အနာၾကီး ငါးမ်ဳိး ...
တစ္ရံေရာအခါ မဂဓတိုင္းတို႔၌ ႏူနာ၊ အိုင္းအမာနာ၊ ယားနာ၊ ေခ်ာင္းဆိုးေသြးပါနာ၊ ႐ူးသြပ္ေသာ အနာအားျဖင့္ ငါးမ်ဳိးေသာ အနာေရာဂါတို႔သည္ ေပါမ်ားကုန္၏။ လူတို႔သည္ ငါးပါးေသာ အနာတို႔ျဖင့္ ႏွိပ္စက္အပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္ အဘယ မင္းသား ေမြးစားေသာ ဇီဝကထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ''ဆရာငါတို႔ ေတာင္းပန္ပါ ကုန္၏၊ ငါတို႔ကို ေဆးကုေပးပါေလာ့'' ဟု ေျပာဆို ကုန္၏။
အေမာင္တို႔ အကြၽႏု္ပ္သည္ မ်ားေသာ ကိစၥရွိ၏၊ မ်ားေသာ ျပဳဖြယ္ရွိ၏၊ အကြၽႏု္ပ္ သည္ မဂဓတိုင္းရွင္ ေသနိယမည္ေသာ ဗိမၺိသာရမင္းႀကီးကိုလည္း လုပ္ေကြၽးျပဳစု ရ၏၊ ေမာင္းမ အေပါင္းကို လည္းေကာင္း၊ ဘုရားအမွဴးရွိေသာ ရဟန္းသံဃာကို လည္းေကာင္း လုပ္ေကြၽးျပဳစုရ၏၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ (အေမာင္တို႔အား) ေဆးကုေပး ျခင္းငွါ မစြမ္းႏိုင္ပါဟု (ေျပာဆို၏)။
ဆရာ အလံုးစုံေသာ ဥစၥာႏွစ္သည္လည္း သင့္အား ျဖစ္ပါေစ၊ အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ လည္း သင္၏ကြၽန္မ်ား ျဖစ္ပါေစကုန္၊ ဆရာ ေတာင္းပန္ပါကုန္၏၊ အကြၽႏု္ပ္တို႔ကို ေဆးကုေပးပါေလာ့'' ဟု (ေျပာဆိုကုန္၏)။
အေမာင္တို႔ အကြၽႏု္ပ္သည္ မ်ားေသာ ကိစၥ ရွိ၏၊ မ်ားေသာ ျပဳဖြယ္ရွိ၏၊ အကြၽႏု္ပ္ သည္ မဂဓတိုင္းရွင္ ေသနိယမည္ေသာ ဗိမၺိသာရမင္းႀကီးကိုလည္း လုပ္ေကြၽး ျပဳစုရ၏၊ ေမာင္းမအေပါင္းကို လည္းေကာင္း၊ ဘုရားအမွဴးရွိေသာ ရဟန္းသံဃာကို လည္းေကာင္း လုပ္ေကြၽးျပဳစုရ၏၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ (အေမာင္တို႔အား) ေဆးကု ေပးျခင္းငွါ မစြမ္းႏိုင္ပါဟု (ေျပာဆို၏)။
ထိုအခါ ထိုလူတို႔အား-
''သာကီဝင္မင္းသား ဘုရားအႏြယ္ေတာ္ျဖစ္ေသာ ဤရဟန္းတို႔သည္ ခ်မ္းသာ ေသာ သေဘာရွိကုန္၏၊ ခ်မ္းသာေသာ အက်င့္ရွိကုန္၏၊ ေကာင္းေသာ ေဘာဇဥ္ တို႔ကို သံုးေဆာင္ကုန္လ်က္ ေလမတိုက္ေသာ အိပ္ရာေနရာတို႔၌ အိပ္ရကုန္၏၊ ငါတို႔သည္ သာကီဝင္မင္းသား ဘုရားအႏြယ္ေတာ္ျဖစ္ေသာ ရဟန္းတို႔၏ အထံ၌ ရွင္ရဟန္း ျပဳရပါကုန္မူကား ေကာင္းေလစြ၊ ထိုသို႔ ရဟန္းျပဳသည္ရွိေသာ္ ရဟန္း တို႔သည္လည္း လုပ္ေကြၽးျပဳစုၾကကုန္လတၱံ႕၊ အဘယမင္းသား ေမြးစားေသာ ဆရာဇီဝကသည္လည္း ေဆးကုလတၱံ႕'' ဟု အၾကံျဖစ္၏။
ထို႔ေနာက္ ထိုလူတို႔သည္ ရဟန္းတို႔သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ကုန္ၿပီးလွ်င္ ရဟန္းအျဖစ္ကို ေတာင္းကုန္၏။ ထိုလူတို႔ကို ရဟန္းတို႔သည္ ရွင္ျပဳေပးကုန္၏၊ ပၪၥင္းခံေပးကုန္၏။ ထိုလူတို႔ကို ရဟန္းတို႔သည္လည္း လုပ္ေကြၽးျပဳစုကုန္၏၊ အဘယမင္းသား ေမြးစားေသာ ဇီဝကသည္လည္း ေဆးကုေပး၏။
ထိုအခါ ရဟန္းတို႔သည္ မ်ားေသာ သူနာရဟန္းတို႔ကို လုပ္ေကြၽးျပဳစုကုန္သည္ ရွိေသာ္ ''သူနာအတြက္ ဆြမ္းေပးလွဴပါကုန္၊ သူနာျပဳအတြက္ ဆြမ္းေပးလွဴပါကုန္၊ သူနာအတြက္ ေဆးေပးလွဴကုန္ေလာ့'' ဟု အေတာင္းအရမ္း မ်ားကုန္သည္ျဖစ္၍ ေနကုန္၏။ အဘယမင္းသား ေမြးစားေသာ ဇီဝကသည္လည္း မ်ားစြာေသာ သူနာ ရဟန္းတို႔ကို ေဆးကုရသည္ ျဖစ္၍ မင္း၏ အျခားကိစၥကို ယုတ္ေလ်ာ့ေစ၏။ 88
တစ္ေယာက္ေသာ ေယာက်္ားသည္လည္း အနာမ်ဳိးငါးပါး ႏွိပ္စက္သည္ရွိေသာ္ အဘယမင္းသား ေမြးစားေသာ ဆရာဇီဝကထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ''ဆရာ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အကြၽႏု္ပ္ကို ေဆးကုေပးပါေလာ့'' ဟု ေျပာဆို၏။
အေမာင္ အကြၽႏု္ပ္သည္ မ်ားေသာ ကိစၥရွိ၏၊ မ်ားေသာ ျပဳဖြယ္ရွိ၏။ ပ။
အကြၽႏု္ပ္သည္ ေဆးကုေပးျခင္းငွါ မစြမ္းႏိုင္ပါဟု (ေျပာဆို၏)။
ဆရာ အလံုးစုံေသာ ဥစၥာႏွစ္သည္လည္း သင့္အား ျဖစ္ပါေစ၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ လည္း သင္၏ ကြၽန္ ျဖစ္ပါေစ၊ ''ဆရာေတာင္းပန္ပါ၏၊ အကြၽႏု္ပ္ကို ေဆးကုေပး ပါေလာ့'' ဟု ေျပာဆိုျပန္၏။
အေမာင္ အကြၽႏု္ပ္သည္ မ်ားေသာ ကိစၥရွိ၏၊ မ်ားေသာ ျပဳဖြယ္ရွိ၏။ ပ။
အကြၽႏု္ပ္သည္ ေဆးကုေပးျခင္းငွါ မစြမ္းႏိုင္ပါဟု (ေျပာဆို၏)။
ထိုအခါ ထိုေယာက်္ားအား -
''သာကီဝင္မင္းသား ဘုရားအႏြယ္ေတာ္ျဖစ္ေသာ ဤရဟန္းတို႔သည္ ခ်မ္းသာ ေသာ သေဘာရွိကုန္၏၊ ခ်မ္းသာေသာ အက်င့္ရွိကုန္၏၊ ေကာင္းေသာ ေဘာဇဥ္ တို႔ကို သံုးေဆာင္ကုန္လ်က္ ေလမတိုက္ေသာ အိပ္ရာေနရာတို႔၌ အိပ္ရကုန္၏၊ ငါသည္ သာကီဝင္မင္းသား ဘုရားအႏြယ္ေတာ္ျဖစ္ေသာ ရဟန္းတို႔ထံ ရဟန္း ျပဳရမူ ေကာင္းေလစြ၊ ထိုသို႔ ရဟန္းျပဳသည္ရွိေသာ္ ရဟန္းတို႔သည္လည္း လုပ္ေကြၽးျပဳစုကုန္လတၱံ႕၊ အဘယမင္းသား ေမြးစားေသာ ဆရာဇီဝကသည္လည္း
ေဆးကုလတၱံ႔၊ ထိုငါသည္ အနာကင္းရွင္းလတ္ေသာ္ လူထြက္အံ့'' ဟု အၾကံ ျဖစ္၏။
ထို႔ေနာက္ ထိုေယာက်္ားသည္ ရဟန္းတို႔ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ရွင္ရဟန္း အျဖစ္ကို ေတာင္းေလ၏။ ထိုသူကို ရဟန္းတို႔သည္ ရွင္ျပဳေပးကုန္၏၊ ပၪၥင္းခံ ေပးကုန္၏။ ထိုရဟန္းကို ရဟန္းတို႔သည္ လုပ္ေကြၽး ျပဳစုကုန္၏၊ အဘယမင္းသား ေမြးစားေသာ ဆရာဇီဝကသည္လည္း ေဆးကု၏။ ထိုရဟန္းသည္ အနာကင္းရွင္း လတ္ေသာ္ လူထြက္၏။
အဘယမင္းသား ေမြးစားေသာ ဆရာဇီဝကသည္ လူထြက္ေနေသာ ထိုေယာက်္ား ကို ေတြ႕ျမင္ေသာအခါ ''အေမာင္ သင္သည္ ရဟန္းတို႔အထံ၌ ရဟန္းျပဳဖူးသည္ မဟုတ္ေလာ'' ဟု ေမးေလ၏။
မွန္ပါသည္ ဆရာဟု (ေျပာဆို၏)။ ''အေမာင္ သင္သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤသို႔ ေသာ အမႈကို ျပဳဘိသနည္း'' ဟု (ေျပာဆို၏)။ ထိုအခါ ထိုေယာက်္ားသည္ အဘယမင္းသား ေမြးစားေသာ ဆရာဇီဝကအား ဤအေၾကာင္းကို ေျပာၾကား၏။ အဘယမင္းသား ေမြးစားေသာ ဆရာဇီဝက က ''အသွ်င္ေကာင္းတို႔သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အနာမ်ဳိးငါးပါး ႏွိပ္စက္သူကို ပၪၥင္းခံေပးၾကကုန္ သနည္း'' ဟု ကဲ့ရဲ ့၏၊ ရႈတ္ခ်၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆို၏။
ထို႔ေနာက္ အဘယမင္းသား ေမြးစားေသာ ဆရာဇီဝကသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေန၏၊ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနၿပီးေသာ အဘယမင္းသား ေမြးစားေသာ ဆရာ ဇီဝကသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ''အသွ်င္ဘုရား ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္ေကာင္း တို႔သည္ အနာမ်ဳိးငါးပါး ႏွိပ္စက္သူကို ရဟန္းမျပဳပါေစကုန္လင့္'' ဟု ေလွ်ာက္၏။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အဘယမင္းသား ေမြးစားေသာ ဆရာဇီဝကကို တရားစကားျဖင့္ (အက်ဳိးစီးပြါးကို) သိျမင္ေစလ်က္ (တရားကို) ေဆာက္တည္ေစ ကာ (တရားက်င့္သံုးရန္) ထက္သန္ရႊင္လန္းေစေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ အဘယ မင္းသား ေမြးစားေသာ ဆရာဇီဝကသည္ ျမတ္စြာဘုရားက တရားစကားျဖင့္ (အက်ဳိးစီးပြါးကို) သိျမင္ေစလ်က္ (တရားကို) ေဆာက္တည္ေစကာ (တရားက်င့္ သံုးရန္) ထက္သန္ရႊင္လန္းေစၿပီးေသာ္ ေနရာမွ ထ၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ အရိုအေသျပဳကာ ဖဲခြါသြားေလ၏။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤအေၾကာင္းအရာေၾကာင့္ တရားစကားကို ေဟာေတာ္မူ၍ ရဟန္း တို႔ကို-
''ရဟန္းတို႔ အနာမ်ဳိးငါးပါး ႏွိပ္စက္ေသာသူကို ရွင္ရဟန္းျပဳမေပးရ၊ အၾကင္ ရဟန္းသည္ ရွင္ ရဟန္းျပဳေပးျငားအံ့၊ ထိုရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္၏'' ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ 89
၂၆ - အနာၾကီး ငါးမ်ဳိး၊ မဟာခႏၶက၊ မဟာ၀ဂ္ပါဠိေတာ္။ ေဆးဆရာဇီ၀က
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment