ဤသို႔ ဆင္ျခင္ရမည္…
ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ အလုိဆုိး ရွိေလသေလာ၊ အလုိဆုိးတို႔၏ အလုိသို႔ လုိက္ေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ အလုိဆုိး ရွိ၏၊ အလုိဆုိးတို႔၏ အလုိသို႔ လုိက္၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ အလုိဆုိး မရွိ အလုိဆုိးတို႔၏ အလုိသို႔ မလုိက္'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ မိမိကုိယ္ကုိ ျမႇင့္တင္ တတ္ေလ သေလာ၊ သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ် တတ္ေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ မိမိကုိယ္ကုိ ျမႇင့္တင္ တတ္၏၊ သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ် တတ္၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ မိမိကုိယ္ကုိ မျမႇင့္တင္တတ္ သူတစ္ပါးကုိ မ႐ႈတ္ခ်တတ္'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ အမ်က္ ထြက္တတ္ေလ သေလာ၊ အမ်က္ အလႊမ္းမုိး ခံရေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ အမ်က္ ထြက္တတ္၏၊ အမ်က္ အလႊမ္းမုိး ခံရ၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ အမ်က္ မထြက္တတ္၊ အမ်က္ လႊမ္းမုိးမခံရ'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ အမ်က္ထြက္တတ္ေလ သေလာ၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕တတ္ေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ရမည္ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ အမ်က္ထြက္ တတ္၏၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕ တတ္၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ အမ်က္ မထြက္တတ္၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရန္ၿငိဳး မဖြဲ႕တတ္'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ အမ်က္ထြက္တတ္ေလ သေလာ၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အစြဲႀကီးေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ရမည္ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ အမ်က္ထြက္ တတ္၏၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အစြဲႀကီး၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ အမ်က္ မထြက္တတ္၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အစြဲမႀကီး'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ အမ်က္ထြက္တတ္ေလ သေလာ၊ အမ်က္ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိတတ္ေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ရမည္ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ အမ်က္ထြက္ တတ္၏၊ အမ်က္ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိတတ္၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ အမ်က္ မထြက္တတ္၊ အမ်က္ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ စကားကုိ မျမြက္ဆုိတတ္'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျပဳေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျပဳ၏'' ဟု သိအံ႔၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္ မျပဳ'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ ႀကိမ္းေမာင္းေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ ႀကိမ္းေမာင္း၏'' ဟု သိအံ႔၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ မႀကိမ္းေမာင္း'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ အျပစ္ ျပန္တင္ေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ အျပစ္ ျပန္တင္၏'' ဟု သိအံ႔၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ယုတ္ညံ့ေသာ ထုိအကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ အျပစ္ ျပန္မတင္'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ စကား တစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကား တစ္မ်ိဳးကုိ ဖံုးလႊမ္းေလ သေလာ၊ စကားကုိ အပသို႔ လႊဲဖယ္ေလ သေလာ။ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆုိးျခင္းကုိ ထင္ရွားျပဳေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ရမည္ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ စကား တစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကား တစ္မ်ိဳးကုိ ဖံုးလႊမ္း၏၊ စကားကုိ အပသို႔ လႊဲဖယ္၏၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆုိးျခင္းကုိ ထင္ရွား ျပဳ၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ စကားတစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကားတစ္မ်ိဳးကုိ မဖံုးလႊမ္း၊ စကားကုိ အပသို႔ မလႊဲဖယ္၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆုိးျခင္းကုိ ထင္ရွား မျပဳ'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ မိမိ၏ျဖစ္စဥ္ အတၴဳပၸတၱိကုိ ေျပလည္ေအာင္ မေျဖဆုိႏုိင္ေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ရမည္ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ မိမိ၏ ျဖစ္စဥ္ အတၴဳပၸတၱိကုိ ေျပလည္ေအာင္ မေျဖဆုိႏုိင္'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ယုတ္ညံ့ေသာ ထုိအကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ မိမိ၏ ျဖစ္စဥ္ အတၴဳပၸတၱိကုိ ေျပလည္ေအာင္ ေျဖဆုိႏုိင္၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႕ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ ေခ်ဖ်က္တတ္ေလ သေလာ၊ ဂုဏ္ၿပဳိင္တတ္ေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ဂုဏ္ေက်ဇူးကုိ ေခ်ဖ်က္ တတ္၏၊ ဂုဏ္ၿပဳိင္ တတ္၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ဂုဏ္ေက်ဇူးကုိ မေခ်ဖ်က္တတ္၊ ဂုဏ္မၿပဳိင္တတ္'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ မနာလုိတတ္ေလ သေလာ၊ ဝန္တုိ တတ္ေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ မနာလုိတတ္၊ ဝန္တုိ တတ္၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ နာလုိ တတ္၏၊ ဝန္မတုိတတ္'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ စဥ္းလဲတတ္ေလ သေလာ၊ လွည့္ပတ္ တတ္ေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ စဥ္းလဲ တတ္၏၊ လွည့္ပတ္ တတ္၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ မစဥ္းလဲတတ္၊ မလွည့္ပတ္တတ္'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႕ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ ခက္ထန္ေလသေလာ၊ အလြန္ ေမာက္မာေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ခက္ထန္၏၊ အလြန္ ေမာက္မာ၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ မခက္ထန္၊ အလြန္ မေမာက္မာ'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႕ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ မိမိ အယူကုိ စြဲလမ္း သေလာ၊ ျမဲၿမံစြာ ယူသေလာ၊ မစြန္႔လႊတ္ႏုိင္ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ မိမိအယူကုိ စြဲလမ္း၏၊ ျမဲၿမံစြာ ယူ၏၊ မစြန္႔လႊတ္ႏုိင္'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ မိမိ အယူကုိ မစြဲလမ္း၊ ျမဲၿမံစြာ မယူ၊ စြန္႔လႊတ္ႏုိင္၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ မိမိ၌ ဤယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရား အားလံုးတို႔ကုိပင္ မပယ္ရ ေသးသည္ကုိ ေကာင္းစြာ ေတြ႕ျမင္ျငားအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ဤယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရား အားလံုးတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ မိမိ၌ ဤယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္တရား အားလံုးတို႔ကုိပင္ ပယ္ၿပီးသည္ကုိ ေကာင္းစြာ ေတြ႕ျမင္ျငားအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ ဥပမာအားျဖင့္ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိ၍ အလွျပင္ေလ့ ရွိေသာ မိန္းမပ်ဳိသည္၊ သို႔မဟုတ္ ေယာက်္ားပ်ဳိသည္ သန္႔ရွင္း ျဖဴစင္ေသာ မွန္ 'ေၾကးမံု' ၌ ျဖစ္ေစ ၾကည္လင္ေသာ ေရခြက္၌ ျဖစ္ေစ မိမိမ်က္ႏွာရိပ္ကုိ ၾကည့္႐ႈ လတ္ေသာ္ အကယ္၍ ထုိမ်က္ႏွာ၌ ျမဴမႈန္ အညစ္အေၾကးတို႔ကုိ ေတြ႕ျမင္ျငားအံ့၊ ပယ္ရန္ အားထုတ္၏။ အကယ္၍ ထုိမ်က္ႏွာ၌ ျမဴမႈန္ အညစ္အေၾကးတို႔ကုိ မေတြ႕ျမင္ ျငားအံ့၊ ''ငါ့အား အရေတာ္ ေပစြ၊ စင္ၾကယ္ေပစြ'' ဟု ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ ျဖစ္ေလ၏။
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤဥပမာအတူပင္ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ မိမိ၌ ဤယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရား အားလံုးတို႔ကုိပင္ မပယ္ရ ေသးသည္ကုိ ေကာင္းစြာ ေတြ႕ျမင္ ျငားအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္း သည္ ဤယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရား အားလံုးတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ မိမိ၌ ဤယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္တရား အားလံုးတို႔ကုိပင္ ပယ္ၿပီးသည္ကုိ ေကာင္းစြာ ေတြ႕ျမင္ ျငားအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။ 184
၅ - အႏုမာနသုတ္ -မွ- သီဟနာဒဝဂ္၊ မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္။
ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ အလုိဆုိး ရွိေလသေလာ၊ အလုိဆုိးတို႔၏ အလုိသို႔ လုိက္ေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ အလုိဆုိး ရွိ၏၊ အလုိဆုိးတို႔၏ အလုိသို႔ လုိက္၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ အလုိဆုိး မရွိ အလုိဆုိးတို႔၏ အလုိသို႔ မလုိက္'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ မိမိကုိယ္ကုိ ျမႇင့္တင္ တတ္ေလ သေလာ၊ သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ် တတ္ေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ မိမိကုိယ္ကုိ ျမႇင့္တင္ တတ္၏၊ သူတစ္ပါးကုိ ႐ႈတ္ခ် တတ္၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ မိမိကုိယ္ကုိ မျမႇင့္တင္တတ္ သူတစ္ပါးကုိ မ႐ႈတ္ခ်တတ္'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ အမ်က္ ထြက္တတ္ေလ သေလာ၊ အမ်က္ အလႊမ္းမုိး ခံရေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ အမ်က္ ထြက္တတ္၏၊ အမ်က္ အလႊမ္းမုိး ခံရ၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ အမ်က္ မထြက္တတ္၊ အမ်က္ လႊမ္းမုိးမခံရ'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ အမ်က္ထြက္တတ္ေလ သေလာ၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕တတ္ေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ရမည္ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ အမ်က္ထြက္ တတ္၏၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕ တတ္၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ အမ်က္ မထြက္တတ္၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရန္ၿငိဳး မဖြဲ႕တတ္'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ အမ်က္ထြက္တတ္ေလ သေလာ၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အစြဲႀကီးေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ရမည္ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ အမ်က္ထြက္ တတ္၏၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အစြဲႀကီး၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ အမ်က္ မထြက္တတ္၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အစြဲမႀကီး'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ အမ်က္ထြက္တတ္ေလ သေလာ၊ အမ်က္ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိတတ္ေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ရမည္ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ အမ်က္ထြက္ တတ္၏၊ အမ်က္ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ စကားကုိ ျမြက္ဆုိတတ္၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ အမ်က္ မထြက္တတ္၊ အမ်က္ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ စကားကုိ မျမြက္ဆုိတတ္'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျပဳေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျပဳ၏'' ဟု သိအံ႔၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္ မျပဳ'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ ႀကိမ္းေမာင္းေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ ႀကိမ္းေမာင္း၏'' ဟု သိအံ႔၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ မႀကိမ္းေမာင္း'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ အျပစ္ ျပန္တင္ေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ အျပစ္ ျပန္တင္၏'' ဟု သိအံ႔၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ယုတ္ညံ့ေသာ ထုိအကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကုိ အျပစ္ ျပန္မတင္'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ စကား တစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကား တစ္မ်ိဳးကုိ ဖံုးလႊမ္းေလ သေလာ၊ စကားကုိ အပသို႔ လႊဲဖယ္ေလ သေလာ။ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆုိးျခင္းကုိ ထင္ရွားျပဳေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ရမည္ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ စကား တစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကား တစ္မ်ိဳးကုိ ဖံုးလႊမ္း၏၊ စကားကုိ အပသို႔ လႊဲဖယ္၏၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆုိးျခင္းကုိ ထင္ရွား ျပဳ၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ စကားတစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကားတစ္မ်ိဳးကုိ မဖံုးလႊမ္း၊ စကားကုိ အပသို႔ မလႊဲဖယ္၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆုိးျခင္းကုိ ထင္ရွား မျပဳ'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ မိမိ၏ျဖစ္စဥ္ အတၴဳပၸတၱိကုိ ေျပလည္ေအာင္ မေျဖဆုိႏုိင္ေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ရမည္ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ မိမိ၏ ျဖစ္စဥ္ အတၴဳပၸတၱိကုိ ေျပလည္ေအာင္ မေျဖဆုိႏုိင္'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ယုတ္ညံ့ေသာ ထုိအကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ မိမိ၏ ျဖစ္စဥ္ အတၴဳပၸတၱိကုိ ေျပလည္ေအာင္ ေျဖဆုိႏုိင္၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႕ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ ေခ်ဖ်က္တတ္ေလ သေလာ၊ ဂုဏ္ၿပဳိင္တတ္ေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ဂုဏ္ေက်ဇူးကုိ ေခ်ဖ်က္ တတ္၏၊ ဂုဏ္ၿပဳိင္ တတ္၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ဂုဏ္ေက်ဇူးကုိ မေခ်ဖ်က္တတ္၊ ဂုဏ္မၿပဳိင္တတ္'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ မနာလုိတတ္ေလ သေလာ၊ ဝန္တုိ တတ္ေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ မနာလုိတတ္၊ ဝန္တုိ တတ္၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ နာလုိ တတ္၏၊ ဝန္မတုိတတ္'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ စဥ္းလဲတတ္ေလ သေလာ၊ လွည့္ပတ္ တတ္ေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ စဥ္းလဲ တတ္၏၊ လွည့္ပတ္ တတ္၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ မစဥ္းလဲတတ္၊ မလွည့္ပတ္တတ္'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႕ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ ခက္ထန္ေလသေလာ၊ အလြန္ ေမာက္မာေလ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ ခက္ထန္၏၊ အလြန္ ေမာက္မာ၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ မခက္ထန္၊ အလြန္ မေမာက္မာ'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ ထုိ႕ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ ''ငါသည္ မိမိ အယူကုိ စြဲလမ္း သေလာ၊ ျမဲၿမံစြာ ယူသေလာ၊ မစြန္႔လႊတ္ႏုိင္ သေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ မိမိအယူကုိ စြဲလမ္း၏၊ ျမဲၿမံစြာ ယူ၏၊ မစြန္႔လႊတ္ႏုိင္'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ထုိယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရားတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ''ငါသည္ မိမိ အယူကုိ မစြဲလမ္း၊ ျမဲၿမံစြာ မယူ၊ စြန္႔လႊတ္ႏုိင္၏'' ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ မိမိ၌ ဤယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရား အားလံုးတို႔ကုိပင္ မပယ္ရ ေသးသည္ကုိ ေကာင္းစြာ ေတြ႕ျမင္ျငားအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ဤယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရား အားလံုးတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ မိမိ၌ ဤယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္တရား အားလံုးတို႔ကုိပင္ ပယ္ၿပီးသည္ကုိ ေကာင္းစြာ ေတြ႕ျမင္ျငားအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ ဥပမာအားျဖင့္ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိ၍ အလွျပင္ေလ့ ရွိေသာ မိန္းမပ်ဳိသည္၊ သို႔မဟုတ္ ေယာက်္ားပ်ဳိသည္ သန္႔ရွင္း ျဖဴစင္ေသာ မွန္ 'ေၾကးမံု' ၌ ျဖစ္ေစ ၾကည္လင္ေသာ ေရခြက္၌ ျဖစ္ေစ မိမိမ်က္ႏွာရိပ္ကုိ ၾကည့္႐ႈ လတ္ေသာ္ အကယ္၍ ထုိမ်က္ႏွာ၌ ျမဴမႈန္ အညစ္အေၾကးတို႔ကုိ ေတြ႕ျမင္ျငားအံ့၊ ပယ္ရန္ အားထုတ္၏။ အကယ္၍ ထုိမ်က္ႏွာ၌ ျမဴမႈန္ အညစ္အေၾကးတို႔ကုိ မေတြ႕ျမင္ ျငားအံ့၊ ''ငါ့အား အရေတာ္ ေပစြ၊ စင္ၾကယ္ေပစြ'' ဟု ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ ျဖစ္ေလ၏။
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤဥပမာအတူပင္ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ မိမိ၌ ဤယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရား အားလံုးတို႔ကုိပင္ မပယ္ရ ေသးသည္ကုိ ေကာင္းစြာ ေတြ႕ျမင္ ျငားအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္း သည္ ဤယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္ တရား အားလံုးတို႔ကုိပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ မိမိ၌ ဤယုတ္ညံ့ေသာ အကုသုိလ္တရား အားလံုးတို႔ကုိပင္ ပယ္ၿပီးသည္ကုိ ေကာင္းစြာ ေတြ႕ျမင္ ျငားအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထုိရဟန္းသည္ ကုသုိလ္ တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထုိႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ သာလွ်င္ ေနရမည္။ 184
၅ - အႏုမာနသုတ္ -မွ- သီဟနာဒဝဂ္၊ မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္။
