ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲ...
ပထမ သုခသုတ္...
ထိုအခါ သာမ႑ကာနိပရိဗိုဇ္သည္ အသွ်င္သာရိပုၾတာ အထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ အသွ်င္သာရိပုၾတာႏွင့္အတူ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကို ေျပာဆို ၿပီးေနာက္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ထိုင္လ်က္-
ငါ့သွ်င္သာရိပုၾတာ...
ခ်မ္းသာ ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ဆင္းရဲ ဟူသည္ အဘယ္နည္း ဟု ေမးေလွ်ာက္၏။
ငါ့သွ်င္ ဘ၀သစ္၌ ျဖစ္ရမႈသည္ ဆင္းရဲတည္း၊
မျဖစ္ရမႈသည္ ခ်မ္းသာတည္း။
ငါ့သွ်င္ ဘ၀သစ္၌ ျဖစ္မႈရွိလွ်င္ ေအးမႈ၊ ပူမႈ၊ စားလိုမႈ၊ ေသာက္လိုမႈ၊ က်င္ႀကီး စြန္႔လုိမႈ၊ က်င္ငယ္စြန္႔လိုမႈ၊ မီးေလာင္မႈ၊ တုတ္ လွံတံထိခိုက္မႈ၊ လက္နက္ထိခိုက္မႈ၊ ေဆြမ်ဳိးႏွင့္ မိတ္ေဆြတို႔ စုေ၀း လာေရာက္ၾက၍ ျခဳတ္ျခယ္မႈ ဟူေသာ ဤဆင္းရဲကို မခြၽတ္ရလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္၏။
ငါ့သွ်င္... ဘ၀သစ္၌ ျဖစ္မႈ မရွိလွ်င္ ထိုထိုဒုကၡအားလံုး ၿငိမ္း၏။
ပထမ သုခသုတ္၊ ယမက၀ဂ္၊ အဂုၤတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
No comments:
Post a Comment