ဒုတိယ မိတၱသုတ္
ရဟန္းတုိ႔...
တရား ခုနစ္မ်ဳိးတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အေဆြခင္ပြန္း ရဟန္းကုိ
ေမာင္းမဲ ႏွင္ထုတ္အပ္ေသာ္လည္း မွီဝဲအပ္၏၊
ဆည္းကပ္အပ္၏၊ ခစားအပ္၏။
အဘယ္ ခုနစ္မ်ဳိး တုိ႔နည္း ဟူမူ -
၁... ခ်စ္လည္း ခ်စ္ထုိက္ ျမတ္ႏုိးလည္း ျမတ္ႏုိးထုိက္၏၊
၂... အေလးအျမတ္လည္း ျပဳထုိက္၏၊
၃... ႏွလံုးကုိလည္း ပြါးေစတတ္၏။
၄... သူတစ္ပါးတုိ႔ကုိ ဆံုးမတတ္၏၊
၅... သူတစ္ပါးတုိ႔ ဆုိဆံုးမသည္ကုိ ခံႏုိင္၏၊
၆... နက္နဲေသာတရားစကားကုိ ေျပာဆုိတတ္၏၊
၇... အရာဌာန မဟုတ္သည္၌ မယွဥ္ေစတတ္ (မတုိက္တြန္းတတ္)။
ရဟန္းတုိ႔ ဤတရားခုနစ္မ်ဳိးတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အေဆြခင္ပြန္း ရဟန္းကုိ ေမာင္းမဲႏွင္ထုတ္ အပ္ေသာ္လည္း မွီဝဲအပ္၏၊ ဆည္းကပ္အပ္၏၊ ခစားအပ္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အၾကင္ရဟန္းသည္ ခ်စ္ထုိက္၏၊ အေလးျပဳထုိက္၏၊ ႏွလံုးကုိ ပြါးေစတတ္၏၊ (သူတစ္ပါး တုိ႔ကုိ) ဆုိဆံုးမတတ္၏၊ ဆုိဆံုးမျခင္းကုိ ခံႏုိင္၏၊ နက္နဲေသာ တရား စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္၏၊ မေလ်ာက္ပတ္ေသာ အရာ၌ မယွဥ္ေစတတ္။ အၾကင္ပုဂၢဳိလ္၌ ထုိအေၾကာင္းတုိ႔သည္ ရွိကုန္၏၊ ထုိသုိ႔ သေဘာရွိေသာ အက်ဳိး စီးပြါးကုိ အလုိရွိေသာ အစဥ္ သနားတတ္ေသာ အေဆြ ခင္ပြန္းေကာင္း ျဖစ္ေသာ ထုိရဟန္းကုိ ေမာင္းမဲ ႏွင္ထုတ္အပ္ေသာ္လည္း အေဆြခင္ပြန္းေကာင္း ကုိ အလုိရွိသူသည္ မွီဝဲ ဆည္းကပ္ အပ္၏။ 37
၆ - ဒုတိယ မိတၱသုတ္၊ ေဒ၀တာ၀ဂ္၊ သတၱကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment