ျမတ္ဗုဒၶ ဤအခ်ိန္မွစ လူ႔စည္းစိမ္တို႔ကို စြန္႔လႊတ္ေပၿပီ
ေရႊေငြမဟုတ္သည္၌ ေရႊေငြဟု ထင္မွတ္၍ အလွဴခံသည္ေတာင္
ကဲ့ရဲ႕ဖြယ္အျပစ္ ျဖစ္ေပေသးသည္ တကား
ေရႊေငြ အလွဴခံမႈ...
႐ူပိယသိကၡာပုဒ္
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမဳိ႕ ရွဥ့္နက္တို႔အား အစာေကြၽးရာ ျဖစ္ေသာ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူေသာအခါ သာကီဝင္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵသည္ အမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး၏ အိမ္သို႔ ကပ္ေသာ အျမဲဆြမ္းဝတ္ရွိေသာ ရဟန္းျဖစ္၏၊ ထုိအမ်ဳိး၌ အၾကင္ ခဲဖြယ္သည္ လည္းေကာင္း၊ ေဘာဇဥ္သည္ လည္းေကာင္း ျဖစ္အံ့၊ ထုိခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္မွ သာကီဝင္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵ အတြက္ အဖို႔ 'အစု' ထားရ၏။
ထုိအခါ ညခ်မ္းအခ်ိန္တြင္ ထုိအမ်ဳိး၌ စမဲဟင္းလ်ာ ျဖစ္ေပၚ၏၊ ထုိစမဲဟင္းလ်ာမွ သာကီဝင္ မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵ၏ အဖို႔ကို ဖယ္ထား၏၊ ထိုအမ်ဳိး၏ ကေလး 'သူငယ္' သည္ နံနက္ ေစာေစာထ၍ ''အကြၽႏု္ပ္အား စမဲဟင္းလ်ာကို ေပးၾကေလာ့''ဟု ငုိ၏၊ ထုိအခါ ထုိေယာက်္ားသည္ ဇနီးကို ''အသွ်င့္အတြက္ အဖို႔ 'အစု' ကို ကေလး 'သူငယ္' အား ေပးေလာ့၊ အျခား ဟင္းလ်ာကို ဝယ္၍ အသွ်င့္အား လွဴကုန္အံ့'' ဟု ေျပာဆို၏။
ထုိအခါ သာကီဝင္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵသည္ နံနက္အခ်ိန္၌ သကၤန္းကို ျပင္ဝတ္၍ သပိတ္သကၤန္းကိုယူေဆာင္ကာ ထုိအမ်ဳိးထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ခင္းထားေသာ ေနရာ၌ ထုိင္၏၊ ထုိအခါ ထုိေယာက်္ားသည္ သာကီဝင္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္လ်က္ သာကီဝင္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵကို ''အသွ်င္ဘုရား ယမန္ေန႔ ညခ်မ္းအခ်ိန္က စမဲဟင္းလ်ာ ျဖစ္ေပၚပါသည္၊ ထုိစမဲဟင္းလ်ာမွ အသွ်င့္အတြက္ အဖို႔ 'အစု' ကို ထားပါသည္၊ အသွ်င္ဘုရား ဤကေလး 'သူငယ္' သည္ နံနက္ေစာေစာ ထ၍ 'အကြၽႏု္ပ္အား စမဲဟင္းလ်ာကို ေပးၾကေလာ့'ဟု ငိုပါသည္၊ အသွ်င့္အတြက္ အဖ႔ုိ 'အစု'ကို ကေလး 'သူငယ္' အား ေပးရပါသည္၊ အသွ်င္ဘုရား အသျပာျဖင့္ အဘယ္ကို ေဆာင္လာရပါမည္နည္း''ဟု ေလွ်ာက္၏။
ဒါယကာ အသျပာကို ငါ့အား စြန္႔လွဴၿပီး ျဖစ္သေလာဟု ေမး၏။
မွန္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား စြန္႔လွဴၿပီးပါၿပီဟု ေလွ်ာက္၏။
ဒါယကာ ငါ့အား ထုိအသျပာကိုပင္ ေပးေလာ့ဟု ဆို၏။
ထိုိအခါ ထုိေယာက်္ားသည္ သာကီဝင္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵအား အသျပာကို ေပးလွဴၿပီးေနာက္ ''ငါတို႔သည္ ေရႊေငြကို ခံယူသကဲ့သို႔ ဤအတူပင္ ဤသာကီဝင္ မင္းသား ဘုရားအႏြယ္ေတာ္ ျဖစ္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ေရႊေငြကို ခံယူၾကကုန္၏''ဟု ကဲ့ရဲ႕၏၊ ႐ႈတ္ခ်၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆို၏၊ ရဟန္းတို႔သည္ ကဲ့ရဲ႕ ႐ႈတ္ခ် အျပစ္ျပ ေျပာဆိုေသာ ထုိေယာက်္ား၏ စကားကို ၾကားၾကသည္သာတည္း။
