ဆြမ္းေျခာက္ကို သိမ္းထား၍ အကပ္မခံပဲစားမႈ...

ဝိနေယာ နာမ ဗုဒၶသာသနႆ အာယု

သိကၡာပုဒ္ အမွတ္ ၈၇

သႏၷိဓိကာရကသိကၡာပုဒ္


ဆြမ္းေျခာက္ကို သိမ္းထား၍ အကပ္မခံပဲစားမႈ...


ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၴိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူေသာအခါ အသွ်င္အာနႏၵာ၏ ဥပဇၩာယ္ျဖစ္ေသာ အသွ်င္ေဗလ႒သီသသည္ ေတာ၌ေန၏၊ ထုိေဗလ႒သီသသည္ ဆြမ္းအလို႔ငွါ လွည့္လည္ၿပီး၍ ဟင္းလြတ္ကင္းေသာ ထမင္းသက္သက္ကုိ အရံသို႔ယူေဆာင္၍ ေျခာက္ေသြ႔ေစလ်က္ သုိမီွးသိမ္းဆည္း ထား၏၊

အာဟာရအလုိ႐ိွေသာ အခါ၌ ေရျဖင့္ ဆြတ္၍ ဆြတ္၍ သံုးေဆာင္၏၊
ၾကာျမင့္မွ ရြာသို႔ ဆြမ္းအလို႔ငွါဝင္၏။

ရဟန္းတို႔သည္ အသွ်င္ေဗလ႒သီသကုိ ''ငါ့သွ်င္ အဘယ့္ေၾကာင့္ သင္သည္ ၾကာျမင့္မွ ရြာသို႔ ဆြမ္းအလို႔ငွါ ဝင္ဘိသနည္း'' ဟု ဆုိကုန္၏။ ထုိအခါ အသွ်င္ေဗလ႒သီသသည္ ရဟန္းတို႔အား ဤအေၾကာင္းကုိ ေျပာၾကား၏။ ငါ့သွ်င္ အသို႔နည္း သင္သည္ သုိမွီးသိမ္းဆည္းျခင္းကုိ ျပဳ၍ ေဘာဇဥ္ကုိ စားသေလာဟု ေမးၾကကုန္၏။

မွန္ေပသည္ ငါ့သွ်င္တို႔ဟု ဆုိ၏။

အလုိနည္းေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ''အဘယ့္ေၾကာင့္ အသွ်င္ေဗလ႒သီသသည္ သိုမီွး သိမ္းဆည္းျခင္းကုိ ျပဳ၍ ေဘာဇဥ္ကုိ စားဘိသနည္း''ဟု ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ်ကုန္၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆုိၾကကုန္၏။

ဤအရွင္ျမတ္သည္ ဆြမ္းအလို႔ငွာ အခ်ိန္ကုန္ မခံလိုေတာ့၍ လည္းေကာင္း... ရသမွ်အခ်ိန္ကို မိမိရရွိထားေသာ နိေရာဓသမာပတ္ကိုသာ ၀င္စားေနလို၍ လည္းေကာင္း... ဤသို႔ ဆြမ္းက်န္ကို အကပ္မခံဘဲ သံုးေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္ေပသည္... ကိေလသာျဖင့္ မဟုတ္ပါေပ... တကယ္ေတာ့ ဤအက်င့္သည္ ေရာင့္ရဲလြယ္ေသာအက်င့္ ေခါင္းပါး ျခိဳးျခံေသာ အက်င့္ျဖစ္ေပသည္... ခ်ီးက်ဴးဖြယ္ရာပင္... သို႔ေသာ္ ေနာင္အခါ လူအမ်ားကဲ့ရဲ႕မည္ေဘး ပုထုဇဥ္ရဟန္းတို႔ အတုယူမွား၍ သိုမွီးသိမ္းဆည္း စားေသာက္ၾကမည့္ ေဘးတို႔ကို ျမင္ေတာ္မူ၍သာ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဤအျပဳအမူကို ကဲ့ရဲ႕၍ သိကၡာပုဒ္ေတာ္ကို ပညတ္ေတာ္မူခဲ့ေပသည္...
ျမတ္ဗုဒၶ ပညတ္ေတာ္ မူခဲ့သည္ေတာင္မွ ယခုကာလ ျဖစ္ျခင္တိုင္း ျဖစ္ေနၾကေပေသးသည္... မပညတ္ခဲ့လွ်င္ကား ဆိုဖြယ္ရာ မရွိေတာ့ပါေပ... ပုထုဇဥ္ရဟန္းတို႔၏အျပစ္ေလာ... ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဒကာတို႔၏အျပစ္ေလာ... ေခတ္ကာလ၏အျပစ္ေလာ မေျပာတတ္ေတာ့ပါေပ... ကိုယ္ျပဳသည့္ကံ ကိုယ္သာ ခံစံၾကရေပမည္ကား အမွန္ပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သည္...

''ေဗလ႒သီသ သင္သည္ သုိမွီး သိမ္းဆည္းျခင္းကုိ ျပဳ၍ ေဘာဇဥ္ကုိ စား၏ ဟူသည္ မွန္သေလာ'' ဟု စိစစ္ ေမးျမန္းေတာ္မူ၏။

မွန္ပါသည္ ျမတ္စြာဘုရားဟု ေလွ်ာက္၏။

ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူ၏။ ေဗလ႒သီသ အဘယ့္ေၾကာင့္ သင္သည္ သိုမွီးသိမ္းဆည္းျခင္းကုိ ျပဳ၍ ဆြမ္းကုိ စားဘိသနည္း။ ေဗလ႒သီသ ဤ သင္ျပဳမိေသာအမႈသည္ မၾကည္ညိဳေသးေသာ သူတို႔အား ၾကည္ညိဳေစျခင္းငွါ လည္းေကာင္း။ပ။

ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ဤသိကၡာပုဒ္ကို ျပၾကကုန္ေလာ့။ 252

''အၾကင္ရဟန္းသည္ သုိမွီးသိမ္းဆည္းျခင္းကုိ ျပဳ၍ ခဲဖြယ္ကုိေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေဘာဇဥ္ကုိ ေသာ္လည္းေကာင္း ခဲမူလည္း ခဲျငားအံ့ စားမူလည္း စားျငားအံ့၊ ထုိရဟန္းအား ပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏'' ဤသို႔ ျပၾကကုန္ ေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ 253

၈ - သႏၷိဓိကာရကသိကၡာပုဒ္ အဖြင့္

အၾကင္ ဟူသည္ အၾကင္သို႔ သေဘာ ႐ိွေသာ။ပ။
ရဟန္း ဟူသည္။ပ။ ဤအရာ၌ ဤဉတၱိစတုတၴကံျဖင့္ ရဟန္းအျဖစ္သို႔ ေရာက္သူကုိ ''ရဟန္း''ဟူ၍ အလုိ႐ိွအပ္၏။ သုိမီွးသိမ္းဆည္းျခင္းကုိျပဳျခင္း မည္သည္ ယေန႔ အကပ္ခံထားေသာ ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္ကုိ တစ္ပါးေသာ ေန႔၌ ခဲ၏။ ခဲဖြယ္ မည္သည္ ေဘာဇဥ္ငါးပါးတို႔ကုိ လည္းေကာင္း၊ ယာမကာလိကကုိ လည္းေကာင္း၊ သတၱာဟ ကာလိကကုိ လည္းေကာင္း၊ ယာဝဇီဝိကကို လည္းေကာင္း ဖယ္ထား၍ အႂကြင္းသည္ ခဲဖြယ္မည္၏။ ေဘာဇဥ္ မည္သည္ ထမင္း၊ မုေယာမုန္႔၊ မုန္႔လံုး၊ ငါး၊ စမဲဟင္းလ်ာဟူေသာ ေဘာဇဥ္ငါးပါး တို႔တည္း။ ''ခဲအံ့ စားအံ့''ဟူ၍ ခံယူျငားအံ့၊ ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏။ မ်ဳိတုိင္း မ်ဳိတုိင္း ပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏။ 254

မ်ဳိတိုင္း မ်ဳိတိုင္း ကုသိုလ္စိတ္မွ ေလွ်ာက်ေသာအျပစ္ ကုသိုလ္စိတ္မရွိ... ဆြမ္းတလုတ္ ႏွစ္ခါမ်ဳိက အာပတ္ႏွစ္ခု... ဆြမ္းတစ္ပြဲ ဆြမ္းလုတ္ေပါင္း ၅၀- ဆိုပါက အာပတ္ ၁၀၀... ပါးစပ္ထဲ အႂကြင္းအက်န္ေလး မ်ဳိခ်ပါက အာပတ္ ထပ္သင့္ဦးမည္... အကပ္မခံေသာ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးပါက ဆြမ္းတစ္ပြဲ အာပတ္ေပါင္း ၁၀၀- ေက်ာ္ေပေတာ့မည္... ဦးေလာကသာ မကပ္ေသာဆြမ္းကို ဘုဥ္းေပးရမည္ဆိုပါက ဆြမ္းတစ္ပြဲ အာပတ္ေပါင္း ၃၀၀- ေက်ာ္ေလာက္ေပမည္... နည္းနည္းျခင္း ခဏခဏ မ်ဳိခ်တတ္၏... အရွင္တို႔ မကပ္ေသာဆြမ္း ဘုဥ္းရမည္ဆိုပါက အာပတ္အေရအတြက္ နည္းေအာင္ အလံုးႀကီးႀကီးႏွင့္ တစ္ခ်က္တည္းသာ မ်ဳိသင့္ေပသည္... ဘုရားသားေတာ္ မွန္ပါက ဘုရားစကား နားေထာင္၍ မကပ္ေသာဆြမ္း မဘုဥ္းသည္ကား အေကာင္းဆံုးသာ ျဖစ္ေပေတာ့သည္...

သုိမွီးသိမ္းဆည္းထားေသာ ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္၌ သုိမွီးသိမ္းဆည္းထားေသာ ခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္ဟု အမွတ္႐ိွသည္ျဖစ္၍ ခဲဖြယ္ကုိေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေဘာဇဥ္ကုိေသာ္ လည္းေကာင္း ခဲမူလည္း ခဲျငားအံ့၊ စားမူလည္း စားျငားအံ့၊ ပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏။

သုိမွီးသိမ္းဆည္းထားေသာ ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္၌ ယံုမွား႐ိွသည္ျဖစ္၍ ခဲဖြယ္ကုိ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေဘာဇဥ္ကုိ ေသာ္လည္းေကာင္း ခဲမူလည္း ခဲျငားအံ့၊ စားမူလည္း စားျငားအံ့၊ ပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏။

သုိမွီးသိမ္းဆည္းထားေသာ ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္၌ သုိမွီးသိမ္းဆည္းထားေသာ ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္ မဟုတ္ဟု အမွတ္႐ိွသည္ျဖစ္၍ ခဲဖြယ္ကုိေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေဘာဇဥ္ကုိေသာ္ လည္းေကာင္း ခဲမူလည္း ခဲျငားအံ့၊ စားမူလည္း စားျငားအံ့၊ ပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏။

ယာမကာလိကကုိလည္းေကာင္း၊ သတၱာဟကာလိကကုိလည္းေကာင္း၊ ယာဝဇီဝိကကို လည္းေကာင္း အာဟာရအလို႔ငွါ ခံယူအံ့၊ ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏။ မ်ဳိတုိင္း မ်ဳိတုိင္း ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏။

သုိမွီးသိမ္းဆည္းထားေသာ ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္ မဟုတ္သည္၌ သုိမွီးသိမ္းဆည္းထားေသာ ခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္ဟု အမွတ္ရွိအံ့၊ ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏။

သုိမွီးသိမ္းဆည္းထားေသာ ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္ မဟုတ္သည္၌ ယံုမွားရွိအံ့၊ ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏။

သုိမွီးသိမ္းဆည္းထားေသာ ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္ မဟုတ္သည္၌ သုိမွီးသိမ္းဆည္းထားေသာ ခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္မဟုတ္ဟု အမွတ္ရွိအံ့၊ အာပတ္ မသင့္။ 255

ယာဝကာလိကကုိ မြန္းမလြဲမီအခါ၌ သုိမီွးသိမ္းဆည္း၍ စားျငားအံ့၊ ယာမကာလိကကုိ ယာမ္၌ သုိမီွးသိမ္းဆည္း၍ စားျငားအံ့၊ သတၱာဟကာလိကကို ခုနစ္ရက္ပတ္လံုး သုိမီွးသိမ္းဆည္း၍ စားျငားအံ့၊ ယာဝဇီဝိကကုိ (အနာဟူေသာ) အေၾကာင္း႐ိွခဲ့ေသာ္ စားျငားအံ့၊ အာပတ္ မသင့္။ ႐ူးေသာ ရဟန္း၊ အစလက္ဦး လြန္က်ဴးေသာ ရဟန္းတို႔အားလည္း အာပတ္ မသင့္။ 256

ေရွးက ေရာင့္ရဲၾကကုန္ေသာ သူတို႔က ဤအျပဳအမူကို ကဲ့ရဲ႕ၾကေပသည္... ယခုေခတ္သည္ကား... ေဟ့ ဘုန္းႀကီး စားေလစားစား ကိုယ့္ဟာကိုယ္ယူစား... တို႔လာကပ္ရတာ သက္သာတယ္... လာရတာမလြယ္ဘူး... အားေပးသူမ်ားကလည္း အားေပးၾကေပသည္... လုပ္သူမ်ားကလည္း လုပ္ၾကေပသည္... ၀ိနည္းေတာ္ကို ေလးစားလိုက္နာ၍ သာသနာျပဳေတာ္မူေသာ အရွင္ေကာင္း အရွင္ျမတ္မ်ားကိုကား သာသနာျပဳပုဂၢိဳလ္မ်ားအျဖစ္ ဂါရ၀တရား ေရွ့ထား၍ ၾကည္ညိဳမိပါသည္...

၈ - သႏၷိဓိကာရကသိကၡာပုဒ္၊ ၄ - ေဘာဇန၀ဂ္၊ ဘိကၡဳပါစိတ္အခန္း၊ ပါစိတ္ပါဠိေတာ္။

ပါစိတ္အာပတ္= ကုသိုလ္စိတ္မွ ေလွ်ာက်သည္...
ဒုကၠဋ္အာပတ္= မေကာင္းေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္အျဖစ္ လူအမ်ားကဲ့ရဲ႕ဖြယ္အျပစ္...

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။