ေနာင္တခ်ိန္ လြယ္ကူစြာ ေလ့လာႏိုင္ၾကပါေစရန္ တရားပံုမ်ား၏ comment တြင္ တရားစာမ်ားပါ ထဲ့ေပးထားပါသည္။






သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ား လြယ္ကူစြာ ေလ့လာႏိုင္ရန္ ဤအ၀ိုင္းေလးမ်ား အတြင္းမွာ တရားစာမ်ား တရားပံုမ်ားကို သြပ္သြင္းထားပါတယ္ သင္တို႔ စိတ္တိုင္းၾက ကူးယူျဖတ္ေတာက္ လြတ္လပ္စြာ အသံုးျပဳႏိုင္ပါတယ္။


Monday, July 21, 2008

စူဠပုဏၰမသုတ္ မွ သူယုတ္မာမွန္းသိရန္-


စူဠပုဏၰမသုတ္ မွ

အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၴိျပည္ ပုဗၺာ႐ံုေက်ာင္း ဝိသာခါ၏ ျပာသာဒ္၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏။ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တစ္ဆယ့္ငါးရက္ေျမာက္ေသာ ထုိလျပည့္ ဥပုသ္ေန႔
ညဥ့္၌ ရဟန္းအေပါင္း ျခံရံလ်က္ လြင္တီးျပင္၌ ထုိင္ေနေတာ္မူ၏။ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တိတ္တိတ္ ဆိတ္ဆိတ္ျဖစ္ေသာ ရဟန္းအေပါင္းကုိ ၾကည့္႐ႈေတာ္မူ၍ ရဟန္းတို႔ကုိ မိန္႔ေတာ္မူ၏-

ရဟန္းတို႔ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာကုိ ''ဤအသွ်င္သည္ သူယုတ္မာတည္း ဟု သိႏုိင္သေလာ'' ဟု(ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား မသိႏုိင္ပါ ဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။

ရဟန္းတို႔ ဟုတ္မွန္၏၊ ရဟန္းတို႔ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာကုို ''ဤ အသွ်င္သည္ သူယုတ္မာတည္း'' ဟု သိႏုိင္ျခင္းသည္ အေၾကာင္းမဟုတ္ အရာမဟုတ္။

ရဟန္းတို႔ သူယုတ္မာသည္ သူေတာ္ေကာင္းကုိ ''ဤအသွ်င္သည္ သူေတာ္ ေကာင္းတည္းဟု သိႏုိင္သေလာ'' ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား မသိႏုိင္ပါ ဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။

ရဟန္းတို႔ ဟုတ္မွန္၏၊ ရဟန္းတို႔ သူယုတ္မာသည္ သူေတာ္ေကာင္းကုိ ''ဤ အသွ်င္သည္ သူေတာ္ေကာင္းတည္း''ဟု သိႏုိင္ျခင္းသည္ အေၾကာင္းမဟုတ္ အရာမဟုတ္။

၁။ ရဟန္းတို႔ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာတရားႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊
၂။ သူယုတ္မာ၌ ဆည္းကပ္ျခင္း ႐ိွ၏၊
၃။ သူယုတ္မာတို႔၏ အၾကံကုိၾကံေလ့ ႐ိွ၏၊
၄။ သူယုတ္မာတို႔၏ အတုိင္အပင္ကုိ တုိင္ပင္ေလ့ ႐ိွ၏၊
၅။ သူယုတ္မာ စကားကုိ ေျပာေလ့ ႐ိွ၏၊
၆။ သူယုတ္မာ အမႈကုိ ျပဳေလ့ ႐ိွ၏၊
၇။ သူယုတ္မာ အယူကုိ ယူေလ့ ႐ိွ၏၊
၈။ သူယုတ္မာတို႔၏ အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏။

၁။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာတရားႏွင့္ ျပည့္စံုသနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူယုတ္မာသည္ ယံုၾကည္မႈ သဒၶါတရား မ႐ိွ၊ အရွက္ မ႐ိွ၊ အေၾကာက္ မ႐ိွ၊ အၾကားအျမင္နည္း၏၊ ပ်င္းရိ၏၊ သတိေမ့၏၊ ပညာကင္း၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာတရားႏွင့္ ျပည့္စံု၏။

၂။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ၌ ဆည္းကပ္ျခင္း ႐ိွသနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ ယံုၾကည္ျခင္း သဒၶါတရား မ႐ိွကုန္ အရွက္ မ႐ိွကုန္ အလန္႔ မ႐ိွကုန္ အၾကားအျမင္ နည္းကုန္ ပ်င္းရိကုန္ သတိေမ့ကုန္ ပညာ ကင္းကုန္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ သူယုတ္မာ၏ မိတ္ေဆြ ျဖစ္ကုန္၏၊ အေပါင္းအေဖာ္ ျဖစ္ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ
၌ ဆည္းကပ္ျခင္း ႐ိွ၏။

၃။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ အၾကံကုိ ၾကံေလ့ ႐ိွသနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူယုတ္မာသည္ မိမိကုိ ဆင္းရဲေစျခင္း ငွါလည္း ၾကံ၏၊ သူတစ္ပါးကုိ ဆင္းရဲေစျခင္းငွါလည္း ၾကံ၏။ ႏွစ္ဦးလံုးကုိ ဆင္းရဲေစျခင္းငွါလည္း ၾကံ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ အၾကံကုိ ၾကံေလ့႐ိွ၏။

၄။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ အတုိင္ပင္ကုိ တုိင္ပင္ေလ့ ႐ိွသနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူယုတ္မာသည္ မိမိကုိ ဆင္းရဲေစျခင္းငွါလည္း တုိင္ပင္၏၊ သူတစ္ပါးကုိ ဆင္းရဲေစျခင္းငွါလည္း တုိင္ပင္၏၊ ႏွစ္ဦးလံုးကုိ ဆင္းရဲေစျခင္းငွါလည္း တုိင္ပင္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ အတုိင္ပင္ကုိ တုိင္ပင္ေလ့ ႐ိွ၏။

၅။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ စကားကုိ ေျပာဆုိေလ့ ႐ိွသနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူယုတ္မာသည္ မဟုတ္ မမွန္ေသာ စကားကုိ ေျပာဆုိေလ႕႐ိွ၏၊ ကုန္းေခ်ာစကားကုိ ေျပာဆုိေလ့႐ိွ၏။ ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကုိ ေျပာဆုိေလ့႐ိွ၏၊ သိမ္ဖ်င္းေသာ စကားကုိ ေျပာဆုိေလ့ ႐ိွ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ စကားကုိ ေျပာဆုိေလ့႐ိွ၏။

၆။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ အမႈကုိ ျပဳေလ့႐ိွသနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူယုတ္မာသည္ အသက္ကုိ သတ္ေလ့႐ိွ၏၊ မေပးသည္ကုိ ယူေလ့႐ိွ၏၊ ကာမတို႔၌ မွားယြင္းေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္ေလ့႐ိွ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ အမႈကုိ ျပဳေလ့ ႐ိွ၏။

၇။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ၏ အယူကုိ ယူေလ့႐ိွသနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူယုတ္မာသည္ ''ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴ၏ အက်ဳိးသည္ မ႐ိွ၊ ယဇ္ေခၚ ပူေဇာ္မႈႀကီး၏ အက်ဳိးသည္ မရွိ၊ ဟံုးပူေဇာ္ျခင္း၏ အက်ဳိးသည္ မ႐ိွ၊ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈတို႔၏ အက်ဳိးဝိပါက္သည္
မရွိ၊ ဤေလာကသည္ မရွိ၊ တစ္ပါးေသာ ေလာကသည္ မ႐ိွ၊ အမိ၌ ျပဳအပ္ေသာ အက်ဳိးသည္ မ႐ိွ၊ အဖ၌ ျပဳအပ္ေသာ အက်ဳိးသည္ မရွိ၊ (တစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ရြယ္ ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ ကုိယ္ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚလာေသာ) ဥပပါတ္ သတၱဝါတို႔သည္ မ႐ိွကုန္၊ ဤေလာကကုိ လည္းေကာင္း၊ တစ္ပါးေသာ ေလာကကုိလည္းေကာင္း ကုိယ္တုိင္ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိ၍ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေဟာၾကားႏုိင္ ကုန္ေသာေျဖာင့္မွန္ေသာ အရိယမဂ္သို႔ ေရာက္ကုန္ေသာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ ႐ိွကုန္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ေလာက၌ မ႐ိွကုန္'' ဟု ဤသို႔ အယူ႐ိွ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ၏ အယူကုိ ယူေလ့႐ိွ၏။

၈။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာတို႔၏ အလွဴကုိ ေပးလွဴသနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူယုတ္မာသည္ အလွဴကုိ မ႐ုိမေသ လွဴ၏၊ ကုိယ္တုိင္ မေပးလွဴ၊ စိတ္ပါလက္ပါ မေပးလွဴ၊ စြန္႔ပစ္သကဲ့သို႔ ေပးလွဴ၏၊ အက်ဳိး ႐ိွလိမ့္မည္ ဟု အယူမ႐ိွဘဲ ေပးလွဴ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာတို႔၏ အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏။

ရဟန္းတို႔ ထိုသူယုတ္မာသည္ ဤသို႔ သူယုတ္မာ တရားႏွင့္ ျပည့္စံု၍ ဤသို႔ သူယုတ္မာ၌ ဆည္းကပ္ျခင္း႐ိွ၍ ဤသို႔ သူယုတ္မာ အၾကံကုိ ၾကံေလ့႐ိွ၍ ဤသို႔ သူယုတ္မာတို႔၏ အတုိင္ပင္ကုိတုိင္ပင္ေလ့႐ိွ၍ ဤသို႔ သူယုတ္မာတို႔၏ စကားကုိ ေျပာဆုိ၍ ဤသို႔ သူယုတ္မာ၏ အမႈကုိ ျပဳေလ့႐ိွ၍ ဤသို႔ သူယုတ္မာတို႔၏ အယူကုိ ယူေလ့႐ိွ၍ ဤသို႔ သူယုတ္မာတို႔၏ အလွဴကုိ ေပးလွဴ၍ ကုိယ္ခႏၶာ ပ်က္စီး၍ ေသသည္မွ ေနာက္၌ သူယုတ္မာတို႔၏ လားရာ ဂတိ၌ ျဖစ္ရာ၏။ ရဟန္းတို႔ သူယုတ္မာတို႔၏ လားရာ ဂတိကား အဘယ္နည္း၊ ငရဲေသာ္ လည္းေကာင္း၊ တိရစၧာန္ေသာ္ လည္းေကာင္း ျဖစ္၏။

စူဠပုဏၰမသုတ္၊ ေဒ၀ဒဟ၀ဂ္၊ ဥပရိပဏၰာသ။

သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ေၾကာင္း...