ေမတၱသုတ္
ရဟန္းတို႔ ...
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔ကုိ မေၾကာက္ၾကလင့္၊ ရဟန္းတို႔ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔ ဟူ ေသာ အမည္သည္ ခ်မ္းသာသုခ၏ အမည္တည္း။
ရဟန္းတို႔ ...
ငါသည္ ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး ျပဳလုပ္ ဆည္းပူးထား အပ္ကုန္ေသာ ေကာင္းမႈတို႔၏ အလုိရွိဖြယ္ ႏွစ္လုိဖြယ္ ျမတ္ႏိုးဖြယ္ေသာ အက်ဳိးထူးကုိ ၾကာျမင့္ စြာေသာ ကာလပတ္လံုး ခံစားဖူးသည့္ အျဖစ္ကုိ သိ၏၊ ခုနစ္ႏွစ္တို႔ ပတ္လံုး ေမတၱာႏွင့္ ယွဥ္ေသာ စ်ာန္စိတ္ကုိ ပြါးဖူးၿပီ၊ ခုနစ္ႏွစ္တို႔ ပတ္လံုး ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ ေသာ စိတ္ကုိ ပြါးေစ၍ ခုနစ္ခုေသာ သံဝ႗ကပ္ ဝိဝ႗ကပ္တို႔ပတ္လံုး ဤလူ႔ျပည္သို႔ တစ္ဖန္ မလာၿပီ၊ ရဟန္းတို႔ ၾသကာသေလာက ပ်က္သည္ ရွိေသာ္ ငါသည္ အာဘႆရဘံုသို႔ ကပ္ေရာက္ရ၏၊ ၾသကာသေလာက တည္ျပန္သည္ ရွိေသာ္ ဆိတ္သုဥ္းေသာ (ပဌမစ်ာန္) ျဗဟၼာ့ဗိမာန္၌ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔ ...
ထိုပဌမစ်ာန္ ျဗဟၼာ့ဗိမာန္၌ ငါသည္ ျဗဟၼာျဖစ္၏။ မဟာျဗဟၼာျဖစ္၏၊ လႊမ္းမိုးႏိုင္ သူျဖစ္၏၊ မည္သူကမွ် မလႊမ္းႏိုင္သူ ျဖစ္၏၊ စင္စစ္ (အလံုးစံုကုိ) ျမင္သူျဖစ္၏၊ အလုိအတိုင္း ျဖစ္ေစႏိုင္သူ ျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ငါသည္ နတ္တို႔ကုိ အစိုးရေသာ သိၾကားမင္း သံုးဆယ့္ေျခာက္ႀကိမ္ ျဖစ္ဖူး၏၊ အႀကိမ္တစ္ရာမက တရားေစာင့္ ေသာ တရားႏွင့္အညီ မင္းျပဳေသာ သမုဒၵရာေလးစင္း အပုိင္းအျခားရွိသည့္ ေလး ကြၽန္းလံုးကုိ အစိုးရေသာ ရန္အေပါင္းကုိ ေအာင္ျမင္ေသာ တိုင္းႏိုင္ငံကုိ တည္ၿငိမ္ ေစေသာ ရတနာ ခုနစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ စၾကဝေတးမင္း ျဖစ္ခဲ့၏၊ ရဟန္းတို႔ထုိ (စၾကဝေတးမင္းျဖစ္ေသာ) ငါ့အား ဤရတနာ ခုနစ္ပါးတို႔သည္ ျဖစ္ေပၚကုန္၏။
ဤသည္ကား အဘယ္နည္း ...
စၾကာရတနာ, ဆင္ရတနာ, ျမင္းရတနာ, ပတၱျမားရတနာ, မိဖုရားရတနာ, သူေဌး ရတနာ, ခုနစ္ခုေျမာက္ သားႀကီး ရတနာတို႔တည္း၊ ထို(စၾကဝေတးမင္းျဖစ္ေသာ ငါ့အား) ရဲရင့္ေသာ သူရဲေကာင္းအဂၤါ႐ုပ္ရွိေသာ တစ္ဖက္စစ္သည္တို႔ကုိ ႏွိမ္နင္း ႏိုင္ေသာ အေထာင္မကေသာ သားေတာ္တို႔သည္ ရွိကုန္၏။ ထိုငါသည္ သမုဒၵရာ အဆံုး ရွိေသာ ဤေျမကုိ တုတ္မေဆာင္မူ၍ လက္နက္မေဆာင္ မူ၍ တရားသျဖင့္ ေအာင္ျမင္လ်က္ အုပ္စိုးခဲ့ၿပီ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ခ်မ္းသာကုိ ရွာမွီးၾကကုန္ေသာသူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ ...
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔၏ အက်ဳိး ကုိ ႐ႈၾကေလာ့ ...။
ရဟန္းတို႔ ...
ခုနစ္ႏွစ္တို႔ ပတ္လံုး ေမတၱာစိတ္ကုိ ပြားမ်ား၍ သံဝ႗ကပ္ ဝိဝ႗ကပ္ ခုနစ္ခုတို႔ ပတ္ လံုး ဤလူ႔ေလာကသို႔ တစ္ဖန္ မလာၿပီ။ ၾသကာသေလာက ပ်က္သည္ရွိေသာ္ အာဘႆရဘံုသို႔ ကပ္ေရာက္၍ျဖစ္ရ၏။ ေလာကသည္ အသစ္တစ္ဖန္ တည္ျပန္ လတ္ေသာ္ ဆိတ္သုဥ္းေသာ ပဌမစ်ာန္ ျဗဟၼာ့ဘံု၌ ျဖစ္၏။ ထိုအခါ၌ မိမိအလုိသို႔ သူတစ္ပါးကုိ လုိက္ေစႏိုင္ေသာ မဟာျဗဟၼာ ခုနစ္ႀကိမ္ျဖစ္ဖူး၏။ နတ္တို႔ကုိ အစိုးရ ေသာ သိၾကားမင္း သံုးဆယ့္ေျခာက္ ႀကိမ္ျဖစ္၍ နတ္တို႔၏ မင္းအျဖစ္ကုိ ျပဳဖူး၏၊ ဇမၺဴဒိပ္ကြၽန္း အျပင္ကုိ အစိုးရေသာ စၾကာမင္း ျဖစ္ဖူး၏။ ဦးထိပ္၌ အဘိသိက္ သြန္းအပ္ေသာ ေျမကုိ အစိုးရေသာ လူတို႔၏ အႀကီးအမွဴး ျဖစ္ေသာ မင္းျဖစ္ဖူး၏၊ တုတ္မေဆာင္ လက္နက္မေဆာင္ဘဲ ဤေျမျပင္ကုိ ေအာင္ႏိုင္၏။ (ငါသည္) ဤ ေျမျပင္၌ တရားႏွင့္အညီ မင္းျပဳ၍ ႏိုင့္ထက္မႈ မျပဳဘဲ တရားႏွင့္ညီစြာ ဆံုးမခဲ့ၿပီ။ ငါသည္ ကာမဂုဏ္ အလံုးစံုတို႔ႏွင့္ လည္းေကာင္း၊ ရတနာ ခုနစ္ပါးတို႔ႏွင့္ လည္း ေကာင္း ျပည့္စံုေသာ မ်ားေသာဥစၥာမ်ားေသာ အသံုးအေဆာင္ရွိေသာ ႂကြယ္ဝ ေသာ အမ်ဳိး၌ ျဖစ္ဖူးၿပီ။
ေလာက၌ ...
လူတို႔ကုိ ခ်ီးေျမႇာက္ ေထာက္ပံ့တတ္ကုန္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔ ရွိကုန္၏၊ ထို ဘုရားရွင္တို႔သည္လည္း ဤေကာင္းမႈသည္ ႀကီးမားေသာ အက်ဳိး၏ အေၾကာင္း ပင္တည္း၊ ငါ၏ ေျမ အျပင္ကုိ အစိုးရေသာ မင္းအျဖစ္သည္ မပ်က္စီး၊ မ်ားျပားလွ ေသာအသံုးအေဆာင္ အေဆာက္အဦ ရွိေသာ အရွိန္အေစာ္ ႀကီးမားေသာ မင္း ျဖစ္၏၊ ဇမၺၸဴဒိပ္ေျမအျပင္ကုိ အစိုးရေသာ တန္ခိုးႏွင့္ျပည့္စံုေသာ အျခံအရံႏွင့္ ျပည့္ စံုေသာ မင္းျဖစ္၏ဟု ဤတရားကုိ ေကာင္းစြာေဟာၾကားေတာ္ မူအပ္၏။ ဤ တရားကုိ ၾကားနာရသည္ရွိေသာ္ အဘယ္သူသည္ မၾကည္ညိဳဘဲ ရွိႏိုင္ရာအံ့နည္း၊ မည္းညစ္ေသာ သေဘာရွိေသာ သူေသာ္မွလည္း ၾကည္ညိဳေလရာ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ အက်ဳိးစီးပြါးကုိ အလုိရွိသူသည္ ႀကီးမားေသာ အက်ဳိးကုိ အလုိရွိသည္ ျဖစ္၍ ဘုရားရွင္တို႔၏ အဆံုးအမေတာ္ကုိ ေအာက္ေမ့လ်က္ သူေတာ္ေကာင္း တရားကုိ အေလးအျမတ္ ျပဳအပ္၏။ ၆၂
၉ - ေမတၱသုတ္၊ အဗ်ာကတ၀ဂ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္၊
ရဟန္းတို႔ ...
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔ကုိ မေၾကာက္ၾကလင့္၊ ရဟန္းတို႔ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔ ဟူ ေသာ အမည္သည္ ခ်မ္းသာသုခ၏ အမည္တည္း။
ရဟန္းတို႔ ...
ငါသည္ ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး ျပဳလုပ္ ဆည္းပူးထား အပ္ကုန္ေသာ ေကာင္းမႈတို႔၏ အလုိရွိဖြယ္ ႏွစ္လုိဖြယ္ ျမတ္ႏိုးဖြယ္ေသာ အက်ဳိးထူးကုိ ၾကာျမင့္ စြာေသာ ကာလပတ္လံုး ခံစားဖူးသည့္ အျဖစ္ကုိ သိ၏၊ ခုနစ္ႏွစ္တို႔ ပတ္လံုး ေမတၱာႏွင့္ ယွဥ္ေသာ စ်ာန္စိတ္ကုိ ပြါးဖူးၿပီ၊ ခုနစ္ႏွစ္တို႔ ပတ္လံုး ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ ေသာ စိတ္ကုိ ပြါးေစ၍ ခုနစ္ခုေသာ သံဝ႗ကပ္ ဝိဝ႗ကပ္တို႔ပတ္လံုး ဤလူ႔ျပည္သို႔ တစ္ဖန္ မလာၿပီ၊ ရဟန္းတို႔ ၾသကာသေလာက ပ်က္သည္ ရွိေသာ္ ငါသည္ အာဘႆရဘံုသို႔ ကပ္ေရာက္ရ၏၊ ၾသကာသေလာက တည္ျပန္သည္ ရွိေသာ္ ဆိတ္သုဥ္းေသာ (ပဌမစ်ာန္) ျဗဟၼာ့ဗိမာန္၌ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔ ...
ထိုပဌမစ်ာန္ ျဗဟၼာ့ဗိမာန္၌ ငါသည္ ျဗဟၼာျဖစ္၏။ မဟာျဗဟၼာျဖစ္၏၊ လႊမ္းမိုးႏိုင္ သူျဖစ္၏၊ မည္သူကမွ် မလႊမ္းႏိုင္သူ ျဖစ္၏၊ စင္စစ္ (အလံုးစံုကုိ) ျမင္သူျဖစ္၏၊ အလုိအတိုင္း ျဖစ္ေစႏိုင္သူ ျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ငါသည္ နတ္တို႔ကုိ အစိုးရေသာ သိၾကားမင္း သံုးဆယ့္ေျခာက္ႀကိမ္ ျဖစ္ဖူး၏၊ အႀကိမ္တစ္ရာမက တရားေစာင့္ ေသာ တရားႏွင့္အညီ မင္းျပဳေသာ သမုဒၵရာေလးစင္း အပုိင္းအျခားရွိသည့္ ေလး ကြၽန္းလံုးကုိ အစိုးရေသာ ရန္အေပါင္းကုိ ေအာင္ျမင္ေသာ တိုင္းႏိုင္ငံကုိ တည္ၿငိမ္ ေစေသာ ရတနာ ခုနစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ စၾကဝေတးမင္း ျဖစ္ခဲ့၏၊ ရဟန္းတို႔ထုိ (စၾကဝေတးမင္းျဖစ္ေသာ) ငါ့အား ဤရတနာ ခုနစ္ပါးတို႔သည္ ျဖစ္ေပၚကုန္၏။
ဤသည္ကား အဘယ္နည္း ...
စၾကာရတနာ, ဆင္ရတနာ, ျမင္းရတနာ, ပတၱျမားရတနာ, မိဖုရားရတနာ, သူေဌး ရတနာ, ခုနစ္ခုေျမာက္ သားႀကီး ရတနာတို႔တည္း၊ ထို(စၾကဝေတးမင္းျဖစ္ေသာ ငါ့အား) ရဲရင့္ေသာ သူရဲေကာင္းအဂၤါ႐ုပ္ရွိေသာ တစ္ဖက္စစ္သည္တို႔ကုိ ႏွိမ္နင္း ႏိုင္ေသာ အေထာင္မကေသာ သားေတာ္တို႔သည္ ရွိကုန္၏။ ထိုငါသည္ သမုဒၵရာ အဆံုး ရွိေသာ ဤေျမကုိ တုတ္မေဆာင္မူ၍ လက္နက္မေဆာင္ မူ၍ တရားသျဖင့္ ေအာင္ျမင္လ်က္ အုပ္စိုးခဲ့ၿပီ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ခ်မ္းသာကုိ ရွာမွီးၾကကုန္ေသာသူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ ...
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔၏ အက်ဳိး ကုိ ႐ႈၾကေလာ့ ...။
ရဟန္းတို႔ ...
