ေနာင္တခ်ိန္ လြယ္ကူစြာ ေလ့လာႏိုင္ၾကပါေစရန္ တရားပံုမ်ား၏ comment တြင္ တရားစာမ်ားပါ ထဲ့ေပးထားပါသည္။






သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ား လြယ္ကူစြာ ေလ့လာႏိုင္ရန္ ဤအ၀ိုင္းေလးမ်ား အတြင္းမွာ တရားစာမ်ား တရားပံုမ်ားကို သြပ္သြင္းထားပါတယ္ သင္တို႔ စိတ္တိုင္းၾက ကူးယူျဖတ္ေတာက္ လြတ္လပ္စြာ အသံုးျပဳႏိုင္ပါတယ္။


Friday, May 2, 2008

ေသခိယ သိကၡာပုဒ္ ၇၅-ပါး-


ေသခိယ သိကၡာပုဒ္ ၇၅-ပါး

ရဟန္းသာမေဏမ်ား သင္ၾကား ေလ့က်င့္ရမည့္တရားမ်ားမွ ၇၅-မ်ဳိး

၁-၂။ သင္းပိုင္(ခါး၀တ္)ကို ခ်က္ေဖၚၿပီးမ၀တ္ရ၊ ခ်က္ဖံုးေစရမည္။ သင္းပိုင္၏ ေအာက္အနားသည္ ဒူးဆစ္ေအာက္ လက္ရွစ္သစ္က်ေစ၍ ေရ့ွေနာက္နိမ့္ျမင့္ ညီညာ၀န္း၀ိုင္းေနေစရမည္။ ဧကသီ(အေပၚ႐ံု)၏ ေအာက္ အနားသည္ ဒူးဆစ္ေအာက္ လက္ေလးသစ္က်ေစ၍ ေရ့ွေနာက္နိမ့္ျမင့္ ညီညာ၀န္း၀ိုင္း ေနေစရမည္။
ျခြင္းခ်က္။ ။ညီညာစြာ ၀တ္႐ံုပါလ်က္ မညီမညာ ျဖစ္သြားလွ်င္ လည္းေကာင္း၊ မညီမညာျဖစ္ေနသည္ကို အမွတ္တမဲ့ သတိမထားမိလွ်င္လည္းေကာင္း၊ ေျခသလံုးတြင္ အနာရွိ၍ တိုတို၀တ္ျခင္း၊ ရွည္ရွည္၀တ္ျခင္း ျပဳလွ်င္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေဘးအႏၲရာယ္ေၾကာင့္ ေျပးလႊားရလွ်င္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ စိတ္မႏွံ႔ျခင္းေၾကာင့္ လည္းေကာင္း မညီမညာ တို ရွည္ ၀တ္႐ံုျခင္းေၾကာင့္ အာပတ္မသင့္ေခ်။

၃-၄။ ၿမိဳ႔ရြာအတြင္း၌ သြားလာေနထိုင္သည့္အခါ၊ ဆြမ္းခံ၊ ဆြမ္းစား၊ တရားေဟာသည့္အခါတို႔၌ လည္ပင္း ႏွင့္ လက္ေကာက္၀တ္တို႔ကို လံုျခံဳစြာဖံုး၍ သကၤန္း႐ံုထား ရမည္။
ျခြင္းခ်က္။ ။ၿမိဳ႔ရြာအတြင္း ေခတၱတည္းခို ေနထိုင္သည့္အခါ သကၤန္းမ႐ံုဘဲ ေနခြင့္ရွိသည္။

၅-၆။ ၿမိဳ႕ရြာအတြင္း သြားလာရာ၌ ဣေႁႏၵမရ လက္ကိုလႈပ္ရမ္း၍သြားျခင္း၊ ေနထိုင္ရာ၌ လက္ေျခတို႔ကို လႈပ္ရမ္းျခင္းမျပဳရ။ ဣေႁႏၵရရ သြားလာေနထိုင္ရမည္။

၇-၈။ ၿမိဳ႔ရြာအတြင္း၌ ေရ့ွသို႔ ေလးေတာင္ခန္႔ ၾကည့္လ်က္ မ်က္လႊာခ်၍ သြားလာေနထိုင္မႈျပဳရမည္။ သို႔ေသာ္ ယာဥ္ ရထား ႏြား ျမင္း စေသာ ေဘးရန္ရွိ မရွိကိုကား တေစ့ တေစာင္း ၾကည့္ႏိုင္သည္။

၉-၁၀။ ဧကသီ သို႔မဟုတ္ သင္းပိုင္ကို မလ်က္၊ ေျမႇာက္ပင့္လ်က္ ၿမိဳ႕ရြာတြင္းသို႔ မသြားရ မေနထိုင္ရ။

၁၁-၁၂။ အသံၾကယ္စြာ ရယ္ေမာလ်က္ ၿမိဳ႕ရြာတြင္း၌ သြားလာ ေနထိုင္ျခင္းမျပဳရ။

၁၃-၁၄။ ၿမိဳ႕ရြာတြင္းသြားလာစဥ္ စကားကို တိုးတိုး ေျပာရမည္။ တိုးတိုးအသံဆိုသည္မွာ ရဟန္းေတာ္သံုးပါး ေျခာက္ေတာင္စီခြာ၍ တန္းစီထိုင္ေနေသာအခါ တစ္ဖက္ စြန္းမွ ပုဂၢိဳလ္က အလယ္ပုဂၢိဳလ္အား လွမ္း၍စကားေျပာ ရာ၌ အလယ္ပုဂၢိဳလ္သာ စကားလံုးကို ကြဲကြဲျပားျပား ၾကားရ၍ အျခားတစ္ဖက္စြန္းပုဂၢိဳလ္က ကြဲကြဲျပားျပား မၾကားရလွ်င္ တိုးေသာအသံျဖစ္၏။ ဆယ့္ႏွစ္ေတာင္ကြာ တစ္ဖက္စြန္းရွိ ပုဂၢိဳလ္ပါ ကြဲကြဲျပားျပားၾကားရလွ်င္ က်ယ္ေသာအသံျဖစ္သည္။

၁၅-၂၀။ ျမိဳ႕ရြာအတြင္း၌ ကိုယ္ကို လႈပ္ရမ္း၍ လည္းေကာင္း၊ လက္႐ံုးလက္ေမာင္းကို လႈပ္ရမ္း၍ လည္းေကာင္း၊ ဦးေခါင္းကို လႈပ္ရမ္း၍လည္းေကာင္း မသြားလာရ မေနထိုင္ရ။ ကိုယ္အထက္ပိုင္းသည္ ေက်ာက္ဆင္းတုကဲ့သို႔ မလႈပ္မရွက္ ၿငိမ္သက္စြာ ရွိရမည္။

၂၁-၂၂။ ခါးေထာက္လ်က္ ၿမိဳ႕ရြာတြင္းသို႔ မသြားရ မေနထိုင္ရ။

၂၃-၂၄။ ဦးေခါင္းျခံဳလ်က္ ၿမိဳ႕ရြာတြင္းသို႔ မသြားရ မေနထိုင္ရ။

၂၅။ ဖေနာင့္ကိုေျမႇာက္ ေျခဖ်ားေထာက္လ်က္ လည္း ေကာင္း၊ ေျခဖ်ားကိုေျမႇာက္ ေနာင့္ေထာက္လ်က္ လည္း ေကာင္း ၿမိဳ႕ရြာတြင္းသို႔ မသြားရ။

၂၆။ ျမိဳ႕ရြာတြင္း၌ ထိုင္သည့္အခါ ဒူးႏွစ္လံုးေထာင္လ်က္ ပုဆိုးကြင္းသိုင္း၍လည္းေကာင္း၊ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဒူး ႏွစ္လံုးကို သိုင္းဖက္၍လည္းေကာင္း မထိုင္ရ။

(ဤ ၂၆-ပါးမွာ [သမဏသာ႐ုပၸ] ၾကည္ညိဳဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ သြားလာေနထိုင္နည္းကိုျပသည္။)

၂၇။ ဆြမ္းခံရာ၌ သပိတ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ပိုက္ထားၿပီး ေလးေလးစားစား လိုလိုခ်င္ခ်င္ ခံယူရမည္။ မလိုခ်င္သလို သြန္ပစ္ေတာ့မည့္ အမူအရာျဖင့္ ဆြမ္း မခံရ။

၂၈။ သပိတ္၌စိတ္စိုက္လ်က္ ဆြမ္းခံရမည္။

၂၉။ ဆြမ္းကိုနည္းနည္းခံယူၿပီး ဟင္းကို ဆြမ္းထက္ ႏွစ္ဆသံုးဆ ခံယူျခင္း မျပဳရ။ ဆြမ္းႏွင့္ဟင္း မွ်တ႐ံုသာ ခံယူရမည္။

၃၀။ သပိတ္အတြင္း ႏႈတ္ခမ္းအရစ္ႏွင့္ ညီမွ်႐ံုသာ ဆြမ္းကိုခံယူရမည္။

၃၁။ ဆြမ္းစားသည့္အခါ မစားခ်င့္စားခ်င္ အမူအရာ မရွိရ၊ ေလးေလးစားစား ဆြမ္းကိုစားရမည္။

၃၂။ ဆြမ္းစားေနစဥ္ ေတာင္ေတာင္ေျမာက္ေျမာက္ မၾကည့္ရ၊ မိမိသပိတ္၌သာ စိတ္အာ႐ံုစိုက္ထား၍ စားရမည္။

၃၃။ ဆြမ္းစားရာ၌ ဆြမ္းႏွင့္ဟင္းကို တစ္ပိုင္းျခင္း အစဥ္အတိုင္း ယူ၍စားရမည္။ တစ္ဖက္စြန္းကိုယူၿပီး အျခားတစ္ဖက္စြန္းကို မယူရ၊ အလယ္မွထြင္းေဖါက္ မယူရ။

၃၄။ မျပစ္မက်ဲ လက္ျဖင့္ေကာ္ယူ၍ ရေလာက္ေသာ ပဲဟင္းကို ဆြမ္း၏ ေလးပံုတစ္ပံုေလာက္သာ ထည့္၍ စားရမည္။ ဆြမ္းနည္းနည္း ဟင္းမ်ားမ်ားစားျခင္း မျပဳရ။

၃၅။ ဆြမ္းကို အလယ္ဗဟိုတြင္ မို႔ေမာက္ေအာင္စုပံုၿပီး၊ ဆြမ္းဦးထိပ္မွ ယူမစားရ။ ေဘးမွအစဥ္အတိုင္း ယူ၍စား ရမည္၊ သို႔ရာတြင္ ဆြမ္းစားၿပီးခါနီး သပိတ္ထဲ၌ အနည္းငယ္ က်န္ေနသည္ကို သိမ္းက်ဳံးစုေဆာင္းလိုက္ ေသာအခါ အစုအပံု မိုမိုေမာက္ေမာက္ျဖစ္ေနတတ္ေသး ၏၊ ထိုအစုအပံုကို ႏႈိက္ယူစားရာ၌ကား အာပတ္မသင့္။

၃၆။ ဆြမ္းဟင္းထပ္ၿပီးရလို၍ ဟင္းကို ဆြမ္းျဖင့္ဖံုးအုပ္ ထားျခင္း မျပဳရ။

၃၇။ ဆြမ္းဟင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ဆြမ္းကိုလည္းေကာင္း ဖ်ားနာသူ (ဂိလာန)မဟုတ္လွ်င္ မိမိအတြက္ေတာင္း၍ မစားရ။ ေဆြမ်ဳိးေတာ္သူ ဖိတ္မန္ထားသူတို႔အထံ၌ ေတာင္းေကာင္း၏။

၃၈။ ကဲ့ရဲ႕လိုေသာစိတ္ျဖင့္ သူတစ္ပါး သပိတ္ကိုမၾကည့္ရ။ ဆြမ္းနည္းလွ်င္ေပးမည္။ ဆြမ္းမ်ားလွ်င္ေတာင္းမည္ ဟူေသာ စိတ္ျဖင့္ ၾကည့္ေကာင္း၏။

၃၉။ ဆြမ္းလုတ္ကို ေဒါင္းဥပမာဏေလာက္ မႀကီးေစရ။

၄၀။ ဆြမ္းလုတ္ကို ရွည္လွ်ားမေနေစဘဲ ထက္၀န္းက်င္ ၀န္း၀ိုင္းေအာင္ျပဳ၍ စားရမည္။

၄၁။ ခံတြင္းေပါက္သို႔ ဆြမ္းလုတ္မေရာက္ေသးမီ ခံတြင္း ေပါက္ကို ႀကိဳတင္၍ ဖြင့္မထားရ။

၄၂။ ဆြမ္းစားစဥ္ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို ခံတြင္းထဲသို႔ မသြင္းရ။

၄၃။ စကားမပီသေလာက္ေအာင္ ခံတြင္းထဲ၌ ဆြမ္းလုတ္ ရွိေနစဥ္ စကားမေျပာရ။

၄၄။ ဆြမ္းလုတ္ဆြမ္းခဲကို ပါးစပ္ထဲသို႔ ပစ္ေပါက္မသြင္းရ။
၄၅။ ဆြမ္းလုတ္ကို တစ္၀က္ကိုက္ျဖတ္မစားရ။ ဆြမ္း လုတ္ႀကီးေနလွ်င္ လက္ျဖင့္ခြဲ၍ စားရမည္။ မုန္႔ပဲ စေသာခဲဖြယ္ကို ကိုက္ျဖတ္စားႏိုင္သည္။

၄၆။ ဆြမ္းလုတ္ကို ပါးေစာင္မွာထား၍ ပါးကိုေဖာင္းေစ ၿပီး မစားရ။

၄၇။ လက္ကို ခါ၍ ခါ၍ ဆြမ္းမစားရ။ လက္၌ ဆြမ္း ဟင္းမ်ားကပ္ေနလွ်င္ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္သာ ျခစ္၍ ဖယ္၍ ခ်ရမည္။

၄၈။ ဆြမ္းလုတ္ကို ခံတြင္းထဲသို႔ သြင္းၿပီးေနာက္ လက္ထဲ၌ ဆြမ္းလံုးမ်ားက်န္ေနသည္ကို အသာအယာ လက္ျဖင့္ ျပန္သယ္ေဆာင္လာၿပီး ပန္းကန္ထဲ သပိတ္ထဲ ခ်ရမည္။

၄၉။ ဆြမ္းစားလွ်င္ လွ်ာကိုခံတြင္းအျပင္သို႔ ထုတ္ၿပီး မစားရ။

၅၀။ ဆြမ္းစားသည့္အခါ ပါးစပ္မွ အသံမည္ေအာင္ မစားရ။

၅၁။ ဟင္းရည္ပူပူ အရည္ေသာက္သည့္အခါ ႐ႈး႐ႈးရွဲရွဲ အသံမမည္ေအာင္ ေသာက္ရမည္။

၅၂။ ဆြမ္းစားသည့္အခါ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို လ်က္ျခင္း စုပ္ျခင္း လက္၀ါးကို လ်က္ျခင္းမျပဳရ။ ယာဂုျပစ္ျပစ္၊ တင္လဲ၊ ပ်ားရည္စသည္တို႔ကို လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ေကာ္ယူ ၿပီး စားရာ၌ လက္ေခ်ာင္းကို သြင္းၿပီးစုပ္ယူႏိုင္သည္။

၅၃။ သပိတ္ ပန္းကန္စသည္ကို ျခစ္ျခဳတ္၍မစားရ။ အသံမမည္ေအာင္ လက္ျဖင့္သိမ္းယူ၍ စားရမည္။

၅၄။ ဆြမ္းစားစဥ္ ႏႈတ္ခမ္းကို လွ်ာျဖင့္မလ်က္ရ၊ တစ္စံုတစ္ခုကပ္ေနပါက ႏႈတ္ခမ္းအခ်င္းခ်င္းဖိၿပီး ပါးစပ္အတြင္းသြင္းရမည္။

၅၅။ ဆြမ္းဟင္းေပက်ံေသာလက္ျဖင့္ မိမိပိုင္ ေသာက္ေရ ခြက္ကိုပင္ျဖစ္ေစ မကိုင္ရ၊ ကိုင္ၿပီးလွ်င္ ေဆးေၾကာမည္ ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ကိုင္လွ်င္ ကိုင္ေကာင္း၏။

၅၆။ ဆြမ္းလံုးပါေသာ သပိတ္ေဆးေရကို ၿမိဳ႕ရြာတြင္း၌ မသြန္ရ။ ၿမိဳ႕ရြာအျပင္အပ၌ သြန္ေကာင္း၏။ ဆြမ္းလံုး ကို တစ္ေနရာတြင္စု၍ ေရခ်ည္းသက္သက္ျဖစ္ေစ၊ ဆြမ္းလံုးပ်က္ေအာင္ေခ်၍ျဖစ္ေစ သြန္ေကာင္း၏။

၅၇။ လက္၌ထီးရွိေသာ မနာမဖ်ားသူအား တရားမေဟာရ။

၅၈။ တုတ္ လွံ လက္၌ရွိေသာ မနာမဖ်ားသူအား တရားမေဟာရ။

၅၉။ ဓား သံလ်က္ လက္၌ရွိေသာ မနာမဖ်ားသူအား တရားမေဟာရ။

၆၀။ ေလး ျမႇား လက္၌ရွိေသာ မနာမဖ်ားသူအား တရားမေဟာရ။

၆၁။ က်န္းမာပါလ်က္ ေျခနင္းစီးထားသူအား တရား မေဟာရ။

၆၂။ က်န္းမာပါလ်က္ ဖိနပ္စီးထားသူအား တရား မေဟာရ။

၆၃။ က်န္းမာပါလ်က္ ယာဥ္ေပၚ၌ေနသူအား တရား မေဟာရ။

၆၄။ က်န္းမာပါလ်က္ အိပ္ယာထဲေနသူအား တရား မေဟာရ။

၆၅။ ဒူးႏွစ္ဖက္ကိုေထာင္လ်က္ အ၀တ္ျဖင့္သိုင္းထားသူ၊ လက္ျဖင့္သိုင္းဖက္ထိုင္ေနသူအား တရားမေဟာရ။

၆၆။ က်န္းမာပါလ်က္ ေခါင္းေပါင္း ေပါင္းထားသူအား တရားမေဟာရ။

၆၇။ က်န္းမာပါလ်က္ ဦးေခါင္းျခံဳထားသူအား တရား မေဟာရ။

၆၈။ တရားေဟာသူသည္ အခင္းမပါ ဗလာေျမေပၚမွာ ထိုင္ၿပီး၊ မနာမဖ်ားဘဲ အ၀တ္ခင္းေပၚ ထိုင္သူအား တရားမေဟာရ။

၆၉။ မနာမဖ်ားဘဲ ျမင့္ရာ၌ေနသူအား မိမိကနိမ့္ရာ၌ ေန၍ တရားမေဟာရ။

၇၀။ မနာမဖ်ားဘဲ ထိုင္ေနသူအား မတ္တတ္ရပ္ေနသူက တရားမေဟာရ။

၇၁။ မနာမဖ်ားဘဲ ေရ့ွကသြားေနသူအား ေနာက္ကေန၍ တရားမေဟာရ။

၇၂။ မနာမဖ်ားဘဲ လမ္းေပၚ၌သြားေနသူအား လမ္းေဘး မွ လိုက္၍ တရားမေဟာရ။
၇၃။ မနာမဖ်ားဘဲ မတ္တတ္ရပ္လ်က္ က်င္ႀကီး က်င္ငယ္ မစြန္႔ရ။

၇၄။ မနာမဖ်ားဘဲ စိမ္းစိုရာျမက္သစ္ပင္၌ က်င္ႀကီး က်င္ငယ္ တံေထြး မစြန္႔ရ။

၇၅။ မနာမဖ်ားဘဲ (ေသာက္ေရ သံုးေရ-ျမစ္ ကန္ ေခ်ာင္း) ေရ၌ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္ မစြန္႔ရ။

ဤသိကၡာပုဒ္ ၇၅-ပါးကို မ႐ိုေသ မေလးစား ဂ႐ုမစိုက္သည့္သေဘာျဖင့္ လိုက္နာက်င့္သံုးမႈမျပဳပါက ရဟန္းမ်ားမွာ ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္သည္။
ရွင္သာမေဏမ်ားမွာ သဲဒဏ္ ေရဒဏ္ထိုက္သည္။ (မက်န္းမာလွ်င္၊ မသိနားမလည္ေသးလွ်င္၊ အျပစ္မရွိ။) နားလည္ေအာင္ သိေအာင္ သင္ၾကားေလ့က်င့္ရမည္။
ဤသိကၡာပုဒ္ေတာ္အားလံုး ဆဗၺဂၢီရဟန္းမ်ားအား အေၾကာင္းျပဳ၍ ပညတ္ေတာ္မူသည္။

ဝိနယ

၀ိနည္းအက်ယ္ ေလ့လာလိုပါလွ်င္.. ႏွိပ္...

No comments: