ဘူတဂါမသိကၡာပုဒ္-
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အာဠဝီျပည္ အဂၢါဠဝေစတီ၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူေသာ အခါ အာဠဝီျပည္သား ရဟန္းတို႔သည္ အမႈသစ္ကို ျပဳလုပ္ ကုန္ေသာ္ သစ္ပင္ကို ကိုယ္တိုင္လည္း ခုတ္ျဖတ္ကုန္၏၊ သူတစ္ပါးတို႔ကိုလည္း ခုတ္ျဖတ္ေစကုန္၏။
အာဠဝီျပည္သား ရဟန္းတစ္ပါးသည္လည္း သစ္ပင္ကို ခုတ္ျဖတ္ရာ ထိုသစ္ပင္ကို စိုးအုပ္၍ ေနေသာ နတ္သမီးသည္ ထိုရဟန္းအား ''အသွ်င္ဘုရား မိမိ၏ ဗိမာန္ကို ျပဳလုပ္လို၍ အကြၽႏု္ပ္၏ ဗိမာန္ကို မခုတ္ျဖတ္ပါလင့္'' ဟု ဆို၏။ ထိုရဟန္းသည္ (ထိုနတ္သမီး၏ စကားကို) နားမေထာင္မူ၍ ခုတ္ျဖတ္ျမဲ ခုတ္ျဖတ္ေလရာ ထိုနတ္ သမီး၏ ကေလးလက္ေမာင္းကို ခုတ္ျဖတ္မိ၏။ ထိုအခါ ထိုနတ္သမီးအား ''ငါသည္ ဤရဟန္းကို ဤေနရာ၌ပင္ သတ္ျဖတ္ လိုက္ရမူ ေကာင္းေလစြ''ဟု အၾကံျဖစ္၏။
ထို႔ေနာက္ ထိုနတ္သမီးအား ''ငါသည္ ဤရဟန္းကို ဤေနရာ၌ပင္ သတ္ျဖတ္ ျခင္းသည္ မသင့္ေလ်ာ္ေခ်၊ စင္စစ္ေသာ္ကား ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ရမူ ေကာင္း ေလရာ၏'' ဟု အၾကံျဖစ္ျပန္၏။
ထိုအခါ ထိုနတ္သမီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား အား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္၏။ နတ္သမီး ေကာင္းေလစြ ေကာင္းေလစြ၊ နတ္သမီး သင္သည္ ထိုရဟန္းကို မသတ္ျဖတ္ျခင္းသည္ ေကာင္းမြန္လွေပစြ၊ နတ္ သမီး သင္သည္ ထိုရဟန္းကို အကယ္၍ သတ္ျဖတ္မိပါမူ သင့္အား မေကာင္းမႈ တိုးပြားေလရာ၏။ နတ္သမီး သင္ သြားေခ် ေလာ့၊ ဤမည္ေသာ အရပ္၌ ရွိေသာ သစ္ပင္သည္ (အုပ္စိုးသူ နတ္မွ) ကင္းဆိတ္၏။
ထိုသစ္ပင္ကို စဲြမွီ၍ ေနေလေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
လူတို႔သည္ ''အဘယ့္ေၾကာင့္ သာကီဝင္မင္းသား ဘုရားအႏြယ္ေတာ္ျဖစ္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ သစ္ပင္ကို ကိုယ္တိုင္လည္း ခုတ္ျဖတ္ကုန္ဘိသနည္း၊ သူတစ္ပါး တို႔ကိုလည္း ခုတ္ျဖတ္ ေစကုန္ဘိသနည္း။ သာကီဝင္မင္းသား ဘုရားအႏြယ္ေတာ္ ျဖစ္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ တစ္ခု ေသာ ဣေႁႏၵ႐ိွေသာ အသက္ကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ညႇဥ္းဆဲကုန္ဘိသနည္း''ဟု ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ် ကုန္၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾကကုန္ ၏။
ရဟန္းတို႔သည္ ကဲ့ရဲ႕ ႐ႈတ္ခ် အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾကေသာ ထိုလူတို႔၏ စကားတို႔ကို ၾကားၾကသည္သာတည္း။ အလိုနည္းေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ''အဘယ့္ေၾကာင့္ အာဠဝီျပည္သား ရဟန္းတို႔သည္ သစ္ပင္ကို ကိုယ္တိုင္လည္း ခုတ္ျဖတ္ကုန္ဘိ သနည္း၊ သူတစ္ပါးတို႔ကိုလည္း ခုတ္ျဖတ္ေစကုန္ဘိ သနည္း''ဟု ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ်ကုန္၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾက ကုန္၏။ပ။
''ရဟန္းတို႔ သင္တို႔သည္ သစ္ပင္ကို ကိုယ္တိုင္လည္း ခုတ္ျဖတ္ကုန္၏။ သူတစ္ပါး တို႔ကိုလည္း ခုတ္ျဖတ္ေစကုန္၏ ဟူသည္ မွန္သေလာ''ဟု စိစစ္ ေမးျမန္းေတာ္မူ ၏။
မွန္ပါသည္ ျမတ္စြာဘုရားဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူ၏။ပ။
(မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္းႏီွးျဖစ္ေသာ ေယာက္်ားတို႔ သင္တို႔သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ သစ္ပင္ကို ကိုယ္တိုင္လည္း ခုတ္ျဖတ္ကုန္ဘိ သနည္း၊ သူတစ္ပါးတို႔ကိုလည္း ခုတ္ျဖတ္ေစကုန္ဘိသနည္း၊ (မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္းႏီွး ျဖစ္ေသာ ေယာက္်ားတို႔ လူတို႔သည္ သစ္ပင္၌ အသက္႐ိွ၏ဟု မွတ္ထင္ၾက ကုန္၏။ (မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္းႏီွး ျဖစ္ေသာ ေယာက္်ားတို႔ ဤ (သင္တို႔ျပဳမိေသာအမႈ) သည္ မၾကည္ညိဳ ေသးေသာ
သူတို႔အား ၾကည္ညိဳေစျခင္းငွါ လည္းေကာင္း။ပ။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ဤသိကၡာပုဒ္ေတာ္ကို ျပၾကကုန္ေလာ့။
၆ဝ။ ၁၁-၉ဝ။ ''ႀကီးပြားၿပီး ႀကီးပြားဆဲျဖစ္ေသာ မ်ဳိးေစ့ ျမက္သစ္ပင္ အေပါင္းကို ခုတ္ျဖတ္ ဖ်က္ဆီးျခင္းေၾကာင့္ ပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏'' ဤသို႔ (ျပၾက ကုန္ေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ဆက္လက္၍ အက်ယ္ ရွာေဖြ ေလ့လာၾကပါကုန္...
၁ - ဘူတဂါမသိကၡာပုဒ္၊ ဘူတဂါမဝဂ္၊ ဘိကၡဳပါစိတ္၊ ပါစိတ္ပါဠိေတာ္။ ဝိနည္း။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အာဠဝီျပည္ အဂၢါဠဝေစတီ၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူေသာ အခါ အာဠဝီျပည္သား ရဟန္းတို႔သည္ အမႈသစ္ကို ျပဳလုပ္ ကုန္ေသာ္ သစ္ပင္ကို ကိုယ္တိုင္လည္း ခုတ္ျဖတ္ကုန္၏၊ သူတစ္ပါးတို႔ကိုလည္း ခုတ္ျဖတ္ေစကုန္၏။
အာဠဝီျပည္သား ရဟန္းတစ္ပါးသည္လည္း သစ္ပင္ကို ခုတ္ျဖတ္ရာ ထိုသစ္ပင္ကို စိုးအုပ္၍ ေနေသာ နတ္သမီးသည္ ထိုရဟန္းအား ''အသွ်င္ဘုရား မိမိ၏ ဗိမာန္ကို ျပဳလုပ္လို၍ အကြၽႏု္ပ္၏ ဗိမာန္ကို မခုတ္ျဖတ္ပါလင့္'' ဟု ဆို၏။ ထိုရဟန္းသည္ (ထိုနတ္သမီး၏ စကားကို) နားမေထာင္မူ၍ ခုတ္ျဖတ္ျမဲ ခုတ္ျဖတ္ေလရာ ထိုနတ္ သမီး၏ ကေလးလက္ေမာင္းကို ခုတ္ျဖတ္မိ၏။ ထိုအခါ ထိုနတ္သမီးအား ''ငါသည္ ဤရဟန္းကို ဤေနရာ၌ပင္ သတ္ျဖတ္ လိုက္ရမူ ေကာင္းေလစြ''ဟု အၾကံျဖစ္၏။
ထို႔ေနာက္ ထိုနတ္သမီးအား ''ငါသည္ ဤရဟန္းကို ဤေနရာ၌ပင္ သတ္ျဖတ္ ျခင္းသည္ မသင့္ေလ်ာ္ေခ်၊ စင္စစ္ေသာ္ကား ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ရမူ ေကာင္း ေလရာ၏'' ဟု အၾကံျဖစ္ျပန္၏။
ထိုအခါ ထိုနတ္သမီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား အား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္၏။ နတ္သမီး ေကာင္းေလစြ ေကာင္းေလစြ၊ နတ္သမီး သင္သည္ ထိုရဟန္းကို မသတ္ျဖတ္ျခင္းသည္ ေကာင္းမြန္လွေပစြ၊ နတ္ သမီး သင္သည္ ထိုရဟန္းကို အကယ္၍ သတ္ျဖတ္မိပါမူ သင့္အား မေကာင္းမႈ တိုးပြားေလရာ၏။ နတ္သမီး သင္ သြားေခ် ေလာ့၊ ဤမည္ေသာ အရပ္၌ ရွိေသာ သစ္ပင္သည္ (အုပ္စိုးသူ နတ္မွ) ကင္းဆိတ္၏။
ထိုသစ္ပင္ကို စဲြမွီ၍ ေနေလေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
လူတို႔သည္ ''အဘယ့္ေၾကာင့္ သာကီဝင္မင္းသား ဘုရားအႏြယ္ေတာ္ျဖစ္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ သစ္ပင္ကို ကိုယ္တိုင္လည္း ခုတ္ျဖတ္ကုန္ဘိသနည္း၊ သူတစ္ပါး တို႔ကိုလည္း ခုတ္ျဖတ္ ေစကုန္ဘိသနည္း။ သာကီဝင္မင္းသား ဘုရားအႏြယ္ေတာ္ ျဖစ္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ တစ္ခု ေသာ ဣေႁႏၵ႐ိွေသာ အသက္ကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ညႇဥ္းဆဲကုန္ဘိသနည္း''ဟု ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ် ကုန္၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾကကုန္ ၏။
ရဟန္းတို႔သည္ ကဲ့ရဲ႕ ႐ႈတ္ခ် အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾကေသာ ထိုလူတို႔၏ စကားတို႔ကို ၾကားၾကသည္သာတည္း။ အလိုနည္းေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ''အဘယ့္ေၾကာင့္ အာဠဝီျပည္သား ရဟန္းတို႔သည္ သစ္ပင္ကို ကိုယ္တိုင္လည္း ခုတ္ျဖတ္ကုန္ဘိ သနည္း၊ သူတစ္ပါးတို႔ကိုလည္း ခုတ္ျဖတ္ေစကုန္ဘိ သနည္း''ဟု ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ်ကုန္၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾက ကုန္၏။ပ။
''ရဟန္းတို႔ သင္တို႔သည္ သစ္ပင္ကို ကိုယ္တိုင္လည္း ခုတ္ျဖတ္ကုန္၏။ သူတစ္ပါး တို႔ကိုလည္း ခုတ္ျဖတ္ေစကုန္၏ ဟူသည္ မွန္သေလာ''ဟု စိစစ္ ေမးျမန္းေတာ္မူ ၏။
မွန္ပါသည္ ျမတ္စြာဘုရားဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူ၏။ပ။
(မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္းႏီွးျဖစ္ေသာ ေယာက္်ားတို႔ သင္တို႔သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ သစ္ပင္ကို ကိုယ္တိုင္လည္း ခုတ္ျဖတ္ကုန္ဘိ သနည္း၊ သူတစ္ပါးတို႔ကိုလည္း ခုတ္ျဖတ္ေစကုန္ဘိသနည္း၊ (မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္းႏီွး ျဖစ္ေသာ ေယာက္်ားတို႔ လူတို႔သည္ သစ္ပင္၌ အသက္႐ိွ၏ဟု မွတ္ထင္ၾက ကုန္၏။ (မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္းႏီွး ျဖစ္ေသာ ေယာက္်ားတို႔ ဤ (သင္တို႔ျပဳမိေသာအမႈ) သည္ မၾကည္ညိဳ ေသးေသာ
သူတို႔အား ၾကည္ညိဳေစျခင္းငွါ လည္းေကာင္း။ပ။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ဤသိကၡာပုဒ္ေတာ္ကို ျပၾကကုန္ေလာ့။
၆ဝ။ ၁၁-၉ဝ။ ''ႀကီးပြားၿပီး ႀကီးပြားဆဲျဖစ္ေသာ မ်ဳိးေစ့ ျမက္သစ္ပင္ အေပါင္းကို ခုတ္ျဖတ္ ဖ်က္ဆီးျခင္းေၾကာင့္ ပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏'' ဤသို႔ (ျပၾက ကုန္ေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ဆက္လက္၍ အက်ယ္ ရွာေဖြ ေလ့လာၾကပါကုန္...
၁ - ဘူတဂါမသိကၡာပုဒ္၊ ဘူတဂါမဝဂ္၊ ဘိကၡဳပါစိတ္၊ ပါစိတ္ပါဠိေတာ္။ ဝိနည္း။
No comments:
Post a Comment