၁၀.၁၄.၂၀၁၁
ယေန႔ ဆြမ္းခံထြက္သည့္ ေသာၾကာေန႔...
ဆန္ဖရန္ေရာက္ၿပီးေနာက္ ဆြမ္းခံထြက္ရတာ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္စရာပါပဲ... မထင္မွတ္ပဲ ဆြမ္းခံ ျဖစ္သြားတယ္... ယခင္ ၁၁-ႏွစ္ၾကာေအာင္ ေနခဲ့တဲ့ၿမိဳ႔မွာက လူေနအိမ္ေျခနဲ႔ေဝးေတာ့ ဆြမ္းခံမထြက္ခဲ့ရဘူးေလ... တစ္ရက္မွာေတာ့ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္တို႔ အိမ္ကို ဆြမ္းခံႂကြမလားဘုရား တဲ့... ေလွ်ာက္သူက ရဲရဲေတာ့ မေလွ်ာက္ရဲဘူးေလ... ဘာလို႔ဆို ဒီမွာက ရာသီဥတုကလည္းၾကမ္း ဆြမ္းခံတယ္ဆိုတာ ဒီဘက္မွာကလည္း တစ္ပါးမွ မရွိခဲ့ပဲကိုး...
ခံဆြမ္းဆိုတာ မအပ္မစပ္ ေျပာဆိုၿပီး ရရွိတာမ်ဳိး မဟုတ္တတ္လို႔ သန္႔ရွင္းတယ္လို႔ ကိုယ္ကသိေနေတာ့... အျမဲစိတ္ဝင္စားေနတဲ့ လုပ္ငန္းတစ္ခု... က်န္းမာေရးကလည္း ေလာေလာဆည္ မဆိုးဘူး... ပ်ံလြန္ေတာ္မူဖို႔ လက္မွတ္ကလည္း ဝယ္ၿပီးသားဆိုေတာ့ ကုသိုလ္မ်ားမ်ား ယူေနရတဲ့အခ်ိန္... အေအးကလည္း အမ်ားထက္ေတာ့ ပိုခံႏိုင္ေသးတယ္... ဒါနဲ႔ပဲ ဆြမ္းခံႂကြဖို႔ လကၡံလိုက္တယ္... ဆြမ္းခံတယ္ဆိုတာသိလို႔ အလွဴရွင္ေတြ ထပ္တိုးလာၿပီး ခုေတာ့ တစ္ပါတ္မွာ သံုးရက္ ထြက္ခံ ျဖစ္ပါတယ္... ဒါေတာင္တားတဲ့သူက တားေသးတယ္... အမဲေတြက ရန္လုပ္လိမ့္မယ္တယ္... လုပ္ပေလ့ေစ အေျခအေနၾကည့္မယ္ဆိုၿပီး သြားျဖစ္တာ ခုဆို အေတာ္ေလး အသားက်ေနပါၿပီ... သူတို႔ ရန္မလုပ္ၾကပါဘူး...
ခုထိေတာ့ အေႏြးထည္မဝတ္ ဦးထုပ္မေဆာင္းရေသးဘူး... ဆြမ္းခံရင္း ဖိနပ္ေတာ့ စီးေနရၿပီ... က်န္းမာေရး သိပ္ဆိုးလာရင္ေတာ့ ဂ်ာကင္ႀကီး တဖါးဖါးနဲ႔ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္... ဒါေပသိ လူနဲ႔တူတဲ့ အသံုးအေဆာင္ အဝတ္ေတြ မသံုးခ်င္ဘူး... ရခဲလွတဲ့ ရဟန္းဘဝ ရရွိတုန္း ရဟန္းအသြင္ အျပည့္ဆင္ခ်င္ပါတယ္... ရဟန္းအသြင္အားလံုးကို ႏွစ္သက္ပါတယ္... သကၤန္းေပ်ာက္ၿပီး ေဘာင္းဘီ မေရာက္ဖို႔ သတိတရား ျမဲျမဲထားေနရတယ္...
ဒီေန႔ ဆြမ္းေလာင္ေနက်အိမ္က ၄-ဦးေပါင္း ေလာင္းလိုက္ၿပီး ျပန္ထြက္လာလို႔ မၾကာခင္မွာ... မထင္မွတ္ပဲ... ဒကာမႀကီးတစ္ဦးက တားၿပီးေတာ့ အိပ္ကပ္ႏႈိက္ေနၿပီ... ငါ့ေတာ့ ဒုကၡပဲေတြးမိတယ္... သူကလည္း ေပါက္ေဖၚမႀကီး အဂၤလိပ္လို သိပ္တတ္မွာမဟုတ္... တ႐ုတ္လိုပဲတတ္ၾကတာ... ကိုယ္ကလည္း အဂၤလိပ္စာက မီးက်ဳိးေမာင္းပ်က္ပါ... တ႐ုတ္လိုကလည္းမတတ္... တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ ျငင္းရင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုး လက္ခါျပလိုက္ရတယ္... ဒီေတာ့မွ သေဘာေပါက္သြားတယ္ ေငြလက္မခံဘူးဆိုတာကို... ဒီအခ်ိန္မွာ အဖြားႀကီးရဲ႕မ်က္ႏွာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အံ့ၾသမႈေတြ ေတြ႔ရပါတယ္... လူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဘုန္းႀကီးဆိုရင္ ေငြလက္ခံ သာယာတယ္လို႔ပဲ သိေနၾကပါၿပီ... ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ္ကပဲ ထပ္ၿပီး ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္... လွဴတဲ့ေငြကို အလွဴမခံတဲ့အတြက္ ခြင့္လႊတ္ပါ...ေပါ့...
အဲဒီကထြက္လာလို႔ ႏွစ္လမ္းေလာက္လည္းေရာက္ေရာ... ေနာက္ကေန ဒကာမေလး တစ္ေယာက္က ေအာ္ေခၚၿပီး ေျပးလာတယ္... ေက်းဇူးျပဳ၍ ရပ္ေတာ္မူပါဦးဘုရားေပါ့... ဒါက ကိုယ္ဟာကိုယ္ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ဘာသာျပန္တာလိုက္တာပါ... သူကေတာ့ အဂၤလိပ္လိုေပါ့... ဒါနဲ႔ ရပ္ၿပီး လွည့္ၾကည္လိုက္ေတာ့ လက္ထဲမွာ စားစရာအထုပ္ႀကီးနဲ႔... ဟ ပြတာပဲ... အလကား ရယ္စရာေျပာတာပါ... ၾကည့္ရတာ ခုန ဒကာမႀကီးရဲ႕ေျမးမ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္... ဒါနဲ႔ သပိတ္ဖံုး ဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ ေပါင္မုန္႔ေလးလံုး ေရတစ္ပုလင္း ေဖ်ာ္ရည္ တစ္ပုလင္း... အကုန္သပိတ္ထဲထည့္ သပိတ္ဖံုးပိတ္ ေမတၱာပို႔ၿပီး ဆက္ထြက္လာတယ္ေလ...
မၾကာခင္တစ္ေနရာမွာ ဒကာမတစ္ဦးက အိပ္ႀကီးႏႈိက္ျပန္ေရာ... ဒီေန႔ ထူးထူးျခားျခား အိပ္ႏႈိက္တဲ့သူေတြနဲ႔ ေတြ႔ရတယ္... သူကေတာ့ ဗီယက္နန္လူမ်ဳိးထင္ရဲ႕... သူတို႔လည္း ဘာသာေရး စိတ္ဝင္စားၾကတယ္... သူ႔လည္း ျငင္းလိုက္တယ္ ဒီလို အလွဴမခံဘူး ျငင္းေတာ့ သူ႔မွာေၾကာင္ေတာင္ေတာင္... ဒါနဲ႔ ငါ စားစရာပဲ အလွဴခံပါတယ္လို႔ ထပ္ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ကားေနာက္ကေန ေဖ်ာ္ရည္ဘူးထုတ္လာၿပီး သပိတ္ထဲ ထည့္ေတာ့တာပဲ...
ဆြမ္းခံအျပန္ သပိတ္က အရည္မ်ဳိးစံုနဲ႔ အေလးသား... ေနကလည္းပူပူ... အေတာ္ေမာ... ဒီလို ဆြမ္းခံထြက္ခြင့္ရတဲ့အတြက္ ၾကည္ႏူးပါတယ္... သာသနာကို ေစာက္ေရွာက္ၿပီး ပစၥည္းေလးပါး လွဴဒါန္းေနၾကတဲ့ ဒကာဒကာမအားလံုး ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ...
ဆန္ဖရန္ေရာက္ၿပီးေနာက္ ဆြမ္းခံထြက္ရတာ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္စရာပါပဲ... မထင္မွတ္ပဲ ဆြမ္းခံ ျဖစ္သြားတယ္... ယခင္ ၁၁-ႏွစ္ၾကာေအာင္ ေနခဲ့တဲ့ၿမိဳ႔မွာက လူေနအိမ္ေျခနဲ႔ေဝးေတာ့ ဆြမ္းခံမထြက္ခဲ့ရဘူးေလ... တစ္ရက္မွာေတာ့ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္တို႔ အိမ္ကို ဆြမ္းခံႂကြမလားဘုရား တဲ့... ေလွ်ာက္သူက ရဲရဲေတာ့ မေလွ်ာက္ရဲဘူးေလ... ဘာလို႔ဆို ဒီမွာက ရာသီဥတုကလည္းၾကမ္း ဆြမ္းခံတယ္ဆိုတာ ဒီဘက္မွာကလည္း တစ္ပါးမွ မရွိခဲ့ပဲကိုး...
ခံဆြမ္းဆိုတာ မအပ္မစပ္ ေျပာဆိုၿပီး ရရွိတာမ်ဳိး မဟုတ္တတ္လို႔ သန္႔ရွင္းတယ္လို႔ ကိုယ္ကသိေနေတာ့... အျမဲစိတ္ဝင္စားေနတဲ့ လုပ္ငန္းတစ္ခု... က်န္းမာေရးကလည္း ေလာေလာဆည္ မဆိုးဘူး... ပ်ံလြန္ေတာ္မူဖို႔ လက္မွတ္ကလည္း ဝယ္ၿပီးသားဆိုေတာ့ ကုသိုလ္မ်ားမ်ား ယူေနရတဲ့အခ်ိန္... အေအးကလည္း အမ်ားထက္ေတာ့ ပိုခံႏိုင္ေသးတယ္... ဒါနဲ႔ပဲ ဆြမ္းခံႂကြဖို႔ လကၡံလိုက္တယ္... ဆြမ္းခံတယ္ဆိုတာသိလို႔ အလွဴရွင္ေတြ ထပ္တိုးလာၿပီး ခုေတာ့ တစ္ပါတ္မွာ သံုးရက္ ထြက္ခံ ျဖစ္ပါတယ္... ဒါေတာင္တားတဲ့သူက တားေသးတယ္... အမဲေတြက ရန္လုပ္လိမ့္မယ္တယ္... လုပ္ပေလ့ေစ အေျခအေနၾကည့္မယ္ဆိုၿပီး သြားျဖစ္တာ ခုဆို အေတာ္ေလး အသားက်ေနပါၿပီ... သူတို႔ ရန္မလုပ္ၾကပါဘူး...
ခုထိေတာ့ အေႏြးထည္မဝတ္ ဦးထုပ္မေဆာင္းရေသးဘူး... ဆြမ္းခံရင္း ဖိနပ္ေတာ့ စီးေနရၿပီ... က်န္းမာေရး သိပ္ဆိုးလာရင္ေတာ့ ဂ်ာကင္ႀကီး တဖါးဖါးနဲ႔ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္... ဒါေပသိ လူနဲ႔တူတဲ့ အသံုးအေဆာင္ အဝတ္ေတြ မသံုးခ်င္ဘူး... ရခဲလွတဲ့ ရဟန္းဘဝ ရရွိတုန္း ရဟန္းအသြင္ အျပည့္ဆင္ခ်င္ပါတယ္... ရဟန္းအသြင္အားလံုးကို ႏွစ္သက္ပါတယ္... သကၤန္းေပ်ာက္ၿပီး ေဘာင္းဘီ မေရာက္ဖို႔ သတိတရား ျမဲျမဲထားေနရတယ္...
ဒီေန႔ ဆြမ္းေလာင္ေနက်အိမ္က ၄-ဦးေပါင္း ေလာင္းလိုက္ၿပီး ျပန္ထြက္လာလို႔ မၾကာခင္မွာ... မထင္မွတ္ပဲ... ဒကာမႀကီးတစ္ဦးက တားၿပီးေတာ့ အိပ္ကပ္ႏႈိက္ေနၿပီ... ငါ့ေတာ့ ဒုကၡပဲေတြးမိတယ္... သူကလည္း ေပါက္ေဖၚမႀကီး အဂၤလိပ္လို သိပ္တတ္မွာမဟုတ္... တ႐ုတ္လိုပဲတတ္ၾကတာ... ကိုယ္ကလည္း အဂၤလိပ္စာက မီးက်ဳိးေမာင္းပ်က္ပါ... တ႐ုတ္လိုကလည္းမတတ္... တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ ျငင္းရင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုး လက္ခါျပလိုက္ရတယ္... ဒီေတာ့မွ သေဘာေပါက္သြားတယ္ ေငြလက္မခံဘူးဆိုတာကို... ဒီအခ်ိန္မွာ အဖြားႀကီးရဲ႕မ်က္ႏွာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အံ့ၾသမႈေတြ ေတြ႔ရပါတယ္... လူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဘုန္းႀကီးဆိုရင္ ေငြလက္ခံ သာယာတယ္လို႔ပဲ သိေနၾကပါၿပီ... ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ္ကပဲ ထပ္ၿပီး ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္... လွဴတဲ့ေငြကို အလွဴမခံတဲ့အတြက္ ခြင့္လႊတ္ပါ...ေပါ့...
အဲဒီကထြက္လာလို႔ ႏွစ္လမ္းေလာက္လည္းေရာက္ေရာ... ေနာက္ကေန ဒကာမေလး တစ္ေယာက္က ေအာ္ေခၚၿပီး ေျပးလာတယ္... ေက်းဇူးျပဳ၍ ရပ္ေတာ္မူပါဦးဘုရားေပါ့... ဒါက ကိုယ္ဟာကိုယ္ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ဘာသာျပန္တာလိုက္တာပါ... သူကေတာ့ အဂၤလိပ္လိုေပါ့... ဒါနဲ႔ ရပ္ၿပီး လွည့္ၾကည္လိုက္ေတာ့ လက္ထဲမွာ စားစရာအထုပ္ႀကီးနဲ႔... ဟ ပြတာပဲ... အလကား ရယ္စရာေျပာတာပါ... ၾကည့္ရတာ ခုန ဒကာမႀကီးရဲ႕ေျမးမ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္... ဒါနဲ႔ သပိတ္ဖံုး ဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ ေပါင္မုန္႔ေလးလံုး ေရတစ္ပုလင္း ေဖ်ာ္ရည္ တစ္ပုလင္း... အကုန္သပိတ္ထဲထည့္ သပိတ္ဖံုးပိတ္ ေမတၱာပို႔ၿပီး ဆက္ထြက္လာတယ္ေလ...
မၾကာခင္တစ္ေနရာမွာ ဒကာမတစ္ဦးက အိပ္ႀကီးႏႈိက္ျပန္ေရာ... ဒီေန႔ ထူးထူးျခားျခား အိပ္ႏႈိက္တဲ့သူေတြနဲ႔ ေတြ႔ရတယ္... သူကေတာ့ ဗီယက္နန္လူမ်ဳိးထင္ရဲ႕... သူတို႔လည္း ဘာသာေရး စိတ္ဝင္စားၾကတယ္... သူ႔လည္း ျငင္းလိုက္တယ္ ဒီလို အလွဴမခံဘူး ျငင္းေတာ့ သူ႔မွာေၾကာင္ေတာင္ေတာင္... ဒါနဲ႔ ငါ စားစရာပဲ အလွဴခံပါတယ္လို႔ ထပ္ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ကားေနာက္ကေန ေဖ်ာ္ရည္ဘူးထုတ္လာၿပီး သပိတ္ထဲ ထည့္ေတာ့တာပဲ...
ဆြမ္းခံအျပန္ သပိတ္က အရည္မ်ဳိးစံုနဲ႔ အေလးသား... ေနကလည္းပူပူ... အေတာ္ေမာ... ဒီလို ဆြမ္းခံထြက္ခြင့္ရတဲ့အတြက္ ၾကည္ႏူးပါတယ္... သာသနာကို ေစာက္ေရွာက္ၿပီး ပစၥည္းေလးပါး လွဴဒါန္းေနၾကတဲ့ ဒကာဒကာမအားလံုး ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ...
ဦးေလာကနာထ
၁၀.၁၄.၂၀၁၁
1 comment:
ဘုန္း၂ သာ ဓု သာ ဓု သာ ဓုပါဘုရား
ဘုန္း၂ က်န္းမာစြာျဖင့္ သာသနာ့ ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ နိုင္ပါေစ ဘုရား..
Post a Comment