ခုနစ္ႏွစ္တို႔ ပတ္လံုး ေမတၱာစိတ္ကုိ ပြားမ်ား၍ သံဝ႗ကပ္ ဝိဝ႗ကပ္ ခုနစ္ခုတို႔ ပတ္ လံုး ဤလူ႔ေလာကသို႔ တစ္ဖန္ မလာၿပီ။ ၾသကာသေလာက ပ်က္သည္ရွိေသာ္ အာဘႆရဘံုသို႔ ကပ္ေရာက္၍ျဖစ္ရ၏။ ေလာကသည္ အသစ္တစ္ဖန္ တည္ျပန္ လတ္ေသာ္ ဆိတ္သုဥ္းေသာ ပဌမစ်ာန္ ျဗဟၼာ့ဘံု၌ ျဖစ္၏။ ထိုအခါ၌ မိမိအလုိသို႔ သူတစ္ပါးကုိ လုိက္ေစႏိုင္ေသာ မဟာျဗဟၼာ ခုနစ္ႀကိမ္ျဖစ္ဖူး၏။ နတ္တို႔ကုိ အစိုးရ ေသာ သိၾကားမင္း သံုးဆယ့္ေျခာက္ ႀကိမ္ျဖစ္၍ နတ္တို႔၏ မင္းအျဖစ္ကုိ ျပဳဖူး၏၊ ဇမၺဴဒိပ္ကြၽန္း အျပင္ကုိ အစိုးရေသာ စၾကာမင္း ျဖစ္ဖူး၏။ ဦးထိပ္၌ အဘိသိက္ သြန္းအပ္ေသာ ေျမကုိ အစိုးရေသာ လူတို႔၏ အႀကီးအမွဴး ျဖစ္ေသာ မင္းျဖစ္ဖူး၏၊ တုတ္မေဆာင္ လက္နက္မေဆာင္ဘဲ ဤေျမျပင္ကုိ ေအာင္ႏိုင္၏။ (ငါသည္) ဤ ေျမျပင္၌ တရားႏွင့္အညီ မင္းျပဳ၍ ႏိုင့္ထက္မႈ မျပဳဘဲ တရားႏွင့္ညီစြာ ဆံုးမခဲ့ၿပီ။ ငါသည္ ကာမဂုဏ္ အလံုးစံုတို႔ႏွင့္ လည္းေကာင္း၊ ရတနာ ခုနစ္ပါးတို႔ႏွင့္ လည္း ေကာင္း ျပည့္စံုေသာ မ်ားေသာဥစၥာမ်ားေသာ အသံုးအေဆာင္ရွိေသာ ႂကြယ္ဝ ေသာ အမ်ဳိး၌ ျဖစ္ဖူးၿပီ။
ေလာက၌ ...
လူတို႔ကုိ ခ်ီးေျမႇာက္ ေထာက္ပံ့တတ္ကုန္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔ ရွိကုန္၏၊ ထို ဘုရားရွင္တို႔သည္လည္း ဤေကာင္းမႈသည္ ႀကီးမားေသာ အက်ဳိး၏ အေၾကာင္း ပင္တည္း၊ ငါ၏ ေျမ အျပင္ကုိ အစိုးရေသာ မင္းအျဖစ္သည္ မပ်က္စီး၊ မ်ားျပားလွ ေသာအသံုးအေဆာင္ အေဆာက္အဦ ရွိေသာ အရွိန္အေစာ္ ႀကီးမားေသာ မင္း ျဖစ္၏၊ ဇမၺၸဴဒိပ္ေျမအျပင္ကုိ အစိုးရေသာ တန္ခိုးႏွင့္ျပည့္စံုေသာ အျခံအရံႏွင့္ ျပည့္ စံုေသာ မင္းျဖစ္၏ဟု ဤတရားကုိ ေကာင္းစြာေဟာၾကားေတာ္ မူအပ္၏။ ဤ တရားကုိ ၾကားနာရသည္ရွိေသာ္ အဘယ္သူသည္ မၾကည္ညိဳဘဲ ရွိႏိုင္ရာအံ့နည္း၊ မည္းညစ္ေသာ သေဘာရွိေသာ သူေသာ္မွလည္း ၾကည္ညိဳေလရာ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ အက်ဳိးစီးပြါးကုိ အလုိရွိသူသည္ ႀကီးမားေသာ အက်ဳိးကုိ အလုိရွိသည္ ျဖစ္၍ ဘုရားရွင္တို႔၏ အဆံုးအမေတာ္ကုိ ေအာက္ေမ့လ်က္ သူေတာ္ေကာင္း တရားကုိ အေလးအျမတ္ ျပဳအပ္၏။ ၆၂
၉ - ေမတၱသုတ္၊ အဗ်ာကတ၀ဂ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္၊
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
