သိၾကားမင္း ေပးအပ္ၿပီးေသာ ဆုရွိေသာ ထိုမိဖုရားသည္ ႏွစ္သက္ရႊင္လန္း ဝမ္း ေျမာက္သည္ျဖစ္၍ ငါ့ကုိ အတြင္းျပဳလ်က္ ဆုဆယ္ပါးတို႔ကုိ ခံယူ၏။72
ထိုဖုႆတီမိဖုရားသည္ ထိုတာဝတႎသာဘံုမွ စုေတလတ္ေသာ္ မင္းမ်ဳိး၌ ျဖစ္ေလ ၏၊ ေဇတုတၱရာၿမဳိ႕၌ သၪၨယ (သိၪၨည္း) မင္းႏွင့္ ေပါင္းဖက္ေလ၏။ အၾကင္အခါ၌ ငါသည္ ခ်စ္လွစြာေသာ မယ္ေတာ္ ဖုႆတီမိဖုရား၏ ဝမ္းသို႔ သက္ဝင္၏၊
ထိုအခါ ငါ၏မယ္ေတာ္သည္ ငါ၏တန္ခိုးေၾကာင့္ အခါခပ္သိမ္း အလွဴ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ သူ ျဖစ္၏။ ဥစၥာမရွိသူ၊ အနာေရာဂါ ႏွိပ္စက္သူ၊ အိုမင္းသူ၊ သူေတာင္းစား၊ ခရီး သြား၊ ရဟန္း၊ ပုဏၰား၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ ပ်က္စီးကုန္ခန္းသူ၊ ဥစၥာ မသိမ္းဆည္းသူတို႔၌ အလွဴကုိ ေပးလွဴေလ၏။
ဖုႆတီမိဖုရားသည္ ငါ့ကုိ ဆယ္လတို႔ပတ္လံုး လြယ္ခဲ့ရ၍ ၿမိဳ႕ကုိ လက္ယာရစ္ လွည့္လည္ျခင္းကုိ ျပဳလတ္ေသာ္ ကုန္သည္တို႔၏ ခရီးအလယ္၌ ငါ့ကုိ ေမြးဖြား ေလ၏။ ငါ၏ အမည္သည္ မယ္ေတာ္ဘက္မွ လာေသာ အမည္လည္း မဟုတ္၊ ခမည္းေတာ္ဘက္မွလာေသာ အမည္လည္း မဟုတ္၊ ကုန္သည္တို႔၏ သြားရာ လမ္းခရီး၌ ေမြးဖြားသူ ျဖစ္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ''ေဝႆႏၲရ'' ဟူေသာ အမည္ ျဖစ္ေလ၏။
အၾကင္အခါ ငါသည္ ေမြးဖြားသည္မွ ရွစ္ႏွစ္အရြယ္ သူငယ္ျဖစ္၏၊ ထိုအခါ ျပာ သာဒ္ထက္၌ ထိုင္လ်က္ အလွဴကုိ ေပးလွဴရန္ ၾကံစည္ခဲ့၏။ တစ္စံု တစ္ေယာက္ ေသာ သူသည္ ငါ့ကုိ အကယ္၍ ေတာင္းလာျငားအံ့၊ ငါသည္ ငါ၏ ႏွလံုးကို လည္း ေကာင္း၊ မ်က္စိကို လည္းေကာင္း၊ အသားကို လည္းေကာင္း၊ အေသြးကို လည္း ေကာင္း (ထုတ္၍)လွဴလုိ၏။ (ငါ၏)ကိုယ္ကုိလည္း ကြၽန္အျဖစ္ျဖင့္ ေျပာၾကား၍ လွဴလုိ၏။
ငါသည္ မတုန္မလႈပ္ မတြန္႔မတိုေသာ သေဘာမွန္ကုိ ၾကံစည္စဥ္ ထိုအခါ ျမင္းမိုရ္ေတာင္တည္းဟူေသာ ဦးေဆာက္ပန္းရွိေသာ ေျမႀကီးသည္ တုန္လႈပ္ေလ ၏။
