မဟာကမၼဝိဘဂၤသုတ္
အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂဳိဟ္ျပည္ ရွဥ့္နက္တို႔ကုိ အစာေကြၽး၍ ေမြးရာျဖစ္ေသာ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏။ ထုိအခါအသွ်င္သမိဒၶိသည္ ေတာေက်ာင္း၌ ေန၏။
ထုိအခါ ေပါတလိပုတၱမည္ေသာ ပရိဗုိဇ္သည္ အေညာင္းေျပ လမ္းေလွ်ာက္ လွည့္လည္ရင္း အသွ်င္သမိဒၶိထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ အသွ်င္သမိဒၶိႏွင့္အတူ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ ေျပာဆုိ၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကုိ ေျပာဆုိ ၿပီးဆံုးေစၿပီးေနာက္ သင့္ေလ်ာ္ရာ၌ ထုိင္ကာ အသွ်င္သမိဒၶိအား ဤစကားကုိ ေျပာဆုိ၏-
ငါ့သွ်င္သမိဒၶိ...
ကာယကံသည္ အက်ဳိးမၿပီး အခ်ည္းႏွီးတည္း၊
ဝစီကံသည္ အက်ဳိးမၿပီး အခ်ည္းႏွီးတည္း၊
မေနာကံသာလွ်င္ မွန္ကန္၏' ဟူ၍
ဤစကားကုိ ရဟန္းေဂါတမ၏ မ်က္ေမွာက္မွ ၾကားရ၏၊ မ်က္ေမွာက္မွ နာယူရ၏၊ အၾကင္ သမာပတ္ကုိ ဝင္စားေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္
ဘာကုိမွ် မခံစား၊ ဤသမာပတ္ သည္ ရွိသည္ မဟုတ္ေလာ'' ဟု ေျပာဆုိ၏။
ငါ့သွ်င္ေပါတလိပုတၱ ဤသို႔ မဆုိလင့္၊ ငါ့သွ်င္ ေပါတလိပုတၱ ဤသို႔ မဆုိလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားကုိ မစြပ္စြဲလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားအား စြပ္စြဲျခင္းသည္ မေကာင္းသည္ သာတည္း၊ ''ကာယကံသည္ အက်ဳိးမၿပီး အခ်ည္းႏွီးတည္း၊ ဝစီကံသည္ အက်ဳိးမၿပီး အခ်ည္းႏွီးတည္း၊ မေနာကံသာလွ်င္ မွန္ကန္၏'' ဟူ၍ ဤသို႔ ျမတ္စြာဘုရား မေဟာတန္ရာ၊ ငါ့သွ်င္ အၾကင္ သမာပတ္ကုိ ဝင္စားေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ဘာကိုမွ် မခံစား၊ ဤသမာပတ္သည္ ရွိသည္သာတည္း ဟု ေျပာဆုိ၏။
ငါ့သွ်င္သမိဒၶိ သင္ရဟန္း ျပဳသည္မွာ အဘယ္မွ် ၾကာၿပီနည္း ဟု ေမး၏။ ငါ့သွ်င္ ေပါတလိပုတၱ မၾကာေသး၊ သံုးဝါသာ ရွိေသး၏ ဟု ေျပာဆုိ၏။ ဤမွ်ငယ္ေသာ ရဟန္းေသာ္မွလည္း ဆရာျဖစ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းမွ ေစာင့္ေရွာက္ ကာကြယ္ရမည္ ဟု မွတ္ထင္တံုေသး၏၊ ယခုအခါ မေထရ္ႀကီး ရဟန္းျဖစ္ေသာ ငါတို႔
ကား အဘယ္ ဆုိဖြယ္ရာ ရွိအံ့နည္း။ ငါ့သွ်င္ သမိဒၶိ ကုိယ္ ႏႈတ္ စိတ္ျဖင့္ ေစ့ေဆာ္မႈ ရွိေသာ အကုသိုလ္ကံကုိ ျပဳမိျခင္းေၾကာင့္ ထုိပုဂၢိဳလ္သည္ အဘယ္သို႔ေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားရ သနည္း ဟုေမး၏။
ငါ့သွ်င္ ေပါတလိပုတၱ ကုိယ္ ႏႈတ္ စိတ္ျဖင့္ ေစ့ေဆာ္မႈ ရွိေသာ အကုသိုလ္ကံကုိ ျပဳမိ ျခင္းေၾကာင့္ ထုိပုဂၢိဳလ္သည္ ဆင္းရဲေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားရ၏ ဟု ေျပာဆုိ၏။ ထုိအခါ ေပါတလိ ပုတၱပရိဗုိဇ္သည္ အသွ်င္မိဒၶိ၏ စကားကုိ ႏွစ္လည္း မႏွစ္သက္ဘဲ ျမစ္လည္း မျမစ္ဘဲ ေနရာမွ ထကာ ဖဲသြား၏။ 298
၆ - မဟာကမၼဝိဘဂၤသုတ္၊ မွ၊ ၀ိဘဂၤ၀ဂ္၊ ဥပရိပဏၰာသပါဠိေတာ္။
အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂဳိဟ္ျပည္ ရွဥ့္နက္တို႔ကုိ အစာေကြၽး၍ ေမြးရာျဖစ္ေသာ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏။ ထုိအခါအသွ်င္သမိဒၶိသည္ ေတာေက်ာင္း၌ ေန၏။
ထုိအခါ ေပါတလိပုတၱမည္ေသာ ပရိဗုိဇ္သည္ အေညာင္းေျပ လမ္းေလွ်ာက္ လွည့္လည္ရင္း အသွ်င္သမိဒၶိထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ အသွ်င္သမိဒၶိႏွင့္အတူ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ ေျပာဆုိ၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကုိ ေျပာဆုိ ၿပီးဆံုးေစၿပီးေနာက္ သင့္ေလ်ာ္ရာ၌ ထုိင္ကာ အသွ်င္သမိဒၶိအား ဤစကားကုိ ေျပာဆုိ၏-
ငါ့သွ်င္သမိဒၶိ...
ကာယကံသည္ အက်ဳိးမၿပီး အခ်ည္းႏွီးတည္း၊
ဝစီကံသည္ အက်ဳိးမၿပီး အခ်ည္းႏွီးတည္း၊
မေနာကံသာလွ်င္ မွန္ကန္၏' ဟူ၍
ဤစကားကုိ ရဟန္းေဂါတမ၏ မ်က္ေမွာက္မွ ၾကားရ၏၊ မ်က္ေမွာက္မွ နာယူရ၏၊ အၾကင္ သမာပတ္ကုိ ဝင္စားေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္
ဘာကုိမွ် မခံစား၊ ဤသမာပတ္ သည္ ရွိသည္ မဟုတ္ေလာ'' ဟု ေျပာဆုိ၏။
ငါ့သွ်င္ေပါတလိပုတၱ ဤသို႔ မဆုိလင့္၊ ငါ့သွ်င္ ေပါတလိပုတၱ ဤသို႔ မဆုိလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားကုိ မစြပ္စြဲလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားအား စြပ္စြဲျခင္းသည္ မေကာင္းသည္ သာတည္း၊ ''ကာယကံသည္ အက်ဳိးမၿပီး အခ်ည္းႏွီးတည္း၊ ဝစီကံသည္ အက်ဳိးမၿပီး အခ်ည္းႏွီးတည္း၊ မေနာကံသာလွ်င္ မွန္ကန္၏'' ဟူ၍ ဤသို႔ ျမတ္စြာဘုရား မေဟာတန္ရာ၊ ငါ့သွ်င္ အၾကင္ သမာပတ္ကုိ ဝင္စားေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ဘာကိုမွ် မခံစား၊ ဤသမာပတ္သည္ ရွိသည္သာတည္း ဟု ေျပာဆုိ၏။
ငါ့သွ်င္သမိဒၶိ သင္ရဟန္း ျပဳသည္မွာ အဘယ္မွ် ၾကာၿပီနည္း ဟု ေမး၏။ ငါ့သွ်င္ ေပါတလိပုတၱ မၾကာေသး၊ သံုးဝါသာ ရွိေသး၏ ဟု ေျပာဆုိ၏။ ဤမွ်ငယ္ေသာ ရဟန္းေသာ္မွလည္း ဆရာျဖစ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းမွ ေစာင့္ေရွာက္ ကာကြယ္ရမည္ ဟု မွတ္ထင္တံုေသး၏၊ ယခုအခါ မေထရ္ႀကီး ရဟန္းျဖစ္ေသာ ငါတို႔
ကား အဘယ္ ဆုိဖြယ္ရာ ရွိအံ့နည္း။ ငါ့သွ်င္ သမိဒၶိ ကုိယ္ ႏႈတ္ စိတ္ျဖင့္ ေစ့ေဆာ္မႈ ရွိေသာ အကုသိုလ္ကံကုိ ျပဳမိျခင္းေၾကာင့္ ထုိပုဂၢိဳလ္သည္ အဘယ္သို႔ေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားရ သနည္း ဟုေမး၏။
ငါ့သွ်င္ ေပါတလိပုတၱ ကုိယ္ ႏႈတ္ စိတ္ျဖင့္ ေစ့ေဆာ္မႈ ရွိေသာ အကုသိုလ္ကံကုိ ျပဳမိ ျခင္းေၾကာင့္ ထုိပုဂၢိဳလ္သည္ ဆင္းရဲေသာ ေဝဒနာကုိ ခံစားရ၏ ဟု ေျပာဆုိ၏။ ထုိအခါ ေပါတလိ ပုတၱပရိဗုိဇ္သည္ အသွ်င္မိဒၶိ၏ စကားကုိ ႏွစ္လည္း မႏွစ္သက္ဘဲ ျမစ္လည္း မျမစ္ဘဲ ေနရာမွ ထကာ ဖဲသြား၏။ 298
၆ - မဟာကမၼဝိဘဂၤသုတ္၊ မွ၊ ၀ိဘဂၤ၀ဂ္၊ ဥပရိပဏၰာသပါဠိေတာ္။
ဆက္မည္...
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment