ဤစကားသည္ ဤအတုိင္းပင္ဟုတ္၏...

ဥပဇၩာယသုတ္ - (အနီးကပ္ သင္ျပေသာဆရာ)

ထုိအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ မိမိဥပဇၩာယ္ ဆရာထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ''အသွ်င္ဘုရား ယခုအခါ၌ အကြၽႏု္ပ္၏ ကုိယ္သည္ ေလးလံေနပါ၏၊ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာတုိ႔ သည္လည္း အကြၽႏု္ပ္အား မထင္ပါကုန္၊ တရားတုိ႔လည္း အကြၽႏု္ပ္အား မထင္လာပါကုန္၊ ေလးလံ ထုိင္းမႈိင္းျခင္း 'ထိနမိဒၶ' သည္လည္း အကြၽႏု္ပ္၏ စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံးယူ၍ တည္ေနပါ၏၊ မေမြ႕ေလ်ာ္ပါဘဲလ်က္လည္း ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္၍ ေနရပါ၏၊ တရားတုိ႔၌ မေဝခြဲႏုိင္ျခင္း 'ဝိစိကိစၧာ'သည္လည္း အကြၽႏု္ပ္အား ရွိပါ၏'' ဟု ေလွ်ာက္၏။

ထုိအခါ ဆရာ ဥပဇၩာယ္ ရဟန္းသည္ ထုိအတူေန တပည့္ရဟန္းကုိ ေခၚကာ ျမတ္စြာဘုရားထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္ ရွိခုိးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေနလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားအား -

''အသွ်င္ဘုရား ဤရဟန္းသည္ ဤသုိ႔ ေျပာဆုိပါ၏ 'အသွ်င္ဘုရား ယခုအခါ၌ အကြၽႏု္ပ္၏ ကုိယ္သည္ ေလးလံေနပါ၏၊ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာတုိ႔သည္လည္း အကြၽႏု္ပ္အား မထင္ပါကုန္၊ တရားတုိ႔သည္လည္း အကြၽႏု္ပ္အား မထင္လာပါကုန္၊ ေလးလံ ထုိင္းမႈိင္းျခင္း 'ထိနမိဒၶ' သည္လည္း အကြၽႏု္ပ္၏စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ တည္ေနပါ၏၊ မေမြ႕ေလ်ာ္ပါဘဲလ်က္လည္း ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္၍ ေနရပါ၏၊ တရားတုိ႔၌ မေဝခြဲႏုိင္ျခင္း 'ဝိစိကိစၧာ' သည္လည္း အကြၽႏု္ပ္အား ရွိပါ၏' ဟု ဆုိပါ၏'' ဟု ေလွ်ာက္၏။

ရဟန္း ဤစကားသည္ ဤအတုိင္းပင္ဟုတ္၏၊ ဣေႁႏၵတုိ႔၌ မေစာင့္ေရွာက္ မလံုျခံဳေသာ တံခါးရွိသည္ ျဖစ္၍ ေဘာဇဥ္တုိ႔၌ အတုိင္းအရွည္ကုိ မသိေသာ ႏုိးၾကားမႈကုိ အားမထုတ္ေသာ ကုသုိလ္တရားတုိ႔ကုိ မ႐ႈမူ၍ ညဥ့္၏ ေရွ႕ပုိင္းေနာက္ပုိင္း၌ ေဗာဓိပကၡိယတရား ပြါးမ်ား အားထုတ္မႈကုိ အားမထုတ္မူ၍ ေနေသာ ရဟန္းအား ကုိယ္သည္ ေလးလံေန၏၊ အရပ္ ရွစ္မ်က္ႏွာတုိ႔သည္လည္း ထုိရဟန္းအား မထင္ကုန္၊ တရားတုိ႔သည္လည္း ထုိရဟန္းအား မထင္လာကုန္၊ ေလးလံ ထုိင္းမႈိင္းျခင္း 'ထိနမိဒၶ'သည္လည္း ထုိရဟန္း၏ စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ တည္ေန၏၊ မေမြ႕ေလ်ာ္ဘဲလ်က္လည္း ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္၍ ေနရ၏၊ ထုိရဟန္းအား တရားတုိ႔၌လည္း မေဝခြဲႏုိင္ျခင္း 'ဝိစိကိစၧာ' သည္ ျဖစ္၏။

ရဟန္း ထုိအေၾကာင္းေၾကာင့္ သင္သည္ ဤသုိ႔ က်င့္ရမည္။

''ငါသည္ ဣေႁႏၵတုိ႔၌ ေစာင့္ေရွာက္ လံုျခဳံေသာ တံခါးရွိသူ ျဖစ္အံ့၊ ေဘာဇဥ္တုိ႔၌ အတုိင္းအရွည္ကုိ သိသူ ႏုိးၾကားမႈ၌ အားထုတ္သူ ကုသုိလ္တရားတုိ႔ကုိ ႐ႈသူ ညဥ့္၏ ေရွ႕ပုိင္း ေနာက္ပုိင္း၌ ေဗာဓိပကၡိယ တရားပြါးမ်ား အားထုတ္မႈကုိ အားထုတ္သူ ျဖစ္၍ ေနအံ့'' ဟု က်င့္ရမည္။ ရဟန္း ဤသုိ႔လွ်င္ သင္သည္ က်င့္ရမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

ထုိအခါ ထုိရဟန္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားက ဤအဆံုးအမေတာ္ျဖင့္ ဆံုးမအပ္သည္ ျဖစ္၍ ေနရာမွ ထၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ရွိခုိးလ်က္ အ႐ုိအေသျပဳကာ ဖဲသြားေလ၏။

ထုိအခါ ထုိရဟန္းသည္ တစ္ေယာက္တည္း ဆိတ္ၿငိမ္ရာသုိ႔ ကပ္ၿပီးလွ်င္ မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာ အားထုတ္လ်က္ တည္ၾကည္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ေနသည္ရွိေသာ္ ေကာင္းစြာသာလွ်င္ လူ႔ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သုိ႔ ဝင္ေရာက္ၾကေသာ အမ်ဳိးေကာင္းသားတုိ႔ လုိလားအပ္ေသာ အတုမရွိေသာ ျမတ္ေသာ အက်င့္၏ အဆံုးျဖစ္ေသာ အရဟတၱဖုိလ္အက်ဳိးကုိ မၾကာမီ ယခုဘဝ၌ပင္ ကုိယ္တုိင္ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေရာက္၍ ေနရ၏၊ ''ပဋိသေႏၶေနမႈ ကုန္ၿပီ၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္သံုးၿပီးၿပီ၊ (မဂ္)ကိစၥကုိ ျပဳၿပီးၿပီ၊ ဤ(မဂ္)ကိစၥ အလုိ႔ငွါ တစ္ပါးေသာ ျပဳဖြယ္ မရွိေတာ့ၿပီ'' ဟု သိ၏၊ ထုိရဟန္းသည္ ရဟႏၲာတုိ႔တြင္ တစ္ပါးအပါအဝင္ ျဖစ္ေလ၏။

ထုိ႔ေနာက္ ထုိရဟန္းသည္ အရဟတၱဖုိလ္သုိ႔ ေရာက္လတ္ေသာ္ မိမိ ဥပဇၩာယ္ ဆရာထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ -

''အသွ်င္ဘုရား ယခုအခါ၌ အကြၽႏု္ပ္၏ကုိယ္သည္ ေလးလံျခင္း မျဖစ္ေတာ့ပါ၊ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာတုိ႔သည္လည္း အကြၽႏု္ပ္အား ထင္ပါကုန္၏၊ တရားတုိ႔သည္ လည္း အကြၽႏု္ပ္အား ထင္လာပါကုန္၏၊ ေလးလံ ထုိင္းမွဳိင္းျခင္း 'ထိနမိဒၶ'သည္ လည္း အကြၽႏု္ပ္၏ စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ မတည္ေတာ့ပါ၊ ေမြ႔ေလ်ာ္စြာလည္း ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္ရပါ၏၊ တရားတုိ႔၌ မေဝခြဲႏုိင္ျခင္း 'ဝိစိကိစၧာ' သည္လည္း အကြၽႏု္ပ္အား မရွိေတာ့ပါ'' ဟု ေလွ်ာက္၏။

ထုိအခါ ထုိဆရာဥပဇၩာယ္ရဟန္းသည္ ထုိအတူေန တပည့္ရဟန္းကုိ ေခၚကာ ျမတ္စြာဘုရားထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ရွိခုိး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္လ်က္ ျမတ္စြာဘုရားအား-

''အသွ်င္ဘုရား ဤရဟန္းသည္ ဤသုိ႔ ေျပာဆုိပါ၏။
'အသွ်င္ဘုရား ယခုအခါ၌ အကြၽႏု္ပ္၏ကုိယ္သည္ ေလးလံျခင္း မျဖစ္ေတာ့ပါ၊ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာတုိ႔သည္လည္း အကြၽႏု္ပ္အား ထင္ပါကုန္၏၊ တရားတုိ႔သည္ လည္း အကြၽႏု္ပ္အား ထင္လာပါကုန္၏၊ ေလးလံ ထုိင္းမႈိင္းျခင္း 'ထိနမိဒၶ' သည္လည္း အကြၽႏု္ပ္၏ စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ မတည္ေတာ့ပါ၊ ေမြ႕ေလ်ာ္စြာလည္း ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္ရပါ၏၊ တရားတုိ႔၌ မေဝခြဲႏုိင္ျခင္း 'ဝိစိကိစၧာ' သည္လည္း အကြၽႏု္ပ္အား မရွိေတာ့ပါ' ဟူ၍ ေျပာဆုိပါ၏'' ဟု ေလွ်ာက္၏။

ရဟန္း ဤစကားသည္ ဤအတုိင္းပင္ဟုတ္၏၊

ဣေႁႏၵတုိ႔၌ ေစာင့္ေရွာက္ လံုျခံဳေသာ တံခါးရွိသည္ျဖစ္၍ ေဘာဇဥ္တုိ႔၌ အတုိင္းအရွည္ကုိ သိေသာ ႏုိးၾကားမႈကုိ အားထုတ္ေသာ ကုသုိလ္တရားတုိ႔ကုိ ႐ႈသည္ ျဖစ္၍ ညဥ့္၏ ေရွ႕ပုိင္း ေနာက္ပုိင္း၌ ေဗာဓိပကၡိယတရား ပြါးမ်ား အားထုတ္မႈကုိ အားထုတ္၍ေနေသာ ရဟန္းအား ကုိယ္သည္ ေလးလံ မေနေတာ့ေပ၊ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာတုိ႔သည္လည္း ထုိရဟန္းအား ထင္ကုန္၏၊ တရားတုိ႔သည္လည္း ထုိရဟန္းအား ထင္လာကုန္၏၊ ေလးလံထုိင္းမွဳိင္းျခင္း 'ထိနမိဒၶ'သည္လည္း ထုိရဟန္း၏ စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ မတည္၊ ေမြ႕ေလ်ာ္စြာလည္း ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္ရ၏၊ ထုိရဟန္းအား တရားတုိ႔၌လည္း မေဝခြဲႏုိင္ျခင္း 'ဝိစိကိစၧာ' သည္ မျဖစ္ေတာ့ေပ။

ရဟန္းတုိ႔ ထုိအေၾကာင္းေၾကာင့္ သင္တုိ႔သည္ ဤသုိ႔ က်င့္ရမည္-

''ငါတုိ႔သည္ ဣေႁႏၵတုိ႔၌ ေစာင့္ေရွာက္ လံုျခဳံေသာ တံခါးရွိသူ ျဖစ္ကုန္အံ့၊ ေဘာဇဥ္တုိ႔၌ အတုိင္းအရွည္ကုိ သိသူ ႏုိးၾကားမႈ၌ အားထုတ္သူ ကုသုိလ္ တရားတုိ႔ကုိ ႐ႈသူ ညဥ့္၏ ေရွ႕ပုိင္း ေနာက္ပုိင္း၌ ေဗာဓိပကၡိယတရား ပြါးမ်ား အားထုတ္မႈကုိ အားထုတ္သူ ျဖစ္၍ ေနကုန္အံ့'' ဟု က်င့္ရမည္။

ရဟန္းတုိ႔ ဤသုိ႔လွ်င္ သင္တုိ႔ က်င့္ရမည္ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ 56

၆ - ဥပဇၩာယသုတ္၊ နီဝရဏဝဂ္၊ ပဥၥကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။