နာျခင္းတရားကို အျမဲမျပတ္ ဆင္ျခင္ပါ…
''နာျခင္း သေဘာရွိ၏၊ နာျခင္းသေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ေခ်'' ဟူ၍
မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက္်ားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ ရဟန္းျဖစ္ေစ မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ အဘယ္ အက်ဳိးထူးကုိ စြဲ၍ ''ငါသည္ နာျခင္း သေဘာရွိ၏၊ နာျခင္း သေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ေခ်'' ဟူ၍ မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက္်ားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ ရဟန္းျဖစ္ေစ မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္သနည္း။
ရဟန္းတုိ႔ သတၱဝါတုိ႔အား အနာကင္းခ်ိန္၌ အနာကင္းမႈ မာန္ယစ္ျခင္းရွိ၏၊ ယင္းမာန္ယစ္ျခင္းျဖင့္ ေမ့ေလ်ာ့ ယစ္မူးကုန္ေသာ သတၱဝါတုိ႔သည္ ကာယဒုစ႐ုိက္ကုိ ျပဳက်င့္ကုန္၏၊ ဝစီဒုစ႐ုိက္ကုိ ျပဳက်င့္ကုန္၏၊ မေနာဒုစ႐ုိက္ကုိ ျပဳက်င့္ကုန္၏၊ ထုိ(နာျခင္း) အေၾကာင္းကုိ မျပတ္ ဆင္ျခင္ေသာ ထုိသူအား အနာကင္းခ်ိန္၌ အနာကင္းမႈ မာန္ယစ္ျခင္းသည္ အခ်င္းခပ္သိမ္းမူလည္း ေပ်ာက္ကင္း၏၊ ေခါင္းပါးျခင္းမူလည္း ျဖစ္၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤအက်ဳိးထူးကုိ စြဲ၍ ''ငါသည္ နာျခင္း သေဘာရွိ၏၊ နာျခင္း သေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ေခ်'' ဟူ၍ မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက္်ားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ ရဟန္းျဖစ္ေစ မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္၏။
''ငါတစ္ေယာက္တည္းသာလွ်င္ နာျခင္း သေဘာရွိသည္ ငါတစ္ေယာက္တည္း သာလွ်င္ နာျခင္းသေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္သည္ မဟုတ္။ စင္စစ္မူကား ဤဘံုဘဝသုိ႔ လာျခင္း တစ္ျခားဘံုဘဝသုိ႔ သြားျခင္း စုေတျခင္း ပဋိသေႏၶ ေနျခင္းရွိသည့္ သတၱဝါဟူသမွ် အားလံုးတုိ႔သည္ နာျခင္း သေဘာ ရွိကုန္၏၊ နာျခင္း သေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ကုန္ေခ်'' ဟု ဆင္ျခင္၏။
ထုိ နာျခင္း အေၾကာင္းကုိ မျပတ္ ဆင္ျခင္ေသာ ထုိသူအား မဂ္သည္ ေကာင္းစြာ ျဖစ္ေပၚလာ၏၊ ထုိအရိယာတပည့္သည္ ထုိမဂ္ကုိ မွီဝဲ၏၊ ပြါးမ်ား၏၊ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳ၏၊ ထုိမဂ္ကုိ မွီဝဲေသာ ပြါးမ်ားေသာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳေသာ ထုိသူအား သံေယာဇဥ္တုိ႔သည္ အခ်င္းခပ္သိမ္း ေပ်ာက္ကင္းကုန္၏၊ အစဥ္ကိန္းေနေသာ 'အႏုသယ' တရားတုိ႔သည္ ကင္းျပတ္ကုန္၏။
၇ - (အဘိဏွပစၥေဝကၡိတဗၺ) ဌာနသုတ္ –မွ၊ နီဝရဏဝဂ္၊ ပဥၥကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။
အဘိဏွ အဘိဏွသုတ္
No comments:
Post a Comment