အလိုနည္းေသာ ရဟန္းတို႔သည္ သာကီဝင္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေရႊေငြကို ခံယူဘိသနည္းဟု ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ်ကုန္၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾကကုန္၏၊ ထုိအခါ ထုိရဟန္းတို႔သည္ သာကီဝင္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵကို မ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္ၾကၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ပ။
''ဥပနႏၵ သင္သည္ ေရႊေငြကို ခံယူ၏ဟူသည္ မွန္သေလာ''ဟု စိစစ္ ေမးျမန္းေတာ္မူ၏။
မွန္ပါသည္ ျမတ္စြာဘုရားဟု ေလွ်ာက္၏။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူ၏။ပ။
မဂ္ဖိုလ္မွ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေသာ ေယာက်္ား သင္သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေရႊေငြကို ခံယူသနည္း၊ မဂ္ဖိုလ္မွ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေသာ ေယာက်္ား ဤ သင္ျပဳမိေသာအမႈသည္ မၾကည္ညိဳေသးေသာ သူတို႔အား ၾကည္ညိဳေစျခင္းငွါ လည္းေကာင္း။ ပ။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ဤသိကၡာပုဒ္ေတာ္ကို ျပၾကကုန္ေလာ့။ 852
ပညတ္သိကၡာပုဒ္
အၾကင္ ရဟန္းသည္ ေရႊ ေငြကို ကိုယ္တုိင္ေသာ္လည္း ခံယူ ျငားအံ့၊
သူတစ္ပါးကိုေသာ္လည္း ခံယူေစျငားအံ့၊
အနီး၌ ခ်ထားအပ္သည္ကိုေသာ္လည္း သာယာျငားအံ့၊
ထုိရဟန္းအား နိႆဂၢိပါစိတ္အာပတ္သင့္၏ ဤသို႔ ျပၾကကုန္ေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
37, 18 - 583
၈ - ႐ူပိယသိကၡာပုဒ္ အဖြင့္
အၾကင္ဟူသည္ အၾကင္သို႔သေဘာရွိေသာ။ပ။
ရဟန္းဟူသည္။ပ။ ဤအရာ၌ ဤဉတၱိစတုတၴကံျဖင့္ ရဟန္းအျဖစ္သို႔ ေရာက္သူကို ''ရဟန္း''ဟု အလိုရွိအပ္၏။
ေရႊ မည္သည္ ဘုရားအဆင္းေတာ္ႏွင့္တူေသာ ဝတၴဳကို ဆိုအပ္၏။
ေငြ မည္သည္ အသျပာ ေၾကးပိုက္ဆံ သစ္သားပိုက္ဆံ ခ်ိပ္ပိုက္ဆံ အေရာင္းအဝယ္ ျဖစ္ႏိုင္သမွ် ဝတၴဳတည္း။
ခံယူျငားအံ့ဟူသည္ ကိုယ္တုိင္ခံယူအံ့၊ နိႆဂၢိပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏။
ခံယူေစျငားအံ့ဟူသည္ အျခားသူကို ခံယူေစအံ့၊ နိႆဂၢိပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏။
အနီး၌ ခ်ထားအပ္သည္ကိုေသာ္လည္း သာယာျငားအံ့ဟူသည္ ဤ (ေရႊေငြ) သည္ အသွ်င့္အတြက္ ျဖစ္ေစဟု အနီး၌ ခ်ထားအပ္သည္ကို သာယာျငားအံ့၊ စြန္႔ျခင္း ဝိနည္းကံ ရွိ၏။ သံဃာအလယ္၌ စြန္႔ရမည္။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ စြန္႔ရမည္။
ထုိ ေရႊေငြ ခံေသာ ရဟန္းသည္ သံဃာသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ လက္ဝဲတစ္ဖက္ ပခံုးထက္၌ ဧကသီကို စံပယ္တင္၍ ႀကီးကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔၏ ေျခတို႔ကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ကာ လက္အုပ္ ခ်ီလ်က္-
''အသွ်င္ဘုရားတို႔ အကြၽႏု္ပ္သည္ ေရႊေငြကို ခံယူမိပါ၏၊ ဤအကြၽႏု္ပ္၏ ေရႊေငြသည္ စြန္႔ျခင္း (ဝိနည္းကံ) ရွိပါသည္၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤေရႊေငြကို သံဃာေတာ္အား စြန္႔ပါသည္''ဟု ဆိုရာ၏။ စြန္႔ၿပီးေနာက္ အာပတ္ကို ေဒသနာၾကားရမည္၊ ကြၽမ္းက်င္လိမၼာ၍ စြမ္းရည္ရွိေသာ ရဟန္းသည္ အာပတ္ကို ခံယူရမည္၊ အကယ္၍ ထုိအရပ္သို႔ အရံေစာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဥပါသကာေသာ္ လည္းေကာင္း လာအံ့၊ ထုိသူကို ''ငါ့သွ်င္ ဤ (ေရႊေငြ) ကို သိေလာ့''ဟု ေျပာရမည္၊ အကယ္၍ ထုိသူသည္ ''ဤ (ေရႊေငြ) ျဖင့္ အဘယ္အရာကို ေဆာင္လာရပါမည္နည္း''ဟု ဆိုအံ့၊ ''ဤမည္ ဤမည္ေသာ အရာကိုေဆာင္ခဲ့''ဟု မဆိုရ၊ ေထာပတ္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဆီကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပ်ားရည္ကို ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တင္လဲကိုေသာ္ လည္းေကာင္း အပ္စပ္သည္ကို ေျပာရမည္၊ အကယ္၍ ထုိသူသည္ ထုိ (ေရႊေငြ) ျဖင့္ လဲလွယ္၍ အပ္စပ္သည္ကို ေဆာင္ခဲ့အံ့၊ ေရႊေငြခံယူေသာ ရဟန္းကို ထား၍ ရဟန္းအားလံုးတို႔ပင္ သံုးေဆာင္အပ္၏။
အကယ္၍ ဤသို႔ ထုိ (ေရႊေငြလဲလွယ္မည့္) သူကို ရအံ့၊ ဤသို႔ ရျခင္းသည္ ေကာင္း၏၊ အကယ္၍မရအံ့၊ ထုိသူကို ''ဒါယကာ ဤေရႊေငြကို စြန္႔ပစ္ေလာ့''ဟု ေျပာရမည္၊ ထုိသူသည္ အကယ္၍ စြန္႔ပစ္အံ့၊ ဤသို႔ စြန္႔ပစ္ျခင္းသည္ ေကာင္း၏၊ အကယ္၍ မစြန္႔ပစ္အံ့၊ အဂၤါငါးပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းကိုေရႊေငြစြန္႔ ရဟန္းဟု သမုတ္ရမည္၊ ၄င္းရဟန္းသည္ ဆႏၵာဂတိသို႔ မလိုက္ရာ၊ ေဒါသာဂတိသို႔ မလိုက္ရာ၊ ေမာဟာဂတိသို႔ မလိုက္ရာ၊ ဘယာဂတိသို႔ မလိုက္ရာ၊ စြန္႔အပ္ မစြန္႔အပ္သည္ကိုလည္း သိရာ၏။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ သမုတ္ရမည္၊ ေရွးဦးစြာ ရဟန္းကို ေတာင္းပန္ရမည္၊ ေတာင္းပန္ၿပီးေနာက္ ကြၽမ္းက်င္လိမၼာ၍ စြမ္းရည္ရွိေသာ ရဟန္းသည္ သံဃာကို သိေစရမည္။ 584
''အသွ်င္ဘုရားတို႔ သံဃာသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ စကားကို နာေတာ္မူေလာ့၊ သံဃာအား ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အခါရွိေသာ ကံသည္ ျဖစ္ျငားအံ့၊ သံဃာသည္ ဤမည္ေသာ ရဟန္းကို ေရႊေငြစြန္႔ရဟန္းဟု သမုတ္ရာ၏၊ ဤကား သိေစျခင္းတည္း။
အသွ်င္ဘုရားတို႔ သံဃာသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ စကားကို နာေတာ္မူေလာ့၊ သံဃာသည္ ဤ မည္ေသာ ရဟန္းကို ေရႊေငြစြန္႔ရဟန္းဟု သမုတ္၏၊ အၾကင္အသွ်င္အား ဤမည္ေသာ ရဟန္းကို ေရႊေငြစြန္႔ ရဟန္းဟု သမုတ္ျခင္းကို ႏွစ္သက္၏၊ ထုိအသွ်င္သည္ ဆိတ္ဆိတ္ ေနရာ၏၊ အၾကင္ အသွ်င္အား ႏွစ္သက္ျခင္းမရွိ၊ ထုိအသွ်င္သည္ ေျပာဆိုရာ၏။
သံဃာသည္ ဤမည္ေသာ ရဟန္းကို ေရႊေငြစြန္႔ရဟန္းဟု သမုတ္အပ္ၿပီ၊ သံဃာအား ႏွစ္သက္ျခင္းရွိ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဆိတ္ဆိတ္ ေန၏၊ ဤသို႔ ဆိတ္ဆိတ္ေနသျဖင့္ ဤႏွစ္သက္သည့္ အျဖစ္ကို သိမွတ္ရပါသည္ဟု သိေစရမည္။
သမၼဳတိရၿပီးေသာ ထုိရဟန္းသည္ အမွတ္နိမိတ္ကို မျပဳဘဲ က်ေစရမည္ 'စြန္႔ပစ္ရမည္'၊ အကယ္၍ အမွတ္နိမိတ္ကို ျပဳ၍ က်ေစအံ့ 'စြန္႔ပစ္အံ့'၊ ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏။ 585
ေရႊေငြ၌ ေရႊေငြဟု ထင္မွတ္ျခင္းရွိ၍ ေရႊေငြကို ခံယူအံ့၊ နိႆဂၢိပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏။
ေရႊေငြ၌ ယံုမွားရွိ၍ ေရႊေငြကို ခံယူအံ့၊ နိႆဂၢိပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏။
ေရႊေငြ၌ ေရႊေငြမဟုတ္ဟု ထင္မွတ္ျခင္းရွိ၍ ေရႊေငြကို ခံယူအံ့၊ နိႆဂၢိပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏။
ေရႊေငြမဟုတ္သည္၌ ေရႊေငြဟု ထင္မွတ္ျခင္းရွိအံ့၊ ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏။
ေရႊေငြမဟုတ္သည္၌ ယံုမွားျခင္းရွိအံ့၊ ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏။
ေရႊေငြမဟုတ္သည္၌ ေရႊေငြမဟုတ္ဟု ထင္မွတ္ျခင္းရွိအံ့၊ အာပတ္ မသင့္။
အရံတြင္း၌ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ တည္းခိုရာ ဇရပ္တြင္း၌ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကိုင္ယူ၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကိုင္ယူေစ၍ေသာ္ လည္းေကာင္း ''ဥစၥာရွင္သည္ ေဆာင္ယူလတၱံ႕''ဟု ထားအံ့၊ အာပတ္မသင့္။ ႐ူးေသာ ရဟန္း အစလက္ဦး လြန္က်ဴးေသာ ရဟန္းအား အာပတ္ မသင့္။ 586
၈ - ႐ူပိယသိကၡာပုဒ္၊ ေကာသိယ၀ဂ္၊ နိႆဂၢိယ အခန္း၊ ပါရာဇိကဏ္ပါဠိေတာ္။
႐ူပိယသိကၡာပုဒ္
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမဳိ႕ ရွဥ့္နက္တို႔အား အစာေကြၽးရာ ျဖစ္ေသာ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူေသာအခါ သာကီဝင္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵသည္ အမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး၏ အိမ္သို႔ ကပ္ေသာ အျမဲဆြမ္းဝတ္ရွိေသာ ရဟန္းျဖစ္၏၊ ထုိအမ်ဳိး၌ အၾကင္ ခဲဖြယ္သည္ လည္းေကာင္း၊ ေဘာဇဥ္သည္ လည္းေကာင္း ျဖစ္အံ့၊ ထုိခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္မွ သာကီဝင္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵ အတြက္ အဖို႔ 'အစု' ထားရ၏။
ထုိအခါ ညခ်မ္းအခ်ိန္တြင္ ထုိအမ်ဳိး၌ စမဲဟင္းလ်ာ ျဖစ္ေပၚ၏၊ ထုိစမဲဟင္းလ်ာမွ သာကီဝင္ မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵ၏ အဖို႔ကို ဖယ္ထား၏၊ ထိုအမ်ဳိး၏ ကေလး 'သူငယ္' သည္ နံနက္ ေစာေစာထ၍ ''အကြၽႏု္ပ္အား စမဲဟင္းလ်ာကို ေပးၾကေလာ့''ဟု ငုိ၏၊ ထုိအခါ ထုိေယာက်္ားသည္ ဇနီးကို ''အသွ်င့္အတြက္ အဖို႔ 'အစု' ကို ကေလး 'သူငယ္' အား ေပးေလာ့၊ အျခား ဟင္းလ်ာကို ဝယ္၍ အသွ်င့္အား လွဴကုန္အံ့'' ဟု ေျပာဆို၏။
ထုိအခါ သာကီဝင္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵသည္ နံနက္အခ်ိန္၌ သကၤန္းကို ျပင္ဝတ္၍ သပိတ္သကၤန္းကိုယူေဆာင္ကာ ထုိအမ်ဳိးထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ခင္းထားေသာ ေနရာ၌ ထုိင္၏၊ ထုိအခါ ထုိေယာက်္ားသည္ သာကီဝင္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္လ်က္ သာကီဝင္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵကို ''အသွ်င္ဘုရား ယမန္ေန႔ ညခ်မ္းအခ်ိန္က စမဲဟင္းလ်ာ ျဖစ္ေပၚပါသည္၊ ထုိစမဲဟင္းလ်ာမွ အသွ်င့္အတြက္ အဖို႔ 'အစု' ကို ထားပါသည္၊ အသွ်င္ဘုရား ဤကေလး 'သူငယ္' သည္ နံနက္ေစာေစာ ထ၍ 'အကြၽႏု္ပ္အား စမဲဟင္းလ်ာကို ေပးၾကေလာ့'ဟု ငိုပါသည္၊ အသွ်င့္အတြက္ အဖ႔ုိ 'အစု'ကို ကေလး 'သူငယ္' အား ေပးရပါသည္၊ အသွ်င္ဘုရား အသျပာျဖင့္ အဘယ္ကို ေဆာင္လာရပါမည္နည္း''ဟု ေလွ်ာက္၏။
ဒါယကာ အသျပာကို ငါ့အား စြန္႔လွဴၿပီး ျဖစ္သေလာဟု ေမး၏။
မွန္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား စြန္႔လွဴၿပီးပါၿပီဟု ေလွ်ာက္၏။
ဒါယကာ ငါ့အား ထုိအသျပာကိုပင္ ေပးေလာ့ဟု ဆို၏။
ထိုိအခါ ထုိေယာက်္ားသည္ သာကီဝင္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵအား အသျပာကို ေပးလွဴၿပီးေနာက္ ''ငါတို႔သည္ ေရႊေငြကို ခံယူသကဲ့သို႔ ဤအတူပင္ ဤသာကီဝင္ မင္းသား ဘုရားအႏြယ္ေတာ္ ျဖစ္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ေရႊေငြကို ခံယူၾကကုန္၏''ဟု ကဲ့ရဲ႕၏၊ ႐ႈတ္ခ်၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆို၏၊ ရဟန္းတို႔သည္ ကဲ့ရဲ႕ ႐ႈတ္ခ် အျပစ္ျပ ေျပာဆိုေသာ ထုိေယာက်္ား၏ စကားကို ၾကားၾကသည္သာတည္း။
အလွဴဒကာသည္ အလြန္ေတာ္သည့္ လူေတာ္ျဖစ္ေပသည္... ငိုေနေသာ သားကို ေၾကြးၿပီးေနာက္ အစား၀ယ္၍ လွဴရန္ စီစဥ္ေပေသးသည္... လွဴသည့္အခါ တြင္လည္း ဘုရားသားေတာ္ အဆင္ေျပေစရန္ႏွင့္ စိတ္တိုင္းက် ဘုဥ္းေပးႏိုင္ေစရန္ ရည္ရြယ္၍ မည္သည့္ပစၥည္း ၀ယ္၍ လွဴရမည္နည္းဟု လမ္းဖြင့္ ေပးထားေပေသးသည္... ဤသို႔ အခြင့္ေပးထားတာေတာင္ အသွ်င္ဥပနႏၵသည္ကား အရွက္ကင္းမဲ့စြာျဖင့္ ဒါယကာ ငါ့အား ထုိအသျပာကိုပင္ ေပးေလာ့ဟု ေတာင္းေနေပေသးသည္... ရွား၏... ယခုေခတ္တြင္ ဤလိုရဟန္းမ်ဳိး ရွိမည္မထင္ပါေပ... ထို႔ေၾကာင့္ ေရွးယခင္က အသွ်င္ဥပနႏၵကား ကဲ့ရဲ႕ခံရေပသည္... အျပစ္ေျပာခံရေပသည္... ယခုေခတ္တြင္ကား ဤကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ကဲ့ရဲ႕ခံရသည္ဟူ၍ မၾကားရပါေပ...
အလိုနည္းေသာ ရဟန္းတို႔သည္ သာကီဝင္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေရႊေငြကို ခံယူဘိသနည္းဟု ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ်ကုန္၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾကကုန္၏၊ ထုိအခါ ထုိရဟန္းတို႔သည္ သာကီဝင္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵကို မ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္ၾကၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ပ။
''ဥပနႏၵ သင္သည္ ေရႊေငြကို ခံယူ၏ဟူသည္ မွန္သေလာ''ဟု စိစစ္ ေမးျမန္းေတာ္မူ၏။
မွန္ပါသည္ ျမတ္စြာဘုရားဟု ေလွ်ာက္၏။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူ၏။ပ။
မဂ္ဖိုလ္မွ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေသာ ေယာက်္ား သင္သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေရႊေငြကို ခံယူသနည္း၊ မဂ္ဖိုလ္မွ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေသာ ေယာက်္ား ဤ သင္ျပဳမိေသာအမႈသည္ မၾကည္ညိဳေသးေသာ သူတို႔အား ၾကည္ညိဳေစျခင္းငွါ လည္းေကာင္း။ ပ။
ေရႊေငြ အလွဴခံယူမႈႏွင့္ ပါတ္သက္၍ လူမ်ားကလည္း ကဲ့ရဲ႕ၾကသည္...
အလိုနည္းေသာ ရဟန္းမ်ားကလည္း ကဲ့ရဲ႕ၾကေပသည္...
ျမတ္ဗုဒၶမွလည္း မဂ္ဖိုလ္မွ အခ်ည္းႏွီးေသာေယာက္်ားဟူ၍ ကဲ့ရဲ႕ေပေသးသည္...
မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္ လိုလားသူ ဘုရားသားေတာ္မ်ား စဥ္းစားသင့္ေပသည္...
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ဤသိကၡာပုဒ္ေတာ္ကို ျပၾကကုန္ေလာ့။ 852
ပညတ္သိကၡာပုဒ္
အၾကင္ ရဟန္းသည္ ေရႊ ေငြကို ကိုယ္တုိင္ေသာ္လည္း ခံယူ ျငားအံ့၊
သူတစ္ပါးကိုေသာ္လည္း ခံယူေစျငားအံ့၊
အနီး၌ ခ်ထားအပ္သည္ကိုေသာ္လည္း သာယာျငားအံ့၊
ထုိရဟန္းအား နိႆဂၢိပါစိတ္အာပတ္သင့္၏ ဤသို႔ ျပၾကကုန္ေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
37, 18 - 583
မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာကေတာ့ ဤသိကၡာပုဒ္ အေရးမလုပ္ ဖဲ့ထုတ္သြားေပၿပီ...
ကြ်ႏု္ပ္တို႔ကေတာ့ အေရးလုပ္ ဖဲ့မထုတ္ႏိုင္ေပ...
သူေတာ္ေကာင္းႀကီးမ်ား လမ္းစဥ္အတိုင္း ဆက္လက္က်င့္သံုးေနမည္သာ...
၀ိနယဓမၼတို႔ ဖဲ့မထုတ္လွ်င္ ေထရ၀ါဒ ေခၚဆိုေပသည္...
၈ - ႐ူပိယသိကၡာပုဒ္ အဖြင့္
အၾကင္ဟူသည္ အၾကင္သို႔သေဘာရွိေသာ။ပ။
ရဟန္းဟူသည္။ပ။ ဤအရာ၌ ဤဉတၱိစတုတၴကံျဖင့္ ရဟန္းအျဖစ္သို႔ ေရာက္သူကို ''ရဟန္း''ဟု အလိုရွိအပ္၏။
ေရႊ မည္သည္ ဘုရားအဆင္းေတာ္ႏွင့္တူေသာ ဝတၴဳကို ဆိုအပ္၏။
ေငြ မည္သည္ အသျပာ ေၾကးပိုက္ဆံ သစ္သားပိုက္ဆံ ခ်ိပ္ပိုက္ဆံ အေရာင္းအဝယ္ ျဖစ္ႏိုင္သမွ် ဝတၴဳတည္း။
ခံယူျငားအံ့ဟူသည္ ကိုယ္တုိင္ခံယူအံ့၊ နိႆဂၢိပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏။
ခံယူေစျငားအံ့ဟူသည္ အျခားသူကို ခံယူေစအံ့၊ နိႆဂၢိပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏။
အနီး၌ ခ်ထားအပ္သည္ကိုေသာ္လည္း သာယာျငားအံ့ဟူသည္ ဤ (ေရႊေငြ) သည္ အသွ်င့္အတြက္ ျဖစ္ေစဟု အနီး၌ ခ်ထားအပ္သည္ကို သာယာျငားအံ့၊ စြန္႔ျခင္း ဝိနည္းကံ ရွိ၏။ သံဃာအလယ္၌ စြန္႔ရမည္။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ စြန္႔ရမည္။
ထုိ ေရႊေငြ ခံေသာ ရဟန္းသည္ သံဃာသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ လက္ဝဲတစ္ဖက္ ပခံုးထက္၌ ဧကသီကို စံပယ္တင္၍ ႀကီးကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔၏ ေျခတို႔ကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ကာ လက္အုပ္ ခ်ီလ်က္-
''အသွ်င္ဘုရားတို႔ အကြၽႏု္ပ္သည္ ေရႊေငြကို ခံယူမိပါ၏၊ ဤအကြၽႏု္ပ္၏ ေရႊေငြသည္ စြန္႔ျခင္း (ဝိနည္းကံ) ရွိပါသည္၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤေရႊေငြကို သံဃာေတာ္အား စြန္႔ပါသည္''ဟု ဆိုရာ၏။ စြန္႔ၿပီးေနာက္ အာပတ္ကို ေဒသနာၾကားရမည္၊ ကြၽမ္းက်င္လိမၼာ၍ စြမ္းရည္ရွိေသာ ရဟန္းသည္ အာပတ္ကို ခံယူရမည္၊ အကယ္၍ ထုိအရပ္သို႔ အရံေစာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဥပါသကာေသာ္ လည္းေကာင္း လာအံ့၊ ထုိသူကို ''ငါ့သွ်င္ ဤ (ေရႊေငြ) ကို သိေလာ့''ဟု ေျပာရမည္၊ အကယ္၍ ထုိသူသည္ ''ဤ (ေရႊေငြ) ျဖင့္ အဘယ္အရာကို ေဆာင္လာရပါမည္နည္း''ဟု ဆိုအံ့၊ ''ဤမည္ ဤမည္ေသာ အရာကိုေဆာင္ခဲ့''ဟု မဆိုရ၊ ေထာပတ္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဆီကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပ်ားရည္ကို ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တင္လဲကိုေသာ္ လည္းေကာင္း အပ္စပ္သည္ကို ေျပာရမည္၊ အကယ္၍ ထုိသူသည္ ထုိ (ေရႊေငြ) ျဖင့္ လဲလွယ္၍ အပ္စပ္သည္ကို ေဆာင္ခဲ့အံ့၊ ေရႊေငြခံယူေသာ ရဟန္းကို ထား၍ ရဟန္းအားလံုးတို႔ပင္ သံုးေဆာင္အပ္၏။
အကယ္၍ ဤသို႔ ထုိ (ေရႊေငြလဲလွယ္မည့္) သူကို ရအံ့၊ ဤသို႔ ရျခင္းသည္ ေကာင္း၏၊ အကယ္၍မရအံ့၊ ထုိသူကို ''ဒါယကာ ဤေရႊေငြကို စြန္႔ပစ္ေလာ့''ဟု ေျပာရမည္၊ ထုိသူသည္ အကယ္၍ စြန္႔ပစ္အံ့၊ ဤသို႔ စြန္႔ပစ္ျခင္းသည္ ေကာင္း၏၊ အကယ္၍ မစြန္႔ပစ္အံ့၊ အဂၤါငါးပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းကိုေရႊေငြစြန္႔ ရဟန္းဟု သမုတ္ရမည္၊ ၄င္းရဟန္းသည္ ဆႏၵာဂတိသို႔ မလိုက္ရာ၊ ေဒါသာဂတိသို႔ မလိုက္ရာ၊ ေမာဟာဂတိသို႔ မလိုက္ရာ၊ ဘယာဂတိသို႔ မလိုက္ရာ၊ စြန္႔အပ္ မစြန္႔အပ္သည္ကိုလည္း သိရာ၏။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ သမုတ္ရမည္၊ ေရွးဦးစြာ ရဟန္းကို ေတာင္းပန္ရမည္၊ ေတာင္းပန္ၿပီးေနာက္ ကြၽမ္းက်င္လိမၼာ၍ စြမ္းရည္ရွိေသာ ရဟန္းသည္ သံဃာကို သိေစရမည္။ 584
''အသွ်င္ဘုရားတို႔ သံဃာသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ စကားကို နာေတာ္မူေလာ့၊ သံဃာအား ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အခါရွိေသာ ကံသည္ ျဖစ္ျငားအံ့၊ သံဃာသည္ ဤမည္ေသာ ရဟန္းကို ေရႊေငြစြန္႔ရဟန္းဟု သမုတ္ရာ၏၊ ဤကား သိေစျခင္းတည္း။
အသွ်င္ဘုရားတို႔ သံဃာသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ စကားကို နာေတာ္မူေလာ့၊ သံဃာသည္ ဤ မည္ေသာ ရဟန္းကို ေရႊေငြစြန္႔ရဟန္းဟု သမုတ္၏၊ အၾကင္အသွ်င္အား ဤမည္ေသာ ရဟန္းကို ေရႊေငြစြန္႔ ရဟန္းဟု သမုတ္ျခင္းကို ႏွစ္သက္၏၊ ထုိအသွ်င္သည္ ဆိတ္ဆိတ္ ေနရာ၏၊ အၾကင္ အသွ်င္အား ႏွစ္သက္ျခင္းမရွိ၊ ထုိအသွ်င္သည္ ေျပာဆိုရာ၏။
သံဃာသည္ ဤမည္ေသာ ရဟန္းကို ေရႊေငြစြန္႔ရဟန္းဟု သမုတ္အပ္ၿပီ၊ သံဃာအား ႏွစ္သက္ျခင္းရွိ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဆိတ္ဆိတ္ ေန၏၊ ဤသို႔ ဆိတ္ဆိတ္ေနသျဖင့္ ဤႏွစ္သက္သည့္ အျဖစ္ကို သိမွတ္ရပါသည္ဟု သိေစရမည္။
သမၼဳတိရၿပီးေသာ ထုိရဟန္းသည္ အမွတ္နိမိတ္ကို မျပဳဘဲ က်ေစရမည္ 'စြန္႔ပစ္ရမည္'၊ အကယ္၍ အမွတ္နိမိတ္ကို ျပဳ၍ က်ေစအံ့ 'စြန္႔ပစ္အံ့'၊ ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏။ 585
ေရႊေငြ၌ ေရႊေငြဟု ထင္မွတ္ျခင္းရွိ၍ ေရႊေငြကို ခံယူအံ့၊ နိႆဂၢိပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏။
ေရႊေငြ၌ ယံုမွားရွိ၍ ေရႊေငြကို ခံယူအံ့၊ နိႆဂၢိပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏။
ေရႊေငြ၌ ေရႊေငြမဟုတ္ဟု ထင္မွတ္ျခင္းရွိ၍ ေရႊေငြကို ခံယူအံ့၊ နိႆဂၢိပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏။
ေရႊေငြမဟုတ္သည္၌ ေရႊေငြဟု ထင္မွတ္ျခင္းရွိအံ့၊ ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏။
ေရႊေငြမဟုတ္သည္၌ ယံုမွားျခင္းရွိအံ့၊ ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏။
ေရႊေငြမဟုတ္သည္၌ ေရႊေငြမဟုတ္ဟု ထင္မွတ္ျခင္းရွိအံ့၊ အာပတ္ မသင့္။
အရံတြင္း၌ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ တည္းခိုရာ ဇရပ္တြင္း၌ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကိုင္ယူ၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကိုင္ယူေစ၍ေသာ္ လည္းေကာင္း ''ဥစၥာရွင္သည္ ေဆာင္ယူလတၱံ႕''ဟု ထားအံ့၊ အာပတ္မသင့္။ ႐ူးေသာ ရဟန္း အစလက္ဦး လြန္က်ဴးေသာ ရဟန္းအား အာပတ္ မသင့္။ 586
၈ - ႐ူပိယသိကၡာပုဒ္၊ ေကာသိယ၀ဂ္၊ နိႆဂၢိယ အခန္း၊ ပါရာဇိကဏ္ပါဠိေတာ္။
၀ိနည္း ၀ိနယ
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment