...
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ား လြယ္ကူစြာ ေလ့လာႏိုင္ရန္ ဤအ၀ိုင္းေလးမ်ား အတြင္းမွာ တရားစာမ်ား တရားပံုမ်ားကို သြပ္သြင္းထားပါတယ္ သင္တို႔ စိတ္တိုင္းၾက ကူးယူျဖတ္ေတာက္ လြတ္လပ္စြာ အသံုးျပဳႏိုင္ပါတယ္။
Wednesday, March 31, 2010
Tuesday, March 30, 2010
လူငယ္ေတြ လိုက္မလုပ္ရဘူးေနာ္ သည္အက်င့္ကမွားတယ္...
ေဟ့ ေဟ့...
လူငယ္ေတြ လိုက္မလုပ္ရဘူးေနာ္ သည္အက်င့္ကမွားတယ္...
လာဘ္မ်ားတိုင္း...
လူမ်ားတိုင္း...
ေနာက္လိုက္ေပါတိုင္း...
လိုက္မလုပ္ၾကရဘူးေနာ္...
ကဠာရမ႗က တကၠတြန္း ဝတၴဳ
ဘဂၢဝ ငါသည္ အခါတစ္ပါး၌ ေဝသာလီျပည္ မဟာဝုန္ေတာ ျပာသာဒ္ေဆာင္ေပါက္ေသာ ေက်ာင္းႀကီး၌ ေန၏။ ထိုစဥ္အခါ၌ အဝတ္မဝတ္ေသာ ကဠာရမ႗က တကၠတြန္းသည္ ေဝသာလီျပည္ ဝဇၨီမင္းတို႔၏ ရြာ၌ လာဘ္မ်ားျခင္း အျခံအရံမ်ားျခင္း အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။ သူသည္ က်င့္ဝတ္ခုနစ္မ်ဳိးတို႔ကို ေဆာက္တည္က်င့္သံုး၏။
(၁) အသက္ထက္ဆံုး အဝတ္မဝတ္သူ ျဖစ္အံ့၊ အဝတ္ကို မဝတ္အံ့။
(၂) အသက္ထက္ဆံုး ျမတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္သူ ျဖစ္အံ့၊ ေမထုန္အက်င့္ကို မမွီဝဲအံ့။
(၃) အသက္ထက္ဆံုး ေသရည္ႏွင့္ အသားတို႔ျဖင့္သာ မွ်တအံ့၊ ထမင္း မုန္႔ကို မစားအံ့။
(၄) ေဝသာလီျပည္၏ အေရွ႕အရပ္ ဥေဒနေစတီ (နတ္ကြန္း) ကို လြန္၍ မသြားအံ့။
(၅) ေဝသာလီျပည္၏ ေတာင္အရပ္ ေဂါတမကေစတီ (နတ္ကြန္း) ကို လြန္၍ မသြားအံ့။
(၆) ေဝသာလီျပည္၏ အေနာက္အရပ္ သတၱမၺေစတီ (နတ္ကြန္း) ကို လြန္၍ မသြားအံ့။
(၇) ေဝသာလီျပည္၏ ေျမာက္အရပ္ ဗဟုပုတၱေစတီ (နတ္ကြန္း) ကို လြန္၍ မသြားအံ့ ဟု ေဆာက္တည္ က်င့္သံုး၏။
ထိုသူသည္ ဤက်င့္ဝတ္ ခုနစ္မ်ဳိးတို႔ကို ေဆာက္တည္ က်င့္သံုးေသာေၾကာင့္ ဝဇၨီမင္းတို႔၏ ရြာ၌ လာဘ္မ်ားျခင္း အျခံအရံမ်ားျခင္း အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။ 11 ၁၁
တရားက ရွည္ေတာ့ ဒါေလာက္ပဲ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္...
ကဠာရမ႗က တကၠတြန္း ဝတၴဳ -မွ- ပါထိကသုတ္၊ ပါထိက၀ဂ္ပါဠိေတာ္။ ဒီဃနိကာယ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
Monday, March 29, 2010
ဘာမွမဟုတ္ဖူးလို႔ မ႐ႈနဲ႔...
ဗာဟိရာနိစၥသုတ္
ရဟန္းတို႔ အဆင္းတို႔သည္ မျမဲကုန္၊ မျမဲေသာ အဆင္းသည္ ဆင္းရဲ၏၊ ဆင္းရဲေသာ အဆင္းသည္ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္၊ ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္ေသာ အဆင္းကို ''ဤအဆင္းသည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤအဆင္းသည္ ငါ မဟုတ္၊ ဤအဆင္းသည္ ငါ၏ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္'' ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။ အသံတို႔သည္။ အနံ႕တို႔သည္။ အရသာတို႔သည္။ အေတြ႕အထိတို႔သည္။ သေဘာတရားတို႔သည္ မျမဲကုန္။ မျမဲေသာ သေဘာတရားသည္ ဆင္းရဲ၏၊ ဆင္းရဲေသာ သေဘာတရားသည္ ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္၊ ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္ေသာ သေဘာတရားကို ''ဤသေဘာ တရားသည္ ငါ့ဥစၥာ မဟုတ္၊ ဤသေဘာတရားသည္ ငါ မဟုတ္၊ ဤသေဘာတရားသည္ ငါ၏ ကိုယ္'အတၱ' မဟုတ္'' ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ ႐ႈေသာ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္သည္ အဆင္းတို႔၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ အသံတို႔၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ အနံ႕တို႔၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ အရသာတို႔၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ အေတြ႕အထိတို႔၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ သေဘာတရားတို႔၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ ၿငီးေငြ႕ေသာ္ စြဲမက္မႈ ကင္း၏၊ စြဲမက္မႈကင္းေသာ္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္၏၊ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ္ ကိေလသာမွ ''လြတ္ေျမာက္ၿပီ'' ဟု အသိဉာဏ္ ျဖစ္ေပၚ၏၊ ''ပဋိသေႏၶေနမႈ ကုန္ၿပီ၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္သံုးၿပီးၿပီ၊ မဂ္ကိစၥကို ျပဳၿပီးၿပီ၊ ဤမဂ္ကိစၥအလို႔ငွါ တစ္ပါးေသာ ျပဳဖြယ္ မရွိေတာ့ၿပီ'' ဟု သိ၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။4
၄ - ဗာဟိရာနိစၥသုတ္၊ အနိစၥဝဂ္၊ သဠာယတနဝဂၢသံယုတ္ပါဠိိေတာ္။
ဒုကၡ အနတၱလည္း အနိစၥနည္းမွီ၍ သိပါေလ...
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
ရဟန္းတို႔ အဆင္းတို႔သည္ မျမဲကုန္၊ မျမဲေသာ အဆင္းသည္ ဆင္းရဲ၏၊ ဆင္းရဲေသာ အဆင္းသည္ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္၊ ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္ေသာ အဆင္းကို ''ဤအဆင္းသည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤအဆင္းသည္ ငါ မဟုတ္၊ ဤအဆင္းသည္ ငါ၏ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္'' ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။ အသံတို႔သည္။ အနံ႕တို႔သည္။ အရသာတို႔သည္။ အေတြ႕အထိတို႔သည္။ သေဘာတရားတို႔သည္ မျမဲကုန္။ မျမဲေသာ သေဘာတရားသည္ ဆင္းရဲ၏၊ ဆင္းရဲေသာ သေဘာတရားသည္ ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္၊ ကိုယ္ 'အတၱ' မဟုတ္ေသာ သေဘာတရားကို ''ဤသေဘာ တရားသည္ ငါ့ဥစၥာ မဟုတ္၊ ဤသေဘာတရားသည္ ငါ မဟုတ္၊ ဤသေဘာတရားသည္ ငါ၏ ကိုယ္'အတၱ' မဟုတ္'' ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ ႐ႈေသာ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္သည္ အဆင္းတို႔၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ အသံတို႔၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ အနံ႕တို႔၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ အရသာတို႔၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ အေတြ႕အထိတို႔၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ သေဘာတရားတို႔၌လည္း ၿငီးေငြ႕၏၊ ၿငီးေငြ႕ေသာ္ စြဲမက္မႈ ကင္း၏၊ စြဲမက္မႈကင္းေသာ္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္၏၊ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ္ ကိေလသာမွ ''လြတ္ေျမာက္ၿပီ'' ဟု အသိဉာဏ္ ျဖစ္ေပၚ၏၊ ''ပဋိသေႏၶေနမႈ ကုန္ၿပီ၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္သံုးၿပီးၿပီ၊ မဂ္ကိစၥကို ျပဳၿပီးၿပီ၊ ဤမဂ္ကိစၥအလို႔ငွါ တစ္ပါးေသာ ျပဳဖြယ္ မရွိေတာ့ၿပီ'' ဟု သိ၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။4
၄ - ဗာဟိရာနိစၥသုတ္၊ အနိစၥဝဂ္၊ သဠာယတနဝဂၢသံယုတ္ပါဠိိေတာ္။
ဒုကၡ အနတၱလည္း အနိစၥနည္းမွီ၍ သိပါေလ...
အဆင္း အသံ အနံ႔ အရသာ အေတြ႔အထိတို႔သည္ကား မျမဲ၊ မျမဲျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏၊
ဆင္းရဲေသာ ဤတရားတို႔သည္ ငါ၏ကိုယ္ အတၱမဟုတ္၊
ငါမဟုတ္၊ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤသို႔ သင္တို႔ မွန္စြာ႐ႈရမည္၊
ဘာမွမဟုတ္ဖူး... ဘာမွမဟုတ္ဖူး... ဟု ႐ႈရမည္ မဟုတ္။
ဆင္းရဲေသာ ဤတရားတို႔သည္ ငါ၏ကိုယ္ အတၱမဟုတ္၊
ငါမဟုတ္၊ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤသို႔ သင္တို႔ မွန္စြာ႐ႈရမည္၊
ဘာမွမဟုတ္ဖူး... ဘာမွမဟုတ္ဖူး... ဟု ႐ႈရမည္ မဟုတ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
Saturday, March 27, 2010
ဆဠဂၤဒါန သုတ္...
ဒါန သုတ္ - ဆဠဂၤဒါန သုတ္
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၴိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏၊ ထုိစဥ္အခါ ေဝဠဳက႑ကီၿမိဳ႕ေန နႏၵမာတာဥပါသိကာမသည္ သာရိပုၾတာ ေမာဂၢလာန္ အမွဴးရွိေသာ ရဟန္းသံဃာ၌ အဂၤါေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အလွဴကို တည္ေစ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ အထူးသျဖင့္ စင္ၾကယ္ေသာ လူတုိ႔၏ မ်က္စိ အျမင္ထက္ သာလြန္ေသာ နတ္မ်က္စိႏွင့္ တူေသာ 'ဒိဗၺစကၡဳ' အဘိညာဥ္မ်က္စိျဖင့္ သာရိပုၾတာေမာဂၢလာန္ အမွဴးရွိေသာ ရဟန္းသံဃာ၌ အဂၤါေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အလွဴကို တည္ေစေသာ ေဝဠဳက႑ကီျမိဳ႕ေန နႏၵမာတာ ဥပါသိကာမကို ျမင္ေတာ္မူ၍ ရဟန္းတုိ႔ကို ဤသုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူ၏ -
''ရဟန္းတုိ႔ ေဝဠဳက႑ကီၿမိဳ႕ေန ဤနႏၵမာတာဥပါသိကာမသည္ သာရိပုၾတာ ေမာဂၢလာန္ အမွဴးရွိေသာ ရဟန္း သံဃာ၌ အဂၤါေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အလွဴကို တည္ေစ၏။
ရဟန္းတုိ႔ အဘယ္သုိ႔လွ်င္ အဂၤါေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အလွဴ ျဖစ္သနည္း။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ေပးလွဴတတ္သူ 'ဒါယကာ' ၏ အဂၤါသံုးပါး၊
အလွဴခံ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔၏ အဂၤါသံုးပါးတုိ႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
ေပးလွဴတတ္သူ 'ဒါယကာ' ၏ အဂၤါသံုးပါးတုိ႔ဟူသည္ အဘယ္တုိ႔နည္းဟူမူ -
ရဟန္းတုိ႔ ဤသာသနာေတာ္၌
၁... ေပးလွဴတတ္သူ 'ဒါယကာ'သည္ မေပးလွဴမီ ဝမ္းေျမာက္၏၊
၂... ေပးလွဴစဥ္ စိတ္ကို ၾကည္လင္ေစ၏၊
၃... ေပးလွဴၿပီးေနာက္ ႏွစ္သက္၏။
ဤသည္တုိ႔ကား ေပးလွဴတတ္သူ 'ဒါယကာ' ၏ အဂၤါသံုးပါးတုိ႔တည္း။
အလွဴခံ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔၏ အဂၤါသံုးပါးတုိ႔ဟူသည္ အဘယ္တုိ႔နည္းဟူမူ -
ရဟန္းတုိ႔ ဤသာသနာေတာ္၌ အလွဴခံ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔သည္
၁...
တပ္မက္ျခင္း'ရာဂ' ကင္းကုန္၏၊ သုိ႔မဟုတ္ ရာဂ ကင္းရန္မူလည္း က်င့္ကုန္၏။
၂...
အမ်က္ထြက္ျခင္း 'ေဒါသ' ကင္းကုန္၏၊ သုိ႔မဟုတ္ ေဒါသ ကင္းရန္မူလည္း က်င့္ကုန္၏။
၃...
ေတြေဝျခင္း 'ေမာဟ' ကင္းကုန္၏၊ သုိ႔မဟုတ္ ေမာဟ ကင္းရန္မူလည္း က်င့္ကုန္၏။
ဤသည္တုိ႔ကား ေပးလွဴတတ္သူ 'ဒါယကာ' ၏ အဂၤါသံုးပါး၊
အလွဴခံ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔၏ အဂၤါသံုးပါးတုိ႔တည္း။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသုိ႔လွ်င္ အဂၤါေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အလွဴ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသုိ႔ အဂၤါေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အလွဴ၌ ''ဤမွ် အတုိင္းအရွည္ ရွိေသာ ေကာင္းမႈ အထု ကုသိုလ္ အယဥ္သည္ ခ်မ္းသာကို ေဆာင္တတ္၏၊ ေကာင္းျမတ္ေသာ အာ႐ံုကို ေပးတတ္၏၊ ခ်မ္းသာက်ဳိးရွိ၏၊ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ေစတတ္၏၊ အလိုရွိဖြယ္ အလို႔ငွါ ႏွစ္သက္ဖြယ္ အလို႔ငွါ ျမတ္ႏိုးဖြယ္ အလို႔ငွါ အစီးအပြါး အလို႔ငွါ ခ်မ္းသာ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏'' ဟူ၍ ေကာင္းမႈ အတုိင္းအရွည္ ပမာဏကို ယူျခင္းငွါ မလြယ္ကူေခ်၊ စင္စစ္ေသာ္ကား မေရတြက္ႏိုင္ မႏႈိင္းရွည္ႏိုင္ေသာ ေကာင္းမႈ ကုသုိလ္ အစုႀကီး ဟူ၍ သာလွ်င္ ေရတြက္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္၏။
ရဟန္းတုိ႔ မဟာသမုဒၵရာ၌ ''ဤမွ်ေလာက္ ကြမ္းစားပမာဏရွိ ေရတုိ႔'' ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ''ဤမွ်ေလာက္ ကြမ္းစား အရာ ပမာဏရွိ ေရတုိ႔'' ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ''ဤမွ်ေလာက္ ကြမ္းစား အေထာင္ပမာဏရွိ ေရတုိ႔'' ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ''ဤမွ်ေလာက္ ကြမ္းစား အသိန္း ပမာဏရွိ ေရတုိ႔'' ဟူ၍ လည္းေကာင္း ေရ၏ ပမာဏကို ယူျခင္းငွါ မလြယ္ကူေခ်၊ စင္စစ္ေသာ္ကား မေရတြက္ႏိုင္ မႏႈိင္းရွည့္ႏိုင္ေသာ ႀကီးစြာေသာ ေရအစု ဟူ၍ သာလွ်င္ ေရတြက္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္သကဲ့သုိ႔၊ ရဟန္းတုိ႔ ဤအတူသာလွ်င္ ဤအဂၤါေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အလွဴ၌ ''ဤမွ်ေလာက္ေသာ ေကာင္းမႈ အထု ကုသိုလ္ အယဥ္သည္ ခ်မ္းသာကို ေဆာင္တတ္၏၊ ေကာင္းျမတ္ေသာ အာ႐ံုကို ေပးတတ္၏၊ ခ်မ္းသာက်ဳိးရွိ၏၊ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ေစတတ္၏၊ အလိုရွိဖြယ္ အလို႔ငွါ ႏွစ္သက္ဖြယ္ အလို႔ငွါ ျမတ္ႏိုးဖြယ္ အလို႔ငွါ အစီးအပြါး အလို႔ငွါ ခ်မ္းသာ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏'' ဟူ၍ ေကာင္းမႈ၏ အတုိင္းအရွည္ ပမာဏကို ေရတြက္ျခင္းငွါ မလြယ္ကူေခ်၊ စင္စစ္ေသာ္ကား မေရတြက္ႏိုင္ မႏႈိင္းရွည့္ႏိုင္ေသာ ႀကီးစြာေသာ ေကာင္းမႈ ကုသုိလ္အစု ဟူ၍ သာလွ်င္ ေရတြက္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္၏ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
မေပးလွဴမီကပင္ ဝမ္းေျမာက္၏၊ ေပးလွဴစဥ္ စိတ္ကို ၾကည္လင္ေစ၏၊ ေပးလွဴၿပီးေနာက္၌ ႏွစ္သက္၏၊ ဤသည္ကား အလွဴ၏ ျပည့္စံုျခင္းတည္း။ ရာဂ ေဒါသ ေမာဟ ကင္းကုန္, အာသေဝါ မရွိကုန္, ကိုယ္ ႏႈတ္ ႏွလံုးကို ေစာင့္ေရွာက္ကုန္, ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္ကုန္ေသာ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔သည္ အလွဴ၏ ျပည့္စံုေသာ လယ္ေျမ မည္၏။ ကိုယ္တုိင္ လက္ ေျခ ခံတြင္းတုိ႔ကို ေဆးေၾကာ၍ မိမိလက္တုိ႔ျဖင့္ ေပးလွဴေသာေၾကာင့္ မိမိ၏ ထုိအလွဴသည္ တမလြန္ ေလာက၌ ႀကီးေသာ အက်ဳိးရွိ၏။ လ်င္ေသာဉာဏ္ရွိေသာ၊ သဒၶါႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ပညာရွိသည္ လာဘ, မေစၧရ စသည္မွ လြတ္ေသာစိတ္ျဖင့္ ဤသုိ႔ လွဴဒါန္းေသာေၾကာင့္ ဆင္းရဲ မရွိ ခ်မ္းသာေသာ နတ္ျပည္သုိ႔ ကပ္ေရာက္ရေလသတည္း။ 37
၇ - ဒါန (ဆဠဂၤဒါန) သုတ္၊ ေဒ၀တာ၀ဂ္၊ ဆကၠနိပါတ္၊ အဂုၤတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၴိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏၊ ထုိစဥ္အခါ ေဝဠဳက႑ကီၿမိဳ႕ေန နႏၵမာတာဥပါသိကာမသည္ သာရိပုၾတာ ေမာဂၢလာန္ အမွဴးရွိေသာ ရဟန္းသံဃာ၌ အဂၤါေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အလွဴကို တည္ေစ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ အထူးသျဖင့္ စင္ၾကယ္ေသာ လူတုိ႔၏ မ်က္စိ အျမင္ထက္ သာလြန္ေသာ နတ္မ်က္စိႏွင့္ တူေသာ 'ဒိဗၺစကၡဳ' အဘိညာဥ္မ်က္စိျဖင့္ သာရိပုၾတာေမာဂၢလာန္ အမွဴးရွိေသာ ရဟန္းသံဃာ၌ အဂၤါေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အလွဴကို တည္ေစေသာ ေဝဠဳက႑ကီျမိဳ႕ေန နႏၵမာတာ ဥပါသိကာမကို ျမင္ေတာ္မူ၍ ရဟန္းတုိ႔ကို ဤသုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူ၏ -
''ရဟန္းတုိ႔ ေဝဠဳက႑ကီၿမိဳ႕ေန ဤနႏၵမာတာဥပါသိကာမသည္ သာရိပုၾတာ ေမာဂၢလာန္ အမွဴးရွိေသာ ရဟန္း သံဃာ၌ အဂၤါေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အလွဴကို တည္ေစ၏။
ရဟန္းတုိ႔ အဘယ္သုိ႔လွ်င္ အဂၤါေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အလွဴ ျဖစ္သနည္း။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ေပးလွဴတတ္သူ 'ဒါယကာ' ၏ အဂၤါသံုးပါး၊
အလွဴခံ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔၏ အဂၤါသံုးပါးတုိ႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
ေပးလွဴတတ္သူ 'ဒါယကာ' ၏ အဂၤါသံုးပါးတုိ႔ဟူသည္ အဘယ္တုိ႔နည္းဟူမူ -
ရဟန္းတုိ႔ ဤသာသနာေတာ္၌
၁... ေပးလွဴတတ္သူ 'ဒါယကာ'သည္ မေပးလွဴမီ ဝမ္းေျမာက္၏၊
၂... ေပးလွဴစဥ္ စိတ္ကို ၾကည္လင္ေစ၏၊
၃... ေပးလွဴၿပီးေနာက္ ႏွစ္သက္၏။
ဤသည္တုိ႔ကား ေပးလွဴတတ္သူ 'ဒါယကာ' ၏ အဂၤါသံုးပါးတုိ႔တည္း။
အလွဴခံ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔၏ အဂၤါသံုးပါးတုိ႔ဟူသည္ အဘယ္တုိ႔နည္းဟူမူ -
ရဟန္းတုိ႔ ဤသာသနာေတာ္၌ အလွဴခံ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔သည္
၁...
တပ္မက္ျခင္း'ရာဂ' ကင္းကုန္၏၊ သုိ႔မဟုတ္ ရာဂ ကင္းရန္မူလည္း က်င့္ကုန္၏။
၂...
အမ်က္ထြက္ျခင္း 'ေဒါသ' ကင္းကုန္၏၊ သုိ႔မဟုတ္ ေဒါသ ကင္းရန္မူလည္း က်င့္ကုန္၏။
၃...
ေတြေဝျခင္း 'ေမာဟ' ကင္းကုန္၏၊ သုိ႔မဟုတ္ ေမာဟ ကင္းရန္မူလည္း က်င့္ကုန္၏။
ဤသည္တုိ႔ကား ေပးလွဴတတ္သူ 'ဒါယကာ' ၏ အဂၤါသံုးပါး၊
အလွဴခံ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔၏ အဂၤါသံုးပါးတုိ႔တည္း။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသုိ႔လွ်င္ အဂၤါေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အလွဴ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသုိ႔ အဂၤါေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အလွဴ၌ ''ဤမွ် အတုိင္းအရွည္ ရွိေသာ ေကာင္းမႈ အထု ကုသိုလ္ အယဥ္သည္ ခ်မ္းသာကို ေဆာင္တတ္၏၊ ေကာင္းျမတ္ေသာ အာ႐ံုကို ေပးတတ္၏၊ ခ်မ္းသာက်ဳိးရွိ၏၊ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ေစတတ္၏၊ အလိုရွိဖြယ္ အလို႔ငွါ ႏွစ္သက္ဖြယ္ အလို႔ငွါ ျမတ္ႏိုးဖြယ္ အလို႔ငွါ အစီးအပြါး အလို႔ငွါ ခ်မ္းသာ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏'' ဟူ၍ ေကာင္းမႈ အတုိင္းအရွည္ ပမာဏကို ယူျခင္းငွါ မလြယ္ကူေခ်၊ စင္စစ္ေသာ္ကား မေရတြက္ႏိုင္ မႏႈိင္းရွည္ႏိုင္ေသာ ေကာင္းမႈ ကုသုိလ္ အစုႀကီး ဟူ၍ သာလွ်င္ ေရတြက္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္၏။
ရဟန္းတုိ႔ မဟာသမုဒၵရာ၌ ''ဤမွ်ေလာက္ ကြမ္းစားပမာဏရွိ ေရတုိ႔'' ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ''ဤမွ်ေလာက္ ကြမ္းစား အရာ ပမာဏရွိ ေရတုိ႔'' ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ''ဤမွ်ေလာက္ ကြမ္းစား အေထာင္ပမာဏရွိ ေရတုိ႔'' ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ''ဤမွ်ေလာက္ ကြမ္းစား အသိန္း ပမာဏရွိ ေရတုိ႔'' ဟူ၍ လည္းေကာင္း ေရ၏ ပမာဏကို ယူျခင္းငွါ မလြယ္ကူေခ်၊ စင္စစ္ေသာ္ကား မေရတြက္ႏိုင္ မႏႈိင္းရွည့္ႏိုင္ေသာ ႀကီးစြာေသာ ေရအစု ဟူ၍ သာလွ်င္ ေရတြက္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္သကဲ့သုိ႔၊ ရဟန္းတုိ႔ ဤအတူသာလွ်င္ ဤအဂၤါေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အလွဴ၌ ''ဤမွ်ေလာက္ေသာ ေကာင္းမႈ အထု ကုသိုလ္ အယဥ္သည္ ခ်မ္းသာကို ေဆာင္တတ္၏၊ ေကာင္းျမတ္ေသာ အာ႐ံုကို ေပးတတ္၏၊ ခ်မ္းသာက်ဳိးရွိ၏၊ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ေစတတ္၏၊ အလိုရွိဖြယ္ အလို႔ငွါ ႏွစ္သက္ဖြယ္ အလို႔ငွါ ျမတ္ႏိုးဖြယ္ အလို႔ငွါ အစီးအပြါး အလို႔ငွါ ခ်မ္းသာ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏'' ဟူ၍ ေကာင္းမႈ၏ အတုိင္းအရွည္ ပမာဏကို ေရတြက္ျခင္းငွါ မလြယ္ကူေခ်၊ စင္စစ္ေသာ္ကား မေရတြက္ႏိုင္ မႏႈိင္းရွည့္ႏိုင္ေသာ ႀကီးစြာေသာ ေကာင္းမႈ ကုသုိလ္အစု ဟူ၍ သာလွ်င္ ေရတြက္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္၏ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
မေပးလွဴမီကပင္ ဝမ္းေျမာက္၏၊ ေပးလွဴစဥ္ စိတ္ကို ၾကည္လင္ေစ၏၊ ေပးလွဴၿပီးေနာက္၌ ႏွစ္သက္၏၊ ဤသည္ကား အလွဴ၏ ျပည့္စံုျခင္းတည္း။ ရာဂ ေဒါသ ေမာဟ ကင္းကုန္, အာသေဝါ မရွိကုန္, ကိုယ္ ႏႈတ္ ႏွလံုးကို ေစာင့္ေရွာက္ကုန္, ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္ကုန္ေသာ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔သည္ အလွဴ၏ ျပည့္စံုေသာ လယ္ေျမ မည္၏။ ကိုယ္တုိင္ လက္ ေျခ ခံတြင္းတုိ႔ကို ေဆးေၾကာ၍ မိမိလက္တုိ႔ျဖင့္ ေပးလွဴေသာေၾကာင့္ မိမိ၏ ထုိအလွဴသည္ တမလြန္ ေလာက၌ ႀကီးေသာ အက်ဳိးရွိ၏။ လ်င္ေသာဉာဏ္ရွိေသာ၊ သဒၶါႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ပညာရွိသည္ လာဘ, မေစၧရ စသည္မွ လြတ္ေသာစိတ္ျဖင့္ ဤသုိ႔ လွဴဒါန္းေသာေၾကာင့္ ဆင္းရဲ မရွိ ခ်မ္းသာေသာ နတ္ျပည္သုိ႔ ကပ္ေရာက္ရေလသတည္း။ 37
၇ - ဒါန (ဆဠဂၤဒါန) သုတ္၊ ေဒ၀တာ၀ဂ္၊ ဆကၠနိပါတ္၊ အဂုၤတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
Friday, March 26, 2010
လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' သည္ ဆင္းရဲ၏ အရင္းခံေပတည္း...
ဘျဒကသုတ္
လိုခ်င္မႈဆႏၵသည္ ဆင္းရဲ၏ အရင္းခံေပတည္း...
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မလႅတိုင္း ဥ႐ုေဝလကပၸမည္ေသာ မလႅမင္းတို႔၏ နိဂံုး၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ဘျဒကရြာသူႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ရွိခိုး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနလ်က္ ''အသွ်င္ဘုရား ေတာင္းပန္ပါ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကြၽႏု္ပ္အား ဆင္းရဲျဖစ္ျခင္း ခ်ဳပ္ျခင္းကို ေဟာေတာ္မူပါ'' ဟု ေလွ်ာက္၏။
ရြာသူႀကီး ''လြန္ၿပီးကာလ၌ ဤသို႔ ျဖစ္ဖူးၿပီ'' ဟု ငါသည္ သင့္အား အတိတ္ကာလကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဆင္းရဲျဖစ္ျခင္း ခ်ဳပ္ျခင္းကို ေဟာခဲ့မူ ထိုအတိတ္ ကာလကို အေၾကာင္းျပဳ၍ သင့္အား ယံုမွား ျဖစ္ရာ၏၊ ေတြးေတာမႈ ျဖစ္ရာ၏။ ရြာသူႀကီး ''အနာဂတ္ကာလ၌ ဤသို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္'' ဟု ငါသည္ သင့္အား အနာဂတ္ကာလကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဆင္းရဲျဖစ္ျခင္း ခ်ဳပ္ျခင္းကို ေဟာခဲ့မူ ထိုအနာဂတ္ကာလ၌လည္း သင့္အား ယံုမွား ျဖစ္ရာ၏၊ ေတြးေတာမႈ ျဖစ္ရာ၏။ ရြာသူႀကီး စင္စစ္ ငါသည္ ဤေနရာ၌ ထိုင္လ်က္ပင္လွ်င္ ဤေနရာ၌ ထိုင္လ်က္ရွိေသာ သင့္အား ဆင္းရဲျဖစ္ျခင္း ခ်ဳပ္ျခင္း ကို ေဟာေပအံ့၊ ထိုတရားကို နာေလာ့၊ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းေလာ့၊ ေဟာျပေပအံ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီဟု
ဘျဒကရြာသူႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားကို ဝန္ခံ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏-
ရြာသူႀကီး ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း။ သတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ံွဳးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ပူေဆြးမႈ ငိုေၾကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ကုန္ရာေသာ သင္ႏွင့္ စပ္သူတို႔သည္ ဥ႐ုေဝလကပၸ၌ ရွိကုန္ သေလာ။ အသွ်င္ဘုရား သတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ံွဳးျခင္း ေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ပူေဆြးမႈ ငိုေၾကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာ ပင္ပန္းမႈမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ကုန္ရာေသာ အကြၽႏု္ပ္ႏွင့္ စပ္သူတို႔သည္ ဥ႐ုေဝလကပၸ၌ ရွိပါကုန္၏။ ရြာသူႀကီး သတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္း ေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ံွဳးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္း ေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ပူေဆြးမႈ ငိုေၾကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈမ်ား မျဖစ္ႏိုင္ကုန္ရာေသာ သင္ႏွင့္မစပ္သူ လူတို႔သည္ ဥ႐ုေဝလကပၸ၌ ရွိကုန္သေလာ။
အသွ်င္ဘုရား သတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ံွဳးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ပူေဆြးမႈ ငိုေၾကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈမ်ား မျဖစ္ႏိုင္ကုန္ရာေသာ အကြၽႏု္ပ္ႏွင့္ မစပ္သူ လူတို႔ သည္လည္း ဥ႐ုေဝလကပၸ၌ ရွိပါကုန္၏။
ရြာသူႀကီး အခ်ဳိ႕ေသာ ဥ႐ုေဝလကပၸ၌ ေနသူလူတို႔ကို သတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ံွဳးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ပူေဆြးမႈ ငိုေၾကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ကုန္ရာေသာ အေၾကာင္း အေထာက္အပံ့ကား အဘယ္နည္း။ အသွ်င္ဘုရား သတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္း ေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ံွဳးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္း ေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ပူေဆြးမႈ ငိုေၾကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ကုန္ရာေသာ ဥ႐ုေဝလကပၸ၌ ေနၾကသူ အခ်ဳိ႕လူတို႔၌ အကြၽႏု္ပ္အား လိုခ်င္တပ္မက္မႈ 'ဆႏၵရာဂ' ရွိပါ၏။ သတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ံွဳးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ပူေဆြးမႈ ငိုေၾကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈမ်ား မျဖစ္ႏိုင္ ကုန္ရာေသာ ဥ႐ုေဝလကပၸ၌ ေနၾကသူ အခ်ဳိ႕လူတို႔၌ အကြၽႏု္ပ္အား လိုခ်င္တပ္မက္မႈ 'ဆႏၵရာဂ' မရွိပါ။
ရြာသူႀကီး သင္သည္ ျမင္အပ္ေသာ သိအပ္ေသာ ကာလ မျခားဘဲ ေရာက္လာေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သက္ဝင္ႏိုင္ေသာ ဤသေဘာျဖင့္ အတိတ္အနာဂတ္၌ နည္းကို ေဆာင္ေလေလာ့၊ အတိတ္ကာလ၌ ျဖစ္ခဲ့သည့္ ဆင္းရဲ ဟူသမွ် အလံုးစံုသည္ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' လွ်င္ အရင္းခံရွိ၏၊ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' လွ်င္ အေၾကာင္းခံရွိ၏။ မွန္၏၊ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' သည္ ဆင္းရဲ၏ အရင္းခံတည္း၊ အနာဂတ္ကာလ၌ ျဖစ္မည့္ ဆင္းရဲဟူသမွ် အလံုးစံုသည္ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' လွ်င္ အရင္းခံရွိ၏၊ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' လွ်င္ အေၾကာင္းခံရွိ၏။
မွန္၏၊ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' သည္ ဆင္းရဲ၏ အရင္းခံတည္း။
အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္ အံ့ဖြယ္ ရွိပါေပစြ၊ အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္ မျဖစ္ဖူးျမဲ ျဖစ္ပါေပစြ၊ ''ဆင္းရဲဟူသမွ် အားလံုးသည္လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ'လွ်င္ အရင္းခံရွိ၏၊ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' လွ်င္ အေၾကာင္းခံရွိ၏''။ မွန္၏၊ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' သည္ ဆင္းရဲ၏ အရင္းခံတည္းဟူေသာ ဤစကားကို ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ အလြန္ေကာင္းစြာ ဆိုေတာ္မူပါ၏။
အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္အား ၿမိဳ႕ျပင္ပအိမ္၌ ေနေသာ စိရဝါသိမည္ေသာ သူငယ္ရွိပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ နံနက္ ေစာေစာ ထ၍ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ကို ''အခ်င္း သြားေလာ့၊ စိရဝါသိသူငယ္ကို သိေအာင္ ျပဳေလေလာ့'' ဟု လႊတ္လိုက္ပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား ထိုေယာက်္ား မလာသမွ် ကာလပတ္လံုး အကြၽႏု္ပ္မွာ ''စိရဝါသိသူငယ္အား တစ္ခုခု ထိခိုက္မႈ မျဖစ္ပါေစလင့္'' ဟု စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈ ျဖစ္သည္ သာလွ်င္တည္း။
ရြာသူႀကီး ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း။ စိရဝါသိသူငယ္ကို သတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ံွဳးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း သင့္အား ပူေဆြးမႈ ငိုေၾကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈတို႔ ျဖစ္ကုန္ရာသေလာ။ အသွ်င္ဘုရား စိရဝါသိ သူငယ္ကို သတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ံွဳးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း အကြၽႏု္ပ္အား အသက္ေသာ္လည္း ေသေလာက္ရာ၏၊ ပူေဆြးမႈ ငိုေၾကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈတို႔ကား အဘယ္မွာ မျဖစ္ကုန္ဘဲ ရွိပါအံ့နည္း။
ရြာသူႀကီး ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ''ဆင္းရဲဟူသမွ် အလံုးစံုသည္ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' လွ်င္ အရင္းခံရွိ၏၊ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' လွ်င္ အေၾကာင္းခံရွိ၏။ မွန္၏၊ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' သည္ ဆင္းရဲ၏ အရင္းခံတည္း'' ဟု ဤအေၾကာင္းကို သိရမည္။ ရြာသူႀကီး ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း။ စိရဝါသိ မိခင္ကို သင္မျမင္ရ မၾကားရေသာအခါ သူ႕အေပၚမွာ သင္၏ ႏွစ္သက္မႈ 'ဆႏၵ' သည္ လည္းေကာင္း၊ တပ္မက္မႈ 'ရာဂ' သည္ လည္းေကာင္း၊ ခ်စ္ခင္မႈ 'ေပမ' သည္ လည္းေကာင္း ျဖစ္သေလာ။
အသွ်င္ဘုရား မျဖစ္ပါ။
ရြာသူႀကီး သင့္အား ျမင္မႈကို လည္းေကာင္း၊ ၾကားမႈကို လည္းေကာင္း စြဲ၍ စိရဝါသိ၏ မိခင္အေပၚမွာ ဤသို႔ ႏွစ္သက္မႈ 'ဆႏၵ' သည္ လည္းေကာင္း၊ တပ္မက္မႈ 'ရာဂ' သည္ လည္းေကာင္း၊ ခ်စ္ခင္မႈ 'ေပမ'သည္ လည္းေကာင္း ျဖစ္သေလာ။
အသွ်င္ဘုရား ျဖစ္သည္ မွန္ပါ၏။
ရြာသူႀကီး ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း။ စိရဝါသိ၏ မိခင္ကို သတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ံွဳးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ပူေဆြးမႈ ငိုေၾကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈတို႔ ျဖစ္ကုန္ရာသေလာ။
အသွ်င္ဘုရား စိရဝါသိ မိခင္ကို သတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္း ေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ံွဳးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း အကြၽႏု္ပ္အား အသက္ေသာ္လည္း ေသေလာက္ရာ၏၊ ပူေဆြးမႈ ငိုေၾကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈတို႔ကား အဘယ္မွာ မျဖစ္ကုန္ဘဲ ရွိပါအံ့နည္း။
ရြာသူႀကီး ဤအေၾကာင္း ေၾကာင့္လည္း ''ဆင္းရဲ ဟူသမွ် အလံုးစံုသည္ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' လွ်င္ အရင္းခံရွိ၏၊ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' လွ်င္ အေၾကာင္းခံရွိ၏။ မွန္၏၊ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' သည္ ဆင္းရဲ၏ အရင္းခံတည္း'' ဟု ဤအေၾကာင္းကို သိအပ္၏ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ 363
၁၁ - ဘျဒကသုတ္၊ ဂါမဏိသံယုတ္၊ သဠာယတန၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
လိုခ်င္မႈဆႏၵသည္ ဆင္းရဲ၏ အရင္းခံေပတည္း...
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မလႅတိုင္း ဥ႐ုေဝလကပၸမည္ေသာ မလႅမင္းတို႔၏ နိဂံုး၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ဘျဒကရြာသူႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ရွိခိုး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနလ်က္ ''အသွ်င္ဘုရား ေတာင္းပန္ပါ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကြၽႏု္ပ္အား ဆင္းရဲျဖစ္ျခင္း ခ်ဳပ္ျခင္းကို ေဟာေတာ္မူပါ'' ဟု ေလွ်ာက္၏။
ရြာသူႀကီး ''လြန္ၿပီးကာလ၌ ဤသို႔ ျဖစ္ဖူးၿပီ'' ဟု ငါသည္ သင့္အား အတိတ္ကာလကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဆင္းရဲျဖစ္ျခင္း ခ်ဳပ္ျခင္းကို ေဟာခဲ့မူ ထိုအတိတ္ ကာလကို အေၾကာင္းျပဳ၍ သင့္အား ယံုမွား ျဖစ္ရာ၏၊ ေတြးေတာမႈ ျဖစ္ရာ၏။ ရြာသူႀကီး ''အနာဂတ္ကာလ၌ ဤသို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္'' ဟု ငါသည္ သင့္အား အနာဂတ္ကာလကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဆင္းရဲျဖစ္ျခင္း ခ်ဳပ္ျခင္းကို ေဟာခဲ့မူ ထိုအနာဂတ္ကာလ၌လည္း သင့္အား ယံုမွား ျဖစ္ရာ၏၊ ေတြးေတာမႈ ျဖစ္ရာ၏။ ရြာသူႀကီး စင္စစ္ ငါသည္ ဤေနရာ၌ ထိုင္လ်က္ပင္လွ်င္ ဤေနရာ၌ ထိုင္လ်က္ရွိေသာ သင့္အား ဆင္းရဲျဖစ္ျခင္း ခ်ဳပ္ျခင္း ကို ေဟာေပအံ့၊ ထိုတရားကို နာေလာ့၊ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းေလာ့၊ ေဟာျပေပအံ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီဟု
ဘျဒကရြာသူႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားကို ဝန္ခံ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏-
ရြာသူႀကီး ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း။ သတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ံွဳးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ပူေဆြးမႈ ငိုေၾကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ကုန္ရာေသာ သင္ႏွင့္ စပ္သူတို႔သည္ ဥ႐ုေဝလကပၸ၌ ရွိကုန္ သေလာ။ အသွ်င္ဘုရား သတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ံွဳးျခင္း ေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ပူေဆြးမႈ ငိုေၾကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာ ပင္ပန္းမႈမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ကုန္ရာေသာ အကြၽႏု္ပ္ႏွင့္ စပ္သူတို႔သည္ ဥ႐ုေဝလကပၸ၌ ရွိပါကုန္၏။ ရြာသူႀကီး သတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္း ေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ံွဳးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္း ေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ပူေဆြးမႈ ငိုေၾကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈမ်ား မျဖစ္ႏိုင္ကုန္ရာေသာ သင္ႏွင့္မစပ္သူ လူတို႔သည္ ဥ႐ုေဝလကပၸ၌ ရွိကုန္သေလာ။
အသွ်င္ဘုရား သတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ံွဳးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ပူေဆြးမႈ ငိုေၾကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈမ်ား မျဖစ္ႏိုင္ကုန္ရာေသာ အကြၽႏု္ပ္ႏွင့္ မစပ္သူ လူတို႔ သည္လည္း ဥ႐ုေဝလကပၸ၌ ရွိပါကုန္၏။
ရြာသူႀကီး အခ်ဳိ႕ေသာ ဥ႐ုေဝလကပၸ၌ ေနသူလူတို႔ကို သတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ံွဳးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ပူေဆြးမႈ ငိုေၾကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ကုန္ရာေသာ အေၾကာင္း အေထာက္အပံ့ကား အဘယ္နည္း။ အသွ်င္ဘုရား သတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္း ေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ံွဳးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္း ေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ပူေဆြးမႈ ငိုေၾကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ကုန္ရာေသာ ဥ႐ုေဝလကပၸ၌ ေနၾကသူ အခ်ဳိ႕လူတို႔၌ အကြၽႏု္ပ္အား လိုခ်င္တပ္မက္မႈ 'ဆႏၵရာဂ' ရွိပါ၏။ သတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ံွဳးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ပူေဆြးမႈ ငိုေၾကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈမ်ား မျဖစ္ႏိုင္ ကုန္ရာေသာ ဥ႐ုေဝလကပၸ၌ ေနၾကသူ အခ်ဳိ႕လူတို႔၌ အကြၽႏု္ပ္အား လိုခ်င္တပ္မက္မႈ 'ဆႏၵရာဂ' မရွိပါ။
ရြာသူႀကီး သင္သည္ ျမင္အပ္ေသာ သိအပ္ေသာ ကာလ မျခားဘဲ ေရာက္လာေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သက္ဝင္ႏိုင္ေသာ ဤသေဘာျဖင့္ အတိတ္အနာဂတ္၌ နည္းကို ေဆာင္ေလေလာ့၊ အတိတ္ကာလ၌ ျဖစ္ခဲ့သည့္ ဆင္းရဲ ဟူသမွ် အလံုးစံုသည္ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' လွ်င္ အရင္းခံရွိ၏၊ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' လွ်င္ အေၾကာင္းခံရွိ၏။ မွန္၏၊ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' သည္ ဆင္းရဲ၏ အရင္းခံတည္း၊ အနာဂတ္ကာလ၌ ျဖစ္မည့္ ဆင္းရဲဟူသမွ် အလံုးစံုသည္ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' လွ်င္ အရင္းခံရွိ၏၊ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' လွ်င္ အေၾကာင္းခံရွိ၏။
မွန္၏၊ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' သည္ ဆင္းရဲ၏ အရင္းခံတည္း။
အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္ အံ့ဖြယ္ ရွိပါေပစြ၊ အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္ မျဖစ္ဖူးျမဲ ျဖစ္ပါေပစြ၊ ''ဆင္းရဲဟူသမွ် အားလံုးသည္လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ'လွ်င္ အရင္းခံရွိ၏၊ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' လွ်င္ အေၾကာင္းခံရွိ၏''။ မွန္၏၊ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' သည္ ဆင္းရဲ၏ အရင္းခံတည္းဟူေသာ ဤစကားကို ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ အလြန္ေကာင္းစြာ ဆိုေတာ္မူပါ၏။
အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္အား ၿမိဳ႕ျပင္ပအိမ္၌ ေနေသာ စိရဝါသိမည္ေသာ သူငယ္ရွိပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ နံနက္ ေစာေစာ ထ၍ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ကို ''အခ်င္း သြားေလာ့၊ စိရဝါသိသူငယ္ကို သိေအာင္ ျပဳေလေလာ့'' ဟု လႊတ္လိုက္ပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား ထိုေယာက်္ား မလာသမွ် ကာလပတ္လံုး အကြၽႏု္ပ္မွာ ''စိရဝါသိသူငယ္အား တစ္ခုခု ထိခိုက္မႈ မျဖစ္ပါေစလင့္'' ဟု စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈ ျဖစ္သည္ သာလွ်င္တည္း။
ရြာသူႀကီး ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း။ စိရဝါသိသူငယ္ကို သတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ံွဳးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း သင့္အား ပူေဆြးမႈ ငိုေၾကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈတို႔ ျဖစ္ကုန္ရာသေလာ။ အသွ်င္ဘုရား စိရဝါသိ သူငယ္ကို သတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ံွဳးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း အကြၽႏု္ပ္အား အသက္ေသာ္လည္း ေသေလာက္ရာ၏၊ ပူေဆြးမႈ ငိုေၾကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈတို႔ကား အဘယ္မွာ မျဖစ္ကုန္ဘဲ ရွိပါအံ့နည္း။
ရြာသူႀကီး ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ''ဆင္းရဲဟူသမွ် အလံုးစံုသည္ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' လွ်င္ အရင္းခံရွိ၏၊ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' လွ်င္ အေၾကာင္းခံရွိ၏။ မွန္၏၊ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' သည္ ဆင္းရဲ၏ အရင္းခံတည္း'' ဟု ဤအေၾကာင္းကို သိရမည္။ ရြာသူႀကီး ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း။ စိရဝါသိ မိခင္ကို သင္မျမင္ရ မၾကားရေသာအခါ သူ႕အေပၚမွာ သင္၏ ႏွစ္သက္မႈ 'ဆႏၵ' သည္ လည္းေကာင္း၊ တပ္မက္မႈ 'ရာဂ' သည္ လည္းေကာင္း၊ ခ်စ္ခင္မႈ 'ေပမ' သည္ လည္းေကာင္း ျဖစ္သေလာ။
အသွ်င္ဘုရား မျဖစ္ပါ။
ရြာသူႀကီး သင့္အား ျမင္မႈကို လည္းေကာင္း၊ ၾကားမႈကို လည္းေကာင္း စြဲ၍ စိရဝါသိ၏ မိခင္အေပၚမွာ ဤသို႔ ႏွစ္သက္မႈ 'ဆႏၵ' သည္ လည္းေကာင္း၊ တပ္မက္မႈ 'ရာဂ' သည္ လည္းေကာင္း၊ ခ်စ္ခင္မႈ 'ေပမ'သည္ လည္းေကာင္း ျဖစ္သေလာ။
အသွ်င္ဘုရား ျဖစ္သည္ မွန္ပါ၏။
ရြာသူႀကီး ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း။ စိရဝါသိ၏ မိခင္ကို သတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ံွဳးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ပူေဆြးမႈ ငိုေၾကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈတို႔ ျဖစ္ကုန္ရာသေလာ။
အသွ်င္ဘုရား စိရဝါသိ မိခင္ကို သတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္း ေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆံုး႐ံွဳးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း အကြၽႏု္ပ္အား အသက္ေသာ္လည္း ေသေလာက္ရာ၏၊ ပူေဆြးမႈ ငိုေၾကြးမႈ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈတို႔ကား အဘယ္မွာ မျဖစ္ကုန္ဘဲ ရွိပါအံ့နည္း။
ရြာသူႀကီး ဤအေၾကာင္း ေၾကာင့္လည္း ''ဆင္းရဲ ဟူသမွ် အလံုးစံုသည္ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' လွ်င္ အရင္းခံရွိ၏၊ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' လွ်င္ အေၾကာင္းခံရွိ၏။ မွန္၏၊ လိုခ်င္မႈ 'ဆႏၵ' သည္ ဆင္းရဲ၏ အရင္းခံတည္း'' ဟု ဤအေၾကာင္းကို သိအပ္၏ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ 363
၁၁ - ဘျဒကသုတ္၊ ဂါမဏိသံယုတ္၊ သဠာယတန၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
Thursday, March 25, 2010
ပစၥည္းေလးပါး ခြင့္ျပဳေၾကာင္းမွာ...
စုႏၵ ပစၥဳပၸန္ေလာက၌ ျဖစ္ေသာ အာသေဝါတရားတို႔ကုိ ပိတ္ပင္တားျမစ္ရန္သာ ငါသည္ သင္တို႔အား တရားေဟာသည္ မဟုတ္။
စုႏၵ တမလြန္ေလာက၌ ျဖစ္တတ္ေသာ အာသေဝါတရားတို႔ကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ရန္သာ ငါသည္ သင္တို႔အား တရားေဟာသည္ မဟုတ္။
စုႏၵ ပစၥဳပၸန္ေလာက၌ ျဖစ္တတ္ေသာ အာသေဝါတရားတို႔ကုိ ပိတ္ပင္တားျမစ္ရန္ လည္းေကာင္း၊ တမလြန္ေလာက၌ ျဖစ္တတ္ေသာ အာသေဝါတရားတို႔ကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ရန္လည္းေကာင္း ငါသည္ သင္တို႔အား တရားကုိ ေဟာ၏။
သကၤန္းကို ခြင့္ျပဳျခင္းမွာ...
စုႏၵ ထို႔ေၾကာင့္ ဤသာသနာေတာ္၌ သင္တို႔အား ငါသည္ အၾကင္ သကၤန္းကုိ ခြင့္ျပဳအပ္၏၊ ထုိသကၤန္းသည္ သင္တို႔၏ အခ်မ္းကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ရန္ စြမ္းႏုိင္၏၊ အပူကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ရန္ စြမ္းႏိုင္၏၊ မွက္ျခင္ ေလ ေနပူ ေျမြ ကင္းသန္းတို႔၏ အေတြ႕အထိကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ရန္ စြမ္းႏုိင္၏၊ အရွက္ကုိ ဖ်က္ဆီးတတ္ေသာ အဂၤါႀကီးငယ္ကုိ ဖံုးလႊမ္းရန္ စြမ္းႏုိင္၏၊ ဤသို႔ အခ်မ္း အပူ ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္း စသည္ကုိျပဳ၍ ရဟန္းတရားကုိ အားထုတ္က်င့္ေဆာင္လတၱံ႕ဟု ရည္ရြယ္၍ ထုိသကၤန္းကုိ ငါ ခြင့္ျပဳအပ္၏။
ဆြမ္းကို ခြင့္ျပဳျခင္းမွာ...
သင္တို႔အား ငါသည္ အၾကင္ ဆြမ္းကုိ ခြင့္ျပဳအပ္၏၊ ထုိဆြမ္းသည္ ဤခႏၶာကုိယ္ကုိ ၾကာျမင့္စြာ တည္ေစရန္ စြမ္းႏုိင္၏၊ မွ်တေစရန္ စြမ္းႏုိင္၏၊ ငတ္မြတ္ဆာေလာင္ျခင္းကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ရန္ စြမ္းႏုိင္၏၊ သာသနာေတာ္ကုိ ခ်ီးေျမႇာက္ရန္ စြမ္းႏုိင္၏၊ ဤဆြမ္းကုိ မွီဝဲျခင္းျဖင့္ ေဝဒနာေဟာင္းမ်ားကုိလည္း ပယ္ေဖ်ာက္အံ့၊ ေဝဒနာသစ္မ်ားကုိလည္း မျဖစ္ေစအံ့၊ ငါ့အား ဣရိယာပုထ္ မွ်တျခင္းသည္လည္း ျဖစ္လတၱံ႕၊ အျပစ္မရွိျခင္းသည္လည္း ျဖစ္လတၱံ႕၊ ခ်မ္းသာစြာ ေနရျခင္းသည္လည္း ျဖစ္လတၱံ႕၊ ဤသို႔ ႏွလံုးသြင္း၍ ရဟန္းတရားကုိ အားထုတ္က်င့္ေဆာင္လတၱံ႕ဟု ရည္ရြယ္၍ ထုိဆြမ္းကုိ ငါ ခြင့္ျပဳအပ္၏။
ေက်ာင္းကို ခြင့္ျပဳျခင္းမွာ...
သင္တို႔အား ငါသည္ အၾကင္ ေက်ာင္းကုိ ခြင့္ျပဳအပ္၏၊ ထုိေက်ာင္းသည္ သင္တို႔အား အခ်မ္းကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ရန္ စြမ္းႏုိင္၏၊ အပူကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ရန္ စြမ္းႏုိင္၏၊ မွက္ ျခင္ ေလ ေနပူ ေျမြ ကင္း သန္းတို႔၏ အေတြ႕အထိကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ရန္ စြမ္းႏုိင္၏၊ ဥတုေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ေဘးရန္တို႔ကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ရန္ ကမၼ႒ာန္းအာ႐ံု၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ရန္ စြမ္းႏုိင္၏၊ ဤသို႔ အခ်မ္း အပူ ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းစသည္ကုိျပဳ၍ ရဟန္းတရားကုိ အားထုတ္ က်င့္ေဆာင္ လတၱံ႕ ဟု ရည္ရြယ္၍ ထုိေက်ာင္းကုိ ငါ ခြင့္ျပဳအပ္၏။
ေဆးကို ခြင့္ျပဳျခင္းမွာ...
သင္တို႔အား ငါသည္ အနာ၏ ဆန္႔က်င္ဘက္ အသက္၏အရံအကာ အေဆာက္အဦျဖစ္ေသာ အၾကင္ေဆးကုိ ခြင့္ျပဳအပ္၏၊ ထုိေဆးသည္ သင္တို႔၏ ဓာတ္ေခ်ာက္ခ်ားမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ဆင္းရဲ ေဝဒနာတို႔ကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ရန္ စြမ္းႏုိင္၏၊ ေရာဂါဆင္းရဲ မရွိေစရန္ စြမ္းႏုိင္၏၊ ဤသို႔ ဆင္းရဲေဝဒနာ ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္း စသည္ကုိ ျပဳ၍ ရဟန္းတရားကုိ အားထုတ္ က်င့္ေဆာင္ လတၱံ႕ ဟု ရည္ရြယ္၍ ထုိေဆးကုိ ငါခြင့္ျပဳအပ္၏။ 182
ပါသာဒိကသုတ္၊ ပါထိက၀ဂ္ပါဠိေတာ္။ ဒီဃနိကာယ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
ႏႈတ္အက်င့္ ပဋိပဒါ ေဒသနာ
ႏႈတ္အက်င့္ ပဋိပဒါ ေဒသနာ
ျမတ္စြာဘုရား ထို႔ျပင္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အၾကင္ေဒသနာျဖင့္ ေကာင္းေသာ ႏႈတ္အက်င့္၌ တရားကို ေဟာေတာ္မူ၏၊ ထုိေဒသနာသည္ မိမိထက္ အလြန္အကဲ မရွိ၊ ျမင့္ျမတ္ပါ၏။ ျမတ္စြာဘုရား ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕သူသည္ မုသာဝါဒႏွင့္ စပ္ေသာ စကားကို မဆို၊ ကြဲျပားေစတတ္ေသာ စကားကို မဆို၊ ကုန္းေခ်ာေသာ စကားကို မဆို၊ အမ်က္ၫႇဥ္းဆဲျခဳတ္ျခယ္ေသာ စကားကိုမဆို၊ ေအာင္ႏိုင္ျခင္းသို႔ ေရွး႐ႈသည္ျဖစ္၍ မဆို၊ ပညာျဖင့္ ဆင္ျခင္၍ ႏွလံုး၌ ထားသင့္ေသာ စကားကို ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အခါ၌ ဆို၏။
ျမတ္စြာဘုရား ေကာင္းေသာ ႏႈတ္အက်င့္၌ ထုိေဒသနာသည္ မိမိထက္ အလြန္အကဲမရွိ၊ ျမင့္ျမတ္ပါ၏။ 153
အက်င့္ ပဋိပဒါ ေဒသနာ၊ သမၸသာဒနီယသုတ္၊ ပါထိက၀ဂ္ပါဠိေတာ္။
ျမတ္စြာဘုရား ထို႔ျပင္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အၾကင္ေဒသနာျဖင့္ ေကာင္းေသာ ႏႈတ္အက်င့္၌ တရားကို ေဟာေတာ္မူ၏၊ ထုိေဒသနာသည္ မိမိထက္ အလြန္အကဲ မရွိ၊ ျမင့္ျမတ္ပါ၏။ ျမတ္စြာဘုရား ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕သူသည္ မုသာဝါဒႏွင့္ စပ္ေသာ စကားကို မဆို၊ ကြဲျပားေစတတ္ေသာ စကားကို မဆို၊ ကုန္းေခ်ာေသာ စကားကို မဆို၊ အမ်က္ၫႇဥ္းဆဲျခဳတ္ျခယ္ေသာ စကားကိုမဆို၊ ေအာင္ႏိုင္ျခင္းသို႔ ေရွး႐ႈသည္ျဖစ္၍ မဆို၊ ပညာျဖင့္ ဆင္ျခင္၍ ႏွလံုး၌ ထားသင့္ေသာ စကားကို ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အခါ၌ ဆို၏။
ျမတ္စြာဘုရား ေကာင္းေသာ ႏႈတ္အက်င့္၌ ထုိေဒသနာသည္ မိမိထက္ အလြန္အကဲမရွိ၊ ျမင့္ျမတ္ပါ၏။ 153
အက်င့္ ပဋိပဒါ ေဒသနာ၊ သမၸသာဒနီယသုတ္၊ ပါထိက၀ဂ္ပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
Tuesday, March 23, 2010
အသွ်င္ကာမဘူထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ရွိခုိးၿပီးလွ်င္...
အခါတစ္ပါး၌ အသွ်င္ကာမဘူသည္ မစၧိကာသ႑အရပ္ ေဝွးပင္ေတာ၌ သီတင္းသံုး ေန၏၊ ထုိအခါ စိတၱသူၾကြယ္သည္ အသွ်င္ကာမဘူထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ အသွ်င္ကာမဘူကုိ ရွိခုိးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေန၏၊ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေနေသာ စိတၱသူၾကြယ္္အား အသွ်င္ကာမဘူသည္
''သူၾကြယ္ ျမတ္စြာဘုရားသည္-
'အျပစ္ကင္းေသာ အစိတ္အပုိင္းရွိေသာ ျဖဴေသာ အမုိးရွိေသာ တစ္ခုေသာ အကန္႔ရွိေသာ ရထားသည္ လည္၏၊ ဆင္းရဲျခင္း ကင္းလ်က္ အယဥ္ကုိ ျဖတ္ၿပီးလွ်င္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ မရွိမူ၍ လာေနသူကုိ ႐ႈေလာ့' ဟု ဤဂါထာကုိ ေဟာေတာ္မူ၏။
သူၾကြယ္ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေဟာအပ္ေသာ ဤစကား၏ အနက္ကုိ အက်ယ္အားျဖင့္ အဘယ္သို႔ မွတ္သင့္ပါ သနည္း'' ဟု မိန္႔၏၊ အသွ်င္ဘုရား ဤစကားကုိ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာအပ္ပါသေလာ၊ သူၾကြယ္ေဟာအပ္သည္ မွန္၏၊ အသွ်င္ဘုရား သို႔ျဖစ္လွ်င္ ထုိစကား၏ အနက္ကုိ ဆင္ျခင္ရန္ တစ္ခဏမွ် ဆုိင္းငံ့ပါေလာ့၊ ထုိအခါ စိတၱသူၾကြယ္္သည္ တစ္ခဏမွ် ဆိတ္ဆိတ္ ေန၍ အသွ်င္ကာမဘူအား ဤစကားကုိ ေလွ်ာက္၏-
အသွ်င္ဘုရား ''အျပစ္ကင္းေသာ အစိတ္အပုိင္း'' ဟူေသာ ဤအမည္သည္ သီလတို႔၏ အမည္ပါတည္း။ အသွ်င္ဘုရား ''ျဖဴေသာ အမုိး'' ဟူေသာ ဤအမည္သည္ လြတ္ေျမာက္ျခင္း အရဟတၱဖုိလ္၏ အမည္ပါတည္း။ အသွ်င္ဘုရား ''တစ္ခုေသာ အကန္႔'' ဟူေသာ ဤအမည္သည္ သတိ၏ အမည္ပါတည္း။ အသွ်င္ဘုရား ''လည္၏'' ဟူေသာ ဤအမည္ သည္ ေရွ႕သို႔ တက္ျခင္း ေနာက္သို႔ ဆုတ္ျခင္း၏ အမည္ပါတည္း။ အသွ်င္ဘုရား ''ရထား'' ဟူေသာ ဤအမည္သည္ မိဘတို႔၏ သုက္ေသြးကုိ မွီ၍ ျဖစ္ေသာ ထမင္း မုေယာမုန္႔တို႔ျဖင့္ ႀကီးပါြးရေသာ မျမဲျခင္း လိမ္းက်ံေပးရျခင္း ႏွိပ္နယ္ ေပးရျခင္း ၿပိဳကြဲပ်က္စီးျခင္း သေဘာရွိေသာ မဟာဘုတ္ေလးပါးကုိ မွီေသာ ဤခႏၶာကုိယ္၏ အမည္ပါတည္း။
အသွ်င္ဘုရား စြဲမက္မွဳ 'ရာဂ'သည္ ဆင္းရဲတည္း၊ အမ်က္ထြက္မွဳ 'ေဒါသ' သည္ ဆင္းရဲတည္း၊ ေတြေဝမွဳ 'ေမာဟ' သည္ ဆင္းရဲတည္း။ ထုိဆင္းရဲတို႔သည္ အာသေဝါ ကုန္ၿပီးျဖစ္ေသာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္အား ပယ္အပ္ကုန္ၿပီ၊ အျမစ္ရင္းကုိ အၾကြင္းမဲ့ ျဖတ္ၿပီးကုန္ၿပီ၊ ႏုတ္ၿပီးေသာ ထန္းပင္ရာကဲ့သို႔ ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊ အသစ္ မျဖစ္ျခင္းကုိ ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊ ေနာင္အခါ ျဖစ္ျခင္း သေဘာ မရွိကုန္။ ထို႔ေၾကာင့္ အာသေဝါ ကုန္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ကုိ ''ဆင္းရဲျခင္း မရွိသူ'' ဟု ဆုိအပ္၏။
အသွ်င္ဘုရား ''လာေနသူ'' ဟူေသာ ဤအမည္သည္ ရဟႏၲာ၏ အမည္ပါတည္း။ အသွ်င္ဘုရား ''အယဥ္'' ဟူေသာ ဤအမည္သည္ တပ္မက္မႈ 'တဏွာ' ၏ အမည္ပါတည္း။ ထုိတပ္မက္မႈ 'တဏွာ' သည္ အာသေဝါ ကုန္ၿပီးျဖစ္ေသာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္အား ပယ္အပ္ကုန္ၿပီ၊ အျမစ္ရင္းကုိ အၾကြင္းမဲ့ ျဖတ္ၿပီးကုန္ၿပီ၊ ႏုတ္ၿပီးေသာ ထန္းပင္ရာကဲ့သို႔ ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊ အသစ္မျဖစ္ျခင္းကုိ ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊ ေနာင္အခါ ျဖစ္ျခင္းသေဘာ မရွိကုန္။ ထို႔ေၾကာင့္ အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ကုိ ''အယဥ္ကုိ ျဖတ္ၿပီးသူ'' ဟု ဆုိအပ္၏။
အသွ်င္ဘုရား စြဲမက္မႈ 'ရာဂ' သည္ အေႏွာင္အဖြဲ႕တည္း၊ အမ်က္ထြက္မႈ 'ေဒါသ' သည္
အေႏွာင္အဖြဲ႕တည္း၊ ေတြေဝမႈ 'ေမာဟ' သည္ အေႏွာင္အဖြဲ႕တည္း၊ ထုိအေႏွာင္အဖြဲ႕ တို႔သည္ အာသေဝါ ကုန္ၿပီးျဖစ္ေသာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္အား ပယ္အပ္ကုန္ၿပီ၊ အျမစ္ရင္းကုိ အၾကြင္းမဲ့ ျဖတ္ၿပီးကုန္ၿပီ၊ ႏုတ္ၿပီးေသာ ထန္းပင္ရာကဲ့သို႔ ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊ အသစ္ မျဖစ္ျခင္းကုိ ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊ ေနာင္အခါျဖစ္ျခင္း သေဘာ မရွိကုန္။ ထို႔ေၾကာင့္ အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ကုိ ''အယဥ္ကုိ ျဖတ္ၿပီးသူ'' ဟု ဆုိအပ္၏။
အသွ်င္ဘုရား စြဲမက္မႈ 'ရာဂ' သည္ အေႏွာင္အဖြဲ႕တည္း၊ အမ်က္ထြက္မႈ 'ေဒါသ' သည္
အေႏွာင္အဖြဲ႕တည္း၊ ေတြေဝမႈ 'ေမာဟ' သည္ အေႏွာင္အဖြဲ႕တည္း။ ထုိအေႏွာင္အဖြဲ႕ တို႔သည္ အာသေဝါကုန္ၿပီး ျဖစ္ေသာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္အား ပယ္အပ္ကုန္ၿပီ၊ အျမစ္ရင္းကုိ အၾကြင္းမဲ့ ျဖတ္ၿပီးကုန္ၿပီ၊ ႏုတ္ၿပီးေသာ ထန္းပင္ရာကဲ့သို႔ ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊ အသစ္မျဖစ္ျခင္းကုိ ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊ ေနာင္အခါ ျဖစ္ျခင္း သေဘာ မရွိကုန္။ ထို႔ေၾကာင့္ အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ကုိ ''အေႏွာင္အဖြဲ႕ မရွိသူ'' ဟု ဆုိအပ္၏။
အသွ်င္ဘုရား ဤသို႔လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားသည္-
''အျပစ္ကင္းေသာ အစိတ္အပုိင္းရွိေသာ ျဖဴေသာ အမုိးရွိေသာ တစ္ခုေသာ အကန္႔ရွိေသာ ရထားသည္ လည္၏၊ ဆင္းရဲျခင္း ကင္းလ်က္ အယဥ္ကုိ ျဖတ္ၿပီးလွ်င္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ မရွိမူ၍ လာေနသူကုိ ႐ႈေလာ့'' ဟူေသာ ယင္းစကားကုိ ေဟာေတာ္မူအပ္ပါ၏။
အသွ်င္ဘုရား ျမတ္စြာဘုရားသည္ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေဟာအပ္ေသာ ဤစကား၏ အနက္ကုိ အက်ယ္အားျဖင့္ ဤသို႔ သိပါ၏ဟု ေလွ်ာက္၏။ သူၾကြယ္ နက္နဲေသာ ဘုရားစကားေတာ္၌ ပညာမ်က္စိကုိ ေဆာင္ႏိုင္ေပရကား သင့္အား အရေတာ္ေပစြ တကား၊ ေကာင္းစြာ ရအပ္ေပစြတကားဟု မိန္႔ဆုိ၏။ 347
၅ - ပဌမ ကာမဘူသုတ္၊ စိတၱသံယုတ္၊ သဠာယတန၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
Monday, March 22, 2010
ျမတ္စြာဘုရားကုိ မစြပ္စြဲလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရား ကုိ စြပ္စြဲျခင္းသည္ မေကာင္း...
ဆကၠ - တရား ေျခာက္ပါးစု
ကိေလသာမွ လြတ္ေသာ ဓာတ္တို႔သည္ ေျခာက္ပါးတို႔တည္း။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ဤသို႔ ဆုိျငားအံ့၊ ''ငါသည္ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ကုိ ပြါးေစအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ေလ့လာအပ္၏၊ ယာဥ္ကဲ့သို႔ျပဳအပ္၏၊ တည္ရာကဲ့သို႔ျပဳအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ျဖစ္ေစအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ဆည္းပူးအပ္၏၊ ေကာင္းစြာ အားထုတ္အပ္၏၊ ထုိသို႔ျဖစ္လ်က္ ေဒါသသည္ ငါ၏ ေမတၱာစိတ္ကုိ ဆုတ္ယုတ္ေစ၍ တည္၏'' ဟု ဆုိျငားအံ့။
''ဤသို႔ မဆုိလင့္၊ အသွ်င္ ဤသို႔ မဆုိလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားကုိ မစြပ္စြဲလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရား ကုိ စြပ္စြဲျခင္းသည္ မေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ ေဟာေတာ္ မမူရာ'' ဟု ထုိရဟန္းကုိ ဆုိအပ္၏။
''ငါ့သွ်င္ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ ယင္းေမတၱာႏွင့္ ယွဥ္ေသာစိတ္ကုိ ပြါးေစအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ေလ့လာအပ္ပါလ်က္ ယာဥ္ကဲ့သို႔ ျပဳအပ္ပါလ်က္ တည္ရာ ကဲ့သို႔ ျပဳအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ျဖစ္ေစအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ဆည္းပူးအပ္ပါလ်က္ ေကာင္းစြာ အားထုတ္ အပ္ပါလ်က္ ေဒါသသည္ ထုိရဟန္း၏ ေမတၱာစိတ္ကုိ ဆုတ္ယုတ္ေစ၍ တည္၏ဟူေသာ ဤစကားသည္ အေၾကာင္းမဟုတ္ အရာမဟုတ္၊ ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းသည္ မရွိ။
ငါ့သွ်င္...
ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ ယင္းေမတၱာႏွင့္ ယွဥ္ေသာ စိတ္သည္
ေဒါသမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းတည္း
ဟု ဆုိအပ္၏။
17-1
ငါ့သွ်င္တုို႔ ဤ သာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ဤသို႔ ဆုိျငားအံ့၊ ''ငါသည္ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ က႐ုဏာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ကုိ ပြါးေစအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ေလ့လာအပ္၏၊ ယာဥ္ကဲ့သို႔ ျပဳအပ္၏၊ တည္ရာကဲ့သို႔ ျပဳအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ျဖစ္ေစအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ဆည္းပူးအပ္၏၊ ေကာင္းစြာ အားထုတ္ အပ္၏၊ ထုိသို႔ျဖစ္လ်က္ ညႇဥ္းဆဲျခင္း 'ဝိေဟသာ' သည္ ငါ၏ က႐ုဏာစိတ္ကုိ ဆုတ္ယုတ္ေစ၍ တည္၏'' ဟု ဆုိျငားအံ့။
''ဤသို႔ မဆုိလင့္၊ အသွ်င္ ဤသို႔မဆုိလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားကုိ မစြပ္စြဲလင့္၊ ျမတ္စြာ ဘုရားကုိ စြပ္စြဲျခင္းသည္ မေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ ေဟာေတာ္မမူရာ''ဟု ထုိရဟန္းကုိ ဆုိအပ္၏။
''ငါ့သွ်င္ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ ယင္းက႐ုဏာႏွင့္ ယွဥ္ေသာ စိတ္ကုိ ပြါးေစအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ေလ့လာအပ္ပါလ်က္ ယာဥ္ကဲ့သို႔ ျပဳအပ္ပါလ်က္ တည္ရာကဲ့သို႔ ျပဳအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ျဖစ္ေစ အပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ဆည္းပူးအပ္ပါလ်က္ ေကာင္းစြာ အားထုတ္ အပ္ပါလ်က္ ညႇဥ္းဆဲျခင္း 'ဝိေဟသာ' သည္ ထုိရဟန္း၏ က႐ုဏာစိတ္ကုိ ဆုတ္ယုတ္ေစ၍ တည္၏ ဟူေသာ ဤစကားသည္ အေၾကာင္းမဟုတ္ အရာမဟုတ္၊ ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းသည္ မရွိ။
ငါ့သွ်င္...
ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ ယင္းက႐ုဏာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္သည္
ဝိေဟသာတရားမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းတည္း
ဟု ဆုိအပ္၏။
17 - 2
ငါ့သွ်င္တုို႔ ဤ သာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ဤသို႔ ဆုိျငားအံ့၊ ''ငါသည္ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ မုဒိတာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ကုိ ပြါးေစအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ေလ့လာအပ္၏၊ ယာဥ္ကဲ့သို႔ ျပဳအပ္၏၊ တည္ရာကဲ့သို႔ ျပဳအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ျဖစ္ေစအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ဆည္းပူးအပ္၏၊ ေကာင္းစြာ အားထုတ္ အပ္၏၊ ထုိသို႔ ျဖစ္လ်က္ မေမြ႕ေလ်ာ္ေသာ 'အရတိ' တရားသည္ ငါ၏ မုဒိတာစိတ္ကုိ ဆုတ္ယုတ္ေစ၍ တည္၏'' ဟု (ဆုိျငားအံ့)။
''ဤသို႔ မဆုိလင့္၊ အသွ်င္ ဤသို႔မဆုိလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားကုိ မစြပ္စြဲလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားကုိ စြပ္စြဲျခင္းသည္ မေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ ေဟာေတာ္ မမူရာ'' ဟု ထုိရဟန္း ကုိ ဆုိအပ္၏။
''ငါ့သွ်င္ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ ယင္းမုဒိတာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ကုိ ပြါးေစအပ္ ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ေလ့လာအပ္ပါလ်က္ ယာဥ္ကဲ့သို႔ ျပဳအပ္ပါလ်က္ တည္ရာကဲ့သို႔ ျပဳအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ျဖစ္ ေစအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ဆည္းပူးအပ္ပါလ်က္ ေကာင္းစြာ အားထုတ္ အပ္ပါလ်က္ မေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္း 'အရတိ' တရားသည္ ထုိရဟန္း၏ မုဒိတာစိတ္ကုိ ဆုတ္ယုတ္ေစ၍ တည္၏ ဟူေသာ ဤစကားသည္ အေၾကာင္း မဟုတ္ အရာမဟုတ္၊ ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းသည္ မရွိ။
ငါ့သွ်င္...
ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ မုဒိတာႏွင့္ ယွဥ္ေသာ စိတ္သည္
မေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္း 'အရတိ' တရားမွ ထြက္ေျမာက္ ေၾကာင္းတည္း
ဟု ဆုိအပ္၏။
17 - 3
ငါ့သွ်င္တုို႔ ဤ သာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ဤသို႔ ဆုိျငားအံ့၊ ''ငါသည္ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ လ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္း ဥေပကၡာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ကုိ ပြါးေစအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ေလ့လာအပ္၏၊ ယာဥ္ ကဲ့သို႔ ျပဳအပ္၏၊ တည္ရာကဲ့သို႔ ျပဳအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ျဖစ္ေစအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ဆည္းပူးအပ္၏၊ ေကာင္းစြာ အားထုတ္အပ္၏၊ ထုိသို႔ ျဖစ္လ်က္ စြဲမက္ျခင္း 'ရာဂ' သည္ ငါ၏ ဥေပကၡာစိတ္ကုိ ဆုတ္ယုတ္ေစ၍ တည္၏'' ဟု (ဆုိျငားအံ့)။
''ဤသို႔ မဆုိလင့္၊ အသွ်င္ ဤသို႔ မဆုိလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားကုိ မစြပ္စြဲလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားကုိ စြပ္စြဲျခင္းသည္ မေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ ေဟာေတာ္ မမူရာ'' ဟု ထုိ ရဟန္းကုိ ဆုိအပ္၏။
''ငါ့သွ်င္ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ ယင္းလ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္း 'ဥေပကၡာ' ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ စိတ္ကုိ ပြါးေစအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ေလ့လာအပ္ပါလ်က္ ယာဥ္ကဲ့သို႔ျပဳအပ္ပါလ်က္ တည္ရာကဲ့သို႔ ျပဳအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ျဖစ္ေစအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ဆည္းပူးအပ္ပါလ်က္ ေကာင္းစြာ အားထုတ္အပ္ပါ လ်က္ စြဲမက္ျခင္း 'ရာဂ'သည္ ထုိရဟန္း၏ ဥေပကၡာစိတ္ကုိ ဆုတ္ယုတ္ေစ၍ တည္၏ဟူေသာ ဤစကားသည္ အေၾကာင္းမဟုတ္ အရာမဟုတ္၊ ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းသည္ မရွိ။
ငါ့သွ်င္...
ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ ယင္းလ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္း 'ဥေပကၡာ' ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ စိတ္သည္
စြဲမက္ျခင္း'ရာဂ' မွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းတည္း
ဟု ဆုိအပ္၏။
17 - 4
ငါ့သွ်င္တုို႔ ဤ သာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ဤသို႔ ဆုိျငားအံ့၊ ''ငါသည္ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ ရာဂစေသာ အစြဲအမွတ္ နိမိတ္မရွိေသာ အရဟတၱဖုိလ္စိတ္ကုိ ပြါးေစအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ေလ့လာအပ္၏၊ ယာဥ္ကဲ့သို႔ ျပဳအပ္၏၊ တည္ရာကဲ့သို႔ ျပဳအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ျဖစ္ေစအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ဆည္းပူးအပ္၏၊ ေကာင္းစြာ အားထုတ္အပ္၏၊ ထုိသို႔ျဖစ္လ်က္ ငါ၏ ထုိအရဟတၱဖုိလ္ဝိညာဥ္စိတ္သည္ ရာဂစေသာ နိမိတ္သို႔ အစဥ္လုိက္၏'' ဟု ဆုိျငားအံ့။
''ဤသို႔ မဆုိလင့္၊ အသွ်င္ ဤသို႔ မဆုိလင္၊့ ျမတ္စြာဘုရားကုိ မစြပ္စြဲလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားကုိ စပြ ္စြဲျခင္းသည္ မေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ ေဟာေတာ္မမူရာ'' ဟု ထုိရဟန္းကုိ ဆုိအပ္၏။
''ငါ့သွ်င္ ကိေလသာတို႔မွလြတ္ေသာ ရာဂစေသာ အစြဲအမွတ္ နိမိတ္မရွိေသာ ယင္း အရဟတၱဖုိလ္စိတ္ကုိ ပြါးေစအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ေလ့လာအပ္ပါလ်က္ ယာဥ္ကဲ့သို႔ ျပဳအပ္ပါလ်က္ တည္ရာကဲ့သို႔ ျပဳအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ျဖစ္ေစအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ဆည္းပူး အပ္ပါလ်က္ ေကာင္းစြာ အားထုတ္ အပ္ပါလ်က္ ထုိရဟန္း၏ အရဟတၱဖုိလ္ ဝိညာဥ္စိတ္သည္ ရာဂစေသာ နိမိတ္သို႔ အစဥ္လုိက္၏ ဟူေသာ ဤစကားသည္ အေၾကာင္းမဟုတ္ အရာမဟုတ္၊ ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းသည္ မရွိ။
ငါ့သွ်င္...
ကိေလသာတို႔မွလြတ္ေသာ
ရာဂစေသာ အစြဲအမွတ္နိမိတ္ မရွိေသာ အရဟတၱဖုိလ္ စိတ္သည္
အလံုးစံုေသာ ရာဂစေသာ နိမိတ္တို႔မွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းတည္း
ဟု ဆုိအပ္၏။
17 - 5
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤ သာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ဤသို႔ ဆုိျငားအံ့၊ ''ငါဟူေသာ မာနစိတ္သည္ ငါ့မွာ ကင္း၏၊ ဤတရားသည္ ငါျဖစ္၏ ဟူ၍လည္း မရွိ၊ ထုိသို႔ျဖစ္လ်က္ ငါ၏ စိတ္ကုိ ယံုမွားျခင္း ဝိစိကိစၧာေျငာင့္သည္ ဆုတ္ယုတ္ေစ၍ တည္၏''ဟု ဆုိျငားအံ့။
''ဤသို႔မဆုိလင့္၊ အသွ်င္ ဤသို႔မဆုိလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားကုိ မစြပ္စြဲလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရား ကုိ စြပ္စြဲျခင္းသည္ မေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ ေဟာေတာ္မမူရာ'' ဟု ထုိရဟန္းကုိ ဆုိအပ္၏၊ ''ငါ့သွ်င္ ငါဟူေသာ မာနစိတ္ကင္းပါလ်က္ ဤတရားသည္ ငါျဖစ္၏ဟူ၍လည္း မရွိပါဘဲလ်က္ ထုိရဟန္း၏ စိတ္ကုိ ယံုမွားျခင္း ဝိစိကိစၧာ ေျငာင့္သည္ ဆုတ္ယုတ္ေစ၍ တည္၏ ဟူေသာ စကားသည္ အေၾကာင္းမဟုတ္ အရာမဟုတ္၊ ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းသည္ မရွိ။
ငါ့သွ်င္
ယင္းငါဟူေသာမာနကုိ အၾကြင္းမဲ့ ျဖတ္ျခင္းသည္
ယံုမွားျခင္း ဝိစိကိစၧာေျငာင့္မွ ထြက္ေျမာက္ ေၾကာင္းတည္း
ဟု ဆုိအပ္၏၊
17 - 6
ဆကၠ - တရား ေျခာက္ပါးစု မွ၊ သဂႌတိသုတ္၊ ပါထိက၀ဂ္ပါဠိေတာ္။ 326
ကိေလသာမွ လြတ္ေသာ ဓာတ္တို႔သည္ ေျခာက္ပါးတို႔တည္း။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ဤသို႔ ဆုိျငားအံ့၊ ''ငါသည္ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ကုိ ပြါးေစအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ေလ့လာအပ္၏၊ ယာဥ္ကဲ့သို႔ျပဳအပ္၏၊ တည္ရာကဲ့သို႔ျပဳအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ျဖစ္ေစအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ဆည္းပူးအပ္၏၊ ေကာင္းစြာ အားထုတ္အပ္၏၊ ထုိသို႔ျဖစ္လ်က္ ေဒါသသည္ ငါ၏ ေမတၱာစိတ္ကုိ ဆုတ္ယုတ္ေစ၍ တည္၏'' ဟု ဆုိျငားအံ့။
''ဤသို႔ မဆုိလင့္၊ အသွ်င္ ဤသို႔ မဆုိလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားကုိ မစြပ္စြဲလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရား ကုိ စြပ္စြဲျခင္းသည္ မေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ ေဟာေတာ္ မမူရာ'' ဟု ထုိရဟန္းကုိ ဆုိအပ္၏။
''ငါ့သွ်င္ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ ယင္းေမတၱာႏွင့္ ယွဥ္ေသာစိတ္ကုိ ပြါးေစအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ေလ့လာအပ္ပါလ်က္ ယာဥ္ကဲ့သို႔ ျပဳအပ္ပါလ်က္ တည္ရာ ကဲ့သို႔ ျပဳအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ျဖစ္ေစအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ဆည္းပူးအပ္ပါလ်က္ ေကာင္းစြာ အားထုတ္ အပ္ပါလ်က္ ေဒါသသည္ ထုိရဟန္း၏ ေမတၱာစိတ္ကုိ ဆုတ္ယုတ္ေစ၍ တည္၏ဟူေသာ ဤစကားသည္ အေၾကာင္းမဟုတ္ အရာမဟုတ္၊ ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းသည္ မရွိ။
ငါ့သွ်င္...
ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ ယင္းေမတၱာႏွင့္ ယွဥ္ေသာ စိတ္သည္
ေဒါသမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းတည္း
ဟု ဆုိအပ္၏။
17-1
ငါ့သွ်င္တုို႔ ဤ သာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ဤသို႔ ဆုိျငားအံ့၊ ''ငါသည္ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ က႐ုဏာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ကုိ ပြါးေစအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ေလ့လာအပ္၏၊ ယာဥ္ကဲ့သို႔ ျပဳအပ္၏၊ တည္ရာကဲ့သို႔ ျပဳအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ျဖစ္ေစအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ဆည္းပူးအပ္၏၊ ေကာင္းစြာ အားထုတ္ အပ္၏၊ ထုိသို႔ျဖစ္လ်က္ ညႇဥ္းဆဲျခင္း 'ဝိေဟသာ' သည္ ငါ၏ က႐ုဏာစိတ္ကုိ ဆုတ္ယုတ္ေစ၍ တည္၏'' ဟု ဆုိျငားအံ့။
''ဤသို႔ မဆုိလင့္၊ အသွ်င္ ဤသို႔မဆုိလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားကုိ မစြပ္စြဲလင့္၊ ျမတ္စြာ ဘုရားကုိ စြပ္စြဲျခင္းသည္ မေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ ေဟာေတာ္မမူရာ''ဟု ထုိရဟန္းကုိ ဆုိအပ္၏။
''ငါ့သွ်င္ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ ယင္းက႐ုဏာႏွင့္ ယွဥ္ေသာ စိတ္ကုိ ပြါးေစအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ေလ့လာအပ္ပါလ်က္ ယာဥ္ကဲ့သို႔ ျပဳအပ္ပါလ်က္ တည္ရာကဲ့သို႔ ျပဳအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ျဖစ္ေစ အပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ဆည္းပူးအပ္ပါလ်က္ ေကာင္းစြာ အားထုတ္ အပ္ပါလ်က္ ညႇဥ္းဆဲျခင္း 'ဝိေဟသာ' သည္ ထုိရဟန္း၏ က႐ုဏာစိတ္ကုိ ဆုတ္ယုတ္ေစ၍ တည္၏ ဟူေသာ ဤစကားသည္ အေၾကာင္းမဟုတ္ အရာမဟုတ္၊ ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းသည္ မရွိ။
ငါ့သွ်င္...
ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ ယင္းက႐ုဏာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္သည္
ဝိေဟသာတရားမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းတည္း
ဟု ဆုိအပ္၏။
17 - 2
ငါ့သွ်င္တုို႔ ဤ သာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ဤသို႔ ဆုိျငားအံ့၊ ''ငါသည္ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ မုဒိတာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ကုိ ပြါးေစအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ေလ့လာအပ္၏၊ ယာဥ္ကဲ့သို႔ ျပဳအပ္၏၊ တည္ရာကဲ့သို႔ ျပဳအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ျဖစ္ေစအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ဆည္းပူးအပ္၏၊ ေကာင္းစြာ အားထုတ္ အပ္၏၊ ထုိသို႔ ျဖစ္လ်က္ မေမြ႕ေလ်ာ္ေသာ 'အရတိ' တရားသည္ ငါ၏ မုဒိတာစိတ္ကုိ ဆုတ္ယုတ္ေစ၍ တည္၏'' ဟု (ဆုိျငားအံ့)။
''ဤသို႔ မဆုိလင့္၊ အသွ်င္ ဤသို႔မဆုိလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားကုိ မစြပ္စြဲလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားကုိ စြပ္စြဲျခင္းသည္ မေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ ေဟာေတာ္ မမူရာ'' ဟု ထုိရဟန္း ကုိ ဆုိအပ္၏။
''ငါ့သွ်င္ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ ယင္းမုဒိတာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ကုိ ပြါးေစအပ္ ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ေလ့လာအပ္ပါလ်က္ ယာဥ္ကဲ့သို႔ ျပဳအပ္ပါလ်က္ တည္ရာကဲ့သို႔ ျပဳအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ျဖစ္ ေစအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ဆည္းပူးအပ္ပါလ်က္ ေကာင္းစြာ အားထုတ္ အပ္ပါလ်က္ မေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္း 'အရတိ' တရားသည္ ထုိရဟန္း၏ မုဒိတာစိတ္ကုိ ဆုတ္ယုတ္ေစ၍ တည္၏ ဟူေသာ ဤစကားသည္ အေၾကာင္း မဟုတ္ အရာမဟုတ္၊ ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းသည္ မရွိ။
ငါ့သွ်င္...
ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ မုဒိတာႏွင့္ ယွဥ္ေသာ စိတ္သည္
မေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္း 'အရတိ' တရားမွ ထြက္ေျမာက္ ေၾကာင္းတည္း
ဟု ဆုိအပ္၏။
17 - 3
ငါ့သွ်င္တုို႔ ဤ သာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ဤသို႔ ဆုိျငားအံ့၊ ''ငါသည္ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ လ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္း ဥေပကၡာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ကုိ ပြါးေစအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ေလ့လာအပ္၏၊ ယာဥ္ ကဲ့သို႔ ျပဳအပ္၏၊ တည္ရာကဲ့သို႔ ျပဳအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ျဖစ္ေစအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ဆည္းပူးအပ္၏၊ ေကာင္းစြာ အားထုတ္အပ္၏၊ ထုိသို႔ ျဖစ္လ်က္ စြဲမက္ျခင္း 'ရာဂ' သည္ ငါ၏ ဥေပကၡာစိတ္ကုိ ဆုတ္ယုတ္ေစ၍ တည္၏'' ဟု (ဆုိျငားအံ့)။
''ဤသို႔ မဆုိလင့္၊ အသွ်င္ ဤသို႔ မဆုိလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားကုိ မစြပ္စြဲလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားကုိ စြပ္စြဲျခင္းသည္ မေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ ေဟာေတာ္ မမူရာ'' ဟု ထုိ ရဟန္းကုိ ဆုိအပ္၏။
''ငါ့သွ်င္ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ ယင္းလ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္း 'ဥေပကၡာ' ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ စိတ္ကုိ ပြါးေစအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ေလ့လာအပ္ပါလ်က္ ယာဥ္ကဲ့သို႔ျပဳအပ္ပါလ်က္ တည္ရာကဲ့သို႔ ျပဳအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ျဖစ္ေစအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ဆည္းပူးအပ္ပါလ်က္ ေကာင္းစြာ အားထုတ္အပ္ပါ လ်က္ စြဲမက္ျခင္း 'ရာဂ'သည္ ထုိရဟန္း၏ ဥေပကၡာစိတ္ကုိ ဆုတ္ယုတ္ေစ၍ တည္၏ဟူေသာ ဤစကားသည္ အေၾကာင္းမဟုတ္ အရာမဟုတ္၊ ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းသည္ မရွိ။
ငါ့သွ်င္...
ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ ယင္းလ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္း 'ဥေပကၡာ' ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ စိတ္သည္
စြဲမက္ျခင္း'ရာဂ' မွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းတည္း
ဟု ဆုိအပ္၏။
17 - 4
ငါ့သွ်င္တုို႔ ဤ သာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ဤသို႔ ဆုိျငားအံ့၊ ''ငါသည္ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ေသာ ရာဂစေသာ အစြဲအမွတ္ နိမိတ္မရွိေသာ အရဟတၱဖုိလ္စိတ္ကုိ ပြါးေစအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ေလ့လာအပ္၏၊ ယာဥ္ကဲ့သို႔ ျပဳအပ္၏၊ တည္ရာကဲ့သို႔ ျပဳအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ျဖစ္ေစအပ္၏၊ အဖန္ဖန္ ဆည္းပူးအပ္၏၊ ေကာင္းစြာ အားထုတ္အပ္၏၊ ထုိသို႔ျဖစ္လ်က္ ငါ၏ ထုိအရဟတၱဖုိလ္ဝိညာဥ္စိတ္သည္ ရာဂစေသာ နိမိတ္သို႔ အစဥ္လုိက္၏'' ဟု ဆုိျငားအံ့။
''ဤသို႔ မဆုိလင့္၊ အသွ်င္ ဤသို႔ မဆုိလင္၊့ ျမတ္စြာဘုရားကုိ မစြပ္စြဲလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားကုိ စပြ ္စြဲျခင္းသည္ မေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ ေဟာေတာ္မမူရာ'' ဟု ထုိရဟန္းကုိ ဆုိအပ္၏။
''ငါ့သွ်င္ ကိေလသာတို႔မွလြတ္ေသာ ရာဂစေသာ အစြဲအမွတ္ နိမိတ္မရွိေသာ ယင္း အရဟတၱဖုိလ္စိတ္ကုိ ပြါးေစအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ေလ့လာအပ္ပါလ်က္ ယာဥ္ကဲ့သို႔ ျပဳအပ္ပါလ်က္ တည္ရာကဲ့သို႔ ျပဳအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ျဖစ္ေစအပ္ပါလ်က္ အဖန္ဖန္ ဆည္းပူး အပ္ပါလ်က္ ေကာင္းစြာ အားထုတ္ အပ္ပါလ်က္ ထုိရဟန္း၏ အရဟတၱဖုိလ္ ဝိညာဥ္စိတ္သည္ ရာဂစေသာ နိမိတ္သို႔ အစဥ္လုိက္၏ ဟူေသာ ဤစကားသည္ အေၾကာင္းမဟုတ္ အရာမဟုတ္၊ ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းသည္ မရွိ။
ငါ့သွ်င္...
ကိေလသာတို႔မွလြတ္ေသာ
ရာဂစေသာ အစြဲအမွတ္နိမိတ္ မရွိေသာ အရဟတၱဖုိလ္ စိတ္သည္
အလံုးစံုေသာ ရာဂစေသာ နိမိတ္တို႔မွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းတည္း
ဟု ဆုိအပ္၏။
17 - 5
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤ သာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ဤသို႔ ဆုိျငားအံ့၊ ''ငါဟူေသာ မာနစိတ္သည္ ငါ့မွာ ကင္း၏၊ ဤတရားသည္ ငါျဖစ္၏ ဟူ၍လည္း မရွိ၊ ထုိသို႔ျဖစ္လ်က္ ငါ၏ စိတ္ကုိ ယံုမွားျခင္း ဝိစိကိစၧာေျငာင့္သည္ ဆုတ္ယုတ္ေစ၍ တည္၏''ဟု ဆုိျငားအံ့။
''ဤသို႔မဆုိလင့္၊ အသွ်င္ ဤသို႔မဆုိလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရားကုိ မစြပ္စြဲလင့္၊ ျမတ္စြာဘုရား ကုိ စြပ္စြဲျခင္းသည္ မေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ ေဟာေတာ္မမူရာ'' ဟု ထုိရဟန္းကုိ ဆုိအပ္၏၊ ''ငါ့သွ်င္ ငါဟူေသာ မာနစိတ္ကင္းပါလ်က္ ဤတရားသည္ ငါျဖစ္၏ဟူ၍လည္း မရွိပါဘဲလ်က္ ထုိရဟန္း၏ စိတ္ကုိ ယံုမွားျခင္း ဝိစိကိစၧာ ေျငာင့္သည္ ဆုတ္ယုတ္ေစ၍ တည္၏ ဟူေသာ စကားသည္ အေၾကာင္းမဟုတ္ အရာမဟုတ္၊ ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းသည္ မရွိ။
ငါ့သွ်င္
ယင္းငါဟူေသာမာနကုိ အၾကြင္းမဲ့ ျဖတ္ျခင္းသည္
ယံုမွားျခင္း ဝိစိကိစၧာေျငာင့္မွ ထြက္ေျမာက္ ေၾကာင္းတည္း
ဟု ဆုိအပ္၏၊
17 - 6
ဆကၠ - တရား ေျခာက္ပါးစု မွ၊ သဂႌတိသုတ္၊ ပါထိက၀ဂ္ပါဠိေတာ္။ 326
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္...
ပ်က္စီးျခင္းတရားတို႔သည္...
ေဆြမ်ဳိးပ်က္စီးျခင္း၊ စည္းစိမ္ပ်က္စီးျခင္း၊ အနာေရာဂါဟူေသာ ပ်က္စီးျခင္း၊ သီလ ပ်က္စီးျခင္း၊ အယူပ်က္စီးျခင္းအားျဖင့္ ငါးပါးတို႔တည္း။ ငါ့သွ်င္တို႔ သတၱဝါတို႔သည္ ေဆြမ်ဳိး ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ စည္းစိမ္ပ်က္စီးျခင္း ေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အနာေရာဂါ ဟူေသာ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ခႏၶာကုိယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းေသာ မေကာင္းေသာ လားရာ ပ်က္စီးလ်က္ က်ေရာက္ရာျဖစ္ေသာ ငရဲ၌ မျဖစ္ကုန္။
ငါ့သွ်င္တို႔ သတၱဝါတို႔သည္ သီလပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အယူပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ခႏၶာကုိယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းေသာ မေကာင္းေသာ လားရာ ပ်က္စီးလ်က္ က်ေရာက္ရာျဖစ္ေသာ ငရဲ၌ ျဖစ္ကုန္၏။ 316 - 11
ပဥၥက - တရား ငါးပါးစု မွ၊ သဂႌတိသုတ္၊ ပါထိက၀ဂ္ပါဠိေတာ္။
ေဆြမ်ဳိးပ်က္စီးျခင္း၊ စည္းစိမ္ပ်က္စီးျခင္း၊ အနာေရာဂါဟူေသာ ပ်က္စီးျခင္း၊ သီလ ပ်က္စီးျခင္း၊ အယူပ်က္စီးျခင္းအားျဖင့္ ငါးပါးတို႔တည္း။ ငါ့သွ်င္တို႔ သတၱဝါတို႔သည္ ေဆြမ်ဳိး ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ စည္းစိမ္ပ်က္စီးျခင္း ေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အနာေရာဂါ ဟူေသာ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ခႏၶာကုိယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းေသာ မေကာင္းေသာ လားရာ ပ်က္စီးလ်က္ က်ေရာက္ရာျဖစ္ေသာ ငရဲ၌ မျဖစ္ကုန္။
ငါ့သွ်င္တို႔ သတၱဝါတို႔သည္ သီလပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အယူပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ခႏၶာကုိယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းေသာ မေကာင္းေသာ လားရာ ပ်က္စီးလ်က္ က်ေရာက္ရာျဖစ္ေသာ ငရဲ၌ ျဖစ္ကုန္၏။ 316 - 11
ပဥၥက - တရား ငါးပါးစု မွ၊ သဂႌတိသုတ္၊ ပါထိက၀ဂ္ပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
Sunday, March 21, 2010
ငါသည္ သပိတ္အလွဴကို ေပးလွဴခဲ့၏...
ပတၱဒါယကေတၴရအပဒါန္
ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလံုးကို လြန္စြာ ဆံုးမေတာ္မူသျဖင့္ ေျဖာင့္မတ္သည္ ျဖစ္၍ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ သိဒၶတၴျမတ္စြာဘုရားအား ငါသည္ သပိတ္အလွဴကို ေပးလွဴခဲ့၏။20
ဤဘဒၵကမၻာမွ ကိုးဆယ့္ေလး ကမၻာထက္၌ သပိတ္လွဴဒါန္းခဲ့ရေသာ အခါမွစ၍ အပါယ္ေလးပါး လားရသည္ကို မသိစဖူးေပ။ ဤသို႔ ျဖစ္ရျခင္းသည္ သပိတ္ကို လွဴရျခင္း၏ အက်ဳိးေပတည္း။ 21
ေလးပါးေသာ ပဋိသမၻိဒါတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ရွစ္ပါးေသာ ဤဝိေမာကၡတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ေျခာက္ပါးေသာ အဘိညာဥ္တို႔ကို လည္းေကာင္း မ်က္ေမွာက္ ျပဳအပ္ပါကုန္ၿပီ။ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆံုး အမေတာ္ကို လိုက္နာက်င့္သံုးၿပီးပါၿပီ။ 22
ဤသို႔လွ်င္ အသွ်င္ပတၱဒါယကမေထရ္သည္ ဤဂါထာတို႔ကို မိန္႔ဆိုေတာ္မူ၏။ ။
၆ - ပတၱဒါယကေတၴရအပဒါန္၊ တု၀ရဒါယက၀ဂ္၊ ေထရာပဒါန္ပါဠိေတာ္။
ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလံုးကို လြန္စြာ ဆံုးမေတာ္မူသျဖင့္ ေျဖာင့္မတ္သည္ ျဖစ္၍ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ သိဒၶတၴျမတ္စြာဘုရားအား ငါသည္ သပိတ္အလွဴကို ေပးလွဴခဲ့၏။20
ဤဘဒၵကမၻာမွ ကိုးဆယ့္ေလး ကမၻာထက္၌ သပိတ္လွဴဒါန္းခဲ့ရေသာ အခါမွစ၍ အပါယ္ေလးပါး လားရသည္ကို မသိစဖူးေပ။ ဤသို႔ ျဖစ္ရျခင္းသည္ သပိတ္ကို လွဴရျခင္း၏ အက်ဳိးေပတည္း။ 21
ေလးပါးေသာ ပဋိသမၻိဒါတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ရွစ္ပါးေသာ ဤဝိေမာကၡတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ေျခာက္ပါးေသာ အဘိညာဥ္တို႔ကို လည္းေကာင္း မ်က္ေမွာက္ ျပဳအပ္ပါကုန္ၿပီ။ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆံုး အမေတာ္ကို လိုက္နာက်င့္သံုးၿပီးပါၿပီ။ 22
ဤသို႔လွ်င္ အသွ်င္ပတၱဒါယကမေထရ္သည္ ဤဂါထာတို႔ကို မိန္႔ဆိုေတာ္မူ၏။ ။
၆ - ပတၱဒါယကေတၴရအပဒါန္၊ တု၀ရဒါယက၀ဂ္၊ ေထရာပဒါန္ပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
ငါသည္ တိဝရာျပည္ျမတ္၌ ပန္းပဲသမား ျဖစ္ခဲ့၏...
ဝါသိဒါယကေတၴရအပဒါန္
ေရွးအခါက ငါသည္ တိဝရာျပည္ျမတ္၌ ပန္းပဲသမား ျဖစ္ခဲ့၏၊ ငါသည္ ရန္သူတို႔သည္ မေအာင္အပ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားအား ပဲခြပ္တစ္ခုကို ေပးလွဴခဲ့၏။ 36
ဤဘဒၵကမၻာမွ ကိုးဆယ့္ေလး ကမၻာထက္၌ ပဲခြပ္ကို ေပးလွဴခဲ့ရေသာ အခါမွစ၍ အပါယ္ေလးပါး လားရသည္ကို မသိစဖူးေပ။ ဤသို႔ ျဖစ္ရျခင္းသည္ ပဲခြပ္လွဴရျခင္း၏ အက်ဳိးေပတည္း။ 37
ေလးပါးေသာ ပဋိသမၻိဒါတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ရွစ္ပါးေသာ ဤဝိေမာကၡတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ေျခာက္ပါးေသာ အဘိညာဥ္တို႔ကို လည္းေကာင္း မ်က္ေမွာက္ ျပဳအပ္ပါကုန္ၿပီ။ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆံုးအမေတာ္ကို လိုက္နာက်င့္သံုးၿပီးပါၿပီ။ 38
ဤသို႔လွ်င္ အသွ်င္ဝါသိဒါယကမေထရ္သည္ ဤဂါထာတို႔ကို မိန္႔ဆိုေတာ္မူ၏။ ။
၁ဝ - ဝါသိဒါယကေတၴရအပဒါန္၊ ဥဒကာသန၀ဂ္၊ ေထရာပဒါန္ပါဠိေတာ္။
ေရွးအခါက ငါသည္ တိဝရာျပည္ျမတ္၌ ပန္းပဲသမား ျဖစ္ခဲ့၏၊ ငါသည္ ရန္သူတို႔သည္ မေအာင္အပ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားအား ပဲခြပ္တစ္ခုကို ေပးလွဴခဲ့၏။ 36
ဤဘဒၵကမၻာမွ ကိုးဆယ့္ေလး ကမၻာထက္၌ ပဲခြပ္ကို ေပးလွဴခဲ့ရေသာ အခါမွစ၍ အပါယ္ေလးပါး လားရသည္ကို မသိစဖူးေပ။ ဤသို႔ ျဖစ္ရျခင္းသည္ ပဲခြပ္လွဴရျခင္း၏ အက်ဳိးေပတည္း။ 37
ေလးပါးေသာ ပဋိသမၻိဒါတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ရွစ္ပါးေသာ ဤဝိေမာကၡတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ေျခာက္ပါးေသာ အဘိညာဥ္တို႔ကို လည္းေကာင္း မ်က္ေမွာက္ ျပဳအပ္ပါကုန္ၿပီ။ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆံုးအမေတာ္ကို လိုက္နာက်င့္သံုးၿပီးပါၿပီ။ 38
ဤသို႔လွ်င္ အသွ်င္ဝါသိဒါယကမေထရ္သည္ ဤဂါထာတို႔ကို မိန္႔ဆိုေတာ္မူ၏။ ။
၁ဝ - ဝါသိဒါယကေတၴရအပဒါန္၊ ဥဒကာသန၀ဂ္၊ ေထရာပဒါန္ပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
Thursday, March 18, 2010
႐ုိေသျခင္း ရွိေသာ ရဟန္းသည္ ဆုတ္ယုတ္ရန္ မထုိက္...
ပဌမ အပရိဟာနသုတ္
ထုိအခါ နတ္သားတစ္ေယာက္သည္ ညဥ္႔ဦးယံလြန္ၿပီးေသာ သန္းေခါင္ယံ အခါ၌ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ အဆင္းရွိသည္ျဖစ္၍ ေဇတဝန္တစ္ေက်ာင္းလံုးကို ထြန္းလင္း ေတာက္ပေစလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ရပ္တည္လ်က္ ဤစကားကို ေလွ်ာက္ထား၏။
အသွ်င္ဘုရား ဤတရား ေျခာက္မ်ဳိးတုိ႔သည္ ရဟန္းအား မဆုတ္ယုတ္ရန္ ျဖစ္ပါကုန္၏။
အဘယ္ေျခာက္မ်ဳိးတုိ႔နည္းဟူမူ -
ျမတ္စြာဘုရား၌ ႐ိုေသျခင္း။
တရား၌ ႐ိုေသျခင္း။
သံဃာ၌ ႐ိုေသျခင္း။
အက်င့္ 'သိကၡာ'၌ ႐ိုေသျခင္း။
မေမ့မေလ်ာ့မႈ၌ ႐ိုေသျခင္း။
အေစ့အစပ္ ျပဳမႈ၌ ႐ိုေသျခင္း တုိ႔ပါတည္း။
အသွ်င္ဘုရား ဤတရား ေျခာက္မ်ဳိးတုိ႔သည္ ရဟန္းအား မဆုတ္ယုတ္ရန္ ျဖစ္ပါကုန္၏ ဟု ေလွ်ာက္၏။
ထုိနတ္သားသည္ ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏၊
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ႏွစ္သက္ လိုက္ေလ်ာေတာ္မူ၏။
ထုိအခါ ထုိနတ္သားသည္ ''ငါ၏ စကားကို ျမတ္စြာဘုရား ႏွစ္သက္ လိုက္ေလ်ာေတာ္ မူ၏'' ဟု သိ၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ အ႐ုိအေသ ျပဳၿပီးလွ်င္ ထုိအရပ္၌ပင္ ေပ်ာက္ကြယ္ေလ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထုိညဥ့္လြန္ေသာအခါ ရဟန္းတုိ႔ကို-
''ရဟန္းတုိ႔ ဤညဥ္႔၌ နတ္သားတစ္ေယာက္သည္ ညဥ့္ဦးယံလြန္ၿပီးေသာ သန္းေခါင္ယံ အခါ အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ အဆင္း ရွိသည္ျဖစ္၍ ေဇတဝန္တစ္ေက်ာင္းလံုးကို ထြန္းလင္း ေတာက္ပေစလ်က္ ငါ့ထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ရပ္တည္လ်က္ ငါ့အား ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏ -
အသွ်င္ဘုရား ဤတရား ေျခာက္မ်ဳိးတုိ႔သည္ ရဟန္းအား မဆုတ္ယုတ္ရန္ ျဖစ္ပါကုန္၏။
အဘယ္ေျခာက္မ်ဳိးတုိ႔နည္းဟူမူ -
ျမတ္စြာဘုရား၌ ႐ိုေသျခင္း။
တရား၌ ႐ိုေသျခင္း။
သံဃာ၌ ႐ိုေသျခင္း။
အက်င့္ 'သိကၡာ' ၌ ႐ိုေသျခင္း။
မေမ့မေလ်ာ့မႈ 'အပၸမာဒ' ၌ ႐ိုေသျခင္း။
အေစ့အစပ္ ျပဳမႈ 'ပဋိသႏၳာရ' ၌ ႐ိုေသျခင္း တုိ႔ပါတည္း။
အသွ်င္ဘုရား ဤတရား ေျခာက္မ်ဳိးတုိ႔သည္ ရဟန္းအား မဆုတ္ယုတ္ရန္ ျဖစ္ပါကုန္၏ ဟုေလွ်ာက္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ထုိနတ္သားသည္ ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏၊ ဤစကားကို ေလွ်ာက္ၿပီးလွ်င္ ငါ့ကို ရွိခိုးလ်က္ အ႐ုိအေသ ျပဳကာ ထုိအရပ္၌ပင္ ေပ်ာက္ကြယ္၏'' ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂ - ပဌမ အပရိဟာနသုတ္၊ ေဒ၀တာ၀ဂ္၊ ဆကၠနိပါတ္၊ အဂုၤတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။ 32
ထုိအခါ နတ္သားတစ္ေယာက္သည္ ညဥ္႔ဦးယံလြန္ၿပီးေသာ သန္းေခါင္ယံ အခါ၌ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ အဆင္းရွိသည္ျဖစ္၍ ေဇတဝန္တစ္ေက်ာင္းလံုးကို ထြန္းလင္း ေတာက္ပေစလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ရပ္တည္လ်က္ ဤစကားကို ေလွ်ာက္ထား၏။
အသွ်င္ဘုရား ဤတရား ေျခာက္မ်ဳိးတုိ႔သည္ ရဟန္းအား မဆုတ္ယုတ္ရန္ ျဖစ္ပါကုန္၏။
အဘယ္ေျခာက္မ်ဳိးတုိ႔နည္းဟူမူ -
ျမတ္စြာဘုရား၌ ႐ိုေသျခင္း။
တရား၌ ႐ိုေသျခင္း။
သံဃာ၌ ႐ိုေသျခင္း။
အက်င့္ 'သိကၡာ'၌ ႐ိုေသျခင္း။
မေမ့မေလ်ာ့မႈ၌ ႐ိုေသျခင္း။
အေစ့အစပ္ ျပဳမႈ၌ ႐ိုေသျခင္း တုိ႔ပါတည္း။
အသွ်င္ဘုရား ဤတရား ေျခာက္မ်ဳိးတုိ႔သည္ ရဟန္းအား မဆုတ္ယုတ္ရန္ ျဖစ္ပါကုန္၏ ဟု ေလွ်ာက္၏။
ထုိနတ္သားသည္ ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏၊
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ႏွစ္သက္ လိုက္ေလ်ာေတာ္မူ၏။
ထုိအခါ ထုိနတ္သားသည္ ''ငါ၏ စကားကို ျမတ္စြာဘုရား ႏွစ္သက္ လိုက္ေလ်ာေတာ္ မူ၏'' ဟု သိ၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ အ႐ုိအေသ ျပဳၿပီးလွ်င္ ထုိအရပ္၌ပင္ ေပ်ာက္ကြယ္ေလ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထုိညဥ့္လြန္ေသာအခါ ရဟန္းတုိ႔ကို-
''ရဟန္းတုိ႔ ဤညဥ္႔၌ နတ္သားတစ္ေယာက္သည္ ညဥ့္ဦးယံလြန္ၿပီးေသာ သန္းေခါင္ယံ အခါ အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ အဆင္း ရွိသည္ျဖစ္၍ ေဇတဝန္တစ္ေက်ာင္းလံုးကို ထြန္းလင္း ေတာက္ပေစလ်က္ ငါ့ထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ရပ္တည္လ်က္ ငါ့အား ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏ -
အသွ်င္ဘုရား ဤတရား ေျခာက္မ်ဳိးတုိ႔သည္ ရဟန္းအား မဆုတ္ယုတ္ရန္ ျဖစ္ပါကုန္၏။
အဘယ္ေျခာက္မ်ဳိးတုိ႔နည္းဟူမူ -
ျမတ္စြာဘုရား၌ ႐ိုေသျခင္း။
တရား၌ ႐ိုေသျခင္း။
သံဃာ၌ ႐ိုေသျခင္း။
အက်င့္ 'သိကၡာ' ၌ ႐ိုေသျခင္း။
မေမ့မေလ်ာ့မႈ 'အပၸမာဒ' ၌ ႐ိုေသျခင္း။
အေစ့အစပ္ ျပဳမႈ 'ပဋိသႏၳာရ' ၌ ႐ိုေသျခင္း တုိ႔ပါတည္း။
အသွ်င္ဘုရား ဤတရား ေျခာက္မ်ဳိးတုိ႔သည္ ရဟန္းအား မဆုတ္ယုတ္ရန္ ျဖစ္ပါကုန္၏ ဟုေလွ်ာက္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ထုိနတ္သားသည္ ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏၊ ဤစကားကို ေလွ်ာက္ၿပီးလွ်င္ ငါ့ကို ရွိခိုးလ်က္ အ႐ုိအေသ ျပဳကာ ထုိအရပ္၌ပင္ ေပ်ာက္ကြယ္၏'' ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ဘုရား၌ ႐ုိေသျခင္း ရွိေသာ၊
တရား၌ ႐ုိေသျခင္း ရွိေသာ၊
သံဃာ၌လည္း ထက္သန္စြာ ႐ုိေသျခင္းရွိေသာ၊
မေမ့မေလ်ာ့ျခင္း၌ ႐ုိေသျခင္း ရွိေသာ၊
အေစ့အစပ္ ျပဳျခင္း၌ ႐ုိေသျခင္း ရွိေသာ ရဟန္းသည္
ဆုတ္ယုတ္ရန္ မထုိက္၊ နိဗၺာန္၏ အနီး၌ သာလွ်င္ ျဖစ္၏။
၂ - ပဌမ အပရိဟာနသုတ္၊ ေဒ၀တာ၀ဂ္၊ ဆကၠနိပါတ္၊ အဂုၤတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။ 32
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
Wednesday, March 17, 2010
ပိုးရွိ၏ဟု...
သပၸါဏကသိကၡာပုဒ္ အဖြင့္ - မွ…
ပိုးရွိ၏ဟု သိလ်က္ သံုးေဆာင္ျခင္းေၾကာင့္
ေသကုန္လတၱံ႕ဟု သိလ်က္ သံုးေဆာင္ျငားအံ့၊ ပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏။ 389
ပိုးရွိေသာ ေရကို ပိုးရွိ၏ ဟု အမွတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ သံုးေဆာင္အံ့၊ ပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏။
ပိုးရွိေသာ ေရ၌ ယုံမွားရွိသည္ျဖစ္၍ သံုးေဆာင္အံ့၊ ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏။
ပိုးရွိေသာ ေရ၌ ပိုးမရွိဟု အမွတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ သံုးေဆာင္အံ့၊ အာပတ္ မသင့္။
ပိုးမရွိေသာ ေရ၌ ပိုးရွိ၏ ဟု အမွတ္ရွိအံ့၊ ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏။
ပိုးမရွိေသာ ေရ၌ ယုံမွားရွိအံ့၊ ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏။
ပိုးမရွိေသာ ေရ၌ ပိုးမရွိဟု အမွတ္ရွိအံ့၊ အာပတ္ မသင့္။ 390
ပိုးရွိ၏ဟု မသိ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပိုးမရွိဟု သိ၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ သံုးေဆာင္ျခင္းေၾကာင့့္္ ေသလိမ့္မည္မဟုတ္ဟု သိ၍ေသာ္ လည္းေကာင္း သံုးေဆာင္အံ့၊ အာပတ္ မသင့္၊
႐ူးေသာရဟန္း၊ အစလက္ဦး လြန္က်ဴးေသာ ရဟန္းတို႔အားလည္း အာပတ္ မသင့္။ 391
၂ - သပၸါဏကသိကၡာပုဒ္ အဖြင့္၊ သပၸါဏက၀ဂ္၊ ဘိကၡဳပါစိတ္အခန္း၊ ၀ိနယပိဋက။
ျမတ္ဗုဒၶအား ဂုဏ္ေတာ္ရည္မွန္း ကန္ေတာ့လိုက္ပါ၏
ဒီ၀ိနည္းတစ္ခုတည္းကပင္ ဘုရားတပည့္ေတာ္အတြက္ေတာ့
ဘ၀မ်ားစြာ အပါယ္ေဘးက ကယ္မလိုက္ေပၿပီ ေက်းးဇူးႀကီးပါေပ၏…
မသိနားမလည္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း
ရဟန္းဆိုးမ်ားရွိေန၍ေသာ္ လည္းေကာင္
၀ိနည္းစည္းကမ္းတို႔ ေပၚေပါက္ခဲ့ရေပသည္...
သူတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ စည္းကမ္းမ်ား လိုက္နာရသည့္အတြက္
ဘုရားတပည့္ေတာ္ သူတို႔ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္မိပါသည္…
ဦးေလာကနာထ
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
Sunday, March 14, 2010
မဟာသုညတသုတ္...
မဟာသုညတသုတ္
အာနႏၵာ အဘယ္သို႔လွ်င္ တပည့္တို႔သည္ ဆရာကုိ မုန္းျခင္းရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ က်င့္ကုန္သနည္း၊ ခ်စ္ျခင္း ရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မက်င့္ကုန္သနည္း။ အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ ဆရာသည္ ''ဤအက်င့္သည္ သင္တို႔အား အက်ဳိးစီးပြါး အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ ဤအက်င့္သည္ သင္တို႔အား ခ်မ္းသာျခင္း အလို႔ငွါ ျဖစ္၏'' ဟု တပည့္တို႔အား အစဥ္ သနားသည္, အက်ဳိးစီးပြါးကုိ ရွာမွီးသည္ ျဖစ္၍ အစဥ္ သနားျခင္းကုိ အစြဲျပဳ၍ တရားေဟာ၏။ ထုိဆရာ၏ တပည့္တို႔သည္ ေကာင္းစြာ မနာၾကားကုန္၊ နားမေထာင္ကုန္၊ သိျခင္းငွါ စိတ္ကုိ မထားကုန္၊ ဆရာ၏ အဆံုးအမကုိ လြန္က်ဴး၍ က်င့္ကုန္၏။
အာနႏၵာ ဤသို႔လွ်င္
တပည့္တို႔သည္ ဆရာကုိ မုန္းျခင္း ရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ က်င့္ကုန္၏၊
ခ်စ္ျခင္းရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မက်င့္ကုန္။
အာနႏၵာ အဘယ္သို႔လွ်င္ တပည့္တို႔သည္ ဆရာကုိ ခ်စ္ျခင္း ရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ က်င့္ကုန္သနည္း၊ မုန္းျခင္း ရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မက်င့္ကုန္ သနည္း။ အာနႏၵာ ဆရာသည္ ''ဤအက်င့္သည္ သင္တို႔အား အက်ဳိးစီးပြါး အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ ဤအက်င့္သည္ သင္တို႔အား ခ်မ္းသာျခင္း အလို႔ငွါ ျဖစ္၏'' ဟု တပည့္တို႔အား အစဥ္ သနားသည္, အက်ဳိးစီးပြါးကုိ ရွာမွီးသည္ ျဖစ္၍ အစဥ္ သနားျခင္းကုိ အစြဲျပဳ၍ တရားေဟာ၏။ ထုိဆရာ၏ တပည့္တို႔သည္ ေကာင္းစြာ နာၾကားကုန္၏၊ နားေထာင္ကုန္၏၊ သိျခင္းငွါ စိတ္ကုိ ထားကုန္၏၊ ဆရာ၏ အဆံုးအမကုိ လြန္က်ဴး၍ မက်င့္ကုန္။
အာနႏၵာ ဤသို႔လွ်င္
ဆရာကုိ တပည့္တို႔သည္ ခ်စ္ျခင္း ရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ က်င့္ကုန္၏၊
မုန္းျခင္း ရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မက်င့္ကုန္။
အာနႏၵာ ထို႔ေၾကာင့္ ငါ့ကုိ ခ်စ္ျခင္း ရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ က်င့္ၾကကုန္ေလာ့၊ မုန္းျခင္း ရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မက်င့္ၾကကုန္လင့္၊ ထုိမုန္းျခင္း ရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မက်င့္ျခင္းသည္ သင္တို႔အား ရွည္ျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး စီးပြါးျခင္းငွါ ခ်မ္းသာျခင္းငွါ ျဖစ္လတၱံ႕။
အာနႏၵာ အုိးထိန္းသည္သည္ ေျခာက္ေသြ႕ေသာ အုိးစိမ္းခြက္၊ သို႔မဟုတ္ မေျခာက္တေျခာက္ အုိးစိမ္းခြက္၌ ေၾကာင့္ၾက စုိက္သကဲ့သို႔ ငါသည္ သင္တို႔၌ ေၾကာင့္ၾကမစုိက္။
ဤသို႔ ေဟာေျပာ ဆုံးမအပ္ေသာ္ မဂ္ဖုိလ္ ဟူေသာ အႏွစ္အသားသည္ တည္လတၱံ႕ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရား ေဒသနာေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူ၏။ အသွ်င္အာနႏၵာသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေဒသနာေတာ္ကုိ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ လြန္စြာ ႏွစ္သက္ေလၿပီ။ 196
- ငါ့ကုိ ခ်စ္ျခင္းရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ က်င့္ၾကကုန္ေလာ့၊
- မုန္းျခင္း ရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မက်င့္ၾကကုန္လင့္၊
- ထုိခ်စ္ျခင္းရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ က်င့္ျခင္းသည္
- သင္တို႔အား ရွည္ျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး စီးပြါး ခ်မ္းသာျခင္းငွါ ျဖစ္လတၱံ႕။
အာနႏၵာ အဘယ္သို႔လွ်င္ တပည့္တို႔သည္ ဆရာကုိ မုန္းျခင္းရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ က်င့္ကုန္သနည္း၊ ခ်စ္ျခင္း ရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မက်င့္ကုန္သနည္း။ အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ ဆရာသည္ ''ဤအက်င့္သည္ သင္တို႔အား အက်ဳိးစီးပြါး အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ ဤအက်င့္သည္ သင္တို႔အား ခ်မ္းသာျခင္း အလို႔ငွါ ျဖစ္၏'' ဟု တပည့္တို႔အား အစဥ္ သနားသည္, အက်ဳိးစီးပြါးကုိ ရွာမွီးသည္ ျဖစ္၍ အစဥ္ သနားျခင္းကုိ အစြဲျပဳ၍ တရားေဟာ၏။ ထုိဆရာ၏ တပည့္တို႔သည္ ေကာင္းစြာ မနာၾကားကုန္၊ နားမေထာင္ကုန္၊ သိျခင္းငွါ စိတ္ကုိ မထားကုန္၊ ဆရာ၏ အဆံုးအမကုိ လြန္က်ဴး၍ က်င့္ကုန္၏။
အာနႏၵာ ဤသို႔လွ်င္
တပည့္တို႔သည္ ဆရာကုိ မုန္းျခင္း ရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ က်င့္ကုန္၏၊
ခ်စ္ျခင္းရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မက်င့္ကုန္။
အာနႏၵာ အဘယ္သို႔လွ်င္ တပည့္တို႔သည္ ဆရာကုိ ခ်စ္ျခင္း ရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ က်င့္ကုန္သနည္း၊ မုန္းျခင္း ရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မက်င့္ကုန္ သနည္း။ အာနႏၵာ ဆရာသည္ ''ဤအက်င့္သည္ သင္တို႔အား အက်ဳိးစီးပြါး အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ ဤအက်င့္သည္ သင္တို႔အား ခ်မ္းသာျခင္း အလို႔ငွါ ျဖစ္၏'' ဟု တပည့္တို႔အား အစဥ္ သနားသည္, အက်ဳိးစီးပြါးကုိ ရွာမွီးသည္ ျဖစ္၍ အစဥ္ သနားျခင္းကုိ အစြဲျပဳ၍ တရားေဟာ၏။ ထုိဆရာ၏ တပည့္တို႔သည္ ေကာင္းစြာ နာၾကားကုန္၏၊ နားေထာင္ကုန္၏၊ သိျခင္းငွါ စိတ္ကုိ ထားကုန္၏၊ ဆရာ၏ အဆံုးအမကုိ လြန္က်ဴး၍ မက်င့္ကုန္။
အာနႏၵာ ဤသို႔လွ်င္
ဆရာကုိ တပည့္တို႔သည္ ခ်စ္ျခင္း ရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ က်င့္ကုန္၏၊
မုန္းျခင္း ရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မက်င့္ကုန္။
အာနႏၵာ ထို႔ေၾကာင့္ ငါ့ကုိ ခ်စ္ျခင္း ရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ က်င့္ၾကကုန္ေလာ့၊ မုန္းျခင္း ရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မက်င့္ၾကကုန္လင့္၊ ထုိမုန္းျခင္း ရွိသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ မက်င့္ျခင္းသည္ သင္တို႔အား ရွည္ျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး စီးပြါးျခင္းငွါ ခ်မ္းသာျခင္းငွါ ျဖစ္လတၱံ႕။
အာနႏၵာ အုိးထိန္းသည္သည္ ေျခာက္ေသြ႕ေသာ အုိးစိမ္းခြက္၊ သို႔မဟုတ္ မေျခာက္တေျခာက္ အုိးစိမ္းခြက္၌ ေၾကာင့္ၾက စုိက္သကဲ့သို႔ ငါသည္ သင္တို႔၌ ေၾကာင့္ၾကမစုိက္။
အာနႏၵာ ငါသည္ သင္တို႔အား ႏွိပ္၍ ႏွိပ္၍ ေဟာေျပာ ဆုံးမအံ့၊
အာနႏၵာ ငါသည္ သင္တို႔အား သင္တို႔၏ အျပစ္ကုိ ေဖၚထုတ္၍ ေဖၚထုတ္၍ ေဟာေျပာ ဆုံးမအံ့၊
အာနႏၵာ ငါသည္ သင္တို႔အား သင္တို႔၏ အျပစ္ကုိ ေဖၚထုတ္၍ ေဖၚထုတ္၍ ေဟာေျပာ ဆုံးမအံ့၊
ဤသို႔ ေဟာေျပာ ဆုံးမအပ္ေသာ္ မဂ္ဖုိလ္ ဟူေသာ အႏွစ္အသားသည္ တည္လတၱံ႕ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရား ေဒသနာေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူ၏။ အသွ်င္အာနႏၵာသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေဒသနာေတာ္ကုိ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ လြန္စြာ ႏွစ္သက္ေလၿပီ။ 196
၂ - မဟာသုညတသုတ္ - မွ၊ သုညတ၀ဂ္၊ ဥပရိပဏၰာသပါဠိေတာ္။
မဟာသုညတသုတ္ အစအဆံုး...
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
Friday, March 12, 2010
ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ဤသို႔ ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္...
အႏုမာနသုတ္
ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ဤသို႔ ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္...
''အလုိဆုိး ရွိေသာ အလုိဆုိးတို႔၏ အလုိသို႔ လုိက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါ မခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း အလုိဆုိး ရွိျငားအံ့၊ အလုိဆုိးတို႔၏ အလုိသို႔ လုိက္ျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ အလုိဆုိး ရွိသူ မျဖစ္အံ့၊ အလုိဆုိးတို႔၏ အလုိသို႔ လုိက္သူ မျဖစ္အံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''မိမိကုိယ္ကုိ ျမႇင့္တင္ တတ္ေသာ သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ် တတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါ မခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း မိမိကုိယ္ကုိ ျမႇင့္တင္ျငားအံ့၊ သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ် ျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ မိမိကုိယ္ကုိ ျမႇင့္တင္ တတ္သူ မျဖစ္အံ့၊ သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ် တတ္သူ မျဖစ္အံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''အမ်က္ ထြက္တတ္ေသာ အမ်က္ အလႊမ္းမုိးခံရေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါ မခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း အမ်က္ထြက္ ျငားအံ့၊ အမ်က္ အလႊမ္းမုိး ခံရျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ အမ်က္ထြက္သူ မျဖစ္အံ့၊ အမ်က္ အလႊမ္းမုိး ခံရသူ မျဖစ္အံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''အမ်က္ ထြက္တတ္ေသာ အမ်က္ ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရန္ၿငိဳး ဖြဲ႕တတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါမခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း အမ်က္ထြက္ ျငားအံ့၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရန္ၿငိဳး ဖြဲ႕ျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ အမ်က္ ထြက္သူ မျဖစ္အံ့၊ အမ်က္ ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရန္ၿငိဳးဖြဲသူ မျဖစ္အံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''အမ်က္ ထြက္တတ္ေသာ အမ်က္ ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အစြဲႀကီးေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါမခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း အမ်က္ထြက္ ျငားအံ့၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အစြဲႀကီး ျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာရဟန္းသည္ ''ငါသည္ အမ်က္ထြက္သူ မျဖစ္အံ့၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အစြဲႀကီးသူ မျဖစ္အံ့'' ဟု ဤသို႔ စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''အမ်က္ ထြက္တတ္ေသာ အမ်က္ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိတတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါမခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း အမ်က္ထြက္ ျငားအံ့၊ အမ်က္ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ အမ်က္ ထြက္သူ မျဖစ္အံ့၊ အမ်က္ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ စကားကုိ မျမြက္ဆုိအံ့'' ဟု ဤသို႔ စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျပဳေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါမခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျပဳျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္ မျပဳအံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ ႀကိမ္းေမာင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါမခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ ႀကိမ္းေမာင္းအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ မႀကိမ္းေမာင္းအံ့'' ဟု ဤသို႔ စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ အျပစ္ ျပန္တင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါ မခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ အျပစ္ ျပန္တင္ျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ အျပစ္ ျပန္မတင္အံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ စကား တစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကား တစ္မ်ိဳးကုိ ဖံုးလႊမ္းတတ္ေသာ၊ စကားကုိ အပသို႔ လႊဲဖယ္ေသာ၊ အမ်က္ ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆုိးျခင္းကုိ ထင္ရွား ျပဳတတ္ေသာ ဤပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါမခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ စကား တစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကားတစ္မ်ိဳးကုိ ဖံုးလႊမ္း ျငားအံ့၊ စကားကုိ အပသို႔ လႊဲဖယ္ ျငားအံ့၊ အမ်က္ ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆုိးျခင္းကုိ ထင္ရွား ျပဳျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ စကား တစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကားတစ္မ်ိဳးကုိ မဖံုးလႊမ္းအံ့၊ စကားကုိ အပသို႔ မလႊဲဖယ္အံ့၊ အမ်က္ ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆုိးျခင္းကုိ ထင္ရွား မျပဳအံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ မိမိ၏ ျဖစ္စဥ္ အတၴဳပၸတၱိကုိ ေျပလည္ေအာင္ မေျဖဆုိႏုိင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါမခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ မိမိ၏ ျဖစ္စဥ္ အတၴဳပၸတၱိတို႔ကုိ ေျပလည္ေအာင္ မေျဖဆုိ ႏုိင္ျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ မိမိ၏ ျဖစ္စဥ္ အတၴဳပၸတၱိကုိ ေျပလည္ေအာင္ ေျဖဆုိအံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ ေခ်ဖ်က္ တတ္ေသာ ဂုဏ္ၿပိဳင္ တတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါ မခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ ေခ်ဖ်က္ ျငားအံ့၊ ဂုဏ္ၿပိဳင္ ျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ ေခ်ဖ်က္သူ မျဖစ္အံ့၊ ဂုဏ္ၿပိဳင္သူ မျဖစ္အံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''မနာလုိ တတ္ေသာ ဝန္တုိ တတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါ မခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း မနာလုိ ျငားအံ့၊ ဝန္တုိ ျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ နာလုိသူ ျဖစ္အံ့၊ ဝန္မတုိသူ ျဖစ္အံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''စဥ္းလဲ တတ္ေသာ လွည့္ပတ္ တတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါမခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း စဥ္းလ ဲျငားအံ့၊ လွည့္ပတ္ ျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ မစဥ္းလဲသူ ျဖစ္အံ့၊ မလွည့္ပတ္သူ ျဖစ္အံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''ခက္ထန္ေသာ အလြန္ ေမာက္မာေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါ မခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း ခက္ထန္ျငားအံ့၊ အလြန္ ေမာက္မာ ျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ မခက္ထန္သူ ျဖစ္အံ့၊ အလြန္ မေမာက္မာသူ ျဖစ္အံ႔'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''မိမိအယူကုိ စြဲလမ္းတတ္ေသာ ျမဲၿမံစြာ ယူတတ္ေသာ မစြန္႔လႊတ္ ႏုိင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါ မခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း မိမိအယူကုိ စြဲလမ္း ျငားအံ့၊ ျမဲၿမံစြာ ယူျငားအံ့၊ မစြန္႔လႊတ္ ႏုိင္ျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ မိမိအယူကုိ မစြဲလမ္းသူ ျမဲၿမံစြာ မယူသူ စြန္႔လႊတ္ႏုိင္သူ ျဖစ္အံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။ 183
၅ - အႏုမာနသုတ္ - မွ၊ သီဟနာဒ၀ဂ္၊ မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္။
ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ဤသို႔ ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္...
''အလုိဆုိး ရွိေသာ အလုိဆုိးတို႔၏ အလုိသို႔ လုိက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါ မခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း အလုိဆုိး ရွိျငားအံ့၊ အလုိဆုိးတို႔၏ အလုိသို႔ လုိက္ျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ အလုိဆုိး ရွိသူ မျဖစ္အံ့၊ အလုိဆုိးတို႔၏ အလုိသို႔ လုိက္သူ မျဖစ္အံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''မိမိကုိယ္ကုိ ျမႇင့္တင္ တတ္ေသာ သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ် တတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါ မခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း မိမိကုိယ္ကုိ ျမႇင့္တင္ျငားအံ့၊ သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ် ျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ မိမိကုိယ္ကုိ ျမႇင့္တင္ တတ္သူ မျဖစ္အံ့၊ သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ် တတ္သူ မျဖစ္အံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''အမ်က္ ထြက္တတ္ေသာ အမ်က္ အလႊမ္းမုိးခံရေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါ မခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း အမ်က္ထြက္ ျငားအံ့၊ အမ်က္ အလႊမ္းမုိး ခံရျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ အမ်က္ထြက္သူ မျဖစ္အံ့၊ အမ်က္ အလႊမ္းမုိး ခံရသူ မျဖစ္အံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''အမ်က္ ထြက္တတ္ေသာ အမ်က္ ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရန္ၿငိဳး ဖြဲ႕တတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါမခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း အမ်က္ထြက္ ျငားအံ့၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရန္ၿငိဳး ဖြဲ႕ျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ အမ်က္ ထြက္သူ မျဖစ္အံ့၊ အမ်က္ ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရန္ၿငိဳးဖြဲသူ မျဖစ္အံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''အမ်က္ ထြက္တတ္ေသာ အမ်က္ ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အစြဲႀကီးေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါမခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း အမ်က္ထြက္ ျငားအံ့၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အစြဲႀကီး ျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာရဟန္းသည္ ''ငါသည္ အမ်က္ထြက္သူ မျဖစ္အံ့၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အစြဲႀကီးသူ မျဖစ္အံ့'' ဟု ဤသို႔ စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''အမ်က္ ထြက္တတ္ေသာ အမ်က္ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိတတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါမခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း အမ်က္ထြက္ ျငားအံ့၊ အမ်က္ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ အမ်က္ ထြက္သူ မျဖစ္အံ့၊ အမ်က္ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ စကားကုိ မျမြက္ဆုိအံ့'' ဟု ဤသို႔ စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျပဳေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါမခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျပဳျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္ မျပဳအံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ ႀကိမ္းေမာင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါမခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ ႀကိမ္းေမာင္းအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ မႀကိမ္းေမာင္းအံ့'' ဟု ဤသို႔ စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ အျပစ္ ျပန္တင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါ မခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ အျပစ္ ျပန္တင္ျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ အျပစ္ ျပန္မတင္အံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ စကား တစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကား တစ္မ်ိဳးကုိ ဖံုးလႊမ္းတတ္ေသာ၊ စကားကုိ အပသို႔ လႊဲဖယ္ေသာ၊ အမ်က္ ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆုိးျခင္းကုိ ထင္ရွား ျပဳတတ္ေသာ ဤပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါမခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ စကား တစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကားတစ္မ်ိဳးကုိ ဖံုးလႊမ္း ျငားအံ့၊ စကားကုိ အပသို႔ လႊဲဖယ္ ျငားအံ့၊ အမ်က္ ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆုိးျခင္းကုိ ထင္ရွား ျပဳျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ စကား တစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကားတစ္မ်ိဳးကုိ မဖံုးလႊမ္းအံ့၊ စကားကုိ အပသို႔ မလႊဲဖယ္အံ့၊ အမ်က္ ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆုိးျခင္းကုိ ထင္ရွား မျပဳအံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ မိမိ၏ ျဖစ္စဥ္ အတၴဳပၸတၱိကုိ ေျပလည္ေအာင္ မေျဖဆုိႏုိင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါမခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ မိမိ၏ ျဖစ္စဥ္ အတၴဳပၸတၱိတို႔ကုိ ေျပလည္ေအာင္ မေျဖဆုိ ႏုိင္ျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ မိမိ၏ ျဖစ္စဥ္ အတၴဳပၸတၱိကုိ ေျပလည္ေအာင္ ေျဖဆုိအံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ ေခ်ဖ်က္ တတ္ေသာ ဂုဏ္ၿပိဳင္ တတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါ မခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ ေခ်ဖ်က္ ျငားအံ့၊ ဂုဏ္ၿပိဳင္ ျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ ေခ်ဖ်က္သူ မျဖစ္အံ့၊ ဂုဏ္ၿပိဳင္သူ မျဖစ္အံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''မနာလုိ တတ္ေသာ ဝန္တုိ တတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါ မခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း မနာလုိ ျငားအံ့၊ ဝန္တုိ ျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ နာလုိသူ ျဖစ္အံ့၊ ဝန္မတုိသူ ျဖစ္အံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''စဥ္းလဲ တတ္ေသာ လွည့္ပတ္ တတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါမခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း စဥ္းလ ဲျငားအံ့၊ လွည့္ပတ္ ျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ မစဥ္းလဲသူ ျဖစ္အံ့၊ မလွည့္ပတ္သူ ျဖစ္အံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''ခက္ထန္ေသာ အလြန္ ေမာက္မာေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါ မခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း ခက္ထန္ျငားအံ့၊ အလြန္ ေမာက္မာ ျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ မခက္ထန္သူ ျဖစ္အံ့၊ အလြန္ မေမာက္မာသူ ျဖစ္အံ႔'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။
''မိမိအယူကုိ စြဲလမ္းတတ္ေသာ ျမဲၿမံစြာ ယူတတ္ေသာ မစြန္႔လႊတ္ ႏုိင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ငါ မခ်စ္ မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း မိမိအယူကုိ စြဲလမ္း ျငားအံ့၊ ျမဲၿမံစြာ ယူျငားအံ့၊ မစြန္႔လႊတ္ ႏုိင္ျငားအံ့၊ ငါ့ကုိလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္'' ဟု ႏိႈင္းယွဥ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ''ငါသည္ မိမိအယူကုိ မစြဲလမ္းသူ ျမဲၿမံစြာ မယူသူ စြန္႔လႊတ္ႏုိင္သူ ျဖစ္အံ့'' ဟု စိတ္ကုိ ျဖစ္ေစရမည္။ 183
၅ - အႏုမာနသုတ္ - မွ၊ သီဟနာဒ၀ဂ္၊ မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
Wednesday, March 10, 2010
ပညာရွိတို႔သည္...
ပညာရွိတို႔သည္
ထုိအေႏွာင္အဖြဲ႕ကုိလည္း ျဖတ္ကုန္၍
ကာမဂုဏ္ခ်မ္းသာကုိ ပယ္လ်က္
ငဲ့ကြက္ျခင္း မရွိကုန္ဘဲ ထြက္ေျမာက္ကုန္၏
ထိုအခါ၌ ပေသနဒီေကာသလမင္းႀကီးသည္ လူမ်ားအေပါင္းကို ေႏွာင္ဖြဲ႕ထားအပ္၏၊ အခ်ဳိ႕ေသာသူတို႔ကို ႀကိဳးတို႔ျဖင့္၊ အခ်ဳိ႕ေသာသူတို႔ကို လက္ထိပ္တို႔ျဖင့္၊ အခ်ဳိ႕ေသာသူတို႔ကို သံေျခက်ဥ္းတို႔ျဖင့္ ေႏွာင္ဖြဲ႕ထားအပ္ ကုန္၏။ ထိုအခါ မ်ားစြာကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ နံနက္အခ်ိန္၌ သင္းပိုင္ကို ျပင္ဝတ္၍ သပိတ္သကၤန္းကို ေဆာင္ယူၿပီးလွ်င္ သာဝတၴိျပည္သို႔ ဆြမ္းခံဝင္ကုန္၏၊ သာဝတၴိျပည္၌ ဆြမ္းခံ လွည့္လည္ၿပီး၍ ဆြမ္းစားၿပီးသည့္ေနာက္ ဆြမ္းခံရာမွ ဖဲခဲ့ကုန္သည္ရွိေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ကုန္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ၾကကာ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္ကုန္၏-
''အသွ်င္ဘုရား ပေသနဒီေကာသလမင္းႀကီးသည္ လူမ်ားအေပါင္းကို ေႏွာင္ဖြဲ႕ ထားအပ္၏၊ အခ်ဳိ႕ေသာသူတို႔ကို ႀကိဳးတို႔ျဖင္၊့ အခ်ဳိ႕ေသာသူတို႔ကို လက္ထိပ္တို႔ျဖင့္၊ အခ်ဳိ႕ေသာ သူတို႔ကို သံေျခက်ဥ္းတို႔ျဖင့္ ေႏွာင္ဖြဲ႕ထားအပ္ပါကုန္၏'' ဟု ေလွ်ာက္ကုန္၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္
ထိုအေၾကာင္းကိုသိ၍
ထိုအခ်ိန္၌ ဤဂါထာတို႔ကို ရြတ္ဆိုေတာ္မူ၏
ပညာရွိတို႔သည္
ထုိအေႏွာင္အဖြဲ႕ကုိလည္း ျဖတ္ကုန္၍
ကာမဂုဏ္ခ်မ္းသာကုိ ပယ္လ်က္
ငဲ့ကြက္ျခင္း မရွိကုန္ဘဲ ထြက္ေျမာက္ကုန္၏ ဟု ရြတ္ဆုိေတာ္မူ၏။
၁ဝ - ဗႏၶနသုတ္၊ ပဌမ၀ဂ္၊ သဂါထာ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
Tuesday, March 9, 2010
သီလျပည့္စံုျခင္း အက်ဳိးငါးပါး...
ပါဋလိဂါမဝတၳဳ မွ
သီလျပည့္စံုျခင္း အက်ဳိးငါးပါး
ဥပါသကာတို႔ သီလရွိေသာသူ၏ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း၏ အက်ဳိး 'အာနိသင္' တို႔သည္ ဤငါးပါးတို႔တည္း၊
အဘယ္ငါးပါးတို႔နည္း ဟူမူ-
၁...
ဥပါသကာတို႔ ဤေလာက၌ သီလရွိေသာ သီလႏွင့္ျပည့္စံုေသာသူသည္ မေမ့ေလ်ာ့ျခင္းေၾကာင့္ မ်ားစြာေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာအစုကို ရ၏၊ ဤကား သီလရွိေသာသူ၏ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း၌ ေရွ႕ဦးစြာေသာ အက်ဳိးအာနိသင္တည္း။
၂...
ဥပါသကာတို႔ တစ္ဖန္လည္း သီလရွိေသာ သီလႏွင့္ျပည့္စံုေသာသူအား ေကာင္းေသာ ေက်ာ္ေစာ သတင္းသည္ ပ်ံ႕ႏွံ႕၍ ထြက္၏၊ ဤကား သီလရွိေသာသူ၏ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း၌ ႏွစ္ခုေျမာက္ အက်ဳိး အာနိသင္တည္း။
၃...
ဥပါသကာတို႔ တစ္ဖန္လည္း သီလရွိေသာ သီလႏွင့္ျပည့္စံုေသာသူသည္ မင္းပရိသတ္ ပုဏၰားပရိသတ္ သူၾကြယ္ပရိသတ္ ရဟန္းပရိသတ္ အလယ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ေသာ္ မေၾကာက္မရြံ႕ မ်က္ႏွာ မညႇိဳးငယ္ဘဲ ခ်ဥ္းကပ္ရ၏၊ ဤကား သီလရွိေသာသူ၏ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္းေၾကာင့္ သံုးခုေျမာက္ အက်ဳိးအာနိသင္တည္း။
၄...
ဥပါသကာတို႔ တစ္ဖန္လည္း သီလရွိေသာ သီလႏွင့္ျပည့္စံုေသာသူသည္ ေတြေဝျခင္း မရွိဘဲ ေသရ၏၊ ဤကား သီလရွိေသာသူ၏ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း၌ ေလးခုေျမာက္ အက်ဳိးအာနိသင္တည္း။
၅...
ဥပါသကာတို႔ တစ္ဖန္လည္း သီလရွိေသာ သီလႏွင့္ျပည့္စံုေသာသူသည္ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ရ၏၊ ဤကား သီလရွိေသာသူ၏ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း၌ ငါးခုေျမာက္ အက်ဳိးအာနိသင္တည္း။
ဥပါသကာတို႔
သီလရွိေသာသူ၏ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း၌
အက်ဳိးအာနိသင္တို႔သည္ ဤငါးပါးတို႔တည္း ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပါဋလိရြာသား ဥပါသကာတို႔ကို ၾကာျမင့္စြာ ညဥ့္နက္သည္တုိင္ေအာင္ တရားစကားျဖင့္ အက်ဳိးစီးပြါးကို သိျမင္ေစလ်က္ တရားကို ေဆာက္တည္ေစကာ တရားက်င့္သံုးရန္ ထက္သန္ရႊင္လန္း ေစၿပီးလွ်င္ ''ဥပါသကာတို႔ ညဥ့္ဦးယံ လြန္ေလၿပီ၊ ယခုအခါ၌ သြားရန္အခ်ိန္ကို သင္တို႔ သိကုန္၏၊ သြားရန္မွာ သင္တို႔၏ အလိုအတုိင္းပင္ျဖစ္၏''ဟု ျပန္လႊတ္ေတာ္မူ၏။
''ေကာင္းပါၿပီ အသွ်င္ဘုရား'' ဟု ပါဋလိရြာသား ဥပါသကာတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဝန္ခံၿပီးလွ်င္ ေနရာမွထကာ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ အ႐ုိအေသျပဳကာ ျပန္သြားၾကကုန္၏။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပါဋလိရြာသား ဥပါသကာတို႔ ျပန္သြား၍ မၾကာျမင့္မီွပင္ ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ ဝင္ေတာ္မူ၏။
၁၇၃ - ပါဋလိဂါမဝတၴဳ မွ၊ ေဘသဇၨကၡႏၶက၊ မဟာ၀ဂ္ပါဠိေတာ္။
သီလျပည့္စံုျခင္း အက်ဳိးငါးပါး
ဥပါသကာတို႔ သီလရွိေသာသူ၏ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း၏ အက်ဳိး 'အာနိသင္' တို႔သည္ ဤငါးပါးတို႔တည္း၊
အဘယ္ငါးပါးတို႔နည္း ဟူမူ-
၁...
ဥပါသကာတို႔ ဤေလာက၌ သီလရွိေသာ သီလႏွင့္ျပည့္စံုေသာသူသည္ မေမ့ေလ်ာ့ျခင္းေၾကာင့္ မ်ားစြာေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာအစုကို ရ၏၊ ဤကား သီလရွိေသာသူ၏ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း၌ ေရွ႕ဦးစြာေသာ အက်ဳိးအာနိသင္တည္း။
၂...
ဥပါသကာတို႔ တစ္ဖန္လည္း သီလရွိေသာ သီလႏွင့္ျပည့္စံုေသာသူအား ေကာင္းေသာ ေက်ာ္ေစာ သတင္းသည္ ပ်ံ႕ႏွံ႕၍ ထြက္၏၊ ဤကား သီလရွိေသာသူ၏ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း၌ ႏွစ္ခုေျမာက္ အက်ဳိး အာနိသင္တည္း။
၃...
ဥပါသကာတို႔ တစ္ဖန္လည္း သီလရွိေသာ သီလႏွင့္ျပည့္စံုေသာသူသည္ မင္းပရိသတ္ ပုဏၰားပရိသတ္ သူၾကြယ္ပရိသတ္ ရဟန္းပရိသတ္ အလယ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ေသာ္ မေၾကာက္မရြံ႕ မ်က္ႏွာ မညႇိဳးငယ္ဘဲ ခ်ဥ္းကပ္ရ၏၊ ဤကား သီလရွိေသာသူ၏ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္းေၾကာင့္ သံုးခုေျမာက္ အက်ဳိးအာနိသင္တည္း။
၄...
ဥပါသကာတို႔ တစ္ဖန္လည္း သီလရွိေသာ သီလႏွင့္ျပည့္စံုေသာသူသည္ ေတြေဝျခင္း မရွိဘဲ ေသရ၏၊ ဤကား သီလရွိေသာသူ၏ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း၌ ေလးခုေျမာက္ အက်ဳိးအာနိသင္တည္း။
၅...
ဥပါသကာတို႔ တစ္ဖန္လည္း သီလရွိေသာ သီလႏွင့္ျပည့္စံုေသာသူသည္ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ရ၏၊ ဤကား သီလရွိေသာသူ၏ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း၌ ငါးခုေျမာက္ အက်ဳိးအာနိသင္တည္း။
ဥပါသကာတို႔
သီလရွိေသာသူ၏ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း၌
အက်ဳိးအာနိသင္တို႔သည္ ဤငါးပါးတို႔တည္း ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပါဋလိရြာသား ဥပါသကာတို႔ကို ၾကာျမင့္စြာ ညဥ့္နက္သည္တုိင္ေအာင္ တရားစကားျဖင့္ အက်ဳိးစီးပြါးကို သိျမင္ေစလ်က္ တရားကို ေဆာက္တည္ေစကာ တရားက်င့္သံုးရန္ ထက္သန္ရႊင္လန္း ေစၿပီးလွ်င္ ''ဥပါသကာတို႔ ညဥ့္ဦးယံ လြန္ေလၿပီ၊ ယခုအခါ၌ သြားရန္အခ်ိန္ကို သင္တို႔ သိကုန္၏၊ သြားရန္မွာ သင္တို႔၏ အလိုအတုိင္းပင္ျဖစ္၏''ဟု ျပန္လႊတ္ေတာ္မူ၏။
''ေကာင္းပါၿပီ အသွ်င္ဘုရား'' ဟု ပါဋလိရြာသား ဥပါသကာတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဝန္ခံၿပီးလွ်င္ ေနရာမွထကာ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ အ႐ုိအေသျပဳကာ ျပန္သြားၾကကုန္၏။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပါဋလိရြာသား ဥပါသကာတို႔ ျပန္သြား၍ မၾကာျမင့္မီွပင္ ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ ဝင္ေတာ္မူ၏။
၁၇၃ - ပါဋလိဂါမဝတၴဳ မွ၊ ေဘသဇၨကၡႏၶက၊ မဟာ၀ဂ္ပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
Sunday, March 7, 2010
ခ်ီးမြမ္းဖြယ္ရာ အေၾကာင္းအရာ ဆယ္မ်ဳိး...
ဒုတိယ ကထာဝတၴဳသုတ္
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၴိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏။ ထုိအခါ ရဟန္းမ်ားစြာတို႔သည္ ဆြမ္းစားၿပီးေနာက္ ဆြမ္းခံရာမွ ဖဲခဲ့ၾကကာ အညီအၫြတ္ စုေဝး ထုိင္ေနၾကကုန္လ်က္ မ်ားစြာေသာ မဂ္ဖုိလ္မွ ဖီလာျဖစ္ေသာ စကားကုိ ေျပာဆုိလ်က္ ေနကုန္၏။ ဤသည္တို႔ကား အဘယ္တို႔နည္း။ မင္းႏွင့္စပ္ေသာ စကား ခုိးသူႏွင့္စပ္ေသာ စကား အမတ္ႀကီးႏွင့္စပ္ေသာ စကား။ပ။ ႀကီးပြါးမႈ ဆုတ္ယုတ္မႈႏွင့္ စပ္ေသာစကားတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္ရာ အေၾကာင္းအရာတို႔သည္ ဤဆယ္မ်ဳိးတို႔တည္း။
အဘယ္ဆယ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ -
၁...
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ မိမိသည္လည္း အလုိနည္း၏၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း အလုိနည္းမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္၏။ ''အလုိနည္းေသာ ရဟန္း၊ ရဟန္းတို႔အားလည္းအလုိနည္းမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္ေသာ ရဟန္း'' ဟူေသာ ဤအရာသည္ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္တည္း။
၂...
မိမိသည္လည္း ေရာင့္ရဲလြယ္၏၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း ေရာင့္ရဲလြယ္မႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္၏၊ ''ေရာင့္ရဲလြယ္ေသာ ရဟန္း၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း ေရာင့္ရဲလြယ္မႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္ေသာ ရဟန္း'' ဟူေသာ ဤအရာသည္ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္တည္း။
၃...
မိမိသည္လည္း ကင္းဆိတ္၏၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း ကင္းဆိတ္မႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္၏၊ ''ကင္းဆိတ္ေသာ ရဟန္း၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း ကင္းဆိတ္မႈႏွင့္ စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္ေသာ ရဟန္း'' ဟူေသာ ဤအရာသည္ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္တည္း။
၄...
မိမိသည္လည္း မေရာေႏွာ၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း မေရာေႏွာမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္၏၊ ''မေရာေႏွာေသာ ရဟန္း၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း မေရာေႏွာမႈႏွင့္ စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္ေသာ ရဟန္း'' ဟူေသာ ဤအရာသည္ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္တည္း။
၅...
မိမိသည္လည္း ထက္သန္ေသာ လုံ႔လရွိ၏၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း ထက္သန္ေသာ လုံ႔လရွိမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္၏၊ ''ထက္သန္ေသာ လုံ႔လရွိေသာ ရဟန္း၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း ထက္သန္ေသာ လုံ႔လရွိမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္ေသာ ရဟန္း'' ဟူေသာ ဤအရာသည္ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္တည္း။
၆...
မိမိသည္လည္း သီလျပည့္စံု၏။ ရဟန္းတို႔အားလည္း သီလျပည့္စံုမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္၏၊ ''သီလျပည့္စံုေသာ ရဟန္း၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း သီလျပည့္စံုမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္ေသာ ရဟန္း'' ဟူေသာ ဤအရာသည္ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္တည္း။
၇...
မိမိသည္လည္း သမာဓိ ျပည့္စံု၏၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း သမာဓိ ျပည့္စံုမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္၏၊ ''သမာဓိ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္း၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း သမာဓိ ျပည့္စံုမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္ေသာ ရဟန္း'' ဟူေသာ ဤအရာသည္ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္တည္း။
၈...
မိမိသည္လည္း ပညာျပည့္စံု၏၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း ပညာ ျပည့္စံုမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္၏၊ ''ပညာျပည့္စံုေသာ ရဟန္း၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း ပညာ ျပည့္စံုမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္ေသာ ရဟန္း'' ဟူေသာ ဤအရာသည္ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္တည္း။
၉...
မိမိသည္လည္း လြတ္ေျမာက္မႈ 'အရဟတၱဖုိလ္' ႏွင့္ျပည့္စံု၏၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း လြတ္ေျမာက္မႈ 'အရဟတၱဖုိလ္' ျပည့္စံုမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္၏၊ ''လြတ္ေျမာက္မႈ အရဟတၱဖုိလ္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္း၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း လြတ္ေျမာက္မႈ 'အရဟတၱဖုိလ္' ျပည့္စံုမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္ေသာ ရဟန္း'' ဟူေသာ ဤအရာသည္ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္တည္း။
၁၀...
မိမိသည္လည္း လြတ္ေျမာက္မႈ 'အရဟတၱဖုိလ္'ကုိ ဆင္ျခင္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ ျပည့္စံု၏၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း လြတ္ေျမာက္မႈ 'အရဟတၱဖုိလ္'ကုိ ဆင္ျခင္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ ျပည့္စံုမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္၏၊ ''လြတ္ေျမာက္မႈ 'အရဟတၱဖုိလ္' ကုိ ဆင္ျခင္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္း၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း လြတ္ေျမာက္မႈ 'အရဟတၱဖုိလ္' ကုိ ဆင္ျခင္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ ျပည့္စံုမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္ေသာ ရဟန္း'' ဟူေသာ ဤအရာသည္ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္တည္း။
ရဟန္းတို႔ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္ရာ အေၾကာင္းအရာတို႔သည္ ဤဆယ္မ်ဳိးတို႔တည္း။ 70
၁ဝ - ဒုတိယ ကထာဝတၴဳသုတ္၊ ယမက၀ဂ္၊ ဒသကနိပါတ္၊ အဂုၤတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၴိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏။ ထုိအခါ ရဟန္းမ်ားစြာတို႔သည္ ဆြမ္းစားၿပီးေနာက္ ဆြမ္းခံရာမွ ဖဲခဲ့ၾကကာ အညီအၫြတ္ စုေဝး ထုိင္ေနၾကကုန္လ်က္ မ်ားစြာေသာ မဂ္ဖုိလ္မွ ဖီလာျဖစ္ေသာ စကားကုိ ေျပာဆုိလ်က္ ေနကုန္၏။ ဤသည္တို႔ကား အဘယ္တို႔နည္း။ မင္းႏွင့္စပ္ေသာ စကား ခုိးသူႏွင့္စပ္ေသာ စကား အမတ္ႀကီးႏွင့္စပ္ေသာ စကား။ပ။ ႀကီးပြါးမႈ ဆုတ္ယုတ္မႈႏွင့္ စပ္ေသာစကားတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္ရာ အေၾကာင္းအရာတို႔သည္ ဤဆယ္မ်ဳိးတို႔တည္း။
အဘယ္ဆယ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ -
၁...
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ မိမိသည္လည္း အလုိနည္း၏၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း အလုိနည္းမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္၏။ ''အလုိနည္းေသာ ရဟန္း၊ ရဟန္းတို႔အားလည္းအလုိနည္းမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္ေသာ ရဟန္း'' ဟူေသာ ဤအရာသည္ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္တည္း။
၂...
မိမိသည္လည္း ေရာင့္ရဲလြယ္၏၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း ေရာင့္ရဲလြယ္မႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္၏၊ ''ေရာင့္ရဲလြယ္ေသာ ရဟန္း၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း ေရာင့္ရဲလြယ္မႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္ေသာ ရဟန္း'' ဟူေသာ ဤအရာသည္ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္တည္း။
၃...
မိမိသည္လည္း ကင္းဆိတ္၏၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း ကင္းဆိတ္မႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္၏၊ ''ကင္းဆိတ္ေသာ ရဟန္း၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း ကင္းဆိတ္မႈႏွင့္ စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္ေသာ ရဟန္း'' ဟူေသာ ဤအရာသည္ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္တည္း။
၄...
မိမိသည္လည္း မေရာေႏွာ၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း မေရာေႏွာမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္၏၊ ''မေရာေႏွာေသာ ရဟန္း၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း မေရာေႏွာမႈႏွင့္ စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္ေသာ ရဟန္း'' ဟူေသာ ဤအရာသည္ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္တည္း။
၅...
မိမိသည္လည္း ထက္သန္ေသာ လုံ႔လရွိ၏၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း ထက္သန္ေသာ လုံ႔လရွိမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္၏၊ ''ထက္သန္ေသာ လုံ႔လရွိေသာ ရဟန္း၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း ထက္သန္ေသာ လုံ႔လရွိမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္ေသာ ရဟန္း'' ဟူေသာ ဤအရာသည္ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္တည္း။
၆...
မိမိသည္လည္း သီလျပည့္စံု၏။ ရဟန္းတို႔အားလည္း သီလျပည့္စံုမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္၏၊ ''သီလျပည့္စံုေသာ ရဟန္း၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း သီလျပည့္စံုမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္ေသာ ရဟန္း'' ဟူေသာ ဤအရာသည္ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္တည္း။
၇...
မိမိသည္လည္း သမာဓိ ျပည့္စံု၏၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း သမာဓိ ျပည့္စံုမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္၏၊ ''သမာဓိ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္း၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း သမာဓိ ျပည့္စံုမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္ေသာ ရဟန္း'' ဟူေသာ ဤအရာသည္ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္တည္း။
၈...
မိမိသည္လည္း ပညာျပည့္စံု၏၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း ပညာ ျပည့္စံုမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္၏၊ ''ပညာျပည့္စံုေသာ ရဟန္း၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း ပညာ ျပည့္စံုမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္ေသာ ရဟန္း'' ဟူေသာ ဤအရာသည္ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္တည္း။
၉...
မိမိသည္လည္း လြတ္ေျမာက္မႈ 'အရဟတၱဖုိလ္' ႏွင့္ျပည့္စံု၏၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း လြတ္ေျမာက္မႈ 'အရဟတၱဖုိလ္' ျပည့္စံုမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္၏၊ ''လြတ္ေျမာက္မႈ အရဟတၱဖုိလ္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္း၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း လြတ္ေျမာက္မႈ 'အရဟတၱဖုိလ္' ျပည့္စံုမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္ေသာ ရဟန္း'' ဟူေသာ ဤအရာသည္ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္တည္း။
၁၀...
မိမိသည္လည္း လြတ္ေျမာက္မႈ 'အရဟတၱဖုိလ္'ကုိ ဆင္ျခင္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ ျပည့္စံု၏၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း လြတ္ေျမာက္မႈ 'အရဟတၱဖုိလ္'ကုိ ဆင္ျခင္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ ျပည့္စံုမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္၏၊ ''လြတ္ေျမာက္မႈ 'အရဟတၱဖုိလ္' ကုိ ဆင္ျခင္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္း၊ ရဟန္းတို႔အားလည္း လြတ္ေျမာက္မႈ 'အရဟတၱဖုိလ္' ကုိ ဆင္ျခင္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ ျပည့္စံုမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာေဟာတတ္ေသာ ရဟန္း'' ဟူေသာ ဤအရာသည္ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္တည္း။
ရဟန္းတို႔ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္ရာ အေၾကာင္းအရာတို႔သည္ ဤဆယ္မ်ဳိးတို႔တည္း။ 70
၁ဝ - ဒုတိယ ကထာဝတၴဳသုတ္၊ ယမက၀ဂ္၊ ဒသကနိပါတ္၊ အဂုၤတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
Saturday, March 6, 2010
ျဖတ္ထားၿပီးေသာ စိတ္၏ အေႏွာင္အဖဲြ႕ ငါးမ်ိဳး...
ေစေတာခိလသုတ္- (စိတ္ခိုင္မာျခင္း)
ရဟန္းတို႔ စိတ္၏ ဆူးေျငာင့္ ခလုတ္ ငါးမ်ိဳးတို႔ကုိ ပယ္ထားၿပီးေသာ, စိတ္၏ အေႏွာင္အဖဲြ႕ငါးမ်ိဳးတို႔ကုိ ျဖတ္ထားၿပီးေသာ မည္သည့္ ရဟန္းမဆုိ ဤသာသနာေတာ္၌ ႀကီးပြါး စည္ပင္ ျပန္႔ေျပာျခင္းသို႔ ေရာက္ႏုိင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ ရွိ၏။ ထုိရဟန္း ပယ္ထားၿပီးေသာ စိတ္၏ ဆူးေျငာင့္ခလုတ္ ငါးမ်ိဳးတို႔ ဟူသည္ အဘယ္နည္း။
၁...
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ျမတ္စြာဘုရား၌ မယံုမွား၊ မေတြးေတာ၊ ဆံုးျဖတ္ႏုိင္၏၊ စိတ္ရွင္းလင္း၏။ ရဟန္းတို႔ ျမတ္စြာဘုရား၌ မယံုမွားေသာ မေတြးေတာေသာ ဆံုးျဖတ္ႏုိင္ေသာ ရွင္းလင္းေသာ ရဟန္း၏ စိတ္သည္ စ၍ အားထုတ္ျခင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ အားထုတ္ျခင္း မျပတ္ အားထုတ္ျခင္း လြန္စြာ အားထုတ္ျခင္းငွါ ၫြတ္၏။ ဤသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ ထုိရဟန္း ပယ္ထားၿပီးေသာ ေရွးဦးစြာေသာ စိတ္၏ ဆူးေျငာင့္ ခလုတ္ ျဖစ္၏။
၂...
ရဟန္းတို႔ တစ္ဖန္ ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ တရား၌ မယံုမွား၊ မေတြးေတာ၊ ဆံုးျဖတ္ႏုိင္၏၊ စိတ္ရွင္းလင္း၏။ပ။ ဤသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ ထုိရဟန္း ပယ္ထားၿပီးေသာ ႏွစ္ခုေျမာက္ ျဖစ္ေသာ စိတ္၏ဆူးေျငာင့္ ခလုတ္ ျဖစ္၏။
၃...
ရဟန္းတို႔ တစ္ဖန္ ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ သံဃာ၌ မယံုမွား၊ မေတြးေတာ၊ ဆံုးျဖတ္ႏုိင္၏၊ စိတ္ရွင္းလင္း၏။ပ။ ဤသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ ထုိရဟန္း ပယ္ထားၿပီးေသာ သံုးခုေျမာက္ ျဖစ္ေသာ စိတ္၏ ဆူးေျငာင့္ ခလုတ္ ျဖစ္၏။
၄...
ရဟန္းတို႔ တစ္ဖန္ ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ အက်င့္ သိကၡာ၌ မယံုမွား၊ မေတြးေတာ၊ ဆံုးျဖတ္ႏုိင္၏၊ စိတ္ရွင္းလင္း၏။ပ။ ဤသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ ထုိရဟန္း ပယ္ထားၿပီးေသာ ေလးခုေျမာက္ ျဖစ္ေသာစိတ္၏ ဆူးေျငာင့္ခလုတ္ ျဖစ္၏။
၅...
ရဟန္းတို႔ ထုိမွတစ္ပါးလည္း ရဟန္းသည္ သီတင္း သံုးေဖာ္တို႔၌ အမ်က္မထြက္၊ ႏွစ္သက္၏၊ စိတ္မနာတတ္၊ ဆူးေျငာင့္ ခလုတ္သဖြယ္ မျဖစ္။ ရဟန္းတို႔ သီတင္း သံုးေဖာ္တို႔၌ အမ်က္ မထြက္ေသာ ႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ မနာတတ္ေသာ ဆူးေျငာင့္ ခလုတ္သဖြယ္ မျဖစ္ေသာ ရဟန္း၏ စိတ္သည္ စ၍ အားထုတ္ျခင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ အားထုတ္ျခင္း မျပတ္ အားထုတ္ျခင္း လြန္စြာ အားထုတ္ျခင္းငွါ ၫြတ္၏။
ဤသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ ထုိရဟန္း ပယ္ထားၿပီးေသာ ငါးခုေျမာက္ ျဖစ္ေသာ စိတ္၏ ဆူးေျငာင့္ ခလုတ္ျဖစ္၏။ ဤသည္တို႔ကား ထုိရဟန္း ပယ္ထားၿပီးေသာ စိတ္၏ ဆူးေျငာင့္ခလုတ္ ငါးမ်ိဳးတို႔ေပတည္း။ 187
ထုိရဟန္း ျဖတ္ထားၿပီးေသာ စိတ္၏ အေႏွာင္အဖြဲ႕ ငါးမ်ိဳးတို႔ ဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ကာမ၌ တပ္စြန္းျခင္း 'ရာဂ' ကင္း၏၊ အလုိဆႏၵ ကင္း၏၊ ခ်စ္ျခင္း ကင္း၏၊ မြတ္သိပ္ျခင္း ကင္း၏၊ ပူေလာင္ျခင္း ကင္း၏၊ တပ္မက္ျခင္း 'တဏွာ' ကင္း၏၊ ရဟန္းတို႔ ကာမ၌ တပ္စြန္းျခင္း 'ရာဂ' ကင္းေသာ အလုိဆႏၵ ကင္းေသာ ခ်စ္ျခင္း ကင္းေသာ မြတ္သိပ္ျခင္း ကင္းေသာ ပူေလာင္ျခင္း ကင္းေသာ တပ္မက္ျခင္း 'တဏွာ' ကင္းေသာ ရဟန္း၏ စိတ္သည္ စ၍ အားထုတ္ျခင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ အားထုတ္ျခင္း မျပတ္ အားထုတ္ျခင္း လြန္စြာ အားထုတ္ျခင္းငွါ ၫြတ္၏။ ဤသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ ထုိရဟန္း ျဖတ္ထားၿပီးေသာ ေရွးဦးစြာေသာ စိတ္၏ အေႏွာင္အဖဲြ႕
ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔ တစ္ဖန္ ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ (မိမိ) ကုိယ္၌ တပ္စြန္းျခင္း 'ရာဂ' ကင္း၏။ပ။႐ုပ္၌ တပ္စြန္းျခင္း 'ရာဂ' ကင္း၏။ပ။ အလုိရွိတုိင္း ဝမ္းျပည့္ေအာင္ စား၍ အေလ်ာင္း ခ်မ္းသာ အေစာင္း ခ်မ္းသာ အအိပ္ ခ်မ္းသာကုိ အားထုတ္လ်က္ မေန။ ရဟန္းတို႔ အလုိရွိတုိင္း ဝမ္းျပည့္ေအာင္ စား၍ အေလ်ာင္း ခ်မ္းသာ, အေစာင္း ခ်မ္းသာ, အအိပ္ ခ်မ္းသာကုိ အားထုတ္လ်က္ မေနေသာ ရဟန္း၏ စိတ္သည္ စ၍ အားထုတ္ျခင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ အားထုတ္ျခင္း မျပတ္ အားထုတ္ျခင္း လြန္စြာ အားထုတ္ျခင္းငွါ ၫြတ္၏။ ဤသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ ထုိရဟန္း ျဖတ္ထားၿပီးေသာ ေလးခုေျမာက္ ျဖစ္ေသာ စိတ္၏ အေႏွာင္အဖဲြ႕ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔ တစ္ဖန္ ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ''ဤအက်င့္ သီလျဖင့္ ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဤက်င့္ဝတ္ျဖင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဤအားထုတ္မႈျဖင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဤေမထုန္မွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းျဖင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ငါသည္ နတ္ ေသာ္လည္း ျဖစ္ရအံ့၊ နတ္မ်ိဳးတြင္ အပါအဝင္ ေသာ္လည္းျဖစ္ရအံ့'' ဟု နတ္ အမ်ဳိးအစား တစ္ပါးပါးကုိ ေတာင့္တ၍ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ မက်င့္။ ရဟန္းတို႔ ''ဤအက်င့္ သီလျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဤက်င့္ဝတ္ျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဤအားထုတ္မႈျဖင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဤေမထုန္မွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း ငါသည္ နတ္ ေသာ္လည္း ျဖစ္ရအံ့၊ နတ္မ်ိဳးတြင္ အပါအဝင္ ေသာ္လည္း ျဖစ္ရအံ့'' ဟု နတ္ အမ်ဳိးအစား တစ္ပါးပါးကုိ ေတာင့္တ၍ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ မက်င့္ေသာ ရဟန္း၏ စိတ္သည္ စ၍ အားထုတ္ျခင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ အားထုတ္ျခင္း မျပတ္ အားထုတ္ျခင္း လြန္စြာ အားထုတ္ျခင္းငွါ ၫြတ္၏။ ဤသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ ထုိရဟန္း ျဖတ္ထားၿပီးေသာ ငါးခုေျမာက္ ျဖစ္ေသာ စိတ္၏ အေႏွာင္အဖဲြ႕ ျဖစ္၏။
ဤသည္တို႔ကား ထုိရဟန္း ျဖတ္ထားၿပီးေသာ စိတ္၏ အေႏွာင္အဖဲြ႕ ငါးမ်ိဳးတို႔ေပတည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤစိတ္၏ ဆူးေျငာင့္ခလုတ္ ငါးမ်ိဳးတို႔ကုိ ပယ္ထားၿပီးေသာ ဤစိတ္၏ အေႏွာင္အဖဲြ႕ ငါးမ်ိဳးတို႔ကုိ ျဖတ္ထားၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ ဤသာသနာေတာ္၌ ႀကီးပြား စည္ပင္ ျပန္႔ေျပာျခင္းသို႔ ေရာက္ႏုိင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ ရွိ၏။ 188
၆ - ေစေတာခိလသုတ္၊ မွ၊ သီဟနာဒ၀ဂ္၊ မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္။
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
ရဟန္းတို႔ စိတ္၏ ဆူးေျငာင့္ ခလုတ္ ငါးမ်ိဳးတို႔ကုိ ပယ္ထားၿပီးေသာ, စိတ္၏ အေႏွာင္အဖဲြ႕ငါးမ်ိဳးတို႔ကုိ ျဖတ္ထားၿပီးေသာ မည္သည့္ ရဟန္းမဆုိ ဤသာသနာေတာ္၌ ႀကီးပြါး စည္ပင္ ျပန္႔ေျပာျခင္းသို႔ ေရာက္ႏုိင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ ရွိ၏။ ထုိရဟန္း ပယ္ထားၿပီးေသာ စိတ္၏ ဆူးေျငာင့္ခလုတ္ ငါးမ်ိဳးတို႔ ဟူသည္ အဘယ္နည္း။
၁...
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ျမတ္စြာဘုရား၌ မယံုမွား၊ မေတြးေတာ၊ ဆံုးျဖတ္ႏုိင္၏၊ စိတ္ရွင္းလင္း၏။ ရဟန္းတို႔ ျမတ္စြာဘုရား၌ မယံုမွားေသာ မေတြးေတာေသာ ဆံုးျဖတ္ႏုိင္ေသာ ရွင္းလင္းေသာ ရဟန္း၏ စိတ္သည္ စ၍ အားထုတ္ျခင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ အားထုတ္ျခင္း မျပတ္ အားထုတ္ျခင္း လြန္စြာ အားထုတ္ျခင္းငွါ ၫြတ္၏။ ဤသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ ထုိရဟန္း ပယ္ထားၿပီးေသာ ေရွးဦးစြာေသာ စိတ္၏ ဆူးေျငာင့္ ခလုတ္ ျဖစ္၏။
၂...
ရဟန္းတို႔ တစ္ဖန္ ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ တရား၌ မယံုမွား၊ မေတြးေတာ၊ ဆံုးျဖတ္ႏုိင္၏၊ စိတ္ရွင္းလင္း၏။ပ။ ဤသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ ထုိရဟန္း ပယ္ထားၿပီးေသာ ႏွစ္ခုေျမာက္ ျဖစ္ေသာ စိတ္၏ဆူးေျငာင့္ ခလုတ္ ျဖစ္၏။
၃...
ရဟန္းတို႔ တစ္ဖန္ ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ သံဃာ၌ မယံုမွား၊ မေတြးေတာ၊ ဆံုးျဖတ္ႏုိင္၏၊ စိတ္ရွင္းလင္း၏။ပ။ ဤသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ ထုိရဟန္း ပယ္ထားၿပီးေသာ သံုးခုေျမာက္ ျဖစ္ေသာ စိတ္၏ ဆူးေျငာင့္ ခလုတ္ ျဖစ္၏။
၄...
ရဟန္းတို႔ တစ္ဖန္ ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ အက်င့္ သိကၡာ၌ မယံုမွား၊ မေတြးေတာ၊ ဆံုးျဖတ္ႏုိင္၏၊ စိတ္ရွင္းလင္း၏။ပ။ ဤသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ ထုိရဟန္း ပယ္ထားၿပီးေသာ ေလးခုေျမာက္ ျဖစ္ေသာစိတ္၏ ဆူးေျငာင့္ခလုတ္ ျဖစ္၏။
၅...
ရဟန္းတို႔ ထုိမွတစ္ပါးလည္း ရဟန္းသည္ သီတင္း သံုးေဖာ္တို႔၌ အမ်က္မထြက္၊ ႏွစ္သက္၏၊ စိတ္မနာတတ္၊ ဆူးေျငာင့္ ခလုတ္သဖြယ္ မျဖစ္။ ရဟန္းတို႔ သီတင္း သံုးေဖာ္တို႔၌ အမ်က္ မထြက္ေသာ ႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ မနာတတ္ေသာ ဆူးေျငာင့္ ခလုတ္သဖြယ္ မျဖစ္ေသာ ရဟန္း၏ စိတ္သည္ စ၍ အားထုတ္ျခင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ အားထုတ္ျခင္း မျပတ္ အားထုတ္ျခင္း လြန္စြာ အားထုတ္ျခင္းငွါ ၫြတ္၏။
ဤသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ ထုိရဟန္း ပယ္ထားၿပီးေသာ ငါးခုေျမာက္ ျဖစ္ေသာ စိတ္၏ ဆူးေျငာင့္ ခလုတ္ျဖစ္၏။ ဤသည္တို႔ကား ထုိရဟန္း ပယ္ထားၿပီးေသာ စိတ္၏ ဆူးေျငာင့္ခလုတ္ ငါးမ်ိဳးတို႔ေပတည္း။ 187
ထုိရဟန္း ျဖတ္ထားၿပီးေသာ စိတ္၏ အေႏွာင္အဖြဲ႕ ငါးမ်ိဳးတို႔ ဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ကာမ၌ တပ္စြန္းျခင္း 'ရာဂ' ကင္း၏၊ အလုိဆႏၵ ကင္း၏၊ ခ်စ္ျခင္း ကင္း၏၊ မြတ္သိပ္ျခင္း ကင္း၏၊ ပူေလာင္ျခင္း ကင္း၏၊ တပ္မက္ျခင္း 'တဏွာ' ကင္း၏၊ ရဟန္းတို႔ ကာမ၌ တပ္စြန္းျခင္း 'ရာဂ' ကင္းေသာ အလုိဆႏၵ ကင္းေသာ ခ်စ္ျခင္း ကင္းေသာ မြတ္သိပ္ျခင္း ကင္းေသာ ပူေလာင္ျခင္း ကင္းေသာ တပ္မက္ျခင္း 'တဏွာ' ကင္းေသာ ရဟန္း၏ စိတ္သည္ စ၍ အားထုတ္ျခင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ အားထုတ္ျခင္း မျပတ္ အားထုတ္ျခင္း လြန္စြာ အားထုတ္ျခင္းငွါ ၫြတ္၏။ ဤသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ ထုိရဟန္း ျဖတ္ထားၿပီးေသာ ေရွးဦးစြာေသာ စိတ္၏ အေႏွာင္အဖဲြ႕
ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔ တစ္ဖန္ ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ (မိမိ) ကုိယ္၌ တပ္စြန္းျခင္း 'ရာဂ' ကင္း၏။ပ။႐ုပ္၌ တပ္စြန္းျခင္း 'ရာဂ' ကင္း၏။ပ။ အလုိရွိတုိင္း ဝမ္းျပည့္ေအာင္ စား၍ အေလ်ာင္း ခ်မ္းသာ အေစာင္း ခ်မ္းသာ အအိပ္ ခ်မ္းသာကုိ အားထုတ္လ်က္ မေန။ ရဟန္းတို႔ အလုိရွိတုိင္း ဝမ္းျပည့္ေအာင္ စား၍ အေလ်ာင္း ခ်မ္းသာ, အေစာင္း ခ်မ္းသာ, အအိပ္ ခ်မ္းသာကုိ အားထုတ္လ်က္ မေနေသာ ရဟန္း၏ စိတ္သည္ စ၍ အားထုတ္ျခင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ အားထုတ္ျခင္း မျပတ္ အားထုတ္ျခင္း လြန္စြာ အားထုတ္ျခင္းငွါ ၫြတ္၏။ ဤသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ ထုိရဟန္း ျဖတ္ထားၿပီးေသာ ေလးခုေျမာက္ ျဖစ္ေသာ စိတ္၏ အေႏွာင္အဖဲြ႕ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔ တစ္ဖန္ ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ''ဤအက်င့္ သီလျဖင့္ ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဤက်င့္ဝတ္ျဖင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဤအားထုတ္မႈျဖင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဤေမထုန္မွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းျဖင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ငါသည္ နတ္ ေသာ္လည္း ျဖစ္ရအံ့၊ နတ္မ်ိဳးတြင္ အပါအဝင္ ေသာ္လည္းျဖစ္ရအံ့'' ဟု နတ္ အမ်ဳိးအစား တစ္ပါးပါးကုိ ေတာင့္တ၍ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ မက်င့္။ ရဟန္းတို႔ ''ဤအက်င့္ သီလျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဤက်င့္ဝတ္ျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဤအားထုတ္မႈျဖင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဤေမထုန္မွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း ငါသည္ နတ္ ေသာ္လည္း ျဖစ္ရအံ့၊ နတ္မ်ိဳးတြင္ အပါအဝင္ ေသာ္လည္း ျဖစ္ရအံ့'' ဟု နတ္ အမ်ဳိးအစား တစ္ပါးပါးကုိ ေတာင့္တ၍ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ မက်င့္ေသာ ရဟန္း၏ စိတ္သည္ စ၍ အားထုတ္ျခင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ အားထုတ္ျခင္း မျပတ္ အားထုတ္ျခင္း လြန္စြာ အားထုတ္ျခင္းငွါ ၫြတ္၏။ ဤသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ ထုိရဟန္း ျဖတ္ထားၿပီးေသာ ငါးခုေျမာက္ ျဖစ္ေသာ စိတ္၏ အေႏွာင္အဖဲြ႕ ျဖစ္၏။
ဤသည္တို႔ကား ထုိရဟန္း ျဖတ္ထားၿပီးေသာ စိတ္၏ အေႏွာင္အဖဲြ႕ ငါးမ်ိဳးတို႔ေပတည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤစိတ္၏ ဆူးေျငာင့္ခလုတ္ ငါးမ်ိဳးတို႔ကုိ ပယ္ထားၿပီးေသာ ဤစိတ္၏ အေႏွာင္အဖဲြ႕ ငါးမ်ိဳးတို႔ကုိ ျဖတ္ထားၿပီးေသာ ရဟန္းသည္ ဤသာသနာေတာ္၌ ႀကီးပြား စည္ပင္ ျပန္႔ေျပာျခင္းသို႔ ေရာက္ႏုိင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ ရွိ၏။ 188
၆ - ေစေတာခိလသုတ္၊ မွ၊ သီဟနာဒ၀ဂ္၊ မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
Friday, March 5, 2010
အခြံကုိ အႏွစ္ထင္၍ ယူသြားသူ...
ပုဏၰား ဤသာသနာေတာ္၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ''ပဋိသေႏၶတည္ေန ျဖစ္ပြားျခင္း အုိျခင္း ေသျခင္း ပူေဆြးျခင္း ငုိေၾကြးျခင္း ကုိယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔က လႊမ္းမုိး ဖိစီး ထားေသာေၾကာင့္ ဆင္းရဲ ဒုကၡတြင္းသို႔ သက္ဝင္ ေလွ်ာက်လ်က္ ဆင္းရဲ အႏွိပ္စက္ ခံေနရ၏။ ခ်မ္းသာ မဖက္ေသာ ဤဆင္းရဲ အစုကုိ ကုန္ဆုံးေအာင္ ျပဳလုပ္ဖို႔ရန္ ထင္ရွား ျဖစ္ေကာင္း တန္ရာ၏'' ဟု ယုံၾကည္ျခင္း 'သဒၶါ' ျဖင့္ လူ႕ေဘာင္မွ ထြက္ခြာ၍ ရဟန္းေဘာင္၌ ရဟန္း ျပဳ၏။ ထုိသူသည္ ဤကဲ့သို႔ ရဟန္း ျပဳၿပီးေနာက္ လာဘ္သပ္ပကာ အေက်ာ္အေစာကုိ ျဖစ္ေစ ျပန္၏။
ထုိရဟန္းသည္ ထုိလာဘ္သပ္ပကာ အေက်ာ္အေစာျဖင့္ စိတ္တုိင္း မက်သျဖင့္ အၾကံအစည္ မျပည့္စုံသူ ျဖစ္ခဲ့၏။ ထုိရဟန္းသည္ ထုိလာဘ္သပ္ပကာ အေက်ာ္အေစာျဖင့္ မိမိကုိယ္ကုိ မျမႇင့္တင္ မူ၍ သူတစ္ပါးကုိ မႏွိမ့္ခ်ေပ။ လာဘ္သပ္ပကာ အေက်ာ္အေစာ ထက္လည္း သာလြန္ မြန္ျမတ္ ကုန္ေသာ တစ္ပါးေသာ တရားတို႔ကုိ မ်က္ေမွာက္ ျပဳျခင္းငွါ အလုိဆႏၵကုိ ျဖစ္ေစ၏၊ အားလည္း ထုတ္၏၊ မတြန္႔ဆုတ္ေသာ အလုိ အဇၩာသယ ရွိ၍ အဆုံး အမကုိလည္း ေလ်ာ့ရဲစြာ ယူေလ့ မရွိေပ။ ထုိရဟန္းသည္ အက်င့္သီလႏွင့္ ျပည့္စုံျခင္းကုိ ရ၏။ ထုိရဟန္းသည္ ထုိအက်င့္သီလႏွင့္ ျပည့္စုံျခင္းျဖင့္ စိတ္တုိင္းက် ျဖစ္၍ အၾကံအစည္ ျပည့္စုံသူကား မဟုတ္ေပ။ ထုိရဟန္းသည္ ထုိအက်င့္သီလႏွင့္ ျပည့္စုံျခင္းျဖင့္ မိမိကုိယ္ကုိ မျမႇင့္တင္ မူ၍ သူတစ္ပါးကုိလည္း မႏွိမ့္ခ်ေပ။ အက်င့္သီလႏွင့္ ျပည့္စုျံခင္း ထက္လည္း သာလြန္ မြန္ျမတ္ေသာ တစ္ပါးေသာ တရားတို႔ကုိ မ်က္ေမွာက္ ျပဳျခင္းငွါ အလုိ ဆႏၵကုိ ျဖစ္ေစ၏၊ အားလည္းထုတ္၏၊ မတြန္႔ဆုတ္ေသာ အလုိ အဇၩာသယ ရွိ၍ အဆုံး အမကုိလည္း ေလ်ာ့ရဲစြာ ယူေလ့ မရွိေပ။ ထုိရဟန္းသည္ တည္ၾကည္ျခင္း သမာဓိႏွင့္ ျပည့္စုံျခင္းကုိ ရ၏။ ထုိရဟန္းသည္ ထုိတည္ၾကည္ျခင္း သမာဓိႏွင့္ ျပည့္စုံျခင္းျဖင့္ စိတ္တုိင္းက် ျဖစ္၍ အၾကံအစည္ ျပည့္စုံသူ ျဖစ္ခဲ့၏။ ထုိရဟန္းသည္ ထုိတည္ၾကည္ျခင္း သမာဓိႏွင့္ ျပည့္စုံျခင္းျဖင့္ ''ငါသည္ တည္ၾကည္ျခင္း သမာဓိ ရွိသူ ျဖစ္၏၊ အာ႐ုံ တစ္ခုတည္း၌ တည္တံ့ေသာ စိတ္ရွိသူ ျဖစ္၏၊ ငါမွ တစ္ပါးေသာ အျခား ရဟန္းတို႔သည္ကား တည္ၾကည္ျခင္း သမာဓိ မရွိသူ တုန္လႈပ္ ပ်ံ႕လြင့္ေသာ စိတ္ရွိသူတို႔ ျဖစ္ကုန္၏'' ဟု မိမိကုိယ္ကုိ ျမႇင့္တင္၍ သူတစ္ပါးကုိကား ႏွိမ့္ခ်၏။ တည္ၾကည္ျခင္း သမာဓိႏွင့္ ျပည့္စုံျခင္း ထက္လည္း သာလြန္ မြန္ျမတ္ေသာ တစ္ပါးေသာ တရားတို႔ကုိ မ်က္ေမွာက္ ျပဳျခင္းငွါ အလုိဆႏၵကုိ မျဖစ္ေစ၊ အားထုတ္ျခင္း လည္းမရွိ၊ တြန္႔ဆုတ္ေသာ အလုိ အဇၩာသယ ရွိ၍ အဆုံး အမကုိလည္း ေလ်ာ့ရဲစြာ ယူေလ့ ရွိေပ၏။
ပုဏၰား ဥပမာေသာ္ကား အႏွစ္ကုိ အလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ထုိေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ရွာ လွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ ျပည့္၍ တည္ေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကုိ လြန္၍ သာလွ်င္, အကာကို လြန္၍သာလွ်င္ အခြံကုိ ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ ဟု ထင္မွတ္လ်က္ ဖဲခြါ သြား၏။ ထုိသူသည္ အႏွစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ရမည့္ အက်ဳိးကုိလည္း မခံစားရ လတၱံ႕။ ပုဏၰား ငါသည္ ဤပုဂၢိဳလ္ကုိ ထို႔ပမာႏွင့္ အလားတူသူ ဟု ေဟာၾကား၏။
၁ဝ - စူဠသာေရာပမသုတ္၊ မွ၊ ၾသပမၼ၀ဂ္၊ မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္။
ျဖတ္ထားၿပီးေသာ စိတ္၏ အေႏွာင္အဖဲြ႕ ငါးမ်ိဳး...
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
Thursday, March 4, 2010
အေပြးကို အႏွစ္ထင္၍ ယူသြားသူ...
အေပြးကို အႏွစ္ထင္၍ ယူသြားသူ...
ပုဏၰား ဤသာသနာေတာ္၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ''ပဋိသေႏၶတည္ေန ျဖစ္ပြားျခင္း အုိျခင္း ေသျခင္း ပူေဆြးျခင္း ငုိေၾကြးျခင္း ကုိယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔က လႊမ္းမုိး ဖိစီး ထားေသာေၾကာင့္ ဆင္းရဲ ဒုကၡတြင္းသို႔ သက္ဝင္ ေလွ်ာက်လ်က္ ဆင္းရဲ အႏွိပ္စက္ ခံေနရ၏။ ခ်မ္းသာ မဖက္ေသာ ဤဆင္းရဲ အစုကုိ ကုန္ဆုံးေအာင္ ျပဳလုပ္ဖို႔ရန္ ထင္ရွား ျဖစ္ေကာင္း တန္ရာ၏'' ဟု ယုံၾကည္ျခင္း 'သဒၶါ' ျဖင့္ လူ႕ေဘာင္မွ ထြက္ခြါ၍ ရဟန္းေဘာင္၌ ရဟန္း ျပဳ၏။
ထုိသူသည္ ဤကဲ့သို႔ ရဟန္း ျပဳၿပီးေနာက္ လာဘ္သပ္ပကာ အေက်ာ္အေစာကုိ ျဖစ္ေစ ျပန္၏။ ထုိရဟန္းသည္ ထုိလာဘ္သပ္ပကာ အေက်ာ္အေစာျဖင့္ စိတ္တုိင္း မက်သျဖင့္ အၾကံအစည္ မျပည့္စုံသူ ျဖစ္ခဲ့၏။ ထုိရဟန္းသည္ ထုိလာဘ္သပ္ပကာ အေက်ာ္အေစာျဖင့္ မိမိကုိယ္ကုိ မျမႇင့္တင္ မူ၍ သူတစ္ပါးကုိ မႏွိမ့္ခ်ေပ။ လာဘ္သပ္ပကာ အေက်ာ္အေစာထက္လည္း သာလြန္ မြန္ျမတ္ေသာ တစ္ပါးေသာ တရားတို႔ကုိ မ်က္ေမွာက္ ျပဳျခင္းငွါ အလုိဆႏၵကုိ ျဖစ္ေစ၏၊ အားလည္း ထုတ္၏၊ မတြန္႔ဆုတ္ေသာ အလုိ အဇၩာသယ ရွိ၍ အဆုံး အမကုိလည္း ေလ်ာ့ရဲစြာ ယူေလ့ မရွိေပ။ ထုိရဟန္းသည္ အက်င့္သီလႏွင့္ ျပည့္စုံျခင္းကုိ ရ၏။ ထုိရဟန္းသည္ ထုိအက်င့္သီလႏွင့္ ျပည့္စုံျခင္းျဖင့္ စိတ္တုိင္းက် ျဖစ္၍ အၾကံအစည္ ျပည့္စုံသူ ျဖစ္၏။ ထုိရဟန္းသည္ ထုိအက်င့္သီလႏွင့္ ျပည့္စုံျခင္းျဖင့္ ''ငါသည္ အက်င့္သီလ ရွိသူ ျဖစ္၏၊ ေကာင္းေသာ တရားရွိသူ ျဖစ္၏၊ ငါမွ တစ္ပါး ကုန္ေသာ အျခား ရဟန္းတို႔သည္ကား အက်င့္သီလ မရွိသူ ယုတ္ညံ့ေသာ တရားရွိသူ ျဖစ္ကုန္၏'' ဟု မိမိကုိယ္ကုိ ျမႇင့္တင္၍ သူတစ္ပါး ကုိကား ႏွိမ့္ခ်၏။ အက်င့္သီလႏွင့္ ျပည့္စုံျခင္းထက္လည္း သာလြန္ မြန္ျမတ္ ကုန္ေသာ တစ္ပါးေသာ တရားတို႔ကုိ မ်က္ေမွာက္ ျပဳျခင္းငွါ အလုိဆႏၵကုိ မျဖစ္ေစ၊ အားထုတ္ျခင္းလည္း မရွိ၊ တြန္႔ဆုတ္ေသာ အလုိ အဇၩာသယသာ ရွိ၍ အဆုံး အမကုိလည္း ေလ်ာ့ရဲစြာ ယူေလ့ ရွိေပ၏။
ပုဏၰား ဥပမာေသာ္ကား အႏွစ္ကုိ အလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ထုိေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ရွာ လွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ ျပည့္တည္ေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကုိ လြန္၍ သာလွ်င္, အကာကို လြန္၍ သာလွ်င္, အခြံကုိ လြန္၍ သာလွ်င္ အေပြးကုိ ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ ဟု ထင္မွတ္လ်က္ ဖဲခြာသြား၏။ ထုိေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ရမည့္ အက်ဳိးကုိလည္း မခံစားရ လတၱံ႕။ ပုဏၰား ငါသည္ ဤပုဂၢိဳလ္ကုိ ထို႔ပမာႏွင့္ အလားတူသူ ဟု ေဟာၾကား၏။ 319
၁ဝ - စူဠသာေရာပမသုတ္၊ မွ၊ ၾသပမၼ၀ဂ္၊ မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္။
အခြံကုိ အႏွစ္ထင္၍ ယူသြားသူ...
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ေယာက်္ားသည္...
အကြၽႏ္ုပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၴိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူ၏။ ထုိအခါ ပိဂၤလေကာစၧပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရားသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္အတူ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ ႏႈတ္ဆက္ စကား ေျပာဆုိ၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကုိ ေျပာဆုိ ၿပီးဆုံး ေစ၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေန၏၊ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေနေသာ ပိဂၤလေကာစၧ ပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤသို႔ ေလွ်ာက္၏-
ပုဏၰားက...
''အသွ်င္ေဂါတမ တပည့္အေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စုံ ကုန္ေသာ ဂုိဏ္းႏွင့္ ျပည့္စုံကုန္ေသာ ဂုိဏ္းဆရာ ျဖစ္ကုန္ေသာ ထင္ရွား ကုန္ေသာ ေက်ာ္ေစာ ကုန္ေသာ အယူဝါဒကုိ တီထြင္သူ ျဖစ္ကုန္ေသာ သူေတာ္ေကာင္းဟု လူအမ်ားက သမုတ္ထားသူ ျဖစ္ကုန္ေသာ ပူရဏကႆပ, မကၡလိေဂါသလ, အဇိတေကသကမၺလ, ပကုဓ ကစၥာယန, ေဗလ႒သား သၪၥယ, နာဋသား နိကဏၭ ဟူေသာ သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ရွိကုန္၏။ ထုိသူ အားလုံးတို႔သည္ မိမိတို႔ ဝန္ခံသည့္ အတုိင္း သိပါကုန္ သေလာ၊ အားလုံးတို႔သည္ပင္ မသိဘဲ ရွိပါကုန္ သေလာ၊ သို႔မဟုတ္ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ သိပါကုန္ သေလာ၊ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ မသိပါကုန္ သေလာ'' ဟု ေလွ်ာက္၏။ျမတ္စြာဘုရားက...
ပုဏၰား ''ထုိသူအားလုံးတို႔သည္ မိမိတို႔ ဝန္ခံသည့္အတုိင္း သိပါကုန္ သေလာ၊ အားလုံးတို႔သည္ပင္လွ်င္ မသိဘဲ ရွိပါကုန္ သေလာ၊ သို႔မဟုတ္ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ သိပါကုန္ သေလာ၊ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ မသိပါကုန္ သေလာ'' ဟု ေမးေလွ်ာက္ျခင္းသည္ မသင့္ေလ်ာ္။ ရွိေစဦး ပုဏၰား သင့္အား တရား ေဟာအံ့၊ ထုိတရားကုိ နာေလာ့၊ ေကာင္းစြာ နာေလာ့၊ ေဟာၾကားအံ့ ဟု မိန္႔ေတာ္ မူ၏။ ပုဏၰားက...
''အသွ်င္ ေကာင္းပါၿပီ'' ဟု ပိဂၤလေကာစၧ ပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထားေလေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆုိလတၱံ႕ေသာ ဤတရားကုိ ေဟာေတာ္မူ၏ - 312ျမတ္စြာဘုရားက...
ပုဏၰား ဥပမာေသာ္ကား အႏွစ္ကုိ အလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ရွာလွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ ျပည့္္၍ တည္ေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကုိ လြန္၍ သာလွ်င္, အကာကိုလြန္၍ သာလွ်င္, အခြံကုိ လြန္၍ သာလွ်င္, အေပြးကုိ လြန္၍ သာလွ်င္ အခက္ အရြက္ကုိ ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ဟု ထင္မွတ္လ်က္ ဖဲခြာသြားရာ၏။ ထုိသူကုိ မ်က္စိ အျမင္ ရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ျမင္၍ ဤသို႔ ေျပာဆုိ ရာ၏၊ ''ဤအသွ်င္ ေယာက်္ားသည္ စင္စစ္ အႏွစ္ကုိ မသိ၊ အကာကုိ မသိ၊ အခြံကုိ မသိ၊ အေပြးကုိ မသိ၊ အခက္ အရြက္ကုိ မသိ၊ ထုိသို႔ မသိေသာေၾကာင့္ သာလွ်င္ အႏွစ္ကုိ အလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ဤအသွ်င္ ေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ရွာ လွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ရွိ ျပည့္တည္ေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကုိ လြန္၍ သာလွ်င္, အကာကို လြန္၍ သာလွ်င္, အခြံကုိ လြန္၍ သာလွ်င္, အေပြးကုိ လြန္၍သာလွ်င္ အခက္ အရြက္ကုိ ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ ဟု ထင္မွတ္လ်က္ ဖဲခြာသြား၏။ ထုိေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ရမည့္ အက်ဳိးကုိလည္း မခံစားရ လတၱံ႕'' ဟု ေျပာဆုိရာ၏။ 313ပုဏၰား ဥပမာေသာ္ကား အႏွစ္ကုိ အလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ ရွာလွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ ျပည့္္ေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကုိ လြန္၍ သာလွ်င္, အကာကို လြန္၍သာလွ်င္, အခြံကုိ လြန္၍ သာလွ်င္ အေပြးကုိ ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ဟု ထင္မွတ္လ်က္ ဖဲခြာ သြားရာ၏။ ထုိသူကုိ မ်က္စိ အျမင္ရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ျမင္၍ ဤသို႔ ေျပာဆုိရာ၏၊ ''ဤအသွ်င္ ေယာက်္ားသည္ စင္စစ္ အႏွစ္ကုိ မသိ၊ အကာကုိ မသိ၊ အခြံကုိ မသိ၊ အေပြးကုိ မသိ၊ အခက္ အရြက္ကုိ မသိ၊ ထုိသို႔ မသိေသာေၾကာင့္ သာလွ်င္ အႏွစ္ကုိ အလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ဤအသွ်င္ ေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ရွာ လွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ ရွိေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကုိ လြန္၍ သာလွ်င္, အကာကို လြန္၍သာလွ်င္, အခြံကုိ လြန္၍ သာလွ်င္ အေပြးကုိ ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ ဟု ထင္မွတ္လ်က္ ဖဲခြာသြား၏။ ထုိေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ရမည့္ အက်ဳိးကုိလည္း မခံစားရ လတၱံ႕'' ဟု ေျပာဆုိရာ၏။ 314
ပုဏၰား ဥပမာေသာ္ကား အႏွစ္ကုိအလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ရွာလွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ ျပည့္္ေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကုိ လြန္၍ သာလွ်င္, အကာကို လြန္၍ သာလွ်င္ အခြံကုိ ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ ဟု ထင္မွတ္လ်က္ ဖဲခြါ သြားရာ၏။ ထုိသူကုိ မ်က္စိ အျမင္ ရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ျမင္၍ ဤသို႔ ေျပာဆုိရာ၏၊ ''ဤအသွ်င္ ေယာက်္ားသည္ စင္စစ္ အႏွစ္ကုိ မသိ၊ အကာကုိ မသိ၊ အခြံကုိ မသိ၊ အေပြးကုိ မသိ၊ အခက္ အရြက္ကုိ မသိ၊ ထုိသို႔ မသိေသာေၾကာင့္သာလွ်င္ အႏွစ္ကုိ အလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ဤအသွ်င္ ေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ရွာ လွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ ျပည့္၍ တည္ေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကုိ လြန္၍ သာလွ်င္, အကာကို လြန္၍ သာလွ်င္ အခြံကုိ ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ ဟု ထင္မွတ္လ်က္ ဖဲခြါသြား၏။ ထုိေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ရမည့္ အက်ဳိးကုိလည္း မခံစားရ လတၱံ႕'' ဟု ေျပာဆုိရာ၏။ 315
ပုဏၰား ဥပမာေသာ္ကား အႏွစ္ကုိ အလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ရွာ လွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ျပည့္္၍ တည္ေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကုိ လြန္၍ သာလွ်င္ အကာကို ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ ဟု ထင္မွတ္လ်က္ ဖဲခြါ သြားရာ၏။ ထုိသူကုိ မ်က္စိ အျမင္ ရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ျမင္၍ ဤသို႔ ေျပာဆုိရာ၏၊ ''ဤအသွ်င္ ေယာက်္ားသည္ စင္စစ္ အႏွစ္ကုိ မသိ၊ အကာကုိ မသိ၊ အခြံကုိ မသိ၊ အေပြးကုိ မသိ၊ အခက္ အရြက္ကုိ မသိ၊ ထုိသို႔ မသိေသာေၾကာင့္ သာလွ်င္ အႏွစ္ကုိ အလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ဤအသွ်င္ ေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ရွာ လွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ ျပည့္၍ တည္ေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကို လြန္၍ သာလွ်င္ အကာကို ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ ဟု ထင္မွတ္လ်က္ ဖဲခြါသြား၏။ ထုိေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ရမည့္ အက်ဳိးကုိလည္း မခံစားရ လတၱံ႕'' ဟု ေျပာဆုိရာ၏။ 316
ပုဏၰား ဥပမာေသာ္ကား အႏွစ္ကုိ အလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ရွာလွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ ျပည့္္၍ တည္ေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကုိ သာလွ်င္ ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ ဟု သိလ်က္ ဖဲခြါသြား ရာ၏။ ထုိသူကုိ မ်က္စိ အျမင္ ရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ျမင္၍ ဤသို႔ ေျပာဆုိရာ၏၊ ''ဤအသွ်င္ ေယာက်္ားသည္ စင္စစ္ အႏွစ္ကုိ သိ၏၊ အကာကုိ သိ၏၊ အခြံကုိ သိ၏၊ အေပြးကုိ သိ၏၊ အခက္ အရြက္ကုိ သိ၏။ ထုိသို႔ သိေသာေၾကာင့္ သာလွ်င္ အႏွစ္ကုိ အလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ဤအသွ်င္ ေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ရွာ လွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ ျပည့္၍ တည္ေသာ အပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကုိသာလွ်င္ ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ဟုသိလ်က္ ဖဲခြါသြား၏။ ထုိေယာက်္ား သည္ အႏွစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ရမည့္ အက်ဳိးကုိလည္း ခံစားရ လတၱံ႕'' ဟု ေျပာဆုိရာ၏။ 307
ပုဏၰား ဤအတူ ပင္လွ်င္ ဤသာသနာေတာ္၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ''(ပဋိသေႏၶ တည္ေန) ျဖစ္ပြားျခင္း အုိျခင္း ေသျခင္း ပူေဆြးျခင္း ငုိေၾကြးျခင္း ကုိယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔က လႊမ္းမုိး ဖိစီး ထားေသာေၾကာင့္ ဆင္းရဲ ဒုကၡတြင္းသို႔ သက္ဝင္ ေလွ်ာက်လ်က္ ဆင္းရဲျခင္း အႏွိပ္စက္ ခံေနရ၏။ ခ်မ္းသာ မဖက္ေသာ ဤဆင္းရဲ အစုကုိ ကုန္ဆုံးေအာင္ ျပဳလုပ္ဖို႔ရန္ ထင္ရွား ျဖစ္ေကာင္း တန္ရာ၏''ဟု ယုံၾကည္ျခင္း 'သဒၶါ'ျဖင့္ လူ႕ေဘာင္မွ ထြက္ခြာ၍ ရဟန္းေဘာင္၌ ရဟန္း ျပဳ၏။ ထုိသူသည္ ဤကဲ့သို႔ ရဟန္း ျပဳၿပီးေနာက္ လာဘ္သပ္ပကာ အေက်ာ္အေစာကုိ ျဖစ္ေစျပန္၏။ ထုိရဟန္းသည္ ထုိလာဘ္သပ္ပကာ အေက်ာ္အေစာျဖင့္ စိတ္တုိင္းက် ျဖစ္၍ အၾကံအစည္ ျပည့္စုံသူလည္း ျဖစ္၏။ ထုိရဟန္းသည္ ထုိလာဘ္သပ္ပကာ အေက်ာ္အေစာျဖင့္ ''ငါသည္ လာဘ္သပ္ ပကာ အေက်ာ္အေစာ ရွိသူ ျဖစ္၏၊ ငါမွ တစ္ပါးေသာ အျခား ရဟန္းတို႔သည္ကား မထင္ရွားကုန္၊ တန္ခုိး အာႏုေဘာ္ နည္းကုန္၏'' ဟု မိမိကုိယ္ကုိ ျမႇင့္တင္၍ သူတစ္ပါးကုိကား ႏွိမ့္ခ်၏။ လာဘ္သပ္ ပကာ အေက်ာ္အေစာ ထက္လည္း သာလြန္ မြန္ျမတ္ ကုန္ေသာ တစ္ပါးေသာ တရားတို႔ကုိ မ်က္ေမွာက္ ျပဳျခင္းငွါ အလုိဆႏၵကုိ မျဖစ္ေစ၊ အားထုတ္ျခင္းလည္း မရွိ၊ တြန္႔ဆုတ္ေသာ အလုိ အဇၩသယသာ ရွိ၍ အဆုံးအမကုိ ေလ်ာ့ရဲစြာ ယူေလ့ ရွိေပ၏။
ပုဏၰား ဥပမာေသာ္ကား အႏွစ္ကုိ အလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ထုိေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ရွာ လွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ ရွိေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကုိ လြန္၍ သာလွ်င္, အကာကို လြန္၍ သာလွ်င္, အခြံကုိ လြန္၍ သာလွ်င္, အေပြးကုိ လြန္၍ သာလွ်င္ အခက္ အရြက္ကုိ ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ဟု ထင္မွတ္လ်က္ ဖဲခြာသြား၏။ ထုိေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ရမည့္ အက်ဳိးကုိလည္း မခံစားရ လတၱံ႕။
ပုဏၰား ငါသည္ ဤပုဂၢိဳလ္ကုိ ထို႔ပမာႏွင့္ အလားတူသူ ဟု ေဟာၾကား၏။
၁ဝ - စူဠသာေရာပမသုတ္၊ မွ၊ ၾသပမၼ၀ဂ္၊ မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
Tuesday, March 2, 2010
အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္လွံ ထုိးလ်က္ ေနၾက ကုန္၏...
အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ပါသည္အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေကာသမၺီျပည္ ေဃာသိတာ႐ံု ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏။ ထုိအခါ ေကာသမၺီျပည္၌ ရဟန္းတို႔သည္ ျငင္းခံုၾကကုန္ ခုိက္ရန္ ျဖစ္ၾကကုန္၍ ဝါဒ ကြဲျပားျခင္းသို႔ ေရာက္ၾက ကုန္ၿပီးလွ်င္ အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္လွံ ထုိးလ်က္ ေနၾက ကုန္၏။ ထုိရဟန္းတို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈ ရွိရန္လည္း မျပဳၾကကုန္၊ နားလည္မႈ ရွိျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ၾကကုန္၊ အခ်င္းခ်င္း အျမင္မွန္ ရရန္လည္း မျပဳၾကကုန္၊ အျမင္မွန္ ရျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ၾကကုန္။
ထုိအခါ ရဟန္း တစ္ပါးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ႐ုိေသစြာ ရွိခုိး၍ သင့္ေလ်ာ္ေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ကာ ဤသို႔ ေလွ်ာက္ထား၏-
''အသွ်င္ဘုရား ဤေကာသမၺီျပည္၌ ရဟန္းတို႔သည္ ျငင္းခံုၾကကုန္ ခုိက္ရန္ ျဖစ္ၾက ကုန္၍ ဝါဒကြဲျပားျခင္းသို႔ ေရာက္ၾက ကုန္ၿပီးလွ်င္ အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္လွံ ထုိးလ်က္ ေနပါ ကုန္၏။ ထုိရဟန္းတို႔သည္အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈ ရွိရန္လည္း မျပဳၾကပါကုန္၊ နားလည္မႈ ရွိျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ၾကပါကုန္၊ အခ်င္းခ်င္း အျမင္မွန္ ရရန္လည္း မျပဳၾကပါကုန္၊ အျမင္မွန္ ရျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ၾကပါကုန္'' ဟု ေလွ်ာက္၏။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္း တစ္ပါးကုိ ''ရဟန္း လာေလာ့၊ သင္သည္ ငါ့စကားျဖင့္ ထုိရဟန္းတို႔ကုိ အသွ်င္တို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သင္တ႔ုိကို ေခၚေတာ္မူ၏ ဟု သိေစေလာ့'' ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ''အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ'' ဟု ထုိရဟန္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထား၍ ထုိရဟန္းတို႔ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ထုိရဟန္းတို႔ကုိ ''ျမတ္စြာဘုရားသည္ အသွ်င္တို႔ကုိ ေခၚေတာ္မူ၏'' ဟု ဆုိ၏။ ''ငါ့သွ်င္ ေကာင္းၿပီ''ဟု ထုိရဟန္းအား ျပန္ၾကား၍ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ႐ုိေသစြာ ရွိခုိးလ်က္ ေလ်ာက္ပတ္ေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေန ကုန္ေသာ ထုိရဟန္းတို႔ကုိ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ ေမးေတာ္မူ၏-
''ရဟန္းတို႔ ျငင္းခံုၾကကုန္ ခုိက္ရန္ ျဖစ္ၾကကုန္၍ ဝါဒ ကဲြျပားျခင္းသို႔ ေရာက္ၾက ကုန္ၿပီးလွ်င္ အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္လွံ ထုိးလ်က္ ေနၾကကုန္ေသာ သင္တို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈ ရွိရန္လည္း မျပဳၾကကုန္၊ နားလည္မႈ ရွိျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ၾကကုန္၊ အခ်င္းခ်င္း အျမင္မွန္ ရရန္လည္း မျပဳၾကကုန္၊ အျမင္မွန္ ရျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ၾကကုန္ ဟူသည္ မွန္ပါသေလာ'' ဟု ေမးေတာ္ မူ၏။
မွန္ပါ၏ အသွ်င္ဘုရား ဟု ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ထုိအရာကုိ အဘယ္သို႔ ထင္မွတ္ကုန္ သနည္း၊ သင္တို႔သည္ ျငင္းခံုၾကကုန္ ခုိက္ရန္ ျဖစ္ၾကကုန္၍ ဝါဒ ကြဲျပားျခင္းသို႔ ေရာက္ၾက ကုန္ၿပီးလွ်င္ အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္လွံ ထုိးလ်က္ ေနၾကေသာအခါ သင္တို႔အား သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔၌ မ်က္ေမွာက္ ျဖစ္ေစ၊ မ်က္ကြယ္ ျဖစ္ေစ ကာယကံ ေမတၱာသည္ ေရွး႐ႈ တည္၏ေလာ၊ ဝစီကံ ေမတၱာသည္။ပ။ သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔၌ မ်က္ေမွာက္ ျဖစ္ေစ၊ မ်က္ကြယ္ ျဖစ္ေစ မေနာကံ ေမတၱာသည္ ေရွး႐ႈ တည္၏ေလာ ဟု ေမးေတာ္မူ၏။ မတည္ပါ အသွ်င္ဘုရား ဟု ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ျငင္းခံုၾကကုန္ ခုိက္ရန္ ျဖစ္ၾကကုန္၍ ဝါဒ ကြဲျပားျခင္းသို႔ ေရာက္ၾက ကုန္ၿပီးလွ်င္ အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္လွံ ထုိးလ်က္ ေနၾကေသာအခါ သင္တို႔အား သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔၌ မ်က္ေမွာက္ ျဖစ္ေစ၊ မ်က္ကြယ္ ျဖစ္ေစ ကာယကံ ေမတၱာသည္ ေရွး႐ႈ မတည္၊ ဝစီကံ ေမတၱာသည္။ပ။ သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔၌ မ်က္ေမွာက္ ျဖစ္ေစ၊ မ်က္ကြယ္ ျဖစ္ေစ မေနာကံ ေမတၱာသည္ ေရွး႐ႈ မတည္ဟုကား ဆုိ၏။ မဂ္ဖုိလ္မွ အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္ေသာ ေယာက်္ားတို႔ ထုိသို႔ ျဖစ္လ်က္ သင္တို႔သည္ အဘယ္ကုိ သိၾက ျမင္ၾကသျဖင့္ ျငင္းခံုၾကကုန္ ခုိက္ရန္ ျဖစ္ၾကကုန္၍ ဝါဒ ကြဲျပားျခင္းသို႔ ေရာက္ၾက ကုန္ၿပီးလွ်င္ အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္လွံ ထုိးလ်က္ ေနၾကကုန္ဘိ သနည္း။ ထုိသင္တို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈ ရွိရန္လည္း မျပဳၾကကုန္ဘိသနည္း၊ နားလည္မႈ ရွိျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ၾကကုန္ဘိ သနည္း၊ အခ်င္းခ်င္း အျမင္မွန္ ရရန္လည္း မျပဳၾကကုန္ဘိ သနည္း၊ အျမင္မွန္ ရျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ၾကကုန္ဘိ သနည္း။ မဂ္ဖုိလ္မွ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေသာ ေယာက်္ားတို႔ ထုိသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ သင္တို႔အား ရွည္ၾကာစြာေသာ ကာလပတ္လံုး စီးပြားမဲ့ရန္ ဆင္းရဲရန္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ 491
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတို႔ကုိ မိန္႔ေတာ္ မူ၏၊ ရဟန္းတို႔ မျပတ္ ေအာက္ေမ့ထုိက္ကုန္ေသာ, ခ်စ္ျခင္းကုိ ျပဳတတ္ ကုန္ေသာ, ေလးစားျခင္းကုိ ျပဳတတ္ ကုန္ေသာ ဤေျခာက္ပါးေသာ တရားတို႔သည္ သိမ္းသြင္းရန္ ဝါဒ မကြဲျပားရန္ ညီညြတ္ရန္ တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ရန္ ျဖစ္ကုန္၏။
အဘယ္ ေျခာက္ပါးတို႔နည္း၊
၁...
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းအား သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔၌ မ်က္ေမွာက္ ျဖစ္ေစ၊ မ်က္ကြယ္ ျဖစ္ေစ ကာယကံ ေမတၱာသည္ ေရွး႐ႈ တည္၏။ မျပတ္ ေအာက္ေမ့ထုိက္ေသာ ခ်စ္ျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ေလးစားျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဤတရားသည္လည္း သိမ္းသြင္းရန္ ဝါဒ မကြဲျပားရန္ ညီၫြတ္ရန္ တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ရန္ ျဖစ္၏။
၂...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းအား သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔၌ မ်က္ေမွာက္ ျဖစ္ေစ၊ မ်က္ကြယ္ ျဖစ္ေစ ဝစီကံ ေမတၱာသည္ ေရွး႐ႈ တည္၏။ မျပတ္ ေအာက္ေမ့ ထုိက္ေသာ ခ်စ္ျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ေလးစားျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဤတရားသည္လည္း သိမ္းသြင္းရန္ ဝါဒ မကြဲျပားရန္ ညီၫြတ္ရန္ တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ရန္ ျဖစ္၏။
၃...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းအား သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔၌ မ်က္ေမွာက္ ျဖစ္ေစ၊ မ်က္ကြယ္ ျဖစ္ေစ မေနာကံ ေမတၱာသည္ ေရွး႐ႈ တည္၏။ မျပတ္ ေအာက္ေမ့ ထုိက္ေသာ ခ်စ္ျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ေလးစားျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဤတရားသည္လည္း သိမ္းသြင္းရန္ ဝါဒ မကြဲျပားရန္ ညီၫြတ္ရန္ တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ရန္ ျဖစ္၏။
၄...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းအား တရားႏွင့္ ေလ်ာ္စြာ ျဖစ္ကုန္ေသာ တရားသျဖင့္ ရကုန္ေသာ လာဘ္တို႔ကုိ အယုတ္ဆံုး အားျဖင့္ သပိတ္ အတြင္းရွိ ဆြမ္းမွ်ကုိ ေသာ္လည္း မခြဲျခားဘဲသံုးေဆာင္ျခင္း ရွိ၏၊ အက်င့္ သီလရွိေသာ သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔ႏွင့္ ဆက္ဆံေသာ သံုးေဆာင္ျခင္း ရွိ၏။ မျပတ္ ေအာက္ေမ့ ထုိက္ေသာ ခ်စ္ျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ေလးစားျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဤတရားသည္
လည္း သိမ္းသြင္းရန္ ဝါဒ မကြဲျပားရန္ ညီၫြတ္ရန္ တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ရန္ ျဖစ္၏။
၅...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ မက်ဳိးမေပါက္ မေျပာက္မက်ား ကုန္ေသာ၊ တဏွာ့ကြၽန္ အျဖစ္မွ ေတာ္လွန္ျခင္းကုိ ျပဳတတ္ ကုန္ေသာ၊ ပညာရွိတို႔ ခ်ီးမြမ္း ထုိက္ကုန္ေသာ၊ အမွား အသံုးသပ္မခံရ ကုန္ေသာ၊ တည္ၾကည္ျခင္း 'သမာဓိ'ကုိ ျဖစ္ေစတတ္ ကုန္ေသာ ေစာင့္စည္းမႈ သီလမ်ဳိးတို႔၌ သီတင္း သံုးေဖာ္တို႔ႏွင့္ မ်က္ေမွာက္ ျဖစ္ေစ၊ မ်က္ကြယ္ ျဖစ္ေစ ေစာင့္စည္းမႈ သီလ တူသည္၏ အျဖစ္သို႔ ေရာက္လ်က္ေန၏။ မျပတ္ ေအာက္ေမ့ ထုိက္ေသာ ခ်စ္ျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ေလးစားျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဤတရားသည္လည္း သိမ္းသြင္းရန္ ဝါဒ မကြဲျပားရန္ ညီၫြတ္ရန္ တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ရန္ ျဖစ္၏။
၆...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္ တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ျဖဴစင္ေသာ (ဝဋ္ဆင္းရဲမွ) ထုတ္ေဆာင္ တတ္ေသာ ထုိအတုိင္း ျပဳသူအား ေကာင္းစြာ ဝဋ္ဆင္းရဲ ကုန္ရန္ ျဖစ္ေသာ အယူမ်ဳိး၌ သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔ႏွင့္ မ်က္ေမွာက္ ျဖစ္ေစ၊ မ်က္ကြယ္ ျဖစ္ေစ အယူတူသည့္ အျဖစ္သို႔ ေရာက္လ်က္ ေန၏။ မျပတ္ ေအာက္ေမ့ထုိက္ေသာ ခ်စ္ျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ေလးစားျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဤတရားသည္လည္း သိမ္းသြင္းရန္ ဝါဒ မကြဲျပားရန္ ညီၫြတ္ရန္ တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ရန္ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔ မျပတ္ေအာက္ေမ့ ထုိက္ေသာ ခ်စ္ျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ေလးစားျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဤတရားေျခာက္ပါးတို႔သည္ သိမ္းသြင္းရန္ ဝါဒမကြဲျပားရန္ ညီၫြတ္ရန္ တစ္ေပါင္းတည္းျဖစ္ရန္ ျဖစ္ကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ မျပတ္ ေအာက္ေမ့ ထုိက္ေသာ ဤတရား ေျခာက္ပါးတို႔တြင္ ဝဋ္မွ ထုတ္ေဆာင္ တတ္ေသာ ထုိအတုိင္း ျပဳသူအား ေကာင္းစြာ ဝဋ္ဆင္းရဲ ကုန္ရန္ ျဖစ္သည့္ ျဖဴစင္ေသာ ဤအယူသည္ အခ်က္အျခာ ျဖစ္၏၊ စု႐ံုးရာ ျဖစ္၏၊ ေပါင္းဆံုရာ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔ ဥပမာေသာ္ကား အထြတ္တပ္ေသာ အိမ္၌ အထြတ္သည္ အခ်က္အျခာ စု႐ံုးရာ ေပါင္းဆံုရာ ျဖစ္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူပင္ မျပတ္ ေအာက္ေမ့ ထုိက္ေသာ ဤတရား ေျခာက္ပါးတို႔တြင္ ဝဋ္မွ ထုတ္ေဆာင္ တတ္ေသာ ထုိအတုိင္း ျပဳသူအား ေကာင္းစြာ ဝဋ္ဆင္းရဲ ကုန္ရန္ ျဖစ္သည့္ ျဖဴစင္ေသာ ဤအယူသည္ အခ်က္အျခာ ျဖစ္၏၊ စု႐ံုးရာ ျဖစ္၏၊ ေပါင္းဆံုရာ ျဖစ္၏။ 492
ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ ဝဋ္မွ ထုတ္ေဆာင္တတ္သည့္ ျဖဴစင္ေသာ ဤအယူသည္ ထုိအတုိင္း ျပဳသူအား ေကာင္းစြာ ဝဋ္ဆင္းရဲကုန္ရန္ ျဖစ္သနည္း။ ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ေတာသို႔ ကပ္၍ ျဖစ္ေစ၊ သစ္ပင္ရင္းသို႔ ကပ္၍ ျဖစ္ေစ၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ ကပ္၍ ျဖစ္ေစ ယင္း ထၾကြမႈမ်ဳိးျဖင့္ ထၾကြေသာစိတ္ ရွိသည္ ျဖစ္၍ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ငါမသိႏုိင္ မျမင္ႏုိင္ေလာက္ေသာ အတြင္း သႏၲာန္၌ မပယ္ရေသးေသာ ထၾကြမႈမ်ဳိးသည္ ငါ့အား ရွိေသးသေလာ ဟု ဆင္ျခင္၏။ ရဟန္းတို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ကာမဂုဏ္ တပ္မက္မႈ 'ကာမရာဂ ထၾကြသည္ ျဖစ္မူ ထၾကြေသာစိတ္ ရွိသည္သာ ျဖစ္၏။ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဖ်က္ဆီးလုိမႈ 'ဗ်ာပါဒ' ထၾကြသည္ ျဖစ္မူ ထၾကြေသာစိတ္ ရွိသည္သာ ျဖစ္၏။ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ထုိင္းမိႈင္းမႈ 'ထိနမိဒၶ' ထၾကြသည္ ျဖစ္မူ ထၾကြေသာ စိတ္ ရွိသည္သာ ျဖစ္၏။ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ပ်ံ႕လြင့္မႈ 'ဥဒၶစၥ' ေနာင္တ ပူပန္မႈ 'ကုကၠဳစၥ' ထၾကြသည္ ျဖစ္မူ ထၾကြေသာစိတ္ ရွိသည္သာ ျဖစ္၏။ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ေတြးေတာ ယံုမွားမႈ'ဝိစိကိစၧာ' ထၾကြသည္ ျဖစ္မူ ထၾကြေသာစိတ္ ရွိသည္သာ ျဖစ္၏။ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဤမ်က္ေမွာက္ ေလာကကုိ ၾကံစည္ျခင္း၌ ေလ့လာသည္ ျဖစ္မူ ထၾကြေသာ စိတ္ရွိသည္သာ ျဖစ္၏။
အကယ္၍ ရဟန္းသည္ တမလြန္ ေလာကကုိ ၾကံစည္ျခင္း၌ ေလ့လာသည္ ျဖစ္မူ ထၾကြေသာ စိတ္ ရွိသည္သာျဖစ္၏။ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ျငင္းခံု ခုိက္ရန္ ျဖစ္သည္ ျဖစ္၍ ဝါဒ ကြဲျပားျခင္းသို႔ ေရာက္ၿပီးလွ်င္အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္လွံ ထုိးလ်က္ ေနမူ ထၾကြေသာ စိတ္ ရွိသည္သာ ျဖစ္၏။ ထုိရဟန္းသည္ ''ယင္းထၾကြမႈမ်ဳိးျဖင့္ ထၾကြေသာ စိတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ငါမသိႏုိင္ မျမင္ႏုိင္ ေလာက္ေသာ အတြင္းသႏၲာန္၌ မပယ္ရေသးေသာ ထၾကြမႈမ်ဳိးသည္ ငါ့အား မရွိ၊ သစၥာတို႔ကုိ သိရန္ ငါသည္ စိတ္ကုိ ေကာင္းစြာ ထားၿပီးၿပီ'' ဟု သိ၏။ ထုိရဟန္းသည္ ေလာကမွ လြန္ေျမာက္၍ ပုထုဇဥ္တို႔ႏွင့္ မဆက္ဆံသည့္ ျဖဴစင္ေသာ ဤပဌမ ပစၥေဝကၡဏာ ဉာဏ္ကုိ ရၿပီ။ 493
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာဝကသည္ ''ငါသည္ ဤအယူကုိ မွီဝဲ၍ ပြားေစ၍ မ်ားစြာျပဳ၍ မိမိစိတ္ ၿငိမ္သက္ျခင္းကုိ ရသေလာ၊ မိမိစိတ္ ၿငိမ္းေအးျခင္းကုိ ရသေလာ''ဟု ဆင္ျခင္၏။ ထုိတပည့္သာဝကသည္ ''ငါသည္ ဤအယူကုိ မွီဝဲပြားေစ၍ မ်ားစြာျပဳ၍ မိမိစိတ္ ၿငိမ္သက္ျခင္းကုိ ရ၏၊ မိမိစိတ္ ၿငိမ္းေအးျခင္းကုိ ရ၏'' ဟု သိ၏။ ထုိတပည့္ သာဝကသည္ ေလာကမွ လြန္ေျမာက္၍ ပုထုဇဥ္တို႔ႏွင့္ မဆက္ဆံသည့္ ျဖဴစင္ေသာ ဤဒုတိယ ပစၥေဝကၡဏာ ဉာဏ္ကုိ ရ၏။ 494
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာဝကသည္ ''ဤသာသနာေတာ္မွ အပ၌ ငါ ျပည့္စံုေနေသာ အယူ အမ်ဳိးအစားႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ တစ္ပါးေသာ သမဏ ျဖစ္ေစ၊ ျဗာဟၼဏ ျဖစ္ေစ ရွိေသးသေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္၏။ ထုိတပည့္သာဝကသည္ ''ဤသာသနာေတာ္မွ အပ၌ ငါ ျပည့္စံု ေနေသာ အယူ အမ်ဳိးအစားႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ တစ္ပါးေသာ သမဏ ျဖစ္ေစ၊ ျဗာဟၼဏ ျဖစ္ေစမရွိ'' ဟု သိ၏။ ထုိတပည့္သာဝကသည္ ေလာကမွ လြန္ေျမာက္၍ ပုထုဇၨဥ္တို႔ႏွင့္ မဆက္ဆံသည့္ ျဖဴစင္ေသာ ဤတတိယ ပစၥေဝကၡဏာ ဉာဏ္ကုိ ရ၏။ 495
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာဝကသည္ ''အယူႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ျပည့္စံု ေနေသာ ထံုးတမ္းစဥ္လာ အမ်ဳိးအစားႏွင့္ ငါလည္း ျပည့္စံု၏'' ဟု ဆင္ျခင္၏။ ရဟန္းတို႔ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ အဘယ္သို႔ သေဘာရွိေသာ ထံုးတမ္း စဥ္လာႏွင့္ ျပည့္စံုသနည္း။ ရဟန္းတို႔ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ အာပတ္မွ ထႏုိင္ ေကာင္းေသာ အာပတ္မ်ဳိးသို႔ ေရာက္ေစကာမူ ထုိအာပတ္ကုိ လ်င္ျမန္စြာပင္ ျမတ္စြာဘုရားထံ၌ ျဖစ္ေစ၊ ပညာရွိ သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔ထံ၌ ျဖစ္ေစ ေဒသနာ ၾကား၏၊ ေဖာ္ျပ၏၊ ေပၚလြင္ေအာင္ ျပဳ၏၊ ေဒသနာ ၾကားၿပီး၍ ေဖာ္ျပၿပီး၍ ေပၚလြင္ေအာင္ ျပဳၿပီး၍ ေနာင္အခါ၌ ေစာင့္စည္းျခင္းသို႔ ေရာက္၏။ ဤသည္ကား အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္၏ ထံုးတမ္း စဥ္လာတည္း။
ရဟန္းတို႔ ပက္လက္အိပ္ အရြယ္ ျဖစ္ေသာ ကေလးသူငယ္ လူမမယ္သည္ လက္ျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ ေျချဖင့္ ျဖစ္ေစ မီးက်ီးခဲကုိ ထိလွ်င္ လ်င္ျမန္စြာပင္ ျပန္႐ုတ္ သကဲ့သို႔ ဤအတူပင္ အာပတ္မွ ထႏုိင္ေကာင္းေသာ အာပတ္မ်ဳိးသို႔ ေရာက္ေစကာမူ ထုိအာပတ္ကုိ လ်င္ျမန္စြာပင္ ျမတ္စြာဘုရားထံ၌ ျဖစ္ေစ၊ ပညာရွိ သီတင္း သံုးေဖာ္တို႔ထံ၌ ျဖစ္ေစ ေဒသနာ ၾကား၏၊ ေဖာ္ျပ၏၊ ေပၚလြင္ေအာင္ ျပဳ၏၊ ေဒသနာ ၾကားၿပီး၍ ေဖာ္ျပၿပီး၍ ေပၚလြင္ေအာင္ ျပဳၿပီး၍ ေနာင္အခါ၌ ေစာင့္စည္းျခင္းသို႔ ေရာက္၏။ ဤသည္ကား အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္၏ ထံုးတမ္း စဥ္လာတည္း။ ထုိတပည့္သာဝကသည္ ''အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ျပည့္စံုေနေသာ ထံုးတမ္းစဥ္လာ အမ်ဳိးအစားႏွင့္ ငါလည္း ျပည့္စံု၏'' ဟု သိ၏။ ထုိတပည့္ သာဝကသည္ ေလာကမွ လြန္ေျမာက္၍ ပုထုဇဥ္တို႔ႏွင့္ မဆက္ဆံသည့္ ျဖဴစင္ေသာ ဤစတုတၴ ပစၥေဝကၡဏာဉာဏ္ကုိရ၏။ 496
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာဝကသည္ ''အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေနသည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ျပည့္စံု ေနေသာ ထံုးတမ္းစဥ္လာ အမ်ဳိးအစားႏွင့္ ငါလည္း ျပည့္စံု၏'' ဟုဆင္ျခင္၏။ ရဟန္းတို႔ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ အဘယ္သို႔ သေဘာ ရွိေသာ ထံုးတမ္းစဥ္လာႏွင့္ ျပည့္စံု သနည္း။
ရဟန္းတို႔ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ သီတင္း သံုးေဖာ္တို႔၏ ထုိထုိဤဤ အမႈႀကီးငယ္တို႔၌ ေၾကာင့္ၾက စုိက္ေနေစကာမူ ျမင့္ျမတ္ေသာ ကုိယ္က်င့္သီလ ေလ့က်င့္ခန္း 'အဓိသီလသိကၡာ'၊ ျမင့္ျမတ္ေသာ စိတ္ေလ့က်င့္ခန္း 'အဓိစိတၱသိကၡာ'၊ ျမင့္ျမတ္ေသာ ပညာေလ့က်င့္ခန္း 'အဓိပညာသိကၡာ'၌ အလြန္ ငဲ့ကြက္ျခင္း ရွိ၏။ ဤသည္ကား အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္၏ ထံုးတမ္း စဥ္လာပင္တည္း။ ရဟန္းတို႔ သားငယ္ ရွိေသာ ႏြားမသည္ ျမက္ကုိလည္း ဆြဲစား၏၊ ႏြားငယ္ကုိလည္း ေစာင့္ငဲ့ၾကည့္႐ႈ သကဲ့သို႔၊ ဤအတူပင္ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ သီတင္း သံုးေဖာ္တို႔၏ ထုိထုိ ဤဤ အမႈႀကီးငယ္တို႔၌ ေၾကာင့္ၾက စုိက္ေနေစကာမူ ျမင့ျ္မတ္ေသာ ကုိယ္က်င့္သီလ ေလ့က်င့္ခန္း 'အဓိသီလ သိကၡာ'၊ ျမင့္ျမတ္ေသာ စိတ္ ေလ့က်င့္ခန္း 'အဓိစိတၱသိကၡာ'၊ ျမင့္ျမတ္ေသာ ပညာေလ့က်င့္ခန္း 'အဓိပညာသိကၡာ'၌ အလြန္ ငဲ့ကြက္ျခင္း ရွိ၏။ ဤသည္ကား အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္၏ ထံုးတမ္း စဥ္လာပင္တည္း။ ထုိတပည့္သာဝကသည္ ''အယူႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ျပည့္စံုေနေသာ ထံုးတမ္း စဥ္လာ အမ်ဳိးအစားႏွင့္ ငါလည္း ျပည့္စံု၏''ဟု သိ၏။ ထုိတပည့္သာဝကသည္ ေလာကမွ လြန္ေျမာက္၍ ပုထုဇဥ္ တို႔ႏွင့္ မဆက္ဆံသည့္ ျမတ္ေသာ ဤပၪၥမ ပစၥေဝကၡဏာ ဉာဏ္ကုိ ရ၏။ 497
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာဝကသည္ ''အယူႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ျပည့္စံုေနေသာ အားအမ်ဳိးအစားႏွင့္ ငါလည္း ျပည့္စံု၏'' ဟု ဆင္ျခင္၏။ ရဟန္းတို႔ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ အဘယ္သို႔ သေဘာရွိေသာ အားႏွင့္ ျပည့္စံုသနည္း။ ရဟန္းတို႔ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားထားေသာ ဓမၼဝိနယကုိ ေဟာၾကားလတ္ ေသာ္ အလုိရွိသည္ကုိ ျပဳ၍ ႏွလံုးသြင္း၍ အလံုးစံုေသာ စိတ္ျဖင့္ မွတ္သား၍ နားစုိက္လ်က္ တရားကုိ နာ၏။ ဤသည္ကား အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္၏ အားတည္း။ ထုိတပည့္ သာဝကသည္ ''အယူႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ျပည့္စံုေနေသာ စြမ္းအား အမ်ဳိးအစားႏွင့္ ငါလည္း ျပည့္စံု၏'' ဟု သိ၏။ ထုိတပည့္သာဝကသည္ ေလာကမွ လြန္ေျမာက္၍ ပုထုဇၨဥ္တို႔ႏွင့္ မဆက္ဆံသည့္ ျဖဴစင္ေသာ ဤဆ႒ ပစၥေဝကၡဏာ ဉာဏ္ကုိ ရ၏။ 498
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာဝကသည္ ''အယူႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ျပည့္စံုေနေသာ အားအမ်ဳိးအစားႏွင့္ ငါလည္း ျပည့္စံု၏'' ဟု ဆင္ျခင္၏။ ရဟန္းတို႔ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ အဘယ္သို႔ သေဘာရွိေသာ အားႏွင့္ ျပည့္စံုသနည္း။ ရဟန္းတို႔ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထားေသာ ဓမၼဝိနယကုိ ေဟာၾကားလတ္ေသာ္ အနက္ အဓိပၸါယ္ နားလည္မႈကုိ ရ၏၊ စကား နားလည္မႈကုိ ရ၏၊ တရားႏွင့္ စပ္ေသာ ဝမ္းေျမာက္မႈကုိ ရ၏။ ဤသည္ကား အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္၏ အားတည္း။ ထုိတပည့္သာဝကသည္ ''အယူႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ျပည့္စံုေနေသာ အားႏွင့္ ငါလည္း ျပည့္စံု၏'' ဟု သိ၏။ ထုိတပည့္သာဝကသည္ ေလာကမွ လြန္ေျမာက္၍ ပုထုဇဥ္တို႔ႏွင့္ မဆက္ဆံသည့္ ျဖဴစင္ေသာ ဤသတၱမ ပစၥေဝကၡဏာ ဉာဏ္ကုိ ရ၏။ 499
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ အဂၤါခုနစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္ သာဝကသည္ ေသာတာပတၱိဖုိလ္ကုိ မ်က္ေမွာက္ ျပဳေသာအားျဖင့္ ထံုးတမ္း စဥ္လာကုိ ေကာင္းစြာ စူးစမ္းၿပီးၿပီ။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ အဂၤါခုနစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာဝကသည္ ေသာတာပတၱိဖုိလ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသူ ျဖစ္၏ဟု ဤတရား စကားကုိ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာေတာ္မူ၏။ ထုိရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရား စကားကုိ ႏွစ္ၿခိဳက္ ဝမ္းေျမာက္ၾက ကုန္၏။ 500
၈ - ေကာသမၺီယသုတ္၊ စူဠယမက၀ဂ္၊ မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
Monday, March 1, 2010
ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း သမုဒယသစၥာကို လည္းေကာင္း...
အ႒ိပုဥၨသုတ္
ဤေဒသနာကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာေတာ္မူ၏။
ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏ဟု အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္စုေဆာင္းထားသူလည္း ရွိခဲ့မူ စုေဆာင္းထားတုိင္းလည္း မပ်က္စီးခဲ့မူ တစ္ကမၻာပတ္လံုး ေျပးသြား က်င္လည္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္၏ ႀကီးစြာေသာ အ႐ုိးေပါင္း အ႐ုိးပံု အ႐ုိးစုသည္ ဤေဝပုလႅေတာင္ႀကီးမွ်ပင္ ရွိသည္ ျဖစ္ရာ၏။ ဤအနက္သေဘာကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏။
ထုိသုတ္၌ ဤအနက္ သေဘာကို ...
တစ္ကမၻာပတ္လံုး က်င္လည္ ေျပးသြားရေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္၏ အ႐ုိးစုသည္ ေတာင္မွ်ေလာက္ အစုအပံုရွိသည္ ျဖစ္ရာ၏ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏။
ထုိေတာင္ကိုမူကား ...
မဂဓတုိင္းတို႔၏ ဂိရိဗၺဇမည္ေသာ ရာဇၿဂိဳဟ္ ၿမိဳ႕ဝယ္ ဂိဇၩကုဋ္ေတာင္၏
ေျမာက္ဘက္၌ တည္ေသာ ႀကီးေသာ ေဝပုလႅေတာင္ဟု ဆိုအပ္၏။
ဒုကၡသစၥာကို လည္းေကာင္း ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း သမုဒယသစၥာကို လည္းေကာင္း၊ ဒုကၡကို လြန္ေျမာက္ရာ 'နိေရာဓ' သစၥာကို လည္းေကာင္း၊ ဒုကၡ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ ျမတ္ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ မဂၢသစၥာ ဟု ဆိုအပ္ေသာ အရိယသစၥာတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ အၾကင္အခါ၌ ေကာင္းေသာ ပညာျဖင့္ ျမင္၏။ ထုိအခါ ထုိပုဂၢိဳလ္ သည္ ကာမဘံု၌ ခုနစ္ႀကိမ္ အလြန္ေျပးသြား၍ သံေယာဇဥ္ အားလံုးတို႔၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ ဒုကၡ၏ အဆံုးကို ျပဳေလေတာ့၏'' ဟု ဤဂါထာျဖင့္ ဆိုအပ္၏။
ဤအနက္သေဘာကိုလည္း
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာအပ္၏ဟု အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္။
၄ - အ႒ိပုဥၨသုတ္၊ တတိယ၀ဂ္၊ ဣတိ၀ုတ္ပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
ထုိရဟန္းကုိ သီတင္းသုံးေဖာ္တို႔သည္ ႐ုိေသၾကကုန္၏...
မွ...
ကိေလသာကင္းေသာ၊ အျပစ္မရွိေသာ
ငါ့သွ်င္ တစ္စုံ တစ္ေယာက္ေသာ ရဟန္းအား ယုတ္ညံ့ဆုိးရြား အကုသုိလ္တရား ျဖစ္ကုန္ေသာ အလုိဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ (ေကာပ, အပၸစၥယ) တရားတို႔ကုိ ပယ္ထားၿပီးသည္ကုိ ျမင္လည္း ျမင္ရကုန္အံ့၊ ၾကားလည္း ၾကားရကုန္အံ့၊ ထုိရဟန္း သည္ အကယ္၍ ရြာေက်ာင္း၌ ေနသူ ပင့္ဖိတ္ဆြမ္းကုိ ခံယူသူ ဒါယကာတို႔ လွဴေသာ သကၤန္းကုိ ေဆာင္သူ ျဖစ္ေစကာမူ ထုိရဟန္းကုိ သီတင္းသုံးေဖာ္တို႔သည္ ႐ုိေသၾကကုန္၏၊ ေလးစားၾက ကုန္၏၊ ျမတ္ႏုိးၾက ကုန္၏၊ ပူေဇာ္ၾကကုန္၏။
ထုိသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း၊
ထုိအသွ်င္အား ယုတ္ညံ့ဆုိးရြား အကုသုိလ္တရား ျဖစ္ကုန္ေသာ အလုိဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ (ေကာပ, အပၸစၥယ) တရားတို႔ကုိ ပယ္ထားၿပီး ျဖစ္သည္ကုိ ျမင္လည္း ျမင္ၾကရ ၾကားလည္း ၾကားၾကရေသာေၾကာင့္ေပတည္း။
ငါ့သွ်င္ ဥပမာေသာ္ကား ေစ်းမွ ျဖစ္ေစ၊ ပန္းတဥ္းသမားအိမ္မွ ျဖစ္ေစ စင္ၾကယ္ ျဖဴေဖြးေသာ ေၾကးခြက္ကုိ ေဆာင္ယူခဲ့ရာ၏၊ ထုိေၾကးခြက္၌ ပုိင္ရွင္တို႔သည္ ဆန္မည္းကုိ ေရြးခ်ယ္ထားေသာ သေလးထမင္းႏွင့္ မ်ားစြာေသာ ဟင္း, စားမဲ ဟင္းလ်ာကုိ ျပည့္ေအာင္ ထည့္၍ အျခားေၾကးခြက္ျဖင့္ ဖုံးပိတ္ကာ ေစ်းတြင္းသို႔ သြားၾကရာ၏၊ လူအေပါင္းသည္ ထုိေၾကးခြက္ကုိ ေတြ႕ျမင္ေသာ္ ''အခ်င္း အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤအရာကုိသာလွ်င္ ေကာင္းႏုိးရာရာ လက္ေဆာင္ကဲ့သို႔ ယူေဆာင္လာ သနည္း'' ဟု ေျပာဆုိၿပီးလွ်င္ ထုိ(ခြက္)ကုိ ထ၍ ဖြင့္လွစ္ ၾကည့္႐ႈရာ၏၊ (ထုိမြန္ျမတ္ေသာ သေလးထမင္းကုိ) ျမင္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ထုိလူအေပါင္းအား ႏွစ္ၿမိဳ႕စိတ္ မရြံရွာစိတ္ မစက္ဆုပ္စိတ္သည္ ျဖစ္ေလရာ၏၊ အစာ ဝေနသူတို႔ပင္စားခ်င္ လာရာ၏၊ ဆာေလာင္ေနသူတို႔ကား ေျပာဖြယ္ရာ မရွိ။ ငါ့သွ်င္ ဤဥပမာအတူပင္ တစ္စုံ တစ္ေယာက္ေသာ ရဟန္းအား ယုတ္ညံ့ဆုိးရြား အကုသုိလ္တရား ျဖစ္ကုန္ေသာ အလုိဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ (ေကာပ, အပၸစၥယ) တရားတို႔ကုိ ပယ္ထားၿပီးသည္ကုိ ျမင္လည္း ျမင္ရကုန္အံ့၊ ၾကားလည္း ၾကားရကုန္အံ့၊ ထုိရဟန္းသည္ အကယ္၍ ရြာေက်ာင္း၌ ေနသူ ပင့္ဖိတ္ဆြမ္းကုိ ခံယူသူ ဒါယကာတို႔ လွဴေသာသကၤန္းကုိ ေဆာင္သူ ျဖစ္ေစကာမူ ထုိရဟန္းကုိ သီတင္းသုံးေဖာ္တို႔သည္ ႐ုိေသၾကကုန္၏၊ ေလးစားၾကကုန္၏၊ ျမတ္ႏုိးၾကကုန္၏၊ ပူေဇာ္ၾကကုန္၏။ ထုိသို႔ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း၊ ထုိအသွ်င္အား ယုတ္ညံ့ဆုိးရြား အကုသုိလ္ တရား ျဖစ္ကုန္ေသာ အလုိဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ (ေကာပ,အပၸစၥယ) တရားတို႔ကုိ ပယ္ထားၿပီး ျဖစ္သည္ကုိ ျမင္လည္း ျမင္ၾကရ ၾကားလည္း ၾကားၾကရေသာေၾကာင့္ေပတည္း။ 62
၅ - အနဂၤဏသုတ္၊ မွ၊ မူလပရိယာယ၀ဂ္၊ မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
ထုိရဟန္းကုိ သီတင္း သုံးေဖာ္တို႔သည္ မ႐ုိေသၾကကုန္...
အနဂၤဏသုတ္
မွ...
ကိေလသာကင္းေသာ၊ အျပစ္မရွိေသာ
မွ...
ကိေလသာကင္းေသာ၊ အျပစ္မရွိေသာ
ငါ့သွ်င္ တစ္စုံ တစ္ေယာက္ေသာ ရဟန္းအား ယုတ္ညံ့ဆုိးရြား အကုသုိလ္တရား ျဖစ္ကုန္ေသာ အလုိဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ (ေကာပ, အပၸစၥယ) တရားတို႔ကုိ မပယ္ရ ေသးသည္ကုိ ျမင္လည္းျမင္ရ ကုန္အံ့၊ ၾကားလည္း ၾကားရ ကုန္အံ့၊ ထုိရဟန္းသည္ အကယ္၍ ေတာစြန္ ေတာင္ဖ်ား၌ ျဖစ္ေသာေက်ာင္းမ်ား၌ ေန၍ အရညကင္ ဓုတင္ေဆာင္သူ ပိ႑ပါတ္ ဓုတင္ေဆာင္သူ အိမ္စဥ္ မျပတ္ ဆြမ္းရပ္သူ ပံသုကူ 'ေျမမႈန္႔ ျပြမ္းေသာ သကၤန္း' ေဆာင္သူ ေခါင္းပါးေသာ သကၤန္းကုိ ေဆာင္သူ ျဖစ္ေစကာမူ ထုိရဟန္းကုိ သီတင္း သုံးေဖာ္တို႔သည္ မ႐ုိေသၾကကုန္၊ မေလးစားၾကကုန္၊ မျမတ္ႏုိးၾကကုန္၊ မပူေဇာ္ၾကကုန္။
ထုိသို႔ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း...
ထုိအသွ်င္အား ယုတ္ညံ့ ဆုိးရြား အကုသုိလ္တရား ျဖစ္ကုန္ေသာ အလုိဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ (ေကာပ, အပၸစၥယ) တရားတို႔ကုိ မပယ္ရေသးသည္ကုိ ျမင္လည္း ျမင္ၾကရ ၾကားလည္း ၾကားၾကရေသာေၾကာင့္ေပတည္း။
ငါ့သွ်င္ ဥပမာေသာ္ကား ေစ်းမွျဖစ္ေစ၊ ပန္းတဥ္းသမားအိမ္မွ ျဖစ္ေစ စင္ၾကယ္ ျဖဴေဖြးေသာ ေၾကးခြက္ကုိ ေဆာင္ယူခဲ့ရာ၏၊ ထုိေၾကးခြက္၌ ပုိင္ရွင္တို႔သည္ ေျမြေကာင္ပုပ္ကုိ ျဖစ္ေစ၊ ေခြးေကာင္ပုပ္ကုိ ျဖစ္ေစ၊ လူေကာင္ပုပ္ကုိ ျဖစ္ေစ ျပည့္ေအာင္ ထည့္၍ အျခားေၾကးခြက္ျဖင့္ ဖုံးပိတ္ကာ ေစ်းတြင္းသို႔ သြားၾကရာ၏၊ လူအေပါင္းသည္ ထုိေၾကးခြက္ကုိ ေတြ႕ျမင္ေသာ္ ''အခ်င္း အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤအရာကုိ သာလွ်င္ ေကာင္းႏုိးရာရာ လက္ေဆာင္ကဲ့သို႔ ယူေဆာင္လာ သနည္း'' ဟု ေျပာဆုိၿပီးလွ်င္ ထုိ ခြက္ကုိ ထ၍ ဖြင့္လွစ္ ၾကည့္႐ႈရာ၏၊
ထုိအေကာင္ပုပ္ကုိ ျမင္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ထုိလူအေပါင္းမွာ မႏွစ္ၿမိဳ႕စိတ္ ရြံရွာစိတ္ စက္ဆုပ္စိတ္သည္ ျဖစ္ေလရာ၏၊ ဆာေလာင္ေနသူတို႔ပင္ မစားခ်င္ရာ၊ အစာဝေနသူ တို႔ကား ေျပာဖြယ္ရာ မရွိ။ ငါ့သွ်င္ ဤဥပမာအတူပင္ တစ္စုံ တစ္ေယာက္ေသာ ရဟန္းအား ယုတ္ညံ့ ဆုိးရြား အကုသုိလ္တရား ျဖစ္ကုန္ေသာ အလုိဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ (ေကာပ, အပၸစၥယ) တရားတို႔ကုိ မပယ္ရေသးသည္ကုိ ျမင္လည္း ျမင္ရကုန္အံ့၊ ၾကားလည္း ၾကားရကုန္အံ့၊ ထုိရဟန္းသည္ အကယ္၍ ေတာစြန္ ေတာင္ဖ်ား၌ ျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းမ်ား၌ ေန၍ အရညကင္ ဓုတင္ေဆာင္သူ ပိ႑ပါတ္ ဓုတင္ေဆာင္သူ အိမ္စဥ္မျပတ္ ဆြမ္းရပ္သူ ပံသုကူ 'ေျမမႈန္႔ ျပြမ္းေသာသကၤန္း' ေဆာင္သူ ေခါင္းပါးေသာ သကၤန္းကုိ ေဆာင္သူ ျဖစ္ေစကာမူ ထုိရဟန္းကုိ သီတင္း သုံးေဖာ္တို႔သည္ မ႐ုိေသၾကကုန္၊ မေလးစားၾကကုန္၊ မျမတ္ႏုိးၾကကုန္၊ မပူေဇာ္ၾကကုန္။ ထုိသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း၊
ထုိအသွ်င္အား ယုတ္ညံ့ဆုိးရြား အကုသုိလ္တရား ျဖစ္ကုန္ေသာ အလုိဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ (ေကာပ, အပၸစၥယ) တရားတို႔ကုိ မပယ္ရေသးသည္ကုိ ျမင္လည္း ျမင္ၾကရ ၾကားလည္း ၾကားၾကရေသာေၾကာင့္ေပတည္း။ 61
၅ - အနဂၤဏသုတ္၊ မွ၊ မူလပရိယာယ၀ဂ္၊ မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္။
ထုိသို႔ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း...
ထုိအသွ်င္အား ယုတ္ညံ့ ဆုိးရြား အကုသုိလ္တရား ျဖစ္ကုန္ေသာ အလုိဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ (ေကာပ, အပၸစၥယ) တရားတို႔ကုိ မပယ္ရေသးသည္ကုိ ျမင္လည္း ျမင္ၾကရ ၾကားလည္း ၾကားၾကရေသာေၾကာင့္ေပတည္း။
ငါ့သွ်င္ ဥပမာေသာ္ကား ေစ်းမွျဖစ္ေစ၊ ပန္းတဥ္းသမားအိမ္မွ ျဖစ္ေစ စင္ၾကယ္ ျဖဴေဖြးေသာ ေၾကးခြက္ကုိ ေဆာင္ယူခဲ့ရာ၏၊ ထုိေၾကးခြက္၌ ပုိင္ရွင္တို႔သည္ ေျမြေကာင္ပုပ္ကုိ ျဖစ္ေစ၊ ေခြးေကာင္ပုပ္ကုိ ျဖစ္ေစ၊ လူေကာင္ပုပ္ကုိ ျဖစ္ေစ ျပည့္ေအာင္ ထည့္၍ အျခားေၾကးခြက္ျဖင့္ ဖုံးပိတ္ကာ ေစ်းတြင္းသို႔ သြားၾကရာ၏၊ လူအေပါင္းသည္ ထုိေၾကးခြက္ကုိ ေတြ႕ျမင္ေသာ္ ''အခ်င္း အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤအရာကုိ သာလွ်င္ ေကာင္းႏုိးရာရာ လက္ေဆာင္ကဲ့သို႔ ယူေဆာင္လာ သနည္း'' ဟု ေျပာဆုိၿပီးလွ်င္ ထုိ ခြက္ကုိ ထ၍ ဖြင့္လွစ္ ၾကည့္႐ႈရာ၏၊
ထုိအေကာင္ပုပ္ကုိ ျမင္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ထုိလူအေပါင္းမွာ မႏွစ္ၿမိဳ႕စိတ္ ရြံရွာစိတ္ စက္ဆုပ္စိတ္သည္ ျဖစ္ေလရာ၏၊ ဆာေလာင္ေနသူတို႔ပင္ မစားခ်င္ရာ၊ အစာဝေနသူ တို႔ကား ေျပာဖြယ္ရာ မရွိ။ ငါ့သွ်င္ ဤဥပမာအတူပင္ တစ္စုံ တစ္ေယာက္ေသာ ရဟန္းအား ယုတ္ညံ့ ဆုိးရြား အကုသုိလ္တရား ျဖစ္ကုန္ေသာ အလုိဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ (ေကာပ, အပၸစၥယ) တရားတို႔ကုိ မပယ္ရေသးသည္ကုိ ျမင္လည္း ျမင္ရကုန္အံ့၊ ၾကားလည္း ၾကားရကုန္အံ့၊ ထုိရဟန္းသည္ အကယ္၍ ေတာစြန္ ေတာင္ဖ်ား၌ ျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းမ်ား၌ ေန၍ အရညကင္ ဓုတင္ေဆာင္သူ ပိ႑ပါတ္ ဓုတင္ေဆာင္သူ အိမ္စဥ္မျပတ္ ဆြမ္းရပ္သူ ပံသုကူ 'ေျမမႈန္႔ ျပြမ္းေသာသကၤန္း' ေဆာင္သူ ေခါင္းပါးေသာ သကၤန္းကုိ ေဆာင္သူ ျဖစ္ေစကာမူ ထုိရဟန္းကုိ သီတင္း သုံးေဖာ္တို႔သည္ မ႐ုိေသၾကကုန္၊ မေလးစားၾကကုန္၊ မျမတ္ႏုိးၾကကုန္၊ မပူေဇာ္ၾကကုန္။ ထုိသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း၊
ထုိအသွ်င္အား ယုတ္ညံ့ဆုိးရြား အကုသုိလ္တရား ျဖစ္ကုန္ေသာ အလုိဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ (ေကာပ, အပၸစၥယ) တရားတို႔ကုိ မပယ္ရေသးသည္ကုိ ျမင္လည္း ျမင္ၾကရ ၾကားလည္း ၾကားၾကရေသာေၾကာင့္ေပတည္း။ 61
၅ - အနဂၤဏသုတ္၊ မွ၊ မူလပရိယာယ၀ဂ္၊ မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
Subscribe to:
Posts (Atom)