ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရဲ႕ ကထိန္ပြဲေတာ္သို႔...

ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရဲ႕ ကထိန္ပြဲေတာ္သို႔...

တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၃-ရက္ေန႔ ကထိန္ပြဲ...

ေဘးဧရိယာက သံဃာေတာ္ ၁၂-ပါး ၾကြေရာက္ၾကပါတယ္...
ဆရာေတာ္ေဟာတဲ့တရားကေတာ့ အကုသိုလ္စိတ္ ၁၂-ပါးရွိေၾကာင္း...
ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟတရားဆိုးေတြေၾကာင့္ ဆင္းရဲေနၾကရေၾကာင္း...
မိေဒြးေတာ္ေဂါတမီ သကၤန္းလွဴတဲ့အခါမွာ သံဃာကိုသာလွဴဖို႔အေၾကာင္း...
အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ေတြက ၁၄-ဦး ၁၄-မ်ဳိးရွိေၾကာင္း...
ဒကာဒကာမေတြလွဴတဲ့ ကထိန္သကၤန္းဆိုတာလည္း သံဃာကိုသာလွဴရေၾကာင္း...
ဂုဏ္ႀကီးမားတဲ့ဆရာေတာ္ျဖစ္ေစ ကိုယ္ရင္ေလးကိုပဲျဖစ္ေစ
သံဃာကိုရည္မွန္းလွဴဒါန္းလွ်င္ အက်ဳိးႀကီးေၾကာင္းေတြေပါ့ေလ...
ေဟာသြားလိုက္တာ စီကာပတ္ကံုး အမ်ားႀကီးပါပဲ...
နာၾကားလို႔ေကာင္းၿပီး မွတ္သားဖြယ္ေတြခ်ည့္ပါပဲ...

အခ်ိန္နည္းေနေတာ့ လွဴဖြယ္ေတြလွဴဒါန္းၿပီးေနာက္ အမွ်ေဝေရစက္ခ်...
ၿပီးေနာက္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကို စုေပါင္း ဆြမ္းကပ္ၾကပါတယ္...

တစ္ခ်ဳိ႔လူေတြမွာ မရွင္းေတာ့ေမးၾကျပန္တယ္...
တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္မွာ ကထိန္ခင္းလို႔ရသလားတဲ့...
ကထိန္ခင္းလို႔ မရပါဘူးဒကာေလး...
ဆရာေတာ္ေတြ လျပည့္မတိုင္ခင္က ကထိန္ကံေဆာင္တဲ့ကိစၥ လုပ္ၿပီးပါၿပီ...
ခုလုပ္တာကေတာ့ ပြဲတစ္ခုလုပ္ရံု ဆြမ္းလွဴဒါန္းရံုသာျဖစ္ပါတယ္...
ဒီလိုေျပာျပ ရွင္းျပလိုက္ေတာ့ နားလည္သြားပါတယ္...

ကထိန္ခင္းလို႔ရတဲ့ရာသီက သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေက်ာ္ကေန
တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ တစ္လအတြင္း သကၤန္းအလွဴခံခြင့္ရပါတယ္...
ဒီႏိုင္ငံမွာက ပြဲလုပ္ရင္ တနဂၤေႏြေန႔မွာပဲ လုပ္ရတာ အဆင္ေျပတယ္ေလ...
တစ္လမွ တနဂၤေႏြကလည္း ေလးပါတ္ပဲရွိ ေက်ာင္းက ၁၁-ေက်ာင္း...
ဒါ့ေၾကာင့္ ကထိန္ခင္းတဲ့ရက္ထပ္တယ္ ထပ္ရင္ သံဃာမေလာက္ငွျပန္ဘူး...
တစ္ခါတစ္ရံ ဒီလိုပဲ လျပည့္ေက်ာ္မွ ပြဲလုပ္ၾကရတယ္...
တစ္လအတြင္းမွာပဲ ၿပီးေအာင္လုပ္ရင္ေတာ့ အျမင္ရွင္းတာေပါ့ေလ...

တစ္နာရီ မိုင္ ၇ဝ-ႏႈန္း ေမာင္းတဲ့ကားနဲ႔
ေက်ာင္းကိုအသြားအျပန္ ႏွစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္ ၾကာပါတယ္...
ဟိုမွာေနရတာနဲ႔ အျပန္မွာ ဝင္ခ်င္တဲ့ေနရာဝင္ေတာ့ တစ္ေနကုန္တာပါပဲ...
သူ႔ေက်ာင္းကိုယ္ကသြား ကိုယ့္ေက်ာင္းသူကလာေပါ့...
ဘုန္းႀကီးေတြ ဒီလိုသြားလာမွလည္း လူေတြမွာ လွဴဒါန္းခြင့္ရၾကမယ္...
သီလယူ တရားနာခြင့္ ရၾကမွာမဟုတ္လား...

ဘုန္းႀကီးအတြက္ကေတာ့ ေဒသနာၾကားခြင့္ရတာ အျမတ္ပါပဲ...

ဝင္ခ်င္တဲ့ေနရာဝင္တယ္ဆိုတာကေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ပ႒ာန္းပူေဇာ္ပြဲလုပ္မယ္ေလ...
ဒီေတာ့ လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေလးေတြ ဒကာကိုလက္ညိွဳးထိုးျပ သူကထည့္ေပါ့...
(စဥ္းစားမိတာ) ဘုန္းႀကီးေတြ ကံေကာင္းၾကပါတယ္...
လက္ညွိဳးထိုးရင္ ထိုးသမွ် ရေနၾကတာပါ...
မအပ္စပ္တာ လက္ညွိဳးမထိုးမိဖို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့ေလ...

ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုလြယ္လြယ္ကူကူ ရေနတာလဲဆိုေတာ့
ျပဳခဲ့ဖူးၾကတဲ့ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံရဲ႕ အက်ဳိးတရားေတြေပါ့...
လိုခ်င္လို႔ဘဲလုပ္လုပ္ အက်ဳိးကို လိုခ်င္စိတ္မရွိဘဲနဲ႔ လုပ္လုပ္
လုပ္သမွ်မွာေတာ့ အက်ဳိးတရားေတြ ကပ္ပါလာတာပါပဲ...
ဒါေၾကာင့္ လုပ္ေနၾကဖို႔လိုပါတယ္...
ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာ လိုခ်င္တဲ့သူက ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြကိုလုပ္...
မေကာင္းမႈလုပ္ရင္ေတာ့ လိုခ်င္ခ်င္ မလိုခ်င္ခ်င္ မေကာင္းက်ဳိးရလိမ့္မယ္...

ဒါေလာက္ေတာ့ သိပါတယ္ဘုရားလို႔ ဆိုခ်င္ဆိုၾကမယ္...
မွန္ပါတယ္ သိၾကမွာပါ...
ဒါေပသိ ေကာင္းမႈလုပ္ဖို႔ ေမ့ေနမွာ စိုး၍သာ သတိေပးရတာပါ...

သတၱဝါမွန္သ၍ ကိုယ္စိတ္ဆင္းရဲ ကင္းေဝးၾကပါေစ...
ဦးေလာကနာထ
၁၁.၁၃.၂ဝ၁၁

ပ႒ာန္းပူေဇာ္ပြဲ ႏို၀င္ဘာ ၂၄-မွ-၂၆-ထိ

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တစ္ခုျဖစ္ေပ၏။ သာဓု... သာဓု... သာဓု...။