သလႅသုတ္ - (ျမွား၊ ေျငာင့္)
၁…
ဤေလာက၌ သတၱဝါတို႔၏ အသက္သည္ အမွတ္နိမိတ္ ကင္းသည္ျဖစ္၍ ေသရမည့္ အခါ လားရာဂတိ အသက္ အပိုင္းအျခားကို မသိႏိုင္၊ အေၾကာင္းမ်ားစြာႏွင့္ စပ္သျဖင့္ ပင္ပန္းၿငိဳျငင္ရ၏၊ နည္းငယ္တိုေတာင္းလွ၏၊ သို႔ျဖစ္ေနလ်က္လည္း ထိုအသက္သည္ ဆင္းရဲအမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ေရာယွက္ ေနေသး၏။ ၅၈၀
၂…
ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ သတၱဝါတို႔သည္ အၾကင္ (ေဆးဝါး မႏၲရားစေသာ) လုံ႔လျဖင့္ မေသကုန္ရာ၊ ထိုမေသရာေသာ လုံ႔လမ်ဳိးသည္ မရွိႏိုင္၊ အိုျခင္းသို႔ ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း (အုိျခင္းသို႔ မေရာက္မူ၍ေသာ္ လည္းေကာင္း) ေသ တတ္၏၊ သတၱဝါတို႔သည္ ဤသို႔ ေသတတ္ေသာ သေဘာ ရွိကုန္သည္သာတည္း။
၃…
သစ္သီးမွည့္တို႔အား နံနက္တိုင္း ေၾကြက်ရျခင္းေၾကာင့္ ေဘးျဖစ္သကဲ့သို႔ ဤအတူ ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ ျဖစ္ေပၚ လာကုန္ေသာ သတၱဝါတို႔အား ေသရျခင္းေၾကာင့္ အျမဲ ေဘးျဖစ္ေန၏။
၄…
အိုးထိန္းသည္ ျပဳလုပ္အပ္ေသာ ေျမအိုး ေျမခြက္အားလံုးတို႔သည္ ကြဲျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိၾကကုန္သကဲ့သို႔ ဤအတူ သတၱဝါတို႔၏ အသက္သည္ ေသျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိ၏။
၅…
ငယ္သူတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ႀကီးသူတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ မိုက္သူတို႔သည္ လည္း ေကာင္း၊ ပညာရွိသူတို႔ သည္ လည္းေကာင္း ထိုသူအားလံုးတို႔သည္ ေသမင္းႏိုင္ငံသို႔ လိုက္ပါၾကရကုန္၏၊ အလံုးစံုေသာ သူတို႔သည္ ေသမင္း၏ အထံသို႔ ဆိုက္ေရာက္ၾက ရကုန္၏။
၆…
ေသမင္း ႏွိပ္စက္အပ္ကုန္သည္ျဖစ္၍ တမလြန္ေလာကသို႔ သြားကုန္ေသာ ထို သတၱဝါတို႔တြင္ အမိ အဖသည္ သားသမီးကို ေသေဘးမွ မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္၊ ေဆြမ်ဳိးတို႔သည္လည္း ေဆြမ်ဳိးတို႔ကို ေသေဘးမွ မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ကုန္။
၇…
ၾကည့္႐ႈစမ္းပါေလာ့ သတ္မည့္ ႏြားကို ေဆာင္ယူသြား သကဲ့သို႔ ေဆြမ်ဳိးတို႔ ၾကည့္႐ႈ ေနၾကကုန္စဥ္ပင္ အထူးထူး အေထြေထြ ငိုေၾကြး ျမည္တမ္းေနၾကကုန္စဥ္မွာပင္ သတၱဝါတို႔တြင္ တစ္ေယာက္စီ တစ္ေယာက္စီ ေသမင္းသည္ ေဆာင္ယူ သြားေလ၏။
၈…
ဤသို႔ သတၱဝါအေပါင္းကို ေသျခင္းတရားသည္ လည္းေကာင္း၊ အိုျခင္း တရားသည္ လည္းေကာင္း အလြန္ ညႇဥ္းဆဲ ႏွိပ္စက္ေန၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ပညာရွိတို႔သည္ ေလာက အေၾကာင္းကို သိ၍ မစိုးရိမ္ၾကကုန္။
၉…
ဤဘဝသို႔ လာသည္လည္းျဖစ္ေသာ ဘဝတစ္ပါးသို႔ သြားသည္လည္းျဖစ္ေသာ အၾကင္သူ၏ လမ္းခရီးကို မသိ၊ ထိုသူ၏ သြားရာ လာရာ ခရီးႏွစ္မ်ဳိးတို႔ကို ေကာင္းစြာ မျမင္ရ၊ အက်ဳိးမဲ့ ငိုေၾကြး၏။
၁၀…
ငိုေၾကြးသည္ျဖစ္၍ အက်ဳိး တစ္စံုတစ္ရာကို ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါမူ ေတြေဝသည္ျဖစ္၍ မိမိကိုယ္ကို ညႇဥ္းဆဲလ်က္ အက်ဳိး တစ္စံုတစ္ရာကို ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါမူ ပညာရွိသည္ ထိုငိုေၾကြးမႈစသည္ကို ျပဳရာ၏။
၁၁…
တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူသည္ ငိုေၾကြးျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း စိုးရိမ္ပူ ေဆြးျခင္းျဖင့္
လည္းေကာင္း စိတ္၏ ၿငိမ္းေအးျခင္းသို႔ မေရာက္ႏိုင္၊ ထိုငိုေၾကြးသူအား ဆင္းရဲသာလွ်င္ လြန္စြာျဖစ္ရ၏၊ ခႏၶာကိုယ္သည္လည္း ပင္ပန္း ရာ၏။
၁၂…
မိမိကိုယ္ကို မိမိကိုယ္တိုင္ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းဆဲသူသည္ ၾကံဳလွီေသာ ကိုယ္ရွိသူ အဆင္းမလွသူ ျဖစ္ရ၏၊ ထိုသို႔ ငိုေၾကြးသျဖင့္ ေသေသာ သူတို႔သည္ မမွ်တႏုိင္ကုန္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ငိုေၾကြးျခင္းသည္ အက်ဳိးမရွိ။
၁၃…
စိုးရိမ္မႈ 'ေသာက' ကို မပယ္စြန္႔ႏိုင္ေသာ သတၱဝါသည္ လြန္စြာ ကိုယ္စိတ္ ဆင္းရဲ ျခင္းသို႔ေရာက္၏၊ ဗသသူ ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ အဖန္တလဲလဲ စိုးရိမ္ ညည္းတြားသူသည္ စိုးရိမ္ျခင္းသို႔ အလိုသို႔ အစဥ္လိုက္ရ၏။
၁၄…
ဤေလာက၌ တမလြန္သို႔ သြားေသာ ကံအားေလ်ာ္စြာ ဘဝသို႔ ကပ္ေရာက္ရကုန္ေသာ
တစ္ပါးေသာ သူတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ေသမင္း၏ အလိုႏိုင္ငံသုိ႕ ေရာက္ကုန္၍ ေသေဘးျဖင့္ တုန္လႈပ္ကုန္ေသာ သတၱဝါတို႔ကို လည္းေကာင္း ၾကည့္႐ႈေလာ့။
၁၅…
မွန္၏ သတၱဝါတို႔သည္ အၾကင္သို႔ေသာ အသက္ရွည္လိမ့္မည္ အနာကင္းလိမ့္ မည္စေသာ အျခင္းအရာျဖင့္ ထင္မွတ္ေအာက္ေမ့ကုန္၏၊ ထိုထင္မွတ္ ေအာက္ေမ့ သည္မွ တစ္ပါးေသျခင္း အနာေရာဂါမ်ားျခင္းစေသာ အျခင္းအရာျဖင့္ ျဖစ္၏၊ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ဆန္႔က်င္ဘက္ သေဘာသည္ ျဖစ္၏၊ ဤသို႔ေလာက၏ အေၾကာင္းကို ႐ႈပါေလာ့။
၁၆…
ဤေလာက၌ သတၱဝါသည္ အႏွစ္တစ္ရာေသာ္လည္း အသက္ရွည္ရ၏၊ အႏွစ္ တစ္ရာထက္ အလြန္ေသာ္လည္း အသက္ရွည္ရ၏၊သို႔ပင္ အသက္ရွည္ရေသာ္လည္း ေဆြမ်ဳိးအေပါင္းတို႔မွ ကင္း၍ ျဖစ္ရတတ္၏၊ ေနာက္ဆံုး၌မူ အသက္ကို စြန္႔ရသည္ သာတည္း။
၁၇…
ထို႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္ကို ၾကားနာရ၍ ေသေသာသူကို ေတြ႕ျမင္ ရသည္ ရွိေသာ္ ဤေသ ေသာ သူသည္ တစ္ဖန္ အသက္ရွင္ ပါေစသတည္းဟု ငါ ေတာင့္တ၍ မရႏိုင္ေတာ့ေပဟု ပိုင္းျခားသိလ်က္ ငိုေၾကြးျခင္းကို ပယ္ေဖ်ာက္ရာ၏။
၁၈…
မီးေလာင္ေနေသာ အိမ္ကို ေရျဖင့္ ၿငိမ္းသတ္ရာ သကဲ့သို႔ ဤအတူ တည္ၾကည္သည္ ျဖစ္၍ ပဋိသေႏၶ ပညာရွိေသာ အၾကားအျမင္ ပညာရွိ၍ လိမၼာေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ (မိမိအေပၚ၌) က်ေရာက္ေနေသာ စိုးရိမ္မႈ 'ေသာက' ကို လ်င္စြာ ၿငိမ္းေစရာ၏၊ ေလသည္လဲ ဝါဂြမ္းကို တိုက္ခတ္ဖ်က္ဆီးလိုက္ သကဲ့သို႔ စိုးရိမ္မႈ 'ေသာက' ကို ဖ်က္ဆီးရာ၏။
၁၉…
မိမိ၏ ခ်မ္းသာကို ရွာေသာ သူသည္ ငိုေၾကြးမႈ ေတာင့္တမႈ ႏွလံုး မသာယာမႈဟူေသာ မိမိ၌ စူးဝင္ေနေသာ ျမားေျငာင့္ကို မိမိကိုယ္တိုင္ပင္ ႏုတ္ရာ၏။
၂၀…
ျမားေျငာင့္ကို ႏုတ္ၿပီးသူသည္ တဏွာဒိ႒ိကို မမွီမူ၍ စိတ္၏ ၿငိမ္းေအးျခင္းသို႔ ေရာက္လ်က္ စိုးရိမ္မႈ အားလံုးကို လြန္ေျမာက္ကာ စိုးရိမ္မႈ မရွိ ၿငိမ္းေအးသူ ျဖစ္၏။
၈ - သလႅသုတ္၊ မဟာ၀ဂ္၊ သုတၱနိပါတ္ပါဠိေတာ္၊ ခုဒၵကနိကာယ္။
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
၁…
ဤေလာက၌ သတၱဝါတို႔၏ အသက္သည္ အမွတ္နိမိတ္ ကင္းသည္ျဖစ္၍ ေသရမည့္ အခါ လားရာဂတိ အသက္ အပိုင္းအျခားကို မသိႏိုင္၊ အေၾကာင္းမ်ားစြာႏွင့္ စပ္သျဖင့္ ပင္ပန္းၿငိဳျငင္ရ၏၊ နည္းငယ္တိုေတာင္းလွ၏၊ သို႔ျဖစ္ေနလ်က္လည္း ထိုအသက္သည္ ဆင္းရဲအမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ေရာယွက္ ေနေသး၏။ ၅၈၀
၂…
ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ သတၱဝါတို႔သည္ အၾကင္ (ေဆးဝါး မႏၲရားစေသာ) လုံ႔လျဖင့္ မေသကုန္ရာ၊ ထိုမေသရာေသာ လုံ႔လမ်ဳိးသည္ မရွိႏိုင္၊ အိုျခင္းသို႔ ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း (အုိျခင္းသို႔ မေရာက္မူ၍ေသာ္ လည္းေကာင္း) ေသ တတ္၏၊ သတၱဝါတို႔သည္ ဤသို႔ ေသတတ္ေသာ သေဘာ ရွိကုန္သည္သာတည္း။
၃…
သစ္သီးမွည့္တို႔အား နံနက္တိုင္း ေၾကြက်ရျခင္းေၾကာင့္ ေဘးျဖစ္သကဲ့သို႔ ဤအတူ ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ ျဖစ္ေပၚ လာကုန္ေသာ သတၱဝါတို႔အား ေသရျခင္းေၾကာင့္ အျမဲ ေဘးျဖစ္ေန၏။
၄…
အိုးထိန္းသည္ ျပဳလုပ္အပ္ေသာ ေျမအိုး ေျမခြက္အားလံုးတို႔သည္ ကြဲျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိၾကကုန္သကဲ့သို႔ ဤအတူ သတၱဝါတို႔၏ အသက္သည္ ေသျခင္းလွ်င္ အဆံုးရွိ၏။
၅…
ငယ္သူတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ႀကီးသူတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ မိုက္သူတို႔သည္ လည္း ေကာင္း၊ ပညာရွိသူတို႔ သည္ လည္းေကာင္း ထိုသူအားလံုးတို႔သည္ ေသမင္းႏိုင္ငံသို႔ လိုက္ပါၾကရကုန္၏၊ အလံုးစံုေသာ သူတို႔သည္ ေသမင္း၏ အထံသို႔ ဆိုက္ေရာက္ၾက ရကုန္၏။
၆…
ေသမင္း ႏွိပ္စက္အပ္ကုန္သည္ျဖစ္၍ တမလြန္ေလာကသို႔ သြားကုန္ေသာ ထို သတၱဝါတို႔တြင္ အမိ အဖသည္ သားသမီးကို ေသေဘးမွ မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္၊ ေဆြမ်ဳိးတို႔သည္လည္း ေဆြမ်ဳိးတို႔ကို ေသေဘးမွ မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ကုန္။
၇…
ၾကည့္႐ႈစမ္းပါေလာ့ သတ္မည့္ ႏြားကို ေဆာင္ယူသြား သကဲ့သို႔ ေဆြမ်ဳိးတို႔ ၾကည့္႐ႈ ေနၾကကုန္စဥ္ပင္ အထူးထူး အေထြေထြ ငိုေၾကြး ျမည္တမ္းေနၾကကုန္စဥ္မွာပင္ သတၱဝါတို႔တြင္ တစ္ေယာက္စီ တစ္ေယာက္စီ ေသမင္းသည္ ေဆာင္ယူ သြားေလ၏။
၈…
ဤသို႔ သတၱဝါအေပါင္းကို ေသျခင္းတရားသည္ လည္းေကာင္း၊ အိုျခင္း တရားသည္ လည္းေကာင္း အလြန္ ညႇဥ္းဆဲ ႏွိပ္စက္ေန၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ပညာရွိတို႔သည္ ေလာက အေၾကာင္းကို သိ၍ မစိုးရိမ္ၾကကုန္။
၉…
ဤဘဝသို႔ လာသည္လည္းျဖစ္ေသာ ဘဝတစ္ပါးသို႔ သြားသည္လည္းျဖစ္ေသာ အၾကင္သူ၏ လမ္းခရီးကို မသိ၊ ထိုသူ၏ သြားရာ လာရာ ခရီးႏွစ္မ်ဳိးတို႔ကို ေကာင္းစြာ မျမင္ရ၊ အက်ဳိးမဲ့ ငိုေၾကြး၏။
၁၀…
ငိုေၾကြးသည္ျဖစ္၍ အက်ဳိး တစ္စံုတစ္ရာကို ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါမူ ေတြေဝသည္ျဖစ္၍ မိမိကိုယ္ကို ညႇဥ္းဆဲလ်က္ အက်ဳိး တစ္စံုတစ္ရာကို ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါမူ ပညာရွိသည္ ထိုငိုေၾကြးမႈစသည္ကို ျပဳရာ၏။
၁၁…
တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူသည္ ငိုေၾကြးျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း စိုးရိမ္ပူ ေဆြးျခင္းျဖင့္
လည္းေကာင္း စိတ္၏ ၿငိမ္းေအးျခင္းသို႔ မေရာက္ႏိုင္၊ ထိုငိုေၾကြးသူအား ဆင္းရဲသာလွ်င္ လြန္စြာျဖစ္ရ၏၊ ခႏၶာကိုယ္သည္လည္း ပင္ပန္း ရာ၏။
၁၂…
မိမိကိုယ္ကို မိမိကိုယ္တိုင္ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းဆဲသူသည္ ၾကံဳလွီေသာ ကိုယ္ရွိသူ အဆင္းမလွသူ ျဖစ္ရ၏၊ ထိုသို႔ ငိုေၾကြးသျဖင့္ ေသေသာ သူတို႔သည္ မမွ်တႏုိင္ကုန္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ငိုေၾကြးျခင္းသည္ အက်ဳိးမရွိ။
၁၃…
စိုးရိမ္မႈ 'ေသာက' ကို မပယ္စြန္႔ႏိုင္ေသာ သတၱဝါသည္ လြန္စြာ ကိုယ္စိတ္ ဆင္းရဲ ျခင္းသို႔ေရာက္၏၊ ဗသသူ ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ အဖန္တလဲလဲ စိုးရိမ္ ညည္းတြားသူသည္ စိုးရိမ္ျခင္းသို႔ အလိုသို႔ အစဥ္လိုက္ရ၏။
၁၄…
ဤေလာက၌ တမလြန္သို႔ သြားေသာ ကံအားေလ်ာ္စြာ ဘဝသို႔ ကပ္ေရာက္ရကုန္ေသာ
တစ္ပါးေသာ သူတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ေသမင္း၏ အလိုႏိုင္ငံသုိ႕ ေရာက္ကုန္၍ ေသေဘးျဖင့္ တုန္လႈပ္ကုန္ေသာ သတၱဝါတို႔ကို လည္းေကာင္း ၾကည့္႐ႈေလာ့။
၁၅…
မွန္၏ သတၱဝါတို႔သည္ အၾကင္သို႔ေသာ အသက္ရွည္လိမ့္မည္ အနာကင္းလိမ့္ မည္စေသာ အျခင္းအရာျဖင့္ ထင္မွတ္ေအာက္ေမ့ကုန္၏၊ ထိုထင္မွတ္ ေအာက္ေမ့ သည္မွ တစ္ပါးေသျခင္း အနာေရာဂါမ်ားျခင္းစေသာ အျခင္းအရာျဖင့္ ျဖစ္၏၊ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ဆန္႔က်င္ဘက္ သေဘာသည္ ျဖစ္၏၊ ဤသို႔ေလာက၏ အေၾကာင္းကို ႐ႈပါေလာ့။
၁၆…
ဤေလာက၌ သတၱဝါသည္ အႏွစ္တစ္ရာေသာ္လည္း အသက္ရွည္ရ၏၊ အႏွစ္ တစ္ရာထက္ အလြန္ေသာ္လည္း အသက္ရွည္ရ၏၊သို႔ပင္ အသက္ရွည္ရေသာ္လည္း ေဆြမ်ဳိးအေပါင္းတို႔မွ ကင္း၍ ျဖစ္ရတတ္၏၊ ေနာက္ဆံုး၌မူ အသက္ကို စြန္႔ရသည္ သာတည္း။
၁၇…
ထို႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္ကို ၾကားနာရ၍ ေသေသာသူကို ေတြ႕ျမင္ ရသည္ ရွိေသာ္ ဤေသ ေသာ သူသည္ တစ္ဖန္ အသက္ရွင္ ပါေစသတည္းဟု ငါ ေတာင့္တ၍ မရႏိုင္ေတာ့ေပဟု ပိုင္းျခားသိလ်က္ ငိုေၾကြးျခင္းကို ပယ္ေဖ်ာက္ရာ၏။
၁၈…
မီးေလာင္ေနေသာ အိမ္ကို ေရျဖင့္ ၿငိမ္းသတ္ရာ သကဲ့သို႔ ဤအတူ တည္ၾကည္သည္ ျဖစ္၍ ပဋိသေႏၶ ပညာရွိေသာ အၾကားအျမင္ ပညာရွိ၍ လိမၼာေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ (မိမိအေပၚ၌) က်ေရာက္ေနေသာ စိုးရိမ္မႈ 'ေသာက' ကို လ်င္စြာ ၿငိမ္းေစရာ၏၊ ေလသည္လဲ ဝါဂြမ္းကို တိုက္ခတ္ဖ်က္ဆီးလိုက္ သကဲ့သို႔ စိုးရိမ္မႈ 'ေသာက' ကို ဖ်က္ဆီးရာ၏။
၁၉…
မိမိ၏ ခ်မ္းသာကို ရွာေသာ သူသည္ ငိုေၾကြးမႈ ေတာင့္တမႈ ႏွလံုး မသာယာမႈဟူေသာ မိမိ၌ စူးဝင္ေနေသာ ျမားေျငာင့္ကို မိမိကိုယ္တိုင္ပင္ ႏုတ္ရာ၏။
၂၀…
ျမားေျငာင့္ကို ႏုတ္ၿပီးသူသည္ တဏွာဒိ႒ိကို မမွီမူ၍ စိတ္၏ ၿငိမ္းေအးျခင္းသို႔ ေရာက္လ်က္ စိုးရိမ္မႈ အားလံုးကို လြန္ေျမာက္ကာ စိုးရိမ္မႈ မရွိ ၿငိမ္းေအးသူ ျဖစ္၏။
၈ - သလႅသုတ္၊ မဟာ၀ဂ္၊ သုတၱနိပါတ္ပါဠိေတာ္၊ ခုဒၵကနိကာယ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment