ဤသို႔ျဖစ္ေသာ္ ေကာင္းေလစြာ့ တကား…
ရဟန္းတို႔ ေရွ႕၌ ျဖစ္ဖူးသည္ကား
ယမမင္းအား ဤသို႔ေသာ အၾကံသည္ ျဖစ္ေပၚဖူး၏
''အခ်င္းတို႔ ေလာက၌ အၾကင္သူတို႔သည္ ယုတ္ညံ့ေသာ အမႈတို႔ကို ျပဳကုန္၏၊ ထိုသူတို႔ကို ဤသို႔သေဘာ ရွိေသာ အထူးထူး အျပားျပားေသာ ကမၼကရဏတို႔ကို ျပဳအပ္ကုန္၏၊ ငါသည္ လူ႔အျဖစ္ကို ရျငားအံ့၊ ေလာက၌ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကို ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္လည္း ပြင့္ေတာ္မူျငားအံ့၊ ငါသည္လည္း ထို ျမတ္စြာဘုရားကို ဆည္းကပ္ရျငားအံ့၊ ထို ျမတ္စြာဘုရားသည္ ငါ့အား တရားေဟာျငားအံ့၊ ငါသည္ ထို ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားကိုလည္း သိျငားအံ့၊ ဤသို႔ျဖစ္ေသာ္ ေကာင္းေလစြာ့ တကား'' ဟု ျဖစ္ေပၚဖူး၏။
ရဟန္းတို႔ ထိုယမမင္းအၾကံျဖစ္ျခင္းကို တစ္ပါးေသာ သမဏျဗာဟၼဏ၏ ေျပာဆို သံကို ၾကားရ၍ ဤသို႔ ငါေဟာသည္ မဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ အၾကင္ အျခင္းအရာကို စင္စစ္အားျဖင့္ ငါကိုယ္တိုင္ သိ၏၊ ငါကိုယ္တိုင္ ျမင္၏၊ ငါကိုယ္တိုင္ ထင္ထင္ရွားရွား သိ၏၊ ထို အျခင္းအရာကို ငါကိုယ္တိုင္ သိျမင္သည့္အတိုင္းပင္ ေဟာ၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
အၾကင္ သတၱဝါတို႔သည္ ေသမင္းတမန္တို႔ ႏႈိးေဆာ္တိုက္တြန္းအပ္ပါကုန္လ်က္ ေမ့ေလ်ာ့ ကုန္၏၊ ထို သတၱဝါတို႔သည္ ယုတ္ညံ့ေသာ ငရဲဘဝသို႔ ကပ္ေရာက္ရ ကုန္သည္ ျဖစ္၍ ရွည္ျမင့္စြာေသာ ေန႔ညဥ့္ပတ္လံုး စိုးရိမ္ပူေဆြးရကုန္၏။ ဤေလာက၌ ကိေလသာၿငိမ္းေအးကုန္ၿပီးေသာ အၾကင္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ သည္ကား ေသမင္းတမန္တို႔ ႏႈိးေဆာ္ တိုက္တြန္းအပ္ကုန္သည္ ျဖစ္၍ အရိယဓမၼ၌
တစ္ခါတစ္ရံမွ် မေမ့ေလ်ာ့ၾကကုန္။
ထိုသူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္ ပဋိသေႏၶေနမႈ ေသမႈကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ ဥပါဒါန္ တရား၌ ေဘးကို ႐ႈျမင္ၿပီးလွ်င္ ဥပါဒါန္တို႔ျဖင့္ မစဲြလမ္းမူ၍ ပဋိသေႏၶေနမႈ ေသမႈ ကုန္ရာ နိဗၺာန္၌ ကြၽတ္လြတ္ကုန္၏။
မေမ့မေလ်ာ့ကုန္ေသာ၊ ခ်မ္းသာျခင္းရွိၾကကုန္ေသာ၊ မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ပင္ ကိေလသာအပူ ၿငိမ္းေအးၿပီးကုန္ေသာ၊ အလံုးစံုေသာ ရန္ေဘးတို႔ကို လြန္ေျမာက္ ကုန္ေသာ ထိုသူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္ အလံုးစံုေသာ ဒုကၡကို လြန္ေျမာက္ၾကေလ ကုန္၏။ 37
၇ - ယမရာဇသုတ္၊ ေဒ၀ဒူတ၀ဂ္၊ တိကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
