အာတပၸကရဏီယသုတ္
ရဟန္းတို႔ အေၾကာင္းသံုးမ်ဳိးတို႔ျဖင့္ အားထုတ္ျခင္းကို ျပဳအပ္၏။
အဘယ္ သံုးမ်ဳိး တို႔နည္းဟူမူ-
၁...
မျဖစ္ကုန္ေသးေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔ကို မျဖစ္ေစျခင္းငွါ အားထုတ္ျခင္းကို ျပဳအပ္၏၊
၂...
မျဖစ္ကုန္ေသးေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို ျဖစ္ေစျခင္းငွါ အားထုတ္ျခင္းကို ျပဳအပ္၏၊
၃...
ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ ျပင္းထန္ကုန္ ၾကမ္းတမ္းကုန္ က်င္နာစပ္ရွားကုန္ မသာယာဖြယ္ျဖစ္ကုန္ မႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္ကုန္ အသက္ကို ေဆာင္တတ္ကုန္ ကိုယ္၌ ျဖစ္ကုန္ေသာ ဆင္းရဲေဝဒနာတို႔ကို သည္းခံႏိုင္ျခင္းငွါ အားထုတ္ျခင္းကို ျပဳအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤအေၾကာင္း သံုးမ်ဳိးတို႔ျဖင့္ အားထုတ္ျခင္းကို ျပဳအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ အၾကင္ အခါ၌ ရဟန္းသည္ မျဖစ္ကုန္ေသးေသာ အကုသိုလ္တရား တို႔ကို မျဖစ္ေစျခင္းငွါ အားထုတ္ျခင္းကို ျပဳ၏၊ မျဖစ္ကုန္ေသးေသာ ကုသိုလ္ တရားတို႔ကို ျဖစ္ေစျခင္းငွါ အားထုတ္ျခင္းကို ျပဳ၏၊ ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ ျပင္းထန္ကုန္ ၾကမ္းတမ္းကုန္ က်င္နာ စပ္ရွားကုန္ မသာယာဖြယ္ျဖစ္ကုန္ မႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္ကုန္ အသက္ကို ေဆာင္တတ္ကုန္ ကိုယ္၌ ျဖစ္ကုန္ေသာ ဆင္းရဲေဝဒနာတို႔ကို သည္းခံႏို္င္ျခင္းငွါ အားထုတ္ျခင္းကို ျပဳ၏။ ရဟန္းတို႔ ထိုအခါ၌ ဤရဟန္းကို ဆင္းရဲအဆံုးကို ေကာင္းစြာျပဳျခင္းငွါ အားထုတ္ျခင္း ရွိေသာ ရင့္က်က္ေသာ ပညာရွိေသာ သတိႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းဟု ဆိုအပ္၏ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ 50
၁ဝ - အာတပၸကရဏီယသုတ္၊ စူဠဝဂ္၊ တိကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
ရဟန္းတို႔ အေၾကာင္းသံုးမ်ဳိးတို႔ျဖင့္ အားထုတ္ျခင္းကို ျပဳအပ္၏။
အဘယ္ သံုးမ်ဳိး တို႔နည္းဟူမူ-
၁...
မျဖစ္ကုန္ေသးေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔ကို မျဖစ္ေစျခင္းငွါ အားထုတ္ျခင္းကို ျပဳအပ္၏၊
၂...
မျဖစ္ကုန္ေသးေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို ျဖစ္ေစျခင္းငွါ အားထုတ္ျခင္းကို ျပဳအပ္၏၊
၃...
ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ ျပင္းထန္ကုန္ ၾကမ္းတမ္းကုန္ က်င္နာစပ္ရွားကုန္ မသာယာဖြယ္ျဖစ္ကုန္ မႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္ကုန္ အသက္ကို ေဆာင္တတ္ကုန္ ကိုယ္၌ ျဖစ္ကုန္ေသာ ဆင္းရဲေဝဒနာတို႔ကို သည္းခံႏိုင္ျခင္းငွါ အားထုတ္ျခင္းကို ျပဳအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤအေၾကာင္း သံုးမ်ဳိးတို႔ျဖင့္ အားထုတ္ျခင္းကို ျပဳအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ အၾကင္ အခါ၌ ရဟန္းသည္ မျဖစ္ကုန္ေသးေသာ အကုသိုလ္တရား တို႔ကို မျဖစ္ေစျခင္းငွါ အားထုတ္ျခင္းကို ျပဳ၏၊ မျဖစ္ကုန္ေသးေသာ ကုသိုလ္ တရားတို႔ကို ျဖစ္ေစျခင္းငွါ အားထုတ္ျခင္းကို ျပဳ၏၊ ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ ျပင္းထန္ကုန္ ၾကမ္းတမ္းကုန္ က်င္နာ စပ္ရွားကုန္ မသာယာဖြယ္ျဖစ္ကုန္ မႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္ကုန္ အသက္ကို ေဆာင္တတ္ကုန္ ကိုယ္၌ ျဖစ္ကုန္ေသာ ဆင္းရဲေဝဒနာတို႔ကို သည္းခံႏို္င္ျခင္းငွါ အားထုတ္ျခင္းကို ျပဳ၏။ ရဟန္းတို႔ ထိုအခါ၌ ဤရဟန္းကို ဆင္းရဲအဆံုးကို ေကာင္းစြာျပဳျခင္းငွါ အားထုတ္ျခင္း ရွိေသာ ရင့္က်က္ေသာ ပညာရွိေသာ သတိႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းဟု ဆိုအပ္၏ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ 50
၁ဝ - အာတပၸကရဏီယသုတ္၊ စူဠဝဂ္၊ တိကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment