ငါ့သွ်င္ တစ္စုံ တစ္ေယာက္ေသာ ရဟန္းအား ယုတ္ညံ့ဆုိးရြား အကုသုိလ္တရား ျဖစ္ကုန္ေသာ အလုိဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ (ေကာပ, အပၸစၥယ) တရားတို႔ကုိ ပယ္ထားၿပီးသည္ကုိ ျမင္လည္း ျမင္ရကုန္အံ့၊ ၾကားလည္း ၾကားရကုန္အံ့၊ ထုိရဟန္း သည္ အကယ္၍ ရြာေက်ာင္း၌ ေနသူ ပင့္ဖိတ္ဆြမ္းကုိ ခံယူသူ ဒါယကာတို႔ လွဴေသာ သကၤန္းကုိ ေဆာင္သူ ျဖစ္ေစကာမူ ထုိရဟန္းကုိ သီတင္းသုံးေဖာ္တို႔သည္ ႐ုိေသၾကကုန္၏၊ ေလးစားၾက ကုန္၏၊ ျမတ္ႏုိးၾက ကုန္၏၊ ပူေဇာ္ၾကကုန္၏။
ထုိသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း၊
ထုိအသွ်င္အား ယုတ္ညံ့ဆုိးရြား အကုသုိလ္တရား ျဖစ္ကုန္ေသာ အလုိဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ (ေကာပ, အပၸစၥယ) တရားတို႔ကုိ ပယ္ထားၿပီး ျဖစ္သည္ကုိ ျမင္လည္း ျမင္ၾကရ ၾကားလည္း ၾကားၾကရေသာေၾကာင့္ေပတည္း။
ငါ့သွ်င္ ဥပမာေသာ္ကား ေစ်းမွ ျဖစ္ေစ၊ ပန္းတဥ္းသမားအိမ္မွ ျဖစ္ေစ စင္ၾကယ္ ျဖဴေဖြးေသာ ေၾကးခြက္ကုိ ေဆာင္ယူခဲ့ရာ၏၊ ထုိေၾကးခြက္၌ ပုိင္ရွင္တို႔သည္ ဆန္မည္းကုိ ေရြးခ်ယ္ထားေသာ သေလးထမင္းႏွင့္ မ်ားစြာေသာ ဟင္း, စားမဲ ဟင္းလ်ာကုိ ျပည့္ေအာင္ ထည့္၍ အျခားေၾကးခြက္ျဖင့္ ဖုံးပိတ္ကာ ေစ်းတြင္းသို႔ သြားၾကရာ၏၊ လူအေပါင္းသည္ ထုိေၾကးခြက္ကုိ ေတြ႕ျမင္ေသာ္ ''အခ်င္း အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤအရာကုိသာလွ်င္ ေကာင္းႏုိးရာရာ လက္ေဆာင္ကဲ့သို႔ ယူေဆာင္လာ သနည္း'' ဟု ေျပာဆုိၿပီးလွ်င္ ထုိ(ခြက္)ကုိ ထ၍ ဖြင့္လွစ္ ၾကည့္႐ႈရာ၏၊ (ထုိမြန္ျမတ္ေသာ သေလးထမင္းကုိ) ျမင္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ထုိလူအေပါင္းအား ႏွစ္ၿမိဳ႕စိတ္ မရြံရွာစိတ္ မစက္ဆုပ္စိတ္သည္ ျဖစ္ေလရာ၏၊ အစာ ဝေနသူတို႔ပင္စားခ်င္ လာရာ၏၊ ဆာေလာင္ေနသူတို႔ကား ေျပာဖြယ္ရာ မရွိ။ ငါ့သွ်င္ ဤဥပမာအတူပင္ တစ္စုံ တစ္ေယာက္ေသာ ရဟန္းအား ယုတ္ညံ့ဆုိးရြား အကုသုိလ္တရား ျဖစ္ကုန္ေသာ အလုိဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ (ေကာပ, အပၸစၥယ) တရားတို႔ကုိ ပယ္ထားၿပီးသည္ကုိ ျမင္လည္း ျမင္ရကုန္အံ့၊ ၾကားလည္း ၾကားရကုန္အံ့၊ ထုိရဟန္းသည္ အကယ္၍ ရြာေက်ာင္း၌ ေနသူ ပင့္ဖိတ္ဆြမ္းကုိ ခံယူသူ ဒါယကာတို႔ လွဴေသာသကၤန္းကုိ ေဆာင္သူ ျဖစ္ေစကာမူ ထုိရဟန္းကုိ သီတင္းသုံးေဖာ္တို႔သည္ ႐ုိေသၾကကုန္၏၊ ေလးစားၾကကုန္၏၊ ျမတ္ႏုိးၾကကုန္၏၊ ပူေဇာ္ၾကကုန္၏။ ထုိသို႔ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း၊ ထုိအသွ်င္အား ယုတ္ညံ့ဆုိးရြား အကုသုိလ္ တရား ျဖစ္ကုန္ေသာ အလုိဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ (ေကာပ,အပၸစၥယ) တရားတို႔ကုိ ပယ္ထားၿပီး ျဖစ္သည္ကုိ ျမင္လည္း ျမင္ၾကရ ၾကားလည္း ၾကားၾကရေသာေၾကာင့္ေပတည္း။ 62
၅ - အနဂၤဏသုတ္၊ မွ၊ မူလပရိယာယ၀ဂ္၊ မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment