သမၼာပရိဗၺာဇနီယသုတ္
((သမၼာ=ေကာင္းစြာ။ ပရိဗၺာဇန=လွည့္ပတ္သြားလာျခင္း။))
ရာဂစ႐ုိက္ရွိသူတို႔အတြက္
ဝတၳဳကာမ ကိေလသာကာမတို႔၌ လြန္ကဲစြာ ကပ္ျငိတတ္ေသာ အက်င့္။
၃၆၂။ အကြၽႏု္ပ္သည္ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔ေျပာေသာ ပညာရွိေသာ ၾသဃေလးပါးကို ကူးေျမာက္ၿပီးေသာ နိဗၺာန္ဟူေသာ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ေရာက္ၿပီးေသာ ကိေလသာ ၿငိမ္းေအးၿပီးေသာ မတုန္မလႈပ္တည္တံ့ေသာ စိတ္ရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ေမးေလွ်ာက္ပါ၏၊ ကာမဂုဏ္တို႔ကို ပယ္စြန္႔ၿပီးလွ်င္ အိမ္ရာတည္ေထာင္ လူ႕ ေဘာင္မွ ထြက္၍ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ကပ္ေရာက္ေသာ ရဟန္းသည္ အဘယ္သို႔ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္ပါသနည္း။ (၁)
၃၆၃။ (ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ ေျဖေတာ္မူ၏) -
အၾကင္ရဟန္းသည္ (ဒိ႒သုတစေသာ) မဂၤလာတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ဥပၸါတက်မ္း အိပ္မက္က်မ္း လကၡဏာက်မ္းတို႔၌ ယံုၾကည္ျခင္းတို႔ကိုလည္းေကာင္း အႂကြင္းမဲ့ ႏုတ္အပ္ၿပီ၊ ထိုရဟန္းသည္ (ဒိ႒သုတစေသာ) မဂၤလာ အျပစ္ကို ပယ္ႏုတ္ၿပီး၍ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။ (၂)
၃၆၄။ အၾကင္ရဟန္းသည္ လူ၌ ျဖစ္ေသာ ကာမဂုဏ္တို႔၌ လည္းေကာင္း၊ နတ္၌ ျဖစ္ေသာ ကာမဂုဏ္တို႔၌ လည္းေကာင္း တပ္စြန္းမႈ 'ရာဂ' ကို ပယ္ေဖ်ာက္ရာ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ သစၥာတရားကိုဉာဏ္ျဖင့္ သက္ဝင္လ်က္ ဘဝသံုးပါးကို လြန္ ေျမာက္၍ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာေနႏိုင္၏။(၃)
၃၆၅။ အၾကင္ရဟန္းသည္ ကုန္းတိုက္ျခင္းတို႔ကို ေက်ာခိုင္း၍ အမ်က္ထြက္ျခင္း ဝန္တိုျခင္းကို ပယ္စြန္႔ရာ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ အာ႐ံု မႏွစ္သက္ဖြယ္ အာ႐ံုတို႔၌ ရာဂ ေဒါသကို ပယ္စြန္႔ၿပီး၍ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။ (၄)
၃၆၆။ (အၾကင္ရဟန္းသည္ ) ခ်စ္အပ္ေသာ ဝတၳဳကို လည္းေကာင္း၊ မခ်စ္အပ္ ေသာ ဝတၳဳကိုလည္းေကာင္း ပယ္စြန္႔၍ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အာ႐ံု၌ မစြဲလမ္း မမွီမူ၍ သံေယာဇဥ္၏ အာ႐ံုတရားတို႔မွ လြတ္ေျမာက္၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ေလာက ႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။ (၅)
၃၆၇။ ထိုရဟန္းသည္ စြဲလမ္း၍ ယူအပ္ေသာ ခႏၶာတို႔၌ ဆႏၵရာဂကို ပယ္ေဖ်ာက္ ၍ ခႏၶာဟူေသာ ဥပဓိတို႕၌ အႏွစ္သာရဟု ယူျခင္းသို႔ မေရာက္၊ ထိုရဟန္းသည္ (တဏွာဒိ႒ိကို) မမွီဘဲ သူတစ္ပါးတို႔ မဆြဲေဆာင္ႏိုင္သည္ ျဖစ္၍ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။ (၆)
၃၆၈။ အၾကင္ရဟန္းသည္ ႏႈတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ စိတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း သုစ႐ိုက္တရားတို႔ႏွင့္ မဆန္႔က်င္မူ၍ သစၥာေလးပါး တရားကို ေကာင္းစြာ သိၿပီးလွ်င္ ခႏၶပရိနိဗၺာန္ကို လိုလား ေတာင့္တေနသူ ျဖစ္၍ ထိုရဟန္းသည္ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။ (၇)
၃၆၉။ အၾကင္ရဟန္းသည္ ငါ့ကို ရွိခိုး၏ဟူ၍လည္း စိတ္မတက္ႂကြရာ၊ ဆဲဆို ေသာ္လည္း ရန္ၿငိဳးမဖြဲ႕ရာ၊ သူတစ္ပါးတို႔ ေပးလွဴအပ္ေသာ ေဘာဇဥ္ကို ရ၍လည္း မာန္မယစ္ရာ၊ ထိုရဟန္းသည္ ေလာကႏွင့္မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။(၈)
၃၇ဝ။ အၾကင္ရဟန္းသည္ ဝိသမေလာဘကို လည္းေကာင္း၊ ဘဝသံုးပါးကို လည္းေကာင္း ပယ္စြန္႔၍ သတ္ျဖတ္ျခင္း ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းမွလည္း ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ယံုမွားျခင္းကို ကူးေျမာက္ၿပီးသူ ရာဂစေသာ ျမားေျငာင့္ကင္းၿပီးသူ ျဖစ္၍ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။ (၉)
၃၇၁။ အၾကင္ရဟန္းသည္ မိမိအား ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အက်င့္ကိုသိ၍ လည္း ေကာင္း၊ သစၥာေလးပါးတရားကို ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၍ လည္းေကာင္း ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုမွ် မညႇဥ္းဆဲ၊ ထိုရဟန္းသည္ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။ (၁ဝ)
၃၇၂။ အၾကင္ရဟန္းအား အႏုသယတို႔သည္ တစ္စံုတစ္ခုမွ် မရွိကုန္၊ အကုသိုလ္ အျမစ္အရင္း တို႔ကိုလည္း ေကာင္းစြာ ပယ္ႏုတ္အပ္ကုန္၏၊ ထိုရဟန္းသည္ တဏွာကင္းသူ ေတာင့္တျခင္း မရွိသူျဖစ္၍ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။ (၁၁)
၃၇၃။ အၾကင္ရဟန္းသည္ အာသေဝါကုန္ၿပီးသူ မာန္ကို ပယ္ၿပီးသူ ရာဂ လမ္းေၾကာင္း အားလံုးကို လြန္ၿပီးသူ ယဥ္ေက်းၿပီးသူ ကိေလသာမီး ၿငိမ္းေအးၿပီး သူ မတုန္မလႈပ္ တည္တံ့ေသာ စိတ္ရွိသူ ျဖစ္၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။ (၁၂)
၃၇၄။ အၾကင္ရဟန္းသည္ ယံုၾကည္မႈ 'သဒၶါ' ရွိ၏၊ အၾကားအျမင္ မ်ား၏၊ ျမဲေသာ အရိယမဂ္ကို ျမင္ၿပီး ျဖစ္၏၊ (ေျခာက္ဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ ဒိ႒ိတို႔ျဖင့္) အစုစု ကြဲေသာ သတၱဝါတို႔၌ (မိစၧာအယူျဖင့္) အစုတစ္ခုခုသို႔ လားေရာက္ျခင္း မရွိ တည္ၾကည္၏။ ထိုရဟန္းသည္ ေလာဘကို လည္းေကာင္း၊ ေဒါသကို လည္းေကာင္း၊ ထိပါး ပုတ္ခတ္ျခင္းကို လည္းေကာင္း ပယ္ေဖ်ာက္၍ ေလာကႏွင့္မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္း စြာ ေနႏိုင္၏။ (၁၃)
၃၇၅။ အၾကင္ရဟန္းသည္ ေကာင္းစြာ စင္ၾကယ္ေသာ အရဟတၱမဂ္ျဖင့္ ကိေလသာကို ေအာင္ၿပီးသူ ကိေလသာ အမိုးကို ဖြင့္လွစ္ၿပီးသူ သစၥာတရားကို ေလ့လာၿပီးသူ နိဗၺာန္ဟူေသာ ကမ္းတစ္ဖက္သို႔ ေရာက္ၿပီးသူ တဏွာဟူေသာ တုန္လႈပ္ျခင္း မရွိသူ သခၤါရ၏ခ်ဳပ္ရာ နိဗၺာန္ကို အာ႐ံုျပဳေသာ မဂ္ဉာဏ္၌ လိမၼာသူ ျဖစ္၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။ (၁၄)
၃၇၆။ အၾကင္ရဟန္းသည္ လြန္ၿပီးေသာ ခႏၶာတို႔၌ လည္းေကာင္း၊ လာလတၱံ႔ ေသာ ခႏၶာတို႔၌ လည္းေကာင္း ငါ ငါ့ဥစၥာဟု ၾကံစည္မႈ တဏွာဒိ႒ိကို လြန္၏၊ အလြန္ စင္ၾကယ္ေသာ ပညာရွိ၏၊ အာယတန အားလံုးတို႔မွ ကင္းလြတ္၏၊ ထို ရဟန္းသည္ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာေနႏိုင္၏။ (၁၅)
၃၇၇။ အၾကင္ရဟန္းသည္ တစ္ခုတစ္ခုေသာ သစၥာကို ဝိပႆနာပညာျဖင့္ သိ၍ သစၥာေလးပါးတရားကို မဂ္ပညာျဖင့္ (တစ္ၿပိဳင္နက္) သက္ဝင္ၿပီးလွ်င္ အာသေဝါ တရားတို႔၏ ကုန္ရာ နိဗၺာန္ကို အပိတ္အပင္မရွိ သိျမင္ရကား အလံုးစံုေသာ ဥပဓိတို႔၏ ကုန္ျခင္းသို႔ ေရာက္၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။ (၁၆)
၃၇၈။ ျမတ္စြာဘုရား ဤစကားသည္ စင္စစ္ ေဟာတိုင္းမွန္လွပါ၏၊ အၾကင္ ရဟန္းသည္ ဤသို႔ ေဟာေတာ္မူသည့္ အတိုင္း ေနေလ့ရွိ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ယဥ္ေက်းသူ သံေယာဇဥ္ႏွင့္ ေယာဂ အားလံုးတို႔ကို လြန္ေျမာက္သူျဖစ္၍ ေလာက ႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ (၁၇)
တစ္ဆယ့္သံုးခုေျမာက္ သမၼာပရိဗၺာဇနီယသုတ္ ၿပီး၏။
သမၼာပရိဗၺာဇနီယသုတ္၊ စူဠဝဂ္၊ သုတၱနိပါတ္ပါဠိေတာ္၊ ခုဒၵကနိကာယ္။
