ရဟန္းအျဖစ္...

ပဗၺဇၨာသုတ္

စကၡဳငါးပါးရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အၾကင္အျခင္းအရာ အားျဖင့္ ရဟန္းျပဳ၏၊ အၾကင္ အျခင္းအရာအားျဖင့္ စံုစမ္းသည္ျဖစ္၍ ရဟန္းအျဖစ္ကို ႏွစ္သက္ေတာ္မူ၏၊ ထိုအျခင္းအရာအားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ရဟန္းအျဖစ္ ကို ေျပာၾကားေပအံ့။ 408

ဤအိမ္ရာေထာင္ေသာ လူ႕ေဘာင္၌ ေနရျခင္းသည္ က်ဥ္းေျမာင္းလွ၏၊ ရာဂစေသာ ျမဴ၏ျဖစ္ရာ အာ႐ံုတည္း ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ရဟန္းအျဖစ္သည္ ဟင္းလင္းျပင္ကဲ့သို႔ က်ယ္ျပန္႔သည္သာ တည္းဟူ၍ လည္းေကာင္း ဤသို႔ ျမင္ေသာေၾကာင့္ ရဟန္း ျပဳေတာ္မူ၏။ 409

ရဟန္းျပဳၿပီးလွ်င္ ကိုယ္ျဖင့္ မေကာင္းေသာ အမႈကို ၾကဥ္ေရွာင္၏၊ ဝစီ ဒုစ႐ိုက္ကို ပယ္စြန္႔၍ အသက္ေမြးျမဴမႈ ကို သုတ္သင္၏။ 410

ျမတ္စြာဘုရားသည္ မဂဓတိုင္းသူတို႔၏ ေတာင္ငါးလံုး ကာရံသည့္ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕သို႔ၾကြေတာ္မူ၏၊ ကိုယ္ေတာ္ အလံုး၌ ပ်ံ႕ႏွံ႔တည္ေနေသာ ျမတ္ေသာ လကၡဏာ ရွိသည္ျဖစ္၍ ထိုရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕၌ ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူ၏။ 411

ဗိမၺိသာရမင္းသည္ ျပာသာဒ္ထက္၌ ရပ္တည္လ်က္ လကၡဏာေတာ္တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ထိုဘုရား အေလာင္း ေတာ္ကို ျမင္ေသာေၾကာင့္ ဤဆိုမည့္ အေၾကာင္း အရာကို မိန္႔ၾကား၏။ 412

အခ်င္းတို႔ ဤသူကို ႐ႈၾကကုန္ေလာ့၊ ႐ုပ္အဆင္းလွ၏၊ အလံုးအရပ္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္၏၊ သိမ္ေမြ႕ေသာ သြားျခင္းႏွင့္လည္း ျပည့္စံု၏၊ ရထား ထမ္းပိုး တစ္ျပန္မွ်သာ ၾကည့္႐ႈ၏။ 413

ေအာက္သို႔ ခ်ေသာ မ်က္လႊာရွိ၏၊ သတိရွိ၏၊ ဇာတ္နိမ့္မွ ရဟန္းျပဳသူ ဟုတ္ဟန္မတူ၊ ဤရဟန္းသည္ အဘယ္အရပ္သို႔ သြားလိမ့္မည္နည္း၊ မင္းေစတမန္တို႔ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ လိုက္ၾကကုန္ေလာ့။ 414

ေစလႊတ္လိုက္ကုန္ေသာ ထိုမင္းေစတမန္တို႔က ရဟန္းသည္ အဘယ္အရပ္သို႔ သြားလိမ့္မည္နည္း ဟု ႏွလံုးသြင္းလ်က္ ထက္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ၾကကုန္၏။ 415

အိမ္စဥ္ မျပတ္ ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူေသာ ဘုရားေလာင္းသည္ ဣေႁႏၵတို႔၌ လံုျခံဳေသာ တံခါးရွိသည္ ျဖစ္၍ လက္ေျခတို႔ကို ေစာင့္စည္းလ်က္ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ 'သမၸဇဥ္' ေအာက္ေမ့မႈ 'သတိ' ရွိကာ လ်င္စြာ သပိတ္ကို ျပည့္ေစေတာ္ မူ၏။ 418

မုနိဟု ဆိုအပ္ေသာ ဘုရားေလာင္းသည္ ဆြမ္းခံ လွည့္လည္၍ ၿမိဳ႕မွ ထြက္ၿပီးလွ်င္ ဤေတာင္၌ ေနမည္ဟု ႏွလံုးသြင္းလ်က္ ပ႑ဝေတာင္သို႔ ေရွး႐ႈ ၾကြေတာ္မူ၏။ 417

မင္းေစတမန္ သံုးေယာက္တို႔သည္ ေတာင္သို႔ ေနရန္ကပ္ေသာ ဘုရားေလာင္းကို ျမင္၍ ဘုရားေလာင္း အနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကကုန္၏၊ ထုိသံုးေယာက္တို႔တြင္ တစ္ေယာက္ေသာ သူသည္သာလွ်င္ ျပန္လာ၍ မင္းအား ၾကားေလွ်ာက္၏။ 418

မင္းႀကီး ဤရဟန္းသည္ ပ႑ဝေတာင္၏ ေရွကမ်က္ႏွာ ေတာင္ေခါင္း လိုဏ္ဂူ၌ က်ားႏွင့္ ႏြားလားဥသဘ ကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ျခေသၤ့ကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ေနေတာ္မူ၏။ 419

ဗိမၺိသာရမင္းသည္ ေစတမန္၏ စကားကို ၾကားလွ်င္ ေကာင္းျမတ္ေသာ ယာဥ္ျဖင့္ လ်င္ျမန္ေသာ သေဘာ ရွိသည္ ျဖစ္၍ ပ႑ဝေတာင္သို႔ ထြက္ေတာ္မူ၏။ 420

ထုိဗိမၺိသာရမင္းသည္ ယာဥ္ျဖင့္ သြားႏိုင္ေသာ အရပ္တုိင္ေအာင္ ယာဥ္ျဖင့္ သြားၿပီးလွ်င္ ယာဥ္မွ သက္ဆင္း၍ ေျခက်င္သာလွ်င္ ထုိဘုရားေလာင္း အနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ထုိင္ေန၏။ 421

မင္းသည္ ထုိင္ေနလတ္ၿပီးေသာ္ အသက္ထက္ဆံုး ေအာက္ေမ့ ထုိက္ေသာ စကားကို ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ေျပာဆို ၿပီးဆံုးေစၿပီးလွ်င္ ဤအေၾကာင္းအရာကို ေလွ်ာက္ၾကား၏။ 422

အသွ်င္ဘုရား အသွ်င္ဘုရားသည္ ပ်ဳိလည္း ပ်ဳိ၏၊ ငယ္လည္း ငယ္၏၊ ပဌမအရြယ္လည္း ျဖစ္၏၊ ႏုလည္း ႏု၏၊ လံုးရပ္ သဏၭာန္ႏွင့္လည္း ျပည့္စံု၏၊ အမ်ဳိးဇာတ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ မင္းႏွင့္တူပါ၏။423

အသွ်င္ဘုရား အသွ်င္ဘုရားအား တပည့္ေတာ္သည္ ဗိုလ္ပါအေပါင္းကို အစျပဳ၍ စည္းစိမ္ဥစၥာတို႔ကို ေပးပါအံ့၊ အသွ်င္ဘုရားသည္ ဗိုလ္ပါ ဆင္ျမင္း အေပါင္းျခံရံလ်က္ တင့္တင့္တယ္တယ္ ခံစားပါေလာ့၊ အမ်ဳိးဇာတ္ကို ေမးျမန္းအပ္သည္ ျဖစ္ရကား အသွ်င္ဘုရားသည္ ေျဖၾကားပါေလာ့။ 424

မင္းႀကီး ဟိမဝႏၲာေတာင္နံပါးမွ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ျဖစ္၍ ေကာသလတုိင္းတို႔၌ အပါအဝင္ ျဖစ္ေသာ ခုနစ္ပါးေသာ ဥစၥာရတနာ ရဲရင့္ေသာ ေယာက်္ားေကာင္းတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဇနပုဒ္သည္ ငါ၏ အျမဲေနရာတည္း။ 425

ငါသည္ အႏြယ္အားျဖင့္ ေနမ်ဳိးႏြယ္ျဖစ္၏၊ ဇာတ္အားျဖင့္ သာကိယဇာတ္ျဖစ္၏၊ ထုိအမ်ဳိးဇာတ္မွ ထြက္၍ ရဟန္းျပဳခဲ့၏၊ ကာမဂုဏ္တို႔ကို ငါမေတာင့္တေတာ့ေပ။ 426

ငါသည္ ကာမတို႔၌ အျပစ္ကို ျမင္၍ ကာမမွ ထြက္ေျမာက္ျခင္းကို ေဘးကင္းေသာအားျဖင့္ ႐ႈၿပီးလွ်င္ နိဗၺာန္ကို ေတာင့္တလ်က္ တရားအားထုတ္ရန္ သြားအံ့၊ ဤတရားအားထုတ္မႈ၌ ငါ၏စိတ္သည္ ႏွစ္သက္၏ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ 427

၁ - ပဗၺဇၨာသုတ္၊ မဟာဝဂ္၊ သုတၱနိပါတ္ပါဠိေတာ္၊ ခုဒၵကနိကာယ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တစ္ခုျဖစ္ေပ၏။ သာဓု... သာဓု... သာဓု...။