သုခဝိဟာရသုတ္- (ခ်မ္းသာစြာေနေလ့ရွိသူ)
ဤေဒသနာကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာေတာ္မူ၏။
ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏ဟု
အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
ရဟန္းတို႔ တရားႏွစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ ယခုဘဝ၌ပင္ ပင္ပန္းျခင္း ျပင္းစြာပင္ပန္းျခင္း ပူေလာင္ျခင္း မရွိမူ၍ ခ်မ္းသာစြာ ေနရ၏။ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာ သုဂတိဘဝသို႔ မခြၽတ္ ေရာက္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏။
အဘယ္ တရား ႏွစ္ပါးတို႔နည္း-
၁။ ဣေႁႏၵတို႔၌ ပိတ္ဆို႔ထားေသာ တံခါးရွိသည္၏၊
၂။ စားဖြယ္ေဘာဇဥ္၌ အတုိင္းအရွည္ကို သိသည္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤတရားႏွစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ ယခုဘဝ၌ပင္ ပင္ပန္းျခင္း ျပင္းစြာပင္ပန္းျခင္း ပူေလာင္ျခင္း မရွိမူ၍ ခ်မ္းသာစြာေနရ၏။ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာ သုဂတိဘဝသို႔ မခြၽတ္ ေရာက္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏။
ဤအနက္သေဘာကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏။
ထုိသုတ္၌ ဤအနက္သေဘာကို -
အၾကင္ ရဟန္းသည္ မ်က္စိ နား ႏွာ လွ်ာ ကိုယ္ စိတ္ဟူကုန္ေသာ ဤဒြါရတို႔ကို ေကာင္းစြာ ပိတ္ဆို႔ထား၏။ စားဖြယ္ ေဘာဇဥ္၌ အတုိင္းအရွည္ကို သိ၏။ ဣေႁႏၵတို႔၌ ေစာင့္ေရွာက္၏။
ထုိရဟန္းသည္ ကိုယ္ခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာဟူေသာ ခ်မ္းသာကိုရ၏။
ထုိသို႔ သေဘာရွိေသာ ရဟန္းသည္ ေန႔၌ လည္းေကာင္း ညဥ့္၌ လည္းေကာင္း မပူေလာင္ေသာ ကိုယ္ မပူေလာင္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရ၏'' ဟု ဤဂါထာျဖင့္ ဆိုအပ္၏။
ဤအနက္သေဘာကိုလည္း ျမတ္စြာဘုရား ေဟာအပ္၏ဟု
အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္။
၂ - သုခဝိဟာရသုတ္၊ ပဌမ၀ဂ္၊ ဣတိဝုတ္ပါဠိေတာ္။
ဤေဒသနာကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာေတာ္မူ၏။
ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏ဟု
အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
ရဟန္းတို႔ တရားႏွစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ ယခုဘဝ၌ပင္ ပင္ပန္းျခင္း ျပင္းစြာပင္ပန္းျခင္း ပူေလာင္ျခင္း မရွိမူ၍ ခ်မ္းသာစြာ ေနရ၏။ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာ သုဂတိဘဝသို႔ မခြၽတ္ ေရာက္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏။
အဘယ္ တရား ႏွစ္ပါးတို႔နည္း-
၁။ ဣေႁႏၵတို႔၌ ပိတ္ဆို႔ထားေသာ တံခါးရွိသည္၏၊
၂။ စားဖြယ္ေဘာဇဥ္၌ အတုိင္းအရွည္ကို သိသည္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤတရားႏွစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ ယခုဘဝ၌ပင္ ပင္ပန္းျခင္း ျပင္းစြာပင္ပန္းျခင္း ပူေလာင္ျခင္း မရွိမူ၍ ခ်မ္းသာစြာေနရ၏။ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာ သုဂတိဘဝသို႔ မခြၽတ္ ေရာက္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏။
ဤအနက္သေဘာကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏။
ထုိသုတ္၌ ဤအနက္သေဘာကို -
အၾကင္ ရဟန္းသည္ မ်က္စိ နား ႏွာ လွ်ာ ကိုယ္ စိတ္ဟူကုန္ေသာ ဤဒြါရတို႔ကို ေကာင္းစြာ ပိတ္ဆို႔ထား၏။ စားဖြယ္ ေဘာဇဥ္၌ အတုိင္းအရွည္ကို သိ၏။ ဣေႁႏၵတို႔၌ ေစာင့္ေရွာက္၏။
ထုိရဟန္းသည္ ကိုယ္ခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာဟူေသာ ခ်မ္းသာကိုရ၏။
ထုိသို႔ သေဘာရွိေသာ ရဟန္းသည္ ေန႔၌ လည္းေကာင္း ညဥ့္၌ လည္းေကာင္း မပူေလာင္ေသာ ကိုယ္ မပူေလာင္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရ၏'' ဟု ဤဂါထာျဖင့္ ဆိုအပ္၏။
ဤအနက္သေဘာကိုလည္း ျမတ္စြာဘုရား ေဟာအပ္၏ဟု
အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္။
၂ - သုခဝိဟာရသုတ္၊ ပဌမ၀ဂ္၊ ဣတိဝုတ္ပါဠိေတာ္။
