ရဟန္းတို႔ ကုသိုလ္ တရားတို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ အျပစ္ရွိေသာ တရားတို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ အျပစ္ မရွိေသာ တရားတို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ဆင္းရဲျခင္းကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ တရားတို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ခ်မ္းသာျခင္းကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ တရားတို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ဆင္းရဲေသာ အက်ဳိးရွိေသာ တရားတို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ခ်မ္းသာေသာ အက်ဳိးရွိေသာ တရားတို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ဆင္းရဲႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ တရားတို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ဆင္းရဲ မရွိေသာ တရားတို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။
အဘယ္ႏွစ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ ...
အမ်က္ မထြက္ျခင္း လည္းေကာင္း၊ ရန္ၿငိဳး မဖဲြ႕ျခင္း လည္းေကာင္း။
သူ႕ေက်းဇူးကို မေခ်ဖ်က္ျခင္း လည္းေကာင္း၊ အၿပဳိင္ မျပဳျခင္း လည္းေကာင္း။
မျငဴစူျခင္း လည္းေကာင္း၊ ဝန္မတိုျခင္း လည္းေကာင္း။
မလွည့္ပတ္ျခင္း လည္းေကာင္း၊ မစဥ္းလဲျခင္း လည္းေကာင္း။
ဒုစ႐ိုက္တို႔မွ ရွက္ျခင္း လည္းေကာင္း၊ ထိတ္လန္႔ျခင္း လည္းေကာင္းတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ဆင္းရဲမရွိေသာ တရားတို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ဳိးတို႔ေပတည္းဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၁၉၁ - ၂၀၀၊ ၁-၅ဝ၊
၂၂၂ --- အကုသလေပယ်ာလ၊ ဒုကနိပါတ္၊ အဂၤုတၳိဳရ္ပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment