ေဒဝဒူတသုတ္
ရဟန္းတို႔ ေသမင္းတမန္တို႔သည္ ဤသံုးမ်ဳိးတို႔တည္း။
အဘယ္သံုးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-
ရဟန္းတို႔...
ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူသည္ ...
ကိုယ္ျဖင့္ မေကာင္းမႈကို ျပဳက်င့္၏၊
ႏႈတ္ျဖင့္ မေကာင္းမႈကို ျပဳက်င့္၏၊
စိတ္ျဖင့္ မေကာင္းမႈကို ျပဳက်င့္၏။
ထိုသူသည္ ကိုယ္ျဖင့္ မေကာင္းမႈကို ျပဳက်င့္ေသာေၾကာင့္ ႏႈတ္ျဖင့္ မေကာင္းမႈကို ျပဳက်င့္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ျဖင့္ မေကာင္းမႈကို ျပဳက်င့္ေသာေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းေသာ မေကာင္းသျဖင့္ လားရာ ပ်က္စီး၍ က်ေရာက္ရာျဖစ္ေသာ ငရဲ၌ ျဖစ္ရ၏။ ရဟန္းတို႔ ထိုသူကို ငရဲထိန္းတို႔ သည္ အသီးအသီး လက္ေမာင္းတို႔၌ ဆဲြကိုင္၍ ယမမင္းအား ျပကုန္၏၊
''မင္းျမတ္ ဤေယာက်္ားသည္ အမိ၌ သားသမီးတို႔ က်င့္ဝတ္ ခြၽတ္ယြင္း၏၊ အဖ၌ သားသမီးတို႔ က်င့္ဝတ္ ခြၽတ္ယြင္း၏၊ သမဏတို႔၌ လူတို႔ က်င့္ဝတ္ ခြၽတ္ယြင္း၏၊ ျဗာဟၼဏတို႔၌ လူတို႔ က်င့္ဝတ္ ခြၽတ္ယြင္း၏၊ အမ်ဳိး၌ ႀကီးေသာ သူ (အဖိုး အဖြား ဦးႀကီး ဦးေလး စသည္) တို႔ကို အ႐ိုအေသမျပဳ။ မင္းျမတ္သည္ ဤေယာက်္ားအား ဒဏ္ေပးေတာ္မူပါ'' ဟု ေျပာဆိုကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ...
ထိုသူကို ယမမင္းသည္ ''အေမာင္ေယာက်္ား သင္သည္ လူ႕ျပည္တို႔၌ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚေသာ ပဌမေသမင္းတမန္ကို မျမင္ခဲ့ပါသေလာ'' ဟု ပဌမေသမင္းတမန္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေမးျမန္း၏၊ စစ္ေဆး၏၊ ေျပာဆို၏။ ''အသွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္ မျမင္ခဲ့ပါ'' ဟု ထို ေယာက်္ားသည္ ျပန္ေျပာ၏။
ရဟန္းတို႔...
ထိုသူကို ယမမင္းသည္ ဤသို႔ ေမးျမန္း၏-
''အေမာင္ေယာက်္ား သင္သည္ လူ႕ျပည္တို႔၌ အိမ္အျခင္ကဲ့သို႔ ကိုင္းေသာ ခါး ကုန္းေသာ ေတာင္ေဝွးကို အားထား ေနရေသာ တုန္တုန္ရီရီ သြားလာေနေသာ အိုနာ ႏွိပ္စက္ေနေသာ အရြယ္လြန္ေသာ သြားက်ဳိးေသာ ဆံျဖဴေသာ ေခါင္းေျပာင္ ေနေသာ ဦးေခါင္းတုန္လႈပ္ေသာ အေရတြန္႔လိပ္၍ မွဲ႔ေျခာက္တို႔ျဖင့္ ၿပဳိးႁပြမ္းေသာ ကိုယ္ရွိေသာ ပဋိသေႏၶမွ အသက္အားျဖင့္ ရွစ္ဆယ္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကိုး ဆယ္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ တစ္ရာေသာ္ လည္းေကာင္း ရွိေသာ အမယ္အိုကို ျဖစ္ ေစ အဖိုးအိုကို ျဖစ္ေစ မျမင္ခဲ့ပါသေလာ'' ဟု (ေမးျပန္၏)။
''အသွ်င္ ျမင္ခဲ့ပါ၏'' ဟု ထို ေယာက်္ားသည္ ျပန္ေျပာ၏။
ရဟန္းတို႔ ...
ထိုသူကို ယမမင္းသည္ ဤသို႔ ေမး၏-
''အေမာင္ေယာက်္ား သင္သည္ သိၾကားလိမၼာသည္ ျဖစ္ပါလ်က္ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္သည္ ျဖစ္ပါလ်က္ 'ငါသည္ လည္း အိုျခင္းသေဘာ ရွိ၏၊ အိုျခင္းသေဘာကို မလြန္ႏိုင္ေခ်၊ ငါသည္ ယခုအခါ ကိုယ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ႏႈတ္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ စိတ္ျဖင့္လည္းေကာင္း ေကာင္းမႈကို ျပဳအံ့' ဟု ဤသို႔ေသာ စိတ္အၾကံသည္ မျဖစ္ခဲ့ပါသေလာ''ဟု (ေမး၏)။ ''အရွင္ အကြၽႏု္ပ္သည္ (ေကာင္းမႈကို ျပဳျခင္းငွါ) မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါ၊ ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့ပါသည္'' ဟု ထို ေယာက်္ားသည္ ျပန္ေျပာ၏။
ရဟန္းတို႔...
ထိုသူကို ယမမင္းသည္ ဤသို႔ ဆို၏-
''အေမာင္ ေယာက်္ား သင္သည္ ေမ့ေလ်ာ့ေသာေၾကာင့္ ကိုယ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ႏႈတ္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ စိတ္ျဖင့္လည္းေကာင္း ေကာင္းမႈကို မျပဳခဲ့ေလ၊ အေမာင္ ေယာက်္ား အၾကင္ အျခင္းအရာအားျဖင့္ သင္သည္ ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့၏၊ ထို အျခင္း အရာ အားျဖင့္ သင့္ကို မခြၽတ္ျပဳၾကကုန္ လတၱံ႕၊ ထို မေကာင္းမႈကို သင့္ အမိသည္ ျပဳသည္မဟုတ္၊ သင့္ အဖသည္ ျပဳသည္မဟုတ္၊ သင့္ ညီအစ္ကိုသည္ ျပဳသည္ မဟုတ္၊ သင့္ အစ္မႏွမသည္ ျပဳသည္မဟုတ္၊ သင့္ အေဆြခင္ပြန္း ခ်စ္ကြၽမ္းဝင္သူ တို႔သည္ ျပဳသည္မဟုတ္၊ သင့္ ေဆြမ်ဳိး သားခ်င္း တို႔သည္ ျပဳသည္မဟုတ္၊ နတ္တို႔သည္ ျပဳသည္ မဟုတ္၊ သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ျပဳသည္ မဟုတ္၊ စင္စစ္ အားျဖင့္ သင္သည္ပင္ ထို မေကာင္းမႈကို ျပဳခဲ့၏၊ ထို မေကာင္းမႈ၏ အက်ဳိးကို သင္သည္ပင္ ခံစားရ လတၱံ႕'' ဟု (ဆို၏)။ (၁)
ရဟန္းတို႔ ...
ထိုသူကို ယမမင္းသည္ ပဌမေသမင္းတမန္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေမးျမန္းစစ္ေဆး ေျပာ ဆိုၿပီးလွ်င္ ''အေမာင္ေယာက်္ား သင္သည္ လူ႕ျပည္တို႔၌ ထင္ရွားျဖစ္ေသာ ဒုတိ ယေသမင္း တမန္ကို မျမင္ခဲ့ပါ သေလာ'' ဟု ဒုတိယေသမင္းတမန္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေမးျမန္းျပန္၏၊ စစ္ေဆး ျပန္၏၊ ေျပာဆိုျပန္၏။ ''အရွင္ အကြၽႏု္ပ္ မျမင္ခဲ့ပါ'' ဟု ထို ေယာက်္ားသည္ ျပန္ေျပာ၏၊
ရဟန္းတို႔ ...
ထိုသူကို ယမမင္းသည္ ဤသို႔ ေမးျပန္၏-
''အေမာင္ ေယာက်္ား သင္သည္ လူ႕ျပည္တို႔၌ အနာျဖင့္ ႏွိပ္စက္အပ္ေသာ ဆင္းရဲျခင္းသို႔ ေရာက္ေနေသာ ျပင္းစြာ မက်န္းမာေသာ မိမိက်င္ႀကီးက်င္ငယ္၌ လိမ္းက်ံေပေရလ်က္ အိပ္ရေသာ သူတစ္ပါး ထူေပးမွ ထႏိုင္ေသာ အိပ္ရာသို႔ သူတစ္ပါးတို႔ ခ်ီမပို႔ေဆာင္အပ္ေသာ လူနာမိန္းမကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ လူနာ ေယာက်္ားကိုေသာ္ လည္းေကာင္း သင္ မျမင္ခဲ့ပါသေလာ''ဟု (ေမးျပန္၏)။
''အရွင္ အကြၽႏ္ု္ပ္ ျမင္ခဲ့ပါ၏'' ဟု ထို ေယာက်္ားသည္ ေျပာဆို၏။
ရဟန္းတို႔ ...
ထိုသူကို ယမမင္းသည္ ဤသို႔ ေမး၏-
''အေမာင္ေယာက်္ား သင္သည္ သိၾကားလိမၼာသည္ ျဖစ္ပါလ်က္
အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္သည္ ျဖစ္ပါလ်က္ 'ငါသည္လည္း နာျခင္းသေဘာ ရွိ၏၊ နာျခင္းသေဘာကို မလြန္ႏိုင္၊ ယခုအခါ ငါသည္ ကိုယ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ႏႈတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ စိတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း ေကာင္းမႈကို ျပဳအံ့' ဟု ဤသို႔ေသာ စိတ္ အၾကံသည္ မျဖစ္ခဲ့ပါသေလာ''ဟု(ေမး၏)။ ''အရွင္ အကြၽႏု္ပ္သည္ကား (ေကာင္းမႈ ျပဳျခင္းငွါ) မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါ၊ ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့ပါသည္''ဟု ထို ေယာက်္ားသည္ ျပန္ ေျပာ၏။
ရဟန္းတို႔ ...
ထိုသူကို ယမမင္းသည္ ဤသို႔ဆို၏-
''အေမာင္ ေယာက်္ား သင္သည္ ေမ့ေလ်ာ့ေသာေၾကာင့္ ကိုယ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ႏႈတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ စိတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း ေကာင္းမႈကို မျပဳခဲ့ေလ၊ အေမာင္ ေယာက်္ား အၾကင္ အျခင္းအရာ အားျဖင့္ သင္သည္ ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့၏၊ ထို အျခင္း အရာအားျဖင့္ သင့္ကို မခြၽတ္ျပဳၾက ကုန္လတၱံ႕၊ ထို မေကာင္းမႈကို သင့္ အမိသည္ ျပဳသည္ မဟုတ္၊ သင့္ အဖသည္ ျပဳသည္မဟုတ္၊ သင့္ ညီအစ္ကိုသည္ ျပဳသည္ မဟုတ္၊ သင့္ အစ္မႏွမသည္ ျပဳသည္ မဟုတ္၊ သင့္ အေဆြခင္ပြန္းသည္ ခ်စ္ကြၽမ္း ဝင္သူ တို႔သည္ ျပဳသည္မဟုတ္၊ သင့္ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း တို႔သည္ ျပဳသည္မဟုတ္၊ နတ္တို႔ ျပဳသည္ မဟုတ္၊ သမဏျဗာဟၼဏတို႔ ျပဳသည္မဟုတ္၊ စင္စစ္အားျဖင့္ သင္သည္ပင္ ထို မေကာင္းမႈကို ျပဳခဲ့၏၊ ထို မေကာင္းမႈ၏ အက်ဳိးကို သင္သည္ပင္
ခံစားရလတၱံ႕'' ဟု (ဆို၏)။ (၂)
ရဟန္းတို႔ ...
ထိုသူကို ယမမင္းသည္ ဒုတိယေသမင္းတမန္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေမးျမန္း စစ္ေဆး ေျပာဆိုၿပီးလွ်င္ ''အေမာင္ေယာက်္ား သင္သည္ လူ႕ျပည္တို႔၌ ထင္ရွားျဖစ္ေသာ တတိယ ေသမင္းတမန္ကို မျမင္ခဲ့ ပါသေလာ''ဟု တတိယေသမင္းတမန္ကို ေမးျမန္းျပန္၏၊ စစ္ေဆးျပန္၏၊ ေျပာဆိုျပန္၏။ ''အရွင္ အကြၽႏု္ပ္ မျမင္ခဲ့ပါ'' ဟု ထို ေယာက်္ားသည္ ျပန္ေျပာ၏၊ ရဟန္းတို႔ ထိုသူကို ယမမင္းသည္ ဤသို႔ ေမးျပန္၏- ''အေမာင္ေယာက်္ား သင္သည္ လူ႕ျပည္တို႔၌ ေသ၍ တစ္ရက္ရွိၿပီးေသာ္လည္း ျဖစ္ေသာ ေသ၍ ႏွစ္ရက္ရွိၿပီးေသာ္လည္းျဖစ္ေသာ ေသ၍ သံုးရက္ ရွိၿပီးေသာ္ လည္း ျဖစ္ေသာ ဖူးဖူးေရာင္ေနေသာ ႐ုပ္ပ်က္ ဆင္းပ်က္ ၫိုမဲေနေသာ ျပည္ကဲ့သို႔ စက္ဆုပ္ဖြယ္ အပုပ္ရည္ယိုစီးေနေသာ မိန္းမ သူေသေကာင္ကိုျဖစ္ေစ ေယာက်္ား သူေသေကာင္ ကိုျဖစ္ေစ သင္ မျမင္ခဲ့ပါသေလာ'' ဟု (ေမး၏)။
''အရွင္ အကြၽႏ္ု္ပ္ ျမင္ခဲ့ပါ၏''ဟု ထို ေယာက်္ားသည္ ျပန္ေျပာဆို၏။
ရဟန္းတို႔ ...
ထို ေယာက်္ားကို ယမမင္းသည္ ဤသို႔ ေမးျပန္၏-
''အေမာင္ ေယာက်္ား သင္သည္ သိၾကားလိမၼာသည္ ျဖစ္ပါလ်က္ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္သည္ ျဖစ္ပါလ်က္ 'ငါသည္လည္း ေသျခင္းသေဘာ ရွိ၏၊ ေသျခင္းသေဘာ ကို မလြန္ႏိုင္၊ ယခုအခါ ငါသည္ ကိုယ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ႏႈတ္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ စိတ္ျဖင့္လည္းေကာင္း ေကာင္းမႈကို ျပဳအံ့'ဟု ဤသို႔ေသာ စိတ္အၾကံသည္ မျဖစ္ ခဲ့ပါသေလာ''ဟု(ေမးျပန္၏)။ ''အရွင္ အကြၽႏု္ပ္သည္ကား (ေကာင္းမႈကို ျပဳျခင္းငွါ) မစြမ္း ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါ၊ ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့ပါသည္'' ဟု ထိုေယာက်္ားသည္ ျပန္ေျပာ၏။ ရဟန္းတို႔ ထို ေယာက်္ားကို ယမမင္းသည္ ဤသို႔ ဆိုျပန္၏- ''အေမာင္ ေယာက်္ား သင္သည္ ေမ့ေလ်ာ့ေသာေၾကာင့္ ကိုယ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ႏႈတ္ျဖင့္ လည္း ေကာင္း၊ စိတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း ေကာင္းမႈကို မျပဳခဲ့ေပ၊ အေမာင္ ေယာက်္ား အၾကင္ အျခင္းအရာ အားျဖင့္ သင္သည္ ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့၏၊ ထို အျခင္းအရာအားျဖင့္ သင့္ကို မခြၽတ္ျပဳၾက ကုန္လတၱံ႕၊ ထို မေကာင္းမႈကို သင့္ အမိသည္ ျပဳသည္ မဟုတ္၊ သင့္ အဖသည္ ျပဳသည္မဟုတ္၊ သင့္ ညီအစ္ကိုသည္ ျပဳသည္မဟုတ္၊ သင့္ အစ္မႏွမသည္ ျပဳသည္မဟုတ္၊ သင့္ အေဆြခင္ပြန္း ခ်စ္ကြၽမ္း ဝင္သူတို႔သည္ ျပဳသည္မဟုတ္၊ သင့္ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းတို႔သည္ ျပဳသည္မဟုတ္၊ နတ္တို႔ ျပဳသည္ မဟုတ္၊ သမဏျဗာဟၼဏတို႔ ျပဳသည္မဟုတ္၊ စင္စစ္အားျဖင့္ သင္သည္ပင္ ထို မေကာင္းမႈကို ျပဳခဲ့၏၊ ထို မေကာင္းမႈ၏ အက်ဳိးကို သင္သည္ပင္ ခံစားရလတၱံ႕'' ဟု (ဆို၏)။ (၃)
ရဟန္းတို႔ ...
ထိုသူကို ယမမင္းသည္ တတိယေသမင္းတမန္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေမးျမန္းစစ္ေဆး ေျပာဆိုၿပီးေသာ္ ဆိတ္ဆိတ္ေန၏။ ရဟန္းတို႔ ထို ေယာက်္ားကို ငရဲထိန္းတို႔သည္ ငါးမ်ဳိးေသာ ေႏွာင္ဖဲြ႕ျခင္း မည္ေသာ ကမၼကရဏကို ျပဳကုန္၏၊ ေလာေလာပူေသာ သံစို႔ကို လက္၌ ႐ိုက္ႏွက္ ကုန္၏၊ ေလာေလာပူေသာ သံစို႔ကို ႏွစ္ခုေျမာက္ေသာ လက္၌ ႐ိုက္ႏွက္ကုန္၏၊ ေလာေလာ ပူေသာ သံစို႔ကို ေျခ၌ ႐ိုက္ႏွက္ကုန္၏၊ ေလာေလာ ပူေသာ သံစို႔ကို ႏွစ္ခုေျမာက္ေသာ ေျခ၌ ႐ိုက္ႏွက္ကုန္၏၊ ေလာေလာ ပူေသာ သံစို႔ကို ရင္အလယ္၌ ႐ိုက္သြင္းကုန္၏၊ ထိုေယာက်္ားသည္ ထိုသံစို႔ငါး ခ်က္ ႐ိုက္သြင္းေသာ ေနရာတို႔၌ ျပင္းထန္ကုန္ေသာ ၾကမ္းတမ္းကုန္ေသာ က်င္နာ စပ္ရွားကုန္ေသာ ဆင္းရဲ ေဝဒနာတို႔ကို ခံစားရ၏၊ အၾကင္မွ်ေလာက္ ထို မေကာင္း မႈကံ မကုန္ေသး၊ ထို မွ်ေလာက္ မေသေသးေပ။
ရဟန္းတို႔ ထိုသူကို ငရဲထိန္းတို႔သည္ ဆဲြငင္ကုန္၍ ဓားမႀကီးတို႔ျဖင့္ ခုတ္ျဖတ္ ကုန္၏၊ ထိုသူသည္ ထိုသို႔ ဓားမႀကီးျဖင့္ ခုတ္ျဖတ္ ခံရေသာ ေနရာ၌ ျပင္းထန္ ကုန္ေသာ ၾကမ္းတမ္းကုန္ေသာ က်င္နာစပ္ရွား ကုန္ေသာ ဆင္းရဲ ေဝဒနာတို႔ကို ခံစားရ၏၊ အၾကင္ မွ်ေလာက္ ထို မေကာင္းမႈကံသည္ မကုန္ေသး ထိုမွ်ေလာက္ မေသ ေသးေပ။
ရဟန္းတို႔ ...
ထိုသူကို ငရဲထိန္း တို႔သည္ ေစာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ ဆဲြကိုင္ၾက၍ ပဲခြပ္တို႔ျဖင့္ ခုတ္ေရြ ကုန္၏။ပ။ ရဟန္းတို႔ ထိုသူကို ငရဲထိန္း တို႔သည္ ရထား၌ တပ္၍ ရဲရဲညီးေသာ အလွ်ံတေျပာင္ေျပာင္ ေလာင္ေသာ မီးေတာက္ မီးလွ်ံႏွင့္ တကြေသာ ေျမအျပင္၌ အေခါက္ေခါက္ အျပန္ျပန္ ေမာင္းႏွင္ကုန္၏။ပ။ ရဟန္းတို႔ ထိုသူကို ငရဲထိန္းတို႔ သည္ ရဲရဲညီးေသာ အလွ်ံ တေျပာင္ေျပာင္ ေလာင္ေသာ မီးေတာက္မီးလွ်ံႏွင့္ တကြေသာ မီးေတာင္ႀကီး သို႔လည္း တက္ေစ ဆင္းေစ ကုန္၏။ပ။ ရဟန္းတို႔ ထိုသူကို ငရဲထိန္းတို႔သည္ ေစာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ ဆဲြကိုင္ၾက ၍ ရဲရဲညီးေသာ အလွ်ံ တေျပာင္ေျပာင္ ေလာင္ေသာ မီးေတာက္မီးလွ်ံႏွင့္ တကြေသာ ေလာေလာ ပူ ေသာ သံအိုးႀကီး၌ ပစ္ခ်ကုန္၏။ ထိုသူသည္ ထို သံအိုးႀကီး၌ အျမႇဳပ္ထလ်က္ က်က္သည္ျဖစ္၍ အထက္သို႔လည္း တစ္ႀကိမ္ေပၚ၏၊ ေအာက္သို႔လည္း တစ္ႀကိမ္ ျမဳပ္၏၊ ဖီလာလည္း တစ္ႀကိမ္ ေမ်ာ၏။ ထိုသူသည္ ထို သံအိုးႀကီး၌ ျပင္းထန္ကုန္ ေသာ ၾကမ္းတမ္းကုန္ေသာ က်င္နာစပ္ရွား ကုန္ေသာ ဆင္းရဲေဝဒနာတို႔ကို ခံစားရ ၏၊ အၾကင္မွ်ေလာက္ ထို မေကာင္းမႈကံ မကုန္ေသး၊ ထိုမွ်ေလာက္ မေသေသး ေပ။
ရဟန္းတို႔ ...
ထိုသူကို ငရဲထိန္းတို႔သည္ (အဝီစိ) ငရဲႀကီး၌ ပစ္ခ်ၾက ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ထို (အဝီစိ) ငရဲႀကီးသည္ကား- အေထာင့္ေလးခု ရွိ၏၊ တံခါးေလးေပါက္ ရွိ၏၊ ညီညာ ေသာ အဖို႔အားျဖင့္ ေဝဖန္ ပိုင္းျခားအပ္၏၊ သံတံတိုင္းျဖင့္ ကာရံအပ္၏၊ သံျပားျဖင့္ မိုးထား အပ္၏၊ ထို (အဝီစိ) ငရဲ၏ ေျမျပင္သည္ သံေျမျပင္ ျဖစ္၏၊ အလွ်ံ တေျပာင္ ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္ေန၏၊ အလွ်ံႏွင့္ ယွဥ္စပ္ေန၏၊ ထက္ဝန္းက်င္ ယူဇနာ တစ္ရာ တိုင္တိုင္ ပ်ံ႕ႏံွ႕၍ အျမဲတည္ေန၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၆ - ေဒဝဒူတသုတ္၊ ေဒ၀ဒူတ၀ဂ္၊ တိကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။
ေဒဝဒူတ လကၤာ (လကၤာေရးသူ အမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦး)--->
