ပုဏၰသုတ္
အသွ်င္ပုဏၰသည္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနၿပီးေသာ္
ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္ထား၏
အသွ်င္ဘုရား ေတာင္းပန္ပါ၏၊
ျမတ္စြာဘုရားထံမွ တပည့္ေတာ္အား အက်ဥ္းအားျဖင့္ တရားကို ေဟာေတာ္ မူပါေလာ့၊ တပည့္ေတာ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ယင္းတရားေတာ္ ကို နာၾကားၿပီးလွ်င္ တစ္ေယာက္တည္း ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ ကပ္လ်က္ မေမ့မေလ်ာ့ လုံ႔လရွိသည္ ျဖစ္၍ နိဗၺာန္သို႔ ေစလႊတ္အပ္ေသာ စိတ္ရွိလ်က္ ေနလိုပါ၏ ဟု ေလွ်ာက္၏။
ပုဏၰ အလိုရွိအပ္ ႏွစ္သက္အပ္ စိတ္ႏွလံုးကို ပြါးေစတတ္ကုန္ေသာ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သေဘာ ရွိကုန္ေသာ ကာမႏွင့္ စပ္ယွဥ္ကုန္ေသာ စြဲမက္အပ္ကုန္ေသာ မ်က္စိျဖင့္ သိအပ္ေသာ အဆင္းတို႔သည္ ရွိကုန္၏။ ပုဏၰ ထိုအဆင္းကို ရဟန္းသည္ အလြန္ႏွစ္သက္ခဲ့မူ စြဲလမ္းခဲ့မူ လႊမ္းမိုး၍ တည္ခဲ့မူ ထိုအဆင္းကို အလြန္ ႏွစ္သက္ေသာ စြဲလမ္းေသာ လႊမ္းမိုး၍ တည္ေသာ ထိုရဟန္းအား ႏွစ္သက္မႈ 'တဏွာ' သည္ ျဖစ္၏၊ ႏွစ္သက္မႈ 'တဏွာ' ျဖစ္ေပၚျခင္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲ ျဖစ္ေပၚ၏ဟု ငါဘုရားေဟာ၏။ပ။
ပုဏၰ လွ်ာျဖင့္ သိအပ္ေသာ အရသာတို႔သည္ ရွိကုန္၏။ပ။ ပုဏၰ အလိုရွိအပ္ ႏွစ္သက္အပ္ စိတ္ႏွလံုးကို ပြါးေစတတ္ကုန္ေသာ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သေဘာရွိကုန္ေသာ ကာမႏွင့္ စပ္ယွဥ္ကုန္ေသာ စြဲမက္ အပ္ကုန္ေသာ စိတ္ျဖင့္ သိအပ္ေသာ သေဘာတရားတို႔သည္ ရွိကုန္၏။ ပုဏၰ ထိုသေဘာ တရားတို႔ကို ရဟန္းသည္ အလြန္ႏွစ္သက္ခဲ့မူ စြဲလမ္းခဲ့မူ လႊမ္းမိုး၍ တည္ခဲ့မူ ထိုသေဘာတရားကို အလြန္ ႏွစ္သက္ေသာ စြဲလမ္းေသာ လႊမ္းမိုး၍ တည္ေသာ ထိုရဟန္းအား ႏွစ္သက္မႈ 'တဏွာ'သည္ ျဖစ္၏၊ ႏွစ္သက္မႈ'တဏွာ' ျဖစ္ေပၚျခင္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲ ျဖစ္ေပၚ၏ဟု ငါ ေဟာ၏။ ပုဏၰ အလိုရွိအပ္ ႏွစ္သက္အပ္ စိတ္ႏွလံုးကို ပြါးေစတတ္ကုန္ေသာ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သေဘာ ရွိကုန္ေသာ ကာမႏွင့္ စပ္ယွဥ္ကုန္ေသာ စြဲမက္အပ္ကုန္ေသာ မ်က္စိျဖင့္ သိအပ္ေသာ အဆင္းတို႔သည္ ရွိကုန္၏။ ပုဏၰ ထိုအဆင္းကို ရဟန္းသည္ မႏွစ္သက္ခဲ့မူ မစြဲလမ္းခဲ့မူ လႊမ္းမိုး၍ မတည္ခဲ့မူ ထိုအဆင္းကို မႏွစ္သက္ေသာ မစြဲလမ္းေသာ လႊမ္းမိုး၍ မတည္ေသာ ထိုရဟန္းအား ႏွစ္သက္မႈ 'တဏွာ' ခ်ဳပ္ၿငိမ္း၏၊ ႏွစ္သက္မႈ 'တဏွာ' ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲ ခ်ဳပ္ၿငိမ္း၏ဟု ငါ ေဟာ၏။ပ။
ပုဏၰ အလိုရွိအပ္ ႏွစ္သက္အပ္ စိတ္ႏွလံုးကို ပြါးေစတတ္ကုန္ေသာ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သေဘာရွိကုန္ေသာ ကာမႏွင့္ စပ္ယွသ္ကုန္ေသာ စြဲမက္အပ္ကုန္ေသာ စိတ္ျဖင့္ သိအပ္ကုန္ေသာ သေဘာတရားတို႔သည္ ရွိကုန္၏၊ ပုဏၰ ထိုသေဘာတရားကို ရဟန္းသည္ အလြန္မႏွစ္သက္ခဲ့မူ မစြဲလမ္းခဲ့မူ လႊမ္းမိုး၍ မတည္ခဲ့မူ ထို သေဘာတရားကို အလြန္ မႏွစ္သက္ေသာ မစြဲ လမ္းေသာ လႊမ္းမိုး၍ မတည္ေသာ ထိုရဟန္းအား ႏွစ္သက္မႈ 'တဏွာ' ခ်ဳပ္ၿငိမ္း၏၊ ႏွစ္သက္မႈ 'တဏွာ' ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲ ခ်ဳပ္ၿငိမ္း၏ ဟု ငါေဟာ၏။
ပုဏၰ ဤအက်ဥ္းျဖစ္ေသာ အဆံုးအမျဖင့္ ငါဘုရား ဆံုးမအပ္ၿပီးေသာ သင္သည္ အဘယ္ဇနပုဒ္၌ ေနမည္နည္း။ အသွ်င္ဘုရား သုနာပရႏၲမည္ေသာ ဇနပုဒ္သည္ ရွိပါ၏၊ ထိုဇနပုဒ္၌ တပည့္ေတာ္ ေနပါမည္ ဟု ေလွ်ာက္၏။
ပုဏၰ သုနာပရႏၲတိုင္းသားျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ ၾကမ္းတမ္းကုန္၏၊ ခက္ထန္ကုန္၏။ ပုဏၰ သုနာပရႏၲတိုင္းသား ျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ သင့္ကို ဆဲေရးၾကကုန္မူ ေရရြတ္ၾကကုန္မူ သင္၏ စိတ္သည္ အဘယ္သို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္နည္း ဟု ေမးေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္အား သုနာပရႏၲတိုင္းသားျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ ဆဲေရးၾကကုန္မူ ေရရြတ္ၾကကုန္မူ တပည့္ေတာ္၏ စိတ္သည္ ဤသို႔ ျဖစ္ပါလတၱံ႕- ''ဤသုနာပရႏၲတိုင္းသားျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ ေကာင္းၾကေပစြ တကား၊ ဤ သုနာပရႏၲတိုင္းသားျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ အလြန္ ေကာင္းၾကေပစြ တကား။ ယင္းသို႔ ေကာင္းၾကေပေသာေၾကာင့္ ငါ့အား ဤလူတို႔သည္ လက္ျဖင့္ ပုတ္ခတ္မႈကို မေပးၾကကုန္ေသး''။ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ဤအခါ၌ ဤသို႔ စိတ္ျဖစ္ပါ လတၱံ႕၊ ေကာင္းေသာ စကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ဤအခါ၌ ဤသို႔ စိတ္ျဖစ္ပါ လတၱံ႕ ဟု ေလွ်ာက္၏။
ပုဏၰ သင့္အား သုနာပရႏၲတိုင္းသားျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ လက္ျဖင့္ ပုတ္ခတ္ၾက ကုန္မူ သင္၏ စိတ္သည္ အဘယ္သို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္နည္းဟု ေမးေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္အား သုနာပရႏၲတိုင္းသားျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ လက္ျဖင့္ ပုတ္ခတ္ၾကကုန္မူ တပည့္ေတာ္၏ စိတ္သည္ ဤသို႔ ျဖစ္ပါလတၱံ႕- ''ဤသုနာပရႏၲတိုင္းသားျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ ေကာင္းၾကေပစြတကား၊ ဤသုနာ ပရႏၲ တိုင္းသားျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ အလြန္ ေကာင္းၾကေပစြတကား။ ယင္းသို႔ ေကာင္းၾကေပေသာေၾကာင့္ ငါ့အား ဤလူတို႔ သည္ ခဲျဖင့္ မပစ္ခတ္ၾကကုန္''။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ဤအခါ၌ ဤသို႔ စိတ္ျဖစ္ပါလတၱံ႕၊ ေကာင္းေသာ စကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ဤအခါ၌ ဤသို႔ စိတ္ျဖစ္ပါလတၱံ႕ ဟု ေလွ်ာက္၏။
ပုဏၰ သင့္အား သုနာပရႏၲတိုင္းသားျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ ခဲျဖင့္ ပစ္ခတ္ၾကကုန္မူ သင္၏ စိတ္သည္ အဘယ္သို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္နည္းဟု ေမးေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္အား သုနာပရႏၲတိုင္းသားျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ ခဲျဖင့္ ပစ္ခတ္ၾကကုန္မူ တပည့္ေတာ္၏ စိတ္သည္ ဤသို႔ ျဖစ္ပါလတၱံ႕- ''ဤသုနာပရႏၲ တိုင္းသားျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ ေကာင္းၾကေပစြ တကား၊ ဤသုနာပရႏၲ တိုင္းသားျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ အလြန္ ေကာင္းၾကေပစြတကား။ ယင္းသို႔ ေကာင္းၾကေပေသာေၾကာင့္ ငါ့အား ဤလူတို႔ သည္ တုတ္ျဖင့္ မ႐ိုက္ႏွက္ၾကကုန္''။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ဤအခါ၌ ဤသို႔ စိတ္ျဖစ္ပါလတၱံ႕၊ ေကာင္းေသာ စကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ဤအခါ၌ ဤသို႔ စိတ္ျဖစ္ပါလတၱံ႕ဟု ေလွ်ာက္၏။
ပုဏၰ သင့္အား သုနာပရႏၲတိုင္းသားျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ တုတ္ျဖင့္ ႐ိုက္ႏွက္ၾက ကုန္မူ သင္၏ စိတ္သည္ အဘယ္သို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္နည္းဟု ေမးေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္အား သုနာပရႏၲတိုင္းသားျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ တုတ္ျဖင့္ ႐ိုက္ႏွက္ၾကကုန္မူ တပည့္ေတာ္အား ဤသို႔ စိတ္ျဖစ္ပါလတၱံ႕- ''ဤသုနာပရႏၲတိုင္းသားျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ ေကာင္းၾကေပစြတကား၊ ဤသုနာ ပရႏၲ တိုင္းသား ျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ အလြန္ ေကာင္းၾကေပစြတကား။ ယင္းသို႔ ေကာင္းၾကေပေသာေၾကာင့္ ငါ့အား ဤလူတို႔သည္ ဓားျဖင့္ မခုတ္ၾကကုန္''။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ဤအခါ၌ ဤသို႔ စိတ္ျဖစ္ပါလတၱံ႕၊ ေကာင္းေသာ စကားကို ဆိုေတာ္မူ တတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ဤအခါ၌ ဤသို႔ စိတ္ျဖစ္ပါလတၱံ႕ဟု ေလွ်ာက္၏။
ပုဏၰ သင့္အား သုနာပရႏၲတိုင္းသားျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ ဓားျဖင့္ ခုတ္ၾကကုန္မူ သင္၏ စိတ္သည္ အဘယ္သို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္နည္းဟု ေမးေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္အား သုနာပရႏၲတိုင္းသားျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ ဓားျဖင့္ ခုတ္ၾကကုန္မူ တပည့္ေတာ္အား ဤသို႔ စိတ္ျဖစ္ပါလတၱံ႕- ''ဤသုနာပရႏၲ တိုင္းသားျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ ေကာင္းၾကေပစြ တကား၊ ဤသုနာပရႏၲတိုင္းသား ျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ အလြန္ ေကာင္းၾကေပစြတကား။ ယင္းသို႔ ေကာင္းၾက ေပေသာေၾကာင့္ ငါ့အား ဤလူတို႔သည္ ထက္လွစြာေသာ ဓားျဖင့္ အသက္မွ မခ်ၾကကုန္''။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ဤအခါ၌ ဤသို႔ စိတ္ျဖစ္ပါ လတၱံ႕၊ ေကာင္းေသာ စကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ဤအခါ၌ ဤသို႔ စိတ္ျဖစ္ပါလတၱံ႕ ဟု ေလွ်ာက္၏။
ပုဏၰ သင့္အား သုနာပရႏၲတိုင္းသားျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ ထက္လွစြာေသာ ဓားျဖင့္ အသက္မွ ခ်ၾကကုန္မူ သင္၏ စိတ္သည္ အဘယ္သို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္နည္း ဟု ေမးေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္အား သုနာပရႏၲတိုင္းသားျဖစ္ေသာ လူတို႔သည္ ထက္လွစြာေသာဓားျဖင့္ အသက္မွ ခ်ၾကကုန္မူ တပည့္ေတာ္အား ဤသို႔ စိတ္ျဖစ္ပါလတၱံ႕- ''ခႏၶာကိုယ္မွ လည္းေကာင္း အသက္မွ လည္းေကာင္း ၿငီးေငြ႕ကုန္ သည္ ရွက္ႏိုးကုန္သည္ စက္ဆုပ္ကုန္သည္ ျဖစ္၍ အသက္ကို ေဆာင္တတ္ေသာ ဓားလက္နက္ကို ရွာၾကကုန္ေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာဝကတို႔သည္ ရွိကုန္၏။ ထိုအသက္ကို ေဆာင္တတ္ေသာ ဓားလက္နက္ကို ငါသည္ မရွာေဖြဘဲ သာလွ်င္ ရအပ္၏''။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ဤအခါ၌ ဤသို႔ စိတ္ျဖစ္ပါလတၱံ႕၊ ေကာင္းေသာ စကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ဤအခါ၌ ဤသို႔ စိတ္ျဖစ္ပါလတၱံ႕ဟု ေလွ်ာက္၏။
ပုဏၰ ေကာင္းေပစြ၊ ေကာင္းေပစြ၊ ပုဏၰ သင္သည္ ဤသည္းခံမႈ အေအးဓာတ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ ရွိေသာ္ သုနာပရႏၲ ဇနပုဒ္၌ ေနျခင္းငွါ စြမ္းႏိုင္လတၱံ႕၊ ပုဏၰ သင္သည္ ယခု သြားရန္ အခ်ိန္ကို သိ၏၊ သြားရန္မွာ သင္၏ အလိုအတိုင္းပင္ ျဖစ္၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ အသွ်င္ပုဏၰသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားေတာ္ကို အလြန္ႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္၍ ေနရာမွထၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုး၍ အ႐ိုအေသ ျပဳလ်က္ အိပ္ရာေနရာကို သိုမွီ သိမ္းဆည္းၿပီးေနာက္ သပိတ္ သကၤန္းကို ယူေဆာင္၍ သုနာပရႏၲဇနပုဒ္သို႔ ေဒသစာရီ ၾကြခ်ီခဲ့၏၊ အစဥ္အတိုင္း ေဒသစာရီ လွည့္လည္ သည္ ရွိေသာ္ သုနာပရႏၲဇနပုဒ္သို႔ ဆိုက္ေရာက္၏၊ ထိုသုနာပရႏၲဇနပုဒ္၌ အသွ်င္ပုဏၰသည္ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏။
ထို႔ေနာက္ အသွ်င္ပုဏၰသည္ ထိုဝါတြင္း၌ပင္လွ်င္ ဥပါသကာ ငါးရာတို႔အား သရဏဂံု တည္သူ၏ အျဖစ္ကို ေျပာၾကားေစ၏၊ ထိုဝါတြင္း၌ပင္လွ်င္ ဥပါသိကာမ ငါးရာတို႔အား သရဏဂံုတည္သူ၏ အျဖစ္ကို ေျပာၾကား၏။ ထိုဝါတြင္း၌ပင္လွ်င္ ဝိဇၨာသံုးပါးတို႔ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳ၏၊ ထုိဝါတြင္း၌ပင္လွ်င္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳ၏။
ထိုအခါ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ကုန္၍။ပ။ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနၾကၿပီးေသာ္- ''အသွ်င္ဘုရား ပုဏၰမည္ေသာ အမ်ဳိးသားကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ အက်ဥ္းျဖစ္ေသာ အဆံုးအမျဖင့္ ဆံုးမေတာ္ မူအပ္၏၊ ထိုပုဏၰသည္ ေသဆံုးပါၿပီ။ ထိုပုဏၰ၏ လားရာဂတိကား အဘယ္ပါနည္း၊ တမလြန္ဘဝကား အဘယ္ပါနည္း'' ဟု ေလွ်ာက္ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ပုဏၰ အမ်ဳိးသား သည္ ပညာရွိ၏၊ အမွန္ကို ဆိုေလ့ရွိ၏၊ တရားေတာ္အား ေလ်ာ္ေသာ အက်င့္ကို လည္း က်င့္ေလ့ရွိ၏၊ တရားဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ငါဘုရားကို မပင္ပန္းေစခဲ့။
ရဟန္းတို႔ ပုဏၰ အမ်ဳိးသားသည္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေလၿပီ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ 88
၅ - ပုဏၰသုတ္၊ ဆႏၷ၀ဂ္၊ သဠာယတန၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
အရွင္ပုဏၰ အ႐ွင္ပုဏၰ အရွင္ပုဏၰမေထရ္
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment