အဘိဏွပစၥေဝကၡိတဗၺ ဌာနသုတ္-
ရဟန္းတုိ႔ ...
မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက္်ားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ ရဟန္းျဖစ္ေစ မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္ေသာ အေၾကာင္းတုိ႔သည္ ဤငါးမ်ဳိးတုိ႔တည္း။
အဘယ္ငါးမ်ဳိးတုိ႔နည္းဟူမူ-
''(ငါသည္) အုိျခင္း သေဘာရွိ၏၊ အုိျခင္း သေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ေခ်'' ဟူ၍ မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက္်ားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ ရဟန္းျဖစ္ေစ မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္၏။
''နာျခင္း သေဘာရွိ၏၊ နာျခင္းသေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ေခ်'' ဟူ၍ မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက္်ားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ ရဟန္းျဖစ္ေစ မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္၏။
''ေသျခင္း သေဘာရွိ၏၊ ေသျခင္း သေဘာတရားကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ေခ်'' ဟူ၍ မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက္်ားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ ရဟန္းျဖစ္ေစ မျပတ္ဆင္ျခင္အပ္၏။
''ငါ၏ ခ်စ္အပ္ ျမတ္ႏုိးအပ္ေသာ အရာအားလံုးတုိ႔ႏွင့္ ရွင္ကြဲကြဲရျခင္း ေသကြဲကြဲရ ျခင္းသည္ ျဖစ္ေခ်မည္'' ဟူ၍ မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက္်ားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ ရဟန္း ျဖစ္ေစ မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္၏။
''(ငါသည္) ကံသာလွ်င္ မိမိဥစၥာ ရွိ၏၊ ကံ၏ အေမြခံ ျဖစ္၏၊ ကံသာလွ်င္ အေၾကာင္းရွိ၏၊ ကံသာလွ်င္ အေဆြအမ်ဳိး ရွိ၏၊ ကံသာလွ်င္ ကုိးကြယ္ မွီခုိရာရွိ၏၊ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ မေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ ငါျပဳမိေသာ ကံ၏ အေမြခံသာ ျဖစ္ရေပမည္'' ဟူ၍ မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက္်ားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ ရဟန္းျဖစ္ေစ မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ အဘယ္ အက်ဳိးထူးကုိ စြဲ၍ ''(ငါသည္) အုိျခင္း သေဘာရွိ၏၊ အုိျခင္း သေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ေခ်'' ဟူ၍ မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက္်ားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ ရဟန္းျဖစ္ေစ မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္ သနည္း။
ရဟန္းတုိ႔ သတၱဝါတုိ႔အား ပ်ဳိရြယ္ခ်ိန္၌ ပ်ဳိရြယ္ မာန္ယစ္ျခင္းရွိ၏၊ ယင္းပ်ဳိရြယ္မာန္ ယစ္ျခင္းျဖင့္ ေမ့ေလ်ာ့ ယစ္မူးကုန္ေသာ သတၱဝါတုိ႔သည္ ကာယဒုစ႐ုိက္ကုိ ျပဳက်င့္ကုန္၏၊ ဝစီဒုစ႐ုိက္ကုိ ျပဳက်င့္ ကုန္၏၊ မေနာဒုစ႐ုိက္ကုိ ျပဳက်င့္ကုန္၏၊ ထုိ(အုိျခင္း) အေၾကာင္းကုိ မျပတ္ ဆင္ျခင္ေသာ ထုိသူအား ပ်ဳိရြယ္ခ်ိန္၌ ပ်ဳိရြယ္ မာန္ယစ္ျခင္းသည္ အခ်င္းခပ္သိမ္းမူလည္း ေပ်ာက္ကင္း၏၊ ေခါင္းပါးျခင္းမူလည္း ျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤအက်ဳိးထူးကုိ စြဲ၍ ...
''ငါသည္ အုိျခင္း သေဘာရွိ၏၊ အုိျခင္း သေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ေခ်'' ဟူ၍
မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက္်ားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ ရဟန္းျဖစ္ေစ မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ အဘယ္ အက်ဳိးထူးကုိ စြဲ၍ ''ငါသည္ နာျခင္း သေဘာရွိ၏၊ နာျခင္း သေဘာကုိ မလြန္ ဆန္ႏုိင္ေခ်'' ဟူ၍ မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက္်ားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ ရဟန္းျဖစ္ေစ မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္သနည္း။
ရဟန္းတုိ႔ သတၱဝါတုိ႔အား အနာကင္းခ်ိန္၌ အနာကင္းမႈ မာန္ယစ္ျခင္းရွိ၏၊ ယင္း မာန္ယစ္ျခင္းျဖင့္ ေမ့ေလ်ာ့ ယစ္မူးကုန္ေသာ သတၱဝါတုိ႔သည္ ကာယဒုစ႐ုိက္ကုိ ျပဳက်င့္ကုန္၏၊ ဝစီဒုစ႐ုိက္ကုိ ျပဳက်င့္ ကုန္၏၊ မေနာဒုစ႐ုိက္ကုိ ျပဳက်င့္ကုန္၏၊ ထုိ(နာျခင္း) အေၾကာင္းကုိ မျပတ္ ဆင္ျခင္ေသာ ထုိသူအား အနာကင္းခ်ိန္၌ အနာကင္းမႈ မာန္ယစ္ျခင္းသည္ အခ်င္းခပ္သိမ္းမူလည္း ေပ်ာက္ကင္း၏၊ ေခါင္းပါးျခင္းမူလည္း ျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤအက်ဳိးထူးကုိ စြဲ၍ ...
''ငါသည္ နာျခင္း သေဘာရွိ၏၊ နာျခင္း သေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ေခ်'' ဟူ၍
မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက္်ားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ ရဟန္းျဖစ္ေစ မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ အဘယ္ အက်ဳိးထူးကုိ စြဲ၍ ''ငါသည္ ေသျခင္း သေဘာရွိ၏၊ ေသျခင္း သေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ေခ်'' ဟူ၍ မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက္်ားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ ရဟန္းျဖစ္ေစ မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္ သနည္း။
ရဟန္းတုိ႔ သတၱဝါတုိ႔အား အသက္ရွင္ခ်ိန္၌ အသက္မာန္ ယစ္ျခင္းရွိ၏၊ ယင္း အသက္ မာန္ယစ္ျခင္းျဖင့္ ေမ့ေလ်ာ့ ယစ္မူးကုန္ေသာ သတၱဝါတုိ႔သည္ ကာယဒုစ႐ုိက္ကုိ ျပဳက်င့္ကုန္၏၊ ဝစီဒုစ႐ုိက္ကုိ ျပဳက်င့္ကုန္၏၊ မေနာဒုစ႐ုိက္ကုိ ျပဳက်င့္ကုန္၏၊ ထုိ(ေသျခင္း) အေၾကာင္းကုိ မျပတ္ ဆင္ျခင္ေသာ ထုိသူအား အသက္ရွင္ခ်ိန္၌ ယင္းအသက္ မာန္ယစ္ျခင္းသည္ အခ်င္းခပ္သိမ္းမူလည္း ေပ်ာက္ကင္း၏၊ ေခါင္းပါးျခင္းမူလည္း ျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤအက်ဳိးထူးကုိ စြဲ၍ ...
''ငါသည္ ေသျခင္း သေဘာရွိ၏၊ ေသျခင္း သေဘာကုိ မလြန္ဆန္ ႏုိင္ေခ်'' ဟူ၍
မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက္်ားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ ရဟန္းျဖစ္ေစ မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ အဘယ္ အက်ဳိးထူးကုိ စြဲ၍ ''ငါ၏ ခ်စ္အပ္ ျမတ္ႏုိးအပ္ေသာ အရာ အားလံုးတုိ႔ႏွင့္ ရွင္ကြဲကြဲရျခင္း ေသကြဲကြဲရျခင္းသည္ ျဖစ္ေခ်မည္'' ဟူ၍ မိန္းမ ျဖစ္ေစ ေယာက္်ားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ ရဟန္းျဖစ္ေစ မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္သနည္း။
ရဟန္းတုိ႔ သတၱဝါတုိ႔အား ခ်စ္အပ္ ျမတ္ႏုိးအပ္ေသာ အရာတုိ႔၌ လုိလားစြဲမက္ျခင္း 'ဆႏၵရာဂ' ျဖင့္ စြဲမက္ေသာ သတၱဝါတုိ႔သည္ ကာယဒုစ႐ုိက္ကုိ ျပဳက်င့္ကုန္၏၊ ဝစီဒုစ႐ုိက္ကုိ ျပဳက်င့္ကုန္၏၊ မေနာ ဒုစ႐ုိက္ကုိ ျပဳက်င့္ကုန္၏၊ ထုိ(ကြဲျခင္း) အေၾကာင္းကုိ မျပတ္ ဆင္ျခင္ေသာ သူအား ခ်စ္အပ္ ျမတ္ႏုိးအပ္ေသာ အရာတုိ႔၌ လုိလား စြဲမက္ျခင္းသည္ အခ်င္းခပ္သိမ္းမူလည္း ေပ်ာက္ကင္း၏၊ ေခါင္းပါးျခင္းမူ လည္း ျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤအက်ဳိးထူးကုိ စြဲ၍ ''ငါ၏ ခ်စ္ခင္ ျမတ္ႏုိးအပ္ေသာ အရာအားလံုးတုိ႔ ႏွင့္ ရွင္ကြဲ ကြဲရျခင္း ေသကြဲ ကြဲရျခင္းသည္ ျဖစ္ေခ်မည္'' ဟု မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက္်ားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ ရဟန္းျဖစ္ေစ မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ အဘယ္အက်ဳိးထူးကုိ စဲြ၍ ''ငါသည္ ကံသာလွ်င္ မိမိဥစၥာ ရွိ၏၊ ကံ၏ အေမြခံ ျဖစ္၏၊ ကံသာလွ်င္ အေၾကာင္းရွိ၏၊ ကံသာလွ်င္ အေဆြအမ်ဳိး ရွိ၏၊ ကံသာလွ်င္ ကုိးကြယ္မွီခုိရာ ရွိ၏၊ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ မေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ ငါျပဳမိေသာ ကံ၏ အေမြခံသာ ျဖစ္ရေပမည္'' ဟု မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက္်ားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ ရဟန္းျဖစ္ေစ မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္သနည္း။
ရဟန္းတုိ႔ သတၱဝါတုိ႔အား ကာယဒုစ႐ုိက္ ဝစီဒုစ႐ုိက္ မေနာဒုစ႐ုိက္သည္ ရွိ၏၊ ထုိ(ကံ) အေၾကာင္းကုိ မျပတ္ ဆင္ျခင္ေသာ ထုိသူအား မေကာင္းမႈသည္ အခ်င္းခပ္သိမ္းမူလည္း ေပ်ာက္ကင္း၏၊ ေခါင္းပါးျခင္းမူလည္း ျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤအက်ဳိးထူးကုိ စဲြ၍ ...
''ငါသည္ ကံသာလွ်င္ ဥစၥာရွိ၏၊ ကံ၏ အေမြခံ ျဖစ္၏၊ ကံသာလွ်င္ အေၾကာင္းရွိ၏၊ ကံသာလွ်င္ အေဆြအမ်ဳိး ရွိ၏၊ ကံသာလွ်င္ ကုိးကြယ္မွီခုိရာ ရွိ၏၊ ေကာင္းသည္ ျဖစ္ေစ မေကာင္းသည္ ျဖစ္ေစ ငါျပဳမိေသာ ကံ၏ အေမြခံသာ ျဖစ္ရေပမည္'' ဟူ၍ မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက္်ားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ ရဟန္းျဖစ္ေစ မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ အရိယာတပည့္သည္ ''ငါတစ္ေယာက္တည္းသာလွ်င္ အုိျခင္း သေဘာ ရွိသည္ ငါတစ္ေယာက္တည္းသာလွ်င္ အုိျခင္း သေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္သည္ မဟုတ္၊ စင္စစ္မူကား (ဤဘံုဘဝသုိ႔) လာျခင္း (တျခားဘံုဘဝသုိ႔) သြားျခင္း စုေတျခင္း ပဋိသေႏၶ ေနျခင္းရွိသည့္ သတၱဝါဟူသမွ် အားလံုးတုိ႔သည္ အုိျခင္း သေဘာ ရွိကုန္၏၊ အုိျခင္း သေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ကုန္ေခ်'' ဟု ဆင္ျခင္၏။
ထုိ (အုိျခင္း) အေၾကာင္းကုိ ...
မျပတ္ဆင္ျခင္ေသာ ထုိသူအား မဂ္သည္ ေကာင္းစြာ ျဖစ္ေပၚလာ၏၊
ထုိအရိယာတပည့္သည္ ထုိမဂ္ကုိ မွီဝဲ၏၊ ပြါးမ်ား၏၊ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳ၏။ ထုိမဂ္ ကုိ မွီဝဲေသာ ပြါးမ်ားေသာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳေသာ ထုိသူအား သံေယာဇဥ္တုိ႔သည္ အခ်င္းခပ္သိမ္း ေပ်ာက္ကင္းကုန္၏၊
အစဥ္ ကိန္းေနေသာ 'အႏုသယ' တရားတုိ႔သည္ ကင္းျပတ္ကုန္၏။
''ငါတစ္ေယာက္တည္းသာလွ်င္ နာျခင္း သေဘာရွိသည္ ငါတစ္ေယာက္တည္းသာ လွ်င္ နာျခင္းသေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္သည္ မဟုတ္။ စင္စစ္မူကား (ဤဘံုဘဝ သုိ႔) လာျခင္း (တစ္ျခားဘံုဘဝသုိ႔) သြားျခင္း စုေတျခင္း ပဋိသေႏၶ ေနျခင္းရွိသည့္ သတၱဝါဟူသမွ် အားလံုးတုိ႔သည္ နာျခင္း သေဘာရွိကုန္၏၊ နာျခင္း သေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ကုန္ေခ်'' ဟု ဆင္ျခင္၏။
ထုိ (နာျခင္း) အေၾကာင္းကုိ ...
မျပတ္ ဆင္ျခင္ေသာ ထုိသူအား မဂ္သည္ ေကာင္းစြာ ျဖစ္ေပၚလာ၏၊
ထုိအရိယာတပည့္သည္ ထုိမဂ္ကုိ မွီဝဲ၏၊ ပြါးမ်ား၏၊ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳ၏၊ ထုိမဂ္ကုိ မွီဝဲေသာ ပြါးမ်ားေသာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳေသာ ထုိသူအား သံေယာဇဥ္တုိ႔သည္ အခ်င္းခပ္သိမ္း ေပ်ာက္ကင္းကုန္၏၊
အစဥ္ကိန္းေနေသာ 'အႏုသယ' တရားတုိ႔သည္ ကင္းျပတ္ကုန္၏။
''ငါတစ္ေယာက္တည္းသာလွ်င္ ေသျခင္း သေဘာရွိသည္ ငါတစ္ေယာက္တည္း သာလွ်င္ ေသျခင္းသေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္သည္ မဟုတ္။ စင္စစ္မူကား (ဤဘံု ဘဝသုိ႔) လာျခင္း (တစ္ျခားဘံုဘဝသုိ႔) သြားျခင္း စုေတျခင္း ပဋိသေႏၶ ေနျခင္းရွိ သည့္ သတၱဝါ ဟူသမွ် အားလံုးတုိ႔သည္ ေသျခင္း သေဘာရွိကုန္၏၊ ေသျခင္း သေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ကုန္ေခ်'' ဟူ၍ ဆင္ျခင္၏။
ထုိ(ေသျခင္း) အေၾကာင္းကုိ ...
မျပတ္ ဆင္ျခင္ေသာ ထုိသူအား မဂ္သည္ ေကာင္းစြာ ျဖစ္ေပၚလာ၏၊
ထုိအရိယာတပည့္သည္ ထုိမဂ္ကုိ မွီဝဲ၏၊ ပြါးမ်ား၏၊ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာျပဳ၏၊ ထုိမဂ္ကုိ မွီဝဲေသာ ပြါးမ်ားေသာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳေသာ ထုိသူအား သံေယာဇဥ္တုိ႔သည္ အခ်င္းခပ္သိမ္း ေပ်ာက္ကင္းကုန္၏၊
အစဥ္ကိန္းေနေသာ 'အႏုသယ' တရားတုိ႔သည္ ကင္းျပတ္ကုန္၏။
''ငါတစ္ေယာက္တည္းသာလွ်င္ ခ်စ္အပ္ ျမတ္ႏုိးအပ္ေသာ အရာအားလံုးတုိ႔ႏွင့္ ရွင္ကြဲ ကြဲရျခင္း ေသကြဲ ကြဲရျခင္းျဖစ္သည္ မဟုတ္။ စင္စစ္မူကား (ဤဘံုဘဝ သုိ႔)လာျခင္း (တစ္ျခားဘံုဘဝသုိ႔) သြားျခင္း စုေတျခင္း ပဋိသေႏၶ ေနျခင္းရွိသည့္ သတၱဝါ ဟူသမွ် အားလံုးတုိ႔သည္ ခ်စ္အပ္ ျမတ္ႏုိးအပ္ေသာ အရာအားလံုးတုိ႔ႏွင့္ ရွင္ကြဲ ကြဲရျခင္း ေသကြဲ ကြဲရျခင္းသည္ ျဖစ္ေခ်၏'' ဟု ဆင္ျခင္၏။
ထုိ (ကြဲျခင္း) အေၾကာင္းကုိ ...
မျပတ္ ဆင္ျခင္ေသာ ထုိသူအား မဂ္သည္ ေကာင္းစြာ ျဖစ္ေပၚလာ၏၊
ထုိအရိယာတပည့္သည္ ထုိမဂ္ကုိ မွီဝဲ၏၊ ပြါးမ်ား၏၊ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳ၏၊ ထုိမဂ္ကုိ မွီဝဲေသာ ပြါးမ်ားေသာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳေသာ ထုိသူအား သံေယာဇဥ္တုိ႔သည္ အခ်င္းခပ္သိမ္း ေပ်ာက္ကင္းကုန္၏၊
အစဥ္ကိန္းေနေသာ 'အႏုသယ' တရားတုိ႔သည္ ကင္းျပတ္ကုန္၏။
''ငါတစ္ေယာက္တည္းသာလွ်င္ ကံသာလွ်င္ မိမိဥစၥာရွိသည္ ကံ၏ အေမြခံျဖစ္ သည္ ကံသာလွ်င္ အေၾကာင္းရွိသည္ ကံသာလွ်င္ အေဆြအမ်ဳိးရွိသည္ ကံသာ လွ်င္ ကုိးကြယ္မွီခုိရာ ရွိသည္ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ မေကာင္းသည္ ျဖစ္ေစ ငါျပဳမိေသာ ကံ၏ အေမြခံျဖစ္သည္ မဟုတ္၊ စင္စစ္မူကား (ဤဘံုဘဝသုိ႔) လာျခင္း (တစ္ျခားဘံုဘဝသုိ႔) သြားျခင္း စုေတျခင္း ပဋိသေႏၶ ေနျခင္းရွိသည့္ သတၱဝါဟူသမွ် အားလံုးတုိ႔သည္ ကံသာလွ်င္ မိမိဥစၥာ ရွိကုန္၏၊ ကံ၏ အေမြခံ ျဖစ္ကုန္၏၊ ကံသာလွ်င္ အေၾကာင္း ရွိကုန္၏၊ ကံသာလွ်င္ အေဆြအမ်ဳိး ရွိကုန္၏၊ ကံသာလွ်င္ ကုိးကြယ္ မွီခုိရာ ရွိကုန္၏၊ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ မေကာင္းသည္ ျဖစ္ေစ ျပဳမိေသာ ကံ၏ အေမြခံတုိ႔သာ ျဖစ္ၾကလိမ့္မည္'' ဟု ဆင္ျခင္၏။
ထုိ(ကံ)အေၾကာင္းကုိ ...
မျပတ္ ဆင္ျခင္ေသာ ထုိသူအား မဂ္သည္ ေကာင္းစြာ ျဖစ္ေပၚလာ၏၊
ထုိအရိယာတပည့္သည္ ထုိမဂ္ကုိ မွီဝဲ၏၊ ပြါးမ်ား၏၊ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳ၏၊ ထုိမဂ္ကုိ မွီဝဲေသာ ပြါးမ်ာေသာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳေသာ ထုိသူအား သံေယာဇဥ္တုိ႔သည္ အခ်င္းခပ္သိမ္း ေပ်ာက္ကင္းကုန္၏၊
အစဥ္ကိန္းေနေသာ 'အႏုသယ'တရားတုိ႔သည္ ကင္းျပတ္ကုန္၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
သေဘာတရားတုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာတုိင္းေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ သတၱဝါတုိ႔သည္ နာျခင္း သေဘာ ရွိကုန္၏၊ အုိျခင္းသေဘာ ရွိကုန္၏၊ ထုိမွတစ္ပါး ေသျခင္း သေဘာ ရွိကုန္၏၊ ပုထုဇဥ္တုိ႔သည္ (ထုိသေဘာကုိ) စက္ဆုပ္ရြံရွာကုန္၏။ ငါသည္လည္း ဤသုိ႔(အုိျခင္းစေသာ) သေဘာရွိသည့္ သတၱဝါတုိ႔၌ ထုိ (အုိျခင္း စေသာ) သေဘာကို စက္ဆုပ္ ရြံရွာျငားအံ့၊ ဤသုိ႔ စက္ဆုပ္ ရြံရွာေနေသာ ငါ့အား ထုိစက္ဆုပ္ ရြံရွာမႈသည္ မေလ်ာ္ကန္ရာ။ ဤသုိ႔ေနေသာ ထုိငါသည္ ဥပဓိကင္းရာ တရား (အရဟတၱဖိုလ္)ကို သိ၍ အနာကင္းျခင္း၌ လည္းေကာင္း၊ ပ်ဳိမ်စ္ျခင္း၌ လည္းေကာင္း၊ အသက္ရွင္ျခင္း၌ လည္းေကာင္း ျဖစ္ေပၚလာသည့္ မာန္ယစ္ျခင္း အလံုးစံုတုိ႔ကို ႏ်ိပ္စက လႊမ္းမိုးႏိုင္၏၊ ကာမဂုဏ္မွ ထြက္ေျမာက္ျခင္းကို ေဘးမရွိေသာအားျဖင့္ ႐ႈျမင္၍ နိဗၺာန္ကို ျမင္ေသာ ထုိငါ့အား အားထုတ္မႈ ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီ။ ငါသည္ ယခုအခါ ကာမဂုဏ္တုိ႔ကို မွီဝဲရန္ မထုိက္ေတာ့ေခ်.....
ျမတ္ေသာ အက်င့္သည္သာလွ်င္ ...
လဲေလ်ာင္းရာ ရွိသည္ျဖစ္၍ (သာသနာေတာ္မွ) မဆုတ္နစ္ေတာ့အံ့ သတည္း။
၇ - (အဘိဏွပစၥေဝကၡိတဗၺ) ဌာနသုတ္၊ နီ၀ရဏ၀ဂ္၊ ပဥၥကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
