (အေလာဘ)၊
မျပစ္မွားမႈ (အေဒါသ)၊ မေတြေဝမႈ (အေမာဟ)။
ဤသည္တို႔သည္ အဗ်ာကတဟိတ္သံုးပါးတို႔တည္း။
ဤသည္တို႔ကို ဟိတ္ကိုးပါးတို႔ဟု ဆိုအပ္ကုန္၏။

၇...
အာဟာရ ၄-ပါး...
ထုိတြင္ အဘယ္တို႔သည္ အာဟာရေလးပါးတို႔ မည္သနည္း။
အလုတ္အေလြးၿပဳအပ္ေသာ 'ကဗဠီကာရ' အာဟာရ၊
ေတြ႕ထိမႈ 'ဖႆ' အာဟာရ၊
စိတ္ေစ့ေဆာ္မႈ 'မေနာသေၪၥတနာ' အာဟာရ၊
သိမႈ 'ဝိညာဏ' အာဟာရ။
ဤသည္တို႔ကို အာဟာရေလးပါးတို႔ဟု ဆိုအပ္ကုန္၏။

၈...
ဖႆ ၇-ပါး...
ထုိတြင္ အဘယ္တို႔သည္ ေတြ႕ထိမႈ 'ဖႆ' ခုနစ္ပါးတို႔ မည္သနည္း။

မ်က္စိအေတြ႕'စကၡဳသမၹႆ'၊
နားအေတြ႕ 'ေသာတသမၹႆ'၊
ႏွာေခါင္းအေတြ႕ 'ဃာနသမၹႆ'၊
လွ်ာအေတြ႕ 'ဇိဝွါသမၹႆ'၊
ကိုယ္အေတြ႕ 'ကာယသမၹႆ'၊
မေနာဓာတ္အေတြ႕ 'မေနာဓာတုသမၹႆ'၊
မေနာဝိညာဏဓာတ္အေတြ႕ 'မေနာဝိညာဏဓာတုသမၹႆ'၊
ဤသည္တို႔ကို ေတြ႕ထိမႈ 'ဖႆ' ခုနစ္ပါးတို႔ဟု ဆိုအပ္ကုန္၏။

၉...
ေဝဒနာ ၇-ပါး...
ထုိတြင္ အဘယ္တို႔သည္ ခံစားမႈ 'ေဝဒနာ' ခုနစ္ပါးတို႔ မည္သနည္း။

မ်က္စိအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားမႈ 'စကၡဳသမၹႆဇာ ေဝဒနာ'၊
နားအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားမႈ 'ေသာတသမၹႆဇာ ေဝဒနာ'၊
ႏွာေခါင္းအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားမႈ 'ဃာနသမၹႆဇာ ေဝဒနာ'၊
လွ်ာအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားမႈ 'ဇိဝွါသမၹႆဇာ ေဝဒနာ'၊
ကိုယ္အေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားမႈ 'ကာယသမၹႆဇာ ေဝဒနာ'၊
မေနာဓာတ္ အေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားမႈ 'မေနာဓာတုသမၹႆဇာ ေဝဒနာ'၊
မေနာဝိညာဏဓာတ္ အေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားမႈ 'မေနာဝိညာဏဓာတု
သမၹႆဇာ ေဝဒနာ'၊
ဤသည္တို႔ကို ခံစားမႈ 'ေဝဒနာ' ခုနစ္ပါးတို႔ဟု ဆိုအပ္ကုန္၏။

၁၀...
သညာ ၇-ပါး...
ထုိတြင္ အဘယ္တို႔သည္ မွတ္ သားမႈ 'သညာ'ခုနစ္ပါးတို႔ မည္သနည္း။

မ်က္စိအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ မွတ္သားမႈ 'စကၡဳသမၹႆဇာ သညာ'၊
နားအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ မွတ္သားမႈ 'ေသာတသမၹႆဇာ သညာ'၊
ႏွာေခါင္းအေတြ႕ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ မွတ္သားမႈ 'ဃာနသမၹႆဇာ သညာ'၊
လွ်ာအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ မွတ္သားမႈ 'ဇိဝွါသမၹႆဇာ သညာ'၊
ကိုယ္အေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ မွတ္သားမႈ 'ကာယသမၹႆဇာ သညာ'၊
မေနာဓာတ္ အေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ မွတ္သားမႈ 'မေနာဓာတုသမၹႆဇာသညာ'၊
မေနာဝိညာဏဓာတ္ အေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ မွတ္သားမႈ
'မေနာဝိညာဏဓာတုသမၹႆဇာသညာ'၊
ဤသည္တို႔ကို မွတ္သားမႈ 'သညာ' ခုနစ္ပါးတို႔ဟု ဆိုအပ္ကုန္၏။

၁၁...
ေစတနာ ၇-ပါး...
ထုိတြင္ အဘယ္တို႔သည္ ေစ့ေဆာ္မႈ 'ေစတနာ' ခုနစ္ပါးတို႔ မည္သနည္း။

မ်က္စိအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ေစ့ေဆာ္မႈ 'စကၡဳသမၹႆဇာ ေစတနာ'၊
နားအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ေစ့ေဆာ္မႈ 'ေသာတသမၹႆဇာ ေစတနာ'၊
ႏွာေခါင္းအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ေစ့ေဆာ္မႈ 'ဃာနသမၹႆဇာ ေစတနာ'၊
လွ်ာအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ေစ့ေဆာ္မႈ 'ဇိဝွါသမၹႆဇာ ေစတနာ'၊
ကိုယ္အေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ေစ့ေဆာ္မႈ 'ကာယသမၹႆဇာ ေစတနာ'၊
မေနာဓာတ္ အေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ေစ့ေဆာ္မႈ 'မေနာဓာတုသမၹႆဇာ ေစတနာ'၊
မေနာဝိညာဏဓာတ္ အေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ေစ့ေဆာ္မႈ
'မေနာဝိညာဏ ဓာတုသမၹႆဇာ ေစတနာ'၊
ဤသည္တို႔ကို ေစ့ေဆာ္မႈ 'ေစတနာ' ခုနစ္ပါးတို႔ဟု ဆိုအပ္ကုန္၏။

၁၂...
စိတ္ ၇-ပါး...
ထုိတြင္ အဘယ္တို႔သည္ စိတ္ခုနစ္ပါးတို႔ မည္သနည္း။

ျမင္သိစိတ္ 'စကၡဳဝိညာဏ္'၊
ၾကားသိစိတ္ 'ေသာတဝိညာဏ္'၊
နံသိစိတ္ 'ဃာနဝိညာဏ္'၊
လ်က္သိစိတ္ 'ဇိဝွါဝိညာဏ္'၊
ထိသိစိတ္ 'ကာယဝိညာဏ္'၊
သိကာမွ်သေဘာ 'မေနာဓာတ္'၊
အထူးသိမႈ သေဘာ 'မေနာဝိညာဏ ဓာတ္'၊
ဤသည္တို႔ကို စိတ္ခုနစ္ပါးတို႔ဟု ဆိုအပ္ကုန္၏။

သဗၺသဂၤါဟိကဝါရ (တရားအားလံုးကို သိမ္းက်ဳံးယူေသာ ဝါရ) ၿပီး၏။
ဝိဘဂၤပါဠိေတာ္၊ အဘိဓမၼပိဋက။


ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

ေသခသုတ္- (က်င့္ဆဲ)

ေသခသုတ္- (က်င့္ဆဲ)

ဤေဒသနာကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာေတာ္မူ၏။
ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏ဟု အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-

ရဟန္းတို႔ ဤမိတ္ေဆြေကာင္းရွိမႈသည္ အရဟတၱဖိုလ္သို႔ မေရာက္ေသးေသာ အတုမရွိ ျမတ္ေသာ အရဟတၱဖိုလ္ကို ေတာင့္တလ်က္ ေနေသာ ေသကၡရဟန္း၏ အျပင္ဗာဟိရျဖစ္ေသာ အေၾကာင္း အဂၤါတည္းဟု ႏွလံုးျပဳ၍ ေက်းဇူးမ်ားသကဲ့သို႔ ဤအတူ မိတ္ေဆြေကာင္းရွိမႈမွ တစ္ပါး အျခား ေက်းဇူးမ်ားေသာ တရားတစ္ခုကို မွ်လည္း ငါဘုရား ျမင္ေတာ္မမူ၊ ရဟန္းတို႔ မိတ္ေဆြေကာင္းရွိေသာ ရဟန္းသည္ အကုသုိလ္ကို ပယ္စြန္႔၍ ကုသုိလ္ကို ပြါးေစႏိုင္၏။

ဤအနက္ သေဘာကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏။

ထုိသုတ္၌ ဤအနက္သေဘာကို...
မိတ္ေဆြေကာင္းရွိသူ အၾကင္ရဟန္းသည္...
တုပ္ဝပ္ျခင္း ရွိ၏။
႐ုိေသျခင္း ရွိ၏။
မိတ္ေဆြေကာင္းတို႔၏ စကားကို လိုက္နာ ျပဳက်င့္၏။
ပညာ အဆင္အျခင္ ရွိ၏။
သတိ အျမဲျပဳ၏။
ထုိရဟန္းသည္ ဝိပႆနာ အစဥ္အားျဖင့္ သံေယာဇဥ္ အားလံုးတို႔၏ ကုန္ရာ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ႏိုင္၏'' ဟု ဤဂါထာျဖင့္ ဆိုအပ္၏။

ဤအနက္သေဘာကိုလည္း...
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာအပ္၏ဟု အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္။

၇ - ဒုတိယေသခသုတ္၊ ဒုတိယ၀ဂ္၊ ဣတိ၀ုတ္ပါဠိေတာ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

ပုဏၰိယသုတ္- တရားေတာ္ မထင္လာျခင္း...

ပုဏၰိယသုတ္

ထိုအခါ အသွ်င္ပုဏၰိယသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ၿပီးေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားအား -

အသွ်င္ဘုရား ''ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေဒသနာေတာ္သည္ တစ္ခါတစ္ရံ ထင္လာ ပါ၏၊ တစ္ခါတစ္ရံ မထင္လာပါ၊ အေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း၊ အေထာက္အပံ့ ကား အဘယ္ပါနည္း'' ဟု ေလွ်ာက္၏။

ပုဏၰိယ ရဟန္းသည္ သဒၶါတရားရွိ၏၊
ျမတ္စြာဘုရားသို႔ကား မခ်ဥ္းကပ္တတ္၊
(ဤသို႔ျဖစ္လွ်င္) ျမတ္စြာဘုရား၏ တရား ေဒသနာသည္ မထင္လာ။

ပုဏၰိယ အၾကင္အခါ၌ ရဟန္းသည္ သဒၶါတရားလည္း ရွိ၏၊
ခ်ဥ္းကပ္လည္း ခ်ဥ္းကပ္၏၊
ဤသို႔ေသာ အခါ၌ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေဒသနာသည္ ထင္လာ၏။

ပုဏၰိယ ရဟန္းသည္ သဒၶါတရားလည္း ရွိ၏၊
ခ်ဥ္းကပ္လည္း ခ်ဥ္းကပ္၏၊
ဆည္းကပ္ကား မဆည္းကပ္။ ပ ။

ပုဏၰိယ ရဟန္းသည္ သဒၶါတရားလည္း ရွိ၏၊
ခ်ဥ္းကပ္လည္း ခ်ဥ္းကပ္၏၊
ဆည္းကပ္လည္း ဆည္းကပ္၏၊
ေမးကား မေမး။ ပ ။

ပုဏၰိယ ရဟန္းသည္ သဒၶါတရားလည္း ရွိ၏၊
ခ်ဥ္းကပ္လည္း ခ်ဥ္းကပ္၏၊
ဆည္းကပ္လည္း ဆည္းကပ္၏၊
ေမးလည္း ေမး၏၊
နားစိုက္၍ကား တရားကုိမနာ။ ပ ။

ပုဏၰိယ ရဟန္းသည္ သဒၶါတရားလည္း ရွိ၏၊
ခ်ဥ္းကပ္လည္း ခ်ဥ္းကပ္၏၊
ဆည္းကပ္လည္း ဆည္းကပ္၏၊
ေမးလည္း ေမး၏၊
နားစိုက္၍လည္း တရားကုိနာ၏၊
နာၿပီး၍ကား တရားကုိ မေဆာင္။ ပ ။

ပုဏၰိယ ရဟန္းသည္ သဒၶါတရားလည္း ရွိ၏၊
ခ်ဥ္းကပ္လည္း ခ်ဥ္းကပ္၏၊
ဆည္းကပ္လည္း ဆည္းကပ္၏၊
ေမးလည္း ေမး၏၊
နားစိုက္၍လည္း တရားကုိနာ၏၊
နာၿပီး၍လည္း တရားကိုေဆာင္၏၊
ေဆာင္အပ္ၿပီးေသာ တရားတို႔၏ အနက္ကုိကား မဆင္ျခင္။ ပ ။

ပုဏၰိယ ရဟန္းသည္ သဒၶါတရားလည္း ရွိ၏၊
ခ်ဥ္းကပ္လည္း ခ်ဥ္းကပ္၏၊
ဆည္းကပ္လည္း ဆည္းကပ္၏၊
ေမးလည္း ေမး၏၊
နားစိုက္၍လည္း တရားကုိနာ၏၊
နာၿပီး၍လည္း တရားကိုေဆာင္၏၊
ေဆာင္အပ္ၿပီးေသာ တရားတို႔၏ အနက္ကုိလည္း ဆင္ျခင္၏၊
အနက္ပါဠိကုိ သိ၍ တရားအားေလ်ာ္ေသာ အက်င့္ကုိကား မက်င့္၊ ဤသို႔ျဖစ္လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရား ေဒသနာေတာ္သည္ မထင္လာသည္ သာတည္း။

ပုဏၰိယ အၾကင္အခါ၌ကား ရဟန္းသည္ သဒၶါတရားရွိ၏၊ ခ်ဥ္းကပ္လည္း ခ်ဥ္းကပ္ ၏၊ ဆည္းကပ္လည္း ဆည္းကပ္၏၊ ေမးလည္း ေမး၏၊ နားစိုက္၍လည္း တရားကုိ နာ၏၊ နာၿပီး၍လည္း တရားကိုေဆာင္၏၊ ေဆာင္အပ္ၿပီးေသာ တရားတို႔၏ အနက္ ကုိလည္း ဆင္ျခင္၏၊ အနက္ပါဠိကုိသိ၍ တရားအားေလ်ာ္ေသာ အက်င့္ကုိလည္း က်င့္၏၊ (ဤသို႔ျဖစ္လွ်င္) ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေဒသနာေတာ္သည္ ထင္လာ၏။

ပုဏၰိယ ဤတရားရွစ္မ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူအား ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေဒသနာ ေတာ္သည္ စင္စစ္ ထင္လာ၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၂ - ပုဏၰိယသုတ္၊ သတိ၀ဂ္၊ အ႒ကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

Wednesday, February 25, 2009

ပဋိစၥသမုပၸါဒသုတ္- (အေၾကာင္းတရားကိုစြဲ၍ အက်ဳိးတရားတု႔ိျဖစ္ရ၏)

ပဋိစၥသမုပၸါဒသုတ္- (အေၾကာင္းတရားကိုစြဲ၍ အက်ဳိးတရားတု႔ိျဖစ္ရ၏)

အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရား သည္ ရဟန္းတို႔ကို ''ရဟန္းတို႔'' ဟူ၍ ေခၚေတာ္မူ၏၊ ထိုရဟန္းတို႔သည္ ''အသွ်င္ ဘုရား'' ဟု ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကားေလွ်ာက္ထားၾကကုန္၏၊

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏-
''ရဟန္းတို႔ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ 'ပဋိစၥသမုပၸါဒ္'တရားကို သင္တို႔အား ေဟာၾကားအံ့၊ ထိုတရားကို နာကုန္ေလာ့၊ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းကုန္ေလာ့၊ ေဟာ ၾကားအံ့'' ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

''ေကာင္းပါၿပီ အသွ်င္ဘုရား''
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရားစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏-
ရဟန္းတို႔ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ 'ပဋိစၥသမုပၸါဒ္'ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊

ရဟန္းတို႔ ...
မသိမႈ 'အဝိဇၨာ' အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ ျပဳစီရင္မႈ 'သခၤါရ'တို႔ ျဖစ္ရကုန္၏၊
ျပဳစီရင္မႈ 'သခၤါရ' အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ သိမႈ 'ဝိညာဏ္' ျဖစ္ရ၏၊
သိမႈ 'ဝိညာဏ္' အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ နာမ္႐ုပ္ ျဖစ္ရ၏၊
နာမ္႐ုပ္ အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ တည္ရာ 'အာယတန'ေျခာက္ပါး ျဖစ္ရ၏၊
အာယတနေျခာက္ပါး အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ ေတြ႕ထိမႈ 'ဖႆ' ျဖစ္ရ၏၊
ေတြ႕ထိမႈ 'ဖႆ' အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ ခံစားမႈ 'ေဝဒနာ' ျဖစ္ရ၏၊
ခံစားမႈ 'ေဝဒနာ' အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ တပ္မက္မႈ 'တဏွာ' ျဖစ္ရ၏၊
တပ္မက္မႈ 'တဏွာ' အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ ျပင္းစြာ စဲြလမ္းမႈ 'ဥပါဒါန္' ျဖစ္ရ၏၊
ျပင္းစြာ စဲြလမ္းမႈ 'ဥပါဒါန္' အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ ဘဝ ျဖစ္ရ၏၊
ဘဝအေၾကာင္းခံေၾကာင့္ ပဋိသေႏၶေနမႈ 'ဇာတိ' ျဖစ္ရ၏၊
ဇာတိ အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ အိုမႈ 'ဇရာ'၊ ေသမႈ 'မရဏ'၊ စိုးရိမ္မႈ 'ေသာက'၊ ငိုေႂကြး မႈ'ပရိေဒဝ'၊ ဆင္းရဲမႈ'ဒုကၡ'၊ ႏွလံုးမသာမႈ 'ေဒါမနႆ'၊ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈ 'ဥပါယာသ' တို႔ ျဖစ္ၾကရကုန္၏။ ဤသို႔လွ်င္ အလံုးစံုေသာ ထိုဆင္းရဲအစု ျဖစ္ပြား၏။

ရဟန္းတို႔ ဤတရားကို ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ဟု ဆိုအပ္၏။

မသိမႈ 'အဝိဇၨာ'၏သာလွ်င္...
(အရဟတၱမဂ္ျဖင့္) အႂကြင္းမဲ့ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ ျပဳစီရင္မႈ 'သခၤါရ' ခ်ဳပ္ရ၏၊
ျပဳစီရင္မႈ 'သခၤါရ' ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ သိမႈ 'ဝိညာဏ္' ခ်ဳပ္ရ၏၊
သိမႈ 'ဝိညာဏ္' ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ နာမ္႐ုပ္ ခ်ဳပ္ရ၏၊
နာမ္႐ုပ္ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ တည္ရာ 'အာယတန'ေျခာက္ပါး ခ်ဳပ္ရ၏၊
တည္ရာ 'အာယတန'ေျခာက္ပါး ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ ေတြ႕ထိမႈ 'ဖႆ' ခ်ဳပ္ရ၏၊
ေတြ႕ထိမႈ 'ဖႆ' ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ ခံစားမႈ 'ေဝဒနာ' ခ်ဳပ္ရ၏၊
ခံစားမႈ 'ေဝဒနာ' ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ တပ္မက္မႈ 'တဏွာ' ခ်ဳပ္ရ၏၊
တပ္မက္မႈ 'တဏွာ' ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ ျပင္းစြာ စဲြလမ္းမႈ 'ဥပါဒါန္' ခ်ဳပ္ရ၏၊
ျပင္းစြာ စဲြလမ္းမႈ 'ဥပါဒါန္' ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ ဘဝ ခ်ဳပ္ရ၏၊
ဘဝ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ ပဋိသေႏၶေနမႈ 'ဇာတိ' ခ်ဳပ္ရ၏၊
ဇာတိ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ အိုမႈ 'ဇရာ'၊ ေသမႈ 'မရဏ'၊ စိုးရိမ္မႈ 'ေသာက'၊ ငိုေႂကြးမႈ 'ပရိေဒဝ'၊ ဆင္းရဲမႈ 'ဒုကၡ'၊ ႏွလံုးမသာမႈ 'ေဒါမနႆ'၊ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈ 'ဥပါယာသ' တို႔သည္ ခ်ဳပ္ၾကရကုန္၏၊

ဤသို႔လွ်င္ အလံုးစံုေသာ ထိုဆင္းရဲအစု၏ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ျခင္း ျဖစ္၏ ဟု ဤတရား ေတာ္ကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာၾကားေတာ္မူ၏၊

ထိုရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ တရားေတာ္ကို အလြန္
ႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္ကုန္၏။

၁ - ပဋိစၥသမုပၸါဒသုတ္၊ ဗုဒၶ၀ဂ္၊ နိဒါနသံယုတ္ပါဠိေတာ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

အႆာေရာဟသုတ္- (ျမင္းစီးသူရဲေကာင္း)

အႆာေရာဟသုတ္- (ျမင္းစီးသူရဲေကာင္း)

ထုိအခါ ျမင္းစီးသူရဲႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္။ ပ ။
တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေနလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကုိ ေလွ်ာက္၏-

''အသွ်င္ဘုရား 'စစ္ေျမျပင္၌ အားထုတ္ႀကိဳးစား (တုိက္ခုိက္)ေနစဥ္ တစ္ဖက္ စစ္သည္တို႔၏ ညႇဥ္းဆဲသတ္ျဖတ္ ခံရေသာ ျမင္းစီးသူရဲသည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ပရဇိတမည္ေသာ နတ္တို႔၏ အသင္းဝင္ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရ၏'ဟု ေျပာဆုိၾကကုန္ေသာ ေရွးဆရာ့ဆရာ ျမင္းစီးသူရဲတို႔၏ စကားကုိ ၾကားရဖူးပါ၏၊

ဤအရာ၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အဘယ္သို႔ ဆုိလုိပါသနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

ျမင္းစီးသူရဲႀကီး မသင့္ေလ်ာ္၊ ဤစကားကုိ ရပ္ေလာ့၊ ငါ့ကုိ မေမးလင့္။
ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လည္း ။ ပ ။ ...
သံုးႀကိမ္ေျမာက္လည္း ျမင္းစီးသူရဲႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကုိ ေလွ်ာက္၏- ''အသွ်င္ဘုရား 'စစ္ေျမျပင္၌ အားထုတ္ ႀကိဳးစား (တုိက္ခုိက္) ေနစဥ္ တစ္ဖက္ စစ္သည္တို႔၏ ညႇဥ္းဆဲသတ္ျဖတ္ ခံရေသာ ျမင္းစီးသူရဲသည္ ခႏၶာ ပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ပရဇိတမည္ေသာ နတ္တို႔၏ အသင္းဝင္ အျဖစ္ သို႔ ေရာက္ရ၏' ဟု ေျပာဆုိၾကကုန္ေသာ ေရွးဆရာ့ဆရာ ျမင္းစီးသူရဲတို႔၏ စကား ကုိ ၾကားရဖူးပါ၏၊

ဤအရာ၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အဘယ္သို႔ ဆုိလုိပါသနည္း'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

''ျမင္းစီးသူရဲႀကီး မသင့္ေလ်ာ္၊ ဤစကားကုိ ရပ္ေလာ့၊ ငါ့ကုိ မေမးလင့္'' ဟု မခြၽတ္လွ်င္ သင့္ကုိငါေျပာ၍ မရခဲ့ေပ၊ သို႔ျဖစ္လွ်င္ သင့္အား ငါ ေျဖၾကားအံ့၊ ျမင္းစီးသူရဲႀကီး စစ္ေျမျပင္၌ အားထုတ္ႀကိဳးစား (တုိက္ခုိက္) ေနစဥ္ တစ္ဖက္ စစ္သည္တို႔၏ ညႇဥ္းဆဲ သတ္ျဖတ္ခံရေသာ ျမင္းစီးသူရဲသည္ ''ဤသတၱဝါတို႔ သည္ အသတ္ခံၾကရပါေစ၊ အေႏွာင္အဖြဲ႕ ခံၾကရပါေစ၊ အျဖတ္ ခံၾကရပါေစ၊ ပ်က္စီးၾကပါေစ၊ ဤအတုိင္း မျဖစ္ဘဲ ႐ိွၾကပါေစ'' ဟူေသာ စိတ္ထားမ်ဳိးကုိ ေရွးကပင္ စြဲယူခဲ့၏၊ မေကာင္းသျဖင့္ ျပဳခဲ့၏၊ မေကာင္းသျဖင့္ ထားခဲ့၏၊ အားထုတ္ႀကိဳးစား (တုိက္ခုိက္)ေနစဥ္ တစ္ဖက္ စစ္သည္တို႔ ၏ ညႇဥ္းဆဲသတ္ျဖတ္ ခံရေသာ ျမင္းစီးသူရဲသည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ပရဇိတမည္ ေသာ ငရဲသို႔ ေရာက္ရ၏၊

''စစ္ေျမျပင္၌ အားထုတ္ႀကိဳးစား (တုိက္ခုိက္) ေနစဥ္ တစ္ဖက္ စစ္သည္တို႔၏ ညႇဥ္းဆဲ သတ္ျဖတ္ ခံရေသာ ျမင္းစီးသူရဲသည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ပရဇိတနတ္တို႔၏ အေပါင္းအေဖာ္ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရ၏'' ဟု ထုိသူအား အယူျဖစ္ခဲ့မူ ထုိသူ၏အယူသည္ မွားေသာ အယူျဖစ္၏၊

ျမင္းစီးသူရဲႀကီး မွားေသာ အယူ႐ိွေသာ ပုဂၢိဳလ္သတၱဝါ အား ငရဲတိရစၧာန္ ဟူေသာ လားရာ 'ဂတိ' ႏွစ္ပါးတို႔တြင္ တစ္ပါးပါးေသာ လားရာ 'ဂတိ' ကုိ ငါ ေဟာ၏ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူေသာ္ ျမင္းစီးသူရဲႀကီးသည္ ငုိေလ၏၊ မ်က္ရည္က်ေလ၏။ ''ျမင္းစီးသူရဲႀကီး မသင့္ေလ်ာ္၊ ဤစကားကုိ ရပ္ေလာ့၊ ငါ့ကုိမေမးလင့္'' ဟု သင့္ကုိ ငါ ေျပာ၍ မရခဲ့ေပ။

အသွ်င္ဘုရား ျမတ္စြာဘုရား ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူေသာ စကားကုိ တပည့္ေတာ္ ရည္ရြယ္ၿပီး ငုိသည္ မဟုတ္ပါ၊ စင္စစ္ေသာ္ကား စစ္ေျမျပင္၌ အားထုတ္ႀကိဳးစား (တုိက္ခုိက္) ေနစဥ္ တစ္ဖက္ စစ္သည္တို႔၏ ညႇဥ္းဆဲသတ္ျဖတ္ခံရေသာ ျမင္းစီးသူရဲသည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ပရဇိတနတ္တို႔၏ အသင္းဝင္ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရ၏'' ဟု ေရွးဆရာ့ဆရာ ျမင္းစီးသူရဲတို႔သည္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာကပင္ တပည့္ေတာ္ကုိ ေကာက္က်စ္လွည့္ပတ္ ျဖားေယာင္းအပ္ ပါ၏။

အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္ အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ႐ိွပါေပစြ။ပ။ ယေန႔မွ စ၍ အသက္ထက္ဆံုး ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာ ဥပါသကာဟု မွတ္ေတာ္မူပါ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

၅ - အႆာေရာဟသုတ္၊ ဂါမဏိသံယုတ္၊ သဠာယတနဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

Tuesday, February 24, 2009

ဥ႒ာနသုတ္- (ထႂကြလံု႔လရွိျခင္း)

ဥ႒ာနသုတ္- (ထႂကြလံု႔လရွိျခင္း)

ရဟန္းတို႔ အိပ္ျခင္းမွ ထၾကကုန္ေလာ့၊ ကမၼ႒ာန္း အားထုတ္ရန္ ထိုင္ေနၾကကုန္ ေလာ့၊ သင္တို႔အား အိပ္သျဖင့္ အဘယ္ အက်ဳိးရွိအံ့နည္း၊ ကိေလသာႏွိပ္စက္ အခံခက္၍ ေနၾကကုန္ေသာ ရာဂျမား စူးဝင္ကုန္သည္ျဖစ္၍ ေဖာက္ျပန္ကုန္ေသာ သင္တို႔အား အိပ္ျခင္းသည္ အဘယ္အက်ဳိး ရွိအံ့နည္း။ 

ရဟန္းတို႔ အိပ္ျခင္းမွ ထၾကကုန္ေလာ့၊ ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္ရန္ ထိုင္ေနၾကကုန္ ေလာ့၊ နိဗၺာန္အက်ဳိးငွါ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ က်င့္ၾကကုန္ေလာ့၊ ေသမင္းသည္ ေမ့ ေလ်ာ့ေနေသာ သင္တို႔ကိုသိ၍ မိမိအလိုသို႔ လိုက္ေစသည္ကို ျပဳကာ မေတြေဝ ေစလင့္။ 

လူတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ နတ္တို႔သည္ လည္းေကာင္း အၾကင္တဏွာျဖင့္ အလို ရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ မွီလ်က္ တည္ကုန္၏၊ ကပ္ၿငိတတ္ေသာ ထိုတဏွာကို သင္တို႔ သည္ လြန္ေျမာက္ကုန္ေလာ့၊ ဗုဒၶဳပၸါဒနဝမခဏသည္ သင္တို႔ကို မလြန္ေစလင့္ ဗုဒၶဳ ပၸါဒနဝမ ခဏကို လြန္ေစသူတို႔သည္ ငရဲ၌ က်ေရာက္ၾကရကုန္သည္ ျဖစ္၍ စိုးရိမ္ရကုန္၏။ 

ရဟန္းတို႔ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းသည္ ျမဴမႈန္ အညစ္အေၾကး မည္၏၊ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းသို႔ အဖန္ဖန္ က်ေရာက္ေနေသာ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းသည္လည္း ျမဴမႈန္ အညစ္အေၾကးပင္ ျဖစ္၏၊ မေမ့ေလ်ာ့ျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ အာသဝကၡယ (ဝိဇၨာ) ဉာဏ္ျဖင့္ လည္း ေကာင္း မိမိစိတ္ႏွလံုး၌ စူးဝင္ေနေသာ ျမားေျငာင့္ကို ႏုတ္ရာ၏။ 

၁ဝ - ဥ႒ာနသုတ္၊ စူဠ၀ဂ္၊ သုတၱနိပါတ္ပါဠိေတာ္။ ခုဒၵကနိကာယ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

ဘီတာသုတ္- (ေၾကာက္သည္)

ဘီတာသုတ္- (ေၾကာက္သည္)

နိဗၺာန္လမ္းကုိ မ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ ဆုိအပ္၏၊
(ထုိသို႔ဆုိအပ္လ်က္) ဤေလာက၌မ်ားစြာေသာ လူအေပါင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေၾကာက္ပါသနည္း၊ ေျမႀကီးအထုႏွင့္ တူေသာ ပညာရွိေတာ္မူေသာ ေဂါတမႏြယ္ ဖြား ျမတ္စြာဘုရား အသွ်င္ဘုရားကုိ ေမးေလွ်ာက္ပါ၏၊

အဘယ္အရာ၌ တည္ေသာသူသည္ တမလြန္ေလာကကုိ မေၾကာက္ပါသနည္း..

ႏႈတ္ကုိလည္းေကာင္း၊ စိတ္ကုိလည္းေကာင္း ေကာင္းစြာေဆာက္တည္၍ ကုိယ္ ျဖင့္ မေကာင္းမႈတို႔ကုိ မျပဳဘဲ မ်ားေသာ ထမင္းအေဖ်ာ္ရွိေသာ အိမ္၌ အုပ္စုိးလ်က္ ေနေသာ သဒၶါတရား၊ ႏူးညံ့ျခင္း၊ ခြဲျခမ္းေဝဖန္ေလ့ရွိျခင္း၊ ေျပာဆုိမႈ၌ လိမၼာျခင္းဟု ဆုိအပ္ေသာ ထုိေလးပါးေသာ တရားတို႔၌ တည္ေသာသူသည္ တရား၌တည္သည္ ျဖစ္၍ တမလြန္ ေလာကကုိ မေၾကာက္ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

၅ - ဘီတာသုတ္၊ ေဆတြာ၀ဂ္၊ သဂါထာ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

စိတၱသုတ္- (စိတ္)

စိတၱသုတ္- (စိတ္)

အဘယ္အရာသည္ ေလာကကုိ ေဆာင္အပ္ပါသနည္း၊
အဘယ္အရာသည္ ေလာကကုိ ဆြဲငင္အပ္ပါသနည္း၊
အလံုးစံုေသာ တရားတို႔သည္သာလွ်င္ အဘယ္မည္ေသာ တစ္ခုေသာ တရား၏
အလုိသို႔ အစဥ္လုိက္ရပါကုန္သနည္း ဟု ေလွ်ာက္၏။

စိတ္သည္ ေလာကကုိ ေဆာင္အပ္၏၊
စိတ္သည္ ေလာကကုိ ဆြဲငင္အပ္၏၊
အလံုးစံုေသာ တရားတို႔သည္သာလွ်င္ စိတ္ဟု ဆုိအပ္ေသာ တစ္ခုေသာတရား၏ အလုိသို႔ အစဥ္လုိက္ရကုန္၏ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

၂ - စိတၱသုတ္၊ အဒၶ၀ဂ္၊ သဂါထာ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

သပၸဳရိသသုတ္- (သူေတာ္ေကာင္း)


သပၸဳရိသသုတ္၊

အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္း၌ သီတင္း သံုး ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတို႔ကုိ {{ရဟန္းတို႔}} ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရားဟု ထိုရဟန္းတို႔သည္ ျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထားကုန္၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကုိ မိန္႔ေတာ္မူ၏ {{ရဟန္းတို႔ သင္တို႔အား သူေတာ္ ေကာင္းတို႔၏ တရားကုိ လည္းေကာင္း၊ သူယုတ္မာတို႔၏ တရားကုိ လည္းေကာင္း ေဟာၾကားအံ့၊ ထိုတရားတို႔ကုိ နာၾကကုန္၊ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းၾကကုန္၊ ေဟာၾကားအံ့}} ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
{{အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ။}} ဟု
ထိုရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထားကုန္၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကုိ မိန္႔ေတာ္မူ၏-
ရဟန္းတို႔ သူယုတ္မာတို႔၏ တရားကား အဘယ္နည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူယုတ္မာသည္ ျမတ္ေသာအမ်ဳိးမွ ရဟန္းျပဳ၏၊ ထိုသူသည္{{ငါသည္ ျမတ္ေသာ အမ်ဳိးမွ ရဟန္းျပဳ၏၊ ငါမွတစ္ပါးေသာ ဤရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္ေသာ အမ်ဳိးမွ ရဟန္း မျပဳကုန္}}ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုသူသည္ ထိုအမ်ဳိးျမတ္သည္၏ အျဖစ္ ျဖင့္ မိမိကုိ ခ်ီးေျမႇာက္၏။
သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ်၏။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား သူယုတ္မာတို႔၏ တရားတည္း။

ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းသည္ကား ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏ {{အမ်ဳိးျမတ္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟတရား တို႔သည္ ကုန္ျခင္းသို႔ မေရာက္ကုန္။ ျမတ္ေသာ အမ်ဳိးမွ ရဟန္း မျပဳေသာ္လည္း ထိုရဟန္းသည္ ေလာကုတၱရာ တရား အား ေလ်ာ္ေသာတရားကုိ က်င့္၏၊ ႐ိုေသထိုက္ေအာင္က်င့္၏၊ တရားႏွင့္ေလ်ာ္စြာ က်င့္ေလ့ရွိ၏၊ ထိုရဟန္းတို႔တြင္ ထိုအက်င့္ ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ပူေဇာ္ထိုက္ ၏၊ ထိုရဟန္းတို႔တြင္ ထိုအက်င့္ ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ခ်ီးမြမ္းထိုက္၏}} ဟု (ဆင္ျခင္၏)။ ထိုရဟန္းသည္ အက်င့္ကုိသာလွ်င္ အေၾကာင္းျပဳ၍ ထိုအမ်ဳိး ျမတ္ သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ မိမိကုိ မခ်ီးေျမႇာက္။
သူတစ္ပါးကုိ မ႐ႈတ္ခ်။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရားတည္း။ (၁)

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္ဖန္လည္း သူယုတ္မာသည္ ႀကီးက်ယ္ေသာ အမ်ဳိးမွ ရဟန္း ျပဳ၏။ပ။ မ်ားေသာ ဥစၥာရွိေသာ အမ်ဳိးမွ ရဟန္းျပဳ၏။ပ။ မြန္ျမတ္ေသာ အသံုး အေဆာင္ရွိေသာ အမ်ဳိးမွ ရဟန္းျပဳ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ {{ငါသည္ မြန္ျမတ္ေသာ အသံုးအေဆာင္ရွိေသာ အမ်ဳိးမွ ရဟန္းျပဳ၏၊ (ငါမွ) တစ္ပါးေသာ ဤရဟန္းတို႔ သည္ မြန္ျမတ္ေသာ အသံုးအေဆာင္ရွိေသာ အမ်ဳိးမွ ရဟန္း မျပဳကုန္}}ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုမြန္ျမတ္ေသာ အသံုးအေဆာင္ရွိသည္၏ အျဖစ္ ေၾကာင့္ မိမိကုိ ခ်ီးေျမႇာက္၏။
သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ်၏၊
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူယုတ္မာတို႔၏ တရားတည္း။

ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏ {{မြန္ျမတ္ေသာ အသံုး အေဆာင္ ရွိသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟတရားတို႔သည္ ကုန္ျခင္းသို႔ မေရာက္ကုန္။ မြန္ျမတ္ေသာ အသံုးအေဆာင္ ရွိေသာ အမ်ဳိးမွ ရဟန္း မျပဳေသာ္လည္း ထိုရဟန္းသည္ ေလာကုတၱရာတရားအား ေလ်ာ္ေသာ တရားကုိ က်င့္၏၊ ႐ိုေသထိုက္ေအာင္ က်င့္၏၊ တရားႏွင့္ ေလ်ာ္စြာ က်င့္ေလ့ ရွိ၏၊ ထိုရဟန္း တို႔တြင္ ထိုအက်င့္ ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ပူေဇာ္ထိုက္၏၊ ထိုရဟန္းတို႔တြင္ ထိုအက်င့္ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ခ်ီးမြမ္းထိုက္၏}} ဟု (ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏)။ ထိုရဟန္းသည္ အက်င့္ကုိသာလွ်င္ အေၾကာင္းျပဳ၍ ထိုမြန္ျမတ္ေသာ အသံုး အေဆာင္ ရွိသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ မိမိကုိ မခ်ီးေျမႇာက္။
သူတစ္ပါးကုိ မ႐ႈတ္ခ်။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရားတည္း။ (၂-၄)

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္ဖန္လည္း သူယုတ္မာသည္ ထင္ရွား (ေက်ာ္ေစာ)၏၊ အျခံ အရံမ်ား၏၊ ထိုသူသည္ {{ငါသည္ ထင္ရွား (ေက်ာ္ေစာ)၏၊ အျခံအရံ မ်ား၏၊ (ငါမွ) တစ္ပါးကုန္ေသာ ဤရဟန္းတို႔သည္ မထင္ရွား (မေက်ာ္ေစာ)ကုန္၊ အျခံ အရံ မရွိကုန္}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုသူသည္ ထိုထင္ရွား (ေက်ာ္ေစာ) ျခင္း ေၾကာင့္ မိမိကုိ ခ်ီးေျမႇာက္၏၊
သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ်၏၊
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူယုတ္မာတို႔၏ တရားတည္း။

ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းသည္ ထင္ရွား (ေက်ာ္ေစာ)ျခင္းေၾကာင့္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ တရားတို႔သည္ ကုန္ျခင္းသို႔မေရာက္ကုန္။ မထင္ရွား (မေက်ာ္ေစာ) အျခံအရံ မရွိေသာ္လည္း ထိုရဟန္းသည္ ေလာကုတၱရာတရားအား ေလ်ာ္ေသာ တရားကုိ က်င့္၏၊ ႐ိုေသ ထိုက္ေအာင္ က်င့္၏၊ တရားႏွင့္ေလ်ာ္စြာ က်င့္ေလ့ရွိ၏၊ ထိုရဟန္းတို႔တြင္ ထိုအက်င့္ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ပူေဇာ္ထိုက္၏၊ ထိုရဟန္းတို႔ တြင္ ထိုအက်င့္ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ခ်ီးမြမ္းထိုက္၏}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ အက်င့္ကုိသာလွ်င္ အေၾကာင္းျပဳ၍ ထိုထင္ရွား (ေက်ာ္ေစာ)ျခင္း ေၾကာင့္ မိမိကုိ မခ်ီးေျမႇာက္။
သူတစ္ပါးကုိ မ႐ႈတ္ခ်။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရားတည္း။ (၅)

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္ဖန္လည္း သူယုတ္မာသည္ သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း အိပ္ရာ ေနရာ သူနာ၏ အေထာက္အပံ့ အသက္၏ အရံအတား ျဖစ္ေသာ ေဆးတို႔ကုိ ရ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ {{ငါသည္ သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း အိပ္ရာ ေနရာ သူနာ၏ အေထာက္အပံ့ အသက္၏ အရံအတား ျဖစ္ေသာ ေဆးတို႔ကုိ ရ၏၊ ဤ(ငါမွ) တစ္ပါးကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း အိပ္ရာ ေနရာ သူနာ၏ အေထာက္အပံ့ အသက္၏ အရံအတား ျဖစ္ေသာ ေဆးတို႔ကုိ မရကုန္}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုရျခင္းျဖင့္ မိမိကုိ ခ်ီးေျမႇာက္၏။
သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ်၏၊
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူယုတ္မာတို႔၏ တရားတည္း။

ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းသည္ကား {{လာဘ္မ်ားျခင္းေၾကာင့္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟတရားတို႔သည္ ကုန္ျခင္းသို႔ မေရာက္ကုန္။ သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း အိပ္ရာ ေနရာ သူနာ၏ အေထာက္အပံ့ အသက္၏ အရံအတား ျဖစ္ေသာ ေဆးတို႔ကုိ မရရွိေသာ္လည္း ထိုရဟန္းသည္ ေလာကုတၱရာတရား အားေလ်ာ္ေသာ တရားကုိ က်င့္၏၊ ႐ိုေသထိုက္ေအာင္ က်င့္၏၊ တရားႏွင့္ ေလ်ာ္စြာ က်င့္ေလ့ရွိ၏၊ ထိုရဟန္း တို႔တြင္ ထိုအက်င့္ ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ပူေဇာ္ထိုက္၏၊ ထိုရဟန္းတို႔တြင္ ထိုအက်င့္ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ခ်ီးမြမ္းထိုက္၏}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထို ရဟန္းသည္ အက်င့္ကုိသာလွ်င္ အေၾကာင္းျပဳ၍ ထိုလာဘ္ မ်ားျခင္းျဖင့္ မိမိကုိ မခ်ီးေျမႇာက္။
သူတစ္ပါးကုိ မ႐ႈတ္ခ်။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရားတည္း။ (၆)

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္ဖန္လည္း သူယုတ္မာသည္ အၾကားအျမင္မ်ား၏၊ ထို ရဟန္းသည္ {{ငါသည္ အၾကားအျမင္ မ်ား၏၊ (ငါမွ) တစ္ပါးကုန္ေသာ ဤရဟန္း တို႔သည္ အၾကားအျမင္ မမ်ားကုန္}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုအၾကားအျမင္ မ်ားသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မိမိကုိ ခ်ီးေျမႇာက္၏။
သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ်၏။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူယုတ္မာတို႔၏ တရားတည္း။

ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းသည္ကား {{အၾကားအျမင္ မ်ားသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ တရားတို႔သည္ ကုန္ျခင္းသို႔ မေရာက္ကုန္။ အၾကားအျမင္ မမ်ားေသာ္လည္း ထိုရဟန္းသည္ ေလာကုတၱရာတရား အားေလ်ာ္ေသာ တရားကုိ က်င့္၏၊ ႐ိုေသထိုက္ေအာင္ က်င့္၏၊ တရားႏွင့္ေလ်ာ္စြာ က်င့္ေလ့ရွိ၏၊ ထိုရဟန္း တို႔တြင္ ထိုအက်င့္ ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ပူေဇာ္ထိုက္၏၊ ထိုရဟန္းတို႔တြင္ ထို အက်င့္ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ခ်ီးမြမ္းထိုက္၏}}ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္း သည္ အက်င့္ကုိသာလွ်င္ အေၾကာင္းျပဳ၍ အၾကားအျမင္ မ်ားသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မိမိကုိ မခ်ီးေျမႇာက္။
သူတစ္ပါးကုိ မ႐ႈတ္ခ်။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရားတည္း။ (၇)

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္ဖန္လည္း သူယုတ္မာသည္ ၀ိနည္းကုိ ေဆာင္၏၊ ထိုရဟန္း သည္ {{ငါသည္ ၀ိနည္းကုိ ေဆာင္၏၊ (ငါမွ) တစ္ပါးကုန္ေသာ ဤရဟန္းတို႔သည္ ၀ိနည္းကုိ မေဆာင္ကုန္}} ဟု ဤသို႔ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ ၀ိနည္းကုိေဆာင္ သည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မိမိကုိ ခ်ီးေျမႇာက္၏၊
သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ်၏၊
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူယုတ္မာတို႔၏ တရားတည္း။

ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းသည္ကား {{၀ိနည္းကုိ ေဆာင္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟတရားတို႔သည္ ကုန္ျခင္းသို႔ မေရာက္ကုန္။ ၀ိနည္းကုိ မေဆာင္ေသာ္လည္း ထိုရဟန္းသည္ ေလာကုတၱရာတရားအား ေလ်ာ္ေသာတရား ကုိ က်င့္၏၊ ႐ိုေသထိုက္ေအာင္ က်င့္၏၊ တရားႏွင့္ေလ်ာ္စြာ က်င့္ေလ့ ရွိ၏၊ ထို ရဟန္းတို႔တြင္ ထိုအက်င့္ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ပူေဇာ္ထိုက္၏၊ ထိုရဟန္းတို႔ တြင္ ထိုအက်င့္ ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ခ်ီးမြမ္းထိုက္၏}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ အက်င့္ကုိသာလွ်င္ အေၾကာင္းျပဳ၍ ထို၀ိနည္းကုိ ေဆာင္သည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မိမိကုိ မခ်ီးေျမႇာက္။
သူတစ္ပါးကုိ မ႐ႈတ္ခ်။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရားတည္း။ (၈)

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္ဖန္လည္း သူယုတ္မာသည္ တရားေဟာတတ္သူ ျဖစ္၏၊ ထိုရဟန္းသည္ {{ငါသည္ တရားေဟာတတ္သူ ျဖစ္၏၊ (ငါမွ) တစ္ပါးကုန္ေသာ ဤရဟန္းတို႔သည္ တရားေဟာတတ္သူ မဟုတ္ကုန္}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုတရားေဟာတတ္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ မိမိကုိ ခ်ီးေျမႇာက္၏၊
သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ်၏၊
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူယုတ္မာတို႔၏ တရားတည္း။

ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းသည္ကား {{တရားေဟာတတ္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ တရားတို႔သည္ ကုန္ျခင္းသို႔ မေရာက္ကုန္။ တရားေဟာ တတ္သူ မဟုတ္ေသာ္လည္း ထိုရဟန္းသည္ ေလာကုတၱရာတရားအား ေလ်ာ္ ေသာ တရားကုိ က်င့္၏၊ ႐ိုေသထိုက္ေအာင္ က်င့္၏၊ တရားႏွင့္ေလ်ာ္စြာ က်င့္ေလ့ ရွိ၏၊ ထိုရဟန္းတို႔တြင္ ထိုအက်င့္ ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ပူေဇာ္ထိုက္၏၊ ထို ရဟန္းတို႔တြင္ ထိုအက်င့္ ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ခ်ီးမြမ္းထိုက္၏}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ အက်င့္ကုိသာလွ်င္ အေၾကာင္းျပဳ၍ ထိုတရားေဟာ တတ္သည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မိမိကုိ မခ်ီးေျမႇာက္၊
သူတစ္ပါးကုိ မ႐ႈတ္ခ်။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရားတည္း။ (၉)

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္ဖန္လည္း သူယုတ္မာသည္ အာရညကင္ ဓုတင္ကုိ ေဆာက္ တည္၏၊ ထိုရဟန္းသည္ {{ငါသည္ အာရညကင္ ဓုတင္ကုိ ေဆာက္တည္၏၊ (ငါမွ)တစ္ပါးကုန္ေသာ ဤရဟန္းတို႔သည္ အာရညကင္ ဓုတင္ကုိ မေဆာက္တည္ ကုန္}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုအာရညကင္ ဓုတင္ကုိ ေဆာက္ တည္သည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မိမိကုိ ခ်ီးေျမႇာက္၏၊
သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ်၏၊
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူယုတ္မာတို႔၏ တရားတည္း။

ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းသည္ကား{{အာရညကင္ဓုတင္ကုိ ေဆာက္တည္သည္ ၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ တရားတို႔သည္ ကုန္ျခင္းသို႔ မေရာက္ ကုန္။ အာရညကင္ ဓုတင္ကုိ မေဆာက္တည္ေသာ္လည္း ထိုရဟန္းသည္ ေလာ ကုတၱရာတရားအား ေလ်ာ္ေသာတရားကုိ က်င့္၏၊ ႐ိုေသထိုက္ေအာင္ က်င့္၏၊ တရားႏွင့္ေလ်ာ္စြာ က်င့္ေလ့ရွိ၏၊ ထိုရဟန္းတို႔တြင္ ထိုအက်င့္ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ပူေဇာ္ထိုက္၏၊ ထိုရဟန္းတို႔တြင္ ထိုအက်င့္ ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ခ်ီးမြမ္းထိုက္၏}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ အက်င့္ကုိသာလွ်င္ အေၾကာင္းျပဳ၍ ထိုအာရညကင္ ဓုတင္ကုိ ေဆာက္တည္သည္၏ အျဖစ္ျဖင့္မိမိကုိ မခ်ီးေျမႇာက္။
သူတစ္ပါးကုိ မ႐ႈတ္ခ်။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရားတည္း။ (၁၀)

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္ဖန္လည္း သူယုတ္မာသည္ ပံ့သကူဓုတင္ကုိ ေဆာက္တည္ ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ {{ငါသည္ ပံသုကူဓုတင္ကုိုိ ေဆာက္တည္၏၊ (ငါမွ) တစ္ပါး ကုန္ေသာ ဤရဟန္းတို႔သည္ ပံသုကူဓုတင္ကုိုိ မေဆာက္တည္ကုန္}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ ပံသုကူဓုတင္ကုိ ေဆာက္တည္သည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မိမိကုိ ခ်ီးေျမႇာက္၏။
သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ်၏၊
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူယုတ္ မာတို႔၏ တရားတည္း။

ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းသည္ကား {{ပံသုကူဓုတင္ကုိုိ ေဆာက္တည္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟတရားတို႔သည္ ကုန္ျခင္းသို႔ မေရာက္ကုန္။ ပံသုကူဓုတင္ကုိ မေဆာက္တည္ေသာ္လည္း ထိုရဟန္းသည္ ေလာကုတၱရာတ ရားအား ေလ်ာ္ေသာ တရားကုိ က်င့္၏၊ ႐ိုေသထိုက္ေအာင္ က်င့္၏၊ တရားႏွင့္ ေလ်ာ္စြာ က်င့္ေလ့ရွိ၏၊ ထိုရဟန္းတို႔တြင္ ထိုအက်င့္ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ပူေဇာ္ထိုက္၏၊ ထိုရဟန္းတို႔တြင္ ထိုအက်င့္ ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ခ်ီးမြမ္းထိုက္၏}}ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ အက်င့္ကုိ သာလွ်င္ အေၾကာင္းျပဳ၍ ထိုပံသုကူဓုတင္ကုိ ေဆာက္တည္သည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မိမိကုိ မခ်ီးေျမႇာက္။
သူတစ္ပါးကုိ မ႐ႈတ္ခ်။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရားတည္း။ (၁၁)

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္ဖန္လည္း သူယုတ္မာသည္ ပိ႑ပါတ္ဓုတင္ကုိ ေဆာက္ တည္၏၊ ထိုရဟန္းသည္ {{ငါသည္ ပိ႑ပါတ္ဓုတင္ကုိ ေဆာက္တည္၏၊ (ငါမွ) တစ္ပါးကုန္ေသာ ဤရဟန္းတို႔သည္ ပိ႑ပါတ္ဓုတင္ကုိ မေဆာက္တည္ကုန္}} ဟု ဤသို႔ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုပိ႑ပါတ္ဓုတင္ကုိ ေဆာက္တည္သည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မိမိကုိ ခ်ီးေျမႇာက္၏၊
သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ်၏၊
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူယုတ္မာတို႔၏ တရားတည္း။

ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းသည္ကား {{ပိ႑ပါတ္ဓုတင္ကုိ ေဆာက္တည္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ တရားတို႔သည္ ကုန္ျခင္းသို႔ မေရာက္ကုန္။ ပိ႑ပါတ္ဓုတင္ကုိ မေဆာက္တည္ေသာ္လည္း ထိုရဟန္းသည္ ေလာကုတၱရာ တရားအား ေလ်ာ္ေသာ တရားကုိ က်င့္၏၊ ႐ိုေသထိုက္ေအာင္ က်င့္၏၊ တရားႏွင့္ ေလ်ာ္စြာ က်င့္ေလ့ရွိ၏၊ ထိုရဟန္းတို႔တြင္ ထိုအက်င့္ ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ပူေဇာ္ထိုက္၏၊ ထိုရဟန္းတို႔တြင္ ထိုအက်င့္ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ခ်ီးမြမ္းထိုက္ ၏}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ အက်င့္ကုိ သာလွ်င္ အေၾကာင္းျပဳ၍ ထိုပိ႑ပါတ္ဓုတင္ကုိ ေဆာက္တည္သည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မိမိကုိ မခ်ီးေျမႇာက္။
သူတစ္ပါးကုိ မ႐ႈတ္ခ်။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရားတည္း။ (၁၂)

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္ဖန္လည္း သူယုတ္မာသည္ ႐ုကၡမူဓုတင္ကုိ ေဆာက္တည္ ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ {{ငါသည္ ႐ုကၡမူဓုတင္ကို ေဆာက္တည္၏၊ (ငါမွ) တစ္ပါးကုန္ ေသာ ဤရဟန္းတို႔သည္ ႐ုကၡမူဓုတင္ကိုိုိုိ မေဆာက္တည္ကုန္}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထို႐ုကၡမူဓုတင္ကို ေဆာက္တည္သည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မိမိကုိ ခ်ီးေျမႇာက္၏၊
သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ်၏၊
ရဟန္းတုိ႔ ဤသည္လည္း သူယုတ္မာတို႔၏ တရားတည္း။

ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းသည္ကား {{႐ုကၡမူဓုတင္ကို ေဆာက္တည္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟတရားတို႔သည္ ကုန္ျခင္းသို႔ မေရာက္ကုန္။ ႐ုကၡမူဓုတင္ကိုိ မေဆာက္တည္ေသာ္လည္း ထိုရဟန္းသည္ ေလာကုတၱရာတရား အားေလ်ာ္ေသာ တရားကုိက်င့္၏၊ ႐ိုေသထိုက္ေအာင္က်င့္၏၊ တရားႏွင့္ေလ်ာ္စြာ က်င့္ေလ့ရွိ၏၊ ထိုရဟန္းတို႔တြင္ ထိုအက်င့္ ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ပူေဇာ္ထိုက္ ၏၊ ထိုရဟန္းတို႔တြင္ ထိုအက်င့္ ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ခ်ီးမြမ္းထိုက္၏}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ အက်င့္ကုိသာလွ်င္ အေၾကာင္းျပဳ၍ ထို႐ုကၡမူ ဓုတင္ကို ေဆာက္တည္သည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မိမိကုိယ္ကုိ မခ်ီးေျမႇာက္။
သူတစ္ပါးကုိ မ႐ႈတ္ခ်။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရားတည္း။ (၁၃)

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္ဖန္လည္း သူယုတ္မာသည္ သုသာန္ဓုတင္ကုိေဆာက္တည္ ၏။ပ။ အေဗၻာကာသိကဓုတင္ကုိ ေဆာက္တည္၏။ပ။ ေနသဇၨိကဓုတင္ကုိ ေဆာက္တည္၏။ပ။ ယထာသႏၴတိကဓုတင္ကုိ ေဆာက္တည္၏။ပ။ ဧကာသနိက္ ဓုတင္ကုိ ေဆာက္တည္၏။ ထိုရဟန္းသည္ {{ငါသည္ ဧကာသနိက္ ဓုတင္ကုိ ေဆာက္တည္၏၊ (ငါမွ) တစ္ပါးကုန္ေသာ ဤရဟန္းတို႔သည္ ဧကာသနိက္ ဓုတင္ ကုိ မေဆာက္တည္ကုန္}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုဧကာသနိက္ ဓုတင္ကုိ ေဆာက္တည္သည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မိမိကုိ ခ်ီးေျမႇာက္၏၊
သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ်၏၊
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူယုတ္မာတို႔၏ တရားတည္း။

ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းသည္ကား {{ဧကာသနိက္ဓုတင္ကို ေဆာက္တည္ သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟတရားတို႔သည္ ကုန္ျခင္းသို႔ မေရာက္ကုန္။ ဧကာသနိက္ဓုတင္ကို မေဆာက္တည္ေသာ္လည္း ထိုရဟန္းသည္ ေလာကုတၱရာတရား အားေလ်ာ္ေသာ တရားကုိ က်င့္၏၊ ႐ိုေသထိုက္ေအာင္ က်င့္၏၊ တရားႏွင့္ေလ်ာ္စြာ က်င့္ေလ့ရွိ၏၊ ထိုရဟန္းတို႔တြင္ ထိုအက်င့္ေကာင္း ေသာ ရဟန္းကုိ ပူေဇာ္ထိုက္၏၊ ထိုရဟန္းတို႔တြင္ ထိုအက်င့္ ေကာင္းေသာ ရဟန္းကုိ ခ်ီးမြမ္းထိုက္၏}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ အက်င့္ကုိ သာလွ်င္ အေၾကာင္းျပဳ၍ ထိုဧကာသနိက္ဓုတင္ကို ေဆာက္တည္သည္၏ အျဖစ္ ျဖင့္ မိမိကုိ မခ်ီးေျမႇာက္။
သူတစ္ပါးကုိ မ႐ႈတ္ခ်။
ရဟန္းတို႔
ဤသည္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရားတည္း။ (၁၄-၁၈)

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္ဖန္လည္း သူယုတ္မာသည္ ကာမဂုဏ္တို႔မွ ကင္းဆိတ္၍ သာလွ်င္ အကုသိုလ္ တရားတို႔မွ ကင္းဆိတ္၍ သာလွ်င္ ၾကံစည္ျခင္း {၀ိတက္} ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ သံုးသပ္ ဆင္ျခင္ျခင္း {၀ိစာရ} ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ နီ၀ရဏတို႔ မွ ကင္းဆိတ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ႏွစ္သိမ့္ျခင္း {ပီတိ} ခ်မ္းသာျခင္း {သုခ} ရွိေသာ ပဌမစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။ ထိုရဟန္းသည္ {{ငါသည္ ပဌမစ်ာန္ သမာ ပတ္ကုိ ရ၏၊ (ငါမွ) တစ္ပါးကုန္ေသာ ဤရဟန္းတို႔သည္ ပဌမစ်ာန္ သမာပတ္ကုိ မရကုန္}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုပဌမစ်ာန္ သမာပတ္ျဖင့္ မိမိကုိ ခ်ီးေျမႇာက္၏၊
သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ်၏၊
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူယုတ္မာတို႔၏ တရားတည္း။

ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းသည္ကား {{ပဌမစ်ာန္ သမာပတ္ျဖင့္လည္း တဏွာ မရွိမႈကုိ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏၊ ထိုပဌမစ်ာန္သည္ ထိုထို ထင္မွတ္ေနၾက ေသာ အျခင္းအရာမွ တစ္ပါးေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္၏}} ဟု ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ တဏွာ မရွိမႈကုိ သာလွ်င္ အေၾကာင္းျပဳ၍ ထိုပဌမစ်ာန္ သမာပတ္ ျဖင့္ မိမိကုိ မခ်ီးေျမႇာက္။
သူတစ္ပါးကုိ မ႐ႈတ္ခ်။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရားတည္း။ (၁၉)

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္ဖန္လည္း သူယုတ္မာသည္ ၀ိတက္ ၀ိစာရ ၿငိမ္းျခင္းေၾကာင့္ မိမိသႏၲာန္၌စိတ္ကုိ ၾကည္လင္ ေစတတ္ေသာ စိတ္တည္ၾကည္ျခင္း {သမာဓိ} ကုိ ျဖစ္ပြါး ေစတတ္ေသာ ၾကံစည္ျခင္း {၀ိတက္} မရွိေသာ သံုးသပ္ ဆင္ျခင္ျခင္း {၀ိစာရ} မရွိေသာ တည္ၾကည္ျခင္း {သမာဓိ} ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ႏွစ္သိမ့္ျခင္း {ပီတိ} ခ်မ္းသာျခင္း {သုခ} ရွိေသာ ဒုတိယစ်ာန္သို႔။ပ။ တတိယစ်ာန္သို႔။ပ။ စတု တၳစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။ ထိုရဟန္းသည္ {{ငါသည္ စတုတၳစ်ာန္ သမာပတ္ကုိ ရ၏၊ (ငါမွ) တစ္ပါးကုန္ေသာ ဤရဟန္းတို႔သည္ စတုတၳစ်ာန္ သမာပတ္ကုိုိ မရကုန္}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုစတုတၳစ်ာန္ သမာပတ္ျဖင့္ မိမိကုိ ခ်ီးေျမႇာက္၏၊ သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ်၏၊
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူယုတ္မာတို႔၏ တရားတည္း။

ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းသည္ကား {{စတုတၳစ်ာန္သမာပတ္ျဖင့္လည္း တဏွာ မရွိမႈကုိ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏၊ ထိုစတုတၳစ်ာန္သည္ ထိုထို ထင္မွတ္ေန ၾကေသာ အျခင္းအရာမွ တစ္ပါးေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္၏}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ တဏွာ မရွိမႈကုိသာလွ်င္ အေၾကာင္းျပဳ၍ ထိုစတုတၳ စ်ာန္ သမာပတ္ျဖင့္ မိမိကုိ မခ်ီးေျမႇာက္။
သူတစ္ပါးကုိ မ႐ႈတ္ခ်။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရားတည္း။ (၂၀-၂၂)

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္ဖန္လည္း သူယုတ္မာသည္ ႐ူပသညာတို႔ကုိ လံုး၀ လြန္ ေျမာက္ျခင္းေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ပဋိဃသညာတို႔၏ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ လည္း ေကာင္း၊ အထူးထူးေသာ သညာတို႔ကုိ ႏွလံုးမသြင္းျခင္းေၾကာင့္ လည္းေကာင္း {{(ကသိုဏ္းကုိ ခြါ၍ ရအပ္ေသာ) ေကာင္းကင္သည္ အဆံုးမရွိ}} ဟု (စီးျဖန္း လ်က္) အာကာသာနဥၥာယတနစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ေန၏၊ ထိုရဟန္းသည္ {{ငါသည္ အာကာသာနဥၥာယတနသမာပတ္ကုိ ရ၏၊ (ငါမွ) တစ္ပါးကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔ သည္ အာကာသာနဥၥာယတန သမာပတ္ကို မရကုန္}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုအာကာသာနဥၥာယတနသမာပတ္ျဖင့္ မိမိကုိ ခ်ီးေျမႇာက္၏၊
သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ်၏၊
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူယုတ္မာတို႔၏ တရားတည္း။

ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းသည္ကား {{အာကာသာနဥၥာယတန သမာပတ္ျဖင့္ လည္း တဏွာ မရွိမႈကုိ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏၊ ထိုအာကာသာနဥၥာယတန စ်ာန္သည္ ထိုထို ထင္မွတ္ ေနၾကေသာအျခင္းအရာမွ တစ္ပါးေသာ အျခင္းအရာ အားျဖင့္ ျဖစ္၏}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ တဏွာ မရွိမႈကုိသာလွ်င္ အေၾကာင္းျပဳ၍ ထိုအာကာသာနဥၥာယတနသမာပတ္ျဖင့္ မိမိကုိ မခ်ီးေျမႇာက္။
သူတစ္ပါးကုိ မ႐ႈတ္ခ်။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရားတည္း။ (၂၃)

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္ဖန္လည္း သူယုတ္မာသည္ အာကာသာနဥၥာယတနစ်ာန္ကုိ လံုး၀လြန္ေျမာက္ ၍ {{ပဌမာ႐ုပၸ၀ိညာဏ္သည္ အဆံုးမရွိ}} ဟု (စီးျဖန္းလ်က္) ၀ိညာဏဥၥာယတနစ်ာန္သို႔ေရာက္၍ေန၏၊ ထိုရဟန္းသည္ {{ငါသည္ ၀ိညာဏဥၥာယတနသမာပတ္ကုိ ရ၏၊ (ငါမွ) တစ္ပါးကုန္ေသာ ဤရဟန္းတို႔သည္ ၀ိညာဏဥၥာယတနသမာပတ္ကုိ မရကုန္}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထို၀ိညာဏဥၥာယတနသမာပတ္ျဖင့္ မိမိကုိ ခ်ီးေျမႇာက္၏၊
သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ်၏၊
ရဟန္းတို႔ဤသည္လည္း သူယုတ္မာတို႔၏ တရားတည္း။

ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းသည္ကား {၀ိညာဏဥၥာယတန သမာပတ္ျဖင့္လည္း တဏွာ မရွိမႈကုိ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏၊ ထို၀ိညာဏဥၥာယတနစ်ာန္သည္ ထိုထို ထင္မွတ္ေနၾကေသာ အျခင္းအရာမွ တစ္ပါးေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္၏}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ တဏွာ မရွိမႈကုိသာလွ်င္ အ ေၾကာင္းျပဳ၍ ထို၀ိညာဏဥၥာယတနသမာပတ္ျဖင့္ မိမိကုိ မခ်ီးေျမႇာက္။
သူတစ္ပါး ကုိ မ႐ႈတ္ခ်။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ၏ တရားတည္း။ (၂၄)

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္ဖန္လည္း သူယုတ္မာသည္ ၀ိညာဏဥၥာယတနစ်ာန္ကုိ လံုး၀ လြန္ေျမာက္၍ {{စိုးစဥ္း အနည္းငယ္မွ် မရွိ}} ဟု (စီးျဖန္းလ်က္) အာကိဥၥ ညာယတနစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏၊ ထိုယုတ္မာေသာ ရဟန္းသည္ {{ငါသည္ အာကိဥၥညာယတနသမာပတ္ကုိ ရ၏၊ (ငါမွ) တစ္ပါးကုန္ေသာ ဤရဟန္းတို႔သည္ အာကိဥၥညာယတနသမာပတ္ကုိ မရကုန္}}ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုယုတ္မာ ေသာရဟန္းသည္ ထိုအာကိဥၥညာယတနသမာပတ္ျဖင့္ မိမိကုိ ခ်ီးေျမႇာက္၏၊ သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ်၏၊
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူယုတ္မာတို႔၏ တရားတည္း။

ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းသည္ကား {{အာကိဥၥညာယတန သမာပတ္ျဖင့္လည္း တဏွာ မရွိမႈကုိ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏၊ ထိုအာကိဥၥညာယတနစ်ာန္သည္ ထိုထို ထင္မွတ္ေနၾကေသာ အျခင္းအရာမွ တစ္ပါးေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ ၏}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ တဏွာ မရွိမႈကုိသာလွ်င္ အေၾကာင္း ျပဳ၍ ထိုအာကိဥၥညာယတနသမာပတ္ျဖင့္ မိမိကုိ မခ်ီးေျမႇာက္။
သူတစ္ပါးကုိ မ႐ႈတ္ခ်။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္းသူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရားတည္း။ (၂၅)

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္ဖန္လည္း သူယုတ္မာသည္ အာကိဥၥညာယတနစ်ာန္ကုိ လံုး၀လြန္ေျမာက္၍ ေန၀သညာနာသညာယတနစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏၊ ထို ရဟန္းသည္ {{ငါသည္ ေန၀သညာနာသညာယတနသမာပတ္ကုိ ရ၏၊ (ငါမွ) တစ္ပါးကုန္ေသာ ဤရဟန္းတို႔သည္ ေန၀သညာနာသညာယတန သမာပတ္ကုိ မရကုန္}}ဟု ဆင္ျခင္၏။ ထိုယုတ္မာေသာ ရဟန္းသည္ ထိုေန၀သညာနာသညာ ယတန သမာပတ္ျဖင့္ မိမိကုိ ခ်ီးေျမႇာက္၏၊
သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ်၏၊
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူယုတ္မာတို႔၏ တရားတည္း။

ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းသည္ကား {{ေန၀သညာနာသညာယတန သမာပတ္ ျဖင့္လည္း တဏွာမရွိမႈကုိ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏၊ ထိုေန၀သညာနာသညာ ယတနစ်ာန္သည္ ထိုထို ထင္မွတ္ေနၾကေသာ အျခင္းအရာမွ တစ္ပါးေသာ အျခင္း အရာအားျဖင့္ ျဖစ္၏}} ဟု ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ထိုရဟန္းသည္ တဏွာ မရွိမႈကုိ သာလွ်င္ အေၾကာင္းျပဳ၍ ထိုေန၀သညာနာသညာယတန သမာပတ္ျဖင့္ မိမိကုိ မခ်ီးေျမႇာက္။
သူတစ္ပါးကုိ မ႐ႈတ္ခ်။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရားတည္း။ (၂၆)

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္ဖန္လည္း သူေတာ္ေကာင္းသည္ ေန၀သညာနာသညာ ယတနစ်ာန္ကုိ လံုး၀လြန္ေျမာက္၍ သညာေ၀ဒနာတို႔၏ခ်ဳပ္ရာ နိေရာဓ သမာပတ္ သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။ ထိုရဟန္းအား မဂ္ပညာျဖင့္ ျမင္ျခင္းေၾကာင့္ ဤရဟန္းသည္ မည္သည့္ ပုဂၢိဳလ္ကုိမွ် မည္သည့္ အရပ္မွာမွ် မည္သည့္၀တၳဳႏွင့္မွ် အထင္မမွား၊ အာသေ၀ါ တရားတို႔သည္ ကုန္ခန္းကုန္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရားကုိ ေဟာေတာ္မူ၏။
ထိုရဟန္းတို႔သည္ တရားေတာ္ကုိ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ လြန္စြာ ႏွစ္သက္ကုန္ၿပီ။

သပၸဳရိသသုတ္၊ အႏုပဒ၀ဂ္၊ ဥပရိပဏၰာသပါဠိေတာ္။ မဇၥ်ိမနိကာယ္။


အဘိနႏၵနသုတ္- (အလြန္ႏွစ္သက္ျခင္း)

အဘိနႏၵနသုတ္- (အလြန္ႏွစ္သက္ျခင္း)

သာဝတၳိနိဒါန္း...

ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္ကုိ ႏွစ္သက္ေသာ သူသည္ ဆင္းရဲကုိ ႏွစ္သက္သည္ မည္၏။
ဆင္းရဲကုိ ႏွစ္သက္ေသာ သူသည္ ''ဆင္းရဲမွ မလြတ္ေသး'' ဟူ၍ (ငါ) ဆုိ၏။
ေဝဒနာကုိ ႏွစ္သက္ေသာ သူသည္။ ပ ။
သညာကုိ ႏွစ္သက္ေသာ သူသည္။ ပ ။
သခၤါရတို႔ကုိ ႏွစ္သက္ေသာ သူသည္။ ပ ။
ဝိညာဏ္ကုိ ႏွစ္သက္ေသာ သူသည္ ဆင္းရဲကုိ ႏွစ္သက္သည္ မည္၏။
ဆင္းရဲကုိ ႏွစ္သက္ေသာ သူသည္ ''ဆင္းရဲမွ မလြတ္ေသး'' ဟူ၍ (ငါ) ဆို၏။

ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္ကို မႏွစ္သက္ေသာ သူသည္ ဆင္းရဲကုိ မႏွစ္သက္။
ဆင္းရဲကုိ မႏွစ္သက္ေသာ သူသည္ ''ဆင္းရဲမွ လြတ္၏'' ဟူ၍ (ငါ) ဆုိ၏။
ေဝဒနာကုိ မႏွစ္သက္ေသာ သူသည္။ ပ ။
သညာကုိ မႏွစ္သက္ေသာ သူသည္။ ပ ။
သခၤါရတို႔ကုိ မႏွစ္သက္ေသာ သူသည္။ ပ ။
ဝိညာဏ္ကုိ မႏွစ္သက္ေသာ သူသည္ ဆင္းရဲကုိ မႏွစ္သက္။
ဆင္းရဲကုိ မႏွစ္သက္ေသာ သူသည္ ''ဆင္းရဲမွ လြတ္၏'' ဟု (ငါ) ဆို၏ ဟု
(မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၈ - အဘိနႏၵနသုတ္၊ ဘာရ၀ဂ္၊ ခႏၶ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

ခင္ပြန္းႀကီးဆယ္ပါး

ခင္ပြန္းႀကီးဆယ္ပါး ခြန္ေနာင္အေမး...

ခြန္ေနာင္: ဆရာေတာ္ဘုရား။ မျပစ္မွားအပ္ေသာ ခင္ပြန္းၾကီး ၁၀ ပါး စာရင္းမွာ ဘုရား၊ ပေစၥကဗုဒၶါ၊ ရဟႏၱာ၊ အဂၢသာဝကမ်ား ပါေသာ္လည္း က်န္ အရိယာသံုးပါး ဘာလုိ႔ မပါတာပါလဲဘုရား။ ပစၥည္းေလးပါးဒါယကာဟာ မပစ္မွားသင့္ေသာခင္ပြန္း ၾကီး (ခင္ပြန္းၾကီး အမွတ္စဥ္ ၉)ဆုိတာ ဟုတ္ပါသလားဘုရား။ ဒါဆုိ ဒါယကာကုိ ႐ုိေသရွိခုိးရမယ္ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ထြက္ ေနပါသလား။

ခင္ပြန္းႀကီးဆယ္ပါး ...
၁။ သဗၺၫုဘုရား။
၂။ ပေစၥကဗုဒၶဘုရား။
၃။ ရဟႏၲာ။
၄။ အဂၢသာ၀က ၂-ပါး။
၅။ မာတာ= မိခင္။
၆။ ပိတာ= ဖခင္။
၇။ ၀ုဒၶါပစာယန= အသက္ သိကၡာ သီလ အမ်ဳိး စသည္ မိမိထက္ႀကီးျမတ္ ႐ိုေသအပ္သူ။
၈။ အာ၀ရိယ= သြန္သင္ဆံုးမ ပညာသင္ေပးအပ္ေသာ ဆရာျမတ္။
၉။ ဓမၼကထိက= သူေတာ္ေကာင္းတရား ေဟာေျပာျပသသူ။
၁၀။ ဟိတ ကရ= အစားအေသာက္ ေနရာထိုင္ခင္း ေပးေသာသူ။

ခင္ပြန္းၾကီး ၁၀ ပါး စာရင္းသည္ ဆရာေတာ္မ်ား အထက္ေအာက္ စီခ်င္သလို စီၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႔မတူ ကြဲလြဲမႈေတြလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။

ခင္ပြန္းၾကီး ၁၀ ပါး စာရင္းဟာ ဘုရားေဟာ အစီအစဥ္မဟုတ္ဟု သိထားရပါ့မယ္။

ဒါဆိုရင္ ဆရာေတာ္မ်ား ေရးထားတာဆိုေတာ့ မွားေနသလား ေမးခဲ့သည္ရွိေသာ္ မမွားပါဟု ေျဖရပါလိမ့္မယ္။ ဒီဆယ္ပါးတင္လား ဆိုလွ်င္ေတာ့ မဟုတ္ေသးပါ။ ဘာ့ေၾကာင့္မမွားသလဲဆိုရင္ ေက်းဇူးရွိေသာသူမ်ား ေက်းဇူးမ်ားေသာသူမ်ားကို ေနရာေဒသအလိုက္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒကာဒကာမမ်ား နားလည္ႏိုင္ေစရန္ ေရွးသူေတာ္ေကာင္းမ်ားက ဘုရားေဟာ ပါဠိေတာ္ထဲမွ တူရာတူရာစု၍ အက်ဥ္းခ်ဳံ႕ျပထားျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားေလ့လာေနသူ က်င့္သံုးေနသူမ်ားဟာ အက်ဥ္းခ်ဳံ႔ျပတာကို အနည္းငယ္ခ်ဲ႕ၿပီး သိႏိုင္ရမယ္၊ အက်ယ္ျပထားတာကိုလဲ ခ်ဳံငံုၿပီးေတာ့ သိႏိုင္ရမယ္၊ ဒီလိုသိႏိုင္ဖို႔ရာလည္း မ်ားမ်ားေလ့လာ ႏွလံုးသြင္း ဒါမွသာ တရားရဲ႔အႏွစ္သာရကို ေတြ႔ရွိခံစားရမယ္။ ဘုရားအလိုေတာ္နဲ႔ ကိုက္ညီပါလိမ့္မယ္။

ခင္ပြန္းဆိုတာ ေက်းဇူးမ်ားသူ ေက်းဇူးရွိသူလို႔ ဆိုလိုတယ္၊
ေက်းဇူးရွိသူအေပၚမွာ ေက်းဇူးဆပ္ရမွာ ေလာကဓမၼတာျဖစ္ပါတယ္။

ခြန္ေနာင္ အေမး။
((ဘုရား၊ ပေစၥကဗုဒၶါ၊ ရဟႏၱာ၊ အဂၢသာဝကမ်ား ပါေသာ္လည္း က်န္အရိယာသံုးပါး ဘာလုိ႔ မပါ တာပါလဲဘုရား)) ဆိုရာမွာ...

က်န္အရိယာမ်ားကို နံပါတ္ ၇-မွာ ထဲ့ၿပီး အာ႐ံုျပဳလိုက္ပါ အစဥ္ေျပသြားပါလိမ့္ မယ္။ မိမိထက္ သိကၡာ သီလ သာေသာအတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။

ခြန္ေနာင္ အေမး။
((ဒါဆုိ ဒါယကာကုိ ႐ုိေသရွိခုိးရမယ္ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ထြက္ ေနပါသလား)) ဆိုရာမွာ...
(၁၀။ ဟိတ ကရ= အစားအေသာက္ ေနရာထိုင္ခင္း ေပးေသာသူ။)
(ဦးသုခမွတ္စုမွာ၊ ဒါယကာ= ေပးကမ္းေသာသူ) အဓိကကေတာ့ ေပးေသာသူေပါ့။
ဒကာေလးအေနနဲ႔ ဒါကို ဆိုလိုတာလို႔ ထင္ပါတယ္။

ေက်းဇူးမ်ားသူအေပၚမွာ ေက်းဇူးဆပ္ရမယ္လို႔သာ ဆိုိလိုတာပါ၊ ရွိခိုးရမယ္လို႔ မဆိုလိုပါဘူး။ သူမ်ားေတြ ေရးခဲ့ရင္လည္း လူမ်ားအတြက္သာပါ။ ဘုန္းေတာ္ႀကီး မ်ားအေနနဲ႔ ရွိခိုးရမဲ့သူဟာ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ မိမိထက္ သိကၡာ-ရဟန္း၀ါႀကီးသူ သာရွိပါတယ္။ (ဒါကိုအက်ယ္မခ်ဲ႕ေတာ့ပါ) ရဟႏၲာပင္ျဖစ္ေနပါေစ မိမိထက္ ရဟန္း၀ါ ငယ္ေနပါက ရွိခိုးရန္မလိုပါ။

ဒကာေလးအေနနဲ႔...
ရွိခိုးရမယ္လို႔ အဓိပၸါယ္မယူဘဲ ေက်းဇူးဆပ္ရမယ္လို႔ အဓိပၸါယ္ေကာက္လိုက္ပါ...။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြက ဆြမ္းဒါယကာ ဒါယိကာမေတြကို ဘယ္လိုေက်းဇူးဆပ္မလဲ ဆိုရင္ ပရိယတ္ ပဋိပတ္ ႏွစ္မ်ဳိးကို က်င့္ၿပီး ေက်းဇူးဆပ္ရမယ္၊ တရားေဟာ တရား ျပၿပီး ေက်းဇူးဆပ္ရပါ့မယ္။ ဒါက အျမင့္ဆံုး ေက်းဇူးဆပ္ျခင္းပါ။

ေက်ာင္းကို ဘာသာျခားတခ်ဳိ႔လာၾကပါတယ္၊ တခ်ဳိ႔ရွိခိုးၾကတယ္။ ဘာသာေရးဌာန တစ္ခု ေရာက္လာလို႔ အမ်ားနဲ႔တူေအာင္ ျပဳမူတဲ့သေဘာေလာက္။ သို႔ ။မိမိနဲ႔အတူ ပါလာတဲ့သူ လုပ္လို႔္ သူ႔ကိုခင္လို႔ လိုက္လုပ္ျခင္းသာဆိုရင္။ ဒါကို ေက်းဇူးဆပ္ပါ တယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။

ေက်းဇူးဆပ္တဲ့အခါ ေလာကီ အက်ဳိးတရား၊ ေလာကုတၱရာ အက်ဳိးတရား ႏွစ္မ်ဳိးနဲ႔ ဆပ္ၾကပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားကေတာ့ ေလာကုတၱရာ အက်ဳိးတရားနဲ႔ ေက်းဇူး ဆပ္ျခင္းဟာ အေႂကြးအားလံုး ေက်တယ္လို႔ ဆိုေတာ္မူပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ခင္ပြန္းႀကီး ၁၀-ပါးဟာ ေက်းဇူးၾကီးသူမ်ားျဖစ္၍ ေက်ဇူးဆပ္ရမယ္၊ ျပစ္မွားမိခဲ့ရင္ ေတာင္းပန္ ကန္ေတာ့ရမယ္၊ ဒီလိုဆိုလိုပါတယ္။

ဒီေတာ့ ဒကာေလးလည္း သံသရာတေလွ်ာက္လံုး ဒီလိုပုဂၢိဳလ္ေတြအေပၚမွာ ျပစ္မွားမိရင္ ေတာင္းပန္ကန္ေတာ့ပါ၊ ေက်းဇူးဆပ္စရာ ရွိေနသူမ်ားအေပၚမွာလည္း ေလာကီ ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာေသာ အက်ဳိးတရားတို႔နဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ပါလို႔ မွာၾကား ရင္းနဲ႔... ။

စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္းနဲ႔ ျပည့္စံုပါေစ၊ ဒုကၡဆင္းရဲကင္းေ၀းပါေစ။
ဦးေလာကနာထ။
၃.၁၃.၂၀၀၉

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

Monday, February 23, 2009

ဥရဂေပတဝတၳဳ၊ အခ်စ္ဆံုး သားေလး ေသဆံုးလ်က္...

ဥရဂေပတဝတၳဳ၊

သားေသဆံုးလ်က္ ...
မငိုေႂကြးေသာ အဖ, အမိ, ႏွစ္မ, မယား, ကြ်န္မ, ငါးဦးတို႔ ေျပာပံုႏွင့္
ေသသူကို လြမ္းဆြတ္ငိုေႂကြးျခင္း၏ အက်ိဳးမရွိပံု

ဥပမာ အစံုအလင္ပါေသာဝတၱဳ...

ေက်းဇူးရွင္ ဖခင္ၾကီးက ေျပာဆိုသည္မွာ...
ေႁမြသည္ အေရေဟာင္းကို စြန္႔၍ သြားသကဲ့သို႔ ဤအတူ သံသရာ၌ က်င္လည္ ရေသာ သတၱဝါသည္ ခႏၶာကိုယ္ကို အသံုးမျပဳႏိုင္ဘဲ အသက္ကင္း၍ ေသသည္ရွိ ေသာ္ မိမိ၏ ေဆြးေျမ႕ေသာကိုယ္ကို စြန္႔၍ သြားရ၏။

ထုိေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ 'ဂတိ'သို႔ သြားသည္ျဖစ္၍ မီးေလာင္ကြၽမ္းေန ေသာ ကိုယ္သည္ ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြးျခင္းကို မသိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤငါ့သားကို (အေၾကာင္းျပဳ၍) မငိုဟု (ေသသူ၏ အဖျဖစ္ေသာ ပုဏၰားက ဆို၏)။

ေက်းဇူးရွင္ မိခင္ၾကီးက ေျပာဆိုသည္မွာ...
ငါ့သား လာလွည့္ဟု မေခၚဘဲ ထုိတမလြန္ေလာကမွ လာ၏၊ ငါ့သား သြားေတာ့ဟု ခြင့္မျပဳဘဲ ဤပစၥဳပၸန္ေလာကမွ သြား၏၊ အၾကင္သို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ မေခၚဘဲလာ၍ ထုိသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ခြင့္မျပဳဘဲသြား၏၊ ထုိအလိုသို႔ မလိုက္ဘဲ က်င္လည္၍ ျဖစ္ရာ၌ ငိုေႂကြး ျမည္တမ္းျခင္းသည္ အဘယ္အက်ဳိး ရွိအံ့နည္း။

ထုိေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ 'ဂတိ'သို႔ သြားသည္ျဖစ္၍ မီးေလာင္ကြၽမ္းေန ေသာ ကိုယ္သည္ ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြးျခင္းကို မသိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤငါ့သားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မငိုဟု (အမိပုဏၰားမက ဆို၏)။

ႏွမငယ္က ေျပာဆိုသည္မွာ...
အကယ္၍ ငိုေႂကြးခဲ့ပါမူ ပိန္ခ်ဳံး႐ံုမွ်သာ ျဖစ္ရာ၏၊ ထုိငိုေႂကြးရာ၌ ငါ့အား အဘယ္ အက်ဳိးရွိရာအံ့နည္း၊ ငါတို႔၏ ေဆြမ်ဳိး မိတ္ေဆြ ခ်စ္ကြၽမ္းဝင္သူတို႔အား လြန္စြာ စိတ္မခ်မ္းသာမႈမွ်သာ ျဖစ္ရာ၏။

ထုိေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ 'ဂတိ' သို႔ သြားသည္ျဖစ္၍ မီးေလာင္ကြၽမ္းေန ေသာ ကိုယ္သည္ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြးျခင္းကို မသိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤငါ့ေမာင္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မငိုဟု (ႏွမငယ္က ဆို၏)။

မယားက ေျပာဆိုသည္မွာ...
သူငယ္သည္ ေကာင္းကင္၌ သြားေသာ လကို ငါ၏ ရထားဘီးကို ေပးဟု ဆို၍ ငိုသကဲ့သို႔ ဤအတူ အၾကင္သူသည္ ေသသူကို စိုးရိမ္၏၊ (ထုိသူ၏) ဤစိုးရိမ္ျခင္း သည္ ဤသူငယ္၏အျဖစ္ႏွင့္ တူသည္သာတည္း။

ထုိေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ 'ဂတိ'သို႔ သြားေရာက္သည္ျဖစ္၍ မီးေလာင္ ကြၽမ္းေနေသာ ကိုယ္ခႏၶာသည္ ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြးျခင္းကို မသိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤငါ့လင္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မငိုဟု (မယားက ဆို၏)။

ကြ်န္မက ေျပာဆိုသည္မွာ...
ပုဏၰား ကြဲေလၿပီးေသာ ေရအိုးသည္ တစ္ဖန္စပ္၍ မရသကဲ့သို႔ ဤအတူ အၾကင္သူသည္ ေသသူကို စိုးရိမ္၏၊ (ထုိသူ၏) ဤစိုးရိမ္ျခင္းသည္ ကြဲေလၿပီး ေသာ အိုးကို စပ္၍ မရသည္ႏွင့္ တူသည္သာတည္း။

ထုိေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ 'ဂတိ'သို႔ သြားေရာက္သည္ျဖစ္၍ မီးေလာင္ ကြၽမ္းေနေသာ ကိုယ္ခႏၶာသည္ ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြျခင္းကို မသိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤအရွင့္သားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မငိုဟု (ကြၽန္မက ဆို၏)။

၁၂ - ဥရဂေပတဝတၴဳ၊ ဥရဂ၀ဂ္၊ ေပတ၀တၳဳ။ ခုဒၵကနိကာယ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

အပၸမာဒသုတ္- (မေမ့မေေလ်ာ့မႈ)

အပၸမာဒသုတ္- (မေမ့မေေလ်ာ့မႈ)

ရဟန္းတို႔...
အေျခ မရွိေသာသတၱဝါ ...
အေျခ ႏွစ္ေခ်ာင္းရွိေသာသတၱဝါ ...
အေျခ ေလးေခ်ာင္းရွိေသာ ...
သတၱဝါ အေျခမ်ားစြာ႐ိွေသာ သတၱဝါ ...
႐ုပ္ရွိေသာ သတၱဝါ ႐ုပ္မရွိေသာ သတၱဝါ ...
သညာရွိေသာ သတၱဝါ သညာ မရွိေသာသတၱဝါ ...
သညာရွိသည္လည္း မဟုတ္ မရွိသည္လည္း မဟုတ္ေသာ သတၱဝါ ...

ဟူသမွ်တို႔တြင္ ...

ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ အလုံးစုံေသာတရားတို႔ကုိ
ကုိယ္တုိင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကုိ အျမတ္ဆုံး ဟု ဆုိအပ္၏။

ရဟန္းတို႔ ဤအတူပင္ ...
ကုသုိလ္တရား အားလုံးတို႔သည္ မေမ့ေလ်ာ့မႈ 'အပၸမာဒ'လွ်င္ အေျခခံရွိကုန္၏၊
မေမ့ေလ်ာ့မႈ 'အပၸမာဒ'သို႔ ေပါင္းဆုံ ကုန္၏၊
ထုိကုသုိလ္တရားတို႔တြင္ မေမ့ေလ်ာ့မႈ 'အပၸမာဒ'ကုိ အျမတ္ဆံုံး ဟု ဆုိအပ္၏။

ရဟန္းတို႔ ...
ကုန္းေျမ၌ က်က္စား သြားလာကုန္ေသာ သတၱဝါတို႔၏ ေျခရာ ဟူသမွ်တို႔သည္ ဆင္ ေျခရာ၌ ေပါင္းဆုံ ျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္သကဲ့သို႔ ထုိေျခရာတို႔တြင္ ဆင္ေျခရာ ကုိ ႀကီးေသာသေဘာေၾကာင့္ အသာဆုံးဟု ဆုိအပ္သကဲ့သို႔၊ ရဟန္းတို႔ ဤအတူ ပင္ ကုသုိလ္တရား အားလုံးတို႔သည္ မေမ့ေလ်ာ့မႈ 'အပၸမာဒ'လွ်င္ အေျခခံ ရွိကုန္၏၊ မေမ့ေလ်ာ့မႈ 'အပၸမာဒ' သို႔ ေပါင္းဆုံကုန္၏၊ ထုိကုသုိလ္တရားတို႔တြင္ မေမ့ေလ်ာ့မႈ 'အပၸမာဒ'ကုိ အျမတ္ဆုံးဟု ဆုိအပ္၏။

ရဟန္းတို႔ ...
အထြတ္တပ္ေသာ အိမ္၏ အျခင္(ရနယ္)အားလုံးတို႔သည္ အထြတ္သို႔ ေရာက္ကုန္ အထြတ္သို႔ ၫြတ္ကုန္ အထြတ္၌ ေပါင္းဆုံကုန္ သကဲ့သို႔ ထုိအျခင္ (ရနယ္) တို႔ ထက္ အထြတ္ကုိ အျမတ္ဆုံးဟု ဆုိအပ္သကဲ့သို႔၊ ရဟန္းတို႔ ဤအတူပင္ ကုသုိလ္ တရား အားလုံးတို႔သည္ မေမ့ေလ်ာ့မႈ 'အပၸမာဒ'လွ်င္ အေျခခံ ရွိကုန္၏၊ မေမ့ ေလ်ာ့မႈ 'အပၸမာဒ'သို႔ ေပါင္းဆုံကုန္၏၊ ထုိကုသုိလ္တရားတို႔တြင္ မေမ့ေလ်ာ့မႈ 'အပၸမာဒ' ကုိ အျမတ္ဆုံး ဟု ဆုိအပ္၏။

ရဟန္းတို႔ ...
အျမစ္နံ႔သာ အားလုံးတို႔တြင္ အေက်ာ္ကုိ အသာဆုံး ဟု ဆုိအပ္သကဲ့သို႔။ ပ ။

ရဟန္းတို႔
အႏွစ္နံ႔သာ အားလုံးတို႔တြင္ စႏၵကူးနီကုိ အသာဆုံး ဟု ဆုိအပ္သကဲ့သို႔။ ပ ။

ရဟန္းတို႔
အပြင့္နံ႔သာ အားလုံးတို႔တြင္ ျမတ္ေလးပန္းကုိ အသာဆုံးဟု ဆုိအပ္သကဲ့သို႔။ ပ ။

ရဟန္းတို႔ ...
ဤအတူပင္။ပ။ ရဟန္းတို႔ မင္းငယ္ဟူသမွ် အားလုံးတို႔သည္ စၾကဝေတးမင္း၏ ေနာက္လုိက္ ျဖစ္ကုန္ သကဲ့သို႔၊ စၾကဝေတးမင္းကုိ ထုိမင္းတို႔ထက္ အသာဆုံး ဟု ဆုိအပ္သကဲ့သို႔။ ပ ။

ရဟန္းတို႔ ...
ၾကယ္တာရာတို႔၏ အေရာင္ဟူသမွ် အားလုံးတို႔သည္ လေရာင္၏ တစ္ဆယ့္ ေျခာက္စိတ္ တစ္စိတ္မွ် မထိုက္ကုန္ သကဲ့သို႔ ထုိအေရာင္တို႔တြင္ လေရာင္ကို အသာဆုံး ဟု ဆုိအပ္သကဲ့သို႔။ ပ ။

ရဟန္းတို႔ ...
သရဒအခါ မုိးသည္ျမင့္၍ မုိးသားတိမ္တုိက္ ကင္းစင္လတ္ေသာ္ ေနသည္ ေကာင္း ကင္သို႔ တက္လ်က္ ေကာင္းကင္ျပင္ အားလုံးရွိ အမုိက္တုိက္ကုိ ၿဖဳိခြင္းဖ်က္ဆီး၍ ေတာက္ပထြန္းလင္း တင့္တယ္သကဲ့သို႔။ ပ ။

ရဟန္းတို႔ ...
ဂဂၤါ ယမုံနာ အစီရဝတီ သရဘူ မဟီဟူေသာ ျမစ္ႀကီး အားလုံးတို႔သည္ သမုဒၵရာ သို႔ သြားကုန္ သမုဒၵရာသို႔ ၫြတ္ကုန္ သမုဒၵရာသို႔ ကုိင္းကုန္ သမုဒၵရာသို႔ ႐ႈိင္းကုန္ သကဲ့သို႔ ထုိျမစ္ႀကီးတို႔ထက္ သမုဒၵရာကုိ အသာဆုံးဟု ဆုိအပ္သကဲ့သို႔-

ရဟန္းတို႔ ...
ဤအတူပင္ ကုသုိလ္တရား အားလုံးတို႔သည္ မေမ့ေလ်ာ့မႈ'အပၸမာဒ'လွ်င္ အေျခခံ ရွိကုန္၏၊ မေမ့ေလ်ာ့မႈ 'အပၸမာဒ'သို႔ ေပါင္းဆုံကုန္၏၊ မေမ့ေလ်ာ့မႈ 'အပၸမာဒ'ကုိ ထုိကုသုိလ္ တရားတို႔တြင္ အျမတ္ဆုံး ဟု ဆုိအပ္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၅ - အပၸမာဒသုတ္၊ နာထ၀ဂ္၊ ဒသကနိပါတ္၊ အဂုၤတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။



ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။


သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

Sunday, February 22, 2009

အဝဏၰာရဟသုတ္- (ဂုဏ္ေက်းဇူးကို မထိုက္သည္)

အဝဏၰာရဟသုတ္- (ဂုဏ္ေက်းဇူးကို မထိုက္သည္)

ရဟန္းတို႔ တရားေလးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သူသည္ ...
ေဆာင္ယူ၍ ခ်ထားအပ္သကဲ့သို႔ ဤအတူ ငရဲသို႔ ေရာက္ရ၏၊

အဘယ္ေလးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-

၁...
ဉာဏ္ျဖင့္ မစိစစ္ မသက္ဝင္ဘဲ ဂုဏ္မထိုက္သူ၏ ဂုဏ္ကို ေျပာဆို၏၊

၂...
ဉာဏ္ျဖင့္ မစိစစ္ မသက္ဝင္ဘဲ ဂုဏ္ထိုက္သူ၏ ဂုဏ္မဲ့ကို ေျပာဆို၏၊

၃...
ဉာဏ္ျဖင့္ မစိစစ္ မသက္ဝင္ဘဲ
မၾကည္ညဳိသင့္ေသာ အရာ၌ ၾကည္ညဳိျခင္းကို ျဖစ္ေစ၏၊

၄...
ဉာဏ္ျဖင့္ မစိစစ္ မသက္ဝင္ဘဲ
ၾကည္ညဳိသင့္ေသာ အရာ၌ မၾကည္ညဳိျခင္းကို ျဖစ္ေစ၏၊

ရဟန္းတို႔ ဤတရားေလးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သူသည္...
ေဆာင္ယူ၍ ခ်ထားအပ္သကဲ့သို႔ ဤအတူ ငရဲသို႔ ေရာက္ရ၏။

ရဟန္းတို႔ ဤတရားေလးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သူသည္...
ေဆာင္ယူ၍ ခ်ထားအပ္သကဲ့သို႔ ဤအတူ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရ၏၊

အဘယ္ေလးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-
ဉာဏ္ျဖင့္ စိစစ္သက္ဝင္၍ ဂုဏ္မထိုက္သူ၏ ဂုဏ္မဲ့ကို ေျပာဆို၏၊ ဉာဏ္ျဖင့္ စိစစ္သက္ဝင္၍ ဂုဏ္ထိုက္သူ၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ေျပာဆို၏၊ ဉာဏ္ျဖင့္ စိစစ္ သက္ဝင္၍ မၾကည္ညဳိသင့္ေသာ အရာ၌ မၾကည္ညဳိျခင္းကို ျဖစ္ေစ၏၊ ဉာဏ္ျဖင့္ စိစစ္ သက္ဝင္၍ ၾကည္ညဳိသင့္ေသာ အရာ၌ ၾကည္ညဳိျခင္းကို ျဖစ္ေစ၏၊

ရဟန္းတို႔ ဤတရား ေလးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သူသည္ ေဆာင္ယူ၍ ခ်ထားအပ္ သကဲ့သို႔ ဤအတူ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရ၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၃ - အဝဏၰာရဟသုတ္၊ မစလ၀ဂ္၊ စတုကၠနိပါတ္၊ အဂုၤတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။


ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။

သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

ဂ႑သုတ္- (အိုင္းအမာ-အနာ-အဖု)

ဂ႑သုတ္- (အိုင္းအမာ-အနာ-အဖု)

ရဟန္းတို႔ ဥပမာေသာ္ကား ႏွစ္အေရအတြက္ မ်ားစြာ ၾကာျမင့္ေသာ အုိင္းအမာ 'အနာ' သည္ (ရွိရာ၏)၊ ထုိအုိင္းအမာအား မည္သူကမွ် ေဖာက္ခဲြ၍ ျပဳရသည္ မဟုတ္ကုန္ေသာ အေပါက္ဝကုိးခု ဟူေသာ အနာဝ ကုိးေပါက္တို႔သည္ ရွိကုန္ ရာ၏၊ ထုိအနာဝ ကုိးေပါက္တို႔မွ တစ္စံုတစ္ရာ ယုိက်ပါမူ မစင္ၾကယ္ေသာ အရာ သာ ယုိက်ရာ၏၊ မေကာင္းေသာ အနံ႔သာ ယုိက်ရာ၏၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္ေသာ အရာ သာ ယုိက်ရာ၏၊ တစ္စံုတစ္ရာ ပြါးစီးပါမူ မစင္ၾကယ္ေသာ အရာသာ ပြါးစီးရာ၏၊ မေကာင္းေသာ အနံ႔သာ ပြါးစီးရာ၏၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္ေသာ အရာသာ ပြါးစီးရာ၏။

ရဟန္းတို႔ ''အုိင္းအမာ'' ဟူေသာ ဤအမည္သည္ မိဘတို႔၏ သုက္ေသြးေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ၊ ထမင္း မုန္႔တို႔ျဖင့္ ႀကီးပြါးေစအပ္ေသာ၊ မျမဲျခင္း သေဘာ နံ႔သာေပ်ာင္း တို႔ျဖင့္ ပြတ္သပ္ေပးရျခင္းသေဘာ၊ ဆုပ္နယ္ေပးရျခင္းသေဘာ၊ ၿပဳိကြဲပ်က္စီးျခင္း သေဘာရွိေသာ၊ မဟာဘုတ္ေလးပါးတို႔ျဖင့္ ၿပီးေသာ ဤခႏၶာကုိယ္၏ အမည္ တည္း။

ထုိခႏၶာကုိယ္ အုိင္းအမာအား မည္သူကမွ် ေဖာက္ခဲြ၍ ျပဳရသည္ မဟုတ္ကုန္ေသာ အေပါက္ဝကုိးခု ဟူေသာ အနာဝ ကုိးေပါက္တို႔သည္ ရွိကုန္ရာ၏၊ ထုိအနာဝ ကုိးေပါက္တို႔မွ တစ္စံုတစ္ရာ ယုိက်ပါမူ မစင္ၾကယ္ေသာ အရာသာ ယုိက်ရာ၏၊ မေကာင္းေသာ အနံ႔သာ ယုိက်ရာ၏၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္ေသာ အရာသာ ယုိက်ရာ၏၊ တစ္စံုတစ္ရာ ပြါးစီးပါမူ မစင္ၾကယ္ေသာ အရာသာ ပြါးစီးရာ၏၊ မေကာင္းေသာ အနံ႔သာ ပြါးစီးရာ၏၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္ေသာ အရာသာ ပြါးစီးရာ၏။

ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ ဤ(ခႏၶာ)ကုိယ္၌ ၿငီးေငြ႕ၾကကုန္ေလာ့ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၅ - ဂ႑သုတ္၊ သဟနာဒ၀ဂ္၊ န၀ကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

ေဗာဇၥ်င္- (အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ သိျခင္း၏ အေၾကာင္း)

ေဗာဇၩဂၤဝါရ၊ ေဗာဇၥ်င္- (အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ သိျခင္း၏ အေၾကာင္း)

၁... သတိသေမၺာဇၩင္ ...
''သတၱဝါ အားလံုးတို႔သည္ ရန္မရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္၊
ေဘးမရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္၊
ခ်မ္းသာျခင္းရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္''ဟု သတိကို ထင္ေစ၏။
သတိသေမၺာဇၩင္ ထံုအပ္ေသာ ေမတၱာေစေတာဝိမုတၱိ ျဖစ္၏။

၂... ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၩင္ ...
''သတၱဝါအားလံုးတို႔သည္ ရန္မရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္၊
ေဘးမရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္၊
ခ်မ္းသာျခင္းရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္''ဟု
ပညာျဖင့္ ထက္၀န္းက်င္ စိစစ္ 'စူးစမ္း'၏။
ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၩင္ ထံုအပ္ေသာ ေမတၱာေစေတာဝိမုတၱိ ျဖစ္၏။

၃... ဝီရိယသေမၺာဇၩင္ ...
''သတၱဝါအားလံုးတို႔သည္ ရန္မရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္၊
ေဘးမရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္၊
ခ်မ္းသာျခင္းရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္'' ဟု ဝီရိယကို အားထုတ္၏။
ဝီရိယသေမၺာဇၩင္ ထံုအပ္ေသာ ေမတၱာေစေတာဝိမုတၱိ ျဖစ္၏။

၄... ပီတိသေမၺာဇၩင္ ...
''သတၱဝါအားလံုးတို႔သည္ ရန္မရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္၊
ေဘးမရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္၊
ခ်မ္းသာျခင္းရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္''ဟု ပူေလာင္ျခင္းကို တစ္ဖန္ၿငိမ္းေစ၏။
ပီတိသေမၺာဇၩင္ ထံုအပ္ေသာ ေမတၱာေစေတာဝိမုတၱိ ျဖစ္၏။

၅... ပႆဒၶိသေမၺာဇၩင္ ...
''သတၱဝါအားလံုးတို႔သည္ ရန္မရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္၊
ေဘးမရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္၊
ခ်မ္းသာျခင္းရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္''ဟု ႐ုန္႔ရင္းသည္ကို တစ္ဖန္ၿငိမ္းေစ၏။
ပႆဒၶိသေမၺာဇၩင္ ထံုအပ္ေသာ ေမတၱာေစေတာဝိမုတၱိ ျဖစ္၏။

၆... သမာဓိသေမၺာဇၩင္ ...
''သတၱဝါအားလံုးတို႔သည္ ရန္မရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္၊
ေဘးမရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္၊
ခ်မ္းသာျခင္းရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္''ဟု စိတ္ကို ေကာင္းစြာထား၏။
သမာဓိသေမၺာဇၩင္ ထံုအပ္ေသာ ေမတၱာေစေတာဝိမုတၱိ ျဖစ္၏။

၇... ဥေပကၡာသေမၺာဇၩင္ ...
''သတၱဝါအားလံုးတို႔သည္ ရန္မရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္၊
ေဘးမရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္၊
ခ်မ္းသာျခင္းရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္''ဟု ဉာဏ္ျဖင့္ ကိေလသာတို႔ကို ဆင္ျခင္၏။
ဥေပကၡာသေမၺာဇၩင္ ထံုအပ္ေသာ ေမတၱာေစေတာဝိမုတၱိ ျဖစ္၏။

ဤေဗာဇၩင္ခုနစ္ပါးတို႔သည္ ေမတၱာေစေတာဝိမုတၱိကို မွီဝဲေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ဤေဗာဇၩင္ခုနစ္ပါးတို႔ျဖင့္္ ေမတၱာေစေတာဝိမုတၱိကို မွီဝဲအပ္၏။ ဤေဗာဇၩင္ ခုနစ္ပါးတို႔သည္ ေမတၱာေစေတာဝိမုတၱိကို ပြါးေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ဤေဗာဇၩင္ ခုနစ္ပါးတို႔ျဖင့္ ေမတၱာေစေတာဝိမုတၱိကို ပြါးအပ္၏။ ဤေဗာဇၩင္ခုနစ္ပါးတို႔သည္ ေမတၱာေစေတာဝိမုတၱိကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ဤေဗာဇၩင္ ခုနစ္ပါး တို႔ျဖင့္ ေမတၱာေစေတာဝိမုတၱိကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳအပ္၏။

ဤေဗာဇၩင္ခုနစ္ပါးတို႔သည္ ေမတၱာေစေတာ ဝိမုတၱိ၏ အဆင္တန္ဆာတို႔ ျဖစ္ကုန္ ၏။ ဤေဗာဇၩင္ခုနစ္ပါးတို႔ျဖင့္ ေမတၱာေစေတာဝိမုတၱိကို ေကာင္းစြာ တန္ဆာဆင္ အပ္၏။ ဤေဗာဇၩင္ခုနစ္ပါးတို႔သည္ ေမတၱာေစေတာဝိမုတၱိ၏ အေဆာက္အဦတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ဤေဗာဇၩင္ခုနစ္ပါးတို႔ျဖင့္ ေမတၱာေစေတာဝိမုတၱိကို ေကာင္းစြာဆည္း ပူးအပ္၏။ ဤေဗာဇၩင္ခုနစ္ပါးတို႔သည္ ေမတၱာေစေတာဝိမုတၱိ၏ အျခံအရံတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ဤေဗာဇၩင္ခုနစ္ပါးတို႔ျဖင့္ ေမတၱာေစေတာဝိမုတၱိကို ေကာင္းစြာျခံရံ အပ္၏။

ဤေဗာဇၩင္ခုနစ္ပါးတို႔သည္ ေမတၱာေစေတာဝိမုတၱိကို မွီဝဲေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ပြါးေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳေၾကာင္းတို႔ျဖစ္ကုန္၏။ အဆင္တန္ ဆာတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ အေဆာက္အဦတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ အျခံအရံတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ျပည့္စံု ေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ေမတၱာႏွင့္တကြ ျဖစ္ကုန္၏။ ေမတၱာႏွင့္အတူ ျဖစ္ကုန္၏။ ေမတၱာႏွင့္ ေရာေႏွာကုန္၏။ ေမတၱာႏွင့္ ယွဥ္ကုန္၏။ ေျပးဝင္ေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ၾကည္လင္ေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ေကာင္းစြာတည္ေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ လြတ္ေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။

''ဤကားၿငိမ္း၏'' ဟု ေတြ႕ထိေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ယာဥ္ကဲ့သို႔ ျပဳေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ဝတၳဳကဲ့သို႔ ျပဳေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ေရွး႐ႈထင္ေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္ ကုန္၏။ ထက္ဝန္းက်င္ ဆည္းပူးေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ေကာင္းစြာ အားထုတ္ ေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ေကာင္းစြာ ပြါးေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ေကာင္းစြာ တည္ေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ေကာင္းစြာ တက္ႂကြေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ေကာင္းစြာ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ေမတၱာကို ျဖစ္ေစတတ္ကုန္၏။ ထြန္း လင္းေစတတ္ကုန္၏။ တင့္တယ္ေစတတ္ကုန္၏။

၃ - ေဗာဇၩဂၤဝါရ၊ ယုဂနဒၶ၀ဂ္၊ ပဋိသမၻိဒါမဂ္ပါဠိေတာ္။ ခုဒၵကနိကာယ္။


ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။

သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

ဒီဃနခသုတ္... အယူ၀ါဒေရးရာ ...

ဒီဃနခသုတ္...

အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ ဂိဇၩကုဋ္ေတာင္တြင္ သူကရခတလိုဏ္၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏။ ထုိအခါ ဒီဃနခပရိဗိုဇ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား ရွိေတာ္မူရာ အရပ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္အတူ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ႏႈတ္ဆက္ ေျပာဆို၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ေသာစကားကို ေျပာဆို ၿပီးဆံုးေစ၍ သင့္ေလ်ာ္ရာ အရပ္၌ ရပ္တည္ေလ ၿပီးေသာ ဒီဃနခပရိဗိုဇ္သည္ျမတ္စြာဘုရားအား-

''အသွ်င္ေဂါတမ အကြၽႏု္ပ္သည္ အယူအားလံုးကို မႏွစ္သက္ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ရွိပါ၏၊ ဤသို႔ ယူေလ့ ရွိပါ၏'' ဟု ေလွ်ာက္ထား၏။

အဂၢိေဝႆန ''အယူ အားလံုးကို အကြၽႏု္ပ္ မႏွစ္သက္'' ဟူေသာ သင္၏ အယူကို မွ်လည္း သင္ မႏွစ္သက္ သေလာ ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ေဂါတမ ထုိအယူကိုလည္း အကြၽႏု္ပ္ ႏွစ္သက္ ျငားအံ့ ''ထုိအယူအားလံုးကို မႏွစ္သက္ ဟူေသာ စကားသည္လည္း ထုိႏွစ္သက္ပါသည္ ဟူေသာ စကားႏွင့္ အလားတူပင္ ျဖစ္ရာ၏၊

ထုိအယူ အားလံုးကို မႏွစ္သက္ ဟူေသာ စကားသည္လည္း ထုိႏွစ္သက္ပါသည္ ဟူေသာ စကားႏွင့္ အလားတူပင္ ျဖစ္ရာ၏'' ဟု (ေလွ်ာက္ထား၏)။

အဂၢိေဝႆန ေလာက၌ ''ထုိအယူအားလံုးကို မႏွစ္သက္ဟူေသာ စကားသည္ လည္း ထုိႏွစ္သက္ပါသည္ ဟူေသာ စကားႏွင့္ အလားတူပင္ ျဖစ္ရာ၏၊ ထုိအယူ အားလံုးကို မႏွစ္သက္ ဟူေသာစကားသည္လည္း ထုိႏွစ္သက္ပါသည္ ဟူေသာ စကားႏွင့္ အလားတူပင္ ျဖစ္ရာ၏'' ဟု ဆိုၾက၍ ထုိအယူကိုလည္း မစြန္႔ၾကဘဲ အယူတစ္ပါးကိုလည္း စြဲလမ္းေနေသာ သူတို႔သာလွ်င္ အလြန္႔ အလြန္ မ်ားကုန္၏။

အဂိၢေဝႆန ေလာက၌ ''ထုိအယူ အားလံုးကို မႏွစ္သက္ ဟူေသာ စကားသည္ လည္း ထုိႏွစ္သက္ပါသည္ ဟူေသာ စကားႏွင့္ အလားတူပင္ ျဖစ္ရာ၏၊ ထုိအယူ အားလံုးကို မႏွစ္သက္ ဟူေသာစကားသည္လည္း ထုိႏွစ္သက္ပါသည္ ဟူေသာ စကားႏွင့္ အလားတူပင္ ျဖစ္ရာ၏''ဟု ဆိုၾက၍ ထုိအယူကိုစြန္႔ကာ အယူတစ္ပါး ကိုလည္း မစြဲလမ္းၾကေသာ သူတို႔ကား အလြန္႔ အလြန္ နည္းပါးကုန္၏။

အဂၢိေဝႆန ''အယူအားလံုးကို ငါ ႏွစ္သက္၏'' ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ရွိကုန္ေသာ ဤသို႔ ယူေလ့ရွိကုန္ေသာ အခ်ဳိ႕ေသာ ရဟန္း ပုဏၰားတို႔သည္ ရွိကုန္၏။

အဂၢိေဝႆန ''အယူအားလံုးကို ငါ မႏွစ္သက္'' ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ရွိကုန္ေသာ ဤသို႔ ယူေလ့ ရွိကုန္ေသာ အခ်ဳိ႕ေသာ ရဟန္း ပုဏၰား တို႔သည္ ရွိၾကကုန္၏။

အဂၢိေဝႆန ''အခ်ဳိ႕ကို ငါ ႏွစ္သက္၍ အခ်ဳိ႕ကို ငါ မႏွစ္သက္'' ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ရွိကုန္ေသာ ဤသို႔ ယူေလ့ ရွိကုန္ေသာ အခ်ဳိ႕ေသာ ရဟန္း ပုဏၰားတို႔သည္ ရွိကုန္၏။

အဂၢိေဝႆန ထုိသံုးမ်ဳိးေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ ''အယူ အားလံုးကို ငါ ႏွစ္သက္၏'' ဟု ဤသို႔ဆိုေလ့ရွိကုန္ေသာ ဤသို႔ယူေလ့ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ ဤအယူဝါဒသည္ ျပင္းစြာ တပ္မက္ျခင္းငွါ နီးစပ္၏၊ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ျခင္းငွါ နီးစပ္၏၊ လြန္စြာ ႏွစ္သက္ျခင္းငွါ နီးစပ္၏၊ လႊမ္းမိုး ဖိစီးျခင္းငွါ နီးစပ္၏၊ ျပင္းစြာ စြဲလမ္းျခင္းငွါ နီးစပ္၏။

အဂၢိေဝႆန ထုိသံုးမ်ဳိးေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ ''အယူ အားလံုးကို ငါ မႏွစ္သက္'' ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ရွိကုန္ေသာ ဤသို႔ ယူေလ့ ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ ဤအယူဝါဒသည္ ျပင္းစြာ မတပ္မက္ျခင္းငွါ နီးစပ္၏၊ သံေယာဇဥ္ မျဖစ္ျခင္းငွါ နီးစပ္၏၊ လြန္စြာ မႏွစ္သက္ျခင္းငွါ နီးစပ္၏၊ မလႊမ္းမိုး မဖိစီးျခင္းငွါ နီးစပ္၏၊ ျပင္းစြာ မစြဲလမ္းျခင္းငွါ နီးစပ္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္ မူေသာ္ ဒီဃနခပရိဗိုဇ္သည္ ''အသွ်င္ေဂါတမသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ အယူကို ခ်ီးေျမႇာက္၏၊ အသွ်င္ေဂါတမသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ အယူကို ရႊင္လန္းေစ၏'' ဟု ျမတ္စြာဘုရားကို ေလွ်ာက္ထား၏။ အဂၢိေဝႆန ထုိသံုးမ်ဳိးေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ ''အခ်ဳိ႕ကို ငါ ႏွစ္သက္၏၊ အခ်ဳိ႕ကို ငါ မႏွစ္သက္''ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ရွိကုန္ေသာ ဤသို႔ ယူေလ့ ရွိကုန္ေသာ ထုိပုဂၢိဳလ္တို႔အား ႏွစ္သက္ေသာ အယူသည္ ျပင္းစြာ တပ္မက္ျခင္းငွါ နီးစပ္၏၊ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ျခင္းငွါ နီးစပ္၏၊ လြန္စြာ ႏွစ္သက္ျခင္းငွါ နီးစပ္၏၊ လႊမ္းမိုး ဖိစီးျခင္းငွါ နီးစပ္၏၊ ျပင္းစြာ စြဲလမ္းျခင္းငွါ နီးစပ္၏။ ထုိပုဂၢိဳလ္တို႔အား မႏွစ္သက္ေသာ အယူသည္ ျပင္းစြာ မတပ္မက္ျခင္းငွါ နီးစပ္၏၊ သံေယာဇဥ္ မျဖစ္ျခင္းငွါ နီးစပ္၏၊ လြန္စြာ မႏွစ္သက္ ျခင္းငွါ နီးစပ္၏၊ မလႊမ္းမိုး မဖိစီးျခင္းငွါ နီးစပ္၏၊ ျပင္းစြာ မစြဲလမ္းျခင္းငွါ နီးစပ္၏။

အဂၢိေဝႆန ထုိသံုးမ်ဳိးေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ ''အယူ အားလံုးကို ငါ ႏွစ္သက္၏'' ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ရွိကုန္ေသာ ဤသို႔ ယူေလ့ ရွိကုန္ေသာ ရဟန္း ပုဏၰားတို႔၌ သိၾကား လိမၼာေသာ ေယာက်္ားသည္ ဤသို႔ဆင္ျခင္၏-

''အယူ အားလံုးကို ငါ ႏွစ္သက္၏'' ဟူေသာ ငါ၏ ဤအယူကိုသာလွ်င္ အခိုင္အမာ အစြဲအျမဲ ႏွလံုးသြင္း၍ ''ဤငါ၏ အယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း'' ဟု ဤသို႔ ေျပာဆိုျငားအံ့၊ ႏွစ္ေယာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္ ငါ၏ ဝါဒကြဲျခင္းသည္ ျဖစ္ရာ၏၊

''အယူအားလံုးကို ငါ မႏွစ္သက္'' ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ရွိေသာ ဤသို႔ ယူေလ့ ရွိေသာ ရဟန္း ပုဏၰားတို႔ႏွင့္လည္းေကာင္း ''အခ်ဳိ႕ကို ငါ ႏွစ္သက္၏၊ အခ်ဳိ႕ကို ငါ မႏွစ္သက္'' ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ရွိေသာ ဤသို႔ ယူေလ့ရွိေသာ ရဟန္း ပုဏၰားတို႔ႏွင့္ လည္းေကာင္း ဤႏွစ္မ်ဳိးေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္ ငါ၏ ဝါဒကြဲျခင္းသည္ ျဖစ္ရာ၏၊

ဤသို႔ ဝါဒကြဲျခင္း ျဖစ္လတ္ေသာ္ စကားမ်ားျခင္း ျဖစ္ရာ၏၊ စကားမ်ားျခင္း ျဖစ္လတ္ေသာ္ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျဖစ္ရာ၏၊ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျဖစ္လတ္ေသာ္ စိတ္ ပင္ပန္းျခင္း ျဖစ္ရာ၏။ ဤသို႔ ထုိသူသည္ ဝါဒကြဲျခင္း စကားမ်ားျခင္း စိတ္ဆင္းရဲ ျခင္း စိတ္ပင္ပန္းျခင္းကို မိမိ၌ ေကာင္းစြာ ျမင္သည္ ျဖစ္၍ ထုိအယူကို လည္း စြန္႔၏၊ အယူတစ္ပါးကိုလည္း မစြဲလမ္း။ ဤသို႔လွ်င္ ဤအယူတို႔ကို ပယ္ျခင္းသည္ ျဖစ္၏၊ ဤသို႔လွ်င္ ဤအယူတို႔ကို စြန္႔ျခင္းသည္ ျဖစ္၏။

အဂၢိေဝႆန ထုိသံုးေယာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ ''အယူအားလံုးကို ငါမႏွစ္သက္'' ဟု ဤသို႔ဆိုေလ့ရွိကုန္ေသာ ဤသို႔ ယူေလ့ရွိကုန္ေသာ ရဟန္း ပုဏၰားတို႔၌ သိၾကား လိမၼာေသာ ေယာက်္ားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏-

''အယူ အားလံုးကို ငါ မႏွစ္သက္'' ဟူေသာ ငါ၏ ဤအယူကိုသာလွ်င္ အခိုင္အမာ အစြဲအျမဲ ႏွလံုးသြင္း၍ ''ဤငါ၏ အယူသည္သာ မွန္၏၊ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း'' ဟု ဤသို႔ ေျပာဆို ျငားအံ့၊ ႏွစ္ေယာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္ ဝါဒကြဲျခင္းသည္ ျဖစ္ရာ၏၊

''အယူ အားလံုးကို ငါ ႏွစ္သက္၏'' ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ရွိေသာ ဤသို႔ ယူေလ့ ရွိေသာ ရဟန္းပုဏၰားတို႔ႏွင့္ လည္းေကာင္း ''အခ်ဳိ႕ကို ငါ ႏွစ္သက္၏၊ အခ်ဳိ႕ကို ငါ မႏွစ္သက္'' ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ရွိေသာ ဤသို႔ ယူေလ့ ရွိေသာ ရဟန္း ပုဏၰားတို႔ႏွင့္ လည္းေကာင္း ဤႏွစ္မ်ဳိးေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္ ငါ၏ ဝါဒကြဲျခင္းသည္ ျဖစ္ရာ၏၊

ဤသို႔ ဝါဒကြဲျခင္း ျဖစ္လတ္ေသာ္ စကားမ်ားျခင္းသည္ ျဖစ္ရာ၏၊ စကားမ်ားျခင္း ျဖစ္လတ္ေသာ္ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျဖစ္ရာ၏၊ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျဖစ္လတ္ေသာ္ စိတ္ ပင္ပန္းျခင္းျဖစ္ရာ၏။ ဤသို႔ ထုိသူသည္ ဝါဒကြဲျခင္း စကားမ်ားျခင္း စိတ္ဆင္းရဲ ျခင္း စိတ္ပင္ပန္းျခင္းကို မိမိ၌ ေကာင္းစြာ ျမင္သည္ ျဖစ္၍ ထုိအယူကိုလည္း စြန္႔၏၊ အယူ တစ္ပါးကိုလည္း မစြဲလမ္း။ ဤသို႔လွ်င္ ဤအယူတို႔ကို ပယ္ျခင္းသည္ ျဖစ္ရာ၏၊ ဤသို႔လွ်င္ ဤအယူတို႔ကို စြန္႔ျခင္းသည္ ျဖစ္ရာ၏။

အဂၢိေဝႆန ထုိသံုးေယာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ ''အခ်ဳိ႕ကုိ ငါ ႏွစ္သက္၏၊ အခ်ဳိ႕ကုိ ငါ မႏွစ္သက္'' ဟု ဤသို႔ ဆုိေလ့႐ိွကုန္ေသာ ဤသို႔ ယူေလ့႐ိွကုန္ေသာ ရဟန္း ပုဏၰားတို႔၌ သိၾကား လိမၼာေသာ ေယာက်္ားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏- ''အခ်ဳိ႕ကုိ ငါႏွစ္သက္၏၊ အခ်ဳိ႕ကုိ ငါမႏွစ္သက္''ဟူေသာ ငါ၏ ဤအယူကိုသာ လွ်င္ အခုိင္အမာ အစြဲအျမဲ ႏွလံုးသြင္း၍ ''ဤငါ၏ အယူသည္သာမွန္၏၊ တစ္ပါး ေသာ သူတို႔၏အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း''ဟု ဤသို႔ေျပာဆုိျငားအံ့၊ ႏွစ္ ေယာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္ ငါ၏ ဝါဒကြဲျခင္း ျဖစ္ရာ၏၊ ''အယူ အားလံုးကုိ ငါ ႏွစ္သက္၏'' ဟု ဤသို႔ ဆုိေလ့႐ိွေသာ ဤသို႔ ယူေလ့႐ိွေသာ ရဟန္း ပုဏၰားတို႔ႏွင့္ လည္းေကာင္း၊

''အယူ အားလံုးကုိ ငါ မႏွစ္သက္''ဟု ဤသို႔ ဆုိေလ့႐ိွေသာ ဤသို႔ ယူေလ့႐ိွေသာ ရဟန္း ပုဏၰားတို႔ႏွင့္ လည္းေကာင္း ဤႏွစ္မ်ဳိးေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္ ငါ၏ ဝါဒကဲြျခင္း သည္ ျဖစ္ရာ၏။ ဤသို႔ ဝါဒကြဲျပားျခင္း ျဖစ္လတ္ေသာ္ စကားမ်ားျခင္း သည္ ျဖစ္ရာ၏၊ စကားမ်ားျခင္း ျဖစ္လတ္ေသာ္ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျဖစ္ရာ၏၊ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျဖစ္လတ္ေသာ္ စိတ္ ပင္ပန္းျခင္း ျဖစ္ရာ၏၊ ဤသို႔ ထုိသူသည္ ဝါဒကြဲျပားျခင္း စကားမ်ားျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ပင္ပန္းျခင္းကို မိမိ၌ ေကာင္းစြာ ျမင္သည္ ျဖစ္၍ ထုိအယူကုိလည္း စြန္႔၏၊ အယူ တစ္ပါးကုိလည္း မစဲြလမ္း။ ဤသို႔လွ်င္ ဤအယူတို႔ကုိ ပယ္ျခင္းသည္ ျဖစ္၏၊ ဤသို႔လွ်င္ ဤအယူတို႔ကုိ စြန္႔ျခင္းသည္ ျဖစ္၏။

အဂၢိေဝႆန ႐ုပ္႐ိွေသာ ေလးပါးေသာ မဟာဘုတ္တို႔ကုိ မွီ၍ ျဖစ္ေသာ အမိ အဖတို႔၏ သုတ္ေသြးေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ထမင္း မုေယာမုန္႔တို႔ျဖင့္ ႀကီးပြါးေသာ အျမဲ မတည္ျခင္း ဖံုးလႊမ္းရျခင္း ဆုပ္နယ္ရျခင္း ကြဲျခင္း ပ်က္စီးျခင္း သေဘာ႐ိွ ေသာ ဤကုိယ္ကုိ မျမဲေသာအားျဖင့္ ဆင္းရဲေသာအားျဖင့္ ေရာဂါအားျဖင့္ အုိင္း အမာ အားျဖင့္ ျမားေျငာင့္အားျဖင့္ ဆင္းရဲအားျဖင့္ အနာအားျဖင့္ သူစိမ္း ျပင္ပ အားျဖင့္ ပ်က္စီးတတ္ေသာအားျဖင့္ သတၱမွ ကင္းဆိတ္ေသာအားျဖင့္ အႏွစ္ အသား မ႐ိွေသာအားျဖင့္ ေကာင္းစြာ ႐ႈရမည္။ ဤခႏၶာကုိယ္ကုိ မျမဲေသာအားျဖင့္ မခ်မ္းသာေသာအားျဖင့္ ေရာဂါအားျဖင့္ အုိင္း အမာအားျဖင့္ ျမားေျငာင့္အားျဖင့္ ဆင္းရဲအားျဖင့္ အနာအားျဖင့္ သူစိမ္း ျပင္ပအားျဖင့္ ပ်က္စီးတတ္ေသာအားျဖင့္ သတၱမွ ကင္းဆိတ္ေသာ အားျဖင့္ အႏွစ္အသား မ႐ိွေသာအားျဖင့္ ေကာင္းစြာ ႐ႈေသာ ထုိသူအား ခႏၶာကုိယ္ေပၚ၌ တပ္မက္ေသာ တဏွာကုိယ္၌ တြယ္တာေသာ တဏွာအေစး ကုိယ္၌ အစဥ္လုိက္တတ္ေသာ တဏွာသည္ ေပ်ာက္ကင္း၏။

အဂၢိေဝႆန ခံစားမႈတို႔သည္ ခ်မ္းသာ ခံစားမႈ ဆင္းရဲ ခံစားမႈ ဆင္းရဲ မဟုတ္ ခ်မ္းသာ မဟုတ္ေသာ ခံစားမႈ ဤသံုးပါးတို႔တည္း။

အဂၢိေဝႆန ခ်မ္းသာ ခံစားမႈကုိ ခံစား ေသာအခါ၌ ဆင္းရဲ ခံစားမႈကုိ မခံစားေပ၊ ဆင္းရဲလည္း မဟုတ္ ခ်မ္းသာလည္း မဟုတ္ေသာ ခံစားမႈကုိလည္း မခံစားေပ၊ ထုိအခါ၌ ခ်မ္းသာ ခံစားမႈကုိသာ ခံစား၏။ အဂၢိေဝႆန ဆင္းရဲ ခံစားမႈကို ခံစား ေသာအခါ၌ ခ်မ္းသာ ခံစားမႈကုိ မခံစားေပ၊ ဆင္းရဲလည္း မဟုတ္ ခ်မ္းသာလည္း မဟုတ္ေသာ ခံစားမႈကုိလည္း မခံစားေပ၊ ထုိအခါ၌ ဆင္းရဲ ခံစားမႈကုိသာ ခံစား၏။ အဂၢိေဝႆန ဆင္းရဲလည္း မဟုတ္ ခ်မ္းသာလည္း မဟုတ္ေသာ ခံစားမႈကို ခံစား ေသာ အခါ၌ ခ်မ္းသာခံစားမႈကုိ မခံစားေပ၊ ဆင္းရဲခံစားမႈကိုလည္း မခံစားေပ၊ ထုိ အခါ၌ ဆင္းရဲလည္း မဟုတ္ ခ်မ္းသာလည္း မဟုတ္ေသာ ခံစားမႈကုိသာ ခံစား၏။

အဂၢိေဝႆန ခ်မ္းသာ ခံစားမႈသည္လည္း မျမဲေပ၊ ျပဳျပင္အပ္၏၊ အေၾကာင္းကုိ စြဲ၍ျဖစ္၏၊ ကုန္ခန္းတတ္ေသာ သေဘာ႐ိွ၏၊ ပ်က္စီးတတ္ေသာ သေဘာ ႐ိွ၏၊ တပ္မက္ဖြယ္ရာ ကင္းေသာ သေဘာ႐ိွ၏၊ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္တတ္ေသာ သေဘာ႐ိွ၏။

အဂၢိေဝႆန ဆင္းရဲ ခံစားမႈသည္လည္း မျမဲေပ၊ ျပဳျပင္အပ္၏၊ အေၾကာင္းကုိ စြဲ၍ ျဖစ္၏၊ ကုန္ခန္းတတ္ေသာ သေဘာ႐ိွ၏၊ ပ်က္စီးတတ္ေသာ သေဘာ႐ိွ၏၊ တပ္မက္ဖြယ္ရာ ကင္းေသာ သေဘာ႐ိွ၏၊ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ တတ္ေသာ သေဘာ႐ိွ၏။ အဂၢိေဝႆန ဆင္းရဲလည္း မဟုတ္ ခ်မ္းသာလည္း မဟုတ္ေသာ ခံစားမႈသည္ လည္း မျမဲေပ၊ ျပဳျပင္အပ္၏၊ အေၾကာင္းကုိ စြဲ၍ ျဖစ္၏၊ ကုန္ခန္း တတ္ေသာ သေဘာ႐ိွ၏၊ ပ်က္စီး တတ္ေသာ သေဘာ႐ိွ၏၊ တပ္မက္ဖြယ္ရာ ကင္းေသာ သေဘာ႐ိွ၏၊ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ တတ္ေသာ သေဘာ႐ိွ၏။

အဂၢိေဝႆန ဤသို႔ ျမင္လတ္ေသာ္ အၾကားအျမင္ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အရိယာတို႔၏ တပည့္သည္ ခ်မ္းသာ ခံစားမႈ၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ ဆင္းရဲ ခံစားမႈ၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ ဆင္းရဲလည္း မဟုတ္ ခ်မ္းသာလည္း မဟုတ္ေသာ ခံစားမႈ၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ ၿငီးေငြ႕ေသာ္ တပ္ျခင္း ကင္း၏၊ တပ္ျခင္း ကင္းျခင္းေၾကာင့္ ကိေလသာမွလြတ္၏၊ (ကိေလသာမွ) လြတ္ရာ၌ လြတ္ၿပီ ဟု အသိဉာဏ္ ျဖစ္၏၊ ''ပဋိသေႏၶ တည္ေနမႈ ကုန္ၿပီ၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္သံုးၿပီးၿပီ၊ ျပဳဖြယ္ ကိစၥကုိ ျပဳၿပီးၿပီ၊ အရဟတၱမဂ္ ဉာဏ္ အက်ဳိးငွါ တစ္ဖန္ ျပဳဖြယ္ ကိစၥ မ႐ိွေတာ့ၿပီ'' ဟု သိ၏။

အဂၢိေဝႆန ဤသို႔(ကိေလသာမွ)လြတ္ၿပီးေသာ စိတ္႐ိွေသာရဟန္းသည္ တစ္စံု တစ္ေယာက္ႏွင့္မွ် မေျပာဆုိ၊ တစ္စံု တစ္ေယာက္ႏွင့္မွ် မျငင္းခံု၊ ေလာက၌ ေျပာဆုိအပ္ေသာ စကားျဖင့္သာ ေခၚေဝၚ ေျပာဆုိ၏၊ မွားေသာအားျဖင့္ကား မသံုး သပ္ေတာ့ၿပီ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

ထုိအခါ အသွ်င္သာရိပုၾတာသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္မွ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ယပ္ခပ္လ်က္ တည္ေန၏၊ ထုိအခါ အသွ်င္သာရိပုၾတာမေထရ္အား ''ငါတို႔၏ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထုိထုိ တရားတို႔ကုိ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိ၍ ပယ္ျခင္းကုိ ေဟာေတာ္မႈ၏၊ ငါတို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထုိထုိ တရားတို႔ကုိ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိ၍ စြန္႔လႊတ္ျခင္းကုိ ေဟာေတာ္မူ၏'' ဟု ဤသို႔ေသာ အၾကံသည္ ျဖစ္၏၊

ဤသို႔ ဤတရားသေဘာကုိ အဖန္ဖန္ ႐ႈဆင္ျခင္ေသာ အသွ်င္သာရိပုၾတာမေထရ္ ၏ စိတ္သည္ တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ တစ္စံု တစ္ခုေသာ တရားကုိမွ် မစဲြလမ္း မူ၍ အာသေဝါ တရားတို႔မွ လြတ္ၿပီ၊ ဒီဃနခ ပရိဗုိဇ္အားကား ''ျဖစ္ေပၚလာသမွ် တရား အလံုးစံုသည္ ခ်ဳပ္ျခင္း သေဘာ႐ိွ၏'' ဟု ကိေလသာ ျမဴကင္းေသာ ကိေလသာ အညစ္အေၾကး ကင္းေသာ တရားမ်က္စိ 'ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္' သည္ ထင္ရွား
ျဖစ္ေပၚလာၿပီ။

ထုိအခါ ဒီဃနခပရိဗုိဇ္သည္ ျမင္အပ္ၿပီးေသာ တရား ႐ိွသည္ ျဖစ္၍ ေရာက္အပ္ၿပီး ေသာ တရား႐ိွသည္ ျဖစ္၍ သိအပ္ ၿပီးေသာ တရား႐ိွသည္ ျဖစ္၍ သက္ဝင္ အပ္ၿပီးေသာ တရား႐ိွသည္ ျဖစ္၍ ကူးေျမာက္ အပ္ၿပီးေသာ ဝိစိကိစၧာ ႐ိွသည္ ျဖစ္၍ သို႔ေလာ သို႔ေလာ ေတြးေတာ ယံုးမွားျခင္း ကင္းသည္ျဖစ္၍ ရဲရင့္ေသာ အျဖစ္သို႔ ေရာက္သည္ျဖစ္၍ သူတစ္ပါးေၾကာင့္ ယံုၾကည္သူမဟုတ္ဘဲ ျမတ္စြာ ဘုရား သာသနာေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရားမွ တစ္ပါး ယံုၾကည္ အပ္ေသာသူ မ႐ိွသည္ ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားအား ''အသွ်င္ေဂါတမ (တရားေတာ္သည္) အလြန္ ႏွစ္သက္ ဖြယ္ ႐ိွပါေပစြ၊ အသွ်င္ေဂါတမ တရားေတာ္သည္ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ႐ိွပါေပစြ၊

အသွ်င္ေဂါတမ ဥပမာေသာ္ကား ...
ေမွာက္၍ ထားအပ္ေသာ ဝတၳဳကုိ လွန္၍ ျပဘိ သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း
ဖံုးလႊမ္း၍ ထားအပ္ေသာ ဝတၴဳကုိ ဖြင့္လွစ္၍ ျပဘိ သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊
မ်က္စိလည္၍ ခရီးမွားေသာသူကုိ ခရီးမွန္ကုိ ေျပာၾကားဘိ သကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊
'မ်က္စိ အျမင္႐ိွေသာ သူတို႔သည္ ႐ူပါ႐ံုတို႔ကုိ ျမင္ၾကကုန္ လတၱံ႕' ဟု
အမိုက္တုိက္ ၌ ဆီမီး တန္ေဆာင္ကုိ ၫွိထြန္းျပဘိ သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း
ဤအတူသာလွ်င္ အသွ်င္ေဂါတမသည္မ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ တရားေတာ္ ကုိ ျပေတာ္ မူအပ္ပါေပ၏။

ထုိအကြၽႏု္ပ္သည္ ...
အသွ်င္ ေဂါတမကုိ ကုိးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊
တရားေတာ္ကုိ လည္းေကာင္း ကုိးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊
ရဟန္း အေပါင္းကုိ လည္းေကာင္း ကုိးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊

အသွ်င္ေဂါတမသည္ ယေန႔ကုိ အစျပဳ၍ အသက္ရွည္သမွ် ကာလပတ္လံုး
အကြၽႏု္ပ္ကုိ (ရတနာသံုးပါးကို) ကုိးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္တတ္ေသာ
ဥပါသကာ ဒါယကာ ဟူ၍ မွတ္ေတာ္ မူပါေလာ့'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

၄ - ဒီဃနခသုတ္၊ ပရိဗၺာဇက၀ဂ္၊ မဇၥ်ိပဏၰာသပါဠိေတာ္။ ခုဒၵကနိကာယ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။

သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

Saturday, February 21, 2009

၆... အဝိဟႎသဓာတ္ (ဓာတ္ ၆-ပါးမွ)

သုတၱန္နည္း... ဓာတ္ ၆-ပါးမွ...

၆... အဝိဟႎသဓာတ္
ထုိဓာတ္ေျခာက္ပါးတို႔တြင္ အဘယ္သည္
မႏွိပ္စက္မညႇဥ္းဆဲမႈသေဘာ 'အဝိဟႎသဓာတ္' မည္သနည္း။

မႏွိပ္စက္ မညႇဥ္းဆဲျခင္းႏွင့္ စပ္ေသာ ၾကံစည္မႈ 'တကၠ'၊
အထူးၾကံစည္မႈ 'ဝိတကၠ'၊
ျပင္းစြာ ၾကံစည္မႈ 'သကၤပၸ'၊
အာ႐ံုသို႔ ျမဲျမံစြာ ေရာက္ေစမႈ 'အပၸနာ'၊
အာ႐ံုသို႔ အထူးျမဲျမံစြာ ေရာက္ေစမႈ 'ဗ်ပၸနာ'၊
စိတ္ကို အာ႐ံုသို႔ ေရွး႐ႈတင္မႈ 'ေစတေသာအဘိနိေရာပနာ'၊
ေကာင္းစြာ ၾကံစည္မႈ 'သမၼာသကၤပၸ' သည္ ရွိ၏။

ဤဆုိခဲ့ၿပီးေသာ သေဘာကို မႏွိပ္စက္ မညႇဥ္းပန္းမႈသေဘာ 'အဝိဟႎသဓာတ္' (အဝိဟႎသဝိတက္)ဟု ဆိုအပ္၏။

တစ္နည္းဆိုေသာ္ သတၱဝါတို႔၌ အၾကင္ သနားၾကင္နာမႈ 'က႐ုဏာ'၊
သနားၾကင္နာပံု အျခင္းအရာ 'က႐ုဏာယနာ'၊
သနားၾကင္နာတတ္သူ၏ အျဖစ္ 'က႐ုဏာယိတတၱ'၊
ႏွိပ္စက္ ညႇဥ္းဆဲလိုမႈ သေဘာမွ-
စိတ္ကို လြတ္ေျမာက္ေစေသာ က႐ုဏာ 'က႐ုဏာေစေတာဝိမုတၱိ' သည္ ရွိ၏။

ဤဆုိခဲ့ၿပီးေသာ သေဘာကို
မႏွိပ္စက္ မညႇဥ္းဆဲလိုမႈသေဘာ 'အဝိဟႎသဓာတ္' (က႐ုဏာ)ဟု ဆိုအပ္၏။

ဤဆိုခဲ့ၿပီးေသာ တရားတို႔ကား ဓာတ္ေျခာက္ပါးတို႔တည္း။
ဤသို႔ ဤဆကၠသံုးပါး (၆-ပါးစီပါေသာ နည္း ၃-မ်ဳိး) တို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏၊ ထုိဆကၠသံုးပါးတို႔ကို တစ္ေပါင္းတည္းျပဳ၍ ႐ံုးစု၍ အက်ဥ္းခ်ဳံး၍ ဓာတ္တစ္ဆယ့္ရွစ္ပါးတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။

တစ္နည္း ဓာတ္ ၆-ပါး၊ ဓာတု၀ိဘဂၤ၊ ၀ိဘဂၤၢပါဠိေတာ္။

၂။ က႐ုဏာ, က႐ုဏာယနာ, က႐ုဏာယိတတၴ= က႐ုဏာ (မဟာကုသုိလ္, မဟာႀကိယာ, ေလာကီစ်ာန္စိတ္တို႔၌ ရွိေသာ က႐ုဏာကို ယူရမည္)။ က႐ုဏာေစေတာဝိမုတၱိ= အပၸနာသို႔ေရာက္ေသာ က႐ုဏာ (စ်ာန္စိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ က႐ုဏာ)။

ဓါတ္ ၆-ပါး သုတၱန္နည္း အစသို႔ --->


ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

၅... အဗ်ာပါဒဓာတ္ (ဓာတ္ ၆-ပါးမွ)

သုတၱန္နည္း... ဓာတ္ ၆-ပါးမွ...

၅... အဗ်ာပါဒဓာတ္
ထုိဓာတ္ ေျခာက္ပါးတို႔တြင္ အဘယ္သည္
မပ်က္စီးေစလုိမႈသေဘာ 'အဗ်ာပါဒဓာတ္' မည္သနည္း။

မပ်က္စီးေစလုိမႈႏွင့္ စပ္ေသာ ၾကံစည္မႈ 'တကၠ'၊
အထူးၾကံစည္မႈ 'ဝိတကၠ'။ပ။
ေကာင္းစြာ ၾကံစည္မႈ 'သမၼာသကၤပၸ' သည္ ရွိ၏။

ဤဆုိခဲ့ၿပီးေသာ သေဘာကုိ ...
မပ်က္စီးေစလုိမႈ သေဘာ 'အဗ်ာပါဒဓာတ္' (အဗ်ာပါဒဝိတက္) ဟု ဆုိအပ္၏။

တစ္နည္းဆုိေသာ္ သတၱဝါတို႔၌ အၾကင္ ခ်စ္ခင္မႈ 'ေမတၱိ'၊
ခ်စ္ခင္ပံု အျခင္းအရာ 'ေမတၱာယနာ'၊
ခ်စ္ခင္တတ္သူ၏ အျဖစ္ 'ေမတၱာယိတတၱ'၊
စိတ္ကုိ ေဒါသ= ဗ်ာပါဒမွ လြတ္ေျမာက္ေစေသာ ေမတၱာ 'ေမတၱာေစေတာဝိမုတၱိ' သည္ ရွိ၏။

ဤဆုိခဲ့ၿပီးေသာ သေဘာကို မပ်က္စီးေစလိုမႈသေဘာ 'အဗ်ာပါဒဓာတ္' (ေမတၱာ) ဟု ဆိုအပ္၏။

ဓာတ္ ၆-ပါး သုတၱန္နည္း၊ ဓာတု၀ိဘဂၤ၊ ၀ိဘဂၤၢပါဠိေတာ္။

၁။ ေမတၱိ, ေမတၱာယနာ, ေမတၱာယိတတၱ= ေမတၱာ (ေသာဘဏစိတ္ ၅၉-ပါးလံုးႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ေမတၱာကို ယူရမည္)။ ေမတၱာ ေစေတာ ဝိမုတၱိ= အပၸနာသို႔ ေရာက္ေသာ ေမတၱာ (စ်ာန္, မဂ္, ဖိုလ္တို႔ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ေမတၱာ)။ (အဘိ၊ ႒၊ ၂၊ ႏွာ-၇ဝ)

(၆) အဝိဟႎသဓာတ္--->


ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။