စရိယသုတ္
ရဟန္းတို႔ ျဖဴစင္ေသာ ဤတရားႏွစ္မ်ိဳးကို ေလာက၌ က်င့္သံုးသင့္ကုန္၏
၁။ မေကာင္းမႈမွ ရွက္ျခင္း “ဟိရိ''၊
၂။ မေကာင္းမႈမွ ထိတ္လန္႔ျခင္း “ၾသတၱပၸ'' တို႔ေပတည္း။
ရဟန္းတို႔ ျဖဴစင္ေသာ ဤတရားႏွစ္မ်ိဳးတို႔သည္ ေလာကကို မေစာင့္ေရွာက္ကုန္ျငားအံ့၊ ယင္းသို႔ မေစာင့္ေရွာက္ေသာ္ ဤေလာက၌
“အမိ'' ဟူ၍လည္းေကာင္း၊
“မိႀကီး မိေထြး'' ဟူ၍လည္းေကာင္း၊
“ဦးရီး၏မယား'' ဟူ၍လည္းေကာင္း၊
“ဆရာ၏မယား'' ဟူ၍လည္းေကာင္း၊
“႐ိုေသေလးစားအပ္သူတို႔၏ မယား'' ဟူ၍လည္းေကာင္း၊
မထင္ရွား မသိသာကုန္ရာ။
ယင္းသို႔ မထင္ရွား မသိသာကုန္ေသာ္
ေလာကသည္ ဆိတ္မ်ား သိုးမ်ားကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊
ၾကက္၊ ဝက္တို႔ကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊
အိမ္ေခြး ေတာေခြးတို႔ကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊
ေရာယွက္ျခင္းသို႔ ေရာက္ရာ၏။
သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ျဖဴစင္ေသာ ဤ''ဟိရိ'' ''ၾသတၱပၸ'' တရားႏွစ္မ်ိဳးတို႔သည္
ေလာကကို ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ၾကသျဖင့္ က်င့္ႏိုင္ၾကပါေစ။
စရိယသုတ္၊ ကမၼကရကဏ၀ဂ္၊ အဂုၤတၱိဳရ္။