ပုဂၢိဳလ္ ၅-ဦး...
၁။ ေပးၿပီး မထီမဲ့ျမင္ျပဳေသာ ပုဂၢိဳလ္...
၂။ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံသျဖင့္ မထီမဲ့ျမင္ျပဳေသာ ပုဂၢိဳလ္...
၃။ လက္ဦး စကား၌ အေၾကာင္းရင္း ထားေသာ ပုဂၢိဳလ္...
၄။ လွ်ပ္ေပၚေသာ ပုဂၢိဳလ္...
၅။ ထုိင္းအ, မိုက္မဲေသာ ပုဂၢိဳလ္...။၂
၅ - ပၪၥကဥေဒၵသ-မွ၊ မာတိကာ၊ ပုဂၢပညတ္ပါဠိေတာ္။
၁...
အဘယ္သို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ေပးၿပီးမွ မထီမဲ့ျမင္ ျပဳဘိသနည္း...
ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာပုဂၢိဳလ္သည္ သကၤန္း, ဆြမ္း, ေက်ာင္း, အိပ္ရာ ေနရာ, သူနာတို႔၏ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေသာ ေဆးအသံုးအေဆာင္ကုိ အျခားပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး အားေပး၏၊ ထိုေပးတတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္အား ''ငါသည္ ေပးရ၏၊ ဤသူသည္ ခံယူ၏'' ဟု အၾကံျဖစ္၏၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ကုိ ေပးၿပီးမွ မထီမဲ့ျမင္ ျပဳ၏၊ ဤသို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ေပးၿပီးမွ မထီမဲ့ျမင္ ျပဳသည္ မည္၏။
၂...
အဘယ္သို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံသျဖင့္ မထီမဲ့ျမင္ ျပဳဘိသနည္း.
ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ႏွစ္ႏွစ္ သံုးႏွစ္တို႔ပတ္လံုး အၾကင္ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ အတူတကြ ေန၏၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ကုိ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံသျဖင့္ မထီမဲ့ျမင္ ျပဳ၏၊ ဤသို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံသျဖင့္ မထီမဲ့ျမင္ျပဳသည္ မည္၏။
၃...
အဘယ္သို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ လက္ဦးစကား၌ အေၾကာင္းရင္းထားသနည္း...
ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာပုဂၢိဳလ္သည္ သူတစ္ပါး၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိလည္းေကာင္း၊ ဂုဏ္ေက်းဇူးမဲ့ကုိ လည္းေကာင္း ေျပာဆိုသည္ရွိေသာ္ လ်င္စြာသာလွ်င္ ယံုၾကည္ ၏၊ ဤသို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ လက္ဦးစကား၌ အေၾကာင္းရင္းထား၏။
၄...
အဘယ္သို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ လွ်ပ္ေပၚဘိသနည္း၊
ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္နည္းေသာ ယံုၾကည္ျခင္း ရွိ၏၊ နည္းေသာ ဆည္းကပ္ျခင္း ရွိ၏၊ နည္းေသာ ခ်စ္ခင္ျခင္း ရွိ၏၊ နည္းေသာ ၾကည္ညိဳျခင္း ရွိ၏၊ ဤသို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ လွ်ပ္ေပၚသည္ မည္၏။
၅...
အဘယ္သို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ထိုင္းအ, မိုက္မဲသည္ ျဖစ္ဘိသနည္း၊ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ကုသိုလ္, အကုသိုလ္ တရားတို႔ကုိ မသိ၊ အျပစ္ရွိ, အျပစ္မဲ့တရားတို႔ကုိ မသိ၊ အယုတ္, အျမတ္ျဖစ္ေသာ တရားတို႔ကုိ မသိ၊ အမည္း, အျဖဴဟူေသာ အဖို႔ရွိေသာ တရားတို႔ကုိ မသိ၊ ဤသို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ထိုင္းအ မိုက္မဲသည္ ျဖစ္သည္ မည္၏။ ၁၉၂
၅ - ပၪၥကပုဂၢလပညတ္-မွ၊ နိေဒၵသ၊ ပုဂၢလပညတ္ပါဠိေတာ္။ အဘိဓမၼပိဋက။
၁။ ေပးၿပီး မထီမဲ့ျမင္ျပဳေသာ ပုဂၢိဳလ္...
၂။ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံသျဖင့္ မထီမဲ့ျမင္ျပဳေသာ ပုဂၢိဳလ္...
၃။ လက္ဦး စကား၌ အေၾကာင္းရင္း ထားေသာ ပုဂၢိဳလ္...
၄။ လွ်ပ္ေပၚေသာ ပုဂၢိဳလ္...
၅။ ထုိင္းအ, မိုက္မဲေသာ ပုဂၢိဳလ္...။၂
၅ - ပၪၥကဥေဒၵသ-မွ၊ မာတိကာ၊ ပုဂၢပညတ္ပါဠိေတာ္။
၁...
အဘယ္သို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ေပးၿပီးမွ မထီမဲ့ျမင္ ျပဳဘိသနည္း...
ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာပုဂၢိဳလ္သည္ သကၤန္း, ဆြမ္း, ေက်ာင္း, အိပ္ရာ ေနရာ, သူနာတို႔၏ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေသာ ေဆးအသံုးအေဆာင္ကုိ အျခားပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး အားေပး၏၊ ထိုေပးတတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္အား ''ငါသည္ ေပးရ၏၊ ဤသူသည္ ခံယူ၏'' ဟု အၾကံျဖစ္၏၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ကုိ ေပးၿပီးမွ မထီမဲ့ျမင္ ျပဳ၏၊ ဤသို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ေပးၿပီးမွ မထီမဲ့ျမင္ ျပဳသည္ မည္၏။
၂...
အဘယ္သို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံသျဖင့္ မထီမဲ့ျမင္ ျပဳဘိသနည္း.
ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ႏွစ္ႏွစ္ သံုးႏွစ္တို႔ပတ္လံုး အၾကင္ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ အတူတကြ ေန၏၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ကုိ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံသျဖင့္ မထီမဲ့ျမင္ ျပဳ၏၊ ဤသို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံသျဖင့္ မထီမဲ့ျမင္ျပဳသည္ မည္၏။
၃...
အဘယ္သို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ လက္ဦးစကား၌ အေၾကာင္းရင္းထားသနည္း...
ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာပုဂၢိဳလ္သည္ သူတစ္ပါး၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိလည္းေကာင္း၊ ဂုဏ္ေက်းဇူးမဲ့ကုိ လည္းေကာင္း ေျပာဆိုသည္ရွိေသာ္ လ်င္စြာသာလွ်င္ ယံုၾကည္ ၏၊ ဤသို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ လက္ဦးစကား၌ အေၾကာင္းရင္းထား၏။
၄...
အဘယ္သို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ လွ်ပ္ေပၚဘိသနည္း၊
ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္နည္းေသာ ယံုၾကည္ျခင္း ရွိ၏၊ နည္းေသာ ဆည္းကပ္ျခင္း ရွိ၏၊ နည္းေသာ ခ်စ္ခင္ျခင္း ရွိ၏၊ နည္းေသာ ၾကည္ညိဳျခင္း ရွိ၏၊ ဤသို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ လွ်ပ္ေပၚသည္ မည္၏။
၅...
အဘယ္သို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ထိုင္းအ, မိုက္မဲသည္ ျဖစ္ဘိသနည္း၊ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ကုသိုလ္, အကုသိုလ္ တရားတို႔ကုိ မသိ၊ အျပစ္ရွိ, အျပစ္မဲ့တရားတို႔ကုိ မသိ၊ အယုတ္, အျမတ္ျဖစ္ေသာ တရားတို႔ကုိ မသိ၊ အမည္း, အျဖဴဟူေသာ အဖို႔ရွိေသာ တရားတို႔ကုိ မသိ၊ ဤသို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ထိုင္းအ မိုက္မဲသည္ ျဖစ္သည္ မည္၏။ ၁၉၂
၅ - ပၪၥကပုဂၢလပညတ္-မွ၊ နိေဒၵသ၊ ပုဂၢလပညတ္ပါဠိေတာ္။ အဘိဓမၼပိဋက။
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