ငါသည္ လခဲြတိုင္းလခဲြတိုင္း တစ္ဆယ့္ငါးရက္ လျပည့္ ဥပုသ္ေန႔ဝယ္ ပစၥယ ဆင္ ေတာ္ကုိ တက္စီး၍ အလွဴကုိလွဴရန္ (အလွဴဇရပ္သို႔) ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့၏။ ကလိဂၤတိုင္း ႏိုင္ငံမွ ပုဏၰားတို႔သည္ ငါ့ထံသို႔ လာေရာက္ကုန္၏၊ ဘုန္းက်က္သေရႏွင့္ ျပည့္စံု ေသာ မဂၤလာဆင္ေတာ္ဟု သမုတ္အပ္ေသာ ဆင္ေတာ္ကုိ ငါ့အား ေတာင္းကုန္ ၏။
မင္းႀကီး အကြၽႏု္ပ္တို႔၏ ဇနပုဒ္သည္ မုိးရြာျခင္းမရွိသည္ျဖစ္၍ ႀကီးစြာ ငတ္မြတ္ျခင္း တည္း ဟူေသာ ဒုဗၻိကၡႏၲရကပ္ ဆိုက္ေရာက္ေနပါ၏၊ အလံုးစံု ျဖဴ၍ ဆင္တို႔တြင္ အျမတ္ဆံုးျဖစ္ေသာ ဆင္ေတာ္ျမတ္ကုိ လွဴပါေလာ့ဟု ေတာင္းကုန္၏။ ပုဏၰားတို႔ သည္ ငါ့အား အၾကင္ဝတၴဳကုိ ေတာင္းကုန္၏၊ ထိုဝတၴဳကုိ ငါသည္ ေပးလွဴအံ့၊ တုန္ လႈပ္လိမ့္မည္ မဟုတ္၊ ငါသည္ ထင္ရွားရွိေသာဝတၴဳကုိ မလွ်ဳိ႕ဝွက္၊ ငါ၏ စိတ္သည္ ေပးလွဴျခင္း၌ ေမြ႕ေလ်ာ္၏။84
အမွတ္ ၃-သို႔ ဆက္မည္--->
ထိုဖုႆတီမိဖုရားသည္ ထိုတာဝတႎသာဘံုမွ စုေတလတ္ေသာ္ မင္းမ်ဳိး၌ ျဖစ္ေလ ၏၊ ေဇတုတၱရာၿမဳိ႕၌ သၪၨယ (သိၪၨည္း) မင္းႏွင့္ ေပါင္းဖက္ေလ၏။ အၾကင္အခါ၌ ငါသည္ ခ်စ္လွစြာေသာ မယ္ေတာ္ ဖုႆတီမိဖုရား၏ ဝမ္းသို႔ သက္ဝင္၏၊
ထိုအခါ ငါ၏မယ္ေတာ္သည္ ငါ၏တန္ခိုးေၾကာင့္ အခါခပ္သိမ္း အလွဴ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ သူ ျဖစ္၏။ ဥစၥာမရွိသူ၊ အနာေရာဂါ ႏွိပ္စက္သူ၊ အိုမင္းသူ၊ သူေတာင္းစား၊ ခရီး သြား၊ ရဟန္း၊ ပုဏၰား၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ ပ်က္စီးကုန္ခန္းသူ၊ ဥစၥာ မသိမ္းဆည္းသူတို႔၌ အလွဴကုိ ေပးလွဴေလ၏။
ဖုႆတီမိဖုရားသည္ ငါ့ကုိ ဆယ္လတို႔ပတ္လံုး လြယ္ခဲ့ရ၍ ၿမိဳ႕ကုိ လက္ယာရစ္ လွည့္လည္ျခင္းကုိ ျပဳလတ္ေသာ္ ကုန္သည္တို႔၏ ခရီးအလယ္၌ ငါ့ကုိ ေမြးဖြား ေလ၏။ ငါ၏ အမည္သည္ မယ္ေတာ္ဘက္မွ လာေသာ အမည္လည္း မဟုတ္၊ ခမည္းေတာ္ဘက္မွလာေသာ အမည္လည္း မဟုတ္၊ ကုန္သည္တို႔၏ သြားရာ လမ္းခရီး၌ ေမြးဖြားသူ ျဖစ္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ''ေဝႆႏၲရ'' ဟူေသာ အမည္ ျဖစ္ေလ၏။
အၾကင္အခါ ငါသည္ ေမြးဖြားသည္မွ ရွစ္ႏွစ္အရြယ္ သူငယ္ျဖစ္၏၊ ထိုအခါ ျပာ သာဒ္ထက္၌ ထိုင္လ်က္ အလွဴကုိ ေပးလွဴရန္ ၾကံစည္ခဲ့၏။ တစ္စံု တစ္ေယာက္ ေသာ သူသည္ ငါ့ကုိ အကယ္၍ ေတာင္းလာျငားအံ့၊ ငါသည္ ငါ၏ ႏွလံုးကို လည္း ေကာင္း၊ မ်က္စိကို လည္းေကာင္း၊ အသားကို လည္းေကာင္း၊ အေသြးကို လည္း ေကာင္း (ထုတ္၍)လွဴလုိ၏။ (ငါ၏)ကိုယ္ကုိလည္း ကြၽန္အျဖစ္ျဖင့္ ေျပာၾကား၍ လွဴလုိ၏။
ငါသည္ မတုန္မလႈပ္ မတြန္႔မတိုေသာ သေဘာမွန္ကုိ ၾကံစည္စဥ္ ထိုအခါ ျမင္းမိုရ္ေတာင္တည္းဟူေသာ ဦးေဆာက္ပန္းရွိေသာ ေျမႀကီးသည္ တုန္လႈပ္ေလ ၏။
ငါသည္ လခဲြတိုင္းလခဲြတိုင္း တစ္ဆယ့္ငါးရက္ လျပည့္ ဥပုသ္ေန႔ဝယ္ ပစၥယ ဆင္ ေတာ္ကုိ တက္စီး၍ အလွဴကုိလွဴရန္ (အလွဴဇရပ္သို႔) ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့၏။ ကလိဂၤတိုင္း ႏိုင္ငံမွ ပုဏၰားတို႔သည္ ငါ့ထံသို႔ လာေရာက္ကုန္၏၊ ဘုန္းက်က္သေရႏွင့္ ျပည့္စံု ေသာ မဂၤလာဆင္ေတာ္ဟု သမုတ္အပ္ေသာ ဆင္ေတာ္ကုိ ငါ့အား ေတာင္းကုန္ ၏။
မင္းႀကီး အကြၽႏု္ပ္တို႔၏ ဇနပုဒ္သည္ မုိးရြာျခင္းမရွိသည္ျဖစ္၍ ႀကီးစြာ ငတ္မြတ္ျခင္း တည္း ဟူေသာ ဒုဗၻိကၡႏၲရကပ္ ဆိုက္ေရာက္ေနပါ၏၊ အလံုးစံု ျဖဴ၍ ဆင္တို႔တြင္ အျမတ္ဆံုးျဖစ္ေသာ ဆင္ေတာ္ျမတ္ကုိ လွဴပါေလာ့ဟု ေတာင္းကုန္၏။ ပုဏၰားတို႔ သည္ ငါ့အား အၾကင္ဝတၴဳကုိ ေတာင္းကုန္၏၊ ထိုဝတၴဳကုိ ငါသည္ ေပးလွဴအံ့၊ တုန္ လႈပ္လိမ့္မည္ မဟုတ္၊ ငါသည္ ထင္ရွားရွိေသာဝတၴဳကုိ မလွ်ဳိ႕ဝွက္၊ ငါ၏ စိတ္သည္ ေပးလွဴျခင္း၌ ေမြ႕ေလ်ာ္၏။84
အမွတ္ ၃-သို႔ ဆက္မည္--->
၉ - ေဝႆႏၲရစရိယ (ေဝႆႏၲရမင္းအက်င့္)၊ အကိတၱိ၀ဂ္၊ စရိယာပိဋကပါဠိေတာ္။
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
