ေခမာေထရီ...

ေခမာေထရီ...

ငါေမြးဖြားသည္ႏွင့္ တစ္ၿပဳိင္နက္ပင္ ထုိၿမဳိ႕၌ ေဘးရန္ကင္းေလ၏၊
ထို႔ေၾကာင့္ ငါ၏ အမည္သည္ ''ေခမာ'' ဟု ဂုဏ္အားျဖင့္ ျဖစ္၏။325

ငါသည္ ထုိဗိမၺိသာရမင္း၏ အလြန္ခ်စ္ခင္အပ္ေသာ မိဖုရားျဖစ္ခဲ့၏၊ ႐ုပ္အဆင္းကုိ ျမတ္ႏုိးျခင္း၌ ေပ်ာ္ေမြ႕ခဲ့၏၊ ႐ုပ္အဆင္းတို႔၏ အျပစ္ကုိ ေျပာေဟာေလ့ရွိ၏ဟူ၍ ႏွလံုးသြင္းလ်က္ မဟာက႐ုဏာရွင္ ျဖစ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ မခ်ဥ္းကပ္ ခဲ့ေခ်။327

စည္းစိမ္ႀကီးရွင္မ သြားပါေခ်ေလာ့၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေရာင္ျခည္ေတာ္တို႔ျဖင့္ တပ္စြဲ ေသာ အၾကင္ဥယ်ာဥ္သည္ အသေရျဖင့္ အခါခပ္သိမ္း ေတာက္ပလ်က္ရွိ၏၊ မ်က္စိအရသာရွိေသာ ထုိဥယ်ာဥ္ကုိ ၾကည့္႐ႈပါေလေလာ့ဟု ေစလႊတ္ေလ၏။335

အၾကင္အခါ၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂဳိဟ္ၿမဳိ႕ေတာ္သို႔ ဆြမ္းခံႂကြဝင္ေတာ္မူ၏၊ ထုိအခါ၌သာလွ်င္ ငါသည္ ေဝဠဳဝန္ဥယ်ာဥ္ကုိ ၾကည့္႐ႈရန္ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့၏။336

ထုိအခါ ထုိဥယ်ာဥ္သည္ တစ္ေတာလံုး ပြင့္လ်က္ရွိ၏၊ ပ်ားပိတုန္း အမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ တဝီဝီ မည္လ်က္ ရွိ၏၊ ဥၾသတို႔၏ သီခ်င္းသံႏွင့္တကြ ျဖစ္၏၊ ဥေဒါင္းအေပါင္းတို႔ က, ခုန္လ်က္ရွိ၏။337

အသံ တိတ္ဆိတ္လ်က္ရွိ၏၊ လူတို႔ႏွင့္ ေရာႁပြမ္းျခင္း မရွိေခ်၊ စႀကႍအမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ျဖင့္ တန္ဆာဆင္လ်က္ရွိ၏၊ ေက်ာင္းမ႑ပ္တို႔ျဖင့္ ေရာႁပြမ္းလ်က္ရွိ၏၊ ေယာဂီျမတ္တို႔ ျဖင့္လည္း တင့္တယ္လ်က္ရွိ၏။338

ငါသည္ ထုိဥယ်ာဥ္သို႔ လွည့္လည္သည္ရွိေသာ္ ငါ၏ မ်က္စိသည္ အက်ဳိးရွိ၏ဟု ထင္မွတ္ခဲ့၏၊ ထုိဥယ်ာဥ္၌ ကမၼ႒ာန္း အားထုတ္ေနေသာ ပ်ဳိမ်စ္ႏုနယ္ေသာ ရဟန္းကုိလည္း ေတြ႕ျမင္ရသည္ ရွိေသာ္ ဤသို႔ စဥ္းစားဆင္ျခင္ခဲ့ေလ၏။339

ဤရဟန္းသည္ ႏုပ်ဳိေသာအရြယ္၌တည္၍ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ႐ုပ္အဆင္းႏွင့္ ျပည့္စံု ပါလ်က္ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ေပ်ာ္ေမြ႕ဖြယ္ေကာင္းေသာ ဥယ်ာဥ္၌ ေနဘိ၏ တကား။340

ဒုကုဋ္သကၤန္းကုိ ျခံဳေသာ ဤဦးျပည္းရဟန္းသည္ သစ္ပင္ရင္း၌ ထုိင္လ်က္ အာ႐ံုငါးပါး၌ ျဖစ္ေသာ ေပ်ာ္ေမြ႕ျခင္းကုိ စြန္႔ပယ္၍ စ်ာန္ဝင္စားဘိ၏တကား။341

လူမည္သည္ကား ခ်မ္းသာအေလ်ာက္ ကာမဂုဏ္ကုိ ခံစားၿပီးလွ်င္ အုိမင္းေသာ ေနာက္အခါမွ အလြန္ေကာင္းေသာ ဤတရားကုိ က်င့္ထုိက္သည္ မဟုတ္ပါေလာ ဟု စဥ္းစားဆင္ျခင္ခဲ့၏။342

ဤဥယ်ာဥ္သည္ တိတ္ဆိတ္၏၊ ''ျမတ္စြာဘုရား မရွိ''ဟု သိသျဖင့္ ငါသည္ ျမတ္ စြာဘုရားေက်ာင္းေတာ္ ဂႏၶကုဋီတုိက္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္လတ္ေသာ္ 'တက္သစ္ေသာ ေနမင္းကဲ့သို႔' ျမတ္စြာဘုရားကုိ ဖူးျမင္ရ၏။343

ငါသည္ တစ္ပါးတည္း ခ်မ္းသာစြာ သီတင္းသံုးေနေလ့ရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရားအား နတ္ႏွယ္တမွ်လွပေသာ မိန္းမျမတ္ တစ္ဦးသည္ ယပ္ခတ္လ်က္ ေနသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္ရ၍ ဤျမတ္စြာဘုရားသည္ ''ၾကမ္းတမ္းေသာ ပုဂၢဳိလ္ မဟုတ္ရာ'' ဟု ၾကံစည္ခဲ့ေလ၏။344

ထုိသတို႔သမီးပ်ဳိသည္ 'ေရႊကဲ့သို႔' အေရာင္အဆင္းရွိေပ၏၊ 'ပဒုမၼာၾကာကဲ့သို႔' မ်က္ႏွာ, မ်က္လံုးရွိေပ၏၊ 'က်ီးအာသီးကဲ့သို႔' နီျမန္းေသာ ႏႈတ္ခမ္းရွိ၏၊ 'သင္းေခြ ပန္းကဲ့သို႔' ျဖဴေဖြးေသာသြားရွိေပ၏၊ စိတ္ႏွင့္ မ်က္စိတို႔၏ အရသာကုိ ျဖစ္ေစ ေပ၏။345

ေရႊေအးယာဥ္ႏွင့္ တူေသာ နားရွိေပ၏၊ တည္သီးရင့္သဖြယ္ သားျမတ္ႏွစ္သြယ္ ရွိေပ၏၊ 'ပြတ္တုိင္အလယ္ကဲ့သို႔' ေသးသြယ္ေသာ ခါးရွိေပ၏၊ ငွက္ေပ်ာတံုးသဖြယ္ တင့္တယ္စြာ တန္ဆာဆင္ထားေသာ ေပါင္လည္း ရွိေပ၏။ ေရာင္ ခါးဝတ္ထမီ လည္း ရွိေပ၏၊ မေရာင့္ရဲႏုိင္ေသာ ႐ုပ္အဆင္းႏွင့္တကြ ျပံဳးရႊင္ေသာ အမူအရာႏွင့္ လည္း ျပည့္စံုပါေပ၏။346

ထုိသတို႔သမီးပ်ဳိကုိ ေတြ႕ျမင္ရသည္ရွိေသာ္ ဤသတို႔သမီးပ်ဳိသည္ အလြန္အဆင္း လွပါေပစြ၊ ငါသည္ ဤမ်က္စိျဖင့္ တစ္ရံတစ္ခါမွ် ဤသို႔ လွပေသာသတို႔သမီးကုိ မျမင္ခဲ့ဖူးေပဟု ငါသည္ ဤသို႔ ၾကံစည္ခဲ့ေလ၏။ 348

ထို႔ေနာက္ ထုိသတို႔သမီးပ်ဳိသည္ အုိျခင္းတရားျဖင့္ ႏွိပ္စက္အပ္သည္ျဖစ္၍ အဆင္းပ်က္လ်က္ ေဖာက္ျပန္ေသာ မ်က္ႏွာရွိေလ၏၊ က်ဳိးပ်က္ေသာ သြားရွိ၏၊ ျဖဴေသာ (ဆံပင္) ဦးေခါင္းရွိ၏၊ တံေတြးႏွင့္ တကြ မစင္ၾကယ္ေသာ ခံတြင္းရွိ ေလ၏။349

ထုိသတို႔သမီးပ်ဳိသည္ နားတြန္႔႐ႈံ႕၏၊ ျဖဴေသာ မ်က္လံုးရွိေလ၏၊ တြဲရရြဲက်၍ မတင့္တယ္ေသာ သားျမတ္ရွိ၏၊ အေရတြန္႔ေသာ အလံုးစံုေသာ ကုိယ္အဂၤါရွိ၏၊ အေၾကာၿပဳိင္း ၿပဳိင္းထေသာ ကုိယ္ခႏၶာရွိေလ၏။350

ထုိသတို႔သမီးပ်ဳိသည္ ကုိယ္အဂၤါ ၫြတ္ကုိင္း၏၊ ေတာင္ေဝွးသာ အေဖာ္ရွိေလ၏၊ နံ႐ုိးက်ဲလ်က္ ပိန္ၾကံဳေသာ ကုိယ္ရွိေလ၏၊ ခဏခဏ ႐ႈိက္ရွဴကာ တုန္လႈပ္လ်က္ လဲက်ေလ၏။351

ထုိအခါ ငါ့အား ႐ုပ္အဆင္းသည္ မစင္မၾကယ္ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ ျဖစ္၏၊ ယင္း႐ုပ္အဆင္း၌ မိန္းမမုိက္တို႔သည္ ေပ်ာ္ေမြ႕လ်က္ ရွိကုန္၏ဟု ထိတ္လန္႔ျခင္း 'သံေဝဂ' ႏွင့္ ၾကက္သီးေမြးညင္း ထျခင္းသည္ မျဖစ္စဖူး ျဖစ္ေလ၏။352

ထုိအခါ မဟာက႐ုဏာရွင္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိတ္လန္႔ေသာ စိတ္ရွိေသာ ငါ့ကုိ ျမင္၍ တက္ႂကြေသာ စိတ္ရွိလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤဂါထာတို႔ကုိ မိန္႔ဆုိ ေတာ္မူ၏-353

ခ်စ္သမီးေခမာ နာက်င္ျခင္း, မစင္ၾကယ္ျခင္း သေဘာရွိေသာ အထက္သို႔လွ်ံတက္ ၍ ေအာက္သို႔ ယုိစီးျခင္း သေဘာရွိေသာ သူမုိက္တို႔သာ တြယ္တာ ႏွစ္သက္အပ္ ေသာ ဤခႏၶာကုိယ္ အေကာင္ပုပ္ကုိ ႐ႈစမ္းပါေလာ့။ 354

မတင့္တယ္ေသာ အသုဘအားျဖင့္ စိတ္ကုိ အာ႐ံုတစ္ခုတည္း ရွိလ်က္ ေကာင္းစြာ တည္တံ့ေအာင္ ပြါးမ်ားေစပါေလာ့၊ သင့္အား ကုိယ္၌ ျဖစ္ေသာ ေအာက္ေမ့ျခင္း 'ကာယဂတာသတိ'သည္ ျဖစ္ေစပါေလာ့၊ မ်ားစြာ ၿငီးေငြ႕ျခင္းသည္ သင့္အား ျဖစ္ေစပါေလာ့။355

ဤခႏၶာကုိယ္ကဲ့သို႔ ထို႔အတူ ထုိခႏၶာကုိယ္သည္ လည္းေကာင္း၊ ထုိခႏၶာကုိယ္ ကဲ့သို႔ ထို႔အတူ ဤခႏၶာကုိယ္သည္ လည္းေကာင္း ျဖစ္ေပ၏။ (ထို႔ေၾကာင့္) အတြင္း (မိမိ) ခႏၶာကုိယ္၌ လည္းေကာင္း၊ အပ (သူတစ္ပါး) ခႏၶာကုိယ္၌ လည္း ေကာင္း တပ္ႏွစ္သက္ျခင္းကုိ ကင္းကြာေစေလာ့။ 356

နိမိတ္မရွိေသာ အနိစၥသညာ ဝိပႆနာကုိလည္း ပြါးမ်ားေလေလာ့၊ မာနာႏုသယ ကုိလည္း စြန္႔ပယ္ပါေလာ့၊ ထုိမာနကုိ စြန္႔ပယ္ျခင္းေၾကာင့္ ၿငိမ္းေအးလ်က္ လွည့္လည္ရ လတၱံ႕။357

ပင့္ကူသည္ ကုိယ္တုိင္ ျပဳအပ္ေသာ (ပင့္ကူမွ်င္) ကြန္ရက္သို႔ အစဥ္လုိက္သကဲ့သို႔
အၾကင္သူတို႔သည္ ရာဂျဖင့္ တပ္စြန္းကုန္လ်က္ (ကုိယ္တုိင္ ျပဳအပ္ေသာ ရာဂ) အလ်ဥ္သို႔ အစဥ္လုိက္ကုန္၏၊ (ထုိသူတို႔သည္) ဤရာဂကုိလည္း ျဖတ္၍ ငဲ့ကြက္ ျခင္းမရွိဘဲ ကာမခ်မ္းသာကုိ ပယ္စြန္႔လ်က္ က်င့္ကုန္၏ ဟု ဤဂါထာတို႔ကုိ မိန္႔ဆုိ ေတာ္မူ၏။358

ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ စိတ္ရွိေသာ ငါ့ကုိ သိ၍ ငါ့အား ဆံုးမျခင္းငွါ မဟာနိဒါနသုတၱန္ျဖစ္ေသာ (ပဋိစၥသမုပၸါဒ္) တရားကုိ ေဟာေတာ္မူ၏။
359
ငါသည္ ထုိသုတၱန္တရားေတာ္ျမတ္ကုိ ၾကားနာရ၍ ေရွးက ျဖစ္ဖူးေသာ အမွတ္ သညာကုိ အစဥ္ေအာက္ေမ့ၿပီ၊ ငါသည္ ထုိေနရာ၌ တည္လ်က္ပင္ ၿငိမ္းေအးလ်က္ တရားမ်က္စိ (ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္) ကုိ သုတ္သင္၏။ 360

အကြၽႏု္ပ္သည္ အဆင္း၌ ေမြ႕ေလ်ာ္သည္ ျဖစ္၍ အက်ဳိးမဲ့ဟု မွတ္ထင္လ်က္ အက်ဳိးကုိမ်ားစြာ ေဆာင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္ေသာ နိဗၺာန္ကုိ ေပးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ မခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ပါ၊ ထုိအျပစ္ကုိ ေလွ်ာက္ၾကားပါ၏ ဟု ဤစကား ကုိ ေလွ်ာက္ထားေလ၏။

ထုိအခါ ခ်ဳိသာေသာ အသံရွိေတာ္မူ၍ မဟာက႐ုဏာရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ ငါ့ကုိ အၿမဳိက္ေရစင္ျဖင့္ သြန္းေလာင္းေတာ္မူလ်က္ ''ေခမာ ရွိပါေစ ေတာ့'' ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ 367

အရွင္မင္းျမတ္ အရွင္သည္ အကယ္၍ ႏွစ္သက္ပါမူ အကြၽႏု္ပ္သည္ ျမတ္စြာ ဘုရား၏ တရားစကားေတာ္ေၾကာင့္ ႐ုပ္အဆင္း၌ ၿငီးေငြ႕သည္ျဖစ္၍ ထုိျမတ္စြာ ဘုရား၏ သာသနာေတာ္၌ ရဟန္း ျပဳပါေတာ့အံ့ (ဟု ေလွ်ာက္ထားေလ၏)။ 370

၈ - ေခမာေထရီအပဒါန္-မွ၊ ဧကူေပါသထိက၀ဂ္၊ ေထရီအပါဒါန္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။