နာဂဒတၱသုတ္-

နာဂဒတၱသုတ္-

အခါတစ္ပါး၌ အသွ်င္နာဂဒတၱသည္ ေကာသလတုိင္း ေတာအုပ္တစ္ခု၌ ေန၏၊ ထုိအခါ၌ အသွ်င္နာဂဒတၱသည္ အလြန္ ေစာလြန္းစြာ ရြာသို႔ ဝင္၏၊ အလြန္ ေနျမင့္ မွ ျပန္ခဲ့၏၊ ထုိအခါ ထုိေတာအုပ္၌ စုိးအုပ္၍ ေနေသာ နတ္သည္ အသွ်င္နာဂဒတၱ အား အစဥ္သနားျခင္းရွိသည္ ျဖစ္၍ အက်ဳိးစီးပြားကုိ လုိေသာေၾကာင့္ အသွ်င္ နာဂဒတၱကုိ ထိတ္လန္႔ေစလုိရကား ထုိအသွ်င္နာဂဒတၱထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ဂါထာျဖင့္ ရြတ္ဆုိ ေလွ်ာက္ထား၏-

''နဂဒတၱ နံနက္ေစာေစာ (ရြာသို႔) ဝင္၏၊ ေနျမင့္မွ ျပန္လာသည့္ျပင္ အခ်ိန္လြန္ အက်င့္ကုိ က်င့္ေလ့ရွိကာ လူတို႔ႏွင့္ တူမွ်ေသာ ခ်မ္းသာဆင္းရဲရွိသည္ ျဖစ္၍ လူတို႔ႏွင့္ ေရာေႏွာဘိ၏။

ဒါယကာတို႔၌ ဖြဲ႕ေသာ စိတ္ရွိေသာ လြန္စြာ ခက္ထန္ေသာ နဂဒတၱကုိ အကြၽႏု္ပ္ ေၾကာက္လွပါ၏၊ (တစ္ခုေသာဘဝ၏) အဆံုးကုိ ျပဳတတ္ေသာ ခြန္အားႀကီးေသာ ေသမင္း၏ အလုိႏုိင္ငံသို႔ မလုိက္ပါလင့္'' ဟု ရြတ္ဆုိ၏။

ထုိအခါ၌ အသွ်င္နာဂဒတၱသည္ ...
ထုိနတ္ ထိတ္လန္႔ေစအပ္သည္ျဖစ္၍ ထိတ္လန္႔ျခင္းသို႔ ေရာက္၏။

၇ - နာဂဒတၱသုတ္၊ ၀နသံယုတ္၊ သဂါထာ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။


ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ေကာင္းလွေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။