ေဗာဓိရာဇကုမာရသုတ္-မွ
မင္းသား ထိုငါ့အား ''အဘယ္သူ႕ကို ေရွးဦးစြာ တရား ေဟာရပါအံ့နည္း၊ အဘယ္ သူသည္ ဤတရားေတာ္ကို လ်င္ျမန္စြာ သိႏိုင္ လတၱံ႕နည္း'' ဟု အၾကံျဖစ္၏။
မင္းသား ထိုငါ့အား ''ဤကာလာမအႏြယ္ ျဖစ္ေသာ အာဠာရ ရေသ့သည္ ပညာရွိ၏၊ လိမၼာ၏၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္ရွိ၏၊ ကာလရွည္ျမင့္စြာကပင္ ပညာ မ်က္စိ၌ (ကိေလသာ) ျမဴ နည္းပါးေန၏၊ ငါသည္ ကာလာမ အႏြယ္ ျဖစ္ေသာ အာဠာရ ရေသ့အား တရားကို ေရွးဦးစြာ ေဟာရမူ ေကာင္းေပမည္၊ ထိုအာဠာရ ရေသ့သည္ ဤတရားကို လ်င္စြာပင္ သိႏိုင္ လတၱံ႕'' ဟု ဤသို႔ေသာ အၾကံသည္ ျဖစ္၏။
မင္းသား ထိုအခါ ငါ့ကို နတ္သားသည္ ခ်ဥ္းကပ္၍ ''အသွ်င္ဘုရား ကာလာမ အႏြယ္ ျဖစ္ေသာ အာဠာရ ရေသ့သည္ ေသၿပီး၍ ခုနစ္ရက္ ရွိပါၿပီ'' ဟု ဤစကား ကို ေလွ်ာက္၏၊ ငါ့မွာလည္း ''ကာလာမ အႏြယ္ ျဖစ္ေသာ အာဠာရ ရေသ့သည္ ေသၿပီး၍ ခုနစ္ရက္ရွိၿပီ'' ဟု ဉာဏ္ အျမင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ မင္းသား ထိုငါ့အား ''ကာလာမ အႏြယ္ ျဖစ္ေသာ အာဠာရ ရေသ့သည္ ႀကီးစြာေသာ ဆံုး႐ံႈးျခင္းႀကီး ဆံုး႐ႈံးခဲ့ၿပီ၊ အေၾကာင္းမူကား အကယ္၍ ထိုအာဠာရ ရေသ့သည္ ဤတရားကို နာရပါမူ လ်င္စြာပင္ သိႏိုင္ရာ၏'' ဟု ဤသို႔ေသာ အၾကံသည္ ျဖစ္၏။
မင္းသား ထိုငါ့အား ''အဘယ္သူအား ငါသည္ ေရွးဦးစြာ တရား ေဟာရအံ့နည္း၊ အဘယ္သူသည္ ဤတရားကို လ်င္ျမန္စြာ သိႏိုင္ လတၱံ႕နည္း'' ဟု ငါ့အား အၾကံ ျဖစ္ျပန္၏။ မင္းသား ထိုငါ့အား ''ရာမ၏ သားျဖစ္ေသာ ဥဒကရေသ့သည္ ပညာရွိ၏၊ လိမၼာ၏၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္ရွိ၏၊ ကာလ ရွည္ျမင့္စြာကပင္ (ပညာ) မ်က္စိ၌ (ကိေလသာ) ျမဴ နည္းပါးေန၏၊ ငါသည္ ရာမ၏ သားျဖစ္ေသာ ဥဒက ရေသ့အား တရားကို ေရွးဦးစြာ ေဟာရမူ ေကာင္းေပမည္၊ ထို(ဥဒကရေသ့)သည္ ဤတရားကို လ်င္စြာပင္ သိႏိုင္လတၱံ႕'' ဟု ဤသို႔ေသာ အၾကံသည္ ျဖစ္၏။
ထိုအခါ နတ္သားသည္ ငါ့အား ''အသွ်င္ဘုရား ရာမ၏သား ျဖစ္ေသာ ဥဒကရေသ့ သည္ ယမန္ေန႔က ေသဆံုးခဲ့ပါၿပီ'' ဟု ေလွ်ာက္၏။
ငါ့အားလည္း ''ရာမ၏ သားျဖစ္ေသာ ဥဒက ရေသ့သည္ ယမန္ေန႔က ေသဆံုးခဲ့ၿပီ'' ဟု အသိဉာဏ္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီ။ မင္းသား ငါ့အား ''ရာမ၏ သားျဖစ္ေသာ ဥဒကရေသ့သည္ ဆံုး႐ႈံးျခင္းႀကီး ဆံုး႐ႈံးခဲ့ၿပီ၊ အေၾကာင္းမူကား အကယ္၍ ထိုဥဒက ရေသ့သည္ ဤတရားကို နာရပါမူ လ်င္စြာပင္ သိႏိုင္ရာ၏''ဟု ဤသို႔ေသာ အၾကံသည္ ျဖစ္၏။340
မင္းသား ထိုငါအား ''အဘယ္သူ႕အား ငါသည္ ေရွးဦးစြာ တရား ေဟာရအံ့နည္း၊ အဘယ္သူသည္ ဤတရားကို လ်င္ျမန္စြာ သိႏိုင္ လတၱံ႕နည္း'' ဟု အၾကံ ျဖစ္ျပန္၏။ မင္းသား ထိုငါ့အား ''(ငါးေယာက္အစု ရွိေသာ) ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔သည္ ငါ့အား ေက်းဇူးမ်ား ကုန္၏။ ယင္းပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔သည္ ပဓာနအလုပ္ကို အားထုတ္ေနေသာ ငါ့ကို လုပ္ေကြၽးဖူး ကုန္၏၊ ငါသည္ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔အား တရားကို ေရွးဦးစြာ ေဟာရမူ ေကာင္းေပမည္'' ဟု အၾကံ ျဖစ္ျပန္၏။ မင္းသား ထိုငါ့အား ''ယခုအခါ ပၪၥဝဂၢီ ရဟန္းတို႔သည္ အဘယ္ အရပ္၌ ေနၾကကုန္ သနည္း'' ဟု အၾကံ ျဖစ္ျပန္၏။
မင္းသား ငါသည္ အထူးသျဖင့္ သန္႔ရွင္း စင္ၾကယ္ေသာ လူတို႔၏ မ်က္စိထက္ သာလြန္ေသာ နတ္မ်က္စိႏွင့္ တူေသာ မ်က္စိ 'ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္' ျဖင့္ ဗာရာဏ သီျပည္ ဣသိပတနမည္ေသာ မိဂဒါဝုန္ေတာ၌ ေနကုန္ေသာ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔ကို ျမင္ေတာ္မူ၏။ မင္းသား ထိုအခါ ငါဘုရားသည္ ဥ႐ုေဝလ ေတာ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ေတာ္
မူသေရြ႕ ေနၿပီးလွ်င္ ဗာရာဏသီျပည္သို႔ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ခဲ့၏။
မင္းသား ဥပကအာဇီဝက (တကၠတြန္း)သည္ ဂယာႏွင့္ ေဗာဓိပင္အၾကား ခရီးရွည္ သြားေသာ ငါဘုရားကို ျမင္၍ ငါ့ကို ''ငါ့သွ်င္ သင္၏ ဣေႁႏၵတို႔သည္ အထူးသျဖင့္ ၾကည္လင္ ကုန္၏၊ အေရအဆင္းသည္ စင္ၾကယ္၏၊ ျဖဴစင္၏၊ ငါ့သွ်င္ သင္သည္ အဘယ္သူ႕ကို ရည္ညႊန္း၍ ရဟန္းျပဳ သနည္း၊ သင္၏ ဆရာကား အဘယ္သူ နည္း၊ သင္သည္ အဘယ္သူ၏ တရားကို ႏွစ္သက္ သနည္း'' ဟု ဆိုလတ္ေသာ္...
ငါဘုရားသည္ ဥပကအာဇီဝက (တကၠတြန္း) ကို ဂါထာတို႔ျဖင့္ မိန္႔ၾကား၏-
''ဥပက ငါသည္ အလံုးစံုကို လႊမ္းမိုးႏိုင္၏၊ အလံုးစံုကို သိ၏၊ တရားအားလံုး တို႔၌ (ကိေလသာျဖင့္) မလိမ္းက်ံ၊ အလံုးစံုကို စြန္႔အပ္ၿပီ၊ တဏွာ၏ ကုန္ရာ (နိဗၺာန္)ကို အာ႐ံုျပဳရ ေသာေၾကာင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ၿပီ၊ ကိုယ္တိုင္ အထူး သိျမင္ၿပီး ျဖစ္၍ အဘယ္သူ႕ကို (ဆရာ ဟူ၍) ညႊန္းရအံ့နည္း။
ဥပက ...
ငါ့အား ဆရာမရွိ၊
ငါႏွင့္တူသူ မရွိ၊
နတ္ႏွင့္တကြေသာ ေလာက၌ ငါ့အား ဖက္ၿပိဳင္ႏိုင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္လည္း မရွိ။
ငါသည္ ေလာက၌ ရဟႏၲာတည္း၊
ငါသည္ အတုမရွိေသာ သူတည္း၊
နတ္ လူတို႔၏ ဆရာတည္း၊
အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကို
ကိုယ္တိုင္မွန္စြာသိေသာ တစ္ဆူတည္းေသာ ဘုရားတည္း၊
ကိေလသာမီးၿငိမ္းသည္ ျဖစ္၍ ခ်မ္းျမ၏။
ငါသည္ ဓမၼစၾကာတရားကို ေဟာျခင္းငွါ ကာသိတိုင္း ဗာရာဏသီျပည္သို႔သြားအံ့၊
သူကန္းသဖြယ္ ျဖစ္ေသာ ေလာက၌ (တရားတည္း ဟူေသာ) အၿမိဳက္ စည္ႀကီးကို တီးခတ္ေပအံ့'' ဟု (မိန္႔ၾကား၏)။
ငါ့သွ်င္ သင္ ဝန္ခံသည့္ အတိုင္းဆိုလွ်င္ ''အဆံုးမရွိေသာ ဉာဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ မာရ္ငါးပါးကို ေအာင္ေသာ ဘုရား ျဖစ္ထိုက္ေပ၏'' ဟု (ဆို၏)။
''ဥပက အာသေဝါ တရားတို႔ ကုန္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေသာ ငါ ကဲ့သို႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္ တို႔သည္ စင္စစ္ ဇိနမည္ကုန္၏၊ ငါသည္ ယုတ္မာေသာ အကုသိုလ္ တရားတို႔ကို ေအာင္အပ္ၿပီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဇိနမည္၏'' ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
မင္းသား ဤသို႔ မိန္႔ၾကားေသာ္ ဥပကတကၠတြန္းသည္ ''ငါ့သွ်င္ ဟုတ္ေပရာ၏'' ဟု ဆိုကာ ဦးေခါင္းကို ညိတ္လ်က္ လမ္းဖယ္၍ သြားေလ၏။341
၅ - ေဗာဓိရာဇကုမာရသုတ္-မွ၊ ရာဇ၀ဂ္၊ မဇၥ်ိမနိကာယ္။
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
မင္းသား ထိုငါ့အား ''အဘယ္သူ႕ကို ေရွးဦးစြာ တရား ေဟာရပါအံ့နည္း၊ အဘယ္ သူသည္ ဤတရားေတာ္ကို လ်င္ျမန္စြာ သိႏိုင္ လတၱံ႕နည္း'' ဟု အၾကံျဖစ္၏။
မင္းသား ထိုငါ့အား ''ဤကာလာမအႏြယ္ ျဖစ္ေသာ အာဠာရ ရေသ့သည္ ပညာရွိ၏၊ လိမၼာ၏၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္ရွိ၏၊ ကာလရွည္ျမင့္စြာကပင္ ပညာ မ်က္စိ၌ (ကိေလသာ) ျမဴ နည္းပါးေန၏၊ ငါသည္ ကာလာမ အႏြယ္ ျဖစ္ေသာ အာဠာရ ရေသ့အား တရားကို ေရွးဦးစြာ ေဟာရမူ ေကာင္းေပမည္၊ ထိုအာဠာရ ရေသ့သည္ ဤတရားကို လ်င္စြာပင္ သိႏိုင္ လတၱံ႕'' ဟု ဤသို႔ေသာ အၾကံသည္ ျဖစ္၏။
မင္းသား ထိုအခါ ငါ့ကို နတ္သားသည္ ခ်ဥ္းကပ္၍ ''အသွ်င္ဘုရား ကာလာမ အႏြယ္ ျဖစ္ေသာ အာဠာရ ရေသ့သည္ ေသၿပီး၍ ခုနစ္ရက္ ရွိပါၿပီ'' ဟု ဤစကား ကို ေလွ်ာက္၏၊ ငါ့မွာလည္း ''ကာလာမ အႏြယ္ ျဖစ္ေသာ အာဠာရ ရေသ့သည္ ေသၿပီး၍ ခုနစ္ရက္ရွိၿပီ'' ဟု ဉာဏ္ အျမင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ မင္းသား ထိုငါ့အား ''ကာလာမ အႏြယ္ ျဖစ္ေသာ အာဠာရ ရေသ့သည္ ႀကီးစြာေသာ ဆံုး႐ံႈးျခင္းႀကီး ဆံုး႐ႈံးခဲ့ၿပီ၊ အေၾကာင္းမူကား အကယ္၍ ထိုအာဠာရ ရေသ့သည္ ဤတရားကို နာရပါမူ လ်င္စြာပင္ သိႏိုင္ရာ၏'' ဟု ဤသို႔ေသာ အၾကံသည္ ျဖစ္၏။
မင္းသား ထိုငါ့အား ''အဘယ္သူအား ငါသည္ ေရွးဦးစြာ တရား ေဟာရအံ့နည္း၊ အဘယ္သူသည္ ဤတရားကို လ်င္ျမန္စြာ သိႏိုင္ လတၱံ႕နည္း'' ဟု ငါ့အား အၾကံ ျဖစ္ျပန္၏။ မင္းသား ထိုငါ့အား ''ရာမ၏ သားျဖစ္ေသာ ဥဒကရေသ့သည္ ပညာရွိ၏၊ လိမၼာ၏၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္ရွိ၏၊ ကာလ ရွည္ျမင့္စြာကပင္ (ပညာ) မ်က္စိ၌ (ကိေလသာ) ျမဴ နည္းပါးေန၏၊ ငါသည္ ရာမ၏ သားျဖစ္ေသာ ဥဒက ရေသ့အား တရားကို ေရွးဦးစြာ ေဟာရမူ ေကာင္းေပမည္၊ ထို(ဥဒကရေသ့)သည္ ဤတရားကို လ်င္စြာပင္ သိႏိုင္လတၱံ႕'' ဟု ဤသို႔ေသာ အၾကံသည္ ျဖစ္၏။
ထိုအခါ နတ္သားသည္ ငါ့အား ''အသွ်င္ဘုရား ရာမ၏သား ျဖစ္ေသာ ဥဒကရေသ့ သည္ ယမန္ေန႔က ေသဆံုးခဲ့ပါၿပီ'' ဟု ေလွ်ာက္၏။
ငါ့အားလည္း ''ရာမ၏ သားျဖစ္ေသာ ဥဒက ရေသ့သည္ ယမန္ေန႔က ေသဆံုးခဲ့ၿပီ'' ဟု အသိဉာဏ္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီ။ မင္းသား ငါ့အား ''ရာမ၏ သားျဖစ္ေသာ ဥဒကရေသ့သည္ ဆံုး႐ႈံးျခင္းႀကီး ဆံုး႐ႈံးခဲ့ၿပီ၊ အေၾကာင္းမူကား အကယ္၍ ထိုဥဒက ရေသ့သည္ ဤတရားကို နာရပါမူ လ်င္စြာပင္ သိႏိုင္ရာ၏''ဟု ဤသို႔ေသာ အၾကံသည္ ျဖစ္၏။340
မင္းသား ထိုငါအား ''အဘယ္သူ႕အား ငါသည္ ေရွးဦးစြာ တရား ေဟာရအံ့နည္း၊ အဘယ္သူသည္ ဤတရားကို လ်င္ျမန္စြာ သိႏိုင္ လတၱံ႕နည္း'' ဟု အၾကံ ျဖစ္ျပန္၏။ မင္းသား ထိုငါ့အား ''(ငါးေယာက္အစု ရွိေသာ) ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔သည္ ငါ့အား ေက်းဇူးမ်ား ကုန္၏။ ယင္းပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔သည္ ပဓာနအလုပ္ကို အားထုတ္ေနေသာ ငါ့ကို လုပ္ေကြၽးဖူး ကုန္၏၊ ငါသည္ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔အား တရားကို ေရွးဦးစြာ ေဟာရမူ ေကာင္းေပမည္'' ဟု အၾကံ ျဖစ္ျပန္၏။ မင္းသား ထိုငါ့အား ''ယခုအခါ ပၪၥဝဂၢီ ရဟန္းတို႔သည္ အဘယ္ အရပ္၌ ေနၾကကုန္ သနည္း'' ဟု အၾကံ ျဖစ္ျပန္၏။
မင္းသား ငါသည္ အထူးသျဖင့္ သန္႔ရွင္း စင္ၾကယ္ေသာ လူတို႔၏ မ်က္စိထက္ သာလြန္ေသာ နတ္မ်က္စိႏွင့္ တူေသာ မ်က္စိ 'ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္' ျဖင့္ ဗာရာဏ သီျပည္ ဣသိပတနမည္ေသာ မိဂဒါဝုန္ေတာ၌ ေနကုန္ေသာ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔ကို ျမင္ေတာ္မူ၏။ မင္းသား ထိုအခါ ငါဘုရားသည္ ဥ႐ုေဝလ ေတာ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ေတာ္
မူသေရြ႕ ေနၿပီးလွ်င္ ဗာရာဏသီျပည္သို႔ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ခဲ့၏။
မင္းသား ဥပကအာဇီဝက (တကၠတြန္း)သည္ ဂယာႏွင့္ ေဗာဓိပင္အၾကား ခရီးရွည္ သြားေသာ ငါဘုရားကို ျမင္၍ ငါ့ကို ''ငါ့သွ်င္ သင္၏ ဣေႁႏၵတို႔သည္ အထူးသျဖင့္ ၾကည္လင္ ကုန္၏၊ အေရအဆင္းသည္ စင္ၾကယ္၏၊ ျဖဴစင္၏၊ ငါ့သွ်င္ သင္သည္ အဘယ္သူ႕ကို ရည္ညႊန္း၍ ရဟန္းျပဳ သနည္း၊ သင္၏ ဆရာကား အဘယ္သူ နည္း၊ သင္သည္ အဘယ္သူ၏ တရားကို ႏွစ္သက္ သနည္း'' ဟု ဆိုလတ္ေသာ္...
ငါဘုရားသည္ ဥပကအာဇီဝက (တကၠတြန္း) ကို ဂါထာတို႔ျဖင့္ မိန္႔ၾကား၏-
''ဥပက ငါသည္ အလံုးစံုကို လႊမ္းမိုးႏိုင္၏၊ အလံုးစံုကို သိ၏၊ တရားအားလံုး တို႔၌ (ကိေလသာျဖင့္) မလိမ္းက်ံ၊ အလံုးစံုကို စြန္႔အပ္ၿပီ၊ တဏွာ၏ ကုန္ရာ (နိဗၺာန္)ကို အာ႐ံုျပဳရ ေသာေၾကာင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ၿပီ၊ ကိုယ္တိုင္ အထူး သိျမင္ၿပီး ျဖစ္၍ အဘယ္သူ႕ကို (ဆရာ ဟူ၍) ညႊန္းရအံ့နည္း။
ဥပက ...
ငါ့အား ဆရာမရွိ၊
ငါႏွင့္တူသူ မရွိ၊
နတ္ႏွင့္တကြေသာ ေလာက၌ ငါ့အား ဖက္ၿပိဳင္ႏိုင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္လည္း မရွိ။
ငါသည္ ေလာက၌ ရဟႏၲာတည္း၊
ငါသည္ အတုမရွိေသာ သူတည္း၊
နတ္ လူတို႔၏ ဆရာတည္း၊
အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကို
ကိုယ္တိုင္မွန္စြာသိေသာ တစ္ဆူတည္းေသာ ဘုရားတည္း၊
ကိေလသာမီးၿငိမ္းသည္ ျဖစ္၍ ခ်မ္းျမ၏။
ငါသည္ ဓမၼစၾကာတရားကို ေဟာျခင္းငွါ ကာသိတိုင္း ဗာရာဏသီျပည္သို႔သြားအံ့၊
သူကန္းသဖြယ္ ျဖစ္ေသာ ေလာက၌ (တရားတည္း ဟူေသာ) အၿမိဳက္ စည္ႀကီးကို တီးခတ္ေပအံ့'' ဟု (မိန္႔ၾကား၏)။
ငါ့သွ်င္ သင္ ဝန္ခံသည့္ အတိုင္းဆိုလွ်င္ ''အဆံုးမရွိေသာ ဉာဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ မာရ္ငါးပါးကို ေအာင္ေသာ ဘုရား ျဖစ္ထိုက္ေပ၏'' ဟု (ဆို၏)။
''ဥပက အာသေဝါ တရားတို႔ ကုန္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေသာ ငါ ကဲ့သို႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္ တို႔သည္ စင္စစ္ ဇိနမည္ကုန္၏၊ ငါသည္ ယုတ္မာေသာ အကုသိုလ္ တရားတို႔ကို ေအာင္အပ္ၿပီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဇိနမည္၏'' ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
မင္းသား ဤသို႔ မိန္႔ၾကားေသာ္ ဥပကတကၠတြန္းသည္ ''ငါ့သွ်င္ ဟုတ္ေပရာ၏'' ဟု ဆိုကာ ဦးေခါင္းကို ညိတ္လ်က္ လမ္းဖယ္၍ သြားေလ၏။341
၅ - ေဗာဓိရာဇကုမာရသုတ္-မွ၊ ရာဇ၀ဂ္၊ မဇၥ်ိမနိကာယ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment